European Sepsis Alliance: Πρόεδρος για 3η συνεχόμενη θητεία ο καθηγητής Ευάγγελος Γιαμαρέλλος

medlabnews.gr iatrikanea

Το Ινστιτούτο Μελέτης Σήψης, ανακοινώνει ότι ο καθηγητής Παθολογίας – Λοιμώξεων ΕΚΠΑ, κ. Ευάγγελος Γιαμαρέλλος-Μπουρμπούλης, αναδείχθηκε παμψηφεί και για 3η συνεχόμενη θητεία, Πρόεδρος του European Sepsis Alliance.

Μετά τις εκλογές που διεξήχθησαν διαδικτυακά και πανευρωπαϊκά κατά το χρονικό διάστημα 30/10-10/11/2025, στη χθεσινή συνεδρίαση του 11μελούς Διοικητικού Συμβουλίου ο κος Γιαμαρέλλος προτάθηκε και ψηφίστηκε από όλα τα μέλη για να συνεχίσει να ηγείται της ευρωπαϊκής προσπάθειας για την ευαισθητοποίηση και τη βελτίωση της αντιμετώπισης της σήψης. Η European Sepsis Alliance συνεργάζεται με τα 44 μέλη της, τις κυβερνήσεις, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) και ενεργούς πολίτες, με στόχο να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο η σήψη ιεραρχείται, διαγιγνώσκεται και αντιμετωπίζεται στην Ευρώπη, σύμφωνα και με όσα ορίζονται στο ψήφισμα του ΠΟΥ για τη Σήψη.

Η επανεκλογή του κου Γιαμαρέλλου, ο οποίος είναι Πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Μελέτης της Σήψης και μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Global Sepsis Alliance (GSA) ενισχύει τη θεσμική παρουσία της χώρας μας στις διεθνείς δράσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σήψης, όπου το Ινστιτούτο Σήψης έχει να επιδείξει σημαντικό έργο.

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Μελέτης Σήψης (Hellenic Institute for the Study of Sepsis – HISS) ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 2010 από μια ομάδα 14 ερευνητών και κλινικών ιατρών, με στόχο τη διατήρηση υψηλού επιπέδου έρευνας και εκπαίδευσης στη σήψη και στη συστηματική φλεγμονή – τις κύριες αιτίες θανάτου παγκοσμίως. Είναι ένας μη κερδοσκοπικός, μη εμπορικός οργανισμός, που από την ίδρυσή του έχει επιδείξει πλούσιο και ουσιαστικό έργο.

Στα χρόνια λειτουργίας του, το ΕΙΜΣ έχει στηρίξει ενεργά τους ερευνητές της Ελληνικής Ομάδας Μελέτης της Σήψης έχει διοργανώσει 13 εθνικά και διεθνή συνέδρια και σεμινάρια εκπαίδευσης στη σήψη, έχει εκπονήσει και δημοσιεύσει τις ελληνικές κατευθυντήριες οδηγίες για τη σήψη, έχει ολοκληρώσει 15 κλινικές μελέτες, υλοποιεί 10 κλινικές μελέτες στην Ελλάδα και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, έχει υποστηρίξει διδακτορικές διατριβές σχετικές με τη σήψη και έχει δημοσιεύσει 125 πρωτότυπες εργασίες σε διεθνή, κριτικά αξιολογημένα ιατρικά περιοδικά.

Το ΕΙΜΣ αποτελεί πρωτοπόρο φορέα στην εξατομικευμένη ιατρική. Μεταξύ των σημαντικότερων επιτευγμάτων του συγκαταλέγεται ο σχεδιασμός, διεξαγωγή, ανάλυση και δημοσίευση της πολυκεντρικής, διπλά-τυφλής, κλινικής μελέτης SAVE-MORE, η οποία οδήγησε στην έγκριση του φαρμάκου anakinra τόσο από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA) όσο και από τον οργανισμό Food and Drug Administration των ΗΠΑ.

Περισσότερες πληροφορίες: https://sepsis.gr

Τι πρέπει να κάνεις αν τρυπηθείς από βελόνα, αν τραυματιστείς από αιχμηρό αντικείμενο; Τι μπορεί να κολλήσεις;

της Μαρίας Χιόνη, MSc φυσιολογίας Ιατρικής Σχολής Αθηνών, ΕΚΠΑ, medlabnews.gr iatrikanea

Το να τρυπηθεί κάνεις από σύριγγα και πιο συγκεκριμένα από βελόνα μπορεί να μην είναι συχνό αρά μπορεί να συμβεί.

Περπατώντας σε μια παραλία, ξυπόλυτοι, παίζοντας ένα παιδί σε μια παιδική χαρά είναι χώροι που έχει τύχει να συμβεί, πατώντας μια βελόνα ή να τρυπηθεί από χρησιμοποιημένη βελόνα. Βέβαια το πιο σύνηθες είναι να συμβεί κάτι τέτοιο σε ανθρώπους που εργάζονται στην υγεία, ιδίως σε τομείς της υγειονομικής περίθαλψης και της πρόνοιας, όπως και γενικά διατρέχουν κίνδυνο έκθεσης τους κατά την εργασία σε παθογόνους παράγοντες που μεταδίδονται μέσω του αίματος. Οι τραυματισμοί αυτοί χρήζουν προσοχής, καθώς μπορούν να προκαλέσουν μόλυνση του εργαζομένου από παθογόνους παράγοντες που μεταδίδονται με το αίμα (ιούς, βακτήρια, μύκητες και άλλους μικροοργανισμούς). Ο ιός της ανθρώπινης ανοσολογικής ανεπάρκειας (HIV) και η ηπατίτιδα B (HBV) ή C (HCV) είναι οι συνηθέστεροι κίνδυνοι , αλλά υπάρχουν περισσότερες από 20 μεταδιδόμενες με το αίμα ασθένειες , οι οποίες είναι δυνατόν να προσβάλλουν τους εργαζομένους. 

Οι εργαζόμενοι εκτίθενται στον κίνδυνο μόλυνσης λόγω επαφής με μολυσμένο αίμα ή άλλα υγρά του ανθρώπινου οργανισμού, όταν αυτά έρχονται σε επαφή με πληγές ή βλεννογόνους. Η επαφή αυτή μπορεί να είναι αποτέλεσμα: 
• ενοφθαλμισμού του αίματος από βελόνα ή άλλο αιχμηρό αντικείμενο 
• μόλυνσης αμυχών του δέρματος με αίμα 
• κατάποσης του αίματος τρίτου προσώπου, π.χ. στο πλαίσιο τεχνητής αναπνοής 
• μόλυνσης όταν το άτομο έχει ανοικτή πληγή και τα ρούχα του έχουν εμποτισθεί με αίμα 
• δήγματος (όταν λύεται η συνέχεια του δέρματος). 

Δεδομένου ότι η γνωστότερη μορφή τέτοιας επαφής είναι η παρακέντηση με σύριγγα, τα περιστατικά αυτά αναφέρονται συνήθως ως τραυματισμοί από βελόνες ή άλλα αιχμηρά αντικείμενα. 

Πέραν των τραυματισμών αυτών, μόλυνση μπορεί να προκληθεί μέσω της εκτίναξης αίματος στους βλεννογόνους (π.χ. μάτια ή στόμα). Αυτό μπορεί να συμβεί στο πλαίσιο εργασιών καθαρισμού, όπως ο καθαρισμός μιας μολυσμένης περιοχής υπό υψηλή πίεση. 

Κίνδυνο δεν διατρέχουν μόνον οι επαγγελματίες στον τομέα της υγείας. Παρότι έχει διαπιστωθεί ότι τον υψηλότερο κίνδυνο διατρέχει το νοσηλευτικό προσωπικό που ασχολείται με σοβαρά ιατρικά περιστατικά, πολλοί άλλοι εργαζόμενοι κινδυνεύουν από παρόμοιους τραυματισμούς. Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι που καθαρίζουν δημόσιους χώρους (π.χ. τρένα ή δημόσια πάρκα) μπορεί να έρθουν σε επαφή με υλικό μολυσμένο με σωματικά υγρά, όπως βελόνες που χρησιμοποιήθηκαν από άτομα που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών. 

Άλλοι κλάδοι στους οποίους οι εργαζόμενοι ενδέχεται να διατρέχουν κίνδυνο είναι οι εξής: 
• Φυλακές και υπηρεσίες αναστολής εκτέλεσης ποινών 
• Αστυνομικές υπηρεσίες και υπηρεσίες ασφάλειας 
• Τελωνεία 
• Κοινωνικές υπηρεσίες και υπηρεσίες για τους νέους
• Υπηρεσίες που ασχολούνται με τους πρόσφυγες
• Γραφεία κηδειών 
• Κλάδος διάτρησης του σώματος (piercing)/body art 
• Διάθεση αποβλήτων και 
• Κλάδος κατασκευών/εργασιών κατεδάφισης.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας εκτιμά ότι περίπου 3 από τα 35 εκατομμύρια εργαζομένων στον τομέα της υγείας παγκοσμίως εκτίθενται κάθε χρόνο σε παθογόνους παράγοντες που μεταδίδονται με το αίμα. 

Ο κίνδυνος λόγω έκθεσης σε μολυσμένο αίμα εκτιμάται ως εξής: 

• ηπατίτιδα B (κίνδυνος ~30%) 
• ηπατίτιδα C (κίνδυνος ~10%) 
• HIV (κίνδυνος ~0,3%)

Σε περίπτωση τραυματισμού με αιχμηρό αντικείμενο/μόλυνσης: 

• προκαλέστε αιμορραγία από την πληγή 
• πλύνετε την πληγή με σαπούνι και χλιαρό τρεχούμενο νερό (χωρίς τρίψιμο)
• γίνεται στην περιοχή τραυματισμού με τη βελόνη ευρεία αντισηψία. 
• Σε επαφή με δέρμα ή βλεννογόνους (μάτι, στόμα), γίνεται προσεκτική πλύση με άφθονο νερό.
• καλύψτε την πληγή με επίδεσμο.
• Η βελόνη πρέπει να φυλαχτεί για μικροβιολογική εξέταση. Βεβαιωθείτε ότι το αιχμηρό αντικείμενο απορρίφθηκε με ασφάλεια, δηλαδή τοποθετήθηκε χωρίς επαφή σε δοχείο για αιχμηρά αντικείμενα
• Προσπάθεια καθορισμού της ποσότητας του υλικού που μεταδόθηκε (η βελόνα που είναι γεμάτη με αίμα είναι χειρότερη από το μαχαιρίδιο και αυτό είναι χειρότερο από το απλό πιτσίλισμα.
• Προσδιορισμός του σταδίου ασθενούς. Υψηλότερος κίνδυνος μετάδοσης υπάρχει  σε ενεργό ηπατίτιδα B/C  ή προχωρημένο στάδιο AIDS
• αναφορά του συμβάντος στον άμεσο προϊστάμενο και επίσκεψη με συνοδό σε ιατρό
• Στο άτομο που τρυπήθηκε από την βελόνα γίνεται εξέταση για HBsAg, anti-HCV, ALT και anti-HIV τη στιγμή του ατυχήματος και πριν από τη χορήγηση προφύλαξης για HBV, HCV και HIV.

Είναι δυνατόν να ληφθούν και άλλα άμεσα μέτρα, ανάλογα με την προέλευση της βελόνας/του αιχμηρού αντικειμένου, τον βαθμό της έκθεσης και των γνώσεων επί του ασθενούς/πελάτη που αποτελεί πηγή της ενδεχόμενης μόλυνσης. Εάν υπάρχει πιθανότητα μετάδοσης, ο εργαζόμενος μπορεί να υποβληθεί σε θεραπεία ή παρακολούθηση, ανάλογα με την κατάσταση της υγείας του και την πηγή της ενδεχόμενης μόλυνσης

Μετά από έκθεση ύποπτη για μετάδοση HBV

• Χορήγηση προφύλαξης όσο το δυνατόν γρηγορότερα (εντός 24 ωρών), με βάση τον πίνακα 1
• Χορήγηση υπεράνοσης γ-σφαιρίνης (HBIG), όπου ενδείκνυται, αμέσως ή το αργότερο μέσα σε μια εβδομάδα
• Χορήγηση εμβολίου και HBIG, μπορεί να γίνει ταυτόχρονα, αλλά σε διαφορετικά σημεία
• Προφύλαξη μπορεί να δοθεί σε εγκύους ή θηλάζουσες μητέρες

Βιβλιογραφία
1 Tarantola et al, ‘Infection risks following accidental exposure to blood or body fluids in health care workers: A review of pathogens transmitted in published cases’., American journal of infection control 2006; 34:367-375. 
2 Canadian Centre for Occupational Health and Safety, OSH answers, Needlestick injuries, http://www.ccohs.ca/oshanswers/diseases/needlestick_injuries.html 
3 Expert Advisory Group on AIDS and the Advisory Group on Hepatitis: Guidance for clinical health care workers: protection against infection with blood-borne viruses: Recommendations of the Expert Advisory Group on AIDS and the Advisory Group on Hepatitis 1998, http://www.dh.gov.uk/assetRoot/04/01/44/74/04014474.pdf 4 Essex Health Protection Unit Community Infection Control Guidelines Section EManagement of sharps injuries http://www.hpa.org.uk/web/HPAwebFile/HPAweb_C/1194947344785
4 Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία - http://osha.europa.eu 

Διαβάστε επίσης

Με ποιους τρόπους μεταδίδεται η HIV λοίμωξη και πώς μεταδίδεται κάνοντας σεξ χωρίς προφυλάξεις;

Εκτός από το Aids, κίνδυνος υπάρχει και από την ηπατίτιδα. (video)

Πώς μεταδίδεται το AIDS και πώς ΔΕΝ μεταδίδεται η HIV λοίμωξη;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Πώς μεταδίδεται η HIV λοίμωξη;

Ο HIV είναι ένας ιός. Mερικοί ιοί, όπως αυτοί που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα ή την γρίπη, παραμένουν στο σώμα μόνο για μερικές μέρες. Μερικοί ιοί, όπως ο HIV, δεν φεύγουν ποτέ. Ο ιός του AIDS είναι ένας ρετροϊός· έχει δηλαδή γενετικό υλικό το RNA, το οποίο με τη δράση ενός ενζύμου που λέγεται αντίστροφη μεταγραφάση μετατρέπεται σε DNA για να ενσωματωθεί στο γονιδίωμα του ανθρώπου.

Ένα χαρακτηριστικό του ιού HIV, είναι η πολύ μεγάλη μεταλλακτικότητά του· κάπου δύο εκατομμύρια υψηλότερη από εκείνη που παρατηρείται στα γονίδια του πυρήνα. Και αυτό οφείλεται στο ότι η αντίστροφη μεταγραφάση που μετατρέπει το RNA σε DNA είναι πολύ επιρρεπής στα λάθη κατά την αντιγραφή· της ξεφεύγουν δηλαδή αντιγραφικά λάθη όταν προστίθενται τα νουκλεοτίδια στη σειρά για να γίνει το DNA και προκύπτουν μεταλλάξεις. Όταν κάποιος μολύνεται με τον HIV, γίνεται "HIV οροθετικός" και θα είναι για πάντα HIV οροθετικός. Με την πάροδο του χρόνου, η HIV νόσος μολύνει και εξοντώνει τα λευκά αιμοσφαίρια που λέγονται CD4 λεμφοκύτταρα (ή "Τ κύτταρα") και μπορεί να αφήσουν το σώμα ανίκανο να καταπολεμήσει κάποιες μολύνσεις και καρκινογενέσεις.

Ο ιός HIV έχει απομονωθεί από το αίμα, το σπέρμα, τα κολπικά υγρά, το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και το μητρικό γάλα. Έχει απομονωθεί επίσης από το σάλιο, τα δάκρυα, τα ούρα, τον ιδρώτα και τα βρογχικά εκκρίματα, χωρίς όμως να έχει αναφερθεί μέχρι σήμερα περίπτωση μετάδοσης μέσω επαφής με τα συγκεκριμένα βιολογικά υγρά. Προς την κατεύθυνση αυτή συμβάλλει, αφενός η περιεχόμενη σ’ αυτά ποσότητα του ιού που είναι τόσο μικρή, ώστε καθίσταται αδύνατη η μετάδοσή του σε άλλους ανθρώπους, που ζουν μαζί με τους φορείς στο ίδιο σπίτι ή έχουν απλή κοινωνική ή εργασιακή σχέση και αφετέρου η μεγάλη ευπάθεια του HIV στο εξωτερικό περιβάλλον. Με τον τρόπο αυτό και παρά το γεγονός ότι είναι δυνατή η επιβίωση ελάχιστων ιικών σωματίων στο εξωτερικό περιβάλλον για διάστημα πολλών ωρών, δεν είναι εφικτή η έμμεση μετάδοση του HIV από επαφή με μολυσμένα αντικείμενα.

Οι τρόποι μετάδοσης του HIV είναι οι εξής:

Α. ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ

Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί τόσο κατά την ανδρική ομοφυλοφιλική σεξουαλική επαφή, όσο και κατά την ετεροφυλοφιλική. Πρέπει μάλιστα να επισημανθεί, ότι ενώ αρχικά η λοίμωξη ήταν ιδιαίτερα συχνή, κατά κύριο λόγο, ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους, η ετεροφυλοφιλική οδός αποτελεί πλέον σημαντικό τρόπο μετάδοσης, αφού τα μεγαλύτερα ποσοστά αύξησης της επίπτωσης της λοίμωξης αφορούν σε γυναίκες.

Η σεξουαλική πρακτική, που εγκυμονεί τον υψηλότερο κίνδυνο μετάδοσης του HIV, είναι η επαφή από το ορθό. Η αυξημένη διασπορά του ιού στους ομοφυλόφιλους βρίσκεται σε συνάρτηση με τη συχνή εναλλαγή των ερωτικών συντρόφων, τις παθητικές σεξουαλικές επαφές και τις ευκαιρίες τραυματισμού, που υποβοηθούν τον ενοφθαλμισμό του ιού. Επιπλέον, οι συνεχείς επαναλοιμώξεις με νέους αντιγονικά τύπους του ιού, οι δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης και πιθανώς άλλοι άγνωστοι παράγοντες του περιβάλλοντός τους, συμβάλλουν στην εκδήλωση του AIDS. Αντίθετα, η μετάδοση του ιού HIV με γυναικεία ομοφυλοφιλική επαφή φαίνεται ότι είναι σπάνια, όπως επίσης σπάνια είναι και η μετάδοση με το στοματικό έρωτα.

Η μετάδοση του ιού κατά την ετεροφυλοφιλική επαφή είναι ευκολότερη από τον άνδρα στη γυναίκα παρά αντιστρόφως. Ο κίνδυνος μάλιστα είναι μεγαλύτερος κατά το αρχικό στάδιο της λοίμωξης και κατά τα τελευταία στάδια της νόσου, όταν υπάρχουν φλεγμονές ή τραυματισμοί των βλεννογόνων των γεννητικών οργάνων της γυναίκας και ιδιαίτερα του κόλπου και επιπρόσθετα, όταν συνυπάρχουν άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα που προκαλούν εξελκώσεις, όπως είναι ο έρπης, το μαλακό έλκος και η σύφιλη, καθώς και όταν υπάρχει συχνή πρωκτική επαφή. Αντίστοιχα, η μετάδοση από τη γυναίκα στον άνδρα είναι πιθανότερη, όταν η γυναίκα βρίσκεται στο αρχικό ή στο τελικό στάδιο της νόσου και όταν υπάρχει σεξουαλική επαφή κατά την έμμηνο ρύση.

Στη γυναίκα ο ιός δεν ανευρίσκεται στις ωοθήκες, αλλά σε όλη τη διαδρομή του υπόλοιπου γεννητικού συστήματος, σε αυξημένη μάλιστα συχνότητα στην εξωτερική επιφάνεια του τραχήλου της μήτρας και πολύ συχνότερα στο βλεννογόνο του κόλπου. Αντίστοιχα στον άνδρα, ο ιός δεν ανιχνεύεται στους όρχεις αλλά σε όλη τη λοιπή διαδρομή του σπέρματος.

Β. ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΑΙΜΑ

Ο τρόπος αυτός αφορά στους χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών, που μοιράζονται μολυσμένες σύριγγες και βελόνες, στους μεταγγιζόμενους με μολυσμένο αίμα ή παράγωγά του και στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό σε περίπτωση εκτεταμένης επαφής με μολυσμένο αίμα ή τραυματισμό με μολυσμένες βελόνες και άλλα αιχμηρά αντικείμενα, που αφορούν κυρίως σε νυστέρια και βελόνες συρραφής τραυμάτων.

Στους τοξικομανείς η μετάδοση του ιού οφείλεται στη μεταφορά μικρών ποσοτήτων αίματος κατά την κοινή χρήση βελονών και συριγγών, ενώ η πιθανότητα μετάδοσης του HIV με μεταγγίσεις αίματος έχει πλέον σχεδόν εκμηδενιστεί, γιατί το μεταγγιζόμενο αίμα ελέγχεται σχολαστικά και για HIV αντισώματα.

Η πιθανότητα, τέλος, μετάδοσης του HIV στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό μετά από τρύπημα με μολυσμένη βελόνα είναι της τάξης του 0,001-0,01, ενώ η αντίστοιχη πιθανότητα για την ηπατίτιδα Β κυμαίνεται από 0,2-0,3. Γενικά, το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό εκτίθεται σχετικά συχνά κατά την άσκηση των καθηκόντων του στον HIV. Έχει διαπιστωθεί όμως, ότι η συχνότητα μετάδοσης είναι ιδιαίτερα χαμηλή και εξαρτάται από τον τύπο της έκθεσης και από τον κίνδυνο μετάδοσης με τη συγκεκριμένη έκθεση. Συχνότερα αναφέρεται η άμεση επαφή αίματος ασθενών με ανοικτή πληγή ή βλεννογόνους των εκτεθέντων και η παρεντερική έκθεση.

Γ. ΠΕΡΙΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ

Είναι δυνατό να συμβεί μέσω του πλακούντα ενδομητρίως, κατά τη διάρκεια του τοκετού από το αίμα και τα κολπικά υγρά ή μετά τον τοκετό κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Το 15-30% των νεογνών, που γεννιούνται από HIV θετικές μητέρες, μολύνονται από τον ιό, ενώ πρέπει να επισημανθεί, ότι οι μητέρες φορείς HIV που μεταδίδουν στο κύημα ή στο νεογνό τους τον ιό, είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών ή είχαν ερωτικό σύντροφο φορέα.

Η πιθανότητα κάθετης μετάδοσης του HIV εξαρτάται από το ύψος της ιαιμίας και αυξάνει όταν η μόλυνση της εγκύου γίνει κατά τους πρώτους μήνες της κύησης και όταν η έγκυος δεν είναι απλά ασυμπτωματικός φορέας, αλλά νοσεί. Η μετάδοση μπορεί να γίνει, όταν υπάρχει εμβρυοπλακουντική διαρροή αίματος, ιδίως σε περιπτώσεις ύπαρξης εμφραγμάτων και άλλων παθολογικών καταστάσεων του πλακούντα, ενώ εκτός της ενδομητρίου, συχνή θεωρείται η μετάδοση του HIV κατά τον τοκετό από κατάποση αίματος.

Δυσμενείς προγνωστικοί παράγοντες θεωρούνται οι τραυματισμοί και οι επιπλοκές κατά τον τοκετό, καθώς και η δίδυμη κύηση. Η λοίμωξη είναι συχνότερη σε πρόωρα και ελλιποβαρή νεογνά και επίσης όταν αναφέρεται ιστορικό ενδομητρίου λοιμώξεως κατά την εγκυμοσύνη.

Με ποιους τρόπους ΔΕΝ μεταδίδεται ο HIV;

•   Από τις κοινωνικές επαφές όπως είναι η χειραψία, το φιλί στο μάγουλο, το άγγιγμα ή το αγκάλιασμα.

•   Από τη θάλασσα ή την πισίνα.

•   Από τον ιδρώτα και το σάλιο.

•   Από τις τουαλέτες.

•   Από ρούχα, πιάτα, ποτήρια, μαχαιροπίρουνα, συσκευές τηλεφώνου.

•   Από κουνούπια ή άλλα έντομα. 
Γενικά, απαιτείται πραγματικός «εμβολιασμός» μεγάλης ποσότητας ιού άμεσα από τον φορέα προς τον ευπαθή άνθρωπο, όπως ακριβώς συμβαίνει στα σεξουαλικώς και στα αιματογενώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

 

Πώς μεταδίδεται ο HIV κάνοντας σεξ χωρίς προφυλάξεις

Ο HIV εκτός από το αίμα, περιέχεται στο σπέρμα, τα προσπερματικά υγρά (τα υγρά που βγαίνουν πριν από την εκσπερμάτωση), στην βλέννη του ορθού και στα κολπικά υγρά. Περιέχεται επίσης στο σάλιο, αλλά σε ποσότητες που δεν επαρκούν για τη μετάδοσή του.

Εάν κάποιος βλεννογόνος, αμυχή ή πληγή στο δέρμα μας έρθει σε επαφή με μολυσμένο αίμα, σπέρμα, βλέννη ή κολπικά υγρά είναι δυνατόν να μολυνθούμε με τον HIV.

Από τις σεξουαλικές πράξεις, οι πιο επικίνδυνες για τη μετάδοση του HIV είναι ο κολπικός και ο πρωκτικός έρωτας ΚΑΙ για τους δύο συντρόφους.

Για εκείνον που δέχεται τη διείσδυση (αν αυτός είναι υγιής, αλλά ο σύντροφός του είναι οροθετικός): Οι βλεννογόνοι του κόλπου και του πρωκτού είναι πολύ ευαίσθητοι και εύκολα τραυματίζονται κατά το σεξ, οπότε δημιουργούνται μικρές, ανεπαίσθητες αμυχές. Αν αυτές έρθουν σε επαφή με μολυσμένο σπέρμα, γίνονται «πύλες εισόδου» για τον ιό στο σώμα. Επιπλέον από αυτούς τους μικροτραυματισμούς μπορεί να υπάρξει και μικροαιμορραγία. Αυτό είναι σημαντικό για εκείνον που διεισδύει.

Για εκείνον που διεισδύει (αν αυτός είναι υγιής, αλλά ο σύντροφός του είναι οροθετικός): Τόσο σε πρωκτική όσο σε κολπική διείσδυση υπάρχει κίνδυνος να κολλήσει κάποιος γιατί από το τρίψιμο του πέους μπορούν να προκληθούν μικροτραυματισμοί στην επιφάνειά του (στο κεφάλι, στο πετσάκι ή στην ουρήθρα) και έτσι να ανοίξουν «πύλες εισόδου» για την είσοδο του ιού στον οργανισμό. Τα μολυσμένα κολπικά υγρά, η βλέννη του ορθού ή το αίμα από τις μικροαιμορραγίες του κόλπου ή του πρωκτού περιέχουν μεγάλες ποσότητες ιού.

Για αυτόν που διεισδύει, το αν θα εκσπερματώσει ή όχι δεν έχει καμία διαφορά. Ο κίνδυνος να κολλήσει παραμένει ο ίδιος. Η εκσπερμάτωση έχει σημασία μόνον για αυτόν που θα δεχτεί το σπέρμα μέσα του/της.

Το στοματικό σεξ δεν θεωρείται σεξουαλική συμπεριφορά υψηλού κινδύνου. Για εκείνον που δίνει το πέος του δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος είτε εκσπερματώσει είτε όχι. Για εκείνον/η που δέχεται το πέος υπάρχει κίνδυνος εάν υπάρχουν πληγές στο στόμα του (άφθες, ουλίτιδα, πρόσφατο βούρτσισμα ή οδοντικό νήμα 2 ώρες πριν και μετά, επίσκεψη στον οδοντίατρο πριν λίγες ώρες, εξαγωγή δοντιού, τραυματισμός γλώσσας) και ο άλλος εκσπερματώσει μέσα στο στόμα του. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις μετάδοσης του HIV σε αυτόν που δέχτηκε σπέρμα στο στόμα του.

Επίσης τα κολπικά υγρά και το αίμα της περιόδου περιέχουν τον HIV και έχουν αναφερθεί περιστατικά μετάδοσης του HIV σε άνδρες από τις συντρόφους τους μέσω στοματικού σεξ.

Με λίγα λόγια:

•   Η σωστή χρήση προφυλακτικού σε ομοφυλόφιλες ή ετεροφυλόφιλες επαφές (πρωκτικές και κολπικές) ελαχιστοποιεί την πιθανότητα μετάδοσης του HIV.

•   Στο στοματικό σεξ πρέπει να αποφεύγουμε να εκσπερματώνει κάποιος στο στόμα μας.

Βιβλιογραφία

http://www.who.int/features/qa/71/en/index.html

http://www.avert.org/faq1.htm#q2

http://www.cdc.gov/hiv/resources/qa/qa22.html

http://www.hiv.gr

Διαβάστε επίσης

• Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το AIDS σήμερα. Επιδημιολογικά στοιχεία. Video με τρισδιάστατη απεικόνιση του ιού
• Τι πρέπει να κάνεις αν τρυπηθείς - τραυματιστείς από βελόνα;

Ακολουθήστε το medlabnews.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις

Ευγένιος Λαζόφσκι. Ο γιατρός ήρωας που δημιούργησε μια ψεύτικη πανδημία και έσωσε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων (video).

medlabnews.gr iatrikanea

Ψεύτικη επιδημία: Ο Ευγένιος Λαζόφσκι υπήρξε ένας λαμπρός επιστήμονας. 

Ήταν ένας γιατρός, ο οποίος είχε καταγωγή από την Πολωνία. Ο ίδιος κατάφερε να σώσει πολλούς από το θάνατο. Αυτό, διότι εκείνη την περίοδο υπήρχαν, οι ναζί. Δηλαδή, η περίοδος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πώς μπόρεσε, όμως, να γλιτώσει τόσες ψυχές, ο δαιμόνιος γιατρός; Φυσικά, με την ανακάλυψη μίας επιδημίας. Εκείνη, δεν ήταν άλλη από τον τύφο…

Ψεύτικη επιδημία – Αληθινή ιστορία: Η δημιουργία της επιδημίας

Μετά τη γερμανική κατοχή της Πολωνίας, ο Λαζόφσκι πήγε να ζήσει στο Rozwadów, ένα προάστιο της πόλης Στάλοβα Βόλα, με τη σύζυγό του και την κόρη του. Εκεί, άνοιξε σχεδόν αμέσως ένα ιατρείο με τον καλό του φίλο και συμφοιτητή δρ Στάνισλαβ Ματούλεβιτς. Προηγουμένως όμως, είχε μεταφερθεί και αυτός σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, απ’ όπου κατάφερε να δραπετεύσει. Πίσω από το δαιμόνιο αυτό κόλπο, κρυβόταν μια σημαντική ιατρική ανακάλυψη.

Ο Ματούλεβιτς, ανακάλυψε πως εμβολιάζοντας έναν υγιή άνθρωπο με νεκρά στελέχη της ασθένειας, φαινόταν σαν να είχε τη νόσο, χωρίς ωστόσο να την έχει. Ο «ασθενής» έβγαινε θετικός δηλαδή στις εξετάσεις, χωρίς να έχει φυσικά κανένα σύμπτωμα. Έτσι, ο Λάζοβσκι δεν έχασε την ευκαιρία και δημιούργησε μια ψεύτικη εκδήλωση επιδημικού τύφου μέσα και γύρω από την περιοχή Rozwadów, την οποία οι Γερμανοί έβαλαν στη συνέχεια σε καραντίνα.

Η σκέψη του αυτή που για να γίνει πράξη απαιτούσε πολύ θάρρος, έσωσε περίπου 8.000 ανθρώπους από την αποστολή τους στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Οι Γερμανοί έτρεμαν τις μολυσματικές νόσους και ιδιαιτέρως τον επιδημικό τύφο, μια ασθένεια που ήταν εξαιρετικά μεταδοτική και φονική.

Λέγεται ότι όλα ξεκίνησαν όταν, ένας Πολωνός στρατιώτης, ικέτεψε τον Ευγένιο και τον συνάδελφό του, να κάνουν κάτι ώστε να μην επιστρέψει για δουλειά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως του επέβαλαν οι Γερμανοί. Ήταν ένας από τους χιλιάδες Πολωνούς που εξαναγκάστηκαν από τους Ναζί να εργαστούν σε γερμανικά στρατόπεδα εργασίας. Ο άνδρας είχε λάβει 14 ημέρες άδειας για να επισκεφθεί την οικογένειά του και ο χρόνος του σχεδόν τελείωνε.

Ψεύτικη επιδημία – Αληθινή ιστορία: Κι άλλες πληροφορίες για τη δημιουργία της επιδημίας

Ήθελε απελπισμένα να ξεφύγει από το στρατόπεδο, αλλά ήξερε ότι αν δεν επέστρεφε, θα τον κυνηγούσαν, και τόσο αυτός, όσο και η οικογένειά του θα συλλαμβάνονταν και θα στέλνονταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Είχε σκεφτεί και την αυτοκτονία. Ήξερε όμως ότι μια σοβαρή ασθένεια, επιβεβαιωμένη από έναν γιατρό, θα τον γλίτωνε από την επιστροφή του στο στρατόπεδο.

Οι δύο γιατροί που είδαν τον άνθρωπο αποφάσισαν να τον βοηθήσουν και προσφέρθηκαν να του κάνουν μια ένεση. Ο άνδρας δέχτηκε. Οι γιατροί τότε πήραν ένα δείγμα αίματος και το έστειλαν σε γερμανικό εργαστήριο. Σύντομα, έλαβαν ένα τηλεγράφημα που έγραφε: “Weil-Felix θετικό.” Ο ασθενής τους είχε βγει θετικός στον τύφο. Το τηλεγράφημα δόθηκε στις τοπικές γερμανικές αρχές ως απόδειξη ότι ο ασθενής είχε μολυσματική νόσο και στη συνέχεια απελευθερώθηκε από τα καθήκοντά του στο στρατόπεδο. Εξαιρέθηκε επίσης από μελλοντική κράτηση, όπως και τα μέλη της οικογένειάς του, με τα οποία είχε έρθει σε επαφή.

Οι γιατροί δεν έκαναν τον άνδρα να νοσήσει, φυσικά. Αυτό θα ήταν αδιανόητο για αυτούς, ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Η επιδημία που έφεραν στο Rozwadów ήταν το δικό τους όπλο, που θα προστάτευε τους γείτονες τους. Έτσι λοιπόν, η σημαντική αυτή ανακάλυψη, προέκυψε από την προσπάθεια να βοηθήσουν τον νεαρό άνδρα να υποδυθεί ότι έχει μια θανατηφόρα ασθένεια.

Ψεύτικη επιδημία – Αληθινή ιστορία: Η παρολίγον αποκάλυψη της επιδημίας

Ωστόσο, το ψέμα τους παραλίγο να αποκαλυφθεί, όταν οι Γερμανοί έβλεπαν ότι οι «ασθενείς» δεν πέθαιναν και άρχισαν να αναρωτιούνται τι συμβαίνει. Έτσι, στάλθηκε μια ομάδα Γερμανών γιατρών, για να ερευνήσουν τι γινόταν. Ο Λαζόφσκι υποδέχθηκε τους επισκέπτες με μια ποικιλία από πολωνικά φαγητά και βότκες.

Πριν από την επίσκεψή τους, ο Πολωνός γιατρός, είχε συγκεντρώσει τους ασθενείς του που έμοιαζαν λιγότερο υγιείς, σε ένα βρώμικο δωμάτιο. Φοβούμενοι τη μόλυνση, οι νεαροί Γερμανοί γιατροί, έριξαν μια γρήγορα ματιά στο κτίριο και τους ασθενείς. Αφού έκαναν μερικές εξετάσεις αίματος για να επιβεβαιώσουν την επιδημία, έφυγαν άρον-άρον.

Ο δρ Λαζόφσκι τα είχε καταφέρει για άλλη μια φορά. Αυτός ήταν ο δικός τους πόλεμος, ένας πόλεμος με διαφορετικά όπλα. Οι γιατροί εργάζονταν μυστικά και δεν έλεγαν ούτε στους ασθενείς τους τι ακριβώς κάνουν. Αποκάλυψαν το σχέδιό τους στον κόσμο το 1977 σε ένα άρθρο για το ενημερωτικό δελτίο της Αμερικανικής Εταιρείας Μικροβιολογίας.

Ήταν επίσης προσεκτικοί, ώστε να μιμούνται τη ροή των πραγματικών επιδημιών, κάνοντας περισσότερες ενέσεις και δημιουργώντας περισσότερες περιπτώσεις «τύφου» το χειμώνα και το φθινόπωρο. Για να παραπλανήσουν τις αρχές, παρέπεμψαν μερικούς από τους ασθενείς που έλαβαν ένεση σε άλλους γιατρούς, οι οποίοι διέγνωσαν και ανέφεραν μόνοι τους τις μολύνσεις από τύφο.

Η περιοχή με «τύφο» που είχαν δημιουργήσει οι Λαζόφσκι και Ματούλεβτις και η οποία είχε τεθεί σε καραντίνα, έγινε καταφύγιο για τους Πολωνούς Εβραίους. Πλέον, μπορούσαν να κρύβονται στη Rozwadów υπό το «κάλυμμα» της ψεύτικης επιδημίας και χωρίς τον φόβο ότι θα τους ανακαλύψουν οι Ναζί.

Ψεύτικη επιδημία – Αληθινή ιστορία: Ο γιατρός που φλέρταρε, με το θάνατο

Το σπίτι του Λαζόφσκι, συνόρευε με το Εβραϊκό γκέτο της Σταλόβα. Ο φράχτης του χώριζε το γκέτο από την υπόλοιπη πόλη. Οι συνθήκες εκεί επέτρεψαν στις ασθένειες να εξαπλώνονται ανεξέλεγκτα, αλλά στον γιατρό απαγορευόταν να θεραπεύει τους Εβραίους. Γι’ αυτό κι εκείνος, σκέφτηκε έναν άλλο τρόπο για να τους βοηθήσει.

Όταν κάποιος χρειαζόταν τη φροντίδα του, άφηνε ένα λευκό πανί πάνω στον φράχτη. Το βράδυ ο γιατρός, με ένα σάλτο βρισκόταν μέσα στο γκέτο, για να βοηθήσει όσους το είχαν ανάγκη, ενώ τους άφηνε και φάρμακα, ρισκάροντας κάθε φορά τη ζωή του, καθώς η τιμωρία αν τον έπιαναν, ήταν θάνατος.

Όπως ήταν φυσικό, κάθε βράδυ ο φράχτης του γέμιζε πανιά, αφού όλοι τον εμπιστεύονταν και χρειάζονταν φυσικά τις υπηρεσίες του. Ο Λαζόφσκι έπρεπε να παραποιεί τώρα το φαρμακευτικό του απόθεμα για να μη γίνει τσακωτός.

Ψεύτικη επιδημία: Η κατάσταση μετά τον πόλεμο

Το 1958, ο Λαζόφσκι, μετανάστευσε στις ΗΠΑ με υποτροφία από το Ίδρυμα Rockefeller και το 1976 έγινε καθηγητής παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο. Έγραψε τα απομνημονεύματά του, με τίτλο «Prywatna wojna» (Ο ιδιωτικός μου πόλεμος), τα οποία ανατυπώθηκαν αρκετές φορές, καθώς και πάνω από εκατό επιστημονικές διατριβές.

Ο άγνωστος αυτός ήρωας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που ήταν πάντα ταπεινός και δεν του άρεσε να μιλά για το κατόρθωμά του, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Πέθανε το 2006, σε ηλικία 92 χρονών, στην πόλη Γιουτζίν, στο Όρεγκον των ΗΠΑ, όπου ζούσε με την κόρη του.

ΠΗΓΗ: www.enimerotiko.gr

Πολιομυελίτιδα τι είναι; Πώς μεταδίδεται; Έχουμε περιστατικά στην χώρα μας;

του Κωνσταντίνου Λούβρου, Μ.D., medlabnews.gr iatrikanea

Έως ότου στον κόσμο δεν απομείνει ούτε ένα μολυσμένο παιδί, τα παιδιά όλων των χωρών θα απειλούνται με μόλυνση από πολιομυελίτιδα. 

Χώρες οι οποίες στο παρελθόν είχαν απαλλαγεί από την αρρώστια αυτή, άρχισαν πάλι να μολύνονται τα τελευταία χρόνια  λόγω εισαγωγής του ιού, ανακοίνωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. 

Εμβόλια σε 1 εκατ. παιδιά μετά τον εντοπισμό πολιομυελίτιδας στα λύματα 

Έτσι σε όλα τα παιδιά κάτω των 9 ετών στο Λονδίνο θα χορηγηθεί αναμνηστική δόση εμβολίου Ο ιός της πολιομυελίτιδας έχει βρεθεί 116 φορές στα λύματα του Λονδίνου από τον Φεβρουάριο. Οι υγειονομικές αρχές αποφάσισαν να εμβολιάσουν σχεδόν 1 εκατ. παιδιά ηλικίας κάτω των 9 ετών. Σε αυτά περιλαμβάνονται και όσα έχουν ήδη εμβολιαστεί, καθώς οι αρχές συνιστούν ενισχυτική δόση. Οι γονείς και οι κηδεμόνες θα ενημερωθούν σχετικά με τη διαδικασία από τον γιατρό τους εντός του επόμενου μήνα. Η ασθένεια ήταν συχνή στο Ηνωμένο Βασίλειο τη δεκαετία του 1950, αλλά εξαλείφθηκε το 2003. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ανιχνεύονται δείγματα του ιού στα λύματα, ωστόσο τώρα αυτό που συμβαίνει είναι ελαφρώς περίπλοκο, καθώς τα δείγματα που ανιχνεύονται συνδέονται με εμβόλιο πολιομυελίτιδας που χρησιμοποιείται σε άλλες χώρες.

Η Παγκόσμια Ημέρα Πολιομυελίτιδας καθιερώθηκε από τον οργανισμό Rotary International εδώ και πάνω από δέκα χρόνια και διεξάγεται κάθε 24η Οκτωβρίου με αφορμή τον εορτασμό της γέννησης του Jonas Salk, επικεφαλής της πρώτης επιστημονικής ομάδας που ανέπτυξε ένα εμβόλιο κατά της ασθένειας. 

Η χρήση αυτού του αδρανοποιημένου εμβολίου και η μετέπειτα διαδεδομένη χρήση της θεραπείας με φάρμακο από το στόμα, που αναπτύχθηκε από τον Albert Sabin, οδήγησαν στη δημιουργία της Παγκόσμιας Πρωτοβουλίας για την Εξάλειψη της Πολιομυελίτιδας (GPEI) το 1988. Από το 2013, η GPEI κατάφερε να μειώσει τον επιπολασμό της πολιομυελίτιδας σε παγκόσμιο επίπεδο κατά 99%. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγειας (ΠΟΥ) μιλά, σήμερα, για "ιστορικό βήμα" προς έναν κόσμο χωρίς πολιομυελίτιδα, καθώς μια ομάδα ειδικών επιβεβαίωσε ότι ο δεύτερος από τους τρεις τύπους του ιού της πολιομυελίτιδας έχει εξαφανιστεί παγκοσμίως. Η ανακοίνωση της Παγκόσμιας Πρωτοβουλίας για την Εξάλειψη της Πολιομυελίτιδας σημαίνει ότι κυκλοφορεί ακόμη μόνο ο τύπος 1 του ιού της πολιομυελίτιδας, αφού η εξάλειψη του τύπου 2 έχει κυρηχθεί ήδη από το 2015 και του τύπου 3.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) επιβεβαίωσε στις 25 Αυγούστου 2020 ότι "ο ιός της πολιομυελίτιδας εξαλείφθηκε" από την αφρικανική ήπειρο, τέσσερα χρόνια μετά την εμφάνιση των τελευταίων κρουσμάτων στη βορειοανατολική Νιγηρία, μια περιοχή όπου μαίνονται συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και των τζιχαντιστών της Μπόκο Χαράμ.

"Χάρη στις προσπάθειες που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις, το ιατρικό προσωπικό και οι κοινότητες, σώθηκαν περισσότερα από 1,8 εκατομμύριο παιδιά" από αυτή την ασθένεια, ανέφερε ο ΠΟΥ σε ανακοίνωσή του.

"Είναι μια καταπληκτική νίκη, μια απελευθέρωση", τόνισε ο δρ Τούνζι Φούνσο της επιτροπής Πολιομυελίτιδας Νιγηρίας του Διεθνούς Ροταριανού Ομίλου.

"Εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια αντιμετωπίζουμε αυτή την πρόκληση. Το να πω ότι είμαι χαρούμενος είναι λίγο!", πρόσθεσε ο γιατρός αυτός που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον σκοπό αυτό.

Η πολιομυελίτιδα είναι μία οξεία ιογενής λοίμωξη που προκαλείται από τον ιό της πολιομυελίτιδας. Η πολιομυελίτιδα προκαλεί ελαφρά συμπτώματα ή πολύ σοβαρή ασθένεια. Είναι ιός που επηρεάζει το πεπτικό και νευρικό σύστημα. 

Προκαλεί πυρετό, εμετό και ακαμψία των μυών και μπορεί να επηρεάσει τα νεύρα προκαλώντας μόνιμη παράλυση.

Η νόσος μπορεί να παραλύσει τους μύες της αναπνοής και κατάποσης, οδηγώντας στον θάνατο. Μεταξύ δύο και πέντε τοις εκατό των ανθρώπων με πολιομυελίτιδα πεθαίνουν απ’ τη νόσο και περίπου οι μισοί απ’ όλους τους ασθενείς που επιβιώνουν παθαίνουν μόνιμη παράλυση.

Η εξαιρετικά επικίνδυνη ασθένεια, που πλήττει το παιδικό νευρικό σύστημα και προκαλεί παράλυση των άκρων, μπορεί να πλήξει εκατομμύρια παιδιά, εάν δεν γίνει δυνατή η εξάλειψή της την επόμενη δεκαετία.

Συμπτώματα:

- Σε 90% των προσβεβλημένων από τον ιό, η νόσος είναι ασυμπτωματική.

- Σε 10% εκδηλώνεται με ήπια συμπτώματα (πυρετός, μυαλγίες, ναυτία, κεφαλαλγία, δυσκαταποσία).

-  Σε 1% προκαλεί άσηπτη μηνιγγίτιδα.

- Σε μικρότερο από 1% προκαλεί χαλαρή παράλυση ( απώλεια των αντανακλαστικών και του μυϊκού τόνου). 

Οι παραλύσεις είναι συνήθως ασύμμετρες. Τα κάτω άκρα προσβάλλονται πιο συχνά από τα άνω. Σε ορισμένες περιπτώσεις ανάλογα με τον εντοπισμό της κυτταρικής βλάβης  στο κεντρικό νευρικό σύστημα  ( εγκέφαλο και νωτιαίο μυελό ), μπορεί να έχουμε διαταραχές της κατάποσης, του λόγου, της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας και τελικά τον θάνατο.

Τρόπος μετάδοσης

Η πολιομυελίτιδα μπορεί να μεταδοθεί αν τα κόπρανα μολυσμένου ατόμου μολύνουν τα τρόφιμα, νερό ή χέρια.

Κυρίως μετάδοση από άτομο σε άτομο, βασικά μέσω της κοπρανο-στοματικής οδού. Ο ιός ανιχνεύεται πιο εύκολα και για μεγαλύτερο διάστημα στα κόπρανα, από ότι σε φαρυγγικές εκκρίσεις. Όπου το επίπεδο υγιεινής είναι υψηλό, η εξάπλωση μέσω φαρυγγικών εκκρίσεων μπορεί να είναι σχετικά πιο σημαντική. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το γάλα, η τροφή και άλλα αντικείμενα μολυσμένα με κόπρανα έχουν ενοχοποιηθεί ως αγωγοί. Δεν υπάρχουν αξιόπιστες ενδείξεις εξάπλωσης μέσω εντόμων. Το νερό και τα λύματα ενοχοποιούνται σπανίως.

Τα περισσότερα κρούσματα αφορούν παιδιά κάτω των 5 ετών.

Ο χρόνος επώασης είναι από μία έως τρεις εβδομάδες.

Διάγνωση: Ο ιός μπορεί να απομονωθεί από δήγματα κοπράνων, φαρυγγικών εκκρίσεων, εγκεφαλονωτιαίου υγρού.

Θεραπεία

Η θεραπεία είναι συμπτωματική.

Δεν υπάρχει θεραπεία, παρά μόνο υποστηρικτικά μέτρα. Ωστόσο, η νόσος προλαμβάνεται μέσω του εμβολιασμού.

Τα περιστατικά νόσησης από πολιομυελίτιδα έχουν πλέον εξαλειφθεί την τελευταία 20ετία, λόγω του μαζικού εμβολιασμού. Ωστόσο, σε ορισμένες χώρες του κόσμου, η ασθένεια εξακολουθεί να υφίσταται.

Η χώρα μας ανακηρύχθηκε ως «περιοχή ελεύθερη από πολιομυελίτιδα» τον Ιούνιο του 2002, μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη, σαν αποτέλεσμα του συστηματικού εμβολιασμού και της ενισχυμένης επιδημιολογικής επιτήρησης της πολιομυελίτιδας.  

Η επιτήρηση της οξείας χαλαρής παράλυσης (ΟΧΠ) σε όλα τα άτομα κάτω των 15 ετών ή σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας όταν υπάρχει υποψία πολιομυελίτιδας αποτελεί βασικό στοιχείο της διατήρησης της χώρας ελεύθερης πολιομυελίτιδας. Στη χώρα μας με σκοπό την πρώιμη ανίχνευση κάθε πιθανής εισαγωγής άγριου ιού πολιομυελίτιδας, λειτουργεί:

· από το 1998, κλινικοεργαστηριακό δίκτυο επιδημιολογικής επιτήρησης της οξείας χαλαρής παράλυσης (Ο.Χ.Π.) – πολιομυελίτιδας

· από το 2010, συμπληρωματική εργαστηριακή επιτήρηση δειγμάτων κοπράνων για την ανίχνευση πολιοϊών σε ομάδες υψηλού κινδύνου (αθίγγανους, μετανάστες κλπ). Μέχρι σήμερα, δεν έχει ανευρεθεί άγριος ιός πολιομυελίτιδας.

· Από το 2012, περιβαλλοντική επιτήρηση του άγριου ιού της πολιομυελίτιδας με επιτήρηση λυμάτων, κατά προτεραιότητα από βιολογικούς καθαρισμούς περιοχών με χώρους  συγκέντρωσης  μεταναστών και καταυλισμούς αθιγγάνων.

Σε επιφυλακή οι ελληνικές αρχές για την πολιομυελίτιδα

Σε επιφυλακή βρίσκονται οι υγειονομικές αρχές της χώρας για το ενδεχόμενο εισαγωγής κρούσματος πολιομυελίτιδας στην Ελλάδα.

Την ανησυχία των ελληνικών αρχών επιτείνει το γεγονός ότι, αρκετοί πρόσφυγες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη Συρία δεν έχουν εμβολιαστεί λόγω κατάρρευσης του υγειονομικού συστήματος της αραβικής χώρας.

Το ΕΚΕΠΥ έχει προχωρήσει σε εμβολιασμό των προσφύγων και  σε ίδρυση ιατρείων σε όλα τα κέντρα κράτησης μεταναστών με κονδύλια της ΕΕ, προκειμένου να ελέγχονται υγειονομικά οι φιλοξενούμενοι σε αυτά.

Πηγή: World Health Organization, ΕΟΔΥ

Διαβάστε επίσης

Κινδυνεύει να χάσει το πόδι της από οστεομυελίτιδα, στην Κρήτη. Ο σύζυγος της καταγγέλλει ότι την έχουν στην αναμονή

Τι είναι πρόσφυγες και τι οι μετανάστες; Ποιοι οι κίνδυνοι της Δημόσιας Υγείας; Για ποιες παθήσεις πρέπει να ελέγχονται;

Πότε είναι σημαντικό να πλένει κάποιος τα χέρια του; Τι κακό κάνει το υπερβολικό πλύσιμο; (video).

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Η ετήσια επέτειος της Παγκόσμιας Ημέρας Πλυσίματος των Χεριών, στις 15 Οκτωβρίου, είναι μια ευκαιρία για να προβληθεί ο ρόλος του πλυσίματος των χεριών με σαπούνι για την πρόληψη κοινών, αλλά δυνητικά θανατηφόρων ασθενειών, όπως η διάρροια και σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο γίνονται εκδηλώσεις για την προώθηση της πρακτικής.  

Το πλύσιμο των χεριών πρέπει να είναι τρόπος ζωής για όλες μας, αφού με τα χέρια μεταδίδονται όλων των ειδών οι μολύνσεις.

Δύο έρευνες που πραγματοποιήθηκαν, η μία το 1965 και η άλλη το 1988, κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο: οι ερευνητές μόλυναν ένα σαπούνι με διάφορα βακτήρια και κάποιοι εθελοντές κλήθηκαν να πλύνουν με αυτό τα χέρια τους. Και στις δυο περιπτώσεις, δεν εντοπίστηκαν μικρόβια στα χέρια των εθελοντών.

Μια εξήγηση είναι ότι τα μικρόβια παρασύρονται από το νερό όταν ξεπλένουμε τα χέρια μας. Με άλλα λόγια, όταν καθαρίζουμε τα χέρια μας, καθαρίζουμε συγχρόνως και το σαπούνι.

Ακόμη και το νερό που δεν είναι πολύ καθαρό φαίνεται ότι καθαρίζει τα χέρια. Από πρόσφατες έρευνες στις αναπτυσσόμενες χώρες διαπιστώθηκε ότι το πλύσιμο με σαπούνι και νερό βοηθάει στη μείωση της μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών, ακόμη κι αν το νερό έχει μικρόβια.

Πότε είναι σημαντικό να πλένει κάποιος τα χέρια του;

Είναι σημαντικό να πλένετε τα χέρια σας κάθε μα Κάθε φορά που χρησιμοποιείτε την τουαλέτα και σίγουρα πριν αρχίσετε να μαγειρεύετε ή να προετοιμάζετε το φαγητό. Το πλύσιμο των χεριών κατά την προετοιμασία των τροφίμων είναι ιδιαίτερα σημαντικό, κυρίως όταν δουλεύετε με ωμό κρέας, πουλερικά ή αυγά. Εάν επίσης φροντίζετε κάποιον άρρωστο, πρέπει να πλένετε τα χέρια σας, όπως και αν πρόκειται να αλλάξετε πάνα (τα πλένετε και πριν και μετά). Κάθε φορά που είστε άρρωστοι, πρέπει να πλένετε τα χέρια σας αν φτερνιστείτε ή βήξετε. Κάθε φορά που βγάζετε έξω τα σκουπίδια του σπιτιού επίσης. Μετά το τάισμα των κατοικίδιων, όταν τους δίνετε λιχουδιές από τα χέρια σας και βέβαια αφού καθαρίσετε τα απόβλητά τους επίσης.

Τέλος, μην ντρέπεστε να ρωτάτε τους οικείους σας αν έχουν πλύνει τα χέρια τους. Το αντίθετο. Θα πρέπει να τους το υπενθυμίζετε συχνά πυκνά για την περίπτωση που οι ίδιοι το έχουν ξεχάσει.

Θα πρέπει να σαπουνίζετε καλά όλα τα σημεία του χεριού και να μην ξεχνάτε τα νύχια, γιατί εκεί κρύβονται αρκετά μικρόβια.

Κάθε φορά που θα πλένετε τα χέρια σας να τρίβετε τα δάκτυλα και τις παλάμες με παράλληλες κινήσεις, και όχι για λιγότερο από 1 λεπτό.

Όπως εξηγούν, το σαπούνισμα των χεριών μπορεί να μειώσει τα επίπεδα όλων των ειδών των μικροβίων. Μπορεί επίσης να μας απαλλάξει από φυτοφάρμακα, βαρέα μέταλλα και κάθε είδους ρύπους.

Τι γίνεται με τον κοροναϊό;

Ο κορoναϊός Covid-19 είναι ένας από τους ιούς που καταπολεμώνται με το καλό σαπούνισμα των χεριών. Και αυτό διότι περιβάλλεται από έναν λιποπρωτεϊνικό «φάκελο» (λέγεται έλυτρο) που διαλύεται από το σαπούνι. Έτσι, ο κοροναϊός πεθαίνει.

Θα πρέπει να πλένουμε τα χέρια μας:

• Πριν και μετά την τουαλέτα

• Πριν και μετά το φαγητό

• Μετά από χειραψίες και χρήση δημόσιων χώρων

• Όταν γυρίζουμε στο σπίτι

• Όταν αγγίζουμε περιοχές του σώματός μας, όπως μαλλιά, μύτη, αφτιά κ.λπ.

• Όταν αγγίζουμε ένα κατοικίδιο ζώο

• Όταν αλλάζουμε πάνα σε μωρό

• Όταν αγγίζουμε τον σκουπιδοτενεκέ

• Πριν και μετά το μαγείρεμα. Μετά το καθάρισμα της σανίδας κοπής κρεάτων ή των σκευών της κουζίνας, τα οποία έχουν έρθει σε επαφή με ακατέργαστες τροφές.

Πρέπει να πλένει κάποιος τα χέρια του πάρα πολύ;

Μην φτάσετε όμως και στα άκρα, γιατί το υπερβολικό πλύσιμο μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Το σαπούνι μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα, ερεθισμό στο δέρμα, αλλά και να καταστρέψει τα "φυσιολογικά" μικρόβια.

Δεν είναι απαραίτητο να φτάσει κάποιος στην υπερβολή. Αν όμως δουλεύει σε κάποια δουλειά που έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο, όπως σε έναν οίκο ευγηρίας για παράδειγμα, που εκ των πραγμάτων θα πρέπει να πλένει πολύ συχνά τα χέρια του, θα πρέπει να προσέξει κάτι άλλο: To υπερβολικό πλύσιμο μπορεί να στεγνώσει το δέρμα και να του δημιουργήσει ρωγμές. Και μια ρωγμή στο δέρμα είναι κάτι σαν ένας αυτοκινητόδρομος για το μικρόβιο, καθώς τού δίνει άμεση και ευρεία πρόσβαση στο σώμα. Για να μη συμβεί αυτό οι άνθρωποι που είναι υποχρεωμένοι να πλένουν πολύ συχνά τα χέρια τους, θα πρέπει να χρησιμοποιούν ενυδατικό σαπούνι και να απλώνουν μια ενυδατική λοσιόν επανειλημμένα στα χέρια τους κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Ένα απλό ξέβγαλμα των χεριών δεν είναι αποτελεσματικό;

Ένα γρήγορο ξέβγαλμα δεν πρόκειται να καθαρίσει τα χέρια σας. Μόνο το πλύσιμο με σαπούνι θα τα καθαρίσει.

Έχει σημασία η θερμοκρασία του νερού;

Δεν έχει σημασία η θερμοκρασία του  νερού, αλλά αν είναι πάρα πολύ καυτό θα σας αποτρέψει από τα ξαναπλύνετε για πολύ καιρό… Το πιο σημαντικό είναι να χρησιμοποιείτε το σαπούνι όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γίνεται, καθώς τα πλένετε. Ιδανικά το νερό θα πρέπει να είναι χλιαρό προς ζεστό.

Το βρόμικο σαπούνι, όπως και το βρόμικο νερό, δεν κάνει λιγότερο αποτελεσματικό το πλύσιμο των χεριών. Ακόμη κι αν αυξάνει τον αριθμό των βακτηρίων στα χέρια μας, έχει αποδειχθεί ότι το πλύσιμο με σαπούνι και νερό περιορίζει την εξάπλωση των ασθενειών.

Προσοχή: 

Eίναι καλύτερα να αφήσουμε τα χέρια μας άπλυτα από το να τα αφήσουμε βρεγμένα. Το πλύσιμο των χεριών μπορεί να αυξήσει τον αριθμό των μικροοργανισμών στα χέρια μας εξαιτίας των μολυσμένων επιφανειών στον νεροχύτη και των μικροβίων που μεταφέρονται από το πιτσίλισμα του νερού. Επομένως, το σκούπισμα των χεριών μετά το ξέπλυμα, είναι το επόμενο απαραίτητο βήμα.

Kλείνουμε το καπάκι της λεκάνης πριν τραβήξουμε το καζανάκι. Μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης έδειξε πως όταν τραβάμε το καζανάκι της τουαλέτας σταγονίδια νερού μπορεί να πεταχτούν ακόμα και 6 μέτρα μακριά.

Ο αριθμός των βακτηρίων που εντοπίζεται στο εσωτερικό μιας τσάντας είναι τριπλάσιος από εκείνον που εντοπίζεται στο κάθισμα της τουαλέτας. Οι τσάντες που χρησιμοποιούνται σε καθημερινή βάση μπορεί να έχουν 10πλάσιο αριθμό βακτηρίων στο εσωτερικό τους. Το πιο βρώμικο σημείο τους είναι οι λαβές και το κραγιόν.

Πλένουμε πάντα τα χέρια μας όταν πιάνουμε χαρτονομίσματα.  Τα χαρτονομίσματα επίσης έχουν πολλά βακτήρια καθώς αλλάζουν χέρια πολλές φορές. 

Τα παιδιά βάζουν τα χέρια στη μύτη, δαγκώνουν τα νύχια τους, σκουπίζουν τη μύτη τους με τα χέρια όταν τρέχει και, το χειρότερο, δεν πλένουν τα χέρια τους όσο συχνά θα έπρεπε. Όλα αυτά αποτελούν εστίες για να εισχωρούν τα μικρόβια στον οργανισμό και να προκαλούν μικρές ή μεγαλύτερες ασθένειες στα παιδιά. Οι γονείς πρέπει να θυμίζουν συνεχώς στα παιδιά να πλένουν τακτικά τα χέρια τους, καθώς είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουν τις ιώσεις, αλλά και να τους δείχνουν πώς να τα πλένουν σωστά, τρίβοντάς τα για αρκετή ώρα με ζεστό νερό και σαπούνι, ανάμεσα στα δάχτυλα και μέσα στα νύχια. Τα απολυμαντικά μαντηλάκια που περιέχουν τουλάχιστον 60% οινόπνευμα αποτελούν μία καλή εναλλακτική, αλλά μπορεί να είναι τοξικά αν τα παιδιά βάζουν μετά τα χέρια στο στόμα. 

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι καλύτερο για τον κοροναϊό; Σαπούνισμα ή απολύμανση; Πόσο οινόπνευμα πρέπει να περιέχει το απολυμαντικό
• Ο σωστός τρόπος πλυσίματος των χεριών; Το πλύσιμο των χεριών σημαντικό για την πρόληψη μολύνσεων και ασθενειών