Με τρία άρθρα προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι η πανδημία είναι στα τελευταία της. Μπορεί να ακούμε για κρούσματα και για 4ο κύμα αλλά τα πράγματα ευτυχώς έχουν πάρει την πορεία τους. Ο κοροναϊός έχει γίνει πιο μεταδοτικός αλλά αναγκαστικά έχει ατονίσει και έχει γίνει και πολύ λιγότερο επικίνδυνος. Αν δούμε τα ιστορικά δεδομένα του 1918 με την ισπανική γρίπη θα δούμε ότι οι εποχές άλλαξαν αλλά τα βασικά στοιχεία ήταν τα ίδια. Μεγάλη διαφορά τα σύγχρωνα συστήματα υγείας, το τεχνολογικά μέσα, τα φάρμακα, τα εμβόλια και φυσικά το πολύ καλό υγειονομικό προσωπικό. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι θα είχε συμβεί αν δεν είχαμε ΜΕΘ, μηχανήματα και φυσικά τα εμβόλια και τα φάρμακα που εμπλουτίζονται συνεχώς.
Μια πανδημία ή μια επιδημία μπορεί να τελειώσει με περισσότερους από ένα τρόπους, όπως δείχνει η ιστορία, και το ερώτημα -που αφορά και την τωρινή Covid-19- είναι ποιος αποφασίζει το τέλος της κρίσης και κατά πόσο όλοι συμφωνούν σε αυτό. Οι ιστορικοί επισημαίνουν ότι συνήθως σε μια πανδημία υπάρχει είτε ένα ιατρικό είτε ένα κοινωνικό τέλος και αυτά τα δύο κατ' ανάγκη δεν συμβαδίζουν. Η συνέπεια είναι ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένταση ανάμεσα στους επιστήμονες και σε ένα μέρος των πολιτών.
Βρισκόμαστε στο κοινωνικό τέλος της πανδημίας αλλά σύντομα έρχεται και το ιατρικό. Διαβάστε :
Αναλύοντας τα δεδομένα
(το πρώτο από τα τρία άρθρα για το τέλος της πανδημίας)
Γιατί η μετάλλαξη ΔΕΛΤΑ μπορεί να συμβάλει στο τέλος της πανδημίας; Πώς βοηθά στην φυσική ανοσία;
Λαμβάνοντας τις ενδείξεις από τους αρμόδιους που – κάπως πρόωρα – κήρυξαν το τέλος της πανδημίας, οι Αμερικανοί έσπευσαν να επιστρέψουν στις προ-πανδημικές ρουτίνες τους. Συγκεντρώνονταν σε κινηματογραφικές αίθουσες, συσσωρεύονταν σε καταστήματα. Αθλητικές εκδηλώσεις, θρησκευτικές τελετές, και οικογενειακές συγκεντρώσεις, έδειχναν ότι οι περισσότεροι ήταν πρόθυμοι να επιστρέψουν στην παλιά τους ζωή.
Αξιωματούχοι είχαν, ωστόσο, προειδοποιήσει ότι πιθανά κρούσματα και θάνατοι θα συνεχιστούν για τους επόμενους μήνες. Το βάρος της δημόσιας υγείας, βέβαια, δεν στηριζόταν πλέον στην πολιτική αλλά στην ατομική ευθύνη.
Προβλέψιμα, η πανδημία επεκτάθηκε σε ένα τρίτο θανατηφόρο κύμα που διήρκεσε ως την άνοιξη του 1919, με ένα τέταρτο κύμα να χτυπά το χειμώνα του 1920. Μερικοί αξιωματούχοι κατηγόρησαν γι αυτό τους «απρόσεκτους» Αμερικανούς. Άλλοι υποβάθμισαν τα νέα κρούσματα ή έστρεψαν την προσοχή τους σε πιο «ήπια» θέματα δημόσιας υγείας, συμπεριλαμβανομένων άλλων ασθενειών, επιθεωρήσεων εστιατορίων και αποχέτευσης.
Σας θυμίζουν τίποτα αυτά;
Και τότε τι συνέβη; Διαβάστε:
Μαθαίνοντας από την Ιστορία της Ιατρικής
(το δεύτερο από τα τρία άρθρα για το τέλος της πανδημίας)
οι ιοί δεν θεωρούνται ζωντανοί οργανισμοί καθώς δεν μπορούν να αναπαραχθούν χωρίς την ακούσια βοήθεια των ξενιστών τους. Κατά συνέπεια δεν αρρωσταίνουν όταν μεταλλάσσεται το γενετικό υλικό τους! Οι τυχαίες αλλαγές στο γενετικό υλικό μπορούν όμως να είναι κακές, αδιάφορες ή και ευνοϊκές για έναν ιό. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε άρση της παραγωγής νέων ιικών σωματιδίων. Στην τελευταία περίπτωση μπορεί να προσδώσουν στον ιό αυτό που οι βιολόγοι ονομάζουν εξελικτικό πλεονέκτημα.
οι ιοί δεν θεωρούνται ζωντανοί οργανισμοί καθώς δεν μπορούν να αναπαραχθούν χωρίς την ακούσια βοήθεια των ξενιστών τους. Κατά συνέπεια δεν αρρωσταίνουν όταν μεταλλάσσεται το γενετικό υλικό τους! Οι τυχαίες αλλαγές στο γενετικό υλικό μπορούν όμως να είναι κακές, αδιάφορες ή και ευνοϊκές για έναν ιό. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε άρση της παραγωγής νέων ιικών σωματιδίων. Στην τελευταία περίπτωση μπορεί να προσδώσουν στον ιό αυτό που οι βιολόγοι ονομάζουν εξελικτικό πλεονέκτημα.
Πώς αντιδρά ο οργανισμός στους ιούς; Διαβάστε:
Οι μεταλλάξεις και ο ρόλος τους στην πανδημία
(το τρίτο από τα τρία άρθρα για το τέλος της πανδημίας)
Λίγο προσοχή από όλους και τελειώσαμε.
Δύο τρεις μήνες έμειναν.
Διαβάστε ακόμα
Οι μεταλλάξεις και ο ρόλος τους στην πανδημία
(το τρίτο από τα τρία άρθρα για το τέλος της πανδημίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου