Ακυρώθηκε Πλειστηριασμός στο «Παρά Πέντε». Γιατί ακυρώθηκε η κατάσχεση;

 επιμέλεια medlabnews.gr - IEKETY.

Μία ιδιαίτερα σημαντική δικαστική απόφαση εκδόθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, ακυρώνοντας στο παρά πέντε την κατάσχεση και τον προγραμματισμένο πλειστηριασμό κατοικίας πολίτη από την εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων INTRUM. Ο πλειστηριασμός είχε οριστεί για τις 17 Δεκεμβρίου, ωστόσο η ανακοπή που άσκησε ο δανειολήπτης—μέσω του δικηγόρου του, Γιάννη Γιαντζουράκη—οδηγήθηκε σε πλήρη δικαστική δικαίωση.

Πολίτης με στεγαστικό δάνειο που εξυπηρετούνταν κανονικά μέχρι την πανδημία

Η υπόθεση αφορά στεγαστικό δάνειο, το οποίο ο δανειολήπτης κατέβαλλε απρόσκοπτα επί σειρά ετών, μέχρι την περίοδο της πανδημίας, οπότε η οικονομική πίεση δημιούργησε καθυστερήσεις. Η αδυναμία αυτή οδήγησε τη διαχείριση του δανείου σε servicer, όπου οι διαδικασίες εκτέλεσης κινήθηκαν με ιδιαίτερη ταχύτητα και χωρίς επαρκή διαφάνεια.

Παρά το γεγονός ότι υπήρξε πρόθεση συνεννόησης, η εταιρεία προχώρησε στην κατάσχεση δύο ακινήτων για απαίτηση που τελικά κρίθηκε μη νομίμως εκτελεστή.

Γιατί ακυρώθηκε η κατάσχεση – Το δικαστήριο μιλάει ξεκάθαρα

Το Δικαστήριο διαπίστωσε:

• σοβαρές πλημμέλειες στις επιδόσεις,
• ανεπαρκή τεκμηρίωση της απαίτησης,
• δυσανάλογη εκτέλεση σε σχέση με το ύψος της οφειλής,
• παραβίαση των αρχών της καλής πίστης και της αναλογικότητας.

Η απόφαση οδηγεί σε πλήρη ακύρωση της κατάσχεσης και ματαιώνει τον επικείμενο πλειστηριασμό.

Ο δικηγόρος της υπόθεσης, Γιάννης Γιαντζουράκης, δήλωσε:

«Η δικαστική κρίση αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης δεν μπορούν να λειτουργούν ως “γραμμή παραγωγής”. Οι εταιρείες διαχείρισης οφείλουν να σέβονται τη νομιμότητα και τα δικαιώματα των πολιτών.»

Οι Servicers στην Ελλάδα – Ένας μηχανισμός που έχει ξεφύγει από τον σκοπό του

Η υπόθεση αυτή δεν είναι μεμονωμένη. Αφορά ένα σύστημα που σήμερα καλείται να διαχειριστεί περισσότερα από 100 δισ. ευρώ “κόκκινα” δάνεια, ενώ σχεδόν 2 εκατομμύρια συμβάσεις έχουν μεταφερθεί από τις τράπεζες σε εταιρείες διαχείρισης (servicers).

 Τι συμβαίνει στην πράξη

• Οι servicers έχουν αποκτήσει τεράστια επιχειρησιακή ισχύ, συχνά χωρίς αντίστοιχαν ελέγχους.
• Κινούν διαδικασίες εκτέλεσης με αυτοματοποιημένη ταχύτητα, χωρίς ουσιαστική επικοινωνία με τον οφειλέτη.
• Οι δανειολήπτες παραπονιούνται ότι δεν λαμβάνουν αντικειμενικές προτάσεις ρύθμισης, αλλά πιέζονται απευθείας σε πλειστηριασμό.
• Σημαντικός αριθμός υποθέσεων καταλήγει σε δικαστικές ακυρώσεις λόγω πλημμελειών, λανθασμένων επιδόσεων, ελλείψεων νομιμοποίησης και μη τεκμηριωμένων απαιτήσεων.

Το φαινόμενο έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε η Ελλάδα να έχει:

• πρώτη θέση στην ΕΕ σε αριθμό ηλεκτρονικών πλειστηριασμών,
• χιλιάδες περιπτώσεις όπου ο καταναλωτής πρέπει να αποδείξει το αυτονόητο: ότι οι εταιρείες οφείλουν να τηρούν τη νομιμότητα.

Τι σημαίνει η απόφαση για την κοινωνία και την αγορά

Η ακύρωση της κατάσχεσης από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών:

• αποτελεί πλήγμα στις επιθετικές πρακτικές,
• ενισχύει το αίσθημα ότι ο πολίτης δεν είναι ανυπεράσπιστος,
• δημιουργεί δεδικασμένο που μπορούν να επικαλεστούν χιλιάδες άλλοι δανειολήπτες,
• και δείχνει ότι η αναγκαστική εκτέλεση δεν μπορεί να λειτουργεί εκτός θεσμικού πλαισίου.

Ιδίως όταν αφορά στεγαστικά δάνεια που μέχρι πρόσφατα εξυπηρετούνταν κανονικά.

Το αποτέλεσμα

• Ο πλειστηριασμός της 17ης Δεκεμβρίου ματαιώθηκε οριστικά.
• Η κατάσχεση ακυρώθηκε εξολοκλήρου.
• Ο πολίτης διατηρεί την περιουσία του.
• Και η απόφαση αυτή προστίθεται σε μια αυξανόμενη σειρά δικαστικών κρίσεων που απαιτούν νομιμότητα, διαφάνεια και αναλογικότητα από τις εταιρείες διαχείρισης.

Έφυγε από τη ζωή ο Ευάγγελος Μπούμπουκας. Οραματιστής της γνώσης και θεμελιωτής της επιστημονικής τεκμηρίωσης στην Ελλάδα

 του Αλέξανδρου Γιατζίδη, Διευθυντή Ινστιτούτου Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της Υγείας (ΙΕΚΕΤΥ)

Με βαθιά θλίψη, η ερευνητική και ακαδημαϊκή κοινότητα αποχαιρετά τον Ευάγγελο Μπούμπουκα, εμπνευστή, ιδρυτή και επί σειρά ετών Διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), καθώς και επίτιμο Αντιπρόεδρο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ).

Ο Ευάγγελος Μπούμπουκας έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, ύστερα από σύντομη νοσηλεία του στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός λόγω πνευμονίας.

Η πορεία και το έργο του

Από το 1980 ανέλαβε τον σχεδιασμό, την οργάνωση και τη διεύθυνση του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης, καθιστώντας το σε λίγα χρόνια εθνικό φορέα αναφοράς για τη συλλογή, τεκμηρίωση και διάδοση της επιστημονικής γνώσης στην Ελλάδα.

Ο Ευάγγελος Μπούμπουκας συνέδεσε το όνομά του με τη δημιουργία και την καθιέρωση του Εθνικού Αρχείου Διδακτορικών Διατριβών, το οποίο συγκεντρώνει και διαθέτει σε ψηφιακή μορφή τις διατριβές όλων των Ελλήνων διδακτόρων. Το έργο αυτό, μοναδικό στο είδος του διεθνώς, ανέδειξε την Ελλάδα σε παράδειγμα καλής πρακτικής στον τομέα της ακαδημαϊκής τεκμηρίωσης και αποτέλεσε θεμέλιο λίθο για τη μεταγενέστερη ανάπτυξη των ψηφιακών βιβλιοθηκών, αποθετηρίων και υποδομών ανοικτής πρόσβασης.

Παράλληλα, υπό την ηγεσία του, το ΕΚΤ εξελίχθηκε σε εθνικό κόμβο γνώσης και καινοτομίας, θέτοντας τις βάσεις για τη σημερινή ψηφιακή του μορφή και για τη σύνδεση της έρευνας με την κοινωνία και την παραγωγή.

Διαδρομή και προσφορά

Μηχανικός και διοικητικό στέλεχος με βαθιά κατανόηση των τεχνολογικών και οργανωτικών αναγκών του ερευνητικού τοπίου, ο Ευάγγελος Μπούμπουκας υπηρέτησε για δεκαετίες το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ), όπου ανέλαβε κρίσιμες θέσεις ευθύνης, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση πολιτικών έρευνας, τεκμηρίωσης και καινοτομίας.

Το 2020 αναγορεύθηκε Επίτιμος Αντιπρόεδρος του ΕΙΕ, τιμητική διάκριση που επισφράγισε τη μακρά και δημιουργική πορεία του στο Ίδρυμα και την καθοριστική συμβολή του στην ανάπτυξη των δομών του ΕΚΤ.

Το όραμά του: “Η γνώση ως δημόσιο αγαθό”

Πίστευε βαθιά ότι η επιστημονική πληροφορία πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους, χωρίς εμπόδια. Είδε έγκαιρα τον ρόλο των ψηφιακών τεχνολογιών ως εργαλείου κοινωνικής προόδου και διαφάνειας, και εργάστηκε ακούραστα για να καταστεί η γνώση δημόσιο και κοινό αγαθό. Στα χρόνια της διοίκησής του, το ΕΚΤ καθιερώθηκε ως εθνικός οργανισμός τεκμηρίωσης, πληροφόρησης και μέτρησης της έρευνας, ενώ οι δράσεις του διασύνδεσαν πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, δημόσιους φορείς και πολίτες.

Παρακαταθήκη

Η συμβολή του Ευάγγελου Μπούμπουκα υπήρξε καθοριστική στη διαμόρφωση του σημερινού περιβάλλοντος ανοικτής επιστήμης και τεκμηριωμένης πολιτικής γνώσης στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί του τον περιγράφουν ως οραματιστή, μεθοδικό, σεμνό και αφοσιωμένο στη δημόσια αποστολή του — έναν άνθρωπο που πίστευε ότι η επιστήμη μπορεί να ενώσει τη χώρα με τον κόσμο.

Η κοινότητα της έρευνας, οι χιλιάδες Έλληνες διδάκτορες που κατέγραψαν την πορεία τους χάρη στο έργο του και όλοι όσοι επωφελήθηκαν από το άνοιγμα της γνώσης στην κοινωνία, τον αποχαιρετούν με ευγνωμοσύνη. 

 Αιωνία του η μνήμη. 

 Η γνώση στην Ελλάδα του χρωστά πολλά.

Γλίτωσε στα 25 της από σοβαρό εγκεφαλικό, όμως για το σύστημα δεν είναι ευάλωτη και τη βγάζουν τα fund στο δρόμο. Η αναλγησία του κράτους στο μεγαλείο της

  του ειδικού νομικού συμβούλου του medlabnews.gr

Η αναλγησία του συστήματος έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Μια γυναίκα, που στα 25 της υπέστη βαρύ εγκεφαλικό, έμαθε από την αρχή να μιλά, να περπατά, να ζει. Έμεινε έναν χρόνο στο νοσοκομείο και άλλον έναν σε αποκατάσταση. Κι όμως, τα κατάφερε. Ξαναστάθηκε όρθια, έφτιαξε τη ζωή της, το σπίτι της, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της: ράμπες, μπάνιο ασφαλές, χώροι εύκολης πρόσβασης. Ένα σπίτι που έγινε το στήριγμά της, το καταφύγιό της.

Μαζί με τον σύζυγό της πήραν ένα στεγαστικό δάνειο — όπως τόσοι άλλοι, τότε που οι τράπεζες μοίραζαν δάνεια «εύκολα». Το πλήρωναν κανονικά. Μέχρι που ήρθε η πανδημία. Οι δόσεις ανεστάλησαν προσωρινά και όταν έληξε η περίοδος αναστολής, η τράπεζα τους ζήτησε 10.000 ευρώ για να επανέλθει η σύμβαση. Δεν τα είχαν. Ζήτησαν ρύθμιση. Μπήκαν σε διαπραγματεύσεις. Όμως, την ίδια στιγμή, ο servicer κατήγγειλε το δάνειο.

Ακολούθησε διαταγή πληρωμής. Κατάσχεση. Πλειστηριασμός.

Και όλα αυτά, ενώ η υπόθεση είχε ήδη προσβληθεί νομικά.

Η δίκη για την ακύρωση του πλειστηριασμού έχει οριστεί — κρατηθείτε — για το 2036.

Κι όμως, η εταιρεία real estate της τράπεζας βιάζεται να τους πετάξει έξω.

Έχουν ζητήσει παρέμβαση από την Τράπεζα της Ελλάδος, τη Γενική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, τον Συνήγορο του Πολίτη. Η απάντηση; Σιωπή.

Μόνο από τον Συνήγορο ήρθε έγγραφο που λέει πως «δεν παρεμβαίνουμε σε ιδιωτικές διαφορές».

Το σπίτι αυτό δεν είναι απλώς τέσσερις τοίχοι. Είναι το αποτέλεσμα ενός αγώνα ζωής. Είναι ο χώρος όπου μπορεί να κινηθεί, να αυτοεξυπηρετηθεί, να σταθεί όρθια.

Αν χαθεί, δεν υπάρχει εναλλακτική. Δεν υπάρχει άλλο σπίτι να προσαρμοστεί.

Δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει δύναμη για νέα αρχή.

Και όμως, για το κράτος δεν θεωρείται «ευάλωτη».

Για το σύστημα είναι απλώς ένας ακόμα «οφειλέτης».

Για τους εκτελεστές είναι «ακίνητο προς αξιοποίηση».

Η ζωή της βρίσκεται ξανά στο χείλος του γκρεμού — όχι από αρρώστια αυτή τη φορά, αλλά από μια κοινωνία που έχει ξεχάσει τι σημαίνει ανθρωπιά.

Πίσω από κάθε πόρτα, μια ιστορία σαν κι αυτή.

Μέχρι να χτυπήσει η επόμενη.

Ίσως η δι   .

Διαβαστε επισης

Εγινε και αυτό το Άθλιο. Περιμένετε παιδιά, είμαι με τα εσώρουχα

Εισέβαλαν 7 το πρωί 30 αστυνομικοί για να πετάξουν πατέρα με τα δυο ανήλικα από το σπίτι τους. (video)

Έχασε το σπίτι του σε πλειστηριασμό στα Χανιά

Προσοχή. Νέοι κανόνες, λιγότερη δικαιοσύνη: Οι δανειολήπτες χωρίς άμυνα απέναντι στους πλειστηριασμούς

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, Γενικού Γραμματέα Ινστιτούτου Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της Υγείας, ΙΕΚΕΤΥ, medlabnews.gr iatrikanea 

Οι αλλαγές που προωθούνται στο νομοθετικό πλαίσιο των πλειστηριασμών μετατρέπουν ένα ήδη άνισο σύστημα σε πραγματικό λαβύρινθο χωρίς διέξοδο για τους δανειολήπτες. Την ώρα που οι εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων (servicers) και τα funds εντείνουν τους πλειστηριασμούς με ρυθμούς «βιομηχανικής παραγωγής», το Κράτος αφαιρεί τα τελευταία μέσα άμυνας από όσους βρίσκονται στο στόχαστρό τους.

Το πλέγμα του «Ηρακλή» πίσω από τους μαζικούς πλειστηριασμούς

Το πρόγραμμα «Ηρακλής», που θεσπίστηκε για να απαλλάξει τις τράπεζες από τα κόκκινα δάνεια, έχει εξελιχθεί σε ένα τριγωνικό σύστημα μεταξύ τραπεζών, servicers και ξένων funds. Οι τράπεζες μεταβίβασαν περίπου 70 δισ. ευρώ μη εξυπηρετούμενα δάνεια σε εταιρείες ειδικού σκοπού (SPVs), λαμβάνοντας σε αντάλλαγμα τιτλοποιημένα ομόλογα, τα μισά εκ των οποίων είναι κρατικά εγγυημένα.

Αυτό σημαίνει ότι, αν οι εισπράξεις από ρυθμίσεις και πλειστηριασμούς δεν φτάνουν για να πληρωθούν οι επενδυτές, οι κρατικές εγγυήσεις ενεργοποιούνται και το Δημόσιο πληρώνει τη διαφορά. Με άλλα λόγια, οι πολίτες πληρώνουν — είτε μέσω φόρων είτε χάνοντας τα σπίτια τους.

Ο φόβος της «κατάπτωσης» των εγγυήσεων

Σήμερα, η απόδοση των servicers υπολείπεται κατά 20% από τα προβλεπόμενα. Αυτό δημιουργεί τον κίνδυνο να «σπάσει» η εγγύηση των 18 δισ. ευρώ που στηρίζει το σύστημα. Για να αποφευχθεί, οι servicers πιέζουν για περισσότερους και γρηγορότερους πλειστηριασμούς, ενώ οι ρυθμίσεις δανείων γίνονται με το σταγονόμετρο — γιατί αποδίδουν λιγότερα και πιο αργά.

Η κατάσταση αυτή δημιουργεί ένα ισχυρό αντικίνητρο για διαπραγμάτευση και κίνητρο για εκποίηση. Το αποτέλεσμα; Μαζικοί πλειστηριασμοί, συχνά κάτω και από τις αντικειμενικές αξίες, χωρίς ουσιαστικό διάλογο με τους οφειλέτες.

Οι δανειολήπτες χωρίς νομική προστασία

Το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο «Παρεμβάσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας» επιδεινώνει δραματικά την ήδη δύσκολη θέση των δανειοληπτών:

Άμεση αποβολή από το ακίνητο μετά τον πλειστηριασμό (άρθρο 943 ΚΠολΔ), χωρίς αναστολές και χωρίς πρόβλεψη στέγασης.

Κατάργηση τοπικής αρμοδιότητας (άρθρο 1001 ΚΠολΔ): οι πλειστηριασμοί όλων των περιοχών μπορούν να διεξάγονται στην Αθήνα — αυξάνοντας το κόστος και μειώνοντας την πρόσβαση των πολιτών στην υπεράσπιση.

Δραστική μείωση χρόνου δικαστικής προστασίας: από 1.492 ημέρες σε μόλις 350 για ανακοπές, και τελεσίδικη απόφαση σε 600 ημέρες.

Αυτόματη αρχειοθέτηση ανακοπών αν δεν επαναπροσδιοριστούν εγκαίρως — χάνονται οριστικά τα δικαιώματα άμυνας.

Στην πράξη, οι αλλαγές αυτές ευνοούν τις εταιρείες διαχείρισης, που αποκτούν ταχύτητα και ευκολία στις διαδικασίες, και αποδυναμώνουν εντελώς τον πολίτη που δεν έχει ούτε χρόνο ούτε πόρους να αμυνθεί.

Οι «στρατηγικοί κακοπληρωτές» ως άλλοθι

Για να δικαιολογηθεί η πίεση των πλειστηριασμών, καλλιεργείται το αφήγημα των «στρατηγικών κακοπληρωτών» — ότι δηλαδή οι περισσότεροι δανειολήπτες έχουν αδήλωτα εισοδήματα και απλώς αρνούνται να πληρώσουν. Στην πραγματικότητα, όμως, η πλειονότητα των οφειλετών βρέθηκε σε αδυναμία πληρωμής μετά από πολλαπλές κρίσεις (οικονομική, ενεργειακή, πληθωριστική), ενώ οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με δισεκατομμύρια δημόσιου χρήματος και συνεχίζουν να απολαμβάνουν εγγυήσεις και φορολογικά προνόμια.

Από τη διάσωση των τραπεζών στην απώλεια των σπιτιών

Το σχήμα του «Ηρακλή» δημιούργησε ένα οικοσύστημα πλειστηριασμών που λειτουργεί περισσότερο για την προστασία των τραπεζικών ισολογισμών και των ξένων funds, παρά για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους. Η διαχείριση έχει περάσει σε εταιρείες που λειτουργούν με ελάχιστη εποπτεία, συχνά με άγνωστους τελικούς μετόχους, και με τεράστια περιθώρια κέρδους από τα ακίνητα που εκποιούνται.

Οι τράπεζες, απαλλαγμένες από τα κόκκινα δάνεια, ανακτούν κερδοφορία και μοιράζουν μερίσματα, ενώ οι servicers επιβραβεύονται με ποσοστά επί των εισπράξεων. Το κόστος — οικονομικό και κοινωνικό — μεταφέρεται ολόκληρο στους πολίτες.

Ορατός κίνδυνος κοινωνικής αποσταθεροποίησης

Η απώλεια πρώτης κατοικίας, ειδικά σε μικρές κοινωνίες της επαρχίας, δεν είναι μόνο οικονομική τραγωδία· είναι παράγοντας κοινωνικής αποσάθρωσης. Οι νέες ρυθμίσεις κόβουν κάθε ρεαλιστικό δρόμο συνεννόησης, ενώ η επιτάχυνση των διαδικασιών καθιστά ανεφάρμοστη κάθε ουσιαστική υπεράσπιση.

Ο δανειολήπτης βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα σε:

• εταιρείες με κρατική κάλυψη (μέσω του «Ηρακλή»),
• ένα σύστημα δικαιοσύνης που αποδυναμώνει τα δικαιώματά του,
• και ένα οικονομικό περιβάλλον που του στερεί την επανένταξη.

Χρειάζεται νέα ισορροπία – όχι ταχύτητα χωρίς δικαιοσύνη

Το ζητούμενο δεν είναι να σταματήσουν οι εισπράξεις ή να μείνουν τα δάνεια «αιώνια ανοιχτά». Το ζητούμενο είναι να επανέλθει η ισορροπία ανάμεσα στα δικαιώματα των δανειστών και την προστασία των πολιτών. Χωρίς αυτήν, οι πλειστηριασμοί μετατρέπονται σε εργαλείο μαζικής μεταβίβασης περιουσίας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Συμπέρασμα:

Οι νέες νομοθετικές παρεμβάσεις δεν επιταχύνουν τη δικαιοσύνη· επιταχύνουν την αδικία. Και σε ένα περιβάλλον όπου το κράτος έχει εγγυηθεί τις απώλειες των τραπεζών, το τίμημα της «σταθερότητας» πληρώνεται, ξανά, από τους ίδιους τους πολίτες.

Όλοι χρωστάνε άλλοι σε εφορία, άλλοι σε ΕΦΚΑ, άλλοι σε funds και άλλοι σε όλα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον σε συνδυασμό με την ακρίβεια που βρίσκεται η ανάπτυξη;

του Αλέξανδρου Γιατζίδης, γενικού γραμματέα του ΙΕΚΕΤΥ, για το medlabnews.gr

Η Ελλάδα καταγράφει ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο — την ίδια στιγμή που τα ιδιωτικά και δημόσια χρέη της κοινωνίας αγγίζουν τα 270 δισεκατομμύρια ευρώ.

• 160 δισ. ευρώ οφειλές σε Εφορία και ΕΦΚΑ
• 110 δισ. ευρώ «κόκκινα» δάνεια σε τράπεζες και funds

Περισσότεροι από 4 εκατομμύρια πολίτες έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές. Σχεδόν κάθε νοικοκυριό ζει με δάνεια, ρυθμίσεις ή οφειλές. Πώς γίνεται, λοιπόν, μια κοινωνία σε οικονομική ασφυξία να παρουσιάζει “ανάπτυξη”;

---

🔹 Όλοι χρωστούν σε κάποιον

Η δεκαπενταετία από το 2010 και μετά — με τα μνημόνια, τα capital controls και την πανδημία — άφησε πίσω της μια οικονομία χρέους:

• Οι πολίτες ζουν με κάρτες, επιδόματα και ανακυκλωμένες ρυθμίσεις.
• Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες πιέζονται από φόρους και εισφορές.
• Οι παλιές βιομηχανίες σώζονται προσωρινά, ενώ συσσωρεύουν νέα χρέη.

Η χώρα λειτουργεί σαν ένας τεράστιος μηχανισμός ανακύκλωσης οφειλών. Οι εισπράξεις του κράτους προέρχονται από φόρους σε ήδη υπερχρεωμένους πολίτες.

---

🔹 Η έκρηξη των πλειστηριασμών

Η “ανάπτυξη” συνυπάρχει με ένα κύμα πλειστηριασμών κατοικιών και επιχειρήσεων. Περισσότερα από 2.000 ακίνητα τον μήνα βγαίνουν σε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς — ανάμεσά τους και ιστορικά ονόματα της ελληνικής αγοράς.

📌 Vardas

Η γνωστή εταιρεία ένδυσης Vardas, σύμβολο του ελληνικού prêt-à-porter, έχασε τέσσερα επαγγελματικά ακίνητα (Πικέρμι, Παλλήνη, Θεσσαλονίκη).

• Τα περισσότερα πουλήθηκαν μόλις ένα ευρώ πάνω από την τιμή εκκίνησης.
• Οι συνολικές υποχρεώσεις της φθάνουν τα 46,8 εκατ. ευρώ.
• Κατάστημα στο Χαλάνδρι βγαίνει σε πλειστηριασμό με τιμή εκκίνησης 724.000 ευρώ για οφειλή μόλις 15.000 ευρώ.

Πηγές: newmoney.gr, mononews.gr, forbesgreece.gr

📌 Βαρβαρέσος και Ήλιος Πλεκτοβιομηχανία

Δύο ιστορικές εταιρείες της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, Βαρβαρέσος και Ήλιος, πλειστηριάζουν εγκαταστάσεις αξίας άνω των 4,15 εκατ. ευρώ.

Μαζί τους, βιομηχανικά ακίνητα εταιρειών όπως Komotex, Εκκοκκιστήρια Θράκης, Κλωστήρια–Πλεκτήρια Σίνδου και Πανταζής Φρούτα αλλάζουν χέρια.

Πηγή: capital.gr, newmoney.gr

---

🔹 Πώς γίνεται ανάπτυξη μέσα στη φτώχεια

Η “ανάπτυξη” που προβάλλεται στηρίζεται κυρίως σε λογιστικούς δείκτες ΑΕΠ και όχι σε πραγματικό πλούτο:

• Επιδόματα και RRF αυξάνουν τεχνητά την κατανάλωση.
• Μεγάλοι όμιλοι επενδύουν σε real estate και ενέργεια, όχι σε παραγωγή.
• Ο πληθωρισμός φουσκώνει το ΑΕΠ χωρίς αύξηση εισοδημάτων.
• Ο τουρισμός δίνει πρόσκαιρη ανάσα αλλά όχι σταθερή εργασία.

Το αποτέλεσμα είναι μια “ανάπτυξη χωρίς κοινωνικό αποτύπωμα” — οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι δυστυχούν.

---

🔹 Η καθημερινή ασφυξία των πολιτών

• Ο μέσος μισθός δεν φτάνει το 15ήμερο.
• Οι τιμές στα τρόφιμα και την ενέργεια αυξάνονται διαρκώς.
• Το δημογραφικό επιδεινώνεται, καθώς οι νέοι μεταναστεύουν.
• Η μεσαία τάξη διαλύεται υπό το βάρος χρεών και πλειστηριασμών.

Όλα αυτά δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα, που διαβρώνει την οικονομική και πολιτική σταθερότητα.

---

🔹 Το ελληνικό οικονομικό οξύμωρο

Η Ελλάδα του 2025 παρουσιάζει ίσως το πιο εντυπωσιακό οικονομικό παράδοξο της Ευρώπης:

• Αναπτύσσεται χωρίς παραγωγή.
• Επενδύει χωρίς εσωτερική ζήτηση.
• Πλουτίζει μέσα από χρέη και ρευστοποιήσεις.

Η “ευημερία” αυτή είναι λογιστική ψευδαίσθηση. Χτίζεται πάνω σε εισαγωγές, επιδοτήσεις και κατασχέσεις — όχι πάνω σε δουλειές, εξαγωγές και καινοτομία.

---

🔹 Επίλογος

Μια κοινωνία δεν μπορεί να λέγεται αναπτυγμένη όταν οι πολίτες της χάνουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους. Η πραγματική ανάπτυξη δεν είναι ποσοστό στο ΑΕΠ· είναι η δυνατότητα να ζεις, να εργάζεσαι και να σχεδιάζεις το μέλλον σου χωρίς φόβο.

Όσο τα σπίτια πλειστηριάζονται και τα νοικοκυριά ζουν με πίστωση, η Ελλάδα θα συνεχίζει να βιώνει την “ανάπτυξη μέσα στη χρεοκοπία” — ένα οικονομικό ψευδαισθητήριο με ανθρώπινο κόστος.

Ιστορική απόφαση: Το Κτηματολόγιο μπλόκαρε πλειστηριασμό λόγω ασυμφωνίας στην περιγραφή του ακινήτου – Μια πρώτη νίκη απέναντι στις πρακτικές των servicers

του Νομικού Συμβούλου του ΙΕΚΕΤΥ, για το medlabnews.gr

Τεράστια σημασία για χιλιάδες δανειολήπτες έχει η χθεσινή απόφαση του Κτηματολογίου, που απέρριψε την καταχώριση κατακυρωτικής έκθεσης πλειστηριασμού λόγω ασυμφωνίας με τα αρχικά έγγραφα, όπου άλλα τετραγωνικά έιχε το ακίνητο που πλειστηριάστηκε και με άλλα έγγραφε η κατοκυρωτική έκθεση.

Η εξέλιξη αυτή δείχνει ξεκάθαρα ότι οι βιαστικές και συχνά πρόχειρες διαδικασίες που ακολουθούνται από funds και servicers δεν είναι απρόσβλητες. 

Για πρώτη φορά, αρμόδια αρχή «φρέναρε» την προσπάθεια μεταβίβασης ακινήτου, διαπιστώνοντας ότι τα έγγραφα που κατατέθηκαν δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.

Πρόκειται για μια μεγάλη νίκη απέναντι στις πρακτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια, με χιλιάδες οικογένειες να βρίσκονται στο έλεος εταιρειών που λειτουργούν με μοναδικό στόχο το κέρδος, χωρίς να λογαριάζουν ούτε την ανθρώπινη διάσταση ούτε τη νομιμότητα. Δεν ισχύει το ο γεγονε γέγονε, που λένε μετά από τον πλειστηριασμό οι servicers. Οι βιαστικές διαδικασίες οδηγούν σε λάθη και απαιτείται πολύ καλή έρευνα από ειδικούς σε όλες τις πτυχές ενός πλειστηριασμού για να τα αποκαλύψει.

Η απόφαση αυτή:

• Επιβεβαιώνει ότι κανένας πλειστηριασμός δεν είναι τετελεσμένο γεγονός όταν υπάρχουν παρανομίες.
• Δείχνει ότι υπάρχουν θεσμικά εργαλεία για να προστατευτεί ο πολίτης.
• Ανοίγει το δρόμο για περαιτέρω έλεγχο των διαδικασιών και πιθανές ποινικές ευθύνες.

Τα ονόματα και τα συγκεκριμένα στοιχεία θα δοθούν σύντομα. 

Το βέβαιο είναι ότι η υπόθεση αυτή θα αποτελέσει πιλότο για πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις και δίνει ελπίδα σε όσους απειλούνται από παρόμοιες πρακτικές.

Το κόμμα των κόκκινων δανείων. Ποιοι ευθύνονται; Οι συνέπειες στην κοινωνία και την υγεία

 ανάλυση, μελέτη του Ινστιτούτου ΙΕΚΕΤΥ, medlabnews.gr iatrikanea

Στην Ελλάδα του 2025, το μεγαλύτερο «κόμμα» δεν είναι ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ,  ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το κόμμα των κόκκινων δανείων: τα εκατομμύρια πολιτών που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα χαρτοφυλάκια των funds και των servicers. Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια δανειολήπτες και γύρω τους οικογένειες, συγγενείς, συνεργάτες, δηλαδή 4–5 εκατομμύρια άνθρωποι, επηρεάζονται άμεσα ή έμμεσα. Ο μισός πληθυσμός της χώρας ζει υπό το άγχος της υπερχρέωσης, με αποτέλεσμα μαζική φτωχοποίηση και διάλυση της κοινωνικής συνοχής.

Ποιοι ευθύνονται

Οι servicers και τα funds κρατούν στα χαρτοφυλάκιά τους δάνεια αξίας περίπου 93 δισ. ευρώ. Λειτουργούν σχεδόν ανεξέλεγκτα, με κίνητρο όχι τη βιώσιμη ρύθμιση αλλά τη μέγιστη κερδοσκοπία. Δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, εφαρμόζουν αθέμιτες πρακτικές και η εποπτεία είναι τυπική και όχι ουσιαστική.

Οι πρακτικές που εφαρμόζονται

Επιλογή σκληρότερων λύσεων: Αντί να εισπράττουν με λογικές πωλήσεις ή ρυθμίσεις, στοχοποιούν την πρώτη κατοικία, ώστε να ασκήσουν ψυχολογική πίεση.

Διαδικαστικά λάθη: Από λανθασμένα τετραγωνικά σε εκθέσεις έως παραλείψεις σε κοινοποιήσεις, που οδηγούν σε χρόνια δικαστικά μπλοκαρίσματα.

Εκβιαστικές τακτικές: Υποσχέσεις για «κούρεμα» ή διακανονισμό που ανατρέπονται, ζητώντας νέες εγγυήσεις ή προσημειώσεις.

Καθυστερήσεις που τους συμφέρουν: Ακόμη κι όταν δεν προχωρούν οι πλειστηριασμοί, οι servicers πληρώνονται από τα funds για να «διαχειρίζονται» τα χαρτοφυλάκια. Έτσι το πρόβλημα διαιωνίζεται.

Γιατί το πρόβλημα δεν μειώνεται

Παρά τις τιτλοποιήσεις «Ηρακλή» και τον Εξωδικαστικό Μηχανισμό, τα κόκκινα δάνεια δεν μειώνονται:

Οι ρυθμίσεις (3,2 δισ. στο α΄ εξάμηνο 2025) είναι ελάχιστες μπροστά στο απόθεμα.

Οι πλειστηριασμοί αποδίδουν μόλις 28,5%, όταν οι στόχοι ήταν 52,2%.

Το ΥΠΟΙΚ μιλά για επιτάχυνση, αλλά αυτό σημαίνει περισσότερη πίεση στους δανειολήπτες και όχι λύση. Αντί να περιορίζεται το πρόβλημα, μεγαλώνει, καθώς νέοι δανειολήπτες περνούν σε καθυστέρηση λόγω ακρίβειας και μείωσης εισοδήματος.

Οι συνέπειες στην κοινωνία και την υγεία

Η υπερχρέωση δεν είναι μόνο αριθμοί· είναι ζήτημα δημόσιας υγείας:

Αυξάνονται η κατάθλιψη, οι αγχώδεις διαταραχές και οι αυτοκτονίες.

Το χρόνιο στρες οδηγεί σε εμφράγματα, εγκεφαλικά και αυτοάνοσα.

Οικογένειες διαλύονται, παιδιά μεγαλώνουν μέσα στον φόβο της έξωσης, μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν. Ανάπτυξη για ποιον; Οι δείκτες «ευημερούν» μόνο για λίγους, ενώ η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βυθίζεται.

Γιατί οι θεσμοί δεν παρεμβαίνουν

Τράπεζα της Ελλάδος: Περιορίζεται σε δηλώσεις, χωρίς να επιβάλλει κυρώσεις για τις ακραίες πρακτικές.

ΥΠΟΙΚ και ΓΓΙΧ: Μιλούν για «επιτάχυνση», ενώ το ζητούμενο είναι πλαίσιο προστασίας και όχι βιαστικές εκκαθαρίσεις.

Δικαιοσύνη: Καθυστερεί υπερβολικά, με αποτέλεσμα οι υποθέσεις να μένουν μετέωρες και οι δανειολήπτες εγκλωβισμένοι.

Στην πράξη, οι θεσμοί «σηκώνουν τα χέρια ψηλά» και αφήνουν τους servicers να δρουν ανεξέλεγκτα, επιβαρύνοντας όχι μόνο τους πολίτες αλλά και το ίδιο το Δημόσιο, καθώς το κράτος έχει δώσει εγγυήσεις μέσω του «Ηρακλή».

Συμπέρασμα

Το «κόμμα των κόκκινων δανείων» αριθμεί εκατομμύρια ψηφοφόρους που φτωχοποιούνται. Είναι οι οικογενειάρχες, οι επαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι που βλέπουν τη ζωή τους να καταρρέει. Κι ενώ η κοινωνία βυθίζεται, οι θεσμοί αντί να βάλουν πλαίσιο στους servicers, επιλέγουν να τους δώσουν ακόμη περισσότερη ταχύτητα και δύναμη.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να μιλά για «ανάπτυξη» όταν ο μισός πληθυσμός ζει σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας και ψυχολογικής φθοράς. Η μόνη λύση είναι θεσμικό πλαίσιο αυστηρής εποπτείας, βιώσιμες ρυθμίσεις και προστασία της κοινωνίας. Αλλιώς, το κόμμα των κόκκινων δανείων θα συνεχίσει να μεγαλώνει — και μαζί του, η κρίση εμπιστοσύνης στο κράτος.

Έχασε τον άντρα της από καρκίνο – Την ξεγέλασαν με ρύθμιση και της άρπαξαν το σπίτι.

  του ειδικού νομικού συμβούλου του medlabnews.gr

Η ζωή της κατέρρευσε σε μια στιγμή. Μια γυναίκα, μητέρα μονογονεϊκής οικογένειας, έχασε τον σύντροφό της από καρκίνο και έμεινε μόνη να μεγαλώνει το παιδί της. Παρά τον πόνο και τις δυσκολίες, πάλευε καθημερινά να σταθεί όρθια και να βρει λύση για το δάνειο του σπιτιού της, το μοναδικό καταφύγιο που της είχε απομείνει. Είχε μπει σε διαπραγματεύσεις με την εταιρεία διαχείρισης, πίστευε ότι όλα προχωρούσαν ομαλά, και ήλπιζε πως η ρύθμιση ήταν θέμα χρόνου.

Όμως η πραγματικότητα ήταν πολύ πιο σκληρή. Ενώ εκείνη θεωρούσε ότι είχε βρεθεί μια διέξοδος, χωρίς καμία ενημέρωση, μέσα στον Ιούλιο πραγματοποιήθηκε ο πλειστηριασμός του σπιτιού της. Το έμαθε όταν ήταν πλέον αργά – όταν η περιουσία της είχε ήδη περάσει σε άλλα χέρια.

Σήμερα βρίσκεται σε απόγνωση. Δεν έχασε μόνο τα θεμέλια της οικογένειάς της, αλλά και την εμπιστοσύνη της σε μια διαδικασία που πίστευε ότι την προστάτευε. Οι διαχειριστές την άφησαν να νομίζει ότι η ρύθμιση προχωρά, ενώ την ίδια στιγμή κινήθηκαν αθόρυβα για να της αρπάξουν το σπίτι.

Το μήνυμα είναι σκληρό αλλά ξεκάθαρο: μην θεωρείτε ποτέ ότι όλα έχουν τακτοποιηθεί, αν δεν έχετε στα χέρια σας επίσημα έγγραφα. Παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις, πρέπει να κινείτε και όλες τις άλλες νομικές διαδικασίες. Μόνο όταν είστε πλήρως εξασφαλισμένοι μπορείτε να αισθάνεστε ασφαλείς.

Γιατί, όπως απέδειξε αυτή η τραγική ιστορία, εκείνοι που πιέζονται να πετύχουν τους στόχους τους δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο – ακόμα κι αν πρόκειται να αφήσουν μια γυναίκα και το παιδί της χωρίς στέγη, την ώρα που εκείνη νόμιζε ότι βρισκόταν σε καλό δρόμο.

 Τι πρέπει να προσέχετε με τους servicers

• Να ζητάτε πάντα επίσημα έγγραφα για κάθε συμφωνία ή ρύθμιση.
• Μην βασίζεστε μόνο σε προφορικές υποσχέσεις.
• Να παρακολουθείτε τακτικά την πορεία της υπόθεσής σας στο ηλεκτρονικό σύστημα πλειστηριασμών.
• Συμβουλευτείτε άμεσα δικηγόρο για κάθε βήμα – οι προθεσμίες είναι ασφυκτικές.
• Μην αφήνετε καμία ενέργεια να "τρέχει" χωρίς εσάς· μόνο έτσι θα αποφύγετε δυσάρεστες εκπλήξεις.

Μισή Ελλάδα στο χείλος: τα κόκκινα δάνεια γκρεμίζουν ζωές

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, Γενικού Γραμματέα Ινστιτούτου Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της Υγείας, medlabnews.gr iatrikanea 

Η Τράπεζα της Ελλάδος, βλέποντας τον δημοσιονομικό κίνδυνο από το ενδεχόμενο ενεργοποίησης των εγγυήσεων του «Ηρακλή», αποφάσισε να πιέσει τις τράπεζες και τους servicers να αυξήσουν τους ρυθμούς εκκαθάρισης των κόκκινων δανείων. Η εντολή είναι ξεκάθαρη: «επιτάχυνση, περισσότερη πίεση, λιγότερη ανοχή».

Όμως με τον τρόπο που πάμε, η «λύση» του προβλήματος γίνεται τοξικό δηλητήριο για την κοινωνία.

Ο λογαριασμός στην υγεία των πολιτών

Η ασφυκτική καθημερινότητα των πλειστηριασμών και των απειλών έξωσης δεν αφήνει ανεπηρέαστη την υγεία:

• Αυτοάνοσα νοσήματα εκτοξεύονται, καθώς το στρες καταρρακώνει το ανοσοποιητικό.
• Η κατάθλιψη και οι αγχώδεις διαταραχές σπάνε ρεκόρ, με χιλιάδες ανθρώπους σε φαρμακευτική αγωγή ή σε απόγνωση.
• Τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά αυξάνονται, καθώς η καρδιά και ο εγκέφαλος δεν αντέχουν την καθημερινή πίεση.
• Ακόμη και ο καρκίνος βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε έναν οργανισμό εξαντλημένο από συνεχή ψυχοσωματικό πόλεμο.

Η οικονομική ασφυξία μετατρέπεται σε υγειονομική βόμβα

Η πολιτική διάσταση

Κι ενώ οι αριθμοί δείχνουν μείωση ΜΕΔ, η κοινωνία βράζει. Όσο η κυβέρνηση «σφυρίζει αμέριμνα» και θεωρεί ότι το πρόβλημα είναι λυμένο μέσω στατιστικών, τόσο χάνει ψήφους. Διότι ο κύριος όγκος αυτών που πλήττονται είναι οι οικογενειάρχες επαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι που κρατούν την οικονομία όρθια. Άνθρωποι που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να πληρώνουν, να μεγαλώνουν παιδιά, να κρατήσουν ένα μαγαζί ανοιχτό. Αυτοί δεν είναι «στρατηγικοί κακοπληρωτές». Είναι η σπονδυλική στήλη της κοινωνίας.

Και όταν αυτή η σπονδυλική στήλη σπάσει, καμία κυβέρνηση δεν θα έχει πια λαϊκό έρεισμα.

Ο γάιδαρος του Χότζα: η πιο επικίνδυνη παρομοίωση

Η ιστορία είναι γνωστή: Ο Χότζας ήθελε να μάθει στον γάιδαρό του να μην τρώει. Κάθε μέρα του έδινε όλο και λιγότερο φαγητό, πιστεύοντας ότι στο τέλος θα ζήσει χωρίς τροφή. Όμως, λίγο πριν τα «καταφέρει», ο γάιδαρος έσκασε.

Έτσι και σήμερα:

Κόβονται λίγο-λίγο τα εισοδήματα.

Σφίγγεται η θηλιά με τα χρέη.

Πιέζεται η ψυχή, το σώμα, η οικογένεια.

Και η κοινωνία, όπως ο γάιδαρος του Χότζα, θα σκάσει. Όχι γιατί δεν θέλει να ζήσει, αλλά γιατί της αφαιρούν κάθε μέσο επιβίωσης.

Συμπέρασμα:

Η ΤτΕ και οι τράπεζες μπορεί να θεωρούν ότι προστατεύουν τα δημοσιονομικά μεγέθη. Στην πραγματικότητα, όμως, σπρώχνουν μια ολόκληρη κοινωνία στα όρια. Και όταν σκάσει, δεν θα πληγούν μόνο οι δανειολήπτες· θα πληγεί η ίδια η δημοκρατία, η κοινωνική συνοχή και, τελικά, η ίδια η πολιτική εξουσία.

Χρόνο με τον χρόνο η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε πιο γρήγορα απ’ όσο γεννιόμαστε

του Αλέξανδρου Γιατζίδης, Διευθυντή του Ινστιτουτου Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της Υγείας - IEKETY, medlabnews.gr iatrikanea 

Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σύγχρονης ιστορίας της: τη δημογραφική κατάρρευση. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι· οι γεννήσεις μειώνονται δραματικά, οι θάνατοι αυξάνονται, οι τάξεις στα σχολεία αδειάζουν και ο πληθυσμός γηράσκει με ανησυχητικό ρυθμό. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την οικογένεια, αλλά αγγίζει την οικονομία, το ασφαλιστικό, την εθνική άμυνα, την εκπαίδευση και την ίδια την κοινωνική συνοχή.

Μείωση του μαθητικού πληθυσμού στα σχολεία

• Τα τελευταία νέα αποκαλύπτουν σοβαρές συνέπειες της υπογεννητικότητας στο εκπαιδευτικό σύστημα:
• Οι εγγραφές των μαθητών στην Α’ Δημοτικού έχουν υποχωρήσει από τις 120.000 το 2010 σε κάτω από 75.000 το 2024, δηλαδή πτώση άνω του 37%
• Για το σχολικό έτος 2025–2026, αναμένονται μόλις 60.000 παιδιά ελληνικής ιθαγένειας και 9.000 αλλοδαπά, έναντι 100.000 και 15.000 αντίστοιχα, το 2010 — αυτό αντιστοιχεί σε μείωση περίπου 40%
• Αυτή η πτώση οδηγεί σε σχολεία με μονοψήφιο αριθμό μαθητών σε πολλά χωριά, συγχωνεύσεις τμημάτων, αλλά και οριστικό κλείσιμο σχολικών μονάδων, ειδικά στην περιφέρεια και στα νησιά
• Η έρευνα του ΙΟΒΕ προβλέπει ότι έως το 2035 θα έχουν “εξαφανιστεί” 430.000 μαθητές, περίπου το 1/3 όσων φοιτούν σήμερα

Επιπτώσεις στην τάξη και την κοινωνία

• Άδεια θρανία, άδειες φωνές: Πρώην πολύβουες σχολικές αίθουσες μένουν άδειες, ενώ εξοικονομούνται χώροι αλλά χάνεται η ζωντάνια και η ζωτικότητα της σχολικής κοινότητας.
• Κλείσιμο σχολείων στην ύπαιθρο: Τα σχολεία σε μικρές κοινότητες δεν μπορούν να λειτουργήσουν με ασφάλεια και στατιστική επάρκεια. Ταυτόχρονα, χάνεται ένα σημαντικό κοινωνικό κύτταρο, όπως το σχολείο της γειτονιάς.
• Πίεση στις υποδομές και καθηγητές: Αν και ο αριθμός μαθητών μειώνεται, συχνά δεν μειώνονται αναλογικά ο αριθμός των εκπαιδευτικών ή η χρηματοδότηση, προκαλώντας ανακατανομές και πιέσεις στο σύστημα.
• Κοινωνικές συνέπειες: Το κλείσιμο σχολείων συχνά σημαίνει και ώθηση προς τη μετανάστευση – γονείς και παιδιά μετακινούνται σε αστικά κέντρα — οδηγώντας σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των περιφερειακών περιοχών.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι: τι πρέπει να γίνει για να ανακοπεί αυτή η πορεία;

• Οικονομική στήριξη οικογενειών: ουσιαστικά επιδόματα, φοροελαφρύνσεις και στέγαση για νέους γονείς.
• Εναρμόνιση εργασίας – οικογένειας: ευέλικτα ωράρια, τηλεργασία, γονικές άδειες που στηρίζουν τη μητρότητα και την πατρότητα.
• Επένδυση στην εκπαίδευση και φροντίδα παιδιών: δωρεάν παιδικοί σταθμοί, υποστήριξη μονογονεϊκών οικογενειών.
• Πολιτικές για την περιφέρεια: κίνητρα για εγκατάσταση νέων οικογενειών σε χωριά και μικρές πόλεις, ώστε να μην ερημώσουν.
• Αξιοποίηση τεχνολογίας και μετανάστευσης: ενσωμάτωση νέων πληθυσμών με σεβασμό στην κοινωνική συνοχή.
• Κουλτούρα οικογένειας: καμπάνιες ενημέρωσης, εκπαιδευτικά προγράμματα και κοινωνική στήριξη για την ανάδειξη της αξίας της γονεϊκότητας.

Η δημογραφική κρίση δεν είναι απλώς ένας αριθμητικός δείκτης· είναι το μέλλον μας. Αν δεν ληφθούν άμεσα και ριζικά μέτρα, η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει το πιο πολύτιμο κεφάλαιο της: τον ίδιο της τον λαό. Η αντιστροφή της πορείας απαιτεί συλλογική δράση, μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και πάνω απ’ όλα πολιτική βούληση. Γιατί χωρίς παιδιά, χωρίς νέες γενιές, καμία κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει.

Διαβάστε επίσης

Το μεγαλύτερο πρόβλημα το δημογραφικό. Ολόκληρα χωριά δεν έχουν ούτε μια γέννηση για χρόνια

Μαύρα μαντάτα. Η Ελλάδα γερνάει. Υπογονιμότητα, ατεκνία εξαφανίζουν ολόκληρα σχολεία

Μαύρες προβλέψεις. Η Ελλάδα γερνάει, τα σχολεία κλείνουν. Σε 7 χρόνια θα είναι κατά 12% λιγότεροι οι μαθητές

Ελλάδα προς πλειστηριασμό: Τα funds, οι τράπεζες και το μεγάλο κόλπο με τη λαϊκή περιουσία

 του Αλέξανδρου Γιατζίδη, Γενικού Γραμματέα Ινστιτούτου Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της Υγείας, medlabnews.gr iatrikanea 

Η ελληνική κοινωνία, κουρασμένη από μια δεκαετία μνημονίων και οικονομικής ανασφάλειας, βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με έναν αόρατο εχθρό. Αυτή τη φορά, ο εχθρός δεν είναι η τρόικα ούτε οι περικοπές· είναι οι ίδιες οι τράπεζες και οι εταιρείες που διαχειρίζονται τα δάνειά μας. Είναι τα funds που αγοράζουν μαζικά την ελληνική γη και τα σπίτια μας για ένα κομμάτι ψωμί, χρησιμοποιώντας εργαλεία όπως οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, οι παραθυράκιδες της Δικαιοσύνης και οι θολές νομικές διαδικασίες. Κι όλα αυτά, με την ευγενική χορηγία ενός κράτους που παρακολουθεί σιωπηλό — ή, ακόμα χειρότερα, συνενοχικά.

Καθημερινά πλέον, χιλιάδες ακίνητα εκπλειστηριάζονται χωρίς καν να ειδοποιούνται οι ιδιοκτήτες τους. Ειδοποιήσεις στέλνονται ελλιπώς ή αποστέλλονται σε λάθος διευθύνσεις, ενώ δικαστικές αποφάσεις που αφορούν ανακοπές, αναστολές ή αιτήσεις ακύρωσης βγαίνουν... το 2034. Έως τότε, όμως, οι κατοικίες έχουν ήδη αλλάξει χέρια. Το πιο εξοργιστικό: σε πολλές περιπτώσεις, οι ίδιες οι τράπεζες – μέσω θυγατρικών τους όπως οι τραπεζικές Real Estate – είναι αυτές που αποκτούν τα ακίνητα στους πλειστηριασμούς που εκείνες προκαλούν. Δηλαδή, πρώτα σε καταγγέλλουν, μετά σε διώχνουν και στο τέλος… αγοράζουν το σπίτι σου, χωρίς να πληρώσουν πραγματικά.

Κι αν νομίζετε ότι πρόκειται για τυπικές νομικές διαδικασίες, ξανασκεφτείτε το. Όλο και περισσότερες υποθέσεις έρχονται στο φως, με κοινά χαρακτηριστικά: δικηγόροι που τελικά δεν είναι δικηγόροι, συμβολαιογράφοι που δεν κάνουν επαρκή έλεγχο τίτλων, «αγοραστές» που εμφανίζονται ως υποψήφιοι δήθεν σωτήρες και καταλήγουν να λειτουργούν ως Δούρειοι Ίπποι, μόνο και μόνο για να δώσουν νομιμοφάνεια σε μία διαδικασία ήδη νοθευμένη. Οι καταγγελίες πολλαπλασιάζονται, αλλά σπανίως διερευνώνται.

Το αποτέλεσμα είναι σαρωτικό: σπίτια που χτίστηκαν με θυσίες μιας ζωής καταλήγουν στα χέρια άγνωστων εταιρειών με έδρα σε φορολογικούς παραδείσους. Ακίνητα αξίας 250.000 ευρώ "χτυπιούνται" σε τιμές κάτω των 90.000. Επαγγελματικοί χώροι, τουριστικά καταλύματα και ακόμα και οικόπεδα οικογενειακής κληρονομιάς εξαφανίζονται από το χάρτη της μικροϊδιοκτησίας και μπαίνουν στο παγκόσμιο real estate «καλάθι των αγορών».

Αυτό που βιώνουμε σήμερα δεν είναι απλώς μια οικονομική αδικία. Είναι μια βαθιά κοινωνική μεταβολή, μια αλλαγή ιδιοκτησιακού μοντέλου στην Ελλάδα. Είναι η μετατροπή της χώρας σε φθηνή αγορά real estate για διεθνείς «επενδυτές», την ώρα που οι Έλληνες πολίτες χάνουν όχι μόνο την περιουσία αλλά και την αξιοπρέπειά τους.

Αν το 2010 μιλούσαμε για «χάσιμο εθνικής κυριαρχίας», το 2025 χάνουμε πλέον και την ατομική κυριότητα. Και δεν είναι θεωρία: είναι πράξη. Είναι η στιγμή που ο ταχυδρόμος φέρνει την απόφαση αποβολής. Είναι η στιγμή που το Κτηματολόγιο αρνείται να μεταγράψει μια κατακυρωτική έκθεση επειδή είναι… νομικά προβληματική. Είναι η στιγμή που κάποιος σου τηλεφωνεί προσποιούμενος ότι θέλει να αγοράσει το σπίτι σου, αλλά στην πραγματικότητα δουλεύει για την απέναντι πλευρά.

Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, οι αρμόδιοι φορείς τηρούν σιγή ιχθύος. Η Δικαιοσύνη αργεί, το Υπουργείο Οικονομικών σφυρίζει αδιάφορα, οι τράπεζες επικαλούνται «αυτοματοποιημένες διαδικασίες» και η Βουλή... ετοιμάζει ημερίδες.

Η κοινωνία όμως δεν μένει αμέτοχη. Ήδη στα social media αναδύονται κινήματα, ομάδες αλληλεγγύης, hashtags όπως #ΔενΠουλάωΤοΣπίτιΜου, #Πλειστηριασμοί2025 και #FundsGoHome. Πολίτες μιλούν πλέον ανοιχτά, καταθέτουν στοιχεία, ονοματίζουν εμπλεκόμενους. Η αγανάκτηση σιγοβράζει και ίσως αυτή τη φορά γίνει κάτι περισσότερο από ένα post.

Το ερώτημα είναι απλό: Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε σιωπηλά την απογύμνωση της Ελλάδας; Ή θα διεκδικήσουμε ξανά το θεμελιώδες δικαίωμα στην ιδιοκτησία, την ασφάλεια και την προστασία από ένα σύστημα που – αντί να μας υπηρετεί – μας εκμεταλλεύεται;

Γιατί, στο τέλος της ημέρας, ένα σπίτι δεν είναι απλά ένα ακίνητο. Είναι η ζωή μας, το παρελθόν μας και – κυρίως – το μέλλον μας.

Πέταξαν ασθενή με εγκεφαλικό στον δρόμο. Δικαστική απόφαση σοκ υπέρ fund, ενώ εκκρεμούν προσφυγές

 του Αλέξανδρου Γιατζίδη, Γενικού Γραμματέα Ινστιτούτου Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της Υγείας, medlabnews.gr iatrikanea

Σε μια χώρα που υποτίθεται πως σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε μια κοινωνία που θέλει να λέγεται πολιτισμένη, σημειώθηκε μια ακόμα πράξη βαρβαρότητας. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, χτυπημένος από εγκεφαλικό επεισόδιο, ανήμπορος και σε ανάγκη φροντίδας, πετάχτηκε από το ίδιο του το σπίτι, με απόφαση δικαστηρίου που έκρινε... ότι το fund έχει τον «νόμιμο τίτλο».

Το σπίτι του δεν ήταν πολυτελής βίλα. Ήταν ένα ταπεινό διαμέρισμα, γεμάτο μνήμες, φωτογραφίες και φαρμακευτικά κουτιά. Εκεί όπου έζησε δεκαετίες, εκεί όπου έδωσε μάχη με τη ζωή μετά το εγκεφαλικό. Εκεί όπου τον βρήκε η «διαταγή αποβολής» από το fund που αγόρασε το δάνειό του για λίγα λεπτά στο ευρώ – αλλά το ζητά τώρα στο πολλαπλάσιο.

Κι ενώ ο δικηγόρος του έχει ήδη καταθέσει ανακοπή πλειστηριασμού, έχει ζητήσει αναστολή εκτέλεσης, και υπάρχουν ακόμα εκκρεμείς αποφάσεις για την ουσία της υπόθεσης, το Πρωτοδικείο έδωσε το πράσινο φως στο fund να τον αποβάλει από την κατοικία του. Με μια απόφαση-κεραυνό, επικαλέστηκε ότι "τυπικά, ο τίτλος υπάρχει", αδιαφορώντας πλήρως για τη σωματική κατάσταση του ανθρώπου, αλλά και για το γεγονός ότι δεν έχει ακόμα κριθεί αν ο πλειστηριασμός ήταν νόμιμος.

Η απορία είναι απλή, ανθρώπινη και ουσιαστική:

Πώς είναι δυνατόν η Δικαιοσύνη να προχωρά σε αποβολή ασθενούς με εγκεφαλικό, πριν καν εξεταστούν οι ενστάσεις του για παρανομίες στη διαδικασία πλειστηριασμού;

Αυτή δεν είναι απλώς μια απόφαση. Είναι μια κοινωνική καταδίκη. Ένα μήνυμα ότι ο πιο αδύναμος, ο πιο ευάλωτος, μπορεί να πεταχτεί στον δρόμο με μια υπογραφή.

Η υπόθεση εγείρει τεράστια ερωτήματα:

• Γιατί δεν εφαρμόστηκε η αρχή της αναλογικότητας και της προστασίας της κατοικίας ασθενούς;
• Πού είναι ο Άρειος Πάγος, η Εισαγγελία, οι κοινωνικές υπηρεσίες;
• Τι θα απομείνει από την κοινωνική συνοχή, όταν δεν προστατεύουμε ούτε όσους δεν μπορούν καν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους;

Αυτός ο άνθρωπος δεν έχασε μόνο το σπίτι του. Έχασε την αξιοπρέπειά του, την πίστη του σε μια Πολιτεία που τον άφησε έρμαιο στα νύχια απρόσωπων funds, με σφραγίδες που σκοτώνουν πιο αθόρυβα κι από την αρρώστια.

Δεν ζητάμε φιλανθρωπία. Ζητάμε δικαιοσύνη με ψυχή. Δικαιοσύνη που να μη λειτουργεί ως εργαλείο εκκαθάρισης κοινωνικών «υπολοίπων». Ζητάμε ένα Κράτος που δεν κλείνει τα μάτια στον πόνο, αλλά στέκεται ως ασπίδα σε όσους δεν έχουν φωνή να φωνάξουν.

Και τέλος, ρωτάμε: Αν δεν αξίζει αναστολή εκτέλεσης ένας κατάκοιτος ασθενής με εγκεφαλικό, τότε ποιος την αξίζει;

Άλλος ένας αναχρονιστικός ΚΟΚ που λειτουργεί με πρόστιμα και τιμωρίες. Επιτέλους πρέπει να δούμε ΚΟΚ που να σώζει, όχι να τιμωρεί

 

Του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., Ph.D., Γενικού Γραμματέα του Ινστιτούτου Ενημέρωσης και Επικοινωνίας για την Υγεία (ΙΕΚΕΤΥ), medlabnews.gr iatrikanea

Η Ελλάδα εξακολουθεί να μετρά απώλειες στους δρόμους της. Το 2024, 665 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο – αριθμός που μαρτυρά ότι η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί ως έχει. Ο νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας που κατατέθηκε πρόσφατα επιχειρεί μια αποφασιστική στροφή, εισάγοντας έννοιες όπως η υποτροπή και προβλέποντας βαρύτερες ποινές για τις πιο επικίνδυνες παραβάσεις. Είναι όμως αυτό αρκετό;

Ο νέος ΚΟΚ έχει σωστή κατεύθυνση, αλλά χρειάζεται κάτι παραπάνω από αυστηρότητα. Αν δεν επενδύσουμε στην πρόληψη, στην αγωγή, στην καλλιέργεια κουλτούρας ασφάλειας, τότε ακόμη και οι πιο βαριές ποινές θα εξαντληθούν στη φθορά του χρόνου.

Για να έχει ουσία, ο ΚΟΚ του μέλλοντος οφείλει να συνδυάζει τη δικαιοσύνη με την παιδεία και την πειθαρχία με την ενσυναίσθηση. Και για να συμβεί αυτό, προτείνονται επτά άμεσες παρεμβάσεις:

🔹 1. Κυκλοφοριακή αγωγή από τα σχολικά χρόνια 

Η εκπαίδευση είναι το πρώτο φανάρι που πρέπει να ανάψει. Από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο, τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πώς να σέβονται τον δρόμο – ως πεζοί, ποδηλάτες και μελλοντικοί οδηγοί.

🔹 2. Θετικά κίνητρα για συνετούς οδηγούς 

Πέρα από τα πρόστιμα, χρειάζονται και επιβραβεύσεις. Ένα «σύστημα πόντων υπευθυνότητας» θα μπορούσε να προσφέρει εκπτώσεις σε ασφάλιστρα ή προτεραιότητα σε διευκολύνσεις σε όσους οδηγούν με συνέπεια για χρόνια.

🔹 3. Πρόστιμα με κοινωνική δικαιοσύνη 

Η οικονομική ποινή πρέπει να είναι αναλογική με το εισόδημα του παραβάτη, όπως ήδη εφαρμόζεται σε χώρες όπως η Φινλανδία. Γιατί αλλιώς, τιμωρούμε τον φτωχό και αδιαφορούμε για τον εύπορο.

🔹 4. Κοινωνική εργασία αντί προστίμου για τους νέους 

Ένας 19χρονος που σταθμεύει σε ράμπα ΑμεΑ, ίσως μάθει περισσότερα αν υποχρεωθεί να βοηθήσει σε μονάδα αποκατάστασης παρά αν απλώς πληρώσει 1.000 ευρώ.

🔹 5. Ψυχοτεχνική επανεκπαίδευση σε σοβαρές παραβάσεις 

Ο μεθυσμένος οδηγός ή εκείνος που τρέχει με 200 χλμ/ώρα χρειάζεται επανεκπαίδευση, όχι μόνο ποινή. Το κράτος πρέπει να τον καλέσει να περάσει από ψυχοτεχνική αξιολόγηση και σύγχρονα σεμινάρια υπευθυνότητας.

🔹 6. Επένδυση στην τεχνολογία πρόληψης 

Έξυπνες κάμερες, διασύνδεση με εφαρμογές, ειδοποιήσεις στους οδηγούς, ραντάρ ταχύτητας με σήμανση – η τεχνολογία μπορεί να σώσει ζωές προτού φτάσουμε στην παράβαση.

🔹 7. Διαφάνεια και δικαίωμα ένστασης 

Κάθε οδηγός πρέπει να έχει πρόσβαση στο ψηφιακό του προφίλ και να μπορεί να κάνει ένσταση με δικαιολογητικά, αν θεωρεί ότι μια ποινή επιβλήθηκε άδικα.

Ο ΚΟΚ του αύριο πρέπει να μας εκπαιδεύει, όχι μόνο να μας φοβίζει. Να τιμά τον σεβασμό, όχι να επιβάλλει τον τρόμο. Η ζωή στους δρόμους είναι συλλογική ευθύνη. Και η πολιτεία πρέπει να δείξει ότι αναγνωρίζει το αυτονόητο: η ανθρώπινη ζωή δεν τιμολογείται, αλλά προστατεύεται.

Δυόμισι εκατομμύρια Έλληνες έρμαιο των ορέξεων των servicers χωρίς καμία μέριμνα. Έκταση, επιπτώσεις κοινωνικές και υγειονομικές και ανάγκη για λύση

μελέτη του ΙΕΚΕΤΥ*, για το medlabnews.gr

Η συσσώρευση των κόκκινων δανείων – δηλαδή των μη εξυπηρετούμενων οφειλών προς τις τράπεζες – έχει εξελιχθεί σε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Δεν πρόκειται απλά για αριθμούς στους ισολογισμούς τραπεζών, αλλά για πραγματικούς ανθρώπους: εκτιμάται ότι 1,5 έως 2,3 εκατομμύρια δανειολήπτες (μαζί με τις οικογένειές τους) ζουν καθημερινά με τον φόβο του πλειστηριασμού και της οικονομικής καταστροφής. Σύμφωνα με στοιχεία της Ένωσης Εταιρειών Διαχείρισης Δανείων (servicers), διαχειρίζονται απαιτήσεις άνω των 90 δισεκατομμυρίων ευρώ που αφορούν περίπου 2.271.548 οφειλέτες. Αν συμπεριλάβουμε και τους συγγενείς και φίλους αυτών, συνολικά 5-6 εκατομμύρια πολίτες επηρεάζονται άμεσα ή έμμεσα από το πρόβλημα – δηλαδή σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας! Το ζήτημα λοιπόν αποκτά μια έντονη κοινωνική διάσταση, καθώς αφορά εκατομμύρια νοικοκυριά που αγωνιούν για το μέλλον τους.

Επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία

Τα κόκκινα δάνεια δεν επιβαρύνουν μόνο τους ίδιους τους δανειολήπτες, αλλά φρενάρουν και την οικονομία συνολικά. Επειδή ένα τόσο μεγάλο ποσοστό δανείων βρίσκεται σε καθυστέρηση, οι τράπεζες αναγκάζονται να κρατούν κεφάλαια ως αποθεματικά και γίνονται πολύ πιο επιφυλακτικές στο να δώσουν νέα δάνεια. Η υψηλή αυτή συσσώρευση κόκκινων δανείων περιορίζει την ικανότητα των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν την οικονομία, με αποτέλεσμα να μπλοκάρονται νέες πιστώσεις προς επιχειρήσεις και ιδιώτες. Όταν οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να δανειστούν για να επενδύσουν και τα νοικοκυριά δεν έχουν πρόσβαση σε δανειοδότηση, η οικονομική δραστηριότητα επιβραδύνεται. Παράλληλα, οι τράπεζες που αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο ζημιών από αυτά τα δάνεια ανεβάζουν τα επιτόκια για να προστατευτούν, κάνοντας ακριβότερο τον δανεισμό για όλους.

Συνολικά, η κατάσταση αυτή έχει αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη: χωρίς ρευστότητα και πιστώσεις, δυσχεραίνονται οι επενδύσεις, μειώνεται η κατανάλωση και δημιουργείται ένα περιβάλλον στασιμότητας. Τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά αναγκάζονται να περικόψουν δαπάνες, γεγονός που οδηγεί σε πτώση της κατανάλωσης στην αγορά. Επιπλέον, υπάρχουν και μακροοικονομικές συνέπειες: για να σωθούν οι τράπεζες από το βάρος των κόκκινων δανείων, το κράτος έχει παράσχει εγγυήσεις (π.χ. μέσω του προγράμματος «Ηρακλής»). Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος για τα δημόσια οικονομικά – αν τελικά πολλά από αυτά τα δάνεια δεν αποπληρωθούν, οι κρατικές εγγυήσεις μπορεί να ενεργοποιηθούν και να επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό. Με λίγα λόγια, το πρόβλημα των κόκκινων δανείων λειτουργεί σαν φρένο στην οικονομία: καθηλώνει τις τράπεζες, αποθαρρύνει επενδύσεις, μειώνει την αγοραστική δύναμη των πολιτών και μπορεί να δημιουργήσει νέα δημοσιονομικά βάρη.

Κοινωνικές και υγειονομικές επιπτώσεις στους πολίτες

Πίσω από κάθε «κόκκινο» δάνειο βρίσκεται μια ανθρώπινη ιστορία – άγχος, αγωνία και συχνά δραματικές επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή. Χιλιάδες οικογένειες ζουν με το άγχος ότι μπορεί να χάσουν το σπίτι τους από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτό το διαρκές στρες δεν είναι καθόλου αμελητέο: έχει σοβαρές συνέπειες στην ψυχική και σωματική υγεία των πολιτών. Σύμφωνα με έρευνες, η οικονομική πίεση και η υπερχρέωση επιβαρύνουν τους Έλληνες με κατάθλιψη, έντονα καρδιολογικά προβλήματα, ακόμα και εμφάνιση αυτοάνοσων νοσημάτων ή καρκίνου. Οι δανειολήπτες αυτοί βιώνουν καθημερινά την ανασφάλεια, δέχονται πιέσεις από εισπρακτικές εταιρείες (servicers) και βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να επιδεινώνεται όσο συσσωρεύονται οι οφειλές.

Σε ακραίες περιπτώσεις, η οικονομική απόγνωση οδηγεί και σε τραγικές καταστάσεις. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Ελλάδα, σημειώθηκε αύξηση των αυτοκτονιών που συνδέθηκαν με οικονομικά αδιέξοδα. Ενδεικτικά, από το 2010 έως το 2023, σχεδόν 7.000 συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους με αυτοκτονία – ένας αριθμός συγκλονιστικός, που καταδεικνύει το ανθρώπινο κόστος της κρίσης. Η ψυχολογική επιβάρυνση στους υπερχρεωμένους πολίτες είναι τεράστια: πολλοί αισθάνονται ντροπή, πανικό ή και κατάθλιψη λόγω της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο, καθώς η κακή ψυχική υγεία δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την προσπάθεια να σταθούν ξανά στα πόδια τους οικονομικά. Η κοινωνική συνοχή δοκιμάζεται, με μερίδα πολιτών να αισθάνεται αδικημένη και εγκαταλελειμμένη. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν υπάρξει κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες ενάντια στους πλειστηριασμούς – η κοινωνία αντιδρά όταν βλέπει ευάλωτους συμπολίτες να χάνουν το σπίτι τους.

Οι κοινωνικές αντιδράσεις μεγαλώνουν καθώς πολλές οικογένειες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σπίτι, γεγονός που ασκεί πίεση για άμεσες πολιτικές λύσεις.  Η αίσθηση του «στεγαστικού δικαιώματος» ως θεμελιώδους κοινωνικού δικαιώματος είναι πολύ έντονη. Όταν μια οικογένεια χάνει την πρώτη της κατοικία λόγω χρεών, δεν πλήττεται μόνο η ίδια – θίγεται το περί δικαίου αίσθημα σε όλη την κοινότητα. Γι’ αυτό βλέπουμε πολίτες, συλλογικότητες και ενώσεις να ενώνουν τη φωνή τους απαιτώντας προστασία για όσους κινδυνεύουν. Το κοινωνικό άγχος και η οργή μπορεί να κλιμακωθούν, με απρόβλεπτες συνέπειες, εάν δεν δοθεί μια δίκαιη λύση. Είναι λοιπόν σαφές ότι το πρόβλημα έχει μεγάλο κοινωνικό αντίκτυπο, επηρεάζοντας την υγεία, την ευημερία και τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.

Ανάγκη για πολιτική λύση – Βασικές παρεμβάσεις

Το πρόβλημα των κόκκινων δανείων δεν θα λυθεί από μόνο του. Απαιτείται μια συνολική πολιτική λύση με πρωτοβουλίες από την Πολιτεία, και ειδικότερα από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Οι δανειολήπτες που βρίσκονται σε απόγνωση χρειάζονται προστασία και δεύτερες ευκαιρίες, ενώ παράλληλα πρέπει να διασφαλιστεί η διαφάνεια και η δικαιοσύνη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ακολουθούν μερικές βασικές παρεμβάσεις που θεωρούν πολλοί αναγκαίες προκειμένου να δοθεί ουσιαστική λύση:

Νομική προστασία της πρώτης κατοικίας: Να θεσπιστεί ξεκάθαρα ότι η πρώτη κατοικία των νοικοκυριών προστατεύεται. Δηλαδή, απαγόρευση πλειστηριασμού για την κύρια κατοικία μιας οικογένειας, εφόσον δεν υπάρχει άλλη ρεαλιστική εναλλακτική ρύθμιση του χρέους. Με απλά λόγια, κανένα σπίτι που καλύπτει βασικές στεγαστικές ανάγκες δεν πρέπει να βγαίνει στο «σφυρί» χωρίς να έχει εξαντληθεί κάθε δυνατότητα διακανονισμού. Αυτό το μέτρο είναι κρίσιμο για να μπει ένα «δίχτυ ασφαλείας» για τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά αλλά και για τη μεσαία τάξη που κινδυνεύει να φτωχοποιηθεί.

Διαφάνεια και δικαιοσύνη στις διαδικασίες πλειστηριασμών: Είναι απαραίτητο να ρίξουμε φως στις πρακτικές των εταιρειών διαχείρισης δανείων (servicers) και στη διαδικασία των πλειστηριασμών. Οι πλειστηριασμοί θα πρέπει να διεξάγονται με απόλυτα διαφανή και ελεγχόμενο τρόπο: να δημοσιοποιείται πλήρες ιστορικό της οφειλής, να ενημερώνεται δημόσια ποιο fund ή ποιος αγοραστής αποκτά το ακίνητο και να μην ξεκινούν οι δημοπρασίες από εξευτελιστικά χαμηλές τιμές. Έτσι θα αποφευχθούν φαινόμενα «αρπαγής» περιουσιών σε τιμή ευκαιρίας εις βάρος των οφειλετών. Παράλληλα, προτείνεται μια προσωρινή αναστολή των πλειστηριασμών μέχρι να θεσπιστούν οι δίκαιοι αυτοί κανόνες και να εφαρμοστούν οι νέοι μηχανισμοί ρύθμισης. Με τη διαφάνεια και τον σωστό έλεγχο, θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών ότι το σύστημα δεν είναι στημένο εναντίον τους.

Δυνατότητα επαναγοράς των δανείων από τους δανειολήπτες: Ένα αίτημα-κλειδί πολλών δανειοληπτών είναι η ευκαιρία να αγοράσουν οι ίδιοι το δάνειό τους πριν το πάρει κάποιο fund – και μάλιστα στην ίδια τιμή που θα το αγόραζε το fund. Σήμερα, συχνά τα distress funds (εταιρείες που αγοράζουν κόκκινα δάνεια) αγοράζουν τα δάνεια σε πολύ χαμηλές τιμές (ακόμα και 20-30% της αξίας τους) και μετά απαιτούν το πλήρες ποσό από τον δανειολήπτη. Αυτό θεωρείται άδικο. Αντιθέτως, αν δοθεί η δυνατότητα στον ίδιο τον οφειλέτη να εξαγοράσει την οφειλή του σε παρόμοιο ποσοστό έκπτωσης, θα πετυχαίναμε μια win-win λύση: ο δανειολήπτης θα απαλλαγεί από το δυσβάσταχτο χρέος με μια γενναία “δεύτερη ευκαιρία”, και το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα ανακτήσει μεγάλο μέρος των χρημάτων πιο άμεσα. Ένας κρατικός μηχανισμός ή ένα ταμείο αναχρηματοδότησης θα μπορούσε να μεσολαβεί σε αυτή τη διαδικασία, διασφαλίζοντας ότι κανείς δεν θα χάνει την περιουσία του ενώ θα μπορούσε να τη σώσει πληρώνοντας το ίδιο τίμημα που δέχονται τα funds.

Ενίσχυση της δικαστικής προστασίας και ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης: Σήμερα, ακόμα και όσοι δανειολήπτες προσφεύγουν στη δικαιοσύνη για να αμφισβητήσουν καταχρηστικές χρεώσεις ή παράνομες πρακτικές, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πολύ αργή δικαστική διαδικασία. Συχνά μια υπόθεση μπορεί να κάνει 10 ή περισσότερα χρόνια να τελεσιδικήσει, διάστημα στο οποίο το ακίνητο μπορεί ήδη να έχει χαθεί. Είναι απαραίτητο να επιταχυνθεί η εξέταση τέτοιων υποθέσεων: θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ειδικά δικαστικά τμήματα που να ασχολούνται αποκλειστικά με θέματα πλειστηριασμών και κόκκινων δανείων, ώστε οι αποφάσεις να βγαίνουν μέσα σε λίγους μήνες και όχι σε μια δεκαετία. Επίσης, θα πρέπει να προβλεφθεί αυτόματη αναστολή ενός πλειστηριασμού μόλις ο δανειολήπτης ασκήσει ένδικα μέσα και υπάρχουν ενδείξεις αθέμιτων πρακτικών από την πλευρά του servicer. Με άλλα λόγια, εφόσον εκκρεμεί δικαστική κρίση, να παγώνει η διαδικασία κατάσχεσης μέχρι να αποφανθεί το δικαστήριο. Έτσι, θα διασφαλιστεί ότι κανείς δεν θα χάσει το σπίτι του χωρίς να έχει δικαίωμα να ακουστεί η υπόθεσή του, και οι οφειλέτες θα νιώσουν ότι το κράτος δικαίου τους παρέχει πραγματική προστασία.

Οι παραπάνω παρεμβάσεις συνθέτουν ένα πλαίσιο ολοκληρωμένης αντιμετώπισης του προβλήματος. Φυσικά, απαιτείται πολιτική βούληση και σωστός σχεδιασμός για να εφαρμοστούν. Η κυβέρνηση και ειδικά το Υπουργείο Οικονομικών καλούνται να ισορροπήσουν ανάμεσα στη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και στη δικαιοσύνη προς τους πολίτες. Αν υλοποιηθούν τέτοια μέτρα, τα οφέλη θα είναι πολλαπλά: θα ανακουφιστούν χιλιάδες οικογένειες, θα τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα (καθώς οι πολίτες θα απαλλαγούν από τον βραχνά του χρέους και θα μπορούν να καταναλώσουν/επενδύσουν ξανά), και θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στην πολιτεία. Επιπλέον, θα σπάσει ο φαύλος κύκλος όπου τα κόκκινα δάνεια διαιωνίζονται και υπονομεύουν κάθε προσπάθεια ανάπτυξης.

Συμπερασματικά, το ζήτημα των κόκκινων δανείων είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή οικονομική στατιστική. Είναι ένας κοινωνικός «βραχνάς» που κρατάει ομήρους εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας και φρενάρει το μέλλον ολόκληρης της χώρας. Χρειάζεται συλλογική δράση και πολιτική λύση για να απελευθερωθεί αυτό το δυναμικό και να δοθεί ανάσα σε όσους υποφέρουν. Με αποφασιστικές παρεμβάσεις, η πολιτεία μπορεί να μετατρέψει ένα φαύλο κύκλο σε ενάρετο: να στηρίξει τους δανειολήπτες, να ενισχύσει την κοινωνική συνοχή και παράλληλα να θωρακίσει την οικονομία για ένα πιο βιώσιμο αναπτυξιακό μέλλον. Είναι ζήτημα δικαιοσύνης και προοπτικής – γιατί μια κοινωνία ευημερεί πραγματικά μόνο όταν όλοι οι πολίτες της μπορούν να ζουν χωρίς τον φόβο της οικονομικής εξαθλίωσης. Επιτέλους, λοιπόν, ας δοθεί λύση σε ένα πρόβλημα που ταλανίζει την Ελλάδα για πάνω από μια δεκαετία, ώστε οι κόκκινες σελίδες αυτής της κρίσης να γυρίσουν σε ένα νέο κεφάλαιο ελπίδας και ανάκαμψης.

ΙΕΚΕΤΥ. Ινστιτούτο Επικοινωνίας και Ενημέρωσης της Υγείας

Οι ιατρικές βιβλιοθήκες στην Ελλάδα. Ο λόγος ύπαρξης φυσικών βιβλιοθηκών

medlabnews.gr iatrikanea

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D, ph.D, Γενικού Διευθυντή του ΙΕΚΕΤΥ*

Παρά την ευρεία διάδοση των ψηφιακών πηγών, οι φυσικές ιατρικές βιβλιοθήκες εξακολουθούν να διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην εκπαίδευση, την έρευνα και την παροχή αξιόπιστων πληροφοριών. 

Στην Ελλάδα, οι ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες αποτελούν βασικό στοιχείο των πανεπιστημίων, συμβάλλοντας στην υποστήριξη της επιστημονικής κοινότητας.

Διεθνώς, οι βιβλιοθήκες προσαρμόζονται στην ψηφιακή εποχή, ενσωματώνοντας νέες τεχνολογίες και υπηρεσίες για να καλύψουν τις εξελισσόμενες ανάγκες των χρηστών.

Επιπλέον, η ανάγκη για ποιοτικές υπηρεσίες στις βιβλιοθήκες καθίσταται ολοένα και πιο επιτακτική, με στόχο την ικανοποίηση των απαιτήσεων των χρηστών.

Συνεπώς, οι φυσικές ιατρικές βιβλιοθήκες συνεχίζουν να είναι απαραίτητες, προσφέροντας ένα συνδυασμό φυσικών και ψηφιακών πόρων που υποστηρίζουν αποτελεσματικά την ιατρική κοινότητα.

Λόγος ύπαρξης φυσικών ιατρικών βιβλιοθηκών

Παρά την ψηφιοποίηση της γνώσης, οι φυσικές βιβλιοθήκες συνεχίζουν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για διάφορους λόγους:

• Εκπαίδευση και έρευνα: Προσφέρουν χώρους συνεργασίας, πρόσβαση σε σπάνια έντυπα ή εξειδικευμένα εγχειρίδια που δεν είναι διαθέσιμα ψηφιακά.
• Ποιότητα πληροφορίας: Εξασφαλίζουν πρόσβαση σε πιστοποιημένο υλικό που δεν έχει αλλοιωθεί ή αναρτηθεί χωρίς έλεγχο στο διαδίκτυο.
• Ιστορικά αρχεία: Φυσικά αρχεία και βιβλία που έχουν ιστορική αξία παραμένουν δύσκολα ψηφιοποιήσιμα λόγω εύθραυστης κατάστασης ή πνευματικών δικαιωμάτων.
• Υποστήριξη μεθόδων μελέτης: Για πολλούς επιστήμονες, η φυσική μελέτη θεωρείται πιο αποδοτική, ενώ οι χώροι αυτοί προάγουν τη συγκέντρωση.

Κατάσταση στην Ελλάδα

Πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες με ιατρικό περιεχόμενο:

• Οι βιβλιοθήκες ιατρικών σχολών, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Κρήτης, παρέχουν τόσο φυσικά όσο και ψηφιακά αρχεία.
• Η Βιβλιοθήκη Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ προσφέρει πρόσβαση σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, καθώς και σε βάσεις δεδομένων όπως PubMed, ενώ παρέχει και χώρους φυσικής μελέτης.
• Η Κεντρική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης έχει εκτενή ιατρική συλλογή, ενώ φιλοξενεί εξειδικευμένες σπάνιες εκδόσεις για έρευνα.

Βιβλιοθήκες στα νοσοκομεία:

Παράδειγμα αποτελεί η Βιβλιοθήκη του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός, η οποία συνδυάζει πρόσβαση σε βιβλία και περιοδικά με την παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών στους ιατρούς.

Ιδιωτικές βιβλιοθήκες και φορείς:

Κάποια ιδιωτικά ιατρικά κέντρα, όπως το Ίδρυμα Ωνάση, διαθέτουν εξειδικευμένες συλλογές για ερευνητικούς σκοπούς.

Κατάσταση στο εξωτερικό

Οι φυσικές ιατρικές βιβλιοθήκες παραμένουν σημαντικές σε διεθνές επίπεδο, με παραδείγματα πρωτοποριακών εφαρμογών:

• National Library of Medicine (NLM), ΗΠΑ:

Είναι η μεγαλύτερη ιατρική βιβλιοθήκη στον κόσμο και περιλαμβάνει εκατομμύρια φυσικά τεκμήρια, όπως χειρόγραφα, αρχεία και βιβλία, ενώ παράλληλα επενδύει στις ψηφιακές υποδομές.

• British Library (Ιατρική Συλλογή), Ηνωμένο Βασίλειο:

Παρέχει φυσική πρόσβαση σε σπάνια ιατρικά χειρόγραφα και εξειδικευμένες εκδόσεις. Αν και η βιβλιοθήκη δίνει έμφαση στην ψηφιοποίηση, η φυσική της συλλογή θεωρείται ανεκτίμητη.

• Charité Medical Library, Γερμανία:

Πρόκειται για μία από τις κορυφαίες πανεπιστημιακές ιατρικές βιβλιοθήκες που συνδυάζει φυσικούς πόρους και ψηφιακές λύσεις, προωθώντας ερευνητικά προγράμματα.

• Wellcome Library, Λονδίνο:

Ειδικεύεται στην ιστορία της ιατρικής, διαθέτοντας φυσικά βιβλία και αντικείμενα από τον 15ο αιώνα. Είναι κέντρο μελέτης και έμπνευσης για ιατρικούς ιστορικούς.

Εξελίξεις και προκλήσεις

Οι περισσότερες βιβλιοθήκες παγκοσμίως ακολουθούν ένα υβριδικό μοντέλο που συνδυάζει φυσικούς χώρους με ψηφιακές υποδομές.

Δημιουργία χώρων συνεργασίας και πολυμέσων (collaboration zones).

Παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης για την αξιοποίηση βάσεων δεδομένων και σύγχρονων εργαλείων έρευνας.

Η φυσική βιβλιοθήκη, αν και μπορεί να φαίνεται ξεπερασμένη για ορισμένους, εξακολουθεί να διαδραματίζει αναντικατάστατο ρόλο. Στην Ελλάδα, η ανάγκη για εκσυγχρονισμό και ψηφιοποίηση είναι εμφανής, αλλά οι φυσικές συλλογές παραμένουν χρήσιμες για την ιατρική κοινότητα, τόσο για ιστορικούς όσο και για πρακτικούς λόγους. Διεθνώς, τα παραδείγματα δείχνουν ότι ο συνδυασμός φυσικής και ψηφιακής παρουσίας είναι το κλειδί για τη διατήρηση της αξίας των βιβλιοθηκών.

* ΙΕΚΕΤΥ. Ινστιτούτο Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της Υγείας