Βασίλης Ντάτης. Το παιδί από την Λάρισα που σαρώνει τα παγκόσμια βραβεία ρομποτικής

 medlabnews.gr

Mόλις 11 ετών, ο μαθητής Βασίλης Ντάτης κατάφερε να αποσπάσει μετάλλιο στην παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής.

Ο Βασίλης Ντάτης, έφηβος πλέον, είναι από αυτά τα παιδιά που μοιάζει να τα ακούμπησε το ραδβάκι της καλής νεράιδας και τα κάνει να λάμπουν. Το καταλαβαίνεις με το που έρχεσαι σε επαφή… Δομημένη σκέψη και απίστευτα συγκροτημένος λόγος, δεξιότητες, ευγένεια, λίγη αυταρέσκεια και πολύ πείσμα. Είναι από αυτά τα παιδιά που ξέρουν τι θέλουν να κάνουν όταν μεγαλώσουν και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για το πετύχουν.

Εκείνος, περιγράφει τον εαυτό του ως ανυπόμονο, δημιουργικό, πεισματάρη και ντροπαλό που δεν του αρέσει η φασαρία…

Ο Βασίλης σήμερα είναι 14 χρονών και ζει στην Κύπρο. Ασχολείται με τη ρομποτική, την τεχνητή νοημοσύνη και τις γλώσσες προγραμματισμού. Έχει συμμετάσχει σε διάφορους διαγωνισμούς και όταν ήταν μόλις στην 5η Δημοτικού, το 2019, συμμετείχε τον παγκόσμιο τελικό της Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής Ρομποτικής στο Gyor της Ουγγαρίας, όπου με τον συμπαίκτη του Γιάννη Τριανταφύλλη και την ομάδα τους «Jobi Team» πήραν το χάλκινο μετάλλιο. Τα δύο παιδιά κατόρθωσαν να φτιάξουν ένα αυτόνομα κινούμενο ρομπότ, σε ένα διαγωνισμό στον οποίο πήραν μέρος 98 ομάδες από 74 χώρες από όλο τον κόσμο.

Δεν μιλάμε τόσο πολύ για αυτή την εμπειρία και τη δημοσιότητα που ακολούθησε, τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως. Μιλάμε για το πώς ξεκίνησαν όλα από το εργαστήρι ρομποτικής Tinas Lab στην Λάρισα, για τους διαγωνισμούς και τις προπονήσεις, για το αν αξίζει όλο αυτό, για το τι τον γοητεύει τόσο πολύ στην ρομποτική και για το δικό όραμα για το μέλλον…

Γιος στρατιωτικών με καταγωγή από τη Λάρισα. Με τον προγραμματισμό ξεκίνησε να ασχολείται μόνος του κατασκευάζοντας παιχνίδια στην ιστοσελίδα του ΜΙΤ «Scratch».

«Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η αγάπη μου για τους υπολογιστές, δηλαδή η περιέργειά μου να μάθω τι κρύβεται πίσω από τη λειτουργία τους», δηλώνει.

«Οι γονείς μου δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τη ρομποτική ούτε με τον προγραμματισμό. Πήγαινα Τετάρτη Δημοτικού όταν τους ενημέρωσαν από το σχολείο για το “ενδιαφέρον” μου. Αμέσως με προέτρεψαν να εξερευνήσω την κλίση μου, ξεκινώντας από το TINASLAB στη Λάρισα, όπου έκανα τα πρώτα μου βήματα στον προγραμματισμό. Η μεγάλη ευκαιρία, ωστόσο, μου δόθηκε το 2018 όταν εγκατασταθήκαμε στην Αθήνα και άρχισα να φοιτώ στο 4Ο Δημοτικό Αγίας Παρασκευής. Εκεί ξεκίνησα μαθήματα ρομποτικής στο “Stem Educations”», ανέφερε ο μαθητής.

Αμέσως με προέτρεψαν να εξερευνήσω την κλίση μου, ξεκινώντας από το TINASLAB στη Λάρισα, όπου έκανα τα πρώτα μου βήματα στον προγραμματισμό.

Στην Ε’ Δημοτικού, ο τότε δάσκαλός του, κύριος Τσατσαρώνης και οι γονείς του, τον ενθάρρυναν να συμμετάσχει στον πανελλήνιο διαγωνισμό Γυμνασίου «Πρωτέα». Πήρε την 7η θέση ανάμεσα σε 177 ομάδες.

«Έτσι, κατέληξα τον Ιούνιο του 2019 να συμμετάσχω με την ομάδα του συγκεκριμένου Γυμνασίου, “JoBi Team” στον Πανελλήνιο προκριματικό διαγωνισμό για την Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής, κατακτώντας την 1η θέση και παίρνοντας το εισιτήριο για την Ολυμπιάδα», επεσήμανε και συμπλήρωσε «από αρχές Σεπτεμβρίου κάθε απόγευμα, για περίπου 5 με 6 ώρες, προσπαθούσα να πετύχω κατασκευαστικά και προγραμματιστικά ένα καλύτερο ρομπότ. Υπήρξαν ημέρες που δούλευα γύρω στις 10 ώρες. Άγχος, κούραση, στεναχώρια και χαρά μαζί».

Όπως αναφέρει και ο ίδιος το πιο δύσκολο κομμάτι για αυτόν ήταν οι ώρες προπόνησης που χρειάστηκε να δαπανήσει. «Από αρχές Σεπτεμβρίου κάθε απόγευμα για περίπου 5 με 6 ώρες προσπαθούσα να πετύχω κατασκευαστικά και προγραμματιστικά ένα καλύτερο ρομπότ. Υπήρξαν ημέρες που δούλευα γύρω στις 10 ώρες. Άγχος, κούραση, στεναχώρια και χαρά μαζί». Καθώς ότανν κατάφερνε να επιτύχει τον στόχο που είχε θέσει, η ικανοποίηση του ήταν μεγάλη.

«Το άγχος είναι ένα συναίσθημα με το οποίο έχω μάθει πλέον να ζω. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου, αλλά και κατά τη διάρκεια των διαγωνισμών που έχω συμμετάσχει με κατέκλυζε, έτσι έμαθα να το διαχειρίζομαι και να το κάνω δημιουργικό, γεγονός το οποίο θεωρώ ως πολύτιμο εφόδιο για τη ζωή μου».

«Ο παγκόσμιος τελικός της Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής Ρομποτικής διοργανώνεται σε περισσότερες από 65 χώρες από όλον τον κόσμο και σε αυτόν συμμετέχουν περίπου 1000 με 2000 παιδιά, τα περισσότερα από χώρες «υπερδυνάμεις» της τεχνολογίας, όπως η Ταϊβάν, η Ρωσία, η Κίνα, οι ΗΠΑ. Όπως είναι λογικό ήταν μία μεγάλη πρόκληση για μένα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που ασχολούμαι με τη ρομποτική». Ταυτόχρονα ήταν και μία τεράστια τιμή. «Που φυσικά μου δόθηκε χάρη στον προπονητή μου τον κύριο Τσατσαρώνη που με ανέδειξε ανάμεσα σε τόσα παιδιά, με στήριξε και με πίστεψε».

Tα μετάλλια του

«Ήταν ένα όνειρο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως ο τολμών νικά! Η τροποποίηση που έκανα στο ρομπότ μου, κάτι που μέχρι τότε δεν είχα δοκιμάσει ποτέ ούτε κατασκευαστικά, αφού άλλαξα το «σασί» του, αλλά ούτε και προγραμματιστικά, αφού αφαίρεσα μη αναγκαίες διαδρομές, προκειμένου να εξοικονομήσω χρόνο, άξιζε το ρίσκο. Ένιωσα απίστευτη αυτοπεποίθηση και ικανοποίηση που η στρατηγική μου αυτή με οδήγησε στην κορυφή» θα πει και τα θαυμαστικά θα γεμίσουν το εικονικό χαρτί.

«Σκέφτομαι να συμμετάσχω στην επόμενη Ολυμπιάδα που θα πραγματοποιηθεί στο Τορόντο του Καναδά, σε συνεργασία με τον δάσκαλο και προπονητή μου κύριο Κωνσταντίνο Τσατσαρώνη. Βέβαια θα απαιτηθεί να κερδίσουμε αρκετές ελληνικές ομάδες (σ.σ.: γύρω στις 250) για να φτάσουμε ξανά στην πρόκριση, οπότε θα δείξει».

Ο 11χρονος επιθυμεί να σπουδάσει στο ΕΜΠ

«Η ρομποτική είναι κάτι που δεν θα σταματήσω ποτέ και με το οποίο έχω σκοπό να ασχοληθώ επαγγελματικά. Το όνειρό μου είναι να σπουδάσω ηλεκτρολόγος μηχανολόγος στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και να κάνω μεταπτυχιακό στο MIT στην Αμερική, όπου θέλω και να δραστηριοποιηθώ γενικότερα».