Τι είναι κατάκλιση; Οι κατακλίσεις έχουν τέσσερα στάδια. Πώς μπορεί να προληφθούν; Η πρωτοποριακή Φωτοδυναμική Θεραπεία

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Κατάκλιση (bedsore - pressure sore) χαρακτηρίζεται η κυτταρική νέκρωση μιας περιοχής του σώματος που προκαλείται από διακοπή της μικροκυκλοφορίας στους ιστούς αυτής της περιοχής.

Η κατάκλιση είναι μια εντοπισμένη καταστροφή περιοχής του δέρματος και υποκείμενων ιστών που αναπτύσσεται σαν αποτέλεσμα της παρατεταμένης ισχαιμίας των ιστών λόγω πίεσης του δέρματος. Αυτό συμβαίνει σε κατακεκλιμένους ασθενείς που τοποθετούνται στην ίδια θέση για πολύ χρόνο.

Η κατάκλιση σχηματίζεται όταν η εξωτερική πίεση που ασκείται στο δέρμα υπερβαίνει την πίεση της μικροκυκλοφορίας (32mmHg) με αποτέλεσμα τη διακοπή του εφοδιασμού των ιστών της περιοχής με θρεπτικές ουσίες, την αδυναμία απομάκρυνσης των προϊόντων του μεταβολισμού από τους ιστούς στα απεκκριτικά όργανα και κατά συνέπεια τη νέκρωση της ισχαιμικής περιοχής. Οι ιστοί οι οποίοι βρίσκονται πάνω από οστικές προεξοχές παρουσιάζουν διαφορετική αντοχή στην υποξία σε σχέση με άλλους ιστούς που βρίσκονται μακριά από οστά. Το γεγονός αυτό εξηγεί την υψηλή συχνότητα δημιουργίας κατακλίσεων στις περιοχές αυτές.

Τα έλκη σχηματίζονται συνήθως στα προεξέχοντα μέρη του σώματος όπως είναι οι πτέρνες, η ιερά χώρα, οι αγκώνες, η ωμοπλάτη, το ινίο, τα σφυρά, ο μείζων τροχαντήρας, οι πλευρές, το ακρώμιο, τα αυτιά, τα δάκτυλα, τα γόνατα, τα γεννητικά όργανα στους άνδρες, το στήθος στις γυναίκες, τα ζυγωματικά, το πιγούνι, ανάλογα με τη θέση στην οποία τοποθετείται ο ασθενής.

Οι κατακλίσεις έχουν τέσσερα στάδια:

ΣΤΑΔΙΟ Ι: Ερυθρότητα χωρίς εντύπωμα σε ανέπαφο δέρμα. Αποχρωματισμός δέρματος, θερμότητα, οίδημα και σκλήρυνση μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως δείκτες ειδικά σε άτομα με σκούρο δέρμα.

ΣΤΑΔΙΟ ΙΙ: Απώλεια μερικού πάχους δέρματος, στην οποία εμπλέκεται η επιδερμίδα, το χόριο ή και τα δύο. Το έλκος είναι επιφανειακό και κλινικά εμφανίζεται με τη μορφή γδαρσίματος ή φλύκταινας.

ΣΤΑΔΙΟ ΙΙΙ: Απώλεια ολικού πάχους δέρματος, η οποία περιλαμβάνει καταστροφή ή νέκρωση υποκείμενων ιστών, χωρίς σπήλαιο.

ΣΤΑΔΙΟ ΙV: Εκτεταμένη καταστροφή δέρματος, νέκρωση ιστών ή καταστροφή μυών και οστών, σχηματισμός σπηλαίου.

Η δημιουργία της κατάκλισης εξαρτάται από τη συνέργεια εξωγενών αλλά και ενδογενών παραγόντων

Οι εξωγενείς παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν παράγοντες που επηρεάζουν τα εξωτερικά στρώματα του δέρματος και είναι οι εξής:

• Πίεση στα προεξέχοντα μέρη του σώματος.

• Διατμητική δύναμη, η οποία είναι η πίεση που ασκείται όταν το σώμα γλιστράει ή κινείται χωρίς να ανυψώνεται. Το δέρμα παραμένει στο ίδιο σημείο ενώ το σώμα γλιστράει σε άλλη κατεύθυνση, κάτι που μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό.

• Τριβή.

• Υγρασία από ακράτεια ούρων ή κοπράνων, εφίδρωση ή άλλα απεκκρίματα, η οποία σύμφωνα με μελέτες αποδείχθηκε ότι πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο ανάπτυξης κατάκλισης.

Οι ενδογενείς παράγοντες, οι οποίοι επηρεάζουν τη λειτουργία της απορροφητικής ικανότητας των υποστηρικτικών δομών του δέρματος και ειδικότερα του κολλαγόνου και της ελαστίνης, είναι οι εξής:

• Ακινησία.

• Κακή διατροφή. Οι κατακλίσεις συνδέονται με την υπολευκωματιναιμία αλλά και την ανεπαρκή πρόσληψη θερμίδων, βιταμινών και αλάτων.

• Προχωρημένη ηλικία. Με την αύξηση της ηλικίας επέρχεται προοδευτική μείωση των ελαστικών ινών του υποδόριου λίπους και του όγκου των μυών. Επίσης η ξηρότητα του δέρματος σε συνδυασμό με τη μείωση της συχνότητας των λουτρών του σώματος, συμβάλλει στη δημιουργία των κατακλίσεων.

• Διανοητική κατάσταση. Η διανοητική κατάσταση επηρεάζει την κινητικότητα καθώς και τη συνεργασία του ατόμου στην παρεχόμενη νοσηλευτική φροντίδα.

• Αυξημένη θερμοκρασία. Όταν αυξάνεται η θερμοκρασία του ιστού που ήδη βρίσκεται σε κίνδυνο για ισχαιμία λόγω πίεσης, η περιοχή γίνεται περισσότερο ευπαθής στη νέκρωση.

• Ελαττωμένη αρτηριακή πίεση και ινότροπα που οδηγούν σε πτωχή αιμάτωση των ιστών.

• Υποκείμενη νόσος. Νεοπλάσματα, νευρολογικές, ορθοπεδικές και κυκλοφορικές παθήσεις είναι επιβαρυντικοί παράγοντες για δημιουργία κατάκλισης.

• Ψυχολογικοί παράγοντες. Όταν το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση stress, τα επινεφρίδια αυξάνουν την έκκριση γλυκοστεροειδών οπότε αναστέλλεται η σύνθεση κολλαγόνου και ο ιστός γίνεται επιρρεπής για δημιουργία κατάκλισης.

• Έλλειψη αισθητικότητας. Σε παραπληγικά και τετραπληγικά άτομα λόγω της ακινησίας και της απώλειας αισθητικότητας του δέρματος αυξάνεται ο κίνδυνος για δημιουργία κατάκλισης

ΟΜΑΔΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΑΚΛΙΣΕΩΝ

α)Οι ηλικιωμένοι με μειωμένη κινητικότητα.
β)Ασθενείς με μειωμένη κινητικότητα και διαταραχή θρέψης, βαριά αναιμία, χρόνιοι αναπνευστικοί, καρκινοπαθείς, διαβητικοί κλπ.
γ)Ορθοπεδικοί ασθενείς με κατάγματα λεκάνης, σπονδυλικής στήλης και κάτω άκρων.
δ)Νευροχειρουργικοί ασθενείς σε ακινησία.
ε)Ασθενείς εντατικών μονάδων (ΜΕΘ).
στ)Τετραπληγικοί, παραπληγικοί ασθενείς.

ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΤΑΚΛΙΣΕΩΝ

Η πρόληψη είναι η θεραπεία εκλογής των κατακλίσεων. Η επιτυχία της εξαρτάται άμεσα από τις ικανότητες των νοσηλευτών να αναγνωρίζουν τους ασθενείς που βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο. Η γνώση των παραγόντων κινδύνου που αναφέρθηκαν είναι απαραίτητη προκειμένου να επιτευχθεί πλήρως η εκτίμηση του προβλήματος.

Οι στρατηγικές πρόληψης των κατακλίσεων σύμφωνα με την European Pressure Ulcers Advisory Panel (EPUAP) και την National Pressure Ulcers Advisory Panel (NPUAP), περιλαμβάνουν την αναγνώριση ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο για ανάπτυξη κατάκλισης, τη διατήρηση και βελτίωση της ανοχής των ιστών στην πίεση για την πρόληψη της καταστροφής τους, την προστασία του σώματος από τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα των εξωτερικών μηχανικών δυνάμεων όπως πίεση, τριβή και σύρσιμο, τη διατροφική υποστήριξη των ασθενών σύμφωνα με τις ανάγκες τους, τον έλεγχο και την αποφυγή της υπερβολικής υγρασίας

Στρατηγικές πρόληψης κατακλίσεων της EPUAP

·      Αναγνώριση ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο για ανάπτυξη κατάκλισης ·      Διατήρηση και βελτίωση της ανοχής των ιστών στην πίεση για την πρόληψη της καταστροφής τους ·      Προστασία σώματος από τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα των εξωτερικών μηχανικών δυνάμεων: πίεση, τριβή και σύρσιμο ·      Διατροφική υποστήριξη των ασθενών σύμφωνα με τις ανάγκες τους ·      Έλεγχος και αποφυγή υπερβολικής υγρασίας (απώλεια ούρων, κοπράνων, εκκρίσεις τραυμάτων, ιδρώτας)

Τα μέτρα πρόληψης που προτείνονται από την EPUAP και την NPUAP, βασισμένα σε αποτελέσματα πολυάριθμων μελετών, περιλαμβάνουν τα εξής:

• Συστηματική παρακολούθηση, τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα, του δέρματος του ασθενή δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στα προεξέχοντα μέρη του σώματος.

• Αλλαγή θέσεως κάθε 2 ώρες χρησιμοποιώντας όλες τις θέσεις (ύπτια, πρηνής, δεξιά, πλάγια, αριστερή πλάγια) εκτός αν υπάρχει αντένδειξη.

• Μετατόπιση του βάρους σώματος τουλάχιστον κάθε 30 λεπτά, με ανάλογες κινήσεις του κρεβατιού.

• Παραμονή στη θέση ημι - fowler όχι πάνω από 30 λεπτά.

• Ελαφρό μασάζ γύρω από τα σημεία ερυθρότητας ανά 2 ώρες.

• Χρησιμοποίηση συστημάτων υποστήριξης για να ελαττωθεί η πίεση στο δέρμα όπως επιστρώματα αφρού και συσκευές γεμισμένες με νερό, ζελέ, αέρα, κόκκων άμμου, μαξιλάρια και στρώματα εναλλασσόμενης πίεσης και υγροποιημένου αέρα.

• Κατάλληλη τοποθέτηση του ασθενή με τα αναγκαία μαξιλάρια και υποστηρίγματα.

• Συνεχής αξιολόγηση της αιμάτωσης της περιοχής. Αν ο χρόνος που χρειάζεται η εξέρυθρη περιοχή για να γίνει ωχρή μετά από άρση πίεσης είναι μεγαλύτερη από 15 λεπτά, απαιτείται φροντίδα για την αύξηση της συχνότητας των αλλαγών θέσεως και φροντίδα για πιο αποτελεσματικές μεθόδους τοποθέτησης των μαξιλαριών, των υποστηριγμάτων και της θέσεως του ασθενή.

• Φροντίδα ώστε οι περιδέσεις και οι επίδεσμοι να είναι κατάλληλα τοποθετημένοι και όχι σφιχτά εφαρμοσμένοι.

• Τα σεντόνια πρέπει να διατηρούνται στεγνά και χωρίς πτυχώσεις.

• Επαρκής χορήγηση υγρών στον ασθενή.

• Χρησιμοποίηση ουδέτερου σαπουνιού καθαριότητας.

• Τοποθέτηση λεπτού στρώματος κρέμας, γαλακτώματος ή λοσιόν ενυδάτωσης μια φορά την ημέρα.

• Διατήρηση καλού επιπέδου θρέψης.

• Διατήρηση του δέρματος στεγνού και καθαρού.

• Προστασία του δέρματος από εκκρίσεις τραυμάτων.

• Προστασία του δέρματος από την επαφή με ούρα και κόπρανα. Άμεση απομάκρυνση αυτών μετά από ούρηση και κένωση αντίστοιχα.

• Αύξηση σωματικής δραστηριότητας, ενεργητικής και παθητικής.

• Φροντίδα για μείωση οιδημάτων εάν υπάρχουν.

• Εάν υπάρχει κνησμός εφαρμογή μέτρων ύφεσης του όπως ψυχρά επιθέματα στα σημεία κνησμού, αντιισταμινικά βάσει οδηγιών και κομμένα νύχια για αποφυγή τραυματισμού του ασθενή.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΤΑΚΛΙΣΕΩΝ

Οι στρατηγικές θεραπείας των κατακλίσεων σύμφωνα με την European Pressure Ulcers Advisory Panel (EPUAP) και την National Pressure Ulcers Advisory Panel (NPUAP), περιλαμβάνουν την εκτίμηση της κατάκλισης, τον καθαρισμό του τραύματος και την απομάκρυνση των νεκρωμένων ιστών, τη χρησιμοποίηση κατάλληλου επιθέματος έτσι ώστε να διατηρείται η κατάλληλη υγρασία του τραύματος και η φροντίδα για μείωση της πίεσης στο σημείο της κατάκλισης.

Για τον καθαρισμό του έλκους της κατάκλισης, ανεξαρτήτου σταδίου, το διάλυμα που ενδείκνυται είναι ο φυσιολογικός ορός (N/S 0,9%). Για τον έλεγχο της σήψης ενδείκνυται το υπέρτονο διάλυμα N/S 7,5%. Αντενδείκνυται η χρήση του διαλύματος ιωδιούχου ποβιδόνης, αλκοολούχων διαλυμάτων και του διαλύματος υπεροξειδίου του υδρογόνου γιατί μελέτες έχουν δείξει ότι καταστρέφουν τα τριχοειδή αγγεία του νέο-σχηματιζόμενου κοκκιώδους ιστού, εμποδίζουν τη σύνθεση του κολλαγόνου και κατά συνέπεια καθυστερούν τη διεργασία της επούλωσης.

Η επιλογή του κατάλληλου επιθέματος γίνεται με βάση το στάδιο της κατάκλισης, την ένταση της εκροής του τραύματος και των χαρακτηριστικών των διαφόρων επιθεμάτων. Η διατήρηση υγρού περιβάλλοντος είναι:

Στρατηγικές θεραπείας κατακλίσεων της EPUAP

·      Εκτίμηση της κατάκλισης ·      Καθαρισμός του τραύματος και απομάκρυνση των νεκρωμένων ιστών ·      Χρησιμοποίηση του κατάλληλου επιθέματος έτσι ώστε να διατηρείται η κατάλληλη υγρασία του τραύματος ·      Φροντίδα για μείωση της πίεσης στο σημείο της κατάκλισης

Α) Συντηρητική:
Βασίζεται στην πρόληψη και επιτυγχάνεται με:


1) Τη φροντίδα και τη συντήρηση της γενικής φυσικής και διανοητικής κατάστασης του ασθενούς.


2) Τη φροντίδα και την συντήρηση καλής κατάστασης του δέρματος.


3) Την αντιμετώπιση της ακράτειας.


4) Την καταπολέμηση λοιμώξεων και φλεγμονών (συστηματικών ή τοπικών).


5) Την διατήρηση καλής θρεπτικής κατάστασης του ασθενούς.


6) Την ρύθμιση και την διόρθωση συνυπαρχόντων παθήσεων (Αναιμία, διαβήτη… κλπ.).


7) Φυσικοθεραπεία όταν χρειάζεται.


8) Τον χειρουργικό καθαρισμό των μαλακών μορίων και την αφαίρεση των νεκρωμάτων. Σε ορισμένα περιστατικά γίνεται και αφαίρεση των οστικών προεξοχών.

9) Την χρήση τοπικών υλικών (επιθέματα) όταν χρειάζεται.


10) Φωτοδυναμική θεραπεία

Β) Χειρουργική αποκατάσταση:



Ενδείξεις της χειρουργικής αποκατάστασης.



1) Αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας.


2) Μεγάλη κατάκλιση με αδυναμία επούλωσης σε εύλογο χρονικό διάστημα.


3) Κατάκλιση 3ου ή 4ου σταδίου.


4) Εξέλκωση με κακοήθη εξαλλαγή.


5) Ασθενείς με καλή φυσική και διανοητική κατάσταση.


Οι στόχοι της χειρουργικής αποκατάστασης είναι:


1. σύγκλιση του χειρουργικού τραύματος


2. Ελάττωση απώλειας υγρών και πρωτεϊνών από το έλκος


3. Πρόληψη της εξάπλωσης της φλεγμονή


4. Διευκόλυνση στην φροντίδα του ασθενούς


5. Συντόμευση του χρόνου θεραπείας και ελάττωση των
εξόδων νοσηλείας


Οι βασικές αρχές της χειρουργικής αποκατάστασης είναι:


1) Πλήρης αφαίρεση του έλκους, του ουλώδους ιστού και των αποτιτανώσεων των μαλακών μορίων.


2) Αφαίρεση της οστικής προεξοχής.


3) Σωστή κάλυψη των οστέινων προεξοχών με υγιές μύες.


