Πόση ακτινοβολία δέχεται ο ασθενής από τις ιατρικές εξετάσεις; Τι επιτρέπεται για εγκύους και παιδιά;

του Ξενοφώντα  Τσούκαλη, M.D., ακτινολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Η ακτινοβολία είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται στην ενέργεια που μπορεί να ταξιδέψει μέσω του περιβάλλοντος. Οι ακτινογραφίες (ιατρική ακτινοβολία) είναι ένα είδος ακτινοβολίας που μπορεί να περάσει μέσα από το ανθρώπινο σώμα. Αυτό επιτρέπει τη χρήση της ακτινοβολίας για ιατρικούς σκοπούς. Άλλου είδους ακτινοβολίες που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή είναι το ορατό φως, το υπεριώδες φως, τα μικροκύματα, τα ραδιοκύματα και η ακτινοβολία στο περιβάλλον.

Αυτή η ακτινοβολία του περιβάλλοντος προέρχεται από τον ήλιο, το έδαφος, τα κτίρια, τα τρόφιμα, το νερό, τον αέρα που αναπνέουμε, ακόμα και από το σώμα μας. Η φυσική ή «περιβαλλοντική» ακτινοβολία μας περιβάλλει καθημερινά.

Η ακτινοβολία έχει δύο πολύ διαφορετικές χρήσεις στην ιατρική.

Α. Αγωγή μέσω Ακτινοβολίας - χρησιμοποιούνται υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας για να εξολοθρευτούν καρκινογόνα κύτταρα, π.χ. του καρκίνου του μαστού ή του προστάτη.


Β. Ιατρική Απεικόνιση - περιέχει χαμηλότερα επίπεδα ακτινοβολίας.

Οι διαδικασίες Ιατρικής Απεικόνισης παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για την υγεία σας και παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάγνωση.

Οι πρόοδοι που έχουν σημειωθεί στην ιατρική τεχνολογία έχουν δώσει στους γιατρούς πρόσβαση σε μια ευρύτερη ποικιλία εξετάσεων ιατρικής απεικόνισης από ποτέ, που τους βοηθούν με τη διάγνωση, διαχείριση και θεραπεία εσωτερικών παθήσεων.

Ποιοι είναι οι τύποι διαδικασιών Ιατρικής Απεικόνισης;

Ακτινογραφίες

Οι ακτινογραφίες είναι η πιο κοινή διαδικασία ιατρικής απεικόνισης. Χρησιμοποιούνται για να δούμε, για παράδειγμα, σπασμένα κόκαλα, το στήθος ή τα δόντια. Οι διαδικασίες αυτές χρησιμοποιούν πολύ μικρές ποσότητες ακτινοβολίας.

CT (Αξονική Τομογραφία)

Η Αξονική Τομογραφία είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που χρησιμοποιεί ακτινοβολία για την απεικόνιση του εσωτερικού του σώματός σας. Οι αξονικές τομογραφίες χρησιμοποιούν υψηλότερα επίπεδα ακτινοβολίας από τις ακτινογραφίες.

Ακτινοσκόπηση και Αγγειογραφία

Πρόκειται για μια σειρά ακτινογραφιών που απεικονίζουν το εσωτερικό του σώματός σας σε «πραγματικό χρόνο». Το ποσό της ακτινοβολίας στις διαδικασίες αυτές είναι συχνά το ίδιο με της Αξονικής Τομογραφίας.

Μαγνητική Τομογραφία (MRI) 
Η Μαγνητική Τομογραφία δεν χρησιμοποιεί ιατρικές ακτινοβολίες. Η Μαγνητική Τομογραφία είναι συχνά προτιμότερη για παιδιά και έγκυες γυναίκες (13 ως 40 εβδομάδες μόνο). Η Μαγνητική Τομογραφία δεν είναι κατάλληλη για όλες τις καταστάσεις.

Υπερηχογράφημα

Tο Υπερηχογράφημα δεν χρησιμοποιεί ιατρικές ακτινοβολίες. Το Υπερηχογράφημα είναι συχνά προτιμότερο για παιδιά και έγκυες γυναίκες. Το Υπερηχογράφημα δεν είναι κατάλληλο για όλες τις καταστάσεις.

Πυρηνική Ιατρική
Η Πυρηνική Ιατρική χρησιμοποιεί ένα ραδιενεργό υλικό (γίνεται με ένεση, κατάποση ή εισπνοή) για τις διαδικασίες.

Η ποσότητα ραδιενεργού υλικού στο σώμα σας πέφτει γρήγορα σε διάστημα μερικών ημερών. Το συνολικό ποσό της ακτινοβολίας είναι παρόμοιο με αυτό της ακτινοσκόπησης ή των διαδικασιών Αξονικής Τομογραφίας.

Οστική Πυκνότητα

Αυτή η εξέταση ονομάζεται μερικές φορές DEXA (Dual-Energy
X-ray Absorptiometry - Μέτρηση Απορρόφησης Ακτίνων Χ Διπλής Ενέργειας) ή BMD (Bone Mineral Density - Εξέταση Οστικής Πυκνότητας) και χρησιμοποιεί πολύ χαμηλές δόσεις ακτίνων Χ για τη μέτρηση της πυκνότητας των οστών.

Σε τι Διαφέρουν τα Υπερηχογραφήματα από τη Μαγνητική Τομογραφία (MRI);

Οι εξετάσεις αυτές δεν χρειάζονται ακτινοβολία για να μας δώσουν εσωτερικές εικόνες του σώματος. Τα υπερηχογραφήματα χρησιμοποιούν ηχητικά κύματα και το MRI χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία. Ωστόσο, και οι δύο αυτές τεχνολογίες έχουν περιορισμένες δυνατότητες, και επομένως μπορεί να απαιτούνται άλλες απεικονιστικές μέθοδοι.

ΟΦΕΛΗ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ

Η πιθανότητα κινδύνου από τις εξετάσεις ιατρικής απεικόνισης είναι μικρή, και αντισταθμίζεται κατά πολύ από τα οφέλη της επακριβούς διάγνωσης, εντοπισμού και θεραπείας της πάθησης.

Πόσο ασφαλείς είναι οι ακτίνες Χ;

Οι δόσεις της ακτινοβολίας που παρέχεται σε διαγνωστικές εξετάσεις είναι γενικά πολύ μικρές και σπανίως προκαλούν επιβλαβείς συνέπειες, όπως δερματικά εγκαύματα. Η αύξηση του κινδύνου καρκίνου από παρατεταμένες ή πολλαπλές εξετάσεις κατά τη διάρκεια της ζωής είναι ελάχιστη.

Σε πόση ακτινοβολία εκτίθενται οι άνθρωποι;

Κάθε δόση εξαρτάται από το είδος της εξέτασης, τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείται και την ηλικία, το φύλο, το μέγεθος και την ανατομία του σώματος του ασθενούς. 

Ασθενείς

Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη, πραγματοποιήθηκε μια αντιστοιχία μεταξύ των απεικονιστικών εξετάσεων και της ακτινοβολίας που δέχεται ο εξεταζόμενος.

Τα αποτελέσματα είναι τα παρακάτω:

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ // ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΜΕ Α/Α ΘΩΡΑΚΟΣ

1 ) Ακτινογραφία κοιλίας// 50-75

2 ) Ακτινογραφία ΟΜΣΣ // 65-120

3 ) Ακτινογραφία ΘΜΣΣ // 35-50

4 ) Βαριούχο γεύμα // 100

5 ) Βαριούχος υποκλυσμός // 350

6 ) Ενδοφλέβια ουρογραφία // 125

7 ) Περιεγχειρητική χολοαγγειογραφία // 65

8 ) Αποκατάσταση κατ. αυχ. μηριαίου // 45

9 ) Υπερηχογράφημα κοιλίας // 0

10 ) Αξονική τομογραφία εγκεφάλου //100

11 ) Αξονική τομογραφία θώρακος // 400

12 ) Αξονική τομογραφία ΟΜΣΣ // 175

13 ) Αξονική τομογραφία κοιλίας // 400

14 ) Ελικοειδής αξ. τομογραφία κοιλίας //300

15 ) Μαγνητική τομογραφία κοιλίας //0

16 ) Μαγνητική τομογραφία γόνατος //0

17 ) Μαγνητική τομογραφία ΣΣ //0

18 ) Αρτηριογραφία κάτω άκρου // 400

19 ) Αρτηριογραφία νεφρού // 80

20 ) Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς //50

21 ) Σπινθηρογράφημα  λευκοκυττάρων //150

*σε μια απλή ακτινογραφία θώρακος ο ασθενής λαμβάνει δόση 0,02mSv

Προσωπικό
Το ειδικευμένο προσωπικό καταβάλλει κάθε προσπάθεια να διατηρεί τη δόση όσο το δυνατόν χαμηλότερη φτάνει να έχει δραστικά αποτελέσματα.

Ακτινοβολία και Εγκυμοσύνη

Ένα έμβρυο είναι πιο ευαίσθητο στις ιατρικές ακτινοβολίες. Ωστόσο η ανωμαλία κατά τη γέννηση και ο κίνδυνος καρκίνου από την ιατρική ακτινοβολία είναι πολύ χαμηλά.

Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρετε στο προσωπικό ιατρικής απεικόνισης αν είστε ή αν νομίζετε ότι μπορεί να είστε έγκυος.

Αν είστε έγκυος ή υπάρχει πιθανότητα να είστε έγκυος, χρειάζεται να το πείτε στο γιατρό σας και στο προσωπικό ιατρικής απεικόνισης πριν κάνετε ακτινογραφία. Κι αυτό επειδή ένα αγέννητο μωρό είναι πιο ευαίσθητο στην ακτινοβολία από έναν ενήλικα.

Θα πρέπει να συζητήσετε με το γιατρό σας ή τον ακτινολόγο, αν η εξέταση μπορεί να αναβληθεί ή αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία (MRI) αντί για ακτινογραφία.

Τι γίνεται αν είναι απαραίτητη;

Σε μικρό αριθμό περιπτώσεων στις οποίες υπάρχει σαφές όφελος για τη μητέρα και το μωρό από τις πληροφορίες που μπορεί να δώσει μόνο μια ακτινογραφία, το προσωπικό ιατρικής απεικόνισης θα κάνει μεγάλη προσπάθεια να διατηρήσει τη δόση στο μωρό όσο το δυνατόν πιο χαμηλή.

Τι γίνεται με τα παιδιά;

Τα παιδιά είναι κι αυτά πιο ευαίσθητα στην ακτινοβολία από ό,τι οι ενήλικες. Κάθε πρόταση για διαγνωστική εξέταση ενός παιδιού αξιολογείται προσεκτικά για να προσδιοριστεί η ανάγκη. Όταν η εξέταση είναι απαραίτητη, το προσωπικό ιατρικής απεικόνισης καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να διατηρήσει τη δόση της ακτινοβολίας όσο το δυνατόν πιο χαμηλή.

Η κάθε δόση εξαρτάται από την ηλικία, το φύλο, το μέγεθος και το σχήμα του παιδιού και τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείται.

 ΠΗΓΗ: Radiation Risk of Medical Imaging for Adults and Children

Διαβάστε επίσης

Η Ψηφιακή Χαρτογράφηση Σπίλων αποτελεί το ΤΕΣΤ ΠΑΠ του δέρματος και η εξέταση γίνεται όλες τις εποχές του έτους και αφορά όλες τις ηλικίες.

Ποια η σημασία του υπερηχογραφήματος μαστού (στήθους) στην πρόληψη του καρκίνου και άλλων παθήσεων; Αντικαθιστά την μαστογραφία;

Λευχαιμία τι είναι; Ποιοι κινδυνεύουν; Υπάρχει θεραπεία; Πώς είναι η ζωή του αρρώστου μετά την ίαση

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr  iatrikanea

Οι λευχαιμίες είναι νεοπλασματικές διαταραχές του αιμοποιητικού ιστού.

Χαρακτηρίζονται από υπερβολική ανάπτυξη του λευκοκυτταρικού ιστού, ο οποίος κατά κανόνα εκτός του μυελού διηθεί διάφορα όργανα όπως το ήπαρ, το σπλήνα, τους λεμφαδένες και άλλα. Συνυπάρχουν συνήθως στο περιφερικό αίμα ποιοτικές και ποσοτικές μεταβολές των λευκοκυττάρων.

Όπως δηλώνει και η ίδια η λέξη μπορούμε να πούμε πως αποτελεί την αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων πάνω από κάποιο όριο, με την προϋπόθεση ότι η αύξηση αυτή του αριθμού οφείλεται σε κλωνική αύξηση ενός είδους κυττάρου.

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν τη λευχαιμία ως καρκίνο του αίματος. Είναι, στην πραγματικότητα, καρκίνος του μυελού των οστών - του "εργοστασίου" στα κόκκαλα όπου παράγονται τα αιμοσφαίρια.

Είναι νοσήματα του αίματος, άγνωστης αιτιολογίας, που χαρακτηρίζονται από νεοπλασματική εξαλλαγή, υπερπλασία των κυττάρων της λευκής σειράς του αίματος και από ανώμαλο πολλαπλασιασμό των κυττάρων των λευκοποιητικών ιστών δηλαδή αυτών που παράγουν τα λευκά αιμοσφαίρια ή λευκοκύτταρα και από την είσοδο των κυττάρων αυτών στην κυκλοφορία του αίματος πριν από την ωρίμανσή τους.

Είναι η συχνότερη κακοήθης νεοπλασματική νόσος της παιδικής ηλικίας και χαρακτηρίζεται από τη συνεχή άθροιση νεοπλασματικών αιμοποιητικών κυττάρων στο μυελό των οστών. Είναι νόσημα με ευρύ και ετερογενές φάσμα τόσο ως προς τον αιματολογικό και κλινικό φαινότυπο, όσο και ως προς τους υποκείμενους βιολογικούς μηχανισμούς της παθογένειας της. Ο ακριβής παθογενετικός μηχανισμός της δεν έχει πλήρως διευκρινισθεί, αλλά είναι πολύ πιθανό να οφείλεται σε γενετική βλάβη του πολυδύναμου αιμοποιητικού προγονικού κυττάρου, που οδηγεί σε κλωνική εξάπλωση και αναστολή της διαφοροποίησής του σε κάποιο στάδιο της ωρίμανσής του.

Η λευχαιμία εμφανίζεται όταν αρχίζει το σώμα να συσσωρεύει εμφανώς μη φυσιολογικά λευκά αιμοσφαίρια. Στη διαδικασία αυτή, τα ώριμα αιμοσφαίρια μειώνονται σε αριθμό και ικανότητα.

Κατά τη λευχαιμία, η κανονική αναλογία των λευκών προς τα ερυθρά (1:500) αλλάζει, έτσι ώστε να κατεβαίνει μέχρι 1:20 ή και λιγότερο ακόμη. Η λευχαιμία προσβάλλει το αιμοποιητικό σύστημα που αποτελείται από διάφορα κύτταρα με διαφορετική μορφή και λειτουργία. Παράγονται στο μυελό των οστών, ο οποίος βρίσκεται σε όλα τα οστά ιδιαίτερα όμως στα μεγάλα (μηριαίο, κνήμη, λεκάνη, στέρνο κλπ).

Αυτά τα διαφορετικά κύτταρα στις διάφορες μορφές εξέλιξης τους ομαδοποιούνται σε 3 κυρίως κατηγορίες (σειρές):

α. ερυθρά σειρά που περιλαμβάνει κύτταρα που εξελίσσονται στα ώριμα ερυθρά αιμοσφαίρια που είναι απαραίτητα για τη μεταφορά το οξυγόνο και θρεπτικών ουσιών σε όλους τους ιστούς του σώματος και την αποβολή αχρήστων προϊόντων, όπως το διοξείδιο του άνθρακα, διά μέσου των πνευμόνων.

β. κοκκιώδης σειρά που περιλαμβάνει τα λευκά αιμοσφαίρια που είναι απαραίτητα για την άμυνα του οργανισμού και την αποτελεσματική καταπολέμηση των λοιμώξεων

γ. μεγακαρυοκυτταρική σειρά που περιλαμβάνει κύτταρα που εξελίσσονται στα αιμοπετάλια που είναι κύτταρα που συμβάλλουν στην αποφυγή αιμορραγιών.

Όταν το άτομο νοσήσει από λευχαιμία, στο μυελό των οστών παρατηρείται μία υπερπαραγωγή παθολογικών (στη μορφή και στη λειτουργία) λευκών αιμοσφαιρίων που δεν επιτελούν την φυσιολογική τους λειτουργία που είναι η αντιμετώπιση των λοιμώξεων. Για αυτό και η λευχαιμία ονομάζεται και καρκίνος του αίματος

Όταν τα λευχαιμικά αυτά κύτταρα «γεμίσουν» τον μυελό των οστών μειώνεται σημαντικά η παραγωγή των φυσιολογικών του κυττάρων δηλαδή των ερυθρών αιμοσφαιρίων, των λευκών αιμοσφαιρίων και των αιμοπεταλίων. Όσο ο αριθμός των φυσιολογικών κυττάρων μειώνεται αρχίζουν τα συμπτώματα που είναι μεταξύ των άλλων εύκολη κόπωση και ωχρότητα (ελάττωση ερυθρών αιμοσφαιρίων δηλαδή αναιμία), πυρετός και λοιμώξεις (ελάττωση των λευκών αιμοσφαιρίων) και αιμορραγικές εκδηλώσεις στο δέρμα ή στους βλεννογόνους (ελάττωση αιμοπεταλίων).

Μορφές λευχαιμίας

Η λευχαιμία χωρίζεται σε 2 κατηγορίες: στις οξείες και στις χρόνιες λευχαμίες. Οι οξείες λευχαιμίες παρουσιάζονται κυρίως στα παιδιά, που συνήθως ξεκινούν από τη βρεφική ηλικία μέχρι τα 20 τους χρόνια, οι χρόνιες συνήθως προσβάλουν άτομα από τα 50 τους χρόνια και πάνω. Τα πιο συνηθισμένα είδη λευχαιμίας είναι η Μυελογενής και η Λεμφοβλαστική που μπορούν να είναι οξείες ή χρόνιες λευχαμίες. Ο όρος μυελογενής ή λεμφοβλαστική καθορίζει τον τύπο των κυττάρων που περιπλέκονται στην κάθε περίπτωση.

Έτσι έχουμε τα 4 κύρια είδη λευχαιμίας:

* Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία-Acute Lyphoblastic Leukemia (ALL)

* Χρόνια Λεμφοβλαστική Λευχαιμία- Chronic Lymphocytic Leukemia (CLL)

* Οξεία Μυελογενής Λευχαιμία- Acute Myelogenous Leukemia (AML)

* Χρόνια Μυελογενής Λευχαιμία- Chronic Myelogenous Leukemia (CML)

Στη περίπτωση της οξείας μορφής λευχαιμίας τα λευχαιμικά κύτταρα, που είναι ανώριμα και μη λειτουργήσιμα, αναπτύσσονται πολύ γρήγορα. Ό μυελός συχνά δεν μπορεί να παράγει αρκετά φυσιολογικά ερυθρά αιμοσφαίρια, λευκά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια.

