Τι έδειξε η ιατροδικαστική εξέταση της 8χρονης που πέθανε στην πισίνα. Συγκλονίζουν τα νέα στοιχεία.

 medlabnews.gr iatrikanea

Από πνιγμό πέθανε το 8χρονο κοριτσάκι που εντοπίστηκε νεκρό μέσα σε πισίνα κατασκήνωσης, στην Κρυοπηγή Χαλκιδικής, όπως επιβεβαιώθηκε από την νεκροψία - νεκροτομή που διεξήγαγε η Ιατροδικαστική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης.

Τα ευρήματα, όπως αναφέρει το ThessToday.gr «έδειξαν» ότι το παιδάκι πέθανε από πνιγμό, επιβεβαιώνοντας τις αρχικές πληροφορίες ότι εντοπίστηκε μόνο του μέσα στην πισίνα της κατασκήνωσης.

Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, δεν βρέθηκαν υπολείμματα φαγητού στο στομάχι του παιδιού, που σημαίνει ότι δεν έκατσε για μεσημεριανό, μαζί με τους υπόλοιπους.

Αφέθηκε ελεύθερη η ομαδάρχισσα - Δικογραφία κατά του επικεφαλής της κατασκήνωσης

Mετά τη σύλληψη της ομαδάρχισσας -που αφέθηκε ελεύθερη κατόπιν προφορικής εντολής του εισαγγελέα-, συνελήφθη και ο 34χρονος «αρχηγός» της κατασκήνωσης.

Ο άνδρας οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Κασσάνδρας, ενώ σε βάρος του σχηματίστηκε δικογραφία για ανθρωποκτονία από αμέλεια.

Έρευνες για το πώς πνίγηκε

Η 8χρονη βρέθηκε νεκρή στην πισίνα της κατασκήνωσης ενώ γίνονται έρευνες κάτω από ποιες συνθήκες το κορίτσι ξέφυγε από την επίβλεψη των αρμόδιων. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του MEGA υπάρχει και η εκδοχή ότι το κορίτσι έφυγε από το δωμάτιο την ώρα της κατάκλισης και πήγε και βούτηξε μόνο του στην πισίνα, όταν ο ναυαγοσώστης δεν ήταν εκεί.

Τι δείχνουν μέχρι τώρα οι έρευνες για τις συνθήκες θανάτου του κοριτσιού

Νέα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας για τον θάνατο της 8χρονης μαθήτριας που πνίγηκε σε πισίνα κατασκήνωσης στη Xαλκιδική.

Σύμφωνα με όσα μετέδωσε ο ANT1, το κοριτσάκι φαίνεται πως έχασε τη ζωή του, την ώρα που στην πισίνα κολυμπούσαν και άλλα παιδιά, ενώ στο χώρο, υπήρχε ναυαγοσώστρια και η ομαδάρχισσα.

Δεν είχε φάει μεσημεριανό

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η μικρή Αγγελική, είχε πάει στην κατασκήνωση μαζί με την αδελφή της. Μαζί μπήκαν στην πισίνα τα δύο κοριτσάκια, όπως και άλλοι κατασκηνωτές, η οκτάχρονη όμως φαίνεται πως δεν βγήκε ποτέ από το νερό , αφού η αδελφή της, δεν την είδε στη συνέχεια, ούτε στην τραπεζαρία, όπου πήγαν για φαγητό, ούτε στους κοιτώνες.

Ένα δεύτερο στοιχείο που ενισχύει, αυτό το ενδεχόμενο, είναι πως σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση το στομάχι του παιδιού ήταν άδειο, που σημαίνει ότι δεν είχε φάει μεσημεριανό, μαζί με τους υπόλοιπους.

Η κατάθεση της ομαδάρχισσας

Οι διασώστες του ΕΚΑΒ που έκαναν προσπάθειες ανάνηψης επιτόπου, διαπίστωσαν πως υπήρχαν υπολείμματα τροφής, που μάλλον όμως, ήταν το πρωινό.

Η ομαδάρχισσα φέρεται να κατέθεσε στους αστυνομικούς, πώς δεν μέτρησε τα παιδιά, όταν βγήκαν από το νερό και πως αντιλήφθηκε την απουσία της 8χρονης, στην τραπεζαρία και άρχισε να την ψάχνει μόνη της, χωρίς να ειδοποιήσει την κατασκήνωση, κάτι που φαίνεται και από την επίσημη ανακοίνωση της επιχείρησης. Δύο ώρες μετά σήμανε συναγερμός

Συγκεκριμένα η ανακοίνωση αναφέρει πως «αφού είχε ολοκληρωθεί το μεσημεριανό φαγητό και οι κατασκηνωτές βρισκόταν στα δωμάτια τους, για τη μεσημεριανή ανάπαυση, διαπιστώθηκε ότι έλειπε μία κατασκηνωτρια. Αμέσως ειδοποιήθηκε το αρχηγείο της κατασκήνωσης και ομάδα στελεχών άρχισε να την αναζητά».

Στην κατάθεση της η ναυαγοσώστρια, υποστήριξε πως δεν είδε κανέναν μέσα στο νερό, γυρω στη 13:00 το μεσημέρι.

Ο συναγερμός στην κατασήνωση χτύπησε λίγο πριν από τις 15:00, σχεδόν δύο ώρες μετά, δηλαδή.

«Μόλις τελείωσαν την κολύμβηση τα παιδιά, περίπου στη μία και τέταρτο σύμφωνα με το πρόγραμμα, κοίταξα μέσα στην πισίνα. Δεν είδα κανέναν μέσα σε αυτήν και στη συνέχεια κλείδωσα, τη διπλή πόρτα».

Έκλεισαν οι πισίνες

Οι άδειες λειτουργίας, για τις δύο πισίνες της κατασκήνωσης έχουν ανακληθεί από τον Δήμο Κασσάνδρας.

Σε έλεγχο που έγινε διαπιστώθηκε, πως μέρος της περίφραξης στη μία έλειπε, ενώ στη δεύτερη δεν υπήρχαν τα απαραίτητα σωσίβια , ούτε σημάνσεις για τα βάθη.

Τις επόμενες ημέρες, αναμένεται να επανεξεταστεί και η άδεια λειτουργίας της κατασκήνωσης, χωρίς να είναι απίθανο να γίνει η ανάκληση της.