4) Σωστός σχεδιασμός κρημνών με καλή αιμάτωση. Η αποκατάσταση γίνεται με την χρήση κρημνών. Οι κρημνοί που θα χρησιμοποιούνται είναι δερματικοί, δερμοπεριτονιακοί και μυοδερματικοί. Η επιλογή του κρημνού εξαρτάται από τη θέση της κατάκλισης.

Γίνεται ευρύς χειρουργικός καθαρισμός με αφαίρεση όλων των νεκρωμάτων και κατά περίπτωση τμήματος της οστικής προεξοχής και κάλυψη της περιοχής με υγιή ιστό αποτελούν την ενδεικνυόμενη λύση. Υπάρχει μία ποικιλία επιλογών ανάλογα με την ανατομική θέση της κατάκλισης. Συνήθως χρησιμοποιούνται περιτονιοδερματικοί ή μυοδερματικοί κρημνοί (κρημνός του γλουτιαίου μυός, του οπίσθιου μηριαίου, του τείνοντος την πλατεία περιτονία, του ισχνού προσαγωγού κτλ.) Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο μεταφερόμενος ιστός να έχει άριστη αιμάτωση, ώστε να βοηθήσει στην επούλωση τού έλκους. Η καθήλωση τού ασθενούς σε θέση ώστε να μην πιέζεται η περιοχή αποκατάστασης για τις πρώτες 10-20 μετεγχειρητικές ημέρες, είναι απαραίτητη.

Φωτοδυναμική Θεραπεία για τις κατακλίσεις

Η φωτοδυναμική θεραπεία έχει πολλές εφαρμογές στην ιατρική και κυρίως στην δερματολογία. Αρχικά η μέθοδος, χρησιμοποιήθηκε, με ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα σε καρκινικές βλάβες του δέρματος. Με μία μόνο συνεδρία θεραπεύεται η καρκινική βλάβη και μάλιστα αναπλάθει το δέρμα χωρίς να αφήνει σημάδια. Στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκε, για την αντιμετώπιση εγκαυμάτων, με πολύ μεγάλη βοήθεια στην ανάπλαση του δέρματος αλλά και στην αντιμετώπιση του πόνου. 

Η μέθοδος της φωτοδυναμικής θεραπείας προσφέρεται στην αντιμετώπιση κατακλίσεων, εξελκώσεων ή τραυμάτων, που πυορροούν, με εξαιρετικά αποτελέσματα. 
Έλκη που δεν έχουν επουλωθεί με συμβατικές μεθόδους, αντιμετωπίζονται με την συσκευή φωτοδυναμικής θεραπείας, q-light, και το ειδικό φίλτρο για την ανάπλαση το wound q-light. 
Η μέθοδος είναι ανώδυνη και αποτελεσματική.
Eίναι χαρακτηριστικό ότι πολλές φορές η μέθοδος είναι εξαιρετικά αποτελεσματική εκεί που οι άλλες μέθοδοι έχουν αποτύχει. 

Σε περιπτώσεις που ο ασθενής είναι κλινήρης και παθαίνει συχνά κατάκλιση, υπάρχει το q-light μηχάνημα για χρήση στο σπίτι. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Οι κατακλίσεις αποτελούν ένα μείζον κλινικό πρόβλημα με τεράστιο κοινωνικοοικονομικό κόστος. Η εμφάνιση των κατακλίσεων αντανακλά την ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας υγείας και η συχνότητα των κατακλίσεων χρησιμοποιείται ως δείκτης ποιότητάς της.

Η πρόληψη των κατακλίσεων αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για την αντιμετώπισης του προβλήματος. Η δημιουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων με γνωστικά αντικείμενα όπως η παθοφυσιολογία και οι παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης των κατακλίσεων, τα εργαλεία αξιολόγησης του κινδύνου και οι εφαρμογές τους, τα μέτρα πρόληψης και τα μέτρα θεραπείας των κατακλίσεων, θεωρούνται απαραίτητα προκειμένου να διαχειριστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα από τους νοσηλευτές και τους επαγγελματίες υγείας.

Διαβάστε επίσης

• Η καλύτερη αντιμετώπιση των πληγών από τις κατακλίσεις είναι η πρόληψη και η νέα μέθοδος της φωτοδυναμικής θεραπείας.
• Επούλωση κατακλίσεων, εγκαυμάτων, ψωριασικών βλαβών με την πρωτοποριακή μέθοδο της φωτοδυναμικής θεραπείας

https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

Η ψωρίαση ΔΕΝ είναι μεταδοτική. ΔΕΝ κολλάει. ΔΕΝ δημιουργεί προβλήματα στους άλλους. Πόσοι τύποι ψωρίασης υπάρχουν;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η 29η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα Ψωρίασης» το 2004, με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψωρίασης, που συσπειρώνει στους κόλπους της γιατρούς και ασθενείς. Στόχος της Παγκόσμιας Ημέρας Ψωρίασης είναι να ενημερώσει ασθενείς, ιατρούς και κοινό και να αυξήσει την επίγνωση για την ασθένεια, ώστε να δώσει στους ασθενείς που πάσχουν από Ψωρίαση την προσοχή και την κατανόηση που τους αξίζει. 

Ακόμα και στην πιο στενή επαφή δεν αφήνει κατάλοιπα, ούτε δημιουργεί προβλήματα σε τρίτους. Η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτικό νόσημα, δεν μεταδίδεται, δηλαδή, αγγίζοντας το δέρμα ή τα ρούχα του πάσχοντος, ούτε είναι αποτέλεσμα κακής προσωπικής υγιεινής, όπως συχνά πιστεύεται. Η ψωρίαση, όπως πολλές παθήσεις όχι μόνο του δέρματος αλλά και άλλων οργάνων, είναι αποτέλεσμα του συνδυασμού γενετικής προδιάθεσης και διαταραχής της λειτουργίας του ανοσολογικού συστήματος του οργανισμού.

