Θεοφάνεια, Επιφάνεια, Φώτα. Μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Μία από τις μεγάλες γιορτές του Χριστιανισμού γιορτάζει σήμερα, Σάββατο 6 Ιανουαρίου, η Εκκλησία. 

 Σήμερα γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Φώτιος, Φώτης, Φωτεινός, Φώτις, Φωτεινή, Φανή, Φένια, Φώτω, Φώφη, Φωτούλα, Φαίη, Φωφώ * Θεοφάνης, Φάνης, Θεοφανία, Φάνια, Φανή, Φένια, Φανούλα * Ιορδάνης, Ντάνης, Δάνης, Ιορδάνα, Ντάνα, Δάνα Ουρανία, Ράνια * Περιστέρα Θεοπούλα, Θεόπη. 

Θεοφάνεια, Επιφάνεια ή Φώτα, τρεις διαφορετικές ονομασίες για μία μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού, σε ανάμνηση της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ή Βαπτιστή.

Η ονομασία της προκύπτει από τη φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας, που σύμφωνα με τις Γραφές συνέβη κατά τη Βάπτιση του Ιησού. Από τότε και το Βάπτισμα των χριστιανών, δεν είναι «εν ύδατι», όπως το βάπτισμα «μετανοίας» του Ιωάννη, αλλά «εν Πνεύματι Αγίω».

Στις Δυτικές Εκκλησίες, τα Θεοφάνεια είναι περισσότερο συνδεδεμένα με την προσέλευση και την προσκύνηση των Τριών Μάγων στη Φάτνη της Γέννησης του Ιησού.

Τα Επιφάνεια δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα πότε καθιερώθηκε να εορτάζονται. Ωστόσο, σίγουρα αποτελούν μία από τις αρχαιότερες εορτές της Εκκλησίας μας. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς κάνει λόγο για κάποιους αιρετικούς Γνωστικούς που από τις αρχές του 2ου αι. γιόρταζαν τη Βάπτιση του Ιησού. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος παραδέχεται και περιγράφει την εορτή ως αρχαία πανήγυρη στην Αντιόχεια τη Μεγάλη και ότι από εκεί την παρέλαβαν οι Γνωστικοί. Κατά τον 4ο αι. τα Θεοφάνεια γιορτάζονται πλέον με λαμπρότητα σε όλη την Εκκλησία ως εορτή του φωτισμού της ανθρωπότητας διά του Αγίου Βαπτίσματος, εξ ου και η ονομασία «Τα Φώτα», εορτή «των Φώτων». Είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου που ξεκινά με τα Χριστούγεννα και εορτάζονται κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου.

Ο Μέγας Αγιασμός που λαμβάνει χώρα εντός των Εκκλησιών και η Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού που ακολουθεί τον Μεγάλο Αγιασμό είναι οι δύο  κυριότερες τελετές των Θεοφανείων: ο Σταυρός καταδύεται σε θαλάσσιο χώρο λιμανιών, σε όχθες ποταμών ή λιμνών και στην ανάγκη σε δεξαμενές νερού, κατά μίμηση της Βάπτισης του Θεανθρώπου. Στην πρωτεύουσα, η επίσημη κατάδυση ορίστηκε να γίνεται από το 1900 στον Πειραιά, ενώ παρόμοιες τελετές γίνονται σε όλους τους νομούς της χώρας.

«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις· του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα· και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, και τον κόσμον φωτίσας δόξα σοι».

Διαβάστε επίσης

Έθιμα και εκδηλώσεις την εορτή των Φώτων, στην Ελλάδα.

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας

 medlabnews.gr  

Ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας πατέρας και διδάσκαλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε το 329 μ.Χ., κατ’ άλλους το 330 μ.Χ., στη Νεοκαισάρεια του Πόντου στο χωριό Άννησα και μεγάλωσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Τα δε εγκυκλοπαιδικά λεξικά αναφέρουν σαν πατρίδα του Μ. Βασιλείου την Καισαρεία της Καππαδοκίας.

Είχε 8 αδέρφια, 3 αγόρια και πέντε κορίτσια. Από τα 4 αγόρια τα 3 αγόρια έγιναν επίσκοποι (ο Βασίλειος Καισαρείας, ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Πέτρος Σεβάστειας) και το ένα μοναχός (ο Ναυκράτιος).

Από τις 5 αδερφές του η πρώτη, και συγχρόνως το πιο μεγάλο παιδί της οικογένειας, η Μακρίνα, έγινε μοναχή. Οι γονείς του Βασίλειος (και αυτός), που καταγόταν από την Νεοκαισάρεια του Πόντου και Εμμέλεια, που καταγόταν από την Καππαδοκία, αν και κατά κόσμον ευγενείς και πλούσιοι, είχαν συγχρόνως και ακμαιότατο χριστιανικό φρόνημα. Αυτοί μάλιστα έθεσαν και τις πρώτες -καθοριστικής σημασίας- πνευματικές βάσεις του Αγίου.

Με εφόδιο αυτή τη χριστιανική ανατροφή, ο Βασίλειος αρχίζει μια καταπληκτική ανοδική πνευματική πορεία. Έχοντας τα χαρίσματα της ευστροφίας και της μνήμης, κατακτά σχεδόν όλες τις επιστήμες της εποχής του. Και το σπουδαιότερο, κατακτά τη θεία θεωρία του Ευαγγελίου, που την κάνει αμέσως πράξη με την αυστηρή ασκητική ζωή του.

Ας αναφέρουμε όμως, περιληπτικά, την πορεία των δραστηριοτήτων του. Μετά τις πρώτες του σπουδές στην Καισαρεία και κατόπιν στο Βυζάντιο, επισκέφθηκε, νεαρός ακόμα, την Αθήνα, όπου επί τέσσερα χρόνια συμπλήρωσε τις σπουδές του, σπουδάζοντας φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, αστρονομία και ιατρική, έχοντας συμφοιτητές του τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό (τον θεολόγο) και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.

Από την Αθήνα επέστρεψε στην Καισαρεία και δίδασκε την ρητορική τέχνη. Αποφάσισε όμως, να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή και γι’ αυτό πήγε στα κέντρα του ασκητισμού, για να διδαχθεί τα της μοναχικής πολιτείας στην Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία και Μεσοποταμία.

Όταν επέστρεψε, αποσύρθηκε σε μια Μονή του Πόντου, αφού έγινε μοναχός, και ασκήθηκε εκεί με κάθε αυστηρότητα για πέντε χρόνια (357 – 362 μ.Χ.). Ήδη τέλεια καταρτισμένος στην Ορθόδοξη Πίστη, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Καισαρείας Ευσέβιο.

Ο υποδειγματικός τρόπος της πνευματικής εργασίας του δεν αργεί να τον ανεβάσει στο θρόνο της αρχιεροσύνης, διαδεχόμενος τον Ευσέβιο στην επισκοπή της Καισαρείας (370 μ.Χ.). Με σταθερότητα και γενναίο φρόνημα, ως αρχιερέας έκανε πολλούς αγώνες για την Ορθόδοξη Πίστη. Με τους ορθόδοξους λόγους που συνέγραψε, κατακεραύνωσε τα φρονήματα των κακοδόξων.

Στους αγώνες του κατά του Αρειανισμού αναδείχτηκε αδαμάντινος, ούτε κολακείες βασιλικές του Ουάλεντα (364 – 378 μ.Χ.), που πήγε αυτοπροσώπως στην Καισαρεία για να τον μετατρέψει στον Αρειανισμό, ούτε οι απειλές του Μόδεστου μπόρεσαν να κάμψουν το ορθόδοξο φρόνημα του Αγίου.

Υπεράσπισε με θάρρος την Ορθοδοξία, καταπλήσσοντας τον βασιλιά και τους Αρειανούς. Ακόμα, αγωνίστηκε κατά της ηθικής σήψεως και επέφερε σοφές μεταρρυθμίσεις στο μοναχισμό.

Η δε υπόλοιπη ποιμαντορική δράση του, υπήρξε απαράμιλλη, κτίζοντας την περίφημη «Βασιλειάδα», συγκρότημα με ευαγή Ιδρύματα, όπως φτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, ξενοδοχείο και νοσοκομείο κ.ά., όπου βρήκαν τροφή και περίθαλψη χιλιάδες πάσχοντες κάθε ηλικίας, γένους και φυλής.

Ο Μέγας Βασίλειος έχει πλούσιο και σημαντικό συγγραφικό έργο. Τα κυριότερα έργα του είναι οι 9 ομιλίες στην Εξαήμερο, ομιλίες στους Ψαλμούς, πολλές και διάφορες άλλες ομιλίες, ασκητικά έργα και επιστολές.

Εκτός των άλλων έργων του, έγραψε και Θεία Λειτουργία, που, μετά την επικράτηση αυτής της συντομότερης του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τελείται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μεγάλη Πέμπτη και το Μεγάλο Σάββατο.

Στα πενήντα του χρόνια ο Μέγας Βασίλειος, εξαιτίας της ασθενικής κράσεώς του και της αυστηρής ασκητικής ζωής του (ορισμένες πηγές λένε από βαριά αρρώστια του ήπατος ή των νεφρών), την 1η Ιανουαρίου του 378 μ.Χ. ή κατ’ άλλους το 379 με 380 μ.Χ., εγκαταλείπει το φθαρτό και μάταιο αυτό κόσμο, αφήνοντας παρακαταθήκη και Ιερή κληρονομιά στην ανθρωπότητα ένα τεράστιο πνευματικό έργο.

Εορτολόγιο

Βασίλειος, Βασίλης, Βασιλικός, Βάσος, Βασίλας, Βασιλάκης, Μπίλλης, Μπίλης, Βίλυ, Λάκης, Βασιλεία, Βασιλική, Βασιλικούλα, Βάσω, Βασούλα, Βάσια, Βιβή, Βίκυ, Βίβιαν, Βασιλίνα. Εμμέλεια, Εμμελεία, Έμυ, Έμμυ, Άμυ, Άμμυ.

Τηλέμαχος, Τηλεμάχη, Τηλεμαχία.

1 Ιανουαρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου και της Περιτομής του Κυρίου.

Τιμούμε τη Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 26 Δεκεμβρίου;

 medlabnews.gr

Κάθε χρόνο στις 26 Δεκεμβρίου η Χριστιανική Εκκλησία τιμά την Παναγία, τη μητέρα του Χριστού. Οι πιστοί συγκεντρώνονται στις εκκλησίες (Σύναξη) για να αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή στο πρόσωπο που γέννησε τον Ιησού Χριστό. Την ημέρα γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν το όνομα Μαρία, Δέσποινα και Παναγιώτης.

Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας, μετά από κάθε σημαντικό γεγονός που συνδέεται με την έλευση του Υιού του Θεού στον κόσμο για τη σωτηρία του, εορτάζεται η σύναξη προς τιμήν του προσώπου που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτό.

Για παράδειγμα, όπως μετά τη Βάπτιση του Χριστού έχουμε τη Σύναξη του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστού, έτσι μετά τη Γέννησή Του έχουμε τη Σύναξη της Θεοτόκου.

Η κάθε Σύναξη προεκτείνει την καθεαυτό γιορτή εμβαθύνοντας στο νόημά της και επαναλαμβάνοντας τους περισσότερους ύμνους της.

Συνεπώς, η Σύναξη της Θεοτόκου τονίζει μεν τη Γέννηση του Κυρίου δίνοντας όμως έμφαση στην πραγματικότητα της Σάρκωσής Του, πράγμα που μπορεί να λανθάνει της προσοχής μας σήμερα, ενώ ήταν ζωτικής σημασίας για την Εκκλησία κατά τους πρώτους αιώνες που είχε να αντιμετωπίσει αιρετικούς που αμφισβητούσαν την Ενσάρκωση. Θεωρούσαν την εμφάνιση του Υιού του Θεού «κατά δόκησιν» και πίστευαν ότι η παρουσία του στη γη ήταν φαινομενική. Στην ουσία ήταν οπαδοί του ιρανικού ζωροαστρισμού ο οποίος πρέσβευε τη δυαρχία, την ύπαρξη δηλαδή ενός καλού και ενός κακού θεού σε συνδυασμό με την δυαλιστική αντίληψη κατά την οποία ο πρώτος είναι δημιουργός της ψυχής ενώ ο δεύτερος του σώματος και της ύλης του κόσμου. Γι’ αυτό, ήταν ασύλληπτο γι’ αυτούς να διανοηθούν πως ο καλός θεός που ήρθε να σώσει την ψυχή του ανθρώπου, μπορούσε να προσλάβει και να σώσει την ανθρώπινη σάρκα, την οποία θεωρούσαν δημιούργημα του κακού θεού.

Η Εκκλησία αντέδρασε με σθένος κατά των προαναφερθεισών δοξασιών γιατί διαστρέφουν την αλήθεια, αφού ο Ένας και Αγαθός από τη φύση του Θεός δημιούργησε τον κόσμο, δηλαδή την ύλη και το σώμα του ανθρώπου.

Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος επισημαίνει πόσο σημαντική για τη σωτηρία είναι η αλήθεια αυτή καθώς η αποδοχή της πραγματικότητας της Σάρκωσης του Θεού, αποτελεί ίδιον του Χριστιανού.

Αυτή την αλήθεια τονίζει η Σύναξη της Παναγίας αλλά και το γεγονός ότι από όλα τα δώρα που προσέφερε η δημιουργία του Θεού προς ευχαριστία για την αποστολή του Υιού Του, το ανώτερο είναι η Παναγία Παρθένος, που με την προσφορά τους εαυτού της έγινε συνεργός στο υπέρτατο μυστήριο, γι’ αυτό και αποτελεί μεσίτρια του ανθρωπίνου γένους, παρηγοριά και ελπίδα μας!

της Θεολόγου Μαρίας Βλάχου, από το .pemptousia.gr

Ποιοι γιορτάζουν στις 26 Δεκεμβρίου;

Σήμερα, 26 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με το Εορτολόγιο, τιμούμε τη Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου και τη μνήμη του Αγίου Κωνσταντίνου του Ρώσου εν Κωνσταντινούπολη.

Κάθε χρόνο στις 26 Δεκεμβρίου η Χριστιανική Εκκλησία τιμά την Παναγία, τη μητέρα του Χριστού. Οι πιστοί συγκεντρώνονται στις εκκλησίες (Σύναξη) για να αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή στο πρόσωπο που γέννησε τον Ιησού Χριστό.

Σήμερα γιορτάζουν οι:

Εμμανουήλ, Μανώλης, Μανόλης, Μανουήλ, Μάνος, Μανούσος, Μανουσάκης, Μανουσάκι,

Εμμανουέλλα, Εμμανουέλα, Μανουέλα, Μανωλία*

Κωνστάντιος, Κωστάντιος

Κωνσταντία, Κωσταντία, Ντία

* Υπάρχουν και άλλες ημερομηνίες που γιορτάζει αυτό το όνομα.

Διαβάστε επίσης

Γιατί γιορτάζουμε στις 25 Δεκεμβρίου τα Χριστούγεννα και όχι άλλη μέρα;

Γιατί γιορτάζουμε στις 25 Δεκεμβρίου τα Χριστούγεννα και όχι άλλη μέρα;

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea 

Σχεδόν σε όλο τον κόσμο η γέννηση του Χριστού γιορτάζεται στις 25 Δεκεμβρίου. 

Στην πραγματικότητα όμως η ακριβής ημέρα γέννησης δεν είναι γνωστή. «Δεν γνωρίζουμε καν το ακριβές έτος», λένε οι ειδικοί. Αιτία της ανακριβούς παράδοσης είναι ότι ο εορτασμός των γενεθλίων είναι ένα έθιμο σχετικά καινούριο – κάποτε η ημερομηνία γέννησης δεν είχε καμία σημασία.

Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, όμως, τα γενέθλια του Χριστού ήταν θέμα ατελείωτων συζητήσεων. Η απόφαση για την 25η Δεκεμβρίου ελήφθη το 336 μ.Χ. και ο λόγος ήταν ότι έπρεπε να αντικατασταθεί μια σημαντική γιορτή των Ελλήνων και των Λατίνων.

Οι πιστοί της προηγούμενης θρησκείας γιόρταζαν τις ημέρες εκείνες τη μεγάλη γιορτή της γέννησης του Ήλιου (Dies Solis Invectis Natalis). Κατά την Αστρονομία, επίσης, 23–25 Δεκεμβρίου είναι οι μέρες του χειμερινού ηλιοστάσιου.

Ένας από τους εορτασμούς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν η λατρεία του Ήλιου, η οποία μάλιστα άκμασε κατά την περίοδο του αυτοκράτορα Αυρήλιου που έμεινε στην ιστορία ως Ηλιογάβαλος. Μάλιστα, όπως αναφέρει και ο θεολόγος Βόλφραμ Κίντσιχ από το Πανεπιστήμιο της Βόννης, για να τιμήσει τον θεό Ήλιο, ο Αυρήλιος έχτισε έναν μεγαλοπρεπή ναό στη Ρώμη, το Ηλιογαβάλειο. Από εκείνη την περίοδο και έπειτα συναντά κανείς νομίσματα και μετάλλια με τη μορφή της θεότητας του Ήλιου. «Το ζενιθ της λατρείας του Ήλιου ήταν η μία ημέρα αφιερωμένη σε αυτόν, τον Sol invictus (μτφ.: "ο Ανίκητος Ήλιος") στις 25 Δεκεμβρίου», εξηγεί ο Κίντσιχ. Πρόκειται για την ημέρα του χειμερινού ηλιοστάσιου, κατά την οποία σύμφωνα με την αντίληψη της εποχής ο Ήλιος έδιωχνε επιτέλους μακριά το σκοτάδι. Υπεύθυνη για την αύξηση της δημοτικότητας του φωτεινού θεού ήταν μάλιστα η εξέλιξη της Αστρονομίας, σύμφωνα με τον ιστορικό. Η μελέτη των άστρων εξελίχθηκε σε μία αγαπημένη ενασχόληση των διανοούμενων. Και μέσω της λατρείας του Ήλιου φαίνεται να προέκυψαν αργότερα και τα Χριστούγεννα. «Άλλωστε το ενδιαφέρον για την Αστρονομία υπήρχε και στους κύκλους των Χριστιανών». Οι οποίοι όμως την ερμήνευαν, ως είθισται, με βάση τον Χριστιανισμό, όπως για παράδειγμα εν προκειμένω με την γέννηση του Ιησού.

Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια είναι ότι πρώτα προσδιορίστηκε η ημερομηνία της γέννησης του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου και στη συνέχεια ορίστηκε η ημερομηνία της γιορτής της σύλληψης του Θεανθρώπου, ακριβώς εννέα μήνες νωρίτερα (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, 25 Μαρτίου).

Όταν ο χριστιανισμός θα διαδοθεί στους βόρειους λαούς της Ευρώπης, τότε, θα εμπλουτιστεί με νέα ήθη και έθιμα, όπως, για παράδειγμα το χριστουγεννιάτικο έλατο.

ΠΟΤΕ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ Ο ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

Το χριστουγεννιάτικο δένδρο καθιερώθηκε τον 8ο αιώνα από τον Άγιο Βονιφάτιο, ο οποίος διαδίδοντας τον Χριστιανισμό στους Γερμανούς, έπρεπε να αντικαταστήσει τις δοξασίες των γηγενών πληθυσμών. Συγκεκριμένα, οι αρχαίοι Γερμανοί λάτρευαν τον ιερό δρυ (βελανιδιά) και ο Βονιφάτιος τον αντικατέστησε με το χριστουγεννιάτικο έλατο.

Πολλούς αιώνες αργότερα, το 1539, ο Μαρτίνος Λούθηρος θα κρεμάσει πάνω στο έλατο φαγώσιμα ή είδη ρουχισμού. Αυτά τα χρήσιμα δώρα θα αντικατασταθούν, αργότερα, με τα σημερινά στολίδια, τις μπάλες, τα λαμπάκια κλπ. Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δένδρο στην Ελλάδα στολίστηκε το 1833 στο Ναύπλιο, έξω από το σπίτι του Όθωνα.

Στη συνέχεια, όταν η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Αθήνα, η οικία του Όθωνα ήταν το μοναδικό στολισμένο σπίτι στην Αθήνα. Εμπρός στο σπίτι του βασιλιά, λοιπόν, έκαναν ουρά οι Αθηναίοι για να θαυμάσουν το πρωτόγνωρο δέντρο. Το στολισμένο καραβάκι δεν το γνώριζαν στην Αθήνα παρά μόνο σε ορισμένα νησιά.

Συνεπώς, το χριστουγεννιάτικο έλατο ήταν μία νέα μόδα και δεν περιόρισε κάποια προϋπάρχουσα συνήθεια των Αθηναίων και των περισσότερων Ελλήνων.

Τώρα, γιατί πρέπει να το στολίζουμε, το δέντρο και τη φάτνη, με ψεύτικο χιόνι αυτό δεν έχει να κάνει με τη Βηθλεέμ, αλλά με τη Γερμανική προέλευση του εθίμου. Πάντως και στην Εσπερία το έθιμο με το στόλισμα του δέντρο διαδόθηκε την ίδια, περίπου, εποχή.

O Λευκός Oίκος απέκτησε το πρώτο του στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο το 1856, επί προεδρίας Φράνκλιν Πιρς, ενώ το παλάτι του Oυίνδσορ στόλισε για πρώτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο το 1834. Tο έφερε στο παλάτι ο Πρίγκιπας Aλβέρτος, σύζυγος της Bασίλισσας Bικτώριας για χάρη της βασιλικής οικογένειας.

Το Άστρο της Βηθλεέμ μέσα από ιερά κείμενα και επιστημονικές προσεγγίσεις

medlabnews.gr

Με το άστρο της Βηθλεέμ, που συνόδευσε το μεγάλο γεγονός της Γέννησης του Χριστού και φώτισε το σπήλαιο αλλά και τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, ασχολήθηκαν τους τελευταίους αιώνες ορθόδοξοι πατέρες και ιερά πρόσωπα της Χριστιανοσύνης, προσεγγίζοντας κυρίως πνευματικά την εμφάνιση και τη σημασία του, αλλά και αστρονόμοι, που επιχείρησαν να διερευνήσουν το φαινόμενο επιστημονικά και να δώσουν απαντήσεις για την ταυτότητα ενός πρωτόγνωρου και σπάνιου ουράνιου σώματος.

Εδώ και περίπου 20 αιώνες οι αστρονόμοι, επικαλούμενοι αναφορές για το Άστρο της Βηθλεέμ μέσα από ιερά κείμενα της Χριστιανοσύνης, αντλούν πληροφορίες για να καταλήξουν σε συμπεράσματα για τις χρονολογίες και τις ιδιότητες του ουράνιου σώματος, ελπίζοντας να βρουν απαντήσεις στο «ανεξήγητο φαινόμενο».

Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο υπάρχει ολοκληρωμένη περικοπή με αναλυτική αναφορά στο Άστρο της Βηθλεέμ. Ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (35-107 μ.Χ.), μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη, μιλάει για το Άστρο, όπως επίσης και ο Άγιος Νεκτάριος της Αίγινας. Εκτενείς αναφορές βρίσκουμε στα κείμενα του ιεράρχη της Ορθόδοξης Εκκλησίας Ιωάννη Χρυσόστομου, ο οποίος, μάλιστα, μιλάει για τις φυσικές ιδιότητές τους. Μέσα από πλήθος αναφορών καταλήγει πως πρόκειται για υπερφυσικές δυνάμεις που πήραν τη μορφή αστέρα, καθώς περιγράφει πως δεν είναι δυνατό να υπάρχει ουράνιο σώμα που να έχει τέτοια πορεία, δηλαδή να κινείται από την Περσία προς τα Ιεροσόλυμα και σε τόσο χαμηλή τροχιά. Στην Παλαιά Διαθήκη, εξάλλου, αναφέρεται ότι το Άστρο του Θεού θα είναι η απαρχή μίας νέας εποχής.

Γνωρίζοντας τις αναφορές των ιερών κειμένων για ένα σπουδαίο γεγονός, οι Μάγοι με τα δώρα, που ήταν οι αστρονόμοι της εποχής, ξεκίνησαν ένα ταξίδι αναζήτησης που συνέχισαν και οι μετέπειτα αστρονόμοι. «Με βάση το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, ο αστέρας έγινε ορατός από πολλούς ανθρώπους και όχι μόνο από τους αστρονόμους της εποχής. Αυτή είναι μία από τις ιδιότητές του, ότι ήταν εμφανές και ορατό σε όλους» τονίζει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καθηγητής Αστρονομίας του ΑΠΘ, Σταύρος Αυγολούπης, επιχειρώντας να παραθέσει τις βασικότερες από τις επιστημονικές υποθέσεις για την ύπαρξη του Άστρου της Βηθλεέμ, από την απαρχή τους μέχρι σήμερα, και τους λόγους για τους οποίους εκπίπτουν αυτές οι θεωρίες. Παράλληλα, αναφέρεται στην προσέγγιση της χρονολογίας Γέννησης του Χριστού, με βάση ιστορικά γεγονότα που συνέπεσαν με τη Γέννηση και βοήθησαν τους αστρονόμους να αναζητήσουν με περισσότερη ακρίβεια τα ουράνια φαινόμενα εκείνης της περιόδου.

Σύμφωνα με τον κ. Αυγολούπη, ακολουθώντας την πορεία των Μάγων, με βάση πάντα τις πληροφορίες των θρησκευτικών κειμένων, καταλήγουμε και σε άλλα συμπεράσματα για τις ιδιότητες του Αστέρα: Είχε μεγάλη διάρκεια (το ταξίδι τους διήρκησε μερικούς μήνες και σε αυτό το διάστημα το Άστρο ήταν εμφανές), εξαφανίστηκε για λίγο, όταν οι Μάγοι έφτασαν στα Ιεροσόλυμα για να συναντήσουν τον βασιλιά Ηρώδη, αλλά επανεμφανίστηκε όταν συνέχισαν την πορεία τους προς την Βηθλεέμ.

Σύνοδος πλανητών, σούπερ νόβα ή κομήτης;

Ο Γερμανός αστρονόμος, Γιοχάνες Κέπλερ, στηριζόμενος σε ιστορικά βεβαιωμένες διαπιστώσεις για τη χρονολογία γέννησης του Ιησού, γύρω στο 6 ή 7 π.Χ. (και όχι στο 1 μ.Χ. όπως υπολογίζει το χριστιανικό ημερολόγιο), αναζήτησε ένα μεγάλο ουράνιο σώμα που να έχει τις παραπάνω ιδιότητες μίας μάλλον αφύσικης πορείας, να διαρκεί μερικούς μήνες, να εξαφανίζεται και να επανεμφανίζεται, να είναι λαμπερό και σπάνιο.

Διαπίστωσε ότι πράγματι το 7 π.Χ. υπήρξε μία σύνοδος πλανητών (Κρόνου και Δία) στον αστερισμό των Ιχθύων. Κατά την εβραϊκή παράδοση, ο Κρόνος είναι ο προστάτης του Ισραήλ και ο Δίας προστάτης των βασιλιάδων. Το ότι συνέβη στον αστερισμό των Ιχθύων σημαίνει ότι κάποιο γεγονός θα συνέβαινε στην Παλαιστίνη. «Η θεωρία αυτή του Κέπλερ απορρίπτεται, γιατί η σύνοδος δύο ή περισσότερων πλανητών είναι ένα συχνό φαινόμενο. Δεν εξηγούσε, λοιπόν, τη σπανιότητα του φαινομένου, ούτε έδειχνε την κατεύθυνση του αστέρα. Εξάλλου, πολύ γρήγορα έληξε και η σύνοδος του Κρόνου με τον Δία, άρα δεν εξηγούσε ούτε τη διάρκεια μηνών του αστέρα της Βηθλεέμ» σημειώνει ο κ. Αυγολούπης.

Η επόμενη θεωρία του Κέπλερ ήταν η υπόθεση ενός υπερκαινοφανούς αστέρα (σούπερ νόβα). Αφορμή στάθηκε η προσωπική εμπειρία του Κέπλερ να δει έναν σούπερ νόβα στον αστερισμό του Οφιούχου το 1604. Το μέγεθος και η λάμψη αυτού του φαινομένου τον οδήγησαν να υποθέσει ότι μπορεί και το Άστρο της Βηθλεέμ να ήταν κάτι παρόμοιο. «Η εμφάνιση ενός υπερκαινοφανούς αστέρα είναι ένα συνταρακτικό θέαμα. Πρόκειται για τον βίαιο θάνατο ενός αστέρα, που εκπέμπει τόσο φως ώστε να λάμπει και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η λάμψη του υπολογίζεται όσο 200 δισεκατομμύρια αστέρια, δηλαδή όσο όλα τα αστέρια του γαλαξία μας» σχολιάζει ο καθηγητής του ΑΠΘ, αλλά εξηγεί ότι «η θεωρία αυτή καλύπτει τη σπανιότητα και το εντυπωσιακό των ιδιοτήτων του αστέρα της Βηθλεέμ, αλλά όχι την κατεύθυνση και τη διάρκεια, καθώς η εμφάνιση ενός σούπερ νόβα δεν διαρκεί περισσότερο από έναν μήνα».

Η θεωρία που θέλει τον Αστέρα της Βηθλεέμ να είναι κομήτης, όπως είχε υποστηρίξει ο Ωριγένης, και πάλι απορρίπτεται. «Και σε αυτήν την περίπτωση δεν συμπίπτουν οι ιδιότητες της κατεύθυνσης και της διάρκειας (η πορεία του κομήτη διαρκεί μερικούς μήνες), αλλά ούτε και της σπανιότητας, αφού η εμφάνιση κομήτη είναι συχνό αστρονομικό φαινόμενο. Εξάλλου, η εμφάνιση ενός κομήτη δεν οιονεί κάποιο ευχάριστο γεγονός, όπως το συμβάν της Γέννησης, το αντίθετο, ταυτίζεται με άσχημα γεγονότα, όπως οι φυσικές καταστροφές» παρατηρεί ο κ.Αυγολούπης.

Οι μέχρι σήμερα εργασίες των αστρονόμων να προσδιορίσουν την προέλευση του Αστέρα της Βηθλεέμ μάλλον πέφτουν στο κενό ή τουλάχιστον οι όποιες θεωρίες δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν επιστημονικά, σύμφωνα με τον καθηγητή Αστρονομίας του ΑΠΘ, ο οποίος παραθέτει αυτούσιο το συμπέρασμα μίας εργασίας φοιτητών στο μάθημα Αστρονομίας: «Καμία από τις αστρονομικές επεξηγήσεις δεν ικανοποιεί πλήρως. Σημασία έχει ότι όταν ο ήλιος ανέτειλε το άλλο πρωί φώτισε έναν κόσμο που ποτέ πια δεν θα ήταν όπως πριν. Η πίστη είναι το σπουδαιότερο τόλμημα του ανθρώπου μπροστά σε εκείνο που δεν καταλαβαίνει ο νους του. Σε λίγες μέρες θα νιώσουμε βαθιά ταπεινωμένοι μπροστά στο θείο μυστήριο, στο θαύμα και θα υποταχθούμε πλήρως σε αυτό. Μόνο όταν τα μάτια της ψυχής μας βιώσουν το μυστήριο της ενανθρώπισης του Λόγου, τότε θα δούμε το Άστρο της Βηθλεέμ να έχει διαχρονικότητα στις ψυχές μας και το ανέσπερο φως του να φωτίζει την υπόστασή μας για πάντα».

Η χρονολογία Γέννησης του Χριστού

Οι επιστήμονες προσδιορίζουν την χρονολογία Γέννησης του Χριστού περίπου στο 6 ή 7 π.Χ., λαμβάνοντας υπόψη ιστορικά δεδομένα για τη ζωή γνωστών προσώπων της εποχής, αλλά και γεγονότων που συνδέονται με τη Γέννηση. Μία από τις βασικότερες αναφορές είναι ο θάνατος του βασιλιά Ηρώδη, το 4 π.Χ. αλλά και η διαταγή του να σφαχθούν όλα τα παιδιά, ηλικίας κάτω των δύο ετών (4 + 2 = 6).

Επίσης, η απογραφή των Εβραίων που έγινε για πρώτη φορά από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο και με υποτελή βασιλιά των Εβραίων τον Ηρώδη, συνέπεσε με τη Γέννηση του Χριστού. «Εγένετο δε», γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «εν ταις ημέραις εκείναις εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην. Αύτη η απογραφή πρώτη εγένετο ηγεμονεύοντος της Συρίας Κυρηνίου» (Κυρήνιος λεγόταν ο τότε Ρωμαίος γενικός διοικητής της Συρίας). Ο Κυρήνιος είναι γνωστό ότι πέθανε το 8 π.Χ. Εκείνα τα χρόνια της απογραφής έφτασε η Παναγία στην Βηθλεέμ.

«Το χρονολογικό λάθος της Γέννησης ανήκει στον μοναχό Διονύσιο τον μικρό, που έφτιαξε το χριστιανικό ημερολόγιο, σύμφωνα με το οποίο ο Χριστός γεννήθηκε το 1 μ.Χ. Αντί να βάλει τη Γέννηση του Χριστού εφτά χρόνια αργότερα, την τοποθέτησε εφτά χρόνια νωρίτερα» υποστηρίζει ο κ. Αυγολούπης.

Ε.Ρακιτζή

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι παραδόσεις του Αγίου Σπυρίδωνα. Τι συμβαίνει και λιώνουν τα παπούτσια του και οι παντόφλες του;

επιμέλεια medlabnews.gr

“Απ’ τ’ άγιου Σπυρίδωνα σπυρί-σπυρί μεγαλώνει η μέρα” έλεγαν οι παλιοί…“Έπειτα απ’ τη γιορτή του Αϊ-Νικόλα, στις 12 Δεκεμβρίου έρχεται ο Αϊ-Σπυρίδωνας, για τον οποίο ο λαός μας πιστεύει πως θεραπεύει τα σπυριά και διώχνει την πανούκλα.

Κι ακόμα, πιστεύουν ότι είναι ο βοηθός του Αϊ-Νικόλα σε στεριές και θάλασσες και χαλάει τα παπούτσια του τρέχοντας εδώ κι εκεί να βοηθήσει αυτούς που κινδυνεύουν. Δεν σταματάνε κι οι δυο τούτοι Άγιοι, λέει ο λαός μας. Πάντοτε βρίσκονται κάπου και βοηθούν, βοηθούν αυτούς που κινδυνεύουν στα ανοιχτά πέλαγα και δέρνονται στα αρμυρονέρια της θάλασσας.” (Βασίλης Λαμνάτος, “Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας”)

Όταν η πανούκλα «χτύπησε» την Κέρκυρα, το 1825 και ’16, φάνηκε μια φορά στον αέρα ένας καλογεράκος με τη σκούφια του να κυνηγά ένα θηρίο και να το χτυπά μ’ ένα μεγάλο σταυρό. Ο καλογεράκος ήταν ο Άγιος Σπυρίδωνας και το θηρίο η πανούκλα. Ήταν σα λιοντάρι και μαϊμού μαζί, κι είχε φτερά σαν της νυχτερίδας. Στο κάπο-Σίδερο την ανάγκασε ο Άγιος, χτυπώντας την με το σταυρό, να κάμει σταυρό στο βράχο και να ορκιστεί να μην ξαναπατήσει στην Κέρκυρα. (Νικόλαος Πολίτης, “Παραδόσεις”)

“[…] Σε μια κερκυραϊκή παράδοση ο άγιος παριστάνεται να καταδιώκει την πανώλη. Από παρετυμολογία του ονόματός του πιστεύεται ότι θεραπεύει τα σπυριά και την ευλογιά. Γι’ αυτό και στη γιορτή του φέρνουν κόλλυβα στην εκκλησία. Ακόμη και τον πόνο των αυτιών θεραπεύει και είναι αξιοσημείωτες οι σχετικές θεραπευτικές συνήθειες. Έτσι στην Κίο: Όποιος πονούσε στο αυτί έταζε στον Άγιο Σπυρίδωνα να του πάει γλυκό, να γίνει τ’ αυτί του καλά. “Άγιε Σπυρίδωνά μου, κάνε τ’αυτί μου καλά, να σε φέρω ένα γλυκό”. Όποιος είχε τέτοιο τάσιμο, τον εσπερινό τ’ Άγίου Σπυρίδωνα έκανε λαλάγγια (τηγανίτες) ή χαλβά και τα πήγαινε στον άγιο Σπυρίδωνα’ ήτανε ένα “μάρμαρο” στο βουνό, στο εξωκλήσιν άγιον Γεώργιον, έβγαινε μέσα από το βουνό κι είχε μια τρύπα στη μέση. Το είχαν φραγμένο με τζάμια γύρω γύρω. Απάνω στο μάρμαρο ήτανε η εικόνα του αγίου Σπυρίδωνος και ένα καντήλι. Έπαιρνε ο παπάς τα λαλάγγια, τους έλεγε μια ευχή και τα μοίραζε στα παιδιά. Ύστερα πήγαινεν ο άρρωστος, άνοιγε τα τζάμια, έβανε τ’ αυτί του επάνω στην τρύπα και παρακαλούσε τον άγιο Σπυρίδωνα να του το γιάνει.[…]” (Γ.Α.Μέγας, “Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας”)

“[…] Ήτανε προστάτης των φτωχών, πατέρας των ορφανών, δάσκαλος των αμαρτωλών. Kαι είχε τέτοια καθαρότητα και αγιότητα, που του δόθηκε η χάρη άνωθεν να κάνει πολλά θαύματα, για τούτο ονομάσθηκε θαυματουργός. Mε την προσευχή του μάζευε τα σύννεφα κ’ έβρεχε σε καιρό ξηρασίας, γιάτρευε τις αρρώστιες, τιμωρούσε τους πονηρούς ανθρώπους, όπως έκανε με κάποιους μαυραγορίτες που γκρέμνισε τις αποθήκες που φυλάγανε το σιτάρι, ενώ ο κόσμος πέθαινε από την πείνα, και καταπλακωθήκανε μαζί με το σιτάρι: “και μελετώμενον λιμόν παρά των σιτοκαπήλων, έλυσε, συμπεσουσών αυτοίς, των αποθηκών αις τον σίτον συνέσχον”.

Kαι μ’ όλα αυτά εζούσε με τόση φτώχεια, που σαν πήγε κάποτε ένας φτωχός να τον βοηθήσει για να πληρώσει κάποιο χρέος του, δεν είχε να του δώσει τίποτα, και με θαύμα έκανε μαλαματένιο ένα φίδι που βρέθηκε σ’ εκείνο το μέρος, και το έδωσε στον φτωχό, κ’ εκείνος το έλιωσε και πλήρωσε το χρέος του. Άλλη φορά πάλι έγινε κατακλυσμός, και τα ποτάμια ξεχειλίσανε και πλημμύρισε η χώρα, κι’ ο άγιος Σπυρίδωνας προσευχήθηκε και τραβήξανε τα νερά και στέγνωσε ο νεροπατημένος τόπος.[…]” (Φώτης Κόντογλου, “Γίγαντες ταπεινοί”)

Αγία Άννα, Μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου

 

 medlabnews.gr

Ποια ήταν η Αγία Άννα που γιορτάζει στις 9 Δεκεμβρίου;

Η Αγία Άννα ήταν η μητέρα της Παναγίας και θεωρείται προστάτιδα των άτεκνων ζευγαριών επειδή η ίδια τεκνοποίησε σε μεγάλη ηλικία. Για τη μητέρα της Άννας, δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό τα Ευαγγέλια, ούτε τα υπόλοιπα βιβλία της Καινής Διαθήκης. 

Σύμφωνα όμως με την παράδοση της Εκκλησίας, ο Ιερέας Ματθάν, κάτοικος της Βηθλεέμ, απέκτησε τρεις θυγατέρες: τη Μαρία, τη Σοβή και την Άννα. Η Μαρία, αφού παντρεύτηκε στη Βηθλεέμ, γέννησε εκεί την Ελισάβετ, τη μητέρα του Ιωάννη του Βαπτιστή. 

Η Άννα παντρεύτηκε τον Ιωακείμ από τη Γαλιλαίο. Μετά από πολλά χρόνια ατεκνίας, απέκτησε κόρη, την Παρθένο Μαρία. Η παράδοση αναφέρει ότι οι γονείς της την αφιέρωσαν στην υπηρεσία του Ναού της Ιερουσαλήμ, σε ηλικία τριών ετών. Αυτοί δε μετά από λίγα χρόνια πέθαναν. Την Αγία Άννα τιμούσαν από τα αρχαία χρόνια. Το συμπεραίνουμε αυτό από διάφορους Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και από αρχαίους εκκλησιαστικούς ύμνους, που υπάρχουν προς τιμήν της μητέρας της Θεοτόκου. 

 Κατά τον 5ο αιώνα η αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Ευδοξία ανήγειρε ναό προς τιμήν της στα Ιεροσόλυμα, όπου, κατά την παράδοση, γεννήθηκε η Άννα. Το 550 ο Ιουστινιανός ίδρυσε ναό στην Κωνσταντινούπολη προς τιμήν της Αγίας Άννας. 

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τρεις φορές την Αγία Άννα κατά τη διάρκεια του εορταστικού κύκλου: Στις 9 Δεκεμβρίου, τη Σύλληψή της, στις 25 Ιουλίου την Κοίμησή της και στις 9 Σεπτεμβρίου, μαζί με τον σύζυγό της Ιωακείμ. Η Καθολική Εκκλησία τιμά την Αγία Άννα στις 26 Ιουλίου. 

 Η Αγία Άννα (Hannah στα Αραβικά) τιμάται και από τη Μουσουλμανική Θρησκεία. Στο Κοράνι, η Άννα αναφέρεται ως σεβάσμια και πνευματική γυναίκα, μητέρα της Παναγίας. 

Άγιος Νικόλαος ο προστάτης των ναυτικών. Γιατί είναι κανονικά ο Άγιος Βασίλης;

 medlabnews.gr 

Ο Άγιος Νικόλαος (15 Μαρτίου 270 – 6 Δεκεμβρίου 343), που γιορτάζει σήμερα)είναι άγιος της Ανατολικής Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ήταν επίσκοπος στα Μύρα της Λυκίας (Μικρά Ασία), γι’ αυτό και αναφέρεται και ως Νικόλαος Μύρων, ενώ στο Δυτικό Χριστιανισμό αναφέρεται και ως Νικόλαος του Μπάρι, καθώς στο Μπάρι βρίσκονται τα λείψανά του.

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 270 στα Πάταρα της Λυκίας, στη Μικρά Ασία, από γονείς ευσεβείς και εύπορους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία, μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο και έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως επίσκοπος, και με την προθυμία του να εξαλείψει τις παγανιστικές λατρείες, διέταξε την κατεδάφιση του ναού της Αρτέμιδος στη Μύρα, ο μεγαλύτερος και πιο διάσημος ναός της Λυκίας, καθώς και αρκετά άλλα παγανιστικά κτίρια.

Από τη θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους (από τους Ρωμαίους) Χριστιανούς, διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.

Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι Χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή, αλλά και μετά τον θάνατό του.

Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου, όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών.

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος[

Το 325 μ.Χ έλαβε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, και καταπολέμησε τις διδασκαλίες του Αρείου. Λέγεται ότι κατά τη Σύνοδο χαστούκισε τον Άρειο και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον φυλάκισε. Όταν επέστρεψε από τη Σύνοδο, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Ο θάνατος του

Ο Αγιος Νικόλαος αποδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατό του ονομάστηκε «Μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν Άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες αφαίρεσαν τα περισσότερα και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στην Βασιλική του Αγίου Νικολάου, που θεμελιώθηκε εκεί το 1087 ακριβώς για να στεγάσει τα λείψανα του Αγίου. Οι Βυζαντινοί κατηγόρησαν τους Λατίνους για «ιερή κλοπή» και τους προειδοποίησαν ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι εκτός από τον νόμο και με την οργή του ίδιου του Αγίου. Οι Σελτζούκοι είχαν κατακτήσει την περιοχή όμως μετά τη Μάχη του Μαντζικέρτ (1071), και οι ναυτικοί ισχυρίστηκαν ότι πήραν τα οστά για να τα προστατεύσουν από τους Τούρκους, που είχαν στην κατοχή τους τα Μύρα. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.

Οι Βενετοί που συμμετείχαν στην Α΄ Σταυροφορία πέρασαν από τα Μύρα, αφαίρεσαν τα υπόλοιπα οστά και τα μετέφεραν στην επιστροφή τους στη Βενετία (6 Δεκεμβρίου 1100). Ο επίσκοπος Ενρίκο Κονταρίνι, αρχηγός των Σταυροφόρων Βενετών, διεκδικούσε τον Άγιο Νικόλαο σαν Άγιο προστάτη της Βενετίας και αντίπαλο του Ευαγγελιστή Μάρκου. Αυτό ήταν αδύνατο επειδή τα περισσότερα οστά βρίσκονταν στο Μπάρι.[2] Τα οστά του Αγίου Νικολάου τοποθετήθηκαν στον ναό Σαν Νικολό ντι Λίντο, στο μακρόστενο νησάκι του Λίντο μήκους 15 χιλιομέτρων που χώριζε τη Λιμνοθάλασσα της Βενετίας από την Αδριατική Θάλασσα.

Η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου, τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Εξέταση λειψάνων και ανάπλαση προσώπου

Ο νέος τάφος του αγίου Νικολάου στο Μπάρι ανοίχθηκε τη νύχτα της 5ης προς την 6η Μαΐου 1953, επειδή έπρεπε να γίνουν αναστηλωτικά και αναπαλαιωτικά έργα στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου, που οικοδομήθηκε το 1087 μέχρι το 1197 για να στεγάσει τα λείψανα του Αγίου. Με την ευκαιρία αυτή έγινε αναγνωριστικός έλεγχος και καταμέτρηση των οστών που βρέθηκαν στον τάφο από τον καθηγητή της Ανατομίας του Πανεπιστημίου του Μπάρι Luigi Martino, με τη βοήθεια της δρ. Venezia Luigi. Μετά, τα λείψανα τοποθετήθηκαν σε γυάλινη κάψα και τέθηκαν σε προσκύνημα στη Βασιλική του Αγίου.

Το 1957, ο ίδιος καθηγητής, με τον ίδιο βοηθό πραγματοποίησαν δεύτερη εξέταση των λειψάνων, τα οποία αμέσως μετά τοποθετήθηκαν στη σαρκοφάγο από όπου τα είχαν βγάλει αρχικά. Επρόκειτο για μια «ανατομική ανθρωπολογική μελέτη, που απέβλεπε στον προσδιορισμό και την αποτύπωση της εικόνας και των χαρακτηριστικών των οστών και κυρίως στην ανασύνθεση της φυσικής εμφάνισης ή ακόμη και της εικονογραφικής μορφής του ανθρώπου, στο όποιο ανήκαν τα υπό εξέταση οστικά λείψανα».[3]

Η εξέταση απέδειξε ότι πολλά τμήματα των οστών έλειπαν, και ότι η κάρα είχε διατηρηθεί καλύτερα από τα υπόλοιπα. Παράλληλα, όταν ανοίχτηκε η σαρκοφάγος, τα οστά βρέθηκαν βουτηγμένα σ’ ένα υγρό διαυγές, άχρωμο και άοσμο, σαν νερό που βγαίνει από βράχο. Όσα οστά βρίσκονταν πάνω από τη στάθμη του υγρού, που έφτανε στα 2 έως 3 εκατοστόμετρα από τον πυθμένα της σαρκοφάγου, ήταν υγρά, όπως και τα εσωτερικά τοιχώματα της. Επίσης από αυτό το υγρό ήταν γεμάτες οι μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστών. Η εξέταση του υγρού στα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Μπάρι έδειξε ότι επρόκειτο για νερό καθαρό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς. Οι Ρωμαιοκαθολικοί του έχουν δώσει τη χαρακτηριστική ονομασία «Manna». Τα σχετικά αγιολογικά κείμενα αναφέρουν ότι και όταν οι ναυτικοί από το Μπάρι έσπασαν την πλάκα, του τάφου του Αγίου στα Μύρα, για να πάρουν τα λείψανα, τα βρήκαν μέσα σε «Θείο μύρο» (άλλοι γράφουν Sanctus liguor ή oleum). Σύμφωνα με τον ερευνητή καθηγητή, η ύπαρξη του υγρού αυτού στη σαρκοφάγο επέδρασε ευεργετικά στην καλύτερη συντήρηση των οστών όλους αυτούς τους αιώνες που πέρασαν. Η μελέτη των οστών έδειξε ότι ο κάτοχός τους έπασχε από αρθρίτιδα και διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση. Θεωρείται ότι αυτά πρέπει να κληροδοτήθηκαν στον Άγιο από κάποια υγρή φυλακή, όπου θα πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία, όπως μαρτυρούν τα σχετικά αγιολογικά κείμενα. Ο ίδιος καθηγητής εκτέλεσε ανάπλαση της μορφής του αγίου Νικολάου με βάση τα οστά της κάρας του, και το αποτέλεσμα έμοιαζε με τη μορφή του αγίου όπως εικονίζεται στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Ισιδώρου της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου Βενετίας.[3]

Προστάτης ναυτικών – λαογραφία

Ο Άγιος Νικόλαος θεωρείται ο κατ’ εξοχήν προστάτης άγιος των Ναυτικών, του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος, γιατί στον βίο του αναφέρονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα. Για τον λόγο αυτό, όλα τα πλοία του πολεμικού ναυτικού, καθώς και όλα τα εμπορικά, φέρουν την εικόνα του [1]. Ο Άγιος Νικόλαος θεωρείται και προστάτης της πόλης του Βόλου, όπως και της ομώνυμης πόλης του Αγίου Νικολάου Κρήτης, όπου τιμάται με την ημέρα που εορτάζεται (6 Δεκεμβρίου) ως επίσημη αργία σε όλη την πόλη. Παρεκκλήσια πάνω σε πλοία είναι αφιερωμένα στον Άγιο Νικόλαο, όπως εκείνο στο ιστορικό Θ/Κ Γ. Αβέρωφ. Επίσης πολλά πλεούμενα παίρνουν το όνομά του και ως προστάτης των ναυτικών αναφέρεται και σε πολλά νησιώτικα τραγούδια. Επίσης Ναός του Αγίου Νικολάου υπάρχει και στο Ναύπλιο, χτισμένος δίπλα στο λιμάνι, σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης, καθώς είναι αφιερωμένος στους Ναυτικούς.

Η ημέρα τιμής του Αγίου Νικολάου είναι επίσημη αργία σε όλα τα ελληνικά πλοία, λιμένες, Υπηρεσίες λιμένων και ναυτιλιακές εταιρείες. Επίσημη επίσης αργία είναι για το Πολεμικό Ναυτικό, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Λιμενικό Σώμα.

Κατα την παράδοση, ο Νικόλαος υπήρξε προστάτης των φτωχών, ενώ έδινε και δώρα σε παιδιά και απόρους, συνήθως στα κρυφά, χωρίς να αποκαλύπτει την ταυτότητά του. Για αυτό στη Δύση η γιορτή του Αγίου Νικολάου, που λέγεται Santa Claus (σύντμηση του Santa Nicolaus), συνδέεται με τα Χριστούγεννα και με την ανταλλαγή δώρων που γίνεται τότε.

Στην Ελλάδα ταυτίζεται η μορφή του Άγιου Βασίλη (Santa Claus) που φοράει κόκκινα ρούχα και έχει λευκή γενειάδα, με τον Μέγα Βασίλειο, κυρίως για λόγους εορτολογίας της Ορθόδοξης εκκλησίας, στην ουσία όμως ο συμβολισμός αναφέρεται στον Άγιο Νικόλαο και περιέχει στοιχεία από παγανιστικές, προχριστιανικές δοξασίες για τον “πατέρα του χιονιού” κτλ.

Η Μεγαλομάρτυς Αγία Βαρβάρα. Οι λόγοι καθιέρωσης της τιμής της Αγίας Βαρβάρας ως προστάτιδος του Πυροβολικού;

 medlabnews.gr iatrikanea

Η Αγία Βαρβάρα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και ήταν κόρη του ειδωλολάτρη Διοσκόρου ο οποίος ήταν από τους πιο πλούσιους ειδωλολάτρες της Ηλιουπόλεως.

Ο πατέρας της λόγω της σωματικής ωραιότητας της Αγίας, την φύλαγε κλεισμένη εντός πύργου. Δεν γνωρίζουμε που διδάχθηκε τις χριστιανικές αλήθειες, καθώς ο πατέρας της ήταν φανατικός ειδωλολάτρης, λόγος για τον οποίο άλλωστε προσπάθησε να κρατήσει κρυφή την πίστη της στον Τριαδικό Θεό. Ένα τυχαίο περιστατικό, όμως, την πρόδωσε. Ο πατέρας της πληροφορήθηκε από τεχνίτες ότι η Αγία ζήτησε να τις ανοίξουν τρία παράθυρα στον πύργο όπου ήταν έγκλειστη, στο όνομα της Αγίας Τριάδος και, έτσι, βεβαιώθηκε ότι η κόρη του είχε γίνει Χριστιανή.

Εξοργίσθηκε τόσο που την κυνήγησε εντός του πύργου με το ξίφος του για να την φονεύσει. Η Αγία κατέφυγε στα όρη, αλλά ο πατέρας της την συνέλαβε και την παρέδωσε στον τοπικό άρχοντα, Μαρκιανό, κατηγορώντας την για την πίστη της. Όταν ανακρίθηκε, ομολόγησε με παρρησία την πίστη της στον Χριστό και καθύβρισε τα είδωλα. Μετά από φρικτά βασανιστήρια, διεπομπέφθη γυμνή στην πόλη και τέλος σφαγιάσθηκε από τον ίδιο τον πατέρα της. Την στιγμή όμως που είχε αποτελειώσει το έγκλημά του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό κατά θεία δίκη.

Η σύναξη της Αγίας ετελείτο στο μαρτύριο αυτής, στον Βασιλίσκο πλησίον της αγίας Ζηναΐδος.

Τα Λείψανα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας διαφυλάχθηκαν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι τον 11ο αιώνα μ.Χ.., οπότε ένα μέρος τους μεταφέρθηκε στη Βενετία, όταν Δόγης ήταν Ο Πέτρος Β’ Orseol (991 – 1009 μ.Χ.). Τα Λείψανα μεταφέρθηκαν από την Πριγκίπισσα Μαρία Αργυροπούλα, η οποία νυμφεύθηκε τον γιό του Δόγη Πρίγκιπα Ιωάννη. (Σύμφωνα με μέρος των πηγών - Ιωάννη τον Διάκονο και Ανδρέα Δάνδολο - η Μαρία ήταν ανιψιά ή και αδελφή των Αυτοκρατόρων Βασιλείου Β’ του Βουλγαροκτόνου και Κωνσταντίνου Η’, όμως το πλέον πιθανό είναι να ήταν μία από τις αδελφές του μελλοντικού Αυτοκράτορα Ρωμανού Γ’).

Ο Πριγκιπικός Γάμος ευλογήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, με παρανύμφους τους Αυτοκράτορες. Μάλιστα η παραμονή του ζεύγους στη Βασιλεύουσσα παρατάθηκε μέχρι το 1004 μ.Χ. (εκεί γεννήθηκε και το πρώτο παιδί τους).

Στη Βενετία τα Λείψανα της Μεγαλομάρτυρος κατατέθηκαν στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Μάρκου. Ο Ιωάννης πέθανε από πανώλη στη Βενετία, το 1009 μ.Χ. Μετά τον θάνατό του δύο αδέλφια του, ο Επίσκοπος του Τορτσέλλο Όρσο και η Φιληκίτη, Ηγουμένη της Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου επίσης στο Τορτσέλλο, πέτυχαν την μεταφορά των Λειψάνων στη Μονή αυτή, όπου παρέμειναν μέχρι τον 18ο αιώνα μ.Χ.

Τα Λείψανα μεταφέρθηκαν και πάλι στο Ναό του Αγίου Μάρκου κατά την περίοδο των Ναπολεοντίων Πολέμων, όπου και σήμερα φυλάσσονται. Πάντως μέρος τους παρέμεινε και στη Μονή του Τορτσέλλο. Δεν είναι γνωστό πότε και κάτω από ποιες συνθήκες η Κάρα της Αγίας μεταφέρθηκε στο Μοντεκοτίνι της Ιταλίας, όπου σήμερα φυλάσσεται, όπως και το μέρος των Λειψάνων που φυλάσσεται στο Ρωμαιοκαθολικό Ναό του Ριέτι.

Επίσης, κατά το 12ο αιώνα μ.Χ., μέρος υπολοίπων λειψάνων της Αγίας μεταφέρθηκαν από την Κωνσταντινούπολη στο Μοναστήρι του Αγίου Μιχαήλ με τους Χρυσούς Τρούλους στο Κίεβο, όπου παρέμειναν ως το 1930 μ.Χ., όταν μεταφέρθηκαν εκ νέου στον Καθεδρικό Ναό του Αγ. Βλαδίμηρου στην ίδια πόλη.

Την 1η Ιουνίου 2003 μ.Χ., μετά από ενέργειες του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου προς την Ρωμαιοκαθολική Επισκοπή της Βενετίας και τον Επίσκοπό της Άγγελο Scolla, δόθηκε μέρος των Λειψάνων της Αγίας στην Εκκλησία της Ελλάδος. Το Λείψανο παραλήφθηκε με τις δέουσες τιμές από τον Γενικό Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας Επίσκοπο Φαναρίου Αγαθάγγελο και κατατέθηκε στο ομώνυμο Προσκύνημα του Δήμου Αγίας Βαρβάρας Αττικής.

Η Αγία Βαρβάρα θεωρείται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ΄ άλλες Χώρες Αγία προστάτις πυροβολικού. Στην Ελλάδα καθιερώθηκε ως Προστάτις του όπλου αυτού το 1828 μ.Χ. όπου και αναφέρεται η πρώτη σχετική τελετή με δοξολογία και παράθεση στη συνέχεια γεύματος όπου έλαβαν μέρος αξιωματικοί και οπλίτες πυρβολητές.

Στη Ορθόδοξη εικονογραφία η Αγία Βαρβάρα ζωγραφίζεται πολλές φορές μ’ ένα ποτήριο στο χέρι όντας προστάτιδα ενάντια στο αιφνίδιο θάνατο και μη θέλοντας να στερηθούν οι ετοιμοθάνατοι την θεία κοινωνία. Συχνά τη συναντούμε κοντά σ΄ έναν πύργο (με τρία παράθυρα) ή κρατώντας ένα βιβλίο (για τους ετοιμοθάνατους) ή ένα κλαδί φοίνικα.

Η Καθιέρωση της Αγίας Βαρβάρας ως Προστάτιδος του Πυροβολικού

Την πρώτη γραπτή αναφορά για τον εορτασμό της Αγίας Βαρβάρας ως προστάτιδος του Πυροβολικού βρίσκουμε σε ένα βασιλικό διάταγμα που υπεγράφη την 21η Ιανουαρίου 1953. Σ᾽ αυτό, ενώ για όλα τα όπλα του Στρατού Ξηράς ως προστάτης Άγιος αναγνωρίζεται ο Άγιος Γεώργιος, ξεχωριστά για το όπλο του Πυροβολικού αναγνωρίζεται η Αγία Βαρβάρα, που τιμάται κάθε χρόνο την 4η Δεκεμβρίου. Ο διαχωρισμός αυτός δεν υπήρξε τυχαίος. Συνέβη προφανώς γιατί ήδη στη συνείδηση των υπηρετούντων τον Ελληνικό Στρατό προϋπάρχει έντονα η ταύτιση της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας με το Όπλο του Πυροβολικού.

Κατά αντίστοιχο τρόπο με τα υπόλοιπα όπλα του Στρατού Ξηράς οι σημαίες του Πυροβολικού σαν ένδειξη τιμής φέρουν σήμερα επί της σταυροφόρου σημαίας και αμφίπλευρα στο κέντρο της, την εικόνα της Προστάτιδος του Όπλου. Στα περισσότερα στρατόπεδα του Όπλου του Πυροβολικού υπάρχουν Ναοί ή παρεκκλήσια αφιερωμένα στην Αγίας Βαρβάρα. Σε όλα τα στρατόπεδα του Όπλου κατά την ημέρα της εορτής της Αγίας, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελείται επίσημη δοξολογία, παρουσία των στρατιωτικών και θρησκευτικών αρχών. Στην τιμή της Αγίας ενσωμάτωσε ο Στρατός και τα λαϊκά θρησκευτικά έθιμα τα οποία ενέταξε στην ημέρα του εορτασμού, όπως τους λουκουμάδες, στο συσσίτιο της ημέρας που διανέμονται όχι μόνο στους στρατιώτες, αλλά και στους επισκέπτες του στρατοπέδου.

Επίσης, έκφραση τιμής αποτελούν και η καθιερωμένη με Προεδρικό Διάταγμα αργία «διά το στρατιωτικόν και πολιτικόν προσωπικόν, το υπηρετούν εις μονάδας Πυροβολικού» η εορτή της Αγίας Βαρβάρας, η τοποθέτηση της μεταλλικής εικόνος της επί του πυργίσκου στην εξωτερική θωράκιση του κάθε πυροβόλου, και η ανάγνωση της ημερήσιας διαταγής που διαβάζεται σε όλα τα στρατόπεδα Πυροβολικού.

Οι λόγοι καθιέρωσης της τιμής της Αγίας Βαρβάρας ως προστάτιδος του Πυροβολικού, ενδέχεται να είναι κυρίως δύο:

Πρώτον, η αμεσότητα της ικανοποίησης της παρακλήσεώς της από το Θεό, κατ’ αναλογία της αμέσου ανταποκρίσεως του Πυροβολικού στις αιτήσεις πυρών των τμημάτων ελιγμού. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το συναξαριστή,1 την πρώτη φορά ζητά να περιβάλλει το γυμνό μαρτυρικό της σώμα που περιφέρεται από τους βασανιστές της στους δρόμους της Ηλιούπολης για να μην ντροπιάζεται και ο Θεός το περιβάλλει με λαμπρό ένδυμα. Την δεύτερη φορά ζητά από τον Θεό, ενώ βρίσκεται ήδη στο δρόμο του μαρτυρικού της θανάτου, να της δοθεί η ευλογία να θεραπεύει τις λοιμικές ασθένειες όταν επικαλούνται το όνομά της, πράγμα στο οποίο απάντησε θετικά ο Θεός.

Δεύτερον, ίσως και το πιο χαρακτηριστικό, πάνω στο οποίο και στηρίζεται η επιλογή της ως προστάτιδος του Πυροβολικού, είναι το γεγονός ότι ο Θεός τιμώρησε τον πατέρα της για τον άδικο αποκεφαλισμό της, καθώς με κεραυνό εξ ουρανού τον κατέκαψε ολοσχερώς. Ο κεραυνός αυτός παραλληλίζεται με το βλήμα του πυροβολικού που σαν τιμωρία πέφτει επάνω στον εχθρό από τον ουρανό.

Η Αγία Βαρβάρα δεν αποτελεί μόνο προστάτιδα του Ελληνικού Πυροβολικού. Είναι αποδεκτή και από την Καθολική Εκκλησία και αποτελεί προστάτιδα όλων των πυροβολητών των χριστιανικών εθνών. Ο τρόπος με τον οποίο τιμωρήθηκε ο πατέρας της από τη Θεία Δίκη, με τον τρομερό εκείνο κεραυνό, την ανέδειξε αρχικά ως προστάτιδα των ανθρώπων έναντι του κινδύνου από τους κεραυνούς. Ως προστάτιδα των πυροβολητών καθιερώθηκε σχεδόν από τα πρώτα χρόνια εμφάνισης του πυροβολικού στα πεδία των μαχών της Ευρώπης, (15ος αιώνας). Στην Ελλάδα, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, η καθιέρωση της Αγίας Βαρβάρας ως προστάτιδας του Πυροβολικού έγινε επίσημα το 1853. Υπάρχουν όμως μαρτυρίες ότι η Αγία Βαρβάρα θεωρείτο ήδη προστάτιδα των πυροβολητών, από την εποχή του Καποδίστρια. Αυτό ίσως οφείλεται στην έλευση Γάλλων Αξιωματικών για την αρχική οργάνωση του στρατού της νεαρής τότε Ελλάδος, οι οποίοι τιμούσαν από αιώνες στην πατρίδα τους την Αγία Βαρβάρα ως προστάτιδα του Πυροβολικού.

Ἡ Ἁγία Βαρβάρα σώζοι τὸ Πυροβολικὸν

Η ιστορία του Αποστόλου Ανδρέα. Γιορτάζει στις 30 Νοεμβρίου.

medlabnews.gr

Η γιορτή του Αποστόλου Ανδρέα εορτάζεται σήμερα, μια από τις μεγαλύτερες εορτές για την Κύπρο, αφού δεκάδες χιλιάδες άτομα έχουν την ονομαστική τους εορτή. Ο Απόστολος Ανδρέας όμως είναι και ο πολιούχος της Πάτρας!

Σύμφωνα με την Στατιστική Υπηρεσία, με βάση τον κατάλογο που παρουσιάζει τη συχνότητα των ονομάτων του πληθυσμού, όπως καταγράφηκαν στην Απογραφή Πληθυσμού 2011, το όνομα Ανδρέας είναι το δημοφιλέστερο στο νησί, αφού 36.682 φέρουν το συγκεκριμένο όνομα.

Επίσης άλλες 19.339 γυναίκες, φέρουν το όνομα Ανδρούλα.

Η ιστορία του Αγίου

Ο Ανδρέας (ή Ανδρεύς ή Ανδρείας) ήταν αδελφός του Σίμωνα Πέτρου. Φέρει ελληνικό όνομα και καταγόταν από την πόλη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωνάς ή Ιωάννης και Ιωάννα. Με τον αδελφό του, Σίμωνα Πέτρο, μετερχόταν το επάγγελμα του ψαρά στη λίμνη της Τιβεριάδος. Η Καινή Διαθήκη ουσιαστικά σιωπά για το πρόσωπό του ενώ οι σχετικές παραδόσεις και θρύλοι πολλαπλασιάζονται από τον 3ο αιώνα και ιδιαίτερα κατά τον 8ο και 9ο αιώνα.

Ο Ανδρέας μαζί με τον αδελφό του τον Πέτρο ήταν οι πρώτοι που κλήθηκαν και ακολούθησαν τον Χριστό. Έτσι, ο Ανδρέας αποκαλείται και «Πρωτόκλητος». Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά την Πεντηκοστή και το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, με τον αδερφό του Πέτρο και άλλους μαθητές βρέθηκαν στη Σινώπη του Ευξείνου Πόντου και εκεί έδρασε ανάμεσα στους Εθνικούς και Ιουδαίους, έχοντας ως ορμητήριο μια νησίδα κοντά στη Σινώπη. Από τη Σινώπη ο Ανδρέας μαζί με το Ματθία και άλλους μαθητές πήγαν στην Αμισό (Σαμψούντα), όπου ίδρυσαν Εκκλησία. Αφού περιήλθε τις περιοχές του Πόντου, της Ιβηρίας και την Παρθία γύρισε στα Ιεροσόλυμα μάλλον το 34 μ.Χ. για να γιορτάσει το Πάσχα με τους λοιπούς μαθητές.

Στη δεύτερη πορεία του, μέσω της Αντιοχείας, πήγε στην Έφεσο, τη Λαοδίκεια της Φρυγίας, την Οδυσσούπολη της Μυσίας, στη Νίκαια και την ευρύτερη περιοχή της Βιθυνίας, τη Νικομήδεια, τη Χαλκηδόνα, την Άμαστρη, για να καταλήξει και πάλι στη Σινώπη. Αργότερα επισκέφτηκε τη Σαμψούντα και την Τραπεζούντα, τους Αλανούς, τους Ζηκχούς, τους Βοσπορινούς και τους Χερσονήτες για να επιστρέψει στη Σινώπη. Στη συνέχεια πέρασε από το Βυζάντιο, την Ηράκλεια της Θράκης, τη Μακεδονία και την Πελοπόννησο με τελικό σταθμό την Πάτρα. Με ορμητήριο την Πάτρα ο Ανδρέας κήρυττε σε όλη την Αχαΐα την εποχή που ήταν ανθύπατοι ο Λεσβίος και ο διάδοχος του Αιγεάτης. Εκεί η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαριά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον οδήγησε στο μαρτύριο με σταυρικό θάνατο, πιθανώς την εποχή του διωγμού του Νέρωνα. Το λείψανό του έθαψε με ευλάβεια ο πρώτος επίσκοπος Πατρών Στρατοκλής.

Μετά θάνατον

Στα μέσα του 4ου αιώνα, με ενέργειες του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου μεταφέρθηκε το Άγιο Λείψανο στον Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη. Όταν οι Φράγκοι κατέκτησαν την Πόλη, το Λείψανο μεταφέρθηκε στην Ιταλία. Ήταν στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, όταν η Τιμία Κάρα του Αποστόλου επιστράφηκε στην Πάτρα από τον Πάπα Παύλο και μετά από ενέργειες των Πατρινών και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μπροστά και δεξιά του Ναού, κοντά στο Άγιο Βήμα, βρίσκεται ο μαρμάρινος Τάφος του Αποστόλου. Οι δύο Ναοί του Πολιούχου της Πάτρας, Αγ. Ανδρέα αποτελούν Πανελλήνιο και Πανορθόδοξο προσκύνημα. Ο παλιός Ναός οικοδομήθηκε στο διάστημα 1836-1843 στη θέση όπου μαρτύρησε ο Απόστολος Ανδρέας. O νέος Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέα εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1974 από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ. Δίπλα στον παλιό Ναό είναι το πηγάδι του Αγίου Ανδρέα.

Στη θέση του παλαιού ναού προϋπήρχε η πηγή της Δήμητρας στην οποία λειτουργούσε και μαντείο μόνο για αρρώστους, όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Η περιοχή της μαντικής πηγής ήταν ο τόπος όπου δίδασκε ο Απόστολος Ανδρέας. Σύμφωνα με την παράδοση δίπλα σ” αυτή την πηγή σταυρώθηκε. Η λατρεία του Αγ. Ανδρέα συσχετίστηκε με τη λατρεία της θεάς Δήμητρας με διάφορους τρόπους. Μια λατρευτική πρακτική ήταν η διανυκτέρευση στο ναό και η αναμονή για εμφάνιση του Αγίου σε όνειρο. Πρόκειται για την αρχαία πρακτική της «κατ’ όναρ επιφανείας του θείου» (incubatio), η οποία εφαρμοζόταν και στη λατρεία της Δήμητρας, στην εορτή των Επιφανίων και συνεχίστηκε και στον χριστιανισμό. Πιστεύεται ότι με αυτή την λατρευτική παράδοση συνδέεται και η μαρτυρία σε επιγραφή που βρέθηκε στο Ασκληπιείο στην Αθήνα, το οποίο καταστράφηκε από τους Χριστιανούς περί το 485: η αρχαία λατρεία συνέχισε στην χριστιανική εκκλησία, αφιερωμένη σύμφωνα με επιγραφή στον άγιο Ανδρέα και η στοά όπου γινόταν η incubatio, η ιερή πηγή και το καταγώγειον διατηρήθηκαν. Ο Γρηγόριος επίσκοπος της Τουρ (538-594) αναφέρει επίσης ότι από τον τάφο του Αποστόλου Ανδρέα έβγαινε «μάννα», με τη μορφή αλεύρου, και λάδι με ευχάριστο άρωμα. Η ποσότητά τους αποκάλυπτε στους κατοίκους αν η συγκομιδή της χρονιάς θα ήταν καλή. Επισημαίνει μάλιστα ότι το λάδι έτρεχε μέχρι το μέσον της εκκλησίας, μια πρώιμη αναφορά στο μύρο. H σύνδεση της λατρείας του Ανδρέα με την θαυματουργή εμφάνιση αλεύρου φαίνεται ότι συνδυάζει δύο παραδόσεις: α) του ρόλου του Ανδρέα στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων, όπως περιγράφεται στο Κατά Ιωάννην 6.7-8 και β) των λατρευτικών παραδόσεων της θεάς Δήμητρας, θεάς της γεωργίας, την λατρεία της οποίας διαδέχθηκε στη θέση του ιερού της η λατρεία του Ανδρέα. Είναι γνωστό ότι η Δήμητρα ήταν θεά του σίτου και της γεωργίας, ως θεά Εύνοστος λατρευόταν ως προστάτης των μύλων. Συνεπώς, στα τέλη του 6ου αιώνα η λατρεία του αγίου Ανδρέα στην Πάτρα είχε αφομοιώσει στοιχεία παλαιότερης λατρείας της θεάς Δήμητρας και η φήμη του ως θεραπευτή αγίου είχε πλατειά διάδοση. Η μαρτυρία του Γρηγορίου της Τουρ είναι σημαντική, διότι επιβεβαιώνει έμμεσα την παράδοση ότι ο παραθαλάσσιος βυζαντινός ναός του Αγίου Ανδρέα ήταν κτισμένος στη θέση του ναού της θεάς Δήμητρας με την μαντική πηγή.

Η παράδοση για χρήση χιαστού σταυρού κατά την θανάτωση του απόστολου Ανδρέα προέρχεται από τη Δύση και ανάγεται στο 10 με 12ο αιώνα. Η παράδοση που αναφέρει ότι σταυρώθηκε στην Πάτρα θεωρείται από ορισμένους Δυτικούς «μεταγενέστερη και αναξιόπιστη» ενώ από τους ίδιους κύκλους πιστεύεται ότι η παράδοση που θεωρεί ότι απόστολος Ανδρέας θεμελίωσε την εκκλησία του Βυζαντίου αποτελεί μεταγενέστερη επινόηση.

Η σκωτική παράδοση θεωρεί τον Ανδρέα προστάτη άγιό της από το 750 και θέλει το λείψανό του να μετακομίστηκε στη Σκωτία. Η σημαία των Πικτών και Σκώτων έφερε τον χιαστό Σταυρό, σύμβολο του μαρτυρίου του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος μετά την ένωση της Σκωτίας με την Αγγλία συμπεριελήφθη στην Αγγλική (Βρετανική) σημαία. Υπάρχει επίσης αρχαία ρωσική παράδοση για την εισαγωγή του χριστιανισμού στην Ρωσία από τον Απόστολο Ανδρέα, καθώς θρυλείται ότι έφτασε κηρύττοντας μέχρι το Κίεβο.

Ο Απόστολος Ανδρέας είναι πολιούχος της Πάτρας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον τιμά ως ιδρυτή του και πρώτο επίσκοπο Βυζαντίου και στις 30 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης του, τελεί τη θρονική του εορτή. Είναι επίσης προστάτης διαφόρων χωρών – τόπων, όπως: Ρωσίας, Ελλάδας, Ουκρανίας, Σικελίας, Αγίου Ανδρέα (Τενερίφης, Ισπανίας), Αμάλφι (Ιταλίας), Κύπρου κ.ά..

Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς. Ποια η ιστορία της; Απολυτίκιο της Αγίας

medlabnews.gr

Η Αγία Αικατερίνη, τη μνήμη της οποίας τιμά στις 25 Νοεμβρίου η Εκκλησία, καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. 

 Η Αγία Αικατερίνη φέρεται στις αγιογραφίες συνήθως εστεμμένη, καθιστή, κρατώντας στο δεξί χέρι κάλαμον ή ιερό κλάδο φοίνικα, ενώ στο αριστερό σταυρό που ακουμπά σε ακιδοφόρο τροχό, έχοντας στο βάθος (φόντο) το όρος Σινά. Πολλοί καλλιτέχνες ζωγράφοι έχουν αποδώσει έργα από το βίο της Αγίας Αικατερίνης μεταξύ των οποίων ο Κορέγιος, ο Βερονέζε, ο Ραφαήλ κ.λπ. Σύμβολά της στην αγιογραφία είναι ο ακιδοφόρος τροχός, η αιμοσταγής μάχαιρα, κλάδος φοίνικα, ιερός κάλαμος, βιβλία και το όρος Σινά.

Ιστορία της Αγίας Αικατερίνης:

Έζησε επί εποχής Μαξιμίνου που τότε βασίλευε στην Αίγυπτο σαν απόλυτος άρχοντας, γνωστός για τους διωγμούς του κατά των Χριστιανών. Η Άγια Αικατερίνη δεν υπέκυψε στους βασανισμούς της για την αλλαγή της πίστης της και αποκεφαλίστηκε.

Ο τροχός με τα μαχαίρια ήταν ένα από τα μαρτύρια της για αυτό η τέχνη της αγιογραφίας την απεικονίζει διπλα σε έναν από αυτούς κρατώντας ένα ξύλινο σταυρό στο άλλο της χέρι.

Η Αγία Αικατερίνη ήταν κόρη του βασιλίσκου Κώνστα και έζησε τον 4ον μ.χ αιώνα. Έλαβε μεγάλη μόρφωση και για την ελληνική φιλοσοφία. Μιλούσε πολλές γλώσσες, της εποχής και τα λατινικά όπως ήταν γνώστης και για την ρωμαική φιλολογία. Η εξυπνάδα της και η λεκτική της εφράδεια κατεπλήξαν, αλλά και η ομορφιά της τις συναγωνιζόταν.

Σε ηλικία των 18 ετών επισκέφτηκε τον Ρωμαίο αυτοκράτορα, το Μαξιμίνος Β ή το Μαξέντιος, και προσπάθησε να τον πείσει για το εσφαλλμένο των διωγμοί που έκανε κατά των Χριστιανών.

Πέτυχε όμως να μεταστρέψει σε Χριστιανή την γυναίκα του αυτοκράτορα.

Δεν υπάρχουν για την δράση και την ζωή της Αγίας καθόλου ιστορικές πληροφορίες, κανένας ιστορικός δεν έγραψε και ούτε ένας μάρτυρος δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη της.Έτσι μέχρι του τέλους του 9ου αιώνα και αφού η εποχή του “μαρτυρικού της θανάτου” είναι περί το 307 υπάρχει σιωπή πέντε αιώνων.

Αυτό προσέδωσε κάποιες αοριστίες χωρίς αυτές όμως να σημαίνει πως η σχετική παράδοση περί της Αγίας Αικατερίνης δεν έχει ιστορικής βάσης, και αυτός είναι ο λόγος της αναγκαίας καταγραφής τους.

Ο θρύλος λέει ότι ο αυτοκράτορας κάλεσε την Αγία να αντιμετωπίσει πενήντα ρήτορες για να αναιρέσει την χριστιανική πίστη της αλλά παρ’όλα αυτά η Αικατερίνη με τον κομψό της λόγο τους αποστόμωσε. Αυτό έκανε έξαλλο τον Μαξιμίνο, που διέταξε τον βασανισμό της. Στη φυλακή η Αγία Αικατερίνη υπέμενε τις κακουχίες και αυτό τράβηξε την προσοχή της γυναίκας του αυτοκράτορα, Φαυστίνας, που την επισκέπτηκε στο κελί της.

Η σύζυγος του αυτοκράτορα αποκεφαλίστηκε για αυτό και μετά ήρθε η σειρά της Αγίας να βασανιστεί με τον τροχό με τα μαχαίρια. Τα μαχαίρια όμως, λένε, έσπαγαν και τελικά αποκεφαλίστηκε. Η παράδοση λέει ότι από τον αποκεφαλισμό έρεε γάλα και όχι αίμα.

Η παράδοση αναφέρει ότι οι άγγελοι μετέφεραν το σώμα της στο Σινά όπου έμεινε άταφο για έξι αιώνες. Στην συνέχεια ο Ιουστινιανός έκτισε ναό, τη γνωστή ιερή Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά. Εκεί τοποθετήθηκε η μαρμάρινη θήκη από το οποίο πήρε το όνομα της εκκλησίας Αγία Αικατερίνη. Στη Μονή σώζεται ένα σημαντικό θησαυροφυλάκιο της πρώιμης Χριστιανικής τέχνης, αρχιτεκτονικής και εικονογραφημένων χειρογράφων, οι δε μοναχοί είναι Έλληνες.

Στην Ελλάδα παλαιότερα η Αγία Αικατερίνη ήταν προστάτης της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής. Η Αγία Αικατερίνη είναι πολιούχος αγία της πόλης της Κατερίνης. Η πρωτεύουσα της Πιερίας ονομάστηκε αρχικά Αικατερίνη από το όνομα της αγίας

Η ημέρα του μαρτυρίου της Αγίας Αικατερίνης θεωρείται η 24 Νοεμβρίου, της δε εύρεσης των λειψάνων της η 25 Νοεμβρίου εκτός όμως όλων των Σλάβων που τιμούν ιδιαίτερα μέχρι σήμερα την ημέρα του μαρτυρικού θανάτου της Αγίας, όλοι οι λοιποί χριστιανοί κατά σύσταση των μοναχών του Σινά συνέπτυξαν σε μία και τις δύο εορτές και όρισαν την 25 Νοεμβρίου ημέρα τιμώμενη της ιερής μνήμης της.

Προστάτιδα αγία

Η Αγία Αικατερίνη θεωρείται προστάτης των Μηχανικών καθώς αποτελούσε για την εποχή της πρότυπο σοφίας και μόρφωσης αλλά και διότι μαρτύρησε σε τροχό.

Στη Γαλλία, η φιλοσοφική σχολή του Παρισιού από θαυμασμό προς την Αγία την είχε ανακήρυξε προστάτιδα της φιλοσοφίας. Την ιδιότητα αυτή της Αγίας που διαδόθηκε ταχύτατα αποδέχθηκαν πλείστες χώρες της Δύσης. Σημαντικότερες εορτές προς τιμή της Αγίας ήταν εκείνες οι εύθυμες που συνέβαιναν στο Παρίσι όπου νεανίδες ηλικίας 25 ετών ανύπανδρες, ανήμερα της εορτής της Αγίας, περιφέρονταν εν ευθυμία στη πόλη φέροντας ή σκεπάζοντας τα μαλλιά τους με λευκό δαντελλωτό "κεκρύφαλο" (σκούφο) εκ του οποίου και προήλθε η γαλλική έκφραση "elle a la coiffure de Sainte Catherine", (= έχει την κτενισιά της Αγίας Αικατερίνης) που αποτελεί ιδιωματισμό και λέγεται για γεροντοκόρες, αντίστοιχο με το ελληνικό "μπήκε στο ράφι".

Εθεωρείτο η αγία-προστάτις της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας (Padova).

Η Αγία Αικατερίνη είναι πολιούχος αγία της πόλης της Κατερίνης. Η πρωτεύουσα της Πιερίας ονομάστηκε αρχικά Αικατερίνη από το όνομα της αγίας.

Υμνολογία

Απολυτίκιο της Αγίας Αικατερίνης

Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν,

Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά,

την βοήθειαν ημών και αντίληψιν ότι

εφήμωσε λαμπρώς τους κομψούς

των ασεβών του Πνεύματος τη μαχαίρα,

και νυν ως μάρτυς στεφθείσα,

αιτείται πάσι το μέγα έλεος.

Κοντάκιο της Αγίας Ακατερίνης

Χορείαν σεπτήν ενθέως, φιλομάρτυρες, εγείρατε νυν

γεραίροντες την πάνσοφον Αικατερίναν, Αύτη γαρ

εν σταδίω τον Χριστόν εκήρυξε και τον όφιν επάτησε

ρητόρων την γνώσιν καταπτύσασα.

Μεγαλυνάριο της Αγίας Αικατερίνης

Έχει το σον πνεύμα ο ουρανός,

σώμα δε θείον τεθησαύρισται εν Σινά,

αίμα μαρτυρίου εν Αλεξανδρουπόλει,

σοφή Αικατερίνα σκέπε τους δούλους σου.

Εισόδια της Θεοτόκου. Μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας σήμερα 21 Νοεμβρίου

medlabnews.gr

Η Άννα, η μητέρα της Θεοτόκου, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της στείρα, χωρίς να γεννήσει παιδί, παρακαλούσε προσευχόμενη στο Θεό, μαζί με τον άνδρα της Ιωακείμ, να τους χαρίσει ένα παιδί.

Και αν γινόταν αυτό, αμέσως θα το αφιέρωναν στο Θεό. Και πράγματι, ο Θεός ευδόκησε και εισάκουσε τις προσευχές τους, και η Αννα γέννησε την Υπεραγία Θεοτόκο. Όταν Αυτή έγινε τριών χρονών, Την πήραν οι γονείς Της και αφιέρωσαν τη Θυγατέρα τους στο Θεό, αφού Την πήγαν στο Ναό.

Την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος αφού Την παρέλαβε, Την εισήγαγε στα Άγια των Αγίων, όπου εκεί μόνο ο αρχιερέας έμπαινε μια φορά το χρόνο.

Αλλά ο Ζαχαρίας γνώριζε δι’αποκαλύψεως τι έμελλε να συμβεί δια της Κόρης Αυτής. Εκεί η Παρθένος έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ καθημερινά προμήθευε την Παναγία με ουράνια τροφή.

Βγήκε τότε, όταν ήλθε η ώρα του Θείου Ευαγγελισμού για να συμβάλει στη σάρκωση του Σωτήρα Χριστού, που είναι «ο αγαπήσας ημάς και δους παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι» (Β’ Θες. 2:16). Ο Οποίος, δηλαδή, μας αγάπησε και μας έδωσε παρηγοριά που δε θα έχει τέλος, αλλά θα είναι αιώνια, και μας χάρισε ελπίδα αγαθών ουρανίων.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου εορτάζονται στις 21 Νοεμβρίου

ekklisiaonline.gr

Διαβάστε επίσης

Παναγία: η προσευχή, η Ιατρική, η προσδοκία για το θαύμα και την θεραπεία

Και άλλος που κατηγόρησε τον π. Αντώνιο της Κιβωτού τα παίρνει πίσω. Δείτε τι γράφει

 medlabnews.gr

Σύμφωνα με όσα φέρνει στο φως της δημοσιότητας αποκλειστικά το TheNewspaper.gr, στο συμπληρωματικό απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε στην ανακρίτρια ο π. Αντώνιος συμπεριλαμβάνεται ένα σημείωμα από έναν 16χρονο, το οποίο έχει συνταχθεί στις 8 Σεπτεμβρίου 2023. Πρόκειται για νεαρό που αναιρεί την εις βάρος του ιερέα καταγγελία για όσα συνέβησαν στη δομή του Βόλου.

Άλλος ένας εκ των πρωταγωνιστών του σκανδάλου της «Κιβωτού του κόσμου», ο οποίος με την κατάθεση του κατηγόρησε τον π. Αντώνιο για περιστατικά βίας και κακοποίησης φέρεται να παίρνει πίσω τις καταγγελίες και να ανασκευάζει υπέρ του ιερέα.

Σύμφωνα με όσα φέρνει στο φως της δημοσιότητας αποκλειστικά το TheNewspaper.gr, στο συμπληρωματικό απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε στην ανακρίτρια ο π. Αντώνιος συμπεριλαμβάνεται ένα σημείωμα από έναν 16χρονο, το οποίο έχει συνταχθεί στις 8 Σεπτεμβρίου 2023. Πρόκειται για νεαρό που αναιρεί την εις βάρος του ιερέα καταγγελία για όσα συνέβησαν στη δομή του Βόλου.

Το TheNewspaper.gr αποκαλύπτει σήμερα το περιεχόμενο αυτής της επιστολής:

«Στην Κιβωτό του κόσμου έχω μπει από το 2013 και θέλω να πω ότι, μέχρι το 2022, η ζωή μου μέσα στην ΚΙΒΩΤΟ ήτανε τέλεια! Παρ’ όλα αυτά, εγώ, σαν ανώριμος, με τα άλλα παιδιά μαζευτήκαμε και είπαμε να πούμε ψέματα και εμείς οι μικρότεροι να συμφωνήσουμε με ό,τι μας πει ο βασικός καταγγέλων (αναφέρει το όνομα του), γιατί συγκεκριμένα αυτός (αναφέρει το όνομα του); Γιατί ήταν δικιά του η ιδέα. Και συγκεκριμένα, μέχρι το 2022, η ζωή μου ήταν τέλεια, γιατί από το 2022 έφυγε ο Πάτερ Αντώνιος, που ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ, ΜΙΣΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ και όσοι ήταν μέσα στην Κιβωτό και έξω, γιατί βοηθούσε και οικογένειες που δεν είχαν στέγη και τροφή, ο Πάτερ Αντώνιος τους τα εξασφάλιζε τα πάντα. Τώρα θα σας πω όλη την αλήθεια, όπως την βίωσα εγώ. Το Νοέμβριο του 2022, είχα έρθει επίσκεψη στον θείο μου στην Αθήνα. Από τη χαρά του ο βασικός καταγγέλλων (αναφέρει το όνομα του) που είχα έρθει στην Αθήνα, μου έστειλε μήνυμα που μένω. Του είπα τη διεύθυνσή μου και μου ανακοινώνει ότι έρχεται σπίτι μου μαζί με τον Α.. Αφότου ήρθαν στο σπίτι και οι δύο αρχίζαμε και λέγαμε τα πράγματα για την Κιβωτό.

Μιλάγαμε και γελάγαμε για το βίντεο που είχε βγάλει ο Γ**** στην Χίο, στο σπίτι του Τ*****. Μας έλεγε πως τον σούρωσε και τον επηρέασε να πει ψέματα για τον Πάτερ και όταν τον ρώτησα πως τα κατάφερε, μου είπε ότι ο Πάτερ έλεγε για τον Τ***** ότι ήταν ΑΜΕΑ ΚΑΙ ΓΥΦΤΟΣ. Εννοείται ότι όλα αυτά είναι ψέματα! Και το ήξερε ο Γ****. Μετά πήγε η συζήτηση στην ιστορία που φτιάξαμε για τους ξυλοδαρμούς στο Βόλο. Μετά, χαιρότανε ο Α. πως την έστησε στον Πασχάλη και τον Αναστάση και πως τον βοήθησε στα ψέματα ο Μ. Π. Τώρα θα σας πω όλη την αλήθεια για την κλοπή στο Βόλο. Υπήρχε επικοινωνία με βιντεοκλήση Γ**** από την Καλαμάτα) με τον Α. που ήταν στο Βόλο. Εγώ άκουσα τον Α. να λέει στο Γ***** ότι πρέπει να κάνει κάτι για να απελευθερώσει τον πατέρα του από τη φυλακή. Τότε, ο Γ**** του έβαλε την ιδέα να σχεδιάσουν κλοπή στο γραφείο της ΚΙΒΩΤΟΥ στο Βόλο. Το σχεδίαζαν μέρες, το είπαν και στο Ν******* και πως εκείνος συμφώνησε. Αυτά τα άκουσα από όταν το έλεγε ο Α. στον Γ**** όταν μίλαγαν στο τηλέφωνο. Μου υποσχέθηκαν να μου δώσουν λεφτά για να μη μιλήσω, εγώ δέχτηκα και είπα ό,τι θέλετε είμαι δίπλα σας.

Τώρα θα σας πω για το δήθεν ξυλοδαρμό στο Βόλο τον Αύγουστο του 2022. Τότε είχε φύγει ο Α. από το Βόλο και εγώ, ο Κ.Μ, ο Θ. Μ. και ο Α. Δ., είχαμε κρυφή επικοινωνία μαζί του. Εκείνος ήθελε να μάθει από εμάς πληροφορίες για το σπίτι, π.χ αν έχουν έρθει δωρεές, αν ρωτάνε για εκείνον μας έλεγε να παρακολουθούμε το γραφείο και που τα βάζουν τα λεφτά τώρα πια. Για να μας πείσει να του δώσουμε πληροφορίες μας έλεγε πως ό,τι υπάρχει στην ΚΙΒΩΤΟ ανήκει σε εμάς και θα το πάρουμε με τον δικό μας τρόπο. Την κρυφή αυτή συζήτηση την ανακάλυψε ο κ. Ν. με τον κ. Πασχάλη και με το δίκιο τους, ανησύχησαν για εμάς και άρχισαν να μας ρωτάνε τι σχέση έχουμε εμείς με αυτόν! Η συζήτηση αυτή κράτησε αρκετή ώρα γιατί μας ρώταγαν και τους 5. Όταν τελείωσε αυτή η συζήτηση, εγώ δίψαγα και πήγα στην κουζίνα να πιώ νερό. Τότε κάθισα στην τραπεζαρία και είχα τρέμουλο και πονοκέφαλο. Βάζοντας θερμόμετρο, είχα πυρετό και μετά έκανα τεστ covid και ήμουν θετικός. Τότε με βάλαν στο δωμάτιο του covid. Μετά από 2 μέρες έρχεται ο κ. Μ.*. Παρ’ όλο που είχα covid με έβαλε μαζί με τα παιδιά εκεί μας ρώταγε επίμονα τι έγινε στη συνάντηση. Τότε εμείς τους είπαμε όλη την αλήθεια που έχω πει παραπάνω. Εκείνος τότε πήγε για νερό και εγώ πήρα την πρωτοβουλία για να τελειώνουμε με όλο αυτό να πούμε ψέματα πως φάγαμε ξύλο. Όταν ξανά ήρθε ο Π. του είπαμε αυτό. Τότε πήρε τον Χ.Χ. και του τα είπε. Όταν μιλούσαν στο τηλέφωνο εγώ ήμουν δίπλα και τους άκουγα και όταν τελείωσαν πιάνω τον κύριο Π. και του λέω πως σας είπαμε ψέματα για να τελειώσουμε με όλο αυτό το θέμα και εκείνος με πιάνει και μου λέει ότι είναι ευκαιρία να φύγουν κάποιοι υπάλληλοι από την ΚΙΒΩΤΟ και συγκεκριμένα μου είπε για τον Κύριο *. και την Κυρία *. που ήταν υπεύθυνη των σπιτιών. Ξέροντας την αντιπάθειά του προς αυτά τα πρόσωπα αφού μου το είχε πει πολλές φορές. Αυτό το έκανε γιατί με εμπιστευόταν και ήξερε ότι θα τα πω στο νονό μου. Ο Π. ήθελε (να) γίνει υπεύθυνος στο Βόλο. Όταν τελείωσα την καραντίνα, με έπιασε ο Χ. Χ. και μου είπε πως το έχει ανεβάσει στο facebook, εγώ τότε νευρίασα μαζί του. Εκείνος, μας είχε βγάλει βίντεο και έτσι φοβήθηκα να πω την αλήθεια ξανά. Τώρα θα σας πω πως με πλησίασε ο βασικός καταγγέλων (αναφέρει το όνομα του) για να φτιάξουμε δική μας ιστορία. Με πιάνει ο Π. και μου λέει ότι κάποιος θέλει να μου μιλήσει και μου δίνει το κινητό του να μιλήσω με το Γ****. Εκείνος μου είπε ότι έχει έρθει στο Βόλο και να κατέβουμε βόλτα να τον δούμε και ότι ο Π. θα βοηθήσει να τους πείσει να κατέβουμε βόλτα. Και επίσης μου είπε ο Γ***** ότι θέλει εμένα πιο πολύ να μου πει. Εγώ αφού τελείωσε το τηλεφώνημα ρωτάω τον κ. Μ. Π. γιατί να μιλήσω με το Γ****, τι σχέση έχω μαζί του, να το πούμε στην κ. Ε.; Εκείνος μου είπε λέξη προς λέξη: «Αν θες την ελευθερία σου θα πρέπει να φύγει από εδώ ο Ν. και η Ε. και να μην μας ζαλίζει ο Π.». Εμείς, την επόμενη μέρα, κατεβήκαμε στο Βόλο και συναντήσαμε τον Μ. και τον Γ*****, μας είπε ότι είχε φύγει από την Κιβωτό. Τον έδιωξαν, γι’ αυτό θέλει να πάρει εκδίκηση. Μετά με πιάνει εμένα προσωπικά έτσι όπως μου είχε πει από το τηλέφωνο και μου λέει ότι εγώ θα κάνω σοβαρή καταγγελία για να πάρω αποζημίωση και με αυτόν τον τρόπο τους διώχνουμε και προλαβαίνουμε μην κινηθούν αυτοί νομικά εναντίον μας για την κλοπή και εγώ φοβήθηκα γιατί ήξερα για την κλοπή και είπα πες μου τι θες να κάνω. Εκείνος μου είπε ότι θα είμαστε σε επικοινωνία και ό,τι θέλω εκεί μέσα, στον κ. Π. να μιλήσω.

Αρχές Δεκεμβρίου επικοινώνησα με τον Γ***** ξανά και ήθελε τη βοήθειά μου για να μιλήσει με το Β. Τότε, εγώ έδωσα το κινητό μου για να μιλήσουν, εγώ το είχα βάλει ανοιχτή ακρόαση και άκουγα τι έλεγαν. Ο Γ**** προσπαθούσε να τον πείσει να πει ψέματα για τον Πάτερ, πως δήθεν τον πείραξε.

Ο Β. (που πήρε πίσω τις καταγγελίες με βίντεο που αποκάλυψε το TheNewspaper.gr) τα αρνιόταν όλα και έλεγε πως δεν μπορώ να πω ψέματα. Μετά, λέει ο Γ****, δώσε μου τον Π. και μου λέει ο Π**** κάνε τα πάντα για να τον πείσεις να πει αυτά που θέλουμε και εγώ του είπα άστο πάνω μου, αυτό το έκανα επειδή φοβόμουν τον Γ****, μην πει ότι ξέρω για την κλοπή. Ξέχασα να σας πω πως ο Γ**** του είπε ότι για να πάει στη μητέρα του μόνιμα θα ‘πρεπε να πει ό,τι είπε ο Π. για τον Πάτερ. Εγώ επειδή είδα ότι αυτό είναι πολύ σοβαρό και έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ τα όρια, κράτησα μία απόσταση από όλο αυτό το θέμα για κάποιες εβδομάδες. Μετά, ο Γ**** έβαλε τον κο Μ. να πιάσει κάποιον παιδαγωγό που ήταν κοντά στον Β. και να τον ρωτήσει αν τον έχει πειράξει ο Πάτερ. Αυτός έπιασε τον κ. Β***** που ήταν ο παιδαγωγός (που) ήταν κοντά στον Β.. Ο Β***** τον ρώταγε αν είχε γίνει κάτι και αυτός τα αρνιόταν όλα. Σε όλα αυτά ήμουν μπροστά. Μετά από όλες αυτές τις προσπάθειες, ο Γ****** ξαναμίλησε μαζί μου και με απείλησε ότι θα μου κάνει κακό σε εμένα, γιατί ξέρει πολλά. Και τότε εγώ αναγκάστηκα να μπω σε αυτό το τριπάκι, να μιλήσω με το Β. και να τον πείσω να πει ψέματα όπως και έγινε!

Ο νονός μου, ο Π.M. που πάντα από την πρώτη στιγμή που πάτησα στην ΚΙΒΩΤΟ ήταν δίπλα μου και του είχα εμπιστοσύνη και νοιαζόταν για μένα πάντα, είδε από τα social media μου πως είχα ανεβάσει φωτογραφίες με τον Α. (και) με μάλωνε και με συμβούλευε να είμαι μακριά του, γιατί δεν είναι καθόλου καλό παράδειγμα για εμένα. Στις 30.05.2022, κατέβηκα με ΚΤΕΛ με την κυρία Ε., η οποία είχε κάποιες δουλειές στα γραφεία. Τότε ο νονός μου τις είχε πει να φέρει και εμένα, να μου πει τις συμβουλές από κοντά, αυτό ακριβώς τίποτα παραπάνω!

ΟΥΤΕ ΞΥΛΟ ΕΦΑΓΑ! Οι συνέπειες που υπήρχαν παντού ήταν απλές συνέπειες, π.χ να μην δούμε μια ταινία, να μην παίξουμε ένα παιχνίδι και όταν λέγαμε απομόνωση, εννοούμε εμείς να είμαστε μακριά από την ομάδα για κάποια λεπτά, μέχρι εκεί! Εργασίες ήταν απλές για τον προσωπικό μας χώρο. Για τις εξωτερικές εργασίες ήταν στο πρόγραμμα εκμάθησης στην σχολή γεωπονίας, το οποίο πρόγραμμα είχε και θεωρία και πρακτική στο κτήμα (σπίτι) μας, πάντα με την επίβλεψη γεωπόνου και παιδαγωγών. Δεν ήταν καθόλου βαριές δουλειές και πάντα με ασφάλεια!!! Η υπεύθυνη του Βόλου, νοιαζόταν για όλα τα παιδιά επειδή, όπως σας είχα πει και πριν, ο Π. την μισούσε και πάντα της δημιουργούσε πρόβλημα. Ο Π. με πίεσε να πω ψέματα για εκείνη. ΠΟΤΕ δεν με έβαλε να πιω νερό από τη λεκάνη της τουαλέτας. Και πώς να γίνει αυτό! Εμείς μένουμε, ειδικά στο Βόλο σε ένα ΠΑΛΑΤΙ!!! Που δεν μας έλειπε ποτέ τίποτα. Είχαμε τα πιο ακριβά ρούχα, παπούτσια, βόλτες, εκδρομές σε νησιά και ωραιότατες κρουαζιέρες και στο σχολείο όλοι μας ζήλευαν.

Όταν ήρθα το Νοέμβριο στο θείο μου τον Γ.Κ. και είχε γίνει η συζήτηση με τα παιδιά, τον Γ**** και τον Κ. που σας είχα πει στην αρχή, ο θείος μου μας άκουγε σε όλη τη συζήτηση. Όταν έφυγαν τα παιδιά εκείνος με έπιασε και μου μίλησε με ρώταγε αν ήταν αλήθεια ή όχι και να του έχω εμπιστοσύνη. Εγώ σκέφτηκα να του πω όλη την αλήθεια, αλλά και ότι φοβόμουν τους άλλους δύο. Ο θείος μου μου είπε να μη φοβάμαι κανέναν και πρέπει να πω όλη την αλήθεια, διότι είναι κρίμα να την πληρώσει ο Πάτερ άδικα και οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μας πραγματικά.

Τον ευχαριστώ τον θείο μου που με έκανε να καταλάβω το λάθος μου και να πάρω τον σωστό δρόμο. Θέλω να μείνω μαζί του, γιατί στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου ήταν δίπλα μου και με στήριξε!

Επίσης, θέλω να σας πω πως ο Πάτερ Αντώνιος αγαπά τα παιδιά και ποτέ δεν θα έκανε κακό σε ΚΑΝΕΝΑΝ! ΠΑΝΤΑ μας συμβούλευε και ήθελε όλο να μαθαίνει ότι προοδεύουμε! ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΠΙΣΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΕΜΑΣ!

[…]

Τέλος, ζητώ ένα τεράστιο συγγνώμη στον Πατέρα που με έχει μεγαλώσει εμένα και τον μικρό μου αδερφό. Επίσης, σε όσους έχω μπλέξει με τα ψέματά μου και στα παιδιά που είναι στην ΚΙΒΩΤΟ και τους λείπει ο Πάτερ! ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΟΛΑ! ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Π.*.

Ξέχασα να σας πω, πως όταν ήρθα στην Αθήνα, 30/05/2022, συνάντησα και τον κ. Αναστάση που ήταν στο γραφείο με το νονό μου και εκείνος άκουγε τι έλεγα με το νονό μου και μου έλεγε και εκείνος συμβουλές στον όροφο υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι στα γραφεία. Κάποιοι μπαίναν στο γραφείο που ήμασταν εμείς και συζήταγαν κάποιες δουλειές με τον κ. Αναστάση.

Ο νονός μου είχε σπάσει το χέρι του και δεν μπορούσε να με χτυπήσει έτσι κι αλλιώς».

Το κείμενο φέρεται να συντάχθηκε και να υπογράφηκε από τον 16χρονο στις 8 Σεπτεμβρίου και έχει περιεχόμενο που εκτείνεται σε 10 σελίδες, ενώ υπάρχουν και δύο μάρτυρες που συνυπογράφουν.

Να σημειωθεί ότι στο συγκεκριμένο συμπληρωματικό υπόμνημα, όπως αποκάλυψε το TheNewspaper.gr συμπειρλαμβάνεται και ένα βίντεο με άλλον 16χρονο που παίρνει πίσω όσα κατήγγειλε για σεξουαλική παρενόχληση από τον ιερέα. Περιέχεται παράλληλα και γράμμα από τη μητέρα του που αναιρεί τις κατηγορίες, όπως όμως αποδείχθηκε είναι πλαστό.