Πέθανε η πολυβραβευμένη ηθοποιός Τζίνα Ρόουλαντς σύζυγος του Τζον Κασσαβέτης, σε ηλικία 94 ετών (video)

medlabnews.gr 

Η Βιρτζίνια Κάθριν «Τζίνα» Ρόουλαντς (Gena Rowlands), θρυλική αμερικανίδα ηθοποιός, βραβευμένη τρεις φορές με Emmy, δυο φορές υποψήφια για Όσκαρ για την ενσάρκωση ισχυρών χαρακτήρων ή γυναικών με σοβαρά προβλήματα υγείας σε φιλμ όπως τα Gloria (1980) και A Woman Under the Influence (1974), που είχε σκηνοθετήσει ο ελληνοαμερικανός σύζυγός της, απεβίωσε σε ηλικία 94 ετών, δήλωσε ο γιος της, ο Νικ Κασσαβέτης, στο Entertainment Weekly.

Η Τζίνα Ρόουλαντς πρωταγωνίστησε σε δεκάδες κινηματογραφικές ταινίες κατά τη διάρκεια της καριέρας της, που άρχισε στο θεατρικό σανίδι και στην τηλεόραση τα χρόνια του 1950 και συμπεριέλαβε ρόλους σε ταινίες που σκηνοθέτησε ο ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης σύζυγός της.

Ο Νικ Κασσαβέτης αποκάλυψε τον Ιούνιο, στο ίδιο αμερικανικό περιοδικό, πως η μητέρα του έπασχε από Αλτσχάιμερ, όπως η δική της μητέρα, και επίσης ο χαρακτήρας που ενσάρκωσε στην ταινία The Notebook (2004).

«Έχει πλήρη άνοια. Κι είναι τόσο παλαβό – το ζήσαμε, το έπαιξε στη μεγάλη οθόνη, και τώρα μας πλάκωσε», είχε πει.

Η Τζίνα Ρόουλαντς και ο Τζον Κασσαβέτης χαρακτηρίζονταν χρυσό ζευγάρι των ανεξάρτητων κινηματογραφικών παραγωγών τα χρόνια του 1970 και του 1980. Ο Τζον Κασσαβέτης θεωρείτο πρωτοπόρος του είδους, η Τζίνα Ρόουλαντς η μούσα του. Γύρισαν μαζί 10 ταινίες, ως τον θάνατό του το 1989. Συνέχισε την καριέρα της κατόπιν, συνεργαζόμενη, μεταξύ άλλων, με σκηνοθέτες όπως ο Γούντι Άλεν.

Κόρη πατέρα τραπεζίτη και πολιτικού και μητέρας ηθοποιού, γεννημένη τη 19η Ιουνίου 1930 στην πολιτεία Ουισκόνσιν, παρότι δεν κέρδισε Όσκαρ για τους ρόλους που ενσάρκωσε, η Τζίνα Ρόουλαντς έλαβε τιμητικό βραβείο της αμερικανικής ακαδημίας κινηματογράφου για το σύνολο του έργου της το 2015.

Και άλλος δέχθηκε επίθεση από φίδι. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, γιατί έπαθε αρτηριακή αιμορραγία. Γιατί γεμίσαμε φίδια;

 

medlabnews.gr iatrikanea

Αυξάνονται τα κρούσματα επιθέσεων φιδιών φέτος.

Απίστευτο περιστατικό σημειώθηκε στην Πάτρα όπου ένας 37χρονος την ώρα που καθάριζε ξερά χόρτα σε οικόπεδο στην οδό Ακρωτηρίου, ήρθε αντιμέτωπος με ένα φίδι.

Σύμφωνα με το tempo24.news, έπιασε το φίδι με το χέρι και άρχισε να το χτυπά με ένα αντικείμενο για να το σκοτώσει.

Όμως, στη διάρκεια της προσπάθειάς του τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι, με αποτέλεσμα να υποστεί αρτηριακή αιμορραγία.

Στο σημείο έφθασε άμεσα διασώστης δικυκλιστής του ΕΚΑΒ, ο οποίος κατάφερε να του σταματήσει την αιμορραγία και στη συνέχεια διακομίστηκε στο Νοσοκομείο.

Ο 37χρονος δεν μπόρεσε να διευκρινίσει αν στη διάρκεια του περιστατικού, τον δάγκωσε το φίδι.

Αλήθειες κολυμπούσε στη θάλασσα με ένα φίδι

Δεν έχει προηγούμενο το περιστατικό που συνέβη στην Εύβοια όπου ένας αντιδήμαρχος κολυμπούσε μαζί με ένα φίδι στη θάλασσα. Ο αντιδήμαρχος Εύβοιας μπήκε στη θάλασσα για να δροσιστεί και όταν ξαφνικά είδε ένα φίδι να είναι μέσα σε αυτή.

Γιατί γεμίσαμε φίδια;

Γιατί, όμως, βλέπουμε τόσα περιστατικά αυτή την περίοδο και τι μπορούμε να κάνουμε σε περίπτωση που μας δαγκώσει ένα φίδι;

Είναι η εποχή που τα φίδια είναι πιο δραστήρια, όπως όλη η φύση άλλωστε. Είναι περίοδος αναπαραγωγής και αναζήτησης τροφής. Αυτό διαρκεί από τα τέλη Μαρτίου έως τα τέλη Ιουνίου, μετά τα πάντα πέφτουν σε πιο χαμηλούς ρυθμούς, το ίδιο συμβαίνει και με τα φίδια.

Έξαρση εμφανίζουν φέτος τα δαγκώματα από φίδια σε ανθρώπους. Τόσο που πλέον η καταγραφή τους στα νοσοκομεία είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. «Η αλήθεια είναι ότι φέτος υπάρχει μία έξαρση στο δείγμα φιδιού, πιθανώς υπάρχει και μία αύξηση του πληθυσμού των φιδιών. Ήταν μία άνοιξη με πολλές βροχές» τονίζει σε δηλώσεις του ο διευθυντής του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας Δημήτρης Μπαμπαλής. 

