Τι είναι η κρυοθεραπεία; Πως αντιμετωπίζει αποτελεσματικά πόνους κακώσεων, μυών, μέσης και αρθρώσεων;

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr

Ο πόνος που συνήθως ακολουθεί τους τραυματισμούς ή τις παθήσεις μπορεί να διαταράξει τη  λειτουργικότητα του ατόμου στα επίπεδα: της φυσιολογίας του οργανισμού, σε ψυχολογικό, κοινωνικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο. Συνεπώς η προσέγγιση του πόνου οφείλει να είναι πολυπαραγοντική, δίνοντας σημασία σε όλες τις προαναφερθείσες πτυχές και κυρίως στη λειτουργική ικανότητα του πάσχοντος που μειώνεται λόγω του πόνου.

Ιστορικά η χρήση των φυσικών μέσων για τη θεραπεία του πόνου ήταν εμπειρική. Οι πρόσφατες ανακαλύψεις στη νευροφυσιολογία για την αντίληψη και τη ρύθμιση του πόνου παρέχουν εγκυρότερες πληροφορίες για τη χρήση των φυσικών μέσων και της άσκησης

Το βίωμα του πόνου κάθε ατόμου περιλαμβάνει την αντίληψη της αίσθησης του πόνου και την αντίδραση (απόκριση) σ’ αυτή την αντίληψη. Η αντίληψη του πόνου γίνεται στον φλοιό (γνωστική - αξιολογική λειτουργία). Αυτό το συνθετικό σκέψης –αίσθησης του πόνου είναι υποκειμενικό, εξαιρετικά́ πολύπλοκο και εξατομικευμένο. Επηρεάζεται από παράγοντες που επιδρούν στον ερεθισμό των αλγοϋποδοχέων και στη διαβίβαση της ώσης, καθώς επίσης και τη δεκτικότητα και ερμηνεία του φλοιού.

Κρυοθεραπεία

Τα φυσιολογικά αποτελέσματα του κρύου είναι ως επί το πλείστον αντίθετα από εκείνα της θερμότητας, με κύριο χαρακτηριστικό την τοπική μείωση της θερμοκρασίας. Η εφαρμογή τοπικού ψύχους με οποιαδήποτε μορφή, θεωρείται δικαιολογημένα μία πολύ δημοφιλής και αποτελεσματική μέθοδος για την αντιμετώπιση των κακώσεων στα μαλακά μόρια. Το τοπικό ψύχος χρησιμοποιείται επίσης με επιτυχία για την ανακούφιση του πόνου και σε τραυματισμούς από καταπόνηση. Ο στόχος είναι άλλωστε να ελαττωθεί η εσωτερική αιμορραγία και το οίδημα και έτσι να διευκολυνθεί η εξέλιξη της επούλωσης. Το ψύχος προκαλεί σπασμό στους μύες του τοιχώματος των αρτηριδίων, γεγονός που οδηγεί σε στένωση του αυλού τους και κατ' επέκταση σε καθυστέρηση της αιματικής κυκλοφορίας.

Η δεύτερη, εξίσου σημαντική συνέπεια, είναι η ελάττωση της ταχύτητας της νευρικής αγωγιμότητας και του πόνου. Έχει τέλος διαπιστωθεί ότι το ψύχος προκαλεί μείωση της ενζυματικής δραστηριότητας του μεταβολισμού στις ψυχόμενες περιοχές, ελαττώνει το μυϊκό σπασμό, ενώ οδηγεί και σε τοπική αντίδραση αγγειοδιαστολής.

Η κρυοθεραπεία στο κεφάλαιο των αθλητικών κακώσεων θεωρείται ιδιαίτερα ευεργετική, γιατί ο ασθενής ανακουφίζεται σύντομα από τα συμπτώματά του και αισθάνεται έτοιμος να επιστρέψει στις δραστηριότητές του.

Επιπλέον εφαρμόζεται εύκολα, γίνεται ανεκτή χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, στερείται αντενδείξεων και είναι ουσιαστικά ανέξοδη. Η αρχική θεραπεία μίας οποιασδήποτε κάκωσης ακολουθεί το ακρωνύμιο ICE το οποίο προέρχεται από τα αρχικά των αγγλόφωνων λέξεων «Ice» (πάγος), «Compression» (συμπίεση) και «Elevation» (ανύψωση). Αυτό σημαίνει ότι η πρώτη φροντίδα ενός τραυματισμένου μέλους είναι να εφαρμοστεί τοπικά ψυχρό επίθεμα, να ασκηθεί συμπίεση -με την εφαρμογή συνήθως ελαστικής περίδεσης- και να ανυψωθεί σε ανάρροπη θέση.

Έρευνες, που έχουν γίνει σε αθλητές, οι οποίοι είχαν μεγάλου βαθμού κάκωση, έδειξαν ότι αν υπάρξει, επιπλέον, επιμέρους επίδεση- και μάλιστα αρκετά πιεστική- τα αποτελέσματα είναι καλύτερα, καθώς ελαττώνεται, σε μεγάλο βαθμό, ο μεταβολισμός. Με την άμεση χρήση στον τραυματισμό προκαλείται τοπική αγγειοσυστολή, προλαμβάνοντας την αιμορραγία και το αποκαλούμενο οίδημα. Η κρυοθεραπεία, στα πρώτα στάδια της κάκωσης, χρησιμοποιείται για να μειώσει τον πόνο και τον αντανακλαστικό μυϊκό σπασμό, έχοντας αναλγητική δράση. Κατά τη διάρκεια της κάκωσης ή χτυπήματος, ο αθλητής οφείλει να βάλει αμέσως πάγο. Αυτός μπορεί να τοποθετηθεί είτε μέσω μιας παγοκύστης, είτε ενός μεγάλου κομματιού πάγου, τυλιγμένου σε μια πετσέτα ή χαρτοπετσέτα. Σε καμία περίπτωση δεν συνίσταται ο πάγος να έρχεται σε επαφή με το δέρμα, καθώς υπάρχει κίνδυνος εγκαύματος. Για το λόγο αυτό, καθώς και για καλύτερα – ταχύτερα αποτελέσματα αλλά και ευκολία χρήσης, προτείνονται ειδικά προϊόντα Κρυοθεραπείας που κυκλοφορούν στα φαρμακεία.

Η χρήση της κρυοθεραπείας είναι επιτακτική για τα πρώτα στάδια του τραυματισμού και κυρίως για τις πρώτες 48 ώρες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις έχει εφαρμοστεί η κρυοθεραπεία και για 72 ώρες. Η επανάληψη εστιάζεται ανά 2-3 ώρες, αν και η χρήση κάθε μισή ώρα, που ορισμένοι αναφέρουν, όχι μόνο θεωρείται υπερβολική, αλλά μάλλον είναι και αναποτελεσματική. Καλό είναι, η τραυματισμένη περιοχή να τοποθετείται ψηλότερα από το υπόλοιπο σώμα. Επίσης, ο αθλητής που υπέστη κάκωση πρέπει να ξεκουράζεται για να αποφύγει την επιπλέον φόρτιση και την επέκταση της βλάβης σε περισσότερους ιστούς, ενώ παράλληλα θα πρέπει να δοθεί χρόνος στον οργανισμό για να ξεκινήσει τη διαδικασία της επούλωσης.

Επισημαίνεται ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αντικαθιστά τον ορθοπαιδικό, που πρέπει να επιληφθεί αμέσως του θέματος για να κάνει σαφή διάγνωση και σαφές προγραμματισμό, βάζοντας στόχους στην προπόνηση που πρέπει να ακολουθήσει ο αθλητής, ώστε να μην υπάρξει περαιτέρω επιδείνωση.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι η κρυοθεραπεία δεν περιορίζεται μόνο σε επώδυνες τραυματικές καταστάσεις, αλλά δρα και ως μέσο χαλάρωσης και ξεκούρασης, ύστερα από μια προπόνηση. Αρκετά προγράμματα αποβλέπουν σ’ ένα είδος κρυοθεραπείας με παγωμένο νερό, έπειτα από παραμονή σε ζεστό μέρος (σάουνα ή χαμάμ), έχοντας ως στόχο την πλήρη αναζωογόνηση του οργανισμού.

Θα λέγαμε λοιπόν ότι με την κρυοθεραπεία επιτυγχάνουμε:

1)     Μείωση του κυτταρικού μεταβολισμού

2)     Αγγειοσυστολή των τριχοφόρων αγγείων (αρχικά)

3)     Μείωση της ροής του αίματος (αρχικά)

4)     Μείωση στην ταχύτητα της νευρικής αγωγιμότητας

5)     Μείωση στην μεταφορά λευκοκυττάρων και κυρίως φαγοκυττάρων

6)     Μείωση της φλεβικής και λεμφικής παροχέτευσης

7)     Μείωση της εκπόλωσης της μυϊκής ίνας

8)     Μείωση της μυϊκής αντίδρασης (σπασμός).

Οι διάφορες θεραπείες με εφαρμογή ψύξης σπάνια χρησιμοποιούνται μόνες τους. Συνήθως συνδυάζονται με κατάλληλες ασκήσεις όπως διάταση για αύξηση του βαθμού κινητικότητας και ενδυνάμωση. Οι θεραπείες αυτές δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε ασθενείς με επηρεασμένο επίπεδο συνείδησης, σε περιοχές του σώματος που είναι αναισθητοποιημένες ή η αιματική κυκλοφορία είναι μειωμένη.

Αποτελέσματα κρυοθεραπείας:

• αγγειοσύσπαση
• μείωση αιματικής παροχής
• ελάττωση μεταβολισμού
• ελάττωση του πόνου και της ταχύτητας νευρικής αγωγιμότητας
• ελάττωση μυϊκού σπασμού
• σκληρότητα αρθρώσεων

Ενδείξεις κρυοθεραπείας:

• σε οξείες φλεγμονές, οποιασδήποτε αιτιολογίας
• σε επώδυνους οξείς ή χρόνιους μυϊκούς σπασμούς
• σε εγκαύματα
• σε μετεγχειρητικό οίδημα ή πόνο
• σε σπαστικότητα από βλάβη του ΚΝΣ

Εφαρμογές Κρυοθεραπείας

• Μυαλγίες
• Πόνοι αρθρώσεων
• Πόνοι μέσης, πλάτης, ώμου, αυχένα, γόνατος, ισχίου, αγκώνα & αστράγαλου.
• Πόνοι αρθρίτιδας & τενοντίτιδας
• Επώδυνοι μύες & σύνδεσμοι
• Πόνοι από τραυματισμούς κατά τη διάρκεια σπορ και άθλησης
• Κακώσεις, διαστρέμματα, τραβήγματα & θλάσεις

Αντενδείξεις:

• περιφερική αγγειοπάθεια και γενικότερα κυκλοφορική ανεπάρκεια
• δυσκαμψία αρθρώσεων (πριν την ακινητοποίησή τους)
• δυσανεξία ασθενή στο κρύο και με προσοχή σε περιπτώσεις καρδιαγγειακών και αναπνευστικών προβλημάτων
• σε ανοιχτό τραύμα

Μέσα κρυοθεραπείας

Ψυχρά επιθέματα: θήκες κατασκευασμένες, συνήθως, από πλαστικό και μεσολαβεί ανάμεσα σε αυτές και το δέρμα κάποιο μονωτικό υλικό (πετσέτα ή χαρτοβάμβακας) για την πρόληψη εγκαύματος. Διάρκεια εφαρμογής 10-15 λεπτά.

Μάλαξη με πάγο: με τη χρήση μικρών τεμαχίων πάγου γίνεται μάλαξη στην πάσχουσα περιοχή με μικρές, συνεχείς, κυκλικές κινήσεις. Διάρκεια εφαρμογής 5-10 λεπτά.

Εμβύθιση του μέλους σε κρύο νερό: με τη βοήθεια πάγου, ψύχεται νερό και βυθίζεται σε αυτό το πάσχον μέλος για 10-15 περίπου λεπτά.

Ψυκτικά σπρέι: γίνεται ψεκασμός με σπρέι ή εφαρμογή προϊόντος κρυοθεραπείας σε μορφή τζελ, σε περιπτώσεις οξέων τραυματισμών. 

Διαβάστε επίσης

Κρυοθεραπεία, μια πρωτοποριακή θεραπεία για την Ανακούφιση των Πρησμένων Ποδιών

Ποιος ο λόγος που μπορεί να πονάνε τα πόδια σας; Όλες οι αιτίες από τις πιο απλές μέχρι τις πιο σοβαρές.

18 προβλήματα των ποδιών μας, που μας προειδοποιούν για τη συνολική μας υγεία;

Πλατυποδία, για μικρούς και μεγάλους, αιτία για προβλήματα στο γόνατο και εκφυλιστική αρθροπάθεια.

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

Πλατυποδία είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για την περιγραφή μιας πάθησης του ποδιού, όπου η «καμάρα» είναι τόσο ελαττωμένη, ώστε όταν στεκόμαστε να είναι κοντά ή να εφάπτεται στο έδαφος (πρηνισμός). Η ποδική καμάρα αναπτύσσεται μετά την ηλικία των 12-18 μηνών αφού δηλαδή το βρέφος αρχίσει να περπατάει και ολοκληρώνεται γύρω στα 5-6 χρόνια.

Όλα τα παιδιά γεννιούνται πλατύποδα, η ποδική καμάρα, τα οστά, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες που την στηρίζουν αναπτύσσονται σταδιακά μέχρι την ηλικία των 4-5 ετών.

Συνεπώς μέχρι την ηλικία αυτή δεν χρειάζεται κανενός είδους θεραπεία αφού η καμάρα δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί. Υπάρχει βέβαια και η πραγματική πλατυποδία που αφορά μικρό ποσοστό στον γενικό παιδικό πληθυσμό. Εδώ στη στήριξη το πέλμα είναι τελείως επίπεδο και η πτέρνα προς τα έξω, ενώ στη βάδιση στα δάκτυλα δεν υπάρχει αλλαγή στη μορφή του πέλματος. Επίσης και χωρίς στήριξη όταν το παιδί είναι ξαπλωμένο δεν υπάρχει καμάρα. Αυτά και μόνο τα παιδιά πρέπει να αντιμετωπισθούν θεραπευτικά με τη χρήση ειδικών υποδημάτων που κατασκευάζονται για το λόγο αυτό και διαθέτουν ειδικό ενσωματωμένο πέλμα και ανύψωση του έσω χείλους τόσο του τακουνιού όσο και της σόλας ώστε κατά την στήριξη να επικρατούν συνθήκες διόρθωσης των ανατομικών ανωμαλιών του πέλματος και της πτέρνας.

Τις περισσότερες φορές είναι κληρονομικής αιτιολογίας, αλλά μπορεί και να οφείλεται σε αδυναμία ή σύσπαση κάποιων μυών, ή σε λανθασμένη στάση ύπνου, ή σε αντιστάθμιση κάποιου μυοσκελετικού προβλήματος.

* To 85% των καυκάσιων πληθυσμών παρουσιάζουν πλατυποδία.

* Η πλατυποδία επηρεάζει την ανατομική ευθυγράμμιση των κάτω άκρων & κατ' επέκταση επηρεάζει την άρθροιση των φορτίων & των μυοσκελετικών προσαρμογών στον άνθρωπο.

Πλατυποδία μπορεί να έχει το ένα από τα δύο μας πόδια ή και τα δύο. 

Η πλατυποδία αναπτύσσεται σε μικρή ηλικία και οφείλεται :

•   Στην ύπαρξη χαλαρών συνδέσμων ανάμεσα στις αρθρώσεις και

•   Στο λίπος που έχουν τα παιδιά μεταξύ των οστών του ποδιού.

Όλα τα μωρά αρχικά φαίνεται να έχουν πλατυποδία διότι η καμάρα στο πόδι διαμορφώνεται στην ηλικία των δύο με τριών ετών ενώ οι σημαντικότερες αλλαγές στην φυσιολογία του ποδιού συμβαίνουν στην ηλικία των 1,5-5 ετών.

Σε μία μελέτη 1900 ενηλίκων ηλικίας πάνω από 50 ετών παρατηρήθηκε ότι όσοι παρουσίαζαν πλατυποδία είχαν κατά 43% μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν εκφυλιστική αρθροπάθεια στο σύστοιχο γόνατο. Σύμφωνα με τους συγγραφείς αυτό είναι λογικό διότι η αλλαγή του άξονα του άκρου ποδός, λόγω της πλατυποδίας, επηρεάζει και τον άξονα του γόνατος τόσο ώστε η μία πλευρά του αρθρικού χόνδρου να υφίσταται συνεχή και έντονη πίεση συγκριτικά με την άλλη πλευρά. Αυτό και μόνο το γεγονός μπορεί να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για μια χρόνια εκφύλιση του. Οι λόγοι που αναπτύσσεται η εκφυλιστική αρθροπάθεια του γόνατος στους ηλικιωμένους είναι πολλοί, η μελέτη αυτή έρχεται να προσθέσει έναν ακόμη, την πλατυποδία, που φαίνεται ότι στα άτομα πάνω από 65 ετών η συχνότητά της ανέρχεται σε ποσοστό 19% με τάση αύξησης λόγω της προοδευτικής χαλάρωσης των μυών που συγκρατούν τον άκρο πόδα αλλά και λόγω της συνήθους αύξησης του βάρους του σώματος σε αυτή την ηλικία.

Η πλατυποδία μπορεί να προκαλεί λίγα ή καθόλου προβλήματα στους ανθρώπους που την εμφανίζουν. Ωστόσο, σε άλλους, η πλατυποδία μπορεί να προκαλέσει πόνο που καθιστά την κίνηση ή την ορθοστασία δύσκολη.

Η Αμερικανική Ακαδημία Χειρούργων Ορθοπεδικών σημειώνει ότι θα πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικό αν η πλατυποδία σας προκαλεί οποιοδήποτε από τα ακόλουθα συμπτώματα:

•   Πέλματα που κουράζονται εύκολα ή πονάνε μετά από πολύωρη ορθοστασία

•   Δυσκολία στο να στέκεστε στα δάχτυλα του ποδιού, στην κίνηση της φτέρνας ή στη μέση του πέλματος

•   Πόνο στη φτέρνα ή στην καμάρα ή οίδημα κατά μήκος του εσωτερικού του πέλματος

•   Ανικανότητα στην άσκηση ή στα αθλήματα λόγω πόνου στο πέλμα

Πόνο στο πέλμα και ρευματοειδή αρθρίτιδα. Περίπου μισοί από τους ανθρώπους με ρευματοειδή αρθρίτιδα εμφανίζουν παραμόρφωση στο πέλμα που πάσχει από πλατυποδία, η οπόια χειροτερεύει.

Η κλινική εξέταση του παιδιού με πλατυποδία περιλαμβάνει:

• Επισκόπηση του άκρου πόδα στην καθιστική αλλά και στην όρθια θέση
• Tip-toe test
• Έλεγχος χαλαρότητας συνδέσμων.
• Έλεγχος αχιλλείου τένοντος
• Σωματομετρική μελέτη (Β.Μ.Ι)
• Έλεγχος σπονδυλικής στήλης
• Έλεγχος ανατομικού και μηχανικού άξονα των κάτω άκρων
• Επισκόπηση των υποδημάτων του παιδιού

Στόχος της κλινικής εξέτασης είναι να διαγνώσουμε έγκαιρα τον τύπο της πλατυποδίας και να δώσουμε τις κατάλληλες οδηγίες στο παιδί και στους γονείς.

Σε μεγαλύτερα παιδιά άνω των 10 ετών που ασχολούνται με αθλητικές δραστηριότητες είναι απαραίτητο η κλινική εξέταση να συμπληρώνεται με στατικό αλλά κυρίως με δυναμικό πελματογράφημα. Πρόκειται για μια ειδική αναίμακτη, ανώδυνη και χωρίς ακτινοβολία εξέταση κατά την οποία το παιδί στέκεται και κατόπιν βαδίζει σε ένα δυναμοδάπεδο με αισθητήρες πίεσης. (Eικόνα 5). Σκοπός αυτής της εξέτασης είναι ανάλυση της βάδισης, η καταγραφή των δυνάμεων και των πιέσεων στο πόδι κατά την βάδιση, και η κατασκευή ορθοτικών εξατομικευμένων πελμάτων όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο.

Η πλατυποδία διακρίνεται σε χαλαρή και δύσκαμπτη.

 Η χαλαρή ή εύκαμπτη πλατυποδία , κατά την οποία η εξάλειψη της ποδικής καμάρας είναι εμφανής μόνο κατά την όρθια στάση και κατά την βάδιση. Φαίνεται να είναι η αντανάκλαση μιας γενικεύμένης συνδεσμικής χαλαρότητας.

Η εύκαμπτη (χαλαρή) πλατυποδία είναι πολύ συχνή. Περίπου το 90% των παιδιών έχει κάποιας μορφής πλατυποδία, που διορθώνεται καθώς μεγαλώνουν, έτσι ώστε, στην ηλικία των 10 ετών μόνο το 4% να έχει ακόμα πλατυποδία. Η λειτουργία των μυών αλλά και των αρθρώσεων στην περιοχή είναι άριστη. Επομένως, η χαλαρή πλατυποδία είναι μια φυσιολογική παραλλαγή στον άκρο πόδα, και όχι μια παραμόρφωση. Συνήθως είναι ασυπτωματική. Ωστόσο μερικές φορές, σπάνια, τα άτομα με χαλαρή, εύκαμπτη πλατυποδία αναφέρουν:

•          Πόνο στη φτέρνα, στη ποδική καμάρα, στον αστράγαλο και στο έξω τμήμα του ποδιού (5ο μετατάρσιο)
•          Στροφή του αστραγάλου προς τα μέσα
•          Εύκολη κόπωση κατά της αθλητικές δραστηριότητες.

Η χαλαρή πλατυποδία οφείλεται σε χαλαρότητα των συνδέσμων του άκρος ποδός. Περιπτώσεις πλατυποδίας ελαφρού μέχρι μέτριου βαθμού είναι ανώδυνες και δεν χρειάζονται θεραπεία.

Η χρήση των εξατομικευμένων πελμάτων ειδικής κατασκευής, ωστόσο έχει θέση σε παιδιά που παρουσιάζουν πόνο, σε παιδιά υπέρβαρα, και τέλος σε αυτά που έχουν έντονη αθλητική δραστηριότητα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ κ.τ.λ) ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα τραυματισμού.
Η φυσικοθεραπεία με διατατικές ασκήσεις έχει ένδειξη στις περιπτώσεις που η πλατυποδία οφείλεται σε βραχύ αχίλλειο τένοντα (το παιδί δεν μπορεί να βαδίσει πατώντας μόνο στις φτέρνες).

Τέλος, σε περιπτώσεις όπου τα συμπτώματα δεν υποχωρούν με την συντηρητική αντιμετώπιση έχει ένδειξη η χειρουργική θεραπεία.

Η δύσκαμπτη ή σκληρή πλατυποδία, κατά την οποία η εξάλειψη της ποδικής καμάρας παραμένει σταθερή χωρίς να μεταβάλλεται ανάλογα με τον αν φορτίζεται ή όχι το σκέλος. Οφείλεται συνήθως σε ανωμαλίες ή παθήσεις των οστών του ταρσού (συνοστέωση των οστών του ταρσού, συγγενής κάθετος αστράγαλος κ.τ.λ).

Στην δύσκαμπτη πλατυποδία ο ασθενής είναι έφηβος ή άτομο μεγαλύτερης ηλικίας και έχουν πόνο και δυσκαμψία στα πόδια.

Τα αίτια της διακρίνονται σε συγγενή και επίκτητα.

Στα συγγενή ανήκουν:

• οστική ή χόνδρινη γέφυρα που συνδέει την πτέρνα με το σκαφοειδές ή τον αστράγαλο και
• κάθετος αστράγαλος

Στα επίκτητα ανήκουν

• κατάγματα ενδαρθρικά της πτέρνας ή του αστραγάλου και
• φλεγμονές της αστραγαλοπτερνικής άρθρωσης

Στην βιβλιογραφία αναφέρεται επίσης και η αντισταθμιστική πλατυποδία. Πρόκειται για δευτεροπαθή παραμόρφωση, οφείλεται δηλαδή σε κάποια άλλη διαταραχή, όπως βράχυνση Αχίλλειου τένοντα, ήπια δύσκαμπτη ιπποποδία, κάτω άκρα σε εξωτερική στροφή (the Charlie Chaplin look) ή ακόμα στην παρουσία επικουρικού σκαφοειδούς (επιπλέον οστάριο στον ταρσό).


ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΑΤΥΠΟΔΙΑ ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΙΜΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ
Ενδιαφέρον είναι επίσης, εάν η πλατυποδία είναι εύκαμπτη ή δύσκαμπτη», επισημαίνουμε πως η πλατυποδία, διορθώνεται είτε με συντηρητικές μεθόδους σε κάποιες περιπτώσεις, με ειδικά πέλματα που γίνονται μετά από πελματογράφημα και σε συνδυασμό ή μη με σωστά υποδήματα, είτε χειρουργικά με μία καινούρια μέθοδο πολύ μικρής επεμβατικότητας με τομή μόλις 2εκ που το παιδί μπορεί να βαδίσει αμέσως σε χωρίς να χρειασθεί να παραμείνει στο νοσοκομείο (βγαίνει την ίδια ημέρα) έχει ένδειξη σε παιδιά άνω των 10 ετών και σε ενήλικες.

Διαβάστε επίσης

Πόνος στο γόνατο από ιγνυακή κύστη ή κύστεις του baker.

Ποιος ο λόγος που μπορεί να πονάνε τα πόδια σας; Όλες οι αιτίες από τις πιο απλές μέχρι τις πιο σοβαρές.

Που οφείλεται ο πόνος στα πέλματα; Απλές συμβουλές για να τα προστατεύσεις

18 προβλήματα των ποδιών μας, που μας προειδοποιούν για τη συνολική μας υγεία;

Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης των ηλικιωμένων

Η κακομεταχείριση ηλικιωμένων ατόμων αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο σαν μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα είναι πιθανόν να αυξηθεί περαιτέρω στην Ευρώπη, δεδομένης της ταχείας γήρανσης του πληθυσμού των κρατών-μελών. Σε διεθνές επίπεδο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, καθώς και οι εργαζόμενοι του τομέα, έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για το πρόβλημα και έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να κατανοήσουν καλύτερα το φαινόμενο της κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων, καθώς και των μεθόδων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της.
Η 15η Ιουνίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό, όσον αφορά στην κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από ανθρώπους της οικογένειάς τους ή ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους γενικότερα. 

Η έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τον Ιούλιο του 2011 έδειξε ότι κάθε χρόνο, 2,7 % (4 εκατομμύρια) του συνόλου των ατόμων άνω των 60 ετών βιώνουν σωματική κακοποίηση, το 19,4% (29 εκατομμύρια) βιώνουν ψυχολογική κακοποίηση, το 3,8% (6 εκατομμύρια) βιώνουν οικονομική εκμετάλλευση και τέλος το 0,7% (1 εκατομμύριο) βιώνουν σεξουαλική κακοποίηση (WHO, 2011 ). Η κακομεταχείριση ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας οδηγεί σε κατ’ εκτίμηση 2500 (30%) ετησίως ανθρωποκτονίες, οι περισσότερες από τις οποίες διαπράττονται, από μέλη της οικογένειας του θύματος. Οι πληροφορίες για τα περιστατικά κακομεταχείρισης ηλικιωμένων που οδηγούν ή όχι σε θάνατο είναι περιορισμένες, αφού εκλείπουν από βάσεις δεδομένων κρατικών φορέων των χωρών της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας. Το μέγεθος του προβλήματος έχει έρθει στο φως, τις τελευταίες δεκαετίες, μόνο από ερευνητικές μελέτες στον γενικό πληθυσμό της Ευρώπης (WHO 2008). Όσον αφορά την Ελλάδα, υπάρχει μεγάλη έλλειψη δεδομένων για το μέγεθος του προβλήματος. Δυστυχώς στη χώρα μας τα δεδομένα που αφορούν περιστατικά κακομεταχείρισης ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας είναι εξαιρετικά περιορισμένα, καθώς δεν υφίσταται καμία εθνική πολιτική συστηματικής (ή μη) καταγραφής των περιστατικών. 

Σύμφωνα με την έρευνα ABUEL (Abuse and Health Among Elderly People) για τη διετία 2008-2010, στην Ελλάδα, οι θύματα κακοποίησης ήταν 126.111 άτομα. Τα περιστατικά αναλύονται ως εξής:

• 13.2% ψυχολογική κακοποίηση
• 3.5% σωματική κακοποίηση (4.7% 80-84 ετών)
• 3.9% οικονομική εκμετάλλευση (7.9% 80-84) 
• 1.5% σεξουαλική κακοποίηση (2.3% γυναίκες)
• 3.1% εγκατάλειψη (8.9% 80-84 ετών)
• 1.1% τραυματισμοί

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της (12.04.11 – 30.04.12) η Εθνική Γραμμή SOS 10-65 δέχθηκε 88 κλήσεις για καταγγελίες κακοποίησης ηλικιωμένων.

Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη. Η ηλικία και η ανάγκη υποστήριξης δεν μπορούν ποτέ να είναι η αφορμή για επιβολή περιορισμών, αφαίρεσης ανθρώπινων δικαιωμάτων και αρχών ελευθερίας του ατόμου που ορίζονται από ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Το προχωρημένο της ηλικίας σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά τα ηλικιωμένα άτομα θα πρέπει να συνεχίσουν να ζουν και να αντιμετωπίζονται ίσα με τα υπόλοιπα μέλη μιας κοινωνίας και να προστατεύουν πάντα το απαράβατο δικαίωμά τους να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους.

Η μεγάλη πλειοψηφία ευπαθών και ευπρόσβλητων σε κακοποίηση ηλικιωμένων είναι γυναίκες: 2 στους 3 ηλικιωμένους άνω των 80 ετών στην Ευρώπη είναι γυναίκες. Περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών των γυναικών υποφέρει από την νόσο του Αλτσχάιμερ ή από άνοια, γεγονός που τις καθιστά ακόμα περισσότερο ευπρόσβλητες σε κακοποίηση. 

Ως παράγοντες κινδύνου σύμφωνα με τον ΠΟΥ, εκτός από το φύλο και την ηλικία αναφέρεται επίσης η κοινωνική απομόνωση (έλλειψη κοινωνικού υποστηρικτικού περιβάλλοντος), η ύπαρξη φυσικής ή γνωστικής δυσλειτουργίας (πχ άνοια), η εξάρτηση από τον φροντιστή. 

Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως σωματική βία, ψυχολογική ή συναισθηματική κακοποίηση, οικονομική εκμετάλλευση, παραμέληση ή παράλειψη φροντίδας, σεξουαλική κακοποίηση, ενώ περιστατικά κακομεταχείρισης που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως είναι τραυματισμοί, αφυδάτωση, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής και άλλα. Προσθέτεται επίσης η Συστηματική Κακοποίηση, δηλαδή κακοποίηση που προέρχεται από το Σύστημα και αφορά την κακομεταχείριση των ηλικιωμένων από το ίδιο το κράτος μέσω της μείωσης συντάξεων, της μη διευκόλυνσης της πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας κ.τ.λ.

Η πιο φανερή μορφή κακοποίησης είναι η άσκηση σωματικής βίας, όπως είναι το χτύπημα, χαστούκισμα ή οι κλωτσιές.

Ως ψυχολογική κακομεταχείρηση θεωρείται η βίαιη συμπεριφορά που συμπεριλαμβάνει απειλές, ταπείνωση ή λεκτική κακοποίηση, όπως για παράδειγμα να αποκαλέσει κάποιος τον ηλικιωμένο με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς ή να τον αντιμετωπίζει γενικότερα σε μόνιμη βάση, σαν ένα μικρό παιδί, αφαιρώντας του έτσι την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα που έχει σαν ηλικιωμένος. 

Η καταχρηστική και ασεβής χρήση των χρημάτων ή της περιουσίας του ηλικιωμένου από άτομο εμπιστοσύνης του με τρόπους που αναγκάζουν τον ηλικιωμένο να φοβάται να μιλήσει και να δείξει την δυσαρέσκειά του θεωρείται οικονομική κακοποίηση. Για παράδειγμα, κάποιος που πιθανά προσφέρεται να πληρώνει τους λογαριασμούς του ηλικιωμένου, αλλά στην πραγματικότητα κρατάει τα χρήματα για δικό του όφελος ή δίνει ψευδή αναφορά στον ηλικιωμένο σχετικά με το πού πραγματικά ξόδεψε τα χρήματα του. Μορφή κακοποίησης μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και η χρήση ειδών διατροφής που ανήκουν στον ηλικιωμένο από κάποιον άλλον χωρίς να τον ενημερώσει ή να ζητήσει την άδεια του ή με σκοπό να μην αντικαταστήσει ό,τι πάρει.

Άλλη μορφή κακοποίησης είναι η σεξουαλική κακομεταχείριση, οποιαδήποτε, δηλαδή, επαφή ή άγγιγμα σεξουαλικού χαρακτήρα, χωρίς τη συναίνεση του ατόμου ή με άτομο που δεν είναι σε θέση να συναινέσει, όπως η σεξουαλική παρενόχληση, επίθεση σεξουαλικού χαρακτήρα ή χειρονομίες ή πράξεις που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια κάποιου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του.

Yπάρχουν, όμως, και άλλα - λιγότερο φανερά - είδη κακοποίησης.
Όταν στον ηλικιωμένο δεν δίνεται φαγητό, ρουχισμός ή άλλη προσωπική φροντίδα που είναι απαραίτητη, έχουμε παραμέληση. Αυτές είναι καθημερινές ανάγκες για την ομαλή επιβίωση του ηλικιωμένου. Παραμέληση θεωρείται και η έλλειψη φροντίδας για την αλλαγή βρώμικων ή βρεγμένων ρούχων ή η μη διάθεση σωστής φαρμακευτικής αγωγής.

Η κακοποίηση μπορεί να είναι και μη σκόπιμη. Μπορεί να είναι το αποτέλεσμα έλλειψης γνώσης, κατανόησης ή εκπαίδευσης. Υπάρχει, ακόμα, και η πιθανότητα το άτομο που την προκαλεί άθελά του να μην αντιλαμβάνεται ότι κακοποιεί τον ηλικιωμένο και του προκαλεί αγωνία και μελαγχολία. 
Μη σκόπιμη κακοποίηση μπορεί να συμβεί και από έλλειψη χρόνου ή έλλειψη αξιολόγησης στις προτεραιότητες των αναγκών του ηλικιωμένου.

Οποιαδήποτε και αν είναι η μορφή κακοποίησης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν θα πρέπει να αφήνουμε τα περιθώρια να συμβαίνει και θα πρέπει να την σταματάμε με κάθε τρόπο. 

Σύμφωνα με τις διεθνής συστάσεις, η ευθύνη μας βρίσκεται και στην πρόληψη. Θα πρέπει όλοι να συμβάλλουμε στο βαθμό που δυνάμεθα να αναστείλουμε τους παράγοντες κινδύνου, να προάγουμε δηλαδή την κοινωνική συμμετοχή και υποστήριξη των ηλικιωμένων, να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε τα περιστατικά κακοποίησης, να τα αναφέρουμε στους αρμόδιους φορείς.

Κακοποίηση μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Ανεξάρτητα, όμως από το πού μπορεί να βρίσκεται ο ηλικιωμένος  δεν θα πρέπει να επιτρέπουμε να υποφέρει από κακοποίηση. 

Γιατί όμως τόσο λίγα περιστατικά κακοποίησης γίνονται γνωστά, σε σημείο η κακοποίηση ηλικιωμένων να είναι ένα έγκλημα που παραμένει κρυφό;

Φαίνεται να υπάρχει μια άρρητη συμφωνία ότι ο ηλικιωμένος δεν ζητά ιατρική βοήθεια, δεν αποκαλύπτει σε κανέναν τι συμβαίνει και ο γιατρός δεν τον ρωτά.

Κάποιοι από εκείνους που υποφέρουν από κακοποιητικές συμπεριφορές σε βάρος τους αρνούνται να καταγγείλουν την κακοποίηση, επειδή φοβούνται την εκδικητικότητα του θύτη ή ότι αν το καταγγείλουν θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ίδρυμα, επειδή εξαρτώνται πλήρως από τον δράστη για την ικανοποίηση βασικών αναγκών τους, επειδή ντρέπονται να καταγγείλουν ότι μέλος της οικογένειάς τους έχει τέτοια συμπεριφορά, ή επειδή πιστεύουν ότι η αστυνομία δεν μπορεί να βοηθήσει πραγματικά. 

Ο ηλικιωμένος που δέχεται κακοποίηση, βιώνει έντονα συναισθήματα και σκέψεις. Ο κάθε ηλικιωμένος πιθανά να έχει διαφορετικές αντιδράσεις σε ό,τι του έχει συμβεί. Συνήθως νιώθουν ανήσυχοι, σοκαρισμένοι, λυπημένοι, φοβισμένοι ή ακόμα και ενοχές για την κατάστασή τους, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι πολύ δύσκολο για τον ηλικιωμένο να μιλήσει γι αυτό που του συμβαίνει και το σπουδαιότερο να ζητήσει βοήθεια .

Πιθανά ο ηλικιωμένος να βιώνει αδιέξοδο για το αν πρέπει ή όχι να μιλήσει για το πρόβλημά του ενώ πιθανές αιτίες μπορεί να είναι:

1. Το άτομο που προκαλεί κακοποίηση να είναι κάποιο αγαπημένο ή έμπιστο πρόσωπο του ηλικιωμένου.
2. Ο ηλικιωμένος μπορεί να είναι εξαρτημένος από αυτό το άτομο, επειδή τον φροντίζει γενικά ακόμα και με οικονομική υποστήριξη.
3. Ο ηλικιωμένος να νιώθει ότι του «αξίζει» μία τέτοια συμπεριφορά.
4. Ο ηλικιωμένος να ανησυχεί ότι σε περίπτωση που μιλήσει για το πρόβλημά του το άτομο που τον κακοποιεί θα θυμώσει μαζί του και ότι δεν θα έχει πια την φροντίδα του.
5. Ο ηλικιωμένος να έχει αμφιβολίες αν θα τον πιστέψουν όταν πει τι του συμβαίνει.
6. Ο ηλικιωμένος δεν γνωρίζει ποιόν να πλησιάσει για να εξομολογηθεί το πρόβλημά του.
7. Ο ηλικιωμένος να πιστεύει ότι σε περίπτωση που εμπλέξει για επίλυση του προβλήματός του κάποιον οργανισμό ή αρμόδιο πρόσωπο , θα θεωρηθεί αδύναμος.
8. Ο ηλικιωμένος να πιστεύει ότι το πρόβλημά του είναι πολύ ασήμαντο ή ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ακόμα και αν αποκαλύψει το πρόβλημά του.

Πρέπει συνεχώς να φροντίζουμε να τους υπενθυμίζουμε ότι δεν είναι μόνοι τους και ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να έχουν την βοήθεια που χρειάζονται.

Άτομα που είναι κοντά σε ηλικιωμένο που δέχεται κακοποίηση, πιθανά να νιώσουν ότι κάτι δεν πάει καλά ή να έχουν παρατηρήσει κάποιες αλλαγές στον ηλικιωμένο:

1. Αλλαγές στην συμπεριφορά του ηλικιωμένου όπως θλιμμένος, θυμωμένος ή μελαγχολικός.
2. Αλλαγές στην εμφάνιση, όπως το να φοράει τα ίδια ρούχα και να μην πλένεται.
3. Αλλαγές στον τρόπο ζωής, καθημερινά ή κατά περίσταση, να αρνείται πια να βγαίνει έξω, να μην καλοδέχεται επισκέπτες ή να ισχυρίζεται ότι δεν αντέχει πια να κάνει πράγματα που έκανε πριν.
4. Τραυματισμοί, οι οποίοι εμφανίζονται συχνά, όπως μελανιασμένα μάτια, μελανιές σε άλλα σημεία του σώματος ή σημάδια από μαχαίρι ή άλλο αιχμηρό αντικείμενο.
5. Αδικαιολόγητη ή ασυνήθιστη δυσκολία στα οικονομικά του, όπως απλήρωτοι λογαριασμοί ή άλλα χρέη.
6. Υπερβολικά ανήσυχη αντίδραση σε οτιδήποτε φυσιολογικό και συνηθισμένο.
7. Αναζήτηση της προσοχής πολλών ανθρώπων, σημάδι ότι ο ηλικιωμένος νιώθει περισσότερο ασφαλής όταν έχει άλλους ανθρώπους γύρω του.
8. Σημάδια φόβου, όταν κάποιο συγκεκριμένο άτομο εισέρχεται στο δωμάτιο που βρίσκεται ο ηλικιωμένος.
9. Εμφανή σημάδια έλλειψης σωστής σίτισης, όπως απώλεια βάρους.

Σε περίπτωση που κάποιος αντιληφθεί ότι κάποιος γνωστός του ηλικιωμένος παρουσιάζει κάποια από τα παραπάνω σημάδια, πρέπει να τον πλησιάσει και να τον βοηθήσει να καταφέρει να ανοιχθεί και να πει το πρόβλημά του, ώστε να του παρασχεθεί βοήθεια. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοηθούν τα σημάδια που βλέπει κάποιος. 

• Αν ανησυχήσουμε για κάποιον, ας προσπαθήσουμε να είμαστε ανοιχτοί και ειλικρινείς μαζί του για ο,τιδήποτε υποψιαζόμαστε ότι βιώνει.
• Ας δώσουμε στον ηλικιωμένο την ευκαιρία να μιλήσει. Ας τον κάνουμε να νιώσει ότι είμαστε πρόθυμοι να τον ακούσουμε.
• Κάποιος ηλικιωμένος πιθανά να θέλει να μιλήσει, αλλά ίσως να ανησυχεί για το πώς μπορεί να αντιδράσουμε . Είναι σημαντικό να παραμείνουμε ήρεμοι, όταν ο ηλικιωμένος αρχίσει να μας μιλάει για την κακοποίηση που δέχεται.
• Ο ηλικιωμένος πιθανά να μας ζητήσει να του υποσχεθούμε ότι δεν θα φανερώσουμε το πρόβλημά του σε κάποιον άλλον. Είτε είμαστε κοντινός του συγγενής, φίλος ή επαγγελματίας φροντιστής, να είμαστε πάντα ειλικρινής μαζί του και ποτέ να μην του δώσουμε ψεύτικες υποσχέσεις.
• Θα πρέπει να ρωτήσουμε τον ηλικιωμένο τι θα ήθελε να γίνει για αυτή την περίπτωση.
• Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να του εξηγήσουμε ποιός θα μπορούσε να βοηθήσει, προτείνοντάς του σε ποιόν θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε εκ μέρους του, αν ο ίδιος δεν μπορεί να το κάνει.

Πρέπει να ξέρουμε ότι για πολλούς ανθρώπους που βιώνουν κακοποίηση μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος, μέχρι να βρουν το κουράγιο να ανοιχτούν και να ζητήσουν βοήθεια. 

Ας μην ξεχνάμε οτι οι περισσότερες από τις συμπεριφορές κακοποίησης ενός ηλικιωμένου ατόμου αποτελούν ποινικό αδίκημα και όποιος το αντιλαμβάνεται έχει υποχρέωση να το καταγγείλει. Τις περισσότερες φορές και ο θύτης χρήζει βοηθείας.

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να ζουν χωρίς τον φόβο πιθανής ή υπαρκτής κακοποίησης, παραμέλησης ή γενικότερα εκμετάλλευσης. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε και να ζούμε με ασφάλεια.

medlabnews.gr

Τα συστήματα υγείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στα κράτη με τρόικα και σε αυτά χωρίς.

Με και χωρίς τρόϊκα. Ποιά η ιδιωτική υγεία στα ευρωπαϊκά κράτη;

Συνέντευξη, επιμέλεια, μετάφραση, της Βικτώριας Πολύζου, medlabnews.gr

Πραγματοποιήθηκε χθες το Γενικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης των Ιδιωτικών Κλινικών της  UEHP (European Union of Private Hospitals), στην Αθήνα, με την ευκαιρία της Ελληνικής Προεδρίας,  με συμμετέχοντες τους:

-Erich Sieber,  Προέδρου  της  UEHP και Προέδρου της Αυστριακής Ενωσης Ιδ.Νοσ/μείων
- Cristina Contel,Προέδρου της Ισπανικής Ένωσης Ιδιωτικών Νοσοκομείων
- Artur Osório, Προέδρου της Πορτογαλικής Ένωσης Ιδιωτικών Νοσοκομείων
-Γρηγόρης Σαραφιανός,  Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Ιδιωτικών Νοσοκομείων

Οπως διαφάνηκε από τις δηλώσεις των συμμετεχομένων αντιπροσώπων κάθε κράτους, στις  "με τρόϊκα" χώρες υπάρχει έντονη υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας, λόγω

• της κάτω του κόστους αποτίμησης των υπηρεσιών αυτών από τα κράτη,  
• της μη εξόφλησής των παρόχων και
• της καταφανούς  εναπόθεσης των υπηρεσιών Υγείας στην  ιδιωτική ασφάλιση.

Αναλυτικά οι συμμετέχοντες ανέφεραν:

Σύμφωνα με τον κ. Σαραφιανό, το μείζον πρόβλημα που εγείρεται, στη χώρα μας, είναι  να πληρώνονται τα ιδιωτικά Νοσ/μεία για όσες υπηρεσίες προσφέρουν,  χωρίς αναδρομικές περικοπές από τους δημόσιους ασφαλιστικούς φορείς και ο ιδιώτης να επιβαρύνετε το κόστος για όσες υπηρεσίες η Κυβέρνηση δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αντιμετωπίσει. Δεν μπορεί στην Ελλάδα να γίνεται πολιτική Υγείας με απειλές από την Κυβέρνηση και με Χρυσούς χορηγούς του συστήματος Υγείας τις Ιδιωτικές κλινικές .Εάν ο σκοπός είναι να συρρικνωθεί ο ιδιωτικός τομέας με τύπου σοβιέτ-μέτρα ,δεν θα αποτελέσουν τα Ιδ.Νοσοκομεία εύκολη  λεία. 
Ανέφερε επίσης, οτι αναμένετε παρέμβαση του επιτρόπου κου Tanjani σχετικά με την χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ σε επίπεδα που θα δίνουν την δυνατότητα να πληρώνονται τα Ιδ.Νοσ/μεία για όσες υπηρεσίες παρέχουν και η κοινωνική ασφάλιση έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύψει.

Ερώτηση. Πως είναι το ασφαλιστικό μοντέλο της Ευρώπης;

Τί χρηματοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία της Ευρωπαϊκής  Ένωσης ,συμμετέχει ο ασθενής με κάποιο είδος συμμετοχής;

Υπάρχουν προϋπολογισμοί κλειστοί  γνωστοί εκ των προτέρων, διαφορετικοί ανά πάροχο ή είναι οριζόντιοι;

 Αποζημιώνονται 100%   το ποσό που υποβάλλεται;

Απάντηση: από Ε.SIEBER  (Αυστρία)

Έχουμε διάφορα συστήματα στην Ευρώπη πχ το DLG και στην Αυστρία και Γερμανία το ICD10, τα οποία επί τη  βάση μιας βαθμολογίας, μοιράζουν βαθμούς και γίνεται στη συνέχεια η πληρωμή. Υπάρχουν συνολικοί προϋπολογισμοί για το τρέχον έτος και με τα τεταρτημόρια, πληρώνονται ανά μήνα και στο τέλος του χρόνου τα υπόλοιπα με βάση το σταθερό προϋπολογισμό.

Στην Αυστρία δεν είναι σταθεροί οι προϋπολογισμοί και εξαρτώνται από τις εισφορές και από τις επιδοτήσεις των κρατιδίων.

Αρα οι ασθενείς δεν συμμετέχουν με κάποιο ποσοστό, τους καλύπτει η κοινωνική ασφάλιση. Υπάρχει πολύ μικρή συμμετοχή των ασθενών, πχ 11 ευρω την ημέρα σε απλό δωμάτιο και 15 ευρω την ημέρα για τα προστατευόμενα μέλη, εκτός και ο ασθενής κάνει χρήση σε πρόσθετες κατηγορίες περίθαλψης( πχ δωμάτιο πολυτελείας σε νοσοκομείο) οπότε και επιβαρύνεται πρόσθετα.

 Ερώτηση Ποιές οι συνέπειες του μνημονίου στην Ισπανία και Πορτογαλία, πώς επηρέασαν οι μνημονιακές υποχρεώσεις το κόστος της Υγείας.

ΑΠ.από Cristina Contel (Ισπανία)

Δύο βασικά προβλήματα αντιμετωπίζουμε στην Ισπανία. Ο δημόσιος πάροχος Υγείας, κάνει ιδιωτική δραστηριότητα χρησιμοποιώντας προσωπικό και τεχνολογία, που πληρώνονται από  το κράτος. Έτσι κάνουν παράνομο ανταγωνισμό με τους ιδιώτες, διότι έχουν οικονομικά προνόμια όπως στη φορολόγηση, δεν κατέχουν υποδομή αλλά χρησιμοποιούν την δική μας, κατι για μας εκτός συναγωνισμού. Το δεύτερο πρόβλημά μας είναι οι συνεχόμενοι έλεγχοι. Φορολογικοί έλεγχοι, έλεγχοι στα χειρουργεία μας όπως η διαχείριση των νοσοκομειακών αποβλήτων, που έχουν τεράστιο κόστος και ανατρέπουν  πλήρως  τον προϋπολογισμό  μας.

Στην ερώτηση τι ποσοστό των υπηρεσιών  Υγείας αποτελούν για την Ισπανία τα Ιδιωτικά Νοσ/μεία απάντησε οτι αυτό εξαρτάται, η χώρα χωρίζεται σε 70 διαμερίσματα, και πχ στην Καταλονία το 30% του πληθυσμού είναι διπλά ασφαλισμένο και στο δημόσια και σε ιδιωτικές ασφάλειες, αλλά προτιμούν την ιδιωτική περίθαλψη. Έτσι ενώ έχει αυξηθεί ο όγκος της εργασίας τους, έχουν μειωθεί τα έσοδα,διότι οι τιμές παραμένουν ίδιες από το 2006.

Στην ερώτηση αν αποπληρώνονται τακτικά από το κράτος για τις υπηρεσίες τους, απάντησε οτι αυτοί,  δεν δουλεύουν ουσιαστικά με το δημόσιο τομέα, εκτός από πολύ συγκεκριμένα πακέτα υπηρεσιών ,τα οποία οι πολίτες, πληρώνουν άμεσα στα ιδιωτικά Νοσ/μεία. Εξάλλου το 27% των ασφαλισμένων στη χώρα, έχει διπλή ασφάλεια δημόσια, που είναι υποχρεωμένοι να έχουν, αλλά και ιδιωτική. Το 63% των εσόδων τους προέρχεται από τις ιδιωτικές ασφαλίσεις.

Οσον αφορά στην Πορτογαλία, απαντήθηκε οτι τα ιδιωτικά νοσ/μεία εκεί, είναι οτι ακριβώς οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία. Δεν υπάρχει κανένα κονδύλι κρατικό γι αυτά. Αν είναι καλές εταιρείες επιβιώνουν, αλλιώς κλείνουν. Η επίπτωση σε αυτά εξαιτίας της τρόικας δεν ήταν άμεση διότι τα μέτρα αφορούσαν το δημόσιο τομέα και όχι σαυτους. Πριν την τρόικα, υπήρξε το σοβαρό κίνητρο της χρήσης της δημόσιας Υγείας, που ήταν πολύ φτηνή πχ με 10ευρω εξυπηρετούσαν πάρα πολλές ανάγκες, ενώ  τώρα οι τιμές αυξήθηκαν και  το κόστος στο δημόσιο τομέα είναι ίσο με τον ιδιωτικό όταν έχεις μια ιδιωτική ασφάλεια, και έχεις και πολύ καλύτερη και άμεση εξυπηρέτηση. Θα έλεγα, πώς εμάς η τρόικα μας ενίσχυσε!

Πριν την τρόικα υπήρχε το εξής σύστημα: με στόχο την αποσυμφόρηση από τις λίστες αναμονής για χειρουργεία κλπ εξετάσεις, είχαν γίνει συμβόλαια ανάμεσα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, είχε συσταθεί μία λίστα και έτσι διοχετεύονταν οι ασθενείς άμεσα. Όμως, τώρα που οι τιμές του δημοσίου έπεσαν πολύ, και υπάρχει και μεγάλη καθυστέρηση στις πληρωμές από το κράτος, είναι ασύμφορη η συνεργασία με το δημόσιο, κι έτσι  εδώ και δύο χρόνια, αν και δεν διακόπηκαν οι συμβάσεις, δεν εξυπηρετούμε πλέον το δημόσιο, και  δεν είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε  εφόσον είναι ασύμφορο. Είμαστε εταιρείες, χωρίς έσοδα και κέρδος δεν γίνεται να επιβιώσουμε.

Κλείνοντας, όπως επισήμανε ο  κ Erich Sieber,  Πρόεδρος  της  UEHP, δεν είναι δυνατόν να βρεθούν λύσεις που να αφορούν σε όλα ταυτόχρονα τα κράτη μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης, εφόσον η Υγεία αντιμετωπίζεται σε εθνικό επίπεδο.

Επίσης, όπως μας επισήμανε η κα Ανεμοδουρά, Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά, η οποία παραβρέθηκε στο συνέδριο, η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί να παρέμβει στις υπηρεσίες υγείας του κάθε κράτους μέλους, εφόσον αποτελεί εθνική επιλογή η εφαρμογή των μοντέλων όμως σαφέστατα ενδιαφέρεται και πρέπει να παρεμβαίνει  ώστε να παρέχονται με ασφάλεια  και έγκαιρα. Εδώ θα πρέπει να λαμβάνεται υπ ' οψιν η γεωγραφική ιδιαιτερότητα της χώρας μας (νησιά, ορεινοί όγκοι)  και επιπλέον οι προϋπολογισμοί στα θέματα υγείας να καταρτίζονται με βάση τα πραγματικά κόστη και όχι του τί χρήματα έχει διαθέσιμα το κράτος.