Ο κορυφαίος παγκοσμίως καθηγητής του Stanford Ιωάννης Ιωαννίδης, αναγορεύτηκε επίτιμος Διδάκτωρ του ΑΠΘ

 medlabnews.gr iatrikanea

Επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ και με την βούλα αναγορεύτηκε ο Καθηγητής Ιατρικής στο Κέντρο Έρευνας και Πρόληψης της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Stanford, Ιωάννης Ιωαννίδης. Η τελετή πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα του Παλαιού Κτιρίου της Φιλοσοφικής Σχολής.

Σύμφωνα με την εισηγητική πρόταση «η προσφορά του στην επιστημονική κοινότητα είναι εντυπωσιακή, με περισσότερες από 1337 διεθνείς δημοσιεύσεις στο χώρο της Τεκμηριωμένης Ιατρικής που έχουν συγκεντρώσει περισσότερες από 250.000 αναφορές. Ο δείκτης απήχησης h-index ανέρχεται σε 186, κατατάσσοντάς τον στους επιστήμονες με τις περισσότερες δημοσιεύσεις παγκοσμίως».

Ο ασκών χρέη πρύτανη Απόστολος Αποστολίδης, καλωσόρισε τον κ. Ιωαννίδη στην οικογένεια του ακαδημαϊκού ιδρύματος επισημαίνοντας ότι έχει λάβει πολλά εθνικά και διεθνή βραβεία.

Ο ίδιος επεσήμανε πως ο Καθηγητής Ιωάννης Ιωαννίδης είναι ένας κορυφαίος, σε παγκόσμιο επίπεδο, επιστήμονας με μεγάλη συνεισφορά στην επιδημιολογία και την κλινική έρευνα. «Δεν είναι τυχαίο ότι ασχολείται, επίσης, με τη λογοτεχνία και την ποίηση. Είναι συγγραφέας εννέα λογοτεχνικών βιβλίων εκ των οποίων τα οκτώ είναι γραμμένα στην ελληνική γλώσσα ενώ έχει γράψει δύο λιμπρέτες για όπερα. Απόψε τιμούμε έναν κορυφαίο Έλληνα επιστήμονα και άνθρωπο, με μεγάλη επιρροή, και ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ακεραιότητα της έρευνας», τόνισε.

Ο κ. Ιωαννίδης ευχαρίστησε τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και σημείωσε: «Από τη γέννησή του το ΑΠΘ ήταν και είναι μια σημαντική πηγή προόδου και καινοτομίας για την Ελλάδα, με παγκόσμια αντανάκλαση. Το ΑΠΘ ιδρύθηκε σε μια ιστορική στιγμή όπου η Θεσσαλονίκη ξανά έψαχνε τον εαυτό της, μετά από καταστροφή που την είχε κατακάψει. Το ΑΠΘ όλα αυτά τα χρόνια ανέδειξε ανθρώπους που πρόσφεραν λόγο, έργο, φως, Προμηθεϊκή παρηγοριά στο δεινό του να είσαι άνθρωπος. Δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω που με προσμετράτε σήμερα στην οικογένεια αυτού του ιστορικού πανεπιστημίου. Θεωρώ τον εαυτό μου, τον ελάχιστο ανάμεσά σας». Ο ίδιος αναφέρθηκε στην ανάγκη να υπάρχει επένδυση στην επιστημονική αξιοπιστία και τεκμηρίωση.

Μάλιστα τόνισε πως «σε ορισμένες περιπτώσεις οι παρουσιαζόμενοι ως ειδικοί, πολλές φορές δεν είναι καν ειδικοί στο γνωστικό αντικείμενο στο οποίο ρητορεύουν. Ή η τεχνογνωσία τους είναι περιορισμένη κι όμως παρουσιάζονται ως απόλυτοι δικτατορίσκοι της γνώσης». Αναφερόμενος στα επιστημονικά τεκμήρια δήλωσε: «Δεν είναι ανοιχτά, και άμεσα επιβεβαιώσιμα. Μόνο το 20% των επιστημονικών δημοσιεύσεων στο χώρο των βιοϊατρικών επιστημών, κάνουν ευρέως διαθέσιμα τα δεδομένα τους κι ένα 5% διαθέτει ανοιχτά τον κώδικα και τους αλγόριθμους που έχει χρησιμοποιήσει στην ανάλυση τη δεδομένων. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε πολλές χαμένες ευκαιρίες. Είτε για να απαντηθούν νέα ερωτήματα, είτε για την επικύρωση. Τα κρυφά δεδομένα βοηθούν τη φαντασία συνωμοσιολογων να καλπάζει». Τόνισε ότι ακόμη και αν υπάρχουν συγκρουόμενα συμφέροντα είναι σημαντικός ο τρόπος με τον οποίο διασφαλίζεται η αξιοπιστία μιας έρευνας. «Το πρόβλημα προκύπτει όταν οι ελεγχόμενοι, ελέγχουν τους μηχανισμούς ελέγχου. Και όταν οι μηχανισμοί ελέγχου παρακάμπτονται. Μεγάλες παγκόσμιες προσκλήσεις δείχνουν ότι επιστήμη, υγεία και κοινωνία θα κριθούν ταυτόχρονα και η τεκμηρίωση είναι απαραίτητη αν θέλουμε η επιστήμη να είναι ευνοϊκή για το μέλλον μας».

Ποιος είναι ο Ιωάννης Ιωαννίδης

Ο Ιωάννης Ιωαννίδης γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1965 και μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα. Από μικρός ήταν αριστούχος μαθητής ενώ κέρδισε πολλά βραβεία, όπως το Πανελλαδικό Βραβείο της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, το 1984.

Αποφοίτησε πρώτος από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1990. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο απέκτησε διδακτορικό στη Βιοπαθολογία.

Σπούδασε στο Harvard και Tufts, όπου εξειδικεύθηκε στην εσωτερική παθολογία και στα λοιμώδη νοσήματα, και αμέσως μετά εργάστηκε στο National Institute of Health-ΝΙΗ (Υπουργείο Υγείας ΗΠΑ), στο Johns Hopkins και στο Tufts.

Κατείχε ηγετικές και καθηγητικές θέσεις στο NIH, στο Johns Hopkins, στο Tufts, στο Harvard, στο Imperial College και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων όπου διετέλεσε Διευθυντής του Εργαστηρίου Υγιεινής και Επιδημιολογίας, την περίοδο 1999-2010. Από το 2010, εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, όπου αρχικά κατείχε την έδρα C.F Rehnborg στο Κέντρο Έρευνας Πρόληψης του Ιδρύματος, ενώ στη συνέχεια κατείχε καθηγητικές θέσεις σε τέσσερα τμήματα και συμμετοχή σε οκτώ Κέντρα/Ινστιτούτα.

Είναι συγγραφέας περισσοτέρων από 1.377 δημοσιεύσεων σε έγκριτα διεθνή περιοδικά, με περισσότερες από 250.000 αναφορές και h-index=186 στη βάση Scopus (530.000 αναφορές και h=250 στην Google Scholar).

Με βάση τον σημερινό αριθμό αναφορών που λαμβάνει το δημοσιευμένο έργο του ανά έτος, είναι ένας από τους έξι πλέον αναφερόμενους επιστήμονες εν ζωή στον κόσμο.

Η δημοσίευση του PLoS Medicine το 2005, με θέμα «Why most published research findings are false» είναι το πιο διαβασμένο άρθρο στην ιστορία της δημοφιλούς Δημόσιας Βιβλιοθήκης Επιστημών PLOS, με περισσότερες από τρία εκατομμύρια επισκέψεις. Το βραβείο του Atlantic, το 2010, ως Brave Thinker Scientist αναγνώρισε ότι «μπορεί να είναι ένας από τους επιστήμονες με τη μεγαλύτερη επιρροή εν ζωή».

Το 2014 ίδρυσε το Κέντρο METRICS στο Στάνφορντ, το οποίο έχει στόχο τη διεπιστημονική βελτίωση των υφιστάμενων ερευνητικών μεθόδων για σχεδιασμό και ανάλυση μελετών, καθώς και στην ανάπτυξη και εφαρμογή νέων ερευνητικών μεθόδων.

Παρά το σημαντικό βιογραφικό του, ο ίδιος έχει δηλώσει: «Θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο που έμαθα και συνεχίζω να μαθαίνω από τις αλληλεπιδράσεις με φοιτητές και νέους επιστήμονες όλων των ηλικιών, από όλο τον κόσμο και μου αρέσει να μου υπενθυμίζουν, συνεχώς, ότι δεν ξέρω σχεδόν τίποτα».