 Όπως εξηγεί, πρέπει κατ’ αρχάς να ληφθούν προφυλακτικά μέτρα με πρώτιστό να κοπούν τα χόρτα στις περισσότερες περιοχές. «Τα περισσότερα περιστατικά, συμπληρώνει, αφορούν ανθρώπους που κάνουν δουλειές στην ύπαιθρο, οπότε καλά είναι να έχουν μπότες, κάλτσες, να μην πηγαίνουν δηλαδή σε περιοχές όπου μπορεί να υπάρχουν φίδια με παντόφλες, ξυπόλυτοι κλπ.» 

Σε περίπτωση που κάποιος δεχθεί ένα δάγκωμα από φίδι, ο κ. Μπαμπαλής συμβουλεύει πως «το σημαντικό είναι αν μπορέσουν να δουν το φίδι, να μας το περιγράψουν… και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν πρέπει να κάνουν τίποτε εκτός από το ότι να προσφύγουν σε μία υγειονομική δομή. Όλα τα άλλα που κάνει ο κόσμος από φήμες και διαδόσεις είναι πιο επικίνδυνα απ’ το ίδιο το δάγκωμα του φιδιού… 

Το δάγκωμα του φιδιού που εκτός από τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις που εμφανίζεται αλλεργία, είναι βλαπτικό σε διάστημα ωρών και ημερών, δεν είναι κάτι για να τρέχει κανείς στο δευτερόλεπτο. Άρα υπάρχει ο χρόνος να μη κάνει κανείς τίποτε, να ξεπλύνει την πηγή, να βάλει αντισηπτικό και μετά να πάει σε μία υγειονομική δομή».

Διαβάστε επίσης

Τι πρέπει να κάνουμε αν μας δαγκώσει ένα φίδι; Είναι όλα δηλητηριώδη; Ποια είδη υπάρχουν στην Ελλάδα;

Ηθη και έθιμα που αναβιώνουν σε όλη την χώρα το Δεκαπενταύγουστο

medlabnews.gr 

Η Κοίμηση της Θεοτόκου-15 Αυγούστου- είναι μία από τις σημαντικότερες Θεομητορικές εορτές στην Ελλάδα και είναι γνωστή ως το “Πάσχα του Καλοκαιριού.”

Η ημέρα αυτή δεν θεωρείται ημέρα πένθους αλλά χαράς, καθώς η Παναγία “εκοιμήθη” και αναλήφθηκε στον ουρανό.

Πολυάριθμα είναι τα ήθη και τα έθιμα που αναβιώνουν σ’ όλη τη χώρα, με αφορμή τον Δεκαπενταύγουστο, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε την Κοίμηση της Θεοτόκου. Δεκαπενταύγουστος χωρίς πανηγύρι, δεν γίνεται. Η ημέρα της Κοίμησης της Θεοτόκου εορτάζεται από όλη την Χριστιανοσύνη με ευλάβεια και συγκίνηση από τη μία πλευρά και με ξέφρενα γλέντια από την άλλη.

Η Παναγιά της Τήνου έχει την τιμητική της με χιλιάδες επισκέπτες και προσκυνητές να εκπληρώνουν το τάμα τους, ανεβαίνοντας γονατιστοί τα σκαλιά της εκκλησίας της Μεγαλόχαρης, ενώ, ανήμερα της γιορτής και μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολουθεί μεγαλοπρεπής λιτάνευση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας.

Μάλιστα, ο Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας χτίστηκε στο σημείο όπου βρέθηκε η εικόνα της Θεοτόκου.

Όμως, υπάρχουν και αρκετά έθιμα ανά την επικράτεια που έχουν συνδεθεί άρρηκτα με τον Δεκαπενταύγουστο.

Οι καβαλάρηδες της Κοζάνης

Στη Σιάτιστα της Κοζάνης έχουν το έθιμο των καβαλάρηδων προσκυνητών που κρατά από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, οι καβαλάρηδες ανεβαίνουν στα στολισμένα άλογά τους και κατευθύνονται προς το μοναστήρι του Μικροκάστρου. Αφού προσκυνήσουν την εικόνα που χρονολογείται από το 1603 (πρόσφατη έρευνα τη χρονολογεί το 13ο αιώνα), επιστρέφουν στο χωριό και ξεκινά πανηγύρι.

Ο Επιτάφιος της Πάτμου

Στην Πάτμο, το νησί της Αποκάλυψης, γίνεται η περιφορά του επιταφίου της Παναγίας, ένα έθιμο με βυζαντινές καταβολές. Οι μοναχοί από το ιστορικό μοναστήρι περιφέρουν τον επιτάφιο στα σοκάκια του νησιού και οι πιστοί ακολουθούν την πομπή.

Τα καΐκια των Κουφονησίων

Στα Κουφονήσια γιορτάζεται εν πλω. Κάτοικοι και επισκέπτες μπαίνουν στα καΐκια με προορισμό το εκκλησάκι της Παναγιάς στο Κάτω Κουφονήσι, ενώ στην επιστροφή γίνεται ένας ιδιότυπος «αγώνας», με τα καραβάκια να συναγωνίζονται για να δουν ποιος θα καταφέρει να φτάσει πρώτα στο Πάνω Κουφονήσι και μετά ακολουθεί γλέντι με μουσικές, χορούς και θαλασσινούς μεζέδες.

Τα εγκώμια της Θεοτόκου

Στη Σκιάθο, το βράδυ της παραμονής του Δεκαπενταύγουστου, γίνεται η έξοδος του επιταφίου της Παναγίας με τους κατοίκους να ψάλλουν όλοι μαζί τα Εγκώμια της Θεοτόκου. Η μονή της Ευαγγελίστριας ή της Βαγγελίστρας είναι πλάι στις πηγές του ρέματος του Λεχουνιού, στην τοποθεσία Αγαλιανού, κάτω από την ψηλότερη κορυφή της Σκιάθου, την Καραφλυτζανάκα.

Η ανοικοδόμηση του μοναστηριού άρχισε το 1794 από μία μικρή ομάδα μοναχών του κινήματος των «Κολλυβάδων», που αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το Άγιο Όρος λόγω του αναβρασμού που υπήρχε τότε με αφορμή την επιστροφή στην αρχαία παράδοση της Εκκλησίας. Την προηγούμενη μέρα, οι γυναίκες στολίζουν τον επιτάφιο με λουλούδια και η τελετή αρχίζει το βράδυ της ίδιας ημέρας στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας με την περιφορά του Επιταφίου της Μεγαλόχαρης, ένα έθιμο που καθιερώθηκε το 1809, όταν ιδρύθηκε η μονή από τους αγιορείτες μοναχούς.

