Τροφές που κάνουν την επιδερμίδα μας να λάμπει! Μάθε ποιες είναι!

Αν δεν πιστεύεις ότι η ομορφιά πηγάζει από μέσα μας, συμπεριέλαβε στη διατροφή σου τις παρακάτω τροφές και δες πόσο ανανεωμένη μπορεί να δείχνεις, ξοδεύοντας ελάχιστα ευρώ. 


Λεμόνι+ ακτινίδιο για αποτοξίνωση του οργανισμού

Πολλοί πιστεύουν ότι τα πορτοκάλια είναι τα πιο πλούσια φρούτα σε βιταμίνη C. Κι όμως! “Ένα μπολ καθαρισμένα ακτινίδια περιέχει σχεδόν την διπλάσια ποσότητα σε βιταμίνη C σε σχέση με την αντίστοιχη ποσότητα σε πορτοκάλια”, λέει η Lisa Drayer, συγγραφέας του βιβλίου “The Beauty Diet”. Και συνεχίζει: “η αυξημένη πρόσληψη βιταμίνης C έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την εμφάνιση των ρυτίδων”. Πέραν αυτού, όμως, και τα λεμόνια βοηθούν στο να αποβληθούν οι τοξίνες από τον οργανισμό.

 

Ginger για τα πρησμένα μάτια

“Αν έχεις έντονα πρηξίματα και σακούλες κάτω από τα μάτια, αρκεί να συμπεριλάβεις στο διατροφολόγιό σου το ginger”, συμβουλεύει η Allison Tannis, διατροφολόγος και συγγραφέας του βιβλίου “Feed Your Skin, Starve Your Wrinkles”. Δεν έχει μόνο υπέροχη spicy γεύση (θα το λατρέψεις, ειδικά αν σου αρέσουν οι καυτερές τροφές) αλλά έχει και αντιφλεγμονώδη δράση. Σε αυτή την περίπτωση, όταν πάσχεις από ψωρίαση ή ακμή το ginger μπορεί να κάνει θαύματα, δεδομένου ότι οι τελευταίες παθήσεις αποτελούν δείγμα φλεγμονής.
 

Papaya για λάμψη

Τα εξωτικά φρούτα όπως η papaya δίνουν την εντύπωση ότι μόλις γύρισες από διακοπές, αφού κάνουν την επιδερμίδα σου να δείχνει λαμπερή & fresh. Η καροτίνη και η βιταμίνη C που περιέχει έχουν έντονη αντιρυτιδική δράση. Μια εβδομάδα, λοιπόν, διακοπών σε ένα εξωτικό μέρος και θα διώξεις από το μυαλό σου το botox.
 

Στρείδια+ οστρακοειδή για να σταματήσεις τον χρόνο

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο σολομός είναι πλούσια πηγή ωμέγα-3 λιπαρών οξέων και ότι η κατανάλωσή του βοηθά στην καλή λειτουργία της καρδιάς. Σε ότι έχει να κάνει, όμως, με τροφές που δρουν κατά των ρυτίδων και μας προσφέρουν όμορφη επιδερμίδα, τα στρείδια είναι η λύση. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ψευδάργυρο που μας χαρίζει σφριγηλότητα και λάμψη, ενώ σε συνδυασμό με την αφροδισιακή τους δράση αποτελούν το ιδανικό πιάτο.

 

Κριθαράκι για να μειώσεις τις ρυτίδες

Μπορεί το κριθαράκι να μην είναι πρώτο στη λίστα των διατροφικών μας συνηθειών, αλλά μήπως ήρθε η ώρα αυτό να αλλάξει; Μπορεί να μην το γνώριζες, όμως το κριθαράκι είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και θρεπτικά στοιχεία τα οποία απελευθερώνονται στο αίμα σταθεροποιώντας τα επίπεδα σακχάρου και ινσουλίνης. Με τον τρόπο αυτό, ευνοείται η παραγωγή κολλαγόνου- συστατικό του δέρματος που του προσφέρει σύσφιξη και ελαστικότητα.

ΠΗΓΗ www.tlife.gr

Καρκίνος του παχέος εντέρου. Διάγνωση και θεραπεία.

επιμέλεια Κική Τσεκούρα, medlabnews.gr
Το παχύ έντερο αποτελείται από 4 τμήματα: το ανιόν, το εγκάρσιο, το κατιόν και το σιγμοειδές. Ο καρκίνος μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε από τα 4 τμήματα του εντέρου και μπορεί να έχει διαφορετικά συμπτώματα ανάλογα με τον εντοπισμό του.  

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου φαίνεται ότι αναπτύσσεται επί μακρό χρονικό διάστημα. Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι περισσότεροι καρκίνοι του παχέος εντέρου ξεκινούν σαν πολύποδες, που είναι γνωστοί και σαν αδενώματα. Με τα χρόνια μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο.
Τα κύτταρα από τον όγκο μπορούν να διασπαρούν με την κυκλοφορία του αίματος ή του λεμφικού συστήματος σε άλλα σημεία του σώματος. Εκεί μπορούν να δημιουργήσουν αποικιακούς όγκους, οι οποίοι ονομάζονται μεταστάσεις.

Επιδημιολογικά στοιχεία

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο τρίτος πιο συχνά απαντώμενος καρκίνος σε άνδρες και γυναίκες.
Η θνησιμότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου πέφτει διαρκώς τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι τα νέα περιστατικά είναι λιγότερα, διαγιγνώσκονται νωρίτερα και οι θεραπείες έχουν βελτιωθεί κατά πολύ.
Η 5-ετής επιβίωση είναι 90% για τους ασθενείς που ο καρκίνος τους εντοπίζεται και αντιμετωπίζεται σε αρχικά στάδια, πριν να εξαπλωθεί. Αλλά μόνο περίπου 40% του καρκίνου του παχέος εντέρου εντοπίζονται σε αρχικά στάδια. Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να γίνεται έγκαιρη διάγνωση.

Ποιος κινδυνεύει από την ασθένεια;

Ο κίνδυνος εμφάνισης μιας νόσου υπολογίζεται με βάση της ύπαρξη παραγόντων κινδύνου, συνθηκών οι οποίες αποδεδειγμένα αυξάνουν τις πιθανότητες κάποιου να νοσήσει από μια δεδομένη ασθένεια.
Ειδικά για τον καρκίνο του εντέρου υπάρχουν διάφοροι παράγοντες κινδύνου όπως:

• Δίαιτα και Διατροφή. Η θεωρία ότι οι διαιτητικοί παράγοντες σχετίζονται με τον ορθοκολικό καρκίνο βασίζεται σε επιδημιολογικές μελέτες που δείχνουν ότι η θνησιμότητα αυξάνει σε πληθυσμούς που καταναλώνουν πολλές θερμίδες, πολλές πρωτεϊνες ζωικής προέλευσης και κορεσμένα λίπη, και λίγες φυτικές ίνες.
  Οι πληθυσμοί που έχουν αυξημένο ποσοστό στεφανιαίας νόσου και υψηλά επίπεδα χοληστερίνης έχουν και αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση ορθοκολικού καρκίνου. Κάποια είδη λιπών μπορεί να συμβάλλουν κατά το στάδιο ανάπτυξης του καρκίνου.
  Το αλκοόλ είναι ένας ακόμα προδιαθεσικός παράγοντας, χωρίς αυτό να είναι καθολικά παραδεκτό.
  Η αυξημένη πρόσληψη αντιοξειδωτικών συστατικών (όπως βιταμίνη C και Ε) φαίνεται πως μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης αυτού του καρκίνου.
  Η ασπιρίνη φαίνεται ότι παρεμποδίζει την ανάπτυξη όγκων του παχέος εντέρου.
• Προσωπικό ιστορικό ορθοκολικού ή άλλου είδους καρκίνου ή πολύποδα.
  Οι γυναίκες που έχουν καρκίνο των ωοθηκών, του ενδομητρίου ή του μαστού έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν και ορθοκολικό καρκίνο.
• Γενετικοί παράγοντες (οικογενειακό ιστορικό ορθοκολικού καρκίνου ή πολύποδα). Περίπου 25 % των ασθενών έχουν οικογενειακό ιστορικό νόσου.
• Ηλικία. Ο κίνδυνος για την εμφάνιση του ορθοκολικού καρκίνου αυξάνει με την ηλικία. Ατομα με ηλικία άνω των 55 ετών έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν ορθοκολικό καρκίνο.
• Καθιστική ζωή. Η έλλειψη σωματικής άσκησης επηρεάζει την κινητικότητα του εντέρου
  με αποτέλεσμα να αυξάνει ο κίνδυνος για ορθοκολικό καρκίνο.
• Χρόνια Φλεγμονώδης Εντερική Νόσος. Ο ορθοκολικός καρκίνος θεωρείται επιπλοκή χρόνιας φλεγμονώδους εντερικής νόσου και είναι πιο συχνός σε ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα. Η επίπτωση της νόσου αυξάνει όσο μεγαλύτερο είναι το τμήμα του εντέρου που έχει προσβληθεί και όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια και η σοβαρότητα της κολίτιδας.

Διάγνωση

Η νόσος είναι συχνά ασυμπτωματική.
Οταν υπάρχουν συμπτώματα μπορεί να είναι ασαφή. Για παραδειγμα μια αλλαγή στην κινητικότητα του εντέρου (δυσκοιλιότητα, διάρροιες, ή ασχημάτιστα κόπρανα) μπορεί να μην προκαλέσουν την προσοχή του ασθενούς ή να αποδοθούν σε διαιτητικές αλλαγές.

Ανάμεσα στα γενικότερα συμπτώματα που είναι η απώλεια βάρους, η απώλεια της όρεξης, η αδυναμία, όμως μπορεί να υπάρχουν και:

• αιμορραγίες από το ορθό
• αίμα στα κόπρανα
• διάχυτο κοιλιακό άλγος ή κράμπες
• αναιμία (δευτερογενώς λόγω αιμορραγιών)
• άλλα γαστρεντερικά συμπτώματα (π.χ. ναυτία, έμετοι)

Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τον εντοπισμό του όγκου και ανάλογα με το άν υπάρχει διήθηση του εντερικού τοιχώματος.

Θεραπείες της ασθένειας

Συνήθως υπάρχουν πολλές εναλλακτικές θεραπείες. Υπάρχου τρείς βασικοί τύποι θεραπείας του καρκίνου του παχέος εντέρου: εγχείρηση, ακτινοβολία, και χημειοθεραπεία. Ανάλογα με το στάδιο του καρκίνου, μπορεί να χορηγηθούν δύο ή και τρείς τύποι θεραπείας ταυτόχρονα ή διαδοχικά.

Χειρουργική Θεραπεία!

Η χειρουργική αντιμετώπιση, αποτελεί και την ριζική λύση στο πρόβλημα του καρκίνου του παχέος εντέρου.!

Αποσκοπεί στην ριζική αφαίρεση του όγκου και την επανένωση-απαναφορά της συνέχειας του εντερικού αυλού , ώστε να υπάρχει άρτια λειτουργικότητα του ασθενούς.

Ανάλογα με το μέρος που εντοπίζεται και η βλάβη, η εγχείρηση αφορά το τυφλό και ανιόν, το εγκάρσιο, το κατιόν και το σιγμοειδές και τελικά το κατώτερο μέρος του εντέρου το ορθό.

Η εγχείρηση επιτελείται απο γενικό χειρουργό και την ομάδα του, και αποτελεί μία από τις κλασικότερες επεμβάσεις της μοντέρνας κλασικής χειρουργικής. Ο χρόνος νοσηλείας κυμαίνεται από 4-7 ημέρες, ο δε χρόνος επέμβασης, απο 2 έως 4 ώρες ανάλογα με την βαρύτητα της πάθησης.

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ !!!

Στην χειρουργική του παχέος εντέρου σήμερα υπάρχουν σημαντικές παροχές της ιατρικής τεχνολογίας, που σκοπό έχουν την βελτιστοποίηση των μεθόδων χειρουργικής και το καλύτερο αποτέλεσμα στην ίαση και την ταλαιπωρία του ασθενούς

• ¨Τα συρραπτικά εργαλεία!

Αυτα αποτελούν τα πλέον σύγχρονα αυτόματα μηχανήματα, με τα οποία ο γενικός χειρουργός επιτελεί: γρήγορες κινήσεις διατομής εκτομής και αναστόμωσης του εντέρου, με παράλληλη ιδανική ασηψία και ανατομική αρτιότητα!!

• Λαπαροσκοπική Χειρουργική!

Η ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ σήμερα προσφέρει στην χειρουργική του παχέος εντέρου, το σημαντικό υποβοήθημα της μεγάλης μείωσης του εύρους της χειρουργικής τομής, με αποτέλεσμα την μείωση του μετεγχειρητικού άλγους και του μετεγχειρητικού χρόνου ανάρρωσης.

Επίσης προσφέρει μία αρτιότερη και πλέον αναίμακτη επέμβαση σε δύσκολα προσβάσιμες περιοχές της κοιλιάς όπως η "σπληνική καμπή" και η ελάσσων πύελος, με αποτέλεσμα την μείωση της σημαντικής νοσηρότητας αυτών των επεμβάσεων!!!!

Η ακτινοβολία είναι θεραπεία με ακτίνες υψηλής ενέργειας (όπως οι ακτίνες Χ) οι οποίες καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα. Η ακτινοβολία μπορεί να έρχεται έξω από το σώμα (εξωτερική ακτινοβολία) ή από ραδιενεργά υλικά που τοποθετούνται κατευθείαν στον όγκο (εσωτερική ακτινοβολία).
Μετά την εγχείρηση, η ακτινοβολία μπορεί να προσβάλλει μικρές περιοχές του καρκίνου που δεν μπόρεσαν να αφαιρεθούν κατά την εγχείρηση. Αν το μέγεθος ή η θέση ενός όγκου κάνει δύσκολη την εγχείρηση, η ακτινοβολία μπορεί να χρησιμοποιηθεί πριν από αυτή για να περιορίσει το μέγεθος του όγκου.

Η χημειοθεραπεία συνίσταται στην χρήση φαρμάκων τα οποία καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα. Συνήθως τα φάρμακα χορηγούνται ενδοφλέβια ή από του στόματος. Από τη στιγμή που θα περάσουν στην κυκλοφορία του αίματος, διανέμονται σε όλο το σώμα.

Οι συστάσεις που δίδονται από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας σε συνεργασία με έγκυρα διεθνή αντικαρκινικά κέντρα όσον αφορά την δίαιτα και τον τρόπο ζωής στην πρόληψη του Κ.Π.Ε. είναι:

• Μειωμένη κατανάλωση ζωικού λίπους (λιγότερο από το 20% του συνόλου των λαμβανομένων θερμίδων).
• Η καθημερινή διατροφή να περιλαμβάνει ικανή ποσότητα φρέσκων λαχανικών και φρούτων, ψωμιού ολικής αλέσεως, δημητριακών, οσπρίων και ελαιολάδου, προκειμένου να εξασφαλισθεί η λήψη σημαντικής ποσότητας φυτικών ινών, βιταμινών, ιχνοστοιχείων και άλλων συστατικών που έχουν αντικαρκινική δράση. Υπάρχουν ενδείξεις ότι το ασβέστιο των γαλακτοκομικών προϊόντων ασκεί προφυλακτική δράση. Το παραπάνω διαιτολόγιο αντιπροσωπεύεται στη λεγόμενη «Μεσογειακή Δίαιτα».
• Το παραπάνω προτεινόμενο διαιτολόγιο και ο δραστικός περιορισμός του Δυτικού τρόπου διατροφής με τροφές του τύπου «Fast Fοοd», που είναι πολύ υψηλής περιεκτικότητας σε λίπος, είναι πιθανώς ευεργετικό, όταν εφαρμόζεται από την παιδική και νεαρή ηλικία.
• Να αποφεύγονται: η υπερβολική λήψη θερμίδων και η παχυσαρκία
  το κάπνισμα ή κατάχρηση οινοπνευματωδών
• Η σωματική άσκηση πρέπει να είναι καθημερινή πρακτική

Συμπερασματικά: Είναι χρήσιμη η διατροφή που είναι φτωχή σε ζωικό λίπος και πλούσια σε συστατικά φυτικής προέλευσης, αλλά μέχρι να διευκρινισθούν με ακρίβεια οι ιδιότητες των διαφόρων συστατικών της τροφής, πρέπει να αποφεύγονται οι διαιτητικές υπερβολές.

Πηγή: http://www.sambalis.gr

Πολύποδας παχέος εντέρου. Τι είναι, ποια τα συμπτώματα, ποιοι κινδυνεύουν και ποια η κατάλληλη διατροφή για πρόληψη;

Η ιπιλιμουμάμπη το νέο φάρμακο για το μελάνωμα

Eπιμέλεια Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Μετά από την έγκριση της Υπηρεσίας Τροφίμων & Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ, τον περασμένο Μάρτιο και  η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε την ιπιλιμουμάμπη για τη θεραπεία του προχωρημένου μελανώματος σε ενηλίκους που έχουν λάβει προηγούμενη θεραπεία, όπως ανακοίνωσε η εταιρεία Bristol-Myers Squibb.

Είναι το πρώτο φάρμακο για το μελάνωμα που εγκρίνεται έπειτα από περισσότερη από μία δεκαετία

Το μεταστατικό μελάνωμα εξαπλώνεται γρήγορα στα εσωτερικά όργανα – και όταν αρχίσει τις μεταστάσεις, η μέση επιβίωση είναι έξι έως εννέα μήνες.

«Το τελικού σταδίου μελάνωμα είναι καταστρεπτικό και οι θεραπευτικές επιλογές γι’ αυτό πολύ περιορισμένες», δήλωσε ο δρ Ρίτσαρντ Παζντούρ, επικεφαλής Ογκολογικών Φαρμάκων στην FDA.

Το νέο φάρμακο είναι η πρώτη εγκεκριμένη θεραπεία «η οποία με σαφήνεια βοηθεί τους ασθενείς με μεταστατικό μελάνωμα να ζήσουν περισσότερο», πρόσθεσε.

Το νέο φάρμακο, περιέχει την δραστική ουσία ιπιλιμουμάμπη (ipilimumab), χορηγείται ενδοφλεβίως και σε μελέτες φάνηκε να παρατείνει τη ζωή των ασθενών κατά 4 μήνες κατά μέσον όρο. Ωστόσο, περισσότερο από το 20% των ασθενών που πήραν το φάρμακο είναι ζωντανοί δύο χρόνια αργότερα.

Η ιπιλιμουμάμπη, μία καινοτόμος ανοσοθεραπεία, κατέδειξε μακροχρόνια επιβίωση στη θεραπεία ασθενών με προχωρημένο μελάνωμα.

Σύμφωνα, με την καμπύλη επιβίωσης, τα εκτιμώμενα ποσοστά επιβίωσης του 1ου και του 2ου χρόνου για τους ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με ιπιλιμουμάμπη ήταν 46% και 24% αντίστοιχα έναντι 25% και 14% του σκέλους σύγκρισης, με μερικούς ασθενείς να επιβιώνουν για 3 με 4 χρόνια. 

Το φάρμακο χορηγείται με 90λεπτη έγχυση κάθε τρεις εβδομάδες. Συνολικά γίνονται τέσσερις δόσεις. Αποτελεί ανασυνδυασμένο, ανθρώπινο μονοκλωνικό αντίσωμα που επιτίθεται στο CTLA-4 – ένα μόριο που δρα ως «φρένο» στο ανοσοποιητικό σύστημα. Απελευθερώνοντας το «φρένο» αυτό, το φάρμακο δίνει τη δυνατότητα στο ανοσοποιητικό σύστημα να ενεργοποιηθεί και να επιτεθεί στους καρκινικούς όγκους.

Στις συνήθεις ανεπιθύμητες ενέργειες του φαρμάκου συμπεριλαμβάνονται κόπωση, διάρροια, δερματικό εξάνθημα και φλεγμονή στα έντερα. Ωστόσο, το 13% των ασθενών στους οποίους δοκιμάστηκε εκδήλωσαν «σοβαρές έως μοιραίες» ανοσολογικές αντιδράσεις, όπως η εντεροκολίτιδα, η ηπατίτιδα και η δερματίτιδα.

Το μελάνωμα είναι μία μορφή καρκίνου του δέρματος που χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των κυττάρων που παράγουν μελανίνη (μελανοκύτταρα) και βρίσκονται στο δέρμα. Το μεταστατικό μελάνωμα παρουσιάζεται όταν ο καρκίνος επεκτείνεται πέραν της επιφάνειας του δέρματος σε άλλα όργανα, όπως οι λεμφαδένες, οι πνεύμονες, ο εγκέφαλος ή άλλες περιοχές του σώματος. Ορισμένα καρκινικά κύτταρα μπορούν να αποφύγουν ενεργά την εποπτεία από το ανοσοποιητικό σύστημα επιτρέποντας στους όγκους να επιβιώσουν.

Το μελάνωμα είναι κυρίως ιάσιμο όταν αντιμετωπιστεί στα πρώιμα στάδια. Ωστόσο, το μεταστατικό μελάνωμα αποτελεί μία από τις επιθετικότερες μορφές καρκίνου με 75% των πασχόντων να πεθαίνουν εντός ενός έτους. Λόγω της πολύ κακής πρόγνωσης και της έλλειψης αποτελεσματικών θεραπειών εξακολουθεί να υφίσταται μία σημαντική ανεκπλήρωτη ιατρική ανάγκη. 

Αντίθετα με τους περισσότερους άλλους συμπαγείς όγκους, το μελάνωμα προσβάλλει νεότερα, μέσης ηλικίας άτομα. Η διάμεση ηλικία κατά τη διάγνωση του μελανώματος είναι 57 και η διάμεση ηλικία κατά το θάνατο είναι 67.

Είναι μύθος ότι το κολύμπι ωφελεί στην οστεοπόρωση;

Συντάκτης: Aλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Χρόνια προτρέπουμε τους ασθενείς να κολυμπούν γιατί το κολύμπι κάνει καλό στην οστεοπόρωση. Είναι γεγονός ότι η άσκηση γενικά κάνει πάρα πολύ καλό στην οστεοπόρωση. Αυτό έχει αποδειχθεί και πολλές μελέτες αναφέρονται σχετικά. Μία από τις παλαιότερες και πλέον σημαντικές μελέτες ήταν αυτή που μετρούσαν την οστική πυκνότητα φαντάρων πριν από την βασική εκπαίδευση και μετά. Βρέθηκε λοιπόν ότι η οστική πυκνότητα αύξανε σημαντικά σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα. Επίσης διάφορες μελέτες που είχαμε δημοσιεύσει την δεκαετία του 90' αποδείκνυαν ότι η άσκηση, μόνο καλό μπορεί να κάνει στον οστεοπορωτικό ασθενή.

Τι είναι η οστεοπόρωση;

Η οστεοπόρωση είναι η νόσος εκείνη του οστού που χαρακτηρίζεται από τη μείωση της οστικής μάζας. Στο οστεοπορωτικό κόκαλο παρατηρείται μεγάλη διαταραχή της μικροαρχιτεκτονικής κατασκευής του που χαρακτηρίζεται από αραίωση της πυκνότητας του , «πορώδη» (σαν σπόγγος) σύσταση και διαταραχή της συνοχής των οστικών δοκίδων. Όλα αυτά, οδηγούν στην μείωση της οστικής αντοχής στις φορτίσεις και στις δυνάμεις παραμόρφωσης που ασκούνται κάθε στιγμή, με  αποτέλεσμα τα οστά να  γίνονται εύθραυστα και ως εκ τούτου να εκδηλώνονται κατάγματα σε διάφορα σημεία του σκελετού. 

Η οστεοπόρωση θεωρείται “σιωπηλή νόσος”, γιατί η οστική απώλεια προηγείται και εξελίσσεται αθόρυβα χρόνια πριν την  τελική διαμόρφωση  εκείνης της διαταραχής της ποιότητας του οστού που θα οδηγήσει το κόκαλο στα όρια του καταγματικού κινδύνου.

Η σημασία της σωματικής άσκησης 

Το παράδειγμα του ανεπτυγμένου μυϊκού συστήματος των αθλητών που ασχολούνται με την άρση βαρών, μας δίνει την εικόνα της ανταπόκρισης του μυοσκελετικού συστήματος όποτε εφαρμόζονται ισχυρές δυνάμεις καταπόνησης του.

Έτσι, και το κόκαλο  στις δυνάμεις που ασκούνται πάνω του, και κυρίως εκείνες κατά τον επιμήκη του άξονα όπως το έλκουν οι καταφύσεις των μυών, τελικά θα ανταποκριθεί με την ενίσχυση του, ήτοι με τον σχηματισμό νέου οστού. Δύο απλά παραδείγματα καταδεικνύουν την σημασία που έχει η ασκούμενη πίεση πάνω στο κόκαλο, τόσο εκείνη  που προκαλείται από την καθημερινή μας κίνηση όσο και  εκείνη της όποιας σωματικής άσκησης. Το πρώτον παράδειγμα είναι η απώλεια της οστικής μάζας που παρατηρείται σε ασθενείς χρόνια κατακλιμένους και η οποία είναι αποτέλεσμα της άρσης της εφαρμογής των καθημερινά εξασκούμενων, φυσιολογικών, δυνάμεων. Και το δεύτερο παράδειγμα, η αυξημένη οστική πυκνότητα που παρατηρείται στους αθλητές σε σχέση με τον κανονικό ενήλικα.

Οι ασκήσεις εκείνες που έχει αποδειχθεί ότι είναι ευνοϊκές για το οστούν είναι εκείνες που ασκείται βάρος πάνω στα κόκαλα, όπως γρήγορο περπάτημα ή ελαφρό τρέξιμο (jogging), ασκήσεις aerobic, βαράκια, καθώς και ο χορός. 

Με το κολύμπι, παρότι ενισχύεται εντυπωσιακά το μυϊκό σύστημα, πιστεύεται ότι λόγω της μειωμένης πίεσης που δέχονται τα οστά, σαν συνέπεια της άνωσης του νερού, τελικά δεν ενισχύεται ιδιαίτερα το οστούν. Όμως , το ενισχυμένο μυϊκό σύστημα, και κυρίως σε άτομα της τρίτης ηλικίας, είναι ένας από τους στόχους της σωματικής άσκησης ,γιατί αυξάνεται η ευστάθεια τους, μειώνεται ο αριθμός των πτώσεων τους  αλλά και προστατεύεται το οστούν από την επιφάνεια του ισχυρού μυϊκού συστήματος που το καλύπτει.

Η μέτρια άσκηση αποτελεί ασφαλές και ισχυρό ερέθισμα για να αυξηθεί ή να διατηρηθεί η οστική μάζα. Αθλήματα αντοχής αυξάνουν τα επίπεδα της ενεργού μορφής βιταμίνης D οδηγώντας σε αυξημένη απορρόφηση ασβεστίου. Καλύτερες επιλογές φαίνεται να αποτελούν τα αθλήματα που στοχεύουν σε διατήρηση του σωματικού βάρους, όπως τρέξιμο, βάδισμα, τένις, αερόμπικ και άλλες τέτοιου τύπου ασκήσεις αφού τέτοιου είδους δραστηριότητες έχει αποδειχτεί ότι έχουν θετική επίδραση στην οστική πυκνότητα. Το κολύμπι και η ποδηλασία αν και είναι εξαιρετικές ασκήσεις αερόβιας γυμναστικής, φαίνεται ότι δεν ασκούν σημαντική, αλλά όχι αμελητέα, επίδραση στην οστική μάζα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι, το υπερβολικό δεν είναι και αποτελεσματικό. Η υπερβολικά έντονη και βαρεία  άσκηση και η φόρτιση του οστού μπορεί να οδηγήσουν  ορισμένες φορές σε αντίθετα αποτελέσματα. Σαν παραδείγματα αναφέρονται τα stress κατάγματα των χορευτριών του μπαλέτου ή εκείνα των δρομέων, η και εκείνα που προκαλούνται από την αιφνίδια άσκηση καταπόνησης σε μη εξασκημένο άτομο.

Το συμπέρασμα είναι ότι το κολύμπι όπως και να έχει κάνει καλό. Και τώρα το καλοκαίρι στην θάλασσα συμβάλει παράλληλα και στην αύξηση της βιταμίνης D. Eπίσης πρέπει να επισημάνουμε ότι το κολύμπι παρουσιάζει πολλά πλεονεκτήματα για την υγεία. Eίναι ευχάριστο και βοηθά επίσης άτομα με αρθρίτιδα, διότι οι αρθρώσεις ασκούνται ενώ υποστηρίζονται από το νερό. 

Πηγή: MEDLAB IATΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ,

Το αλάτι βλάπτει του υπερτασικούς αλλά όχι τον υπόλοιπο πληθυσμό

Eπιμέλεια Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Τους τελευταίους μήνες δημοσιεύτηκαν μελέτες που φαίνεται να ανατρέπουν τα παλαιότερα δεδομένα όπου το αλάτι έβλαπτε την καρδιά. Βέβαια αν διαβάσει κανείς αυτές τις μελέτες καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το αλάτι είναι καλό να αποφεύγεται από τους υπερτασικούς αλλά όχι από όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό που δεν έχει πρόβλημα. 

Μέχρι πρότινος ίσχυε ότι:

Οι ενήλικες πρέπει να μειώσουν την ημερήσια πρόσληψη άλατος στα 6 γραμμάρια την ημέρα (ποσότητα που αντιστοιχεί σε ένα κουταλάκι του καφέ), αν θέλουν να ελαττώσουν την αρτηριακή τους πίεση και τον κίνδυνο αναπτύξεως στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού.

Συγκεκριμένα αν μειωθεί η κατανάλωση άλατος κατά 3,5 γραμμάρια ημερησίως (από τα 9,5 γραμμάρια που καταναλώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, στα 6), θα υπάρξει μείωση κατά 13% στα εγκεφαλικά και κατά 10% στη στεφανιαία νόσο.
Το αλάτι αποτελείται κατά 40% από νάτριο και κατά 60% από χλώριο. Το νάτριο είναι απαραίτητο για τη ρύθμιση της ισορροπίας των υγρών στον οργανισμό, καθώς και για τη μεταφορά ηλεκτρικών φορτίων. Ωστόσο, 1 γραμμάριο την ημέρα είναι αρκετό για να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες. 
Το πολύ αλάτι αυξάνει την αρτηριακή πίεση – και η υπέρταση αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη καρδιαγγειακών ασθενειών. Η αύξηση της πιέσεως οφείλεται στο ότι το νάτριο προκαλεί κατακράτηση υγρών και οι περιττές ποσότητες νερού μέσα στα αγγεία, αυξάνουν την πίεση σε αυτά.
Ποσοστό έως 75% του άλατος που καταναλώνει ο μέσος άνθρωπος κρύβεται σε τρόφιμα, όπως τα επεξεργασμένα κρέατα (λ.χ. αλλαντικά), το τυρί, τα δημητριακά, το ψωμί, τα έτοιμα γεύματα, τα πατατάκια, οι αλατισμένοι ξηροί καρποί και γενικώς τα αλμυρά εδέσματα.
Γι’ αυτό τον λόγο, οι καταναλωτές μπορούν να προσθέτουν στο φαγητό τους όσο το δυνατόν λιγότερο αλάτι και να διαβάζουν τις συσκευασίες των τροφίμων, ώστε να εντοπίζουν το αλάτι που περιέχουν και το οποίο αντιστοιχεί στην περιεκτικότητα σε νάτριο (sodium).

Όμως νεότερες μελέτες καταλήγουν ότι:

Οι άνθρωποι που τρώνε πολύ αλάτι δεν έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν υψηλή πίεση αίματος και  μικρότερο κίνδυνο να πεθάνουν από την καρδιά τους, σε σχέση με όσους καταναλώνουν λίγο αλάτι, σύμφωνα με μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα, που φαίνεται να «απενοχοποιεί» το αλάτι σε σημαντικό βαθμό.

Τα νέα ευρήματα, που παρουσιάστηκαν στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου (JAMA), «σίγουρα δεν υποστηρίζουν τις σημερινές συστάσεις για μείωση της κατανάλωσης αλατιού από τον γενικό πληθυσμό», δήλωσε ο υπεύθυνος της μελέτης δρ Γιαν Στάεσεν, του Τμήματος Καρδιαγγειακών Παθήσεων του βελγικού πανεπιστημίου της Λουβέν.

Οι Βέλγοι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 3.700 Ευρωπαίους και έκαναν διαδοχικές μετρήσεις της λήψης αλατιού μέσω δειγμάτων ούρων. Οι εθελοντές είχαν χωριστεί σε τρεις ομάδες, ανάλογα με την κατανάλωση αλατιού (χαμηλή-μέση-υψηλή). Κανείς δεν είχε πρόβλημα με την καρδιά του στην αρχή της έρευνας, και τα δύο τρίτα είχαν φυσιολογική πίεση.

Η μελέτη διήρκεσε οκτώ χρόνια και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πιθανότητα να εμφανιστεί πρόβλημα στην καρδιά και γενικά καρδιαγγειακό πρόβλημα δεν διέφερε στις τρεις ομάδες, παρόλο που κατανάλωναν διαφορετικές ποσότητες αλατιού. Μάλιστα, όσοι έτρωγαν το λιγότερο αλάτι εμφάνισαν το υψηλότερο ποσοστό θανάτου (4%) από την καρδιά τους, έναντι μόλις 1% όσων έτρωγαν το περισσότερο αλάτι. Και στις τρεις ομάδες, περίπου το ένα στα τέσσερα άτομα, που είχαν ξεκινήσει με κανονική πίεση, στην πορεία εμφάνισαν υπέρταση.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η συστολική πίεση του αίματος (αλλά όχι η διαστολική) αύξανε διαχρονικά, όσο αύξανε η λήψη αλατιού, όμως η αύξηση ήταν πολύ μικρή και δεν κρίθηκε ότι έχει επιπτώσεις για την υγεία.

Ο Στάεσεν δήλωσε ότι, παρά τα συμπεράσματα της μελέτης, έχει πάντα νόημα να μειώσουν το αλάτι όσοι έχουν ήδη υψηλή πίεση ή όσοι πάσχουν από την καρδιά τους, όμως διευκρίνισε ότι δεν φαίνεται να υπάρχει λόγος να συστήσει κανείς στο γενικό πληθυσμό να μειώσει την κατανάλωση αλατιού. Δεν απέκλεισε μάλιστα η μείωση του αλατιού να έχει και παρενέργειες, αφού μπορεί στη θέση του να χρησιμοποιούνται από τα εστιατόρια ή τις εταιρίες τροφίμων άλλες δυνητικά επιβλαβείς ουσίες και συντηρητικά για να αναπληρώσουν την απώλεια γεύσης.

To σίγουρο είναι ότι το αλάτι είναι καλό να το αποφεύγουν οι υπερτασικοί και γενικά όσοι πάσχουν από την καρδιά τους. 

ΠΗΓΗ  ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ

Reuters

Ηλιακό έγκαυμα. Πρώτες βοήθειες και τι πρέπει να προσέχουμε.

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

ανανεώθηκε 23/7/2015

Το ηλιακό έγκαυμα αποτελεί οξεία βλάβη του δέρματος από την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας. Οφείλεται στην υπεριώδη ακτινοβολία (UVB) η οποία διαπερνά την επιδερμίδα. Μπορεί να κυμαίνεται από ελαφρύ μέχρι πολύ σοβαρό ανάλογα με τον τύπο δέρματος, τη διάρκεια έκθεσης στον ήλιο και την ένταση της ηλιακής ακτινοβολίας. 

Αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για τη λεγόμενη φωτογήρανση και τον καρκίνο του δέρματος. Προκαλείται από την υπεριώδη ακτινοβολία και όχι από την θερμότητα (δηλαδή ηλιακά εγκαύματα παθαίνουμε και στο κρύο, στα χιόνια). Οι κλινικές εκδηλώσεις του κυμαίνονται από απλό, ήπιο ερύθημα ως οίδημα (πρήξιμο), δημιουργία φυσαλίδων και έντονο πόνο. Να θυμάστε πάντα, ότι ένα έγκαυμα μπορεί να είναι πολύ σημαντικό. Μη διστάσετε να καλέσετε τις πρώτες βοήθειες αμέσως.

Συμπτώματα

• Σε ήπιες και απλές περιπτώσεις το ηλιακό έγκαυμα θα εκδηλωθεί με ελαφρύ κοκκίνισμα του δέρματος, και πόνο.
• Αρχικά, το δέρμα γίνεται κόκκινο περίπου 2-6 ώρες μετά την έκθεση στον ήλιο και αισθάνεται ενόχληση. Οι μέγιστες επιδράσεις παρατηρούνται σε 12-24 ώρες.
• Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις  παρουσιάζονται σοβαρά δερματικά προβλήματα όπως κάψιμο και φουσκάλες, μαζική απώλεια υγρών αφυδάτωση), ηλεκτρολυτικές διαταραχές και ενδεχομένως λοίμωξη.
• Σε παραμελημένα σοβαρά ηλιακά εγκαύματα και μετά από αρκετή έκθεση, ένα άτομο μπορεί να πάθει σοκ (κακή κυκλοφορία του αίματος σε ζωτικά όργανα), ενώ μπορεί να αποβεί και θανατηφόρο

Άλλα κοινά συμπτώματα είναι:

• Ρίγη
• Πυρετός
• Ναυτία ή εμετός ή και τα δύο
• Συμπτώματα σοβαρής ίωσης και πυρετός
• Απώλεια δέρματος σε περίπου 4-7 ημέρες μετά την έκθεση

Πρώτες βοήθειες και θεραπείες για το ηλιακό έγκαυμα

• Απομακρυνθείτε αμέσως απ’ τον ήλιο πηγαίνοντας στη σκιά ή σε κλειστό χώρο 
• Καθαρίστε και δροσίστε την περιοχή με άφθονο καθαρό νερό.
• Βάλτε στο σημείο μια υγρή κομπρέσα και κάντε ντους κάθε δεκαπέντε λεπτά. Με αυτόν τον τρόπο θα περιορίσετε τη διείσδυση του εγκαύματος και θα ανακουφιστείτε. Για ήπια εγκαύματα από τον ήλιο, κρύα επιθέματα από το φαρμακείο μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν. Ενυδατώστε την γάζα ή ένα μαλακό καθαρό ύφασμα. Απαλά εφαρμόστε στην περιοχή που έχει  καεί από τον ήλιο για 15-20 λεπτά. Κάντε αλλαγή ή ανανεώσετε το ύφασμα και το διάλυμα κάθε 2-3 ώρες.
• Κάντε ένα δροσερό ντους  (όχι παγωμένο) ή μπάνιο για να απαλύνει τον πόνο.  Αποφύγετε άλατα μπάνιου, έλαια και αρώματα, διότι αυτά μπορεί να προκαλέσουν αντιδράσεις ευαισθησίας. Αποφύγετε το τρίψιμο ή το ξύρισμα. Χρησιμοποιήστε μαλακές πετσέτες να στεγνώσουν απαλά το σώμα. Μην τρίβετε!
• Εφαρμόστε ένα προϊόν που να βοηθάει την επούλωση, ενυδατώνοντας το δέρμα, ενώ παράλληλα προστατεύει από μικρόβια και βακτηρίδια
• Αποφύγετε εντελώς την περαιτέρω έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία.
• Απλά παυσίπονα μπορεί να μειώσουν τον πόνο και τη φλεγμονή ειδικά όταν αρχίσετε να τα παίρνετε νωρίς. Αν όμως ο πόνος είναι ισχυρότερος και δεν σας ανακουφίζουν τα κλασικά παυσίπονα, επικοινωνήστε με ένα γιατρό ή πηγαίνετε στα επείγοντα.
• ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ βούτυρο ή λάδι ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΓΚΑΥΜΑ.
• Χρησιμοποιήστε ένα ελαφρύ ενυδατικό, χωρίς άρωμα. 
• Αποφύγετε τις λοσιόν που περιέχουν τοπικό αναισθητικό.
• Φροντίστε να πίνετε αρκετό νερό για την αποφυγή αφυδάτωσης.

ΠΡΟΣΟΧΗ 
• Να μην παραμελούμε ένα κάψιμο ακόμη και εάν έγινε πριν από 15 ημέρες. 
• Να ελέγχουμε το σημείο που κάηκε για τυχόν επιμόλυνση.
• Να μη χρησιμοποιείται λευκοπλάστης.
• Να μην εφαρμόζονται αντισηπτικά με χρώμα πάνω στο κάψιμο.
• Να μη χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά για την πρόληψη των επιμολύνσεων.
• Να μη χρησιμοποιείται οξυζενέ ή οινόπνευμα πάνω στην πληγή.
• Να μη σπάμε τις φουσκάλες.

Πότε να ζητήσετε ιατρική βοήθεια;
Εάν αισθάνεστε ότι  το έγκαυμα είναι σοβαρό, καλέστε τον γιατρό. Αν το άτομο που έχει πάθει το έγκαυμα έχει βεβαρημένο ιστορικό με άλλες παθήσεις και παίρνει φάρμακα. 
Εάν ένα άτομο με ηλιακό έγκαυμα παρουσιάζει τα παρακάτω συμπτώματα πρέπει να πάει σε τμήμα επειγόντων περιστατικών ενός νοσοκομείου:

• Δριμύς πόνος
• Σοβαρές φουσκάλες
• Πονοκέφαλος
• Σύγχυση
• Ναυτία ή εμετός
• Λιποθυμία
• Οξύ πρόβλημα με μια άλλη ιατρική κατάσταση

Σημαντικά

• Φροντίστε να κάνετε το συντομότερο μια εξέταση δέρματος με ψηφιακή χαρτογράφηση για να εντοπιστεί έγκαιρα μια ελιά-σπίλος που έχει αλλάξει και πρέπει να αξιολογηθεί και να παρακολουθηθεί. 
• Αντιμετωπίστε το έγκαυμα και μετριάστε την ζημιά που έχει επιφέρει ο ήλιος στο δέρμα ή ακόμα συντομεύστε την επούλωση και τον πόνο με την μέθοδο της φωτοδυναμικής θεραπείας. 

Πηγές

American Academy of Dermatology. Sunscreens. 

FDA.gov. FDA Sheds Light on Sunscreens.

MedicineNet.com. Sunburn and Sun Poisoning.

MedicineNet.com. Sun Protection and Sunscreens.

skincancer.org. Skin Cancer Facts.

WebMD.com. Sun Poisoning. medlab.gr, medispa.gr

Διαβάστε επίσης

Αντιμετωπίστε την Ηλίαση και την Θερμοπληξία

Τι είναι η μυρμηκία; Πώς μεταδίδεται; Τι προκαλεί; Yπάρχει θεραπεία;

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Γιατζίδης, Μ.D., medlabnews.gr


Οι περισσότερες μυρμηκίες εμφανίζονται το καλοκαίρι, λόγω της αυξημένης επαφής κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων, όπως το κολύμπι και η κατασκήνωση.


Οι μυρμηκιές οφείλονται στην προσβολή του δέρματος από κάποια στελέχη του ιού HPV (Human Papilloma Virus), δηλαδή του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Σημειώνεται ότι κάποια άλλα στελέχη προκαλούν τα κονδυλώματα -συνήθως διαφορετικά από αυτά υπεύθυνα για τις μυρμηκιές. 
Ο ιός αυτός προκαλεί τον ταχύ πολλαπλασιασμό των κυττάρων του δέρματος, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται καλοήθη εξογκώματα που είναι περισσότερο ενοχλητικά παρά επικίνδυνα, αλλά τα οποία είναι ιδιαίτερα μεταδοτικά. 
Οι διαφορετικοί τύποι του ιού προκαλούν συνήθως μυρμηκίες σε διάφορα σημεία του σώματος. Ο ιός μεταδίδεται με την άμεση δερματική επαφή ή με το άγγιγμα υγρών επιφανειών.


Μετά την αρχική επαφή, ο ιός HPV μπορεί να μείνει ανενεργός ή σε λανθάνουσα κατάσταση στο δέρμα και ενδέχεται να μην υπάρξουν αμέσως ορατά συμπτώματα.
Αυτό σημαίνει ότι πολλά άτομα ενδέχεται να είναι φορείς του ιού HPV χωρίς να το μάθουν ποτέ. 



Είναι λοιπόν οι μυρμηκιές ένα κοινό και συχνά επίμονο νόσημα που προσβάλλει τις παλάμες, τα πέλματα, το πρόσωπο αλλά και δυνητικά κάθε σημείο του δέρματος. Είναι μεταδοτικό νόσημα από άνθρωπο σε άνθρωπο και ιδίως απαντάται σε μέλη κολυμβητηρίων και γυμναστηρίων, καθώς οι συνθήκες υγρασίας, η βάδιση με γυμνά πέλματα και τα κοινόχρηστα αντικείμενα (π.χ λαβές γυμναστικών οργάνων), ευνοούν την εξάπλωσή τους. Είναι πολύ συχνές στα παιδιά.

Μολονότι είμαστε όλοι εκτεθειμένοι στον ιό HPV, ορισμένοι φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητοι σε αυτόν, ενώ άλλοι είναι εκ φύσεως πιο ανθεκτικοί. 

Οι μυρμηκίες εμφανίζονται συχνότερα όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού είναι εξασθενημένο. 

Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι πιθανότερο να προσβληθούν, καθώς δεν έχουν αναπτύξει (ακόμη) αντισώματα κατά του ιού και έρχονται συχνότερα σε επαφή με άτομα που έχουν μυρμηκίες. 

Τα άτομα που λαμβάνουν θεραπεία με στεροειδή ή πάσχουν από ασθένειες που καταστέλλουν τη δράση του ανοσοποιητικού, όπως η λοίμωξη με HIV, έχουν επίσης μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν μυρμηκίες.

Οι δύο συχνότεροι τύποι μυρμηκίας  είναι η κοινή μυρμηκία και η μυρμηκία των ποδιών.

Οι κοινές μυρμηκίες αναπτύσσονται συνήθως στα δάχτυλα, στο πίσω μέρος της παλάμης, στα χέρια και στα πόδια. Οι μυρμηκίες των ποδιών εμφανίζονται συνήθως στα πέλματα. Οι μυρμηκιές των πελμάτων οφείλονται κυρίως στο στέλεχος 1, ενώ των χεριών στο 2 και το 4. Οι ομαλές μυρμηκιές με κύρια εντόπιση στο πρόσωπο οφείλονται στα στελέχη 3 και 10.

Οι μυρμηκιές έχουν χρόνο επώασης 2-9 μήνες και παρουσιάζονται στα χέρια σαν ανώδυνες βλατίδες, ενώ στα πέλματα προσομοιάζουν με υπερκερατώσεις που μπορεί να εκληφθούν από τον ασθενή ως τύλοι (κάλοι), οι οποίοι είναι έντονα επώδυνοι κατά τη βάδιση. Επίσης στην επιφάνεια των μυρμηκιών, ιδίως εάν αφαιρεθεί το επιφανειακό στρώμα δέρματος παρατηρούνται μαύρα στίγματα που αντιστοιχούν σε θρομβωμένα αγγεία.
Οι ομαλές μυρμηκιές διαφέρουν, διότι εμφανίζονται κυρίως στο πρόσωπο ως μικρές ανώδυνες βλατίδες, που, ιδιαίτερα στους άνδρες λόγω ξυρίσματος, εξαπλώνονται γρήγορα. 
Οι κοινές μυρμηκίες είναι  καλοήθη εξογκώματα του δέρματος. Η κοινή μυρμηκία μοιάζει με ένα σκληρό εξόγκωμα με ανώμαλη επιφάνεια που μοιάζει με κουνουπίδι. Οι μυρμηκίες μπορεί να είναι στρογγυλές ή με ακανόνιστο σχήμα, επίπεδες ή εξογκωμένες και μπορούν να φτάσουν το μέγεθος του μπιζελιού. Μπορεί να είναι λευκές, γκρίζες ή καφέ. Οι κοινές μυρμηκίες αναπτύσσονται συνήθως γύρω από τα νύχια, τα δάκτυλα και το πίσω μέρος της παλάμης, αλλά ενδέχεται επίσης να εμφανιστούν στα γόνατα και στο πρόσωπο, κυρίως σε σημεία όπου το δέρμα έχει σχιστεί.


Γενικά οι μυρμηκιές είναι νόσημα με απρόβλεπτη πορεία, που εξαρτάται σημαντικά από την άμυνα του κάθε οργανισμού, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις αυτοίασης.




Οι μυρμηκίες είναι μεταδοτικές και είναι πιθανόν να εξαπλωθούν και σε άλλα σημεία του σώματος ή να μεταδοθούν σε άλλα άτομα. Γι’ αυτό το λόγο, καλύτερο είναι να αντιμετωπίζονται αμέσως με θεραπεία.

Θεραπευτική Αντιμετώπιση
Θεραπευτικά χρησιμοποιούνται μέθοδοι καταστροφής του προσβεβλημένου από τον ιό δέρματος, όπως η κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο, η διαθερμοπηξία, η τοπική χρήση χημικών παραγόντων (ιμικουιμόδη, ποδοφυλοτοξίνη, 5-φθοριοουρακίλη, κερατολυτικά) η χρήση laser, η χειρουργική αφαίρεση και σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις η χρήση ρετινοειδών τοπικά (ομαλές μυρμηκιές) ή συστηματικά σε μεγάλη προσβολή (μυμηκιώδης επιδερμοδυσπλασία).Σε κάθε περίπτωση μπορεί να απαιτηθούν αρκετές συνεδρίες για την εξάλειψη του προβλήματος.

Εμφάνιση νέων βλαβών μετά την περίοδο των 6 μηνών συνεπαγέται 

επαναμόλυνση από τον ιό HPV των μυρμηκιών.

Διαβάστε επίσης

Human Papillomaviruses (HPV). Kονδυλώματα - μυρμηκιες. Πρόληψη και εμβολιασμός

- ΠΑΠ ΤΕΣΤ, ΓΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ

- Πόσο σοβαρή μπορεί να είναι η τραχηλίτιδα της μήτρας, τι την προκαλεί και πώς αντιμετωπίζεται;