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια, μη μεταδοτική αυτοάνοση ασθένεια που επηρεάζει το δέρμα και τις αρθρώσεις. Μπορεί να νοσήσει οποιοσδήποτε ενήλικας συνήθως από 25-45 ετών και εμφανίζεται με την ίδια συχνότητα σε άντρες και γυναίκες. Προσβάλει άνδρες και γυναίκες σε 
ποσοστό 1,5%-3% του πληθυσμού.

Η επιδερμίδα ανανεώνεται συνεχώς ανά 45 περίπου ημέρες, δηλαδή ένα κύτταρο της βασικής στοιβάδας μεταμορφώνεται και φθάνει τελικά στην κεράτινη στοιβάδα, απ' όπου αποβάλλεται στο περιβάλλον, εντός του χρονικού αυτού διαστήματος. Στην ψωρίαση ο χρόνος αυτός ζωής του κυττάρου της επιδερμίδας μειώνεται δραματικά και φθάνει τις 4 ημέρες, δηλαδή τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται και διαφοροποιούνται με πολύ εντονότερο από τον φυσιολογικό ρυθμό.

Αυτό γίνεται εξαιτίας των Τ-κυττάρων του αμυντικού μας συστήματος τα οποία ενεργοποιούνται από κάποιο λάθος και έχει σαν αποτέλεσμα να πυροδοτήσει μια αντίδραση στα κύτταρα του δέρματος .

Πόσοι τύποι ψωρίασης υπάρχουν;

• Ψωρίαση σε πλάκες ή Η «κοινή» ψωρίαση, υπεύθυνη για το 80%. Βγαίνει και στο κεφάλι καθώς και στα νύχια χεριών και ποδιών. 
• Η σταγονοειδής ψωρίαση, 
Η σταγονοειδής ψωρίαση είναι η δεύτερη συχνότερη μορφή , υπολογιζόμενη στο 18% των περιπτώσεων της νόσου. Προσβάλλει, συχνότερα, παιδιά και νέους ενήλικες και χαρακτηρίζεται από πολυάριθμες μικρές, ερυθρές, μεμονωμένες σταγονοειδείς πλάκες στο δέρμα.
• Η ανάστροφη ψωρίαση, Η ανάστροφη ψωρίαση εμφανίζεται κυρίως στις μηρογεννητικές πτυχές και στις μασχαλιαίες κοιλότητες, ενώ η φλυκταινώδης και η ερυθροδερμική ψωρίαση μπορεί να προσβάλουν εκτεταμένες περιοχές του δέρματος και να συνοδεύονται από γενικά συμπτώματα, όπως υψηλό πυρετό.
• Η φλυκταινώδης ψωρίαση,

• Η ερυθροδερμική ψωρίαση, και η

• Η ψωριασική αρθρίτιδα (αρθροπαθητική ψωρίαση) Η ψωριασική αρθρίτιδα αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή ψωρίασης, η οποία χαρακτηρίζεται από τη συνύπαρξη κλινικών εκδηλώσεων αρθρίτιδας και προ­ σβάλλει περίπου 1/1000 ανθρώπους του γενικού πληθυσμού. Στη χώρα μας το αντίστοιχο ποσοστό φαίνεται να είναι 0,17% των ενηλίκων. Η έναρξη, πολύ συχνά, παρουσιάζεται μεταξύ των ηλικιών 20 και 50 ετών, με μέση ηλικία έναρξης τα 38 έτη. To 10-30% των ασθενών με ψωρίαση, ανεξάρτητα από το μέγεθος της προσβεβλημένης επιφάνειας, αναπτύσσουν ψωριασική αρθρίτιδα σε διάστημα 1-10 ετών μετά την εμφάνιση της δερματικής βλάβης.

Σε ποια σημεία βγαίνει η ψωρίαση;

Στους αγκώνες και στα γόνατα
στο πίσω μέρος του σώματος -χαμηλά στην πλάτη στο κεφάλι και στο πρόσωπο στις παλάμες, στις πατούσες και στα νύχια στα γεννητικά όργανα και στο στόμα

Ποια είναι τα συμπτώματα της ψωρίασης;

• Κόκκινες παχιές πλάκες με ασημένιες ή λευκές στρώσεις 
• Ξηρό ,πρησμένο ,σκασμένο δέρμα που πολλές φορές ματώνει 
• Μικρά διάστικτα σημάδια
• Φαγούρα , κάψιμο ,ερεθισμός
• Παχιά νύχια χεριών και ποδιών σηκωμένα με εξογκώματα
• Πρησμένες αρθρώσεις
• Τα συμπτώματα της ψωρίασης έχουν οξύνσεις και υφέσεις.

Εκλυτικοί παραγοντες

Η ψυχική υπερένταση δεν αποτελεί αιτιολογικό αλλά εκλυτικό παράγοντα, δηλαδή μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση της νόσου μόνο σε ένα γενετικά προδιατεθειμένο άτομο. Άλλοι εκλυτικοί παράγοντες πιθανόν να είναι:

Από λοιμώξεις (στρεπτόκοκκο) , πληγές ,κοψίματα, δείγματα , εγκαύματα, ξηροδερμία με το stress ,το κρύο , το κάπνισμα , τα οινοπνευματώδη, ορισμένα φάρμακα όπως οι ενώσεις λιθίου, οι β- αναστολείς και τα ανθελονοσιακά .

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;

• Οικογενειακό ιστορικό

• Παθήσεις που εξασθενούν το ανοσοποιητικό σύστημα
• Stress
• Παχυσαρκία

• Κάπνισμα

Η διάγνωση είναι εύκολη;

Επειδή κάποιος που έχει ψωρίαση δεν σημαίνει ότι έχει όλα τα συμπτώματα που αναφέρουμε παραπάνω , γι’αυτό η διάγνωση δεν είναι τόσο εύκολη καμιά φορά. Ενδεχομένως να χρειασθεί να ληφθούν ξύσματα κυττάρων για μικροσκοπική εξέταση, ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο άλλων παθήσεων.

Πώς θεραπεύεται;

Το ιδανικό θεραπευτικό σχήμα εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, την ταχεία έναρξη δράσης, την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διάρ­κεια ύφεσης της νόσου που επιτυγχάνεται με τη χορήγηση της αγωγής, καθώς και την ασφάλεια και ανεκτικότητα της θεραπείας.

Η ψωρίαση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ειδική δίαιτα. Δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι κάποιες συγκεκριμένες τροφές Βελτιώνουν, ή επιδεινώνουν την ψωρίαση. Υποστηρίζεται από ορισμένους ότι η ισορροπημένη διατροφή μπορεί να Βοηθήσει, γενικά, οποιοδήποτε ασθενή, επομένως και τον ασθενή με ψωρίαση.

Οι θεραπευτικές μέθοδοι που εφαρμόζονται στην ψωρίαση περιλαμβάνουν τοπικές θεραπείες (εφαρμογή φαρμάκων στο δέρμα), φωτοθεραπείες (χρήση υπεριώδους ακτινοβολίας με ή χωρίς φάρμακα από το στόμα), συστηματικές θεραπείες (φάρμακα από το στόμα) και, τα τελευταία χρόνια, τα φάρμακα βιο­ τεχνολογίας, οι Βιολογικοί παράγοντες (φάρμακα σε ενέσιμη μορφή).

Η θεραπεία της ψωρίασης είναι εξατομικευμένη, αφού οι ασθενείς διαφέρουν στον τύπο, στη σοβαρότητα και στην ανταπόκριση στη θεραπεία. Αυτό οφείλεται στη φύση της νόσου, η οποία χαρακτηρίζεται από μια απρόβλεπτη πορεία και αντιμετωπίζεται μόνον εφόσον χορηγείται κάποιο φάρμακο σε κάποια δόση ή εφαρμόζεται κάποια άλλη θεραπευτική μέθοδος, όπως η φωτο- χημειοθεραπεία.

Γενικά ισχύει ότι όσο σοβαρότερη είναι η μορφή της ψωρίασης, τόσο πτωχότερη είναι η συμμόρφωση του ασθενή με την τοπική θεραπεία, και ότι ο 1 στους 3 ασθενείς με ψωρίαση θεωρούν ότι οι θεραπευτικές μέθοδοι δεν είναι όσο επιθετικές θα έπρεπε. Επομένως, η θεραπευτική επιλογή και η ικανότητα του ιατρού θα πρέπει να εκτιμάται περισσότερο σε σχέση με τις προσδοκίες του ασθενή για το θεραπευτικό αποτέλεσμα, παρά με τη δική του κρίση για τη βελτίωση και τον έλεγχο της νόσου.

Η τοπική θεραπεία περιλαμβάνει κερατολυτικές και ενυδατωτικές ουσίες κορτικοστεροειδή ποικίλης ισχύος, την καλσιποτριόλη, την καλσιποτριόλη σε συνδυασμό με βηταμεθαζόνη, την καλσιτριόλη, την ταζαροτένη και τους αναστολείς της καλσινευρίνης pimecrolimus, και tacrolimus.

Σε αρχικές και μέτριες περιπτώσεις ακολουθείται εξωτερική (τοπική)θεραπεία . Συστήνονται μπάνια με κολλοειδές βρώμιο ,απλές μαλακτικές αλοιφές με κάλυψη, αλοιφές με βάση την πίσσα , την κορτιζόνη και παράγωγα της βιταμίνης–D. Σε μέτριες και σοβαρές περιπτώσεις συστήνεται φωτοθεραπεία που γίνεται με αυστηρή επίβλεψη του δερματολόγου. 

Σε σοβαρότερες περιπτώσεις ακολουθείται εσωτερική (συστηματική) θεραπεία. Εδώ χρησιμοποιούνται ανοσοκατασταλτικά φάρμακα. 

Η έρευνα των τελευταίων ετών οδήγησε στη δημιουργία των βιολογικών θεραπειών για τη μορφή της ψωρίασης κατά πλάκας.

Υπάρχουν 2 κατηγορίες βιολογικών φαρμάκων:

1. Αυτές που στοχεύουν στα Τ-λεμφοκύτταρα και

2. Αυτές που στοχεύουν στις πρωτεΐνες (κυτοκίνες) που απελευθερώνονται από τα Τ-λεμφοκύτταρα.

Αυτό που διαφοροποιεί τα βιολογικά φάρμακα από τις υπόλοιπες θεραπείες είναι ότι είναι πιο επιλεκτικά στη δράση τους. Έτσι, ενώ είναι αποτελεσματικά δεν προκαλούν τοξικότητα σε ζωτικά όργανα( ήπαρ/νεφροί) όπως συμβαίνει με άλλες συστηματικές θεραπείες.

Τι πρέπει να προσέχει ο ασθενής με ψωρίαση:

• Όχι στο κάπνισμα και στα οινοπνευματώδη.
• Προσοχή στις μολύνσεις , στις πληγές και στο πολύ ήλιο.
• Προσπάθεια ελέγχου του stress
• Έκθεση στον ήλιο για λίγο κάθε μέρα.

Έχει καταγραφεί ως αρνητικό, η έλλειψη στη διατροφική μας αλυσίδα σημαντικών λιπαρών αρωματικών οξέων και φυτικών ινών, το άγχος, ορμονικές διαταραχές και ενδεχόμενο ηλιακό ερύθημα

Τέλος να αναφέρουμε ότι ένα 50% όσων έχουν ψωρίαση έχουν αλλαγές στα νύχια. Επίσης από όξυνση σε όξυνση μπορούν να αλλάξουν οι τύποι της ψωρίασης . Ένα παιδί μετά από διάστικτη ψωρίαση μπορεί να μην την ξαναεμφανίσει . Ένα άτομο με κοινή ψωρίαση μπορεί στην επόμενη όξυνση να εμφανίσει γύρω από την κοινή και φλυκταινώδη ψωρίαση ή από κοινή να κάνει διάστικτη ή ερυθηματώδη ειδικά μετά από απότομο σταμάτημα της κορτιζόνης ή της κυκλοσπορίνης . Κλείνοντας να ξεκαθαρίσουμε ότι άλλο πράγμα η ψωρίαση και άλλο η ψώρα . Η ψώρα οφείλεται σε παράσιτο που εναποθέτει τα αυγά του κάτω από το δέρμα και προκαλεί έντονη φαγούρα (το μόνο κοινό στοιχείο με την ψωρίαση ) ιδίως τα βράδια.

Διαβάστε επίσης:

• Σε έξαρση η ψωρίαση, λόγω του άγχους και της κατάθλιψης που φέρνει η σημερινή οικονομική κρίση.
• Η ψωρίαση δεν είναι κολλητική και δεν δημιουργεί προβλήματα σε τρίτους.
• Ενημέρωση και υποστήριξη των ανθρώπων με ψωρίαση από το νέο site psoriasis.qualitycare.gr
• Επούλωση  κατακλίσεων, εγκαυμάτων, ψωριασικών βλαβών με την πρωτοποριακή μέθοδο της φωτοδυναμικής θεραπείας
• Τι είναι η Ψωρίαση και τι η ψωριασική αρθρίτιδα; Τώρα και στη χώρα μας μια σύγχρονη, αποτελεσματική θεραπεία, από το στόμα (χάπι)
• Φάρμακο για την ψωρίαση, της Novartis, επιτυγχάνει υψηλά επίπεδα κάθαρσης του δέρματος που διαρκεί

https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

Απόστημα μασχάλης, ιδρωταδενίτιδα, ιδραδενίτις. Ποια είναι η αιτία; Tρόποι αντιμετώπισης;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Μπορεί να σας έχει συμβεί να πρηστεί η μασχάλη σας. Στην αρχή ξεκινά με ένα απλό σπυράκι και στην συνέχεια διογκώνεται και συνοδεύεται με έντονο πόνο. 

Αν μάλιστα προσπαθήσετε να το πειράξετε τότε μπορεί να διαπιστώσετε ότι γίνεται πιο επώδυνο και ίσως να αναπτύσσεται και δεύτερο και τρίτο σπυρί κάνοντας ακόμα πιο επώδυνη την κατάσταση.  Η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα είναι μία χρόνια φλεγμονώδης δερματοπάθεια που εκτιμάται ότι επηρεάζει το 1% του ενήλικου πληθυσμού παγκοσμίως.

Η ιδραδενίτιδα ή ιδρωταδενίτιδα (hidradenitis), είναι μικροβιακή φλεγμονή των ιδρωτοποιών αδένων, που εντοπίζεται συνήθως στις μασχάλες, τις μηροβουβωνικές χώρες και την περιπρωκτική χώρα ως ερυθρή, επώδυνη, και ψηλαφητή διόγκωση.

Ποια είναι η αιτία της ιδραδενίτιδας;

Αν και τα ακριβή αίτια της διαπυητικής ιδρωταδενίτιδας παραμένουν ασαφή, είναι πλέον γνωστό ότι πρόκειται για νόσημα με αυτοφλεγμονώδη χαρακτηριστικά. Μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως εμφανίζεται πρώτη φορά μετά την εφηβεία. Η ασθένεια προσβάλλει και τα δύο φύλα, ωστόσο οι γυναίκες έχουν διπλάσιες έως πενταπλάσιες πιθανότητες να νοσήσουν σε σχέση με τους άνδρες.
Έρευνες, επίσης, τη συσχετίζουν με το κάπνισμα και την παχυσαρκία, ενώ περίπου το ένα τρίτο των ασθενών έχει οικογενειακό ιστορικό. Υπάρχουν φορές που παρατηρείται σε άτομα συγγενικά, φανερώνοντας μια γενετική προδιάθεση. Ενοχοποιούνται το ξύρισμα, η χρήση αποτριχωτικών αλοιφών και η εφαρμογή αποσμητικών, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί η απευθείας συσχέτισή τους με την πάθηση. Το μεγάλο ποσοστό γυναικών ανάμεσα στα προσβεβλημένα άτομα φανερώνει ότι σημαντικό ρόλο για την πάθηση έχουν οι ορμόνες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις η νόσος προσβάλλει καταθλιπτικά άτομα. Τέλος αρκετές φορές εμφανίζεται παράλληλα με αυτοάνοσα νοσήματα.

Πώς εκδηλώνεται;

Οι ασθενείς συχνά εκδηλώνουν επώδυνα και ενοχλητικά συμπτώματα, που ενδέχεται να έχουν ολέθρια αποτελέσματα στη ζωή τους. Αρχικά προκαλεί κνησμό στην περιοχή ή ήπιο κάψιμο, για να εμφανιστεί στη συνέχεια μία ή περισσότερες φλεγμονώδεις, επώδυνες, εξέρυθρες μάζες. Αυτές μπορεί στη συνέχεια να υποχωρήσουν με αγωγή ή αυτόματα, μπορεί όμως και να αποστηματοποιηθούν απελευθερώνοντας δύσοσμο έκκριμα. Όταν υποχωρήσουν οι φλεγμονές αφήνουν πίσω τους πεπαχυμένο δέρμα και δύσμορφες ουλές, οι οποίες με αλλεπάλληλες προσβολές πολλαπλασιάζονται.

Χαρακτηριστικά αναφέρονται τρία στάδια της ιδραδενίτιδας:

1.Μονήρες ή πολλαπλά αποστήματα χωρίς παρουσία συριγγίων ή ουλών.
   

2.Ένα ή περισσότερα υποτροπιάζοντα αποστήματα με παρουσία συριγγίων και ουλών σε μια ή   περισσότερες θέσεις

3.Διάχυτη ή σχεδόν διάχυτη προσβολή σε μεγάλη έκταση με διαπλεκόμενα συρίγγια κι αποστήματα

Πώς αντιμετωπίζεται;

Η αντιμετώπιση δεν είναι εύκολη, εξαρτάται από το στάδιο της νόσου και διαφέρει από άτομο σε άτομο. Μερικές φορές χρειάζεται απλή αναμονή για μία-δύο εβδομάδες. Ως συντηρητικά μέτρα συστήνονται:

•   Εφαρμογή θερμών κομπρεσσών

•   Πλύσεις με αντισηπτικά διαλύματα

•   Αποφυγή στενού συνθετικού ρουχισμού

•   Αποφυγή άγχους

•   Άσκηση και ξεκούραση

•   Λήψη αντιβιοτικών

•   Λήψη στεροϊδών για τη φλεγμονή

Τελευταία φαρμακευτική θεραπεία μειώνει τα συμπτώματα της διαπυητικής ιδρωταδενίτιδας, δηλαδή τα οζίδια, τα αποστήματα αλλά και τον πόνο.

Εφόσον δεν υποχωρεί με τα παραπάνω θα απαιτηθεί χειρουργική παρέμβαση. Εφαρμόζεται απλή σχάση των αποστηματικών κοιλοτήτων μέχρι εκτεταμένη αφαίρεση των αποστηματικών κοιλοτήτων μαζί με τους συριγγώδεις πόρους και του υπερκείμενου δέρματος της προσβεβλημένης περιοχής. 

Επίσης εφαρμόζεται τοπική ακτινοθεραπεία με πολύ καλά αποτελέσματα ως προς της ύφεση του πόνου, αλλά και την υποστροφή των βλαβών.

Πολύ καλά αποτελέσματα προσφέρει η φωτοδυναμική θεραπεία στην αρχή στα 430nm για υποχώρηση της φλεγμονής και στην συνέχεια στα 630 nm για αντιμετώπιση και ανάπλαση των ουλών.

Διαβάστε επίσης:

• Καλόγερος, δοθιήνας, θυλακίτιδα, ψευδάνθρακας και σταφυλόκοκκος
• Πρώτη αιτία θανάτου το σηπτικό σύνδρομο. Τι είναι η σήψη, ποιοι κινδυνεύουν και πώς μπορεί να προληφθεί; Μύθοι και αλήθειες (video)
• Καλοήθεις παθήσεις και όγκοι του δέρματος. Σπίλοι, Λιπώματα, κύστεις, ιδρωταδενίτιδα, ξανθελάσματα. 
• Μοναδική θεραπεία για την διαπυητική ιδρωταδενίτιδα (απόστημα μασχάλης, γλουτού κλπ). Χορηγείται από τον ΕΟΠΥΥ

Τι πρέπει να κάνετε αν καείτε; Αν πάθετε έγκαυμα; Πρώτες βοήθειες

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, Μ.D., medlabnews.gr iatrikanea

Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να ρίξετε άφθονο τρεχούμενο νερό ή φυσιολογικό ορό (για 10 με 15 λεπτά τουλάχιστον) πάνω από την επιφάνεια με το έγκαυμα.

Αυτό θα ρίξει τη θερμοκρασία της περιοχής, περιορίζοντας το έγκαυμα και θα σας ανακουφίσει από τον πόνο. 
Αν θέλετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια ειδική αλοιφή για εγκαύματα. 
Καλύψτε στη συνέχεια με μια αποστειρωμένη γάζα για να αποφύγετε περαιτέρω μόλυνση. Όλα τα υπόλοιπα, απλώς, θα αλλοιώσουν το τραύμα και ενδεχομένως θα το μολύνουν. Το βαμβάκι μπορεί να ερεθίσει την περιοχή. Τυλίξτε τη χαλαρά ώστε να μην ασκηθεί πίεση στο καμένο δέρμα. Η γάζα επιτρέπει στην περιοχή να αναπνέει, μειώνει τον πόνο και προστατεύει το γεμάτο φουσκάλες δέρμα.
Πάρτε παυσίπονα που δε χρειάζονται ιατρική συνταγή

Τα μικρά εγκαύματα επουλώνονται συνήθως μετά από 1 με 2 εβδομάδες χωρίς περαιτέρω θεραπεία. Το μόνο που πρέπει να προσέχετε είναι για σημάδια μόλυνσης. 

Προσοχή
- Μη χρησιμοποιήσετε πάγο. Αν βάλετε πάγο απευθείας στο κάψιμο, μπορεί να προκληθεί κρυοπάγημα και επιπλέον βλάβη του δέρματος. 
- Μη σπάτε τις φουσκάλες. Οι γεμάτες υγρό φουσκάλες προστατεύουν από τη μόλυνση. Αν σπάσουν, πλύνετε την περιοχή με μαλακό σαπούνι και νερό και μετά βάλτε λίγη αντιβιοτική κρέμα και μια γάζα. 
- Να καθαρίζετε και να αλλάζετε τους επιδέσμους καθημερινά.

Εάν η περιοχή εγκαύματος είναι μεγάλη σε έκταση ή σε βαθμό, τότε πρέπει να επισκεφθείτε άμεσα την πλησιέστερη μονάδα υγείας

Διαβάστε επίσης

• Επούλωση κατακλίσεων, εγκαυμάτων, ψωριασικών βλαβών με την πρωτοποριακή μέθοδο της φωτοδυναμικής θεραπείας
• Τι είναι το ηλιακό έγκαυμα, ποια τα συμπτώματά του και πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε;
• Η καλύτερη αντιμετώπιση των πληγών από τις κατακλίσεις είναι η πρόληψη και η νέα μέθοδος της φωτοδυναμικής θεραπείας.
• Εορταστικές πρώτες βοήθειες, για βαρυστομαχιά, δυσφορία, καούρες, μεθύσι, hangover, κάψιμο, τραυματισμό (first aid)