Η μονή είναι γνωστή για το σημαντικό ρόλο της στα προεπαναστατικά κινήματα όσο και την Επανάσταση του 1821. Σε αυτήν, το 1807 σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε η πρώτη ελληνική σημαία με το λευκό σταυρό στη μέση του γαλανού φόντου.

Στη μονή, ο ιερομόναχος Νήφων όρκισε και τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, το σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο – Στέφανο Δημητριάδη και άλλους, ύστερα από μεγάλη σύσκεψη που έκαναν στο μοναστήρι για να καταστρώσουν το σχέδιο δράσης τους.

Η Μεγάλη Παναγιά

Στη Θήβα έχουν τη Μεγάλη Παναγιά, στον Ορχομενό την Παναγία τη Σκριπού, στη Φθιώτιδα είναι οι μονές Αγάθωνος και Δαμάστας, στη Φωκίδα η Παναγία της Βαρνάκοβας, στην Αρτάκη η Παναγία της Φανερωμένης και στην Ιστιαία η Παναγία της Ντινιούς, που γιορτάζουν τη Μεγαλόχαρη και συγκεντρώνουν πλήθος επισκεπτών.

Στην Ευρυτανία η Παναγία η Προυσσιώτισα, «η κυρά της Ρούμελης», όπως τη λένε και η Παναγία της Τατάρνας, αν και δεν γιορτάζουν το Δεκαπεντάγουστο, συγκεντρώνουν κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές.

Η Παναγιά της Λιχάδας

Στη Βόρεια Εύβοια, γνωστή για το πανηγύρι της, είναι η Παναγία της Λιχάδας, ενώ έξω από τη Χαλκίδα στη παραλία Χιλιαδού, γίνεται η καθιερωμένη λειτουργία στο απόμερο αλλά πολύ όμορφο εκκλησάκι της Παναγίας. Πανηγύρι γίνεται επίσης στην Παναγία της Περιβλέπτου στα Πολιτικά.

Στα Ψαχνά Ευβοίας είναι η μονή Γοργοεπηκόου όπου γίνεται παραδοσιακή λιτανεία του Επιταφίου της Παναγίας, σύμφωνα με την τάξη του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ενώ στην εκκλησία της Παναγίας στο Βασιλικό τελείται κάθε χρόνο πανηγύρι.

Τα φιδάκια στην Κεφαλονιά

Στην Κεφαλονιά έχουν την παράδοση με τα φιδάκια, που εμφανίζονται κάθε χρόνο την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου στην Παναγιά Φιδούσα, στο Μαρκόπουλο, να φέρνουν τύχη στο νησί, αλλά και σε όσους δε διστάσουν να τα αγγίξουν. Σύμφωνα με τον μύθο, πρόκειται για τις καλόγριες ενός παλιού μοναστηριού που υπήρχε στη περιοχή, οι οποίες, προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των πειρατών, παρακάλεσαν την Παναγιά να τις μεταμορφώσει σε φίδια.

Στην Παροικιά της Πάρου, οι πιστοί συγκεντρώνονται στον παλαιοχριστιανικό ναό της Εκατονταπυλιανής ή «Καταπολιανής» και προσκυνούν την εικόνα του 17ου αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, η Κατοπολιανή έχει 99 φανερές πόρτες, ενώ η 100ή είναι κλειστή και δεν φαίνεται «θα φανεί και θα ανοίξει όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη».

Κάποιοι άλλοι θρύλοι θέλουν την Αγία Ελένη, που στον δρόμο για τους Άγιους Τόπους, προκειμένου να βρει τον Τίμιο Σταυρό, έφτασε στην Πάρο και προσευχήθηκε σε έναν μικρό ναό που βρισκόταν στη θέση της Εκατονταπυλιανής και έκανε τάμα, ότι αν βρει τον Τίμιο Σταυρό, θα χτίσει στη θέση αυτή έναν μεγάλο ναό. Η προσευχή της εισακούστηκε, βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και έκανε το τάμα της, φτιάχνοντας τον μεγαλόπρεπο ναό της Εκατονταπυλιανής, ο οποίος, όμως, στο μεγαλύτερο μέρος του καταστράφηκε, πιθανότατα από πυρκαγιά, και ανακατασκευάστηκε επί Ιουστινιανού, στα μέσα του 6ου αι.

Φημολογείται, επίσης, ότι το τάμα της Αγίας Ελένης ολοκλήρωσε ο γιος της Άγιος Κωνσταντίνος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου, καθώς η ίδια δεν πρόλαβε. Στη Νάουσα, οι εορτασμοί είναι πιο θαλασσινοί. Τα καΐκια καταφθάνουν στο λιμάνι και η νύχτα γίνεται μέρα, καθώς οι πιστοί κρατούν αναμμένα δαδιά. Το πανηγύρι κρατά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, με τους νησιώτικους χορούς να έχουν την τιμητική τους.

Στον βράχο του Έλωνα

Στο Λεωνίδιο, το μοναστήρι της Έλωνας βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε έναν απόκρημνο βράχο, προσφέροντας εντυπωσιακές εικόνες σε όσους το επισκέπτονται. Δεν είναι λίγοι οι πιστοί που εκπληρώνουν τάμα στην Παναγιά Βρεφοκρατούσα, καταφθάνοντας γονυπετείς ή περπατώντας στο μοναστήρι. Το προσωνύμιο της Παναγιάς «Έλωνα» προέρχεται από την τσακώνικη διάλεκτο και σημαίνει «ελεούσα».

Τα ντολιά του Πωγωνίου

Η παράδοση του Δεκαπενταύγουστο στον Παλαιόπυργο Πωγωνίου χαρακτηρίζεται από τα λεγόμενα «ντολιά», δηλαδή τις εντολές που δίνει ένας από τους μεγαλύτερους κατοίκους του χωριού (ο «ντολής πασάς»), ο οποίος κρατά ένα ποτήρι κρασί και το τσουγκρίζει με κάποιον παρευρισκόμενο.

Σύμφωνα με το έθιμο, πρέπει να πιει τρία ποτήρια κρασί ή τρεις γουλιές και κάθε φορά να κάνει μια αφιέρωση σε τρία διαφορετικά πρόσωπα. Σειρά παίρνουν οι υπόλοιποι, όπως θα τους ορίσει ο «ντολή πασάς». Το έθιμο αυτό σκοπό είχε τη συμφιλίωση των χωριανών και τη λύση τυχόν παρεξηγήσεων. Το βράδυ ξεκινά το πανηγύρι υπό τους ήχους τοπικών, παραδοσιακών τραγουδιών.

Το πανηγύρι του «Πυργούτσικου»

Στο Πυργί, στα περίφημα Μαστιχοχώρια της Χίου, η γιορτή της Παναγίας γίνεται με ένα ξεχωριστό πανηγύρι στην πλατεία του χωριού. Ο γρήγορος σκοπός του παραδοσιακού «Πυργούσικου» χορού παρασέρνει τους κατοίκους και τους επισκέπτες.

Παραδοσιακοί χοροί στα Ζαγοροχώρια

Στα Ζαγοροχώρια οι εκδηλώσεις είναι 3ήμερες με παραδοσιακούς χορούς της Ηπείρου, ενώ, παρόμοιες εκδηλώσεις τριών ημερών γίνονται και στα περισσότερα χωριά της Πελοποννήσου. Στη Θάσο, μετά τη λιτανεία της εικόνας, μαζεύονται όλοι στο προαύλιο της εκκλησιάς και στρώνουν γιορτινό τραπέζι.

Κατάνυξη στην Κάρπαθο

Στην Κάρπαθο η λειτουργία του Δεκαπενταύγουστου γίνεται στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Όλυμπο και οι εκδηλώσεις της ημέρας χαρακτηρίζονται από κλίμα κατάνυξης και πένθους. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αναβιώνει το έθιμο του Κάτω Χορού. Οι γυναίκες φορούν παραδοσιακές φορεσιές και ξεκινούν τον αργόσυρτο χορό, συνοδεία λαούτου και λύρας. Οι άντρες έχουν ένα κομμάτι βασιλικού στο πέτο τους και τραγουδούν με κατανυκτική διάθεση.

Η Αγιασώτισσα

Στη Λέσβο, στην Παναγιά την Αγιασώτισσα στην γραφική κωμόπολη της Αγιάσου, γίνεται ένα από τα ωραιότερα πανηγύρια. Εκατοντάδες προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 ολόκληρα χιλιόμετρα για να φτάσουν στην εκκλησία, όπου και διανυκτερεύουν.

Διαβάστε επίσης

• Ο Αγιος Παντελεήμων, ο ανάργυρος γιατρός
• Ἰατρική Ἐπιστήμη και Ὀρθόδοξη Πίστη
• Βιοηθική και κοινωνική – Προσέγγιση των ορίων της ιατρικής.
• Ασθένεια και θεραπεία στην ορθόδοξη παράδοση και στις σύγχρονες αιρέσεις 

Τι συμβολίζει το άναμμα του κεριού; Ποιος ο λόγος που ανάβουμε κερί στην εκκλησία;

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Για ποιο λόγο ανάβουμε κερί στην εκκλησία; Υπάρχει ιδιαίτερος συμβολισμός στο άναμμά του; 

Ερωτήματα, στα οποία δίνει απάντηση ο μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης Χρυσόστομος, ο οποίος επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι η συνήθεια του ανάμματος περιέχει βαθύτατο συμβολισμό και ότι αποτελεί μια σημαντική κίνηση του ανθρώπου στην αναζήτηση του θείου να επικοινωνήσει με τον Θεό.

«Μια από τις ευλογημένες συνήθειες των πιστών όταν εισέρχονται στον ναό είναι να παίρνουν ένα ή περισσότερα κεριά, να τα ανάβουν στην ορισμένη θέση (μανουάλι) και κατόπιν να προσκυνούν τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και του αγίου του ναού. Αυτή η συνήθεια, που ίσως τις περισσότερες φορές γίνεται μηχανικά, περιέχει βαθύτατο συμβολισμό. Καθετί που υπάρχει ή συμβαίνει στον Ιερό Ναό και στη Λατρεία της Εκκλησίας μας εγκρύπτει συμβολισμούς για να μας υπενθυμίζει τόσο γεγονότα της επίγειας ζωής του Κυρίου μας όσο και την υποχρέωση του πιστού να μη ραθυμεί, να μην εγκαταλείπεται στη βιοτική ραστώνη, αλλά να αφυπνίζεται πνευματικά αναλαμβάνοντας τα πνευματικά όπλα που η Εκκλησία μας του χορηγεί στον πνευματικό αγώνα», τονίζει ο ποιμενάρχης Νικοπόλεως και Πρεβέζης.

Στο ερώτημα τι συμβολίζει το κερί, επικαλείται απαντήσεις που δίνουν οι Πατέρες της Εκκλησίας. 

Χαρακτηριστικά, σημειώνει:

«Την απάντηση δίνουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, στους οποίους προσφεύγουμε πάντοτε και οι οποίοι δίνουν απαντήσεις σε όλα και ας έζησαν αιώνες πριν.

Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης αναφέρει έξι συμβολισμούς για το κερί και βεβαίως αναφέρεται στο αποκαλούμενο καθαρό κερί, δηλαδή, το μελισσοκέρι. Λέγει ότι το κερί συμβολίζει: 

α) Την καθαρότητα της ψυχής μας, 

β) Το εύπλαστο της ψυχής μας, την οποία πρέπει να πλάσουμε σύμφωνα με τις εντολές του Ευαγγελίου, 

γ) Την ευωδία της Θείας Χάριτος, την οποία πρέπει να εκπέμπει κάθε ψυχή, όπως το κερί διαθέτει γλυκεία μυρωδιά, 

δ) Όπως το γνήσιο κερί, καιόμενο ανακατεύεται με τη φωτιά και τις δίνει τροφή, έτσι και η ψυχή καιομένη από τον Θείο Έρωτα οδηγείται βαθμηδόν στη θέωση, 

ε) Το φως του Χριστού και 

στ) Την αγάπη και την ειρήνη με τις οποίες κυριευμένος ο πιστός γίνεται φωτεινός οδοδείκτης στους άλλους.

