MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Σπουδαίοι Έλληνες

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σπουδαίοι Έλληνες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σπουδαίοι Έλληνες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Οι εργαζόμενοι της BMS συνάντησαν την Χριστίνα Φλαμπούρη, την ορειβάτισσα - κατακτήτρια των 7 υψηλότερων βουνοκορφών του κόσμου

Οι εργαζόμενοι της BMS συνάντησαν την Χριστίνα Φλαμπούρη, την ορειβάτισσα - κατακτήτρια των 7 υψηλότερων βουνοκορφών του κόσμου

medlabnews.gr iatrikanea

Η Bristol Myers Squibb Ελλάδας, τίμησε τις γυναίκες σε εσωτερική εταιρική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Bristol Network of Women για την Ελλάδα (B-NOW), σε συνεργασία με το Τμήμα Εταιρικών Υποθέσεων της BMS Ελλάδας, στο πλαίσιο ευρύτερων δράσεων για την ενθάρρυνση της κουλτούρας ισότιμης ενσωμάτωσης των γυναικών στο εργασιακό περιβάλλον και στην κοινωνία. Τη Δευτέρα 11 Μαρτίου, οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι της BMS είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μία ιστορία αποφασιστικότητας, μία εμψυχωτική ομιλία για τη δύναμη της υπέρβασης των στερεοτύπων από τη Χριστίνα Φλαμπούρη, την πρώτη Ελληνίδα γυναίκα ορειβάτισσα, η οποία κατέκτησε την κορυφή του Έβερεστ αλλά και τις υπόλοιπες έξι υψηλότερες βουνοκορφές του κόσμου, στο πλαίσιο του παγκόσμιου «7 Summits» project. Ένα επίτευγμα το οποίο έχουν καταφέρει περίπου 400 άνθρωποι στον κόσμο, εκ των οποίων 71 γυναίκες.

Η Χριστίνα Φλαμπούρη, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μοιράστηκε το βίωμά της με την ομάδα της BMS και αναφερόμενη στις εμπειρίες της τόνισε τη σημασία της χάραξης στόχων, της υπέρβασης εαυτού και την αντιμετώπιση των προκλήσεων με θάρρος, σημειώνοντας: «Μέσα από το ταξίδι μου συνειδητοποίησα πόσο ζωογόνο είναι να προσπαθούμε, χωρίς αναστολές, να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας, ακόμα κι αν φαντάζουν απλησίαστα. Είναι εξίσου σημαντικό στη διαδρομή μας να αναζητούμε συνοδοιπόρους εμπιστοσύνης και να εξελισσόμαστε μέσα από τη συνεργασία. Η επιμονή, η πίστη, η αγάπη και η σκληρή δουλειά μάς φέρνουν πιο κοντά στους στόχους και στα όνειρά μας». Η κα Φλαμπούρη στο πλαίσιο της ισότητας των δύο φύλων ενθάρρυνε την ομάδα της BMS να επιβραβεύει ο ένας τον άλλον, και σημείωσε προς τις γυναίκες της BMS: «Κάθε βήμα σας αποκαλύπτει τη δύναμη και την ανθεκτικότητα που κρύβεται μέσα σας. Τολμήστε, αναθεωρήστε τη ‘ζώνη ασφάλειας και άνεσης’, ανακαλύψτε όλες τις πτυχές του εαυτού σας και με αυτοπεποίθηση κατακτήστε τα ‘ύψη’ που επιθυμείτε».

Σοφοκλής Χάνος, Communications & Patient Advocacy Manager, BMS Ελλάδας, Φωτεινή Χρίστη, Events & Meetings Senior Specialist, BMS Ελλάδας, Ζέφη Βλαχοπιώτη, Διευθύντρια Market Access, BMS Ελλάδας, Χριστίνα Φλαμπούρη, Ελισάβετ Προδρόμου, Γενική Διευθύντρια, BMS Ελλάδας

Η Ελισάβετ Προδρόμου, γενική διευθύντρια της Bristol Myers Squibb Ελλάδας, ευχαρίστησε την κα Φλαμπούρη για το παράδειγμα ζωής που μοιράστηκε, υπογραμμίζοντας ότι «ο ορειβατικός στίβος της Χριστίνας αποτελεί έμπνευση και για τον επαγγελματικό στίβο. Το ελεύθερο πνεύμα και η αποφασιστικότητά της αποδεικνύουν το απεριόριστο δυναμικό που διαθέτουν οι γυναίκες». Η κα Προδρόμου αναφερόμενη στις πρωτοβουλίες της BMS Ελλάδας για την ενδυνάμωση των γυναικών και για τη δημιουργία μίας κουλτούρας έμπρακτου σεβασμού και ισότητας πρόσθεσε ότι: «Κάθε ημέρα τιμούμε τις γυναίκες, τις δυνατότητες, τα επιτεύγματά τους. Επαναβεβαιώνουμε, με κάθε αφορμή, τη δέσμευσή μας να ενδυναμώνουμε τις γυναίκες να πιστεύουν στον εαυτό τους και να διεκδικούν τις επαγγελματικές και προσωπικές επιλογές τους. Η ιστορία της Χριστίνας μας γεμίζει με δύναμη για να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε ώστε μία ημέρα να μη χρειάζεται να προσδιορίζουμε το φύλο ως μέσο επιτυχίας ή ανέλιξης στο εργασιακό περιβάλλον».

Τονίζοντας τη διαχρονική συνεισφορά της Bristol Myers Squibb στην προώθηση αξιών, όπως η συμπερίληψη, η ισότητα, η αλληλεγγύη, η Ζέφη Βλαχοπιώτη, Executive sponsor B-NOW Greek chapter και διευθύντρια  Market Access της BMS Ελλάδας, σημείωσε ότι: «Στη BMS αναλαμβάνουμε συνειδητά και με μεθοδικότητα, ποικίλες πρωτοβουλίες που προωθούν και αγκαλιάζουν την ενδυνάμωση των γυναικών. Η θέληση της Χριστίνας είναι παράδειγμα προς μίμηση και αποτελεί πρότυπο αποφασιστικότητας, τόλμης και αφοσίωσης αποδεικνύοντας ότι κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, μπορεί να υπερβεί οποιαδήποτε πρόκληση αρκεί να το βάλει στόχο να μην φοβηθεί να προσπαθήσει».

Μετά το τέλος της εκδήλωσης, η πρέσβειρα του B-NOW για την Ελλάδα και συντονίστρια της εκδήλωσης, Φωτεινή Χρίστη, Events and Meetings Senior Specialist, παρακίνησε τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους της BMS, ορμώμενες/οι από την ιστορία της κας Φλαμπούρη, να οραματιστούν και να μοιραστούν τον επόμενο στόχο και επιδίωξή τους, και δήλωσε ότι: «Ως πρέσβειρα του B-NOW Ελλάδας νιώθω περήφανη για όλα όσα προσπαθούμε να πετύχουμε και να εδραιώσουμε στη BMS, για την ισότητα και την ορατότητα των γυναικών στο εργασιακό περιβάλλον. Τόσο μέσω των ενεργειών στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Γυναίκας, με τις δυνατές ιστορίες γυναικών όπως, φέτος, της Χριστίνας Φλαμπούρη, όσο, κυρίως, μέσω των καθημερινών ενεργειών που αναλαμβάνουμε, αθόρυβα, για να επιτύχουμε ένα συμπεριληπτικό εργασιακό περιβάλλον».

Γιώργος Λάνθιμος ο γιος του μπασκετμπολίστα από το Παγκράτι. Πώς κέρδισε τα Όσκαρ η Έμα Στόουν; (video)

 medlabnews.gr

Συνολικά τέσσερα βραβεία Οσκαρ κέρδισε η ταινία «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου, μεταξύ των οποίων στις κατηγορίες «Α’ Γυναικείου Ρόλου» στην Εμα Στόουν για την ερμηνεία της ως Μπέλα Μπάξτερ, «Σκηνογραφίας», «Μακιγιάζ & Κομμώσεων» και «Κοστουμιών». Η Στόουν παρέλαβε το δεύτερό της Οσκαρ ιδιαίτερα συγκινημένη, χωρίς φυσικά να χάσει το χιούμορ της.

Το όνειρο του χαρισματικού μπασκετμπολίστα, που διέπρεψε στο Παγκράτι, αλλά έπαιξε και με τη φανέλα της Εθνικής, ήταν ο μοναχογιός του Γιώργος να ακολουθήσει τα βήματά του στο μπάσκετ -αλλά σε αυτή την περίπτωση το μήλο δεν έπεσε κάτω από τη μηλιά.

«Ο πατέρας του Λάνθιμου σήμερα θα δάκρυζε» «Ο Γιώργος Λάνθιμος έπαιξε μπάσκετ για πολύ μικρό χρονικό διάστημα στο εφηβικό του Παγκρατίου και γρήγορα κατάλαβε ότι το μέλλον του ήταν αλλού», λέει στο iefimerida.gr ο Κώστας Μπογατσιώτης, τότε συμπαίκτης του Αντώνη Λάνθιμου στην εθνική ομάδα μπάσκετ. Οι παλιοί συναθλητές συναντούσαν συχνά τον πατέρα του σκηνοθέτη στο σπίτι του στο Πόρτο Ράφτη και τον άκουγαν να μιλά με υπερηφάνεια για τον γιο του, μέχρι που έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2019.

«Ο Αντώνης ήταν σπουδαίος μπασκετμπολίστας, από τους λίγους που έχουν περάσει από αυτή τη χώρα. Σήμερα θα δάκρυζε από χαρά για την επιτυχία του γιου του γιατί ήταν και ευσυγκίνητος», λέει ο κ. Μπογατσιώτης, προσθέτοντας: «Είναι πολύ μεγάλη η επιτυχία γι’ αυτό το παιδί που μεγάλωσε δύσκολα, καθώς έχασε τη μητέρα του στα 19 του χρόνια. Πάλεψε μόνος του, ασχολήθηκε με αυτό που αγαπούσε και τα κατάφερε, έγινε διάσημος σε όλον τον κόσμο. Ωστόσο εγώ πιστεύω ότι έχει ακόμα πιο λαμπρό μέλλον. Ο πατέρας του ήταν περήφανος ήδη από τις πρώτες επιτυχίες του. Μας μιλούσε συνέχεια για τον Γιώργο, παρότι είχαν μια απόσταση και μόνο τα τελευταία 4-5 χρόνια της ζωής του είχαν έρθει πολύ κοντά».

Ο πιο διάσημος κλεφτοκοτάς -Τα σποτ του Γιώργου Λάνθιμου

Μετά το σύντομο πέρασμά του από το μπάσκετ, ο Γιώργος Λάνθιμος σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου και δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη στους «Δέκα Μικρούς Μήτσους» του Λάκη Λαζόπουλου. Τα επόμενα χρόνια σκηνοθέτησε video clip Ελλήνων καλλιτεχνών αλλά και διαφημίσεις.

Μία από τις διαφημίσεις αυτές με τον κλεφτοκοτά και τον αστυφύλακα που γυρίστηκε για τη Νova το 2006 άφησε εποχή με τη φράση «put the kot down slowly», δείχνοντας ότι ο νεαρός σκηνοθέτης είχε άστρο. Σήμερα, στα 50 του χρόνια, θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες της γενιάς του, με τα συχνά δυστοπικά έργα του να κερδίζουν κοινό και κριτικούς.

