Πέθανε ο ηθοποιός Νίκος Ξανθόπουλος, 89 ετών.

 

 medlabnews.gr iatrikanea

Ο Νίκος Ξανθόπουλος, «έφυγε» στα 89 του χρόνια, έχοντας διαγράψει μια ζωή γεμάτη που τού χάρισε την αίσθηση της πληρότητας.

Νοσηλευόταν από τα μέσα Δεκεμβρίου διασωληνωμένος σε ιδιωτική κλινική στο Αιγάλεω, αντιμετωπίζοντας σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα. 

Καθ΄ όλη τη διάρκεια των γιορτών βρισκόταν στην κλινική, έχοντας διαρκώς στο πλευρό του τα μέλη της οικογένειάς του.

Υπήρξε η προσωποποίηση της φτώχειας, του πόνου, της αδικίας αλλά και της δύναμης, της υπομονής και της τιμιότητας. Ήταν και θα παραμείνει ες αεί, το αγαπημένο «παιδί του λαού» που εξέφρασε μέσα από τους κινηματογραφικούς του ρόλους και τα τραγούδια του τα βάσανα εκατομμυρίων ανθρώπων που αναγνώρισαν στο πρόσωπό του έναν απ’ αυτούς. Γι’ αυτό και τον λάτρεψαν και τον έβαλαν στην καρδιά τους και κράτησαν ζωντανή την εικόνα του καθιερώνοντάς τον ως έναν από τους πλέον δημοφιλείς κινηματογραφικούς ήρωες όλων των εποχών.

Ο Νίκος Ξανθόπουλος αγαπήθηκε τόσο ως ηθοποιός όσο και ως τραγουδιστής. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός, δημοφιλής και αγαπητός τη δεκαετία του '60, ερμηνεύοντας κυρίως το ρόλο του φτωχού και κατατρεγμένου λαϊκού παιδιού που ζει μέσα στη δυστυχία αλλά τελικά λυτρώνεται, στις δραματικές ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία της Αθήνας στις 14 Μαρτίου του 1934. 

Παιδί Ποντίων προσφύγων μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, ψαράς και αντιστασιακός, ανάμεσα σε όλα τα άλλα. Η μητέρα του τον μεγάλωσε μόνη της καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Κατά τα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ. Πέραν του αθλητισμού, λάτρευε το διάβασμα. Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο παρότι αρχικά τον γοήτευε η ιδέα να γίνει φιλόλογος. Ίνδαλμά του τότε υπήρξε ο Μάνος Κατράκης.

Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αν και ηθοποιός της θεατρικής σκηνής από το 1957 έως το 1963, αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο.

Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα.

Η τελευταία του παρουσία στον κινηματογράφο, μετά από απουσία 24 ετών, ήταν το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου Με τον Ορφέα τον Αύγουστο

Στα τέλη του 2005 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του με τίτλο Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα περιοδεύοντας μάλιστα ανά την Ελλάδα για την προώθηση του βιβλίου του. Η ιδέα για την έκδοση προέκυψε μετά από συνέντευξή του στο περιοδικό «Εικόνες».

Ο Νίκος Ξανθόπουλος παντρεύτηκε δύο φορές και έχει τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια.

Θέατρο - Κινηματογράφος

Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση του Ξανθόπουλου στο θέατρο έγινε με τον Θίασο Κατερίνας στην κομεντί Βιργινία. Συνέχισε στο Ελεύθερο Θέατρο με διάφορους ρόλους σε παραστάσεις όπως: Η κυρία δε με μέλει, Λα μάμα, Ηλέκτρα (Θίασος Ροντήρη, όπου έπαιξε τον ρόλο του Ορέστη), Είσοδος Υπηρεσίας, Σκάνδαλα στην Εξοχή και το Τραγούδι του Νεκρού Αδερφού (Θίασος Κατράκη).

Ο Νίκος Ξανθόπουλος συμμετείχε σε 24 θεατρικές παραγωγές και έπαιξε όλα τα είδη του θεάτρου.

Το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο έγινε το 1958 στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού Το Εισπρακτοράκι, στο πλευρό του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου.

Ως πρωταγωνιστής της μεγάλης οθόνης καθιερώθηκε από τον σκηνοθέτη-παραγωγό Απόστολο Τεγόπουλο (Κλακ Φιλμ), με τον οποίο είχε αποκλειστική συνεργασία από το 1964 μέχρι το 1971, σε μουσικές δραματικές ταινίες.

Εκκίνηση στις ταινίες της νεοσύστατης Κλακ Φιλμ έκανε το 1963 στην ταινία Πληγωμένες καρδιές, στον ρόλο του κακού κουνιάδου. Η αρχή της τυποποίησης των ρόλων του Ξανθόπουλου έγινε έναν χρόνο αργότερα στην ταινία Αγάπησα και Πόνεσα όπου παρουσιάζονται όλα τα στοιχεία που καθιέρωσαν τον Ξανθόπουλο στη συνείδηση του κόσμου σαν παιδί του λαού.

Τηλεόραση - Βιντεοκασέτες

Στην τηλεόραση, ο Νίκος Ξανθόπουλος εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1973 στη σειρά Αγρίμια.

Οκτώ χρόνια μετά τα Αγρίμια, το 1981, έπαιξε στο σήριαλ του Ερρίκου Θαλασσινού Το Ημερολόγιο ενός Θυρωρού. Εκεί υποδύθηκε τον καπετάνιο που θέλει να μπαρκάρει και δεν μπορεί να βρει κάπου να αφήσει τον γιο του. Ο ρόλος ήταν αφορμή να ξαναρχίσει το κάπνισμα.

Το 1994 έπαιξε στην τηλεοπτική δραματική σειρά Στην Κόψη του Ξυραφιού.

Το 1989 συνεργάστηκε με τον Απόστολο Τεγόπουλο και τον Πάνο Κοντέλη στο Μινόρε μιας Καρδιάς που κυκλοφόρησε σε τρεις κασέτες και κατόπιν παίχτηκε στην ΕΡΤ σε 16 επεισόδια. Ακολούθησε το Η Αγάπη που δε Γνώρισε Σύνορα της οποίας τα γυρίσματα έγιναν στην Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και το Παρίσι. Κυκλοφόρησε σε δύο κασέτες και αργότερα προβλήθηκε σε 8 επεισόδια στο MEGA.

Στη συνέχεια συμμετείχε σε άλλες δύο βιντεοπαραγωγές, Η Καρδιά του Πατέρα και Έρωτας στο Περιθώριο που παίχτηκε και στην τηλεόραση στο κανάλι ΑΝΤ1, το 1992. Τραγούδι

Ο Νίκος Ξανθόπουλος για τις ανάγκες των ταινιών έγινε τραγουδιστής υπό την καθοδήγηση του Απόστολου Καλδάρα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.

Μετά το 1971 σταμάτησε τις εμφανίσεις του στον κινηματογράφο και μεταπήδησε σε νέα καριέρα στο λαϊκό τραγούδι. Συνολικά έχει κυκλοφορήσει 9 άλμπουμ και 55 singles. Η δισκογραφία του περιλαμβάνει γύρω στα 300 τραγούδια. Τα τραγούδια του υπογράφουν μεταξύ άλλων οι Άκης Πάνου, Χρήστος Νικολόπουλος, Σταύρος Ξαρχάκος και άλλοι.

Κατά τη διάρκεια της αποχής του από κινηματογράφο και τηλεόραση, ο Ξανθόπουλος είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί και να περιοδεύσει σε ΗΠΑ, Αυστραλία και σχεδόν όλη την Ευρώπη, γνωρίζοντας την αποδοχή και την αποθέωση από την Ελληνική ομογένεια.

«Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα»

«Στη ζωή μου έχω δει τέτοιες χαρές, τόση αγάπη από τον κόσμο, σαν να 'μουνα σπλάχνο από τα σπλάχνα τους, σα να 'μουνα παιδί τους. Ώρες ώρες βούρκωνα, λιώνανε τα μέσα μου, βουβαινόμουν, δεν μπορούσα να μιλήσω. Αναρωτιόμουν αν αξίζω αυτή την αγάπη και προσπαθούσα με τον καιρό να γίνομαι καλύτερος, πιο ταπεινός, πιο καταδεκτικός, αλληλέγγυος, πιο έντιμος, πιο εντάξει. Ένα με τον κόσμο, ένας με αυτούς. Δεν απέφευγα τους ανθρώπους, βρισκόμουν ανάμεσά τους, δίπλα τους, να τους νιώθω, να τους καταλαβαίνω, για να μπορώ και στα έργα μου να μιλάω για τους καημούς και τα προβλήματά τους, που ήταν και δικά μου παλιότερα. Δεν ξεχνούσα τον τσαγκάρη πατέρα μου, τη μητέρα μου στη φάμπρικα, τη μητριά μου παραδουλεύτρα» είχε εξομολογηθεί ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα», που κυκλοφόρησε, το 2005, από τις εκδόσεις «Άγκυρα».

Στις 400 σελίδες αυτού του βιβλίου, διηγήθηκε τη ζωή του, έτσι όπως την έχτισε, «Πετραδάκι – πετραδάκι», από τη φτωχογειτονιά της Νέας Ιωνίας που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ως παιδί προσφύγων που πάλευαν καθημερινά για το ψωμί τους, γνώρισε από πολύ νωρίς τί θα πει φτώχεια και στερήσεις. Παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω και κυνήγησε τα όνειρά του. Έπαιξε ποδόσφαιρο με την ΑΕΚ στα εφηβικά του χρόνια, διάβαζε διαρκώς ενώ όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσει ποιον δρόμο θέλει να ακολουθήσει στη ζωή του, τα βήματά του τον οδήγησαν στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είχε μαγευτεί από τις ερμηνείες του Μάνου Κατράκη κι ήθελε να μπει κι ο ίδιος στον μαγικό αυτό κόσμο.

Τα πρώτα λόγια της κόρης του, Μαρίας μετά τον θάνατό του - «Έκανε μια ζωή σαν παραμύθι»

 Μιλώντας στην εκπομπή «Καλύτερα δεν Γίνεται», η κόρη του Νίκου Ξανθόπουλου, Μαρία δήλωσε για τον πατέρα της: «Ο πατέρας μου έκανε μια ζωή σαν παραμύθι. Μια ζωή γεμάτη, βίωσε την αναγνώριση, την αγάπη του κόσμου και των δικών του ανθρώπων». 

Η κηδεία του ηθοποιού θα γίνει στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών την Τρίτη ή την Τετάρτη.