MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: ΑΝΟΙΑ

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΟΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΟΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τι προκαλεί το πολύ αλάτι; Πώς μπορείτε να το μειώσετε;

Δεν υπάρχουν σχόλια 0


 επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea


Το αλάτι ανεβάζει την αρτηριακή πίεση και η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι ο κύριος παράγοντας εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου, καρδιακής ανεπάρκειας και καρδιακής προσβολής. 

Επίσης, υπάρχουν ενδείξεις ότι η υψηλή πρόσληψη αλατιού συσχετίζεται με αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του στομάχου, οστεοπόρωσης, παχυσαρκίας, πέτρας στα νεφρά και νεφρικών παθήσεων. Επιπλέον, μελέτες δείχνουν ότι αυξημένη πρόσληψη αλατιού μπορεί να προκαλέσει απώλεια μνήμης λόγω κακής εγκεφαλικής αιμάτωσης και κατακράτηση υγρών, ενώ δυσχεραίνει τα συμπτώματα σε άτομα με άσθμα και σακχαρώδη διαβήτη.

Εγκεφαλικό επεισόδιο

Το εγκεφαλικό συμβαίνει όταν η παροχή αίματος σε κάποιο μέρος του εγκεφάλου διακόπτεται, με αποτέλεσμα τη μείωση της οξυγόνωσης στον εγκέφαλο και το θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων. Το 35-50% των εγκεφαλικών οφείλονται σε αυξημένη αρτηριακή πίεση, οπότε είναι σημαντικό- ειδικά όσο αυξάνεται η ηλικία- να υπάρχει σταθερή φυσιολογική αρτηριακή πίεση.

Στεφανιαία νόσος, καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιακή προσβολή

Η αυξημένη αρτηριακή πίεση οδηγεί σε παθήσεις της καρδιάς, καθώς το πάχος των αγγείων αυξάνεται ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στην αυξημένη πίεση του αίματος, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ευελιξία τους και να επιβαρύνεται η καρδιακή λειτουργία για να φέρει σε πέρας σωστά την κυκλοφορία του αίματος.

Παχυσαρκία

Η παχυσαρκία είναι η μάστιγα της σύγχρονης κοινωνίας. Παρότι το αλάτι δεν έχει θερμίδες και δεν προκαλεί παχυσαρκία με άμεσο τρόπο, έχει συσχετιστεί με πρόσληψη βάρους, λόγω της δίψας που προκαλεί και η οποία οδηγεί σε κατανάλωση αναψυκτικών και ροφημάτων που έχουν πολλές θερμίδες.

Πέτρες στο νεφρό και νεφρική ανεπάρκεια

Οι πέτρες στα νεφρά είναι ένα πολύ συχνά εμφανιζόμενo πρόβλημα που οφείλεται σε συσσώρευση ασβεστίου στα νεφρά. Η αυξημένη πρόσληψη νατρίου και η αυξημένη αρτηριακή πίεση οδηγούν σε αυξημένη αποβολή ασβεστίου από τα ούρα που μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα το σχηματισμό λίθων ασβεστίου στα νεφρά. Μακροπρόθεσμα, η επιβάρυνση της νεφρικής λειτουργίας λόγω της αυξημένης πίεσης μπορεί να οδηγήσει και σε νεφρική ανεπάρκεια ή άλλες νεφρικές βλάβες.

Απώλεια μνήμης

Ένας στους τρεις ανθρώπους που παθαίνει εγκεφαλικό πάσχει από απώλεια μνήμης, έλλειψη ορθής σκέψης, κρίσης και συμπεριφοράς που έχει να κάνει με έλλειψη αιμάτωσης σε κάποιο αγγείο του εγκεφάλου. Από τη στιγμή που η αυξημένη κατανάλωση αλατιού αυξάνει την πιθανότητα εγκεφαλικού, αυξάνει και την πιθανότητα εμφάνισης απώλειας μνήμης.

Καρκίνος Στομάχου

Μελέτες έχουν καταδείξει συσχέτιση μεταξύ της αυξημένης κατανάλωσης αλατιού και προϊόντων που έχουν πολύ αλάτι και της εμφάνισης καρκίνου του στομάχου.

Οστεοπόρωση

Το ποσοστό αποβολής ασβεστίου μέσω της διούρησης αυξάνεται όσο αυξάνεται η ποσότητα αλατιού που προσλαμβάνεται μέσω της διατροφής. Σε περίπτωση που η συγκέντρωση ασβεστίου στην κυκλοφορία του αίματος είναι χαμηλή, τότε ο οργανισμός αναγκάζεται να αποσπάσει ασβέστιο από τα οστά με αποτέλεσμα να αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης αρχικά οστεοπενίας και αργότερα οστεοπόρωσης. Οι μελέτες δείχνουν ότι άτομα με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης οστεοπόρωσης (γυναίκες μετά της εμμηνόπαυση και ηλικιωμένοι άνδρες) μπορούν να καθυστερήσουν την εμφάνισή της με μείωση πρόσληψης αλατιού που δημιουργεί θετικό ισοζύγιο ασβεστίου.

Κατακράτηση υγρών

Η αυξημένη πρόσληψη αλατιού προκαλεί κατακράτηση υγρών που μπορεί να φτάνει εύκολα και το 1.5 λίτρο. Η κατακράτηση μπορεί να εκφράζεται με πρήξιμο των άκρων και των δαχτύλων, αύξηση του βάρους, ενώ και η εμφάνιση κυτταρίτιδας ευνοείται από τις κατακρατήσεις υγρών που προκαλούνται από υψηλή κατανάλωση αλατιού.

Άσθμα

Το άσθμα δεν προκαλείται από αυξημένη κατανάλωση αλατιού, ενώ και η υψηλή πρόσληψη νατρίου δεν αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισής του, ωστόσο σε πολλές μελέτες έχει φανεί ότι δυσχεραίνει πολύ τα συμπτώματα, οπότε σε παιδιά που εμφανίζουν άσθμα είναι πολύ ωφέλιμο να μειώνεται η πρόσληψη αλατιού.

Σακχαρώδης Διαβήτης

Η αυξημένη αρτηριακή πίεση μπορεί να ενισχύσει τον κίνδυνο για εμφάνιση του σακχαρώδη διαβήτη, ενώ άτομα που ήδη πάσχουν από διαβήτη είναι καλό να μειώνουν την πρόσληψη αλατιού, καθώς μειώνουν το ρίσκο εμφάνισης των μακροπρόθεσμων συνεπειών του διαβήτη.
Πού κρύβεται
Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουμε το λάθος να θεωρούμε ότι αν δεν προσθέτουμε αλάτι στο φαγητό μας δεν καταναλώνουμε σχεδόν καθόλου. Δυστυχώς, όσοι από εμάς θέλουμε να γνωρίζουμε πόσο αλάτι παίρνουμε ή πρέπει να το ελαττώσουμε για άλλους λόγους, π.χ. ιατρικούς, θα πρέπει να μάθουμε ότι το πολύ αλάτι της διατροφής μας είναι το κρυμμένο σε έτοιμα ή συσκευασμένα τρόφιμα, ακόμα και σε κάποια που έχουν γλυκιά γεύση (π.χ. μπισκότα, κρουασάν, ντόνατς), όσο περίεργο κι αν μας φαίνεται αυτό. Και για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται, αρκεί ίσως να αναφέρουμε ότι στις Η.Π.Α. εκτιμάται ότι το 75-80% του αλατιού καταναλώνεται μέσω των τροφίμων του εμπορίου.

Τα πιο αλατισμένα
Φορτωμένα με αλάτι είναι αρκετά προϊόντα γνωστών εταιρειών. Σε σχετικές έρευνες, οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι όσο πιο γνωστή ήταν η εταιρεία παρασκευής τόσο υψηλότερα ήταν τα επίπεδα αλατιού του προϊόντος. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις άγγιζαν το διπλάσιο συγκριτικά με προϊόντα που παρασκευάζονταν από τα ίδια τα σουπερμάρκετ. Ιδού τα πιο αλατισμένα προϊόντα: Ψωμί, προϊόντα κρέατος, αλλαντικά, δημητριακά πρωινού, τυρί, βούτυρο και προϊόντα επάλειψης, φασόλια, έτοιμα και κονσερβοποιημένα γεύματα, σούπες, πίτσες, πατατάκια, σνακ και ελιές

Τι πρέπει να κάνουμε για να μειώσουμε την κατανάλωση αλατιού;

Μεγάλη πρόσφατη μελέτη παρείχε νέες ενδείξεις για το ότι η υψηλή σε νάτριο διατροφή έχει αρνητικές επιδράσεις στην υγεία και έδειξε ότι:
  • άτομα που εφαρμόζουν διατροφή υψηλή σε νάτριο και φτωχή σε κάλιο έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν από καρδιακό έμφραγμα και ανακοπή καρδιάς ή από οποιοδήποτε άλλο λόγο.
  • για να μειωθεί ο κίνδυνος, η παρέμβαση περιλαμβάνει διατροφή με πολλά φρέσκα φρούτα και λαχανικά, που είναι φυσική πηγή καλίου και περιέχουν ελάχιστο νάτριο και μείωση της κατανάλωσης ψωμιού και τυριών, επεξεργασμένου κρέατος και συσκευασμένων προϊόντων που είναι υψηλά σε νάτριο.

Λευκά μούρα. Πλούσια σε κάλιο, ασβέστιο, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία

Δεν υπάρχουν σχόλια 0
morus-alba

 της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea
Η μουριά ανήκει στο γένος Morus της οικογένειας Moracae (Μορεωδών). 
Υπάρχουν πολλά είδη μουριάς, που φύονται σε διάφορα μέρη της γης.
Η άσπρη μουριά (Morus alba) κατάγεται πολύ πιθανό από την Κίνα και οφείλει το όνομα της στους άσπρους καρπούς της.
Έχει λευκούς και μερικές φορές κόκκινους καρπούς. Καλλιεργείται σε μεγάλες εκτάσεις στην Κίνα κυρίως για τα φύλλα της που δίνονται τροφή στους μεταξοσκώληκες και για την καλή ποιότητας ξυλεία που παράγει. Αξιοσημείωτο είναι ότι σπάνια βρίσκεις αυλή εκεί, χωρίς μια μουριά. Φτάνει στο ύψος τα 15 μέτρα, τα κλαδιά της απλώνονται και ο φλοιός της είναι χρώματος γκρίζου. Εγκλιματίστηκε στην Ευρώπη, όπου έφτασε το 12ο αιώνα μ.Χ., και υπάρχει σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Είναι καλλωπιστικό δέντρο και δίνει πολύ πλούσια σκιά.
Τα άγρια λευκά μούρα, οι καρποί της Μορέας της λευκής, συναντώνται πια πιο σπάνια από ότι τα άγρια κόκκινα μούρα. Τα παλαιότερα χρόνια κάθε επαρχιακό σπίτι είχε και μία λευκή μουριά στην αυλή του για να εξασφαλίζει σκιά κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών.

Στη διάρκεια των δύο τελευταίων χιλιετηρίδων διαδόθηκε από τον άνθρωπο σε όλη την Ασία, την Ευρώπη, σε μερικές περιοχές της Αφρικής και στη Β. Αμερική. Στη χώρα μας ήλθε στα βυζαντινά χρόνια μαζί με αυγά μεταξοσκώληκα από την Κίνα (όπως αναφέρει ο Προκόπιος). 

Στην Ελλάδα η μουριά καλλιεργείται εδώ και 3000 χρόνια. Από τα παλαιά χρόνια τόσο η λευκή όσο και η μαύρη μουριά ήταν σεβαστά ως σύμβολο σοφίας.
Η λευκή μουριά χρησιμοποιείται ευρύτατα στην κινέζικη ιατρική εδώ και αιώνες. Αυτό το είδος το καλλιεργούσαν οι Κινέζοι από το 2960π.Χ. για την εκτροφή μεταξοσκωλήκων (τρώνε τα φύλλα). 
Τα φύλλα της μαύρης μουριάς έκαναν τραχύτερο το μετάξι και δεν τα προτιμούσαν. Στην Ευρώπη χρησιμοποιούσαν το φλοιό και τα φύλλα της μαύρης μουριάς για θεραπευτικούς σκοπούς από τον 16ο αιώνα.

Ανάμεσα σε αυτά μερικά από τα πιο σπουδαία είναι τα εξής : 

Όπως όλα τα μούρα, έτσι και τα άγρια λευκά μούρα είναι πολύ θρεπτικά. Έχουν γλυκιά γεύση και είναι πλούσια σε βιταμίνη C και Ε, σίδηρο, ασβέστιο και φυτικές ίνες. Είναι  πλούσια σε ανθοκυανίνες, φυτοχημικά, που ευθύνονται   για τις αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες τους. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες και πρωτεΐνες. Τα λευκά μούρα έχουν περισσότερη περιεκτικότητα σε κάλιο από μια μπανάνα (776mg ανά 100γρ). Μια μικρή ποσότητα αποξηραμένων λευκών μούρων καλύπτει σχεδόν το 10% των ημερησίων αναγκών του οργανισμού σε ασβέστιο.
Βοηθούν στην πρόληψη νευρικών δυσλειτουργιών όπως της νόσου του Alzheimer και του Πάρκινσον. Ένα άλλο αντιοξειδωτικό που βρέθηκε στα λευκά μούρα είναι η ρεσβερατρόλη (παρούσα σε κόκκινο κρασί). Η ρεσβερατρόλη, επιδεικνύει παρόμοιες προστατευτικές ιδιότητες με την ανθοκυανίνη, αλλά επίσης ενεργοποιεί τη μείωση της γλυκόζης στο αίμα και της κακή χοληστερόλης (LDL). -


Μπορούν επίσης να αυξήσουν μέχρι και κατά 73% την ικανότητα λιπόλυσης, δηλαδή τη διάσπαση του σωματικού λίπους. 

Μια σημαντική έρευνα υποστηρίζει πως η ρεσβερατρόλη μειώνει την αποθήκευση λίπους στο ήπαρ και καταπολεμάει τους όγκους στο σώμα.

Βελτιώνουν τη λειτουργία του έντερου. Τα μούρα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες τα οποία βοηθούν στη καλύτερη κίνηση του εντέρου αλλά και προστατεύουν από την εμφάνιση του καρκίνου στο παχύ έντερο. Συγκεκριμένα το ένα φλιτζάνι μούρα δίνει 8γρ φυτικών ινών.

Τα άγρια λευκά μούρα έχουν μια ιδιαίτερη φυσική γλυκιά γεύση με τραγανή υφή. Συλλέγονται όταν είναι ώριμα και μαλακά και μετατρέπονται σε ένα εξαιρετικής ποιότητας και εκλεκτής γεύσης γλυκό του κουταλιού. Κάθε κουταλιά είναι μια ανάμνηση της γλυκιάς και ανέμελης παιδικής μας ηλικίας!

Τα λευκά μούρα μπορούν να καταναλωθούν μόνα τους ως ένα υγιεινό σνακ, σε μούσλι με δημητριακά ή γιαούρτι με μέλι. 

Διαβάστε επίσης


Σέλινο και χυμός σέλινου για ουρικό οξύ, νεφρούς, ρευματισμούς, διαβήτη, παχυσαρκία, Αλτσχάιμερ, κατά του καρκίνου

3 σχόλια 3
Apium graveolens


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής Βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Το σέλινο, ή αλλιώς Apium graveolens, αποτελεί ένα λαχανικό που καλλιεργείται στην Ευρώπη και ιδιαιτέρως στη Μεσόγειο ήδη από το 1000 π.Χ. Αρωματικό φυτό γνωστό σε Έλληνες, Ρωμαίους και Κινέζους που το χρησιμοποιούσαν στην μαγειρική και την φαρμακευτική.

Το σέλινο κατέχει ιδιαίτερα σημαντική θέση στην ελληνική κουζίνα αφού καταφέρνει να προσδίδει χαρακτηριστικό άρωμα και γεύση σε πολλά πιάτα και ορεκτικά του παραδοσιακού ελληνικού τραπεζιού. Τα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης έρχονται να επιβεβαιώσουν τους αρχαιότερους, με τα συστατικά του να ασκούν μοναδικές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις δράσεις.
Έχει σαρκώδη ρίζα, βλαστό πολύκλαδο, φύλλα σύνθετα με τριγωνικά οδοντωτά φυλλάρια και λευκά, μικρά άνθη. Το ύψος του φτάνει τα 90 εκατοστά και τα σπόρια του είναι αρωματικά, με ίδιο άρωμα με αυτό του φυτού αλλά με πικρότερη και πιο καυστική γεύση. Τα σπόρια του χρησιμοποιούνται και ως μπαχαρικό. Το ύψος του φτάνει τα 90 εκατοστά και τα σπόρια του είναι αρωματικά, με ίδιο άρωμα με αυτό του φυτού αλλά με πικρότερη και πιο καυστική γεύση. Τα σπόρια του χρησιμοποιούνται και ως μπαχαρικό.

Περιέχει σίδηρο, ασβέστιο, φώσφορο και βιταμίνες C, B1, και B2. Επίσης, το σέλινο περιέχει μια ποικιλία φυτοχημικών συστατικών μεταξύ των οποίων είναι το καφεϊκό οξύ, το κουμαρινικό οξύ, το φερουλλικό οξύ, η λουτεολίνη, η κερκετίνη, η καμπεφερόλη και άλλα εξίσου σημαντικά φυτοχημικά συστατικά.

Είναι καλό διουρητικό και αφροδισιακό. Θεωρείται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παθήσεις των νεφρών και της ουροδόχου κύστης καθώς και κατά των αρθριτικών και των ρευματικών παθήσεων. 

Είναι τονωτικό του στομαχιού, διεγερτικό και έχει αντιπυρετικές ιδιότητες. Θεωρείται υποκατάστατο του αλατιού και κατάλληλο για τους διαβητικούς. Αφέψημα των σπόρων του, χρησιμοποιείται κατά της υπέρτασης. Ο χυμός του σέλινου, ωφελεί τον εγκέφαλο όταν υπάρχει πνευματική καταπόνηση.
Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να προσφέρουν κρασί από σέλινο στους νικητές των αγώνων ως ένδειξη τιμής και ανδρείας. Η χρήση του σέλινου από τότε έως και σήμερα διαδόθηκε ευρύτατα λόγω των εξαιρετικών ευεργετικών ιδιοτήτων του.


Οι ρίζες του σέλινου αλλά και οι καρποί του είναι πλούσιοι σε βιταμίνες Α, Β, C, μέταλλα και κουμαρίνη. Το φρέσκο φυτό είναι άριστο διουρητικό, τονωτικό και χωνευτικό. Έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στη μείωση των επιπέδων του ουρικού οξέος αλλά και της χοληστερόλης. Μπορεί να αποτελέσει συμπληρωματική θεραπεία στην αντιμετώπιση καρδιακών προβλημάτων αφού μειώνει θεαματικά την αρτηριακή πίεση. Το σέλινο βοηθά επίσης στη ρύθμιση του διαβήτη μειώνοντας τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Σε μελέτες που έχουν διεξαχθεί σε ζώα έχει φανεί ότι το εκχύλισμα σέλινου, που φέρει τα παραπάνω συστατικά, μπορεί να μειώνει την οξειδωτική βλάβη των αγγείων και των λιπών που απαντώνται στα οργανικά συστήματα. Παράλληλα, τα εκχυλίσματα αυτά έχουν φανεί να προλαμβάνουν τις φλεγμονώδεις απαντήσεις στο πεπτικό σωλήνα, καθώς να προστατεύουν αυτόν και το συκώτι από πιθανή τοξική επίδραση του ακρυλαμιδίου (τοξικού συστατικού που συνήθως παράγεται κατά το τηγάνισμα). Σε μελέτες σε ανθρώπους, έχει φανεί ότι ο χυμός ή τα εκχυλίσματα σέλινου μπορούν να μειώνουν τα επίπεδα του T-NFA και του ΝF-kΒ, οι οποίοι αποτελούν κλασικούς μεσολαβητές της φλεγμονής. Επίσης, μπορούν να μειώνουν τις προ-φλεγμονώδεις κυτοκίνες IL-1B και IL-8, οι οποίες επάγουν φλεγμονώδεις αντιδράσεις. Είναι τονωτικό του στομάχου, διεγερτικό, αντιπυρετικό, κατά των ρευματισμών, κατά της λιθίασης, μειώνει την την υδρωπικία, θεραπεύει τις χιονίστρες και επίσης μειώνει το ουρικό οξύ. Ευεργετικό και για τη μαστίτιδα.

Αντικαρκινική δράση φαίνεται να έχει η φλαβονοειδής ουσία απιγενίνη η οποία εντοπίζεται και στο σέλινο, σύμφωνα με ερευνητές από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο. Μερικές από τις πιο γνωστές πηγές της απιγενίνης είναι ο μαϊντανός, το σέλινο και το χαμομήλι.

Το σέλινο δεν κάνει καλό μόνο στη διατροφή, αλλά και στην ψυχική υγεία, σύμφωνα τουλάχιστον με ερευνητές στις ΗΠΑ. Οι τελευταίοι ανακάλυψαν πως το σέλινο ενισχύει την άμυνα του οργανισμού κατά της νόσου Αλτσχάιμερ και της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας.
 Αυτό το οφείλει στην παρουσία δύο φλαβονοειδών, της λουτεολίνης και της διοσμίνης, που φαίνεται να προλαμβάνουν τις εγκεφαλικές φλεγμονές.

Τέλος, οι σπόροι του σέλινου έχουν καταπραϋντικές ιδιότητες.

Ασθένειες και παθήσεις στην καταπολέμηση των οποίων βοηθά το σέλινο:

  • Νεφρική νόσος (νεφρίτιδα)
  • Παθήσεις του παγκρέατος
  • Παθήσεις στο συκώτι και τη χολή
  • Ρευματισμοί
  • Νευρίτιδα
  • Δυσκοιλιότητα
  • Άσθμα
  • Καταρροή
  • Πυόρροια
  • Διαβήτης (τα φύλλα του φυτού)
  • Οίδημα (οι ρίζες του φυτού)
  • Εγκεφαλική κόπωση
  • Οξείδωση (κατάσταση κατά την οποία μειώνονται τα αλκαλικά αποθέματα ή η περιεκτικότητα σε διττανθρακικά ιόντα στον οργανισμό)
  • Αναιμία (χωρίς αμφιβολία λόγω της περιεκτικότητάς του σε σίδηρο, πρωτεΐνες και βιταμίνες)
  • Παχυσαρκία
  • Φυματίωση
  • Κακή υγεία των δοντιών (αναμφίβολα λόγω της περιεκτικότητάς του σε ασβέστιο)
  • Νευρικότητα και αϋπνίες

Πίνετε καθημερινά ένα ποτήρι χυμό σέλινο με καρότο. Βοηθά στη αποτοξίνωση και αναζωογόνηση του οργανισμού.


- Για τον διαβήτη παρασκευάστε αφέψημα χρησιμοποιώντας 20-25 γρ. ρίζα σέλινου σε ένα λίτρο νερού και πίνετε ένα φλιτζάνι του τσαγιού την ημέρα.
- Για την λιθίαση παρασκευάστε αφέψημα από τους σπόρους του φυτού χρησιμοποιώντας 10-15 γρ. σε ένα λίτρο νερού και πίνετε μέχρι 3 φλιτζάνια του τσαγιού την ημέρα.
- Για την μαστίτιδα παρασκευάστε αλοιφή από ίσα μέρη σέλινου και μέντας και τοποθετήστε ζεστή στους μαστούς για την απόφραξή τους.
- Για τον πυρετό παρασκευάστε αφέψημα από τη ρίζα του φυτού χρησιμοποιώντας 20-30 γρ. σε ένα λίτρο νερού και πίνετε μέχρι δυο φλιτζάνια του τσαγιού την ημέρα.
- Για την υδρωπικία παρασκευάστε αφέψημα απο τα φύλλα του φυτού χρησιμοποιώντας 30-50 γρ. σε ένα λίτρο νερού και πίνετε μέχρι τρία φλιτζάνια του τσαγιού την ημέρα.
- Για τις χιονίστρες βάζουμε αρκετή ποσότητα σε πολύ νερό και με αυτό το νερό πλένουμε την πάσχουσα περιοχή.
- Για το ουρικό οξύ βράστε σέλινο μέσα σε γάλα ή ρίξτε ένα κουταλάκι του τσαγιού σπόρους σέλινου σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό και πίνετε μέχρι 3 φλιτζάνια την ημέρα.

Ένα μείγμα από χυμό σέλινο με άλλους χυμούς δίνει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα στην ανεπάρκεια βιταμινών. Συνδυάζεται εξαιρετικά με: καρότα, παντζάρια, λάχανο, ραπανάκι, ντομάτα, μήλα, ξινόγαλο

 Διαβάστε επίσης

Τρέμουν τα χέρια σας; Που οφείλεται; Σε νόσο Πάρκινσον ή σε ιδιοπαθή τρόμο;

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

Το κοινό τρέμουλο των χεριών συνήθως είναι ανώδυνο και δεν αποτελεί ένδειξη κάποιου σοβαρού προβλήματος. Θεραπεία γι’ αυτό δεν υπάρχει, αλλά η μείωση της κατανάλωσης καφεΐνης, απ’ όπου κι αν προέρχεται αυτή (π.χ. καφέ, τσάι, προϊόντα με σοκολάτα, ενεργειακά ροφήματα κ.ο.κ.) μπορεί να βοηθήσει, διότι η καφεΐνη είναι διεγερτική.
Το τρέμουλο αυτό συνήθως έχει κληρονομική συνιστώσα και σπανίως είναι τόσο σοβαρό ώστε απαιτεί κάποια ιατρική παρέμβαση, η οποία συνήθως είναι η λήψη φαρμάκων, όπως οι β-αναστολείς, επειδή εμποδίζουν την δράση της αδρεναλίνης.

Τα χέρια που τρέμουν ρυθμικά όταν κάνουμε κάτι, όπως όταν κρατάμε ένα φλιτζάνι ή μια εφημερίδα – και σταματούν όταν τα ξεκουράζουμε, σηματοδοτούν τον ιδιοπαθή τρόμο. Αυτός δεν οφείλεται σε κάποιο πρόβλημα υγείας, αλλά σε ιδιαιτερότητα του οργανισμού που μπορεί να έχει κληρονομική συνιστώσα, δεδομένου ότι στο 50-60% των περιπτώσεων υπάρχει οικογενειακό ιστορικό. 

Συνήθως εκδηλώνεται μετά την ηλικία των 50 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και πολύ νωρίτερα, ακόμα και στην εφηβεία. Υπολογίζεται ότι μεταξύ των ανθρώπων άνω των 40 ετών, 1 στους 20 παρουσιάζει ιδιοπαθή τρόμο. Υπολογίζεται ότι στις ηλικίες άνω των 65 ετών, το 20% των ενηλίκων έχουν ιδιοπαθή τρόμο.
Πρόκειται για μια διαταραχή της κινητικότητας κατά την οποία συνήθως τρέμουν τα χέρια και οι βραχίονες. Μερικά άτομα εκδηλώνουν τρόμο μόνο σε ορισμένες στάσεις (στατικό τρέμουλο) ενώ άλλοι το παρουσιάζουν όταν κάνουν κάτι όπως για παράδειγμα όταν γράφουν ή όταν τρώνε (κινητικό τρέμουλο). Οι περισσότεροι ασθενείς με ιδιοπαθές τρέμουλο, έχουν και τις δύο μορφές.
Σε γενικές γραμμές, το τρέμουλο αυτό προκαλείται από λανθασμένα μηνύματα από τις περιοχές του εγκεφάλου που ρυθμίζουν την κίνηση των μυών στα χέρια και σε άλλα τμήματα του σώματος. Το τρέμουλο αρχίζει συνήθως από το ένα χέρι, αλλά αργότερα εκδηλώνεται και στο άλλο. Αρκετές φορές, εξάλλου, τρέμει και το κεφάλι ή το πιγούνι, ενώ σπανιότερα τα πόδια.
Ο ιδιοπαθής τρόμος συνήθως μειώνεται όταν ο πάσχων είναι ακίνητος, αλλά αυξάνεται όταν πρέπει να κάνει κάτι (αυτό λέγεται τρόμος ενεργείας) ή όταν το χέρι βρίσκεται σε μια ορισμένη θέση (αυτό λέγεται τρόμος θέσεως). Επιπλέον, η μυϊκή κόπωση, η ψυχική ένταση, ο θυμός, το στρες και το άγχος τον εντείνουν.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι πως καταστέλλεται με ένα και μοναδικό οινοπνευματώδες ποτό, επειδή το αλκοόλ δρα ως ηρεμιστικό του νευρικού συστήματος και καταστέλλει τα λανθασμένα νευρικά μηνύματα

Ο ιδιοπαθής τρόμος δεν θεραπεύεται, αλλά αν δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή ζωή απαιτεί φαρμακευτική αντιμετώπιση.  Τα φάρμακα μπορούν να ελαττώσουν τη σοβαρότητα του τρόμου περίπου 50 έως 60%. Τα φάρμακα αυτά είναι:
Β-αναστολείς, Φάρμακα κατά των σπασμών, Ηρεμιστικά,  Τοξίνη της αλλαντίασης. 
Η εξάλειψη της καφεΐνης και άλλων διεγερτικών ουσιών από την καθημερινή διατροφή μπορεί να βοηθήσει. Το ίδιο η φυσικοθεραπεία και οι μέθοδοι αποκατάστασης.

Η συναισθηματική φόρτιση

Η συχνότερη   αιτία που προκαλεί στους περισσότερους τρέμουλο στα χέρια είναι η συναισθηματική φόρτιση. Οποιοδήποτε δυνατό συναίσθημα, όπως θυμός, φόβος, άγχος, κρίσεις πανικού μπορεί να προκαλέσει τρόμο των χεριών.

Υπερβολική καφεΐνη

Στην περίπτωση που καταναλώνετε υπερβολικές ποσότητες καφεΐνης μπορεί να προκαλέσουν νευρικότητα και τρέμουλο.

Πρόβλημα με το θυρεοειδή

Αν διαπιστώσετε ότι τρέμουν τα χέρια σας καλό θα ήταν να ελέγξετε το θυρεοειδή σας. Τα ύποπτα  συμπτώματα της νόσου είναι η νευρικότητα, ο τρόμος των χεριών, η απώλεια κιλών και οι ταχυκαρδίες.

Έντονο άγχος

Όταν το άγχος σας κυριεύει επηρεάζονται άμεσα τα χέρια, το κεφάλι, τη φωνή και άλλα μέρη του σώματος. Τα συμπτώματα συνήθως απουσιάζουν ή είναι μηδαμινά κατά την ηρεμία, ενώ χειροτερεύουν όταν το άτομο προσπαθήσει να κρατήσει τα χέρια του ή ένα αντικείμενο σταθερό.

Πότε μπορεί να σκεφτούμε την νόσο Parkinson

Όταν τρέμει μόνο το ένα χέρι όταν είναι ακίνητο και ταυτοχρόνως ο πάσχων παρουσιάζει επιβράδυνση στις κινήσεις και στην ομιλία του, μπορεί να υποκρύπτεται νόσος του Πάρκινσον – ιδίως όταν τα τελευταία χρόνια πάσχει κάποιος από δυσκοιλιότητα, απώλεια της όσφρησης και δυσκολίες στον ύπνο, δεδομένου ότι η νόσος προσβάλλει το κέντρο του εγκεφάλου που ρυθμίζει όλες αυτές τις λειτουργίες.
Όταν το χέρι τρέμει έντονα και ανεξέλεγκτα όταν το τεντώνουμε για να πιάσουμε κάτι, μπορεί να αποτελεί ένδειξη αταξίας - μίας διαταραχής που μερικές φορές σχετίζεται με την σκλήρυνση κατά πλάκας. Άλλα συμπτώματα είναι «μπερδεμένη» ομιλία και αστάθεια στη βάδιση.

Τα κινητικά συμπτώματα είναι ο τρόμος στην ηρεμία (τρέμουλο) που είναι συνήθως στα χέρια, η βραδύτητα στις κινήσεις όπως στο περπάτημα, και το ντύσιμο, η δυσκαμψία των μυών και  η αστάθεια ή διαταραχή στην ισορροπία, που μπορεί να προκαλεί συχνά πτώσεις. Χαρακτηριστικό είναι το περπάτημα: στην αρχή ο ασθενής δυσκολεύεται να ξεκινήσει (σαν να είναι κολλημένος στο πάτωμα) και το βάδισμά του είναι με μικρά – συρτά βήματα, σκύβοντας μπροστά σα να κυνηγάει το κέντρο βάρους του. Ο ασθενής δεν μπορεί να εκτελέσει κινήσεις καθημερινές όπως το ανοιγοκλείσιμο των ματιών, το χαμόγελο, οι γκριμάτσες κλπ. Σε προχωρημένα στάδια το πρόσωπο του ασθενούς είναι «σαν μάσκα». Παρουσιάζει δυσκολία στην ομιλία. Ο ασθενής μπορεί να τραυλίζει, να μιλάει μονότονα (χωρίς χρωματισμό στη φωνή), να μη βρίσκει τις λέξεις κ.ο.κ. Ο ασθενής νιώθει τα χέρια και τα πόδια του βαριά και δυσκίνητα. Ορισμένες φορές αυτό σημαίνει και πόνο στα άκρα. Το πρώτο σύμπτωμα που παρατηρεί κανείς στον ασθενή, είναι ότι όταν περπατάει δεν αιωρούνται τα χέρια του, αλλά μένουν κρεμασμένα κάτω.
Τα μη κινητικά συμπτώματα μπορεί να είναι, η υπόταση, η αυξημένη εφίδρωση, οι διαταραχές του ύπνου, η κατάθλιψη, η δυσκοιλιότητα και η εύκολη κόπωση. Σε όψιμα στάδια, διαταράσσεται η μνήμη, η οργανωμένη σκέψη, η λήψη αποφάσεων κλπ. Κάθε ασθενής είναι μοναδικός και δεν εμφανίζει όλα τα συμπτώματα.

Διαβάστε επίσης



Γκίνγκο, Τζίνγκο μπιλόμπα για μνήμη, άνοια, συγκέντρωση, εμβοές, εκφύλιση ωχράς κηλίδας

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Το Γκίνγκο Μπιλόμπα είναι το αρχαιότερο είδος δέντρου στον πλανήτη. Καλλωπιστικό φυλλοβόλο δέντρο. Ιδιαίτερα κατάλληλο για αστικές περιοχές. Φτάνει και στα 50μ. ύψος. Ευδοκιμεί σε  όξινα και καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη.

Η χρήση των φύλλων του ginkgo biloba στην ιατρική πρωτοεμφανίστηκε στην Κίνα το 2800 π.Χ. 
Στις ΗΠΑ κυκλοφορεί ως συμπλήρωμα διατροφής, στην Ευρώπη όμως διατίθεται και ως επίσημο φαρμακευτικό σκεύασμα. Το τζίνγκο μπιλόμπα ήταν μια από τις πρώτες ουσίες που χρησιμοποιούνται σε παραδοσιακές ιατρικές και διερευνήθηκαν διεξοδικά σε επιστημονικά εργαστήρια της Δύσης. 

Μελέτες έδειξαν ότι το βότανο είναι αποτελεσματικό στην αύξηση της ροής του αίματος στα άκρα και τον εγκέφαλο. Καλύτερη ροή αίματος σημαίνει καλύτερη μνήμη και μεγαλύτερη γενική εγρήγορση. Πολυά­ριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι, σε περιπτώσεις εγκεφαλικής ανεπάρ­κειας (ανεπαρκούς ροής αίματος στον εγκέφαλο), το ginkgo biloba αποτελεί μια πολύτιμη και εξαιρετικά ασφαλή θεραπεία.  Αποκαθιστώντας μια ομαλότερη ροή αίματος προς τον εγκέφαλο, το τζίνγκο μπιλόμπα μειώνει την απώλεια μνήμης, τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό και την ψυχοκινητική διέγερση. Φυσικά, καλύτερη ροή αίματος σημαί­νει επίσης μικρότερη πιθανότητα για ισχαιμικό εγκεφαλικό. To ginkgo biloba μειώνει τις πιθανότητες εγκεφαλικού και με άλλον ένα τρόπο, κάνοντας τα αιμο­πετάλια λιγότερο κολλώδη, και συνεπώς μειώνοντας τις πιθανότητες να σχηματίσουν θρόμβο και να αποκλείσουν τη ροή αίματος προς τον εγκέφαλο.

Το εκχύλισμα Ginkgo Biloba έχει αποδειχθεί ότι έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες και προστατεύει αποτελεσματικά τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα των μεμβρανών. Έχει δράση στον εγκέφαλο, τον αμφιβληστροειδή του οφθαλμού και το καρδιαγγειακό σύστημα.

Το Ginkgo Biloba έχει αποδειχθεί ότι δρα θεραπευτικά στην εκφύλιση της ωχράς κηλίδας του αμφιβληστροειδούς, η οποία προκαλεί μείωση ή ακόμα και απώλεια της όρασης. Επίσης, μελέτες έχουν δείξει ότι βοηθά στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Στον εγκέφαλο, το Ginkgo Biloba μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη των διαταραχών που οφείλονται στην ηλικία και επηρεάζουν τη νοητική λειτουργία.

Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι τα φύλλα του φυτού μετριάζουν τις δυσμενείς επιδράσεις του παράγοντα ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων, συμπεριλαμβανομένων των φλεγμονωδών αντιδράσεων που σχετίζονται με τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος. Το Ginkgo Biloba χρησιμοποιείται για περιπτώσεις κυκλοφορικών προβλημάτων και άλλων σχετιζόμενων διαταραχών όπως είναι οι εμβοές βόμβος (κουδούνισμα των αυτιών), το Αλτσχάιμερ, η ζαλάδα, το σύνδρομο Raynauds, το μούδιασμα και το μυρμήγκιασμα, η ημικρανία, οι δυσλειτουργίες στύσης, η φλεγμονή και διαταραχές στην πνευματική και εγκεφαλική λειτουργία.

Για να απαντηθεί αν κάνει για την άνοια, οργανώθηκαν αρκετές μελέτες σε ανθρώπους που έπασχαν από άνοια διαφορετικής βαρύτητας. Οι μελέτες αυτές έδειξαν ότι σε δοσολογία από 120 έως 240 mg, έδειξαν ότι βελτιώνει την άνοια όταν κάποιος πάσχει ήδη από άνοια, δεν προστατεύει όμως από την εμφάνιση άνοιας αν κάποιος το πάρει προληπτικά. Επίσης, έχει αποδειχθεί χρήσιμο σε ασθενείς με προχωρημένη άνοια, άνοια δηλαδή που συνοδεύεται πια από ψυχιατρικού τύπου διαταραχές στη συμπεριφορά όπως ανησυχία, παραλήρημα, φυγές κ.ο.κ. 

Το ginkgo biloba περιέχει δύο ομάδες δραστικών ουσιών:
– τα φλαβονοειδή και
– τις λακτόνες τερπενίων συμπεριλαμβανομένων των γκιγκολιδίων Α, Β και  Γ, τα διλοβολίδια, το quercetin (κερσετίνη), και τα καεμφερόλη.
Τα γκιγκολίδια ελέγχουν την αλλεργική φλεγμονή, το αναφυλακτικό σοκ και το άσθμα. Μελέτες αποκαλύπτουν επίσης ότι το biloba έχει ισχυρά αντιοξειδωτικά που καταπολεμούν τις επιδράσεις των ελεύθερων ριζών, που πιστεύεται ότι είναι η αιτία της πρόωρης γήρανσης και της άνοιας και αποκαλύπτουν ότι τα αντιοξειδωτικά μπορούν να προστατεύουν τα μάτια για καθαρότερη όραση, το καρδιαγγειακό σύστημα και το κεντρικό νευρικό σύστημα. Το συμπλήρωμα ginkgo biloba πρέπει να περιέχει 24% φλαβονοειδή και 6% τερπενοειδή. Αυτά τα απαιτούμενα επίπεδα είναι γνωστό ότι δίνουν το μέγιστο δυνατό όφελος για το άτομο που τα λαμβάνει.
Τέλος, τα συ­μπληρώματα ginkgo βοηθούν επίσης στη βελτίωση της σεξουαλικής λειτουργίας των ανδρών, σταθεροποιούν τους ακανόνιστους καρδιακούς ρυθμούς και ανακουφίζουν από τη δυσφορία της διαλείπουσας χωλότητας, μιας κυκλοφορικής διαταραχής των ποδιών. Βελτιώνοντας την κυκλοφορία μέσω των μικροσκοπικών αιμοφόρων αγγείων των ματιών, το ginkgo biloba βοηθά επίσης παρέχοντας προστασία από προβλήματα όπως ηεκφύ­λιση της ωχράς κηλίδας και τον καταρράκτη.

Εφαρμογή: 
Καταναλώστε ημερησίως περίπου 150-200 mg τυποποιημένου αποστάγματος ή βάλτε σε χυμούς φρούτων 2-3 φύλλα από το βότανο. Μην υπερβάλλετε στις παραπάνω δόσεις γιατί θα σας προκαλέσει διάρροια και νευρικότητα.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Όταν παίρνετε ginkgo biloba για να βελτιώσετε τη γενική σας ικα­νότητα εγρήγορσης και την οξύνοιά σας, το αποτέλεσμα είναι αισθη­τό σχεδόν αμέσως. To ginkgo δεν είναι διεγερτικό, ωστόσο, και δεν πρόκειται να σας κρατήσει ξάγρυπνους τη νύχτα ή να σας φέρει νευρικότητα. 
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να προσέχει κανείς είναι να λαμβάνει σκευάσματα που φέρουν σαφώς την ένδειξη ότι περιέχουν εκχύλισμα φύλων κι αυτό γιατί οι σπόροι του τζίνγκο μπιλόμπα δεν πρέπει να καταναλώνονται καθώς ενέχουν τον κίνδυνο πρόκλησης επιληψίας. 
Δεν έχουν σημειωθεί σημαντικές παρενέργειες κατά τη χρήση του τζίνγκο μπιλόμπα. Επίσης, δεν έχουν καταγραφεί σε κλινικές δοκιμές σημαντικές παρενέργειες σε άτομα που λάμβαναν 600 mg εκχυλίσματος φύλλου σε μία δόση. Ελαφρές παρενέργειες περιλαμβάνουν γαστρεντερικές διαταραχές και κεφαλαλγίες. Προσοχή όμως στις αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα. Τo βότανο δεν θα πρέπει να χορηγείται σε άτομα που ακολουθούν θεραπεία με αντιπηκτικά, όπως η ηπαρίνη και η βαρφαρίνη. Πάντως ακόμα και σε ασθενείς που λαμβάνουν ψηλή δόση τζίνγκο μπιλόμπα (δηλαδή 240 mg), δοσολογίες όπου καταγράφεται παράταση του δείκτη πηκτικότητας του αίματος aPTT, οι αλλαγές που παρατηρούνται δεν είναι τέτοιες που να έχουν κλινικές επιπτώσεις. 

Διαβάστε επίσης

Προσοχή. Μην μαγειρεύετε με αλουμινόχαρτο. Είναι τοκικό και συνδέεται με Αλτσχάιμερ και πολλά άλλα

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

 medlabnews.gr iatrikanea

Οι επιστήμονες προειδοποιούν: Το αλουμινόχαρτο, είναι πολύ χρήσιμο και υπάρχει σίγουρα σε κάθε κουζίνα. Χρησιμοποιείται συνήθως για να καλύψει τα φαγητά στο φούρνο

Μια έρευνα όμως έδειξε, ότι εάν κάποιος μαγειρέψει με αλουμινόχαρτο, βάζει τον εαυτό του σε μεγάλο κίνδυνο και προβλήματα υγείας.

Το αλουμίνιο βλάπτει

Το αλουμινόχαρτο, είναι πολύ χρήσιμο και υπάρχει σίγουρα σε κάθε κουζίνα. Χρησιμοποιείται συνήθως για να καλύψει τα φαγητά στο φούρνο.

Μια έρευνα όμως έδειξε, ότι εάν κάποιος μαγειρέψει με αλουμινόχαρτο, βάζει τον εαυτό του σε μεγάλο κίνδυνο και προβλήματα υγείας.

Το αλουμίνιο βλάπτει τον εγκέφαλό. Είναι ένα νευροτοξικό βαρύ μέταλλο και συνδέεται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Το μαγείρεμα με αλουμινόχαρτο, μπορεί να οδηγήσει σε πνευματική εξασθένηση

Υπάρχει κίνδυνος για έλλειψη συντονισμού, σωματικό έλεγχο, μνήμη και ισορροπία. Δυστυχώς, πολλοί είναι αυτοί που δηλητηριάζονται με αυτή τη νευροτοξίνη, αλλά δεν γνωρίζουν ότι η βλάβη που προκαλεί είναι μόνιμη. Αυτή η χημική ουσία δημιουργεί κενά μνήμης και είναι ότι χειρότερο.

Εκτός από την καταστροφή του εγκεφάλου, το μαγείρεμα με αλουμινόχαρτο μπορεί επίσης να επηρεάσει αρνητικά και τα οστά. Αυτό το μέταλλο, συσσωρεύεται μέσα στα οστά. Αυτό είναι κακό, διότι ανταγωνίζεται το ασβέστιο για το χώρο που θα καταλάβει μέσα στα οστά και συχνά κερδίζει το βασικό μεταλλικό στοιχείο.

Ένας σκελετός από αλουμίνιο, ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία, αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στον οργανισμό.

Οι επιστήμονες προειδοποιούν: Το μαγειρεμένο αλουμίνιο, κάνει επίσης κακό και στους πνεύμονες

Η εισπνοή σωματιδίων αργιλίου έχει αποδειχθεί ότι οδηγεί σε αναπνευστικά προβλήματα, όπως είναι η πνευμονική ίνωση. Η εισπνοή αυτών των σωματιδίων, θα μπορούσε σιγά-σιγά να καταστρέψει τους πνεύμονές.

«Τα κουτάκια αλουμινίου, εδώ και καιρό έχει βρεθεί πως είναι επικίνδυνα. Αλλά για κάποιο λόγο, το αλουμινόχαρτο αγνοήθηκε. Όχι πια…»

Αν κατά λάθος κάποιος καταπιεί φύλλο αλουμινίου, υπάρχει κίνδυνος για όλα αυτά τα προβλήματα. Όταν μαγειρεύουμε και σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο, μπορεί να μην τρώμε απευθείας το φύλλο αλουμινίου, αλλά σε υψηλές θερμοκρασίες τμήματα του μετάλλου πηγαίνουν μέσα στο φαγητό.

Οι υψηλές θερμοκρασίες, δημιουργούν ρωγμές στο μέταλλο και έτσι σωματίδια μετάλλου πέφτουν μέσα στο φαγητό.

Επίσης, εάν το φαγητό περιέχει καρυκεύματα ή λεμόνι, αυτό βοηθά ακόμη περισσότερο στην απόσπαση του μετάλλου.

Ο χημικός μηχανικός και ερευνητής στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Sharjah, Essam Zubaidy, ανακάλυψε ότι σε ένα γεύμα που μαγειρεύεται με αλουμινόχαρτο, μπορούν να περάσουν 400 mg του αλουμινίου μέσα σε αυτό.

«Όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία, τόσο περισσότερη η έκπλυση. Το φύλλο αλουμινίου δεν είναι κατάλληλο για το μαγείρεμα, αλλά ούτε και για τη χρήση λαχανικών, ντοματών, το χυμό εσπεριδοειδών και τα μπαχαρικά»

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, προειδοποιεί τους πολίτες να μην καταναλώνουν περισσότερο από 60 mg αλουμινίου καθημερινά.

Συμπέρασμα: Εάν μαγειρεύετε με αλουμινόχαρτο, διακινδυνεύετε την υγεία σας.

Διαβάστε επίσης

Ο κρόκος Κοζάνης ενισχύει την μάθηση, τη μνήμη και προστατεύει από Αλτσχάιμερ, άνοια

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

της Θάλειας Γούτου, κοσμετολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Η καθηγήτρια Νευρολογίας ΑΠΘ και Πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νόσου Alzheimer και Συναφών Διαταραχών κα Μάγδα Τσολάκη, ανέφερε ότι μετά από ερευνητική μελέτη που έγινε στο ΑΠΘ, ο κρόκος Κοζάνης, συμβάλλει στην ενίσχυση της μάθησης και της μνήμης.

Ο κρόκος όπως έχουν δείξει παλαιότερες μελέτες λόγω της περιεκτικότητας σε κροκίνη και κροκετίνη αναστέλλει τη δράση του ενζύμου ακετυλοχολιστεράση, έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες και κατά συνέπεια προστατεύει από την Αλτσχάιμερ. 

Η αντιοξειδωτική δράση του κρόκου φαίνεται ότι έχει θετική επίδραση στους ασθενείς με αγγειακή άνοια, η οποία σε υψηλό ποσοστό οφείλεται στο οξειδωτικό στρες και συγχρόνως επηρεάζεται από την αθηρωσκληρωτική κατάσταση των αγγείων του εγκεφάλου. Επειδή ο κρόκος έχει βρεθεί ότι ασκεί γενικότερα μια αντιθρομβωτική δράση πιθανό έχει ευνοϊκή δράση και στην αγγειακή άνοια. Ο κρόκος μπορεί να έχει μια πρακτική εφαρμογή στη βελτίωση της κατάστασης των αρρώστων που πάσχουν από αγγειακή άνοια ή αλτσχάιμερ.

Ο Kρόκος ο ήμερος (Crocus sativus L.) ή ζαφορά ή σαφράν/ι, στην Ελλάδα καλλιεργείται στην περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας στο νομό της Κοζάνης, πιο συγκεκριμένα στο χωριό Κρόκος και σ' άλλα δέκα μικρότερα χωριά. Είναι βέβαιο ότι το όνομα του χωριού Κρόκος προέρχεται από το φυτό.  
Ο κρόκος ή η ελληνική ζαφορά (saffron) όπως συνήθως λέγεται, ανήκει στην καλύτερη ποιότητα σαφράν στον κόσμο.

Διαβάστε επίσης

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων