MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Που οφείλεται η οστεοπόρωση στα παιδιά; Πώς γίνεται η διάγνωση; Yπάρχει θεραπεία; Ο ρόλος της διατροφής

κοριτσάκι που πινει γάλα

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

H οστεοπόρωση στα παιδιά

Τα οστά από την γέννησή μας συνεχώς μεταβάλλονται. Η παιδική και εφηβική ηλικία είναι πολύ σημαντική στιγμή για τον σκελετό μας, καθώς κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου συμβαίνει ραγδαία ανάπτυξη των οστών και παρατηρείται τόσο αύξηση στο μέγεθος όσο και στην αντοχή τους.

Η οστεοπόρωση σε παιδιά ή εφήβους είναι μια ασυνήθιστη κατάσταση. Συμβαίνει είτε ως αποτέλεσμα κάποιων παθήσεων είτε από φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία τους όπως τα κορτικοστεροειδή. Ωστόσο σε σπάνιες περιπτώσεις όταν δεν υπάρχει υποκείμενη ασθένεια ή δεν εντοπίζεται ασθένεια, η διάγνωση είναι η ιδιοπαθής νεανική οστεοπόρωση.

Η οστεοπόρωση που εμφανίζεται ως αποτέλεσμα μιας άλλης ασθένειας ονομάζεται δευτεροπαθής οστεοπόρωση. 

Η χαμηλή οστική πυκνότητα-μάζα στα παιδιά συχνά οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες, όμως μπορεί και να εμφανίζεται ως αποτέλεσμα ορισμένων νοσημάτων ή της λήψης φαρμακευτικής αγωγής για άλλα νοσήματα. Κάποιες φορές μάλιστα τα αίτια παραμένουν άγνωστα.

Αιτίες δευτεροπαθούς οστεοπόρωσης σε παιδιά περιλαμβάνουν: 
  • Φλεγμονώδεις παθήσεις (όπως η νεανική αρθρίτιδα ή νόσο του Crohn). 
  • Η νευρογενής ανορεξία
  • Μακροπρόθεσμα, υψηλές δόσεις από του στόματος θεραπεία με κορτικοστεροειδή Η λήψη κορτικοστεροειδών φαρμάκων ή παραγόντων τους σε οποιαδήποτε μορφή (χάπια, ενέσιμα, εισπνεόμενα) και για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να καθυστερήσει την οστική ανάπτυξη στα παιδιά. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες για χαμηλή οστική μάζα στη συνέχεια. Τα κορτικοστεροειδή χρησιμοποιούνται στη θεραπεία ασθενειών όπως η αρθρίτιδα, το άσθμα και η νόσος του Crohn (κολίτιδα).

    Αν το παιδί σας χρειαστεί να πάρει για κάποιον λόγο κορτικοστεροειδή, μιλήστε με τον παιδίατρο σας για τα αναγκαία μέτρα που πρέπει να πάρετε για να προστατεύσετε τα οστά του. 
  • Ατελής Οστεογένεση (Σύνδρομο Lobstein) - μια γενετική διαταραχή που επηρεάζει το κολλαγόνο, σημαντικό στοιχείο των οστών.  Κατάσταση διαφορετική από την οστεοπόρωση που οδηγεί και αυτή σε ευθραυστότητα των οστών. Είναι γενετική πάθηση που οφείλεται σε μη σωστή δομική κατασκευή του κολλαγόνου. Κληρονομείται με επικρατές αυτοσωματικό γονίδιο. Έχει 8 τύπους, πιο συχνός ο τύπος Ι που χαρακτηρίζεται από κώφωση σε νεαρή ηλικία και μπλε χρώματος σκληρό χιτώνα οφθαλμών (αντί για λευκό).
  • Παθήσεις που προκαλούν ακινησία (όπως εγκεφαλική παράλυση ή βλάβη του νωτιαίου μυελού). 
  • Ιδιοπαθής νεανική οστεοπόρωσηΠαρατηρείται απώλεια οστικής πυκνότητας σε κατά τα άλλα υγιές παιδί ή έφηβο που φαίνεται να έχει συμβεί για μη εμφανή λόγο. Ιδιοπαθής νεανική οστεοπόρωση Άγνωστης αιτιολογίας μορφή οστεοπόρωσης που προσβάλλει ηλικίες από 1 έως 13 ετών και χαρακτηρίζεται από κατάγματα οστών στα κάτω άκρα και την σπονδυλική στήλη. Η θεραπεία της περιλαμβάνει συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D (και πολλή προσοχή από τους γονείς για την αποφυγή ατυχημάτων). Ευτυχώς υποχωρεί συνήθως στην εφηβική ηλικία. Δεν γνωρίζουμε αν επηρεάζει την υγεία των οστών στη συνέχεια.

Ποια είναι τα συμπτώματα της οστεοπόρωσης στα παιδιά; 

Τα συμπτώματα που βιώνουν τα παιδιά με οστεοπόρωση διαφέρουν από παιδί σε παιδί, αλλά τα κοινά συμπτώματα είναι:

  • Πόνο των οστών συχνά στα ισχία, πλάτη, πόδια.
  • Δυσκολία στο περπάτημα. 
  • Κατάγματα (σπασμένα οστά), στα μακρά οστά του σκελετού και στη σπονδυλική στήλη. 
  • Κυρτότητα της σπονδυλικής στήλης, ή μια απώλεια ύψους, όπου τα οστά της σπονδυλικής στήλης έχουν γίνει συμπιεστεί ή παραμορφωθεί εξαιτίας μικροκαταγμάτων. 
Πώς γίνεται η διάγνωση; Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι πιθανό να διαγνωστεί αρχικά διερευνώντας τα προβλήματα που αναφέρει το παιδί και το κάνουν να υποφέρει. Για παράδειγμα μπορεί να βρεθεί οστεοπόρωση από τις ακτινογραφίες που συνέστησε ο γιατρός για να ερευνήσει τον πόνο ή ένα κάταγμα που έχει συμβεί αναίτια (και όχι ως αποτέλεσμα τραυματισμού), ή εξετάζοντας τους λόγους για τους οποίους ένα παιδί έχει δυσκολία στο περπάτημα.
Μόλις σε ένα παιδί έχει διαγνωστεί με οστεοπόρωση, θα πρέπει να γίνουν πιο εξειδικευμένες εξετάσεις που περιλαμβάνουν:

  • Aκτινογραφίες για την εξέταση του σκελετού για κατάγματα. 
  • Μετρήσεις της βιταμίνης D, του ασβεστίου ορού, της αλκαλικής φωσφατάσης (ενός ενζύμου που εμπλέκεται στην εναπόθεση ασβεστίου στα οστά) και των ορμονών του θυρεοειδούς και των παραθυρεοειδών αδένων. Η απορρόφηση ασβεστίου από τον οργανισμό μπορεί να επηρεαστεί σε περίπτωση που τα επίπεδα των ορμονών αυτών είναι ανεβασμένα.
  • Οστική πυκνότητα, μερικές φορές ολόκληρου του σώματος ή μιας συγκεκριμένης περιοχής, όπως η σπονδυλική στήλη, για να εκτιμηθεί ο βαθμός της οστικής απώλειας. 
  • Μερικές φορές οι άλλοι τύποι σάρωσης που χρησιμοποιούνται, όπως η ποσοτική αξονική τομογραφία (QCT ή CT). 
  • Επίσης μπορεί να γίνει Οστική βιοψία, για να εξετάστει η εσωτερική δομή του οστού με περισσότερες λεπτομέρειες. 

Η μέτρηση της οστικής πυκνότητας στα παιδιά

Η μέθοδος μέτρησης της οστικής μάζας στα παιδιά δεν θεωρείται απολύτως αξιόπιστη. Τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται στους ενήλικες για τον προσδιορισμό της οστικής πυκνότητας μπορεί να υποτιμήσουν σημαντικά την τιμή της στα παιδιά στα οποία τα οστά είναι φυσιολογικά λιγότερο πυκνά. Επιπλέον, ιδανικά, η οστική πυκνότητα κάθε παιδιού πρέπει να συγκρίνεται με την αντίστοιχη ενός υγιούς παιδιού της ίδιας ηλικίας αλλά και του ίδιου φύλου και βαθμού σκελετικής ωρίμανσης, δηλαδή με δεδομένα που δεν είναι άμεσα διαθέσιμα προς το παρόν. Σε όλα τα μηχανήματα η οστική πυκνότητα μετράται από 20 ετών και πάνω.  

 Στην χώρα μας (δημοσίευση ΟΣΤΟΥΝ, 1992) το MEDLAB IAΤΡΙΚΟ ΙΣΤΙΤΟΥΤΟ ανέπτυξε με ειδική μεθοδολογία, μια βάση δεδομένων, όπου μπορούν να εξεταστεί η οστική πυκνότητα παιδιών από ηλικία 5 ετών και πάνω. Έτσι μπορεί έγκαιρα να εντοπιστεί οστεοπόρωση στα παιδιά και μάλιστα να παρακολουθηθεί η θεραπευτική εξέλιξη. Η εξέταση είναι ανώδυνη και ακίνδυνη.

Ποια θα είναι η θεραπεία; Η θεραπεία της οστεοπόρωσης στην παιδική ηλικία εξαρτάται από την σοβαρότητα της κάθε περίπτωσης και από την ανταπόκριση στην θεραπευτική αγωγή. 

Διατροφή
Τα παιδιά με οστεοπόρωση θα πρέπει να εξασφαλίζουν μια ισορροπημένη, πλούσια σε ασβέστιο διατροφή και να μάθουν να κάνουν ασκήσεις φόρτισης.

Κάποια παιδιά μπορεί να χρειάζονται ειδικό φάρμακο για να αποτραπεί η επιδείνωσή τους.

Τέλος χρειάζονται επανειλημμένες εξετάσεις οστικής πυκνότητας για να παρακολουθείται η έκβαση της θεραπείας και της οστικής ανάπτυξης και αντοχής.

Η σωστή και έγκαιρη αντιμετώπιση της παιδικής οστεοπόρωσης μπορεί να βοηθήσει στην σκελετική ανάπτυξη του παιδιού χωρίς προβλήματα, στο ύψος και την ποιότητα του οστού.  

Έχει παρατηρηθεί σε ότι σε παιδιά με ιδιοπαθή οστεοπόρωση όπου δεν υπάρχει άλλη υποκείμενη αιτία, η προοπτική είναι αρκετά ενθαρρυντική. Φαίνεται ότι καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν επανακτά το παιδί την φυσιολογική οστική πυκνότητα μετά από μερικά χρόνια.

Τι είναι η οστεοπόρωση;
 Eπιπτώσεις, αιτίες, συμπτώματα, διάγνωση, θεραπεία, πρόληψη



των Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D. και Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D.medlabnews.gr iatrikanea

Η Παγκόσμια Ημέρα Οστεοπόρωσης εορτάζεται στις 20 Οκτωβρίου με σκοπό να ευαισθητοποιήσει όλο και πιο πολλούς για την έγκαιρη πρόληψη της νόσου.

