Συγκινητική η περιπέτεια υγείας της 28χρονης Κρητικοπούλας μετά από την μεταμόσχευση ήπατος με δότη τον πατέρα της

 medlabnews.gr iatrikanea

Συγκινητική είναι η ιστορία της 23χρόνης Ελένης Αιλαμάκη, της πρώτης Ελληνίδας που υπεβλήθη σε μεταμόσχευση ήπατος, με δότη τον πατέρα της.

Η κοπέλα έπασχε από πρωτογενή καρκίνο του ήπατος και ο πατέρας της ήταν αυτός που της χάρισε ξανά ζωή.

Η επέμβαση αυτή, χαρακτηρίζεται ιστορική, καθώς άνοιξε τον δρόμο για μεταμοσχεύσεις τέτοιου είδους στην Ελλάδα.

Η ίδια, μιλώντας στον ANT1, πέντε μήνες μετά τη μεταμόσχευση, αναφέρει ότι, «είμαι πολύ περήφανη που ανοίξαμε αυτό τον δρόμο, ώστε να μπορέσουν να βοηθηθούν και άλλοι συνάνθρωποι μας. Η καθημερινότητα μου έχει επανέλθει. Είναι όλα φυσιολογικά».

Η Ελένη, που ζει στην Κρήτη, έρχεται συχνά στην Αθηνά και στο Λαϊκό νοσοκομείο όπου χειρουργήθηκε για να κάνει επανέλεγχο.

Όπως λέει στον ΑΝΤ1, «προσέχω την πολυκοσμία, η οποία φέρνει λοιμώξεις και την διατροφή μου».

Και δεύτερη μεταμόσχευση ήπατος από ζώντα δότη

Πριν από ένα μήνα, έγινε με επιτυχία και μια δεύτερη μεταμόσχευση ήπατος από ζώντα δότη. Αυτή τη φορά σε ένα κορίτσι 21 ετών με ινοκυστική νόσο, όπου δότης ήταν η μητέρα.

Ο καθηγητής χειρουργικής και μεταμοσχεύσεων, Γιώργος Σωτηρόπουλος, είναι ο επιστήμονας που άνοιξε ένα σημαντικό βήμα στο πεδίο των μεταμοσχεύσεων.

«Αυτή η επέμβαση απαιτεί μεγάλες ομάδες και τεχνογνωσίας. Χρειάζονται 8 χειρουργοί και 5 αναισθησιολόγοι. Η πρώτη επέμβαση κράτησε 11 ώρες και η δεύτερη 10», ανέφερε ο ίδιος στον ANT1.

Όπως εξηγεί ο καθηγητής, το συκώτι έχει την ικανότητα να αναπλάθεται, όπως με τον μύθο του Προμηθέα.

Η νεαρή γυναίκα από την Κρήτη είχε ένα νεανικό, πρωτογενή καρκίνο ήπατος. Πριν από περίπου ένα χρόνο έγινε η διάγνωση. Πριν από μερικούς μήνες, ο δρ Σωτηρόπουλος χειρούργησε την 23χρονη. «Τη χειρουργώ πριν το καλοκαίρι και ήταν όντως ένας νεανικός καρκίνος. Πήγε πάρα πολύ καλά, εξαιρετικά. Της είχα αφαιρέσει τον αριστερό λοβό τότε». Για αυτόν τον καρκίνο δεν υπάρχει χημειοθεραπεία, οπότε στον επανέλεγχο κατέστη σαφές ότι είχε επιστρέψει σε μια θέση στο συκώτι που είχε μείνει. Ακολούθησε σειρά συζητήσεων και προκρίθηκε η ιδέα της μεταμόσχευσης «γιατί αφαιρείς ολόκληρο το συκώτι και μειώνεις την πιθανότητα σε κάποιο άλλο σημείο να επιστρέψει ο καρκίνος».

Τα περιθώρια της 23χρονης δεν ήταν μεγάλα, άρα δεν υπήρχε η πολυτέλεια του χρόνου. «Αν περιμέναμε, θα χάναμε το παιχνίδι, θα φούντωνε ο καρκίνος», λέει ο καθηγητής και συμπληρώνει: «Θέλαμε να γίνει σύντομα, σε ένα τρίμηνο».

Εχοντας όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, γνώριζαν ότι ο καρκίνος δεν είχε προχωρήσει αλλού «οπότε για να επισπεύσουμε τη διαδικασία, η ιδανικότερη λύση που σκεφτήκαμε ήταν αυτή η μεταμόσχευση από ζώντα δότη. Και έτυχε η κοπελίτσα να είναι νέα και να έχει και γονείς σε καλή ηλικία. Μιλήσαμε και με τους δυο γονείς. Προχωρήσαμε με τον πατέρα ως πιο κατάλληλο προς τα σωματομετρικά, τις εξετάσεις, τις βιοχημικές του ήπατος. Και προχωρήσαμε με βάση το πρωτόκολλο που υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις».

Ηταν τυχεροί διότι ο 50χρονος πατέρας έχαιρε υγείας. Η εμπειρία του δρος Σωτηρόπουλου δείχνει ότι «τρεις στους δέκα θα αποκλειστούν γιατί θα ανακαλύψουμε προβλήματα υγείας που έχουν και δεν τα ξέρουν».

Τι είναι το Λεμφοίδημα και σε ποιες παθήσεις παρουσιάζεται; Ποια τα συμπτώματα εκτός από το έντονο πρήξιμο; Τι μπορείτε να κάνετε για την αντιμετώπιση του;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

Λεμφοίδημα ονομάζεται η διόγκωση (οίδημα), κάποιας περιοχής του σώματος, συνήθως του άνω ή κάτω άκρου, λόγω της απουσίας ή της δυσλειτουργίας των λεμφαδένων ή των λεμφαγγείων.

Το λεμφοίδημα αλλάζει δραματικά την ποιότητα ζωής των ασθενών που τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν που να αναζητήσουν βοήθεια. Η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της Χρόνιας Φλεβικής Ανεπάρκειας είναι η πρόληψη ενώ η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η ολιστική. Το λεμφοίδημα είναι μια σοβαρή νόσος, η οποία από την στιγμή της εμφάνιση του δημιουργεί όχι μόνο έντονα ψυχολογικά προβλήματα που έχουν να κάνουν με την αισθητική του άκρου, αλλά επηρεάζει σημαντικότατα την ποιότητα ζωής του ασθενούς και των σχέσεων του με τους άλλους ανθρώπους.

Το λεμφικό σύστημα αποτελεί τμήμα του αμυντικού μηχανισμού του οργανισμού. Αποτελείται από ένα δίκτυο αγγείων το οποίο μεταφέρει το ενδιάμεσο υγρό και τα συστατικά του, από το μεσοκυττάριο χώρο πίσω στη φλεβική κυκλοφορία, αφού πρώτα καθαρισθεί από τους παθογόνους οργανισμούς μέσα στους λεμφαδένες. Το λεμφικό φορτίο (λέμφος) αποτελείται από πρωτεΐνες, νεκρά κύτταρα, νερό, λίπος, άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού. Οι λεμφαδένες παίζουν το ρόλο «φίλτρου» για τον οργανισμό συμμετέχοντας στην ανοσολογική δραστηριότητα και συμβάλλουν στην προστασία από τις λοιμώξεις.

Εκτός από τα αιμοφόρα αγγεία, δηλαδή τις αρτηρίες που φέρνουν το αίμα από την καρδιά προς τους ιστούς και τις φλέβες που το επιστρέφουν προς την καρδιά, υπάρχουν στο σώμα μας και τα λεμφοφόρα αγγεία, ή λεμφαγγεία, που ανήκουν στο λεγόμενο λεμφικό σύστημα. Το λεμφικό σύστημα αποτελείται από όλα τα λεμφαγγεία και τους λεμφαδένες του σώματος. Τα λεμφαγγεία συλλέγουν ένα υγρό (τη λέμφο), που αποτελείται από πρωτεΐνες, νερό, λιπίδια και απόβλητες ουσίες από τα κύτταρα του σώματος, και το μεταφέρουν στους λεμφαδένες. Οι λεμφαδένες είναι σταθμοί στη ροή της λέμφου, όπου φιτράρεται από τα άχρηστα προϊόντα και τα ξένα υλικά, και μετά επιστρέφει στην κυκλοφορία του αίματος.

Αν το λεμφικό σύστημα ενός μέλους δεν έχει αναπτυχθεί καλά ή αν αποφραχθεί (δηλαδή, κλείσει εντελώς) από κάποια αιτία, τότε μπορεί να γίνει συσσώρευση υπέρμετρης ποσότητας λέμφου στο μέλος και να εμφανιστεί το λεμφοίδημα.

Το λεμφοίδημα παρατηρείται είτε ως νόσος συγγενούς αιτιολογίας, είτε μετά τον λεμφαδενικό καθαρισμό μιας περιοχής, δηλαδή την αφαίρεση των λεμφαδένων για τον έλεγχο του καρκίνου μιας γειτονικής περιοχής.

Η πιο συχνή αιτία είναι να γεννηθήκατε χωρίς αρκετά λεμφαγγεία. Αυτό είναι το πρωτοπαθές λεμφοίδημα. Οι γυναίκες προσβάλλονται τρεις φορές συχνότερα από τους άνδρες, και το αριστερό κάτω μέλος συχνότερα από το δεξί, ενώ τα άνω μέλη σπανίως. Μερικές φορές προσβάλλεται μόνο το ένα μέλος, ενώ συνήθως το ένα είναι πιο πρησμένο από το άλλο.

Αν υπάρχουν πολύ λίγα λεμφαγγεία, το πρήξιμο μπορεί να αρχίσει στην εφηβεία ή και νωρίτερα. Σε λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις, τα λεμφαγγεία τα βγάζουν πέρα για μερικά χρόνια και το πρόβλημα εμφανίζεται αργότερα. Αν εμφανιστεί πριν την ηλικία των 35 ετών, το λεμφοίδημα ονομάζεται πρώιμο (είναι συχνότερο), ενώ αν εμφανιστεί μετά τα 35, όψιμο.

Η έναρξη του λεμφοιδήματος είναι συχνά ύπουλη και προοδευτική και μπορεί να κάνει την εμφάνισή του σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση στους λεμφαδένες, μήνες ή ακόμη και χρόνια μετά την επέμβαση. Το λεμφοίδημα εμφανίζεται συχνότερα σε εκείνη την ομάδα των ασθενών που χρειάστηκε να υποβληθούν και σε συμπληρωματική ακτινοθεραπεία μετά τη χειρουργική επέμβαση του λεμφαδενικού καθαρισμού.

Το συγγενές λεμφοίδημα από την άλλη, αποτελεί την κατάσταση όπου οι ασθενείς γεννιούνται με απλασία ή υποπλασία των λεμφαδένων της βουβωνικής ή της μασχαλιαίας χώρας και σταδιακά μέσα στα επόμενα χρόνια εμφανίζουν διόγκωση των άκρων.

Η πρόοδος της ασθένειας περιλαμβάνει πάχυνση του δέρματος του πάσχοντος μέλους, αυξημένη παρουσία κυστιδίων, αλλαγές του χρώματος του δέρματος και συχνές τοπικές λοιμώξεις. Οι υποτροπιάζουσες υποκλινικές λοιμώξεις οδηγούν σε σταδιακή ανάπτυξη ίνωσης και περαιτέρω διακοπή της λεμφικής κυκλοφορίας. Η περιορισμένη τοπική υγιεινή προκαλεί δευτερογενείς λοιμώξεις και εξέλιξη της νόσου σε ελεφαντίαση.

Το πρήξιμο μπορεί να αφορά το (άκρο) πόδι, τα δάκτυλα, την κνήμη ή και ολόκληρο το κάτω μέλος. Στην αρχή το πρήξιμο παρατηρείται μόνο στο τέλος της ημέρας και υποχωρεί με τη νυκτερινή κατάκλιση. Όμως, αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, το υγρό μένει μόνιμα στο μέλος με συνέπεια την αύξηση της μάζας του λίπους και τη δημιουργία ινώδους ιστού. Το δέρμα παχαίνει και σκληραίνει, αλλά συνήθως δεν εμφανίζονται δερματικές αλλοιώσεις.

Μερικές φορές, μπορεί να υπάρχουν συμπτώματα όπως ήπιος πόνος και αίσθημα βάρους ή σφιξίματος.

Το λεμφοίδημα μπορεί να γίνεται εντονότερο όταν ο καιρός είναι ζεστός, μετά από παρατεταμένη χρήση του μέλους ή πριν από την έμμηνο ρύση.

Άλλες αιτίες λεμφοιδήματος

Λεμφοίδημα μπορεί να συμβεί σε ασθενείς με βλάβη των λεμφαγγείων ενός άνω ή κάτω μέλους, που οφείλεται σε εγχείρηση, τραύμα, ακτινοθεραπεία για καρκίνο, καρκινική προσβολή των λεμφαδένων, αρθρίτιδα (ρευματοειδής, ψωριασική), δήγμα εντόμου ή φιδιού.

Ενδέχεται επίσης το λεμφοίδημα να είναι το αποτέλεσμα οξείας λοίμωξης. Τότε εκδηλώνεται απότομα και συνοδεύεται από ψηλό πυρετό και ρίγη. Το μέλος είναι πρησμένο, ερυθρό και θερμό, ενώ μπορεί να εμφανιστούν ερυθρές γραμμές στο δέρμα (λεμφαγγειΐτιδα) και οι λεμφαδένες της περιοχής να είναι διογκωμένοι και ευαίσθητοι.

Υπάρχουν τέλος μερικά πολύ σπάνια τροπικά παράσιτα που προσβάλλουν και κλείνουν τα λεμφαγγεία (Φιλαρίαση). Αυτά δεν ζουν στην Ευρώπη.

Οι παραπάνω τύποι λεμφοιδήματος ονομάζονται δευτεροπαθές λεμφοίδημα.

Συμπτώματα

Εκτός από τη δυσμορφία από το πρήξιμο, το λεμφοίδημα μπορεί να προκαλέσει προβλήματα ειδικά αν δεν διατηρείται υπό έλεγχο.

Χωρίς θεραπεία στο χρόνιο λεμφοίδημα, το δέρμα παχαίνει και μπορεί να εμφανίσει μικρές φυσαλίδες. Ακόμη και ένας μικροτραυματισμός, όπως σχάση, γρατζουνιά, δήγμα εντόμου ή μυκητιάση των δακτύλων του ποδιού, μπορεί να προκαλέσουν λοίμωξη. Η λοίμωξη του λίπους κάτω από το δέρμα ονομάζεται κυτταρίτιδα. Επανειλημμένα επεισόδια κυτταρίτιδας προκαλούν περαιτέρω βλάβη των λεμφαγγείων. Πρέπει να παίρνετε στα σοβαρά κάθε πληγή όσο μικρή κι αν είναι.

Σε λεμφοίδημα άκρου ποδός, η δημιουργία άτονων ελκών (δηλαδή, πληγών που δεν κλείνουν) είναι σπάνια αλλά μπορεί να συμβεί.

Προοδευτική αύξηση του όγκου (οίδημα) του μέλους, αρχικά περιφερικά και αργότερα και προς τα κεντρικά σημεία.

Ασύμμετρο οίδημα (ένα μέλος).

Αίσθημα βάρους, δυσκαμψίας και δυσλειτουργίας.

Σκλήρυνση των μαλακών ιστών (αύξηση συνδετικού ιστού).

Πιθανές αλλαγές της επιδερμίδας λόγω λοιμώξεων ή υπερκεράτωσης.

Χαρακτηριστικό εντύπωμα μετά από πίεση, το οποίο εξαφανίζεται μετά την παύση αυτής.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Το λεμφοίδημα μπορεί συνήθως να διαγνωστεί με βάση το ιστορικό και την αντικειμενική εξέταση μόνο. Όμως όταν η διάγνωση δεν είναι ξεκάθαρη, απαιτούνται εξετάσεις για να αποκλειστούν άλλες αιτίες του πρηξίματος. Η χρόνια φλεβική ανεπάρκεια μπορεί να αποκλειστεί με υπερηχογράφημα triplex φλεβών του μέλους. Η ύπαρξη μάζας στην κοιλιά που πιέζει φλέβες ή λεμφαγγεία μπορεί να αποκλειστεί με απλό υπερηχογράφημα ή αξονική τομογραφία.

Η εξέταση που μπορούμε να κάνουμε για επιβεβαίωση της διάγνωσης του λεμφοιδήματος είναι το σπινθηρογράφημα των λεμφαγγείων (ή λεμφαγγειογραφία με ραδιοϊσότοπα). Γίνεται ένεση πολύ μικρής ποσότητας ραδιενεργού υγρού μεταξύ των δακτύλων και των δυο ποδιών, το οποίο προσλαμβάνεται από το λεμφικό σύστημα. Παίρνουμε εικόνες των κάτω μελών με γ-camera κάθε λίγο. Με αυτή την τεχνική μετράται η ταχύτητα με την οποία μεταφέρεται το υγρό διαμέσου του λεμφικού συστήματος προς τα πάνω και προσδιορίζεται κάθε καθυστέρηση. Η εξέταση αυτή έχει μεγάλη ακρίβεια, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις είναι περιττή, αφού η διάγνωση γίνεται συνήθως κλινικά.

Σύμφωνα με τη Διεθνή Λεμφολογική Εταιρεία καθορίστηκαν τα στάδια στα οποία κατατάσσονται οι ασθενείς που πάσχουν από λεμφοίδημα.

Ο διαχωρισμός της ασθένειας σε στάδια βοηθάει στην εφαρμογή της κατάλληλης θεραπευτικής μεθόδου σε κάθε περίπτωση. 

Στάδιο 0

Είναι η υποκλινική κατάσταση όπου τα λεμφαγγεία έχουν τραυματιστεί και η λεμφική οδός έχει διαταραχθεί. Δεν παρατηρείται οίδημα στην πάσχουσα περιοχή, όμως οι ασθενείς βρίσκονται σε κίνδυνο ανάπτυξης λεμφοιδήματος μήνες ή και χρόνια αργότερα. Σε περίπτωση εμφάνισης στοιχείων λεμφοιδήματος η άμεση αντιμετώπιση μπορεί να ελέγξει ικανοποιητικά την πρόοδο της νόσου.

Στάδιο Ι ή αναστρέψιμο στάδιο

Αποτελεί πρώιμο στάδιο λεμφοιδήματος και εμφανίζεται με συσσώρευση λέμφου πλούσιας σε πρωτεϊνη στην πάσχουσα περιοχή που όμως αποκαθίσταται με ανύψωση του μέλους. Επίσης εμφανίζεται ήπιο εντύπωμα μετά την πίεση, που όμως εξαφανίζεται σχεδόν άμεσα. Στο στάδιο Ι το λεμφοίδημα επιστρέφει σύντομα μετά την επανατοποθέτηση του άκρου στη φυσιολογική του θέση. Η έγκαιρη θεραπεία σε αυτό το στάδιο μπορεί να ελέγξει συχνά την κατάσταση και να αποτρέψει την επιδείνωση του λεμφοιδήματος.

Στάδιο ΙΙ ή μη αναστρέψιμο στάδιο

Χαρακτηρίζεται από εμφάνιση έντονου οιδήματος και δημιουργίας ίνωσης. Δεν δημιουργούνται εύκολα εντυπώματα από πίεση λόγω της σκληρίας του μέλους. Η ανύψωση του πάσχοντος άκρου δεν μειώνει το οίδημα. Στο στάδιο αυτό σταδιακά εμφανίζεται αύξηση της ίνωσης και της σκληρίας και επιδείνωση του λεμφοιδήματος με αλλαγές στην εμφάνιση του δέρματος.

Στάδιο ΙΙΙ ή Λεμφοστατική Ελεφαντίαση

Αποτελεί το πλέον προχωρημένο στάδιο λεμφοιδήματος με εικόνα ελεφαντίασης. Στο στάδιο αυτό δεν δημιουργούνται εντυπώματα, η ίνωση είναι πολύ έντονη και το πάσχον δέρμα εμφανίζει θηλώματα και υπερκερατωσικές βλάβες.

Ποια είναι η θεραπεία;

Το λεμφοίδημα είναι χρόνιο πρόβλημα. Δεν υπάρχουν συντηρητικά ή χειρουργικά μέτρα που θα αποκαταστήσουν πλήρως το προσβεβλημένο μέλος. Όμως πρέπει να διατηρείται υπό έλεγχο ώστε να μη συμβούν επιπλοκές αργότερα.

Ο σκοπός της θεραπείας είναι: 

• Μείωση του όγκου του μέλους 

• Αποκατάσταση της κινητικότητας και του εύρους κίνησης των αρθρώσεων 

• Αποτροπή μολύνσεων 

• Βελτίωση της ψυχολογικής κατάστασης του ασθενούς 

• Βελτίωση της αισθητικής του ασθενούς 

Ο κύριος στόχος είναι ο έλεγχος του οιδήματος. Αυτό επιτυγχάνεται με τη διατήρηση του μέλους σε ανάρροπη θέση, την πιεστική επίδεσή του με επιδέσμους ή κατάλληλες κάλτσες, το μασάζ λεμφικού τύπου και τη χρήση αντλιών με αεροθαλάμους διαλείπουσας συμπίεσης. Ο ασθενής πρέπει να φορεί την ελαστική συμπίεση σταθερά σ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Σπανίως μπορεί να βοηθήσουν τα διουρητικά.

Διατήρηση του μέλους σε ανάρροπη θέση και τακτική άσκηση –  Όποτε ανυψώνετε το πόδι σας, τα υγρά αποστραγγίζονται απ’ αυτό. Βάζετε το πόδι σας ψηλά οποτεδήποτε μπορείτε. Ανυψώστε το κάτω μέρος του κρεβατιού σας (περίπου 15 εκ.), ώστε τα πόδια να είναι λίγο ψηλότερα από το κεφάλι. Η άσκηση, όπως το βάδισμα, σε συνδυασμό με τις παρακάτω θεραπείες θα είναι επίσης ευεργετική.

Πιεστική επίδεση του μέλους με επιδέσμους ή κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης – Η συμπίεση απαιτείται για να απομακρύνει το υγρό από τα κάτω μέλη σας όταν στέκεστε. Αρχικά θα απαιτηθούν επίδεσμοι, για να απομακρύνουν το χειρότερο μέρος του πρηξίματος, πριν χρησιμοποιηθούν οι κάλτσες.

Αν βάλετε τις κάλτσες ενώ το πόδι είναι πολύ πρησμένο, δεν θα εφαρμόσουν καλά και γι’ αυτό είναι σημαντικό προηγουμένως να μειώσετε το πρήξιμο με κάποιο τρόπο (π.χ. με ελαστική επίδεση ή με χρήση αντλίας διαλείπουσας συμπίεσης).

Οι κάλτσες για λεμφοίδημα θα πρέπει να εφαρμόζουν κατάλληλα και βέβαια να είναι πολύ πιο σφικτές από τις συνηθισμένες κάλτσες. Αν το πρήξιμο περιορίζεται κάτω από το γόνατο, μπορείτε να χρησιμοποιείτε κάλτσα κάτωθεν γόνατος. Συνήθως χρησιμοποιούμε κλάσης 2 (25-35 mmHg) ή κλάσης 3 (35-45 mmHg), όμως μπορεί να απαιτηθεί και η πιο ισχυρή κλάση 4 (45-60 mmHg).

Χρήση αντλίας με αεροθαλάμους διαλείπουσας συμπίεσης [External Pneumatic Compression, EPC] – Παρά τη χρήση συμπιεστικών καλτσών μερικοί άνθρωποι διαπιστώνουν ότι υπάρχει κάποιο πρήξιμο στο τέλος της ημέρας. Η συσκευή EPC είναι μια μπότα με αεροθαλάμους που φουσκώνει και ξεφουσκώνει και αποστραγγίζει το υγρό από το μέλος. Η συσκευή χρησιμοποιείται συνήθως το βράδυ για να διώξει το υγρό που μαζεύτηκε παρά τη χρήση της κάλτσας.

Αν ο ιατρός σας πιστεύει ότι χρειάζεστε αυτή τη θεραπεία, καλό είναι να δοκιμάσετε μια τέτοια συσκευή πριν αποφασίσετε να την αγοράσετε.

Μασάζ «λεμφικού τύπου» – Σε αρκετές περιπτώσεις, το λεμφοιδηματικό μέλος μπορεί να ωφεληθεί από τέτοιο μασάζ, υπό την προϋπόθεση ότι γίνεται σωστά από κατάλληλα εκπαιδευμένο θεραπευτή. Αυτή η θεραπεία δεν ενδείκνυται αν υπάρχει οξεία φλεγμονή, κακοήθης όγκος, θρόμβωση ή μείζον καρδιακό πρόβλημα.

Μπορεί να γίνει εγχείρηση για λεμφοίδημα;

Μόνο σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις. Σχεδόν όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις για λεμφοίδημα συνοδεύονται από εκτεταμένες ουλές και δεν συνιστώνται για μικρού ή μέτριου βαθμού λεμφοίδημα.

Σε επιλεγμένους ασθενείς με μεγάλου βαθμού λεμφοίδημα που δεν ανταποκρίνονται καλά στη συντηρητική θεραπεία, μπορεί να προσφέρει μεγάλης διάρκειας όφελος μια νεότερη χειρουργική μέθοδος που ονομάζεται περιμετρική λιποαναρρόφηση

Τι μπορεί να κάνετε για να μην επιδυνωθεί το λεμφοίδημα;

Αν το λεμφικό σύστημα των κάτω μελών δε λειτουργεί καλά, είναι σημαντικό να φροντίζετε τα πόδια σας με μεγάλη επιμέλεια.

• Απαιτείται τακτική υγιεινή του δέρματος, ιδίως στις πτυχές του και μεταξύ των δακτύλων για πρόληψη λοιμώξεων. Είναι σημαντικό να θεραπευτεί ενωρίς κάθε λοίμωξη, περιλαμβανομένης και της μυκητίασης. Κάθε λοίμωξη είναι δυνατό να καταστρέψει λεμφαγγεία και να χειροτερέψει το πρήξιμο. Σε περίπτωση υποτροπιάζουσας λοίμωξης του δέρματος, μπορεί να απαιτηθεί να πάρετε αντιβιοτικά σε μικρή δόση αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα
• Να αποφεύγετε κοψίματα, γρατζουνιές, δήγματα εντόμων, διαστρέμματα, εγκαύματα κλπ. Ακόμη και ο ελάχιστος μικροτραυματισμός πρέπει να αντιμετωπίζεται σοβαρά
• Διατηρείτε φυσιολογικό σωματικό βάρος
• Προσπαθείτε να ασκείστε τακτικά, περιορίζοντας την ορθοστασία και την καθιστική ζωή
• Φυσικά, μην αμελείτε τη χρήση της κάλτσας σας

Η Διατροφή

Η Διατροφή και ο μεταβολισμός είναι σημαντικοί παράγοντες στην επιτυχία της θεραπείας του λεμφοιδήματος.

Πρώτη και πιο βασική συμβουλή είναι η λήψη αρκετής ποσότητας υγρών. Ο ασθενής θα πρέπει να λαμβάνει ως δύο λίτρα νερό την ημέρα. Τα ροφήματα από βότανα επίσης συστήνονται για την κάλυψη των αναγκών σε υγρά.

Περιορίστε το αλάτι γιατί προκαλεί κατακράτηση νερού στο σώμα. Ο ασθενής πρέπει να προσέχει και το 'κρυμμένο' αλάτι σε πιάτα τυριού και κρέατος, όπως και σε άλλες τροφές.

Πρόσθετα, αν ο ασθενής είναι υπέρβαρος, συστήνεται μια δίαιτα φτωχή σε θερμίδες και  πρωτεΐνες. Προσοχή στην υπερβολική κατανάλωση κρέατος!

Πηγές 
Medifocus Guidebook on Lymphedema, 
Ζαχαρίας Ανδρουλάκης, Aγγειοχειρουργός
www.angioparemvasi.gr/aggeiakes-pathiseis/lemfoidima/

Διαβάστε επίσης

Πότε διογκώνονται (πρήζονται) οι λεμφαδένες; Πόσο επικίνδυνο είναι; Ποιες εξετάσεις βοηθούν στην διάγνωση;

Τι είναι ο φρουρός λεμφαδένας; Σε τι χρησιμεύει και πώς γίνεται η ανίχνευση του; Ποια τα οφέλη της βιοψίας και ποια η διαγνωστική ακρίβεια της μεθόδου;

Πονόλαιμος από αμυγδαλές. Αμυγδαλίτιδα οξεία και χρόνια. Πώς θα καταλάβετε που οφείλεται και τι να πάρετε;

Κωνσταντίνου Λούβρου
του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ο πόνος στο λαιμό είναι σύμπτωμα πολλών παθήσεων. Συνήθως, ο πονόλαιμος οφείλεται σε ιογενείς φλεγμονές που προκαλούν τη γρίπη ή το κρυολόγημα. Η αμυγδαλίτιδα είναι από τις συνηθέστερες αιτίες πονόλαιμου.

Η αμυγδαλίτιδα είναι η φλεγμονή των παρίσθμιων αμυγδαλών που οφείλεται σε μικρόβια ή ιούς. Είναι συχνή νόσος της παιδικής ηλικίας (μεταξύ 5 και 10 ετών) ενώ σπάνια εμφανίζεται σε ηλικιωμένα άτομα (ιδίως μετά τα 50). Οι αμυγδαλές είναι όργανα στο πίσω μέρος του λαιμού. Είναι πολύ μικρές όταν το παιδί γεννιέται. Σταδιακά, το μέγεθός τους αυξάνεται, έως την ηλικία των 6 ή 7 ετών. Στη συνέχεια συρρικνώνονται, αλλά δεν εξαφανίζονται όπως τα κρεατάκια.
 Οι αμυγδαλές έχουν φθάσει στο μέγιστο μέγεθός τους όταν το παιδί πλησιάζει στην ηλικία των 6 ή 7 ετών και το αναπνευστικό του είναι εκτεθειμένο σε μία ποικιλία λοιμωδών παραγόντων (μικροοργανισμών). Τα στοιχεία που παράγουν οι αμυγδαλές βοηθούν στον έλεγχο των λοιμώξεων της μύτης και του λαιμού.

Μικροβιακής αιτιολογίας

Εάν όμως ο πυρετός ανέβει απότομα (39 και πάνω), το πύον είναι σαν κομμάτια πάνω στις αμυγδαλές, επίσης το παιδί παραπονιέται συχνά και για πόνο στην κοιλιακή χώρα και νιώθει πολύ άσχημα, τότε πιθανότατα πρόκειται για αμυγδαλίτιδα, που οφείλεται σε κάποιο μικρόβιο, συνήθως στρεπτόκοκκο.

Ιογενούς αιτιολογίας

Εάν το παιδί σας παραπονιέται για πόνο στο λαιμό, έχει μέτριο πυρετό (κάτω από 39), πονάνε τα κόκαλά του, αλλά η γενική του κατάσταση δεν είναι και πολύ άσχημη, τότε είναι πιθανό να πρόκειται για ιογενή αμυγδαλίτιδα. 

Πονόλαιμο όμως προκαλεί και ο κοροναϊός. Είναι σύμπτωμα που παρατηρείται στο 13,9% των ασθενών. 

Έτσι ένας ελαφρά ξηρός λαιμός το πρωί μπορεί να σας κάνουν να φοβάστε ότι έχετε προσβληθεί από τον κοροναϊό.

Σύμφωνα με ειδικούς, ωστόσο, υπάρχουν μερικοί τρόποι για να διαπιστώσετε εάν ο πονόλαιμος οφείλεται σε COVID-19, ή σε κάτι άλλο εντελώς διαφορετικό.

Νιώθεις ότι πρέπει να “καθαρίζεις” τον λαιμό σου συχνά;

Ο αλλεργιολόγος δρ. Marc Goldstein λέει ότι είναι πιθανό ο πονόλαιμος να οφείλεται σε αλλεργίες. Σε σχετικό του άρθρο ανέφερε ότι οι αλλεργίες προκαλούν συχνά υγρό να στάζει ελαφρά στο πίσω μέρος της ρινικής οδού. Μετά από λίγο σας κάνει να θέλετε να «καθαρίσετε τον λαιμό σας». Έτσι, εάν αισθάνεστε συχνά ότι θέλετε να καθαρίζετε τον λαιμό σας, είναι πολύ πιθανό να έχετε κάποια αλλεργία και όχι COVID-19.

Όταν παίρνεις αντιισταμινικά, μειώνεται ο πονόλαιμος;

Εάν έχετε αλλεργίες, είναι πιθανό να αντιμετωπίσετε συμπτώματα όπως φαγούρα στον λαιμό, μάτια που δακρύζουν περισσότερο, φτέρνισμα, συμφόρηση και καταρροή, λέει ο δρ. Goldstein. Ωστόσο, αυτά τα συμπτώματα (συμπεριλαμβανομένου του πονόλαιμου) θα πρέπει να βελτιωθούν σημαντικά εάν παίρνετε αντιισταμινικό. Εάν δεν αισθάνεστε καθόλου ότι τα συμπτώματά σας βελτιώνονται, ο πονόλαιμος θα μπορούσε να οφείλεται σε κάτι άλλο, συμπεριλαμβανομένης της COVID-19.

Έχεις μεταλλική γεύση στο στόμα σου;

Εάν αισθάνεστε μεταλλική γεύση στο στόμα σας, αυτό θα μπορούσε να είναι ένδειξη ότι ο πονόλαιμος ΔΕΝ οφείλεται σε κοροναϊό. Σύμφωνα με την δρ. Sheneen Lalani, αυτό συμβαίνει συνήθως όταν έχετε γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.

Σύμφωνα με την κλινική Mayo οι ασθενείς με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση συνήθως εμφανίζουν παλινδρόμηση οξέος τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, κάτι που μπορεί να επιδεινωθεί από το κάπνισμα, τα μεγάλα γεύματα, το να τρώει κανείς αργά το βράδυ, τα πολλά λιπαρά ή τηγανητά τρόφιμα, το αλκοόλ ή τον καφέ και το να παίρνει ορισμένα φάρμακα, όπως ασπιρίνη.

Είναι οι λεμφαδένες σου πρησμένοι και ευαίσθητοι στο ψηλάφισμα;

Ο πονόλαιμος μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα λοίμωξης από στρεπτόκοκκο. Σύμφωνα με τον δρ. Goldstein, ο στρεπτόκοκκος συχνά προκαλεί πρήξιμο και ευερεθιστότητα στους λεμφαδένες, προκαλώντας πόνο όταν καταπίνετε. Μπορεί επίσης να παρατηρήσετε ερυθρότητα και λευκά μπαλώματα ή πύον στο πίσω μέρος του λαιμού ή των αμυγδαλών σας.

 

Τα συμπτώματα της αμυγδαλίτιδας (οξείας και χρόνιας) είναι:

Η νόσος χαρακτηρίζεται από απότομη έναρξη των συμπτωμάτων, υψηλό πυρετό και κακή γενική κατάσταση. Ο ασθενής αναφέρει πόνο στο λαιμό, ιδίως όταν καταπίνει, που μπορεί να χτυπάει στα αυτιά.

* Πονόλαιμος που δυσκολεύει την κατάποση

* Κόκκινες και πρησμένες αμυγδαλές, οι οποίες ορισμένες φορές καλύπτονται από κίτρινες κηλίδες

* Πυρετός

* Πρησμένοι αδένες στον λαιμό

* Αναπνοή από το στόμα, ροχαλητό και έρρινη φωνή

* Δυσάρεστη αναπνοή.

* Διόγκωση των λεμφαδένων

Η αμυγδαλίτιδα είναι μεταδοτική με τα σταγονίδια του σάλιου, γι’ αυτό συνήθως προσβάλλονται τα παιδιά στο σχολείο, όπου μπορεί η νόσος να πάρει και επιδημική μορφή.

Η νόσος διαρκεί συνήθως 4 – 5 ημέρες. Η θεραπεία απαιτεί βασικά κατάκλιση, τοπική αντισηψία με γαργάρες και χορήγηση παυσίπονων φαρμάκων. Εφόσον το αίτιο είναι μικροβιακό επιβάλλεται η χορήγηση του κατάλληλου αντιβιοτικού. Η δοσολογία, η οδός χορήγησης (από το στόμα ή από τη φλέβα) και ο χρόνος της αντιβιοτικής αγωγής, εκτιμώνται ανάλογα σε κάθε περίπτωση, ώστε να διασφαλίζεται η αποφυγή των επιπλοκών και η πλήρης αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς. Η διάρκεια χορήγησης δεν πρέπει να είναι μικρότερη των 10 ημερών για να αποφεύγεται η εμφάνιση ανθεκτικών στελεχών των μικροβίων.

Αποφύγετε τα κρύα, καυτά ή  πικάντικα φαγητά που μπορεί να ερεθίσουν το λαιμό σας  περισσότερο. 
Αυξήστε τα υγρά που πίνετε και ιδιαίτερα νερό και φρέσκο χυμό πορτοκάλι που είναι πλούσιος σε βιταμίνη C και έτσι ενισχύει την άμυνα του οργανισμού και βοηθά στην ανάρρωσή του. 
Πίνετε ζεστά (όχι καυτά) ροφήματα. Το ζεστό τσάι με μέλι (το πιο αγαπημένο σπιτικό γιατρικό) μπορεί να ανακουφίσει το ¨τσούξιμο¨ στο λαιμό καθώς και στη ρευστοποίηση τυχών εκκρίσεων από τη μύτη ή το στόμα.

Αν η θεραπεία της αμυγδαλίτιδας είναι ελλιπής,  η τοξικότητα του μικροβίου μεγάλη και η άμυνα του οργανισμού χαμηλή μπορεί να εμφανισθούν επιπλοκές όπως το περιαμυγδαλικό απόστημα, το πλάγιο, η, οπισθοφαρυγγικό απόστημα κ.α. Οι συχνές προσβολές ή υποτροπές της οξείας αμυγδαλίτιδας προκαλούν την επίμονη φλεγμονή των παρίσθμιων αμυγδαλών, που χαρακτηρίζεται ως χρόνια αμυγδαλίτιδα και είναι πιο συχνή στους ενήλικες.
 Οι αμυγδαλές είναι είτε υπερτροφικές είτε ατροφικές.

Η χρόνια αμυγδαλίτιδα προκαλείται από τους ίδιους παθογόνους παράγοντες που προκαλούν την οξεία αμυγδαλίτιδα. Συνήθως υπάρχει κακοσμία λόγω της παρουσίας βυσμάτων στις αμυγδαλές.
 Τα συμπτώματα είναι επίμονος ελαφρός πόνος στην κατάποση, αίσθημα πνιγμού ή κόμπου στο λαιμό, δεκατική πυρετική κίνηση, πόνος στις αρθρώσεις, διογκωμένοι λεμφαδένες.

Η θεραπεία είναι χειρουργική. Η αμυγδαλεκτομή συνιστάται πάντοτε όταν η αμυγδαλίτιδα οφείλεται σε στρεπτόκοκκο για την αποφυγή των επιπλοκών, δεδομένου ότι οι χρονίως φλεγμαίνουσες αμυγδαλές θεωρείται ότι αποτελούν εστία λοιμώξεως για τον οργανισμό.

Οι επιπλοκές της αμυγδαλίτιδας είναι τοπικές όπως π.χ αποστήματα στις γειτονικές προς τις αμυγδαλές περιοχές και συστηματικές όπως ο ρευματικός πυρετός (κατά τον οποίο προσβάλλονται οι αρθρώσεις και η καρδιά) και η σπειραματονεφρίτιδα που αφορά στους νεφρούς.

Οι ενδείξεις της αμυγδαλεκτομής μπορεί να διακριθούν σε απόλυτες όταν το χειρουργείο είναι απαραίτητο και σε σχετικές όταν το χειρουργείο μπορεί να αποφευχθεί ανάλογα με την περίπτωση. Οι απόλυτες ενδείξεις είναι η μεγάλη υπερτροφία που προκαλεί δυσκολία στην αναπνοή, το περιαμυγδαλικό απόστημα και όλες οι επιπλοκές της αμυγδαλίτιδας, η χρόνια αμυγδαλίτιδα  και κυρίως η στρεπτοκοκκική και η υπόνοια όγκου των αμυγδαλών.

Η ηλικία των ασθενών δεν αποτελεί καμία αντένδειξη και μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε ηλικία αρκεί να υπάρχει η ένδειξη.

 Σε παιδιά ηλικίας μικρότερης των 4 ετών θα πρέπει να γίνεται αμυγδαλεκτομή μόνον εφόσον αυτό κρίνεται εντελώς απαραίτητο.

Διαβάστε επίσης

• Ξυπνάτε από τον βήχα; Ποια είναι η αιτία και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί; Πότε πρέπει να ανησυχήσετε; 
• Λοιμώδης μονοπυρήνωση, η νόσος του φιλιού και της διασκέδασης. Πώς μεταδίδεται, τι προκαλεί και ποια η θεραπεία;
• Μύθοι και Αλήθειες για τα Αντιβιοτικά, ομιλία της Ε. Γιαμαρέλλου στον Δήμο Αμαρουσίου
• Τα τρία νέα συμπτώματα κοροναϊού με βάση το CDC. Τα υπόλοιπα συμπτώματα
• Έχετε πονόλαιμο; Πώς θα καταλάβετε αν είναι κοροναϊός ή κάτι άλλο;
  

Πριν ένα χρόνο κατάφεραν να χωρίσουν τα σιαμαία. Τώρα γιόρτασαν τα πρώτα τους γενέθλια

 medlabnews.gr iatrikanea

Δύο πρώην σιαμαία αδέρφια γιορτάζουν τα πρώτα τους γενέθλια μαζί ένα χρόνο μετά τον χωρισμό τους.

Τα δίδυμα αδέρφια γιόρτασαν τα πρώτα τους γενέθλια μαζί ένα χρόνο μετά τον διαχωρισμό τους ύστερα από μια πετυχημένη εξάωρη επέμβαση.

Ο Zayne και ο Zion γεννήθηκαν στο νοσοκομείο University College του Λονδίνου τον Απρίλιο του 2023, προτού χειρουργηθούν λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο.

Τα δύο μωρά γεννήθηκαν ενωμένα στο στήθος και στο κοιλιακό τοίχωμα, μοιράζονταν ένα συκώτι, ορισμένα αιμοφόρα αγγεία και μύες.

Ο πατέρας τους Christian Moses, 35 ετών, και η μητέρα τους Primrose, 33 ετών, δήλωσαν ότι ο δεσμός που θα έχουν θα είναι διαφορετικός από τα άλλα αδέλφια.

Ο Christian είπε ότι είναι «εκπληκτικό» το πόσο κοντά είναι καθώς ακολουθούν ο ένας τον άλλον, περιγράφοντάς το ως «υπέροχο». Είπε μάλιστα ότι αν ένας από αυτούς φύγει χωρίς τον άλλον αρχίζουν να κλαίνε

«Είναι τόσο κοντά και είναι μαζί για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε ο δεσμός τους είναι πιο ιδιαίτερος από ό,τι αν δεν ήταν σιαμαία», δήλωσε στη Mirror.

Η μητέρα είπε ότι τα δίδυμα τώρα «ευδοκιμούν» και μπουσουλάνε ενώ λένε «μπαμπά», αν και όχι ακόμα «μαμά».

Και τα δύο δίδυμα βρίσκονται πλέον στο σπίτι τους, αφού πέρασαν μήνες στο νοσοκομείο πριν και μετά την επέμβαση.

Η μητέρα τους έμεινε μαζί τους στο Λονδίνο από τη γέννησή τους, ενώ ο μπαμπάς πηγαινοερχόταν από το σπίτι του στο Middlesbrough για να φροντίζει τα μεγαλύτερα παιδιά του ζευγαριού, τον Joshua, έξι ετών, και τον Jonathan, τεσσάρων ετών.

Το ζευγάρι είχε γνωριστεί κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο πανεπιστήμιο Teesside και μοιράζεται ισχυρή χριστιανική πίστη.

Αναφέρονται στους γιους τους ως τα «θαυματουργά δίδυμα του Μωυσή».

Ο Κρίστιαν, διευθυντής έργων NHS και πάστορας που ίδρυσε την Pillar Ministries International, δήλωσε ότι η εμπειρία ήταν «πολύ δύσκολη». Θυμήθηκε μια φορά που η σύζυγός του είπε ότι ήταν πολύ εξαντλημένη και χρειαζόταν βοήθεια, αλλά δεν μπορούσε να πάει στο Λονδίνο για να την επισκεφθεί.

Ο πάστορας είπε ότι βρήκε δύναμη στο Θεό και υποστήριξη από τους φίλους του. Η επέμβαση διαχωρισμού των διδύμων έγινε στο νοσοκομείο Great Ormond Street του Λονδίνου, όπου η οικογένεια είπε ότι τους στάθηκαν με «καταπληκτική» φροντίδα. Και οι δύο γονείς εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους για την ιατρική ομάδα που φρόντισε τους γιους τους.

Για να γιορτάσουν τα γενέθλια των αγοριών την Τετάρτη της περασμένης εβδομάδας η οικογένεια διοργάνωσε ένα πάρτι το Σάββατο. Ο πατέρας δήλωσε ότι όπως όλοι οι νέοι άνδρες, έτσι και οι γιοι του αρέσκονται στην εξερεύνηση και αυτή τη στιγμή τον κρατούν πολύ απασχολημένο.

Conjoined twin brothers celebrate their first birthday together one year after they were separated in a six hour operation https://t.co/7n1EChaN8Z pic.twitter.com/ojEd5RwDLQ

— Daily Mail Online (@MailOnline) April 29, 2024

Ο Φιλάνθρωπος γιατρός, καθηγητής χειρουργικής, Θεόδωρος Αρεταίος.

 medlabnews.gr iatrikanea

Το1893 έφυγε από τη ζωή ο ευεργέτης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεόδωρος Αρεταίος, καθηγητής Ιατρικής και συγγραφέας ιδιαίτερα αξιόλογων επιστημονικών συγγραμμάτων.

Επιφανής Έλληνας χειρουργός, καθηγητής της Ιατρικής, συγγραφέας επιστημονικών συγγραμμάτων περί χειρουργικής και ευεργέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Θεόδωρος είχε γεννηθεί στο Ναύπλιο στις 2 Αυγούστου 1829 φέροντας το επίθετο Κωνσταντινίδης – ο πατέρας του, αρχιτέκτονας το επάγγελμα, καταγόταν από τη Σμύρνη. Το 1848 ο Κωνσταντινίδης ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σπούδασε με στερήσεις ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ακολούθως, με τη συνδρομή του βασιλιά Όθωνος, μετέβη στο Βερολίνο, προκειμένου να ολοκληρώσει τις ιατρικές σπουδές του, όπερ και εγένετο το 1853, όταν αναγορεύτηκε διδάκτωρ Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου.

Αφού εργάσθηκε επί τριετία σε χειρουργικές κλινικές του Βερολίνου, της Βιέννης και των Παρισίων επανήλθε στην Αθήνα το 1856 και διορίσθηκε γιατρός στη νεοϊδρυθείσα Αστυκλινική. Τότε άλλαξε το επώνυμό του από Κωνσταντινίδης σε Αρεταίος, ως φόρο τιμής στον ονομαστό Καππαδόκη γιατρό του δευτέρου μ.Χ. αιώνα.

Αφού εργάστηκε επί τρία έτη σε νοσοκομεία του Βερολίνου, της Βιέννης και των Παρισίων, με ειδίκευση στη χειρουργική, ο Κωνσταντινίδης επέστρεψε στην Αθήνα, όπου μετέτρεψε κατόπιν βασιλικού διατάγματος το επώνυμό του σε Αρεταίος, προς τιμήν ενός πρωτοπόρου Έλληνα ιατρού από την Καππαδοκία, που έζησε τον 1ο/2ο αιώνα μ.Χ.

Το 1857 ο Αρεταίος διορίστηκε προϊστάμενος του χειρουργικού τμήματος στην τότε ιδρυθείσα Αστυκλινική.

Στις μετέπειτα δεκαετίες διετέλεσε υφηγητής της Εγχειρητικής και Επιδεσμολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1863), έκτακτος καθηγητής της Χειρουργικής (1864), τακτικός καθηγητής της Χειρουργικής (1870), κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής (1873-1874) και πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1879-1880).

Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τις επιστημονικές πραγματείες «Η χειρουργία παρ’ Έλλησιν», «Ανάλεκτα χειρουργικά», «Περί των προόδων της χειρουργίας», «Η ηλεκτροκαυστική εφηρμοσμένη εις χειρουργικάς εγχειρήσεις», «Περί της ισχαίμου αγωγής» κ.α. Από το 1860 έως το 1861 εξέδιδε την ιατρική εφημερίδα «Ασκληπιός».

Εκτός του σεβασμού και της εκτίμησης, με την οποία τον περιέβαλε ο επιστημονικός κόσμος και το κοινό για για τη χειρουργική του ικανότητα, ο Θεόδωρος Αρεταίος ήταν αγαπητός και λατρευόταν από τους φοιτητές του για τη μειλιχιότητα και το ακριβοδίκαιο του χαρακτήρα του. Πέθανε στην Αθήνα στις 24 Μαρτίου 1893, σε ηλικία 63 ετών.

Ο Θεόδωρος Αρεταίος με τη σύζυγό του Ελένη, κληροδότησαν μεγάλη περιουσία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να ιδρυθεί χειρουργική και γυναικολογική κλινική. Το 1894 τέθηκαν τα θεμέλια και το 1898 πρωτολειτούργησε το «Αρεταίειο» νοσοκομείο επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, το πρώτο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του ελληνικού κράτους.

Με βάση το γενναίο κληροδότημα του Αρεταίου και της συζύγου του, Ελένης, προς το Πανεπιστήμιο Αθηνών ιδρύθηκε όντως στην πρωτεύουσα, σε οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας και της οδού Παπαδιαμαντοπούλου, χειρουργικό και γυναικολογικό νοσοκομείο.

Το Αρεταίειο Νοσοκομείο, όπως ονομάστηκε προς τιμήν του γεννήτορός του το διώροφο νεοκλασικό, θεμελιώθηκε το 1896 και άνοιξε τις πύλες του το 1898 (τα επίσημα εγκαίνια έγιναν στις 16 Αυγούστου), λειτουργώντας αρχικά μόνο ως Χειρουργική Κλινική (πρώτος διευθυντής της διετέλεσε ο καθηγητής Χειρουργικής Σπυρίδων Μαγγίνας, ο οποίος επίσης κατέλιπε την περιουσία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών).

Στο χώρο του Αρεταίειου Νοσοκομείου λειτουργούν ο ναός του Αγίου Γεωργίου (ανεγέρθηκε με δαπάνες του Γεωργίου Αρεταίου, αδελφού του Θεόδωρου) και το παρεκκλήσι του Αγίου Νεκταρίου.

Στο Αρεταίειο άφησε την τελευταία του πνοή, στις 8 Νοεμβρίου 1920, ο Άγιος Νεκτάριος, το όνομα του οποίου είναι συνυφασμένο με την ιστορία της Αίγινας.

Το δωμάτιο στο οποίο εκοιμήθη ο λαοφιλής ιεράρχης, ποιμενάρχης και παιδαγωγός έχει μετατραπεί σε προσκύνημα (στην πτέρυγα «Τζιβανοπούλειο»).

Συγκίνηση για την 20μηνών Νεφέλη. Χειρουργήθηκε για όγκο στο κεφάλι

medlabnews.gr iatrikanea 

Η μικτή Νεφέλη πάσχει από κακοήθη όγκο του εγκεφάλου (μυελοβλάστωμα) και αγωνίζεται να κερδίσει την μάχη της ζωής. Κέρδισε ήδη την πρώτη μάχη και, την εβδομάδα αυτή, μεταφέρθηκε σε ιδιωτική κλινική της Θεσσαλονίκης «Άγιος Λουκάς», όπου κρίθηκε ως το καταλληλότερο Νοσηλευτικό Ίδρυμα για την περίπτωση της, όπου και υοεβλήθει σε δεύτερη χειρουργική επέμβαση.

Με ένα συγκινητικό μήνυμα λέει «ευχαριστώ» σε όσους βοήθησαν, η οικογένεια της μικρής Νεφέλης, του 20 μηνών μωρού από χωριό του δήμου Πλατανιά που χρειάστηκε να μεταφερθεί και να χειρουργηθεί στη Θεσσαλονίκη.

Όπως ανακοινώνει η οικογένεια, η μικρή είχε ένα επιτυχημένο χειρουργείο και βγήκε από τη ΜΕΘ με τα πρώτα μηνύματα να είναι ενθαρρυντικά!

Υπενθυμίζεται πως η Νεφέλη είχε διαγνωστεί με μυελοβλάστωμα, που είναι κακοήθης (καρκινικός) όγκος εγκεφάλου και χρειαζόταν να χειρουργηθεί για δεύτερη φορά.

Η επέμβαση έγινε στην Κλινική «Άγιος Λουκάς», στη Θεσσαλονίκη.

Αναλυτικά η ανακοίνωση οικογένειας Μαριανάκη

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που νιώθεις να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Στιγμές που νιώθεις αδύναμος, ανήμπορος. Το μικρό μας αγγελούδι, η Νεφέλη μας, χρειάστηκε να χειρουργηθεί για δεύτερη φορά. Και αυτό έγινε κατορθωτό χάρη στην αγάπη πολλών ανθρώπων, όλων εσάς, που σταθήκατε έμπρακτα στο πλευρό μας και μας δείξατε το μεγαλείο της αλληλεγγύης και της ανιδιοτελούς προσφοράς.

Σας ευχαριστούμε όλες και όλους από τα βάθη της ψυχής μας. Σας ευχαριστούμε που γεμίσατε τις καρδιές μας ελπίδα και ευγνωμοσύνη. Ευχόμαστε το καλό που μας κάνατε να το συναντάτε καθημερινά στη ζωή σας. Με υγεία!

Ιδιαίτερα ευχαριστούμε:

– Τον γιατρό μας, κ. Βασίλη Ζούντσα, ο οποίος πραγματοποίησε την απαιτητική χειρουργική επέμβαση στην Κλινική «Άγιος Λούκας», στη Θεσσαλονίκη, καθώς και όλους τους συνεργάτες του και τις συνεργάτιδές του.

– Τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ.κ. Αμφιλόχιο και τους εφημέριους των τοπικών εκκλησιών, για το συγκινητικό ενδιαφέρον και την πραγματικά πολύτιμη βοήθεια.

– Φορείς, Σωματεία και συμπολίτες μας, που ανέλαβαν πρωτοβουλίες για τη συγκέντρωση χρημάτων.

Η Νεφέλη μας είχε ένα επιτυχημένο χειρουργείο, βγήκε από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, τα πρώτα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά και σας χαιρετά με ένα μεγάλο φιλί.

Με απεριόριστη εκτίμηση

Οικογένεια Μαριανάκη

Στέλιος, Καλλιόπη, Γιάννης, Νεφέλη

Διαβάστε επίσης

• Καρκίνος του λάρυγγα (larynx cancer). Ποια τα συμπτώματα, ποιοι κινδυνεύουν και πώς προλαμβάνεται;
• Καρκίνος του παγκρέατος, Ποια τα συμπτώματα και ποιοι κινδυνεύουν;
• Ο καρκίνος του πνεύμονα συχνά δεν παρουσιάζει συμπτώματα παρά μόνο αφού φτάσει σε προχωρημένο στάδιο. Η έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές
• Πότε διογκώνονται (πρήζονται) οι λεμφαδένες; Πόσο επικίνδυνο είναι; Ποιες εξετάσεις βοηθούν στην διάγνωση;
• Συμπτώματα που μπορεί να σημαίνουν καρκίνο και δεν πρέπει να τα αγνοείτε