Διαβάστε επίσης

• Ο Αγιος Παντελεήμων, ο ανάργυρος γιατρός
• Ἰατρική Ἐπιστήμη και Ὀρθόδοξη Πίστη
• Βιοηθική και κοινωνική – Προσέγγιση των ορίων της ιατρικής.
• Ασθένεια και θεραπεία στην ορθόδοξη παράδοση και στις σύγχρονες αιρέσεις 

Άρθρο του καθηγητή χειρουργικής, Πρωτοπρεσβυτέρου Δημήτρη Λινού. Κάθε Ιατρός θα μπορούσε να γίνει Ιερέας.

 medlabnews.gr iatrikanea

Τα λόγια του τίτλου ανήκουν στον καθηγητή της Νευροχειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Stanford, Stefan Mindea, μετά τη χειροτονία του σε ορθόδοξο ιερέα, την περασμένη χρονιά. Σήμερα πραγματοποιεί δύσκολες νευροχειρουργικές επεμβάσεις, στην πατρίδα του τη Ρουμανία, ενώ τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες εορτές λειτουργεί ως ιερέας σε ορθόδοξο ναό κοντά στο νοσοκομείο του.

Πριν από λίγα χρόνια, ο Ρώσος καθηγητής της Χειρουργικής και ακαδημαϊκός Yuri Shevchenko (που είχε διατελέσει και υπουργός Υγείας της Ρωσίας την περίοδο 1998-2002) χειροτονήθηκε ιερέας, χωρίς να διακόψει τα ακαδημαϊκά και ιατρικά του καθήκοντα. Κάθε Σάββατο ή Κυριακή, ο πατήρ Γεώργιος (όπως μεταφράζεται στην εκκλησιαστική ρωσική παράδοση το όνομα Yuri) προΐσταται της Θείας Λειτουργίας στον ναό του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται μέσα στο Εθνικό Ιατρικό και Χειρουργικό Κέντρο Pirogov.

Είναι αρκετοί σήμερα οι γιατροί σε όλο το κόσμο που υπηρετούν συγχρόνως και την Ιατρική και την Εκκλησία.

Ποια όμως είναι αυτή η Εκκλησία που υπηρετούν; «Είναι οι άνθρωποι οι ζώντες, οι οποίοι έρχονται ή μπορεί να μην έρχονται στους ναούς ή έρχονται ίσως και μετά πηγαίνουν στην αμαρτία; Εκκλησία είναι όσοι δεν έρχονται ποτέ και κάθε μέρα είναι στα καφενεία, στις δουλειές τους;», ρωτάει ο γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης στο βιβλίο «Θεία Λατρεία: προσδοκία και όρασις Θεού». Και απαντάει με ξεκάθαρο λόγο. «Βεβαίως Εκκλησία είναι και αυτοί».

Πολλοί διερωτώνται τι προσφέρει σήμερα η Εκκλησία. Την απάντηση μας τη δίνει ο ακαδημαϊκός, μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας στο βιβλίο του «Η κτίση ως ευχαριστία». Εκεί μας λέει: «Η Εκκλησία δεν προσφέρει στον κόσμο ένα σύστημα ηθικών κανόνων, αλλά μια αγιασμένη κοινωνία, μια ζύμη που θα ζυμώσει τη δημιουργία όχι με την επιβολή των ηθικών προσταγών της, αλλά και με την αγιαστική της παρουσία». «Ο λόγος του Χριστιανισμού δεν είναι φωνή, αλλά ζωντανή παρουσία. Μια παρουσία που ενσαρκώνεται κατεξοχήν στη Θεία Λειτουργία».

Τι γίνεται όμως στη Θεία Λειτουργία; 

Την απάντηση θα την πάρουμε πάλι από τον γέροντα Αιμιλιανό: «Οταν κάνουμε Λειτουργία, κάνουμε μια δεξίωση, ένα δείπνο. Καλούμε ως συνδαιτυμόνες τους Αγίους της Εκκλησίας μας, καλούμε τον πατέρα μας τον κεκοιμημένο, τον παππού μας, τον προπάππου μας, τα πρόσωπα τα αγαπητά που έφυγαν, καλούμε τους αγγέλους. Και έρχεται ο ίδιος ο Χριστός και μας παραθέτει το σώμα του και το αίμα του. Ο Χριστός κατά βάθος κάνει τη Λειτουργία και εμείς όλοι γύρω του. Εις το πρόσωπο και τα ρούχα του ιερέως εμφανίζεται ο Χριστός». Και συνεχίζει «ως δώρα προσφέρουμε άρτο και οίνο. Προσφέρουμε τον εαυτό μας, προσφέρουμε τις δυσκολίες μας, τους πόνους μας, τους κόσμους μας, τα παιδιά μας».

Αν, λοιπόν, η Εκκλησία είναι όλοι ανεξαρτήτως οι άνθρωποι, χωρίς ηθικούς σχιζοφρενικούς «κανόνες», και ο ιερέας μεσολαβεί στην «κάθοδο του ουρανού στη γη, γεμίζοντας τη γη με φως, χάρη και χαρά, και κάνει τη Λειτουργία μια γιορτή, μια πανήγυρη, από την οποία οι πιστοί επιστρέφουν στο κόσμο χαρούμενοι και χαρισματούχοι», τότε εξηγείται γιατί γιατροί σε όλο τον κόσμο γίνονται και ιερείς. Η ανταπόκριση θα ήταν μεγαλύτερη στη χώρα μας αν δεν υπήρχε η απόφαση της Ιεράς Συνόδου του 1855 που επέβαλε, χάριν ομοιομορφίας προς τους μοναχούς, τα ράσα εκτός του ναού και στους έγγαμους κληρικούς, μια παράδοση που δεν ίσχυε μέχρι τότε. Βέβαια ήδη από το Πανορθόδοξο Συνέδριο της Κωνσταντινουπόλεως (Μάιος – Ιούνιος 1923) ισχύει ότι «η εξωτερική περιβολή του κλήρου ως έχει σήμερον, ουδέν έχει το κοινόν ούτε προς την ουσίαν της ιεροσύνης, ούτε προς την αρχαίαν πράξιν της Εκκλησίας, αλλά είναι αποτέλεσμα μακράς εξελίξεως και ποικίλων παραγόντων».

Αν και στις περισσότερες Ορθόδοξες Εκκλησίες της Αμερικής και της Ευρώπης οι ιεράρχες και ιερείς δεν φορούν ράσα εκτός ιερατικών τους καθηκόντων, στην Ελλάδα ισχύει αυτό μόνο για τους εθελοντές ιερείς. Σύμφωνα με τον καθηγητή του Κανονικού Δικαίου της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Ν. Μαγγιώρο: «Για τους εθελοντές ιερείς δεν προβλέπεται μισθός από το Δημόσιο, αλλά μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αμισθί, ενώ κατ’ εξαίρεση για αυτούς επιτρέπεται να μη φορούν τα ράσα όταν βρίσκονται στις κύριες εργασίες τους».

Πολλοί φωτισμένοι Ιεράρχες κατά καιρούς μίλησαν για την επέκταση του κανόνα αυτού και σε όλους τους έγγαμους ιερείς. Ετσι, περισσότεροι γιατροί και άλλοι επιστήμονες στην Ελλάδα θα μπορούσαν ευκολότερα να γίνουν και ιερείς.

* Ο πρωτοπρεσβύτερος Δημήτρης Λινός είναι ομότιμος καθηγητής Χειρουργικής του ΕΚΠΑ, lecturer στο Harvard Medical School και διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής του Ομίλου «Υγεία».

Διαβάστε επίσης

• Ο Αγιος Παντελεήμων, ο ανάργυρος γιατρός
• Ἰατρική Ἐπιστήμη και Ὀρθόδοξη Πίστη
• Βιοηθική και κοινωνική – Προσέγγιση των ορίων της ιατρικής.
• Ασθένεια και θεραπεία στην ορθόδοξη παράδοση και στις σύγχρονες αιρέσεις 

Η ευεργετική άσκηση της κολύμβησης. Τα οφέλη που προσφέρει το κολύμπι. Γιατί να κολυμπάτε;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea



Η κολύμβηση είναι μια ευεργετική άσκηση. Είναι ένα άθλημα ζωής που ωφελεί το σώμα και τον εαυτό μας, γενικότερα. Αλλά τι είναι αυτό που κάνει ωφέλιμο το κολύμπι; 

H κολύμβηση είναι μια δραστηριότητα,  που μπορεί να γίνεται σε όλη την διάρκεια της ζωής μας  και τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία, αξίζουν τον κόπο ώστε να μπούμε στο νερό.

Δουλεύουν όλοι οι μύες του σώματος. Το κολύμπι μπορεί να βελτιώσει την γενική δύναμη ενός ατόμου, την καρδιαγγειακή λειτουργία και την αντοχή. Βέβαια σε αντίθεση με ό,τι παλαιότερα λεγόταν, δεν βοηθά την οστική πυκνότητα (οι ασκήσεις με βάρη ωφελούν περισσότερο την οστεοπόρωση), αλλά βοηθά σε όλες τις άλλες παθήσεις.

Η άσκηση στο νερό προκαλεί οξείες αντιδράσεις του καρδιαγγειακού και του αναπνευστικού συστήματος. Κατά τη βύθιση του σώματος στο νερό, περίπου 700ml αίματος μεταφέρονται στην ενδοθωρακική κυκλοφορία και ο καρδιακός όγκος αυξάνεται κατά 180ml. Οι αλλαγές αυτές οφείλονται στην υδροστατική πίεση που ασκεί το νερό σε κάθε σώμα που βυθίζεται σε αυτό και η οποία γίνεται αντιληπτή ως μια δύναμη αντίστασης στη διαστολή των τοιχωμάτων της θωρακικής κοιλότητας.

Ακολουθούν κατά την άσκηση, η αύξηση της καρδιακής συχνότητας, η αύξηση του όγκου παλμού και της καρδιακής παροχής κατά 30% περίπου. Ταυτόχρονα, συμβαίνει αντανακλαστική μείωση της συνολικής περιφερικής αντίστασης και του φλεβικού τόνου.

Επίσης, σύμφωνα με τους ερευνητές, η βύθιση στο νερό αυξάνει τον κεντρικό αγγειακό όγκο και μειώνει τη θερμοκρασία του σώματος με αποτέλεσμα την ανακατανομή του αίματος από την περιφέρεια στα θωρακικά αγγεία. Καθώς η επίδραση της βαρύτητας εξουδετερώνεται, λόγω της άνωσης του νερού, οι εξωτερικές πιέσεις αυξάνουν την επιστροφή του φλεβικού αίματος από τα άκρα αυξάνοντας το

καρδιακό προφορτίο και μειώνοντας τα οιδήματα των άκρων. Έτσι, η καρδιακή παροχή, ο θωρακικός όγκος αίματος και η κεντρική φλεβική πίεση αυξάνονται, ενώ μειώνεται η καρδιακή συχνότητα. Επίσης, αυξάνεται ο τόνος του συμπαθητικού νευρικού συστήματος με αποτέλεσμα την περιφερική αγγειοσυστολή.

Γιατί να κολυμπάτε; 

• Για τα οφέλη στην υγεία και κυρίως στην καρδιά αλλά ακόμα και για την ψυχική υγεία. 
• Γιατί το καθημερινό τρέξιμο είναι επίπονο,
• Γιατί είναι ωραία η αίσθηση να πλέεις και να γλιστράς το νερό. 
• Γιατί μπορεί καλοκαιριάτικα να μας δροσίσει.

Αν ψάχνετε για ένα καταφύγιο από την ζέστη του καλοκαιριού, τότε μια βουτιά στο νερό είναι ακριβώς είναι αυτό που χρειάζεστε. Η κολύμβηση είναι ένας τρόπος για να δροσιστείτε. Ικανοποιεί θαυμάσια την ανάγκη για ψυχαγωγία σε άτομα και οικογένειες, με την διασκέδαση στην θάλασσα, την πισίνα και τις νεροτσουλίθρες.

Με το κολύμπι ακόμα και αν είναι κανείς δρομέας και προπονείται σε τακτική βάση, μπορεί να βρει μια δραστηριότητα που διατηρεί τον καρδιακό ρυθμό χωρίς να δημιουργεί μεγάλη καταπόνηση στο σώμα μας.

Αν πάλι ένας τραυματισμός εμποδίζει να ρίξετε το βάρος σας σε ένα γόνατο ή σε έναν αστράγαλο το κολύμπι προσφέρει μια άλλη μορφή άσκησης χωρίς σκελετικές καταπονήσεις. Το κολύμπι μπορεί να βοηθήσει για μια αεροβική άσκηση χωρίς το βάρος του σώματός μας να ενοχλεί την κάθε κίνηση.

  

Η τακτική κολύμβηση αυξάνει την αντοχή, τη μυϊκή δύναμη και την καρδιαγγειακή λειτουργία. Μπορεί να χρησιμεύσει ως παράλληλο στοιχείο κάποιας άλλης άσκησης. Πριν από την προπόνηση στο έδαφος, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το νερό για προθέρμανση. Η σταδιακή αύξηση του ρυθμού της καρδιάς και η μυική τόνωση επιτυγχάνονται εύκολα μέσα στο νερό.

Μετά την προπόνηση στο έδαφος, λίγο κολύμπι μπορεί να σας βοηθήσει να δροσιστείτε και να χαλαρώσετε ευκολότερα.

Το κολύμπι καίει θερμίδες σε ένα ποσοστό περίπου 3 θερμίδες το χιλιόμετρο ανά κιλό σωματικού βάρους. Εάν ζυγίζετε 68 κιλά και κάνετε 30 λεπτά κολύμπι για 1,5 χιλιόμετρο, τότε θα κάψετε περίπου 900 θερμίδες σε μια ώρα. Ωστόσο, πολλοί κολυμβητές δεν κολυμπούν πολύ γρήγορα, και πολλοί δεν μπορούν να κολυμπήσουν τέτοια απόσταση ή για τόση διάρκεια.

Η ομαδική προπόνηση είτε είναι αεροβική στο νερό είτε είναι κανονική προπόνηση κολύμβησης, βοηθά το άτομα να κοινωνικοποιηθούν. Η ανταλλαγή ιστοριών, η πρόκληση του ενός με τον άλλο, και η αίσθηση ότι μοιράζεσαι τη σκληρή άσκηση, κάνει την ομαδική προπόνηση μια εμπειρία που ανταμείβει.

Υπάρχουν και άλλα ψυχολογικά οφέλη από το κολύμπι. Χαλαρώστε και κολυμπήστε. Αφήστε το μυαλό σας να περιπλανηθεί, επικεντρώνοντας μόνο στο ρυθμό των κινήσεων σας. Αυτή η μορφή του διαλογισμού μπορεί να σας βοηθήσει να αποκτήσετε ένα αίσθημα ευεξίας, φεύγοντας από το νερό ανανεωμένοι και έτοιμοι να συνεχίσετε το υπόλοιπο της ημέρας σας. Πολλά άτομα ανακαλύπτουν άμεσο όφελος από την κολύμβηση.

Αναπτύσσουν δεξιότητες ζωής, όπως την αγάπη στον αθλητισμό, τη σωστή διαχείριση χρόνου, την αυτοπειθαρχία, το να θέτουν στόχους, καθώς και την αυξημένη αίσθηση της αυτό-αξίας μέσω της συμμετοχής στο άθλημα. Οι μαθητές κολυμβητές φαίνεται να τα καταφέρνουν καλύτερα στο σχολείο, σε γενικές γραμμές από ότι οι μη κολυμβητές.

Το κολύμπι δεν ενδείκνυται για χάσιμο βάρους, εξαιτίας της δροσιστικής επίδρασης του νερού.

Ενώ καίτε πολλές θερμίδες, όταν βγείτε από το νερό, αυτό το κάψιμο θερμίδων σταματά. Τα αθλήματα στην ξηρά, όπως το τρέξιμο ή το ποδήλατο μπορούν να καίνε το ίδιο ποσό θερμίδων ανα ώρα όπως το κολύμπι, αλλά μόλις σταματήσει η άσκηση συνήθως συνεχίζεται η καύση των θερμίδων για χρονικό διάστημα μέχρι και 18 ώρες μετά την προπόνηση. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν βρίσκεστε στο νερό δεν θερμαίνεστε τόσο όσο όταν είστε εκτός νερού και το σώμα σας δεν χρειάζεται να δουλέψει για να σας δροσίσει, όταν η άσκηση λήξει.

Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται κατά την εφαρμογή προγραμμάτων κολύμβησης σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια εξαιτίας των αιμοδυναμικών διαταραχών που επέρχονται. Κατά τη βύθιση του ασθενούς στο νερό αυξάνεται το προφορτίο, κυρίως εξαιτίας της αυξημένης φλεβικής επιστροφής από τα κάτω άκρα. Σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια η κολύμβηση σε θερμό νερό φαίνεται να είναι σχετικά ασφαλής άσκηση, γιατί, παρά την αύξηση του προφορτίου, η μείωση των περιφερικών αντιστάσεων και η βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας επιφέρουν ευνοϊκά αποτελέσματα. Σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο, η κολύμβηση πρέπει να διεξάγεται με προσοχή, γιατί αυξάνει το ενεργειακό κόστος, ενώ φαίνεται ότι ευνοεί την εκδήλωση σιωπηλής ισχαιμίας.

Συμπέρασμα: Η κολύμβηση γυμνάζει όλο το σώμα, την καρδιά, τους πνεύμονες και τους μυς με την ελάχιστη καταπόνηση των συνδέσμων και των αρθρώσεων. Ενδείκνυται για αύξηση της φυσικής σας κατάστασης, αλλά ίσως δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να διώξετε τα περιττά κιλά.

Διαβάστε επίσης

• Η ευεργετική επίδραση αλλά και οι κίνδυνοι της άσκησης στους καρδιοπαθείς. Οδηγίες για ασφαλή άσκηση
• Τι πρέπει να κάνετε αν μπει νερό θαλασσινό ή πισίνας στα μάτια σας;
• Χειμερινή κολύμβηση. Το καλό που προσφέρει στην υγεία αλλά και τι κινδύνους κρύβει;
• Πρόληψη του πνιγμού στο νερό. Οι πνιγμοί είναι η δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτων λόγω ατυχημάτων, στα παιδιά κάτω των 14 ετών
• Τι να κάνετε αν μπει νερό στο αυτί σας

https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