Τι είναι η οστεοπόρωση;

Η οστεοπόρωση είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από χαμηλή οστική πυκνότητα και μέτρια ποιότητα οστού. Εξελίσσεται χωρίς συμπτώματα ή πόνους έως ότου προκύψει κάποιο κάταγμα, που εντοπίζεται συνήθως στο ισχίο, στην σπονδυλική στήλη, ή στον καρπό. Γι΄ αυτό χαρακτηρίζεται ως η σιωπηλή επιδημία της εποχής μας. Μπορεί να οδηγήσει σε πόνους, ανικανότητα και σε ορισμένες περιπτώσεις, στο θάνατο. Σε όλους μας παρατηρείται κάποια οστική απώλεια με το πέρασμα των χρόνων, αλλά δεν θα εμφανίσουμε όλοι οστεοπόρωση. Στην μέση ηλικία, η πιθανότητα για τις γυναίκες να εκδηλώσουν οστεοπόρωση μεγαλώνει, γιατί χάνουν την προστατευτική ιδιότητα των οιστρογόνων στα οστά, όμως η οστεοπόρωση μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία και στα δύο φύλα λόγω πολλών παραγόντων. Επομένως, είναι απαραίτητο να "χτίσουμε" γερά οστά κατά τη διάρκεια της ζωής μας και να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την οστική μάζα σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Ποια είναι η σημασία και οι επιπτώσεις της οστεοπόρωσης;

Η οστεοπόρωση αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας για δύο λόγους: Πρώτον, διότι είναι συχνή και δεύτερον, διότι συνεπάγεται σοβαρές επιπτώσεις στους ασθενείς και στις οικογένειές τους, στο σύστημα υγείας και στην εθνική οικονομία.
Η κύρια κλινική εκδήλωση της οστεοπόρωσης είναι τα κατάγματα χαμηλής ενέργειας, δηλ. τα κατάγματα που συμβαίνουν μετά από ελαφρού βαθμού τραυματισμό, όπως είναι π.χ. η πτώση από την όρθια θέση. Περίπου στο 40% των περιπτώσεων τα οστεοπορωτικά κατάγματα αφορούν τους σπονδύλους, 20% τον αυχένα του μηριαίου οστού, 20%  την κερκίδα και 20% διάφορα άλλα οστά. Αν και η οστεοπόρωση γενικά θεωρείται ως πάθηση των γυναικών, ωστόσο, όπως ήδη αναφέρθηκε παραπάνω, η οστεοπόρωση προσβάλλει και τους άνδρες. Έχει μάλιστα διαπιστωθεί ότι το 30% των οστεοπορωτικών καταγμάτων του αυχένα του μηριαίου οστού και το 20% των οστεοπορωτικών καταγμάτων των σπονδύλων συμβαίνουν στους άνδρες.




Ο κίνδυνος των καταγμάτων του ισχίου, των σπονδύλων αλλά και της κερκίδας αυξάνει με την πρόοδο της ηλικίας τόσο στις γυναίκες, όσο και στους άνδρες. Έχει μάλιστα υπολογιστεί ότι ο κίνδυνος οστεοπορωτικού κατάγματος στις γυναίκες ηλικίας 50 ετών και πάνω είναι 40-50% και στους άνδρες 15-20%.
Οι δυσμενείς επιπτώσεις της οστεοπόρωσης στους ασθενείς και στις οικογένειές τους, στο σύστημα υγείας και στην εθνική οικονομία οφείλονται στα κατάγματα. 

Ενδεικτικά αναφέρονται μερικές μόνο από τις επιπτώσεις αυτές:
•   Η θνησιμότητα στους ασθενείς με κατάγματα του ισχίου και με κλινικώς συμπτωματικά κατάγματα σπονδύλων είναι σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη που παρατηρείται σε άτομα του ίδιου φύλου και της ίδιας ηλικίας στο γενικό πληθυσμό. Για παράδειγμα, μέσα στον πρώτο χρόνο μετά από το κάταγμα περίπου 20% των ασθενών με κάταγμα του ισχίου και 25% των ασθενών με κάταγμα σπονδύλων πεθαίνουν.
•   Ένα χρόνο μετά από κάταγμα του ισχίου μόνο το 50% των ασθενών μπορούν να εκτελούν χωρίς βοήθεια τις συνήθεις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής. 
•   Σε ετήσια βάση ο αριθμός των ημερών νοσοκομειακής νοσηλείας για τους ασθενείς με οστεοπορωτικά κατάγματα είναι σημαντικά μεγαλύτερος από τον αριθμό των ημερών νοσοκομειακής νοσηλείας  που χρειάζεται για τους ασθενείς με αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή σακχαρώδη διαβήτη ή έμφραγμα του μυοκαρδίου ή καρκίνο του μαστού.

Εξάλλου, το 2000 στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 15 τότε κρατών-μελών (συνολικός πληθυσμός 379.000.000 άνθρωποι)υπολογίστηκε ότι συνέβησαν 3,79 εκατομμύρια οστεοπορωτικά κατάγματα και ότι το άμεσο κόστος των καταγμάτων αυτών (δαπάνες νοσηλείας, χειρουργικών επεμβάσεων και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης) ήταν περίπου 32 δισεκατομμύρια Ευρώ.
  

Ποιες είναι οι αιτίες και πώς αναπτύσσεται η οστεοπόρωση;

Δύο είναι οι παράγοντες που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της οστεοπόρωσης:
•   Το χαμηλό επίπεδο της κορυφαίας οστικής μάζας που αποκτά ένα άτομο στην ηλικία των 25 περίπου ετών
•   Η αυξημένη οστική απώλεια που μπορεί να συμβεί μετά την ηλικία των 45-50 ετών
Το ποσό της οστικής μάζας, που έχει ένα άτομο σε οποιαδήποτε ηλικία, είναι αποτέλεσμα δύο βασικών και αλληλένδετων κυτταρικών λειτουργιών, που πραγματοποιούνται συνεχώς μέσα στα οστά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, στα πλαίσια της λεγόμενης οστικής ανακατασκευής. Οι λειτουργίες αυτές είναι, πρώτον, η οστική απορρόφηση που προηγείται και δεύτερον, η οστική παραγωγή που ακολουθεί. Η οστική απορρόφηση γίνεται από τα κύτταρα που λέγονται οστεοκλάστες και η οστική παραγωγή γίνεται από τα κύτταρα που λέγονται οστεοβλάστες.
Φυσιολογικά, μέχρι την ηλικία περίπου των 25 ετών η οστική παραγωγή είναι μεγαλύτερη από την οστική απορρόφηση και έτσι η οστική μάζα αυξάνει συνεχώς, και μάλιστα πιο πολύ στους άνδρες από ότι στις γυναίκες, για να φθάσει στην ηλικία αυτή των 25 ετών στο μέγιστο επίπεδό της, που είναι γνωστό ως κορυφαία οστική μάζα. Κατά τα επόμενα 20 περίπου χρόνια η οστική απορρόφηση είναι ίση με την οστική παραγωγή τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες και επομένως η οστική μάζα παραμένει σταθερή. Μετά την ηλικία όμως των 45 ετών η εικόνα αρχίζει να αναστρέφεται. Η οστική απορρόφηση δηλ. γίνεται μεγαλύτερη από την οστική παραγωγή και  μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό στις γυναίκες από ότι στους άνδρες λόγω της μειωμένης παραγωγής των οιστρογόνων και τελικά της εγκατάστασης της εμμηνόπαυσης περί την ηλικία περίπου των 50 ετών. Έτσι το αποτέλεσμα είναι μια “φυσιολογική” οστική απώλεια.


Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη οστεοπόρωσης;

Κληρονομικό ή Ατομικό Ιστορικό
-οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης
-προχωρημένη ηλικία
-φύλο(θήλυ)
-πρώιμη εμμηνόπαυση

-περισσότερες από 3 εγκυμοσύνες

-μη θηλασμός
-θηλασμός διάρκειας μεγαλύτερης του 6μήνου
-ατοκία
-λεπτοφυής κατασκευή

-ωχρή χροιά δέρματος
-ξανθά μαλλιά
-γαλανά μάτια

Τρόπος ζωής
-χαμηλή λήψη ασβεστίου (μικρότερη από 1000mg ημερησίως)
-μειωμένη φυσική δραστηριότητα
-κάπνισμα
-υπερβολική χρήση αλκοόλ

-καφές (περισσότερο από 5 κούπες την ημέρα)
-υψηλή λήψη φυτικών ινών
-μειωμένη έκθεση στον ήλιο
Δευτερογενώς με άλλη πάθηση ή λήψη φαρμάκων
-γαστρεντερικές παθήσεις
-χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
-υπερθυρεοειδισμός

-σακχαρώδης διαβήτης (ινσουλινοεξαρτώμενος)

-χρόνια λήψη κορτικοστεροειδών

-χρόνια λήψη αντιόξινων 

-αντιεπιληπτικά φάρμακα

-ηπαρίνη
-νευρογενής ανορεξία ή βουλιμία

Ποια είναι τα συμπτώματα της οστεοπόρωσης;

Η οστεοπόρωση είναι μια σιωπηρή νόσος, δεν παρουσιάζει δηλ. συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι περνάνε αρκετά χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων η οστεοπόρωση συνεχώς χειροτερεύει από πλευράς απώλειας οστικής μάζας και διαταραχής της μικροαρχιτεκτονικής δομής των οστών, μέχρι να εμφανιστεί το πρώτο της σύμπτωμα, που είναι το κάταγμα. Η οστεοπόρωση είναι νόσος όλων των οστών και γι’ αυτό κατάγματα μπορεί να συμβούν σε διάφορες θέσεις του σκελετού, αλλά συνήθως συμβαίνουν στους σπονδύλους, στον αυχένα του μηριαίου οστού και στο αντιβράχιο. Πιο συγκεκριμένα, περίπου 40% των οστεοπορωτικών καταγμάτων αφορούν τη σπονδυλική στήλη, 20% τον  αυχένα του μηριαίου οστού, 20% το αντιβράχιο και 20% διάφορα άλλα οστά. Τα κατάγματα του αυχένα του μηριαίου οστού και του αντιβραχίου συμβαίνουν πάντοτε μετά από έναν ελαφρό τραυματισμό, όπως είναι π.χ. η πτώση από την όρθια θέση, ενώ συνοδεύονται πάντοτε από πόνο. Αντίθετα, τα σπονδυλικά κατάγματα συμβαίνουν συχνά χωρίς να προηγηθεί τραυματισμός και αρκετές φορές δεν συνοδεύονται από πόνο στη ράχη ή στη μέση. Απώλεια ύψους και κύφωση αποτελούν όψιμες εκδηλώσεις της οστεοπόρωσης και οφείλονται σε σπονδυλικά κατάγματα.


Πώς γίνεται η διάγνωση της οστεοπόρωσης;

Η μόνη εξέταση που επιτρέπει να ορίσουμε το βαθμό της αντοχής του οστού είναι η μέτρηση της οστικής πυκνότητος (ΒΜD). Aυτή η εξέταση είναι εντελώς ανώδυνη και ακίνδυνη, δεν χρειάζεται για να γίνει καμιά απολύτως προετοιμασία και μπορεί να γίνει ακόμα σε παιδιά αλλά και σε εγκύους.

Πώς γίνεται η μέτρηση της οστικής πυκνότητος;

Η οστεοπόρωση ελέγχεται με ειδικά μηχανήματα εντελώς ανώδυνα και ακίνδυνα. Η μέτρηση οστικής πυκνότητος πρέπει να γίνει σε όσο γίνεται μικρότερη ηλικία προκειμένου να αποκαλυφθεί αν υπάρχει πρόβλημα και σε τι βαθμό. Αν η εξέταση γίνει σε ηλικία που ο σκελετός αναπτύσσεται τότε η όποια παρέμβαση είναι καθοριστική και αποτελεσματική. Αν πάλι σε μεγαλύτερη ηλικία και κυρίως στην εμμηνόπαυση διαπιστωθεί πρόβλημα τότε το αποτέλεσμα συμβάλει στο να μην επιδεινωθεί η νόσος και σε ένα ποσοστό ασθενών να σταθεροποιηθεί και να αυξηθεί. 

Αρκεί η μέτρηση οστικής πυκνότητος να δείξει αν έχουμε οστεοπόρωση;

Αν δεν υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα ναι. Αλλά όταν υπάρχει νόσος που αλλάζει τον μεταβολισμό μας (εμμηνόπαυση, θυρεοειδής, διαβήτης κλπ) θα πρέπει να γίνει ειδικός έλεγχος για να εκτιμηθεί το μέγεθος του προβλήματος. Σε αυτές τις περιπτώσεις η εξέταση οστικής πυκνότητος πρέπει να γίνεται μία φορά τον χρόνο.

Στην χώρα μας από το 1992 το Μedlab Ιατρικό Ινστιτούτο ανέπτυξε πίνακες με τις ελληνικές φυσιολογικές τιμές που απαιτούνται στην διάγνωση της οστεοπόρωσης για την Ελλάδα,  σε συνάρτηση με τους παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης οστεοπόρωσης. Επίσης αξιοποιώντας την προηγμένη τεχνολογία μπόρεσε να μετατρέψει τα αποτελέσματα στα Ελληνικά με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι απόλυτα κατανοητά από τον γιατρό αλλά και από τον ασθενή.

Πόσο σημαντικό είναι τα αποτελέσματα να δίνονται με τις Ελληνικές φυσιολογικές τιμές;

Η φυσιολογική οστική πυκνότητα μεταβάλλεται από χώρα σε χώρα, σημαντικά. Από ερευνητική μελέτη που έγινε στο ΜΕDLAΒ βρέθηκε ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στις φυσιολογικές τιμές των Αμερικανών και των Ελλήνων. Αυτό σημαίνει ότι μία Ελληνίδα που εξετάζεται σε κάποιο από τα μηχανήματα που υπάρχουν στην Ελλάδα επειδή αναφέρουν μόνο τις Αμερικανικές φυσιολογικές τιμές, μπορεί να βρεθεί ότι έχει οστεοπόρωση, ενώ κανονικά με βάση τις Ελληνικές δεν έχει. 

Τι είναι οι βιοχημικές εξετάσεις για την οστεοπόρωση;



Επειδή η οστική πυκνότητα είναι μια στατική εξέταση (σαν την ζυγαριά που δείχνει το βάρος μας αλλά δεν μας λέει γιατί πήραμε κιλά και τι πρέπει να κάνουμε για να τα χάσουμε), είναι απαραίτητο η εξέταση να συνοδεύεται και από ειδικές εξετάσεις αίματος και ούρων όπου μπορούμε να βγάλουμε με την βοήθεια ειδικών υπολογιστών, το ποσοστό της ετήσιας οστικής απώλειας. Γνωρίζοντας και αυτή την παράμετρο, μπορούμε να αντιληφθούμε αν οργανισμός χάνει και με τι ρυθμό συστατικά των οστών, την αιτία που συμβαίνει το γεγονός και φυσικά να οδηγηθούμε στην καταλληλότερη θεραπεία.

Υπάρχει θεραπεία για την οστεοπόρωση;



Η θεραπεία της οστεοπόρωσης δεν μπορεί να πετύχει πλήρη αναπλήρωση της οστικής μάζας, που έχει ήδη χαθεί, ούτε αποκατάσταση της διαταραγμένης μικροαρχιτεκτονικής δομής των οστών και φυσικά δεν μπορεί να αναιρέσει τις σοβαρές συνέπειες των οστεοπορωτικών καταγμάτων, που μπορεί να έχουν ήδη συμβεί. Όλα αυτά βέβαια υπογραμμίζουν τη μεγάλη σημασία της πρωτογενούς κυρίως αλλά και της δευτερογενούς πρόληψης της νόσου.

Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί ότι σήμερα υπάρχουν θεραπευτικές δυνατότητες για την οστεοπόρωση και ότι με την κατάλληλη εφαρμογή τους μπορεί να επιτευχθούν:


•   Αναστολή περαιτέρω οστικής απώλειας
•   Σημαντική αύξηση της οστικής μάζας
•   Σημαντική μείωση του κινδύνου καταγμάτων

Σήμερα υπάρχουν πολλά φάρμακα για την θεραπεία της οστεοπόρωσης τα οποία είτε αυξάνουν την οστική παραγωγή είτε αναστέλλουν την οστική απορρόφηση. Τα κυριότερα είναι:

•   Ασβέστιο
•   Βιταμίνη D
•   Διφωσφονικά
•   Παραθορμόνη
•   Εκλεκτικοί τροποποιητές των υποδοχέων των οιστρογόνων
•   Ρανελικό Στρόντιο
•   Καλσιτονίνη
•   Δενοσουμάμπη
•   Οιστρογόνα


Η επιλογή της κατάλληλης αγωγής εξαρτάται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ασθενή. 

Είναι αυτονόητο ότι το θεραπευτικό πρόγραμμα, που θα εφαρμοστεί σε ένα συγκεκριμένο ασθενή με οστεοπόρωση, δηλ. ποιο φάρμακο από τα παραπάνω θα χρησιμοποιηθεί και αν το φάρμακο αυτό θα συνδυαστεί ή όχι και με ασβέστιο ή/και βιταμίνη D, καθορίζεται από το θεράποντα γιατρό με βάση τα κλινικά δεδομένα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου ασθενούς.


Πρόληψη της οστεοπόρωσης από την παιδική ηλικία


O σκελετός του ανθρώπου αναπτύσσεται μέχρι την ηλικία των 25 ετών περίπου. Στη διάρκεια αυτή δημιουργείται η μέγιστη οστική πυκνότητα που αποκτά κανείς στην ζωή του. Άρα, είναι πολύ σημαντικό η πρόληψη της οστεοπόρωσης να γίνεται από την ηλικία των 15 ετών περίπου. Από μελέτη που έγινε, στο ΜΕDLAB, σε παιδιά ηλικίας 15-25 ετών, το 40% από αυτά είχαν χαμηλότερη οστική πυκνότητα σε σχέση με φυσιολογικά παιδιά αντίστοιχης ηλικίας. Τα παιδιά αυτά, έχοντας χαμηλή κορυφαία οστική πυκνότητα, θα έχουν πολύ αυξημένο κίνδυνο δημιουργίας κατάγματος σε μεγαλύτερες ηλικίες. Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητο να ελέγχεται η πιθανότητα οστεοπενίας από νωρίς και να αντιμετωπίζονται οι λόγοι που την προκάλεσαν κάνοντας από τώρα, μία μέτρηση οστικής πυκνότητος σπονδυλικής στήλης.

Στην πρωτογενή πρόληψη της οστεοπόρωσης εφαρμόζονται μέτρα που έχουν ως στόχο την εξουδετέρωση των τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου, ώστε να μην επιτραπεί η ανάπτυξη της νόσου. Στους στόχους της πρωτογενούς πρόληψης περιλαμβάνονται:

- Η απόκτηση του μέγιστου δυνατού επιπέδου της κορυφαίας οστικής μάζας μέχρι την ηλικία των 25 ετών και η διατήρησή της κατά την ηλικιακή περίοδο των 25-45 ετών.
- Η ελαχιστοποίηση της οστικής απώλειας μετά την ηλικία των 45 ετών.
Για την επίτευξη των στόχων αυτών θα πρέπει, λαμβάνοντας υπόψη τους τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου για την οστεοπόρωση αλλά και τους μηχανισμούς με τους οποίους αναπτύσσεται η νόσος, η στρατηγική για την πρωτογενή πρόληψη της οστεοπόρωσης να εφαρμόζεται σε ευρεία κλίμακα, να αρχίζει από την παιδική και εφηβική ηλικία και να περιλαμβάνει:

- Καθημερινή λήψη με την τροφή της απαραίτητης ανάλογα με το φύλο και την ηλικία ποσότητας ασβεστίου και βιταμίνης D.
- Πρόγραμμα σωματικής άσκησης
- Ρύθμιση της ανεπάρκειας των οιστρογόνων σε περιπτώσεις πρόωρης εμμηνόπαυσης ή παρατεινόμενης αμηνόρροιας
- Διατήρηση κανονικού σωματικού βάρους
- Όχι κάπνισμα
- Όχι μεγάλη κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών
- Σε παθήσεις που επιβάλλεται η λήψη κορτιζόνης, θα πρέπει με βάση τις οδηγίες του θεράποντος γιατρού το φάρμακο αυτό να λαμβάνεται, αν είναι επιτρεπτό, στη μικρότερη δυνατή δόση και πάντως όχι πάνω από τα 7,5 mg πρεδνιζολόνης ημερησίως. Αν χρειάζεται μεγαλύτερη δόση, τότε θα πρέπει να λαμβάνεται παράλληλα ασβέστιο και βιταμίνη D με βάση τις οδηγίες του θεράποντος γιατρού. 

Επιπλέον, με βάση τα αποτελέσματα της μέτρησης της οστικής πυκνότητας ο θεράπων γιατρός θα κρίνει αν στα παραπάνω προληπτικά μέτρα χρειάζεται και η προσθήκη αντιοστεοπορωτικών φαρμάκων που αναστέλλουν την οστική απορρόφηση.

Οι ημερήσιες ανάγκες σε ασβέστιο έχουν υπολογιστεί ότι είναι περίπου 1 γραμμάριο για παιδιά μέχρι 10 ετών και για άνδρες μέχρι 65 ετών, ενώ είναι περίπου 1,5 γραμμάρια για εφήβους, γυναίκες όλων των ηλικιών και άνδρες άνω των 65 ετών. 

Οι ημερήσιες ανάγκες σε βιταμίνη D είναι 400-800 διεθνείς μονάδες. Το ασβέστιο λαμβάνεται κυρίως με τα γαλακτοκομικά προϊόντα. 
Επομένως, είναι χρήσιμο να αναφερθεί η περιεκτικότητα σε ασβέστιο ανά κιλό γαλακτοκομικού προϊόντος: Γάλα αγελάδας 1,2 γραμ. ανά κιλό, γάλα πρόβειο 2,1 γραμ., γιαούρτι 1,7 γραμ., τυρί φέτα 5 γραμ. και τυρί κίτρινο 10-12 γραμμάρια ανά κιλό. 
Εκτός από τα γαλακτοκομικά προϊόντα καλές πηγές ασβεστίου είναι τα ψάρια και τα μεταλλικά νερά, ενώ η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, τα εμπλουτισμένα σε βιταμίνη D γαλακτοκομικά προϊόντα και τα παχιά ψάρια αποτελούν καλές πηγές βιταμίνης D.

Το πρόγραμμα σωματικής άσκησης θα πρέπει να εφαρμόζεται συστηματικά για 3-4 ώρες κάθε εβδομάδα και να περιλαμβάνει ασκήσεις που εκτελούνται υπό την επίδραση της βαρύτητας. Τέτοιες ασκήσεις είναι π.χ. το περπάτημα, το ελεγχόμενο τρέξιμο, το τένις, το ανεβοκατέβασμα σκάλας και ο χορός.

Πόνος στη μέση, οσφυαλγία με το τέλος του καλοκαιριού. Οι σωστές ασκήσεις για τον πόνο της μέσης


Η καλοκαιρινή χαλάρωση από την καθημερινή ρουτίνα,  το κουβάλημα αποσκευών, πολλές φορές με αρκετό βάρος, δουλειές του σπιτιού και τακτοποίηση πραγμάτων με την ευκαιρία της άδειας, σε συνδυασμό με την διακοπή του γυμναστηρίου που μπορεί να πηγαίνατε τον χειμώνα, φέρνει πόνους στην μέση.

Όπως καταλαβαίνετε μετά από κάποια καταπόνηση της μέσης, οι πόνοι αυτοί ερμηνεύονται εύκολα. Η μέση (οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης) αποτελείται από οστά (που ονομάζονται σπόνδυλοι), αρθρώσεις, μύες, συνδέσμους και δίσκους. Ο πόνος στη μέση μπορεί να προκληθεί από βλάβη σε ένα ή περισσότερα από αυτά τα στοιχεία. Για παράδειγμα, ο σπασμός στους μύες της μέσης, είναι ένα συχνό αίτιο πόνου στη μέση.

Η οσφυαλγία έχει πολλές και διαφορετικές αιτίες. Μεταξύ αυτών είναι και η φυσιολογική φθορά που έρχεται με τα χρόνια. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διατηρούμε τη μέση μας υγιή και δυνατή.

 Όμως δεν είναι φυσιολογικός ο έντονος πόνος σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις όταν μεταφέρετε ψώνια, ούτε η δυσκολία ή τα ενοχλήματα όταν προσπαθείτε να μπείτε σε ένα χαμηλό αυτοκίνητο ή να σηκωθείτε από την καρέκλα. Αυτά τα προβλήματα είτε οφείλονται στο ότι κάνετε καθιστική ζωή είτε σε έναν τραυματισμό.

Δεν είναι φυσιολογικός ο πόνος στις αρθρώσεις που σας ξυπνάει στη μέση της νύχτας, το να μην μπορείτε να γυρίσετε καθόλου τον αυχένα σας, το να αποφεύγετε τις χαμηλές καρέκλες και τους καναπέδες επειδή πονάνε τα γόνατα, το ισχίο ή η μέση σας, και ο έντονος πόνος στις αρθρώσεις ή στη μέση μετά το περπάτημα. Επίσης δεν είναι φυσιολογικός ο πόνος στις αρθρώσεις που σας ξυπνάει στη μέση της νύχτας, το να μην μπορείτε να γυρίσετε καθόλου τον αυχένα σας, το να αποφεύγετε τις χαμηλές καρέκλες και τους καναπέδες επειδή πονάνε τα γόνατα, το ισχίο ή η μέση σας, και ο έντονος πόνος στις αρθρώσεις ή στη μέση μετά το περπάτημα.

Ο πόνος στη μέση (οσφυαλγία) είναι ένα πολύ κοινό σύμπτωμα. Το πιο συχνό αίτιο είναι η μυϊκή καταπόνηση, σε συνδυασμό με την έλλειψη φυσικής κατάστασης. Η ξεκούραση για 2-3 ημέρες και ενδεχομένως ήπια παυσίπονα μπορούν να λύσουν το πρόβλημα.
Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, το αίτιο είναι πιο σοβαρό : μια δισκοκήλη (κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου), η σπονδυλολίσθηση, ένα κάταγμα ή ένας όγκος.

Το κύριο σύμπτωμα της οσφυαλγίας είναι, προφανώς, ο πόνος, που μπορεί να εντοπίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή της πλάτης.
Συχνά προκαλείται από ένα τράβηγμα των μυών ή των συνδέσμων και παρουσιάζεται συνήθως ξαφνικά, με αφορμή έναν τραυματισμό.
Πρόκειται για το λεγόμενο λουμπάγκο. Ο πόνος μπορεί να είναι συνεχής και κάποιες φορές, να μειώνεται με την αλλαγή στάσης ή την πραγματοποίηση ελαφριάς σωματικής άσκησης. Αντίθετα, η έντονη άσκηση πρέπει να αποφεύγεται, καθώς επιδεινώνει τα συμπτώματα.
Όταν ο πόνος προκαλείται από τη συμπίεση μιας από τις νευρικές ρίζες που εξέρχονται από το σπονδυλικό σωλήνα, τείνει να αντανακλά στην περιοχή στην οποία καταλήγει το νεύρο αυτό. Έτσι, στην περίπτωση του σπονδυλικού σωλήνα, ο πόνος αντανακλά στο κάτω μέλος της πληγείσας πλευράς.
Ο πόνος στη μέση θεωρείται επικίνδυνος όταν συνυπάρχει με πόνο, μούδιασμα, αδυναμία στο πόδι, πρόβλημα στην ούρηση κ.ο.κ.
Η αντιμετώπιση ενός πόνου στη μέση ξεκινάει από ένα λεπτομερές ιστορικό (πότε άρχισε ο πόνος, πόσο διαρκεί, που αντανακλά, τι τον επιδεινώνει κλπ) και ακολουθεί η φυσική εξέταση. Πρέπει εκτός των άλλων να διερευνηθούν και άλλα σημεία του σώματος που μπορεί να προκαλέσουν πόνο που μοιάζει με τον πόνο στη μέση, όπως οι νεφροί και η κοιλιά. Αν κριθεί αναγκαίο θα ζητηθούν εξετάσεις όπως απλές ακτινογραφίες αλλά και μαγνητική τομογραφία.
Η συντηρητική θεραπεία (ξεκούραση, φάρμακα, φυσικοθεραπεία) συνήθως αρκεί. Στην περίπτωση της οσφυαλγίας πρέπει να αποφεύγονται οι κινήσεις που επιβαρύνουν τη σπονδυλική στήλη: ενδείκνυται η ανάπαυση στο κρεβάτι, που, ωστόσο, δε θα έπρεπε να διαρκεί περισσότερο από δύο μέρες.

 Χρήσιμη είναι η λήψη αντιφλεγμονωδών/ αναλγητικών και μυοχαλαρωτικών φαρμάκων, βάσει ιατρικής συνταγής, ενώ και η εφαρμογή ζεστών επιθεμάτων μπορεί να ανακουφίσει από τον πόνο.
Από τη στιγμή που ο πόνος αρχίσει να εξασθενεί, συνιστάται η ήπια φυσική άσκηση και η εκτέλεση ασκήσεων ενδυνάμωσης και διάτασης της ράχης.
Επίσης, αποτελεσματικές για τη θεραπεία της οξείας οσφυαλγίας μπορούν να αποδειχτούν οι φυσιοθεραπείες.
Σε σπάνιες περιπτώσεις χρειάζεται ειδική χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη.

Πώς μπορεί να προληφθεί ο πόνος της μέσης;

Η βελτίωση της φυσικής κατάστασης και η υιοθέτηση ορισμένων μέτρων βοηθούν στην πρόληψη του πόνου της μέσης: σημαντική είναι η πραγματοποίηση μιας τακτικής αερόβιας άσκησης (πολύ καλό κάνει, για παράδειγμα, το κολύμπι, όπως μπορεί να είναι χρήσιμο και το περπάτημα).
Η άσκηση βοηθά στην αύξηση της δύναμης και της αντίστασης της μέσης. Σημαντικός είναι, επίσης, ο έλεγχος του σωματικού βάρους και η μείωσή του, εάν κρίνεται απαραίτητο, καθώς και η πραγματοποίηση ασκήσεων ενδυνάμωσης και διάτασης των κοιλιακών μυών, των γλουτιαίων και των ραχιαίων.

Οι σωστές ασκήσεις για τον πόνο της μέσης


Μυϊκή ενδυνάμωση: Οποιαδήποτε άσκηση που γυμνάζει τους μύες της μέσης και γενικά όλους τους μύες που στηρίζουν τη σπονδυλική στήλη, με όργανα ή χωρίς όργανα, είναι το πρώτο και σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να κάνουμε. Ασκήσεις για τους κοιλιακούς και τους ραχιαίους, για την πλάτη και τους γλουτούς, μας βοηθούν πολύ στη διατήρηση της σωστής στάσης του σώματός μας.

Ευλυγισία: Άτομα με ευλύγιστη μέση, με καλά «τεντωμένους» μύες είναι λιγότερο επιρρεπείς σε τραυματισμούς και εμφανίζουν σπανιότερα προβλήματα στη μέση τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Το Stretching – οι διατατικές ασκήσεις, η yoga, το pilates, μας βοηθούν να αποκτήσουμε την ευλυγισία που είναι ένα πολύτιμο συστατικό της πρόληψης αλλά και της θεραπείας για καθέναν.

Αεροβικές ασκήσεις: αυτές οι ασκήσεις κατά βάση είναι ασφαλείς για την πλάτη και τη μέση σας. Για παράδειγμα, το περπάτημα, ποδηλασία (στατικό ή κανονικό) και το κολύμπι ανήκουν στις ασκήσεις χαμηλού κινδύνου και υψηλής ωφέλειας, αρκεί πάντα να τηρούνται όλοι οι κανόνες ασφαλούς άσκησης και να λαμβάνετε τη σωστή στάση στο σώμα μας.

Άλλα σπορ και δραστηριότητες, όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τένις, γυμναστική, πολεμικές τέχνες, άρση βαρών, κωπηλασία, τρέξιμο, αεροβικός χορός, μπαλέτο περιλαμβάνονται στις ασκήσεις με σχετικά υψηλό κίνδυνο για την οσφυϊκή χώρα, λόγω εντονότερης άσκησης και του μεγάλου εύρους κινήσεων που απαιτούνται.

Επίσης, σπορ που απαιτούν αφύσικες κινήσεις μελών του σώματος όπως το γκολφ, το μπόουλινγκ, η ιππασία, η ιστιοπλοΐα μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, πάντα σε σχέση με το επίπεδο της φυσικής κατάστασης που βρισκόμαστε.

Όταν κοιμάστε: γενικά συνιστάται ο ύπνος σε σκληρό στρώμα, αν και πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ένα στρώμα μέτριο-σκληρό. Αποφεύγετε τη χρήση πολύ υψηλών μαξιλαριών που μπορεί να οδηγήσουν σε υπερβολική κάμψη του λαιμού. Είναι προτιμότερο να κοιμόμαστε στο πλάι, με τα δυο χέρια μπροστά και τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα. Αποφεύγετε να κοιμόμαστε με τα χέρια σας τεντωμένα πάνω από το κεφάλι.

Διαβάστε επίσης
Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων