Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος: Η Ελλάδα παραμένει στις πρώτες χώρες στην άσκοπη κατανάλωση αντιβιοτικών

medlabnews.gr iatrikanea

Ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τα Αντιβιοτικά (18 Νοεμβρίου), αναδεικνύοντας τον κρίσιμο ρόλο των φαρμακοποιών στην ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών. Η Ελλάδα παραμένει στις πρώτες χώρες στην άσκοπη κατανάλωση αντιβιοτικών, γεγονός που ενισχύει τη μικροβιακή ανθεκτικότητα και απειλεί την αποτελεσματικότητα των θεραπειών.

Οι φαρμακοποιοί της κοινότητας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της προσπάθειας, ενημερώνοντας τους πολίτες ότι τα αντιβιοτικά δεν αντιμετωπίζουν ιώσεις, καθοδηγώντας για τη σωστή λήψη τους (χρόνος, δόση, διάρκεια) και συμβάλλοντας στην αποτροπή της αλόγιστης χρήσης. Παράλληλα, με βάση τον νόμο 4675/2020, την δημιουργία του οποίου στήριξαν και περιφρούρησαν, χορηγούν αντιβιοτικά αποκλειστικά με ηλεκτρονική συνταγή διασφαλίζοντας την ορθή εφαρμογή της νομοθεσίας. Επιπλέον, συμμετέχουν σε προγράμματα και δράσεις πρόληψης και ενημέρωσης του πληθυσμού για την μικροβιακή αντοχή.

Ο φαρμακοποιός αποτελεί βασικό σύμμαχο του ασθενούς αφού εκπαιδεύει ασθενείς και φροντιστές για την ολοκλήρωση της θεραπείας, προτείνει εναλλακτικές λύσεις όπου δεν απαιτούνται αντιβιοτικά, παρέχει οδηγίες για την αποφυγή των παρενεργειών και προάγει πρακτικές πρόληψης όπως είναι ο εμβολιασμός και η τήρηση των κανόνων υγιεινής.

Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε την αποτελεσματικότητα των αντιβιοτικών για το μέλλον και να θωρακίσουμε τη δημόσια υγεία μέσα από υπεύθυνη χρήση και συνεχή ενημέρωση.

Στα ύψη η κατανάλωση αντιβιοτικών στην Ελλάδα: Συναγερμός για τη μικροβιακή αντοχή

medlabnews.gr iatrikanea

Η Ελλάδα παραμένει ανάμεσα στις χώρες με τη μεγαλύτερη κατανάλωση αντιβιοτικών στην Ευρώπη, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC), γεγονός που αναδεικνύει τη σημασία της ενημέρωσης και της ορθής χρήσης τους.
Με αφορμή την Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Ενημέρωσης κατά της Μικροβιακής Αντοχής
(18–24 Νοεμβρίου 2025), ειδικοί υπενθυμίζουν ότι η πρόληψη ξεκινά από την κοινότητα και την υπεύθυνη στάση όλων μας απέναντι στα φάρμακα.

Η μικροβιακή αντοχή –η ικανότητα των μικροβίων να επιβιώνουν παρά τη δράση των φαρμάκων– αποτελεί σήμερα μία από τις σοβαρότερες απειλές για τη δημόσια υγεία. Οι λοιμώξεις που προκαλούνται από ανθεκτικά στελέχη μικροβίων είναι δυσκολότερες στη θεραπεία, αυξάνοντας τη νοσηρότητα, τη θνητότητα και το κόστος περίθαλψης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ECDC (2023), η κατανάλωση αντιβιοτικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο ανέρχεται σε 20 καθορισμένες ημερήσιες δόσεις (DDD) ανά 1.000 κατοίκους ανά ημέρα, ενώ στην Ελλάδα φθάνει τις 33 καθορισμένες ημερήσιες δόσεις, μία από τις υψηλότερες τιμές στην Ευρώπη.

Η Καθορισμένη Ημερήσια Δόση (Defined Daily Dose – DDD) αποτελεί διεθνές στατιστικό μέτρο σύγκρισης της κατανάλωσης φαρμάκων και αντιστοιχεί στη μέση θεωρητική δόση ενός φαρμάκου που λαμβάνει ημερησίως ένας ενήλικας για την κύρια ένδειξή του.
Με απλά λόγια, η κατανάλωση 33 DDD σημαίνει ότι πάνω από το 3% του πληθυσμού λαμβάνει καθημερινά αντιβιοτικά, γεγονός που αποτυπώνει την υπερβολική χρήση τους.

Παράλληλα, στην Ελλάδα καταγράφονται υψηλά ποσοστά μικροβίων που δεν ανταποκρίνονται στα αντιβιοτικά, όπως η Klebsiella pneumoniae, η οποία είναι ανθεκτική σε ισχυρά φάρμακα (καρβαπενέμες) και θεωρείται από το ECDC σοβαρή απειλή για τη δημόσια υγεία.

Η κατάσταση αυτή καθιστά αναγκαία τη συνεχή εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας και την ενημέρωση των πολιτών, ώστε να περιοριστεί η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών και να διαφυλαχθεί η αποτελεσματικότητά τους για τις περιπτώσεις που είναι πραγματικά απαραίτητα.

Η Ελληνική Εταιρεία Έρευνας και Εκπαίδευσης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας υπογραμμίζει τη σημασία της διεπιστημονικής συνεργασίας και της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, που αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι στη μικροβιακή αντοχή.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας και Εκπαίδευσης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, κ. Στάθης Σκληρός, επισημαίνει:
«Η μικροβιακή αντοχή δεν είναι πρόβλημα των νοσοκομείων· ξεκινά από την κοινότητα. Η ενημέρωση των πολιτών και η εκπαίδευση των επαγγελματιών της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας είναι καθοριστικές για να περιοριστεί η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών. Χρειάζεται συλλογική ευθύνη και αλλαγή κουλτούρας στην καθημερινή πρακτική.»

Πολλά κοινά προβλήματα υγείας, διευκρινίζει για μια ακόμα φορά ο κος Σκληρός, όπως ο πονόλαιμος, δεν απαιτούν αντιβιοτικά, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις οφείλονται σε ιογενείς λοιμώξεις. Η ανακούφιση των συμπτωμάτων μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση ανακουφιστικών προϊόντων λαιμού όπως π.χ. οι καραμέλες Strepsils και Strepfen, που δρουν τοπικά και προσφέρουν προσωρινή ανακούφιση χωρίς την ανάγκη αντιβιοτικής αγωγής.
Η ενημέρωση του κοινού σχετικά με τις επιλογές αυτές συμβάλλει ουσιαστικά στη μείωση της άσκοπης χρήσης αντιβιοτικών και στην προστασία της αποτελεσματικότητάς τους για τις περιπτώσεις που πραγματικά χρειάζονται.

Έχει το παιδί σας πυρετό; Τι ΔΕΝ πρέπει να κάνετε; Τι είναι οι πυρετικοί σπασμοί;

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ο πυρετός από μόνος του δεν είναι επικίνδυνος, επικίνδυνη όμως μπορεί να είναι η αιτία για την οποία το παιδί έχει πυρετό και η θερμοκρασία του παιδιού σας θα επανέλθει στο φυσιολογικό όταν η λοίμωξη περάσει.

Βρέφη ηλικίας κάτω των τριών μηνών διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο όταν έχουν πυρετό και πρέπει να ελέγχονται από παιδίατρο.

Τι είναι ο πυρετός;

Ο πυρετός είναι όταν η θερμοκρασία του σώματος του παιδιού σας είναι μεγαλύτερη από το κανονικό. Η κανονική θερμοκρασία του σώματος είναι περίπου 37. Κελσίου, αλλά αυτή μπορεί να κυμαίνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στα παιδιά, η θερμοκρασία πάνω από 38.C υποδηλώνει πυρετό. Δεν αποτελεί πάντοτε ένδειξη σοβαρής ασθένειας. Ο πυρετός πρέπει να φθάσει τους 42.C για να προκαλέσει βλάβη στο παιδί σας (ή να τους προκαλέσει βλάβη στον εγκέφαλο). Αυτό είναι πολύ σπάνιο. Η θερμοκρασία του παιδιού σας θα ανεβοκατεβαίνει περίπου κάθε τέσσερις ώρες. Αυτό αποτελεί τη φυσική μέθοδο του σώματος για την καταπολέμηση μιας μόλυνσης. Αντιπυρετικά φάρμακα μπορεί να μην έχουν καμία συνέπεια στη θερμοκρασία του παιδιού σας ή μειώνουν τη θερμοκρασία μόνο για μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό είναι φυσιολογικό και δεν πρέπει να προκαλέσει ανησυχία.

Τι προκαλεί πυρετό;

Ο πυρετός δεν είναι αρρώστια, είναι σύμπτωμα (όπως, για παράδειγμα, ο βήχας) που οφείλεται σε πολλά αίτια.
Ο πυρετός συνήθως προκαλείται από μια λοίμωξη κάπου στο σώμα. Ορισμένοι τύποι λοιμώξεων που οδηγούν σε πυρετό περιλαμβάνουν:

• ιογενή (που προκαλείται από έναν ιό) - περίπου εννέα στα δέκα παιδιά με πυρετό θα έχουν μια ιογενή ασθένεια, όπως το κρύωμα, τη γρίπη ή τη γαστρεντερίτιδα

• βακτηριακή (προκαλείται από βακτήρια) - όπως ορισμένες λοιμώξεις του αυτιού, η πνευμονία ή λοιμώξεις των ούρων.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Ένα παιδί μπορεί:

• να φαίνεται αναψοκοκκινισμένο και να το νιώθετε ότι καίει

(τα χέρια και τα πόδια τους μπορεί να νοιώθουν κρύα)

• να αισθάνεται ενοχλημένο και κουρασμένο (που μπορεί να

θέλουν να κοιμηθούν περισσότερο)

• να αναπνέει ταχύτερα ή/και ο παλμός τους είναι γρήγορος ή

‘χτυπά δυνατά’

• να μη θέλει να φάει.

Τα συμπτώματα αυτά είναι όλα λόγω του πυρετού και θα ξεπεραστούν όταν η θερμοκρασία του παιδιού σας ομαλοποιηθεί. Οι πυρετοί είναι πολύ συχνοί στην παιδική ηλικία, ειδικά στα παιδιά που πηγαίνουν σε ημερήσια φροντίδα, βρεφικό σταθμό ή νηπιαγωγείο. Τα παιδιά μπορεί να αρρωστήσουν από ιογενή ασθένεια και να αναπτύξουν πυρετό αρκετές φορές μέσα σ’ ένα χρόνο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα παιδιά συχνά αρρωσταίνουν από άλλα παιδιά που είναι άρρωστα, συνήθως επειδή μοιράζονται παιχνίδια, τρόφιμα και ποτά και απλά και μόνο με το φτάρνισμα και το βήχα. Το να αρρωστήσουν βοηθά τα παιδιά να δημιουργήσουν ένα ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα, και είναι φυσιολογικό μέρος της παιδικής ηλικίας.

Θεραπεία

Δεν είναι πάντα απαραίτητο να κάνετε θεραπεία για πυρετό. Μπορεί να σας συμβουλεύσουν να δώσετε στο παιδί σας αντιπυρετικά φάρμακα, για να προσφέρετε στο παιδί σας μεγαλύτερη άνεση. Αυτό συνιστάται αν το παιδί σας είναι ενοχλημένο, ευερέθιστο ή πονά και όχι για τη θεραπεία του ίδιου του πόνου. Ο πυρετός δεν είναι επιβλαβής και βοηθά το σώμα του παιδιού να καταπολεμήσει τη λοίμωξη. Με άλλα λόγια, καταπολεμούμε τον πυρετό όχι γιατί αυτός είναι επικίνδυνος, αλλά διότι προκαλεί κακουχία στο παιδί. Εάν το παιδί είναι ζωηρό και έχει όρεξη για παιχνίδι, έστω κι αν έχει 39° , δεν είναι απαραίτητο να πάρει αντιπυρετικό. Με το να μειώσετε τον πυρετό, η ασθένεια του παιδιού σας μπορεί να παραταθεί. Εάν το παιδί σας έχει μια ιογενή ασθένεια είναι πιθανό να καλυτερέψει χωρίς θεραπεία, και τα αντιβιοτικά δεν θα είναι χρήσιμα. Εάν το παιδί σας έχει μια βακτηριακή λοίμωξη μπορεί να χρειαστεί αντιβιοτικά για να καταπολεμήσει τη λοίμωξη.  

Η αιτία του πυρετού ενός παιδιού μπορεί να μην είναι προφανής.

Περιστασιακά το παιδί σας μπορεί να χρειάζεται να κάνει ορισμένες εξετάσεις (όπως δείγματα ούρων και αίματος), για να διαγνώσουν την αιτία της νόσου. Τα αντιπυρετικά φάρμακα κυκλοφορούν σε ποικίλες μορφές (σιρόπια, υπόθετα, σταγόνες κ.ά.). Καθεμία από τις μορφές αυτές περιέχει ορισμένο ποσό δραστικής ουσίας. Η δόση των αντιπυρετικών καθορίζεται ανάλογα με το βάρος του παιδιού, και γι' αυτό οι γονείς πρέπει να συμβουλεύονται τον παιδίατρο. Όταν δίνουμε αντιπυρετικό σε μορφή σιροπιού, σωστό είναι, για να είμαστε ακριβείς, να μετρούμε την ποσότητα με μία σύριγγα και όχι με κουταλάκι του γλυκού.

Αντιμετώπιση στο σπίτι.

Δώστε στο παιδί σας να πιει πολύ. Να προσφέρετε συχνά νερό ή αραιωμένο χυμό. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν το παιδί σας έχει διάρροια ή εμετό. Αν το θηλάζετε, να του προσφέρετε το στήθος πιο συχνά και στο μεσοδιάστημα να του δώσετε βραστό νερό που κρύωσε, αν χρειαστεί. Μην ανησυχείτε αν το μωρό σας ή το παιδί σας δεν τρώει. Η όρεξή τους θα επανέλθει τη στιγμή που θα νιώσουν καλύτερα (συνήθως μετά από δύο με τρεις ημέρες). Τα υγρά είναι τα πιο σημαντικά, καθώς αυτά συμβάλλουν να προληφθεί η αφυδάτωση (η απώλεια νερού) του παιδιού σας.

Να εξετάσετε το ενδεχόμενο να δώσετε στο παιδί σας παρακεταμόλη  για τον πόνο ή την ενόχληση.

Να ελέγξετε προσεκτικά την ετικέτα για τη σωστή δόση και να βεβαιωθείτε ότι δεν δίνετε στο παιδί σας οποιαδήποτε άλλα προϊόντα που περιέχουν παρακεταμόλη (όπως κάποια φάρμακα για το βήχα και τον πόνο και παρασκευάσματα για το κρύο και τη γρίπη).

Να παρέχετε στο παιδί σας άνεση με πολλές αγκαλιές και διαβεβαίωση. 
Να ενθαρρύνετε το παιδί σας να ξεκουραστεί ή να παίξει ήσυχα αν δεν αισθάνεται καλά. Να μη βάλετε το παιδί σας σε κρύο μπάνιο ή σε κρύο ρεύμα αέρα, και να μη δώσετε στο παιδί σας ασπιρίνη. 

Αν ο πυρετός ξεπερνά τους 39,8°C ή το παιδί νιώσει δυσφορία, εκτός από το αντιπυρετικό, θα βοηθούσε ένα ολόσωμο μπάνιο (εφ' όσον το παιδί το δέχεται). Το νερό πρέπει να έχει θερμοκρασία γύρω στους 30°  (το νερό της βρύσης έχει θερμοκρασία 18-20° C). Το να πλένετε ένα παιδί με πυρετό με σφουγγάρι δεν βοηθά στη μείωση του πυρετού και μπορεί να αναστατώσει το παιδί σας. Είναι προτιμότερο να τα ντύσετε ελαφρά.

Πως να πάρετε τη θερμοκρασία του παιδιού σας

Για να πάρετε τη θερμοκρασία του παιδιού σας, χρησιμοποιήστε ένα ψηφιακό θερμόμετρο, το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε από ένα φαρμακείο. Ακολουθήστε τις οδηγίες καθώς το κάθε θερμόμετρο είναι διαφορετικό. Είναι καλύτερα να καθοδηγείστε από τον τρόπο που το παιδί σας φαίνεται ή αισθάνεται παρά να ελέγχετε συνεχώς τη

θερμοκρασίας τους.

Τι να περιμένετε

Τα περισσότερα παιδιά αναρρώνουν μέσα σε δύο με τρεις ημέρες, χωρίς περαιτέρω θεραπεία.

Πυρετικοί σπασμοί

Μερικά παιδιά με πυρετό μπορεί να έχουν πυρετικούς (με πυρετό), σπασμούς (νευρική κρίση ή παροξυσμό), όπου το παιδί χάνει τις αισθήσεις του και τα χέρια και τα πόδια τους κινούνται σπασμωδικά. Οι περισσότεροι παροξυσμοί δεν διαρκούν πολύ, συνήθως λιγότερο από δύο λεπτά και δεν έχουν σαν αποτέλεσμα εγκεφαλική βλάβη. Ο παροξυσμός μπορεί να είναι τρομακτικός για το γονέα αλλά δεν είναι επικίνδυνος εκτός αν διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα (συνήθως περισσότερο από 15 λεπτά). Αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί σας έχει επιληψία. Η χρήση της παρακεταμόλης για τον ‘έλεγχο’ του πυρετού δεν θα εμποδίσει τον παροξυσμό και μπορεί να μη μειώσει τη θερμοκρασία.

Τι πρέπει να κάνω αν το παιδί μου πάθει νευρική κρίση;

• Να παραμείνετε ήρεμοι και να μην πανικοβληθείτε.

• Να μην σπρώξετε ή βάλετε τίποτα στο στόμα του παιδιού σας, ούτε και τα δάχτυλά σας.

• Να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας είναι ασφαλές βάζοντας το στο δάπεδο και αφαιρώντας κάθε αντικείμενο που θα μπορούσε να το τραυματίσει.

• Να έχετε υπόψη το χρόνο που άρχισε και σταμάτησε η νευρική κρίση, για να το πείτε στο γιατρό σας.

• Μόλις έχει σταματήσει η νευρική κρίση να βάλετε το παιδί σας να ξαπλώσει σε πλάγια θέση και να το κάνετε να αισθάνεται άνετα.

• Να μην ανακινείστε ή χαστουκίστε το παιδί σας να το ξυπνήσετε.

• Να μη περιορίσετε το παιδί σας.

• Να πάτε το παιδί σας στον παιδίατρο ή το τμήμα επειγόντων περιστατικών (το συντομότερο δυνατό) για μία γενική ιατρική εξέταση για να εξετάσουν αν χρειάζονται θεραπεία της λοίμωξης που προκαλεί τον πυρετό.

Δείτε τον παιδίατρο, αν το παιδί σας:

• Αρνείται να πιει για 12-24 ώρες
• Το παιδί ξυπνά δύσκολα, είναι θολωμένο ή έχει παραλήρημα.
• Έχει υπερβολικούς εμετούς ή διάρροια
• Έκανε σπασμούς.
• Το παιδί κλαίει απαρηγόρητα.

• Παραπονιέται ότι στραβολαίμιασε / τα μάτια τους πονούν από το φως
• Πάσχει από χρόνιο νόσημα που το κάνει πιο ευπαθές σε σοβαρές λοιμώξεις
• Είναι υπνηλία / φαίνεται αδιάθετο
• Αναπτύξει εξάνθημα
• Το παιδί είναι μικρότερο των 3 μηνών
• Δεν καλυτερεύσει σε δύο ή τρεις ημέρες.
• Ο πυρετός είναι πάνω από 40,5 βαθμούς.

Διαβάστε επίσης

• Παραπονιέται το παιδί σας για πονοκεφάλους; Πόσο σοβαρό μπορεί να είναι και πότε πρέπει να πάτε στον γιατρό;
• Μήπως ο υψηλός πυρετός που έχει το παιδί σας, οφείλεται στη νόσο Kawasaki;
• Κρυολόγημα, γρίπη, χωρίς αντιβιοτικά

Στο Αττικον έδωσαν λάθος αντιβιοτικό σε ασθενή που υπέστη αλλεργικό επεισόδιο. Δυο νοσηλεύτριες συνελήφθησαν

 medlabnews.gr iatrikanea

Aναστάτωση προκλήθηκε στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο «Αττικόν», όταν μια 22χρονη ασθενής υπέστη αλλεργικό επεισόδιο έπειτα από χορήγηση φαρμάκου, το βράδυ της Κυριακής.

Σύμφωνα με την Αστυνομία, δύο νοσηλεύτριες φέρονται να χορήγησαν στην ασθενή αντιβιοτικό που δεν έπρεπε να λάβει, με αποτέλεσμα να εμφανίσει σοβαρή αλλεργική αντίδραση. Το περιστατικό κατεγράφη στη μονάδα βραχείας νοσηλείας του νοσοκομείου.

Οι δύο νοσηλεύτριες συνελήφθησαν τα ξημερώματα της Δευτέρας από αστυνομικούς της Αμεσης Δράσης, κατηγορούμενες για σωματική βλάβη από αμέλεια.

Δόθηκε επίσης εντολή για ιατροδικαστική εξέταση, ώστε να διαπιστωθεί η κατάσταση της υγείας της 22χρονης.

Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, οι νοσηλεύτριες αφέθηκαν ελεύθερες με εντολή του εισαγγελέα, ενώ η έρευνα συνεχίζεται για να διαπιστωθούν οι ακριβείς συνθήκες του περιστατικού. Παράλληλα, αναμένεται και ανακοίνωση του νοσοκομείου.

Αυτό είναι το δεύτερο περιστατικό που αφορά χορήγηση λάθος φαρμακευτικής ουσίας, ύστερα από εκείνο με την 28χρονη έγκυο από την Άρτα που έχασε τη ζωή της. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του νοσοκομείου, το θύμα υπέστη αναφυλακτικό σοκ, το οποίο απαιτεί άμεση παρέμβαση, με μοναδική θεραπεία την αδρεναλίνη. Σύμφωνα με έγγραφα που έρχονται στο φως, η άτυχη έγκυος δεν έλαβε αδρεναλίνη την κρίσιμη για τη ζωή της στιγμή, αλλά κορτιζόνη. Υπενθυμίζεται ότι για την υπόθεση της Άρτας παρενέβη ο εισαγγελέας και οι αρμόδιες υπηρεσίες προέβησαν σε νεκροψία μετά την εκταφή.

Πνευμονία. Τι είναι; Τύποι πνευμονίας; Πώς μεταδίδεται; Ποια τα συμπτώματα; Πρόληψη της πνευμονίας

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η πνευμονία είναι η λοίμωξη των πνευμόνων, η οποία προκαλεί βήχα, πυρετό και δυσκολία στην αναπνοή. Είναι μία σοβαρή κατάσταση, ειδικά στα μικρά παιδιά, στα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών και στα άτομα που έχουν άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας. 

Η πνευμονία είναι η πιο γνωστή νόσος του αναπνευστικού από την αρχαιότητα. Πρώτος  ο Ιπποκράτης(460-370π.Χ) αναφέρεται στη νόσο και τα συμπτώματά της. Στους αιώνες η πνευμονία θεωρείται κύρια αιτία νοσηρότητος και θνητότητος. Το 1918 ο εξέχων ιατρός Ουίλιαμ Όσλερ χαρακτηρίζει την πνευμονία ως ΄΄κυβερνήτη΄΄ των αιτιών θανάτου εκείνη την εποχή. Το 1929 ο Άγγλος ερευνητής Αλεξάντερ Φλέμινγκ ανακαλύπτει την πενικιλλίνη, το πρώτο αντιβιοτικό σκεύασμα. Έκτοτε η αλματώδης εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης μείωσε τη θνησιμότητα της πνευμονίας στον ανεπτυγμένο κόσμο.

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Πνευμονίας (World Pneumonia Day) καθιερώθηκε το 2009, με πρωτοβουλία του Παγκόσμιου Συνασπισμού κατά της Παιδικής Πνευμονίας μετά από τη σύμπραξη 125 μη κυβερνητικών οργανώσεων, κινημάτων πολιτών και κυβερνητικών οργανώσεων, προκειμένου να υποστηριχθούν οι προσπάθειες όλων των εμπλεκομένων φορέων για την αντιμετώπιση της νόσου. Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Πνευμονίας παρέχει μια καλή ευκαιρία για να επιστήσουμε την προσοχή στην παιδική επιβίωση, καθώς σήμερα η πνευμονία αποτελεί τη μοναδική κυριότερη αιτία θανάτου παιδιών κάτω των πέντε ετών παγκοσμίως και είναι αιτία για το 18% των περίπου 6,9 εκατομμυρίων θανάτων παιδιών ετησίως - ή περίπου 1,3 εκατομμύρια παιδιά.

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Πνευμονίας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Νοεμβρίου υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (WHO). 

Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της πνευμονίας, η χρήση των εμβολίων κατά της πνευμονίας, καθώς και η πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, σώζουν ζωές, με απλά μέτρα, όπως ο έγκαιρος και αποκλειστικός μητρικός θηλασμός, το πλύσιμο των χεριών με σαπούνι, καθαρό οικιακό περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένου του ασφαλούς πόσιμου νερού και βελτιωμένων εγκαταστάσεων υγιεινής, και η παροχή θρεπτικών ιχνοστοιχείων συμβάλλουν ώστε να μειωθούν τα περιστατικά πνευμονίας.

Συνήθως προκαλείται από βακτήρια, αλλά μπορεί επίσης να προκληθεί από ιούς και άλλους μικροοργανισμούς.

Παθογόνοι μικροοργανισμοί που προκαλούν πνευμονία:

Βακτήρια 

• Streptococcus pneumoniae (~40%) 
• Haemophilus influenzae 
• Moraxella catarrhalis 
• Pseudomonas aeruginosa 

Εντεροβακτηριακά 

• Escherichia coli, 
• Klebsiella pneumoniae 
• Staphylococcus aureus

Άτυπα παθογόνα 

• Mycoplasma pneumoniae 
• Chlamydophila pneumoniae 
• Legionella sp. 

Ιοί 

• Influenza A and B 
• Coronavirus
• Respiratory syncytial virus (RSV)

Ποια είναι τα συμπτώματα της πνευμονίας;

Τα συχνότερα είναι τα εξής:

• Βήχας

• Πυρετός

• Δύσπνοια

• Πόνος στο στήθος κυρίως κατά τη βαθιά ανάσα

• Ταχυκαρδία

• Ρίγος

• Απόχρεμψη πυωδών ή βλεννωδών φλεγμάτων

Τύποι πνευμονίας

Πνευμονία της κοινότητας (ΠΚ): Είναι ο συνηθέστερος τύπος πνευμονίας και οφείλεται συνήθως σε βακτήρια ή ιούς, ωστόσο το πιο συχνό βακτηριακό αίτιο είναι ο πνευμονιόκοκκος.

Πνευμονία σχετιζόμενη με χώρους παροχής φροντίδας υγείας (HCAP): Αυτή η πνευμονία προσβάλλει άτομα που βρίσκονται σε χώρους παροχής φροντίδας υγείας εκτός νοσοκομείων, όπως γηροκομεία, κέντρα αιμοκάθαρσης και εξωτερικά ιατρεία.

Ενδονοσοκομειακή πνευμονία (HAP): Η ενδονοσοκομειακή πνευμονία αφορά συγκεκριμένα ασθενείς που νοσηλεύονται σε νοσοκομείο για άλλο αίτιο.

Πνευμονία από εισρόφηση: Οφείλεται στην είσοδο τροφής, υγρών ή σάλιου στους πνεύμονες.

Πώς μεταδίδεται;

Τα άτομα που είναι φορείς ιών που προκαλούν πνευμονία ή του βακτηρίου του στρεπτόκοκκου στη ρινική κοιλότητα και στον φάρυγγα μπορούν να μολύνουν άλλους μέσω του αέρα με το φτέρνισμα ή τον βήχα.

Παράγοντες κινδύνου

Το  κάπνισμα  είναι  ο  μοναδικός  σημαντικός αναγνωρισμένος  και  προλήψιμος  παράγοντας κινδύνου για  την  πνευμονία της κοινότητας.
 Η μεγαλύτερη ηλικία,  η  χρόνια  αποφρακτική  πνευμονοπάθεια  (ΧΑΠ), προηγούμενες  λοιμώξεις  του  αναπνευστικού αυξάνουν επίσης  τους  κινδύνους  για  εκδήλωση πνευμονίας της κοινότητας.
 Σε  ηλικιωμένους  ασθενείς, ο αλκοολισμός, το άσθμα, οι ανοσοκατασταλτικές  θεραπείες,  οι παθήσεις  του  πνεύμονα,  οι καρδιακές  παθήσεις, η παραμονή  σε  ιδρύματα  και  η  μεγαλύτερη  ηλικία  είναι συνδεμένα  με  τον  κίνδυνο  να  ασθενήσουν  από πνευμονία.

Καταστάσεις  όπου  πολλοί  άνθρωποι  βρίσκονται  σε στενή  επαφή  (π.χ.  σε σχολεία,  στρατώνες,  φυλακές, καταφύγια  για  άστεγους)  διευκολύνουν  την εξάπλωση μερικών  από  τις  πιο  λοιμώδεις  αιτίες  της πνευμονίας, και  οδηγούν  σε  τοπικές  επιδημίες.

Ορισμένα  επαγγέλματα  (π.χ.  αγρότες)  είναι συνδεμένα με  μερικές  από  τις  πιο  συνηθισμένες  αιτίες  της πνευμονίας.

Χρειάζεται να επισκεφτώ το γιατρό μου αν έχω πνευμονία;

Ναι. Το συντομότερο. Μπορεί η πνευμονία να είναι ήπια, αλλά αρκετές φορές μπορεί να είναι σοβαρότατη και να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενή, ειδικά εάν δεν γίνει η έναρξη της θεραπείας σύντομα. 

Τα συμπτώματα με τα οποία εμφανίζεται η πνευμονία από την κοινότητα είναι κοινά και με άλλες νόσους του αναπνευστικού συστήματος, με αποτέλεσμα η διαφορική διάγνωση εκτός νοσοκομείου να είναι συχνά δύσκολη. Κατά την αρχική εκτίμηση του ασθενούς πρέπει να τίθεται το ερώτημα εάν τα συμπτώματα είναι αποτέλεσμα τυπικής πνευμονίας, πνευμονίας εξ εισροφήσεως ή άλλης μη λοιμώδους νόσου (άσθμα, ΧΑΠ, καρδιακή ανεπάρκεια, πνευμονική εμβολή). Η υποψία ανάπτυξης πνευμονίας εξ εισροφήσεως πρέπει να τίθεται σε ασθενείς με διαταραχές στην κατάποση, ήτοι ασθενείς με αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, νευρομυϊκά νοσήματα, ορισμένες ψυχιατρικές νόσους και άλλα χρόνια νοσήματα που επηρεάζουν την κατάποση. Η υποψία πνευμονικής εμβολής πρέπει να τίθεται σε ασθενείς με ιστορικό εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης ή πνευμονικής εμβολής, σε όσους είναι σε ακινησία για διάστημα άνω των 4 εβδομάδων και σε ασθενείς με κακοήθεια. Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι δύσκολο να αξιολογηθεί εκτός νοσοκομείου. Υποψία της νόσου πρέπει να τίθεται σε ασθενείς ηλικίας >65 ετών, σε όσους έχουν ιστορικό εμφράγματος μυοκαρδίου και σε όσους εμφανίζουν ορθόπνοια. Στο ερώτημα αν πρόκειται για απλή οξεία βρογχίτιδα ή πνευμονία, ισχυρή υποψία για πνευμονία τίθεται εάν ο ασθενής εμφανίζει οξεία εμφάνιση βήχα και δύσπνοια, ταχύπνοια ή πυρετό που επιμένουν περισσότερο από 4 ημέρες. Η συνύπαρξη συμπτωμάτων από το ανώτερο αναπνευστικό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ιογενούς λοίμωξης. Σε όλες τις περιπτώσεις η ακτινογραφία θώρακα (πρόσθια και πλάγια) επιβεβαιώνει τη διάγνωση.

Επισκεφτείτε το γιατρό σας όταν:

• Ο βήχας χειροτερεύει

• Δυσκολεύεστε να αναπνεύσετε

• Υπάρχει υψηλός πυρετός ( >38.8°C )

• Πονάτε το στήθος ειδικά όταν παίρνετε βαθιά ανάσα

• Μετά από ένα κοινό κρυολόγημα, και ενώ αρχικά είχατε βελτιωθεί, αρχίζετε ξαφνικά να επιδεινώνεστε.

Εάν ο γιατρός σας πιστεύει ότι ενδεχομένως παρουσιάζετε πνευμονία, πιθανότατα θα σας συστήσει να υποβληθείτε σε ακτινογραφία θώρακας. Αυτή εξάλλου είναι και η εξέταση εκλογής για τη διάγνωση της πνευμονίας.

Διάγνωση στο νοσοκομείο

Κατά την εισαγωγή του ασθενούς 

• Ακτινογραφία θώρακα (πρόσθια και πλάγια) 

• Μέτρηση αερίων αρτηριακού αίματος ή παλμική οξυμετρία 

• Γενική αίματος 

• Βιοχημικός έλεγχος 

• Μικροβιολογικός έλεγχος

Ποια είναι η θεραπεία της πνευμονίας;

Η πνευμονία θεραπεύεται με αντιβιοτικά. Η φαρμακευτική  με  αντιβιοτικά  αγωγή  στα  αρχικά στάδια  μπορεί  να  θεραπεύσει  τη  βακτηριακή πνευμονία.  Ακόμη  δεν  υπάρχει  γενική  θεραπεία  για την  ιογενή  πνευμονία,  αν  και  φάρμακα  κατά  των  ιών μπορεί  να  φανούν  χρήσιμα  σε  μερικές  περιπτώσεις. Ασθενείς με σοβαρή πνευμονία πρέπει να λαμβάνουν εντατική θεραπεία και μπορεί  να  χρειασθούν  μηχανική υποστήριξη  της  αναπνοής. 
Η ανάρρωση από την πνευμονία είναι αργή. Μεταξύ 19-31% των ασθενών με πνευμονία της κοινότητας, είτε δεν επιστρέφουν στην εργασία τους ή δεν αναρρώνουν πλήρως μέσα σε 6-8 εβδομάδες, και αυτό το ποσοστό αυξάνει στο 55% στους ηλικιωμένους.

Στους ενήλικες, η θνησιμότητα αυξάνει με την ηλικία, με τους περισσότερους θανάτους να εμφανίζονται στους ηλικιωμένους.
 Ο συνολικός αριθμός θανάτων ανά κράτος ποικίλλει πάρα πολύ, υποδηλώνοντας ότι η  πλημμελής καταγραφή περιπτώσεων πνευμονίας είναι ίσως συχνή.

Είναι πολύ σημαντικό να λάβει κανείς τελικά όλη τη θεραπεία όπως του έχει προτείνει ο γιατρός του, παρά το γεγονός ότι ενδεχομένως να αρχίσει να νιώθει καλύτερα πριν ολοκληρωθούν όλες οι απαιτούμενες δόσεις των φαρμάκων.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑΣ 

Η απάντηση της πνευμονίας στη θεραπεία παρακολουθείται με κλινικά κριτήρια που περιλαμβάνουν τη βελτίωση της πορείας του πυρετού, τη βελτίωση της αναπνευστικής λειτουργίας και τη βελτίωση των αιμοδυναμικών παραμέτρων. Η ακτινολογική λύση της πνευμονίας απαιτεί μακρύτερο χρονικό διάστημα. Η αλλαγή του θεραπευτικού σχήματος συνιστάται στην περίπτωση που επιδεινώνεται η κατάσταση του ασθενούς, μετά από 48 ώρες από την έναρξη της χορήγησής του, ή εάν μετά από 72 ώρες δεν υποχωρεί ο πυρετός. Η απόφαση για χορήγηση εξιτηρίου στον ασθενή προϋποθέτει την πλήρη σταθεροποίηση του.

Μετά από πόσο καιρό θα αισθανθώ καλύτερα;

Μπορεί να νιώθετε βελτίωση 3-5 μέρες μετά την έναρξη των αντιβιοτικών. Οι περισσότεροι ασθενείς επανέρχονται στις καθημερινές τους δραστηριότητες μετά από μία εβδομάδα από την έναρξη της θεραπείας. Ακόμη και τότε όμως, υπάρχει το ενδεχόμενο να αισθάνεται κανείς κούραση και αδυναμία ή και να έχει βήχα μέχρι και ένα μήνα από την έναρξη της φαρμακευτικής του αγωγής.

Τι πρέπει να κάνετε εάν πάσχετε από  πνευμονία;

Χρειάζεται αρχικά ξεκούραση, περιορισμός των δραστηριοτήτων και άφθονα υγρά. Μετά από 4-6 εβδομάδες ενδεχομένως να χρειαστεί να σας επανεκτιμήσει ο γιατρός σας.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της πνευμονίας περιλαμβάνει:

• Ανάπαυση

• Καλή ενυδάτωση

• Αναλγητικά-αντιπυρετικά

• Αντιβιοτικά και σε κάποιες περιπτώσεις ειδικά αντιιϊκά φάρμακα

• Αποχρεμπτικά-βλεννολυτικά

• Εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά και αντιφλεγμονώδη

• Διακοπή καπνίσματος

Τι μπορείτε να κάνετε για να μειώσετε τις πιθανότητες να ξαναπάθετε πνευμονία;

Πλύσιμο των χεριών με νερό και σαπούνι ή αλκοολούχο αντισηπτικό. Έτσι προστατεύεστε έστω και μερικώς από τους άφθονους μικροοργανισμούς. Επίσης υπάρχει διαθέσιμο εμβόλιο κατά του συχνότερου μικροβίου που προκαλεί πνευμονία. Εντούτοις, αυτό δεν έχει ένδειξη για τον καθένα. Ρωτήστε το γιατρό σας εάν μπορείτε και είναι απαραίτητο να το κάνετε. Επίσης οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να εμβολιαστούν κατά του ιού της γρίπης κάθε χρόνο.

Τα εμβόλια πρόληψης της πνευμονίας είναι το εμβόλιο της γρίπης και του πνευμονιόκοκκου. Περιέχουν, αντίστοιχα, αντιγόνα γρίπης και πνευμονιόκοκκου, τα οποία έχουν υποστεί ειδική επεξεργασία, ώστε να διεγείρουν την ανοσοποιητική απάντηση του οργανισμού, χωρίς να προκαλούν νόσο. Τα εμβόλια προκαλούν έντονη ανοσολογική διέγερση, με παραγωγή αντισωμάτων, τα οποία προσφέρουν στο άτομο ανοσία. Παρά ταύτα, υπάρχουν και αρκετά άτομα “non responders”, τα οποία δεν αντιδρούν αποτελεσματικά. Επίσης δεν παρέχουν προστασία έναντι όλων των μορφών πνευμονίας. Το εμβόλιο της γρίπης προστατεύει από την πνευμονία από γρίπη και το εμβόλιο του πνευμονιόκοκκου από την πνευμονιοκοκκική πνευμονία. Η ανοχή και η ασφάλεια των εμβολίων είναι υψηλή, με λίγες παρενέργειες που περιλαμβάνουν πρήξιμο, πόνο στην θέση της ένεσης, μυϊκά άλγη, κακουχία, ελαφρό γριπώδες σύνδρομο για λίγες ημέρες μετά την ένεση. Είναι απαγορευτικά, ωστόσο, για ορισμένες κατηγορίες ατόμων (π.χ. θανατηφόρες αλλεργίες σε συστατικά του εμβολίου).

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι η οξεία και η χρόνια βρογχίτιδα; Σε τι οφείλεται και πώς αντιμετωπίζεται; Ροφήματα που κάνουν καλό
• O βήχας μπορεί να οφείλεται σε καρκίνο του πνεύμονα;
• Πότε ο βήχας πρέπει να σας ανησυχήσει, τι μπορεί να προκαλέσει και πώς αντιμετωπίζεται;
• Βήχας μετά από το κρυολόγημα και πώς αντιμετωπίζεται
• Πώς η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (Χ.Α.Π.) επηρεάζει το αναπνευστικό σύστημα; ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΧΑΠ
• Ξυπνάτε από τον βήχα; Ποια είναι η αιτία και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί; Πότε πρέπει να ανησυχήσετε;
• Τι είναι η φυματίωση; Χρήσιμες πληροφορίες, ερωτήσεις και απαντήσεις.
• 14 βότανα για τις παθήσεις του αναπνευστικού

Τα αντιβιοτικά στην οδοντιατρική. Πότε η χρήση των αντιβιοτικών είναι πολύτιμη; Πότε ΔΕΝ προσφέρει τίποτα;

του Γιώργου Κουτσικάκη, Χειρουργού Οδοντιάτρου Μ.Sc., medlabnews.gr iatrikanea

Γενικά τα αντιβιοτικά είτε σκοτώνουν (βακτηριοκτόνα) είτε αναστέλλουν τη δράση (βακτηριοστατικά) των βακτηρίων και όχι των ιών

Όταν πονάει το δόντι σας νομίζετε ότι αν πάρετε αντιβιοτικά θα πάψει να σας πονά και θα γίνετε καλά;

Να το αναλύσουμε:

Σε περίπτωση βαθιάς τερηδόνας ή οξείας πολφίτιδας η αντιβίωση δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Μπορείτε να πάρετε παυσίπονα, σε μερικές περιπτώσεις το κρύο νερό ανακουφίζει και γρήγορα στον οδοντίατρο για τις πρώτες βοήθειες και μετά απονεύρωση (ενδοδοντική θεραπεία).

Σε δόντι νεκρό που τα μικρόβια έχουν διαβρώσει το κόκκαλο στην άκρη της ρίζας, ή σε παρουσία κύστης χωρίς συμπτώματα, πάλι τα αντιβιοτικά δεν προσφέρουν τίποτα. Και σε αυτήν την περίπτωση χρειάζεται μόνο ενδοδοντική θεραπεία ή εξαγωγή κατά περίπτωση.

Αν όμως στο δόντι ξεκινάει ή εμφανίζεται απόστημα τότε τα αντιβιοτικά είναι πολύτιμα και όσο νωρίτερα χορηγηθούν τόσο καλύτερα. Παράλληλα αν το απόστημα κλυδάζει ο οδοντίατρος θα προβεί σε σχάση και παροχέτευση, ενώ σε τελική θεραπεία θα προβεί σε ενδοδοντική θεραπεία ή εξαγωγή κατά περίπτωση πάλι.

Στην οδοντιατρική χρησιμοποιούμε συνήθως ευρέως φάσματος αντιβιοτικά, δηλαδή ικανά να αντιμετωπίσουν μία μεγάλη ποικιλία μικροβίων που παρουσιάζονται στις στοματικές λοιμώξεις. 

Τα συνηθέστερα  είναι:

H αμοξυκιλίνη (π.χ. amoxil).

Τα μακρολίδια (π.χ. erytrhrocine) για  ασθενείς που είναι αλλεργικοί στην αμοξικιλίνη.

Ο συνδυασμός αμοξυκιλίνης με κλαβουλανικό κάλιο (π.χ. augmentin) για αποτελεσματικότερη δράση.

Η κλινταμυκίνη (π.χ. dalacin C) πιο αποτελεσματική σε μία κατηγορία μικροβίων που λέγονται αναερόβια.

Η μετρανιδαζόλη (π.χ. (flagyl) που κτυπά τα αναερόβια, καταπολεμά την ελκονεκρωτική ουλίτιδα και δίδεται συχνά σε συνδυασμό με αμοξικιλίνη.

Τα αντιβιοτικά στην οδοντιατρική χρησιμοποιούνται συνήθως σε συνδυασμό με κλινικές παρεμβάσεις όπως π.χ. ενδοδοντική θεραπεία, σχάση αποστήματος, εξαγωγή δοντιού κ.ο.κ. για να καταπολεμήσουν μία λοίμωξη είτε να την προλάβουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις η κλινική παρέμβαση είναι επαρκής ενώ σε άλλες, όπως μία εκτεταμένη λοίμωξη, η χορήγηση αντιβιοτικών είναι εντελώς απαραίτητη.

Κατάλληλη αντιβίωση (2γραμμάρια αμοξυκιλίνης) μία ώρα πριν την επέμβαση δίδεται προφυλακτικά σε ασθενείς με πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας (συγγενής και ασυμπτωματική συνήθως καρδιακή πάθηση). Εφαρμόζεται συγκεκριμένο πρωτόκολλο.

Σε περίπτωση χρόνιας περιστεφανίτιδας κάποιου ημιέγκλειστου συνήθως φρονιμίτη η αντιβίωση είναι άχρηστη. Είναι πολύτιμη σε περίπτωση οξείας περιστεφανίτιδας.
Εξυπακούεται ότι σε περίπτωση ουλίτιδας ή περιοδοντίτιδας τα αντιβιοτικά δεν προσφέρουν τίποτα. Είναι όμως χρήσιμα σε περίπτωση περιοδοντικού αποστήματος μαζί με την περιοδοντική θεραπεία.

Αντιβιοτικά δεν χορηγούνται στην περιοδοντίτιδα παρά μόνο στο περιοδοντικό απόστημα συμπληρωματικά.

Τα αντιβιοτικά, όπως όλα τα φάρμακα, έχουν δυνητικές παρενέργειες που είναι συνήθως γαστροεντερικές διαταραχές. Σε περιπτώσεις ιδιαίτερης ευαισθησίας χορηγείται ταυτόχρονα γαστροπροστασία (π.χ losec).

Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών οδηγεί στην ανάπτυξη μεταλλαγμένων και ανθεκτικών μικροβίων.

Τα αντιβιοτικά τα χορηγεί μόνον ο οδοντίατρος που γνωρίζει αν πότε και ποια είναι αναγκαία. Δεν πάμε στο φαρμακείο να ζητήσουμε ένα αντιβιοτικό γιατί πονάει το δόντι μας.

Τα αντιβιοτικά για να είναι αποτελεσματικά  χρησιμοποιούνται στη δοσολογία που ο γιατρός ορίζει και όχι κατά βούληση. Αν μία δόση παραλειφθεί πάμε στην επόμενη.

Συμπερασματικά ή λογική χρήση αντιβιοτικών, όταν και όπου χρειάζεται, είναι ένα συμπληρωματικό μέσο αντιμετώπισης των στοματικών παθήσεων που οδηγεί στην ευεξία των ασθενών.

Γιώργος Κουτσικάκης, Χειρουργός Οδοντίατρος Μ.Sc.

τηλ 210-8056112

http://www.dentistpefki.gr

E-mail: gkoutsikakis@hotmail.com

Διεύθυνση Οδοντιατρείου :  Υψηλάντου 11, Πεύκη

Διαβάστε επίσης

• Άφθες, οι ενοχλητικές πληγές στο στόμα. Τι πρέπει να κάνετε; 
• Πονόδοντος, Στοματικός πόνος. Ποιές μπορεί να είναι οι αιτίες του; Γιατί πρέπει να πάτε στον οδοντίατρο όσο υπάρχει πόνος;
• Χρήσιμες πληροφορίες για τα λευκά σφραγίσματα. Ποια τα πλεονεκτήματά τους;
• 21 καλές συνήθειες και συμβουλές για καταπληκτικά δόντια
• Γνωρίζω το Στόμα μου και το Φροντίζω. Τι μπορούμε να κάνουμε για να έχουμε γερά δόντια και ούλα
• Απώλεια δοντιού, αιτία, συνέπειες, πρόληψη, αντιμετώπιση. Πώς και γιατί χάνεται ένα δόντι;
• 5 σημάδια ότι χρειάζεστε καλύτερη στοματική υγιεινή. Κανόνες στοματικής υγιεινής (video)

Γιώργου Κουτσικάκη

Dr.

Μ.Sc.

http://www.dentistpefki.gr

Τι είναι ο λοιμωξιολόγος; Τι είναι η λοιμωξιολογία; Σε ποιες παθήσεις επεμβαίνει; Μονάδες Λοιμώξεων.

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η Λοιμωξιολογία αποτελεί επίσημη και αναγνωρισμένη εξειδίκευση της Παθολογίας και της Παιδιατρικής. 

Οι περισσότερες κοινές λοιμώξεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με επιτυχία από τον προσωπικό σας ιατρό . Ωστόσο ο γιατρός σας, μπορεί χρειαστεί να σας παραπέμψει σε έναν ειδικό όταν
• μια λοίμωξη είναι δύσκολο να εντοπιστεί
• μια λοίμωξη συνοδεύεται από υψηλό πυρετό και δεν ανταποκρίνεται σε κοινά αντιβιοτικά
• μια λοίμωξη εμφανίζεται σε ασθενή με χρόνια υποκείμενα νοσήματα
• η πρόληψη και η θεραπεία των λοιμώξεων αποτελεί μέρος της συνολικής φροντίδας του ασθενούς όπως στους ασθενείς με υποκείμενη ανοσοκαταστολή που υποφέρουν συχνά από υποτροπιάζουσες λοιμώξεις ή λοιμώξεις από ειδικά παθογόνα
• ένα υγιές άτομο σχεδιάζει να ταξιδέψει σε μια ξένη χώρα ή σε μια τοποθεσία όπου ο κίνδυνος μόλυνσης από ειδικά και μη ειδικά λοιμώδη νοσήματα είναι μεγάλος
• μια λοίμωξη εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της κύησης

Λοιμώξεις χαρακτηρίζονται τα νοσήματα που προκαλούνται από μικροοργανισμούς όπως μικρόβια, ιούς, μύκητες, πρωτόζωα και παράσιτα. Κάποια από αυτά τα παθογόνα μεταδίδονται στον άνθρωπο από το περιβάλλον, από ζώα ή από άλλους ανθρώπους και κάποια προέρχονται από τον ίδιο τον ασθενή εφόσον υπάρχουν συνθήκες ή άλλα νοσήματα που ευνοούν την πρόκληση λοίμωξης. Σε κάποιες από τις περιπτώσεις τα νοσήματα μπορεί να μεταδίδονται σε άλλους ανθρώπους και απαιτούν την εφαρμογή μέτρων πρόληψης της διασποράς τους και σε κάποιες όχι.

O Λοιμωξιολόγος έχει την επιστημονική γνώση πρόληψης, διάγνωσης και κατά περίσταση θεραπείας περιστατικών, τα οποία αν δεν δοθεί η απαραίτητη προσοχή, μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του ασθενή.

Στο ευρύ φάσμα της Λοιμωξιολογίας περιλαμβάνονται και οι ενδονοσοκομειακές  λοιμώξεις, που εμφανίζονται σε νοσηλευόμενους ασθενείς, αιματολογικούς και ουδετεροπενικούς ασθενείς, σε ασθενείς με μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων κ.α, αλλά και λοιμώξεις που εμφανίζονται σε ταξιδιώτες (ταξιδιωτική ιατρική), στους οποίους πραγματοποιούνται προληπτικοί εμβολιασμοί και μέτρα ανάλογα με τη χώρα προορισμού τους. 

Ενδεικτικά, λοιμώξεις που απαιτούν παρακολούθηση από Ειδικό Λοιμωξιολόγο είναι:

• Αναπνευστικού συστήματος (Κοινό κρυολόγημα, Οξεία φαρυγγίτιδα και αμυγδαλίτιδα, Ωτίτιδα, Παραρρινοκολπίτιδα, Βρογχίτιδα, Πνευμονία)
• Ουροποιητικού συστήματος (Ουρηθρίτιδα, Κυστίτιδα, Προστατίτιδα, Πυελονεφρίτιδα)
• Γεννητικού συστήματος (επιδιδυμίτιδα, ορχίτιδα, κολπίτιδα, σαλπιγγίτιδα, ενδομητρίτιδα)
• Κεντρικού νευρικού συστήματος (μηνιγγίτδα, εγκεφαλίτιδα, εγκεφαλικό απόστημα)
• Δέρματος και μαλακών μορίων (ερυσίπελας, κυτταρίτιδα, θρομβοφλεβίτιδα, νεκρωτικές φλεγμονές, λοιμώξεις από δήγματα ζώων, πυώδης ιδραδενίτιδα)
• Οστών και αρθρώσεων (σηπτική αρθρίτιδα, οστεομυελίτιδες ή αρθρίτιδες με ή χωρίς ορθοπαιδική πρόθεση, σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη κλπ)
• Γαστρεντερικού συστήματος (γαστρεντερίτιδα, οισοφαγίτιδα)
• Ενδοκοιλιακές χειρουργικές λοιμώξεις (χολοκυστίτιδα, χολαγγειίτιδα, περιτονίτιδα, εκκολπωματίτιδα, ενδοκοιλιακά αποστήματα, παγκρεατίτιδα)
• Λοιμώξεις καρδιαγγειακού συστήματος (ενδοκαρδίτιδα, λοιμώξεις εμφυτευομένων καρδιακών συσκευών και αγγειακών μοσχευμάτων, λοιμώξεις κεντρικών φλεβικών καθετήρων).
• Λοιμώξεις ενδαγγειακών προθέσεων (καρδιακών βαλβίδων ή αγγειακών μοσχευμάτων),
• Μετεγχειρητικές λοιμώξεις,
• Λοιμώξεις σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς (μεταμοσχευμένοι, χρόνια λήψη κορτικοειδών, θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες κλπ),
• Λοιμώξεις κατά τη διάρκεια της κύησης.

Ενδονοσοκομειακές Λοιμώξεις:

Αντιμετώπιση λοιμώξεων που εμφανίζονται σε νοσηλευόμενους ασθενείς, αιματολογικούς και ουδετεροπενικούς ασθενείς, σε ασθενείς με μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων, μεταμόσχευση μυελού των οστών καθώς και χειρουργικές λοιμώξεις και λοιμώξεις που σχετίζονται με ξένα σώματα.

Ειδικές Λοιμώξεις:
Φυματίωση, Βρουκέλλωση, Εχινοκοκκίαση, Λεϊσμανίαση, παρασιτικές λοιμώξεις, ΗΙV λοίμωξη και άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, καθώς και ιογενείς (Γρίπη, Λοιμώδης μονοπυρήνωση κ.α) και μυκητιακές λοιμώξεις.
Λοιμώξεις Ταξιδιωτών:
Λοιμώξεις που εμφανίζονται σε ταξιδιώτες, προληπτικοί εμβολιασμοί και μέτρα ανάλογα με τη χώρα προορισμού.

Έλεγχος Νοσοκομειακών λοιμώξεων:
Καταγραφή, επιτήρηση και μελέτη της επιδημιολογίας των Νοσοκομειακών λοιμώξεων καθώς και λήψη μέτρων πρόληψης και περιορισμού της διασποράς λοιμώξεων στο νοσοκομειακό περιβάλλον. Ορθή πολιτική χρήσης αντιβιοτικών και βασικές αρχές αντιμικροβιακής χημειοθεραπεία.

Εμβολιασμοί:
Ενημέρωση, πρόληψη και εμβολιασμός ενηλίκων έναντι των λοιμωδών νοσημάτων.

Επίσης απαραίτητη είναι η εξέταση από λοιμωξιολόγο σε:
• Ασθενείς με παρατεινόμενο ή υποτροπιάζοντα πυρετό,
• Άτομα που πρόκειται να ταξιδέψουν σε χώρες όπου απαιτείται πρόληψη για μεταδιδόμενα νοσήματα (προφύλαξη για ελονοσία, εμβόλια κλπ) ή επιστρέφουν με προβλήματα υγείας από τέτοιες χώρες.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η εξειδικευμένη εκπαίδευση και τα ειδικά διαγνωστικά εργαλεία του Λοιμωξιολόγου μπορούν να σας βοηθήσουν να προσδιορίσετε την αιτία της ασθένειας και να κατευθύνουν εσάς και τον προσωπικό σας ιατρό στην καλύτερη προσέγγιση της θεραπείας.

Μονάδες Λοιμώξεων 

1. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ “Γ.ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ”

2. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ “Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ”

3. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΚΟΡΓΙΑΛΕΝΕΙΟ-ΜΠΕΝΑΚΕΙΟ “Ε.Ε.Σ.”

4. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ “ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ”

5. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ “ΑΤΤΙΚΟΝ”

6. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ “Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ”

7. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ “ΛΑΪΚΟ”

8. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΦΡ. & ΔΕΡΜ. ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ “ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΥΓΓΡΟΣ”

9. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ “ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ”

10. Γ.Ν.Α. ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ (Πρώην 1ο Νοσοκομείο ΙΚΑ)

11. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

12. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ “ΤΖΑΝΕΙΟ”

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 13. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ “ΑΧΕΠΑ”

ΠΑΤΡΑ 14. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ 15. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ 16. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ 

ΡΟΔΟΣ 17. ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΡΟΔΟΥ

Διαβάστε επίσης

Πρώτη αιτία θανάτου το σηπτικό σύνδρομο. Τι είναι η σήψη, ποιοι κινδυνεύουν και πώς μπορεί να προληφθεί; Μύθοι και αλήθειες (video)

Κωνσταντίνου Λούβρου
Dr.
PhD