Έκοψαν την συνταγογράφηση από τους παθολόγους για διαβήτη και υπερλιπιδιαμία

ΘΕΜΑ: Ο ΙΣΑ ΖΗΤΑ ΝΑ ΕΠΙΛΥΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Η ΗΔΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΠΑΘΟΛΟΓΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΣΟ ΤΟΥ ΣΑΓΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΣΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΛΙΠΙΔΑΙΜΙΑΣ.


Νέα ταλαιπωρία προέκυψε αιφνιδίως για τους ιατρούς αλλά και τους ασθενείς, καθώς αυθαίρετα η ΗΔΙΚΑ Α.Ε. εξαίρεσε τους παθολόγους από τη συνταγογράφηση του προσδιορισμού σακχάρου αίματος – γλυκόζης (GL) ανά δείγμακαι απενεργοποίησε τον κωδικό Ε78.0 που αφορά διαταραχές του μεταβολισμού των λιποπρωτεϊνών και άλλες λιπιδαιμίες. Αναμφισβήτητα ο σακχαρώδης διαβήτηςεμπίπτει στο γνωστικό αντικείμενο των παθολόγων και δεν γίνεται αντιληπτή η αιτία, για την οποία το σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης καταγράφει ότι «οι παθολόγοι δεν μπορούν να καταχωρούν εξετάσεις για τις συγκεκριμένες ICD10 διαγνώσεις». Περαιτέρω επίσης ακατανόητο είναι και το γεγονός ότι παραμένει ανενεργός ο κωδικός Ε 78.0 που αφορά την υπερλιπιδαιμία. Θεωρούμε ότι πρόκειται για εκ παραδρομής σφάλμα των υπηρεσιών της ΗΔΙΚΑ, καθώς στην Υ.Α. Γ.Π. οικ. 45813/13-6-2018 ρητά καταγράφονται και οι παθολόγοι στις ειδικότητες, που δύνανται να συνταγογραφούν τις συγκεκριμένες εξετάσεις.


Για πολλοστή φορά και ενόψει του ως άνω προβλήματος, καλούμε το Υ.Υ. να μην θέτει ως ημερομηνία έναρξης των οιονδήποτε αποφάσεων περί συνταγογράφησης την αρχή εκάστου μηνός, οπότε και υπάρχει μεγαλύτερη προσέλευση ασθενών για συνταγογράφηση.

Ο ΙΣΑ ζητά την άμεση αποκατάσταση του προβλήματος, καθότι την ανεπάρκεια του συστήματος δεν είναι δυνατό να την πληρώσουν τα μέλη μας. Αναμένουμε την άμεση επίλυση του προβλήματος και την ενημέρωση μας.

Η ρύπανση της ατμόσφαιρας συμβάλλει στην αύξηση του διαβήτη

 Η ατμοσφαιρική ρύπανση, ακόμη και σε επίπεδα που θεωρούνται ασφαλή, αυξάνει τον κίνδυνο για διαβήτη διεθνώς, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη εκτιμά ότι η μείωση των ρύπων στον αέρα, ιδίως στις χώρες με σοβαρό πρόβλημα όπως η Ινδία, θα οδηγήσει σε μείωση των περιστατικών διαβήτη τύπου 2.

   Περισσότεροι από 420 εκατομμύρια άνθρωποι εκτιμάται ότι πάσχουν από διαβήτη, ο οποίος είναι μια από τις ταχύτερα αυξανόμενες παθήσεις παγκοσμίως. Η ανθυγιεινή διατροφή, ο καθιστικός τρόπος ζωής και η παχυσαρκία είναι γνωστοί παράγοντες κινδύνου, στους οποίους θα πρέπει να προστεθεί η ρύπανση του αέρα, σύμφωνα με τη νέα έρευνα.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή ιατρικής Ζιγιάντ Αλ-'Αλι του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet Planetary Health», ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 1,7 εκατομμύρια άτομα χωρίς ιστορικό διαβήτη σε βάθος 8,5 ετών, συσχετίζοντας το επίπεδο ρύπανσης στο οποίο εκτίθεντο διαχρονικά, με την πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη στην πορεία.

   Διαπιστώθηκε ότι ακόμη και με 2,4 μικρογραμμάρια σωματιδίων ανά κυβικό μέτρο αέρα αυξάνεται ελαφρά ο κίνδυνος διαβήτη. Σύμφωνα με τα στοιχεία, σε επίπεδο ρύπανσης πέντε έως δέκα μικρογραμμαρίων ανά κυβικό μέτρο αέρα, περίπου ένας στους πέντε ανθρώπους (ποσοστό 21%) εμφάνισε διαβήτη. Όταν η έκθεση στη ρύπανση ήταν αυξημένη στα 12 έως 14 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα, το ποσοστό που εκδήλωσαν διαβήτη, αυξήθηκε στο 24%. 

  Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η ρύπανση συνέβαλε διεθνώς σε περίπου 3,2 εκατομμύρια νέα περιστατικά διαβήτη το 2016 (το 14% του συνόλου των περιστατικών παγκοσμίως εκείνη τη χρονιά). Επίσης υπολόγισαν ότι 8,2 εκατομμύρια έτη υγιούς ζωής χάθηκαν το 2016 εξαιτίας του διαβήτη που σχετίζεται με τη ρύπανση. 

ΑΠΕ

Κοντεύει το χάπι ινσουλίνης για τους διαβητικούς

Επιστήμονες στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο που επιτρέπει τη χορήγηση ινσουλίνης από το στόμα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη μελλοντική δημιουργία χαπιών ινσουλίνης, τα οποία θα αντικαταστήσουν τις καθημερινές ενέσεις για τον έλεγχο του σακχάρου (γλυκόζης) στους ανθρώπους με διαβήτη τύπου 1.

Ένα χάπι ινσουλίνης θα βελτίωνε την ποιότητα ζωής των περίπου 40 εκατομμυρίων ασθενών με διαβήτη τύπου 1 παγκοσμίως, οι οποίοι σήμερα αναγκάζονται να κάνουν μία ή δύο ενέσεις κάθε μέρα για να λάβουν την αναγκαία ινσουλίνη που το σώμα τους δεν μπορεί να παράγει ή εναλλακτικά, χρησιμοποιούν αυτόματη αντλία ινσουλίνης. Η στοματική χορήγηση της ινσουλίνης έχει έως τώρα αποδειχθεί πολύ δύσκολη, επειδή δεν αντιδρά καλά όταν έρχεται σε επαφή με το όξινο περιβάλλον του στομαχιού, ενώ δεν απορροφάται καλά από το έντερο.

Οι ερευνητές της Σχολής Μηχανικής και Εφαρμοσμένων Επιστημών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον καθηγητή εμβιομηχανικής Σαμίρ Μιτραγκότρι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), βρήκαν ένα τρόπο να μεταφέρουν την ινσουλίνη μέσα σε ένα υγρό που τοποθετείται σε κάψουλα από πολυμερές υλικό, ανθεκτικό στα γαστρικά οξέα.

Η κάψουλα διαλύεται και απελευθερώνει την ινσουλίνη, όταν πια φθάνει στο λεπτό έντερο, όπου το περιβάλλον είναι πιο αλκαλικό και λιγότερο όξινο από το στομάχι. Είναι βιοσυμβατή, εύκολα παραγόμενη και μπορεί να αποθηκευθεί σε θερμοκρασία δωματίου για χρονικό διάστημα έως δύο μηνών, χωρίς το περιεχόμενό της να αποσυντίθεται. Προς το παρόν, η κάψουλα έχει δοκιμασθεί επιτυχώς σε πειραματόζωα.

Πηγή: ΑΠΕ

Πέθανε η Κόκο, ο θηλυκός γορίλλας που επικοινωνούσε με τη νοηματική

Η Κόκο, μια γοριλλίνα που μεγάλωσε σε αιχμαλωσία και έγινε διάσημη παγκοσμίως χάρη στην ικανότητά της να επικοινωνεί χρησιμοποιώντας τη νοηματική, πέθανε την Τετάρτη σε ηλικία 46 ετών στην Καλιφόρνια, ανακοίνωσε το Ιδρυμα Γορίλλας σήμερα.

Η Κόκο, που γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1971 στον ζωολογικό κήπο του Σαν Φρανσίσκο, πέθανε γαλήνια στον ύπνο της.

"Η ικανότητά της με τη γλώσσα και η ενσυναίσθηση που έδειχνε άγγιξε το πνεύμα και τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων, υπογράμμισε το Ίδρυμα που την χαρακτήρισε "σύμβολο της επικοινωνίας μεταξύ των ειδών". "Την αγαπούσαμε πολύ και θα μας λείψει", πρόσθεσε.

Από το 1972 η ερευνήτρια και ψυχολόγος ζώων Φρανσίν Πάτερσον άρχισε να διδάσκει στον θηλυκό γορίλλα τη νοηματική. Συνέχισε να την διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, όπου εδρεύει το Ίδρυμα το οποίο είναι αφιερωμένο στη μελέτη των γοριλλών σε αιχμαλωσία.

Η Κόκο, που σταδιακά έφτασε να καταλαβαίνει περισσότερες από 1.000 λέξεις, αποτέλεσε αντικείμενο πολλών ρεπορτάζ με αποτέλεσμα να γίνει διάσημη. Τον Οκτώβριο του 1978 έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό National Geographic, σε μια πασίγνωστη φωτογραφία που την δείχνει να κοιτάζει τον εαυτό της σε έναν καθρέφτη.

Τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν και πάλι επάνω της όταν υιοθέτησε ένα γατάκι, τον "Ολόμπαλλο" - μάλιστα η ιστορία τους έγινε και παιδικό βιβλίο με τον τίτλο "Το γατάκι της Κόκο". Όταν ο γάτος παρασύρθηκε από ένα αυτοκίνητο και σκοτώθηκε, η Κόκο τον θρήνησε για πολλούς μήνες.

Η Κόκο αγαπούσε επίσης τη ζωγραφική και έφτασε σε σημείο να συμμετέχει σε συζητήσεις στο διαδίκτυο με πολλούς θαυμαστές της. Μολονότι υπήρξε η πρώτη πρέσβειρα των γοριλλών στον κόσμο, βίωσε πάντως και κάποιες δύσκολες στιγμές. Το 2005 δύο γυναίκες προσέφυγαν στη δικαιοσύνη εναντίον του Ιδρύματος υποστηρίζοντας ότι τους ζητήθηκε να σταθούν ημίγυμνες μπροστά στην Κόκο για να επικοινωνήσουν καλύτερα μαζί της, επειδή της άρεσαν τα... στήθη. Το ίδρυμα απέρριψε αυτές τις κατηγορίες και η υπόθεση έκλεισε τελικά με φιλικό συμβιβασμό.

ΑΠΕ

Πειραματική μέθοδος χρησιμοποιεί τον καφέ για να ρυθμίσει το σάκχαρο

Ένας καφές μετά το φαγητό μπορεί στο μέλλον να είναι αρκετός για να ρυθμίσει σωστά το επίπεδο του σακχάρου σε έναν άνθρωπο με διαβήτη. Επιστήμονες στην Ελβετία αναπτύσσουν μια πρωτοποριακή μέθοδο που ίσως καταστήσει κάποτε περιττές τις ενέσεις ινσουλίνης: δημιούργησαν γενετικά τροποποιημένα κύτταρα, τα οποία εισάγονται στον οργανισμό και απελευθερώνουν ινσουλίνη, μόλις ανιχνεύσουν την παρουσία καφεΐνης.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μάρτιν Φουσενέγκερ του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας (ΕΤΗ) της Ζυρίχης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", σύμφωνα με το New Scientist και τη "Γκάρντιαν", πήραν ανθρώπινα κύτταρα νεφρού και τα τροποποίησαν έτσι ώστε να παράγουν ινσουλίνη. Στη συνέχεια πρόσθεσαν σε αυτά ένα υποδοχέα (πρωτεΐνη GLP-1) που πυροδοτεί την απελευθέρωση της ινσουλίνης από τα κύτταρα του παγκρέατος, όταν αντιληφθεί την παρουσία μορίων καφεΐνης στο σώμα.

Οι επιστήμονες εισήγαγαν ένα εμφύτευμα με εκατοντάδες χιλιάδες τροποποιημένα κύτταρα κάτω από το δέρμα δέκα διαβητικών ποντικιών. Αφού τους έδωσαν καφέ με το φαγητό τους, διαπίστωσαν ότι όντως τα πειραματόζωα ήσαν πλέον σε θέση να ελέγχουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους τόσο καλά όσα τα ποντίκια που δεν είχαν διαβήτη.

Ο κίνδυνος να πυροδοτηθεί τυχαία η έκκριση ινσουλίνης είναι πολύ μικρός, διαβεβαίωσαν οι ερευνητές, καθώς, όπως είπαν, δεν υπάρχουν άλλες σημαντικές πηγές καφεΐνης στο φαγητό, πέρα από την κατανάλωση καφέ, τσαγιού ή κάποιου ενεργειακού ποτού (π.χ. Red Bull). Όπως ανέφεραν, αν χρειάζεται να αυξηθεί η δόση της ινσουλίνης, αρκεί αντίστοιχα να αυξηθεί η ποσότητα της καφεΐνης, π.χ. με ένα δυνατότερο καφέ.

"Είναι κάτι που μπορεί κανείς να ενσωματώσει πλήρως στον τρόπο ζωής του. Αρκεί να πιείς ένα καφέ ή ένα τσάι το πρωί, άλλο ένα μετά το μεσημεριανό φαγητό και ένα ακόμη μετά το δείπνο, ανάλογα με το πόση ινσουλίνη πρέπει να πάρεις προκειμένου να επαναφέρεις τη γλυκόζη στα κανονικά επίπεδα" δήλωσε ο Φουσενέγκερ.

Το κυτταρικό εμφύτευμα που ανταποκρίνεται άμεσα στην καφεΐνη, εκτιμάται ότι θα διαρκεί έξι μήνες έως ένα έτος, προτού χρειασθεί αντικατάσταση. Όμως θα πρέπει να δοκιμασθεί περαιτέρω σε ζώα και ανθρώπους, προτού είναι έτοιμο για χρήση, κάτι που μπορεί να πάρει ακόμη και μια δεκαετία, εωσότου διασφαλισθεί ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό.

Πηγή: ΑΠΕ

Οι διαβητικοί κινδυνεύουν περισσότερο από Πάρκινσον

Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου Πάρκινσον αργότερα στη ζωή τους, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη βρετανική επιστημονική μελέτη. Ο κίνδυνος φαίνεται μεγαλύτερος για τους νεότερους διαβητικούς και για όσους εμφανίζουν επιπλοκές λόγω του διαβήτη. 

   Το Πάρκινσον είναι μια νευροεκφυλιστική νόσος που προοδευτικά επηρεάζει ολοένα μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου και δυσκολεύει τον έλεγχο των κινήσεων των ασθενών. Στον διαβήτη τύπου 2 ο ασθενής είτε δεν παράγει επαρκή ινσουλίνη στο σώμα του, ώστε να ρυθμισθεί σωστά το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα, είτε τα κύτταρά του δεν χρησιμοποιούν αποτελεσματικά την παραγόμενη ινσουλίνη. Η νέα μελέτη δείχνει ότι πιθανώς υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στις δύο παθήσεις.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Τόμας Γουόρνερ του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Neurology" της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, μελέτησαν στοιχεία για περίπου οκτώ εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο σε μια περίοδο 12 ετών.

   Διαπιστώθηκε ότι κατά μέσο όρο ο κίνδυνος εμφάνισης Πάρκινσον είναι 31% αυξημένος στους ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, σε σχέση με όσους δεν έχουν διαβήτη. Ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος (49%) για όσους έχουν διαβήτη με επιπλοκές.
ΑΠΕ

Διαπανεπιστημιακή, διεθνής συνάντηση με αντικείμενο το σακχαρώδη διαβήτη, 18-20 Μαΐου, Θεσσαλονίκη

Από την Παρασκευή 18 Μαΐου ως και την Κυριακή 20 Μαΐου θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη, στο ξενοδοχείο Εlectra Palace μια διαπανεπιστημιακή, διεθνής συνάντηση με αντικείμενο το σακχαρώδη διαβήτη. 

Στη συνάντηση, που διοργανώνεται από την Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Εκπαίδευσης στο Σακχαρώδη Διαβήτη με έδρα τη Θεσσαλονίκη, θα συμμετέχουν εξ ίσου διακεκριμένοι επιστήμονες και ερευνητές από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο του Tübingen (Tυβίγκης) Ομοσπονδιακής Γερμανίας Πρόκειται για την πρώτη στα επιστημονικά χρονικά της Ελλάδας εκδήλωση, στην οποία συμμετέχουν τόσοι πολλοί, 14 τον αριθμό, διακεκριμένοι Καθηγητές Πανεπιστημίου από μια άλλη χώρα.

Πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο Διαβητολογικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Tübingen είναι από τα πιο γνωστά και αναγνωρισμένα παγκοσμίως για τις πρωτοποριακές έρευνες και δημοσιεύσεις του ειδικότερα στους τομείς της πρόληψης του διαβήτη και της παχυσαρκίας, της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος και της δράσης της ορμόνης ινσουλίνης στον εγκέφαλο. Θεωρείται συνεπώς βέβαιο ότι η ανταλλαγή απόψεων θα συμβάλει τα μέγιστα στην εκπαίδευση νέων επιστημόνων, και καθιέρωση πλαισίου ερευνητικής συνεργασίας για την από κοινού αποτελεσματικότερη πρόληψη, διάγνωση και θεραπείας μιας από τις μάστιγες της σύγχρονης κοινωνίας, του σακχαρώδη διαβήτη. 

Η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Εκπαίδευσης στο Σακχαρώδη Διαβήτη αποφάσισε την παροχή της δυνατότητας δωρεάν παρακολούθησης της εκδήλωσης για όλους τους Έλληνες επαγγελματίες υγείας.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ

Το Συνέρδιο θα μεταδοθεί από το Livemedia πατήστε εδώ

Διαβήτης και περιοδοντίτιδα, ξηροστομία, κακοσμία, μυκητίαση, συγχειλήτιδα, τερηδόνα

Συντάκτης Γιώργος Κουτσικάκης Χειρουργός Οδοντίατρος Μ.Sc., medlabnews.gr

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία νόσος του μεταβολισμού που χαρακτηρίζεται από απουσία έκκρισης ινσουλίνης (διαβήτης τύπου 1 ή νεανικός διαβήτης) ή ανεπαρκή έκκριση ή πλημμελή απορρόφησή της από τα κύτταρα του οργανισμού (διαβήτης τύπου 2). Συνέπεια αυτού είναι η ύπαρξη αυξημένου ποσού γλυκόζης στο αίμα.

Ο διαβήτης επηρεάζει τα τριχοειδή αλλά και τα μεγαλύτερα αγγεία με αποτέλεσμα συνέπειες στην καρδιά, στα νεφρά, στα μάτια, στα νεύρα αλλά και στο στόμα.

Όσον αφορά το στόμα:
Υπάρχει μία αλληλεπίδραση διαβήτη και περιοδοντίτιδας. Δηλαδή ο διαβήτης ευνοεί την ανάπτυξη περιοδοντίτιδας και η ύπαρξη περιοδοντίτιδας απορρυθμίζει το διαβήτη. Αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα πόσο σημαντική είναι η θεραπεία της περιοδοντίτιδας αλλά και ο έλεγχος του διαβήτη. Καλόν είναι ο διαβητολόγος να είναι ενήμερος του φαινομένου και να παραπέμπει τον ασθενή του για οδοντιατρικό έλεγχο.

Μελετήθηκε η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια των συστημάτων τεχνητού παγκρέατος για άτομα με τύπου 1 διαβήτη

Η χρήση τεχνητού παγκρέατος σχετίζεται με καλύτερο έλεγχο του σακχάρου σε σχέση με τη συνήθη αγωγή σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, όπως φάνηκε σε μία συστηματική ανασκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό BMJ.

Μολονότι απαιτούνται περισσότερα στοιχεία για την οριστική επιβεβαίωση των ευρημάτων, οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι «το τεχνητό πάγκρεας είναι μία ασφαλής και αποτελεσματική θεραπευτική επιλογή για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1».

Το τεχνητό πάγκρεας είναι ένα σύστημα σε μέγεθος κινητού τηλεφώνου που μετράει συνεχώς τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα και μεταδίδει την πληροφορία αυτή στην αντλία που απελευθερώνει αυτόματα την απαιτούμενη ποσότητα ινσουλίνης, ακριβώς όπως κάνει το πάγκρεας στους ανθρώπους που δεν έχουν διαβήτη. Τον Σεπτέμβριο του 2016, ο Οργανισμός ελέγχου τροφίμων και φαρμάκων (FDA) στην Αμερική ενέκρινε το πρώτο σύστημα τεχνητού παγκρέατος για άτομα με τύπου 1 διαβήτη ηλικίας άνω των 14 ετών.

Η κύρια ερευνήτρια της μελέτης, Λέκτορας Ελένη Μπεκιάρη, μαζί με μία ομάδα ερευνητών από το Διαβητολογικό Κέντρο της Β’ Παθολογικής Κλινικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, τη Μονάδα Κλινικής Έρευνας & Τεκμηριωμένης Ιατρικής του ΑΠΘ, και το Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο, μελέτησαν την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια των συστημάτων τεχνητού παγκρέατος για άτομα με τύπου 1 διαβήτη.

Ανασκόπησαν και συνέθεσαν τα αποτελέσματα 41 τυχαιοποιημένων κλινικών μελετών με περισσότερους από 1000 ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, οι οποίες συνέκριναν τα συστήματα τεχνητού παγκρέατος με άλλους τύπους ινσουλινοθεραπείας, όπως η χρήση απλής αντλίας ινσουλίνης, σε συνθήκες καθημερινότητας (σπίτι, εργασία, κατασκηνώσεις).

Οι ερευνητές βρήκαν ότι, σε σχέση με άλλα είδη ινσουλινοθεραπείας, το τεχνητό πάγκρεας αυξάνει κατά δυόμισι περίπου ώρες, μέσα στο 24ωρο, το διάστημα που τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα είναι σε φυσιολογικά επίπεδα (νορμογλυκαιμία), όταν χρησιμοποιείται είτε αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της νύχτας, είτε κατά τη διάρκεια όλου του 24ώρου.

Επιπλέον, η χρήση τεχνητού παγκρέατος μείωσε κατά δύο περίπου ώρες τον χρόνο που οι τιμές του σακχάρου είναι αυξημένες (υπεργλυκαιμία), και κατά 20 περίπου λεπτά τον χρόνο που οι τιμές του σακχάρου είναι μειωμένες (υπογλυκαιμία).

Τα αποτελέσματα περαιτέρω υποαναλύσεων, ανάλογα με το είδος της συσκευής τεχνητού παγκρέατος και το περιβάλλον χρήσης του, ήταν παρόμοια, καταδεικνύοντας έτσι την εγκυρότητα των συμπερασμάτων.

Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη ανασκόπηση παρέχει μία έγκυρη και ολοκληρωμένη σύνοψη όλης της υπάρχουσας βιβλιογραφίας για τα συστήματα τεχνητού παγκρέατος. Εντούτοις, υπογραμμίζουν ότι οι περισσότερες μελέτες ήταν μέτριας ποιότητας, είχαν μικρό αριθμό ασθενών και μικρή διάρκεια, και ίσως για αυτούς τους λόγους θα πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός κατά τη γενίκευση των τελικών συμπερασμάτων.

Επίσης, οι συγγραφείς συστήνουν ότι μελλοντικές έρευνες θα πρέπει να διερευνήσουν τη χρήση τεχνητού παγκρέατος και σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, καθώς και την επίδρασή του στην ποιότητα ζωής των ασθενών.

Τέλος, θεωρούν ότι είναι σημαντικό να διευκρινιστεί και η σχέση κόστους -αποτελεσματικότητας, έτσι ώστε να γίνει εφικτή η χρήση του τεχνητού παγκρέατος στην καθημερινή κλινική πρακτική και η κάλυψη του κόστους του από ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Τίτλος μελέτης: Artificial pancreas therapy for outpatients with type 1 diabetes: systematic review and meta-analysis
Περιοδικό: The BMJ

16o Πανελλήνιο Διαβητολογικό Συνέδριο, Αθήνα 14-17 Μαρτίου

Προάγοντας τη Γνώση για το Σακχαρώδη Διαβήτη επί 43 χρόνια 

«Εκτιμάται ότι στα επόμενα 15 χρόνια ο αριθμός των ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη

θα υπερβεί παγκοσμίως τα 500 εκατομμύρια»

Σε μάστιγα της εποχής μας αναδεικνύεται ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) καθώς εκτιμάται ότι στα επόμενα 15 χρόνια, ο αριθμός των ατόμων με ΣΔ θα υπερβεί παγκοσμίως τα 500 εκατομμύρια. Σημαντικοί παράγοντες που έχουν συμβάλλει στην αύξηση αυτή είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η παχυσαρκία, η έλλειψη άσκησης και το άγχος. 

Τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα καθώς και τις εξελίξεις στην παθοφυσιολογία, πρόληψη, θεραπεία και παρακολούθηση του ΣΔ και των επιπλοκών του, φιλοδοξεί να καταγράψει το 16ο Πανελλήνιο Διαβητολογικό Συνέδριο, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα 14-17 Μαρτίου 2018. Το Συνέδριο διοργανώνει η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία (ΕΔΕ) και απευθύνεται σε επαγγελματίες Υγείας και φοιτητές από όλο το φάσμα των Επιστημών Υγείας. 

Η συχνότητα εμφάνισης του ΣΔ συνιστά σήμερα μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας σε  παγκόσμιο επίπεδο και φυσικά και για τη χώρα μας. Το 1970 ο επιπολασμός του ΣΔ ήταν 2,8% ενώ το 2017 είναι μεγαλύτερος από 10%. «Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι συστηματικό νόσημα και δεν αφορά μόνο τη διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, αλλά όλες ανεξαιρέτως τις παραμέτρους του κυτταρικού μεταβολισμού. Στην πορεία εξέλιξης της νόσου δημιουργούνται συνοσηρότητες από όλα τα συστήματα (καρδιαγγειακό, νευρικό, πεπτικό, νεφρούς, δέρμα, ακόμα και από την ψυχική σφαίρα) ως αποτέλεσμα της χρόνιας υπεργλυκαιμίας - δυσλιπιδαιμίας και των χρόνιων επιπλοκών,γεγονός το οποίο καθιστά επιβεβλημένη την άριστη μεταβολική ρύθμιση του». Στην επίτευξη αυτού του στόχου, συμπληρώνουν ο Πρόεδρος της ΕΔΕ Γιώργος Δημητριάδης και ο Γεν. Γραμματέας Ανδρέας Μελιδώνης, έχουν συμβάλει αποφασιστικά η κυκλοφορία πρωτοπόρων φαρμάκων (νέες βασικές ινσουλίνες, αναστολείς DPP-4, αναστολείς SGLT2, ανάλογα GLP-1), καθώς και η εφαρμογή της τεχνολογίας στο πεδίο του ΣΔ (αντλίες ινσουλίνης νέας γενιάς, τεχνητό πάγκρεας, σύγχρονες συσκευές αυτομέτρησης της γλυκόζης στο αίμα, συσκευές συνεχούς καταγραφής).

Στο πλαίσιο του Συνεδρίου θα πραγματοποιηθούν διαλέξεις, στρογγυλά τραπέζια και κλινικά φροντιστήρια όπου θα παρουσιασθούν και θα αναλυθούν: (α) οι τελευταίες εξελίξεις στην ταξινόμηση και τους μηχανισμούς παθογένειας όλων των τύπων του ΣΔ, (β) οι νέες κατηγορίες των φαρμάκων και η θέση τους στους θεραπευτικούς αλγόριθμους, (γ) η διαχείριση της δυσλιπιδαιμίας και της υπέρτασης στον ΣΔ, (δ) οι οξείες επιπλοκές του ΣΔ με πρακτικές οδηγίες πρόληψης και αντιμετώπισης, (ε) οι εξελίξεις στις χρόνιες επιπλοκές με έμφαση στις καρδιαγγειακές επιπλοκές, οι οποίες αποτελούν την 1η αιτία θανάτου των ασθενών με ΣΔ, (στ) οι τελευταίες εξελίξεις στην τεχνολογία με έμφαση στη συνεχή καταγραφή των διακυμάνσεων της γλυκόζης και την εντατικοποίηση της ρύθμισης, (ζ)  οι νέες απόψεις σε θέματα διατροφής στον ΣΔ, (η) η πρακτική διαχείριση προβλημάτων τα οποία προκύπτουν στη καθημερινή ζωή των ασθενών με ΣΔ και (θ) η τελευταία επικαιροποίηση των κατευθυντήριων οδηγιών της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας και των Διεθνών Επιστημονικών Εταιρειών στην διαχείριση του ασθενούς με ΣΔ.

Στο συνέδριο συμμετέχουν έγκριτοι Έλληνες και ξένοι ομιλητές (ιατροί, διατροφολόγοι και επαγγελματίες υγείας). Μεταξύ αυτών, οι παγκοσμίου φήμης ειδικοί στον ΣΔ καιΜεταβολισμό Καθηγητές F. Giorgino (University of Bari, Italy), F. Karpe (University ofOxford, United Kingdom), D. MIchailidis (University College London, UnitedKingdom), A. Pfeiffer (German Institute of Human Nutrition, Germany), M. Rizzo(University of Palermo, Italy), M. Roden (Heinrich Heine University Düsseldorf, DirectorGerman Diabetes Center, Germany).  

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης στο κατώφλι του 2018

Ο Σύλλογος Ατόμων με Σ.Δ. Πειραιά και Νήσων οργάνωσε και πραγματοποίησε με ιδιαίτερη επιτυχία, την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου, Εκπαιδευτικό Σεμινάριο για το Σακχαρώδη Διαβήτη με τίτλο: «Ο Σακχαρώδης Διαβήτης στο κατώφλι του 2018».

Πλήθος κόσμου, μέλη και φίλοι του Συλλόγου, καθώς και εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων της πόλης, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του και κατέκλυσαν για μια ακόμα φορά τον υπέροχο χώρο του ‘’Vammos’’ Restaurant – Bar, σε μια όμορφη ενημερωτική εκδήλωση, που πέτυχε απόλυτα τους στόχους της.

Την εκδήλωση πλαισίωσαν έγκριτοι επιστήμονες, οι οποίοι με πολύ ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις και μέσα από διαδραστική συζήτηση με τους παρευρισκόμενους, ανέλυσαν σφαιρικά τα θέματα Σ.Δ. και τα προβλήματα της καθημερινότητας του και έδωσαν το στίγμα των εξελίξεων και των νεότερων δεδομένων στη θεραπευτική και αποτελεσματική αντιμετώπιση του.

Tον Δήμαρχο Πειραιά κο Γιάννη Μώραλη εκπροσώπησε ο Αντιδήμαρχος κος Νικόλαος Καρβουνάς, ο οποίος τίμησε με την παρουσία του την εκδήλωση, και μαζί με τις ευχές του για τη νέα χρονιά, εξήρε το έργο του Συλλόγου και δήλωσε την αμέριστη συμπαράσταση του Δημάρχου στις δράσεις και το έργο του Συλλόγου.
Χαιρετισμό απηύθυνε ο κος Γεράσιμος Γιαννιώτης, Υποδιοικητής του νοσοκομείου ΜΕΤΑΞΑ Πειραιά, καθώς και ο κος Σπύρος Σπυρίδων, μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Περιφερειών.
Στη συνέχεια έγινε απονομή του ύψιστου βραβείου, που έχει θεσπίσει το Δ.Σ. του Συλλόγου, του βραβείου “Κατερίνα Κουλουρίδου” στον κ. Σταύρο Μπούσμπουλα, Παθολόγο - Διαβητολόγο, Διευθυντή ΕΣΥ Γ’ Παθολογικού τμήματος και Υπεύθυνο Διαβητολογικού Κέντρου Γ.Ν. Νίκαιας για την πολυετή προσφορά του στην επιστήμη και στους ανθρώπους με Σ.Δ. καθώς και για την άοκνη και αδιάλειπτη στήριξη του στο έργο και τις δράσεις του Συλλόγου.
Μετά το πέρας της βράβευσης, ο λόγος δόθηκε στους προσκεκλημένους επιστήμονες. Συγκεκριμένα, ομιλίες παρέθεσαν οι κκ. Δρ. Α. Μελιδώνης: Παθολόγος – Διαβητολόγος, Συντονιστής - Διευθυντής Α' Παθολογικής Κλινικής και Διαβητολογικού Κέντρου Γ.Ν ''ΤΖΑΝΕΙΟ'' Πειραιά, Δρ. Αθ. Παπαζαφειροπούλου: Παθολόγος-Διαβητολόγος Msc PhO, Επιμελήτρια Β’, Α’ Παθολογική Κλινική – Διαβητολογικό Κέντρο Γ.Ν ''ΤΖΑΝΕΙΟ'' Πειραιά, Δρ Σταύρος Μπούσμπουλας: Παθολόγος - Διαβητολόγος, Διευθυντής ΕΣΥ Γ’ Παθολογικού Τμήματος και Υπεύθυνος Διαβητολογικού Κέντρου Γ.Ν.’’Αγιος Παντελεήμων’’ Νίκαιας, Δρ. Στέλλα Ηρακλεινού: Παθολόγος - Διαβητολόγος, Διευθύντρια ΕΣΥ, Γ’ Παθολογικής Κλινικής και Διαβητολογικού Κέντρου Γ.Ν Πειραιά ''ΤΖΑΝΕΙΟ'', Πόπη Φακατσέλη: Διατροφολόγος – Διαιτολόγος Γ.Ν Πειραιά ''ΤΖΑΝΕΙΟ'' – Διαβητολογικό Κέντρο, Δρ. Ασημίνα Γανωτοπούλου: Ειδική Παθολόγος με μετεκπαίδευση στο Σ.Δ. Επιστημονική Συνεργάτης Διαβητολογικού Κέντρου Γ.Ν. ''ΤΖΑΝΕΙΟ'' Πειραιά.

Σε ένα όμορφο κλίμα, οι καλεσμένοι είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις για τα προβλήματα της καθημερινότητας τους με το Διαβήτη και να ενημερωθούν για τις νέες δράσεις που προγραμματίζει ο Σύλλογος για τη νέα χρονιά. Στη συνέχεια, τα μέλη του Συλλόγου είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν το μεσημεριανό τους γεύμα στον φιλόξενο και πανέμορφο χώρο του V’ Ammos.

Η εκδήλωση είχε την ευγενική υποστήριξη των εταιρειών: Abbott Laboratories, Γιώτης, Φαρμασέρβ Lilly, Medtronic, Menarini Diagnostics, MSD και NN Group.
Στην εκδήλωση επίσης συμμετείχε και συνέβαλε και η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.

Μετά το πέρας της εκδήλωσης, η Πρόεδρος του Συλλόγου, η κα Γ. Γεμιστού, δήλωσε: «Σήμερα είναι μια ξεχωριστή ημέρα για το Σύλλογο Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη. Με αφορμή το κοινό μας σημείο, το Διαβήτη μας, είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε, να ενημερωθούμε για θέματα που αφορούν το Διαβήτη μας και την αποτελεσματική διαχείριση του, από τους έγκριτους επιστήμονες, να ανταλλάξουμε σκέψεις και προβληματισμούς και να θέσουμε νέους στόχους για την καινούργια χρονιά με εφόδια τις πολύτιμες γνώσεις που μας προσέφεραν οι εκλεκτοί γιατροί μας. Στόχους που έχουν στο επίκεντρο τους μια ζωή με ποιότητα, και υγεία.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τους εκλεκτούς επιστήμονες που πλαισίωσαν την εκδήλωση μας, όλους όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της καθώς και τα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου, που με τη δυναμική παρουσία τους έκαναν την εκδήλωση μοναδική και ξεχωριστή».

Συνέδρο για το Διαβητικό Πόδι 1-4 Φεβρουαρίου Αθήνα. 3000 περίπου ακρωτηριασμοί διαβητικών ασθενών ετησίως!

«‘Εκρηξη» με απρόβλεπτες συνέπειες προκαλεί ο Σακχαρώδης Διαβήτης παγκοσμίως- κυρίως στον Δυτικό κόσμο- με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται πλέον από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως «σύγχρονη πανδημία». Υπολογίζεται ότι το 2030 θα υπάρχουν 552 εκατομμύρια άτομα  με Σακχαρώδη Διαβήτη στον πλανήτη σε σύγκριση με το  2014 που ο αριθμός αυτός έφτανε τα   442 εκατομμύρια.

Οι επιστημονικοί φορείς διεθνώς φοβούνται κυρίως τις επιπλοκές του Σακχαρώδη Διαβήτη, οι κυριότερες από τις οποίες αφορούν προβλήματα στα μάτια (έως και τύφλωση), καρδιά (εμφράγματα), νεφρούς (έως την ένταξη σε τεχνητό νεφρό) και πόδια (ακρωτηριασμοί). Ακόμα το οικονομικό κόστος αντιμετώπισης του προβλήματος  τρομάζει τα συστήματα Υγείας των χωρών.

Η πιο «φοβερή» επιπλοκή των διαβητικών ασθενών είναι το Διαβητικό Πόδι. Δηλαδή έλκος (πληγή) ή γάγγραινα στα κάτω άκρα που οδηγεί σε ακρωτηριασμό. Ο Σακχαρώδης Διαβήτης αυξάνει κατά πολύ τον κίνδυνο ακρωτηριασμού των ποδιών, όταν υπάρχει έλκος που δεν επουλώνεται και φλεγμαίνει. Υπολογίζεται ότι αυτή η αύξηση εκφράζεται από το γεγονός ότι οι Διαβητικοί ασθενείς εμφανίζουν 10-20 φορές μεγαλύτερα ποσοστά ακρωτηριασμών, αν παρουσιάσουν τις βλάβες που αναφέραμε στα πόδια  συγκρινόμενοι με άτομα μη διαβητικά και ανάλογες βλάβες. Παγκόσμια οι ακρωτηριασμοί διαβητικών αυξάνουν με ανησυχητικό ρυθμό. Υπολογίζεται ότι κάθε 20 δευτερόλεπτα κάποιος ασθενής διαβητικός στον κόσμο ακρωτηριάζεται. Παλαιότερα λέγαμε ότι κάθε 30 δευτερόλεπτα συμβαίνει κάποιος ακρωτηριασμός σε πόδι διαβητικού. Αύξηση λοιπόν κατά 50% των ακρωτηριασμών (σε 3 χρόνια).

Στην Ελλάδα συμβαίνουν 3000 περίπου ακρωτηριασμοί διαβητικών ασθενών ετησίως.. Ας σημειωθεί πως ένας ακρωτηριασμός κοστίζει 30.000 – 60.000 δολάρια, άρα στην Ελλάδα οι ακρωτηριασμοί κοστίζουν 30 – 180 εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση. Το κόστος που πληρώνει το κοινωνικό σύνολο  αυξάνεται κατά 70% για τα επόμενα χρόνια γιατί το άτομο θέλει βοήθεια από τρίτο πρόσωπο και διάφορες άλλες κοινωνικές παροχές (π.χ. σύνταξη).

H συχνότητα των διαβητικών ελκών στις διάφορες χώρες ποικίλλει από 1% σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες έως 11%  σε χώρες της Αφρικής. Στην Ελλάδα εμφανίζεται συχνότητα 5%, όσον αφορά τα διαβητικά έλκη. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 50.000 άτομα με Διαβήτη στον Ελληνικό χώρο εμφανίζουν άμεσο κίνδυνο ακρωτηριασμού, αν δεν τύχουν εξειδικευμένης φροντίδας. Ένα επιπλέον   ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι, σύμφωνα με τις πρόσφατες (2017) εκτιμήσεις της Διεθνούς Ομοσπονδίας για το Διαβήτη, κάθε χρόνο 2% του πληθυσμού των διαβητικών ασθενών εμφανίζουν νέα έλκη. Άρα, 20.000 περιπτώσεις  διαβητικών ελκών προστίθενται κάθε χρόνο στη ελληνική επικράτεια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Διαβήτη (I.D.F.), το 70% των ακρωτηριασμών που διενεργούνται σε όλο τον κόσμο αφορά διαβητικούς ασθενείς, οι οποίοι διατρέχουν 25 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσουν το ένα ή και τα δύο πόδια σε σύγκριση με άλλους. Στατιστικά, 1.000.000 άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη παγκοσμίως αναγκάζονται να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό ενός άκρου τους σε ετήσια βάση.

Τα στοιχεία αυτά ανακοίνωσαν σήμερα με αφορμή τη διεξαγωγή του 6ου Πανελληνίου Συνεδρίου με Διεθνή Συμμετοχή της Εταιρείας Μελέτης Παθήσεων Διαβητικού Ποδιού (Ε.ΜΕ.ΔΙ.Π.), στις 1 – 4 Φεβρουαρίου 2018 στην Αθήνα (ξενοδοχείο Crown Plaza),  ο Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Μελέτης Παθήσεων Διαβητικού Ποδιού (Ε.ΜΕ.ΔΙ.Π.), Παθολόγος με εξειδίκευση στο Σακχαρώδη Διαβήτη, υπεύθυνος του τμήματος Διαβητικού Ποδιού στην Εurοmedica Γενική Κλινική Θεσσαλονίκης και  εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Παγκόσμια Ομάδα Εργασίας για το Διαβητικό Πόδι κ. Χρήστος Μανές και ο Γεν. Γραμματέας της Ε.ΜΕ.ΔΙ.Π., Αναπληρωτής Καθηγητής Παθολογίας, Α΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών & Διαβητολογικό Κέντρο, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «ΛΑΪΚΟ», τέως Γενικός Γραμματέας της Πανευρωπαϊκής Ομάδας Εργασίας για το Διαβητικό Πόδι κ. Νικόλαος Τεντολούρης και το μέλος του Δ.Σ., αγγειοχειρουργός στο Θεραπευτήριο «Υγεία» κ. Κυριακή Καλιγιάννη.

Σύμφωνα με τα επιδημιολογικά στοιχεία, οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν στον ακρωτηριασμό είναι τα έλκη των κάτω άκρων. Πρωταρχικός παράγοντας  για την δημιουργία ελκών  είναι η διαβητική νευροπάθεια . Υπολογίζεται ότι ποσοστό 30% των διαβητικών ατόμων εμφανίζει   διαβητική νευροπάθεια με συνέπεια  μειωμένη αισθητικότητα στα κάτω άκρα, λόγω της βλάβης των νεύρων. Στην περίπτωση αυτή  το άτομο δεν μπορεί να αισθανθεί τα διάφορα ερεθίσματα στο πόδι δηλαδή πόνο, θερμοκρασία κλπ. Έτσι οποιοσδήποτε τραυματισμός συμβεί  δεν γίνεται αντιληπτός (δεν υπάρχει η αίσθηση του πόνου) δημιουργείται  μια πληγή που αποτελεί πύλη εισόδου μικροβίων  , γεγονός που ευνοεί  την ανάπτυξη φλεγμονής. Η φλεγμονή αυτή επεκτείνεται και στα κατώτερα στρώματα δηλαδή μύες και οστά. Στην περίπτωση αυτή  είναι αυξημένος ο κίνδυνος ακρωτηριασμού. Στον ελληνικό χώρο   περίπου 300.000 άτομα ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου εμφάνισης ελκών των κάτω άκρων.

Οποιοσδήποτε πόνος στα κάτω άκρα, οποιαδήποτε σχισμή, ιδίως στα πέλματα, πρέπει να αναφέρεται άμεσα στο θεράποντα ιατρό. Πόδια που ελέγχονται καθημερινά  δεν εμφανίζουν σοβαρά προβλήματα, ή και αν ακόμα εμφανίσουν, έχουν πολλές πιθανότητες  για πλήρη θεραπεία. Εφόσον οι ασθενείς ελέγχονται κάθε μέρα για τυχόν έλκη ή αλλαγή του χρώματος (προς το ερυθρό , σκούρο κλπ ) και αναφέρονται αμέσως στον ιατρό τους, η έγκαιρη αντιμετώπιση μπορεί να τους απαλλάξει από τον κίνδυνο του ακρωτηριασμού.

Σύμφωνα με την κ Καλλιγιάννη, εάν «μαυρίσει» ή αλλάξει χρώμα προς το σκούρο το χρώμα του κάτω άκρου, υπάρχει συνήθως βλάβη των αγγείων δηλαδή απόφραξη των αρτηριών που φέρνουν το αίμα στα κάτω άκρα. Αυτή η επιπλοκή ονομάζεται περιφερική αρτηριοπάθεια και οδηγεί κι αυτή στο σχηματισμό έλκους . Εάν η κατάσταση προχωρήσει , κάποια δάκτυλα ή όλο το σκέλος που δεν αιματώνεται λόγω της απόφραξης   νεκρώνεται.
Η παρέμβαση, κυρίως χειρουργική, που θα ανοίξει την απόφραξη και θα αποκαταστήσει την κυκλοφορία του αίματος σώζει το πόδι. Σε αντίθετη περίπτωση (καθυστερημένη ενημέρωση του ιατρού) συμβαίνει και στην περίπτωση αυτή ακρωτηριασμός. Άτομα με Διαβήτη που έχουν αρτηριοπάθεια και διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ακρωτηριασμού είναι περίπου το 15% των διαβητικών (150.000 διαβητικοί στον ελλαδικό χώρο).

«Εκτός από το τεράστιο κοινωνικό κόστος, στα προβλήματα του ποδιού προστίθεται και υπέρογκο οικονομικό κόστος» υπογραμμίζει ο κ. Μανές. Σύμφωνα με τους ειδικούς, μάλιστα, το κόστος αυτό μπορεί να γίνει δυσβάστακτο για κάθε σύστημα υγείας, καθώς αναπαράγεται συνεχώς εξαιτίας πολλών σημαντικών παραμέτρων. Αυτές είναι η μακροχρόνια παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο, τα έξοδα αποκατάστασης, η αυξημένη ανάγκη κοινωνικών υπηρεσιών, η απώλεια θέσεων εργασίας και η πρόωρη συνταξιοδότηση. Εάν ληφθεί υπόψη ότι το κόστος αντιμετώπισης των  ανωτέρω παραμέτρων υπολογίζεται  ότι η συνολική οικονομική επιβάρυνση  μπορεί να αυξηθεί κατά 70% μετά τον ακρωτηριασμό. 

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, υπολογίζεται ότι το άμεσο ετήσιο κόστος ανά ασθενή με διαβητικό πόδι υπερβαίνει τις 6.000 Ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται το έμμεσο κόστος, δηλαδή η ανικανότητα για εργασία, επιβάρυνση του κοινωνικού συνόλου, κτλ. ενώ το κόστος θεραπείας του διαβητικού ασθενούς χωρίς προβλήματα στα πόδια είναι 5 φορές μικρότερο, δηλαδή 1.299 Ευρώ. Το συνολικό ετήσιο κόστος από τα έλκη στη χώρα μας ανέρχεται στα 300 εκατομμύρια Ευρώ.  Ταυτόχρονα, το κόστος του ακρωτηριασμού κάτω άκρου (κάτω από το γόνατο) ανέρχεται σε περίπου 30 - 60.000 Ευρώ, ανάλογα με το μέρος του ποδιού που θα αποκοπεί.

Για όλους αυτούς τους λόγους, υψίστης σημασίας είναι η σωστή πρόληψη, καθώς από την εκπόνηση ειδικών προγραμμάτων πρόληψης – μείωσης των ακρωτηριασμών το ετήσιο οικονομικό όφελος θα ανερχόταν σε περίπου 50 εκατομμύρια Ευρώ.  Οι διεθνείς Εποπτικοί Οργανισμοί Υγείας (Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και Διεθνής Ομοσπονδία Διαβήτη) προτείνουν με έμφαση  την οργάνωση φροντίδας για το διαβητικό πόδι ως το μόνο αποτελεσματικό μέσο μείωσης των ακρωτηριασμών. Η οργάνωση φροντίδας αρχίζει από τα προγράμματα πρόληψης σε όλο το διαβητικό πληθυσμό. «Η φροντίδα για το διαβητικό πόδι θα πρέπει να περιλαμβάνει και την ίδρυση Ιατρείων Διαβητικού Ποδιού σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια νοσοκομεία», τόνισε ο κ. Μανές.

Πολλές μελέτες κατέδειξαν ότι η συχνότητα εμφάνισης ελκών στα πόδια, και κατά συνέπεια των ακρωτηριασμών, μπορούσε να μειωθεί μέχρι και 80% όταν ακολουθούνταν πρακτικές εκπαίδευσης και πρόληψης από οργανωμένα Ιατρεία Διαβητικού Ποδιού. Πολλές κυβερνήσεις Ευρωπαϊκών χωρών υιοθέτησαν τα αποτελέσματα των μελετών αυτών και άρχισαν από τότε - και συνεχίζουν έως σήμερα - να εφαρμόζουν προγράμματα σε εθνική κλίμακα, με τη θέσπιση και λειτουργία Ιατρείων Διαβητικού Ποδιού και την επιβαλλόμενη τακτική εξέταση των ποδιών των διαβητικών ασθενών, προκειμένου να μειωθούν οι ακρωτηριασμοί.

Πρόσφατα αποτελέσματα από χώρες όπως η Νορβηγία, η Δανία, η Γερμανία και το Βέλγιο έδειξαν μείωση των ακρωτηριασμών μέχρι και  60%. Ανάλογα  αποτελέσματα εμφανίσθηκαν και στο Ενωμένο Βασίλειο (Μεγάλη Βρετανία) όσο διάστημα λειτουργούσαν μονάδες διαβητικού Ποδιού στο Σύστημα Υγείας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, όταν προσωρινά διακόπηκε η λειτουργία των μονάδων αυτών για οικονομικούς λόγους αυξήθηκε ο αριθμός των ακρωτηριασμών, που στη συνέχεια όμως μειώθηκε με την επαναλειτουργία των μονάδων (Ιατρείων Διαβητικού Ποδιού).

Προς την κατεύθυνση αυτή κινούνται και οι δραστηριότητες διεθνών Οργανισμών (Διεθνής Ομοσπονδία για το Διαβητικό Πόδι) και Ευρωπαϊκών Επιστημονικών Εταιριών (Ευρωπαϊκή Ομάδα Μελέτης του Διαβητικού Ποδιού), καθώς και της Ελληνικής Εταιρείας  Μελέτης Διαβητικού Ποδιού.

Σε όλα τα επίπεδα του συστήματος Υγείας  και στον Ιδιωτικό χώρο  πρέπει να γίνεται εκπαίδευση των διαβητικών ατόμων στη φροντίδα των ποδιών για την πρόληψη των ελκών. Στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερα ελπιδοφόρο μήνυμα για την αντιμετώπιση του προβλήματος στη χώρα μας αποτελεί η αξιοσημείωτη αύξηση του αριθμού των Ιατρείων Διαβητικού Ποδιού, που καταγράφεται από τους ειδικούς τα τελευταία χρόνια και η μείωση των ακρωτηριασμών σε ορισμένα γεωγραφικά διαμερίσματα μετά την λειτουργία των Ιατρείων αυτών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα δολάριο που επενδύεται στην φροντίδα για το διαβητικό πόδι συντελεί σε εξοικονόμηση 25-51 δολαρίων από τις περαιτέρω δαπάνες (στοιχεία από τις ΗΠΑ).

ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΔΙΑΒΗΤΗ

1) Καθημερινός έλεγχος των ποδιών από τους διαβητικούς ασθενείς (τους ίδιους) για να δουν αν υπάρχει παραμικρή βλάβη (αλλοίωση χρώματος ή πληγή) – αναφορά στο γιατρό

2) Άμεση διακοπή καπνίσματος

3) Ελεγχος της κατάστασης των ποδιών με ειδικό επίθεμα που δίνει χρωματικά την εικόνα του πάσχοντος ποδιού δηλαδή του ποδιού με νευροπάθεια. Γίνεται και από  τους ίδιους τους ασθενείς, σε συνεννόηση με το γιατρό τους

4) Αποφυγή βαδίσματος (οπουδήποτε) χωρίς να φορούν υποδήματα (π.χ. παντόφλες ή σαγιονάρες). Ακόμη και στη θάλασσα δεν επιτρέπεται η βάδιση χωρίς ειδικά υποδήματα

5) Αποφυγή θέρμανσης των ποδιών με θερμοφόρες ή με οποιαδήποτε θερμαντικά σώματα, όταν κρυώνουν. Δεν είναι δυνατή πολλές φορές η αντίληψη του θερμού και το πόδι μπορεί να πάθει έγκαυμα χωρίς να το καταλάβει

6) Η εμφάνιση πόνου στο βάδισμα ή αισθήματος δηλ. ότι «κάτι μας σφίγγει» στην κνήμη επιβάλλει άμεση αναφορά στο γιατρό (πιθανή βλάβη αγγείων), ιδίως στην περίπτωση που μας αναγκάζει αυτό το δυσάρεστο αίσθημα να σταματήσουμε τη βάδιση
7) Αποφυγή μικροτραυματισμών από τα παπούτσια (όχι στενά, όχι σκληρά υποδήματα)

8) Δεν πρέπει να αφαιρούνται οι «κάλοι» από άτομα που δεν έχουν ειδική εκπαίδευση. Πολύ περισσότερο δεν αφαιρούνται οι «κάλοι» από τα ίδια τα άτομα με Διαβήτη χρησιμοποιώντας αιχμηρά αντικείμενα (π.χ.  ξυραφάκια)

9) Αποφεύγονται και «ειδικά αυτοκόλλητα» που «τραβούν «τον κάλο» προς τα έξω . Υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού και δημιουργίας ελκών στα πόδια των διαβητικών ασθενών

10) Πρέπει να γνωρίζουμε ότι «πόδι που δεν πονά» δεν είναι απαραίτητα υγιές.