MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Βικτωρίας Πολύζου

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βικτωρίας Πολύζου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βικτωρίας Πολύζου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

O εγωισμός και η ζήλια βλάπτουν σοβαρά την υγεία και διαλύουν τη ζωή μας. O εγωισμός φέρνει ζήλια. Τι μπορεί να γίνει;


της Βικτωρίας Πολύζου, σύμβουλος ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea

Όταν αναφερόμαστε στον εγωισμό εννοούμε συμπεριφορές με σκοπό την προσωπική ευημερία και το ατομικό συμφέρον, μια ιδιαίτερη αγάπη προς τον εαυτό μας και μία ίσως περιφρόνηση για τους άλλους. Λέξεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν συνώνυμες είναι η φιλαυτία, η αλαζονεία, η αυταρέσκεια και ο ναρκισσισμός.

Εδώ, θα χρειαστεί να κάνουμε μια παρένθεση αφού ο ναρκισσισμός θεωρείται διαταραχή και αποτελεί το ανώτατο επίπεδο του εγωισμού. Τα άτομα με ναρκισσιστική διαταραχή παρουσιάζουν έντονο θαυμασμό και ενασχόληση με τον εαυτό τους, φτωχές διαπροσωπικές σχέσεις, εύθραυστη αυτοεκτίμηση που εξαρτάται κυρίως από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για το ίδιο το άτομο ενώ κάθε αρνητική κριτική ή ματαίωση προκαλούν θυμό, απομόνωση, κατάθλιψη και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Γενικότερα ο «νάρκισσος» παρουσιάζει ένα μοναχικό, ασθενές και φοβισμένο εγώ.




Ο εκδηλούμενος εγωισμός και η υπεροψία αποτελούν  την αιτία κάθε ασθένειας αλλά ταυτόχρονα και το σημείο αποκορύφωσης της ανθρώπινης ασθένειας, καθώς το άτομο νιώθει πλήρως διαχωρισμένο από τους συνανθρώπους του. Κάθε του προσπάθεια στρέφεται αποκλειστικά στην προσωπική του ικανοποίηση ή την ικανοποίηση των στόχων και των φιλοδοξιών του από τη ζωή, χωρίς μέσα από τη δραστηριότητα του να διανοείται να συμβάλλει  στο γενικό καλό. Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι εκδήλωσης της υπεροψίας:

1)  μέσα από μια έντονα καταπιεστική συμπεριφορά ως προς τους άλλους, όπου το άτομο προσπαθεί να ελέγξει κάθε κατάσταση με τρόπο που θεωρεί ωφέλιμο για το ίδιο.

2) μέσω της απόσυρσης, της θυματοποίησης του εαυτού προκειμένου μέσω της υποδηλούμενης αδυναμίας του άτομο να δημιουργεί ενοχικά συναισθήματα στους άλλους γύρω του, προσελκύοντας μόνιμη προσοχή.


O εγωισμός δημιουργείται κυρίως μέσα από την πρωταρχική σχέση με τη μητέρα στη βρεφική ακόμα ηλικία (πόσο ανταποκρίνεται η μητέρα στις ανάγκες του παιδιού, κράτημα, παιχνίδι, θηλασμός) αλλά φυσικά και τη σχέση με τον πατέρα καθώς επίσης και τη σχέση μεταξύ του πατέρα και της μητέρας. Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία ή όχι του εγωισμού, έχει το σχολείο και οι παιδαγωγοί και γενικότερα οι εμπειρίες μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Τελευταία, παρατηρούμε να εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο η ναρκισσιστική διαταραχή και η εγωιστική συμπεριφορά αφού η ίδια η δομή της κοινωνίας προάγει τέτοια πρότυπα, την επιδειξιμανία, τις εφήμερες σχέσεις, την απόκτηση πλούτου ή και έστω λίγης αναγνωρισιμότητας.



Ο εγωισμός δεν αφήνει το άτομο να έχει υγιείς σχέσεις αφού συνοδεύεται από ανασφάλειες και ζήλια, από τον ψυχαναγκασμό ότι η αγάπη πρέπει να γίνει ιδιοκτησία και ασφάλεια. Όσο επίμονο κι αν φαίνεται το εγωιστικό άτομο, είναι σχεδόν πάντα έτοιμο να εγκαταλείψει τη μάχη μπροστά σε κάθε απογοήτευση. Γιατί, γι’ αυτό, η ματαίωση είναι και ο χειρότερος φόβος κι ας υποστηρίζει ότι είναι θέμα αξιοπρέπειας και όχι εγωισμού.

Ο «εγωιστής» δυσκολεύεται να παραδεχτεί τα λάθη του γιατί πάρα πολλές φορές παραποιεί και δημιουργεί τη δική του «λογική»



Ο νάρκισσος παρουσιάζει έντονο θαυμασμό και ενασχόληση με τον εαυτό του, φτωχές διαπροσωπικές σχέσεις, εύθραυστη αυτοεκτίμηση που εξαρτάται κυρίως από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για αυτόν

Ἀπό τήν ὑπερηφάνεια γεννιέται ὁ ἐγωισμός (αναφέρει ο όσιος γέροντας Παίσιος)

Ἡ ὑπερηφάνεια γεννᾶ τόν ἐγωισμό.
-Ποιά εἶναι ἡ διαφορά τους;
- «Ὁ ἐγωιστής ἔχει θέλημα, πεῖσμα, ἐνῶ ὁ ὑπερήφανος μπορεῖ νά μήν ἔχει οὔτε θέλημα οὔτε πεῖσμα. Ἄς ποῦμε ἕνα παράδειγμα: Στήν Ἐκκλησία προσκυνᾶτε τίς εἰκόνες μέ μιά σειρά· ἡ καθεμιά ξέρει τή σειρά της. Μιά ἀδελφή, ἄν ἔχη ἐγωισμό καί τῆς πάρη κάποια ἄλλη τήν σειρά, θά κατεβάσει τά μοῦτρα καί μπορεῖ νά μήν πάει οὔτε νά προσκυνήση. «Ἀφοῦ προσκύνησε ἐκείνη πρίν ἀπό μένα, θά πῆ, δέν πάω νά προσκυνήσω». Ἐνῶ, ἄν ἔχη ὑπερηφάνεια, πάλι θά πειραχθῆ, ἀλλά δέν θά ἀντιδράση ἔτσι· μπορεῖ μάλιστα νά πῆ καί στίς ἑπόμενες, δῆθεν μέ εὐγένεια: «Περάστε! Πέρνα κι ἐσύ, πέρνα κι ἐσύ!»