Στη χρόνια μορφή λευχαιμίας, στα πρώτα στάδια, ο μυελός λειτουργεί κανονικά, τα λευχαιμικά κύτταρα αναπτύσσονται πιο αργά, επιτρέποντας έτσι και τη δημιουργία περισσότερων φυσιολογικών κυττάρων. Αυτός είναι και ο λόγος που τα συμπτώματα αργούν να εμφανιστούν, έτσι μπορεί να περάσουν μήνες ή ακόμα και χρόνια μέχρι να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση της.

Άλλες μορφές λευχαιμίας και αιματολογικές ασθένειες

* Οξεία Προμυελοκυτταρική Λευχαιμία- Acute Promyelocytic Leukemia

* Τριχωτή Κυτταρική Λευχαιμία-Hairy cell leukemia (HCL)

* Ataxia Telangiectasia (AT)

* Ασθένεια Χότσκιν-Hodgkin Disease(HD)

* Ασθένεια Non-Hodgkin Λέμφωμα-Non-Hodgkin Lymphoma (NHL)

* Μυέλωμα-Myeloma (MS)

* Μυελοδυσπλασία-Myelodysplasia(MDS)

Τι προκαλεί αυτές τις ασθένειες;

Οι αιτίες της λευχαιμίας, λεμφώματος, μυελώματος και των σχετικών αιματολογικών διαταραχών δεν είναι ακριβώς γνωστές.

Τα μόνα αίτια που είναι απeδειγμένα ότι προκαλούν λευχαιμία είναι η ιονίζουσα ακτινοβολία. Όπως το ατύχημα στο Τσέρνοπηλ, όπου είχε καταστραφεί ο Πυρηνικός σταθμός και πολλά παιδιά που είχαν εκτεθεί στη ακτινοβολία είχαν αρρωστήσει με λευχαιμία.

Άλλη αιτία που προκαλεί λευχαιμία είναι χημικές ουσίες όπως το βενζένιο, μία χημική ουσία που χρησιμοποιείται σαν διαλύτης για μπογιές.

Ωστόσο, λίγοι παράγοντες όπως φαίνεται επηρεάζουν την ανάπτυξή τους.

Αυτοί οι παράγοντες κινδύνου αποτελούν μέρος μόνο της αιτίας σε ένα συγκεκριμένο ασθενή και εξηγούν έναν πολύ μικρό αριθμό του συνόλου των κρουσμάτων. Στις περισσότερες περιπτώσεις η αιτία παραμένει άγνωστη. Αν έχετε έναν ή περισσότερους από αυτούς τους παράγοντες κινδύνου δεν σημαίνει ότι θα αναπτύξετε σίγουρα μια απ' αυτές τις ασθένειες.

• Γενετικοί παράγοντες

• Ακτινοβολία


• Χημικές ουσίες


• Ιός

Ποια είναι τα συμπτώματα της λευχαιμίας;

Τα συμπτώματα της λευχαιμίας σχετίζονται με την ελάττωση των φυσιολογικών αιμοποιητικών κυττάρων στο μυελό των οστών που αυτό έχει σαν συνέπεια την αδυναμία του οργανισμού, αιμοραγίες από τη μύτη, τα ούλα και πυρετός με ή χωρίς διαπιστωμένη λοίμωξη.

Άλλα συμπτώματα είναι πόνος στα οστά και η παρουσία λεμφαδένων κυρίως στον τράχηλο, διόγκωση ήπατος και σπλήνας.

Τα κύρια συμπτώματα είναι:

• Αδυναμία και κόπωση.
• Συχνές λοιμώξεις.
• Πυρετοί πολλές φορές χωρίς λόγο.
• Μώλωπες που εμφανίζονται με απλά κτυπήματα ή ακόμα και με μικρή πίεση του δέρματος. Οι μώλωπες αυτοί μεγαλώνουν και αργούν να υποχωρήσουν.
• Αιμορραγίες από τους βλεννογόνους αδένες, από τα έντερα ή και από το δέρμα.
• Πόνος στα οστά.
• Παρουσία και πρήξιμο λεμφαδένων κυρίως στις μασχάλες, στο τράχηλο και στο λαιμό.
• Επίσης πρήξιμο παρουσιάζεται και στους όρχεις.

Πώς γίνεται η διάγνωση της λευχαιμίας;

Τα συμπτώματα της λευχαιμίας και των σχετικών διαταραχών του μυελού των οστών είναι χαρακτηριστικά πολλών άλλων ασθενειών. Ορισμένοι τύποι λευχαιμίας δεν προκαλούν καθόλου συμπτώματα μέχρι να φτάσει η ασθένεια σε προχωρημένο στάδιο και μερικές φορές ούτε και τότε. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμη και η πολύ έγκαιρη διάγνωση θα απέτρεπε την επέκταση της ασθένειας, επειδή η λευχαιμία επεκτείνεται στο μυελό των οστών από τότε που αρχίζει.

Η λευχαιμία εντοπίζεται με δύο εξετάσεις - εξέταση αίματος και βιοψία μυελού των οστών.

Όταν λαμβάνεται δείγμα αίματος και αναλύεται με το μικροσκόπιο, μετριούνται οι αριθμοί λευκών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων στο δείγμα.

Αν ο αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων είναι μη φυσιολογικός μπορεί να υπάρχει: χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων· χαμηλοί αριθμοί ερυθρών αιμοσφαιρίων· χαμηλός αριθμός ώριμων λευκών αιμοσφαιρίων· ή υψηλοί αριθμοί ανώριμων ή πρόωρα αποδεσμευμένων λευκών αιμοσφαιρίων (που αποκαλούνται βλαστικά [blasts]).

Θα εκτελείται τότε βιοψία μυελού των οστών. Σ' αυτή την εξέταση, ο γιατρός χρησιμοποιεί βελόνα και σύριγγα για να αφαιρέσει ένα τμήμα μυελού των οστών. Χρησιμοποιούνται παυσίπονα, τοπικά ή με ένεση, κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Αυτά τα νέα φάρμακα μειώνουν τον πόνο της διαδικασίας.

Το δείγμα μυελού των οστών αναλύεται χρησιμοποιώντας μια ευρεία ποικιλία εξετάσεων, από μικροσκοπική ανάλυση μέχρι ειδικές μελέτες καλλιέργειας μυελού των οστών. Γίνεται έπειτα η διάγνωση.

Αντίθετα από την κοινή αντίληψη, τα λευχαιμικά κύτταρα δεν αναπτύσσονται πάντα γρηγορότερα από τα φυσιολογικά κύτταρα. Πράγματι, πειράματα σε ερευνητικά εργαστήρια υποδεικνύουν ότι μερικά λευχαιμικά κύτταρα μπορεί μάλιστα να αναπτύσσονται πιο αργά από τα φυσιολογικά κύτταρα.

Οι υψηλοί αριθμοί στο αίμα προκαλούνται από τη συσσώρευση λευχαιμικών κυττάρων σε αιμοφόρα αγγεία. Τα ανώριμα λευχαιμικά κύτταρα συσσωρεύονται στα αιμοφόρα αγγεία επειδή δεν χρησιμοποιούνται από το σώμα.

Επομένως, οι αριθμοί τους όλο και αυξάνονται. Πολύ υψηλοί αριθμοί κυττάρων στο αίμα μπορούν να οδηγήσουν στην απόφραξη των αιμοφόρων αγγείων και σε φθορά των ιστών του σώματος. Το αίμα γίνεται πολύ πυκνό και κολλώδες, καθιστώντας δύσκολη τη φυσιολογική κυκλοφορία. Αυτό το πρόβλημα είναι ένα από τα αποτελέσματα της λευχαιμίας που επιδιώκει να υπερνικήσει η θεραπεία.

Υπάρχει θεραπεία για τη λευχαιμία;

Ναι υπάρχει θεραπεία για τη λευχαιμία με ποσοστά επιτυχίας 80-90%. Τα τελευταία χρόνια υπήρξε εκρηκτική πρόοδος στη θεραπευτική αντιμετώπιση των λευχαιμιών και νέα καινοτόμα φάρμακα έλαβαν ένδειξη για την αντιμετώπιση της χρόνιας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας, της χρόνιας μυελογενούς λευχαιμίας, της οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας από Β-λεμφοκύτταρα και της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας  Επιπλέον, σε εξέλιξη βρίσκονται πάρα πολλές διεθνείς κλινικές μελέτες που ερευνούν την πιθανή κλινική χρησιμότητα και άλλων φαρμάκων
Στη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ). Εγκρίθηκαν τρία νέα σκευάσματα τα οποία αναστέλλουν κυτταρικούς μηχανισμούς που έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωση των νεοπλασματικών κυττάρων.

Τα δύο από αυτά (ibrutinib και idelalisib) δεσμεύουν μία πρωτεΐνη (υποδοχέα) που λέγεταιBcr. Είναι κατάλληλα για ασθενείς με διαταραχές ενός γονιδίου που λέγεται p53, καθώς και για ασθενείς οι οποίοι υποτροπίασαν έπειτα από την 1η χημειοθεραπεία που έλαβαν και χρειάζονται ξανά θεραπεία.

Το τρίτο σκεύασμα λέγεται ABT-199 (venetoclax) και ενδείκνυται για ασθενείς με κακούς προγνωστικούς παράγοντες. Το venetoclax δρα αναστέλλοντας τη λειτουργία μίας πρωτεΐνης που λέγεται BCL2.

Και τα τρία αυτά φάρμακα είναι χάπια και έχουν γρήγορα κλινικά αποτελέσματα, αλλά πρέπει να λαμβάνονται καθημερινά δια βίου.

Στην οξεία μυελογενή λευχαιμία (ΟΜΛ). Έπειτα από δεκαετίες δίχως κάποια νέα θεραπευτική παρέμβαση, υπάρχει ένα νέο σκεύασμα που λέγεται midοstaurin και προορίζεται για ασθενείς με ΟΜΛ οι οποίοι φέρουν λευχαιμικά κύτταρα με μεταλλάξεις στο γονίδιο FLT3.

Μελέτες έδειξαν ότι η προσθήκη του midostaurin στην ήδη καθορισμένη αγωγή των ασθενών (χημειοθεραπεία, αλλογενή μεταμόσχευση μυελού οστών) οδηγεί σε καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα.

Το midostaurin αναμένεται να λάβει επισήμως έγκριση από τις ρυθμιστικές Αρχές των ΗΠΑ (το FDA) το προσεχές χρονικό διάστημα.

Στην οξεία μυελογενή λευχαιμία (ΟΜΛ). Έπειτα από δεκαετίες δίχως κάποια νέα θεραπευτική παρέμβαση, υπάρχει ένα νέο σκεύασμα που λέγεται midοstaurin και προορίζεται για ασθενείς με ΟΜΛ οι οποίοι φέρουν λευχαιμικά κύτταρα με μεταλλάξεις στο γονίδιο FLT3.

Μελέτες έδειξαν ότι η προσθήκη του midostaurin στην ήδη καθορισμένη αγωγή των ασθενών (χημειοθεραπεία, αλλογενή μεταμόσχευση μυελού οστών) οδηγεί σε καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα.

Το midostaurin αναμένεται να λάβει επισήμως έγκριση από τις ρυθμιστικές Αρχές των ΗΠΑ (το FDA) το προσεχές χρονικό διάστημα.
Η Θεραπεία γίνεται σε εξειδικευμένα ιατρικά κέντρα ή σε εξειδικευμένες ιατρικές μονάδες του νοσοκομείου, με εκπαιδευμένους ιατρούς και νοσοκόμες, με έμπειρο ψυχολόγο και κοινωνική λειτουργό. Η θεραπεία εξαρτάται από το είδος και με το πόσο προχωρημένη είναι η ασθένεια, για αυτό υπάρχουν διάφορά είδη θεραπείας όπως:

1. Χημειοθεραπείες, που είναι συνδυασμός φαρμάκων. Ο συνδυασμός των φαρμάκων, οι δόσεις, ο τρόπος χορήγησης και ο χρόνος χορήγησης, αναφέρονται ως πρωτόκολλα θεραπείας. Τα φάρμακα αυτά χορηγούνται κυρίως ενδοφλέβια δια μέσου ειδικών κεντρικών φλεβικών καθετήρων (καθετήρες Hickman), ή σπανιότερα από το στόμα. Η χημειοθεραπεία καταστρέφει τα αιμοποιητικά κύτταρα, υγιή και καρκινικά. Σημαντικό μέρος της θεραπείας της λευχαιμίας αποτελεί η προφύλαξη του Κεντρικού Νευρικού συστήματος η οποία περιλαμβάνει την χορήγηση ειδικών φαρμάκων (ενδοραχιαία έγχυση) . Οι χημειοθεραπείες γίνονται εντός νοσοκομείου ή στο σπίτι ανάλογα με τη χημειοθεραπεία.

2. Ραδιοθεραπεία, που συνήθως είναι ολική, αλλά όχι πάντα, γίνεται πριν τη μεταμόσχευση με σκοπό να καταστρέψει όλα τα κύτταρα, φυσιολογικά και καρκινικά για να προετοιμάσει τον οργανισμό να δεχθεί το μυελό.

3. Μεταμόσχευση μυελού των οστών. Υπάρχουν 2 είδη μεταμόσχευσης, η αλλογενής και η αυτόλογη. Η αλλογενής μεταμόσχευσή γίνεται με το μυελό κάποιου συμβατού δότη, που συνήθως είναι από τα μέλη της οικογένειας (αδέλφια), εφόσον υπάρχει συμβατότητα. Σε περιπτώσεις που πρέπει να γίνει αλλογενής μεταμόσχευση και δεν υπάρχει συμβατότητα με τα μέλη της οικογένειας, τότε αναζητείται συμβατός δότης μέσω διεθνούς τράπεζας δοτών μυελού. Το άλλο είδος μεταμόσχευσης είναι η αυτόλογη μεταμόσχευση, η οποία γίνεται με τον μυελό του ίδιου του ασθενή αφού πρώτα καθαρίσει από τους βλάστες μετά από δυνατές χημειοθεραπείες .Και στις δύο περιπτώσεις η μεταμόσχευση γίνεται ενδοφλέβιος, όπως γίνεται και η μετάγγιση αίματος. Η μεταμόσχευση μυελού των οστών γίνεται σε περιπτώσεις όπου η ασθένεια δείχνει ότι θα ξαναεμφανιστεί και γίνονται σε ιατρικά κέντρα ή νοσοκομεία.

4. Μεταμόσχευση περιφερικών αρχέγονων κυττάρων, μία μέθοδος, που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Τα αρχέγονα κύτταρα που βρίσκονται στο μυελό, με τη χορήγηση ενός φαρμάκου βγαίνουν από το μυελό και πηγαίνουν στο περιφερικό αίμα, μέσα στο κυκλοφοριακό σύστημα. Μαζεύονται με ειδικό μηχάνημα και μεταμοσχεύονται στον ασθενή, μετά από ειδική θεραπεία. Το πλεονέκτημα που έχει η μεταμόσχευση των περιφερικών αρχέγονων κυττάρων σε σύγκριση με τη μεταμόσχευση του μυελού των οστών είναι ότι στη πρώτη ο νέος μυελός, λειτουργεί πιο γρήγορα έτσι ο ασθενής αναρρώνει πιο γρήγορα.

Η θεραπεία διαρκεί από 1-3 χρόνια. Σε αρκετές περιπτώσεις ο ασθενής ξεκινά τη θεραπεία στο νοσοκομείο και τη τελειώνει στο σπίτι ή σε εξωτερικό ιατρείο. Όταν περάσουν 5 χρόνια μετά το τέλος της τελευταίας θεραπείας και δεν εμφανιστεί ξανά η ασθένεια, τότε θεωρείται ότι ο ασθενής έχει θεραπευτεί τελείως και έχει τις ίδιες πιθανότητες να ασθενήσει ξανά, όπως ένας υγιής άνθρωπος που δεν είχε ασθενήσει ποτέ του με λευχαιμία.

Πηγές αρχέγονων κυττάρων

Μυελός των οστών: αρχέγονα κύτταρα μπορούν να συλλέγονται από το μυελό των οστών ενός δότη. Αυτό απαιτεί τη χορήγηση στο δότη γενικού αναισθητικού έτσι ώστε να μπορούν τα κύτταρα να συλλέγονται με πολλαπλές παρακεντήσεις βελόνας από τον πυελικό μυελό των οστών.

Περιφερικό αίμα: αρχέγονα κύτταρα μπορούν να εντοπιστούν σε φυσιολογικό αίμα σε πολύ μικρούς αριθμούς. Μετά τη χημειοθεραπεία ή θεραπευτική αγωγή με διεγερτικό μυελού των οστών, που συχνά αποκαλείται G-CSF, τα αρχέγονα κύτταρα αποχωρούν από το μυελό των οστών σε αυξανόμενους αριθμούς και εισέρχονται στο περιφερικό αίμα. Μπορούν τότε να συλλέγονται με ειδική τεχνική αποκομιδής χρησιμοποιώντας μηχανή διαχωρισμού κυττάρων.

Αίμα ομφάλιου λώρου: το αίμα του ομφάλιου λώρου απορρίπτεται συνήθως όταν γεννιέται ένα βρέφος. Αποτελεί μια πλούσια πηγή αρχέγονων κυττάρων. Αυτά τα κύτταρα μπορούν να εξάγονται από το λώρο που απορρίπτεται μετά τη γέννηση βρέφους, να αποθηκεύονται μόνιμα και μπορούν να αποτελούν μια πηγή μυελού των οστών. Αυτή η διαδικασία δεν είναι επικίνδυνη για το μωρό ή τη μητέρα.

Άλλες θεραπείες είναι η μεταμόσχευση κυττάρων του ομφάλιου λώρου από νεογνά και με διάφορα φάρμακα για ορισμένα είδη λευχαιμίας.

Τι σημαίνει υποτροπή λευχαιμίας;

Υποτροπή λευχαιμίας είναι η επανεμφάνιση της λευχαιμίας μετά τη θεραπεία. Η νόσος μπορεί να επανεμφανιστεί στο μυελό των οστών, στο κεντρικό νευρικό σύστημα ή στους όρχεις αν πρόκειται για αγόρι ή και συνδυασμό των πιο πάνω.

Η υποτροπή μπορεί να εμφανιστεί μετά τη θεραπεία μέσα σε διάστημα 5 χρόνων. Συνήθως όμως αν εμφανιστεί, εμφανίζεται τα 2 πρώτα χρόνια.

Η αντιμετώπιση της απαιτεί ισχυρότερη θεραπεία ή ακόμα και αλλογενή μεταμόσχευση.

Η υποτροπή συμβαίνει μόνο σε μερικές περιπτώσεις.

Πως είναι η ζωή του ασθενή μετά την ίαση;

Μετά την ίαση ο ασθενής θα πρέπει να προσέχει για μια περίοδο 1-2 χρόνια, από ιώσεις, μολύνσεις και κρυολογήματα. Επειδή οι θεραπείες είναι αρκετά δυνατές, ο οργανισμός εξασθενεί και χρειάζεται χρόνο για να επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα λειτουργίας του και να μπορέσει να προστατεύει τον οργανισμό, όπως οι υγιείς άνθρωποι. Να αποφεύγονται οι κλειστοί χώροι με πολύ κόσμο, γιατί είναι πιο εύκολο να μεταφερθούν τα μικρόβια. Όταν ο ασθενής ασθενήσει θέλει πιο πολύ χρόνο να θεραπευτεί από ένα υγιή άνθρωπο, γιατί ο οργανισμός του ακόμα είναι εξασθενημένος, ακόμα και για ένα απλό κρυολόγημα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει άλλες επιπλοκές στον οργανισμό, όπως πνευμονία. Για αυτό το λόγο ο ασθενής είναι σημαντικό να σκέφτεται πρώτα τη δική του υγεία και μετά όλα τα άλλα. Πρέπει να  έχει ένα πλούσιο διαιτολόγιο με βιταμίνες και πρωτεΐνες. Να ξεκουράζεται και να μην ταλαιπωρείται. Να ασχολείται με δραστηριότητες που τον ευχαριστούν και τον κάνουν να νιώθει ωραία.

Αφού περάσει αυτή η περίοδος, τότε ο ασθενής δεν είναι πλέον ασθενής, αλλά ένας υγιής άνθρωπος, που μπορεί να ασχοληθεί με όποια δραστηριότητα θέλει. Μπορεί να φοιτήσει να εργαστεί, να ασκηθεί και να φτιάξει οικογένεια.

Δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με προκατάληψη ή φόβο για την υγεία του, αλλά σαν ένας άνθρωπος όπως όλοι μας. Αντιθέτως μάλιστα οι άνθρωποι που ξεπέρασαν τέτοιου είδους ασθένειες έχουν γίνει πολύ δυνατοί και μπορούν και ξεπερνούν τα προβλήματα της ζωής πιο εύκολα, γιατί ξέρουν ότι δεν υπάρχει πιο μεγάλο δώρο στη ζωή από την υγεία.

Διαβάστε επίσης

• 300 παιδιά κάθε χρόνο προσβάλλονται στην χώρα μας από καρκίνο, κυρίως λευχαιμία. Τι περιλαμβάνουν τα ασυνήθιστα συμπτώματα;
• Η αύξηση του παιδικού καρκίνου οφείλεται στην περιβαλλοντολογική μόλυνση και στις μεταλλάξεις των χρωματοσωμάτων του ανθρώπου.
• Τι είναι η λευχαιμία; Ποιοι κινδυνεύουν; Υπάρχει θεραπεία και πώς είναι η ζωή του αρρώστου μετά την ίαση;
• Τι είναι το λέμφωμα; Ποια τα συμπτώματα; Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για το Λέμφωμα (video)
• Τι είναι η ασθένεια Hodgkin’s, ποια η διαφορά από την μη Hodgkin’s, πώς γίνεται η διάγνωση και ποια η θεραπεία;

Χιροσίμα, 79 χρόνια μετά τον πρώτο βομβαρδισμό με ατομικό όπλο. Το τελευταίο επεισόδιο στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

 

επιμέλεια medlabnews.gr

Χιροσίμα, 79 χρόνια μετά τον πρώτο βομβαρδισμό με ατομικό όπλο στην παγκόσμια ιστορία, σε μια τελετή μνήμης που σημαδεύτηκε από την προειδοποίηση του δημάρχου της πόλης για την άνοδο του εθνικισμού σε διεθνές επίπεδο.

Ο ουρανός ήταν καθαρός, όπως ακριβώς και την 6η Αυγούστου 1945, όταν, στις 08:15 τοπική ώρα, ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό B-29, το Enola Gay, έριχνε την ατομική βόμβα Little Boy, η οποία την ίδια ημέρα και τις εβδομάδες που ακολούθησαν στοίχισε τη ζωή σε 140.000 ανθρώπους.

«Αν η ανθρωπότητα ξεχάσει την ιστορία ή πάψει να την κοιτάει καταπρόσωπο, μπορεί να διαπράξουμε άλλο ένα φρικιαστικό λάθος. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να συνεχίσουμε να μιλάμε για τη Χιροσίμα», υπογράμμισε ο δήμαρχος της πόλης Καζούμι Ματσούι.

«Οι προσπάθειες για την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων πρέπει να συνεχιστούν», συνέχισε.

«Ορισμένες χώρες εμφανίζονται να υιοθετούν ανοικτά εθνικιστικές θέσεις και εκσυγχρονίζουν τα πυρηνικά τους οπλοστάσια, αναζωπυρώνοντας τις εντάσεις που είχαν αμβλυνθεί με το τέλος του ψυχρού πολέμου», συμπλήρωσε ο δήμαρχος.

Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, Σίνζο Άμπε, πάντως υιοθέτησε πολύ λιγότερο αιχμηρό τόνο στην ομιλία του, αφήνοντας να διαφανούν οι διαφωνίες στην Ιαπωνία όσον αφορά το ζήτημα των πυρηνικών όπλων.

Πέρυσι, η δεξιά, εθνικιστική κυβέρνηση της Ιαπωνίας επέλεξε να μην υπογράψει μια διεθνή συνθήκη για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων, που υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ, ευθυγραμμιζόμενη με τις μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες επικαλούμενες τη βορειοκορεατική απειλή κατήγγειλαν την αφέλεια του κειμένου.

«Τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει προφανές ότι υπάρχουν διχογνωμίες ανάμεσα σε διάφορες χώρες για το πώς πρέπει να προχωρήσουμε στη μείωση των πυρηνικών όπλων», είπε ο Άμπε, χωρίς να αναφερθεί άμεσα στο κείμενο αυτό.

«Η χώρα μας θέλει να εργαστεί υπομονετικά για να αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα στις δύο πλευρές και να συμμετάσχει στις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας», προς την αποπυρηνικοποίηση, πρόσθεσε.

Τρεις ημέρες μετά την καταστροφή στη Χιροσίμα, μια δεύτερη ατομική βόμβα, η Fat Man, ισοπέδωνε την πόλη Ναγκασάκι. Τη 15η Αυγούστου, η Ιαπωνία ανακοίνωνε τη συνθηκολόγησή της, ανοίγοντας τον δρόμο για να τερματιστεί ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ο Αμερικανός πρώην πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, επισκέφθηκε τη Χιροσίμα τον Μάιο του 2016. Ήταν η πρώτη επίσκεψη Αμερικανού προέδρου εν ενεργεία στην πόλη

Το τελευταίο επεισόδιο στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά ως όπλο την ατομική βόμβα, που πρώτοι αυτοί είχαν κατασκευάσει τον Ιούνιο του 1945, και σκόρπισαν τον όλεθρο σε δύο ιαπωνικές πόλεις, τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945).

Με την ενέργειά τους αυτή, που βρήκε πολλούς επικριτές, κατόρθωσαν να επισπεύσουν το τέλος του πολέμου στα μέτωπα του Ειρηνικού και να ελαχιστοποιήσουν τις δικές τους απώλειες. Παράλληλα, δήλωσαν με εμφατικό τρόπο ποιος θα είναι το αφεντικό στις παγκόσμιες υποθέσεις μετά τη λήξη του πολέμου.

Το καλοκαίρι του 1945, τα τύμπανα του πολέμου είχαν σιγήσει στην Ευρώπη, ενώ παρά τη συνεχιζόμενη προέλαση των Συμμάχων στον Ειρηνικό, η μιλιταριστική Ιαπωνία αρνείτο να παραδοθεί. Ο Aμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν ήταν ανήσυχος για τις μεγάλες αμερικανικές απώλειες κατά την κατάληψη της Οκινάβας στις 22 Ιουνίου 1945 (12.000 νεκροί και 38.000 τραυματίες), που δημιουργούσαν το φόβο για μακροχρόνιο πόλεμο και τεράστιο αριθμό θυμάτων, σε περίπτωση που τα συμμαχικά στρατεύματα θα αποβιβάζονταν στα κύρια νησιά της Ιαπωνίας, όπου στάθμευαν 2 εκατομμύρια στρατιώτες. Ο στρατηγός Καρλ Σποτς, αρχηγός της αεροπορίας του Ειρηνικού, πρότεινε στον Τρούμαν τη ρίψη ατομικής βόμβας πάνω από μία πυκνοκατοικημένη ιαπωνική πόλη. Με την πρόταση Σποτς συμφώνησε και ο στρατηγός Ντάγκλας ΜακΆρθουρ, που έχει το γενικό πρόσταγμα στις επιχειρήσεις του Ειρηνικού.

Αφού πήραν το «πράσινο φως» από την πολιτική ηγεσία, οι στρατιωτικοί επέλεξαν την πόλη της Χιροσίμα (στο νότιο άκρο του Χόνσου, του μεγαλύτερου νησιού της μητροπολιτικής Ιαπωνίας), για τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας. Την επιχείρηση ανέλαβε ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς, ο οποίος είχε εκπαιδευτεί ειδικά γι' αυτό το σκοπό. Οδήγησε ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό τύπου B29, το οποίο έφερε την ονομασία Enola Gay (το όνομα της μητέρας του) και ακριβώς στις 8:15 το πρωί απελευθέρωσε πάνω από την πόλη τη βόμβα ουρανίου, που είχε την κωδική ονομασία Little Boy. Περίπου 45 δευτερόλεπτα αργότερα, η βόμβα εξερράγη 600 μέτρα πάνω από τη Χιροσίμα. Μία φωτεινή λάμψη τύφλωσε το πλήρωμα του βομβαρδιστικού και κατόπιν σχηματίστηκε πάνω από το σημείο της έκρηξης ένα κόκκινο νεφέλωμα σε σχήμα μανιταριού.

Το ωστικό κύμα της έκρηξης, σε συνδυασμό με τη θερμότητα που εκλύθηκε, κονιορτοποίησε τα πάντα σε μία περιοχή 11 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία μία και μόνη βόμβα δεν προκάλεσε τόσους πολλούς θανάτους. Επί τόπου σκοτώθηκαν πάνω από 20.000 στρατιώτες και 78.000 άμαχοι. Οι αγνοούμενοι ξεπέρασαν τις 13.000 και οι βαριά τραυματίες τις 10.000. Για πολλούς από τους επιζήσαντες η ζωή θα είναι μαρτυρική τα επόμενα χρόνια και αρκετές χιλιάδες θα πεθάνουν από καρκίνους.

Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ιαπωνίας δεν συνειδητοποίησε πλήρως τη σημασία του γεγονότος και συνέχισε τις πολεμικές επιχειρήσεις. Στο διπλωματικό πεδίο, το Τόκιο ζήτησε τη μεσολάβηση της Μόσχας, αλλά στις 8 Αυγούστου, ο Στάλιν, ενήμερος για τις κινήσεις των Αμερικανών, της κήρυξε τον πόλεμο και ο «Κόκκινος Στρατός» προέλασε στη Μαντζουρία.

Οι Αμερικανοί ανυπομονούσαν να τελειώσουν τον πόλεμο και στις 12 το μεσημέρι της 9ης Αυγούστου έριξαν και δεύτερη ατομική βόμβα, αυτή τη φορά στην πόλη Ναγκασάκι. Οι νεκροί έφθασαν τις 36.000 και οι τραυματίες τις 40.000. Το ωστικό κύμα κατέστρεψε εντελώς τα κτήρια της πόλης σε μία ζώνη 5 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Μόνο μετά και την καταστροφή του Ναγκασάκι οι Ιάπωνες κατανόησαν την ισχύ του νέου όπλου και τη δική τους αδυναμία να συνεχίσουν τον πόλεμο. Στις 10 Αυγούστου ξεκίνησε η διαδικασία παράδοσης της Ιαπωνίας, η οποία ολοκληρώθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, με την επίσημη τελετή επί του αμερικανικού πολεμικού «Μιζούρι», που ναυλοχούσε στον κόλπο του Τόκιο.

Χιροσίμα σήμερα

Διαβάστε επίσης

Φουκουσίμα ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ (video)

Φουκουσίμα. Η σιωπηλή παγκόσμια βόμβα.

Τσέρνομπιλ: Μύθοι και αλήθειες για την σειρά που σπάει ρεκόρ

Αποκαλύψεις για το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσερνομπίλ