Ο κίνδυνος επανεμφάνισης και μετάδοσης της ελονοσίας, είναι υπαρκτός. Πώς αντιμετωπίζεται;

25 Απριλίου - Παγκόσμια ημερά κατα της Ελονοσίας

Επιμέλεια: Αγγελική Μήλιου, βιολόγος,  medlabnews.gr

Η ελονοσία σκοτώνει περισσότερους από 1,2 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο στον κόσμο, πολύ περισσότερους από ό,τι θα πίστευε κανείς και ο αριθμός των νεκρών ανάμεσα στους ενήλικες είναι αυξημένος, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται την Παρασκευή στο επιστημονικό έντυπο The Lancet.

Όμως υπάρχουν και καλά νέα: τα στοιχεία δείχνουν με σαφήνεια μείωση της θνησιμότητας χάρη στις προσπάθειες των τελευταίων δέκα ετών (δραστικά εντομοκτόνα, βελτίωση των θεραπειών). Από το 2004 ως σήμερα ο αριθμός των θανάτων από ελονοσία έχει πέσει κατά ένα τρίτο.. Την τελευταία δεκαετία θεραπεύθηκαν 230 εκατομμύρια περιπτώσεις ελονοσίας με χρήση φαρμάκων. Επίσης διανεμήθηκαν ισάριθμες ειδικά εμποτισμένες κουνουπιέρες με αποτέλεσμα η νόσος να τεθεί υπό σημαντικό έλεγχο.

Η Ελλάδα ήταν ενδημική για την ελονοσία χώρα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ‘60. Από το 1946 έως το 1960 εφαρμόστηκε εντατικό Εθνικό Πρόγραμμα Εκρίζωσης της νόσου. Η Ελλάδα θεωρείται «χώρα ελεύθερη ελονοσίας» από το 1974. Από το 1975 έως το 2008 δηλώνονταν στο ΚΕΕΛΠΝΟ περίπου 30-50 «εισαγόμενα» περιστατικά ετησίως. Το 2009 και 2011, όμως, εμφανίστηκαν συρροές περιστατικών ελονοσίας από P.vivax με ενδείξεις «εγχώριας μετάδοσης» (δηλαδή κρούσματα που δεν ανέφεραν ιστορικό μετακίνησης σε ενδημικές για την ελονοσία χώρες) στην περιοχή του Ευρώτα Λακωνίας, ενώ σποραδικά περιστατικά με P.vivax εμφανίστηκαν το 2011 και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας (Εύβοια, Ανατολική Αττική, Λάρισα και Βοιωτία).

Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ, πέρσι το καλοκαίρι του 2011 καταγράφηκαν 8 θάνατοι και 101 κρούσματα του ιού του Δ. Νείλου σε 5 περιφέρειες της χώρας, ενώ την αντίστοιχη περίοδο του 2010 τα κρούσματα ξεπέρασαν τα 260 και οι θάνατοι άγγιξαν τους 34. Οι ψεκασμοί αποτελούν το βασικό τρόπο αποφυγής ενδεχόμενης εξάπλωσης κρουσμάτων νόσων όπως του Δυτικού Νείλου, του Δάγκειου πυρετού και της ελονοσίας, που μεταδίδονται με το τσίμπημα του κουνουπιού.

Η αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών των τελευταίων χρόνων ευνοεί την ανάπτυξη των συγκεκριμένων πληθυσμών εντόμων σε διάφορες περιοχές της χώρας μας. Το φαινόμενο αυτό, σε συνάρτηση με την εισαγωγή των πλασμωδίων από ενδιάμεσους ξενιστές (σημ. άτομα προερχόμενα από ενδημικές για την ελονοσία χώρες) καταδεικνύει ότι ο κίνδυνος επανεμφάνισης και μετάδοσης της ελονοσίας σε διάφορες περιοχές της χώρας μας είναι υπαρκτός.

Η ελονοσία είναι μία σοβαρή νόσος που οφείλεται στο πλασμώδιο (Plasmodium), ένα μικροοργανισμό (παράσιτο) που προσβάλλει τα ερυθρά αιμοσφαίρια στο αίμα.
Tα γνωστά και πιο συνήθη είδη του παρασίτου που προκαλούν την νόσο είναι τα ακόλουθα: Plasmodium falciparum, Plasmodium vivax, Plasmodium ovale και Plasmodium malariae. Απ’ αυτά το Plasmodium falciparum είναι πιο πιθανό να προκαλέσει σοβαρή λοίμωξη, και εάν δεν αντιμετωπιστεί με κατάλληλη θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.

Πως μεταδίδεται η ελονοσία;

• Με τσίμπημα από θηλυκό μολυσμένο κουνούπι που ανήκει στο γένος Anopheles (Ανωφελής). Μόνο κουνούπια του γένους αυτού μπορούν να μεταδώσουν την ελονοσία και πρέπει προηγουμένως να έχουν τσιμπήσει άτομο που είναι μολυσμένο με το παράσιτο που προκαλεί την ελονοσία.

• Με μετάγγιση αίματος, μεταμόσχευση οργάνων και χρήση μολυσμένων βελονών ή συριγγών. Σπανιότερα η μετάδοση μπορεί να γίνει και από την μητέρα στο έμβρυο.

• Το παράσιτο δεν μεταδίδεται από άτομο σε άτομο. ∆εν μεταδίδεται μέσω της συνήθους κοινωνικής (π.χ. άγγιγμα, φιλί), σεξουαλικής ή άλλης επαφής.

Κλινικά συμπτώματα και σημεία ήπιας- μη επιπλεγμένης ελονοσίας

Τα συμπτώματα της λοίμωξης, ειδικά στην έναρξη της, είναι μη ειδικά και μπορεί να περιλαμβάνουν:

•            Πυρετό ή δεκατική πυρετική κίνηση
•            Φρίκια
•            Κεφαλαλγία
•            Αρθραλγίες / Μυαλγίες
•            Καταβολή/κακουχία
•            Εφίδρωση
•            Ναυτία/εμέτους
•            Κοιλιακό άλγος ή/και διάρροιες 
Αν και περιγράφεται ότι τα συμπτώματα αυτά (πυρετός, εφιδρώσεις, ρίγη) μπορεί να εμφανίζονται περιοδικά («τριταίος ή τεταρταίος πυρετός»), συνήθως δεν εμφανίζονται με τυπική περιοδικότητα. 
Προσοχή! Η κλινική εικόνα της ελονοσίας δεν είναι καθόλου ειδική και η νόσος μπορεί να εκδηλωθεί με την συμπτωματολογία κοινών λοιμώξεων (γριπώδης συνδρομή, ξηρός βήχας, διάρροια κ.α) 
Κατά την κλινικοεργαστηριακή εκτίμηση του ασθενούς ενδεχομένως να ανευρίσκονται:
•            Ηπατομεγαλία
•            Σπληνομεγαλία
•            Υπικτερική χροιά επιπεφυκότων
•            Ήπια αναιμία ή/και θρομβοπενία
•            Ήπιες διαταραχές της πήξης, αυξημένες τρανσαμινάσες και μικρή αύξηση ουρίας/κρεατινίνης
•            Χαμηλού βαθμού παρασιταιμία (<5.000 παράσιτα/μl αίματος ή προσβεβλημένα <0.1% των 
ερυθρών αιμοσφαιρίων κατά τη μικροσκοπική εξέταση )

Εργαστηριακά ευρήματα σε σοβαρή νόσο

•                                           Θρομβοπενία , αναιμία , ήπια λευκοπενία
•                                           Αύξηση δεικτών φλεγμονής (ΤΚΕ, CRP)
•                                           Τρανσαμινασαιμία
•                                           Αύξηση LDH/ χολερυθρίνης (λόγω αιμόλυσης)
•                                           Υπερπαρασιταιμία, κατά την οποία >5% των ερυθρών αιμοσφαιρίων είναι προσβεβλημένα από 
παράσιτα στη δοκιμασία Laveran 
Αξίζει να υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι σε ενδημικές για την ελονοσία περιοχές οι ενήλικες είναι πιθανό να αναπτύξουν μερική ανοσία μετά από τη χρόνια έκθεσή τους στο πλασμώδιο, η οποία μειώνει τον κίνδυνο σοβαρής νόσησης. 
•              Θεραπευτική αντιμετώπιση
• Προσοχή!: Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση είναι απαραίτητες για τη διακοπή της αλυσίδας μετάδοσης της ελονοσίας.
  Η θεραπεία της ελονοσίας (είδος φαρμάκου και διάρκεια της θεραπείας) εξαρτάται από το πλασμώδιο που προκαλεί τη λοίμωξη και την περιοχή στην οποία συνέβη η μόλυνση, λόγω της εμφάνισης αντοχής σε μερικά από τα ανθελονοσιακά. Η θεραπεία εξαρτάται επίσης από την ηλικία του ασθενούς, από το πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση του ασθενούς και από το αν βρίσκεται σε εξέλιξη ή αναμένεται εγκυμοσύνη. Υπάρχουν διάφορα αποτελεσματικά ανθελονοσιακά φάρμακα. Η θεραπεία καλό είναι να ξεκινήσει έγκαιρα στα πρώτα στάδια της νόσου πριν αυτή γίνει χρόνια ή εξελιχθεί σε σοβαρή μορφή.
  
  Μέτρα πρόληψης στο σπίτι
   Πολλά από τα κουνούπια γεννιούνται και ζουν στο μπαλκόνι, στις αυλές ή στα χωράφια.
  Μπορούμε να μειώσουμε τον πληθυσμό των κουνουπιών, μειώνοντας τα σημεία εκείνα όπου μπορεί να ζήσει και να μεγαλώσει η προνύμφη τους
  Σίτες σε πόρτες, παράθυρα, φεγγίτες και αεραγωγούς τζακιού
  Χρήση ανεμιστήρων ή κλιματιστικών
  Χρήση εντομοκτόνων στον αέρα (φιδάκια, ταμπλέτες, αεροζόλ κλπ) Απομάκρυνση των στάσιμων νερών (π.χ. λεκάνες, βάζα, πιατάκια γλαστρών)
  Απομάκρυνση των λυμάτων, νερών αποχέτευσης, αποβλήτων
  
  
  
  

• 
  

Πρόληψη του καρκίνου του προστάτη, με έλεγχο του ειδικού προστατικού αντιγόνου PSA

Συντάκτης: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Ο καρκίνος του προστάτη εμφανίζεται στις μεγαλύτερες ηλικίες, είναι ο πρώτος σε συχνότητα καρκίνος στους άνδρες των δυτικών κοινωνιών και αποτελεί τη δεύτερη, μετά τον καρκίνο του πνεύμονα, αιτία θανάτου από νεοπλασματική νόσο.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που θεωρούνται επιβαρυντικοί για την ανάπτυξη καρκίνου του προστάτη. Οι σημαντικότεροι είναι η ηλικία, ειδικά από τα 50 και άνω,η κληρονομικότητα, ειδικά η ύπαρξη συγγενή πρώτου βαθμού με καρκίνο του προστάτη,η παχυσαρκία, η διατροφή που είναι πλούσια σε ζωικά λίπη και πτωχή σε φυτικές ίνες.

Οι περισσότεροι ασθενείς με πρώιμου σταδίου καρκίνο του προστάτη, είναι ασυμπτωματικοί. Η παρουσία συμπτωμάτων συχνά σημαίνει, είτε τοπικά προχωρημένη νόσο, είτε μεταστατική νόσο. Συνεπώς μπορεί να εμφανιστούν αποφρακτικά (π.χ. δυσκολία στην ούρηση), ή ερεθιστικά συμπτώματα (π.χ. συχνουρία) λόγω της τοπικής ανάπτυξης του όγκου μέσα στην ουρήθρα ή στην κύστη. Οι μεταστάσεις στα οστά προκαλούν οστικό πόνο.

Μια από τις πιο σημαντικές προόδους στην διάγνωση και αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη (Κ.Π.) είναι η ανακάλυψη του PSA. Το PSA ανακαλύφθηκε στον προστατικό ιστό το 1970 (Ablin et al) , στο προστατικό υγρό το 1971 (Hara et al ) και μετρήθηκε στο πλάσμα το 1980 ( Kuriyama et al 1980). Από το 1988 χρησιμοποιείται ευρέως σαν δείκτης του καρκίνου του προστάτη (Stamey et al 1987, Oesterling et al 1988).

Το ειδικό προστατικό αντιγόνο (PSA,  Prostate-Specific Antigen) είναι μια γλυκοπρωτείνη, που ανευρίσκεται αποκλειστικά στα επιθηλιακά κύτταρα του προστάτη και σε μικρές ποσότητες στις σπερματοδόχες κύστεις, στους αδένες του Skene στη γυναίκα και στην ουρήθρα.

Μια μικρή ποσότητα εισέρχεται στην κυκλοφορία και κυκλοφορεί σαν ελεύθερο(free) ή σαν συνδεδεμένο(comlexed). Το σύνολο αυτών των δύο αποτελεί το συνολικό (total) PSA.

Ανιχνεύεται στο αίμα και αύξηση της τιμής του περά των φυσιολογικών ορίων μπορεί να σημαίνει πάθηση του προστάτη. Η πάθηση που μπορεί να προκαλεί την αύξηση αυτή, δεν είναι απαραίτητα ο καρκίνος καθώς τόσο η φυσιολογική διόγκωση του οργάνου λόγω ηλικίας(καλοήθης υπερπλασία προστάτη) όσο και η λοίμωξη (προστατίτιδα) μπορεί να αυξήσουν την τιμή του PSA.

Ο χρόνος ημίσειας ζωής του PSA είναι 2-3 ημέρες.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ

ΦΥΣ.ΤΙΜΗ: 0-4 ng\ml.

AΥΞΗΣΗ ΣΕ: Παρουσία νόσου στον προστάτη, βιοψία, διορθικό υπερηχογράφημα. Η δακτυλική μπορεί να αυξήσει την τιμή του PSA αλλά δεν είναι κλινικά σημαντική

ΜΕΙΩΣΗ ΣΕ: Εκσπερμάτιση, φιναστερίδη, προστατεκτομή.

O Oesterling το 1993 μελέτησε ένα μεγάλο αριθμό ατόμων χωρίς καρκίνο του προστάτη και καθόρισε τις φυσιολογικές τιμές ανάλογα με την ηλικία.

Γενικά τα επίπεδα του PSA αυξάνουν κατά 0,04ng\ml το χρόνο ή κατά 3,2% το χρόνο για ένα άτομο ηλικίας 60 ετών.

40-50 = 0- 2,5

50-60 = ως 3,5

60-70 = ως 4,5

70-80 = ως 6,5

ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ PSA ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΣΕ :

• ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ
• ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΥΠΕΡΠΛΑΣΙΑ
• ΠΡΟΣΤΑΤΙΤΙΔΑ
• ΕΜΦΡΑΚΤΟ
• ΒΙΟΨΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΗ                                                                            
• ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΕΡΕΘΙΣΜΟΙ 

Μία τιμή μεγαλύτερη του 4 ng/ml φαίνεται να είναι το κατώφλι πάνω από το οποίο θα ζητηθεί να γίνει βιοψία αν και η ειδικότητα της εξέτασης είναι αρκετά χαμηλή για τιμές μικρότερες των 10 ng/ml.Το γεγονός ότι ένα ποσοστό 25%-40% ανδρών με τιμές PSA 4-10 ng/ml θα έχουν καρκίνο του προστάτη σημαίνει αυτόματα ότι το 60%-70% των ανδρών με τιμές PSA 4-10 ng/ml θα υποβληθούν σε βιοψία που δεν είναι απαραίτητη. Από την άλλη όμως, όταν συγκρίθηκαν άνδρες με τιμές PSA <1ng/ml με άλλους που έχουν τιμές μεταξύ των 2-3 ng/ml, βρέθηκε ότι οι δεύτεροι έχουν περίπου 7 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν καρκίνο του προστάτη σε διάρκεια 10 ετών έναντι των πρώτων. Επίπεδα του PSA πάνω από 10ng/ml θέτουν μόνο την υποψία για καρκίνο του προστάτη , με ένα ποσοστό ανίχνευσης πάνω από 30%. Αν υπάρχει και μια μη φυσιολογική δακτυλική εξέταση, η υποψία γίνεται ακόμη ισχυρότερη. Τονίζεται ότι μια φυσιολογική τιμή PSA δεν πρέπει να εφησυχάζει τον εξεταζόμενο. Για το λόγο αυτό σε πολλές μελέτες προτείνεται το κατώφλι των 2,5-3ng/ml, ώστε να ζητηθεί βιοψία.

Για να βελτιωθεί η ειδικότητα της εξέτασης, όταν οι τιμές βρίσκονται μεταξύ των 2-10 ng/ml,έχει προταθεί πλήθος παραμέτρων που σχετίζονται με το PSA, όπως το ελεύθερο PSA (fPSA), που είναι η ενζυμικά ενεργή μορφή(~30%) και το complex PSA (cPSA), που είναι το PSA το οποίο είναι συνδεδεμένο με την α₁-αντιχυμοθρθψίνη(~70%). Επιπρόσθετα, σε πολλές μελέτες συνιστάται το πηλίκο Ελεύθερο προς Ολικό PSA ( fPSA / t PSA) ως ο πιο αξιόπιστος τρόπος βελτίωσης της ειδικότητας της εξέτασης του PSA σε περιοχές τιμών 2-10 ng/ml, δηλαδή ως ο πιο αξιόπιστος τρόπος διαχωρισμού περιστατικών καρκίνου του προστάτη από περιστατικά με καλοήθη υπερπλασία του προστάτη.

Συγκεκριμένα ασθενείς με καλοήθη υπερπλασία του προστάτη εμφανίζουν στον ορό ψηλότερα επίπεδα ελεύθερου PSA (f PSA) σε σχέση με εκείνους που έχουν καρκίνο του προστάτη.

Έτσι ο λόγος fPSA/tPSA παρουσιάζει χαμηλότερες τιμές στους ασθενείς με καρκίνο του προστάτη έναντι εκείνων που έχουν καλοήθη υπερπλασία του προστάτη.

Διαβάστε επίσης:

Ο καρκίνος του προστάτη είναι η αιτία για τον μεγαλύτερο αριθμό θανάτων μετά του πνεύμονα. Ευρωπαϊκή ημέρα κατά του Καρκίνου του Προστάτη

Αιματουρία. Ποιες οι αιτίες που την προκαλούν, πώς γίνεται η διάγνωση και πόσο σοβαρό μπορεί να είναι το αίμα στα ούρα;

Εντυπωσιακή αύξηση των κρουσμάτων μελανώματος σε άτομα κάτω των 40 ετών

Επιμέλεια: Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή, μορ. βιολόγος, medlabnews.gr

Η πιθανότητα εμφάνισης μελανώματος σε νέους ανθρώπους κάτω των 40 ετών (ο σοβαρότερος τύπος δερματικού καρκίνου) είναι σήμερα 6 φορές μεγαλύτερος από ότι πριν 40 χρόνια, με τις γυναίκες να κινδυνεύουν περισσότερο.

Μία νέα έρευνα δείχνει ότι η εμφάνιση μελανώματος στις γυναίκες κάτω των 40 ετών έχει οκταπλασιαστεί τις τελευταίες 4 δεκαετίες (1970-2010). Στους άνδρες αντίστοιχα ο κίνδυνος έχει τετραπλασιαστεί.

«Αναμέναμε ότι θα βρίσκαμε αυξημένα ποσοστά, καθώς αυτό υποδεικνύεται και από άλλες έρευνες, αλλά βρήκαμε αύξηση ακόμα και σε σχέση με την αντίστοιχη αναφορά του Εθνικού Ιδρύματος Καρκίνου, και πιο συγκεκριμένα, μία δραματική αύξηση στα κρούσματα μελανώματος στις γυναίκες που διανύουν την 20^η και την 30^η δεκαετία της ζωής τους», αναφέρει σε δελτίο τύπου ο Jerry Brewer, MD, δερματολόγος της Mayo Clinic.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ίσως οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή κινδύνου για την εμφάνιση μελανώματος καθώς συμμετέχουν σε δραστηριότητες που αυξάνουν τον κίνδυνο, όπως η ηλιοθεραπεία και το τεχνητό μαύρισμα (solarium). Συμπληρώνουν ότι τα ευρήματα αυτά πρέπει να αφυπνίσουν το κοινό καθώς τα ποσοστά εμφάνισης άλλων τύπων καρκίνου εμφανίζουν μειωτική τάση.

Στην έρευνα αυτή, που δημοσιεύτηκε στο Mayo Clinic Proceedings, οι ερευνητές μελέτησαν τον αριθμό κρουσμάτων μελανώματος που διαγνώστηκαν για πρώτη φορά σε ανθρώπους ηλικίας 18-39 ετών από το 1970 έως το 2009, στο Olmsted της Minnesota. Τα συνολικά αποτελέσματα έδειξαν ότι η εμφάνιση μελανώματος αυξήθηκε κατά τουλάχιστον 6 φορές την περίοδο που μελετήθηκε.

Οι ερευνητές δηλώνουν ότι αυτή η δραματική αύξηση είναι πολύ πιθανό να οφείλεται στην αύξηση των τεχνητών μεθόδων μαυρίσματος όπως το solarium σε σχέση με τη δεκαετία του 70, καθώς και στην αλόγιστη έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία χωρίς προστασία, που οδηγεί σε σοβαρά εγκαύματα κατά την παιδική ηλικία.

Ενώ η έρευνα υποδεικνύει την αύξηση των κρουσμάτων, αντίστοιχα αναφέρει ότι οι θάνατοι που οφείλονται στο μελάνωμα δείχνουν να έχουν μειωθεί. «Πλέον το κοινό είναι πιο ενημερωμένο σχετικά με το δέρμα και η παρατήρηση αλλαγών οδηγεί στον γιατρό», δηλώνει ο Brewer. «Έτσι πολλά περιστατικά διαγιγνώσκονται πριν το μελάνωμα προχωρήσει βαθιά και είναι δυσκολότερη η αντιμετώπισή του».

Το ψηφιακό δερματοσκόπιο microDERM D120

ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙΤΕ

Οι ερευνητές συστήνουν ότι ο καλύτερος τρόπος να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης μελανώματος είναι η αποφυγή της υπεριώδους ακτινοβολίας από τον ήλιο αλλά και τα solarium. «Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι τα άτομα που χρησιμοποιούν σε τακτική βάση solarium έχουν κατά 74% μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν μελάνωμα», υποστηρίζει ο Brewer.

Άλλοι τρόποι προστασίας είναι οι εξής:

·        Αποφυγή του ήλιου κατά τις ώρες της έντονης ηλιοφάνειας (10.00-16.00)

· Χρήση προστατευτικών ρούχων με πυκνή πλέξη, συμπεριλαμβανομένου του καπέλου που προσφέρει σκίαση στα αυτιά και το λαιμό, μπλούζας με μανίκια για την προστασία των χεριών και μακρύ παντελόνι

·      Χρήση αντηλιακού σε καθημερινή βάση, που προστατεύει έναντι στη UVA και στη UVB ακτινοβολία, με δείκτη προστασίας ανάλογο του τύπου δέρματος.

·      Τακτική αυτοεξέταση για αλλαγές στο δέρμα, όπως αλλαγές σε μία προϋπάρχουσα ελιά ή εμφάνιση μίας καινούριας. Χαρτογράφηση σπίλων με τη μέθοδο της ψηφιακής δερματοσκόπησης ώστε να καταγραφούν οι υπάρχουσες ελιές και να μπορεί να παρακολουθηθεί οποιαδήποτε εξέλιξη. 

Τι σημαίνει ένα παθολογικό - μη φυσιολογικό, ΠΑΠ ΤΕΣΤ

Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Ένα παθολογικό αποτέλεσμα σημαίνει απλώς ότι στο τεστ Παπανικολάου βρέθηκαν μερικά αλλοιωμένα κύτταρα στον τράχηλο της μήτρας. Συνήθως αυτές οι αλλοιώσεις είναι ελαφρού βαθμού και δεν σημαίνουν ότι έχετε καρκίνο στον τράχηλο. Πράγματι, πολλές γυναίκες με παθολογικό τεστ Παπανικολάου δεν χρειάζονται καν θεραπεία. Ωστόσο, κάποιες χρειάζονται και γι’ αυτό όλες οι γυναίκες με παθολογικό τεστ Παπανικολάου πρέπει να παρακολουθούνται στενά με στόχο να προληφθεί η ανάπτυξη καρκίνου στον τράχηλο.

Τα αποτελέσματα του τεστ Παπ ταξινομούνται σε τέσσερις κατηγορίες:

•   Τύπος Ι: Αρνητικό για κακοήθεια.

•   Τύπος ΙΙ: Άτυπο με σημεία φλεγμονής ή παρουσία κυττάρων ενδομητρίου.

•   Τύπος ΙΙΙ: Παρουσία δυσπλασίας ήπιας, μέτριας ή σοβαρής.

•   Τύπος ΙV: Ενδοεπιθηλιακό καρκίνωμα (in situ).

•   Τύπος V: Ύποπτο για διηθητικό καρκίνο.


Εάν το ΠΑΠ ΤΕΣΤ δείξει κακοήθεις ή προκαρκινικές αλλοιώσεις, θα χρειαστεί να επαναλάβετε την εξέταση προκειμένου να διασταυρωθεί το αποτέλεσμα.

Τι σημαίνει το μη φυσιολογικό αποτέλεσμα; Ότι τα κύτταρα της επιφανείας του τραχήλου της μήτρας δεν είναι φυσιολογικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καρκίνος. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι το μη φυσιολογικό αποτέλεσμα συνήθως σημαίνει ότι αν δεν θεραπευθεί σωστά και έγκαιρα, τότε ίσως στο μέλλον οδηγήσει σε καρκίνο. Σε κάθε περίπτωση ο Γυναικολόγος θα σας εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει το αποτέλεσμα του τεστ Παπανικολάου. Υπάρχουν διάφοροι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγραφεί ένα μη φυσιολογικό αποτέλεσμα:

Δυσπλασία: δεν είναι καρκίνος, αλλά μπορεί να γίνει αν αφεθεί χωρίς θεραπεία. Ταξινομείται σε ελαφριά, μέτρια, βαριά και καρκίνωμα in situ. Η ταξινόμηση εξαρτάται από το πόσο έντονες κυτταρικές αλλαγές εμφανίζονται στο μικροσκόπιο.

Πλακώδης ενδοεπιθηλιακή βλάβη (SIL): δεν είναι καρκίνος, αλλά μπορεί να γίνει αν αφεθεί χωρίς θεραπεία. Ταξινομείται σε χαμηλού βαθμού (LGSIL) που σημαίνει πολύ αρχικές βλάβες, και υψηλού βαθμού (HGSIL) που σημαίνει σοβαρότερες βλάβες – προκαρκινικές.

Τραχηλική ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία (CIN): δεν είναι καρκίνος. Συνοδεύεται από ένα αριθμό από 1 έως 3 ανάλογα τη βαρύτητα. Το CIN1 συνήθως είναι πολύ ελαφριά βλάβη που συνήθως επανέρχεται μόνη της, ενώ το CIN3 θεωρείται προκαρκινική βλάβη.

Άτυπα κύτταρα: είναι ένα μη φυσιολογικό εύρημα στο ΠΑΠ ΤΕΣΤ, που σίγουρα δεν είναι καρκίνος, αλλά χρειάζεται διερεύνηση.

Τραχηλικός καρκίνος ή διηθητικός καρκίνος: Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα που δηλώνει σαφή κακοήθη βλάβη. Ακόμα και τότε η διάγνωση γίνεται όχι από το τεστ Παπανικολάου αλλά με βιοψία.

Πώς αντιμετωπίζεται ένα μη φυσιολογικό αποτέλεσμα; Ανάλογα με το αποτέλεσμα ο Γυναικολόγος θα προτείνει κάποιες περαιτέρω ενέργειες.

Πιθανό να δοθεί κάποια τοπική θεραπεία και μετά να γίνει έλεγχος με κολποσκόπηση (περιπτώσεις με HPV, ASC-US, ASC-H, LGSIL, HGSIL, CIN1, CIN2, CIN3). Αν συνυπάρχει κάποια φλεγμονή, είναι πιθανό να ζητηθεί μικροβιολογικός έλεγχος και θεραπεία, πριν επανελεγχθεί ο τράχηλος σας. Αν είστε σε εμμηνόπαυση, και η ατροφία είναι έντονη, πιθανό να χρειαστεί να πάρετε για λίγο καιρό τοπικά οιστρογόνα και μετά να ξαναεξεταστείτε.

Ακατάλληλο δείγμα

Κάποιες γυναίκες ενημερώνονται ότι έχουν ένα ‘ακατάλληλο αποτέλεσμα’. Αυτό σημαίνει ότι στο εργαστήριο δεν μπόρεσαν να εξετάσουν τα κύτταρα που έλαβαν. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό: θα μπορούσε να είναι ότι λίγο αίμα επισκίαζε τα κύτταρα ή γιατί τα δείγματα κυττάρων ήταν πολύ χοντρά ή πολύ λεπτά στο δείγμα. Στην περίπτωση αυτή, πιθανόν να σας συστήνουν να κάνετε ένα επαναληπτικό τεστ Παπανικολάου.

Η φυματίωση είναι εδώ, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Μύθοι και αλήθειες για την φυματίωση. (video)

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

H φυματίωση στην χώρα μας έχει αρχίσει και πάλι να εμφανίζεται και να ανεβαίνει όπως και παλιά. Δυστυχώς, τα επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι έχουμε πάλι τάσεις αύξησης. Οι λόγοι είναι πολλοί. Κυρίως, οφείλεται στους λαθρομετανάστες που έχουν έρθει από χώρες οι οποίες είχαν υψηλό επιπολασμό φέρνοντας εδώ τη φυματίωση. Ένα άλλο θέμα, το οποίο πρέπει να δούμε ως χώρα και ως πολιτεία, είναι να μην εξασθενήσουν σε καμία περίπτωση τα μέτρα. Δηλαδή, ο αντιφυματικός εμβολιασμός στα σχολεία και η ενημέρωση. Πριν περίπου δέκα, δεκαπέντε χρόνια ήμασταν σε πολύ καλό επίπεδο. Μπορούσαμε να πούμε ότι ίσως θα φτάναμε στο σημείο που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα μας απάλλασσε από το εμβόλιο στα σχολεία γιατί δεν κάνουν όλες οι χώρες το εμβόλιο της φυματίωσης στην Α’ Δημοτικού. Το κάνουν μόνο οι χώρες που θεωρεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ότι είναι επίφοβες, ότι έχουν ένα σχετικό πρόβλημα. έχουμε γείτονες χώρες, οι οποίες έχουν πολύ υψηλό ποσοστό, όπως Βουλγαρία, Ρουμανία και από εκεί έχουμε αρκετούς μετανάστες. Φέρνουν τη φυματίωση και σε εμάς και αρχίζουμε να έχουμε σοβαρό πρόβλημα.

 Οι περικοπές δαπανών στην υγεία και η αναταραχή σε όλους τους τομείς οδηγούν σε πλημμελή πρόληψη. Ο καλύτερος τρόπος για τον έλεγχο της φυματίωσης είναι η διάγνωση και η θεραπεία ατόμων με φυματίωση πριν αναπτύξουν ενεργή νόσο. Επίσης υπάρχει και το εμβόλιο κατά της φυματίωσης το οποίο μπορεί να γίνει κατά την παιδική ηλικία που είναι πιο αποτελεσματικό.

Ο έλεγχος της φυματίωσης απαιτεί πρόληψη. Η φυματίωση είναι μια θανατηφόρα ασθένεια η οποία βρίσκεται σε παγκόσμια έξαρση, και για το λόγο αυτό πρέπει να αυξηθεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον ώστε να διασφαλιστεί η θεραπεία για όλους τους ασθενείς.

Εικόνα από ηλεκτρονικό μικροσκόπιο

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας βάζει έξι άξονες της στρατηγικής για να σταματήσουμε την εξάπλωση της φυματίωσης και είναι:

- Παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών οι οποίες πρέπει να είναι διαθέσιμες σε όλους, συμπεριλαμβανομένων των φτωχότερων και πιο ευάλωτων, ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές.

- Αντιμετώπιση της πολυανθεκτικής φυματίωσης και της φυματίωσης σε άτομα με HIV.

-  Ενίσχυση των συστημάτων υγείας των χωρών και ειδικότερα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

- Διασφάλιση από όλους όσους προσφέρουν υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης ότι μπορούν να προσεγγίσουν τον κάθε ασθενή.

- Ενίσχυση των ατόμων με φυματίωση, και των κοινοτήτων στις οποίες ανήκουν οι οποίες μπορούν να συντελέσουν στην μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των προγραμμάτων ελέγχου της φυματίωσης.

- Ενεργοποίηση και προώθηση της έρευνας. Ενώ με τα σημερινά εργαλεία μπορούμε να ελέγξουμε τη φυματίωση, για την εξάλειψη της θα χρειαστούμε νέες διαγνωστικές μεθόδους, φάρμακα και εμβόλια.

Μύθοι και Αλήθειες (από το ΚΕΕΛΠΝΟ):

Η φυματίωση είναι κληρονομική νόσος.

Η φυματίωση δεν είναι κληρονομική νόσος και οι γενετικοί παράγοντες δεν παίζουν κανένα ρόλο στη μετάδοση της νόσου. Ωστόσο, μέλη της ίδιας οικογένειας μπορεί να μολυνθούν.

Η λοίμωξη μεταδίδεται από άτομο σε άτομο μέσω του αέρα. Το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης ή βάκιλος του Koch εξαπλώνεται με μικροσκοπικά σταγονίδια που απελευθερώνονται στον αέρα όταν κάποιος με ενεργό μορφή της νόσου βήχει, μιλάει, γελάει, τραγουδάει ή φτερνίζεται. 
Ωστόσο δεν αρκεί η απλή εισπνοή των μολυσμένων σταγονιδίων αλλά μια πιο παρατεταμένη έκθεση. Για το λόγο αυτό κινδυνεύουν περισσότερο όσοι έχουν ζουν στο ίδιο σπίτι με κάποιον πάσχοντα που δεν λαμβάνει την κατάλληλη αγωγή.

Η φυματίωση οφείλεται στο υπερβολικό κάπνισμα.

Το κάπνισμα προδιαθέτει στην ανάπτυξη αναπνευστικών παθήσεων. Ωστόσο, η φυματίωση οφείλεται στη λοίμωξη με το βακτήριο mycobacterium tuberculosis.

Επίσης, μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν όσοι εργάζονται ή διαμένουν σε ιδρύματα. Άλλες ομάδες υψηλού κινδύνου είναι οι ανοσοκατασταλμένοι όπως πχ οι πάσχοντες από AIDS ή όσοι χρησιμοποιούν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα όπως κορτικοστεροειδή, οι χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών και όσοι υποσιτίζονται.

Η φυματίωση είναι ασθένεια του παρελθόντος. Δεν υπάρχει σήμερα φυματίωση στην Ελλάδα.

Η φυματίωση εξακολουθεί να αποτελεί ένα  σημαντικό πρόβλημα υγείας παγκοσμίως. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) εκτιμά ότι το 2009 υπήρχαν 9.4 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις φυματίωσης και 4700 θάνατοι την ημέρα. Η φυματίωση εξακολουθεί να υπάρχει και στην Ελλάδα. Παρόλο που η επίπτωση της νόσου είναι χαμηλή και ο αριθμός των νέων περιπτώσεων μειώνεται, ο αριθμός των νέων περιπτώσεων μεταξύ των μετακινούμενων πληθυσμών έχει αυξηθεί 6 φορές τα τελευταία 15 χρόνια. Παράλληλα, η αντοχή στα πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αντιφυματικά φάρμακα εξακολουθεί να είναι υψηλότερη στην Ελλάδα από ότι στις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

Η φυματίωση είναι νόσος μόνο των φτωχών .

Η φυματίωση είναι αερογενής νόσος και μπορεί εύκολα να προσβάλει οποιονδήποτε, φτωχό ή πλούσιο. Ωστόσο, ο συνωστισμός, η έλλειψη αερισμού, η περιορισμένη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, ο υποσιτισμός κλπ., προδιαθέτουν τους φτωχότερους ανθρώπους στη φυματίωση. Ορισμένοι πληθυσμοί πχ. μετανάστες, HIV οροθετικοί και ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς, οι ηλικιωμένοι και οι άστεγοι, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Άτομα που βρίσκονται σε στενή επαφή με αυτούς τους πληθυσμούς βρίσκονται επίσης σε κίνδυνο.

Η λοίμωξη με το m. tuberculosis ακολουθείται πάντα από την ανάπτυξη νόσου.

Μόνο το 10% των ανθρώπων που μολύνονται θα αναπτύξει φυματίωση κάποια στιγμή στη ζωή του. Ένα άτομο μπορεί να έχει μολυνθεί για χρόνια χωρίς να αναπτύξει τη νόσο. Κάποιος που έχει μολυνθεί με το βάκιλο της φυματίωσης μπορεί να μην ασθενεί γιατί το ανοσοποιητικό του σύστημα είναι αρκετά ισχυρό ώστε να προστατεύει τον οργανισμό του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα νοσήσει στο μέλλον.

Η θετική δερμοαντίδραση mantoux αποτελεί ένδειξη ενεργού φυματίωσης.

Η στοχευμένη δοκιμασία δερματικής φυματινο-αντίδρασης (Tuberculin skin test, TST) αποτελεί ένδειξη λοίμωξης με στέλεχος μυκοβακτηριδίου. Η δοκιμασία επιβεβαιώνει μόνο την έκθεση στη νόσο και όχι την παρουσία νόσου. Ένα άτομο έχει την νόσο μόνο εάν η Mantoux είναι θετική, η νόσος είναι συμπτωματική και η λοίμωξη είναι μεταδοτική.

Θετική δερμοαντίδραση mantoux

Η δερμοαντίδραση mantoux ήταν αρνητική, άρα δεν έχω φυματίωση

Λάθος. Περισσότερο από το 20% των ατόμων που έχουν μολυνθεί με το μυκοβακτηρίδιο δεν έχουν θετική Mantoux.

Η μικρή ή καθόλου αντίδραση στη δοκιμασία Mantoux συνήθως σημαίνει ότι δεν υπάρχει μόλυνση από φυματίωση αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δυνατόν να υπάρχει φυματίωση, παρά τα αρνητικά τεστ. 



Ο συχνότερος καρκίνος στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου. Πόσο επηρεάζει η διατροφή την πρόληψή του;

Συντάκτης: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ένας από τους συχνότερους στον άνθρωπο. Αρχικά προκαλεί μόνο ανεπαίσθητα ή και καθόλου συμπτώματα. Με την πάροδο του χρόνου προκαλούνται μικρο πονάκια, φουσκώματα, μικροαιμορραγίες που σπάνια είναι έντονες, καθώς και βλέννες στα κόπρανα.

Αποτελεί την τρίτη συχνότερη κακοήθη νόσο τόσο στους άντρες (μετά τον πνεύμονα και τον προστάτη) όσο και στις γυναίκες (πνεύμονας, μαστός). Η συνήθης ηλικία εμφάνισης του με εξαίρεση τις κληρονομικές μορφές είναι μετά το 50 έτος

Γενικά μπορεί κανείς να παρατηρήσει κάποια αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου του. Αργότερα παρουσιάζεται αδυναμία, απώλεια βάρους και εύκολη κούραση.

Συχνά ο καρκίνος του δεξιού τμήματος του παχέος εντέρου (τυφλό, ανιόν) το οποίο έχει μεγάλη διάμετρο και συνεπώς δεν φράζει ακόμα κι από μεγάλο όγκο, διαγιγνώσκεται επειδή βρέθηκε σιδηροπενική αναιμία σε κάποια εξέταση αίματος και συστήθηκε κολονοσκόπηση στον ασθενή.

Σπανιότερα προκαλεί αιμορραγία χρώματος σκούρου μελιτζανί ή μαύρου.

Αντίθετα ο καρκίνος του αριστερού τμήματος (κατιόν, σιγμοειδές) το οποίο έχει μικρή διάμετρο και φράζει εύκολα, εκδηλώνεται συχνότερα με συμπτώματα ειλεού, χωρίς να λείπει και η αναιμία.

Το 60% εμφανίζεται μέχρι βάθος 35 εκ από τον πρωκτό και μπορεί εύκολα να ελεγχθεί με κολονοσκόπηση ή ορθοσιγμοειδοσκόπηση.

Με την κολονοσκόπηση μπορούμε να ανακαλύψουμε πολύποδες στο έντερο και να τους αφαιρέσουμε έγκαιρα πριν εξελιχθούν σε κακοήθεις. Τα μισά περιστατικά καρκίνου του παχέος εντέρου εντοπίζονται στο ορθό και το σιγμοειδές καθώς εκεί έχουμε την μεγαλύτερη παραμονή των τοξικών απόβλητων του οργανισμού. Η εξέλιξη ενός πολύποδα σε καρκίνο χρειάζεται μεγάλο χρονικό διάστημα (από 5-10 έτη) και αυτό το χαρακτηριστικό είναι που μας δίνει το πλεονέκτημα της έγκαιρης διάγνωσης με κολονοσκόπηση ανα πενταετία.

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου έχει καλή πρόγνωση αν αντιμετωπιστεί έγκαιρα και σωστά και μπορούμε να πετύχουμε πολύ υψηλά ποσοστά ίασης στα αρχικά στάδια. Το σημαντικότερο θεραπευτικό βήμα στην όλη θεραπεία είναι η ριζική και σωστή χειρουργική αντιμετώπιση.

Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αντιμετωπίζεται εύκολα, αρκεί να διαγνωσθεί πριν από την εμφάνιση των ενοχλημάτων.

Τα νεοπλάσματα αναπτύσσονται σε πολύποδες του εντέρου, οι οποίοι με τον χρόνο γίνονται κακοήθεις. Οι πολύποδες αυτοί συνήθως δεν γίνονται αντιληπτοί. Εάν τους αφαιρέσουμε με την κολονοσκόπηση, προστατευόμαστε αποτελεσματικά από τον καρκίνο. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι πολύ συχνός.

Περίπου 6% των ανθρώπων θα παρουσιάσουν καρκίνο του παχέος εντέρου κάποια στιγμή στην ζωή τους. Τα νεοπλάσματα αυτά είναι πολύ συχνά σε ηλικία μεταξύ 50-70 ετών.

Η έγκαιρη διάγνωση είναι εύκολη.

Ελέγχονται άτομα χωρίς συμπτώματα πάνω από ηλικία των 50 ετών.

H διενέργεια κολονοσκόπησης στην ηλικία των 50, συστήνεται προληπτικά, και εάν είναι φυσιολογική ανα 5 έτη στη συνέχεια.

Ο έλεγχος γίνεται κάθε πέντε χρόνια με σιγμοειδοσκόπηση που διαρκεί μόνον δέκα λεπτά και είναι ανώδυνη. Η εξέταση συμπληρώνεται με τον βιοχημικό έλεγχο κοπράνων για αίμα. Άλλος τρόπος ελέγχου είναι η κολονοσκόπηση κάθε δέκα χρόνια.

Η αντιμετώπιση είναι απλή και πλήρης.

Οι πολύποδες του παχέος εντέρου μπορούν να αφαιρεθούν με εύκολο τρόπο, ενδοσκοπικά, κατά την διάρκεια κολονοσκόπησης, χωρίς χειρουργική επέμβαση. Αυτή η θεραπεία είναι πλήρης.

Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου στο παχύ έντερο;

Τα συμπτώματα μπορεί να είναι και μόνο ένα οποιοδήποτε από τα πιο κάτω:

1. Αίμα στα κόπρανα ή μαύρα κόπρανα.

2. Αλλαγή στις συνήθειες αφόδευσης – επιμένουσα διάρροια ή δυσκοιλιότητα.

3. Απώλεια βάρους.

4. Αίσθημα ατελούς αφόδευσης.

Μερικές φορές ο καρκίνος μπορεί να προκαλέσει στάση ή απόφραξη του εντέρου.  Τα συμπτώματα είναι ο εμετός, η δυσκοιλιότητα, ο περισφιγμένος πόνος και η διάταση (φούσκωμα) της κοιλιάς.  Αυτά τα συμπτώματα όμως μπορεί να παρουσιαστούν και σε άλλες ασθένειες γι’ αυτό όταν θα προκύψουν είναι πολύ σημαντικό να διαγνωσθούν από τον ιατρό σας.

Πρέπει να δώσουμε μεγάλη σημασία στα συμπτώματα αυτά.
Τα άτομα υψηλού κινδύνου πρέπει να ελέγχονται συχνότερα και σε μικρή ηλικία.
Μεγάλο κίνδυνο διατρέχουν όσοι έχουν περισσότερο από ένα άμεσο συγγενή με καρκίνο του παχέος εντέρου ή πολύποδες. Επίσης εάν ο καρκίνος στο συγγενικό πρόσωπο παρουσιάσθηκε σε μικρή ηλικία. Οι ασθενείς που έχουν χειρουργηθεί για την ίδια πάθηση ή πάσχουν από ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn. 
 

Η αντιμετώπιση της νόσου, όταν εκδηλωθεί, είναι χειρουργική. 
Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί παρά φύση έδρα. Αυτή σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αποφευχθεί με την ενδοπρωκτική ενδοσκοπική μικροχειρουργική Το αίμα στα κόπρανα μπορεί να οφείλεται σε κακοήθεις παθήσεις, ακόμη και εάν υπάρχουν αιμορροΐδες.
Εάv κάπoιoς παρατηρήσει αίμα στα κόπραvα ή από τov πρωκτό, πρέπει vα επισκεφθεί ιατρό για vα διευκριvίσει τo θέμα. Θα πρέπει απαραίτητα να γίνει ενδοσκόπηση. 
 

Η ανεύρεση καρκίνου στο παχύ έντερο απαιτεί επέμβαση (κολεκτομή) εκτός κι αν υπάρχουν ήδη μεταστάσεις.Η επέμβαση που γίνεται ονομάζεται ανάλογα με το ποίο τμήμα του εντέρου έχει τον καρκίνο. Αριστερή κολεκτομή για καρκίνο του κατιόντος κόλου, δεξιά κολεκτομή για καρκίνο του ανιόντος ή του τυφλού, εγκαρσιεκτομή για καρκίνο του εγκαρσίου. Σε περιπτώσεις μεταστάσεων, που εμφανίζονται συνήθως στο ήπαρ (συκώτι) αλλά και αλλού, ριζική επέμβαση δικαιολογείται μόνο σε οξεία περιτονίτιδα λόγω διάτρησης του εντέρου από τον καρκίνο, ή σε περιτονίτιδα από ειλεό. Όπως και σε κάθε μορφή καρκίνου, έτσι κι εδώ η μη ανεύρεση μεταστάσεων στις αξονικές τομογραφίες και τα σπινθηρογραφήματα, δεν σημαίνει υποχρεωτικά πως δεν υπάρχουν. Μπορεί απλώς να είναι πολύ μικρές και να μην φαίνονται ακόμα. Έτσι εξηγείται γιατί μερικοί ασθενείς εμφανίζουν μεταστάσεις χρόνια μετά την επέμβαση κι ενώ μέχρι τότε όλοι ήσαν αισιόδοξοι.

• Ο έλεγχος για πιθανές μεταστάσεις πρέπει να προηγείται κάθε επεμβάσεως για καρκίνο γιατί μπορεί να την καταστήσει περιττή ή πολύ απλούστερη.

Η αναιμία πρέπει να διερευνάται πάντοτε.

Η αναιμία από έλλειψη σιδήρου οφείλεται σε μικροσκοπική απώλεια αίματος από το πεπτικό σύστημα. Η απώλεια αίματος μπορεί να οφείλεται σε κακοήθη νοσήματα. Γι αυτόν τον λόγο, όλοι οι ασθενείς πρέπει να ελέγχονται με κολονοσκόπηση και γαστροσκόπηση. Σχεδόν ποτέ η έλλειψη σιδήρου δεν οφείλεται σε κακή διατροφή.

• Η χορήγηση σκευασμάτων σιδήρου σε ασθενή με σιδηροπενική αναιμία χωρίς να γίνει κολονοσκόπηση είναι κλασικό σφάλμα.

• Κάθε άνθρωπος που αναφέρει απώλεια αίματος με τις κενώσεις, ακόμα κι αν έχει αιμορροΐδες, πρέπει να κάνει κολονοσκόπηση.

ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ;

 Και βέβαια επηρεάζει αλλά όχι μόνη της .Ο άνθρωπος που θα αναπτύξει ΚΠΕ είναι γενετικά προδιατεθειμένος αλλά η διατροφή μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισής του.

 Παράγοντες αρνητικοί είναι η παχυσαρκία ,η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων κόκκινου κρέατος και λιπαρών γευμάτων,αλκοόλ,καθώς και η έλλειψη σωματικής άσκησης ,ενώ  θετικοί είναι η κατανάλωση τροφών πλουσίων σε ασβέστιο, βιταμίνη D,φυλλικόοξύ,βιταμίνη Ε,ίνες ,σελήνιο που περιέχονται σε φρέσκα φρούτα ,χόρτα ,όσπρια και λαχανικά και η ικανοποιητική πρόσληψη γαλακτοκομικών και ψαρικών.

 Πρέπει να επισημάνουμε ότι το καμένο κρέας έχει μεγάλο κίνδυνο καρκινογένεσης γιατί κατά τη διάρκεια του ψησίματος σχηματίζονται κάποιες καρκινογόνες ουσίες που λέγονται ετεροκυκλικές αμίνες .

Το αλκοόλ, ο καφές και το κάπνισμα βλάπτουν;

Η κατανάλωση αλκοόλ είναι ένας ισχυρός επιβαρυντικός παράγοντας γιατί ανταγωνίζεται μια ουσία το φυλλικό οξύ το οποίο προστατεύει το έντερο .

 Ποια ποσότητα είναι ασφαλής ; Κατά τις οδηγίες των Αμερικανών όχι περισσότερα από δύο ποτήρια κρασί. Για τον καφέ δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία.

 Βέβαια όσον αφορά το κάπνισμα έχει συσχετισθεί   με την αύξηση της πιθανότητας ανάπτυξης καρκίνου του παχέος.

Πρέπει να τρώμε φαγητά πλούσια σε φυτικές ίνες;

Καθημερινά πρέπει να καταναλώνουμε περίπου 30-40 γραμμάρια φυτικών ινών,όπως δημητριακά ολικής αλέσεως ,3 φρούτα την ημέρα (κατά προτίμηση με τη φλούδα )ψωμί ολικής αλέσεως και απαραίτητα σαλάτα με κάθε γεύμα και φυσικά λαχανικά μαγειρεμένα ή ακόμη καλύτερα φρέσκα .

Γάλα, γιαούρτι και ασβέστιο για πρόληψη καρκίνου του παχέος εντέρου

Μακρόχρονες επιστημονικές μελέτες, έδειξαν ότι τα άτομα που έπιναν το περισσότερο γάλα είχαν σημαντική μείωση, της τάξης του 15%, του κινδύνου να προσβληθούν από καρκίνο του παχέος εντέρου.

Συνολικά διαπιστώθηκε ότι η ψηλή κατανάλωση συνολικού και διατροφικού ασβεστίου, μείωνε σημαντικά τον κίνδυνο σε άντρες και γυναίκες για καρκίνο του παχέος εντέρου.

Η μείωση κινδύνου για τον καρκίνο αυτό, παρατηρούνταν για πρόσληψη μέχρι 1 γραμμαρίου ασβεστίου από γαλακτοκομικά προϊόντα όπως το γάλα, το γιαούρτι τα τυριά ή από συμπληρώματα ασβεστίου.