O εγωισμός φέρνει ζήλια

Όλοι οι άνθρωποι λίγο - πολύ ζηλεύουν, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Η ζήλια μάλιστα ξεκινάει από τη βρεφική ηλικία και θα πρέπει να είναι ένα από τα πρώτα συναισθήματα που συνειδητοποιεί ο άνθρωπος. Η ζήλια αρχίζει στο παιδικό δωμάτιο ανάμεσα στα αδέλφια, συχνά συνεχίζεται στους χώρους εργασίας, με τον ανταγωνισμό που συνήθως υπάρχει εκεί, αλλά η κορύφωσή της συντελείται στις σχέσεις των δύο φύλων και πολλές φορές γίνεται παθολογική προκαλώντας θυμό, ανασφάλεια, θλίψη και αίσθημα κατωτερότητας.
Η παθολογική ζήλια ταυτίζεται με το αίσθημα της αποκλειστικής ιδιοκτησίας, μιας ιδιοκτησίας απαραίτητης για τη διατήρηση μιας σχέσης, που πολλές φορές οδηγεί στην εμμονή ότι ο/η σύντροφός μας μάς κάνει απιστία. Ο άντρας ζηλεύει παράφορα τη γυναίκα και η γυναίκα τρέχει πίσω από τον άντρα παρακολουθώντας κάθε του κίνηση.
Η ζήλια μπορεί να προκαλέσει άγχος, ανησυχία, ψυχική και σωματική κούραση και αποδεικνύεται επιζήμια για όσους τους επηρεάζει. Στους άντρες η ζήλια λειτουργεί διαφορετικά απ' ό,τι στις γυναίκες. Δεν πενθούν, αλλά πεισμώνουν. Αισθάνονται πληγωμένοι και ζητούν, όπως ο Οθέλλος, ο γνωστός ήρωας του Σαίξπηρ, εκδίκηση. Θυμώνουν, βρίζουν. Όμως όταν χάσουν εντελώς το μυαλό τους η επιθετικότητά τους μπορεί να μετατραπεί σε εγκληματικότητα.

Γονίδια και εγωισμός

Τα γονίδιά μας, σύμφωνα με μελέτη, μας ανταμείβουν με υγιή γενετική δραστηριότητα όταν επιδεικνύουμε αλτρουισμό, όταν δεν είμαστε εγωιστές, ενώ μας τιμωρούν σε μοριακό επίπεδο όταν βάζουμε πρώτα απ’ όλα την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών και επιθυμιών.
Οπως αναφέρει ο Στίβεν Κόουλ, καθηγητής Ιατρικής στο UCLA, ο οποίος συνυπογράφει μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση The Proceedings of The National Academy of Sciences, τα γονίδιά μας γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα σε μια ζωή με περιεχόμενο και μια ζωή αφιερωμένη στην κατανάλωση, ακόμα και όταν εμείς δεν μπορούμε. Φυσικά, τα γονίδια δεν μπορούν να κατανοήσουν ή να κρίνουν τη συμπεριφορά, αλλά η αλλαγή στην έκφραση των γονιδίων μάλλον ρυθμίζεται από μια εξελικτική στρατηγική που ευνοεί την εργασία προς το κοινό καλό.

Εγωισμός στις σχέσεις

Ο εγωισμός είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν έχει φύλο. Εγωιστής μπορεί να είναι ένας άντρας αλλά και μια γυναίκα. Τι γίνεται όμως όταν ο εγωισμός κάνει την εμφάνισή του μέσα στη σχέση; Η αλήθεια είναι ότι ο εγωισμός όταν μπαίνει μέσα στη σχέση μπορεί ακόμα και να τη διαλύσει.

Πολλές φορές μέσα σε μία σχέση, το "εγώ" φαίνεται να αναπτύσσεται περισσότερο από το "εμείς". Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στο τέλος ο κάθε ένας να κοιτάζει μόνο τον εαυτό του. Όταν η κατάσταση αυτή μεγαλώσει πολύ, τότε τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά για τη σχέση. Ο άγριος τσακωμός (ο οποίος θα είναι μόνο η αφορμή) δεν θα αργήσει να έρθει. Οι συνέπειες ενός τέτοιου τσακωμού μπορεί να είναι καταστροφικές.

Η ζήλια μέσα στη σχέση αναπτύσσει αρκετά τον εγωισμό. Ένας άντρας για παράδειγμα που ζηλεύει την γυναίκα του μπορεί από "υπερηφάνεια" να μην το δείχνει, ωστόσο μέσα του αυτό συσσωρεύεται. Αυτό κάποια στιγμή βγαίνει προς τα έξω και δημιουργείται ένας πολύ μεγάλος καυγάς χωρίς προηγούμενο. Η λίγη ζήλια βέβαια πολλές φορές μπορεί να λειτουργήσει και εποικοδομητικά δηλαδή να φέρει το ζευγάρι πιο κοντά. Όλα βέβαια έχουν τα όριά τους. Το να ψάχνει το κινητό σου όποτε μπαίνεις στο μπάνιο, όμως, είναι δείγμα του κακού που κάποια στιγμή θα έρθει.

Και πως διακρίνεται ο εγωισμός και η ζήλια στην σχέση;

  • Η απαίτηση του να έχει συνεχώς αποδείξεις αγάπης που να εκφράζονται εξωτερικά.

  • Η συνεχής επιδειξιομανία και η ανάγκη του να αναγνωριστεί, να επιβεβαιωθεί , να ανυψωθεί, να υποστηριχτεί.

  • Η απιστία του και η ετοιμότητα να εγκαταλείψει τη μάχη σε κάθε απογοήτευση.

  • Η έλλειψη θάρρους που έχει σαν αποτέλεσμα να μην διακινδυνεύει το ρίσκο να αγαπήσει και να αγαπηθεί.

  • Η απαίτηση να βαδίζει σε μια ευθεία γραμμή, στην οποία όλα θα πρέπει να συντείνουν προς ένα αναγνωρίσιμο και φανερό στόχο. Αυτό σημαίνει στην ακραία του μορφή ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αυτή η προσκόλληση στο στόχο σημαίνει για το εγώ ότι η ζωή πρέπει να εκφράζει το κλισέ της «επιτυχίας»

  • Η εμμονή του στο «τα θέλω όλα τώρα» προκαλεί την ανυπομονησία, την αδιαλλαξία και την μνησικακία. Όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά είμαστε γεμάτοι αισιοδοξία κι ελπίδα, με υπερβολική αυτοπεποίθηση. Όταν τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα πέφτουμε σε κατάθλιψη προβλέποντας ότι δεν υπάρχει τέλος σε αυτή τη μιζέρια.

  • Η εμμονή, του εγώ μας για συγκρίσεις, με τις οποίες το εγώ μετράει την πρόοδό του σε σχέση με τους άλλους που ζηλεύει – «γιατί οι άλλοι έχουν πετύχει ενώ εμείς όχι;».

  • Ο ψυχαναγκασμός να κατεβάσουμε την αγάπη στο επίπεδο της ιδιοκτησίας και της ασφάλειας.

  • Η εξάρτησή του από δεκανίκια. Ο αγαπημένος πρέπει να υποστηρίζει το εγώ μας.

  • Η αίσθηση των προνομίων που υπάρχουν στην συμπεριφορά του. Εάν ο Άλλος με Αγαπάει τότε Πρέπει να κάνει Αυτό ώστε να Έχω το Δικαίωμα να Κάνω το Άλλο.

  • Η άρνηση της ευθύνης όταν έχει γίνει η αιτία λαθών και αδικιών.

  • Η τάση του να κάνει όρκους και να υιοθετεί άκαμπτες απόψεις.

  • Η αμυντική του θέση όταν είναι συναισθηματικά πληγωμένο και μας οδηγεί αυτόματα στο να χτίσουμε τοίχους γύρω από τη καρδιά μας που θα μας προφυλάξουν εναντίον κάθε πιθανού κινδύνου και ευαισθησίας.

  • Η τάση του να βλέπει τα πράγματα υπό το φως της μονιμότητας. Δηλαδή τις κακές εποχές σαν συνεχώς κακές και τις καλές ότι διαρκούν για πάντα.

  • Οι απόπειρες του να δωροδοκεί τον άλλο που αγαπάμε με πράξεις, ή υποσχέσεις που συνήθως δεν υλοποιούνται.

  • Η άνεση του με τη κολακεία

  • Η τάση του για αντεκδίκηση και οι προσπάθειες να αποδειχτεί αθώος. 
  • Οι προσπάθειές του να επανορθώσει την αξία του ακόμα και αν οι πράξεις του είναι επιζήμιες.

  • Η κτητικότητα του, που θέλει τα ταλέντα και τις κτήσεις του συντρόφου να υπάρχουν μόνο για δικό του όφελος και κανενός άλλου.

Και τι μπορεί να γίνει;

Συζητήστε μαζί για το τι ακριβώς σας συμβαίνει και προσπαθήστε από κοινού να βρείτε λύσεις. Όλο αυτό το σκηνικό βέβαια θα περιλαμβάνει μια εποικοδομητική, χαλαρή και ήρεμη συζήτηση χωρίς αλληλοκατηγορίες. Άλλωστε εσείς θέλετε να λύσετε το πρόβλημα και όχι να τον κατηγορήσετε. Έτσι δεν είναι; Από την άλλη πλευρά αυτό που δεν πρέπει να κάνετε με τίποτα είναι να το κρατήσετε μέσα σας. Αυτή η τακτική ποτέ δεν οδήγησε σε καλό δρόμο.


Διαβάστε επίσης

Γιατροί, νοσηλευτές με σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης, burnout. Το τεστ που δείχνει αν πάσχετε;


της  Βικτωρίας Πολύζου, σύμβουλος ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea
To πρόσφατο περιστατικό όπου κατέρρευσε 44χρονη αναισθησιολόγος στο τέλος της 24ωρης εφημερίας, στο νοσοκομείο “Παπανικολάου” της Θεσσαλονίκης και έπαθε  εγκεφαλικό λόγω υπερκόπωσης, όπως υποστηρίζει η ίδια και οι συνάδελφοί της, δείχνει ότι γιατροί και νοσηλευτές πάσχουν από σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης.

Οι επιστήμονες διεθνώς το έχουν ονομάσει ως το «σύνδρομο burnout», το σύνδρομο δηλαδή της απόλυτης επαγγελματικής εξουθένωσης. Τα συμπτώματά του είναι κοινά σε όλους τους πάσχοντες και συνήθως δεν αντιμετωπίζονται όπως θα έπρεπε από την αρχή, καθώς πολλοί θεωρούν πως πρόκειται για κάτι «περαστικό».
Ο όρος «Επαγγελματική Εξουθένωση» (burnout) χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει μια κατάσταση συναισθηματικής και σωματικής εξάντλησης στο πλαίσιο της εργασίας, και είναι φαινόμενο με σημαντικό αντίκτυπο στη σύγχρονη κουλτούρα, ειδικά στις «δυτικού τύπου» κοινωνίες και την Ιαπωνία.
Δεν είναι γνωστό το ποσοστό των εργαζομένων που πάσχουν από επαγγελματική εξουθένωση και φυσικά αυτό κυμαίνεται ανάλογα με τη συγκεκριμένη εργασία, το εργασιακό καθεστώς, τη νομοθεσία και το περιβάλλον. Επίσης η χώρα και ηλικία παίζουν σημαντικό ρόλο και λόγω του γεγονότος ότι ανάλογα με το γενικότερο εργασιακό περιβάλλον ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων με επαγγελματική εξουθένωση τελικά συνταξιοδοτούνται πρόωρα. Τα ποσοστά κυμαίνονται από 15-50%. Φαίνεται επίσης ότι υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού που εμφανίζει μια ευαλωτότητα στην ανάπτυξη εξουθένωσης

Ένας αυξανόμενος αριθμός των γιατρών αντιμετωπίζουν επαγγελματική εξουθένωση από την εργασία τους, με απογοητευτικά αποτελέσματα. Χάνουν τον ενθουσιασμό για τη δουλειά τους. Αναπτύσσουν σημάδια κόπωσης και δείχνουν σημεία κατάθλιψης και μπορεί να κάνουν  πιο συχνά ιατρικά λάθη. Κάποιοι αναζητούν την πρόωρη συνταξιοδότηση ή αλλαγή σταδιοδρομίας. Υπάρχουν ακόμη προσωπικές επιπτώσεις; Ορισμένοι γιατροί μπορεί στραφούν σε αλκοόλ για παρηγοριά, να παραμελούν σημαντικές προσωπικές σχέσεις ή ακόμη και να αναπτύξουν αυτοκτονικές σκέψεις.
Αυτό δεν είναι ένα νέο φαινόμενο.  Στην πραγματικότητα, τα  περιοδικά  Journal of the American Medical Association(JAMA) και Annals of Internal Medicine έχουν δημοσιεύσει μελέτες για την επαγγελματική εξουθένωση  των γιατρών για περισσότερο από μια δεκαετία. Αλλά εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό πρόβλημα.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε online στις 20 Αυγούστου 2012 στο περιοδικό Archives of Internal Medicine διαπίστωσε ότι η επαγγελματική εξουθένωση είναι σε "ένα ανησυχητικό επίπεδο" μεταξύ των γιατρών στις ΗΠΑ. Δεν είναι μόνο πιο συχνή η επαγγελματική εξουθένωση μεταξύ των γιατρών από ότι  στο γενικό εργατικό δυναμικό στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά οι γιατροί σε ορισμένες ειδικότητες - κυρίως αυτές  που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της περίθαλψης - διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την επαγγελματική εξουθένωση.


