Επτά σωματικούς πόνους που δεν πρέπει (ποτέ) να αγνοείς

Σε κανέναν δεν αρέσει ο πόνος, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να μας τραβήξει την προσοχή το σώμα μας, όταν κάτι πάει λάθος. Φυσικά, είστε σε αρκετά καλή «επικοινωνία» με τον οργανισμό σας ώστε να ξέρετε πότε ο πόνος είναι μια απλή ενόχληση. Αλλά ξέρετε πάντοτε, πότε ο πόνος μπορεί να σηματοδοτεί κάτι πιο σοβαρό;Συγκεντρώσαμε επτά είδη σωματικών πόνων που δεν πρέπει ποτέ να αγνοείτε. Και φυσικά σε περίπτωση που δεν μπορείτε να τους αντέξετε, αναζητήστε άμεσα ιατρική βοήθεια.
Νο 1: Αφόρητος πονοκέφαλος
Ζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια αν αισθανθείτε αφόρητο πονοκέφαλο. «Αν είστε κρυολογημένοι, μπορεί να είναι απόρροια της κατάστης», εξηγεί η Σάντρα Φράιχοφερ, εκπρόσωπος Τύπου του Αμερικανικού Κολεγίου Παθολόγων. «Αλλά μπορεί να έχετε υποστεί εγκεφαλική αιμορραγία ή ένας όγκος στον εγκέφαλο να σας δίνει συμπτώματα. Με τους πόνους στο κεφάλι δεν παίζουμε, ακόμη και όταν ξέρουμε ποια είναι η αιτία. Πρέπει πάντα να ελέγχονται εξονυχιστικά», σημειώνει.
Η Σάρον Μπράνγκμαν, εκπρόσωπος Τύπου της Αμερικανικής Γηριατρικής Εταιρείας εξηγεί ότι όταν κάποιος περιγράφει τον πονοκέφαλο ως «τον χειρότερο της ζωής μου» αυτό συνήθως αποτελεί κλασσικό παράδειγμα εγκεφαλικού ανευρύσματος.
Άρα στην περίπτωση ανυπόφορου πονοκέφαλου ζητάτε πάντα ιατρική βοήθεια.
Νο 2: Πόνος ή δυσφορία στο στήθος, το λαιμό, τον ώμο, το χέρι, τη γνάθο ή την κοιλιά
Ένα πόνος στο στήθος μπορεί να είναι ένδειξη πνευμονίας ή εμφράγματος. Αλλά συνήθως τα καρδιακά προβλήματα εκδηλώνονται με δυσφορία και όχι πόνο. «Μην περιμένετε να εκδηλωθεί ο πόνος» εξηγεί ο Δρ Τζερομ Κοεν, από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Σεντ Λούις των ΗΠΑ. «Οι καρδιοπαθείς συνήθως περιγράφουν μεταξύ των συμπτωμάτων μια έντονη πίεση στο στήθος», συμπληρώνει.
Η δυσφορία που σχετίζεται με την καρδιακή νόσο μπορεί να γίνεται αισθητή στο άνω μέρος του στήθους, στον λαιμό, τη γνάθο, τον ώμο ή το χέρι ή στην κοιλιά και μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία. «Αν ένας ενήλικας έχει ανεξήγητη εμμένουσα δυσφορία και ανήκει σε ομάδα υψηλού κινδύνου, θα πρέπει να χάνει χρόνο», συμβουλεύει ο Δρ Κοεν. «Συχνά οι ασθενείς καθυστερούν να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια επειδή θεωρούν ότι πρόκειται για μια καούρα ή ένα επεισόδιο γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Καλέστε άμεσα το 166 ή πηγαίνετε στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ακόμη κι αν αποδειχθεί ότι άδικα ανησυχούσατε», τονίζει ο Αμερικανός καρδιολόγος.
Επίσης η διακεκομμένη δυσφορία θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. «Ενδεχομένως η δυσφορία να σχετίζεται με κάποια συναισθηματική αναστάτωση. Για παράδειγμα, αν αισθάνεστε δυσφορία όταν κάνετε δουλειές στο σπίτι, αλλά περνάει όταν ξεκουραστείτε, τότε πρόκειται για στηθάγχη. Επιδεινώνεται όταν ο καιρός είναι κρύος ή ζεστός», συμπληρώνει ο Δρ Κοεν.
«Στην περίπτωση των γυναικών, τα συμπτώματα δυσφορίας μπορεί να μην είναι τόσο ευδιάκριτα. Η καρδιακή νόσος μπορεί να ‘μεταμφιεστεί’ σε φούσκωμα, γαστροοισοφαγική παλιδρόμηση, κοιλιακή δυσφορία. Επίσης μπορεί να εμφανίζεται ως κόπωση. Ο κίνδυνος καρδιακού νοσήματος αυξάνεται δραματικά μετά την εμμηνόπαυση. Γίνεται αιτία θανάτου περισσότερων γυναικών, παρά το γεγονός ότι οι άνδρες γενικά κινδυνεύουν περισσότερο να εκδηλώσουν καρδιακή νόσο», υπογραμμίζει ο καθηγητής καρδιολογίας.
Νο 3: Πόνος στη μέση ή ανάμεσα στις ωμοπλάτες
«Τις περισσότερες φορές πρόκειται για αρθρίτιδα», εξηγεί η Σάρον Μπράνγκμαν, που είναι καθηγήτρια Γηριατρικής στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Άλλες πιθανές αιτίες μπορεί να είναι το έμφραγμα ή κοιλιακά προβλήματα. «Ένας σοβαρός κίνδυνος είναι η ρήξη αορτής, που μπορεί να εμφανιστεί ως ξαφνικός πόνος. Συνήθως κινδυνεύουν οι πάσχοντες από υπέρταση, διαβήτη, οι καπνιστές και εκείνοι που έχουν ιστορικό κυκλοφορικών προβλημάτων», διευκρινίζει.
Νο 4: Σοβαρό κοιλιακό άλγος
Η ρήξη της σκωληκοειδούς απόφυσης μπορεί να εκδηλωθεί με αφόρητο πόνο στην κοιλιακή χώρα. Επίσης προβλήματα στο πάγκρεας, την χοληδόχο κύστη, στομαχικά έλκη και εντερικές εμφράξεις μπορούν να προκαλέσουν έντονο κοιλιακό πόνο.
Νο 5: Πόνος στις γάμπες
Ένας από τους λιγότερο γνωστούς κινδύνους για την υγεία του ανθρώπου είναι η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, ένας θρόμβος αίματος δηλαδή που εκδηλώνεται στις φλέβες των κάτω άκρων και μπορεί να καταστεί απειλητικός για την υγεία. «Ο κίνδυνος προκύπτει απ’ το γεγονός ότι ο θρόμβος μπορεί να σπάσει και να προκαλέσει εμβολή με μοιραία αποτελέσματα», εξηγεί η Σάντρα Φράιχοφερ. Ο καρκίνος, η παχυσαρκία, η παρατεταμένη ακινησία λόγω κατάκλισης, τα μεγάλα ταξίδια, η εγκυμοσύνη και η προχωρημένη ηλικία, θεωρούνται παράγοντες κινδύνου.
«Μερικές φορές υπάρχει μόνο πρήξιμο στα πόδια και όχι πόνος. Αν παρατηρήσετε οίδημα στις γάμπες και/ή πόνο, αναζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια», συμβουλεύει η Δρ Μπράνγκμαν.
Νο 6: «Κάψιμο» στα πέλματα ή στα πόδια
Στην Ελλάδα σήμερα οι πάσχοντες από διαβήτη ανέρχονται σε 700.000 – 800.000 (7% – 8%), ενώ περίπου το 3% – 4% δεν γνωρίζει ότι πάσχει από τη νόσο. «Σε ορισμένους ανθρώπους που δεν ξέρουν ότι πάσχουν από διαβήτη, η περιφερική νευροπάθεια ενδεχομένως να είναι ένα από τα πρώτα συμπτώματα», εξηγεί η Δρ Μπράνγκμαν. «Μοιάζει με ένα αίσθημα καψίματος στα πόδια ή τα πέλματα, ένδειξη υποκείμενης νευρικής βλάβης», συμπληρώνει.
Νο 7: Ασαφείς, συνδυασμένοι ή ιατρικώς ανεξήγητοι πόνοι 
«Διάφορα επώδυνα, σωματικά συμπτώματα είναι συχνά στην κατάθλιψη», εξηγεί ο πρόεδρος του Τμήματος Ψυχιατρικής του Νοσοκομείου Inova Fairfax, Δρ Τόμας Γουάις. «Οι ασθενείς παραπονούνται για ακαθόριστους πονοκεφάλους, κοιλιακό πόνο, ή πόνους στα άκρα», τονίζει.
Επειδή ο πόνος μπορεί να είναι χρόνιος και όχι τόσο έντονος, οι πάσχοντες από κατάθλιψη, οι οικογένειες τους και οι επαγγελματίες υγείας συνήθως δεν δίνουν σημασία. «Και όσο πιο καταθλιπτικός είναι κάποιος, τόσο δυσκολότερο είναι να περιγράψει με ακρίβεια τα συμπτώματά του. Αυτό μπορεί να παραπλανήσει τον γιατρό», σημειώνει ο Δρ Γουάις.
Όμως πριν τεθεί η διάγνωση της κατάθλιψης θα πρέπει να υπάρχουν και άλλα συμπτώματα. «Αναζητήστε ιατρική βοήθεια αν αισθάνεστε ότι χάνετε το ενδιαφέρον σας για καθημερινές δραστηριότητες, δεν μπορείτε να εργαστείτε ή να σκεφτείτε συγκροτημένα και όταν δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε με τους ανθρώπους γύρω σας. Μην υποφέρετε σιωπηλά, μιλήστε για ότι σας απασχολεί», συμβουλεύει ο καθηγητής Ψυχιατρικής.
Και υπογραμμίζει ότι η κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά πριν επιδεινώσει την ποιότητα ζωής του ανθρώπου και προκαλέσει δομικές αλλαγές στον εγκέφαλο του ασθενή.

Πηγή: health.in.gr

Έξαρση του Λοιμώδους Ερυθήματος σε παιδιά. Τι είναι η 5η νόσος και ποια τα συμπτώματα που προκαλεί;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

Η πέμπτη νόσος ή το λοιμώδες ερύθημα είναι ήπια, μέτρια μεταδοτική νόσος που παρατηρείται συνηθέστερα σε παιδιά σχολικής ηλικίας.

Η πέμπτη νόσος ονομάζεται έτσι γιατί είναι η 5η από τις συνήθεις παιδικές λοιμώξεις που προκαλούν πυρετό και εξάνθημα. Οι άλλες είναι η ιλαρά, το ροδόχρουν εξάνθημα, η ερυθρά και η οστρακιά και μερικές φορές η ανεμευλογιά.

Συνήθως παρουσιάζει έξαρση το χειμώνα και την άνοιξη, αλλά μπορεί κάποιος να προσβληθεί από το λοιμώδες ερύθημα οποιαδήποτε εποχή του έτους.

Αιτιολογία: 
Ο αιτιολογικός παράγοντας είναι ο ανθρώπινος παρβοϊός Β19.

Ο παρβοϊός Β19 είναι μικρός ιός DNA που μπορεί να προκαλέσει ένα ευρύ φάσμα νόσων που κυμαίνονται από το αυτοϊώμενο λοιμώδες ερύθημα μέχρι ανεπάρκεια του μυελού των οστών και εμβρυϊκό θάνατο.

Πώς μεταδίδεται;

Η μετάδοση πιστεύεται ότι γίνεται μέσω των αναπνευστικών εκκρίσεων από μολυσμένα άτομα. Ωστόσο, μπορεί να υπάρξει μετάδοση από τη μητέρα στο έμβρυο και να οδηγήσει σε αιμολυτική νόσο του νεογνού.



Ο ιός μεταδίδεται πριν από την εμφάνιση του εξανθήματος.

Το λοιμώδες ερύθημα μπορεί να μεταδοθεί με την απευθείας επαφής ή από την εισπνοή αναπνευστικών εκκρίσεων του προσβεβλημένου ατόμου.

Η περίοδος της μολυσματικότητας είναι πριν από την εμφάνιση του εξανθήματος.

Από τη στιγμή που θα παρουσιαστεί το εξάνθημα το άτομο δεν είναι πλέον φορέας της νόσου.

Ωστόσο, για όσο διάστημα υπάρχει το εξάνθημα, ίσως να είναι ασφαλέστερο να κρατήσετε το παιδί σας μακριά από οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να είναι έγκυος.

Συμπτώματα:

Η λοίμωξη είναι συχνά ασυμπτωματική (χωρίς συμπτώματα) ή υποκλινική (με ήπια συμπτώματα).

Οι ασθενείς εμφανίζουν μια σύντομη, ελαφριά νόσο.

Μετά από μία τυπική περίοδο επώασης ανάμεσα στις 4 και 14 ημέρες, εμφανίζονται τα ακόλουθα συμπτώματα:

• πυρετό,
• κακουχία,
• κεφαλαλγία
• Ένα εξάνθημα το οποίο συνήθως αναπτύσσεται 1 με 4 ημέρες αφ’ ότου κοκκινίσουν τα μάγουλα. Το εξάνθημα εμφανίζεται πρώτα στον κορμό και μετά στα άκρα. Έχει ερυθηματική μορφή (μοιάζει με κοκκινίλα) ή μορφή δαντέλας, ιδιαίτερα στα άκρα, και μπορεί να είναι πολύ πιο εμφανές μετά από ένα ζεστό μπάνιο. Το εξάνθημα συνήθως υπάρχει για 7 με 10 ημέρες
• κνησμό.
• Πόνος στις αρθρώσεις (σπανίως)

Η ερυθρότητα του προσώπου προσομοιάζει με αυτή που εμφανίζεται όταν χαστουκίζεται το πρόσωπο του παιδιού, αν και απουσιάζει η περιστοματική ερυθρότητα. Αρκετές ημέρες μετά την εμφάνιση του αρχικού ερυθήματος, ένα λιγότερο ευδιάκριτο εξάνθημα μπορεί να εμφανισθεί στα άκρα και στον κορμό. Το εξάνθημα συνήθως υποχωρεί εντός μιας εβδομάδας, μπορεί όμως να επιμένει για αρκετές εβδομάδες εφόσον ο ασθενής εκτίθεται στο κρύο, στη ζέστη, άσκηση ή στρες.

Σε υγιείς ενήλικες ο ιός προκαλεί́ συμπτώματα γρίπης με χαρακτηριστικό ερύθημα και αρθρίτιδα (80% των περιπτώσεων) ιδιαίτερα σε γυναίκες.

Οι ενήλικες μπορεί να εκδηλώσουν αρθραλγία και αρθρίτιδα, μολονότι τα συμπτώματα αυτά είναι σπάνια στα παιδιά.

Σε ασθενείς με χρόνια αιμολυτική αναιμία ο ιός μπορεί να προκαλέσει παροδικές απλαστικές κρίσεις με αποτέλεσμα μέτρια μέχρι σοβαρή αναιμία που χαρακτηρίζεται από απουσία δικτυοερυθροκυττάρων. Οι ασθενείς εμφανίζουν πυρετό, εξάντληση, συμπτώματα από το γαστρεντερικό και αναπνευστικό καθώς και δερματικό εξάνθημα. Τα συμπτώματα συνήθως διαρκούν για 3- 5 ημέρες.

Το εξάνθημα μπορεί να επανεμφανιστεί μετά από μία περίοδο αρκετών εβδομάδων ή μηνών και, ίσως, να ποικίλει σε ένταση σε σχέση με αλλαγές στην θερμοκρασία ή με την έκθεση στον ήλιο.

Αν το παιδί σας έχει προσβληθεί από λοιμώδες ερύθημα μια φορά η υποτροπή της νόσου είναι σπάνια.

Τα περισσότερα άτομα που προσβάλλονται από τη νόσο δεν παρουσιάζουν έντονα συμπτώματα και αναρρώνουν χωρίς σοβαρές συνέπειες.

Aν το λοιμώδες ερύθημα παρουσιαστεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μπορεί, σε σπάνιες περιπτώσεις, να καταλήξει σε αποβολή

Διάγνωση 

Η διάγνωση γίνεται μόνο με την κλινική εικόνα της νόσου. Εργαστηριακά η διάγνωση μπορεί να γίνει με την ανίχνευση του DNA του ιού (PCR-αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης), ή με ανίχνευση των ειδικών IgM και IgG αντισωμάτων (ELISA, Western blot).

Θεραπεία
Οι περισσότεροι ασθενείς δεν χρειάζονται κάποια ειδική θεραπεία. Ασθενείς με συνυπάρχουσα χρόνια αιμολυτική αναιμία μπορεί να εκδηλώσουν παροδικές απλαστικές κρίσεις (TAC). Οι ασθενείς αυτοί πρέπει να προειδοποιούνται για τον κίνδυνο από τη λοίμωξη με τον παρβοϊό Β19, να ενημερώνονται για τα πρώιμα σημεία και συμπτώματα και να συμβουλεύονται να αναζητούν άμεσα ιατρική βοήθεια σε υπόνοια έκθεσης στον ιό. Οι ασθενείς με TAC μπορεί να αναπτύξουν απειλητική για τη ζωή αναιμία που απαιτεί άμεσα μετάγγιση αίματος ή μερική αφαιμαξομετάγγιση.

Πρόγνωση - πρόληψη


Η πρόγνωση είναι καλή. Η απομόνωση των ασθενών μετά την εμφάνιση του εξανθήματος είναι άσκοπη.

Σε περίοδο επιδημίας οι έγκυες που δεν έχουν αντισώματα κατά του ιού και εργάζονται σε βοεφονηπιακούς σταθμούς, σε σχολεία και σε νοσοκομεία πρέπει να ενημερώνονται, γιατί αν νοσήσουν πρέπει να παρακολουθείται το έμβρυο με υπερήχους, (ο κίνδυνος νόσησης του εμβρύου σε περίπτωση που νοσήσουν είναι 10%).

Διαβάστε επίσης

• Παιδιά και μικρόβια: πόσο καλό είναι τελικά το να απολυμαίνουμε τα πάντα;
• Έχει το παιδί σας πυρετό; Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνετε.

Τι προξενεί την δυσκοιλιότητα, πώς μπορείτε να την προλάβετε και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

Ως δυσκοιλιότητα ορίζεται ένας αριθμός κενώσεων μικρότερος ή ίσος με τρεις φορές την εβδομάδα. Οι ασθενείς αντιλαμβάνονται ότι δυσκοιλιότητα είναι επίσης όταν έχουν σκληρά κόπρανα η είναι δύσκολη η αποβολή τους η ακόμη όταν έχουν ατελή κένωση ακόμη και αν έχουν μία κένωση την ημέρα. Δυσκοιλιότητα υπάρχει όταν τα κόπρανα γίνονται σκληρά και ξηρά, υπάρχει δυσκολία στην αφόδευση και απαιτείται «σπρώξιμο» ή «σφίξιμο». Μπορεί επίσης να έχετε πρήξιμο, αέρια και κοιλιακό πόνο.

Πρέπει λοιπόν να διακρίνουμε τους δύο κύριους μηχανισμούς της δυσκοιλιότητας: δυσκοιλιότητα βραδείας διάβασης και δυσκολία στην αποβολή (δυσχεσία).

H δυσκοιλιότητα αφορά ένα αρκετά μεγάλο μέρος του πληθυσμού και ιδίως τις γυναίκες. Συνήθως αποτελεί πολυπαραγοντικό πρόβλημα. Η δυσκοιλιότητα προσβάλει σχεδόν καθένα μας σε κάποια στιγμή στη ζωή του.

Μπορεί να εμφανιστεί π.χ. κατά την αρχή ενός προγράμματος διατροφής, (ιδίως όταν περιοριστεί η κατανάλωση φυτικών ινών), κατά την εμμηνόπαυση και στην τρίτη ηλικία, στη διάρκεια πολυήμερης απουσίας από το σπίτι, υπό πίεση και έντονο stress κτλ.

Τι προξενεί την δυσκοιλιότητα;

• Η ανεπαρκής κατανάλωση φυτικών ινών
• Η ανεπαρκής κατανάλωση υγρών
• Η ανεπαρκής άσκηση
• Η μακρόχρονη χρησιμοποίηση καθαρτικών
• Ορισμένα φάρμακα
• Η εξασθένηση του οργανισμού ή αδυναμία
• Η εγκυμοσύνη
• Το άγχος η κατάθλιψη και η μεγάλη στενοχώρια
• Διαταραχές του εντέρου που χρειάζονται περαιτέρω εξερεύνηση ή
• Μια ασθένεια πχ υπολειτουργία του θυρεοειδή, νόσος Πάρκινσον, σκλήρυνση κατά πλάκας.

Να λάβετε υπόψη σας και άλλους παράγοντες που μπορεί να επιδεινώνουν τη δυσκοιλιότητα.

Κάποια φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα. Είναι πάντα φρόνιμο να ρωτάτε το γιατρό σας εάν τα φάρμακα που σας συνταγογραφεί έχουν παρενέργειες.

Προβλήματα υγείας όπως διαβήτης, κατάθλιψη, νευρολογικά προβλήματα ή, μια απότομη αλλαγή στην άσκηση όπως όταν κάνετε μια εγχείριση ενδέχεται επίσης να οδηγήσουν σε αλλαγές στις συνήθειες σας όσον αφορά το έντερο.

Η θεραπεία της δυσκοιλιότητας βασίζεται συνήθως σε: 



- Σε ένα υγιεινό τρόπο ζωής: μη αγνόησή της ανάγκης για κένωση, τη φυσική  σωματική άσκηση τη σωστή  διατροφή. 



- Αύξηση του όγκου του περιεχομένου του παχέος και / ή την ενθάρρυνση της κινητικότητας του παχέος εντέρου (φυτικές ίνες, σάκχαρα που δεν απορροφούνται στο λεπτό έντερο, PEG 4000, παραφινέλαιο, καθαρτικά που διεγείρουν το βλεννογόνο του παχέος εντέρου).

Η δυσκοιλιότητα μπορεί να προκληθεί όταν δεν τρώτε τρόφιμα με αρκετές ίνες, δεν πίνετε αρκετά υγρά, δεν ασκήστε αρκετά ή έχετε αποκτήσει κακές συνήθειες όσον αφορά τη χρήση της τουαλέτας.

Πώς μπορείτε να αποφύγετε τη δυσκοιλιότητα;

Τρώτε άφθονες τροφές πλούσιες σε ίνες

Οι ίνες, που είναι το πίτουρο στις φυτικές τροφές, αυξάνουν τον όγκο των κοπράνων και τα κάνουν πιο μαλακά, κάνοντας ευκολότερη την αφόδευση. Οι φυτικές ίνες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Τις διαλυτές και τις αδιάλυτες. Οι αδιάλυτες ίνες έχουν συνδεθεί άμεσα με τη βοήθεια που προσφέρουν στη δυσκοιλιότητα, διότι δεν αλλάζουν σύσταση και απορροφούν νερό στο γαστρικό σωλήνα. Έτσι μαλακώνει το εντερικό περιεχόμενο και προωθείται πιο εύκολα. Αυτές θα τις βρείτε στα πλήρη δημητριακά, στα φρούτα (ιδίως αυτά που τρώγονται με τη φλούδα), σε ορισμένα όσπρια και στα λαχανικά. Εάν απείχατε από όλα τα παραπάνω και για καιρό, αυξήστε την πρόσληψη φυτικών ινών σταδιακά.

Συμπεριλάβετε ίνες που υπάρχουν σε διάφορες τροφές, όπως:

• όλα τα φρούτα και τα λαχανικά (αν είναι δυνατόν αφήστε τα με τη φλούδα τους)
• ολικής αλέσεως και πολύσπορο ψωμί
• πρωινό με δημητριακά πλούσια σε ίνες όπως τα μούσλι, Allbran, κλπ
• ξηρά φασόλια, όπως τα άσπρα φασόλια, τα κόκκινα φασόλια, η φάβα
• ξηρά φρούτα, ξηροί καρποί
• σιτηρά όπως η βρώμη, το κριθάρι, το αναποφλοίωτο ρύζι και το αλεύρι ολικής αλέσεως
• τα ξηρά δαμάσκηνα είναι αποτελεσματικά για αρκετά άτομα επειδή περιέχουν κάποια ουσία που διεγείρει το έντερο. Ξεκινήστε με περίπου έξι δαμάσκηνα ή μισό φλιτζάνι χυμό δαμάσκηνου
• φυσικά συμπληρώματα με ίνες.

Πίνετε άφθονα υγρά

Οι πολλές φυτικές ίνες χωρίς νερό θα επιφέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα, καθώς το περιεχόμενο του εντέρου θα είναι διογκωμένο και σκληρό, εμποδίζοντας ή επιφέροντας επώδυνη κένωση.Οι ίνες δρουν καλύτερα όταν απορροφούν υγρά.

1. Πίνετε τουλάχιστον εφτά με οχτώ ποτήρια την ημέρα (1,5 με 2 λίτρα ημερησίως).
2. Όλα τα υγρά είναι καλά, αλλά το νερό είναι το καλύτερο!

Ασκηθείτε περισσότερο

Η άσκηση βοηθάει στη διέγερση των μυών του εντέρου και προάγει τη συνήθεια τακτικών κενώσεων του εντέρου. Γίνετε όσο πιο δραστήριοι μπορείτε και απολαύστε κάποια καθημερινή άσκηση όπως το περπάτημα.

Πώς να βοηθήσετε την κένωση του εντέρου

Η στάση του σώματος στην τουαλέτα

• Το «βαθύ κάθισμα» είναι η στάση του σώματος που βοηθάει τον πρωκτό στην κένωση.
• Χρησιμοποιώντας ένα σκαμνάκι για τα πόδια, καθίστε
σε στάση ώστε να γέρνετε το σώμα σας μπροστά με τα πόδια ανοιχτά και τους πήχεις των χεριών σας πάνω στους μηρούς. Κρατείστε την πλάτη ίσια (δείτε το διάγραμμα). Αυτή η στάση βοηθάει να χαλαρώσετε τους μύες του πυελικού εδάφους και του πρωκτού κάτι που είναι σημαντικό για εύκολη κένωση.
• Για να αποφύγετε την υπερβολική προσπάθεια, χαλαρώστε τους κοιλιακούς ή στομαχικούς μύες προσπαθώντας συνειδητά να τους ωθήσετε προς τα έξω. Βοηθάει ακόμη περισσότερο το να ανοίξετε το στόμα και να εκπνεύσετε.
• Διατηρείστε δυνατούς τους μύες του πυελικού εδάφους. Θα ήταν συνετό να γυμνάζετε το πυελικό έδαφος.

Ποιος είναι ο τρόπος δράσης των καθαρτικών; 


Η σύνθεση των δισακχαριτών (λακτουλόζη, λακτιτόλη, μαννιτόλη, σορβιτόλη), τα κάνει να μην διασπώνται στο λεπτό έντερο, και έτσι προκαλούν αύξηση του όγκου του περιεχομένου  του παχέος εντέρου. Η αύξηση του όγκου των κοπράνων οφείλεται στον υδρόφιλο χαρακτήρα των συγκεκριμένων ουσιών και στα δικά τους προϊόντα υδρόλυσης  από τη μικροχλωρίδα του παχέος εντέρου. Υπάρχουν προϊόντα που περιέχουν παραφινέλαιο, ειδικά αυτά  που περιέχουν PEG 4000 ή φωσφορικό νάτριο ή θειικό άλας. Το παραφινέλαιο  μειώνει την απορρόφηση ηλεκτρολυτών από το λεπτό έντερο και του παχέος εντέρου και έτσι προκαλεί αυξημένο όγκο κοπράνων. Το  PEG 4000 είναι υδρόφιλο αλλά δεν υδρολύεται ή δεν απορροφάται από το έντερο. Διατηρεί την ενυδάτωση του περιεχομένου του παχέος εντέρου.

ΠΡΟΣΟΧΗ

Πρέπει να επισκεφτείτε το γιατρό εάν:

• η δυσκοιλιότητά σας δεν βελτιώνεται μ’ αυτές τις απλές αλλαγές ̇
• ή δείτε αίμα στα κόπρανα σας.

Διαβάστε επίσης

Φούσκωμα ή τυμπανισμός. 7 τρόποι για να μειώσετεαυτά τα συμπτώματα.

Φουσκώματα, πόνος και κράμπες στην κοιλιά,διάρροια ή δυσκοιλιότητα μπορεί να οφείλονται σε ευερέθιστο έντερο ή σπαστικήκολίτιδα. Πως η δίαιτα, το στρες και η άσκηση επηρεάζουν την λειτουργία τουεντέρου;

Η δυσκοιλιότητα αντιμετωπίζεται με άσκηση και άφθονες τροφές πλούσιες σε ίνες.

Κούραση, υπέρταση, δυσκοιλιότητα, κατάθλιψη κάνει το πολύ ασβέστιο όταν τρώτε πολλά γαλακτοκομικά μαζί με φάρμακα (υπερασβεστιαιμία)

Υποφέρετε από καούρες; Τι είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και τι πρέπει να κάνετε;

Πόνος στην κοιλιά. Τι μπορεί να σημαίνει;

Πιπερόριζα (τζίντζερ) ένα ωφέλιμο βότανο κατάλληλο για την βαρυστομαχιά, το κρυολόγημα, την χοληστερίνη, την αρθρίτιδα, τον διαβήτη και τις δίαιτες

Πολύποδας παχέος εντέρου. Τι είναι, ποια τα συμπτώματα, ποιοι κινδυνεύουν και ποια η κατάλληλη διατροφή για πρόληψη;

Αν φάγατε πολύ και απότομα, αν δεν νιώθετε καλά, και έχετε δυσφορία, βαρυστομαχιά, διαβάστε αυτές τις οδηγίες για να αποφύγετε τα χειρότερα...

Γράφει ο γιατρός Αλέξανδρος Γιατζίδης, medlabnews.gr

Τα πολλά και βαριά φαγητά και γλυκά, η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών και φαγητών με πολλά λιπαρά, τα νυχτερινά βαριά γεύματα στα πάρτι και τα ρεβεγιόν, δεν αποτελούν τον καλύτερο σύμμαχο για το στομάχι και την υγεία μας.

Αυτή η υπερβολική κατανάλωση φαγητών –που χαρακτηρίζει την περίοδο των γιορτών- είναι μια από τις κυριότερες αιτίες της δυσπεψίας, δηλαδή της κατάσταση κακής λειτουργίας του πεπτικού συστήματος που δημιουργεί δυσχέρειες κατά την πέψη. Τα συνήθη συμπτώματά της είναι: βάρος στο στομάχι, φούσκωμα, πόνος στο στομάχι, ναυτία, άσχημη γεύση, ξινίλες, ρεψίματα, κάποιες φορές διάρροια, πονοκέφαλος, πόνο στα κάτω άκρα (από τα γόνατα και κάτω), τοξιναιμία, αδυναμία, ατονία, καούρες.

Αντιμετώπιση της δυσπεψίας

Αν λοιπόν αυτήν την περίοδο το παρακάνατε με το φαγητό και τα πολλά γλυκά, γνωρίστε μερικούς τρόπους για να αντιμετωπίσετε την δυσπεψία:

Αν αρχίσετε και νιώθετε βαρύ το στομάχι σας και έχετε κάποιο από τα δυσάρεστα συμπτώματα που προαναφέραμε, αποφύγετε –αντίθετα με ό,τι κάνουν οι περισσότεροι- τα ανθρακούχα ποτά, καθώς δίνουν την αίσθηση προσωρινά ότι ανακουφίζουν, αλλά στην πραγματικότητα προκαλούν φούσκωμα και διαταράσσουν τη φυσιολογική έκκριση του στομάχου. Τα αεριούχα ποτά δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση τη διαδικασία της πέψης ενώ βοηθούν και στη χαλάρωση του οισοφαγικού σφιγκτήρα.

Επίσης δεν κάνει καλό το τσιγάρο αμέσως μετά το φαγητό. Η νικοτίνη έχει την ιδιότητα να βοηθά στη χαλάρωση του οισοφαγικού σφιγκτήρα και να επιτρέπει την όποια παλινδρόμηση, να γίνεται ευκολότερα.

Αν συνηθίζετε να πίνετε μαγειρική σόδα διαλυμένη σε νερό κάθε φορά που έχετε συμπτώματα δυσπεψίας, πρέπει να γνωρίζετε ότι με τη χρόνια χρήση μπορεί να πάθετε γαστρίτιδα.

Πιείτε νερό, ζεστό νερό με λεμόνι ή ένα ζεστό ρόφημα.

Η μέντα έχει σπασμολυτική δράση, χαλαρώνει τους μυς του πεπτικού συστήματος και το αφέψημα από τα φύλλα της βοηθάει στην καλή χώνεψη. Στο τελευταίο μπορείτε να προσθέσετε άγριο γεράνι (για τη μείωση των όξινων εκκρίσεων) ή δεντρομολόχα (για να απαλλαγείτε άμεσα από το στομαχόπονο). Τα αφεψήματα του χαμόμηλου και του φασκόμηλου λειτουργούν επίσης ως ήπια κατασταλτικά στην αντιμετώπιση της δυσπεψίας.

Η κανέλα επίσης θεωρείται ιδανική για την αντιμετώπιση της δυσπεψίας.

Στην περίπτωση που υποφέρετε από πόνους, πολύ αποτελεσματική είναι η κομπρέσα από λιωμένο δεντρολίβανο που θα βράσετε και θα τοποθετήσετε χλιαρό στην πονεμένη περιοχή. 

Το κυκλικό μασάζ στην κοιλιά (γύρω από τον αφαλό) με ελαιόλαδο ή κάποιο άλλο φυτικό λάδι στο οποίο θα έχετε ρίξει μέσα μερικές σταγόνες αιθέριων ελαίων από πορτοκάλι, γκρέιπφρουτ, μύρο, μέντα, μοσχοκάρυδο, τζίντζερ ή θυμάρι, βοηθάει πολύ στην ανακούφιση των δυσπεπτικών συμπτωμάτων.

Περπατήστε. Μόλις φάτε βγείτε λίγο και περπατήστε κάνει καλό και διευκολύνει απίστευτα το στομάχι μας να χωνέψει.

Προσπαθήστε να μην πέσετε για ύπνο αμέσως μόλις φάτε. Δώστε λίγο χρόνο στον οργανισμό σας και μην ξαπλώσετε. Η πέψη διευκολύνεται από μια πιο όρθια στάση.

Εάν κάνετε εμετό, δεν θα πρέπει να σας πιάσει πανικός, γιατί το στομάχι «ανακουφίζεται» και η δυσπεψία περνάει πιο γρήγορα.

Εάν τα συμπτώματα δεν περάσουν σε 10-12 ώρες ή εκδηλωθεί και ταχυκαρδία, τότε θα πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως τον γιατρό. Τις περισσότερες φορές η δυσπεψία δεν προκαλείτε από σοβαρή νόσο. Παρόλα αυτά ακόμα και ένα έμφραγμα καρδιάς μπορεί να ξεκινήσει με συμπτώματα δυσπεψίας Συχνά όμως υπάρχουν και άλλα συμπτώματα όπως πόνο στο στήθος στο λαιμό στον ώμο η στην πλάτη, έντονη εφίδρωση και άγχος η αίσθημα επικείμενου θανάτου

Χρειάζεται άμεσα ιατρική εξέταση όταν
:

• ·      Τα συνήθη συμπτώματα της δυσπεψίας αλλάζουν η επιδεινώνονται

• ·      Τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο από 2 εβδομάδες

• ·      Ο κοιλιακός πόνος διαρκεί περισσότερο από 6 ώρες

• ·      Υπάρχει ανεξήγητη απώλεια βάρους

• ·      Κάνετε εμετό που επιμένει

• ·      Αποβάλλετε αίμα με εμετό η αφόδευση

• ·      Αποβάλλετε μαύρα κόπρανα

• ·      Εάν κιτρινίσετε στα μάτια η στο δέρμα

• ·      Δυσπεψία που δεν σχετίζεται με το φαγητό

Και για την άλλη μέρα......

Την επόμενη ημέρα δεν θα πρέπει να κάνετε το λάθος να παραλείψετε να φάτε γεύμα ή βραδινό, γιατί θα διαταραχτεί η ισορροπία του μεταβολισμού των σακχάρων και αυτό θα οδηγήσει σε υπερκατανάλωση τροφής στο μεθεπόμενο γεύμα. 

Φάτε κάτι ελαφρύ και σε μικρότερες ποσότητες, περιορίστε τους υδατάνθρακες (ψωμί, ζυμαρικά και πατάτες) και προτιμήστε το λευκό κρέας, το ψάρι, τα φρούτα και τα λαχανικά.

Χρήσιμες Συμβουλές Πρόληψης.

Καλύτερη λύση για να αποφύγετε την βαρυστομαχιά, είναι φυσικά η πρόληψη.

• Θα διευκολύνετε την πέψη σας αν καθιερώσετε μικρά και συχνά γεύματα. Πολλά και ελαφρά γεύματα με χρονική απόσταση μεταξύ τους, 4 ωρών είναι μια καλή συνήθεια που βοηθά πολύ στην αντιμετώπιση της δυσπεψίας
• Αποφύγετε το κάπνισμα ειδικά πριν το φαγητό
• Αν υποφέρετε από τυμπανισμό, μετά από κάθε γεύμα να μασάτε ωμό μάραθο ή μαϊντανό.
• Αποφεύγετε τις πλούσιες σε λίπος τροφές, όπως το αρνί, το χοιρινό, τα σαλάμια κτλ. Όχι βαριές σάλτσες, τηγανητά, πολλά γλυκά, καφές, αλκοόλ, τσάι, έτοιμες τροφές (fast food, κονσέρβες, κλπ)
• Να μην τρώτε εν κινήσει ή διαβάζοντας ή βλέποντας τηλεόραση 
• Να τρώτε σε ήσυχο περιβάλλον με ήρεμη διάθεση
• Αποφεύγετε το ζεστό ψωμί και τα ζεστά ή παγωμένα ροφήματα επειδή η «θερμική ανισορροπία» δυσχεραίνει τη χώνεψη, και μη συνδυάζετε ποτά με γλυκίσματα ή αναψυκτικά.
• Μάθετε να τρώτε αργά. Το αργό μάσημα βοηθά ώστε να λειτουργήσει καλύτερα η διαδικασία της πέψης. Αν τρώτε γρήγορα, ο οργανισμός καθυστερεί να δώσει την εντολή πως «χόρτασε» κι έτσι θα τρώτε περισσότερο από αυτό που χρειάζεστε. Επίσης, τρώγοντας γρήγορα καταπίνετε μεγάλες ποσότητες αέρα που δημιουργούν φούσκωμα μετά το γεύμα.
• Μην ασκείστε με γεμάτο στομάχι
• Αν αντιμετωπίζετε χρόνια στομαχικά προβλήματα, να προσέξτε το συνδυασμό διαφορετικών λιπαρών φαγητών με το αλκοόλ που μπορεί να επιδεινώσει το πρόβλημα σας.

Οστεοπόρωση. Τι είναι, ποια τα συμπτώματά της; Ποιες οι αιτίες και πόσο σημαντική είναι η πρόληψη στα παιδιά; Υπάρχει θεραπεία;

Συντάκτες: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., Ξενοφών Τσούκαλης, ακτινολόγος, medlabnews.gr

Τι είναι η οστεοπόρωση;


Η οστεοπόρωση είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από χαμηλή οστική πυκνότητα και μέτρια ποιότητα οστού. Εξελίσσεται χωρίς συμπτώματα ή πόνους έως ότου προκύψει κάποιο κάταγμα, που εντοπίζεται συνήθως στο ισχίο, στην σπονδυλική στήλη, ή στον καρπό. Γι΄αυτό χαρακτηρίζεται ως η σιωπηλή επιδημία της εποχής μας. Μπορεί να οδηγήσει σε πόνους, ανικανότητα και σε ορισμένες περιπτώσεις, στο θάνατο. Σε όλους μας παρατηρείται κάποια οστική απώλεια με το πέρασμα των χρόνων, αλλά δεν θα εμφανίσουμε όλοι οστεοπόρωση. Στην μέση ηλικία, η πιθανότητα για τις γυναίκες να εκδηλώσουν οστεοπόρωση μεγαλώνει, γιατί χάνουν την προστατευτική ιδιότητα των οιστρογόνων στα οστά, όμως η οστεοπόρωση μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία και στα δύο φύλα λόγω πολλών παραγόντων. Επομένως, είναι απαραίτητο να "χτίσουμε" γερά οστά κατά τη διάρκεια της ζωής μας και να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την οστική μάζα σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Ποια είναι η σημασία και οι επιπτώσεις της οστεοπόρωσης;

Η οστεοπόρωση αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας για δύο λόγους: Πρώτον, διότι είναι συχνή και δεύτερον, διότι συνεπάγεται σοβαρές επιπτώσεις στους ασθενείς και στις οικογένειές τους, στο σύστημα υγείας και στην εθνική οικονομία.

Η κύρια κλινική εκδήλωση της οστεοπόρωσης είναι τα κατάγματα χαμηλής ενέργειας, δηλ. τα κατάγματα που συμβαίνουν μετά από ελαφρού βαθμού τραυματισμό, όπως είναι π.χ. η πτώση από την όρθια θέση. Περίπου στο 40% των περιπτώσεων τα οστεοπορωτικά κατάγματα αφορούν τους σπονδύλους, 20% τον αυχένα του μηριαίου οστού, 20%  την κερκίδα και 20% διάφορα άλλα οστά. Αν και η οστεοπόρωση γενικά θεωρείται ως πάθηση των γυναικών, ωστόσο, όπως ήδη αναφέρθηκε παραπάνω, η οστεοπόρωση προσβάλλει και τους άνδρες. Έχει μάλιστα διαπιστωθεί ότι το 30% των οστεοπορωτικών καταγμάτων του αυχένα του μηριαίου οστού και το 20% των οστεοπορωτικών καταγμάτων των σπονδύλων συμβαίνουν στους άνδρες.

Ο κίνδυνος των καταγμάτων του ισχίου, των σπονδύλων αλλά και της κερκίδας αυξάνει με την πρόοδο της ηλικίας τόσο στις γυναίκες, όσο και στους άνδρες. Έχει μάλιστα υπολογιστεί ότι ο κίνδυνος οστεοπορωτικού κατάγματος στις γυναίκες ηλικίας 50 ετών και πάνω είναι 40-50% και στους άνδρες 15-20%.

Οι δυσμενείς επιπτώσεις της οστεοπόρωσης στους ασθενείς και στις οικογένειές τους, στο σύστημα υγείας και στην εθνική οικονομία οφείλονται στα κατάγματα. Ενδεικτικά αναφέρονται μερικές μόνο από τις επιπτώσεις αυτές:

•   Η θνησιμότητα στους ασθενείς με κατάγματα του ισχίου και με κλινικώς συμπτωματικά κατάγματα σπονδύλων είναι σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη που παρατηρείται σε άτομα του ίδιου φύλου και της ίδιας ηλικίας στο γενικό πληθυσμό. Για παράδειγμα, μέσα στον πρώτο χρόνο μετά από το κάταγμα περίπου 20% των ασθενών με κάταγμα του ισχίου και 25% των ασθενών με κάταγμα σπονδύλων πεθαίνουν.

•   Ένα χρόνο μετά από κάταγμα του ισχίου μόνο το 50% των ασθενών μπορούν να εκτελούν χωρίς βοήθεια τις συνήθεις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής. 

•   Σε ετήσια βάση ο αριθμός των ημερών νοσοκομειακής νοσηλείας για τους ασθενείς με οστεοπορωτικά κατάγματα είναι σημαντικά μεγαλύτερος από τον αριθμό των ημερών νοσοκομειακής νοσηλείας  που χρειάζεται για τους ασθενείς με αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή σακχαρώδη διαβήτη ή έμφραγμα του μυοκαρδίου ή καρκίνο του μαστού.

Εξάλλου, το 2000 στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 15 τότε κρατών-μελών (συνολικός πληθυσμός 379.000.000 άνθρωποι)υπολογίστηκε ότι συνέβησαν 3,79 εκατομμύρια οστεοπορωτικά κατάγματα και ότι το άμεσο κόστος των καταγμάτων αυτών (δαπάνες νοσηλείας, χειρουργικών επεμβάσεων και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης) ήταν περίπου 32 δισεκατομμύρια Ευρώ.  

Ποιες είναι οι αιτίες και πώς αναπτύσσεται η οστεοπόρωση;

Δύο είναι οι παράγοντες που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της οστεοπόρωσης:

•   Το χαμηλό επίπεδο της κορυφαίας οστικής μάζας που αποκτά ένα άτομο στην ηλικία των 25 περίπου ετών

•   Η αυξημένη οστική απώλεια που μπορεί να συμβεί μετά την ηλικία των 45-50 ετών

Το ποσό της οστικής μάζας, που έχει ένα άτομο σε οποιαδήποτε ηλικία, είναι αποτέλεσμα δύο βασικών και αλληλένδετων κυτταρικών λειτουργιών, που πραγματοποιούνται συνεχώς μέσα στα οστά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, στα πλαίσια της λεγόμενης οστικής ανακατασκευής. Οι λειτουργίες αυτές είναι, πρώτον, η οστική απορρόφηση που προηγείται και δεύτερον, η οστική παραγωγή που ακολουθεί. Η οστική απορρόφηση γίνεται από τα κύτταρα που λέγονται οστεοκλάστες και η οστική παραγωγή γίνεται από τα κύτταρα που λέγονται οστεοβλάστες.

Φυσιολογικά, μέχρι την ηλικία περίπου των 25 ετών η οστική παραγωγή είναι μεγαλύτερη από την οστική απορρόφηση και έτσι η οστική μάζα αυξάνει συνεχώς, και μάλιστα πιο πολύ στους άνδρες από ότι στις γυναίκες, για να φθάσει στην ηλικία αυτή των 25 ετών στο μέγιστο επίπεδό της, που είναι γνωστό ως κορυφαία οστική μάζα. Κατά τα επόμενα 20 περίπου χρόνια η οστική απορρόφηση είναι ίση με την οστική παραγωγή τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες και επομένως η οστική μάζα παραμένει σταθερή. Μετά την ηλικία όμως των 45 ετών η εικόνα αρχίζει να αναστρέφεται. Η οστική απορρόφηση δηλ. γίνεται μεγαλύτερη από την οστική παραγωγή και  μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό στις γυναίκες από ότι στους άνδρες λόγω της μειωμένης παραγωγής των οιστρογόνων και τελικά της εγκατάστασης της εμμηνόπαυσης περί την ηλικία περίπου των 50 ετών. Έτσι το αποτέλεσμα είναι μια “φυσιολογική” οστική απώλεια.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη οστεοπόρωσης;

Κληρονομικό ή Ατομικό Ιστορικό

-οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης
-προχωρημένη ηλικία


-φύλο(θήλυ)
-πρώιμη εμμηνόπαυση

-περισσότερες από 3 εγκυμοσύνες

-μη θηλασμός

-θηλασμός διάρκειας μεγαλύτερης του 6μήνου

-ατοκία
-λεπτοφυής κατασκευή

-ωχρή χροιά δέρματος
-ξανθά μαλλιά


-γαλανά μάτια

Τρόπος ζωής

-χαμηλή λήψη ασβεστίου (μικρότερη από 1000mg ημερησίως)
-μειωμένη φυσική δραστηριότητα
-κάπνισμα
-υπερβολική χρήση αλκοόλ

-καφές (περισσότερο από 5 κούπες την ημέρα)
-υψηλή λήψη φυτικών ινών
-μειωμένη έκθεση στον ήλιο
Δευτερογενώς 
με άλλη πάθηση ή 
λήψη φαρμάκων
-γαστρεντερικές παθήσεις
-χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
-υπερθυρεοειδισμός

-σακχαρώδης διαβήτης (ινσουλινοεξαρτώμενος)

-χρόνια λήψη κορτικοστεροειδών

-χρόνια λήψη αντιόξινων 

-αντιεπιληπτικά φάρμακα

-ηπαρίνη
-νευρογενής ανορεξία ή βουλιμία

Ποια είναι τα συμπτώματα της οστεοπόρωσης;

Η οστεοπόρωση είναι μια σιωπηρή νόσος, δεν παρουσιάζει δηλ. συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι περνάνε αρκετά χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων η οστεοπόρωση συνεχώς χειροτερεύει από πλευράς απώλειας οστικής μάζας και διαταραχής της μικροαρχιτεκτονικής δομής των οστών, μέχρι να εμφανιστεί το πρώτο της σύμπτωμα, που είναι το κάταγμα. Η οστεοπόρωση είναι νόσος όλων των οστών και γι’ αυτό κατάγματα μπορεί να συμβούν σε διάφορες θέσεις του σκελετού, αλλά συνήθως συμβαίνουν στους σπονδύλους, στον αυχένα του μηριαίου οστού και στο αντιβράχιο. Πιο συγκεκριμένα, περίπου 40% των οστεοπορωτικών καταγμάτων αφορούν τη σπονδυλική στήλη, 20% τον  αυχένα του μηριαίου οστού, 20% το αντιβράχιο και 20% διάφορα άλλα οστά. Τα κατάγματα του αυχένα του μηριαίου οστού και του αντιβραχίου συμβαίνουν πάντοτε μετά από έναν ελαφρό τραυματισμό, όπως είναι π.χ. η πτώση από την όρθια θέση, ενώ συνοδεύονται πάντοτε από πόνο. Αντίθετα, τα σπονδυλικά κατάγματα συμβαίνουν συχνά χωρίς να προηγηθεί τραυματισμός και αρκετές φορές δεν συνοδεύονται από πόνο στη ράχη ή στη μέση. Απώλεια ύψους και κύφωση αποτελούν όψιμες εκδηλώσεις της οστεοπόρωσης και οφείλονται σε σπονδυλικά κατάγματα.

Πρόληψη της οστεοπόρωσης από την παιδική ηλικία

O σκελετός του ανθρώπου αναπτύσσεται μέχρι την ηλικία των 25 ετών περίπου. Στη διάρκεια αυτή δημιουργείται η μέγιστη οστική πυκνότητα που αποκτά κανείς στην ζωή του. Άρα, είναι πολύ σημαντικό η πρόληψη της οστεοπόρωσης να γίνεται από την ηλικία των 15 ετών περίπου. Από μελέτη που έγινε, στο ΜΕDLAB, σε παιδιά ηλικίας 15-25 ετών, το 40% από αυτά είχαν χαμηλότερη οστική πυκνότητα σε σχέση με φυσιολογικά παιδιά αντίστοιχης ηλικίας. Τα παιδιά αυτά, έχοντας χαμηλή κορυφαία οστική πυκνότητα, θα έχουν πολύ αυξημένο κίνδυνο δημιουργίας κατάγματος σε μεγαλύτερες ηλικίες. Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητο να ελέγχεται η πιθανότητα οστεοπενίας από νωρίς και να αντιμετωπίζονται οι λόγοι που την προκάλεσαν κάνοντας από τώρα, μία μέτρηση οστικής πυκνότητος σπονδυλικής στήλης.

Πώς γίνεται η διάγνωση της οστεοπόρωσης;

Η μόνη εξέταση που επιτρέπει να ορίσουμε το βαθμό της αντοχής του οστού είναι η μέτρηση της οστικής πυκνότητος (ΒΜD). Aυτή η εξέταση είναι εντελώς ανώδυνη και ακίνδυνη, δεν χρειάζεται για να γίνει καμιά απολύτως προετοιμασία και μπορεί να γίνει ακόμα σε παιδιά αλλά και σε εγκύους.

Πώς γίνεται η μέτρηση της οστικής πυκνότητος;

Η οστεοπόρωση ελέγχεται με ειδικά μηχανήματα εντελώς ανώδυνα και ακίνδυνα. Η μέτρηση οστικής πυκνότητος πρέπει να γίνει σε όσο γίνεται μικρότερη ηλικία προκειμένου να αποκαλυφθεί αν υπάρχει πρόβλημα και σε τι βαθμό. Αν η εξέταση γίνει σε ηλικία που ο σκελετός αναπτύσσεται τότε η όποια παρέμβαση είναι καθοριστική και αποτελεσματική. Αν πάλι σε μεγαλύτερη ηλικία και κυρίως στην εμμηνόπαυση διαπιστωθεί πρόβλημα τότε το αποτέλεσμα συμβάλει στο να μην επιδεινωθεί η νόσος και σε ένα ποσοστό ασθενών να σταθεροποιηθεί και να αυξηθεί.
 

Αρκεί η μέτρηση οστικής πυκνότητος να δείξει αν έχουμε οστεοπόρωση;
Αν δεν υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα ναι. Αλλά όταν υπάρχει νόσος που αλλάζει τον μεταβολισμό μας (εμμηνόπαυση, θυρεοειδής, διαβήτης κλπ) θα πρέπει να γίνει ειδικός έλεγχος για να εκτιμηθεί το μέγεθος του προβλήματος. Σε αυτές τις περιπτώσεις η εξέταση οστικής πυκνότητος πρέπει να γίνεται μία φορά τον χρόνο.


Το ΜΕDLAB από το 1992 ανέπτυξε πίνακες με τις ελληνικές φυσιολογικές τιμές που απαιτούνται στην διάγνωση της οστεοπόρωσης για την Ελλάδα,  σε συνάρτηση με τους παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης οστεοπόρωσης. Επίσης αξιοποιώντας την προηγμένη τεχνολογία που διαθέτει, μετατρέπει τα αποτελέσματα στα Ελληνικά με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι απόλυτα κατανοητά από τον γιατρό αλλά και από τον ασθενή.

Πόσο σημαντικό είναι τα αποτελέσματα να δίνονται με τις Ελληνικές φυσιολογικές τιμές;


Η φυσιολογική οστική πυκνότητα μεταβάλλεται από χώρα σε χώρα, σημαντικά. Από ερευνητική μελέτη που έγινε στο ΜΕDLAΒ βρέθηκε ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στις φυσιολογικές τιμές των Αμερικανών και των Ελλήνων. Αυτό σημαίνει ότι μία Ελληνίδα που εξετάζεται σε κάποιο από τα μηχανήματα που υπάρχουν στην Ελλάδα επειδή αναφέρουν μόνο τις Αμερικανικές φυσιολογικές τιμές, μπορεί να βρεθεί ότι έχει οστεοπόρωση, ενώ κανονικά με βάση τις Ελληνικές δεν έχει. 

Τι είναι οι βιοχημικές εξετάσεις για την οστεοπόρωση;

Επειδή η οστική πυκνότητα είναι μια στατική εξέταση (σαν την ζυγαριά που δείχνει το βάρος μας αλλά δεν μας λέει γιατί πήραμε κιλά και τι πρέπει να κάνουμε για να τα χάσουμε), είναι απαραίτητο η εξέταση να συνοδεύεται και από ειδικές εξετάσεις αίματος και ούρων όπου μπορούμε να βγάλουμε με την βοήθεια ειδικών υπολογιστών, το ποσοστό της ετήσιας οστικής απώλειας. Γνωρίζοντας και αυτή την παράμετρο, μπορούμε να αντιληφθούμε αν οργανισμός χάνει και με τι ρυθμό συστατικά των οστών, την αιτία που συμβαίνει το γεγονός και φυσικά να οδηγηθούμε στην καταλληλότερη θεραπεία.

Υπάρχει θεραπεία για την οστεοπόρωση;

Η θεραπεία της οστεοπόρωσης δεν μπορεί να πετύχει πλήρη αναπλήρωση της οστικής μάζας, που έχει ήδη χαθεί, ούτε αποκατάσταση της διαταραγμένης μικροαρχιτεκτονικής δομής των οστών και φυσικά δεν μπορεί να αναιρέσει τις σοβαρές συνέπειες των οστεοπορωτικών καταγμάτων, που μπορεί να έχουν ήδη συμβεί. Όλα αυτά βέβαια υπογραμμίζουν τη μεγάλη σημασία της πρωτογενούς κυρίως αλλά και της δευτερογενούς πρόληψης της νόσου.

Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί ότι σήμερα υπάρχουν θεραπευτικές δυνατότητες για την οστεοπόρωση και ότι με την κατάλληλη εφαρμογή τους μπορεί να επιτευχθούν:

•   Αναστολή περαιτέρω οστικής απώλειας

•   Σημαντική αύξηση της οστικής μάζας

•   Σημαντική μείωση του κινδύνου καταγμάτων

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται γα τη θεραπευτική αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης αναστέλλουν την οστική απορρόφηση ή αυξάνουν την οστική παραγωγή και είναι τα παρακάτω:

•   Διφωσφονικά

•   Στρόντιο

•   Καλσιτονίνη

•   Εκλεκτικοί τροποποιητές των υποδοχέων των οιστρογόνων

•   Τεριπαρατίδη

•   Παραθορμόνη

•   Οιστρογόνα 

•   Ασβέστιο

•   Βιταμίνη D

Είναι αυτονόητο ότι το θεραπευτικό πρόγραμμα, που θα εφαρμοστεί σε ένα συγκεκριμένο ασθενή με οστεοπόρωση, δηλ. ποιο φάρμακο από τα παραπάνω θα χρησιμοποιηθεί και αν το φάρμακο αυτό θα συνδυαστεί ή όχι και με ασβέστιο ή/και βιταμίνη D, καθορίζεται από το θεράποντα γιατρό με βάση τα κλινικά δεδομένα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου ασθενούς.

ΠΗΓΗ: MEDLAB ΙΑΤΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

Διαβάστε επίσης

Το παιδί σας μπορεί να έχει οστεοπενία; Πώς μπορεί να το καταλάβετε; Μπορεί να αντιμετωπιστεί;

• Ασκήσεις χρήσιμες για την οστεοπόρωση (πρώτο μέρος)
• ΠΗΓΕΣ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ. ΠΙΝΑΚΑΣ με περιεκτικοτητα τροφών σε ασβέστιο
• Οι ευεργετικές ιδιότητες του γιαουρτιού. Βοηθήστε την δίαιτα σας τρώγοντας γιαούρτι