Πριν από την τετραπλή επιτυχία του «Poor Things» στα Όσκαρ, η ταινία του «Ευνοούμενη» (The favourite) είχε κερδίσει ένα χρυσό αγαλματίδιο, αυτό του πρώτου γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της Ολίβια Κόλμαν.

Η ταινία αυτή είχε προταθεί για 10 Όσκαρ από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας, καλύτερου σεναρίου και καλύτερου πρώτου και δεύτερου γυναικείου ρόλου. Στο διεθνές κοινό ο Έλληνας σκηνοθέτης συστήθηκε το 2009 με τον «Κυνόδοντα» που ήταν υποψήφιος για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ στην πρώτη αγγλόφωνη ταινία του «Αστακός» το 2015 ξεκίνησε να συνεργάζεται με βαριά ονόματα της τέχνης, όπως ο Κόλιν Φάρελ και η Ρέιτσελ Βάις. Το 2017 επέστρεψε με την ταινία «Ο θάνατος του ιερού ελαφιού» και το 2018 παρουσίασε την «Ευνοούμενη».

Οι λόγοι της νίκης της Έμα Στόουν

Σύμφωνα με την ανάλυση του Vulture και του Nate Jones, ο πρώτος λόγος που οι κριτικοί προτίμησαν τελικά τη Στόουν, έχει να κάνει με το ίδιο το Killers of the Flower Moon και το πώς στήθηκε σε σχέση με την διεκδίκηση των Όσκαρ. Σύμφωνα λοιπόν με το Vulture, η Gladstone αρχικά προοριζόταν για να διεκδικήσει βραβείο ως πρωταγωνίστρια δεύτερου γυναικείου ρόλου, πριν αποκαλυφθεί πως θα έμπαινε στην “κούρσα” για το πρώτο βραβείο. Αν όμως διαγωνιζόταν για δεύτερο ρόλο, αυτό θα υπονόμευε την όλη προσπάθεια της παραγωγής που ήθελε να αναδείξει μια ισότιμη πρωταγωνιστική σχέση με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Ωστόσο, ο χαρακτήρας που υποδύεται η Gladstone δεν αναπτύσσεται το ίδιο με τον αντίστοιχο του Ντι Κάπριο στην ταινία, κάτι που της στέρησε εν πολλοίς τη δυναμική της υποψηφιότητας για τον πρώτο ρόλο, κάτι που φυσικά δεν είχε να αντιμετωπίσει η Στόουν καθώς όλη σχεδόν η ταινία εστίαζε πάνω της.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με το πώς ψήφισαν οι διεθνείς ψηφοφόροι, μια προσπάθεια των Όσκαρ για να φύγει από το #OscarsSoWhite. Πράγματι, φέτος το πρωτότυπο σενάριο το κέρδισε μια γαλλική ταινία, δύο ιαπωνικές ταινίες βραβεύτηκαν στα κινούμενα σχέδια και τα οπτικά εφέ ενώ φυσικά βραβεύτηκε με δύο Όσκαρ και η Ζώνη Ενδιαφέροντος. Όπως αναφέρει το Vulture, οι διεθνείς ψηφοφόροι έστρεψαν το βλέμμα στην ερμηνεία της Στόουν και κινήθηκαν στη λογική με την οποία ψήφισαν και στα BAFTA όπου “σνόμπαραν” αρκετά το Killers of the Flower Moon. Πρακτικά, όπως αναφέρει το Vulture, το διεθνές σώμα δεν έδειξε την ίδια ευαισθητοποίηση απέναντι στην εξόντωση των ιθαγενών ινδιάνων.

Σημειώνεται πως η Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών έχει κάνει μια συντονισμένη προσπάθεια να διευρύνει τα μέλη της τα τελευταία χρόνια, με την ελπίδα να αντιμετωπίσει κατηγορίες που έχει αντιμετωπίσει για την έλλειψη γυναικών υποψήφιων σκηνοθετών, για τη μη επαρκή φυλετική ποικιλομορφία μεταξύ των κατηγοριών υποκριτικής, αλλά και για τις επιλογές που έγιναν στην κατηγορία των ντοκιμαντέρ ή των ξενόγλωσσων ταινιών. Αυτή τη στιγμή η Ακαδημία αριθμεί 10,817 μέλη με 9,375 εξ αυτών να μπορούν να ψηφίσουν. Πέρυσι κάλεσε 398 νέα μέλη, με το 40% από αυτά να είναι γυναίκες και το 34% να προέρχεται από ποικίλες εθνοτικές ομάδες που υποεκπροσωπούνται. Το 2021 μπήκαν 395 νέα μέλη, με το 39% να είναι “μη λευκοί”.

Το 2014 το σώμα ήταν κατά 76% ανδρικό και κατά 94% “λευκό” στο σύνολό του.

Τρίτος και τελευταίος λόγος, είναι η “κληρονομιά” που έχει χτίσει ο κάθε ηθοποιός και η συμπάθεια προς το πρόσωπό του. Η Στόουν είχε βραβευτεί και για το La La Land το 2017, ενώ η “αντίπαλός” της θα γινόταν όπως είπαμε η πρώτη ιθαγενής που θα έπαιρνε το χρυσό αγαλματίδιο. Στη φετινή περίπτωση, το σώμα των ψηφοφόρων έκρινε πως η Στόουν έδωσε την καλύτερη ερμηνεία της ως τώρα καριέρας της, και την επιβράβευσαν για αυτό, μιας και είχε ήδη “χτίσει” την αφηγηματική κληρονομιά της με τις προηγούμενες ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε. “Από το φεστιβάλ της Βενετίας ακόμη, η ερμηνεία της Στόουν στο Poor Things εκτιμήθηκε ως το καλύτερο επίτευγμα της καριέρας της. Τελικά, αυτό αποδείχθηκε ότι είχε μεγαλύτερη σημασία από οτιδήποτε άλλο”, τονίζει ο Nate Jones του Vulture.

Η ίδια η Στόουν πάντως κατά τη βράβευσή της, ανέφερε πως το βραβείο θα ήθελε να το μοιραστεί με τις συνυποψήφιές της, αναφέροντας ενδεικτικά, στέλνοντας το μήνυμά της υπέρ της αλληλεγγύης των γυναικών σε έναν κόσμο ακόμη ανδροκρατούμενο, πράγμα που πραγματεύεται άλλωστε και το Poor Things: “Οι γυναίκες στη σκηνή, είστε όλες απίστευτες, και οι γυναίκες σε αυτή την κατηγορία: Sandra [Hüller], Annette [Bening], Carey [Mulligan], Lily [Gladstone], το μοιράζομαι μαζί σας. Σας θαυμάζω, και ήταν μεγάλη τιμή να τα κάνουμε όλα αυτά μαζί”.

Mήνυμα αφύπνισης από τον Άγγελο Τσιαμούρα, που έσωσε 16 άτομα από το τρένο στα Τέμπη

medlabnews.gr 

Η περασμένη εβδομάδα σημαδεύτηκε από την επέτειο ενός χρόνου από το φρικτό δυστύχημα στα Τέμπη που στέρησε τη ζωή σε 57 ανθρώπους και άφησε άλλους με σοβαρά προβλήματα υγείας. Όχι μόνο οι μνήμες αλλά και όσα έγιναν και συνεχίζουν να εξελίσσονται γύρω από τη διερεύνηση της υπόθεσης τόσο από τη δικαιοσύνη όσο και από το Ελληνικό Κοινοβούλιο και την ειδική εξεταστική επιτροπή μπήκαν ξανά στο μικροσκόπιο και φάνηκε για άλλη μια φορά πόσο λίγα πράγματα έχουν γίνει τόσο στο κομμάτι της απόδοσης ευθυνών αλλά και στην στήριξη όλων όσοι επέζησαν και τις οικογένειές τους.

Ένα απ’ αυτούς είναι ο Άγγελος Τσιαμούρας από την Ιεράπετρα ο οποίος ήταν ανάμεσα στους επιβάτες της μοιραίας αμαξοστοιχίας που βοήθησε να σωθούν ανθρώπινες ζωές , έχει γίνει γνωστός σε ολόκληρη την Ελλάδα και έχει τιμηθεί εντός και εκτός χώρας για την προσφορά του.

Ο 19χρονος σήμερα Άγγελος μίλησε στο Ράδιο Λασίθι εκφράζοντας για μια ακόμα φορά την αγανάκτησή του για όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο χρόνο με αποκορύφωμα τις εργασίες της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής η οποία, όχι μόνο από τον ίδιο, έχει κατηγορηθεί για μονομέρεια στην εξέταση μαρτύρων και εξυπηρέτηση κυβερνητικών συμφερόντων.

Το δικό του μήνυμα ήταν απλό αλλά ξεκάθαρο με τον Άγγελο να ζητά από όλους να παρακολουθήσουν προσεκτικά όσα εξελίσσονται, να αντιληφθούν την προσπάθεια συγκάλυψης που επιχειρείται και τελικά όλοι μαζί από κοινού να προσπαθήσουν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και διοικείται η χώρα μας.

Τις δραματικές στιγμές που βίωσε λίγο μετά τη φονική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη περιέγραψε ο νεαρός Άγγελος, ο οποίος κατάφερε μαζί με ένα ακόμα παλικάρι και την ΕΜΑΚ να σώσει 16 άτομα.

Βραβεύτηκε στις 23/3 με το Βραβείο «Νικολάου Καρόλου» της Γ’ Τάξεως των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών, για πράξη ή δράση κοινωνικής αρετής και ευποιίας, από την Ακαδημία Αθηνών.

ατα του δυστυχήματος και τις οικογένειές τους, με τον δήμαρχο να τους διαβεβαιώνει πως θα βρίσκεται στο πλευρό τους.

Η συγκλονιστική στιγμή με την αγκαλιά πατέρα στον Άγγελο για τα Τέμπη

Ένας πατέρας αγκαλιάζει τον Άγγελο, κλαίει στον ώμο του, δεν τον αφήνει από την αγκαλιά του. Η συγκινητική στιγμή καταγράφηκε σε εκδήλωση για τα θύματα του πολύνεκρου δυστυχήματος στα Τέμπη. Ο πατέρας είναι ευγνώμων στον Άγγελο που έσωσε την κόρη του από το μοιραίο τρένο. Είναι μια από εκείνες και εκείνους που ο Άγγελος βοήθησε να βγει από τα συντρίμμια, σώζοντάς τους τη ζωή.

Ο ίδιος ο Άγγελος, μιλώντας στον ΑΝΤ1, αναφέρει: «Είναι αυτό που με κάνει πιο δυνατό μέρα με τη μέρα η επαφή με αυτά τα παιδιά. Δεν πιστεύω ότι αξίζω τέτοια καλοσύνη. Το βλέπω εντελώς ανθρώπινο. Αυτό που άκουσα από την εκπομπή 1η Απριλίου θα γίνουν τα περισσότερα μνημόσυνα.

1η Απριλίου ξεκινάνε και τα τρένα. Δεν γίνεται αυτός ο κινούμενος δολοφόνος να ξεκινήσει την ώρα που θα γίνονται τα μνημόσυνα των παιδιών. Αυτό για μένα είναι απάνθρωπο. Θα αφήσουμε τέτοια τρένα να ξεκινήσουν, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Δεν θα ξεχαστεί αυτό το θέμα, θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να μην ξεχαστεί. Αυτή τη στιγμή άτομα που χάσαν τα παιδιά τους αναγκάζονται να εργαστούν γιατί δεν υπάρχει καμία βοήθεια. Είναι εντελώς απαράδεκτο.

Έχω μια σχολή στη Θεσσαλονίκη, δεν έχω το κουράγιο, δεν έχω πατήσει ακόμα. Το καταπολεμώ γιατί με βοηθάει πολύ ο κόσμος. Θα μπω στους ρυθμούς μου γιατί έχω χάσει την καθημερινότητά μου.

Διοργανώσαμε μια εκδήλωση στην Αθήνα με σκοπό να βοηθήσουμε τους συγγενείς των θυμάτων και των τραυματιών. Πρέπει λίγο ο κόσμος να το δει, όσοι μπορούν να ενισχύσουν και να βοηθήσουν.

Η 11χρονη Ευαγγελία Σίσκου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα σκακιού (podcast)

  medlabnews.gr

Μια µεγάλη επιτυχία γιορτάζει το Ελληνικό σκάκι καθώς η 11χρονη Ευαγγελία Σίσκου, φετινή πρωταθλήτρια Ελλάδας στα κορίτσια έως 13 ετών, κατέκτησε την 1η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Ρόδο .


Ένα αστέρι ετών… 11 φαίνεται πως διαθέτει στις τάξεις του το ελληνικό σκάκι, αφού η μαθήτρια από τη Θεσσαλονίκη Ευαγγελία Σίσκου συνεχίζει να εκπλήσσει τους πάντες κατακτώντας χθες τον πρώτο της παγκόσμιο τίτλο της λίγο αφότου έκλεισε μια δεκαετία ζωής.

Η σκακίστρια του Γαλαξία Θεσσαλονίκης αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Ρόδο κατακτώντας την πρώτη θέση στην κατηγορία των κοριτσιών μέχρι 13 ετών.

Το χρυσό μετάλλιο αποτελεί ουσιαστικά την επιβεβαίωση την αξιοπρόσεκτης πορείας της 11χρονης Ευαγγελίας, αφού οκτώ μήνες νωρίτερα στο Μπατούμι της Γεωργίας, μεταξύ 101 σκακιστριών από 50 χώρες κατάφερε να αναδειχθεί Τρίτη.

Όπως είχαν δηλώσει τότε οι γονείς της Ευαγγελίας, η 11χρονη ξεκίνησε να ασχολείται με το σκάκι όταν ακόμη ήταν στον παιδικό σταθμό, σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, και στην ηλικία των έξι ετών άρχισε να εξασκείται με τον σύλλογο. Ο πατέρας της 10χρονης επισήμανε ότι η κόρη του εξαρχής είχε μία μικρή έφεση στο σκάκι ενώ οι ικανότητές της έχουν βελτιωθεί αισθητά με τη συνεχή εξάσκηση. Οι γονείς της Ευαγγελίας προσπαθούν να κάνουν τις εμπειρίες των τουρνουά όσο πιο διασκεδαστικές γίνεται και η μικρή πρωταθλήτρια έχει κάνει πολλούς φίλους από όλη την Ελλάδα, ακόμα και από το εξωτερικό.

Ακούστε το podcast 

Ευαγγελία Σίσκου: Το σκάκι δεν έχει ηλικία 29/2/2024

  

Ο ογκολόγος Δημήτρης Ματθαίος ήρθε από την Αμερική και εφαρμόζει πρωτοποριακές θεραπείες καρκίνου στο Νοσοκομείο Ρόδου.

 medlabnews.gr iatrikanea

Σαν σήμερα πριν από τέσσερα χρόνια, άνοιγε τις πόρτες του το Ογκολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου της Ρόδου δίνοντας ελπίδα και διέξοδο στους εκατοντάδες καρκινοπαθείς της Δωδεκανήσου που έπρεπε για τις θεραπείες τους να μεταβούν σε μεγάλα αστικά κέντρα.

Ο διευθυντής του Ογκολογικού Τμήματος Δρ. Δημήτρης Ματθαίος, με αφορμή μια ακόμα μεγάλη επιτυχία με την πρωτοποριακή θεραπεία σε ασθενή με καρκίνο του προστάτη η οποία γίνεται σε πολύ εξειδικευμένα κέντρα της Αμερικής και της Ευρώπης, μιλά σήμερα στη «δημοκρατική» για την απόφασή του να έρθει στη Ρόδο, για τα επόμενα πλάνα του, για τα προβλήματα του Νοσοκομείου, για το μέλλον στη θεραπεία του καρκίνου καθώς και για την ανακούφιση που προσέφερε η λειτουργία του Τμήματος στους καρκινοπαθείς της περιοχής μας.

Να σημειωθεί ότι το MD Anderson Cancer Center των ΗΠΑ στο οποίο μετεκπαιδεύτηκε ο Δρ Δημήτρης Ματθαίος, είναι το πρώτο στην παγκόσμια κατάταξη αντικαρκινικό κέντρο έρευνας και θεραπείας σε όλες τις αξιολογήσεις που έχουν δημοσιευθεί επί σειράν ετών, ενώ έχει τιμηθεί με μια σειρά υποτροφιών και βραβείων, μεταξύ των οποίων με την υποτροφία-βραβείο που έλαβε από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ογκολογίας για την μετεκπαίδευση στο Εθνικό Αντικαρκινικό Κέντρο της Ιταλίας στο Μιλάνο, υποτροφία που δίδεται κατ’ έτος σε 2 έως 5 ογκολόγους παγκοσμίως. Παράλληλα τιμήθηκε από την Ευρωπαϊκή εταιρεία Ογκολογίας με μια σειρά υποτροφιών-grants για την συμμετοχή του σε εκπαιδευτικά σεμινάρια και συνέδρια με αντικείμενο την ογκολογική έρευνα.

• Κύριε Ματθαίε, σε μια περίοδο που το Νοσοκομείο της Ρόδου βρίσκεται στο επίκεντρο εξαιτίας της υποστελέχωσης, ακούσαμε την ευχάριστη είδηση ότι το Ογκολογικό Τμήμα κατέγραψε ακόμα μια επιτυχία με την εφαρμογή μιας πρωτοποριακής θεραπείας για τον καρκίνο του προστάτη.

Πράγματι, στις 16 Ιουνίου υπεβλήθη ο πρώτος ασθενής από τα Δωδεκάνησα και ανάμεσα στους πρώτους στην Ελλάδα σε μια πρωτοποριακή θεραπεία που αφορά τον καρκίνο του προστάτη. Πρόκειται για την θεραπεία με ραδιενεργό Lutetium-177 PSMA που αφορά ασθενείς με μεταστατικό ορμονοάντοχο καρκίνο προστάτη όπου έχουν εξαντληθεί οι υπάρχουσες θεραπευτικές επιλογές. 

• Κι αυτό βέβαια μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από τη λειτουργία του Τμήματος.

Το Ογκολογικό Τμήμα στο Νοσοκομείο της Ρόδου ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 26 Ιουνίου 2018, ακριβώς πριν από τέσσερα χρόνια. Στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας μας, συμπληρώνουμε 12.000 χημειοθεραπείες, που αποτελεί έναν τεράστιο αριθμό με δεδομένο ότι είμαστε μόνον δύο ογκολόγοι. Αν αναλογιστεί κανείς ότι καλύπτουμε τους 115.000 μόνιμους κατοίκους και 90.000 κατοίκους της Δωδεκανήσου ο αριθμός των καρκινοπαθών των Δωδεκανήσων ναι μεν δεν διαφέρει αναλογικά σε σχέση με άλλες περιοχές, διαφέρει όμως ως προς το προσωπικό που εξυπηρετεί τους ασθενείς διότι αντίστοιχο όγκο δουλειάς έχουν Ογκολογικά Τμήματα με πολύ μεγαλύτερη στελέχωση. Αυτό που καταφέραμε με τη λειτουργία του Ογκολογικού, είναι αντί να πρέπει οι ασθενείς από τη Ρόδο και από τα Δωδεκάνησα να μετακινηθούν στην Αθήνα κυρίως και δευτερευόντως στην Κρήτη, κατά ένα συντριπτικό ποσοστό πλέον μένουν και κάνουν τις θεραπείες τους εδώ. Αναλαμβάνουμε και αντιμετωπίζουμε με επιτυχία όλο το φάσμα των κακοηθειών. Κι αυτό φάνηκε από το lock down όπου μάς ζητήθηκε η συνδρομή για κάποιους ασθενείς που δεν μπορούσαν να μεταβούν στην Αθήνα για τις θεραπείες τους, οι οποίοι δεν ξεπερνούσαν τους 12 για όλα τα Δωδεκάνησα και εκ των οποίων οι περισσότεροι συνέχισαν τις θεραπείες τους σε εμάς μέχρι το τέλος. 

• Πώς ερμηνεύεται η αύξηση ασθενών που καταγράφεται κάθε χρόνο στο Ογκολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου της Ρόδου;

Η αύξηση των ασθενών που καταγράφεται κατά περίπου 30% κάθε έτος δεν οφείλεται στην αύξηση των περιστατικών καρκίνων στην περιοχή μας, αλλά γιατί σιγά σιγά έχουμε απορροφήσει όλους τους ασθενείς που εμπιστεύονται το Τμήμα και μένουν στη Ρόδο ή έρχονται από τα άλλα νησιά για να κάνου

ν τις θεραπείες τους. Στο Τμήμα μας, χρησιμοποιούμε όλη την γκάμα, όλα τα όπλα της ογκολογίας ακριβώς όπως συμβαίνει στα μεγάλα κέντρα της Ελλάδας και του εξωτερικού.

• Και να πούμε βέβαια ότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται πρωτοποριακές θεραπείες στο Ογκολογικό Τμήμα της Ρόδου στο σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα που λειτουργεί. 

Πράγματι, δεν είναι αυτή η μοναδική πρωτιά του Ογκολογικού Τμήματος. Έχουμε εφαρμόσει έξι προγράμματα πρώιμης πρόσβασης που σημαίνει ότι έξι νέα φάρμακα τα χρησιμοποιήσαμε από τους πρώτους στην Ελλάδα. Σε αρκετές περιπτώσεις δε, πολύ πιο γρήγορα από πανεπιστημιακά κέντρα. Αυτό συμβαίνει και το κάνουμε ήδη από το 2018. Φροντίζουμε να έχουμε επαφές με το εξωτερικό και ενημερωνόμαστε για φάρμακα τα οποία έχουν λάβει έγκριση, δεν είναι πειραματικά δηλαδή, απλώς δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα στην Ελλάδα. Επομένως, ναι, δεν είναι η πρώτη φορά που στο Ογκολογικό Τμήμα έγινε κάτι καινοτόμο κι αυτό είναι μια κατάκτηση όχι μόνο δική μας αλλά του Νοσοκομείου της Ρόδου. Πρόσφατα επίσης είχαμε παρουσιάσει σε μια ερευνητική εργασία που έκανε αίσθηση διεθνώς και αφορά μια νέα γενιά φαρμακευτικών ουσιών. Δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα οι κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους, όμως είχα ασχοληθεί προσωπικά με αυτό στην Αμερική. Πρόκειται για μια δημοσίευση που παρουσιάζει πώς αυτού του τύπου οι θεραπείες μαζί με την ανοσοθεραπεία που είναι από τις πιο καινοτόμες θεραπείες που διαθέτουμε, αν συνδυαστούν, θα αποτελέσουν το μέλλον στη θεραπεία του καρκίνου.

• Η εμπειρία σας στην Αμερική, φαίνεται ότι έχει ανοίξει το δρόμο για πρωτοποριακές θεραπείες και στην Ελλάδα.

Με την συγκεκριμένη πρωτοποριακή θεραπεία που έλαβε ο ασθενής μας πριν από μερικές ημέρες και αφορά στον καρκίνο του προστάτη καθώς και αντίστοιχες σύγχρονες θεραπείες, πράγματι είχα ασχοληθεί στην Αμερική. Στην ουσία είναι ένα πρότυπο εξατομικευμένης ιατρικής. Προηγήθηκαν αρκετές εξετάσεις κι ένα τρίμηνο προετοιμασίας για να φτάσουμε να χορηγηθεί αυτή η θεραπεία στον ασθενή μας η οποία προϋποθέτει συνεργασία του ογκολόγου με συναδέλφους πυρηνικούς ιατρούς όπως έγινε στην περίπτωσή μας με το Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής του νοσοκομείου Ευαγγελισμός στην Αθήνα.

Ο ογκολόγος είναι εκείνος που θα κρίνει στην πορεία της νόσου του καρκίνου του προστάτη με τι όπλα κάθε φορά θα την καταπολεμήσει σε συνεργασία με συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων όπως είναι οι ουρολόγοι, οι ακτινοθεραπευτές, οι πυρηνικοί ιατροί, οι παθολογοανατόμοι, οι μοριακοί βιολόγοι.

Το γεγονός όμως ότι οι ασθενείς αυτοί πριν χρόνια είχαν κακή πρόγνωση και τώρα χρησιμοποιούμε ό,τι πιο καινούριο υπάρχει, είναι ένα παράδειγμα εξατομικευμένης ιατρικής, όπως προσπαθούμε να κάνουμε σε όλους τους ασθενείς μας σε όλους τους τύπους καρκίνου.

• Αυτό είναι το μέλλον στη θεραπεία, η εξατομικευμένη ιατρική;

Αυτό είναι και το παρόν και βεβαίως το μέλλον.

• Πάντως, όταν ακούμε τη λέξη καρκίνος πόσω μάλλον σε μια διάγνωση, η ίαση δεν είναι το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό. Σήμερα έχουμε σύγχρονες μεθόδους για να διαγνώσουμε τον καρκίνο. Υπάρχει υπερδιάγνωση σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό είναι καλό διότι όσο πρωιμότερα γίνει η διάγνωση μιας κακοήθειας τόσες περισσότερες πιθανότητες πλήρους ίασης υπάρχουν. Σε ό,τι αφορά στην πλήρη ίαση έχουμε πολλά παραδείγματα από τον καρκίνο των όρχεων, καρκίνο μαστού σε πρώιμο στάδιο, καρκίνο παχέους εντέρου σε πρώιμο στάδιο… Είναι κακοήθειες που αν τις εντοπίσεις νωρίς επιτυγχάνεται πλήρης ίαση. Παλαιότερα η πλήρης ίαση ήταν εμφανής μόνο στα παιδάκια με κακοήθειες, που έπαιρναν θεραπεία, οι οποίες σε ένα ποσοστό πάνω από 80% είναι ιάσιμες. Σήμερα, ακόμα και σε περιπτώσεις που τα πράγματα είναι δύσκολα και το προσδόκιμο ζωής παλιά ήταν κάτω από εξάμηνο, αυτό έχει επιμηκυνθεί έως και πάνω από πενταετία κι αυτό είναι εξαιρετικό.

• Ο στόχος που έχετε θέσει για το Ογκολογικό Τμήμα ποιος είναι;

Βασική μου επιδίωξη είναι να καταφέρουμε να εντάξουμε στο οργανόγραμμα του Νοσοκομείου, το οποίο καθορίζει και το μέλλον του, τέσσερις ογκολόγους για το Τμήμα μας. Αν αυτό συμβεί, τότε εκτός από το Ογκολογικό Τμήμα θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε και Ογκολογική Κλινική. Σήμερα οι ασθενείς κάνουν τις θεραπείες τους μέχρι το μεσημέρι και μετά το τμήμα μας κλείνει. Αν όμως γίνει κλινική θα μπορούμε να νοσηλεύουμε τους ασθενείς με επιπλοκές που χρειάζονται φροντίδα και σε μια τέτοια περίπτωση νοσηλεύονται στις παθολογικές κλινικές. Από εκεί και πέρα άμεσος στόχος μας είναι να στελεχωθεί το Τμήμα με τουλάχιστον έναν ακόμα ειδικό ογκολόγο και βεβαίως με νοσηλευτικό προσωπικό. Όπως έχετε γράψει ξανά στη “δημοκρατική”, στο Ογκολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου της Ρόδου με δύο ιατρούς ογκολόγους και τέσσερις νοσηλευτές εξυπηρετούμε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών στα εξωτερικά ιατρεία και γίνονται περισσότερες χημειοθεραπείες απ’ ότι για παράδειγμα στην Ογκολογική Κλινική του Βενιζέλειου Νοσοκομείου στην Κρήτη που διαθέτει 5 γιατρούς και 12 νοσηλευτές! Αυτά τα αποτελέσματα, οφείλονται στην τιτάνια προσπάθεια όλων μας στο Ογκολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου της Ρόδου αλλά και στο μεράκι που έχουμε. Παίζει σημαντικό ρόλο και το γεγονός ότι τόσο εγώ όσο και η εξαίρετη συνάδελφός μου ογκολόγος Μαρία Παρασκευά που μαζί λειτουργούμε το Τμήμα μας και δίνουμε καθημερινά τον αγώνα μας, είμαστε νέοι σε ηλικία και μπορούμε να εργαζόμαστε με εξαντλητικούς ρυθμούς. Όμως ξέρετε ότι και οι ανθρώπινες αντοχές είναι πεπερασμένες και εκεί είναι που πρέπει να τεθεί εμφατικά το ζήτημα της τεράστιας υποστελέχωσης του νοσοκομείου μας που βέβαια αφορά όλες τις ειδικότητες. Στο σημείο αυτό θέλω να πω ότι όλοι οι συνάδελφοί μου στο νοσοκομείο είναι εξαιρετικοί, υπερβάλλουν καθημερινά εαυτόν για να κρατήσουν όρθιο το νοσοκομείο μας και τους αξίζει όχι μόνο το χειροκρότημα αλλά και η έμπρακτη στήριξη της πολιτείας. Όσον αφορά στο Τμήμα μας, είναι μεγάλη ικανοποίηση για εμένα η ανάδειξη της ποιότητας της δουλειάς μας και ειδικά όταν καταξιωμένοι συνάδελφοι Ογκολόγοι από Τμήματα της Αθήνας λένε σε ασθενείς από τα Δωδεκάνησα που απευθύνονται σε εκείνους, να απευθυνθούν σε εμάς γιατί θα έχουν την ίδια ποιοτική παροχή υπηρεσιών υγείας και δεν χρειάζεται να ταλαιπωρούνται με μετακινήσεις.

• Είναι αλήθεια ότι μέχρι το 2018 ένας καρκινοπαθής από τα Δωδεκάνησα πέρα από το ψυχολογικό κόστος έπρεπε να επωμιστεί και το δυσβάστακτο οικονομικό κόστος των μετακινήσεων προς την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή την Κρήτη.

Βεβαίως κι ακριβώς επειδή υπήρχε αυτή η κατάσταση, όσοι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα δεν έκαναν θεραπεία. Και γι αυτό έχουμε έναν λόγο παραπάνω να είμαστε υπερήφανοι για όσα έχουμε καταφέρει στη Ρόδο, σε συνεργασία με τα δίκτυά μας στην Ελλάδα, όπως είναι το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Κρήτης όπου οι ασθενείς κάνουν εκεί τις ακτινοθεραπείες τους, ή με συναδέλφους άλλων κέντρων της Ελλάδος και του εξωτερικού που μας εμπιστεύονται και μας θεωρούν ισότιμους εταίρους και μέσα από αυτή τη συνεργασία παίρνουμε κι εμείς σημαντική στήριξη. 

• Και κάπως έτσι υποθέτω ανοίγει ο δρόμος για τις πρωτοποριακές θεραπείες που λέγαμε πριν, σε ένα μάλιστα περιφερειακό νοσοκομείο με τα πλείστα όσα προβλήματα. 

Ναι, είναι ένα πάθος που πάντα με χαρακτήριζε και αφορά στη διαρκή αναζήτηση των νέων και καινοτόμων θεραπειών, θεραπειών που όπως είπα και πριν είναι εξατομικευμένες για κάθε ασθενή και δίνουν ποιότητα ζωής. Δεν είναι μόνο το ζητούμενο να δίνουμε απλά επιμήκυνση του προσδόκιμου της ζωής, αλλά και θεραπείες χωρίς παρενέργειες. Αυτό που μου αρέσει να λέω είναι ότι ένας από τους στόχους μας πρέπει να είναι να δίνουμε «ζωή στα χρόνια και όχι μόνο χρόνια για ζωή».

• Πώς μπορεί κατά τη γνώμη σας να βελτιωθεί η κατάσταση στο Νοσοκομείο μας;

Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, πρέπει να αποδεχθούμε ότι στη Ρόδο μπορεί να προκηρύσσονται θέσεις ιατρικού προσωπικού αλλά να μην εκδηλώνεται ενδιαφέρον από συναδέλφους. Γι’ αυτό κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να προκηρυχθούν θέσεις σε βαθμό Επιμελητή Α΄και Διευθυντή, που συνεπάγονται άλλο μισθολογικό κλιμάκιο και άλλη προοπτική εξέλιξης. Επίσης πρέπει να δοθεί και επιπλέον οικονομικό κίνητρο σε όλους τους ειδικούς και ειδικευόμενους γιατρούς που έρχονται στο Νοσοκομείο της Ρόδου όπως επίσης να εξεταστεί η επαναφορά του κινήτρου της επιδότησης του 30% για την αγορά κατοικίας από γιατρούς και νοσηλευτές που θα επιλέξουν να υπηρετήσουν σε περιφερειακό νοσοκομείο. Επιπλέον, η αλήθεια είναι ότι ένας γιατρός θα επιλέξει να εργαστεί σε ένα δημόσιο νοσοκομείο στο οποίο υπάρχει μια στοιχειώδης στελέχωση. Τώρα που το πρόβλημα της υποστελέχωσης του Νοσοκομείου της Ρόδου είναι ακόμα πιο έντονο και έχει ακουστεί ακόμα περισσότερο, δύσκολα θα το επιλέξει κάποιος εξαιτίας ακριβώς αυτών των συνθηκών. Διότι ποιος θα θέλει να έρθει για να εφημερεύει τον μισό μήνα για παράδειγμα, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν γιατροί να μοιραστούν τις εφημερίες; Άρα εδώ απαιτείται πολιτική βούληση για να επιλυθούν τα προβλήματα στελέχωσης. Απαιτείται επείγουσα ανασυγκρότηση του Νοσοκομείου της Ρόδου

• Παρόλα αυτά, εσείς επιλέξατε τη Ρόδο.

Ναι, αρχικά τελείως συγκυριακά διότι δεν είχα κάποια σχέση ή καταγωγή με το νησί. Όμως ήταν για μένα μια πρόκληση και ένα προσωπικό στοίχημα η δημιουργία του νέου ογκολογικού κέντρου στη Ρόδο που θα είχε σκοπό την κάλυψη των αναγκών των καρκινοπαθών της Ρόδου και των Δωδεκανήσων, αλλά και με απώτερο στόχο να καταστεί ένα κέντρο που δεν θα έχει να ζηλέψει τίποτα από τα υπόλοιπα κέντρα της Ελλάδας. Χαίρομαι που μετά από τέσσερα χρόνια που σήμερα συμπληρώνονται από την ίδρυσή του, το αρχικό αυτό όνειρο, εν πολλοίς πραγματοποιήθηκε. Στο σημείο αυτό να τονίσω και την μεγάλη συνεισφορά και βοήθεια που έδωσε ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Δωδεκανήσου με την δραστήρια πρόεδρο του και καλή μου φίλη Μαρία Κρητικού για να στηθεί το Τμήμα με την βοήθεια εθελοντών του Συλλόγου και δωρεών από την ροδιακή κοινωνία που αγκάλιασε το Τμήμα μας από την πρώτη μέρα. Δεν είναι υπερβολή ότι μετά από τέσσερα χρόνια στο νησί, το αισθάνομαι σαν δεύτερη πατρίδα μου και έχω δεθεί με δεσμούς αγάπης με τον κόσμο της Ρόδου και των νησιών μας. Είναι υπέροχοι άνθρωποι που με αγκάλιασαν από την πρώτη μέρα και τους ευχαριστώ γι’ αυτό πολύ.

• Η ειδικότητα του ογκολόγου πάντως είναι δύσκολη εξαιτίας της φύσης της ασθένειας και του γεγονότος ότι -δυστυχώς- έρχεται αντιμέτωπος με απώλειες. 

Η δουλειά μας είναι πολύ δύσκολη. Και δυστυχώς σε κανένα πανεπιστήμιο δεν διδάσκεται η διαχείριση του ογκολογικού ασθενούς. Καταρχήν δένεσαι με τους ασθενείς, πρέπει όμως να βρεις ισορροπία ως γιατρός γιατί θα πρέπει να πάρεις τον ασθενή από το χέρι, και στην ουσία να κάνεις ένα ταξίδι μαζί του το οποίο για άλλους θα είναι σύντομο, για άλλους θα είναι μεγάλο. Και σε αυτό το ταξίδι θα πρέπει να είσαι πατρική ή μητρική φιγούρα. Αυτό σημαίνει ότι κάποιες φορές θα πρέπει να απαλύνεις τον πόνο του ασθενούς με τρόπο παρηγορητικό, κάποιες φορές θα πρέπει να γίνεις πιο αυστηρός για να του δώσεις κουράγιο στην ουσία να μην τα παρατήσει. Θα πρέπει να τον ψυχολογείς, να τον ενθαρρύνεις… Αυτό που χαρακτηρίζει τη σχέση μας με τους ασθενείς, είναι οι εναλλαγές μεταξύ νίκης και ήττας. Έχουμε περιόδους που οι θεραπείες μας αποδίδουν και έχουμε ύφεση της νόσου ή πλήρη ίαση αλλά σε κάποιες περιπτώσεις αυτό δεν κρατάει για πάντα, κάποιες φορές ο ασθενής υποτροπιάζει άρα έχουμε και εναλλαγές έντονων συναισθημάτων, χαράς και λύπης… Στην Αμερική αν δεν πεις ακριβώς στον ασθενή και στο περιβάλλον του την εκτίμηση με βάση τα στατιστικά για το πόσο θα ζήσει, μπορεί ακόμα και να διωχθείς ποινικά. Στην Ελλάδα είναι διαφορετικά, πολλές φορές έρχονται οι συγγενείς και μας λένε να μην πούμε την αλήθεια, ή όλη την αλήθεια στον ασθενή.

Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει ο γιατρός να ισορροπήσει σε ένα λεπτό σχοινί, ναι μεν δεν μπορεί να πει ψέματα αλλά θα πρέπει όμως και την αλήθεια να την δώσει με τέτοιο τρόπο ώστε να την αντέξει ο ασθενής. Οπότε θα έλεγα ότι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που καλούμαστε να κάνουμε εμείς οι ογκολόγοι είναι να ψυχολογήσουμε πόση αλήθεια αντέχει ο κάθε ασθενής.

Πηγή: dimokratiki.gr

Διαβάστε επίσης

Ευανθία Γαλάνη καθηγήτρια Ογκολογίας Mayo Clinic: O καρκίνος θα γίνει χρόνια νόσος.


επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Πριν από λίγα χρόνια, οι μαθητές του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Καρδίτσας συνδέθηκαν μέσω Skype με το Ρότσεστερ της Μινεσότα και τη Mayo Clinic, για να γνωρίσουν μια συντοπίτισσά τους: την Ευανθία Γαλάνη, καθηγήτρια Ογκολογίας της Mayo Clinic και διακεκριμένη ερευνήτρια. Ήταν μια συγκινητική στιγμή και για τις δύο πλευρές. «Συνάντησα διαδικτυακά ανθρώπους ηλικίας 18 ετών και άνω, οι οποίοι δεν ολοκλήρωσαν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, γιατί δεν είχαν, ενδεχομένως, τις ίδιες ευκαιρίες με εμένα. Τους μίλησα για τα εμπόδια που βρήκα και πώς τα ξεπέρασα, για τα “άλματα” που έκανα: από μια επαρχιακή πόλη στην Αθήνα, και από την Ελλάδα στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.
Άκουσα τις ερωτήσεις τους και προσπάθησα να λύσω τις απορίες τους. Αυτό που ελπίζω να τους έμεινε από τη συνομιλία μας είναι ότι ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσει κανείς τα όνειρά του», λέει η ίδια.
Γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Ο πατέρας της ήταν ιδιοκτήτης κινηματογράφου. «Οι αδελφές μου και εγώ ήμασταν προνομιούχες: αντί να βλέπουμε τηλεόραση στο σπίτι, είχαμε το προσωπικό μας σινεμά. Ανάμεσα στις ταινίες που με είχαν συγκλονίσει ήταν η “Αποκάλυψη τώρα” του Κόπολα· ακόμα έχω στα αυτιά μου τη μουσική από τις “Βαλκυρίες” του Βάγκνερ. Κι επειδή τα “Αστέρια”, έτσι λεγόταν, ήταν το μοναδικό κινηματοθεάτρο της πόλης μας, όλοι οι σπουδαίοι θίασοι που έκαναν περιοδεία μετά τη Μεταπολίτευση έδιναν παραστάσεις εκεί. Ο χώρος φιλοξενούσε και διαλέξεις. Θυμάμαι τον μεγάλο παιδαγωγό και φιλόσοφο Ευάγγελο Παπανούτσο: και την ομιλία του, που με είχε καθηλώσει, και το πόσο προσηνής ήταν».
– Γιατί επιλέξατε να σπουδάσετε Ιατρική;
– Ενα καλοκαίρι, λίγο πριν τελειώσω το Λύκειο, στην Καστανιά Αγράφων, όπου κάναμε διακοπές, έγινε ένα αυτοκινητικό ατύχημα και υπήρχαν πολλοί τραυματίες. Εκεί είδα πόσο σημαντικό είναι να έχει κανείς τη δυνατότητα να παρεμβαίνει, φροντίζοντας τους συνανθρώπους του – πόσo μάλλον αν αυτό αποδειχθεί σωτήριο για τη ζωή τους. Μέχρι τότε σκεφτόμουν να ακολουθήσω κλασικές σπουδές –με γοήτευαν η Φιλολογία και η Φιλοσοφία, η ελληνική παιδεία, εν γένει, που είναι ανθρωποκεντρική– αλλά συνειδητοποίησα ότι αυτό που τελικά με ενδιέφερε δεν ήταν η ακαδημαϊκή μελέτη των κλασικών συγγραφέων, αλλά η ουσία του έργου τους: στο επίκεντρο βρίσκεται ο άνθρωπος. Δεν ήθελα απλώς να μελετώ και να περιγράφω, αλλά να έχω τη δυνατότητα της παρέμβασης, μέσω της Ιατρικής. Είκοσι οκτώ χρόνια μετά την αποφοίτησή μου από την Ιατρική Σχολή της Αθήνας, εξακολουθώ να νιώθω τον ίδιο ενθουσιασμό κάθε μέρα: βιώνω τη χαρά της ανακάλυψης, κάτι που έχει να κάνει αφενός με τον κεντρικό ρόλο που κατέχει η έρευνα στο πεδίο της δουλειάς μου, και αφετέρου με το απίστευτο προνόμιο που έχει κάθε γιατρός, να φροντίζει ανθρώπινες υπάρξεις και ενδεχομένως να αλλάζει τη ζωή τους.

– Πώς αποφασίσατε να φύγετε για τις ΗΠΑ;
– Η Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ ήταν και παραμένει μία από τις αξιολογότερες σχολές και πεδίο αριστείας. Οι συμφοιτητές μου κι εγώ, για να κατακτήσουμε τη γνώση εις βάθος, ήταν λογικό να στραφούμε και προς το εξωτερικό: σε ξενόγλωσση βιβλιογραφία, σε δημοσιεύσεις ξένων περιοδικών, στις τεχνολογικές εξελίξεις. Στο τέταρτο έτος, ο καθηγητής μου στη Χειρουργική Βασίλης Γολεμάτης, ο οποίος έχει εκπαιδεύσει και εμπνεύσει πολλούς Ελληνες επιστήμονες, κανόνισε για εμένα μερικά θερινά μαθήματα στο πανεπιστήμιο Yale. Εκεί με αξιολόγησαν στο ανώτερο 1% των αριστούχων φοιτητών τους κι αυτό μου άνοιξε αρκετές πόρτες. Τα υπόλοιπα καλοκαίρια, το ίδιο. Ηταν η εποχή που στις Ηνωμένες Πολιτείες «ανέτειλε» η ανάλυση του ανθρώπινου γονιδιώματος. Διαισθανόμενη ότι αυτή η προσέγγιση θα μας επέτρεπε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση ασθενειών τις οποίες μέχρι τότε δεν μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία, εν μέρει επειδή δεν τις κατανοούσαμε, επέλεξα να ειδικευθώ στην Ογκολογία.

– Ποιο είναι το αντικείμενο της έρευνάς σας;
– Ενα σημαντικό μέρος της είναι η Ιοθεραπεία. Χρησιμοποιούμε ιούς, στρέφοντάς τους εναντίον των καρκινικών κυττάρων. Η ιδέα στηρίζεται στη γνώση του τρόπου με τον οποίο αυτοί δρουν: όταν ένας ιός προσβάλλει ένα κύτταρο, χρησιμοποιεί τους ίδιους τους κυτταρικούς μηχανισμούς για να αναπαραχθεί και έτσι σκοτώνει το κύτταρο. Με τον ίδιο τρόπο, όμως, τροποποιημένοι ιοί μπορούν να εξουδετερώσουν αποτελεσματικά τα καρκινικά κύτταρα. Το εργαστήριο που διευθύνω στη Mayo Clinic χρηματοδοτείται από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ. Τροποποιώντας γενετικώς τους ογκολυτικούς ιούς μπορούμε να αυξήσουμε την αποτελεσματικότητά τους και την ικανότητά τους να ενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα και έτσι δημιουργήσαμε φάρμακα που εφαρμόζονται κλινικά με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Παράλληλα, διευθύνω και το κλινικό πρόγραμμα γονιδιακής θεραπείας και ογκολυτικής ανοσοθεραπείας της Mayo Clinic που είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Εχουμε εφαρμόσει πρωτοποριακές προσεγγίσεις: καινούργιες γονιδιακές πλατφόρμες και νέους συνδυασμούς ανοσοθεραπείας, μεταξύ άλλων. Ταυτόχρονα είμαι επικεφαλής μιας πολυκεντρικής ομάδας νευρο-ογκολογίας (Alliance for Clinical Trials in Oncology) που αποτελείται από 160 πανεπιστήμια και περισσότερες από 600 ογκολογικές κλινικές των ΗΠΑ και στοχεύει στην ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών θεραπειών για πρωτοπαθείς και μεταστατικούς όγκους του κεντρικού νευρικού συστήματος.
«Ενα καλοκαίρι, λίγο πριν τελειώσω το Λύκειο, έγινε ένα αυτοκινητικό ατύχημα και υπήρχαν πολλοί τραυματίες. Εκεί είδα πόσο σημαντικό είναι να έχει κανείς τη δυνατότητα να παρεμβαίνει, φροντίζοντας τους συνανθρώπους του – πόσo μάλλον αν αυτό αποδειχθεί σωτήριο για τη ζωή τους», λέει η κ. Ευανθία Γαλάνη. INTIME NEWS

Ελπίζω να συνειδητοποιηθεί από όλους η αξία της πρόληψης
Ζητώ από την Ευανθία Γαλάνη τη δική της εξήγηση στο γιατί, παρά την αλματώδη εξέλιξη της επιστήμης, δεν έχουν ακόμη βρεθεί αποτελεσματικές θεραπείες για τον καρκίνο. «Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τον αντιμετωπίζαμε ως μία νόσο: δεν είναι μία, αλλά πολλές. Βομβαρδίζαμε τους όγκους με χημειοθεραπείες, μαζί με τα καρκινικά κύτταρα σκοτώναμε και υγιή, συχνά οδηγώντας σε σοβαρές παρενέργειες, και ελπίζαμε αυτό να λειτουργήσει – και, πράγματι, βοηθούσε και βοηθάει κάποιους ασθενείς.
Η ριζική θεραπεία απαιτεί κατηγοριοποίηση και εξειδίκευση. Στα σαρκώματα, για παράδειγμα, κακοήθεις όγκους που ξεκινούν από τα οστά και τα μαλακά μόρια, υπάρχουν δεκάδες διαφορετικοί τύποι που απαιτούν διαφορετική φαρμακευτική αντιμετώπιση. Σήμερα έχουμε στοχευμένες θεραπείες για κάποιους από αυτούς και προσπαθούμε να αναπτύξουμε για τους υπόλοιπους», απαντά. «Αντιστοίχως, οι στρωματικοί όγκοι του γαστρεντερικού συστήματος (γνωστοί ως GIST), που αναπτύσσονται κατά μήκος του γαστρεντερικού σωλήνα, μέχρι πριν από μερικά χρόνια στη μεταστατική τους μορφή ήταν ανίατοι, με παντελή έλλειψη ανταπόκρισης στη χημειοθεραπεία. Από τότε που ανακαλύφθηκε η εξάρτησή τους από μια γενετική μετάλλαξη, βρέθηκε τρόπος αυτή να μπλοκάρεται και πλέον τα GISTs αποτελούν μοντέλο στοχευόμενης θεραπείας με θεαματικά αποτελέσματα. Υπάρχουν παρόμοια ενθαρρυντικά παραδείγματα τόσο για συμπαγείς όγκους όσο και για αιματολογικές κακοήθειες. H προσέγγισή μας, λοιπόν, είναι: για να εξαλείψουμε κάποια στιγμή τον καρκίνο πρέπει να τον κατανοήσουμε σε βάθος, να δούμε το υπόβαθρο πάνω στο οποίο εκδηλώνεται, τους μηχανισμούς με τους οποίους αναπτύσσεται και τις αλληλεπιδράσεις των καρκινικών κυττάρων με το ανοσοποιητικό σύστημα».
Είναι αισιόδοξη; «Ναι, είμαι. Πριν από μόλις έναν αιώνα, εκατομμύρια άνθρωποι πέθαιναν από τις μολυσματικές νόσους –σήμερα οι περισσότερες έχουν εξαλειφθεί– και από απλές λοιμώξεις. Η έλευση των αντιβιοτικών άλλαξε ριζικά αυτό το σκηνικό. Αντίστοιχα πιστεύω ότι σε μερικά χρόνια θα είμαστε σε θέση να θεραπεύουμε πλήρως ολοένα και περισσότερους ασθενείς με καρκίνο. Και ότι για άλλους ο καρκίνος θα γίνει χρόνια νόσος, όπως είναι τώρα ο διαβήτης ή η υπέρταση. Η θνησιμότητα διαρκώς μειώνεται, και για κάποιες μορφές, όπως τον καρκίνο του πνεύμονα ή του τραχήλου της μήτρας (HPV) γνωρίζουμε ότι μπορούν να προληφθούν. Ελπίζω να συνειδητοποιηθεί από όλους η αξία της πρόληψης: η διακοπή του καπνίσματος, ο εμβολιασμός ενάντια στον HPV, η τακτική παρακολούθηση (κολονοσκόπηση, ΠΑΠ τεστ και μαστογραφία για τις γυναίκες, PSA για τους άνδρες) και ο γενετικός έλεγχος, για έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση, αν υπάρχουν γενετικά σύνδρομα που προκαλούν προδιάθεση».

Η Mayo Clinic

«Με εγκαταστάσεις στη Μινεσότα, στην Αριζόνα και στη Φλόριντα, η Mayo Clinic, των 65.000 εργαζομένων, είναι ένας τεράστιος μη κερδοσκοπικός οργανισμός: όλα τα κέρδη επενδύονται στην έρευνα και στην εκπαίδευση. Βλέπουμε 1,3 εκατ. ασθενείς ετησίως και άλλους 12-13 εκατ., με τους οποίους συνδεόμαστε με δικτυακές πλατφόρμες. Παρακολουθούμε ασθενείς από τις 50 αμερικανικές πολιτείες και από 130-150 χώρες. Αρχή μας είναι ότι ο ασθενής αποτελεί κέντρο της προσπάθειάς μας. Οταν έγινα διευθύντρια του τμήματος Μοριακής Ιατρικής και συναντήθηκα με τον CEO, με ρώτησε πώς πίστευα ότι η “Πολιτεία” του Πλάτωνα θα έπρεπε να επηρεάζει τη διοίκηση σύγχρονων ιατρικών ιδρυμάτων. Ηταν μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ: η αγάπη μου για τη φιλοσοφία και την αρχαία ελληνική γραμματεία συναντούσε το πάθος μου για την Ιατρική...».
Η συνάντηση
Γευματίσαμε στο εστιατόριο του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, στην Κηφισιά. Πήραμε από μια σαλάτα με βιολογικές ντομάτες, ψητή αγκινάρα, αμπελοφάσουλα, βλήτα και μαύρα ρεβύθια και από ένα ποτήρι ροζέ κρασί. Πληρώσαμε 29 ευρώ. «Η δουλειά μου με έκανε πιο ταπεινή», μου είπε πριν χωρίσουμε η Ευανθία Γαλάνη. «Δεν αφήνει χώρο και χρόνο για μεμψιμοιρία. Υπάρχουν ασθένειες που μπορούμε να αποφύγουμε με την πρόληψη ή την τροποποίηση του τρόπου ζωής μας – και οφείλουμε να το κάνουμε. Ταυτόχρονα υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε· αυτά μας διδάσκουν πόσο πολύτιμες είναι οι μικρές χαρές στην καθημερινή μας ζωή και ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να τις αφήνουμε να χάνονται».
Βιογραφικό

Το 1998 διορίζεται Διευθύντρια Ογκολογίας στη Mayo Clinic. Το 2008 γίνεται τακτική καθηγήτρια Ογκολογίας στη Mayo Clinic και στη συνέχεια τιμάται με το Sandra J. Schultze Professorship.

Το 2009 εκλέγεται Διευθύντρια του Τμήματος Μοριακής Ιατρικής της Mayo Clinic και γίνεται επικεφαλής του προγράμματος γονιδιακής θεραπείας και ιοθεραπείας του καρκίνου και σύμβουλος του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA). Το 2013 εκλέγεται πρόεδρος της πολυκεντρικής ομάδας νευρο-ογκολογίας Alliance for Clinical Trials in Oncology, ενός οργανισμού που αποτελείται από 160 πανεπιστήμια και περισσότερες από 800 ογκολογικές κλινικές στις ΗΠΑ. Το 2015 γίνεται πρόεδρος της ερευνητικής ομάδας του Εθνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ για την έρευνα του γλοιοβλαστώματος. Το 2019 εκλέγεται Πρύτανης της Mayo Clinic και το 2020 τιμάται με τον τίτλο της διακεκριμένης ερευνήτριας της Mayo Clinic.

Οι σταθμοί της
1990
Αποφοιτά από την Ιατρική Σχολή Αθηνών με Αριστα  και με τον μεγαλύτερο βαθμό πτυχίου.
1991
Αρχίζει ειδικότητα Παθολογίας και στη συνέχεια Αιματολογίας-Ογκολογίας στη Mayo Clinic.
1993
Ανακηρύσσεται διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
2008
Εκλέγεται τακτική καθηγήτρια Oγκολογίας στη Mayo Clinic και στη συνέχεια τιμάται με το Sandra J. Schultze Professorship.

2009
Αναλαμβάνει διευθύντρια του τμήματος Μοριακής Ιατρικής της Mayo Clinic.
2013
Ενεργοποιεί την πρώτη κλινική μελέτη παγκοσμίως χρήσης βλαστοκυττάρων για τη μεταφορά ογκολυτικών ιών στη θεραπεία του καρκίνου.

2015
Γίνεται πρόεδρος της ερευνητικής ομάδας του Εθνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ για την έρευνα του γλοιοβλαστώματος.

2019
Εκλέγεται πρύτανης Ανάπτυξης της Mayo Clinic.


Επίτιμη Διδάκτωρ του ΕΚΠΑ η Ελληνίδα Ογκολόγος της Mayo Clinic.

Η καθηγήτρια Ογκολογίας, Γονιδιακής Θεραπείας και Μοριακής Ιατρικής, της Mayo Clinic στο Rochester, Minnesota, ΗΠΑ κυρία Ευανθία Γαλάνη, αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτορας του Τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών. 

Η αναγόρευση της έγινε την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2023 στις 19.00, στη Μεγάλη Αίθουσα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η ομιλία της τιμωμένης καθηγήτριας κ. Ευανθίας Γαλάνη, είχε τίτλο: "Designing Viruses to Attack Cancer: the New Era of Immunovirotherapy” και αφορά την μάχη ενάντια στο καρκίνο με τη χρήση τροποποιημένων ιών, θεραπείες που η καθ. Ευανθία Γαλάνη πρωτοπόρα ανέπτυξε στη Mayo Clinic, ΗΠΑ.


Τελετή αναγόρευσης της κυρίας Ευανθίας Γαλάνη, σε επίτιμη διδάκτορα του Τμήματος Ιατρικής και η εκπληκτική ομιλία της

kathimerini.gr, medlabnews.gr
Διαβάστε επίσης

Το Πανεπιστήμιο Αθηνών τίμησε την Καθηγήτρια Ογκολογίας της Mayo Clinic Ευανθία Γαλάνη για το έργο της κατά του καρκίνου (video).

 

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Η καθηγήτρια Ογκολογίας, Γονιδιακής Θεραπείας και Μοριακής Ιατρικής, της Mayo Clinic στο Rochester, Minnesota, ΗΠΑ κυρία Ευανθία Γαλάνη, αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτορας του Τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών. 

Η αναγόρευση της έγινε την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2023 στις 19.00, στη Μεγάλη Αίθουσα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η ομιλία της τιμωμένης καθηγήτριας κ. Ευανθίας Γαλάνη, είχε τίτλο: "Designing Viruses to Attack Cancer: the New Era of Immunovirotherapy” και αφορά την μάχη ενάντια στο καρκίνο με τη χρήση τροποποιημένων ιών, θεραπείες που η καθ. Ευανθία Γαλάνη πρωτοπόρα ανέπτυξε στη Mayo Clinic, ΗΠΑ.

Τελετή αναγόρευσης της κυρίας Ευανθίας Γαλάνη, σε επίτιμη διδάκτορα του Τμήματος Ιατρικής και η εκπληκτική ομιλία της

Βιογραφικό

Το 1998 διορίζεται Διευθύντρια Ογκολογίας στη Mayo Clinic. Το 2008 γίνεται τακτική καθηγήτρια Ογκολογίας στη Mayo Clinic και στη συνέχεια τιμάται με το Sandra J. Schultze Professorship.

Το 2009 εκλέγεται Διευθύντρια του Τμήματος Μοριακής Ιατρικής της Mayo Clinic και γίνεται επικεφαλής του προγράμματος γονιδιακής θεραπείας και ιοθεραπείας του καρκίνου και σύμβουλος του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA). Το 2013 εκλέγεται πρόεδρος της πολυκεντρικής ομάδας νευρο-ογκολογίας Alliance for Clinical Trials in Oncology, ενός οργανισμού που αποτελείται από 160 πανεπιστήμια και περισσότερες από 800 ογκολογικές κλινικές στις ΗΠΑ. Το 2015 γίνεται πρόεδρος της ερευνητικής ομάδας του Εθνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ για την έρευνα του γλοιοβλαστώματος. Το 2019 εκλέγεται Πρύτανης της Mayo Clinic και το 2020 τιμάται με τον τίτλο της διακεκριμένης ερευνήτριας της Mayo Clinic.

Οι σταθμοί της
1990
Αποφοιτά από την Ιατρική Σχολή Αθηνών με Αριστα  και με τον μεγαλύτερο βαθμό πτυχίου.
1991
Αρχίζει ειδικότητα Παθολογίας και στη συνέχεια Αιματολογίας-Ογκολογίας στη Mayo Clinic.
1993
Ανακηρύσσεται διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
2008
Εκλέγεται τακτική καθηγήτρια Oγκολογίας στη Mayo Clinic και στη συνέχεια τιμάται με το Sandra J. Schultze Professorship.

2009
Αναλαμβάνει διευθύντρια του τμήματος Μοριακής Ιατρικής της Mayo Clinic.
2013
Ενεργοποιεί την πρώτη κλινική μελέτη παγκοσμίως χρήσης βλαστοκυττάρων για τη μεταφορά ογκολυτικών ιών στη θεραπεία του καρκίνου.

2015
Γίνεται πρόεδρος της ερευνητικής ομάδας του Εθνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ για την έρευνα του γλοιοβλαστώματος.

2019
Εκλέγεται πρύτανης Ανάπτυξης της Mayo Clinic.


Διαβάστε επίσης

Στους top 10 παγκοσμίως ο Έλληνας νευροχειρουργός Άγγελος Κόλιας ειδικός στην Χειρουργική Εγκεφάλου και Σπονδυλικής στήλης

Διεθνής αναγνώριση για τον Έλληνα νευροχειρουργό Άγγελο Κόλια

medlabnews.gr iatrikanea

Ο Άγγελος Κόλιας είναι ο μοναδικός Έλληνας νευροχειρουργός που έχει αναγνωριστεί από το Αμερικάνικο Expertscape ως world expert, και μάλιστα έχει καταταχθεί στο top-10 παγκοσμίως.

Το Expertscape είναι ένας ανεξάρτητος Αμερικανικός Οργανισμός που κατατάσσει αντικειμενικά τους ιατρούς και τα ιδρύματα βάσει του επιστημονικού τους έργου.

Ο κ. Κόλιας αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2006 και στη συνέχεια εκπαιδεύθηκε στη Νευροχειρουργική, στο κορυφαίο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου εκτός από την εξειδίκευσή του σε ολόκληρο το φάσμα της Χειρουργικής Εγκεφάλου και Σπονδυλικής Στήλης ασχολήθηκε συστηματικά με την επιστημονική έρευνα. Έχει δημοσιεύσει πολύτιμες μελέτες για την πιο αποτελεσματική διάγνωση και θεραπεία στους κύριους τομείς της εξειδίκευσής του που είναι: όγκοι του εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού, όγκοι της βάσης κρανίου και υπόφυσης, αγγειακές παθήσεις του εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, παθήσεις του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (υδροκεφαλία) και εκφυλιστικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης.

Ο κ. Κόλιας έχει αναγνωριστεί από το Αμερικάνικο Expertscape ως world expert

Το 2021 διορίστηκε διευθυντής νευροχειρουργός του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Κέιμπριτζ. Έχει τιμηθεί με πιστοποιητικό αριστείας από τον ανεξάρτητο οργανισμό iWantGreatCare που βασίζεται στις άριστες αξιολογήσεις των ασθενών του. Το 2023 του απονεμήθηκε ο τίτλος του καθηγητή από το Βασιλικό Κολλέγιο Χειρουργών της Αγγλίας σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στην εξέλιξη της νευροχειρουργικής επιστήμης.

Ο Άγγελος Κόλιας προσφέρει τις υπηρεσίες του και σε ασθενείς στην Ελλάδα, καθώς από τον Σεπτέμβριο του 2023  είναι μέλος της επιστημονικής ομάδας της Α' Νευροχειρουργικής Κλινικής του Ερρίκος Ντυνάν υπό την  επιστημονική διεύθυνση του  νευροχειρουργού Χρήστου Γεωργόπουλου και του  Κέντρου Αποκατάστασης ΑΝΑΠΛΑΣΗ.

Ελένη Γκύκατζη Αρβελέρ για τις φετινές επετείους. 80 χρόνια από τα Δεκεμβριανά, 50 από την πτώση της χούντας και 20 από τους Ολυμπιακούς Αγώνες

  medlabnews.gr 

Η διαπρεπής βυζαντινολόγος και πρώην πρύτανης της Σορβόννης, Ελένη Γκύκατζη Αρβελέρ, ξετυλίγει  το κουβάρι των αναμνήσεών της από σημαντικά γεγονότα που επηρέασαν τη μετέπειτα πορεία της Ελλάδας

Ογδόντα χρόνια από τα Δεκεμβριανά, 50 από την πτώση της χούντας και τη Μεταπολίτευση και 20 από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Η έλευση του 2024 σήμανε τρεις επετείους σημαντικών γεγονότων του ελληνικού 20ού αιώνα που άφησαν βαθύ το αποτύπωμά τους στην ιστορία της χώρας.

«Γίνεται η μεγάλη διαδήλωση και σε μία στιγμή ακολουθούσα την οδό Σταδίου. Σε εξώστη, νομίζω ξενοδοχείου, ένα χέρι σήκωσε το κάλυμμα που υπήρχε και έριξε μια χειροβομβίδα. Αυτή ήταν η αρχή των Δεκεμβριανών», είπε η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ

Οι στιγμές αυτές επηρέασαν τη μετέπειτα πορεία της Ελλάδας και σήμερα επιβάλλουν να γυρίσουμε για λίγο το βλέμμα στο παρελθόν ώστε να αναστοχαστούμε για το μέλλον.

«Είναι επίπλαστες οι επέτειοι, αλλά τα γεγονότα είναι βαθύτατα ελληνικά. Και τα τρία έκαναν τον κόσμο να έχει συνείδηση της ταυτότητάς του κι αυτό για μένα ήταν σπουδαίο», αναφέρει στα «ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, η οποία υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας όλων και δέχτηκε να ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεών της από αυτά.

Δεκεμβριανά, 1944 – «Θυμάμαι τη μεγάλη πείνα»

Οι αναμνήσεις της για τα γεγονότα που οδήγησαν στη μάχη της Αθήνας τον Δεκέμβριο του 1944 ξεκινούν με τις μεγάλες διαδηλώσεις που γίνονταν στην πρωτεύουσα.

«Εγώ ήμουν τότε επονιτάκι και κατέβαινα κάθε μέρα στις διαδηλώσεις», λέει η ίδια.

«3 Δεκεμβρίου ήταν μια μεγάλη διαδήλωση. Κατεβαίνουμε κόσμος και κοσμάκης στο Σύνταγμα κι εγώ βλέπω έναν άγγλο αξιωματικό ο οποίος μόλις είχε βγει από τη Μεγάλη Βρεταννία. Του δείχνω απάνω τη Βουλή όπου στις βεράντες ήταν αστυνομικοί.

Του λέω «Τους βλέπετε αυτούς; Ιδιοι ήταν όταν ήταν και Γερμανοί. Καμιά διαφορά». Και γυρνάει και μου λέει «Ναι, το ξέρω». Δεν θα το ξεχάσω ποτέ ότι ξέρανε ότι ήταν πια ο αχταρμάς απάνω και κάτω.

Γίνεται η μεγάλη διαδήλωση και σε μία στιγμή ακολουθούσα την οδό Σταδίου. Σε έναν εξώστη, νομίζω ξενοδοχείου, ένα χέρι σήκωσε το κάλυμμα που υπήρχε κι έριξε μια χειροβομβίδα. Αυτή ήταν η αρχή των Δεκεμβριανών.

Οπότε οι αριστεροί που είχαν κατέβει μαζί με τη διαδήλωση, κάτσανε μπροστά στο ξενοδοχείο και θέλανε ν’ ανέβουν να τους πιάσουνε. Κράτησε ώρες το κακό και όταν σχεδόν επρόκειτο να μπούνε μέσα, καταφθάνουν οι Αγγλοι και τους εμποδίζουν.

Υστερα από το «Ναι, το ξέρω» και μετά από αυτό κατάλαβα ότι οι Αγγλοι δεν είναι πια οι φίλοι, αλλά έχουνε τους δικούς τους λόγους.

Την επόμενη ημέρα ήταν η ημέρα της κηδείας αυτών που είχαν σκοτωθεί την προηγουμένη. Θυμάμαι ότι περνούσαμε τα φέρετρα μπροστά από το King George που τότε το είχαν Αμερικανοί.

Οι Αμερικανοί δεν είχαν ανακατευτεί σε όλη αυτή την κατάσταση, οπότε υπήρχε η ζητωκραυγή των αριστερών υπέρ των Αμερικανών. Δεν ήξεραν τι θα γίνει μετά».

Οσο πλησιάζει η αφήγησή της προς την περίοδο των συγκρούσεων, οι εικόνες που έχει από την εποχή αρχίζουν να γίνονται πιο σκούρες. «Θυμάμαι πρώτα πρώτα τη μεγάλη πείνα γιατί δεν υπήρχε πια η δυνατότητα να έχεις τα πράγματα που χρειαζόσουν.

Θυμάμαι ότι έβλεπα όλα τα σπίτια σχεδόν με τρύπες από τα πολυβόλα των Αγγλων κι ένα σωρό νεκρούς στον δρόμο κι όχι κατά τύχη.

Ηταν κρυμμένοι και όποιον βλέπανε από τους αριστερούς να περνάει, τραβούσαν τα όπλα. Γιατί οι δεξιοί τότε στις γειτονιές, όπως το Παγκράτι που ήταν η δική μου, ήταν πολύ λιγότεροι και ξέρανε ποιοι είναι οι αριστεροί και πώς σκότωναν και ποιον σκότωναν.

Οπότε ο Δεκέμβρης είναι μία διαμάχη κυρίως μεταξύ των δεξιών και των αριστερών Ελλήνων κι έπειτα με τους Εγγλέζους», τονίζει η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ.

«Αναγκαζόμαστε τότε όλη η αριστερή νεολαία να φύγουμε από την Αθήνα γιατί είχαν καταφθάσει ήδη από το Φάληρο και άλλοι Αγγλοι.

Φεύγαμε από τον Υμηττό και το μόνο που θυμάμαι είναι η γλίστρα γιατί ήταν παγωμένο το βουνό, όταν πήγαμε να το καβαλήσουμε και να κατέβουμε.

Κατεβαίνουμε από τον Υμηττό στην Παλλήνη και πήγαμε με τα πόδια από την Παλλήνη στην Κυψέλη γιατί όλη η Αθήνα ήταν με Αγγλους. Θυμάμαι ότι μαζί ήταν ο Ιάννης Ξενάκης, ο οποίος εκεί έχασε το μάτι του.

Πήγαμε σε ένα σπίτι που είχε μια βιβλιοθήκη και θυμάμαι να διαβάζω όχι για πρώτη φορά, αλλά πάντως με πολύ μεγάλη προσοχή, τον «Δον Κιχώτη» από τη μια μεριά και από την άλλη τον Καβάφη.

Τέλος πάντων, φεύγουμε από εκεί και προχωράμε πια με τα πόδια μακριά από την Αθήνα. Με όποιον τρόπο βρω, σχεδόν μόνη. Και εκεί που προχωράω με τα πόδια σταματάει ένα φορτηγό και με ανεβάζει πάνω.

Είχε μέσα τα ρούχα της Ντιριντάουα, η οποία ήταν φιλενάδα του Ζεύγου, του πολιτικού του αριστερού.

Το αυτοκίνητο με αφήνει στη Λαμία κι από εκεί καταφέρνω και πηγαίνω στη Στυλίδα, γιατί εκεί ο πατέρας μου τον καλό καιρό έκανε ελιές και τις έστελνε στη Ρουμανία, στους αδερφούς της μάνας μου. Και ήξερα τους ανθρώπους.

Κάθομαι σε ένα σπίτι για κάμποσο καιρό, ώσπου κάποια στιγμή, θα πρέπει να ήτανε αρχές Ιανουαρίου, ένα φορτηγό κατέβαινε Αθήνα και είπα να το πάρω. Τους είπα ότι τα λεφτά που πρέπει να δώσω θα τα έδινε ο πατέρας μου όταν φτάναμε γιατί εγώ δεν είχα τίποτα και με πήραν.

Κάπου προς το Σχηματάρι, μας σταματάνε οι εθνοφρουροί και ζητάνε ταυτότητες. Πού να τη βρω εγώ την ταυτότητα;

Ευτυχώς ήτανε ο οδηγός, ένας κύριος ευτραφής δίπλα του και πίσω εγώ, μια σταλιά, οπότε κάνει έτσι, με κρύβει και μας αφήνουν να φύγουμε. Το ίδιο έγινε και δεύτερη φορά. Φτάνουμε στην Αθήνα και μ’ αφήνει στο Πανεπιστήμιο.

Κοντά εκεί έφευγε ένα φορτηγό για τον Βύρωνα και το πήρα για να γυρίσω σπίτι.

Παντού στους τοίχους ήταν κολλημένες αφίσες με το σύνθημα «ΚΚΕ Ηττημένοι». Εγινα Τούρκος βλέποντάς τες, αλλά κατάλαβα τι τρέχει.

Φτάνω στον Βύρωνα και βλέπω μία κυρία της οποίας ο άντρας είχε φύγει απάνω και κατεβαίνω μία στάση πριν από τη δική μου να της πω ότι είναι καλά. Μόλις με βλέπει, μου λέει «Φύγε, φύγε». Φτάνω σπίτι μου, μου λέει και η μάνα μου «Φύγε, φύγε. Ερχονται, σε ζητάνε».

Φεύγω κι εγώ και πάω στο σπίτι του γαμπρού μου του Νικολαΐδη στη Νέα Σμύρνη, όπου τους είχανε πιάσει όλους σχεδόν.

Εκεί έμεινα ώσπου να γίνει η Συμφωνία της Βάρκιζας, κάπου στα μέσα Ιανουαρίου, οπότε βγήκα έξω προσπαθώντας πλέον να μπω στο Πανεπιστήμιο, έχοντας μεγάλη απογοήτευση από την κομμουνιστική οργάνωση της Αθήνας.

Η Βάρκιζα πια για μένα είναι μια εικόνα περίεργη γιατί από τη μία είδα πώς σκοτώνουν τζάμπα και από την άλλη είδα πόσο εξευτελισμένος ήταν ο Δημοκρατικός Στρατός.

Εκεί κατάλαβα για πρώτη φορά ότι οι κομμουνιστές της Αθήνας ήτανε άνθρωποι οι οποίοι είχανε τον δικό τους σκοπό που δεν ήτανε μόνο η απελευθέρωση του τόπου», αφηγείται η σπουδαία βυζαντινολόγος.

Μεταπολίτευση, 1974 – Με τον Σβορώνο και τον Καραμανλή

Την περίοδο της Επταετίας, η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ βρίσκεται στο Παρίσι, αφιερωμένη στην ακαδημαϊκή της καριέρα που έχει ήδη ξεκινήσει, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε με ανησυχία όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα.

«Το πραξικόπημα έγινε τον Απρίλιο του 1967 κι εγώ ανακηρύχθηκα καθηγήτρια της Σορβόννης τον Σεπτέμβρη, όταν στην Αθήνα υπήρχε χούντα. Γι’ αυτό και σχεδόν κανείς δεν είχε μάθει τότε ότι μία Ελληνίδα έγινε καθηγήτρια της Σορβόννης. Στη Γαλλία ήμασταν όλοι εναντίον της χούντας. Εγώ δεν έφτασα ποτέ στην Ελλάδα, στη χούντα. Στη Γαλλία ήτανε σχεδόν όλοι γύρω από τον Νίκο τον Σβορώνο, ο οποίος ήτανε ελασίτης, παλιός, πολύ κομμουνιστής, κι εγώ ήμουν κυρίως παρέα με αντιχουντικούς», τονίζει η ίδια.

Στον ίδιο κύκλο βρισκόταν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με τον οποίο είχαν αναπτύξει μια σχέση επικοινωνίας.

«Ο Καραμανλής ήταν επίσης φίλος με τον Ζιλμπέρ Νταγκρόν, τον Μορίς Ντριόν, τον Μορίς Ζενεβουά, δηλαδή μ’ ένα σωρό λογοτέχνες», υπενθυμίζει, παραπέμποντας στην αφήγησή της από το βιβλίο «Από μένα αυτά…» (εκδόσεις Πατάκη, 2023).

Αρκετά κοντά βρισκόταν η βυζαντινολόγος και με τη σύζυγο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Αμαλία Μεγαπάνου, για την οποία θυμάται μια χαρακτηριστική συνάντησή τους.

«Η Αμαλία ήθελε να γραφτεί στη Σορβόννη. Με βρήκε λοιπόν μια μέρα και μου λέει «Κυρία Αρβελέρ, θέλω να γραφτώ στη Σορβόννη». Λέω «Ελάτε σπίτι να φάτε και να δούμε τα πτυχία και να συζητήσουμε». Εγώ τότε είχα μια γυναίκα, τη Φωτεινή, η οποία μας είχε μεγαλώσει όλα τα παιδιά, τους Γλύκατζη, και είχε έρθει στη Γαλλία για να μεγαλώσει και την κόρη μου. Οταν ήρθε όντως η Αμαλία σπίτι, της ζήτησα της Φωτεινής να μας φτιάξει κανένα καλαμαράκι κι εκείνη λίγο αργότερα εμφανίστηκε με μια πιατέλα γεμάτη με καλαμαράκια».

Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου η ίδια τα παρακολούθησε από την αμερικανική τηλεόραση αφού βρισκόταν σε ταξίδι στην Ουάσιγκτον, αλλά όσα ακολούθησαν μέχρι την πτώση της χούντας συνέχισαν να την απασχολούν όταν επέστρεψε στη Γαλλία.

Την επιστροφή του Καραμανλή στην Ελλάδα, όμως, την είδε από κοντά, στην Ελλάδα πια, αφού η Φωτεινή είχε εκφράσει την επιθυμία της να γυρίσει στην Αθήνα έπειτα από μία δεκαετία δίπλα της στο Παρίσι.

«Ημουν εδώ με την κόρη μου, η οποία ήταν δέκα χρονών πάνω – κάτω. Καθόμουν στο σπίτι φίλων και περίμενα. Ο άντρας μου ήταν ακόμα στη Γαλλία.

Η κόρη μου μού λέει «Μα εδώ πρέπει να είναι λίγο περίεργοι οι Ελληνες». Λέω «Γιατί;». Μου λέει «Λένε «Ζήτω ο Καραμανλής»», αλλά αυτή καταλάβαινε car a malis, δηλαδή φορτηγά γεμάτα πονηριά.

Μετά έμαθα ότι είχαν τηλεφωνήσει και στον άντρα μου που ήταν στη Γαλλία, αν μπορεί να έρθει στην Ελλάδα. Ο δε Καραμανλής τότε στη Γαλλία κοιμότανε. Ητανε καλοκαίρι του 1974. Κοιμόταν και τον ξύπνησαν για να του πούνε να επιστρέψει.

Ευτυχώς που ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν δεν κοιμόταν και του έδωσε το αεροπλάνο και ήρθε. Εγώ τότε ήμουν πολύ φίλη με τον Τάκη Λαμπρία, ο οποίος ήτανε σχεδόν της ηλικίας μου, οπότε έζησα όλη τη θριαμβική είσοδο του Καραμανλή εδώ», συμπληρώνει η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ.

Ολυμπιακοί Αγώνες, 2004 – Η Γαλλία μάς εξυμνούσε

Τους Ολυμπιακούς Αγώνες η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ τούς παρακολούθησε από απόσταση, ζώντας το καλοκαίρι του 2004 στην Αθήνα τη μεγάλη στιγμή της χώρας.

«Η γαλλική τηλεόραση μίλησε μόνο τρεις φορές καλά για την Ελλάδα. Η μία απ’ αυτές ήταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες», θυμάται η βυζαντινολόγος. «Μίλαγαν όλοι για την τελετή έναρξης και την τελετή λήξης», υπογραμμίζει δείχνοντας τη σημασία των τελετών που σχεδίασε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.

«Εχω έναν ανιψιό, ο οποίος δούλευε στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μου έλεγε ότι πήγαν όλα τέλεια και ότι κανείς δεν το περίμενε. Ηταν και φίλοι μου καλεσμένοι εδώ και μου έλεγαν το ίδιο ακριβώς πράγμα», καταλήγει η ίδια για το μεγάλο καλοκαίρι της Ελλάδας.

Πηγή «ΤΑ ΝΕΑ», in.gr

Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων