Ακράτεια, ένα μεγάλο πρόβλημα για γυναίκες αλλά και άντρες κάθε ηλικίας. Ποιοι τύποι υπάρχουν; Πώς αντιμετωπίζεται;

του Γιώργου Μονεμβασίτη, ουρογυναικολόγος, medlabnews.gr iatrikanea

Το 25% των ανδρών και το 45% των γυναικών της τρίτης ηλικίας πλήττει σήμερα η ακράτεια, μία από τις πιο διαδεδομένες παθήσεις σε όλο τον κόσμο, με σοβαρές συνέπειες στην καθημερινή ζωή του ατόμου. Το πρόβλημα αυτό απαντά σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού και είναι ιδιαίτερα συχνό σε γυναίκες, συνήθως μετά την εμμηνόπαυση. Στη χώρα μας, η ακράτεια, ταλαιπωρεί το 27% των Ελληνίδων, ηλικίας 20-80 ετών, επηρεάζοντας αρνητικά την καθημερινότητά τους και συχνά προκαλώντας κατάθλιψη. Έτσι παρόλο που δεν αποτελεί απειλητική κατάσταση για τη ζωή, η ακράτεια των ούρων ασκεί σωματική και ψυχολογική επίδραση στους ασθενείς. Έτσι παρόλο που δεν αποτελεί απειλητική κατάσταση για τη ζωή, η ακράτεια των ούρων ασκεί σωματική και ψυχολογική επίδραση στους ασθενείς.

Ο όρος ακράτεια περιγράφει την κατάσταση εκείνη που χαρακτηρίζεται από την ακούσια (παρά την θέλησή μας) απώλεια ούρων από το έξω στόμιο της ουρήθρας και μπορεί να οφείλεται είτε σε ουρηθρικά, είτε σε εξωουρηθρικά αίτια ή ακόμα και σε δυσλειτουργία του κατώτερου ουροποιητικού. Η ακράτεια ούρων με απλά λόγια είναι μια κατάσταση στην οποία “ξεφεύγουν” ούρα χωρίς να το θέλουμε σε τέτοιο βαθμό που διαταράσσεται η καθημερινότητα μας. Εκτιμάται πως πάρα πολλές γυναίκες, σε ένα ποσοστό που αγγίζει και το 40%, θα παρουσιάσουν κάποιας μορφής ακράτεια, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό στη ζωή τους.

 

Οι παράγοντες που αυξάνουν το κίνδυνο πολλοί και διαφορετικοί: το φύλο (οι γυναίκες είναι πολύ περισσότερο ευαίσθητες από τους άνδρες), οι τοκετοί, η εμμηνόπαυση, η παχυσαρκία, η χαλάρωση των γεννητικών οργάνων, φλεγμονές της κύστης, νεύρολογικές παθήσεις, λήψη φαρμάκων, μεταβολικές παθήσεις και κινητικά προβλήματα.

Η ακράτεια είναι ανεξάρτητη από την ηλικία και αποτελεί ένα πρόβλημα όχι μόνο ιατρικό αλλά και κοινωνικό.

Οι τύποι ακράτειας είναι πέντε:

1. Ακράτεια ούρων από προσπάθεια(60%)


2. Ακράτεια ούρων επιτακτικού τύπου (10%)

α) κινητικού τύπου
    β) αισθητικού τύπου


3. Ακράτεια ούρων από αυτοματισμό της κύστης ή αντανακλαστική ακράτεια


4. Ακράτεια ούρων από υπερχείλιση


5. Μη ουρηθρική ακράτεια ή ακράτεια ούρων χωρίς ουρηθρική ανεπάρκεια.




Α)  Ακράτεια από προσπάθεια (Stress incontinence)


Είναι το είδος εκείνο, όπου το άτομο διαπιστώνει απώλεια των ούρων από την ουρήθρα του, όταν κάποια αιτία αυξάνει την πίεση στην ουροδόχο κύστη (π.χ βήχας, γέλιο, φτέρνισμα, πήδημα από ύψος, σήκωμα βάρους κτλ.). Είναι το συχνότερο είδος ακράτειας ούρων στις γυναίκες και έχει σχέση με το πόσο ισχυρός είναι ο σφιγκτήρας της κύστης και οι μύες του πυελικού εδάφους, ενώ στις γυναίκες συντελεί η χαλαρότητα των γενετικών οργάνων και το επίπεδο των οιστρογόνων τους, ιδίως μετά την εμμηνόπαυση. Αφορά το 60% των περιπτώσεων και πρόκειται για απώλεια ούρων σε περιπτώσεις προσπάθειας λόγω ανεπάρκειας του σφιγκτηριακού μηχανισμού. Ανάλογα με τη βαρύτητα διακρίνουμε τρεις βαθμούς:
1ος βαθμός: ακράτεια σε βήχα, τεινεσμό, φτέρνισμα, ανύψωση βάρους.
2ος βαθμός: ακράτεια σε ορθοστασία, έγερση, βάδισμα.
3ος βαθμός: ακράτεια κατά τη διάρκεια της κατάκλισης.




Β) Ακράτεια ούρων επιτακτικού τύπου ή η λεγόμενη ύπερλειτουργική κύστη. (Urge incontinence)
Στο είδος αυτό το άτομο ξαφνικά αισθάνεται έντονη την επιθυμία για ούρηση, συνήθως χωρίς εμφανή λόγο. Δεν προλαβαίνει να μετακινηθεί ως την τουαλέτα ούτε να συγκρατηθεί και διαπιστώνει ότι του "φεύγουν" τα ούρα. Το γεγονός οφείλεται σε έντονες ανεξέλεγκτες συσπάσεις της κύστης, η οποία ονομάζεται υπερδραστήρια ουροδόχος κύστη. Τα αιτία μπορεί να είναι νευρολογικά, να αφορούν τις ίδιες τις λείες μυϊκές ίνες της κύστης, να έχουν σχέση με μια φλεγμονή ή ακόμη να είναι και άγνωστα (ιδιοπαθής αστάθεια της κύστης). 

Γ) Μεικτού τύπου ακράτεια των ούρων (Urge και Stress incontinence) 
Πρόκειται για συνύπαρξη των δύο παραπάνω καταστάσεων. Το είδος αυτό απαντά συχνότερα στις γυναίκες. 

Δ) Ακράτεια ούρων από υπερπλήρωση (overflow incontinence). Στην περίπτωση αυτήν η κύστη είναι μόνιμα γεμάτη με ούρα και αδειάζει συνεχώς κι από λίγο, την παραμικρή αύξηση της ποσότητας τους. Συχνότερα αίτια είναι η χαλαρότητα του κυστικού τοιχώματος από μεταβολικά (π.χ. σακχαρώδης διαβήτης) ή από νευρολογικά αίτια και η χρόνια απόφραξη της ουρήθρας (καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, όγκος κοντά στην ουρήθρα, λιθίαση κύστης κτλ.)
Το είδος αυτό της ακράτειας είναι σπάνιο στις γυναίκες. 

Ε) Ακράτεια ούρων από δυσκινησία (Disability incontinence) 
 Εμφανίζεται κυρίως σε υπερήλικες γυναίκες. Υπερήλικα άτομα και άτομα που κάθονται σε αναπηρικές καρέκλες με ορθοπεδικά ή χρόνια νευρολογικά προβλήματα (γεροντική άνοια, νόσος του Parkinson, νόσος του Alzheimer κ.τ.λ.) αδυνατούν να έχουν εύκολη πρόσβαση στην τουαλέτα όποτε χρειαστεί. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η μόνιμη διαφυγή ούρων. 




Ακράτεια Ούρων, Εγκυμοσύνη και Τοκετός

Η εγκυμοσύνη και ο τοκετός είναι από τις ομορφότερες και σπουδαιότερες καταστάσεις στη ζωή μιας γυναίκας, που όμως προκαλούν πολύ μεγάλες αλλαγές τόσο στο σώμα της όσο και στον οργανισμό της γενικότερα. Ένα από τα πιο δυσάρεστα συμπτώματα μετά τον τοκετό, είναι η ακράτεια ούρων από προσπάθεια, η οποία μπορεί να διαρκέσει και πολλούς μήνες μετά τον τοκετό.

Για να δούμε γιατί συμβαίνει: Μετά από τη μακρά περίοδο της εγκυμοσύνης και τη δοκιμασία του τοκετού, καθώς και την πληθώρα των ορμονικών αλλαγών που πραγματοποιούνται, οι μύες του πυελικού τοιχώματος και οι σφιγκτήρες μυς που συγκρατούν τα ούρα στην κύστη, έχουν υποστεί μικρότερου ή μεγαλύτερου βαθμού χαλάρωση και έχουν χάσει την αρχική δύναμή τους, με αποτέλεσμα την ακράτεια ούρων.

Πόσο καιρό διαρκεί; Για κάποιες γυναίκες αποτελεί συχνό φαινόμενο της εγκυμοσύνης και εξαφανίζεται σχετικά σύντομα μετά τον τοκετό. Σε άλλες μπορεί να συνεχιστεί και εβδομάδες ή και μήνες μετά τον τοκετό, ιδιαίτερα σε γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε κολπικό επεμβατικό τοκετό. Τέλος σε κάποιες εμφανίζεται ξανά ή για πρώτη φορά σε μεγαλύτερη ηλικία, πχ όταν η γυναίκα μπει στην εμμηνόπαυση.

Διάγνωση 


Η ηλικία του ατόμου, το ιατρικό του ιστορικό (π.χ. πολλοί φυσιολογικοί τοκετοί, λήψη φαρμάκων, εγχείρηση στην περιοχή, άλλο συνοδό νόσημα κτλ.), η συμπτωματολογία και ο τρόπος απώλειας των ούρων, μπορούν να καθορίσουν από την αρχή το είδος της ακράτειας. 
Η φυσική εξέταση της ασθενούς με επισκόπηση και ψηλάφηση των γεννητικών οργάνων, αδρή νευρολογική εξέταση και η μέτρηση του υπολειπόμενου ποσού των ούρων με υπέρηχο, δηλαδή των ούρων που μένουν μέσα στην κύστη μετά από μια ούρηση, αποτελούν το επόμενο βήμα. Ανάλογα με την περίπτωση οι παρακάτω εξετάσεις συμπληρώνουν τη διαγνωστική προσέγγιση του προβλήματος : 


α)Στρες τεστ: Ενώ η κύστη περιέχει κανονική ποσότητα ούρων, το άτομο καλείται να βήξει μερικές φορές δυνατά. Παράλληλα, ο γιατρός παρατηρεί τυχόν αποβολή ούρων από την ουρήθρα. 


β)Ανάλυση ούρων: Γίνεται για τον έλεγχο πιθανής ουρολοίμωξης.


γ)Εξετάσεις αίματος: Ελέγχονται το σάκχαρο του αίματος (τυχόν σακχαρώδης διαβήτης) και η κρεατινίνη (επίπεδο νεφρικής λειτουργίας ).


δ) Υπερηχογράφημα: Εξετάζονται οι νεφροί, οι ουρητήρες, η κύστη και η ουρήθρα για πιθανή διάταση ,απόφραξη, λιθίαση ή άλλη ανωμαλία.


ε) Ουρηθροκυστεοσκόπηση: Με αυτή τη μέθοδο ελέγχονται η ουρήθρα και η ουροδόχος κύστη για πιθανή συνύπαρξη λίθων, στενωμάτων, όγκων ή ανατομικών ανωμαλιών που μπορεί να οδηγήσουν σε πιθανή απώλεια ούρων .


στ)Ουροδυναμικός έλεγχος: Με ειδικές τεχνικές μετρούμε τις διάφορες πιέσεις που αναπτύσσονται στην ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα, τόσο κατά τη φάση πλήρωσης (καθώς εμείς τη γεμίζουμε με φυσιολογικό ορό),όσο και κατά τη φάση της ούρησης. Αποτελεί βασική και αναντικατάστατη εξέταση για τη διερεύνηση της ακράτειας ούρων. 



ΘΕΡΑΠΕΙΑ 



Πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν την ακράτεια των ούρων, όταν είναι μικρού βαθμού, με απορροφητικές πάνες. Αυτό συχνά οδηγεί σε συχνές δερματίτιδες αλλά και σε υποτροποιάζουσες  ουρολοιμώξεις. Έτσι συνήθως οι γυναίκες αυτές καταφεύγουν στη μέθοδο της περιορισμένης λήψης υγρών, όπως καφέ, τσαγιού, αλκοόλ ακόμη και νερού, με το φόβο της αυξανόμενης απώλειας ούρων. Επίσης, επειδή σε ορισμένες κυρίες εμφανίζεται ακράτεια και κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, οδηγούνται στην απόφαση για αποχή από κάθε ερωτική συνεύρεση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίησή τους  με ότι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά την ποιότητα ζωής τους.


Οι κυριότερες θεραπευτικές μέθοδοι είναι:

Η απώλεια βάρους σε υπέρβαρες γυναίκες μειωμένο άγχος ακράτειας. Μελέτες έχουν δείξει ότι με την άσκηση και την δίαιτα επιτυγχάνεται περιορισμό της ακράτειας κατά 70% ή μεγαλύτερη μείωση των συνολικών επεισοδίων ακράτειας.


α) Ασκήσεις κατά Kegel


Οι ασθενείς (άνδρες και γυναίκες) διδάσκονται ασκήσεις εκγύμνασης των μυών του πυελικού εδάφους για ενίσχυση των σφιγκτήρων της κύστης και του ορθού. 
Για τις ασκήσεις Κegel θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε επόμενο άρθρο μας.

β)Ενδοκολπική εφαρμογή "κώνων"


Σε όρθια θέση η ασθενής τοποθετεί στον κόλπο της ειδικά κωνοειδή βαρίδια, αυξανόμενου βάρους και προσπαθεί να τα συγκρατήσει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα .Έμμεσα γυμνάζει τους μύες του πυελικού εδάφους και επομένως βελτιώνει το πρόβλημα της ακράτειας.


γ) Προγραμματισμένη ούρηση


Καταγράφοντας σε πίνακα τις κανονικές ουρήσεις και τα επεισόδια ακράτειας, το άτομο μπορεί σταδιακά να καθορίσει τη συχνότητα με την οποία θα πρέπει να αδειάζει την κύστη, αποφεύγοντας την ανεξέλεγκτη απώλεια ούρων. Με τον τρόπο. αυτόν αλλάζει και η συμπεριφορά της κύστης ,γίνεται δηλαδή ικανότερη να συγκρατεί ούρα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (bladder training).Η μέθοδος αυτή είναι πιο αποτελεσματική σε περιπτώσεις ακράτειας ούρων από έπειξη και από υπερπλήρωση. 


δ) Ηλεκτροδιέγερση (electrical stimulation)


Χαμηλές και πολύ σύντομες ηλεκτρικές διεγέρσεις μπορούν να δυναμώσουν τους μύες της πυέλου,όπως με τις ασκήσεις του Kegel ή και ακόμα καλύτερα. Αυτό επιτυγχάνεται με την προσωρινή τοποθέτηση ειδικών ηλεκτροδίων (probes) στον κόλπο ή το ορθό, που διεγείρουν ηλεκτρικά τους παρακείμενους μυες. Οι συσκευές είναι φορητές και χρησιμοποιούνται τόσο για την ακράτεια των ούρων από έπειξη (ρυθμίζεται ο εξωστήρας μυς της κύστης),όσο και για την ακράτεια από προσπάθεια (ενισχύεται ο σφιγκτηριακός μηχανισμός της κύστης). 


ε) Φάρμακα 


Μερικά φάρμακα (αντιχολινεργικά) καταστέλλουν την υπερδραστηριότητα της ασταθής κύστης και χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της ακράτειας από έπειξη.
Άλλα ενισχύουν τον αυχένα της κύστης και την ουρήθρα και χρησιμοποιούνται για μικρού βαθμού ακράτεια των ούρων από προσπάθεια. Επίσης ορισμένα φάρμακα, ειδικά τα οιστρογόνα, πιστεύεται ότι βοηθούν τις μετά την εμμηνόπαυση γυναίκες, στην όσο το δυνατό φυσιολογικότερη λειτουργία της ούρησης. 


Μια κλινική μελέτη έδειξε πως η χρήση ενέσεων Botox® στην κύστη ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική στην περίπτωση υπέρλειτουργικής κύστης. Μάλιστα γυναίκες στην ομάδα Botox® είχαν διπλάσιες πιθανότητες για ίαση σε σχέση με αυτές που ακολουθούσαν κάποια φαρμακευτική αγωγή.

στ) Περιουρηθρική εμφύτευση ουσιών


Διάφορες ουσίες, όπως η σιλικόνη, το κολλαγόνο, το λίπος (από την ίδια την ασθενή), αλλά και νεότερα συνθετικά υλικά, μπορούν να εμφυτευτούν με τη μορφή ένεσης γύρω από την ουρήθρα, ώστε να συντελέσουν στη σύγκλειση του αυλού της και να μειώσουν την ακράτεια από προσπάθεια. Η μέθοδος μπορεί να επαναληφθεί, αν χρειαστεί, αλλά έχει ασαφή αποτελεσματικότητα, ιδίως σε μεγάλου βαθμού ακράτεια των ούρων.


ζ) Διαλείποντες καθετηριασμοί της κύστης 


Είναι μέθοδος ιδανική για τις περιπτώσεις εκείνες που η κύστη είναι χαλαρή, δεν αδειάζει μόνη της και η ακράτεια οφείλεται σε υπερπλήρωση της. Επίσης σε νευρολογικές παθήσεις, βλάβες στον νωτιαίο μυελό, εγχειρήσεις στην πύελο κτλ.


η) Χειρουργική αντιμετώπιση


Έχει ένδειξη όταν αποτυγχάνουν οι συντηρητικές μέθοδοι. Υπάρχουν πάρα πολλές χειρουργικές επεμβάσεις, ανάλογα με την περίπτωση. Οι περισσότερες περιπτώσεις 
Ακράτειας ούρων από προσπάθεια (stress incontinence) στις γυναίκες οφείλονται στο ότι η κύστη προβάλλει προς τον κόλπο και διαταράσσεται η σχέση της με την ουρήθρα. Επομένως, οι επεμβάσεις έχουν σκοπό να επανατοποθετήσουν με στηρικτικά ράμματα την ουροδόχο κύστη μέσα στην πύελο, σε όσο το δυνατό καλύτερη θέση.
Άλλες χειρουργικές τεχνικές έχουν διαφορετικό σκοπό. Με τοποθέτηση ειδικής ταινίας από συνθετικό υλικό, χωρίς τάση κάτω από την ουρήθρα, αποσκοπείτε η δημιουργία σύγκλεισης του αυλού της, μόνο όμως όταν αυξάνεται η ενδοκοιλιακή πίεση π.χ κατά τον βήχα και η αποφυγή της απώλειας ούρων. Σήμερα, όλες σχεδόν οι επεμβάσεις αυτού του τύπου (τεχνικές ανάρτησης της ουρήθρας ) γίνονται γρήγορα, με μικρή τομή στον κόλπο, πολλές φορές με τοπική μόνο αναισθησία και μικρό χρόνο νοσηλείας. Τα ποσοστά επιτυχίας είναι υψηλά και η αποτελεσματικότητα συνήθως μακροπρόθεσμη.





Τι μπορείτε να κάνετε προληπτικά:

1. Ασκήσεις Kegel: πραγματοποιήστε τες σωστά με πρόγραμμα, κάνοντας το μόνιμη συνήθεια. Έτσι θα δυναμώσετε τους μυς του πυελικού τοιχώματος και θα έχετε καλύτερο έλεγχο τόσο της ουροδόχου κύστης όσο και του κόλπου.

2. Κρατήστε την κύστη σας υγιή, πίνοντας 6-8 ποτήρια νερό και ακολουθώντας τους απαραίτητους κανόνες υγιεινής. Πολύ συχνά προκαλείται η ακράτεια οφείλεται σε κάποια φλεγμονή της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης. Ελλατώστε την κατανάλωση καφέ και αλκοόλ που και προσθέσετε στη διατροφή σας συμπληρώματα που περιέχουν εκχύλισμα από κράνα και προβιοτικά.

Επίσης, πριν και μετά το σεξ, είναι σκόπιμο η κύστη να αδειάζει.

3. Χάστε όσο πιο σύντομα γίνεται τα περιττά κιλά της εγκυμοσύνης και διατηρήστε ένα φυσιολογικό βάρος.

4. Αποφύγετε τη δυσκοιλιότητα τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά την εγκυμοσύνη. Η συνεχής πίεση μπορεί να αποδυναμώσει τους μύες γύρω από την κύστη.

5. Όποτε πηγαίνετε στην τουαλέτα να ουρήσετε, μη βιάζεστε, πάρτε όσο χρόνο χρειαστεί ώστε η κύστη σας να αδειάσει εντελώς. Εκπαιδευτείτε στο να πηγαίνετε από μόνες σας στην τουαλέτα σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε 2 με 4 ώρες, προτού η κύστη φτάσει στα όρια της. Έτσι προλαμβάνετε και τις ουρολοιμώξεις.

Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει καμία σημασία σε ποια φάση της ζωής βρισκόσαστε, η ακράτεια ούρων είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να ασχοληθείτε εγκαίρως και να μην παραμελήσετε. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ντροπή. Όμως, επειδή αν δεν αντιμετωπισθεί κατάλληλα μπορεί να σας φέρει σε εξαιρετικά δυσάρεστη θέση, και ακόμα χειρότερα, να έχει αρνητική επίπτωση στην ποιότητα ζώης σας, καλό είναι να αναφέρετε στο γιατρό σας κάθε σύμπτωμα που φαίνεται να σχετίζεται με την πάθηση αυτή. Η ακράτεια των ούρων δεν πρέπει να παραμένει κρυφό μυστικό και να κρατά τον ασθενή στο κοινωνικό περιθώριο. Πρέπει οπωσδήποτε να αναζητείται η ενδεικνυόμενη, ανάλογα με την περίπτωση, ιατρική λύση, η οποία σχεδόν πάντα υπάρχει. Ας μην αφήσουμε λοιπόν μια νόσο να οδηγήσει στην απομόνωση και στην κατάθλιψη. Η θεραπεία είναι πολύ απλή αρκεί να «τολμήσουμε» να απευθυνθούμε στον ειδικό για την αντιμετώπισή της.

Ο Γιώργος Μονεμβασίτης είναι Μαιευτήρας-Γυναικολόγος.

Επ. Καθηγητής Παν/μίου Cornell, H.Π.Α., Εξειδικευτής στην Ουρογυναικολογία και Χειρουργική Χαλάρωσης Πυέλου.

Τηλ. 210 8053176 Μαρούσι, τηλ 210 7777787 Δορυλαίου 10-12 Αθήνα

Διαβάστε επίσης

Ακράτεια και Σύνδρομο Υπερλειτουργικής Κύστης

Ηρεμιστικά, υπνωτικά χάπια, πώς επιδρούν, ποιες οι παρενέργειες τους και τι πρέπει να προσέχετε;

Τι είναι τα ινομυώματα; Ποια τα συμπτώματά τους και τι μπορεί να προκαλέσουν στην κύηση και τον τοκετό; Πώς γίνεται η διάγνωση και πώς γίνεται η αντιμετώπισή τους με φαρμακευτικούς και χειρουργικούς τρόπους;

Έρευνα δείχνει τι να κάνετε για να πηγαίνετε λιγότερo στην τουαλέτα το βράδυ. Σχέση υπνικής άπνοιας και νυκτουρίας

 

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Αν κανείς θέλει να πηγαίνει λιγότερες φορές στην τουαλέτα για να ουρήσει μέσα στη νύχτα, καλά θα κάνει να περιορίσει το αλάτι που βάζει στο φαγητό του, σύμφωνα με μια νέα ιαπωνική επιστημονική έρευνα. 

Η νυκτουρία επηρεάζει πάνω από το 50% των ανδρών και γυναικών άνω των 50 ετών, ενώ εμφανίζεται στους περισσότερους ανθρώπους άνω των 60 ετών. 

Για μερικούς αποτελεί σκέτο βάσανο, καθώς διαταράσσει σοβαρά τον ύπνο τους. Ένα όχι αμελητέο ποσοστό ανθρώπων κάτω των 50 ετών επίσης ξυπνάνε μία ή περισσότερες φορές για να ουρήσουν.

Η συσσωρευόμενη διαταραχή του ύπνου μπορεί να οδηγήσει σε άλλα προβλήματα, όπως χρόνιο στρες, ευερέθιστη διάθεση, μόνιμη κόπωση τη μέρα κ.α., επηρεάζοντας αρνητικά την ποιότητα της ζωής. Η νυκτουρία μπορεί να έχει διάφορες αιτίες και, σύμφωνα με τη νέα μελέτη, η μείωση στην κατανάλωση αλατιού μπορεί να μειώσει σημαντικά το υπερβολικό κατούρημα, όχι μόνο τα βράδια, αλλά και τις μέρες.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ναγκασάκι, με επικεφαλής τον δρα Ματσούο Τομοχίρο, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ουρολογίας στο Λονδίνο, μελέτησαν 321 άνδρες και γυναίκες που έβαζαν αρκετό αλάτι στα φαγητά τους (οι Ιάπωνες γενικά τείνουν να τρώνε πιο αλατισμένα φαγητά από τους Δυτικούς). Ο περιορισμός του αλατιού κράτησε επί 12 εβδομάδες και η ποσότητά του στον οργανισμό των συμμετεχόντων παρακολουθείτο συνεχώς με βιοχημικές αναλύσεις.

Όσοι μείωσαν τη μέση ημερήσια κατανάλωση αλατιού από 10,7 γραμμάρια σε 8 γραμμάρια, μείωσαν τις νυχτερινές επισκέψεις στο μπάνιο από 2,3 φορές ανά βράδυ κατά μέσο όρο σε 1,4 φορές. Όσοι -η ομάδα ελέγχου για λόγους σύγκρισης- αντίθετα αύξησαν τη μέση κατανάλωση αλατιού από 9,6 σε 11 γραμμάρια, αύξησαν επίσης τη νυχτερινή ούρησή τους από 2,3 σε 2,7 φορές ανά βραδιά.

«Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που δείχνει πόσο η κατανάλωση αλατιού επηρεάζει τη συχνότητα της νυχτερινής ούρησης, συνεπώς πρέπει να επιβεβαιωθεί από μεγαλύτερες μελέτες. Όμως διαφαίνεται η πιθανότητα ότι, με μια απλή τροποποίηση στη διατροφή, είναι δυνατό να βελτιωθεί σημαντικά η ποιότητα ζωής πολλών ανθρώπων, καθώς η νυκτουρία συνιστά πραγματικό πρόβλημα για πολλούς, ιδίως όσο γερνάνε», δήλωσε ο Τομοχίρο.

Υπνική άπνοια και νυκτουρία

Μια άλλη εξάλλου έρευνα, που παρουσιάσθηκε στο ίδιο διεθνές συνέδριο, δείχνει ότι η μείωση της αποφρακτικής υπνικής άπνοιας μπορεί να μειώσει τη νυκτουρία. Η έρευνα επιβεβαιώνει τη σχέση άπνοιας στον ύπνο και ούρησης τα βράδια. Από υπνική άπνοια πάσχει το 2% έως 4% των ανθιρώπων άνω των 50 ετών. Σε σοβαρές περιπτρώσεις, οι ασθενείς πρέπει να φοράνε μια ειδική μάσκα στον ύπνο τους, που αυξάνει την εσωτερική πίεση του αέρα στο λαιμό τους.

Ολλανδοί ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ, μελέτησαν 256 ασθενείς που κάποια στιγμή άρχισαν να φορούν τέτοια μάσκα. Η μελέτη έδειξε ότι μετά τη χρήση της μάσκας και τη βελτίωση της αναπνοής τους τα βράδια, μειώθηκε η συχνότητα της νυκτουρίας στα δύο τρίτα των ασθενών (65%).

Ενδεικτικά, από τα 77 άτομα που κατά μέσο όρο πήγαιναν στο μπάνιο δύο φορές μέσα στο βράδυ, μετά την χρήση της μάσκας οι 32 δεν ουρούσαν πλέον ούτε μια φορά μέσα στη νύχτα.

Διαβάστε επίσης

• Η προστατίτιδα, είναι η πιο συχνή ουρολογική πάθηση σε άντρες κάτω των 50. Αιτίες, συμπτώματα και αντιμετώπιση.
• Πρόληψη του Καρκίνου του Προστάτη με άσκηση και σωστή διατροφή
• Ο καρκίνος του προστάτη είναι η αιτία για τον μεγαλύτερο αριθμό θανάτων μετά του πνεύμονα. Ευρωπαϊκή ημέρα κατά του Καρκίνου του Προστάτη
• Η σημασία του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) στον καρκίνο του προστάτη και σε άλλες παθολογικές καταστάσεις.
• Αιματουρία. Ποιες οι αιτίες που την προκαλούν, πώς γίνεται η διάγνωση και πόσο σοβαρό μπορεί να είναι το αίμα στα ούρα;
• Το βακτήριο Ureaplasma urealyticum. Είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο το ουρεόπλασμα; Πόσο επικίνδυνο είναι;

Παράγοντες που δεν φαντάζεστε και φέρνουν καρκίνο του προστάτη. Τροφές που εμποδίζουν την ασθένεια

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D,  medlabnews.gr iatrikanea

Η Ευρωπαϊκή Ημέρα κατά του Καρκίνου του Προστάτη καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ουρολογικής Εταιρείας και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Σεπτεμβρίου για να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει τον ανδρικό πληθυσμό της Γηραιάς Ηπείρου σχετικά με τους κινδύνους που αντιμετωπίζει από τον καρκίνο του προστάτη. 

Ο προστάτης είναι ένας αδένας που έχει μέγεθος όσο ένα κάστανο και βρίσκεται ακριβώς κάτω από την ανδρική ουροδόχο κύστη. Περιβάλλει την ουρήθρα, δια μέσου της οποίας αποβάλλονται τα ούρα. Η κύρια λειτουργία του προστάτη είναι να εκκρίνει ένα ειδικό υγρό, το προστατικό υγρό που μαζί με τα σπερματοζωάρια και το υγρό των σπερματοδόχων κύστεων εξέρχεται διαμέσου της ουρήθρας σαν σπέρμα, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.

Οι παράγοντες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση του καρκίνου του προστάτη είναι: 


• Ηλικία: ο καρκίνος του προστάτη αυξάνεται δραματικά με την πρόοδο της ηλικίας. Άτομα ηλικίας άνω των 80 ετών κινδυνεύουν να αναπτύξουν τη νόσο χίλιες φορές περισσότερο από άτομα κάτω των 40 ετών. Το 70% των ατόμων ηλικίας άνω των 90 ετών πάσχει από καρκίνο του προστάτη.
• Κληρονομικότητα: τα άτομα που έχουν στενή συγγενική σχέση με καρκινοπαθείς από προστάτη διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τον υπόλοιπο πληθυσμό.
• Διατροφή: στους πληθυσμούς που καταναλώνουν τροφή με μεγάλη περιεκτικότητα λίπους, εμφανίζεται συχνότερα η μορφή του καρκίνου αυτού.
• Οικογενειακή κατάσταση: οι έγγαμοι άνδρες και μάλιστα οι πολύτεκνοι παρουσιάζουν πιο συχνά καρκίνο του προστάτη, συγκριτικά με τους άγαμους ή τους έγγαμους χωρίς παιδιά.
• Εργασία: άτομα που η εργασία τους έχει άμεση σχέση με καουτσούκ ή με κάδμιο, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν από τη νόσο.
• Παθολογικές καταστάσεις: άτομα που πάσχουν από ηπατική κίρρωση αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση του προστατικού καρκίνου.

Συμπτώματα

Τα τοπικά συμπτώματα είναι πόνος προς τα πίσω, επώδυνη ούρηση και εκσπερμάτιση, καθώς και δυσκολία στη συγκράτηση των ούρων ή στην έναρξη της ούρησης. Όταν ο προστάτης διογκώνεται και αρχίζει να πιέζει την ουρήθρα, τότε τα ούρα βγαίνουν σε σταγόνες αντί να ρέουν ελεύθερα και είναι πιθανόν να περιέχουν και αίμα. Δυστυχώς όμως, πολλές φορές τα πρώτα συμπτώματα του καρκίνου του προστάτη προέρχονται από τις μεταστάσεις σε διάφορα απομακρυσμένα όργανα, κυρίως στα οστά. Περίπου το 20 έως 40% των πασχόντων από καρκίνο του προστάτη παρουσιάζεται στον ορθοπεδικό για οσφυαλγία ή παράλυση ή επισκέπτεται τον παθολόγο με γενικά συμπτώματα, όπως καταβολή δυνάμεων ή απώλεια βάρους, χωρίς όμως να εμφανίζει τοπικά συμπτώματα της νόσου.

Διάγνωση

Η διάγνωση της νόσου συνήθως γίνεται με απλή κλινική εξέταση. 

• Η δακτυλική εξέταση του ορθού και η ψηλάφηση του προστάτη μπορούν να μας δώσουν μια πρώτη εικόνα για την ύπαρξη του προβλήματος. 
• Ο αιματολογικός έλεγχος, συμπεριλαμβανομένης κάποιας ειδικής εξέτασης, όπως η όξινη φωσφατάση, ή ο ειδικός καρκινικός δείκτης του προστάτη ΡSA, δίνουν σοβαρές ενδείξεις της νόσου.

• Το διορθικό υπερηχογράφημα προστάτη είναι πολύ αξιόπιστη εξέταση.
• Η αξονική τομογραφία μπορεί να ορίσει την έκταση του προβλήματος.
• Η βιοψία του προστάτη δίνει πληροφορίες για τον τύπο του καρκίνου.

Εφόσον η διάγνωση τεθεί, πρέπει να γίνει ευρύτερος έλεγχος του σώματος, συμπεριλαμβανομένου ολόσωμου σπινθηρογραφήματος οστών, καθώς και έλεγχος των πνευμόνων για ανεύρεση τυχόν μεταστάσεων.
Επιστήμονες στη Βρετανία ανέπτυξαν ένα νέο τεστ αίματος που πιστεύουν ότι μπορεί να φέρει μεγάλη βελτίωση στη φαρμακευτική θεραπεία των ανδρών με προχωρημένο καρκίνο του προστάτη.
Το τεστ αποκαλύπτει ποιοι ασθενείς είναι κατάλληλοι και ποιοι όχι για θεραπεία με το νέο αντικαρκινικό φάρμακο ολαπαρίμπη, το πρώτο που ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων «αναστολέων PARP». Τα εν λόγω φάρμακα μπλοκάρουν ορισμένα ένζυμα, τα οποία εμπλέκονται στην επιδιόρθωση των καρκινικών κυττάρων, βοηθώντας έτσι στην καταστροφή τους.

Θεραπεία του καρκίνου του προστάτου

Η επιλογή της θεραπείας του καρκίνου του προστάτη εξαρτάται από την σταδιοποίηση του όγκου, την ηλικία και το προσδόκιμο επιβίωσης του ασθενούς. Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει την ριζική προστατεκτομή και την διουρηθρική προστατεκτομή.

Ριζική Προστατεκτομή. Αφαιρείται ολόκληρος ο προστάτης αδένας προτείνεται στην περίπτωση που ο καρκίνος δεν έχει επεκταθεί εντός των ορίων του προστάτη, σε ασθενείς που βρίσκονται σε καλή γενική κατάσταση.

Διουρηθρική Προστατεκτομή. Αφαιρείται μέρος του προστάτη αδένα που περιβάλλει την ουρήθρα, προτείνεται στην περίπτωση που ο ασθενής δεν μπορεί ή δεν θέλει να υποβληθεί σε ριζική προστατεκτομή. Ανακουφίζει τον ασθενή από τα αποφρακτικά φαινόμενα που μπορεί να προκαλέσει ο προστατικός καρκίνος. Δεν αποτελεί ριζική θεραπεία της νόσου συνήθως ακολουθεί κάποια άλλη μορφή θεραπείας.

Οι εναλλακτικές μη χειρουργικές θεραπευτικές λύσεις περιλαμβάνουν:

Τοπική ακτινοβολία: αποτελεί εναλλακτική λύση για αυτούς που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να χειρουργηθούν. Έχει θέση στον καρκίνου του προστάτη που είναι περιορισμένος μέσα στον αδένα ή έχει επεκταθεί σε παρακείμενους ιστούς.

Ορμονική θεραπεία: χρησιμοποιείται σε ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο προστάτη. Σκοπός της ορμονικής θεραπείας είναι να καταστείλει την παραγωγή των ανδρικών ορμονών, των ανδρογόνων, με σημαντικότερη την τεστοστερόνη. Τα ανδρογόνα παράγονται κυρίως στους όρχεις και προκαλούν την ανάπτυξη των καρκινικών προστατικών κυττάρων. Η ορμονική θεραπεία δεν θεραπεύει τον καρκίνο του προστάτη, προκαλεί όμως ελάττωση του καρκινικού όγκου και καθυστερεί την ανάπτυξή του.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι η ορχεκτομή, τα LHRH ανάλογα, τα αντιανδρογόνα και τα οιστρογόνα.

Απλή παρακολούθηση: σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη που είναι προχωρημένης ηλικίας ή έχουν άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας. Αποτελείται από απλή παρακολούθηση της τιμής του P.S.A. και δακτυλική εξέταση κάθε 6 μήνες. Συστήνεται όταν ο καρκίνος είναι ενδοπροστατικός αναμένεται να έχει αργή εξέλιξη στον χρόνο και δεν προκαλεί συμπτώματα.

Σε μεγάλο επιστημονικό συνέδριο επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά η ευεργετική δράση που έχουν κατά του καρκίνου του προστάτη διάφορες τροφές. 

Ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Surrey μελέτησε τροφές, διαιτολόγια και τρόπους μαγειρέματος που βοηθούν στην καθυστέρηση ή και στην παρεμπόδιση της εμφάνισης του καρκίνου του προστάτη. Μια σαλάτα που θα αποτελείται από ωμό μπρόκολο, χυμό ντομάτας και καρύδια Βραζιλίας αποτελεί, σύμφωνα με τους ερευνητές, γεύμα- ασπίδα κατά του καρκίνου του προστάτη, αφού αυτές οι τροφές περιέχουν αντικαρκινικές ουσίες, οι οποίες εμποδίζουν την εμφάνιση της ασθένειας.

Άλλες τροφές που έχουν ανάλογη δράση εναντίον του καρκίνου του προστάτη είναι σύμφωνα με τους ερευνητές 

• το κουνουπίδι, 
• τα λαχανάκια Βρυξελλών, 
• το ρόδι, 
• τα φασόλια σόγιας, 
• τα κρεμμύδια και 
• το σκόρδο. 

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι για να έχει θετικά αποτελέσματα η κατανάλωση αυτών των τροφών θα πρέπει να μαγειρεύονται με τρόπο τέτοιο ώστε να μην καταστρέφονται οι αντικαρκινικές ουσίες που περιέχουν.

Για παράδειγμα, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα θα πρέπει αφού κοπούν να παραμένουν για διάστημα δέκα λεπτών στον μαγειρικό πάγκο πριν μπουν στην κατσαρόλα, στο τηγάνι ή στον φούρνο. Υποστηρίζουν επίσης ότι στο μαγείρεμα θα πρέπει να χρησιμοποιείται κραμβέλαιο, το οποίο έχει διαπιστωθεί ότι είναι πλούσιο στα ευεργετικά για τον οργανισμό ω-3 λιπαρά οξέα. «Εχουμε πλέον στη διάθεσή μας αποδείξεις ότι η κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών, σε συγκεκριμένες ποσότητες και με συγκεκριμένους τρόπους μαγειρέματος, μπορεί να καθυστερήσει ή και να εμποδίσει την εμφάνιση του καρκίνου του προστάτη. Αυτά τα διαιτολόγια είναι ιδανικά για όσους έχουν οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του προστάτη ή έχουν αντιμετωπίσει το πρόβλημα στο παρελθόν και τώρα είναι καλά» δηλώνει η Μάργκαρετ Ρέιμαν, καθηγήτρια Διατροφικής Ιατρικής και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, η οποία μάλιστα εξέδωσε και ένα βιβλίο με συνταγές κατά του καρκίνου του προστάτη. 

 ΠΗΓΗ:

European Association of Urology

Διαβάστε επίσης

• Η προστατίτιδα, είναι η πιο συχνή ουρολογική πάθηση σε άντρες κάτω των 50. Αιτίες, συμπτώματα και αντιμετώπιση.
• Πρόληψη του Καρκίνου του Προστάτη με άσκηση και σωστή διατροφή
• Ο καρκίνος του προστάτη είναι η αιτία για τον μεγαλύτερο αριθμό θανάτων μετά του πνεύμονα. Ευρωπαϊκή ημέρα κατά του Καρκίνου του Προστάτη
• Πρόληψη του καρκίνου του προστάτη, με έλεγχο του ειδικού προστατικού αντιγόνου PSA
• Αιματουρία. Ποιες οι αιτίες που την προκαλούν, πώς γίνεται η διάγνωση και πόσο σοβαρό μπορεί να είναι το αίμα στα ούρα;
• Το βακτήριο Ureaplasma urealyticum. Είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο το ουρεόπλασμα; Πόσο επικίνδυνο είναι;
• Ο χυμός από λεμόνι όπλο κατά του καρκίνου. Σε τι άλλο ωφελεί η λεμονάδα;
• Καρπούζι, για την καρδιά, τον καρκίνο, την δίαιτα αλλά και τη λίμπιντο

https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

H σημαντική εξέταση που δείχνει καρκίνο του προστάτη. PSA το ειδικό προστατικό αντιγόνο

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Μια από τις πιο σημαντικές προόδους στην διάγνωση και αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη (Κ.Π.) είναι η ανακάλυψη του PSA. Το PSA ανακαλύφθηκε στον προστατικό ιστό το 1970 (Ablin et al) , στο προστατικό υγρό το 1971 (Hara et al ) και μετρήθηκε στο πλάσμα το 1980 ( Kuriyama et al 1980). Από το 1988 χρησιμοποιείται ευρέως σαν δείκτης του καρκίνου του προστάτη (Stamey et al 1987, Oesterling et al 1988).

Το ειδικό προστατικό αντιγόνο (PSA,  Prostate-Specific Antigen) 

είναι μια γλυκοπρωτείνη, που ανευρίσκεται αποκλειστικά στα επιθηλιακά κύτταρα του προστάτη και σε μικρές ποσότητες στις σπερματοδόχες κύστεις, στους αδένες του Skene στη γυναίκα και στην ουρήθρα.

Μια μικρή ποσότητα εισέρχεται στην κυκλοφορία και κυκλοφορεί σαν ελεύθερο(free) ή σαν συνδεδεμένο(comlexed). Το σύνολο αυτών των δύο αποτελεί το συνολικό (total) PSA.

Η κύρια λειτουργία του είναι η υγροποίηση του σπέρματος κατά την εκσπερμάτιση. 

Το PSA παράγεται από τα κύτταρα του προστάτη και εκκρίνεται φυσιολογικά δια των προστατικών πόρων στο σπερματικό υγρό όπου βρίσκεται σε μεγάλες συγκεντρώσεις. Ελάχιστη ποσότητα του PSA εισβάλλει και στην κυκλοφορία του αίματος, σε παθολογικές συνθήκες τα επίπεδα του PSA αυξάνουν με αποτέλεσμα μεγαλύτερες ποσότητες να εισβάλουν στο αίμα και έτσι να ανιχνεύεται η αύξηση αυτή στο αίμα.

Το PSA στο αίμα είναι ελεύθερο ή συνδεδεμένο με άλλες πρωτεΐνες. Έτσι με την εξέταση αίματος μπορούμε να υπολογίσουμε και την τιμή του ελεύθερου  PSA (FREE PSA) στο αίμα και την τιμή του ολικού  PSA.

Οι δύο αυτές μορφές του PSA δηλαδή το ελεύθερο και το ολικό PSA είναι και αυτές που χρησιμοποιούνται   συχνότερα σήμερα για την εκτίμηση των πιθανών παθήσεων του προστάτη , εκτιμώντας τις τιμές αυτές ανεξάρτητα και σε συνδυασμό .

Το PSA χρησιμοποιείται κυρίως για την πιθανή ανίχνευση του καρκίνου του προστάτη σε πρώιμα στάδια ,έτσι ώστε, να πετύχουμε την καλύτερη θεραπεία για τον ασθενή .

Το PSA όμως δεν αυξάνει μόνο στον καρκίνο του προστάτη αλλά και σε άλλες παθολογικές και μη καταστάσεις . Επίσης χρησιμοποιείται από τους ουρολόγους για την παρακολούθηση της θεραπείας του καρκίνου του προστάτη .

Η τιμή του PSA μπορεί να αυξηθεί εκτός από τον καρκίνο και στην υπερτροφία του προστάτη, τιμή η οποία είναι συχνά εξαρτώμενη και με την ηλικία του ασθενούς. Έτσι έχουν μελετηθεί και αναφερθεί διάφορες τιμές αναφοράς των τιμών του PSA σε σχέση με την ηλικία, ώστε να μπορεί να γίνει μία καλύτερη αξιολόγηση των πιθανοτήτων εμφάνισης καρκίνου του προστάτη από την μία και για την αποφυγή άσκοπων βιοψιών του προστάτη στα πλαίσια διερεύνησης πιθανού καρκινώματος σε αυτόν από την άλλη.

Ο χρόνος ημίσειας ζωής του PSA είναι 2-3 ημέρες.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ

ΦΥΣ.ΤΙΜΗ: 0-4 ng\ml.

AΥΞΗΣΗ ΣΕ: 
Παρουσία νόσου στον προστάτη, βιοψία, διορθικό υπερηχογράφημα. Η δακτυλική μπορεί να αυξήσει την τιμή του PSA αλλά δεν είναι κλινικά σημαντική

ΜΕΙΩΣΗ ΣΕ: 
Εκσπερμάτιση, φιναστερίδη, προστατεκτομή.

O Oesterling το 1993 μελέτησε ένα μεγάλο αριθμό ατόμων χωρίς καρκίνο του προστάτη και καθόρισε τις φυσιολογικές τιμές ανάλογα με την ηλικία.

Γενικά τα επίπεδα του PSA αυξάνουν κατά 0,04ng\ml το χρόνο ή κατά 3,2% το χρόνο για ένα άτομο ηλικίας 60 ετών.

40-50 = 0- 2,5

50-60 = ως 3,5

60-70 = ως 4,5

70-80 = ως 6,5

ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ PSA ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΣΕ :

•   ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

•   ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΥΠΕΡΠΛΑΣΙΑ

•   ΠΡΟΣΤΑΤΙΤΙΔΑ

•   ΕΜΦΡΑΚΤΟ

•   ΒΙΟΨΙΑΠΡΟΣΤΑΤΗ                                             

•   ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΕΡΕΘΙΣΜΟΙ 

Μία τιμή μεγαλύτερη του 4 ng/ml φαίνεται να είναι το κατώφλι πάνω από το οποίο θα ζητηθεί να γίνει βιοψία αν και η ειδικότητα της εξέτασης είναι αρκετά χαμηλή για τιμές μικρότερες των 10 ng/ml.Το γεγονός ότι ένα ποσοστό 25%-40% ανδρών με τιμές PSA 4-10 ng/ml θα έχουν καρκίνο του προστάτη σημαίνει αυτόματα ότι το 60%-70% των ανδρών με τιμές PSA 4-10 ng/ml θα υποβληθούν σε βιοψία που δεν είναι απαραίτητη. Επίπεδα του PSA πάνω από 10ng/ml θέτουν μόνο την υποψία για καρκίνο του προστάτη , με ένα ποσοστό ανίχνευσης πάνω από 30%. Αν υπάρχει και μια μη φυσιολογική δακτυλική εξέταση, η υποψία γίνεται ακόμη ισχυρότερη. Τονίζεται ότι μια φυσιολογική τιμή PSA δεν πρέπει να εφησυχάζει τον εξεταζόμενο.

Σύμφωνα με τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι το PSA δεν είναι ένας απόλυτος καρκινικός δείκτης και η αξιολόγηση του ως τέτοιου είναι συνδυασμός των διάφορων μορφών του , του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης του ασθενούς .

Το PSA δεν μπορεί να αποτελέσει τη μοναδική εξέταση για την εκτίμηση της παθολογίας του προστάτη , πρέπει πάντα να γίνεται δακτυλική εξέταση  και διορθικό υπερηχογράφημα του προστάτη για να εκτιμηθεί η πιθανότητα ύπαρξης καρκινώματος ή όχι  .

Έτσι ο λόγος του ελεύθερου προς το  ολικό PSA σήμερα είναι ένας δείκτης αν και όχι απόλυτος ,ο οποίος σε συνδυασμό με την τιμή του ολικού PSA μπορεί να μας δώσει σημαντικές πληροφορίες για την πιθανότητα καρκινώματος ή μη στον προστάτη και την αποφυγή άσκοπων βιοψιών .  

Επίσης έχει σημαντικό ρόλο στην  πρώιμη διάγνωση περιπτώσεων καρκίνου ως και μια  δεκαετία πριν από την κλινική διάγνωση. Για παράδειγμα 8-10 χρόνια πριν την διάγνωση, τα επίπεδα του PSA δεν διαφέρουν μεταξύ καλοήθειας και καρκίνου, ο λόγος όμως  fPSA / fPSA μειώνεται σημαντικά στις περιπτώσεις κακοήθειας.

Σύμφωνα με τα παραπάνω έχουν καθοριστεί διάφορες τιμές του ολικού και του της % λόγου του ελεύθερου προς το ολικό PSA που μας δίνουν την δυνατότητα να αξιολογήσουμε καλύτερα ασθενείς οι οποίοι έχουν αυξημένο κυρίως ολικό PSA .

•   Σε τιμές PSA 4-10 ng/ml το όριο του λόγου fPSA/ fPSA πρέπει να είναι υψηλό γύρω στο 0,24 για να αποφευχθούν αρνητικές

•   Σε τιμές fPSA 3-4 ng/ml το όριο του λόγου fPSA/ fPSA πρέπει να μεγαλύτερο του 0,19 .

Εκτός του ολικό και το ελεύθερο PSA σημαντικό ρόλο έχουν και άλλοι παράμετροι του PSA όπως ο ρυθμός αύξησης του PSA και ο λόγος του ολικού PSA προς το μέγεθος του προστάτη έπειτα από διορθικό υπέρηχο για την εκτίμηση της πιθανότητας κακοήθειας του προστάτη και για την παρακολούθηση μετά από θεραπεία για τον καρκίνο του προστάτη .

Όλα τα παραπάνω δείχνουν την αξία που έχει το PSA μέχρι σήμερα για την εκτίμηση του προστάτη , για τον λόγο αυτό συστήνεται στην Αμερική να γίνεται εξέταση του PSA από την ηλικία των 40 ετών και κάθε χρόνο και στην Ευρώπη από την ηλικία των 49 ετών και κάθε χρόνο μαζί με κλινική και υπερηχογραφική εξέταση του προστάτη.

Διαβάστε επίσης:

• Ο καρκίνος του προστάτη είναι η αιτία για τον μεγαλύτερο αριθμό θανάτων μετά του πνεύμονα. Ευρωπαϊκή ημέρα κατά του Καρκίνου του Προστάτη
• Η προστατίτιδα, είναι η πιο συχνή ουρολογική πάθηση σε άντρες κάτω των 50. Αιτίες, συμπτώματα και αντιμετώπιση
• Πρόληψη του Καρκίνου του Προστάτη με άσκηση και σωστή διατροφή
• Ο καρκίνος του προστάτη είναι η αιτία για τον μεγαλύτερο αριθμό θανάτων μετά του πνεύμονα. Ευρωπαϊκή ημέρα κατά του Καρκίνου του Προστάτη
• Η σημασία του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) στον καρκίνο του προστάτη και σε άλλες παθολογικές καταστάσεις.
• Αιματουρία. Ποιες οι αιτίες που την προκαλούν, πώς γίνεται η διάγνωση και πόσο σοβαρό μπορεί να είναι το αίμα στα ούρα;
• Το βακτήριο Ureaplasma urealyticum. Είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο το ουρεόπλασμα; Πόσο επικίνδυνο είναι;