Η υπερκόπωση που καταλήγει στο σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης (burnout) είναι αιτία ψυχικής και σωματικής καταπόνησης των εργαζομένων, λαθών που κάποτε είναι τραγικά, ατυχημάτων, απώλειας παραγωγικότητας και κερδοφορίας των εταιριών.Από επαγγελματική εξουθένωση (σύνδρομο burnout) υποφέρει το 41,7% των νοσοκομειακών γιατρών, γεγονός που συνδέεται άμεσα με τα ιατρικά λάθη, την κακή απόδοση και τις ανθυγιεινές τους συνήθειες.

Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι το ποσοστά εξουθένωσης είναι πολύ υψηλά στους ειδικευόμενους (49,1%), δηλαδή στους γιατρούς που βρίσκονται στην αρχή της καριέρας τους. Από τους γιατρούς των νοσοκομείων που υποφέρουν από bunrout, οι δύο στους τρεις (63,6%) είναι γυναίκες.

Όσον αφορά τις ειδικότητες, οι περισσότερο επιβαρυμένοι φαίνεται ότι είναι οι παιδίατροι καθώς το 45,5% αυτών εμφανίζει συμπτώματα burnout. Ακολουθούν οι αναισθησιολόγοι με 34,3%, οι χειρουργοί με 32,5% και οι παθολόγοι με 23,1%. Επιπλέον, το 31,8% συνολικά των ιατρών εμφανίζουν συναισθηματική εξάντληση.

Όσοι υποψιάζεστε ότι μπορεί και να πάσχετε από αυτό κάντε το παρακάτω τεστ

Οδηγίες: Για κάθε ερώτηση επιλέξτε την απάντηση που σας ταιριάζει καλύτερα. Επιλέξτε μόνο μία απάντηση. Παίρνετε 1 βαθμό για κάθε απάντηση «Καθόλου», 2 βαθμούς για κάθε απάντηση «Σπάνια», 3 βαθμούς για κάθε απάντηση «Μερικές φορές», 4 βαθμούς για κάθε απάντηση «Συχνά» και 5 βαθμούς για κάθε απάντηση «Πολύ συχνά». Προσθέστε τη συνολική σας βαθμολογία και κοιτάξτε τα αποτελέσματα στον πίνακα που ακολουθεί.

1. Νιώθετε να χάνετε το ρυθμό σας και τη σωματική ή συναισθηματική σας ενέργεια;
Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά
2. Είστε επιρρεπείς στις αρνητικές σκέψεις για την εργασία σας; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά 
3. Νομίζετε ότι είστε σκληροί και λιγότερο υπομονετικοί με ανθρώπους από όσο τους αξίζει; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά 
4. Εκνευρίζεστε εύκολα από μικρά προβλήματα ή από τους συναδέλφους και τους συνεργάτες σας; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά 
5 Νομίζετε ότι οι συνάδελφοι και οι συνεργάτες σας δεν σας κατανοούν και δεν σας εκτιμούν; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά 
6. Αισθάνεστε ότι δεν έχετε κανέναν για να μιλήσετε; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά 
7. Νομίζετε ότι προσπαθείτε λιγότερο από όσο θα έπρεπε; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά 
8. Νιώθετε πιεσμένοι από την ανάγκη να επιτύχετε; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά 
9. Αισθάνεστε ότι η εργασία σας δεν σας προσφέρει αυτό που θέλετε; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά 
10. Αισθάνεστε ότι βρίσκεστε σε λάθος μέρος ή κάνετε λάθος επάγγελμα; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά
11. Εκνευρίζεστε με κάποια πράγματα στην εργασία σας; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά
12. Αισθάνεστε ότι προβλήματα στην οργάνωση της εργασίας σας ή η γραφειοκρατία σάς εμποδίζουν να εργαστείτε σωστά; 
Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά
13. Αισθάνεστε ότι η εργασία σας έχει περισσότερες απαιτήσεις από όσες μπορείτε να αντέξετε; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά 
14. Αισθάνεστε ότι δεν έχετε το χρόνο να κάνετε πράγματα που θα ήταν σημαντικά για την ποιότητα της εργασίας σας; Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά 
15. Νομίζετε ότι δεν έχετε αρκετό χρόνο για προγραμματισμό της εργασίας σας όσο θα επιθυμούσατε;  Καθόλου Σπάνια Μερικές φορές Συχνά Πολύ συχνά
15-18 Δεν υπάρχουν κάποια σημάδια επαγγελματικής εξουθένωσης 
19-32 Υπάρχουν κάποια σημάδια επαγγελματικής εξουθένωσης, ενδέχεται όμως κάποιοι παράγοντες να είναι ιδιαίτερα σοβαροί
33-49 Προσοχή – ίσως βρίσκεστε πριν την επαγγελματική εξουθένωση, ιδιαίτερα αν κάποιες βαθμολογίες είναι πολύ υψηλές
50-59 Ίσως βρίσκεστε σε σοβαρό κίνδυνο επαγγελματικής εξουθένωσης – κάντε κάτι γι’ αυτό επειγόντως
60-75 Βρίσκεστε σε σοβαρό κίνδυνο επαγγελματικής εξουθένωσης - κάντε κάτι για αυτό επειγόντως 
Το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης αναδεικνύει την δυσλειτουργία του ατόμου στην δημιουργία ρεαλιστικής εικόνας για το εργασιακό του περιβάλλον, αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό. Μεγάλες προσδοκίες και μη εφικτοί στόχοι, ανοίγουν τον δρόμο της εμφάνισης του συνδρόμου, με επίπονες επιπτώσεις σε συναισθηματικό αλλά και σωματικό επίπεδο. Η εμφάνιση συμπτωμάτων εξουθένωσης, κωδικοποιούν και μεταφέρουν στο συνειδητό κομμάτι του ατόμου την ανάγκη για αλλαγή της οπτικής του . Αν τα σημάδια αυτά εκληφθούν από το επαγγελματικά εξουθενωμένο άτομο, ως ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό των δυσλειτουργικών συμπεριφορών του, τότε είναι πιθανόν να μειωθούν, οικοδομώντας παράλληλα μια στερεότερη βάση ψυχολογικής ισορροπίας.
Διαβάστε επίσης

Η αϋπνία συνδέεται με προβλήματα υγείας όπως εγκεφαλικό, καρδιά, αλτσχάιμερ, πίεση, διαβήτη, παχυσαρκία, προβλήματα με τα μάτια


της Βικτωρίας Πολύζου, συμβούλου ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea

Η αϋπνία αποτελεί ένα σύνηθες ιατρικό πρόβλημα, που απασχολεί ένα μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού. Ως χρόνια αϋπνία ορίζονται οι διαταραχές ύπνου που συμβαίνουν τουλάχιστον 3 βραδιές την εβδομάδα και διαρκούν τουλάχιστον 3 μήνες.

Τα άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα αϋπνίας αργούν να αποκοιμηθούν το βράδυ, ξυπνάνε κατά τη διάρκεια της νύχτας, χωρίς να μπορούν να αποκοιμηθούν ξανά ή ξυπνάνε πολύ νωρίς το πρωί.

Εκείνοι οι οποίοι υποφέρουν από αϋπνία για τουλάχιστον έξι χρόνια, αντιμετωπίζουν 58% περισσότερες πιθανότητες να χάσουν τη ζωή τους πρόωρα.
Ο λόγος είναι ότι η επίμονη αϋπνία αυξάνει τα επίπεδα μίας ουσίας στο αίμα, που λέγεται C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP). Η ουσία αυτή αποτελεί δείκτη φλεγμονής στο σώμα και συνδέεται με την εκδήλωση σοβαρών προβλημάτων υγείας, όπως είναι οι καρδιαγγειακές και πνευμονικές παθήσεις, ο σακχαρώδης διαβήτης, η παχυσαρκία, ο καρκίνος, η άνοια και η κατάθλιψη.

Οι νύχτες χωρίς ύπνο, οδηγούν σε πολλά και ποικίλα προβλήματα υγείας, πέρα από τη γκρίνια της επόμενης ημέρας. Διαβάστε παρακάτω τις συνέπειες του ανεπαρκούς ύπνου και αντιληφθείτε καλύτερα τη σημασία του 8ωρου ύπνου και της σωστής ξεκούρασης που χρειάζεται ο οργανισμός.

Εγκεφαλικό

Ο ύπνος, που διαρκεί λιγότερο από 6 ώρες τη νύχτα, τετραπλασιάζει τις πιθανότητες να πάθετε εγκεφαλικό.

Αλτσχάιμερ

Η έλλειψη ύπνου  είναι η αιτία της νόσου του Αλτσχάιμερ και αυξάνει την ταχύτητα εξέλιξης της νόσου. Ο ύπνος είναι απαραίτητος για τον εγκέφαλο για να απαλλαγούμε από τα άχρηστα εγκεφαλικά ερεθίσματα που προκαλούν άνοια. Ο κακός ύπνος προάγει την εναπόθεση μεγαλύτερης ποσότητας βήτα-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο, όπως αποδεικνύεται από την τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων. Αυτή η ένωση είναι δείκτης της νόσου του Alzheimer και η έλλειψη ύπνου εμποδίζει τον εγκέφαλο από την αποβολή αυτής της ουσίας.

Διαβήτη

Ο διαβήτης έχει από καιρό συνδεθεί με τον κακό ύπνο. Όταν δε λαμβάνετε την απαραίτητη ξεκούραση με έναν 8ωρο ύπνο, μειώνετε την ευαισθησία του οργανισμού στην ινσουλίνη, αυξάνοντας το ρίσκο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Ο κακός ύπνος μπορεί ενδεχομένως να προκαλέσει παχυσαρκία, και σε τελική ανάλυση, να οδηγήσει σε διαβήτη. Γνωρίζοντας ότι τα επίπεδα των λιπαρών οξέων μέσα στο αίμα μπορεί να επηρεάσουν την ταχύτητα του μεταβολισμού και την ικανότητα της ινσουλίνης να ρυθμίζει το σάκχαρο του αίματος, οι ερευνητές εξέτασαν τις επιδράσεις που είχε ο ύπνος στην συσσώρευση λιπαρών οξέων. Όσοι κοιμούνται μόνο τέσσερις ώρες έχουν υψηλά επίπεδα λιπαρών οξέων στο αίμα και αυτή είναι μια αύξηση κατά 15 έως 30 τοις εκατό σε σχέση με όσους κοιμούνται 8,5 ώρες ύπνου κάθε βράδυ. Η αύξηση των επιπέδων των λιπαρών οξέων προκαλείται από τον υψηλότερο βαθμό αντίστασης στην ινσουλίνη, από τον προδιαβήτη. Εκείνοι που κοιμούνται περισσότερο δεν παρουσιάζουν τους ίδιους δείκτες λιπαρών οξέων, όπως στην παχυσαρκία ή στον προδιαβήτη.

Παχυσαρκία

Η έλλειψη ύπνου έχει συνδεθεί με την αύξηση του βάρους Ο ελλειμματικός ύπνος ανεβάζει τις πιθανότητες παχυσαρκίας κατά 30%, ενώ σχετική έρευνα έδειξε πως γυναίκες που κοιμούνταν για λιγότερο από πέντε ώρες καθημερινά, κατανάλωναν 329 θερμίδες περισσότερες την ημέρα. 

Μειωμένη όραση. 

Όσο περισσότερο μένετε ξύπνιοι, τόσο χειροτερεύει η όραση.

Αλλοιώσεις στα γονίδια
Η έλλειψη ύπνου αλλοιώνει τη  λειτουργία τουλάχιστον 700 γονιδίων συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που σχετίζονται με τη διαχείριση του στρες, το ανοσοποιητικό σύστημα και το μεταβολισμό.

Αρτηριακή πίεση


Η έλλειψη ύπνου έχει συνδεθεί με αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Ο λίγος ύπνος, οδηγεί σε αυξημένο, κατά 20%, ενδεχόμενο ανάπτυξης θεμάτων αρτηριακής πίεσης.

Καρδιά
Η έλλειψη ύπνου έχει συνδεθεί με αύξηση με καρδιακές ασθένειες. Η συστηματική στέρηση  του ύπνου αυξάνει τις πιθανότητες να αναπτύξετε, ακόμα και να πεθάνετε από καρδιά, κατά 48%. Η καρδιακή προσβολή συνδέεται με τις διαταραχές του ύπνου. Οι άνδρες με διαταραχές του ύπνου έχουν ένα 2,6 φορές υψηλότερο κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου και καρδιακής προσβολής και 1,5 έως τέσσερις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο.

Δέρμα
Όσοι και όσες δεν κοιμούνται σωστά, εμφανίζουν σημάδια πρόωρης γήρανσης στο δέρμα τους.

Ετοιμότητα
Ακόμα και ο ύπνος κατά 1,5 ώρα λιγότερο, επηρεάζει αρνητικά και άμεσα την ετοιμότητα, που έχετε μέσα στην ημέρα, κατά 32%.

Ανοσοποιητικό σύστημα
Έχει επίσης αποδειχτεί ότι οι άνθρωποι που δεν κοιμούνται αρκετά είναι πιο επιρρεπείς στις μολύνσεις Τα άτομα που κοιμούνται λιγότερο από 7 ώρες τη νύχτα, έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να κολλήσουν το ρινοϊό (τον ιό του κοινού κρυολογήματος), λόγω αποδυναμωμένου ανοσοποιητικού.

Θνησιμότητα
Ο ύπνος κάτω από 5 ώρες τη νύχτα αυξάνει τις πιθανότητες θανάτου, από οιαδήποτε αιτία κατά 26%. εκείνοι οι οποίοι υποφέρουν από αϋπνία για τουλάχιστον έξι χρόνια, αντιμετωπίζουν 58% περισσότερες πιθανότητες να χάσουν τη ζωή τους πρόωρα.

Διαβάστε επίσης

Λέμε ΟΧΙ στην κατάθλιψη και τη μελαγχολία των εορτών. Τι να κάνετε;


της Βικτωρίας Πολύζου, συμβούλου ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea
Οι γιορτές αποτελούν μια ιδιαίτερα στρεσογόνα περίοδο που πολλές φορές μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα να μην επιτρέπει  πολλούς να γιορτάσουν και να μην μπορούν να ταυτιστούν με την εορταστική διάθεση, που γενικώς επικρατεί την περίοδο των εορτών. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η κατάθλιψη ή η καταθλιπτική διάθεση έχει υπολογιστεί ότι αυξάνεται σχεδόν κατά δέκα τοις εκατό την περίοδο αυτή.

Η ιδιαίτερη αυτή καταθλιπτική διάθεση, πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο το οποίο επηρεάζεται από πολλές παραμέτρους, συμπεριλαμβανομένης και της προσωπικότητας του κάθε ατόμου. Ανάμεσα στους παράγοντες που το προκαλούν συγκαταλέγονται το στρες, η κούραση, οι υπέρμετρες ή μη ρεαλιστικές φιλοδοξίες και προσδοκίες, η υπερ-εμπορευματοποίηση των γιορτών, οι οικονομικές δυσκολίες και η δυσκολία του να βρεθεί κανείς με συγγενείς και φίλους, για διάφορους λόγους, που μπορεί να περιλαμβάνουν θάνατο ή αρρώστια των προσφιλών ατόμων, απόσταση, ή ρήξη στις σχέσεις. Οι απαιτήσεις που σχετίζονται με ψώνια, οι φιλικές και οικογενειακές συγκεντρώσεις, όλα αυτά συνεισφέρουν στα συναισθήματα έντασης κι εκνευρισμού.


Δεν είναι τυχαίο ότι καταγράφεται δραματική αύξηση στα περιστατικά κατάθλιψης αλλά και αυτοκτονιών τα τελευταία χρόνια, γεγονός που αποδίδεται κυρίως στη οικονομική κρίση, που περνά η χώρα μας και συνεπώς στην ανεργία και τα οικονομικά προβλήματα των Ελλήνων αλλά και στα πολλά προβλήματα που προκάλεσε η πανδημία.

Όμως πρέπει ή καλύτερα επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση πρώτα για εμάς αλλά και για τους γύρω μας, την οικογένεια πολύ δε περισσότερο αν υπάρχουν παιδιά.


Τι μπορείτε να κάνετε, για να απολαύσετε τις εορταστικές μέρες όσο γίνεται καλύτερα;

Είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να βελτιώσετε με όποιο τρόπο μπορείτε τη διάθεση σας, να φέρεστε όσο καλύτερα μπορείτε στον εαυτό σας και να κάνετε κάποιες ουσιαστικές αλλαγές στην καθημερινότητα σας, αλλά σε μια λιγότερο πιεστική περίοδο:
• Περπατήστε, πηγαίνετε να δείτε μια ταινία, κυκλοφορήστε και κάντε πράγματα που δεν κάνετε καθημερινά. Απλά πράγματα που δεν είναι ανάγκη να σχετίζονται με ιδιαίτερα έξοδα. Όμως η αλλαγή από την καθημερινότητα προσφέρει στην βελτίωση της διάθεσης.
•   Μια πολύ καλή συμβουλή για να νιώσετε καλύτερα είναι να προσφέρετε στους συνανθρώπους σας ό,τι μπορείτε και ό,τι έχουν ανάγκη, όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή αυτό θα σας κάνει να νιώσετε καλύτερα Βρείτε κάποιον ο οποίος να χρειάζεται περισσότερη βοήθεια από ότι εσείς και θυμηθείτε ότι η προσφορά αποτελεί ίσως το σπουδαιότερο κομμάτι των εορτών. Αυτό θα σας βοηθήσει να συνειδητοποιήσετε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες και αξίες στη ζωή.
•   Προσπαθήστε να τηρήσετε ισορροπία ανάμεσα στην κατανάλωση του φαγητού, στην άσκηση, στην ξεκούραση και στον ύπνο. Όλοι αυτοί είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες που θα μπορέσουν να σας εξασφαλίσουν μια καλύτερη ψυχολογική διάθεση σε όλη τη διάρκεια των εορτών.
•   Προσπαθήστε να μην επιβαρύνετε την τσέπη σας με αλόγιστα έξοδα. Κάντε ένα προγραμματισμό για το ποσό που μπορείτε να ξοδέψετε για δώρα. Διαφορετικά το αποτέλεσμα θα είναι να αγχωθείτε για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, μεγαλύτερο από αυτό της εορταστικής περιόδου. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο αυτό που λέγεται, ότι τα συμβολικά δώρα τις περισσότερες φορές είναι και τα καλύτερα!
•   Μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να δηλητηριάζεται με αρνητικά συναισθήματα και ξεκινήστε την νέα χρονιά από την αρχή. Λίγη αισιοδοξία και θετική σκέψη δεν βλάπτει. Επειδή για πολλούς αυτές οι μέρες, που συμπίπτουν με την αλλαγή του χρόνου, αποτελούν αφορμή για απολογισμό ζωής, δεν είναι απαραίτητο να εστιάσουμε μόνο στα ανεκπλήρωτα όνειρα και στις απώλειες που έχει φέρει το πέρασμα του χρόνου. Μπορούμε σίγουρα να αναγνωρίσουμε και θετικά σημεία σε σχέση με άλλοτε, όπως και καλά σημάδια για το μέλλον.
•   Μην αφήνετε τα προβλήματα να καθορίζουν τη διάθεση σας. Προβλήματα ειδικά αυτήν την εποχή έχουν πια όλοι. Μικρά μεγάλα. Καλό θα ήταν λοιπόν να αφήνατε την επίλυση τους για μετά τις γιορτές και να προσπαθήσετε να τα βγάλετε για λίγο από το μυαλό σας.
•   Προσπαθήστε να μην επηρεάζεστε από το ενθουσιώδες εορταστικό κλίμα των τηλεοπτικών εκπομπών, με αποτέλεσμα να κάνετε συγκρίσεις που εμφανίζουν σε μειονεκτική θέση τον εαυτό σας και τις καταστάσεις της ζωής σας. Η πραγματική ζωή δεν είναι ποτέ τόσο ρόδινη και ευτυχισμένη όσο, κατεξοχήν αυτή την περίοδο, αναπαράγεται στην τηλεόραση.
•   Τέλος προσπαθήστε να αγαπήσετε τον εαυτό σας, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω σας. Νιώστε ότι είστε ευλογημένοι που έχετε την υγεία σας και ότι έχετε πάνω από όλα την καλή πρόθεση να προσπαθήσετε για σας τους ίδιους.
•   Αν παρόλα αυτά ανησυχείτε και παρατηρείτε ότι η διάθεση σας παραμένει ίδια, έχετε εντοπίσει δυσκολία στον ύπνο, ή είστε ιδιαίτερα ευσυγκίνητοι, καλό θα ήταν να ζητήσετε την βοήθεια κάποιου ειδικού.

Και τέλος, θυμηθείτε ότι η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται μόνο εν τη γενέσει της και με τη δύναμη της θέλησης. Αυτές οι εορταστικές ημέρες ας αποτελέσουν την αφετηρία μιας νέας φιλοσοφίας ζωής.

Διαβάστε επίσης

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι. Η μοναξιά και οι αιτίες της. Ο φόβος της μοναξιάς

της Βικτωρίας Πολύζου, συμβούλου ψυχικής υγείας, 
medlabnews.gr iatrikanea


Το έντονο πρόβλημα της μοναξιάς που αυξάνεται ολοένα και περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνει μία μεγάλη διεθνής μελέτη σε 113 χώρες τονίζοντας πως επηρεάζει αρνητικά όχι μόνο την ψυχική υγεία αλλά και τη σωματική. 

Οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες κατά τους επιστήμονες εμφανίζουν χαμηλότερα επίπεδα μοναξιάς σε σχέση με άλλες περιοχές.

Είναι πιθανό ένας άνθρωπος να περιτριγυρίζεται από έναν σεβαστό αριθμό ατόμων, φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, μια εκτεταμένη οικογένεια, από έναν σύντροφο ή ακόμη και να συζεί με κάποιον και παρ' όλα αυτά να αισθάνεται μοναξιά. Να βιώνει κατά κάποιο τρόπο μια συναισθηματική και κοινωνική απομόνωση. 

Μια απόσταση που αδυνατεί να γεφυρώσει ή ένα κενό που δεν μπορεί να γεμίσει. Τότε μιλάμε για το αίσθημα της μοναξιάς. Και είναι διαφορετικό από την μοναχικότητα.

Ο κοροναϊός επιδείνωσε το πρόβλημα της μοναξιάς

Η πανδημία του κοροναϊού εκτιμάται ότι επιδείνωσε περαιτέρω το πρόβλημα της μοναξιάς και οι ερευνητές τόνισαν ότι το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον ως σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας, που απαιτεί συντονισμένες παρεμβάσεις σε όλα τα στάδια της ζωής, καθώς η μοναξιά -πέρα από το ψυχικό βάρος- κοστίζει στους ανθρώπους και στις κοινωνίες, γι’ αυτό πρέπει να θεωρηθεί πολιτική προτεραιότητα.

Η μοναξιά και η μοναχικότητα είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Μερικές φορές θέλεις να είσαι απλά ο εαυτός σου, να δεις βαθιά μέσα σου, να σκεφτείς, να νιώσεις. Τότε επιθυμείς τη μοναχικότητα.

Πολλοί πιστεύουν ότι αυτός που νιώθει μοναξιά είναι και στην πραγματικότητα μόνος του. Αυτό βέβαια δεν είναι αλήθεια. Μπορούμε κάλλιστα να βρισκόμαστε με άλλα άτομα και μάλιστα σε οικείο περιβάλλον και παρ’ όλα αυτά να νιώθουμε απελπιστικά μόνοι. Η λέξη “μοναξιά” ετυμολογικά σημαίνει την κατάσταση της απομόνωσης και της έλλειψης επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους. Η μοναξιά συνήθως βιώνεται ως ένα θλιβερό συναίσθημα που συνοδεύεται πολλές φορές από ψυχική κούραση, πικρία, ή ακόμη και απόγνωση. 

 Για να καταλάβουμε καλύτερα όμως την έννοια της μοναξιάς είναι απαραίτητο να εξετάσουμε ορισμένους από τους τρόπους με τους οποίους τη βιώνουμε.

Αιτίες της μοναξιάς

  • όταν είμαστε μόνοι και νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή
  • όταν μας λείπουν οι συναισθηματικοί δεσμοί που είχαμε στο παρελθόν
  • όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αλλαγές στη ζωή μας
  • όταν νιώθουμε ότι δεν υπάρχει κανείς στη ζωή μας με τον οποίο να μπορούμε να μοιραστούμε συναισθήματα και εμπειρίες
  • όταν πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αποδεκτοί, αγαπητοί ή άξιοι, ακόμα και αν οι άλλοι δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη για εμάς. 

    Πώς βιώνουμε την μοναξιά

    • Με οργή, εχθρότητα, εκνευρισμό
    • Με το αίσθημα του να μην νιώθουμε αποδεκτοί, το άγχος, την σύγχυση την θλίψη και την αποθάρρυνση.
    • Με την εξάντληση και αίσθημα κενού, καθώς γινόμαστε παθητικοί και απόμακροι.
    • Την απομόνωση.


      Η απομόνωση δημιουργεί αισθήματα μοναξιάς, απογοήτευσης, θλίψης, παραίτησης. Το παρόν γίνεται σκληρό και το παρελθόν εισβάλλει απαιτώντας τον απολογισμό του. Οι επιθυμίες, τα θέλω, οι στόχοι, οι σχέσεις που έμειναν μετέωρες και ανολοκλήρωτες ζητούν την πραγμάτωσή τους αλλά προσκρούουν στην αίσθηση της έλλειψης χρόνου. Ο θάνατος μοιάζει κοντά, κοντύτερα από ποτέ, και ο φόβος που δημιουργεί η αίσθηση του γίνεται συχνά ακινητοποιητικός.  

      Η μοναξιά γίνεται πιο έντονη όταν διαστρεβλώνουμε τη σημασία της, σκεπτόμενοι με τους παρακάτω τρόπους: 
      «η μοναξιά αποτελεί σημάδι αδυναμίας ή ανωριμότητας», 
      «για να νιώθω μοναξιά κάτι δεν πάει καλά με εμένα», 
      «είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που νιώθει έτσι».

      Κάποιος που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο πιθανότατα αντιλαμβάνεται τη μοναξιά σαν αποτέλεσμα «εσωτερικής μειονεξίας». Αυτή η πεποίθηση όμως ενδέχεται να δημιουργήσει δυσκολίες στην προσέγγιση άλλων ανθρώπων και στη δημιουργία σχέσεων μαζί τους, καθώς και στη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες. 

      Η δυσκολία του ανθρώπου να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να προσφέρει και να λάβει από τους γύρω του, μπορεί να τον οδηγήσει στην κατάθλιψη δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο που οδηγεί στη μοναξιά λόγω φόβου.

      Το συναισθηματικά εξαρτημένο άτομο βασίζεται στους άλλους προκειμένου να καλύψει τις συναισθηματικές του ανάγκες, να αποφύγει τον πόνο και να διατηρήσει τη συναισθηματική του ισορροπία. Βαθιά μέσα του υπάρχει η πεποίθηση ότι πρέπει να είναι αφοσιωμένος σε κάποιον για να μπορέσει να επιβιώσει και να είναι πλήρης. Φοβάται πολύ το ενδεχόμενο της μοναξιάς και συχνά προσκολλάται σε προβληματικές ή ακόμη και επικίνδυνες σχέσεις αντί να αντιμετωπίζει τον πόνο και τους φόβους του. 

      Ο φόβος της μοναξιάς. 

      Οι γυναίκες κυριολεκτικά υποφέρουν από την « απουσία» του άνδρα στη ζωή τους και καταλήγουν να δημιουργούν σχέσεις « υψηλού κόστους», με φτωχά αποτελέσματα.

      Η μοναξιά μέσα στη σχέση δημιουργείται από την απομάκρυνση του ζευγαριού που δε μπορεί και δε γνωρίζει πως να ξαναχτίσει την επαφή του όταν αυτή κλονιστεί. απομάκρυνση του ζευγαριού Η επικοινωνία των συντρόφων μειώνεται και η οικειότητα τους φθίνει. Αυτό προκαλεί προβλήματα όχι μόνο στη ψυχική τους επαφή αλλά και στη σεξουαλική τους ζωή.

      Δυστυχώς δημιουργούμε τόσες απαιτήσεις και προσδοκίες από τους άλλους όσο και από τον εαυτό μας που πολλές φορές η συμβίωση γίνεται αφόρητη. Αυτό είναι σε συνάρτηση με το σύστημα αξιών που υπάρχει στη σημερινή εποχή όπου η απόκτηση υλικών αγαθών έχει υποκαταστήσει τα πάντα, από την αγάπη των γονιών μέχρι και την αξία του εαυτού μας. Άλλωστε είναι πιο εύκολο να αποκτηθούν απ’ ότι η αυτογνωσία, που για ν’ αποκτηθεί χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τα σκοτεινά σημεία του εαυτού μας.

      Η καλύτερη προφύλαξη από μια λανθασμένη επιλογή ερωτικού συντρόφου είναι η αυτογνωσία, η αυτοπεποίθηση, η αυτονομία και η διαχείριση του φόβου της μοναξιάς. Να γνωρίζουμε ποιές ακριβώς είναι οι επιθυμίες μας, πάντα σε ρεαλιστικό επίπεδο. Τι θέλω, πως το θέλω, από τί μπορώ να παραιτηθώ και από τί όχι. Αν π.χ οι διαφορές βρίσκονται στο χώρο των αξιών, όπως είναι η τάση ενός άνδρα να έχει πολλαπλή σεξουαλική δραστηριότητα, η αδυναμία του να δεσμευτεί, η εγωκεντρικότητα, δεν παίρνουν διαπραγμάτευση. Άλλες διαφορές που εμείς κρίνουμε ως δευτερεύουσες, μπορούν να γίνουν θέματα διαλόγου και, εφόσον υπάρχει καλή πρόθεση και κοινή επιθυμία δέσμευσης, ασφαλώς μπορούν να ξεπεραστούν με αμοιβαία βήματα αλλαγής και προσεγγίσεις.

      Η μοναξιά είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων. Διάφορες έρευνες δείχνουν ότι το ένα τέταρτο των ενήλικων βιώνουν επώδυνα αισθήματα μοναξιάς τουλάχιστον κάθε λίγες εβδομάδες, ενώ τα ποσοστά είναι υψηλότερα για τους εφήβους και τους νέους.

      Η μοναξιά δεν πρέπει να μεταφράζεται παρά ως ένα σημάδι ότι σημαντικές μας ανάγκες δεν ικανοποιούνται. Για αυτό είναι σημαντικό να εντοπίζουμε αυτές τις ανάγκες που μπορεί να περιλαμβάνουν ανάγκη ανάπτυξης διαπροσωπικών σχέσεων ή αυτοπεποίθησης, την ανάγκη απόκτησης φίλων, ή την ανάγκη εύρεσης δραστηριοτήτων που θα προσφέρουν προσωπική ικανοποίηση. 

      Η απόκτηση αυτογνωσίας παίζει ουσιαστικό ρόλο για να έχουμε υγιείς προσωπικές σχέσεις. Χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τον εσωτερικό πόνο, την αίσθηση κενού και τους φόβους μας και να μάθουμε νέους, πιο “υγιείς” τρόπους να διαχειριζόμαστε αυτή την οδύνη. 

      Ακόμα κι αν δεν έχεις αυτό που θες, κάθε βήμα σου, σου προσφέρει μια γνώση. Και σε οδηγεί στο επόμενο. Το πιο σημαντικό είναι να μην πολεμάς τον εαυτό σου, και να απαλλαγείς από εσφαλμένες προσδοκίες. Για λάθος πράγματα ή που τις έχεις υιοθετήσει από τρίτους. Αποδοχή του πραγματικού σου εαυτού και των επιθυμιών του, θα σε οδηγήσει πιο κοντά στην ευτυχία.

      Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τη μοναξιά ως μια κατάσταση ή ένα συναίσθημα που μπορεί να αλλάξει και όχι σαν ένα «ελάττωμα» ή «μόνιμο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας». Η μοναξιά είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων. Χρειάζεται να είμαστε «ανοιχτοί» σε νέες εμπειρίες, γνωριμίες, αλλαγές στη ζωή μας. Οι εμπειρίες του παρελθόντος είναι κάτι που μας μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό μας και τους άλλους αλλά δεν πρέπει να καθορίζει το παρόν μας πχ. κάθε άνθρωπος που συναντάμε είναι μοναδικός και επομένως διαφορετικός και δεν πρέπει να τον κρίνουμε με βάση άλλους ανθρώπους που συναντήσαμε στο παρελθόν. Χρειάζεται να πάρουμε το ρίσκο να πλησιάσουμε τους άλλους και να τους αφήσουμε να μας πλησιάσουν. Οι μοναχικές μας στιγμές είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, μια ευκαιρία για αυτονομία και φροντίδα των συναισθημάτων μας. Μπορούμε να αναπτύξουμε καινούργιες δραστηριότητες που μας ενδιαφέρουν και μπορούμε να συναντήσουμε ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα.

      Διαβάστε επίσης

      Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
      Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων