ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του ΜΕDLAB IATΡΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗΣ, στις 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Του ΜΕDLAB IATΡΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗΣ, στις 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Η Παγκόσμια Ημέρα Οστεοπόρωσης εορτάζεται στις 20 Οκτωβρίου με σκοπό να ευαισθητοποιήσει όλο και πιο πολλούς για την έγκαιρη πρόληψη της νόσου. Φέτος όμως βρίσκει την χώρα μας να βυθίζεται όλο και πιο πολύ στην δίνη της οικονομικής κρίσης, τα ασφαλιστικά ταμεία σε οικονομική κατάρρευση και την κοινωνία σε φοβερή οικονομική δυσπραγία.

Από πρόσφατη μελέτη του MEDLAB IAΤΡΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ διαπιστώθηκε ότι αυξάνεται ανησυχητικά το ποσοστό των παιδιών που έχουν οστεοπενία και θα αποτελέσουν μια γενιά οστεοπορωτικών ασθενών αύριο. Και οι αιτίες είναι δυστυχώς η μείωση της κατανάλωσης γαλακτοκομικών αλλά και η μείωση μέχρι και πλήρης έλλειψη αθλητικών δραστηριοτήτων των παιδιών, λόγω περικοπών ως απόρροια της οικονομικής κρίσης που πλήττει την Ελληνική οικογένεια.

Χρόνια κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, διεθνείς και εγχώριοι οργανισμοί που δραστηριοποιούνται στον τομέα των μεταβολικών νοσημάτων των οστών και συγκεκριμένα την οστεοπόρωση. Νέα στατιστικά στοιχεία δείχνουν την δραματική αύξηση των κρουσμάτων καταγμάτων που οφείλονται στην οστεοπόρωση σε γυναίκες αλλά και σε άνδρες, και κυρίως καταγμάτων του ισχίου, της σπονδυλικής στήλης, του πήχη και του καρπού.

Σύμφωνα με το Διεθνές Ίδρυμα Οστεοπόρωσης (IOF) μέχρι το 2050 αναμένεται παγκόσμια αύξηση των καταγμάτων ισχίου στους άνδρες κατά 310% και στις γυναίκες κατά 240%.  Η σιωπηλή αυτή επιδημία που σύμφωνα με στοιχεία του IOF εμφανίζεται σε μεγαλύτερη συχνότητα και φαίνεται να έχει μεγαλύτερο κοινωνικό-οικονομικό αντίκτυπο από άλλες μάστιγες της εποχής μας (όπως ο καρκίνος του μαστού, η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης κ.α.), συνήθως διαγιγνώσκεται πολύ αργά και αφού έχει προκύψει κάποιο κάταγμα.  H ελλιπής ενημέρωση με συνέπεια την καθυστερημένη διάγνωση φαίνεται ότι πυροδοτούν το πρόβλημα σύμφωνα με έρευνα του IOF σε 11 χώρες που έδειξε γενικευμένη άρνηση της επίγνωσης του κινδύνου ανάπτυξης οστεοπόρωσης ακόμα και σε μεταεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, έλλειψη διαλόγου με τον γιατρό τους και περιορισμένη πρόσβαση σε διάγνωση και θεραπεία πριν την πρόκληση του πρώτου κατάγματος.

Ανησυχητικά είναι και τα στοιχεία που προέκυψαν από μελέτες στην χώρα μας και συγκεκριμένα από πρόσφατη έρευνα του Ελληνικού Συλλόγου Στήριξης Ασθενών με Οστεοπόρωση που αξιολόγησε την εμφάνιση της ασθένειας, τη διάγνωσή της, τις κοινωνικές της επιπτώσεις καθώς και τους παράγοντες που την επηρεάζουν όπως η διατροφή και η άσκηση. Μελέτη σε 10.000 γυναίκες σε όλη την Ελλάδα κατέδειξε μεταξύ άλλων ότι:

·    Το 20% των γυναικών μπαίνει στην εμμηνόπαυση με ήδη προϋπάρχουσα οστεοπόρωση ενώ σε ηλικία 70  ετών περισσότερες από τις μισές Ελληνίδες έχουν εγκατεστημένη οστεοπόρωση. Στις γυναίκες κάτω των 50 ετών, δηλαδή γυναίκες πολύ νέες που δεν έχουν μπει στην εμμηνόπαυση, βρέθηκε ότι ένα μεγάλο ποσοστό (35,4%)  έχει ήδη ελαττωμένη οστική μάζα, στοιχείο που δημιουργεί γενικότερη ανησυχία.

·    Στο σύνολο του γυναικείου Ελληνικού πληθυσμού άνω των 50 ετών (2.400.000, απογραφή 2003) οι 855.500 Ελληνίδες έχουν οστεοπόρωση, δηλαδή το 35%.

·    Το 51% των Ελληνίδων άνω των 50 ετών που είχαν ήδη μπει στην εμμηνόπαυση δεν είχε κάνει μέτρηση οστικής πυκνότητας,  ενώ στις περισσότερες αγροτικές και ορεινές περιοχές της πατρίδας μας το 48% αγνοούσε τελείως το γεγονός και συμμετείχε τυχαία στη μελέτη.

·      Όσον αφορά το αντίκτυπο της πάθησης στην κοινωνική συμπεριφορά η μελέτη έδειξε ότι το 50% των Ελληνίδων ενοχλούνται πολύ από τις αλλαγές που έχουν γίνει στο σώμα τους, ενώ το 35% δήλωσε ότι ενοχλείται λίγο. Η οστεοπόρωση και κυρίως τα κατάγματα επηρεάζουν την ποιότητα ζωής ακόμα και μετά την ίασή τους.  Είναι σίγουρο ότι μετά από ένα κάταγμα μειώνεται η κινητικότητα και λειτουργικότητα των ατόμων. Το πρόβλημα οξύνεται στις μεγαλύτερες ηλικίες. Τα σπονδυλικά κατάγματα προκαλούν παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης, κύφωση  (καμπούρα)  και πόνο.  Οι συνέπειες αυτές οδηγούν τα άτομα σε κοινωνική απομόνωση.

·    Απογοητευτικά ήταν και τα αποτελέσματα που αφορούν την άσκηση και γενικά την ενασχόληση με φυσικές δραστηριότητες. Το συντριπτικό 82% των ατόμων που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι ασκούνται σπάνια έως ποτέ, το 5,3% 1-2 ώρες την εβδομάδα και μόνο το 5,5% περισσότερο από 2 ώρες την εβδομάδα.

·    Σημαντικό επίσης ήταν το εύρημα της έρευνάς που επιβεβαίωσε το μέγεθος του προβλήματος της κακής διατροφής των νέων Ελληνίδων (γυναίκες μικρότερες των 50 ετών). Μόνο το 32% λαμβάνει καθημερινά τις απαραίτητες ποσότητες ασβεστίου ενώ το 72,6% των γυναικών άνω των 50  ετών λαμβάνει καθημερινά ποσότητες ασβεστίου κατά πολύ μικρότερες των διεθνώς συνιστώμενων δόσεων.

Θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην  έγκαιρη πρόληψη της οστεροπόρωσης στην χώρα μας από την παιδική ηλικία όπου μπορεί ουσιαστικά να αντιμετωπιστεί  η οστεοπόρωση στα χρόνια που ο οργανισμός αναπτύσσει τον σκελετό (ηλικίες 10-25 ετών).

Και  βέβαια θα πρέπει, οι γονείς να προσπαθήσουν παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, να προσπαθήσουν, να μην μειώσουν την κατανάλωση των γαλακτοκομικών από τα παιδιά, αλλά και από τους ίδιους. Τέλος την άθληση των ίδιων και των παιδιών τους μπορούν να την αναπληρώσουν με απλές δραστηριότητες, έτσι ώστε να μην ακινητοποιηθούν τα παιδιά, μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και το διαδίκτυο.

ΓΙΑ ΤΟ ΜΕDLAB IATΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΙΑΤΖΙΔΗΣ, M.D., Ph.D.

Γενικός Διευθυντής

Η οικονομική κρίση απειλεί τα Ελληνόπουλα με οστεοπόρωση. Μελέτη του MEDLAB ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ

Συντάκτης: Aλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Με αφορμή την 20η Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα Οστεοπόρωσης, ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα μελέτης που πρόσφατα ολοκληρώθηκε, του MEDLAB ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ, που διεξηχθει από τον Δεκέμβριο του 2010 μέχρι τον Σεπτέμβριο 2011. Στην μελέτη συμμετείχαν 320 παιδιά ηλικίας από 12 έως 22 ετών. Όλα τα παιδιά συμπλήρωσαν με την βοήθεια των γονιών τους ειδικά σχεδιασμένο ερωτηματολόγιο, ελήφθει ιστορικό και στη συνέχεια έκαναν μέτρηση οστικής πυκνότητος στην οσφυική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν και συγκρίθηκαν με βάση τις ελληνικές φυσιολογικές τιμές αντίστοιχης ηλικίας, ύψους και βάρους. Βρέθηκε λοιπόν ότι το 46.5% από αυτά τα παιδιά είχαν οστεοπενία. Το ποσοστό αυτό είναι το μεγαλύτερο που έχουμε βρει από αντίστοιχες μελέτες που έχουμε κάνει από το 1990 μέχρι σήμερα.

Από την επεξεργασία των στοιχείων του ιστορικού διαπιστώθηκε η αύξηση  αυτού του ποσοστού, των παιδιών με την οστεοπενία, οφειλόταν:

• 1.   στην ελάττωση της κατανάλωσης γαλακτοκομικών την τελευταία διετία
• 2.   στον περιορισμό ή και στην πλήρη κατάργηση άσκησης σε οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα.

Όπως φαίνεται από τις απαντήσεις τα γαλακτοκομικά περιορίστηκαν και δυστυχώς αντικαταστάθηκαν με χαμηλής θρεπτικής αξίας, για τα παιδιά τρόφιμα, από αναψυκτικά και φαστ φουντ.  Από την άλλη ως πρώτη αναγκαία περικοπή θεωρήθηκε η άθληση των παιδιών  ή η περικοπή μαθημάτων χορού και μαθημάτων γυμναστικής.

Tο εύρημα αυτό χρήζει ιδιαίτερης προσοχής διότι γίνεται φανερό ότι  οστεοπενία δεν απαντάται μόνο στους ενήλικες, αλλά ακόμη και στους εφήβους. Τα οστά από την γέννησή μας συνεχώς μεταβάλλονται. Η παιδική και εφηβική ηλικία είναι πολύ σημαντική στιγμή για τον σκελετό μας, καθώς κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου συμβαίνει ραγδαία ανάπτυξη των οστών και παρατηρείται τόσο αύξηση στο μέγεθος όσο και στην αντοχή τους.

Είναι πολύ σημαντικό να προλάβει κανείς την οστεοπόρωση στην φάση ανάπτυξης. Μπορεί με την έγκαιρη διάγνωση να βρεθεί η αιτία που δημιουργήθηκε η οστεοπενία και να αντιμετωπισθεί. Από μελέτες μας έχει βρεθεί ότι οι σπουδαιότεροι λόγοι για την οστεοπενία στα παιδιά είναι η κακή διατροφή και η κληρονομικότητα.

Τα άτομα χρειάζονται διαφορετικά ποσοστά ασβεστίου σε διαφορετικές ηλικίες  (διαβάστε τον πίνακα των τροφίμων που περιέχουν ασβέστιο σε προηγούμενο άρθρο http://medlabgr.blogspot.com/2011/02/blog-post_17.html).

• Στα βρέφη οι καθηµερινές ανάγκες σε ασβέστιο ανέρχονται 300 mg.
•  Παιδιά (5 ως 11 χρόνων) - 2 ως 3 μερίδες πλούσιων σε ασβέστιο τροφίμων καθημερινά (600-1000 mg καθημερινά από τρόφιμα με υψηλό ποσοστό ασβεστίου). 
• Έφηβοι (11 ως 18 χρόνων) – τουλάχιστον 3 μερίδες πλούσιων σε ασβέστιο τροφίμων καθημερινά (800-1000 mg καθημερινά από τρόφιμα με υψηλό ποσοστό ασβεστίου). 

Η οικονομική δυσπραγία πολλών οικογενειών στη χώρα μας αναγκάζει να περιορίζουν βασικά στοιχεία διατροφής αντικαθιστώντας τα με χαμηλής θρεπτικής αξίας τρόφιμα, αλλά και να περικόπτουν παροχές των παιδιών τους από την άθληση και γενικά την εκγύμναση, αντικαθιστώντας, τις περισσότερες φορές, με τον Η/Υ και το διαδίκτυο.

Αν δεν ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου όπως διαφαίνεται θα δημιουργηθεί μια νέα γενιά οστεοπορωτικών με απρόβλεπτο κοινωνικοοικονομικό κόστος για την αυριανή Ελληνική κοινωνία.

 ΠΗΓΗ MEDLAB IATΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

MEΛETH TΩN ΠAPAΓONTΩN KINΔYNOY ΓIA THN ANAΠTYΞH XAMHΛHΣ KOPYΦAIAΣ OΣTIKHΣ ΠYKNOTHTAΣ ΣE EΛΛHNIΔEΣ, HΛIKIAΣ 15- 25 ETΩN, Oστούν.

ΑΣΒΕΣΤΙΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ. ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ; TI MΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ; YΠΑΡΧΕI ΘΕΡΑΠΕΙΑ;

Παγκόσμια Ημέρα Σπονδυλικής Στήλης. Oκτώ στους δέκα ενηλίκους θα πονέσουν κάποια στιγμή της ζωής τους στη μέση. Ποια τα αίτια; Aπλοί τρόποι αντιμετώπισης

Επιμέλεια, Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Η Παγκόσμια Ημέρα Σπονδυλικής Στήλης εορτάζεται στο πλαίσιο της «Εβδομάδας Δράσης για τα Οστά και τις Αρθρώσεις».

•   ·      Η αρθρίτιδα και οι μυοσκελετικοί νόσοι είναι από τις βασικές αιτίες για αναπηρίες, απουσίες από την εργασία και νοσοκομειακή περίθαλψη.

·      Oκτώ στους δέκα ενηλίκους θα πονέσουν κάποια στιγμή της ζωής τους στη μέση, θα εκδηλώσουν δηλαδή οσφυαλγία. Πιο ευάλωτοι είναι οι παχύσαρκοι και όσοι κάνουν βαριές εργασίες, αλλά η οσφυαλγία παρουσιάζεται ακόμη και σε λεπτούς ή γυμνασμένους ανθρώπους. Συνήθως ο πόνος στη μέση εμφανίζεται απροειδοποίητα, π.χ. την ώρα που ανοίγετε το παράθυρο, μεταφέρετε τα ψώνια, σηκώνεστε από το κρεβάτι ή δένετε τα κορδόνια σας.

·      Οι πόνοι και τα προβλήματα στην πλάτη είναι ο δεύτερος λόγος απουσίας από την εργασία.

Οι διαταραχές της σπονδυλικής στήλης περιλαμβάνουν ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης, των μεσοσπονδύλιων δίσκων, των νευρικών ριζών, του νωτιαίου μυελού και των παρακείμενων δομών. Αντιπροσωπεύουν τα συνηθέστερα προβλήματα που αντιμετωπίζονται στη γενική νευροχειρουργική και συχνά σχετίζονται με εκφυλιστική δισκοπάθεια και συμπίεση των νεύρων που απαιτεί ειδική διάγνωση και θεραπεία. Λιγότερο συνήθεις διαταραχές της σπονδυλικής στήλης είναι οι αγγειακές, νεοπλασματικές και συγγενείς ανωμαλίες, και συριγγομυελία, που απαιτούν μια πολύ εξειδικευμένη προσέγγιση, με ακριβή διάγνωση και θεραπεία, για βέλτιστη έκβαση. Οι ταχείες εξελίξεις στην διαγνωστική αξιολόγηση των διαταραχών της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού παρέχουν νέα κατανόηση της υποκείμενης παθοφυσιολογίας, που έχει ενισχύσει τη χειρουργική και τη μη χειρουργική θεραπεία των διαταραχών της σπονδυλικής στήλης. Πολλές νέες αναπτύξεις στις χειρουργικές τεχνικές της σπονδυλικής στήλης με μικροχειρουργική, όργανα και ελάχιστα αιματηρές διαδικασίες, έχουν βελτιώσει την έκβαση των σύνθετων διαταραχών της σπονδυλικής στήλης.

 

 

 

 

 

 

ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ



Αίτια – Κλινική εικόνα – Αντιμετώπιση
 

Ο όρος οσφυαλγία σημαίνει άλγος στην οσφύ, πόνος δηλαδή στη μέση, και δεν είναι πάθηση αλλά σύμπτωμα που υποδηλώνει λειτουργικές διαταραχές που οφείλονται σε κάποια αίτια.

 Χαρακτηρίζεται από επώδυνο αίσθημα στην περιοχή της μέσης, που ποικίλλει σε διάρκεια (οξεία ή χρόνια) και σε ένταση (βύθιος έως αφόρητος πόνος). Μπορεί να οφείλεται σε παθήσεις της σπονδυλικής στήλης και των παρακείμενων μυών (σπονδυλαρθρίτιδα, οστεοπόρωση, κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου, διάστρεμμα ή στένωση) ή να αποτελεί εκδήλωση πάθησης κάποιου ενδοκοιλιακού οργάνου (νεφροί, έσω γεννητικά όργανα).

Είναι δυνατό να αποτελεί τη μοναδική εκδήλωση της υποκείμενης διαταραχής ή να συνδυάζεται με άλλα συμπτώματα (περιορισμός της κινητικότητας της σπονδυλικής στήλης, εκδηλώσεις από την πίεση κάποιας νευρικής ρίζας κ.λ.π) 



Κλινική εικόνα 

Η τυπική εικόνα είναι χαρακτηριστική : Πόνος στη μέση, συνήθως ισχυρός, που αρχίζει συνήθως μετά από μία απότομη κίνηση ή άρση κάποιου βάρους. Ο πόνος μπορεί να είναι τοπικός ή να αντανακλά στα πόδια. Συχνά επίσης ο πόνος ξεκινά «χωρίς αιτία» και χωρίς ιστορικό τραυματισμού. Άλλοτε πάλι ξεκινά από τη γάμπα ή το μηρό ή τους γοφούς κι επεκτείνεται στη μέση. Κατά την ιατρική εξέταση παρατηρείται συνήθως εξάλειψη της φυσιολογικής λόρδωσης της σπονδυλικής στήλης και αντιαλγική σκολίωση (κλίση σώματος προς τη μία πλευρά λόγω του πόνου που νιώθουμε στην άλλη).

 Οι κινήσεις είναι περιορισμένες κι ο πάσχοντας δυσκολεύεται να σκύψει προς τα μπρος και προς τα πλάγια. Οι στροφικές κινήσεις της μέσης δεν προκαλούν, συνήθως, κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα πόνου. Παρατηρείται αυξημένη ευαισθησία στη μέση (προς τους γοφούς), πόνος αν πιεστούν οι γλουτοί και, συνηθέστατα, πόνος κι ευαισθησία στο ένα πόδι. 

Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει μείωση της δύναμης και αδυναμία πραγματοποίησης συγκεκριμένων κινήσεων χωρίς πόνο. Ο πόνος επιδεινώνεται με τον βήχα ή το φτάρνισμα. 

Θεραπευτικά μέσα – Αντιμετώπιση

: Η θεραπεία οποιουδήποτε προβλήματος στη μέση, προϋποθέτει τον εντοπισμό των αιτιών. Αφού εξακριβωθούν τα αίτια, η θεραπεία πρέπει να είναι απόλυτα εξατομικευμένη, ανάλογα με τα αίτια που προκάλεσαν το πρόβλημα, την ηλικία, την προδιάθεση, τον αριθμό των προηγηθέντων παρόμοιων προβλημάτων, το επάγγελμα και τις καθημερινές δραστηριότητες. Η θεραπεία διακρίνεται σε συντηρητική και σε χειρουργική (στις βαρύτερες περιπτώσεις ή όπου η συντηρητική θεραπεία έχει αποτύχει).
 .

Συντηρητική θεραπεία: 

Η συντηρητική θεραπεία συνίσταται στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Το βασικότερο πρόβλημά της είναι ότι πολλές φορές η κατάσταση υποτροπιάζει και, ίσως, στο τέλος, χρειαστεί και χειρουργική επέμβαση. Η συντηρητική θεραπεία γίνεται με συνδυαστικό τρόπο και μέσα, παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση μετά από χειρουργική επέμβαση.

 Συνήθως περιλαμβάνει :



Φάρμακα : Για ορισμένες ημέρες ο ασθενής λαμβάνει αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη σε συνδυασμό με τοπικές αλοιφές ή θερμοφόρες που μειώνουν τον τοπικό σπασμό. Τα φάρμακα αυτά (απολύτως αναγκαία στις περισσότερες περιπτώσεις) μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στο γαστρεντερικό σύστημα. Η χρήση τους θα πρέπει να συνδυάζεται με την κατάλληλη διατροφή.

Κατάκλιση : Η ανάπαυση παίζει σημαντικό ρόλο. Η παρατεταμένη όμως ανάπαυση μπορεί να δημιουργήσει μυϊκή ατροφία, φοβίες και ψυχολογικά προβλήματα που, τελικά, δυσκολεύουν τη σωστή αποθεραπεία κι αυξάνουν το χρονικό διάστημα που απαιτείται για ανάρρωση. Η κατάκλιση πρέπει να γίνεται μόνον όταν ο πόνος είναι οξύς και πάλι σε συνδυασμό με μεθόδους ανακούφισης από τον πόνο . Όταν ο πόνος είναι ελαφρύς συνίσταται οι αναπνευστικές ασκήσεις και το ελαφρύ περπάτημα αλλά όχι η ορθοστασία, ή η άσκοπη και υπερβολική κούραση.

 

 

Φυσικοθεραπεία – Κινησιοθεραπεία : Είναι χρήσιμα σε κάθε περίπτωση. Βοηθούν στη μείωση του πόνου, στη βελτίωση της κινητικότητας και της δύναμης και στην σωστή αντίληψη της μηχανικής συμπεριφοράς της σπονδυλικής στήλης στις διάφορες στάσεις και κινήσεις. Περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση φυσικών μέσων (LASER, αναλγητικά ρεύματα, υπερήχους, διαθερμίες, μαλάξεις) καθώς και ένα πρόγραμμα κινησιοθεραπείας με οδηγό σημείο τον πόνο.

Το πρόγραμμα της κινησιοθεραπείας περιλαμβάνει ασκήσεις προοδευτικής δυσκολίας, οι οποίες στοχεύουν στην αύξηση της ελαστικότητας, της δύναμης και της αντοχής των κοιλιακών, των ραχιαίων και των γλουτιαίων μυών γεγονός που οδηγεί στην ανάπτυξη μυϊκής ζώνης στην περιοχή της οσφύος η οποία καλείται ν’ αντεπεξέλθει σε μεγάλα φορτία.

Οι ασθενείς πρέπει ν’ αποφεύγουν να σηκώνουν βαριά αντικείμενα ενώ κρίνεται απαραίτητη η εκπαίδευσή τους στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής.

 

Λειτουργική επανεκπαίδευση : Η ειδική αυτή «εκπαίδευση» περιλαμβάνει την εκμάθηση ασφαλών στάσεων και τεχνικών (σωστού τρόπου στάσης, καθίσματος, κίνησης κι άρσης αντικειμένων στην καθημερινή ζωή) και αποβλέπει στο να συμβάλει στην αυτογνωσία της κατάστασης, να περιορίσει τους πόνους και να μειώσει τις πιθανότητες υποτροπής.
 

Ελάττωση βάρους – Δίαιτα : Στα υπέρβαρα άτομα η μείωση του σωματικού βάρους προκαλεί άμεση ανακούφιση των πόνων. Με τη μείωση του σωματικού βάρους ελαττώνεται η πίεση στους μεσοσπονδύλιους δίσκους και η παραμόρφωση (λόγω του αυξημένου βάρους) των δομών της σπονδυλικής στήλης, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο μηχανικός ερεθισμός των σπονδύλων και ο πάσχοντας να ανακουφίζεται από τους πόνους. Ακόμα και μόνον η ελάττωση του σωματικού βάρους, επιφέρει γρήγορα και θεαματικά αποτελέσματα στο 50% των περιπτώσεων. 

Ελάττωση βάρους – Δίαιτα : Στα υπέρβαρα άτομα η μείωση του σωματικού βάρους προκαλεί άμεση ανακούφιση των πόνων. Με τη μείωση του σωματικού βάρους ελαττώνεται η πίεση στους μεσοσπονδύλιους δίσκους και η παραμόρφωση (λόγω του αυξημένου βάρους) των δομών της σπονδυλικής στήλης, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο μηχανικός ερεθισμός των σπονδύλων και ο πάσχοντας να ανακουφίζεται από τους πόνους. Ακόμα και μόνον η ελάττωση του σωματικού βάρους, επιφέρει γρήγορα και θεαματικά αποτελέσματα στο 50% των περιπτώσεων.

Αποφυγή άρσεως βαρών : Η άρση βαρών (όχι μόνον των γυμναστικών αλλά και των διαφόρων αντικειμένων που «σηκώνουμε» κατά την καθημερινή μας ζωή) απαγορεύεται μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος υποτροπής. Μετά την ενδυνάμωση κοιλιακών και ραχιαίων υπάρχουν ειδικοί τρόποι κι ειδικές ασκήσεις με βάρη που όχι μόνον δεν βλάπτουν, αλλά ισχυροποιούν ακόμα περισσότερο το σώμα κι ειδικά τη μέση. Όταν πρέπει να σηκωθούν αντικείμενα από το έδαφος, καλό είναι να χρησιμοποιηθεί ζώνη για τη μέση, να λυγίζουν τα πόδια, η πλάτη να διατηρείται ευθειασμένη και το βάρος να σηκώνετε κοντά κι όχι μακριά από το σώμα. Το οποιοδήποτε βάρος πρέπει να σηκώνεται με κάμψη των γονάτων κι όχι της μέσης.

Ιαματικά λουτρά - Γυμναστική στην πισίνα : Και τα δύο συστήνονται ανεπιφύλακτα. Ειδικά η γυμναστική στην πισίνα και το κολύμπι είναι πολύ ασφαλή γιατί το σωματικό βάρος στο νερό «μειώνεται» λόγω της άνωσης.

Ειδική γυμναστική : Η ειδική γυμναστική έχει ως στόχο την ισχυροποίηση του μυϊκού συστήματος και τη βελτίωση της κινητικότητας της σπονδυλικής στήλης. Απαιτείται τακτική και συστηματική άσκηση αποφεύγοντας τις υπερβολές. Η άσκηση θα πρέπει να είναι ελαφριά, με μέτρο, κάτω από συνθήκες ασφαλείας, και το πρόγραμμά της να εκπονηθεί μετά από συνεργασία του γυμναστή με ιατρό Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης.

 
Αποφυγή περιττών επιβαρύνσεων κι άσκοπης κούρασης : Να αποφεύγονται τα πολύωρα ταξίδια χωρίς ενδιάμεσες στάσεις, το περπάτημα σε ανώμαλο δρόμο ή ανηφόρα, το τζόκινγκ σε τσιμέντο ή άσφαλτο ή ανώμαλο δρόμο, τα έντονα σπορ, τα σπορ με βίαιες επαφές και το ανεβοκατέβασμα σκάλας. Κατά τη διάρκεια παρατεταμένων σωματικών δραστηριοτήτων, πρέπει να χρησιμοποιούνται ίσια παπούτσια, να αποφύγετε η υγρασία και τα ρεύματα αέρος και τα ρούχα να είναι πάντα στεγνά.
  

Χειρουργική θεραπεία

 Η χειρουργική επέμβαση είναι αναπόφευκτη σε ορισμένες βαριές περιπτώσεις. Χειρουργική θεραπεία χρειάζονται όσοι:

•   Ακολούθησαν συντηρητική θεραπεία για δύο μήνες που δεν απέδωσε.

•   Οι ασθενείς που έχουν επανειλημμένες υποτροπές.

•   Σε κεντρική μαζική πρόπτωση που συνοδεύεται από ορθοκυστικές διαταραχές (σύνδρομο ιππούριδας).

•   Όταν η οξεία φάση του προβλήματος συνοδεύεται από σοβαρά νευρολογικά φαινόμενα (π.χ. αδυναμία άσκησης ελέγχου στα πόδια και κυρίως στα πέλματα).

Συνήθως με την εγχείρηση αφαιρείται ο πηκτοειδής πυρήνας που προβάλλει κι έτσι αποσυμπιέζεται η αντίστοιχη ρίζα. Η εγχείρηση έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα εφόσον γίνει σωστά και με την προϋπόθεση ότι ο ασθενής θα ακολουθήσει «ευλαβικά» το ειδικό πρόγραμμα μετεγχειρητικής αποκατάστασης (φυσιοθεραπεία, κινησιοθεραπεία, ειδική γυμναστική, αποφυγή βλαπτικών στάσεων και συνηθειών).

ΠΗΓΗ:

Πόνος στην μέση. Χρήσιμες συμβουλές.

Tρόποι αύξησης της καλής χοληστερίνης, για καλύτερα αγγεία και πιο γερή καρδιά

Συντάκτης: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Η "καλή" χοληστερόλη HDL έχει πολλές ευεργετικές δράσεις στο καρδιαγγειακό σύστημα. Τα ψηλά επίπεδα της χοληστερόλης HDL στο αίμα ωφελούν. Δεν πρέπει να λαμβάνονται μέτρα για τη μείωση της αλλά αντίθετα να καταβάλλονται προσπάθειες για άνοδο της.

Η αύξηση των επιπέδων της HDL στο αίμα μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο για στηθάγχη, καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικά επεισόδια, νεφρικά προβλήματα και άλλες αγγειακές παθήσεις και την εμφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρου.

Για πολλά χρόνια είναι γνωστό ότι άτομα με χαμηλά επίπεδα «καλής» χοληστερίνης (HDL) έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν στεφανιαία νόσο και έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ένα πλήθος παραγόντων έχουν ενοχοποιηθεί για τα χαμηλά επίπεδα «καλής» χοληστερίνης, όπως η γενετική προδιάθεση, το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, τα υψηλά τριγλυκερίδια, η έλλειψη φυσικής άσκησης και διάφορα φάρμακα. 
Μέχρι πρόσφατα οι προσπάθειες του ιατρικού κόσμου έτειναν κυρίως στη μείωση της λεγόμενης «κακής» χοληστερίνης (LDL). Αυτό επιτεύχθηκε κυρίως με τη χρήση φαρμάκων που ονομάζονται στατίνες και μειώνουν σημαντικά την «κακή» χοληστερίνη, ενώ παράλληλα μειώνουν τον καρδιαγγειακό κίνδυνο κατά 25-30%.

Η αύξηση των επιπέδων της HDL μπορεί να επιτευχθεί με αλλαγές στον τρόπο ζωής και διατροφής και με φάρμακα. Η αύξηση των επιπέδων αυτών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται μακροχρόνιες συνεχείς προσπάθειες.

Γιατί όμως η καλή HDL χοληστερόλη προστατεύει;

Ο βασικότερος λόγος είναι διότι η λιποπρωτεϊνη HDL απομακρύνει τη χοληστερόλη που εναποτίθεται στα αγγεία και τη μεταφέρει στο συκώτι. Στο συκώτι η χοληστερόλη μεταβολίζεται και αποβάλλεται δια μέσου του πεπτικού σωλήνα.

Επιπρόσθετα η λιποπρωτεϊνη HDL χοληστερόλη έχει αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις δράσεις που μειώνουν τις βλάβες στις αρτηρίες. Η ίδια η φλεγμονή μπορεί να αποτελέσει σημαντική αιτία εκδήλωσης πολλών ασθενειών, όπως ο διαβήτης και ο καρκίνος

Κατά γενικό κανόνα, όσο πιο ψηλή είναι η καλή HDL χοληστερόλη, τόσο μεγαλύτερη είναι η δυνατότητα του οργανισμού να απομακρύνει τη χοληστερόλη από τα αγγεία και να αποτρέπει τη δημιουργία ή επιδείνωση της αθηρωμάτωσης.

Ποια είναι τα επίπεδα της HDL που θεωρούνται χαμηλά;

•   H HDL θεωρείται χαμηλή όταν είναι κάτω από 40 mg/dL

•   Για τις γυναίκες θεωρείται ότι επίπεδα HDL κάτω των 50 mg/dL είναι χαμηλά

•   Για άνδρες διαβητικούς συστήνεται όπως η HDL χοληστερόλη να είναι άνω των 40 mg/dL ενώ για τις γυναίκες με διαβήτη να είναι άνω των 50 mg/dL

Δυστυχώς ο αριθμός των ανθρώπων με χαμηλά επίπεδα HDL είναι μεγάλος. Η επιδημία παχυσαρκίας και διαβήτη που μαστίζει σήμερα την ανθρωπότητα, ευθύνεται για τα χαμηλά επίπεδα HDL με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι το βασικότερο μέτρο που πρέπει να εφαρμοστεί για την άνοδο της HDLχοληστερόλης. 

·      Η απώλεια περιττού βάρους,

·      η αποφυγή της παχυσαρκίας,

·      η διακοπή του καπνίσματος, Tο κάπνισμα μειώνει τα επίπεδα της HDL στον οργανισμό.

·      η μείωση της περιμέτρου της μέσης,

·      η τακτική σωματική άσκηση Έρευνες δείχνουν ότι, εάν ενός γεύματος υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά προηγηθεί μέτρια άσκηση, παρατηρείται αύξηση της HDL

αυξάνουν την HDL στο αίμα, καλύτερα από τα φάρμακα.

·      Η κατανάλωση ψαριών,

·      η Μεσογειακή δίαιτα,

·      το κόκκινο κρασί (1 έως 2 ποτήρια την ημέρα μόνο και όχι κατάχρηση αλκοόλ),

·      η μείωση των υδατανθράκων στη διατροφή, αυξάνουν την HDL στο αίμα. Άτομα που κάνουν διατροφή πλούσια σε υδατάνθρακες (ζυμαρικά, ψωμί, ζάχαρη) -ακόμα και αν ασκούνται τακτικά- τείνουν να έχουν χαμηλότερα επίπεδα HDL από αυτούς που τρώνε πολλές πρωτεΐνες σε συνδυασμό με λαχανικά.

Παρά το γεγονός ότι οι αλλαγές στον τρόπο ζωής και διατροφής είναι η καλύτερη μέθοδος για την αύξηση της HDL, εντούτοις σε μερικούς ασθενείς αυτό δεν είναι αρκετό. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι όπως η κληρονομικότητα που συμβάλλουν σε δυσκολίες ανόδου της καλής χοληστερόλης.