Κάντε ένα δώρο στα νεφρά σας : «Ενυδατώστε» τα !

του Γιάννη Γεωργίου, medlabnews.gr iatrikanea

Είναι δύο και είναι ζωτικής σημασίας για τον οργανισμό. Κάνουν όλη τη …βρώμικη δουλειά, φιλτράροντας το αίμα, για να αποβάλλουν τις άχρηστες ουσίες. 
Τι ζητούν από εμάς; 
Να τα κρατάμε καθαρά και να τα «ποτίζουμε» όσο έχουν ανάγκη.

Όπως προειδοποιούν, βέβαια, οι γιατροί τα ζωτικά φίλτρα του οργανισμού είναι πολύ πολύτιμα, για να έχουν την προσοχή μας μόνο μία φορά τον χρόνο. Καθημερινά φιλτράρουν περίπου 200 λίτρα αίματος και αποβάλουν περίπου 1-2 λίτρα από άχρηστες ουσίες και περιττό νερό. Η δε χρόνια δυσλειτουργία τους, μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια νεφροπάθεια, μια ασθένεια που οι γιατροί χαρακτηρίζουν «ύπουλη» και επικίνδυνη.

Για να μην φτάσουμε, λοιπόν, στο ιατρείο του ουρολόγου είτε με πέτρες στα νεφρά, είτε με πιο σοβαρές παθήσεις, όπως η νεφρική ανεπάρκεια, η Διεθνής Εταιρεία Νεφρολογίας και η Διεθνής Ένωση Νεφρολογικών Ιδρυμάτων, έχει χαράξει έναν «οδικό χάρτη» για την προστασία των «φίλτρων» του οργανισμού μας, τα νεφρά.

Πιείτε για τα νεφρά σας

Στα βήματα για υγιή νεφρά περιλαμβάνουν την ισορροπημένη διατροφή και σωστή ενυδάτωση του οργανισμού. Στην Ευρώπη ως «Επαρκής Πρόσληψη Νερού» για υγιή άτομα, σε μέτρια θερμοκρασία περιβάλλοντος και μέτρια επίπεδα φυσικής δραστηριότητας, θεωρούνται τα 2,5L νερού την ημέρα για τους άνδρες και 2 L για γυναίκες, ωστόσο ορισμένοι μπορεί να χρειάζονται λιγότερο ή περισσότερο. Επιπλέον, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η ενυδάτωση του οργανισμού δεν επιτυγχάνεται μόνο με το νερό, που είναι η πρώτη επιλογή αλλά και με όλα τα υπόλοιπα μη-αλκοολούχα υγρά, όπως χυμοί φρούτων, γάλα, καφές, τσάι και αναψυκτικά.

Μάλιστα, οι ανάγκες μας σε υγρά καλύπτονται κατά 20-30% από τρόφιμα, όπως φρούτα και λαχανικά, και κατά 70-80% από ροφήματα.

Υγιή νεφρά με οκτώ βήματα

Οι συστάσεις των ειδικών για τη σωστή «συντήρηση» των πολύτιμων φίλτρων του οργανισμού περιλαμβάνουν τις εξής οδηγίες:

-Τρώτε υγιεινά και διατηρείτε τον έλεγχο του βάρους σας.

-Αυξήστε τη σωματική δραστηριότητα.

-Ελέγχετε και ρυθμίζετε την αρτηριακή σας πίεση. Αντιμετωπίστε ασθένειες, που προκαλούν βλάβες στα νεφρά, όπως η υπέρταση, η αρτηριοσκλήρυνση και ο διαβήτης.

-Τσεκάρετε τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. 

-Μειώστε την κατανάλωση αλατιού.

-Σταματήστε το κάπνισμα.

-Αποφύγετε τη μακρά χρήση συμπληρωμάτων και φαρμάκων (εφόσον αυτά δεν κρίνονται απαραίτητα από το γιατρό), και φυσικά

-Προσλαμβάνετε επαρκή ποσότητα και ποικιλία υγρών για καλή ενυδάτωση.

Πηγή: worldkidneyday.org

Διαβάστε επίσης

• Πέτρες στα νεφρά (νεφρολιθίαση). Τι είναι και πώς δημιουργούνται; Τι πρέπει να κάνετε για να την προλάβετε; Ποια η κατάλληλη διατροφή και ποια βότανα μπορούν βοηθήσουν στην αντιμετώπιση;
• Μαϊντανός για διουρητικό, για τονωτικό και για μελανιές, αλλά με προσοχή
• Ποια τα σημάδια ότι οι νεφροί δεν λειτουργούν φυσιολογικά; Ποιοι οι παράγοντες κινδύνου και πως μπορείτε να προλάβετε την νεφροπάθεια;
• Τι είναι η οξεία νεφρική βλάβη και ποιοι οι παράγοντες που την προκαλούν; Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού.

Ουρικό οξύ, ουρική αρθρίτιδα και νεφρική βλάβη; Ποιοι κινδυνεύουν; Ποια η σωστή διατροφή;

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια κοινή και οδυνηρή πάθηση που προσβάλλει τις αρθρώσεις. Σχηματίζονται μικροί κρύσταλλοι μέσα και γύρω από την άρθρωση, προκαλώντας φλεγμονή, πόνο και πρήξιμο.

Αυτοί οι κρύσταλλοι σχηματίζονται από ένα από τα συνήθη απόβλητα που παράγονται από τον οργανισμό, το ουρικό οξύ. Κανονικά το σώμα αποβάλλει το επιπλέον ουρικό οξύ μέσω των νεφρών στα ούρα. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει αρκετά γρήγορα σε άτομα με ουρική αρθρίτιδα. Αυτό προκαλεί αύξηση των επιπέδων ουρικού οξέος και το σχηματισμό κρυστάλλων.

Η ουρική αρθρίτιδα (κοινώς ποδάγρα) είναι το αποτέλεσμα της εναπόθεσης σε αρθρώσεις, κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου, λόγω υπερκορεσμού του αρθρικού υγρού σε ουρικό οξύ. Το ουρικό οξύ αποτελεί τελικό προϊόν του μεταβολισμού των πουρινών και παράγεται κατα κύριο λόγο στο ήπαρ και σε μικρότερο βαθμό στους νεφρούς και στο λεπτό έντερο. Αποτελεί ένα ασθενές οξύ με χαμηλή διαλυτότητα στα σωματικά υγρά και κυκλοφορεί στο πλάσμα με ιονισμενη μορφή. Επιπλέον μια δράση του λιγότερο γνωστή αλλά εξίσου σημαντική και κάθε άλλο πέρα απο επιβλαβή είναι οτι αποτελεί ένα απο τα σημαντικότερα ενδογενή αντιοξειδωτικά του οργανισμού. Η απέκκριση του απο τον τελευταίο γίνεται κυρίως μέσω των ούρων, ενώ αποβάλλεται κατα 30% στα κόπρανα και ελαχίστως μέσω του ιδρώτα

Ποιοι επηρεάζονται από την ουρική αρθρίτιδα;

Υπάρχουν δύο κύριες ομάδες ατόμων που επηρεάζονται συνήθως από ουρική αρθρίτιδα:

• άνδρες ηλικίας μεταξύ 40 και 50 ετών

• ηλικιωμένοι που λαμβάνουν διουρητικά (γνωστά και ως «χάπια νερού» ή χάπια που βοηθούν το σώμα να αποβάλει νερό).

Η ουρική αρθρίτιδα είναι σπάνια σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και ο γιατρός σας μπορεί να επιθυμεί να διερευνήσει περαιτέρω τα συμπτώματά σας.

Ποια είναι τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας;

Ένα επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας επέρχεται συνήθως πολύ γρήγορα, συχνά σε μια νύχτα. Η άρθρωση κοκκινίζει πολύ, πρήζεται και είναι εξαιρετικά επώδυνη. Συχνά η άρθρωση πονά έντονα όταν την ακουμπάτε. Η ουρική αρθρίτιδα προσβάλλει συνήθως μία άρθρωση κάθε φορά, συχνά την άρθρωση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού. Άλλες αρθρώσεις μπορεί επίσης να προσβληθούν από ουρική αρθρίτιδα, όπως στα χέρια, τους καρπούς, τα γόνατα, τους αστραγάλους και τους αγκώνες.

Χωρίς θεραπευτική αγωγή, ένα επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας συνήθως διαρκεί περίπου μία εβδομάδα. Άλλο επεισόδιο μπορεί να μη συμβεί για μήνες ή ακόμη και χρόνια. Αν η ουρική αρθρίτιδα δεν ελέγχεται καλά, ο χρόνος μεταξύ επεισοδίων μπορεί να λιγοστεύει, τα επεισόδια να γίνονται πιο σοβαρά και οι αρθρώσεις μπορεί να πάθουν οριστική βλάβη. Μερικές φορές η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε χρόνια (μακροπρόθεσμη) πάθηση, προκαλώντας:

• μόνιμο ήπιο πόνο & φλεγμονή των αρθρώσεων που έχουν προσβληθεί 
• τόφους - στερεές εναποθέσεις (εξογκώματα) κρυστάλλων ουρικού οξέος, ειδικά στα αυτιά, τα δάχτυλα, τα χέρια, τους βραχίονες, τα γόνατα και τον αγκώνα 
• πέτρες στα νεφρά. 

Τι την προκαλεί;

Αυξημένη παραγωγή ουρικού οξέος:

• Αυξημένη πρόσληψη πουρινών με την τροφή, δηλαδή αυξημένη κατανάλωση εντοσθίων (συκώτι, νεφρά), κρέατος μικρών ζώων με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος (κρέας από αρνί, κατσίκι), θαλασσινών, προιόντων κυνηγίου, φασόλια, σπανάκι, μανιτάρια, κουνουπίδι, αρακάς, σπαράγγια κ.α.
• Αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ.
• Αυξημένη ανακύκλωση πυρηνοπρωτεινών που παρατηρείται σε ορισμένα αιματολογικά νοσήματα καθώς και σε άλλα νοσήματα όπως ψωρίαση.
• Ύπαρξη γενετικών ανωμαλιών σε ένζυμα που συμμετέχουν στο μεταβολισμό του ουρικού οξέος.
• Ιδιοπαθής υπερουριχαιμία (αύξηση της τιμής του ουρικού οξέος στο αίμα).

Ελαττωμένη αποβολή του ουρικού οξέος από τους νεφρούς:

• Nεφρική βλάβη.
• Διάφορα φάρμακα.
• Καταστάσεις που προκαλούν μείωση του ph των ούρων.
• Καταστάσεις οξέωσης (διαβητική, γαλακτική νηστεία).

Όλες οι καταστάσεις που αναφέρθηκαν, προκαλούν υπερουριχαιμία. Η αύξηση στο ουρικό οξύ ονομάζεται στην ιατρική υπερουριχαιμία. Υπάρχουν όμως και ασθενείς με αυξημένες τιμές ουρικού οξέος, που δεν εκδηλώνουν ποτέ ουρική αρθρίτιδα.
Αύξηση της συγκέντρωσης του ουρικού μπορεί να προκύψει είτε λόγω αυξημένης παραγωγής είτε λόγω μειωμένης απέκκρισης. Αυξημένη παραγωγή παρατηρείται επί συγγενών μεταλλάξεων σε ένζυμα του κύκλου των πουρινών. Επίσης σε κακοήθειες του αιμοποιητικού (π.χ. χρόνια μυελογενής λευχαιμία) παρατηρείται αυξημένη παραγωγή ουρικού, η οποία μπορεί να προκαλέσει σημαντική υπερουριχαιμία μετά τη χορήγηση χημειοθεραπείας (σύνδρομο λύσης όγκου). Η αυξημένη πρόσληψη πουρινών (π.χ. δίαιτα υψηλή σε κρέας) τείνει να αυξήσει τη συγκέντρωση ουρικού, όμως σπάνια προκαλεί σημαντική υπερουριχαιμία χωρίς τη συνύπαρξη και άλλου αιτιολογικού παράγοντα. 
Αύξηση της συγκέντρωσης ουρικού στο πλάσμα μπορεί να προκύψει από μειωμένη απέκκρισή του από τους νεφρούς. Το ουρικό οξύ διηθείται ελεύθερα στο σπείραμα, στη συνέχεια επαναρροφάται πλήρως, απεκκρίνεται και επαναρροφάται εκ νέου. Τελικά αποβάλλεται περίπου το 10% του διηθούμενου ουρικού οξέος. Οι σωληναριακές διαδικασίες μεταφοράς του ουρικού συμβαίνουν σχεδόν αποκλειστικά στο εγγύς εσπειραμένο σωληνάριο. Καταστάσεις που αυξάνουν την επαναρρόφηση νατρίου και ύδατος από το εγγύς (π.χ. υποογκαιμία- προνεφρική αζωθαιμία) αυξάνουν την επαναρρόφηση ουρικού μειώνοντας τη νεφρική κάθαρσή του. Επίσης η παρουσία οργανικών ανιόντων όπως το γαλακτικό και τα κετονοξέα μειώνουν την απέκκρισή του. Αντίθετα η προβενασίδη αυξάνει τη νεφρική κάθαρση του ουρικού, μειώνοντας την επαναρρόφησή του. 
Στη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια μειώνεται η απέκκριση ουρικού οξέος, στις περισσότερες περιπτώσεις όμως δεν παρατηρείται σημαντική υπερουριχαιμία (>10 mg/dl), λόγω παράλληλης αύξησης της απέκκρισης από το γαστρεντερικό, εκτός αν συνυπάρχει αυξημένη διαιτητική πρόσληψη. Υπάρχουν όμως ορισμένα αίτια χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας που συνοδεύονται από δυσανάλογα αυξημένες τιμές ουρικού πλάσματος και τέτοιες είναι ορισμένες διάμεσες νεφροπάθειες (νεφροπάθεια από αναλγητικά, πολυκυστική νόσος νεφρών, νεφροπάθεια από μόλυβδο, αποφρακτική νεφροπάθεια). Η οξεία νεφρική ανεπάρκεια συνδέεται με υπερουριχαιμία, ιδίως σε περιπτώσεις ραβδομυόλυσης (απελευθέρωση από τα κατεστραμμένα κύτταρα) ή προνεφρικής αιτιολογίας ΟΝΑ. Τέλος υπερουριχαιμία λόγω μειωμένης νεφρικής απέκκρισης παρατηρείται και χωρίς εμφανή νεφρική νόσο (ιδιοπαθής).

Πώς γίνεται η διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας;

Διάγνωση ουρικής αρθρίτιδας γίνεται όταν εντοπίζονται κρύσταλλοι ουρικού οξέος στο υγρό που λαμβάνεται από την άρθρωσή σας. Ο γιατρός μπορεί να εξετάσει τα ούρα  για να δει αν το σώμα αποβάλλει περιττές ποσότητες ουρικού οξέος. Τα επίπεδα ουρικού οξέος μπορούν επίσης να μετρηθούν με εξετάσεις αίματος, ωστόσο αυτές δεν είναι πάντα ακριβείς. Τα επίπεδα ουρικού οξέος μπορεί να είναι φυσιολογικά ή ακόμα και μειωμένα κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου ουρικής αρθρίτιδας. Οι εξετάσεις αίματος είναι πιο χρήσιμες για να αποκλειστούν άλλα είδη λοιμώξεων της άρθρωσης ή αρθρίτιδας. Οι ακτινογραφίες είναι συχνά φυσιολογικές στα πρώτα στάδια της ουρικής αρθρίτιδας, επομένως δεν είναι πολύ χρήσιμες για τη διάγνωσή της. Ο γιατρός θα εκτιμήσει:

• Τα κλινικά χαρακτηριστικά και το ιστορικό.
• Ενδεχομένως αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων.
• Η εντυπωσιακή και εντός 24 ωρών, ανταπόκριση στη χορήγηση κολχικίνης (1 mgr κάθε ώρα, μέχρι 6 mgr το 24ωρο).

Διαφορική διάγνωση

Ο προσδιορισμός του ουρικού οξέος στα ούρα του 24ώρου, θα δείξει αν η υπερουριχαιμία του ασθενούς οφείλεται σε αυξημένη παραγωγή ή σε ελαττωμένη αποβολή του. Η μέτρηση δεν πρέπει να γίνεται στη φάση της οξείας προσβολής.
Οι απλές ακτινογραφίες, εμφανίζουν παθολογικά ευρήματα, συνήθως στις χρόνιες μορφές.

Τι μπορείτε να κάνετε κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου ουρικής αρθρίτιδας;

Θα πρέπει να δείτε το γιατρό σας όταν παρουσιαστεί το πρώτο επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας. Ο γιατρός σας θα συστήσει ορισμένα φάρμακα για να μειωθεί ο πόνος και η φλεγμονή που προκαλούνται από ουρική αρθρίτιδα, συμπεριλαμβάνοντας: 

• • μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα 

• • ενέσεις ή χάπια κορτικοστεροειδών 
• • κολχικίνη 
• • τα στεροειδή στην αρχική αντιμετώπιση και 
• • η αλλοπουρινόλη στην πρόληψη.

Πάντα να ενημερώνετε το γιατρό ή το φαρμακοποιό σας πριν αρχίσετε να παίρνετε οποιαδήποτε φάρμακα. Μπορεί επίσης να χρειαστεί να προστατεύετε την άρθρωση που έχει προσβληθεί. Για παράδειγμα, αν έχει προσβληθεί το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σας, ίσως χρειαστεί να περιορίσετε το περπάτημα και να δημιουργήσετε μια υποδοχή στο κρεβάτι για να μην αγγίζουν τα πόδια σας τα σεντόνια όταν είστε στο κρεβάτι.

Μπορεί να προληφθεί η ουρική αρθρίτιδα; 

Τα καλά νέα είναι ότι η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να προληφθεί. Μιλήστε στο γιατρό σας σχετικά με τους τρόπους πρόληψης της ουρικής αρθρίτιδας, που περιλαμβάνουν: 

• Φάρμακα: Υπάρχουν φάρμακα που μπορεί να μειώσουν τα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα σας. Αυτά τα φάρμακα χρειάζεται να λαμβάνονται κάθε μέρα, είτε είχατε επεισόδιο είτε όχι. Είναι σημαντικό να τονιστεί στο σημείο αυτό ότι άτομα που έχουν υπερουριχαιμία, δηλ. αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα, χωρίς προσβολές οξείας αρθρίτιδας δεν χρειάζεται να παίρνουν φάρμακα για τη μείωση του ουρικού οξέος, διότι ένα πολύ μικρό ποσοστό αυτών των ατόμων, που δεν υπερβαίνει το 15%, εμφανίζουν τελικά και μάλιστα μετά από πολλά χρόνια ουρική αρθρίτιδα. Ωστόσο, είναι αυτονόητο ότι το θεραπευτικό πρόγραμμα, που θα εφαρμοστεί για την αντιμετώπιση της ουρικής αρθρίτιδας και για την πρόληψη τόσο μελλοντικών επεισοδίων οξείας ουρικής αρθρίτιδας όσο και της ανάπτυξης χρόνιας ουρικής αρθρίτιδας σε ένα συγκεκριμένο ασθενή, δηλ. ποια γενικά προληπτικά μέτρα και ποιο φάρμακο ή ποιος συνδυασμός φαρμάκων θα χρησιμοποιηθούν, καθορίζεται από το θεράποντα γιατρό
• Αλκοόλ: Περιορίστε την ποσότητα αλκοόλ που πίνετε γενικά και αποφεύγετε να πίνετε πολύ αλκοόλ κάθε φορά. 
• Απώλεια βάρους: Αν είστε υπέρβαρο άτομο, πρέπει να χάσετε βάρος σταδιακά. Βεβαιωθείτε ότι η διατροφή σας είναι υγιεινή επειδή οι «αυστηρές» δίαιτες ή δίαιτες «ασιτίας» μπορεί πράγματι να αυξήσουν τα επίπεδα ουρικού οξέος. Δείτε ένα διαιτολόγο για συμβουλές.
• Αλλαγές στη διατροφή: Πιστεύεται ότι ορισμένες τροφές μπορεί να προκαλέσουν επεισόδια ουρικής αρθρίτιδας. Αυτές οι τροφές τείνουν να περιέχουν υψηλά επίπεδα πουρίνης. Ωστόσο, θεωρείται ότι δεν προκαλούν ουρική αρθρίτιδα όλες οι τροφές που είναι πλούσιες σε πουρίνες. Υπάρχουν επίσης ελάχιστες επιστημονικές αποδείξεις ότι αν αποφεύγετε τροφές που είναι πλούσιες σε πουρίνες μπορείτε να μειώσετε επιτυχώς τα επεισόδια ουρικής αρθρίτιδας.  Πουρίνες υπάρχουν σε πολλά τρόφιμα, ιδίως στα κρέατα, τις αντζούγιες, τις ρέγκες, τα σπαράγγια και τα μανιτάρια.  Οι τελευταίες μελέτες δείχνουν ότι η κατανάλωση φρουκτόζης (αναψυκτικών) συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα.
• Συνιστάται η αποφυγή κρέατος και παραγώγων κρέατος, ο περιορισμός της κατανάλωσης πουλερικών και θαλασσινών και προτίμηση σε άλλες πηγές πρωτεΐνης (όπως τα γαλακτοκομικά με λίγα λιπαρά, το τόφου, οι ξηροί καρποί, τα όσπρια κ.λπ.). Το αλκοόλ πρέπει να αποφεύγεται (ή έστω να μην υπερβαίνει το ένα ποτηράκι την ημέρα), το ίδιο και τα αναψυκτικά με ζάχαρη. Οι χυμοί κερασιών και άλλων φρούτων με σκούρο χρώμα (όπως τα κόκκινα σταφύλια και τα μούρα) μπορεί να είναι προστατευτικοί και να μειώνουν τον κίνδυνο νέων κρίσεων. Τα βατόμουρα μάλλον περιέχουν κάποια ουσία που βοηθά στη μείωση του ουρικού στο αίμα και στη μείωση της φλεγμονής. Το ίδιο κάνουν και τα κεράσια (25 γραμμάρια κερασιών/ημέρα είναι η κατάλληλη δόση), για παρεμπόδιση εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας.
• Πολύ βοηθάει η κατανάλωση άφθονου νερού (συνιστώνται 1-2 λίτρα νερό την ημέρα, συν 1-2 λίτρα από άλλα υγρά). Η καφεΐνη πρέπει να αποφεύγεται απ’ αυτούς που έχουν υψηλό ουρικό οξύ στο αίμα και ουρική αρθρίτιδα, διότι έχοντας αυτή διουρητική δράση επιτείνει την υπερουριχαιμία.
• Η βιταμίνη C (κατανάλωση πολλών πορτοκαλιών) βοηθά τους νεφρούς να αποβάλλουν μεγαλύτερες ποσότητες ουρικού οξέος στα ούρα. Δόση 1-2 γραμμαρίων βιταμίνης C την ημέρα, μπορεί να θέσει την κατάσταση υπό έλεγχο.Η νιασίνη (βιταμίνη Β₃) ή νικοτινικό οξύ αυξάνει τα επίπεδα του ουρικού και γι’ αυτό πρέπει να την αποφεύγουν όσοι έχουν υπερουριχαιμία.

Διαβάστε επίσης

• Ρίξτε το ουρικό οξύ τρώγοντας σωστά. Φυσικά Ροφήματα που μειώνουν το ουρικό οξύ. Τι πρέπει να αποφεύγετε
• Η αύξηση στο ουρικό οξύ ονομάζεται υπερουριχαιμία. Τι μπορεί να προκαλέσει, ποια τα αίτια και πως αντιμετωπίζεται;
• Χυμός σέλινου, για τον διαβήτη, το ουρικό οξύ, τους νεφρούς, ρευματισμούς, της νόσου Αλτσχάιμερ, τον καρκίνο αλλά και την παχυσαρκία
• Η συμβολή της σωστής διατροφής σε ασθενείς με αρθρίτιδα
• Αρθρίτιδες. Οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ποδάγρα ή ουρική αρθρίτιδα. Τι να κάνετε για να ζείτε καλά με την αρθρίτιδα.

Yπερβιταμίνωση από βιταμίνη D, μεγάλη ποσότητα. Πότε είναι τοξική; Τι πρέπει να προσέχουμε;

Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Έγινε γνωστό ότι πολλά ζώα στην Αμερική πέθαναν ή αρρώστησαν βαριά όταν έφαγαν κάποια τροφή που περιείχε μεγάλες ποσότητες σε βιταμίνη D.

Στον άνθρωπο είναι εξίσου επικίνδυνη η λήψη μεγάλης ποσότητας βιταμίνης D;

Η βιταμίνη D είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη, η οποία σχηματίζεται στον οργανισμό στα μεσογειακά κλίματα, κυρίως μέσω της απορρόφησης της ηλιακής υπεριώδους ακτινοβολίας από το δέρμα.

Η ύπαρξη της έχει βρεθεί βοηθά τους ασθενείς με κοροναϊό. Προάγει την απορρόφηση ασβεστίου και τη φυσιολογική δόμηση των οστών. Συμμετέχει επίσης στη διαμόρφωση της κυτταρικής ανάπτυξης, στη ρύθμιση του κυτταρικού πολλαπλασιασμού και απόπτωσης, προάγει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, και τη μείωση της φλεγμονής.

Ο αυξανόμενος ρυθμός λήψης βιταμίνης D χωρίς ιατρική συνταγή, π.χ. από το Ιντερνετ, και χωρίς ένδειξη ενδέχεται να οδηγήσει σε αύξηση των περιπτώσεων υπερβιταμίνωσης D. Είναι αποδεκτό ότι οι συγκεντρώσεις βιταμίνης D μέχρι 80 ng/ml είναι ασφαλείς για παιδιά και ενήλικες. Σε συγκεντρώσεις υψηλότερες 100 ng/ml παρατηρείται τοξική δράση. Αυτό συμβαίνει όταν η καθημερινή λήψη βιταμίνης D είναι μεγαλύτερη από 10.000 IU/ημέρα. 
Η υπερβιταμίνωση D είναι εξαιρετικά σπάνια λόγω λήψης τροφής ή έκθεσης στον ήλιο.

Η αύξηση των επιπέδων της βιταμίνης συχνά προκαλείται από την υπερβολική κατανάλωση φαρμάκων και συμπληρωμάτων (π.χ. συμπληρώματα ασβεστίου με βιταμίνη D). Ενίοτε νοσήματα (π.χ. καρκινώματα, νόσος παραθυρεοειδών αδένων) αποτελούν την αιτία της έλλειψης.

Η αυξημένη βιταμίνη D μπορεί να προκαλέσει: 

- δυσκοιλιότητα, 

- μειωμένη όρεξη, 
- αφυδάτωση, 
- κούραση, 
- ευερεθιστότητα, 
- μυϊκή αδυναμία, 
- εμετό. 

Η σωστή ιατρική εξέταση είναι απαραίτητη σε κάθε περίπτωση.

Δεδομένου ότι η βιταμίνη D διευκολύνει την απορρόφηση του ασβεστίου και βοηθά στη διατήρηση των φυσιολογικών επιπέδων του ασβεστίου και του φωσφόρου στο αίμα, μια υπερβολική δόση αυτής της βιταμίνης είναι πιο πιθανό να οδηγήσει σε ασβεστοποίηση των μαλακών ιστών και σε δημιουργία πέτρας στους νεφρούς. Εκτός από το σχηματισμό πέτρας στους νεφρούς, η υπερβολική δόση βιταμίνης D μπορεί επίσης να οδηγήσει σε υπερβολική παραγωγή ούρων. Λαμβάνοντας υψηλές δόσεις της εν λόγω βιταμίνης, μπορεί να οδηγήσει σε νυκτουρία, η οποία είναι μία παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την ανάγκη να σηκώνεστε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας για να ουρήσετε.

Επιπλέον, τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα (γνωστά και ως υπερασβεστιαιμία) είναι μία από τις πιο κοινές παρενέργειες της υπερβολικής συσσώρευσης Βιταμίνης D. Όσοι υποφέρουν από υπερασβεστιαιμία έχουν συνήθως συμπτώματα όπως υπερβολική δίψα, ναυτία, μυϊκή αδυναμία, μυϊκές κράμπες, κοιλιακό πόνο, σύγχυση ή λήθαργο. Η υπερδοσολογία θα μπορούσε επίσης να σας κάνει επιρρεπείς σε καρδιακές παθήσεις ή σε υψηλή αρτηριακή πίεση. Απώλεια της όρεξης, ναυτία, έμετος, δυσκοιλιότητα, πόνος στα οστά, αϋπνία ή συχνή ούρηση είναι μερικά από τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν λόγω της υπερβολικής δόσης.

Πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο είναι το εξής: όσοι παίρνουν συμπληρώματα βιταμίνης D πρέπει να τηρούν την προβλεπόμενη δόση. Το καλύτερο δυνατό για να μπορέσει το σώμα σας να ανταποκριθεί στις ανάγκες για Βιταμίνη D είναι να αφιερώσετε λίγο από το χρόνο σας σε εξωτερικούς χώρους, απολαμβάνοντας τον ήλιο.

Καλό είναι να μετρώνται τα επίπεδα της βιταμίνης D, στο αίματος, την 25(OH)D3 και όχι την 1,25 (ΟΗ)D3, όταν παίρνει κάποιος βιταμίνη D και να διατηρεί χειμώνα-καλοκαίρι σταθερά στο αίμα τους επίπεδα 25(ΟΗ)D3 που θα κυμαίνονται από 30 έως 40 ng/mL Τα τοξικά επίπεδα της βιταμίνης D είναι πάνω από 88 ng/mL και μπορεί να δώσουν συμπτώματα όπως ναυτία, έμετο, κεφαλαλγία, υπνηλία και αδυναμία. Πολύ υψηλά επίπεδα βιταμίνης D προκαλούν Υπερασβεστιαιμία και Υπερασβεστιουρία.

Αν και η βιβλιογραφία είναι γεμάτη άρθρα που αφορούν την λήψη της βιταμίνης D από τις τροφές, εάν υπολογίσει κανείς τις ποσότητες που χρειάζονται για να φτάσει κανείς στα συνιστώμενα ημερήσια επίπεδα, καταλαβαίνει ότι η προσπάθεια αναπλήρωσης της βιταμίνης D με τις τροφές είναι «όνειρο απατηλό» και πολλές φορές ανόητο. 
Παρόλα αυτά μερικές τροφές περιέχουν αρκετή βιταμίνη D έτσι ώστε μαζί με τον ήλιο να αναπληρώνουν κάποιες από τις ανάγκες των φυσιολογικών ανθρώπων, όπως τα παχιά ψάρια, το συκώτι του μοσχαριού, ο κρόκος των αυγών και άλλα. Πιο αποδοτικά είναι τα ειδικά ενισχυμένα τρόφιμα όπως γάλα, βούτυρο κλπ. τα οποία έχουν υποστεί ειδική επεξεργασία και περιέχουν αρκετή ποσότητα βιταμίνης D και χρησιμοποιούνται συστηματικά στις Βόρειες χώρες όπου ο ήλιος είναι σπάνιος.

Στην αγορά κυκλοφορούν άφθονες συσκευασίες της βιταμίνης D σε διάφορες δόσεις. Προσοχή στο λάδι του βακαλάου διότι σε υπερβολική ποσότητα μπορεί να προκαλέσει τοξικότητα ως προς την βιταμίνη Α.

Από τις 2 μορφές της βιταμίνης D η D3 (colecalciferol) είναι πιο δραστική από την D2 (ergocalciferol) και πρέπει να προτιμάται. Επειδή η βιταμίνη D είναι λιποδιαλυτή καλόν είναι να λαμβάνεται μετά από ένα ελαφρά λιπώδες γεύμα ή snack. Μια μελέτη επιμένει ότι 100 IU την ημέρα βιταμίνης D3 ανεβάζουν το επίπεδο της 25(ΟΗ)D3 στο αίμα κατά 1 ng/mL σε 2-3 μήνες (Moyad MA.. www.medscape.com. Accessed August 4, 2010). Από την στιγμή που κατορθώσουμε να επιτύχουμε φυσιολογικά επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα τότε η διατήρησή τους επιτυγχάνεται με χορήγηση 800-1000 IU την ημέρα. Τοξικά επίπεδα χορήγησης είναι πάνω από 2000 IU την ημέρα .

Την δοσολογία της βιταμίνης D μπορεί να επηρεάσουν διάφορα φάρμακα. Τα κορτικοστεροειδή μειώνουν την απορρόφηση του ασβεστίου και επηρεάζουν έμμεσα τον μεταβολισμό της βιταμίνης D. Φάρμακα όπως η χολεστυραμίνη ή το orlistat, που αναστέλλουν την απορρόφηση των λιπών από το έντερο, για λόγους δίαιτας, επηρεάζουν και την απορρόφηση της βιταμίνης D και πρέπει να λαμβάνονται με διαφορά τουλάχιστον 4 ώρες από την βιταμίνη D. Η Φαινοβαρβιτάλη και η Φαινυντοϊνη, αυξάνουν τον μεταβολισμό της βιταμίνης D στο ήπαρ σε αδρανείς ουσίες και μειώνουν την απορρόφηση Ασβεστίου. Οι φαρμακοποιοί ακόμη πρέπει να γνωρίζουν ότι η παραμονή για πολύ καιρό της βιταμίνης D στο ράφι, μειώνει την δραστικότητά της και να μην χορηγούν συσκευασίες κοντά στην ημερομηνία λήξης.

Τιμές Αναφοράς 

25 - Υδροξυ Βιταμίνη D 

• Σοβαρή Έλλειψη: < 10.0 ng/ml 
• Μέτρια Έλλειψη: 10.0 – 24.9 ng/ml 
• Βέλτιστο: 25.0 – 80.0 ng/ml 
• Υπερβιταμίνωση: > 80.0 ng/ml 

1,25 - Διυδροξυ Βιταμίνη D 

• Άνδρες: 18.0 – 64.0 pg/ml 
• Γυναίκες: 18.0 – 78.0 pg/ml 

• Παιδιά: 24.0 – 86.0 pg/ml 

25-υδροξυβιταμίνη D

Η 25-υδροξυβιταμίνη D χρησιμοποιείται για να προσδιοριστεί πιθανή αδυναμία των οστών, οστική δυσμορφία, ή μη φυσιολογικός μεταβολισμός του ασβεστίου (που αντικατοπτρίζεται από μη φυσιολογικό ασβέστιο, φώσφορο, παραθυρεοειδή ορμόνη) ως αποτέλεσμα έλλειψης ή περίσσειας βιταμίνης D. Μελέτες δείχνουν πως το 50% των ηλικιωμένων και των γυναικών που θεραπεύεται για οστεοπόρωση ίσως παρουσιάζει έλλειψη βιταμίνης D. Η εξέταση 25-υδροξυβιταμίνης D ζητείται πριν το άτομο ξεκινήσει την θεραπευτική αγωγή για την οστεοπόρωση. Μερικές θεραπείες για την οστεοπόρωση περιλαμβάνουν και τη λήψη συγκεκριμένης δόσης βιταμίνης D. Αφού η βιταμίνη D είναι λιποδιαλυτή και απορροφάται από το έντερο ως λίπος, χρησιμοποιείται μερικές φορές για την παρακολούθηση ατόμων με νόσους που παρεμβαίνουν στην απορρόφηση του λίπους, όπως είναι η κυστική ίνωση και η νόσος του Crohn, και σε ασθενείς που έχουν κάνει εγχείρηση γαστρικού bypass και ενδέχεται να μην μπορούν να απορροφήσουν επαρκή ποσοστά αυτής.

1,25-διυδροξυβιταμίνη D

Αν τα επίπεδα ασβεστίου είναι υψηλότερα από τα φυσιολογικά ή ο ασθενής πάσχει από νόσο που προκαλεί την παραγωγή περίσσειας βιταμίνης D, όπως η σαρκοΐδωση ή κάποιες μορφές λεμφώματος, τότε ζητείται η εξέταση της 1,25-διυδροξυβιταμίνης D. Σπάνια, αυτή η εξέταση μπορεί να ζητηθεί αν υπάρχει υποψία ανωμαλιών της α1-υδροξυλάσης.

Πηγή Τhe Nutrition Source. Ask the expert: vitamin D and chronic disease. www.hsph.harvard.edu/nutritionsource. Accessed August 4, 2010

Διαβάστε επίσης

• Που χρησιμεύει στον οργανισμό μας η βιταμίνη D; Τι προκαλεί η έλλειψή της; Σε ποιες τροφές βρίσκεται;
• Βιταμίνη D και οστεοπόρωση. Πόσος ήλιος χρειάζεται; Πίνακας τροφών με βιταμίνη 
• Οστεοπόρωση. Τι είναι, επιπτώσεις, αιτίες, συμπτώματα, διάγνωση, θεραπεία
• Ανεπάρκεια Βιταμίνης D και καρκίνος του δέρματος
• Τα παχύσαρκα παιδιά έχουν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D

• Μεγαλύτερος κίνδυνος για καρκίνο του μαστού σε γυναίκες με ανεπάρκεια-έλλειψη Βιταμίνης D
• Τα υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά, πρέπει να ελέγχουν την βιταμίνη D

Παλεύει για τη ζωή του στην αιμοκάθαρση – κι έχασε το σπίτι του στον πλειστηριασμό

 επιμέλεια ειδικός νομικός για το medlabnews.gr 

Κάθε τρεις μέρες δίνει τη δική του μάχη συνδεδεμένος σε ένα μηχάνημα αιμοκάθαρσης για να κρατηθεί στη ζωή. Ένας άνθρωπος που η μοίρα τον δοκίμασε σκληρά με την αρρώστια, βρέθηκε τώρα αντιμέτωπος με έναν ακόμη εφιάλτη: την απώλεια του σπιτιού του.

Το σπίτι που με κόπο και αγώνα έφτιαξε για να στεγάσει την οικογένειά του, το μέρος όπου κρατούσε τις μνήμες, τις φωτογραφίες και τις μικρές του χαρές, βγήκε στο σφυρί για μια οφειλή που δεν αντανακλά την πραγματική αξία της περιουσίας του. Σε μια στιγμή βρέθηκε άστεγος, ενώ η αρρώστια του απαιτεί σταθερότητα, φροντίδα και ηρεμία.

«Δεν ζητάω πολυτέλειες, μόνο να μπορώ να γυρίζω σπίτι μου μετά την αιμοκάθαρση και να ξαπλώνω στο δικό μου κρεβάτι», ψελλίζει με δάκρυα στα μάτια. Η φωνή του σπάει, κουβαλώντας τον πόνο όχι μόνο της ασθένειας αλλά και της αδικίας που βιώνει.

Σήμερα, βρίσκεται αντιμέτωπος με τον πιο σκληρό συνδυασμό: το βάρος της αρρώστιας και το βάρος της απώλειας της στέγης του. Μια ιστορία που δείχνει πόσο εύκολα μπορεί να χαθεί η αξιοπρέπεια, όταν η κοινωνία και οι θεσμοί γυρίζουν την πλάτη στους πιο αδύναμους.

Η υπόθεση του θα μπορούσε να είναι του καθενός μας. Γιατί πίσω από τους αριθμούς και τα νομικά έγγραφα κρύβεται ένας άνθρωπος που αγωνίζεται να ζήσει. Κι όταν η ζωή σου εξαρτάται από ένα μηχάνημα, το μόνο που ζητάς είναι να έχεις έναν τόπο να σε περιμένει.

Λόξυγγας. Αιτίες που προκαλούν λόξιγκα. Πώς μπορεί να τον σταματήσετε;

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr

Ο λόξυγγας είναι μια συχνή κατάσταση που πλήττει σχεδόν όλους. Ο λόξυγγας ή λόξιγκας ή λόξιγγας είναι ένα σύνθετο αντανακλαστικό. Οφείλεται στη ακούσια σύσπαση του διαφράγματος - του μυός που χωρίζει τη θωρακική κοιλότητα από την κοιλιακή κοιλότητα και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην αναπνοή.

Το μυϊκό στρώμα που ορίζεται σαν δεξιό και αριστερό ημιδιάφραγμα, το οποίο φυσιολογικά διαχωρίζει την κοιλότητα του θώρακος από το κύτος της κοιλίας. Το διάφραγμα έχει ενεργό ρόλο στον μηχανισμό της αναπνοής. Στις περισσότερες περιπτώσεις συσπάται μόνο η μια πλευρά του διαφράγματος. Στο 80% των περιπτώσεων συσπάται η αριστερή μεριά του διαφράγματος.

Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν διάφορους πρακτικούς τρόπους για να αντιμετωπίσουν το λόξυγγα όπως το να αναπνέουν σε μία χάρτινη σακούλα μέχρι την κατάποση μιας κουταλιάς του γλυκού κρυσταλλική ζάχαρη.

Ο λόξυγγας μπορεί να προκύψει από ένα μεγάλο γεύμα, οινοπνευματώδη ποτά ή ξαφνικό ενθουσιασμό. Σπάνια,ο λόξυγγας μπορεί να είναι ένα σημάδι μιας υποκείμενης ιατρικής κατάστασης. Η κρίση του λόξυγγα συνήθως διαρκεί μόνο λίγα λεπτά. Αλλά σε μερικά άτομα, περίπου σε ένα στους 100.000, ο λόξυγγας μπορεί να διαρκέσει για μήνες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υποσιτισμό και εξάντληση.

Η συχνότητα του λόξυγγα είναι 4 – 60 φορές το λεπτό (συνηθισμένη συχνότητα 4 – 30 φορές κατά λεπτό).

Τα επεισόδια αυτά είναι παροδικά και υποχωρούν χωρίς αγωγή.

Ο λόξυγγας συμβαίνει συνήθως τις βραδινές ώρες μπορεί να διαρκέσει μέχρι το πρωΐ. Ο λόξυγγας εμφανίζεται το πρώτο διάστημα της έμμηνου ρύσης, τις πρώτες ημέρες του κύκλου. Ο λόξυγγας υποχωρεί κατά την εγκυμοσύνη.

Λόξυγγας ο οποίος διαρκεί πάνω από 2 – 3 μέρες θεωρείται χρόνιος ενώ λόξυγγας που διαρκεί πάνω από 25 – 30 ημέρες είναι μόνιμος λόξυγγας.

Ο μόνιμος λόξυγγας, θα έχει σαν αποτέλεσμα την κακή θρέψη του ατόμου, την φυσική και σωματική εξάντλησή του.

Ο χρόνιος λόξυγγας έχει σαν υπόστρωμα περί τις 100 αιτίες.

Το ρεκόρ διάρκειας λόξυγγα (αναφέρεται στο Βιβλίο Ginness (Ginness Book of World Records) κατέχει ο κύριος Charles Osborne, ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 96 ετών με τον μόνιμο λόξυγγα του, να διαρκεί 69 ολόκληρα χρόνια. Στους ασθενείς με μηχανική υποστήριξη αναπνοής (σε μονάδες εντατικής θεραπείας) η έναρξη λόξυγγα, προκαλεί την γένεση ενός πλήρους αναπνευστικού κύκλου (επακόλουθο : αναπνευστική αλκάλωση).

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΛΟΞΥΓΓΑ;

Τα ακριβή αίτια που προκαλούν λόξυγγα (παθογενετικά αίτια) δεν έχουν εξακριβωθεί, παρ’ όλες τις κατά καιρούς θεωρίες. Σήμερα πιστεύεται ότι ο ρόλος του παρασυμπαθητικού συστήματος είναι θεμελιώδης για τη δημιουργία του λόξυγγα όπως επίσης και το επίπεδο του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στο αίμα (πτώση CO2 προκαλεί λόξυγγα).

Τα πιο κοινά που προκαλούν μικρής διάρκειας λόξυγγα είναι:

• Η Υπερβολική κατανάλωση φαγητού και ποτού (ειδικά φαγητά με καρυκεύματα – βαριά ποτά)
• Η Κατανάλωση κρύων ποτών
• Η κατανάλωση ανθρακικών αναψυκτικών
• Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
• Οι απότομες αλλαγές της θερμοκρασίας.
• Ο έντονος ενθουσιασμός ή το συναισθηματικό στρες

Ο λόξυγγας που διαρκεί περισσότερο από 48 ώρες μπορεί να προκαλείται από διάφορους παράγοντες, οι οποίοι κατατάσσονται γενικά στις εξής κατηγορίες:

ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ – ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΛΟΞΥΓΓΑ

• Πνευμονία.
• Πλευρίτιδα.
• Περιτονίτιδα.
• Παγκρεατίτιδα.
•  Χρόνια Νεφρική Ανεπάρκεια.
• Λοίμωξη – όγκοι διαφράγματος – οισοφάγου – πνευμόνων.

ΠΙΟ ΣΠΑΝΙΑ ΑΙΤΙΑ

• Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
• Όγκοι εγκεφάλου.
• Προηγείται ο λόξυγγας λιποθυμικών επεισοδίων με διαταραχές καρδιακού ρυθμού.

Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι ορισμένα ΦΑΡΜΑΚΑ, προκαλούν λόξυγγα, όπως :

• Τα βαρβιτουρικά
• Τα στεροειδή
• Τα ηρεμιστικά
•  Benzodiazepines.
•  Steroids.
•  Alpha-Methyl-Dopa.
•  Barbiturates.
•  a-MEA.

Σε χρόνιο επίμονο λόξυγγα απαιτείται :

Λεπτομερής νευρολογική εξέταση.

Εργαστηριακές εξετάσεις

Δείγματα του αίματος σας μπορεί να ελεγχθούν για τις παρακάτω παθήσεις:

• Λοίμωξη
• Διαβήτη
• Νεφρική νόσο

Εξετάσεις απεικόνισης

Αυτή η κατηγορία των εξετάσεων μπορεί να είναι σε θέση να ανιχνεύσει ανατομικές ανωμαλίες που μπορεί να επηρεάζουν το πνευμονογαστρικό νεύρο , το φρενικό νεύρο ή το διάφραγμα. Οι εξετάσεις απεικόνισης μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Ακτινογραφία θώρακα
• Αξονική τομογραφία (CT)
• Μαγνητική τομογραφία(MRI)

Ενδοσκοπικές εξετάσεις

Οι εξετάσεις αυτές χρησιμοποιούν ένα λεπτό, εύκαμπτο σωλήνα που περιέχει μια μικρή κάμερα,που περνά μέσα από το λαιμό για να ελέγξει για τυχόν προβλήματατου οισοφάγου ή του λάρυγγα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΛΟΞΥΓΓΑ

Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει αλάνθαστος τρόπος για να σταματήσει ο λόξυγγας, αν έχετε μια κρίση λόξυγγα που διαρκεί περισσότερο από λίγα λεπτά, οι ακόλουθες πρακτικές θεραπείες μπορεί να προσφέρουν ανακούφιση:

1. Ερεθισμός του ρινοφάρυγγα με έλξη της γλώσσας ή με χρήση λεπτού καθετήρα.

2. Ερεθισμός της σταφυλής (με κουτάλι).

3. Κατάποση 1 κουταλιάς τσαγιού με ζάχαρη.

4. Συγκράτηση όσο είναι δυνατόν της αναπνοής (διακοπή του αναπνευστικού κύκλου).

5. Αναπνοή (εισπνοή και εκπνοή) μέσα σε πλαστική σακούλα.

6. Ερεθισμός πνευμογαστρικού με μάλαξη καρωτίδων.

7. Ερεθισμός του διαφράγματος κρατώντας τα δύο πόδια και πιέζοντας με αυτά το θώρακα.

8. Αποσυμφόρηση γαστρικής διάτασης με ρέψιμο ή τοποθέτηση ρινογαστρικού καθετήρα.

9. Τρίψιμο οφθαλμών.

10.  Κατάποση ξερού ψωμιού.

11.  Κατάποση τεμαχίων πάγου.

12.  Κατάποση 1 κουταλιάς ζάχαρης.

13.  Κατάποση ενός ποτηριού νερού πολύ γρήγορα χωρίς διακοπή και λήψη αναπνοής.

Όταν λόξυγγας κρατά καιρό και δεν ανταποκρίνεται σε άλλα πρακτικά μέσα, εφαρμόζονται εναλλακτικές θεραπείες, όπως η ύπνωση η ο βελονισμός, που μπορεί να είναι χρήσιμες σε ορισμένες περιπτώσεις.

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται πιο συχνά για τη θεραπεία του χρόνιου λόξυγγα μπορεί να είναι:

• Η χλωροπρομαζίνη, ένα ισχυρό αντιψυχωσικό.
• Η μετοκλοπραμίδη ένα αντιεμετικό φάρμακο.
• Η βακλοφένη ένα καλό μυοχαλαρωτικό.

Διαβάστε επίσης

• Πόνος στην κοιλιά. Τι μπορεί να σημαίνει;

• Πόνος στην κοιλιά. Τι μπορείτε να κάνετε για να τον αντιμετωπίσετε;