Ο κ. Ιωαννίδης ασχολείται, επίσης, με τη λογοτεχνία και την ποίηση. Είναι συγγραφέας εννέα λογοτεχνικών βιβλίων εκ των οποίων τα οκτώ είναι γραμμένα στην ελληνική γλώσσα και το ένα είναι μεταφρασμένο στην αγγλική. Επίσης, έχει γράψει δύο λιμπρέτα για όπερα μαζί με τον συνθέτη Χάρη Βρόντο, την «Επέτειο» και το «Κολιέ» το οποίο είχε πρόσφατα πρεμιέρα στο Πανεπιστήμιο Stanford.

Ο καθηγητής Ιωάννης Ιωαννίδης ανήκει στη Συμβουλευτική Επιτροπή του αγγλόφωνου μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ «Medical Research Methodology». Στις 13/12/2023 θα πραγματοποιήσει μάθημα στους προπτυχιακούς φοιτητές του ελληνόφωνου και αγγλόφωνου προπτυχιακού προγράμματος σπουδών.

Τι αναφέρει ο ίδιος για τον εαυτό του

Στο δημοσιευμένο βιογραφικό στην ιστοσελίδα του Stanford αναφέρει

Η εργασία μου στοχεύει στη βελτίωση των μεθόδων και πρακτικών έρευνας και στην ενίσχυση των προσεγγίσεων για την ενοποίηση πληροφοριών και τη δημιουργία αξιόπιστων στοιχείων.

Η επιστήμη είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους, αλλά η έρευνα είναι σαν να κολυμπάς σε έναν ωκεανό τη νύχτα. Η επιστήμη ευδοκιμεί στο σκοτάδι.

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1965 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Valedictorian (1984) στο Κολλέγιο Αθηνών. Εθνικό Βραβείο της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας (1984); MD (ανώτατη βαθμίδα τάξης ιατρικής σχολής) από το Εθνικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1990). έλαβε επίσης DSc στη βιοπαθολογία από το ίδιο ίδρυμα. Εκπαιδεύτηκε στο Harvard και στο Tufts (εσωτερική ιατρική, Λοιμωξιολογικές ασθένειες), στη συνέχεια κατείχε θέσεις στο NIH, στο Johns Hopkins και στο Tufts. Πρόεδρος του Τμήματος Υγιεινής και Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων το 1999-2010 ενώ κατείχε επίσης θέσεις επίκουρων καθηγητών στο Harvard, στο Tufts και στο Imperial College.

Μετακόμισε στο Stanford το 2010, αρχικά ως Διευθυντής/CF Rehnborg Πρόεδρος στο Stanford Prevention Research Center, στη συνέχεια διαφοροποιήθηκε με διορισμούς σε 4 τμήματα και μέλος σε 8 κέντρα/ινστιτούτα στο Stanford.

Ξεκίνησε το διδακτορικό πρόγραμμα στην Επιδημιολογία και την Κλινική Έρευνα και το πρόγραμμα MS στην Κοινοτική Έρευνα Υγείας & Πρόληψης.

Κυκλοφόρησε το METRICS το 2014. Senior Advisor on Knowledge Integration στο NCI/NIH (2012-6). Αντιπρόεδρος (2022-3) στη συνέχεια Πρόεδρος (2023-4), Ένωση Αμερικανών Ιατρών. Υπηρέτησε ως Πρόεδρος, Society for Research Synthesis Methodology και μέλος της συντακτικής επιτροπής πολλών κορυφαίων περιοδικών (συμπεριλαμβανομένων των PLoS Medicine, Lancet, Annals of Internal Medicine, JNCI μεταξύ άλλων) και ως Αρχισυντάκτης του European Journal of Clinical Investigation (2010- 2019).

Παραδόθηκαν ~700 προσκεκλημένες και τιμητικές διαλέξεις. Αποδέκτης πολλών βραβείων (π.χ. European Award for Excellence in Clinical Science [2007], Medal for Distinguished Service, Teachers College, Columbia U [2015], Chanchlani Global Health Award [2017], Epiphany Science Courage Award [2018], Einstein fellow [ 2018], βραβείο Gordon [2019], Μετάλλιο Albert Stuyvenberg (2021), Βραβείο Harwood [2022]. Εισήχθη στο Association of American Physicians (2009), European Academy of Cancer Sciences (2010), American Epidemiological Society (2015), European Academy of Sciences and Arts (2015), National Academy of Medicine (2018), Accademia delle Scienze (Bologna) ( 2021).

Τιμητικοί τίτλοι από το ΙΤΕ (2014) και τα Ιωάννινα (2015), επίτιμοι διδάκτορες από το Ρότερνταμ (2015), την Αθήνα (2017), το Τίλμπουργκ (2019), το Εδιμβούργο (2021). Πολλαπλές τιμητικές θέσεις διαλέξεων/επισκεπτών καθηγητών (Caltech, Oxford, LSHTM, Yale, U Utah, U Conn, UC Davis, U Penn, Wash U St. Louis, NIH μεταξύ άλλων).

Η εργασία PLoS Medicine με θέμα «Γιατί τα ευρήματα των δημοσιευμένων ερευνών είναι ψευδή» είναι το άρθρο με τη μεγαλύτερη πρόσβαση στην ιστορία της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Επιστήμης (>3 εκατομμύρια επισκέψεις).

Συγγραφέας 9 λογοτεχνικών βιβλίων, εκ των οποίων τα τρία προκρίθηκαν για το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς για τα βραβεία Αναγνώστης στην Ελλάδα. Τελευταίο βιβλίο (στα αγγλικά, που δημοσιεύτηκε το 2022) είναι 2 βιβλία υπερσυνδεδεμένα μεταξύ τους. Ο Brave Thinker επιστήμονας για το 2010 ανά Ατλαντικό, «μπορεί να είναι ένας από τους επιστήμονες με τη μεγαλύτερη επιρροή εν ζωή».

Ερευνητής υψηλής αναφοράς (Clarivate) τόσο στην Κλινική Ιατρική όσο και στις Κοινωνικές Επιστήμες. h=247 (Google Scholar), τρέχον ποσοστό αναφορών: >6.000 νέες παραπομπές ανά μήνα (μεταξύ των 6 επιστημόνων παγκοσμίως που σήμερα αναφέρονται πιο συχνά). Σε αντίθεση με την τεράστια άγνοιά μου, αυτές οι τιμές προσφέρουν εξαιρετική απόδειξη ότι οι μετρήσεις παραπομπών μπορεί να είναι τρομερά αναξιόπιστες.

Δεν έχω προσωπικούς λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – θαυμάζω τους ανθρώπους που μπορούν να ξεχύσουν τη σοφία τους χωρίς λάθη, αλλά κάνω πολλά λάθη, πρέπει να επανεξετάσω τα κείμενά μου πολλές φορές πριν τα δημοσιεύσω και δεν βλέπω κανένα λόγο να κάνω ανόητο του εαυτού μου πιο συχνά παρά είναι δυστυχώς αναπόφευκτο. Θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο που έμαθα και συνεχίζω να μαθαίνω από τις αλληλεπιδράσεις με φοιτητές και νέους επιστήμονες (όλων των ηλικιών) από όλο τον κόσμο και μου αρέσει να μου υπενθυμίζουν συνεχώς ότι δεν ξέρω σχεδόν τίποτα.

Η συγκλονιστική περιγραφή της διασώστριας του ΕΚΑΒ Ελεάνας Τσουμπασίδου. Δεν είχε επίπεδο συνείδησης, ήταν πολύ σοβαρή η κατάσταση

medlabnews.gr iatrikanea 

Μάχη για τη ζωή του εξακολουθεί να δίνει ο αστυνομικός που τραυματίστηκε στα επεισόδια στον Ρέντη. Ο αστυνομικός είναι διασωληνωμένος στη ΜΕΘ του Γενικού Κρατικού Νίκαιας και η κατάσταση της υγείας του παραμένει πολύ κρίσιμη.

Συγκλονίζει η περιγραφή της διασώστριας του ΕΚΑΒ που περιέθαλψε τον 31χρονο αστυνομικό που τραυματίστηκε από ναυτική φωτοβολίδα στα επεισόδια στο Ρέντη.

Όπως είπε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, βρέθηκε μπροστά σε ένα «πεδίο μάχης» με τον άνδρα των ΜΑΤ να χρήζει άμεσης διακομιδής στο νοσοκομείο. «Μας ενημέρωσαν για επείγον περιστατικό. Πήγαμε άμεσα. ήταν πεδίο μάχης το σημείο, αγωνία, φόβος, άγχος», περιγράφει η διασώστρια του ΕΚΑΒ.

Η περιγραφή της διασώστριας που περιέθαλψε τον αστυνομικό Η Ελεάνα Τσουμπασίδου, διασώστρια του ΕΚΑΒ, είχε βάρδια το βράδυ της 7ης Δεκεμβρίου. Μαζί με τους συναδέλφους της πήγαν στο κλειστό γυμναστήριο «Μελίνα Μερκούρη» για να παραλάβουν τον τραυματία αστυνομικό.

«Δεν είχε σχεδόν καθόλου τις αισθήσεις του. Είχε πολύ μεγάλη αιμορραγία την οποία είχαν σταματήσει με πολύ καλό τρόπο οι αστυνομικοί και δώσαμε πραγματικά μάχη στο ασθενοφόρο για να κρατηθεί στη ζωή, δεν είχε επίπεδο συνείδησης, ήταν πολύ σοβαρή η κατάσταση», ανέφερε η διασώστρια.

Συγκλονιστικά είναι και τα ηχητικά των συναδέλφων του με το κέντρο επιχειρήσεων για να περιγράψουν τη σοβαρότητα του τραυματισμού του.

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΜΑΤ: Τον σταθμό (ΕΚΑΒ) κέντρο, εκ νέου, τον σταθμό.

ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ: Ελήφθη ελήφθη Αποστόλη, ελήφθη. Πες μου λίγο για το συνάδελφο, έχουμε κάνει το τουρνικέ;

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΜΑΤ: Το τραύμα το έχουμε φτιάξει… το έχουμε φτιάξει το τουρνικέ… έχουν παρασχεθεί οι Α’ Βοήθειες, έχει χαθεί αρκετό αίμα να γνωρίζετε, γι’ αυτό και να συντομεύει ο σταθμός. Δεν υπήρχε χρόνος ώστε ο τραυματίας να πάει στο 401 και αποφασίστηκε να μεταφερθεί στο ΓΚ Νίκαιας το οποίο δεν εφημέρευε, αλλά ήταν σε κοντινή απόσταση, ενώ μέχρι να φτάσει το ασθενοφόρο είχαν προλάβει οι γιατροί να προετοιμαστούν.

Εννιά ημέρες αργότερα και ο αστυνομικός συνεχίζει να δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή στη ΜΕΘ, με τους γιατρούς να περιμένουν πως θα αντιδράσει ο οργανισμός ύστερα από την πολυήμερη νοσηλεία.

Λέμε ΟΧΙ στην κατάθλιψη και τη μελαγχολία των εορτών. Τι να κάνετε;

PhD

της Βικτωρίας Πολύζου, συμβούλου ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea




Οι γιορτές αποτελούν μια ιδιαίτερα στρεσογόνα περίοδο που πολλές φορές μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα να μην επιτρέπει  πολλούς να γιορτάσουν και να μην μπορούν να ταυτιστούν με την εορταστική διάθεση, που γενικώς επικρατεί την περίοδο των εορτών. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η κατάθλιψη ή η καταθλιπτική διάθεση έχει υπολογιστεί ότι αυξάνεται σχεδόν κατά δέκα τοις εκατό την περίοδο αυτή.

Η ιδιαίτερη αυτή καταθλιπτική διάθεση, πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο το οποίο επηρεάζεται από πολλές παραμέτρους, συμπεριλαμβανομένης και της προσωπικότητας του κάθε ατόμου. Ανάμεσα στους παράγοντες που το προκαλούν συγκαταλέγονται το στρες, η κούραση, οι υπέρμετρες ή μη ρεαλιστικές φιλοδοξίες και προσδοκίες, η υπερ-εμπορευματοποίηση των γιορτών, οι οικονομικές δυσκολίες και η δυσκολία του να βρεθεί κανείς με συγγενείς και φίλους, για διάφορους λόγους, που μπορεί να περιλαμβάνουν θάνατο ή αρρώστια των προσφιλών ατόμων, απόσταση, ή ρήξη στις σχέσεις. Οι απαιτήσεις που σχετίζονται με ψώνια, οι φιλικές και οικογενειακές συγκεντρώσεις, όλα αυτά συνεισφέρουν στα συναισθήματα έντασης κι εκνευρισμού.

Δεν είναι τυχαίο ότι καταγράφεται δραματική αύξηση στα περιστατικά κατάθλιψης αλλά και αυτοκτονιών τα τελευταία χρόνια, γεγονός που αποδίδεται κυρίως στη οικονομική κρίση, που περνά η χώρα μας και συνεπώς στην ανεργία και τα οικονομικά προβλήματα των Ελλήνων αλλά και στα πολλά προβλήματα που προκάλεσε η πανδημία.

Όμως πρέπει ή καλύτερα επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση πρώτα για εμάς αλλά και για τους γύρω μας, την οικογένεια πολύ δε περισσότερο αν υπάρχουν παιδιά.

Τι μπορείτε να κάνετε, για να απολαύσετε τις εορταστικές μέρες όσο γίνεται καλύτερα;

Είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να βελτιώσετε με όποιο τρόπο μπορείτε τη διάθεση σας, να φέρεστε όσο καλύτερα μπορείτε στον εαυτό σας και να κάνετε κάποιες ουσιαστικές αλλαγές στην καθημερινότητα σας, αλλά σε μια λιγότερο πιεστική περίοδο:

• Περπατήστε, πηγαίνετε να δείτε μια ταινία, κυκλοφορήστε και κάντε πράγματα που δεν κάνετε καθημερινά. Απλά πράγματα που δεν είναι ανάγκη να σχετίζονται με ιδιαίτερα έξοδα. Όμως η αλλαγή από την καθημερινότητα προσφέρει στην βελτίωση της διάθεσης.

•   Μια πολύ καλή συμβουλή για να νιώσετε καλύτερα είναι να προσφέρετε στους συνανθρώπους σας ό,τι μπορείτε και ό,τι έχουν ανάγκη, όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή αυτό θα σας κάνει να νιώσετε καλύτερα Βρείτε κάποιον ο οποίος να χρειάζεται περισσότερη βοήθεια από ότι εσείς και θυμηθείτε ότι η προσφορά αποτελεί ίσως το σπουδαιότερο κομμάτι των εορτών. Αυτό θα σας βοηθήσει να συνειδητοποιήσετε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες και αξίες στη ζωή.

•   Προσπαθήστε να τηρήσετε ισορροπία ανάμεσα στην κατανάλωση του φαγητού, στην άσκηση, στην ξεκούραση και στον ύπνο. Όλοι αυτοί είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες που θα μπορέσουν να σας εξασφαλίσουν μια καλύτερη ψυχολογική διάθεση σε όλη τη διάρκεια των εορτών.

•   Προσπαθήστε να μην επιβαρύνετε την τσέπη σας με αλόγιστα έξοδα. Κάντε ένα προγραμματισμό για το ποσό που μπορείτε να ξοδέψετε για δώρα. Διαφορετικά το αποτέλεσμα θα είναι να αγχωθείτε για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, μεγαλύτερο από αυτό της εορταστικής περιόδου. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο αυτό που λέγεται, ότι τα συμβολικά δώρα τις περισσότερες φορές είναι και τα καλύτερα!

•   Μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να δηλητηριάζεται με αρνητικά συναισθήματα και ξεκινήστε την νέα χρονιά από την αρχή. Λίγη αισιοδοξία και θετική σκέψη δεν βλάπτει. Επειδή για πολλούς αυτές οι μέρες, που συμπίπτουν με την αλλαγή του χρόνου, αποτελούν αφορμή για απολογισμό ζωής, δεν είναι απαραίτητο να εστιάσουμε μόνο στα ανεκπλήρωτα όνειρα και στις απώλειες που έχει φέρει το πέρασμα του χρόνου. Μπορούμε σίγουρα να αναγνωρίσουμε και θετικά σημεία σε σχέση με άλλοτε, όπως και καλά σημάδια για το μέλλον.

•   Μην αφήνετε τα προβλήματα να καθορίζουν τη διάθεση σας. Προβλήματα ειδικά αυτήν την εποχή έχουν πια όλοι. Μικρά μεγάλα. Καλό θα ήταν λοιπόν να αφήνατε την επίλυση τους για μετά τις γιορτές και να προσπαθήσετε να τα βγάλετε για λίγο από το μυαλό σας.

•   Προσπαθήστε να μην επηρεάζεστε από το ενθουσιώδες εορταστικό κλίμα των τηλεοπτικών εκπομπών, με αποτέλεσμα να κάνετε συγκρίσεις που εμφανίζουν σε μειονεκτική θέση τον εαυτό σας και τις καταστάσεις της ζωής σας. Η πραγματική ζωή δεν είναι ποτέ τόσο ρόδινη και ευτυχισμένη όσο, κατεξοχήν αυτή την περίοδο, αναπαράγεται στην τηλεόραση.

•   Τέλος προσπαθήστε να αγαπήσετε τον εαυτό σας, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω σας. Νιώστε ότι είστε ευλογημένοι που έχετε την υγεία σας και ότι έχετε πάνω από όλα την καλή πρόθεση να προσπαθήσετε για σας τους ίδιους.

•   Αν παρόλα αυτά ανησυχείτε και παρατηρείτε ότι η διάθεση σας παραμένει ίδια, έχετε εντοπίσει δυσκολία στον ύπνο, ή είστε ιδιαίτερα ευσυγκίνητοι, καλό θα ήταν να ζητήσετε την βοήθεια κάποιου ειδικού.

Και τέλος, θυμηθείτε ότι η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται μόνο εν τη γενέσει της και με τη δύναμη της θέλησης. Αυτές οι εορταστικές ημέρες ας αποτελέσουν την αφετηρία μιας νέας φιλοσοφίας ζωής.

Διαβάστε επίσης

• Νιώθετε συνεχώς κούραση, δυσφορία, υπνηλία; Κοινά αίτια, που μπορεί να οφείλεται αυτό.
• Μπορεί να έχετε κατάθλιψη; Τι θα μπορούσατε να κάνετε για την θεραπεία της κατάθλιψης;
• Νιώθετε έντονη κούραση, εξάντληση, πονοκεφάλους, διαταραχές ύπνου; Πολύ πιθανό να έχετε Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης (ΣΧΚ)
• Έχω κατάθλιψη; Τι μπορώ να κάνω; Που μπορώ να απευθυνθώ για βοήθεια; Χρήσιμα τηλέφωνα.

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι. Η μοναξιά και οι αιτίες της. Ο φόβος της μοναξιάς

της Βικτωρίας Πολύζου, συμβούλου ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea

Το έντονο πρόβλημα της μοναξιάς που αυξάνεται ολοένα και περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνει μία μεγάλη διεθνής μελέτη σε 113 χώρες τονίζοντας πως επηρεάζει αρνητικά όχι μόνο την ψυχική υγεία αλλά και τη σωματική. 

Οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες κατά τους επιστήμονες εμφανίζουν χαμηλότερα επίπεδα μοναξιάς σε σχέση με άλλες περιοχές.

Είναι πιθανό ένας άνθρωπος να περιτριγυρίζεται από έναν σεβαστό αριθμό ατόμων, φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, μια εκτεταμένη οικογένεια, από έναν σύντροφο ή ακόμη και να συζεί με κάποιον και παρ' όλα αυτά να αισθάνεται μοναξιά. Να βιώνει κατά κάποιο τρόπο μια συναισθηματική και κοινωνική απομόνωση. 

Μια απόσταση που αδυνατεί να γεφυρώσει ή ένα κενό που δεν μπορεί να γεμίσει. Τότε μιλάμε για το αίσθημα της μοναξιάς. Και είναι διαφορετικό από την μοναχικότητα.

Ο κοροναϊός επιδείνωσε το πρόβλημα της μοναξιάς

Η πανδημία του κοροναϊού εκτιμάται ότι επιδείνωσε περαιτέρω το πρόβλημα της μοναξιάς και οι ερευνητές τόνισαν ότι το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον ως σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας, που απαιτεί συντονισμένες παρεμβάσεις σε όλα τα στάδια της ζωής, καθώς η μοναξιά -πέρα από το ψυχικό βάρος- κοστίζει στους ανθρώπους και στις κοινωνίες, γι’ αυτό πρέπει να θεωρηθεί πολιτική προτεραιότητα.

Η μοναξιά και η μοναχικότητα είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Μερικές φορές θέλεις να είσαι απλά ο εαυτός σου, να δεις βαθιά μέσα σου, να σκεφτείς, να νιώσεις. Τότε επιθυμείς τη μοναχικότητα.

Πολλοί πιστεύουν ότι αυτός που νιώθει μοναξιά είναι και στην πραγματικότητα μόνος του. Αυτό βέβαια δεν είναι αλήθεια. Μπορούμε κάλλιστα να βρισκόμαστε με άλλα άτομα και μάλιστα σε οικείο περιβάλλον και παρ’ όλα αυτά να νιώθουμε απελπιστικά μόνοι. Η λέξη “μοναξιά” ετυμολογικά σημαίνει την κατάσταση της απομόνωσης και της έλλειψης επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους. Η μοναξιά συνήθως βιώνεται ως ένα θλιβερό συναίσθημα που συνοδεύεται πολλές φορές από ψυχική κούραση, πικρία, ή ακόμη και απόγνωση. 

 Για να καταλάβουμε καλύτερα όμως την έννοια της μοναξιάς είναι απαραίτητο να εξετάσουμε ορισμένους από τους τρόπους με τους οποίους τη βιώνουμε.

Αιτίες της μοναξιάς

• όταν είμαστε μόνοι και νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή
• όταν μας λείπουν οι συναισθηματικοί δεσμοί που είχαμε στο παρελθόν
• όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αλλαγές στη ζωή μας
• όταν νιώθουμε ότι δεν υπάρχει κανείς στη ζωή μας με τον οποίο να μπορούμε να μοιραστούμε συναισθήματα και εμπειρίες
• όταν πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αποδεκτοί, αγαπητοί ή άξιοι, ακόμα και αν οι άλλοι δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη για εμάς. 

Πώς βιώνουμε την μοναξιά

• Με οργή, εχθρότητα, εκνευρισμό
• Με το αίσθημα του να μην νιώθουμε αποδεκτοί, το άγχος, την σύγχυση την θλίψη και την αποθάρρυνση.
• Με την εξάντληση και αίσθημα κενού, καθώς γινόμαστε παθητικοί και απόμακροι.
• Την απομόνωση.

Η απομόνωση δημιουργεί αισθήματα μοναξιάς, απογοήτευσης, θλίψης, παραίτησης. Το παρόν γίνεται σκληρό και το παρελθόν εισβάλλει απαιτώντας τον απολογισμό του. Οι επιθυμίες, τα θέλω, οι στόχοι, οι σχέσεις που έμειναν μετέωρες και ανολοκλήρωτες ζητούν την πραγμάτωσή τους αλλά προσκρούουν στην αίσθηση της έλλειψης χρόνου. Ο θάνατος μοιάζει κοντά, κοντύτερα από ποτέ, και ο φόβος που δημιουργεί η αίσθηση του γίνεται συχνά ακινητοποιητικός.  

Η μοναξιά γίνεται πιο έντονη όταν διαστρεβλώνουμε τη σημασία της, σκεπτόμενοι με τους παρακάτω τρόπους: 
«η μοναξιά αποτελεί σημάδι αδυναμίας ή ανωριμότητας», 
«για να νιώθω μοναξιά κάτι δεν πάει καλά με εμένα», 
«είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που νιώθει έτσι».

Κάποιος που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο πιθανότατα αντιλαμβάνεται τη μοναξιά σαν αποτέλεσμα «εσωτερικής μειονεξίας». Αυτή η πεποίθηση όμως ενδέχεται να δημιουργήσει δυσκολίες στην προσέγγιση άλλων ανθρώπων και στη δημιουργία σχέσεων μαζί τους, καθώς και στη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες. 

Η δυσκολία του ανθρώπου να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να προσφέρει και να λάβει από τους γύρω του, μπορεί να τον οδηγήσει στην κατάθλιψη δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο που οδηγεί στη μοναξιά λόγω φόβου.

Το συναισθηματικά εξαρτημένο άτομο βασίζεται στους άλλους προκειμένου να καλύψει τις συναισθηματικές του ανάγκες, να αποφύγει τον πόνο και να διατηρήσει τη συναισθηματική του ισορροπία. Βαθιά μέσα του υπάρχει η πεποίθηση ότι πρέπει να είναι αφοσιωμένος σε κάποιον για να μπορέσει να επιβιώσει και να είναι πλήρης. Φοβάται πολύ το ενδεχόμενο της μοναξιάς και συχνά προσκολλάται σε προβληματικές ή ακόμη και επικίνδυνες σχέσεις αντί να αντιμετωπίζει τον πόνο και τους φόβους του. 

Ο φόβος της μοναξιάς. 

Οι γυναίκες κυριολεκτικά υποφέρουν από την « απουσία» του άνδρα στη ζωή τους και καταλήγουν να δημιουργούν σχέσεις « υψηλού κόστους», με φτωχά αποτελέσματα.

Η μοναξιά μέσα στη σχέση δημιουργείται από την απομάκρυνση του ζευγαριού που δε μπορεί και δε γνωρίζει πως να ξαναχτίσει την επαφή του όταν αυτή κλονιστεί. απομάκρυνση του ζευγαριού Η επικοινωνία των συντρόφων μειώνεται και η οικειότητα τους φθίνει. Αυτό προκαλεί προβλήματα όχι μόνο στη ψυχική τους επαφή αλλά και στη σεξουαλική τους ζωή.

Δυστυχώς δημιουργούμε τόσες απαιτήσεις και προσδοκίες από τους άλλους όσο και από τον εαυτό μας που πολλές φορές η συμβίωση γίνεται αφόρητη. Αυτό είναι σε συνάρτηση με το σύστημα αξιών που υπάρχει στη σημερινή εποχή όπου η απόκτηση υλικών αγαθών έχει υποκαταστήσει τα πάντα, από την αγάπη των γονιών μέχρι και την αξία του εαυτού μας. Άλλωστε είναι πιο εύκολο να αποκτηθούν απ’ ότι η αυτογνωσία, που για ν’ αποκτηθεί χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τα σκοτεινά σημεία του εαυτού μας.

Η καλύτερη προφύλαξη από μια λανθασμένη επιλογή ερωτικού συντρόφου είναι η αυτογνωσία, η αυτοπεποίθηση, η αυτονομία και η διαχείριση του φόβου της μοναξιάς. Να γνωρίζουμε ποιές ακριβώς είναι οι επιθυμίες μας, πάντα σε ρεαλιστικό επίπεδο. Τι θέλω, πως το θέλω, από τί μπορώ να παραιτηθώ και από τί όχι. Αν π.χ οι διαφορές βρίσκονται στο χώρο των αξιών, όπως είναι η τάση ενός άνδρα να έχει πολλαπλή σεξουαλική δραστηριότητα, η αδυναμία του να δεσμευτεί, η εγωκεντρικότητα, δεν παίρνουν διαπραγμάτευση. Άλλες διαφορές που εμείς κρίνουμε ως δευτερεύουσες, μπορούν να γίνουν θέματα διαλόγου και, εφόσον υπάρχει καλή πρόθεση και κοινή επιθυμία δέσμευσης, ασφαλώς μπορούν να ξεπεραστούν με αμοιβαία βήματα αλλαγής και προσεγγίσεις.

Η μοναξιά είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων. Διάφορες έρευνες δείχνουν ότι το ένα τέταρτο των ενήλικων βιώνουν επώδυνα αισθήματα μοναξιάς τουλάχιστον κάθε λίγες εβδομάδες, ενώ τα ποσοστά είναι υψηλότερα για τους εφήβους και τους νέους.

Η μοναξιά δεν πρέπει να μεταφράζεται παρά ως ένα σημάδι ότι σημαντικές μας ανάγκες δεν ικανοποιούνται. Για αυτό είναι σημαντικό να εντοπίζουμε αυτές τις ανάγκες που μπορεί να περιλαμβάνουν ανάγκη ανάπτυξης διαπροσωπικών σχέσεων ή αυτοπεποίθησης, την ανάγκη απόκτησης φίλων, ή την ανάγκη εύρεσης δραστηριοτήτων που θα προσφέρουν προσωπική ικανοποίηση. 

Η απόκτηση αυτογνωσίας παίζει ουσιαστικό ρόλο για να έχουμε υγιείς προσωπικές σχέσεις. Χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τον εσωτερικό πόνο, την αίσθηση κενού και τους φόβους μας και να μάθουμε νέους, πιο “υγιείς” τρόπους να διαχειριζόμαστε αυτή την οδύνη. 

Ακόμα κι αν δεν έχεις αυτό που θες, κάθε βήμα σου, σου προσφέρει μια γνώση. Και σε οδηγεί στο επόμενο. Το πιο σημαντικό είναι να μην πολεμάς τον εαυτό σου, και να απαλλαγείς από εσφαλμένες προσδοκίες. Για λάθος πράγματα ή που τις έχεις υιοθετήσει από τρίτους. Αποδοχή του πραγματικού σου εαυτού και των επιθυμιών του, θα σε οδηγήσει πιο κοντά στην ευτυχία.

Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τη μοναξιά ως μια κατάσταση ή ένα συναίσθημα που μπορεί να αλλάξει και όχι σαν ένα «ελάττωμα» ή «μόνιμο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας». Η μοναξιά είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων. Χρειάζεται να είμαστε «ανοιχτοί» σε νέες εμπειρίες, γνωριμίες, αλλαγές στη ζωή μας. Οι εμπειρίες του παρελθόντος είναι κάτι που μας μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό μας και τους άλλους αλλά δεν πρέπει να καθορίζει το παρόν μας πχ. κάθε άνθρωπος που συναντάμε είναι μοναδικός και επομένως διαφορετικός και δεν πρέπει να τον κρίνουμε με βάση άλλους ανθρώπους που συναντήσαμε στο παρελθόν. Χρειάζεται να πάρουμε το ρίσκο να πλησιάσουμε τους άλλους και να τους αφήσουμε να μας πλησιάσουν. Οι μοναχικές μας στιγμές είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, μια ευκαιρία για αυτονομία και φροντίδα των συναισθημάτων μας. Μπορούμε να αναπτύξουμε καινούργιες δραστηριότητες που μας ενδιαφέρουν και μπορούμε να συναντήσουμε ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα.

Διαβάστε επίσης

• Τι μπορείτε να κάνετε, για να απολαύσετε τις εορταστικές μέρες όσο γίνεται καλύτερα ξεφεύγοντας από την κατάθλιψη και την μελαγχολία.
• Μπορεί να έχετε κατάθλιψη; Τι θα μπορούσατε να κάνετε για την θεραπεία της κατάθλιψης;
• Τι μπορείτε να κάνετε, για να απολαύσετε τις εορταστικές μέρες όσο γίνεται καλύτερα ξεφεύγοντας από την κατάθλιψη και την μελαγχολία.
• Τι προκαλεί τις αυτοκτονίες; Μύθοι και αλήθειες και ποια τα προειδοποιητικά σημεία για μια απόπειρα;

Έπασχε από ακραίας μορφής άγχος, 19χρονος και αυτοκτόνησε

medlabnews.gr iatrikanea

Σύμφωνα με αξιωματούχους και τη μητέρα του ο 19χρονος χρησιμοποιώντας νιτρικό νάτριο που παρήγγειλε για 15 δολάρια από την Amazon, αφού έψαξε διαδικτυακά πώς να το χρησιμοποιήσει για βάλει τέλος στη ζωή του.

Μετά από τοξικολογικές εξετάσεις, το γραφείο του ιατροδικαστή του Λάνκαστερ αποφάνθηκε ότι ο θάνατος του 19χρονου ηθοποιού, που είχε γίνει γνωστός από την συμμετοχή του στο «Our Idiot Brother», ήταν αυτοκτονία από την τοξικότητα που προκάλεσε το νιτρικό νάτριο.

Ο οξειδωτικός παράγοντας, που χρησιμοποιείται συχνά για τη διατήρηση τροφών όπως το κρέας, συχνότερα σκοτώνει άτομα κατά λάθος, προκαλώντας χαμηλή αρτηριακή πίεση και περιορίζοντας τη ροή οξυγόνου στο σώμα.

Έπασχε από ακραίας μορφής άγχος

Η μητέρα του Μίντλερ επιβεβαίωσε στο TMZ ότι ο γιος της αγόρασε την ουσία στο διαδίκτυο για να αυτοκτονήσει κατά τις πρώτες μέρες του μακριά από το σπίτι του πηγαίνοντας στο πανεπιστήμιο Millersville στην Πενσυλβάνια.

Η Μόνικα Μίντλερ – η οποία προηγουμένως αποκάλυψε ότι ο γιος της έπασχε από «ακραίας μορφής άγχος» – είπε ότι αργότερα βρήκε έναν αποκαρδιωτικό σύνδεσμο στο ιστορικό αναζήτησης του γιου της στο διαδίκτυο.

Το άγχος μπορεί να εκδηλωθεί με συμπτώματα από το σώμα, όπως ταχυκαρδία, δύσπνοια ή στομαχική αναστάτωση (ανορεξία, ναυτία, κοιλόπονος) ή πονοκέφαλο. Εκδηλώνεται όμως και με συμπτώματα από τον ψυχισμό του ατόμου, όπως αναστάτωση, στεναχώρια, ευερεθιστότητα, ανησυχία, δυσκολία συγκέντρωσης προσοχής ή αϋπνία. Η διαταραχή πανικού, εμφανίζεται με ξαφνικά επεισόδια ακραίου άγχους. Το νεαρό άτομο βιώνει έντονα σωματικά συμπτώματα άγχους (ταχυκαρδία, δύσπνοια κλπ) και εξ αιτίας τους φοβάται ότι πρόκειται να πεθάνει ή ότι έχει «τρελαθεί».

Ο ηθοποιός Matthew Mindler

Ο ηθοποιός αναζητούσε πληροφορίες για το πώς να πάρει νιτρικό νάτριο και να το χρησιμοποιήσει για να τελειώσει η ζωή του ανώδυνα. Παρήγγειλε την ουσία στο Amazon για 15 δολάρια η ποσότητα της οποίας ήταν αρκετή αρκετά για να σκοτώσει έως και τέσσερα άτομα.

Η Μόνικα Μίντλερ ανέφερε ότι μίλησε ανοιχτά για τη διαδρομή του παιδιού της μέχρι την αυτοκτονία με την ελπίδα ότι θα ήταν μια προειδοποίηση για άλλες οικογένειες που πιθανόν να μην γνωρίζουν τους κινδύνους της φαινομενικά αβλαβούς ουσίας. Αλλά και να δουν τα σημάδια στα δικά τους παιδιά.

Η Amazon δεν απάντησε αμέσως στα αιτήματα για σχόλια.

Διαβάστε επίσης

• Οι φοβίες, μιας επερχόμενης καταστροφής, φέρνουν αύξηση καρδιακών παλμών, κρίσεις πανικού, κοινωνική απομόνωση. Οδηγίες επιβίωσης
• Φοβίες, άγχος, κρίσεις πανικού. Συμπτώματα, η σημασία της άσκησης και της διατροφής (panic Attacks)
• Το παρατεταμένο και οξύ άγχος που βιώνουμε οδηγεί σε "απόσυρση" και τέλος σε μελαγχολία και κατάθλιψη
• Οι φοβίες, η καταστροφολογία και η οικονομική κρίση.

Τα σημαντικότερα Παραδοσιακά Χριστουγεννιάτικα παραμύθια και η ιστορία τους

medlabnews.gr

Τα Χριστούγεννα αποτελούν για τους ανθρώπους μέρες χαράς, αισιοδοξίας, δώρων και γιορτών

Τα χριστουγεννιάτικα παραμύθια, όμως, συχνά με θρησκευτικό και άλλοτε απλώς με εορταστικό περιεχόμενο και χαρακτήρα, είναι συνήθως σκοτεινά, ψυχρά, τρομακτικά, μα, εν τέλει, καθαρτικά. Οι συγγραφείς βλέπουν αυτή τη χριστιανική γιορτή σαν μια αφορμή για να περάσουν στους ανθρώπους μηνύματα αγάπης, συμπόνιας και κατανόησης για τον συνάνθρωπο.

Πολλοί από τους μεγαλύτερους συγγραφείς έχουν στη συλλογή τους κάποιο διήγημα ή κάποια ιστορία που διαδραματίζεται κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Παρακάτω παραθέτουμε τα σημαντικότερα χριστουγεννιάτικα παραμύθια που έχουν γραφτεί. Ανάμεσά τους βρίσκονται έργα του Dickens, του Oscar Wilde, του Hans Christian Andersen, του Anton Chekhov, του Leo Tolstoy και των αδερφών Grimm.

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, του Hans Christian Andersen – Χριστουγεννιάτικα Παραμύθια

Η πασίγνωστη ιστορία του Δανού ποιητή Hans Christian Andersen, Το κοριτσάκι με τα σπίρτα (The little match girl, 1845), μιλάει για τα ολοζώντανα όνειρα και τις ελπίδες ενός ετοιμοθάνατου παιδιού.

Μια παγωμένη πρωτοχρονιά, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι γιόρταζαν τον ερχομό του νέου έτους μέσα στη ζεστασιά του σπιτιού τους και τη θαλπωρή της οικογένειάς τους, ένα μικρό κορίτσι προσπαθούσε να πουλήσει σπίρτα στον χιονισμένο δρόμο. Οι δυνάμεις του το εγκατέλειπαν και, καθώς φοβόταν την οργή του πατέρα του αν γύριζε σπίτι δίχως να έχει πουλήσει σπίρτα, κάθισε στο παγωμένο πεζοδρόμιο.

Σε μια προσπάθειά του να ζεσταθεί, το κοριτσάκι άναψε ένα-ένα τα σπίρτα και είδε μέσα σε αυτά κάθε λογής οράματα: ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι γεμάτο φαγητά και γλυκίσματα, ένα θεόρατο χριστουγεννιάτικο δέντρο και τη νεκρή γιαγιά του, το μόνο πρόσωπο που του είχε φερθεί με αγάπη και φροντίδα. Με το άναμμα του τελευταίου σπίρτου, η μικρή ξεψύχησε στη μέση του δρόμου και η γιαγιά της την οδήγησε στον Παράδεισο. Την επόμενη μέρα, οι περαστικοί κοίταξαν με θλίψη το νεκρό παιδί, στο οποίο κανείς τους δεν είχε δείξει την παραμικρή συμπόνια μέχρι το θάνατό του.

Το διήγημα του Andersen αποτελεί μέχρι και σήμερα γροθιά με τον κυνισμό του και τη ρεαλιστική απεικόνιση μιας πραγματικότητας που ίσχυε στην εποχή του και συνεχίζει να ισχύει. Η αδιαφορία των ανθρώπων για τον πόνο των άλλων, η μετάνοια που φθάνει κατόπιν εορτής και η κακοποίηση  και εκμετάλλευση των παιδιών είναι φαινόμενα που δεν έχουν πάψει να πλήττουν την κοινωνία μας.

Τα Χριστούγεννα, του Anton Chekhov – Χριστουγεννιάτικα Παραμύθια

Ο σπουδαίος Ρώσος θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος Anton Chekhov αφηγείται πέντε χριστουγεννιάτικα παραμύθια, χαρακτηριστικά του Ρωσικού πνεύματος των Χριστουγέννων και μας μεταφέρουν στη Ρωσία μιας άλλης εποχής. Το βιβλίο Τα Χριστούγεννα και άλλες χριστουγεννιάτικες ιστορίες περιλαμβάνει τα διηγήματα Ο Βάνκα, Τ’ αγόρια, Τα Χριστούγεννα, Νύχτα στο νεκροταφείο και Οι μεγαλομάρτυρες της Πρωτοχρονιάς. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου με ένα εξαιρετικά λεπτό χιούμορ δημιουργείται μια γλυκιά χριστουγεννιάτικη μελαγχολία. Βρίσκεται ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία.

Ο Βάνκα Ζούκωφ, ένα εννιάχρονο αγόρι, ο Βαλάντια, η Ναταλία, ο ιδιόρρυθμος Τσετσεβίτσιν, η Βασίλισσα, ο Γιεγκόρ, ο μπεκρής Ιβάν Ιβάνιτς και ο δημόσιος υπάλληλος Γκεράσιμ Κουζμίτς Σινκλετέγιεφ είναι οι πρωταγωνιστές των ιστοριών αυτών. Οι ήρωες εκφράζουν τα όνειρά τους, αναμένουν την πραγματοποίηση τους αλλά στο τέλος διαψεύδονται. Έτσι, κυριαρχεί το πνεύμα του ανεκπλήρωτου. Αναζητούν το νόημα της ζωής, ενώ παράλληλα υφίστανται συνεχείς εσωτερικές διακυμάνσεις.

Έλα καλέ μου παππούλη, σε ικετεύω στ’ όνομα του Χριστού, να με πάρεις από δω. Λυπήσου με το άμοιρο ορφανό, όλο με δέρνουν και λαχταράω να φάω, και δεν μπορώ να σου πω τι θλίψη νιώθω, συνέχεια κλαίω. Τις προάλλες τ΄αφεντικό με βάρεσε με το καλαπόδι στο κεφάλι κι έπεσα χάμω και με το ζόρι ξανάρθα στα συγκαλά μου. Καταστράφηκε η ζωή μου, είμαι χειρότερα κι από σκυλί.[…] Παραμένω πάντα ο εγγονός σου, Ιβάν Ζούκωφ, έλα καλέ μου παππούλη.

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την ιστορία του μικρού Βάνκα, τον ήρωα της πρώτης ιστορίας. Ο Ρώσος συγγραφέας θίγει με ρεαλισμό και ευαισθησία το θέμα της παιδικής βιοπάλης.

Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, του Charles Dickens –  Χριστουγεννιάτικα Παραμύθια

Με το έργο του «Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» (A Christmas Carol, 1843), ο C. Dickens μας διηγείται την ιστορία του Εμπενίζερ Σκρουτζ, ενός δυστυχή ηλικιωμένου άντρα ο οποίος, την παραμονή κάποιων Χριστουγέννων, δέχεται επίσκεψη από το φάντασμα του νεκρού συνεργάτη του. Αργότερα τη νύχτα, ακολουθούν τρία ακόμα φαντάσματα.

Το φάντασμα του Παρελθόντος θυμίζει στον Σκρουτζ τα νεανικά του χρόνια, τη μοναξιά που βίωνε ως νέος και την εγκατάλειψή του από την τότε αρραβωνιαστικιά του. Η σκηνή τον συγκινεί, μα δεν καταφέρνει να τον κάνει να αλλάξει την εχθρική στάση του προς τα Χριστούγεννα. Το δεύτερο φάντασμα, αυτό των Παροντικών Χριστουγέννων, τον οδηγεί μέσα στο σπίτι του υπαλλήλου του, Μπομπ, ο οποίος προσπαθεί να γιορτάσει με την οικογένειά του με ένα πενιχρό δείπνο. Ο Σκρουτζ δίνει ιδιαίτερη προσοχή στον Τιμι, τον μικρό ανάπηρο γιό του Μπομπ. Τέλος, το φάντασμα των μελλοντικών Χριστουγέννων δείχνει στον Σκρουτζ την ημέρα της κηδείας του μικρού Τίμι και καταδικάζει τον Σκρουτζ σε έναν μοναχικό και δυστυχισμένο θάνατο.

Μετά από τις επισκέψεις των φαντασμάτων, ο Σκρούτζ μετατρέπεται σε έναν ευγενικό άνθρωπο, έτοιμο να μοιράσει χαρά και να απολαύσει τα Χριστούγεννα. Είναι ευτυχής που του δίνεται η ευκαιρία να αλλάξει το μέλλον του και να μην έχει το τέλος που του υπέδειξε το φάντασμα των Μελλοντικών Χριστουγέννων το ίδιο βράδυ.

Τα Χριστούγεννα ήταν μια παράδοση που είχε ξεκινήσει να αποκτά μεγάλη απήχηση κατά τη βικτοριανή εποχή, οπότε και γράφτηκε το βιβλίο. Ο Dickens επηρεάστηκε για το έργο του από την κοινωνική πτώση που υπέστη η οικογένειά του όταν ο ίδιος ήταν παιδί, μα και από την ύπαρξη πολλών φτωχών παιδιών στα μέσα του 19ου αιώνα. Υποστηρίζεται πως εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα του Σκρουτζ από τα συγκρουόμενα συναισθήματά του για τον πατέρα του, τον οποίο αγαπούσε και είχε δαιμονοποιήσει ταυτόχρονα. Αυτή η ψυχική σύγχυση ίσως εξηγεί τους δύο εκ διά μέτρου αντίθετους χαρακτήρες του Σκρουτζ στη διάρκεια της ιστορίας.

O Τάρανδος Ρούντολφ με την Κόκκινη Μύτη του Robert L. May – Χριστουγεννιάτικα Παραμύθια

Όλοι μας έχουμε ακούσει έστω και μία φορά το γνωστό τραγούδι, που έγραψε ο Johnny Marks το 1939, βασιζόμενος στο παραμύθι Rudolph the Red – Nosed Reindeer του Robert L. May

Το παραμύθι δημιουργήθηκε από την αλυσίδα πολυκαταστημάτων Montgomery Ward στο Σικάγο, στην προσπάθειά της να εξοικονομήσει κάποια χρήματα. Το 1939 οι υπεύθυνοι της εταιρείας αποφάσισαν να βρουν ένα τρόπο για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα, από τις πωλήσεις των βιβλίων ζωγραφικής. Ο Robert L. May, που εργαζόταν ως κειμενογράφος στην εταιρεία, ήταν γνωστός στους συναδέλφους του γιατί ήταν πολύ καλός στο να γράφει στιχάκια και ιστορίες για παιδιά. Επιλέχτηκε λοιπόν για να γράψει μια χριστουγεννιάτικη ιστορία, η οποία θα χρησίμευε ως διαφημιστική προώθηση για τα βιβλία ζωγραφικής που εισήγαγε η εταιρεία.

Ο Robert L. May στα νιάτα του ήταν πολύ μικροκαμωμένος και πολλά παιδιά τον πείραζαν γι’ αυτό. Έτσι, αποφάσισε να κάνει μια ιστορία σαν αυτή του ασχημόπαπου που έγινε κύκνος. Καθώς έγραφε την ιστορία του, δοκίμασε διάφορες εκδοχές της με την τετράχρονη κόρη του Barbara, μέχρι να καταλήξουν μαζί σε μια που θεωρούσαν και οι δύο ικανοποιητική. Κι ενώ ο εργοδότης του Robert L. May απέρριψε το πρώτο χειρόγραφο της ιστορίας –οι κόκκινες μύτες θεωρούνταν τότε χαρακτηριστικό των μέθυσων και δεν είχαν καμία θέση σε μια ιστορία για παιδιά– όταν του το παρουσίασε και πάλι, πλέον εικονογραφημένο από τον συνεργάτη του Denver Gillen, έδωσε αμέσως εντολή για την έκδοση του.

Τον πρώτο χρόνο ο Τάρανδος Ρούντολφ με την Κόκκινη Μύτη πούλησε περίπου 2,4 εκατομμύρια αντίτυπα. Μέχρι το 1946 πάνω από 6 εκατομμύρια αντίτυπα της ιστορίας είχαν διανεμηθεί από την εταιρεία, αριθμός πολύ εντυπωσιακός, δεδομένου ότι δεν εκτυπώθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα Ξωτικά και ο Παπουτσής, των αδελφών Grimm – Χριστουγεννιάτικα Παραμύθια

Ο Jacob and Wilhelm Grimm, γεννήθηκαν στη Γερμανία, το 1785 και 1786 αντίστοιχα. Ο Jacob ως φιλόλογος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μεσαιωνική λογοτεχνία και γλωσσολογία και ο Wilhelm ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική κριτική. Έχουν επιστημονικό έργο και θεωρούνται ιδρυτές της γερμανικής φιλολογικής επιστήμης. Ειδικότερα, έδειξαν τεράστιο ενδιαφέρον για τις γερμανικές λαϊκές αφηγήσεις και παραδόσεις. Από αυτές εμπνεύστηκαν για να γράψουν έναν μεγάλο αριθμό παραμυθιών που έγιναν τα απόλυτα κλασικά παραμύθια. Μερικά από τα πιο διάσημα παραμύθια τους, που διαβάζονται από τα παιδιά όλου του κόσμου είναι Η Κοκκινοσκουφίτσα, Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι, Χάνσελ και Γκρέτελ, Ραπουνζέλ, Η Ωραία Κοιμωμένη και H Σταχτοπούτα. Βέβαια, τα παραμύθια τους έχουν είναι γνωστά στην ωραιοποιημένη τους μορφή, καθώς από τις σύγχρονες αφηγήσεις παραλείπονται πολλές τρομακτικές λεπτομέρειες.

Οι αδερφοί Grimm δημοσίευσαν την χριστουγεννιάτικη ιστορία Τα Ξωτικά και ο Παπουτσής το 1812. Αποτέλεσε μέλος της μεγάλης συλλογής παραμυθιών Children’s and Household Tales που εξέδωσαν και στην οποία οι ιστορίες αναφέρονταν σε ξωτικά, νεράϊδες και άλλα μυθικά πλάσματα. Στο παραμύθι αυτό κάθε βράδυ δυο μυστηριώδεις επισκέπτες τρυπώνουν στο εργαστήρι του φτωχού παπουτσή, φτιάχνουν τα ωραιότερα παπούτσια που υπάρχουν. Έτσι, κάνουν ευτυχισμένους και πλούσιους τον παπουτσή και τη γυναίκα του. Αλλά όταν εκείνοι ανακαλύψουν ποιοι είναι οι επισκέπτες, δηλαδή τα ξωτικά, βρίσκουν τον τρόπο να τους το ανταποδώσουν.

Τα ιδιαίτερα Χριστούγεννα του Παπα-Πάνοφ, του Leo Tolstoy – Χριστουγεννιάτικα Παραμύθια

Ο Παπα-Πάνοφ (Papa Panov’s Special Christmas), η μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία του Leo Tolsoy για παιδιά, αποτελεί ένα παραμύθι με ιδιαιτέρως χριστουγεννιάτικη θεματολογία. Ο Tolstoy διηγείται την ιστορία του Παπα-Πάνοφ, ενός ηλικιωμένου τσαγκάρη που κατοικούσε σε ένα μικρό ρωσικό χωριό. Όντας χήρος και με τα παιδιά του ενήλικα και ανεξάρτητα, βρέθηκε μόνος την παραμονή των Χριστουγέννων στο κατάστημά του. Αποφάσισε, έτσι, να ανοίξει τη Βίβλο και να διαβάσει την ιστορία της γέννησης του Χριστού.

Το ίδιο βράδυ, ο Παπα-Πάνοφ ονειρεύτηκε τον Χριστό. Αυτός του είπε πως θα εμφανιστεί μπροστά του με σάρκα και οστά την επόμενη ημέρα και πως ήθελε ο ηλικιωμένος να τον περιποιηθεί. Όταν ξύπνησε, ο Παπα-Πάνοφ αδημονούσε να συναντήσει τον επικείμενο επισκέπτη του. Αντί γι’ αυτόν, πέρασαν έξω από την πόρτα του τσαγκάρη ο καθαριστής του δρόμου, μια κουρασμένη μητέρα και ένας επαίτης. Ο Παπα-Πάνοφ βοήθησε τον καθένα από τους ταλαιπωρημένους περαστικούς όσο μπορούσε, δίνοντας φαγητό, στέγη και ρούχα.

Όταν πια έφτασε το βράδυ και ο Ιησούς δεν είχε φανεί, ο Παπα-Πάνοφ πείστηκε πως το όνειρό του ήταν μόνο αυτό: ένα όνειρο. Ξαφνικά, όμως, μέσα στη νύχτα, άκουσε τη φωνή του Χριστού να του λέει πως ο ίδιος βρισκόταν στα πρόσωπα που είχε φροντίσει εκείνη την ημέρα.

Ο Tolstoy υπήρξε βαθιά θρηκευόμενος, κυρίως κατά το δεύτερο μέρος της μακράς ζωής του. Μέσα από τα έργα του, συχνά προωθεί τη θρησκεία και τα χριστιανικά ιδανικά. Το συγκεκριμένο διήγημα είναι σαφής παραβολή των λόγων του Χριστού «επειδή, πείνασα, και μου δώσατε να φάω. δίψασα και μου δώσατε να πιω. ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε. γυμνός ήμουν, και με ντύσατε».

Ο Εγωιστής Γίγαντας, του Oscar Wilde – Χριστουγεννιάτικα Παραμύθια

Ο Εγωιστής Γίγαντας είναι μία από τις πέντε παιδικές ιστορίες που συγκροτούν το βιβλίο Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας και άλλες ιστορίες. Το βιβλίο είναι έργο του Oscar Wilde που εκδόθηκε το 1888.

Ο Βρετανός εστέτ στο παραμύθι του Ο Εγωιστής Γίγαντας αφηγείται την ιστορία ενός γίγαντα και μιας παρέας παιδιών. Στον πανέμορφο κήπο του γίγαντα έπαιζαν τα παιδιά. Εκείνος όμως τα έδιωξε και έχτισε ολόγυρα έναν ψηλό φράχτη, απαγορεύοντας την είσοδο. Από τότε, η άνοιξη και το καλοκαίρι δεν ξανάρθαν ποτέ. Τα πουλιά έφυγαν. Χιόνι και χαλάζι πέφταν αδιάκοπα. Τα λουλούδια δε φύτρωναν και τα δέντρα δεν άνθιζαν. Όμως, τα παιδιά τρύπωσαν στον κήπο κρυφά. Κι άλλαξαν όλα. O γίγαντας κατάλαβε και αγάπησε τα παιδιά. Κι όταν γέρασε, ένα από αυτά οδήγησε την ψυχή του στον Παράδεισο.

[…] Και το παιδί χαμογέλασε στο γίγαντα και του είπε «Με άφησες να παίξω στον κήπο σου μία φορά, σήμερα ήρθε η μέρα που θα έρθεις μαζί μου στο δικό μου κήπο, στον Παράδεισο.». Κι όταν τα παιδιά πήγαν εκεί το απόγευμα, βρήκαν το γίγαντα νεκρό κάτω από το δέντρο, καλυμμένο με λευκά άνθη.

O Oscar Wilde συνθέτει ένα συγκινητικό και διαχρονικό παραμύθι με το οποίο κατηγορεί τον εγωισμό και προβάλλει την ανθρωπιά και την αγάπη, δημιουργώντας ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για τα παιδιά.

artic.gr

Ο Νίκος Υποφάντης αναφέρεται πώς ενημερώθηκε για τον καρκίνο στον μικρό του γιο

 medlabnews.gr iatrikanea

Όσα εξομολογήθηκε ο Νίκος Υποφάντης για τη στιγμή που ενημερώθηκε για την υγεία του γιου του.

Στην πρώτη αντίδραση που είχε όταν ενημερώθηκε από τον γιατρό πως ο μικρός του γιος έχει καρκίνο αναφέρθηκε από καρδιάς ο Νίκος Υποφάντης όταν συνάντησε τον Τάσο Ιορδανίδη, το απόγευμα του Σαββάτου (16.12.2023), στην εκπομπή “Μπαμπα-δες” της ΕΡΤ.

«Εκείνη τη στιγμή δεν ήταν η γυναίκα μου μαζί, ήταν η γιαγιά, έχουμε πάει στον γιατρό ο οποίος μου είπε “βγάλε την γιαγιά έξω και έλα να σου μιλήσω”. Λέει, “κοίταξε να δεις, το παιδί έχει καρκίνο”. Του λέω, “τι λες;” και μου απαντά πως “έχει καρκίνο, θα το παλέψετε, γίνεται όμως”.

Βγαίνοντας από το δωμάτιο του γιατρού, είναι το παιδί το οποίο πονάει αλλά γελάει γιατί είναι πάνω στην κατάσταση της μέθης για να μπορέσει να κάνει την εξέταση, είναι η πεθερά μου και, ενώ είμαστε στο κέντρο της Αθήνας, δεν ακούω ήχους» εξομολογήθηκε, αρχικά, ο γνωστός δημοσιογράφος.

«Έχουν απομονωθεί οι ήχοι και νομίζω ότι δεν μπορώ να περπατήσω. Δηλαδή έχει αρχίσει να υπάρχει μια τρικυμία, μια αστάθεια κάτω. Προσπαθούσα να κοιτάξω στο έδαφος, ασάφεια στους ήχους, ο χώρος άρχισε να συστέλλεται και να διαστέλλεται. Δεν είχα αντίληψη εκείνη την ώρα.

Δίνεις μάχη. Δίνει μάχη το παιδί το ίδιο, δεν θα δώσεις εσύ; Δεν θα μπεις σε αυτή την ιστορία;».

«Αμέσως μετά, μόλις το παιδί ήρθε σπίτι ύστερα από πολύ δύσκολο αγώνα, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά, αποφασίσαμε με τον μετέπειτα κουμπάρο μου, που και αυτός πήρε το παιδί του και είναι μια χαρά, να ασχοληθούμε με την βοήθεια των συλλόγων αυτών που είναι κοντά στα παιδιά.

Με τη Φλόγα συγκεκριμένα, όμως δεν μπορούμε να πούμε αυτά που έχουμε ζήσει εκεί στην εκπομπή γιατί είναι δύσκολα» τόνισε ακόμα ο Νίκος Υποφάντης στον Τάσο Ιορδανίδη και τους “Μπαμπα-δες” της ΕΡΤ.