Παρουσίαση Εκπαιδευτικού Προγράμματος Ινστιτούτου "Γαληνός"

Παρουσίαση του Εκπαιδευτικού Προγράμματος  του Ινστιτούτου «Γαληνός» 

Το Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας και Προσωπικής Ανάπτυξης «Γαληνός»φιλοξενείται σε χώρο διαμορφωμένο ειδικά από τους αρχιτέκτονες Μαρία Κοκκίνου και Ανδρέα Κούρκουλα στον Χολαργό, Μεσογείων 260. Η τρίκλιτηδιαρρύθμιση του στεγάζει δραστηριότητες Ψυχικής Υγείας (ψυχιατρική, ψυχολογία, ψυχοθεραπεία) για παιδιά, εφήβους και ενήλικες,  σε οργανικό συνδυασμό με πρακτικές Προσωπικής Ανάπτυξης. Παράλληλα υλοποιείται το Πρόγραμμα “Πνοή”, μια κοινωφελής ενέργεια που περιλαμβάνει την παροχή δωρεάν ψυχολογικής στήριξης σε καρκινοπαθείς χάρις στη γενναιοδωρία ενός ευεργέτη που επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος. Επιστημονικός Διευθυντής είναι ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Νίκος Σιδέρης. 

Το Ινστιτούτο «Γαληνός» εκτός από τις καταστατικές του προτεραιότητες ως χώρος παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας κι ως χώρος εκπαίδευσης, φιλοδοξεί να λειτουργήσει επιπλέον και ως χώρος ανταλλαγής, ανάπτυξης και σύνθεσης ιδεών και πρακτικών. Πρόθεση μας είναι τόσο ο εμπλουτισμός της δικιάς μας κλινικής εμπειρίας, όσο και η ανταπόκριση μας στις ανάγκες αναβάθμισης του επαγγελματισμού των ειδικών. Ωστόσο η καλλιέργεια της ευαισθησίας και της τέχνης του ζην όλων, παραμένει ο τελικός μας σκοπός. Η ευρύτητα και η πολυσημία του Εκπαιδευτικού Προγράμματος (δες εδώ) αντανακλά και υποστηρίζει αυτή την προοπτική.

Ο πρώτος εκπαιδευτικός κύκλος  ξεκινά την Τετάρτη 25/4/2018, στις 9. 15 μμ  με το σεμινάριο «Ψυχανάλυση: από το περίπου μηδέν προς το ανθρώπινο άπειρο»από τον Επιστημονικό Διευθυντή του Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας και Προσωπικής Ανάπτυξης «Γαληνός» ΝΙΚΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Ψυχίατρο, Ψυχαναλυτή. Αρχικό μάθημα είναι η «Εισαγωγή: Φροϋδικό Ασυνείδητο - Φροϋδικό Όνειρο».Την περίοδο Απριλίου - Ιουνίου 2018 θα διερευνηθεί σε έξι μαθήματα, ως γενική Εισαγωγή, η δομή και η λειτουργία του Φροϋδικού Ασυνείδητου και της περιεκτικότερης εκδήλωσής του, που είναι το Όνειρο ως βασιλική οδός προς το Ασυνείδητο.

Ο δεύτερος εκπαιδευτικός κύκλος ξεκινά την επόμενη ημέρα, Πέμπτη 26/4/2018, την ίδια ώρα 9. 15 μμ, εγκαινιάζοντας την εκπαιδευτική δραστηριότητα του «Γαληνού» με προσκεκλημένους εισηγητές. Έξι έγκυροι ψυχαναλυτές εισηγούνται «Έξι έννοιες απούσες από τα λεξικά της ψυχανάλυσης αλλά παρούσες στην ψυχαναλυτική κατάσταση», σε έξι συναντήσεις. Η «Θεσμική Αντιμεταβίβαση» είναι η πρώτη έννοια του κύκλου με εισηγητή τον Ε. Γ. ΑΣΛΑΝΙΔΗ, Ψυχίατρο, Διδάσκοντα Αναλυτή και πρώην Πρόεδρο ΕΕΨΨ.   

Οι εργασίες του Εκπαιδευτικού Προγράμματος θα διεξαχθούν στο Ινστιτούτο «Γαληνός», χώρο διαμορφωμένο ειδικά από τους αρχιτέκτονες Μαρία Κοκκίνου και Ανδρέα Κούρκουλα, Μεσογείων 260, στον Χολαργό. 

Με κατάθλιψη η μητέρα, με χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης το παιδί

Η κατάθλιψη της μητέρας δεν είναι θέμα που βασανίζει μόνο την ίδια, αλλά έχει επιπτώσεις και στο παιδί της, το οποίο κινδυνεύει με χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης (IQ) έως την εφηβεία του, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

   Οι ερευνητές του Τμήματος Παιδιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο, με επικεφαλής τη δρα Πατρίτσια Ιστ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Child Development" (Ανάπτυξη Παιδιού), μελέτησαν περίπου 900 παιδιά και τις μητέρες τους.

   Η νοημοσύνη των παιδιών μετρήθηκε με τα συνήθη τεστ IQ ανά πενταετία στις ηλικίες ενός έτους, πέντε δέκα και 16 ετών. Παράλληλα, αξιολογήθηκαν οι μητέρες τους για τυχόν συμπτώματα κατάθλιψης και βρέθηκε ότι σχεδόν οι μισές είχαν ελαφριά έως σοβαρή κατάθλιψη.

   Διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που είχαν μητέρες με σοβαρή κατάθλιψη, είχαν επίσης χαμηλότερες επιδόσεις στα νοητικά τεστ.

   «Βρήκαμε ότι οι βαριά καταθλιπτικές μητέρες δεν επένδυαν συναισθηματικά, ούτε παρείχαν μαθησιακό υλικό για να υποστηρίξουν το παιδί τους, όπως παιγνίδια και βιβλία, όσο το έκαναν οι μητέρες χωρίς κατάθλιψη. Αυτό, με τη σειρά του, επιδρά αρνητικά στη νοημοσύνη ενός παιδιού από τον πρώτο χρόνο της ζωής του έως τον 16ο», δήλωσε η Ιστ.

ΑΠΕ

Με νόμο μπαίνει «τέλος» στα ενοχλητικά μηνύματα σε τηλέφωνο και facebook

Νόμος του κράτους είναι πια το σχέδιο νόμου για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και της βίας κατά των γυναικών.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του, «όποιος χωρίς την απειλή βίας ή άλλης παράνομης πράξης, προκαλεί τρόμο ή ανησυχία σε άλλον, με την επίμονη καταδίωξη ή παρακολούθηση του, όπως ιδίως με την επιδίωξη διαρκούς επαφής μέσω τηλεπικοινωνιακού ή ηλεκτρονικού μέσου ή με επανειλημμένες επισκέψεις στο οικογενειακό, κοινωνικό ή εργασιακό περιβάλλον αυτού, παρά την εκπεφρασμένη αντίθετη βούλησή του» τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 1 έτους ή χρηματική ποινή.

«Τέλος» στα μηνύματα στο τηλέφωνο ή στο facebook βάζει ο νόμος λοιπόν, εάν ο... παραλήπτης έχει ρητά δηλώσει πως δεν ενδιαφέρεται, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τις «αναπάντεχες» εμφανίσεις στο σπίτι ή στην εργασία του.

Με τον ίδιο νόμο (4531/2018) όποιος παροτρύνει ή προκαλεί γυναίκα σε ακρωτηριασμό των γεννητικών της οργάνων, τιμωρείται με φυλάκιση, ενώ τα έθιμα, οι παραδόσεις και η θρησκεία του δράστη δεν είναι ικανά να μειώσουν την ποινή του.

Μεταξύ άλλων προβλέπεται ακόμη ότι ο δράστης εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να απομακρυνθεί με αιτιολογημένη δικαστική ή εισαγγελική εντολή από την συζυγική εστία, ή να του απαγορευθεί να προσεγγίζει την εργασία του θύματος ή το σχολείο των παιδιών του.

Τέλος, σε περίπτωση οικονομικής αδυναμίας, προβλέπεται αποζημίωση για ιατρικές δαπάνες ή ψυχολογική υποστήριξη, όταν στον τόπο κατοικίας του θύματος δεν υπάρχει δημόσια δομή.
Πηγή: iefimerida

Τέσσερις στους δέκα μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί φοιτητές νιώθουν άγχος και κατάθλιψη

Τα ποσοστά του άγχους και της κατάθλιψης μεταξύ των μεταπτυχιακών (master's) και των διδακτορικών φοιτητών (PhD) διεθνώς είναι τουλάχιστον έξι φορές μεγαλύτερα από ό,τι στο γενικό πληθυσμό. Τέσσερις στους δέκα αισθάνονται μικρότερη ή μεγαλύτερη ψυχική πίεση, σύμφωνα με μια νέα διεθνή έρευνα.

   Οι δειγματοληπτικές απαντήσεις 2.279 φοιτητών 234 πανεπιστημιακών και ερευνητικών ιδρυμάτων σε 26 χώρες (90% υποψήφιοι για PhD και 10% για master's) αποκαλύπτουν ότι το 41% αισθάνονται μέτριο έως σοβαρό άγχος, ενώ το 39% έχουν συμπτώματα μέτριας έως σοβαρής κατάθλιψης, έναντι ποσοστού περίπου 6% στο γενικό πληθυσμό.

   Τα ποσοστά άγχους και κατάθλιψης είναι μεγαλύτερα στις νέες από ό,τι στους νέους: 43% και 41% αντίστοιχα έναντι 34% και 35%.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη νευροεπιστήμονα Τερέζα Έβανς του Κέντρου Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Σαν Αντόνιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιοτεχνολογίας "Nature Biotechnology", σύμφωνα με το "Nature", έκαναν λόγο για ανησυχητικά ευρήματα που αναδεικνύουν τη σοβαρότητα του προβλήματος και την παγκόσμια διάστασή του.

Η έννοια της ύβρις έχει προέλευση την αρχαία Ελλάδα. Ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων.

Υβριστής ήταν αυτός που υπερεκτιμούσε τις δυνάμεις του (πολιτικές ,στρατιωτικές ή οικονομικές) και για τον λόγο αυτό είχε αλαζονική συμπεριφορά, προσβλητική για τους συνανθρώπους του αλλά πολλές φορές και βίαιη. Η συμπεριφορά αυτή ,ήταν τόσο απέναντι στους νόμους της πολιτείας , όσο και απέναντι στους άγραφους θεϊκούς νόμους που καθόριζαν τα όρια της ηθικής.
  
Δηλαδή ο υβριστής, με την συμπεριφορά του, έδειχνε ότι προσπαθεί να υπερβεί την ανθρώπινη φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς…  Η συμπεριφορά του υβριστή αποτελούσε για αρχαίους, παραβίαση της ηθικής τάξης ,απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου. Για τον λόγο αυτό , πίστευαν  ότι οδηγούσε τελικά στην καταστροφή του “ὑβριστή” από τον Δία… 


Ο Ντέιβιντ Όουεν είναι γιατρός Νευρολόγος αλλά και επιφανής πολιτικός, που έχει διατελέσει υπουργός εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας.  Έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο “Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία. Πόσο οι αρρώστιες επηρέασαν τους πολιτικούς τα τελευταία 100 χρόνια” . Στο βιβλίο του αυτό , περιγράφει την επίδραση ψυχικών και σωματικών ασθενειών στους γνωστούς πολιτικούς ηγέτες του εικοστού αιώνα. Ενδιαφέρουσα είναι μια διαταραχή της συμπεριφοράς ορισμένων πολιτικών , που περιγράφεται ως το “σύνδρομο της ύβρεως”. Ο πολιτικός με αυτό το σύνδρομο, έχει τα εξής χαρακτηριστικά ::

 -Θεωρεί τους πολίτες απλά ένα πεδίο πού ασκεί την εξουσία του.
 -  Φροντίζει υπέρμετρα για την δημόσια εικόνα του. 
 - Επιλέγει ενέργειες και δράσεις που ευνοούν την εικόνα του αυτή στον    Λαό. 
-Ταυτίζει τον εαυτό του με το κράτος ή ακόμα και με το έθνος! .
-Στις δημόσιες ομιλίες του μιλάει σαν μεσσίας, εκθειάζοντας τις ενέργειές του . 
-Αγνοεί τις υποδείξεις και τις παρατηρήσεις του περιβάλλοντός του,  αφού πιστεύει ότι έχει το αλάθητο και το προνόμιο να γνωρίζει μόνο αυτός την αλήθεια.

- Έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση. Και τελικά χάνει την επαφή με την πραγματικότητα. 
Το σύνδρομο αυτό αποκτά  μεγάλη σημασία, αφού οι ηγέτες οι οποίοι πάσχουν από αυτό ,επηρεάζουν τις τύχες των λαών τους, αλλά και άλλων λαών , πολλές φορές καθοριστικά. 
Πραγματικά , στον αιώνα που πέρασε ,φαίνεται ότι ορισμένοι πολύ γνωστοί αρχηγοί κρατών σε όλο τον κόσμο  έπασχαν από αυτό το σύνδρομο. Όπως ο Ρούζβελτ, ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ, ο Τσόρτσιλ, ο Μάο Τσε-Τουνγκ, ο Αϊζενχάουερ, ο Ντε Γκολ, ο Τζον Κένεντι, ο Νίξον, η Θάτσερ, ο Ρέιγκαν, ο Μιτεράν, ο Γέλτσιν, ο Σιράκ ,ο Μπλερ, ο Τζορτζ Μπους, ο  Αριέλ  Σαρόν και άλλοι.

Ο Λόρδος Όουεν  βέβαια στο βιβλίο του, αναφέρεται σε πολιτικούς ηγέτες του προηγούμενου αιώνα. Εάν όμως κάποιος αναλύσει με τα ίδια κριτήρια ,συμπεριφορές σύγχρονων ηγετών,  εύκολα θα διαπιστώσει ότι αρκετοί έχουν “το σύνδρομο της ύβρεως”. Τόσο στον διεθνή πολιτικό στίβο, όσο και στην πατρίδα μας!… 

Αλλά πώς δημιουργείται αυτό το σύνδρομο στους πολιτικούς; 
Βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει το ανάλογο υπόστρωμα: Τόσο το γενετικό όσο και το επίκτητο.  

Το γενετικό υπόστρωμα , αφορά την καθορισμένη από τα γονίδια δομή και λειτουργία του εγκεφάλου. 

Το επίκτητο υπόστρωμα, αφορά την δομή της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς , όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί κατά την διάρκεια της ζωής του πολιτικού.   Όσον αφορά το γενετικό υπόστρωμα ενός πολιτικού που έχει το “σύνδρομο της ύβρεως”, οι νευροεπιστήμες δεν μπορούν ακόμα να το τροποποιήσουν. Όσον αφορά το επίκτητο υπόστρωμα, πολύ δύσκολα η σύγχρονη επιστήμη μπορεί να το τροποποιήσει, μέσα από μακροχρόνιες διαδικασίες, που αφορούν ψυχολογικές-ψυχιατρικές μεθόδους .

 Αυτό όμως που μπορεί να επιτύχει η σύγχρονη επιστήμη, είναι η διάγνωση του συνδρόμου αυτού. 

…Παρακολουθούσα την πολύ πρόσφατη συνεδρίαση της Βουλής, για την προανακριτική επιτροπή του γνωστού σκανδάλου. Για άλλη μία ακόμα φορά, “το σύνδρομο της ύβρεως”, ήταν διάχυτο στην αίθουσα της ολομέλειας , και αφορούσε την κυβερνητική πλειοψηφία.
- Ένα Προεδρείο, αλαζονικό (προς τον ομιλητή πρώην Πρωθυπουργό),  έως υβριστικό (προς πρώην Υπουργό δικαιοσύνης). . 

 -Ομιλητές της συγκυβέρνησης, υπερόπτες και απαξιωτικοί προς συναδέλφους τους που κατηγορούνται …
 - Βουλευτές της συγκυβέρνησης να αποδοκιμάζουν , αλλά και να χυδαιολογούν, κατά την διάρκεια της ομιλίας του εκλεγμένου πρώην πρωθυπουργού….
Και να σκεφθεί κανείς , ότι “το σύνδρομο της ύβρεως” που εμφανίζουν πολλά κυβερνητικά στελέχη, έχει οικοδομηθεί επάνω σε μια ισχνή πλειοψηφία , αφού πρακτικά, λόγω του εκλογικού νόμου και εάν υπολογισθεί και η αποχή κατά την εκλογική διαδικασία, η παρούσα συγκυβέρνηση, εκφράζει περίπου ένα στους πέντε Έλληνες!...
Tο “σύνδρομο της ύβρεως”, δεν προσβάλλει μόνο την αισθητική και την απαιτούμενη ηθική διάσταση του πολιτικού βίου της χώρας μας. 
Γίνεται επικίνδυνο για την ομοψυχία του λαού , ιδιαίτερα αυτή την εποχή.
Αλλά επικίνδυνο και για την Δημοκρατία… 
Πως  θεραπεύεται; 

Πρακτικά μόνο με την ψήφο του Λαού!

*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης  είναι Καθηγητής Καρδιολογίας 
protothema.gr

Τα πρώτα τεστ αίματος και ούρων για διάγνωση του αυτισμού

Επιστήμονες από τη Βρετανία και την Ιταλία ανακοίνωσαν ότι ανέπτυξαν τα πρώτα τεστ αίματος και ούρων που δείχνουν αν ένα παιδί πάσχει από διαταραχή του αυτισμού, κάτι που μπορεί μελλοντικά να επιτρέψει την πιο έγκαιρη διάγνωση, έτσι ώστε η αναγκαία θεραπεία να ξεκινά πιο νωρίς.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Γουόρικ και της Μπολόνια, με επικεφαλής τη βιολόγο δρα Νάιλα Ραμπάνι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα αυτισμού «Molecular Autism», πέτυχαν να ανιχνεύσουν στο πλάσμα του αίματος τυχόν βλάβες σε συγκεκριμένες πρωτεΐνες, που συνδέονται με τον αυτισμό.

Οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού είναι νευροαναπτυξιακές διαταραχές που επηρεάζουν τη δυνατότητα επικοινωνίας του παιδιού και μπορεί να περιλαμβάνουν μια ευρεία γκάμα προβλημάτων συμπεριφοράς, όπως προβλήματα λόγου, επαναληπτικές ή καταναγκαστικές συμπεριφορές, υπερκινητικότητα, άγχος, δυσκολία προσαρμογής σε νέα περιβάλλοντα κ.α.

Επειδή ακριβώς υπάρχει μεγάλη ποικιλία συμπτωμάτων, η διάγνωση των διαταραχών του αυτισμού είναι δύσκολη και αβέβαιη, ιδίως στα πρώτα στάδια. Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο αναζητούν νέες μεθόδους έγκαιρης διάγνωσης είτε μέσω νευροαπεικόνισης του εγκεφάλου είτε ανάλυσης βιοδεικτών.

Τέτοιους μοριακούς βιοδείκτες κατάλληλους για κλινική διάγνωση φαίνεται να παρέχει η νέα μελέτη. Οι ερευνητές ανέπτυξαν ήδη -με τη βοήθεια αλγόριθμων τεχνητής νοημοσύνης- τα πρώτα τεστ αίματος και ούρων, τα οποία είναι καλύτερα από κάθε άλλη υπάρχουσα διαθέσιμη μέθοδο σήμερα.

Τα τεστ, τα οποία σε πρώτη φάση δοκιμάσθηκαν σε 38 παιδιά με αυτισμό και (για λόγους σύγκρισης) σε 31 υγιή παιδιά, θα δοκιμασθούν περαιτέρω σε μεγαλύτερο αριθμό παιδιών για να ελεγχθεί η αξιοπιστία τους.

Το 30% έως 35% των περιπτώσεων αυτισμού αποδίδεται σε αποκλειστικά γενετικά αίτια και το υπόλοιπο 65% έως 70% σε ένα συνδυασμό περιβαλλοντικών παραγόντων και γενετικών μεταλλάξεων.
ΑΠΕ

Ένα χαμόγελο μπορεί να μειώσει το άγχος, ακόμα και όταν δεν είναι αληθινό!

Στο πρώτο επεισόδιο της σειράς “AXA Research Files” παρουσιάζεται νέα έρευνα που εξετάζει κατά πόσο οι άνθρωποι που χαμογελούν περισσότερο είναι πιο υγιείς και ευτυχισμένοι σε σχέση με αυτούς που χαμογελούν λιγότερο στην καθημερινότητά τους.

Στη νέα έρευνα που πραγματοποίησε για το Ταμείο Ερευνών ΑΧΑ η Dr. Sarah Pressman, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ψυχολογίας και Κοινωνικής Συμπεριφοράς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ιρβάιν, το χαμόγελο μπορεί να αποτελέσει ένα από τα πιο «φυσικά φάρμακα» και να λειτουργήσει ευεργετικά για το ανοσοποιητικό σύστημα και την καρδιαγγειακή υγεία.

Συγκεκριμένα, η Dr. Sarah Pressman εξέτασε κατά πόσο η συμπεριφορά και η υγεία μας βελτιώνονται όταν χαμογελάμε. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Αποδείχτηκε ότι όσοι χαμογελούν αναπτύσσουν «αντισώματα», τις ορμόνες κορτιζόλη και κατεχολαμίνες, οι οποίες βοηθούν στην προληπτική αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας, προστατεύουν το ανοσοποιητικό και καρδιαγγειακό σύστημα, ενισχύουν τις αντοχές μας και «διευρύνουν» τα όρια του πόνου.

Στην ίδια έρευνα διαπιστώθηκε ότι το χαμόγελο έχει τις ίδιες ευεργετικές ιδιότητες, ακόμα και όταν δεν είναι αληθινό. Όταν προσποιούμαστε ότι χαμογελάμε, στέλνουμε στον εγκέφαλό μας μηνύματα που έχουν ψυχολογικά οφέλη, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το «αληθινό» μας χαμόγελο. Και πώς ξεχωρίζουμε το αυθόρμητο και πραγματικό από το ψεύτικο χαμόγελο; Η ερευνήτρια σημειώνει ότι όταν κάποιος χαμογελάει πραγματικά, δημιουργούνται ρυτίδες γύρω από τα μάτια, ενώ όταν το χαμόγελο είναι ψεύτικο το μόνο που στην πραγματικότητα κινείται είναι το στόμα.


Έτσι κάθε φορά που χαμογελάμε, πρέπει να σκεφτόμαστε ότι αυτό μας κάνει λιγότερο αγχωμένους και περισσότερο υγιείς. Αυτό συμβαίνει γιατί το χαμόγελο βελτιώνει τη διάθεσή μας, μας ανακουφίζει και μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε με μια πιο θετική και αισιόδοξη ματιά την καθημερινότητα. Μειώνει το άγχος, ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, βοηθάει στην καλή λειτουργία της καρδιάς, τονώνει τη ψυχολογική μας υγεία και έτσι είμαστε πιο αισιόδοξοι στις δυσκολίες που προκύπτουν.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο ενεργειών που διενεργεί το Ταμείο Ερευνών ΑΧΑ, την παγκόσμια πρωτοβουλία του Ομίλου που υποστηρίζει έρευνες με σημαντικά ευρήματα για την ακαδημαϊκή κοινότητα και την κοινωνία των πολιτών, συμβάλλοντας, παράλληλα, στην ανάπτυξη του διαλόγου μεταξύ της επιστήμης, του ιδιωτικού κλάδου και της κοινωνίας.

Πώς πρέπει να προετοιμάσετε την επίσκεψη σας στον γιατρό, για να είναι αποτελεσματική;

της Μαρίας Χιόνη, Διδάσκουσα Ιατρική Ορολογία, στην Αγγλική Γλώσσα και Επικοινωνιακές Δεξιότητες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών medlabnews.gr

Η ικανοποίηση των ασθενών από τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας είναι ένας από τους σημαντικότερους δείκτες για τη μέτρηση της ποιότητας υγείας. 

Η δημιουργία της απαραίτητης συναισθηματικής σχέσης ιατρού-ασθενούς είναι ένα από τα κυριότερα συστατικά για την αποτελεσματική μεταξύ τους επικοινωνία, η οποία με τη σειρά της θα συμβάλλει στην επιτυχία της θεραπευτικής αντιμετώπισης. Στη σχέση αυτή, ο ιατρός αντιλαμβάνεται τα προβλήματα που παρουσιάζει ο ασθενής τόσο από σωματικής πλευράς όσο και από ψυχολογικής και κοινωνικής.

Από την αντίθετη πλευρά, ο ασθενής λόγω της συναισθηματικής σχέσης που έχει αναπτυχθεί αντιλαμβάνεται ότι ο ιατρός μπορεί να κατανοήσει και να συμμεριστεί τα προβλήματά του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλές φορές χαρακτηρίζεται κάποιος ως καλός ιατρός. Καλός ιατρός είναι εκείνος που εκτός από τις ιατρικές του γνώσεις έχει την ικανότητα να δημιουργεί σταδιακά διαπροσωπικές σχέσεις με τους ασθενείς του, με τους συγγενείς αυτών και με τους υπόλοιπους επαγγελματίες υγείας οι οποίοι

εργάζονται μαζί για ένα σκοπό, την προαγωγή υγείας του ανθρώπινου πληθυσμού. 

Ο στόχος του ιατρού είναι να επαναφέρει την υγεία του ασθενούς στην αρχική κατάσταση, ενώ ο στόχος του ασθενούς είναι να προσπαθεί να θεραπευτεί. Ο ρόλος του ασθενούς, του; προκαλεί δυσαρέσκεια και σίγουρα δεν είναι καθόλου επιθυμητός, με αποτέλεσμα να μη συμμετέχει στις καθημερινές δραστηριότητες και υποχρεώσεις. Ακόμη, ο εν λόγω ρόλος είναι προσωρινός, γεγονός που θα πρέπει να τον υποχρεώσει να δραστηριοποιηθεί για την εύρεση ιατρικής φροντίδας, αλλά και να συνεργαστεί και να συμμορφωθεί με τις οδηγίες του ιατρού.

Οι συμβουλές που θα δώσει ο γιατρός πρέπει να είναι απλές, σαφείς, κατανοητές, πειστικές και προσαρμοσμένες στην καθημερινότητα του συγκεκριμένου ασθενή. Περίπλοκες δίαιτες, αυστηροί κανόνες και ιδιαίτερα υψηλοί στόχοι προκαλούν απογοήτευση και αποτυγχάνουν. Μικρές σταδιακές αλλαγές βάζοντας ρεαλιστικούς στόχους οδηγούν συχνά σε εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Κανόνες που βοηθούν τον ασθενή να θεμελιώσει μια καλή σχέση με τον γιατρό του:

• Προετοιμάστε τι θα πείτε στον γιατρό σας πολύ πριν την επίσκεψη 

• Κρατήστε σημειώσεις. Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε είναι να φτιάξετε μια λίστα με όλες σας τις ερωτήσεις πριν πάτε στον γιατρό. Με αυτόν τον τρόπο θα είστε προετοιμασμένοι από πριν και έτσι ο γιατρός θα ξέρει καλύτερα πώς να διαχειριστεί τον χρόνο που έχει. Επιπρόσθετα η επίσκεψη σας θα είναι πιο εποικοδομητική καθώς θα λυθούν όλες οι απορίες σας.
• Μορφώστε τον εαυτό σας. Η μόρφωση του ασθενή παίζει σημαντικό ρόλο στην καλή επικοινωνία με τον γιατρό. Μαζέψτε υλικό για την κατάστασή σας και διαβάστε το. Έτσι θα έχετε μια καλύτερη ιδέα για το τι σας συμβαίνει και το πώς μπορείτε να το αντιμετωπίσετε. Επίσης προσπαθήστε να εξοικειωθείτε με την ιατρική ορολογία της ασθένειάς σας.
• Να είστε ειλικρινείς. Η ειλικρίνεια είναι στοιχείο της καλής επικοινωνίας. Μην φοβάστε να εκφράσετε στον γιατρό σας τους φόβους και τις αμφιβολίες σας. Αν έχετε πρόβλημα με κάποιο από τα φάρμακα που θα σας γράψει είναι προτιμότερο να του το πείτε παρά να σας τα γράψει και να μην τα πάρετε ποτέ.
• Επαναλάβετε με δικά σας λόγια αυτά που σας είπε ο γιατρός. Χρησιμοποιήστε απλές προτάσεις όπως 'Εννοείτε ότι...' ή 'άν κατάλαβα καλά το πρόβλημα είναι…'
• Κρατήστε σημειώσεις κατά την διάρκεια της επίσκεψης. Αν νομίζετε ότι η μνήμη σας είναι αδύναμη, καταγράψτε αυτά που θα σας πει ο γιατρός σας. Αν πάλι δεν καταλαβαίνετε κάτι ρωτήστε τον για επιπλέον διευκρινήσεις.
• Μην φοβάστε να μιλήσετε για τους φόβους σας σχετικά με οτι ακούσατε. Ο γιατρος θα είναι σε θέση να ξεκαθαρίσει τυχόν παρανοήσεις.
• Αν επιθυμείτε να συζητήσετε κάτι το οποίο δεν θέλετε να εμφανίζεται στο ιατρικό ιστορικό σας, ζητήστε από τον γιατρό να μην το γράψει.
• Αν μπερδευτείτε με την ιατρική ορολογία, ζητήστε πιο κατανοητούς ορισμούς. Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεστε ούτε να νιώθετε άσχημα αν δεν καταλαβαίνετε.
• Πάρτε κάποιον μαζί σας. Αν θεωρείτε πως δεν θα μπορέσετε να καταλάβετε πλήρως λόγω της ακοής σας ή του άγχους σας, είναι καλό να πάρετε μαζί σας στον γιατρό κάποιον συγγενή ή φίλο σας. Έτσι οι πιθανότητες να ξεχάσετε κάτι μειώνονται.
• Πριν φύγετε πάρτε μαζί σας κάποιο τηλέφωνο επικοινωνίας. Έτσι ακόμα και αν έχετε κάποιες απορίες αφού πάτε σπίτι θα μπορέσετε να τις λύσετε.
• Μάθετε ποιες είναι οι καλύτερες ώρες να τηλεφωνήσετε στον γιατρό σε περίπτωση που έχετε ερωτήσεις μετά την επίσκεψη.
• Αναζητήστε βοήθεια την κατάλληλη στιγμή. Μην περιμένετε την τελευταία στιγμή για να κλείσετε ένα ραντεβού με τον γιατρό σας. Συνεννοηθείτε την τελευταία φορά που θα τον επισκεφθείτε πότε πρέπει να είναι η επόμενη.
• Πάντα να ρωτάτε. Μην φοβάστε να ρωτήσετε τον γιατρό σας για το οτιδήποτε. Ακόμα και αν θεωρείτε ότι κάτι είναι ανόητο αφήστε τον γιατρό σας να το κρίνει. Μην φεύγετε με απορίες που μπορεί να σας κοστίσουν την ανάρρωση σας.

Ρωτήστε τον γιατρό σας τις παρακάτω ερωτήσεις και κρατήστε σημειώσεις αν χρειάζεται:

• Ποιο νομίζετε ότι είναι το πρόβλημα και ποια η διάγνωση; Αν μπερδευτείτε με ιατρικούς όρους, μην ντραπείτε να ζητήσετε επεξηγήσεις.
• Χρειάζεται να κάνω κάποιες περαιτέρω εξετάσεις; Αν ναι, πού χρειάζεται να πάω για τις εξετάσεις και πόσο καιρό θα περιμένω περίπου για τ'αποτελέσματα;
• Χρειάζεται να πάρω κάποια φάρμακα;
• Αν ναι, ποια είναι αυτά, κάθε πότε να τα παίρνω και για πόσο καιρό; Υπάρχουν κάποιες παρενέργειες που θα έπρεπε να γνωρίζω και για ποιες από αυτές θα έπρεπε να σας ενημερώσω;
• Αν όχι, τι χρειάζεται να κάνω για να θεραπευτεί το πρόβλημά μου; Πώς μπορώ να το αποφύγω στο μέλλον; Χρειάζονται κάποιες αλλαγές στις συνήθειες μου;

Στην εποχή μας υπάρχει μια αυξανόμενη απαίτηση των ασθενών για όλο και περισσότερη ενημέρωση και συμμετοχή στη θεραπευτική διαδικασία.

Η διασπορά ιατρικών πληροφοριών από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας (όχι πάντα με ορθό και ακριβή τρόπο) και η πρόσβαση στο διαδίκτυο έχουν καταστήσει τον ασθενή πιο ενημερωμένο, αλλά ταυτόχρονα και πιο απαιτητικό απέναντι στο προσωπικό υγείας. Από την άλλη πλευρά, ο ιατρός δεν παύει να αποτελεί την κύρια πηγή πληροφόρησης και κατά συνέπεια σ’αυτόν ανήκει η κύρια ευθύνη για την ικανοποίηση των αναγκών των ασθενών. 

Οι σκύλοι είναι πιθανότερο να δαγκώσουν τους αγχώδεις και νευρωτικούς ανθρώπους

Αν το είχατε υποπτευθεί ή το φοβόσασταν, είναι αλήθεια. Ένας σκύλος είναι πιθανότερο να δαγκώσει έναν άνθρωπο, ιδίως άνδρα, που είναι αγχώδης και νευρωτικός, σύμφωνα με μια νέα μικρή βρετανική επιστημονική έρευνα.

   Η μελέτη δείχνει ότι υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου και στον κίνδυνο δαγκώματος από σκύλο. Όσο πιο συναισθηματικά σταθερός και λιγότερο νευρωτικός είναι ένας άνθρωπος, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος να τον δαγκώσει κάποιος σκύλος.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Κάρι Γουέστγκαρθ του Τμήματος Επιδημιολογίας και Υγείας του Πληθυσμού του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό επιδημιολογίας "Journal of Epidemiology and Community Hesalth", μελέτησαν σχεδόν 700 ανθρώπους που ζούσαν σε μια ημιαστική περιοχή.

   Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν για την ψυχολογική κατάστασή τους με βάση τεστ προσωπικότητας και παράλληλα ρωτήθηκαν αν είχαν ποτέ δαγκωθεί από σκύλο και πόσο σοβαρά. Διαπιστώθηκε ότι περίπου ένας στους τέσσερις είχε δαγκωθεί τουλάχιστον μία φορά, ενώ οι άνδρες είχαν σχεδόν διπλάσια πιθανότητα να δαγκωθούν από ό,τι οι γυναίκες.

   Ακόμη, σύμφωνα με τη μελέτη, όσοι έχουν σκύλο είναι πιθανότερο να δαγκωθούν από ό,τι όσοι δεν έχουν. Αν κάποιος έχει πολλά σκυλιά στο σπίτι του, υπάρχει υπετριπλάσια πιθανότητα να δαγκωθεί, σε σχέση με κάποιον που δεν έχει κανένα σκύλο. Περισσότεροι από τους μισούς (55%) ανέφεραν ότι δαγκώθηκαν από άγνωστο σκύλο.

   Τα πραγματικά δαγκώματα είναι πολύ περισσότερα -σχεδόν τριπλάσια- από τις περιπτώσεις που καταγράφονται επίσημα από τα νοσοκομεία ή την αστυνομία. Ένα στα τρία δαγκώματα (33%) χρειάσθηκε ιατρική φροντίδα, αλλά ένα ελάχιστο ποσοστό (0,6%) οδήγησε σε εισαγωγή στο νοσοκομείο. Όμως ακόμη και μικρά δαγκώματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορούν να προκαλέσουν μεγάλο στρες στους ανθρώπους.

   Από την άλλη, οι επιστήμονες δεν είχαν κάτι να πουν για την πιο σπάνια περίπτωση που ένας άνθρωπος δαγκώνει σκύλο και αν αυτό δείχνει κάτι για τη νευρωτική προσωπικότητα του...σκύλου.

Αν ένας ξένος μοιάζει με γνωστό μας τον εμπιστευόμαστε περισσότερο

Η εμπιστοσύνη μας απέναντι στους ξένους επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό από το πόσο μοιάζουν με άλλους ανθρώπους που γνωρίζουμε και είναι αξιόπιστοι.

   Αυτό αποκαλύπτει μια νέα επιστημονική έρευνα αμερικανών ψυχολόγων, σύμφωνα με την οποία όλοι ασυναίσθητα τείνουμε να αξιολογούμε την αξιοπιστία ενός αγνώστου με βάση το πόσο μοιάζει με κάποιον που ξέρουμε. Αν ο άγνωστος μάς θυμίζει κάποιον αναξιόπιστο που ήδη γνωρίζουμε, τόσο δεν εμπιστευόμαστε ούτε τον ξένο. 

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Ελίζαμπεθ Φελπς του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), πραγματοποίησαν μια σειρά πειραμάτων με εθελοντές, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, κλήθηκαν να εμπιστευθούν τα χρήματά τους σε ένα ξένο.

   Διαπιστώθηκε ότι όσο περισσότερο ο ξένος θύμιζε κάποιον αξιόπιστο γνωστό, τόσο μεγάλωνε η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Αυτό, κατά τους ερευνητές, δείχνει πόσο ο εγκέφαλος παίρνει αποφάσεις και κάνει αξιολογικές κρίσεις, βασιζόμενος στις προηγούμενες εμπειρίες του και στην μάθηση του παρελθόντος - κάτι που όμως δεν αποτελεί εγγύηση ορθότητας για το μέλλον (επειδή ο ξένος μπορεί να είναι ένας απολύτως αξιόπιστος άνθρωπος παρόλο που μας θυμίζει κάποιον πλήρως αναξιόπιστο).

   «Η μελέτη μας αποκαλύπτει ότι δεν εμπιστευόμαστε τους ξένους ακόμη κι αν μοιάζουν μόνο αμυδρά με κάποιον που στο παρελθόν έχουμε συσχετίσει με ανήθικη συμπεριφορά» δήλωσε ο επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Μπράουν Όριελ Φέλντμανχολ.

   «Παίρνουμε αποφάσεις για τη φήμη ενός ξένου χωρίς να έχουμε άμεσες ή έμμεσες πληροφορίες γι' αυτόν, βασισμένοι μόνο στην ομοιότητά του με άλλους που έχουμε συναντήσει κάποτε. Ο εγκέφαλός μας χρησιμοποιεί ένα μηχανισμό μάθησης με τον οποίο κωδικοποιεί τις ηθικές πληροφορίες από παρελθούσες εμπειρίες, για να καθοδηγήσει τις μελλοντικές επιλογές μας» πρόσθεσε η Φελπς. 

 ΑΠΕ

O Οργανισμός ΜΑΝΑ, παρέχει δωρεάν φροντίδα και υποστήριξη σε όλες τις γυναίκες με καρκίνο, Στο Σπίτι του ΜΑΝΑ

επιμέλεια Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή, medlabnews.gr

Ο μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός ΜΑΝΑ εγκαινίασε “Το Σπίτι του ΜΑΝΑ”, έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο κέντρο της Αθήνας, για τη φροντίδα και υποστήριξη γυναικών με καρκίνο του μαστού και κάθε μορφής γυναικολογικό καρκίνο. 

Το Σπίτι του ΜΑΝΑ είναι ένα οίκημα διαμορφωμένο κατάλληλα, για να παρέχει δωρεάν υπηρεσίες φροντίδας που θα βοηθήσουν στην αποκατάστασή της και την επανασύνδεση της κάθε γυναίκας με τον κανονικό ρυθμό ζωής, όπως πριν την εμφάνιση της νόσου. Παράλληλα, η διαρρύθμιση και η διακόσμησή του προσομοιάζoυν με αυτή ενός ζεστού σπιτικού, ώστε να μεταδώσει στην κάθε φιλοξενούμενη την αίσθηση της χαλάρωσης, της φροντίδας, με πλήθος υπηρεσιών προσαρμοσμένων στις δικές της ξεχωριστές ανάγκες, βάσει ιατρικής ένδειξης, με απόλυτη διακριτικότητα και εχεμύθεια, από εξειδικευμένους επαγγελματίες υγείας.

Όραμα του οργανισμού ΜΑΝΑ και της ιδρύτριας κυρίας Randa Ghandour είναι να εμπνεύσει την ελπίδα σε κάθε γυναίκα που μάχεται ή έχει κερδίσει τη μάχη με τον καρκίνο, καθώς και να εμφυσήσει τη θετική σκέψη και τη δύναμη της ζωής μέσα από την αγάπη του εαυτού της και του δεσμού της με την οικογένειά της.

Οι παρεχόμενες υπηρεσίες είναι:
• Ψυχολογική - Ψυχοκοινωνική Συμβουλευτική και Υποστήριξη
• Φυσιοθεραπευτική Συμβουλευτική και Υποστήριξη
• Διατροφικές Συμβουλές
• Υπηρεσίες Φροντίδας Προσώπου και Σώματος
• Προγράμματα Σωματικής & Πνευματικής Άσκησης

Μιλώντας για το έργο του ΜΑΝΑ, η Κυρία Randa Ghandour δήλωσε: «Νιώθω πολύ χαρούμενη και συγκινημένη που με τη δημιουργία του ΜΑΝΑ μπορούμε να βοηθήσουμε και να στηρίξουμε έμπρακτα όλες αυτές τις αγωνίστριες της ζωής, και να τις κάνουμε να αισθάνονται περήφανες για τον εαυτό τους!»

Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΜΑΝΑ – ΧΡΥΣΗ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ, ΣΟΦΙΑ ΑΞΙΩΤΙΑΔΟΥ, ΑΡΕΤΗ ΔΑΛΑΚΟΥΡΑ, HOUDA GHANDOUR, RANDA GHANDOUR, ΙΖΟΛΔΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, ΕΛΙΝΑ ΣΜΠΩΚΟΥ

Με Το Σπίτι του ΜΑΝΑ μπορείτε να επικοινωνήσετε για περισσότερες πληροφορίες με τους ακόλουθους τρόπους:

• Tηλεφωνικά, στο 210-7295 546 κατά τις ώρες 10:00-17:00, Δευτέρα έως και Παρασκευή.
• Ηλεκτρονικά, είτε με email info@manaorg.org είτε συμπληρώνοντας την ειδικά διαμορφωμένη φόρμα επικοινωνίας (www.manaorg.com)

Λίγα λόγια για το ΜΑΝΑ
O Oργανισμός ΜΑΝΑ είναι μία νέα μη κερδοσκοπική πρωτοβουλία που δημιουργήθηκε με αφορμή την προσωπική εμπειρία ιδρυτικού στελέχους του οργανισμού με τον καρκίνο του μαστού και τη νίκη της στη μάχη της με τη νόσο.
Μέσα από αυτήν την προσωπική διαδρομή εντοπίστηκαν πολλά δύσκολα ζητήματα που επηρεάζουν σοβαρά την ποιότητα της καθημερινής ζωής των γυναικών με αποτέλεσμα τη δημιουργία του Οργανισμού που έχει ως στόχο τη φροντίδα και υποστήριξη γυναικών με καρκίνο του μαστού και κάθε μορφής γυναικολογικό καρκίνο.

Ενδοοικογενειακή βία: Περισσότερα από 13.000 περιστατικά την τελευταία 4ετία στην Ελλάδα

Ανησυχητικές διαστάσεις έχει λάβει η ενδοοικογενειακή βία όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, αποτελώντας ένα καίριο πρόβλημα που ταλανίζει τις κοινωνίες, με θύματά της κατά κανόνα γυναίκες. Οι μορφές της ποικίλουν. Μπορεί να αφορά σωματική και σεξουαλική κακοποίηση, λεκτική ή ψυχολογική βία, εκτόξευση απειλών και κοινωνική απομόνωση που προκαλούν στα θύματα απελπισία, απόγνωση, πόνο, θλίψη.

«Σε εθνικό επίπεδο και όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, από το 2014 μέχρι και το 2017 έχουν σημειωθεί περισσότερα από 13.700 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με τις γυναίκες να αποτελούν περίπου το 70% των θυμάτων», τονίζει χαρακτηριστικά στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η εκπρόσωπος Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας, Ιωάννα Ροτζιώκου.

«Ορισμένες φορές, μάλιστα», επισημαίνει, «τραγική κατάληξη αυτών των ενδοοικογενειακών συμβάντων είναι ακόμα και ο θάνατος, με τον αριθμό των γυναικών θυμάτων να είναι σχεδόν διπλάσιος σε σχέση με τον αντίστοιχο των αντρών. Σημειώστε, ενδεικτικά, ότι το 2017 σημειώθηκαν 3.134 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με 4.243 θύματα συνολικά».

Τις διαστάσεις που έχει πάρει το κοινωνικό αυτό φαινόμενο διεθνώς, αποτυπώνουν χαρακτηριστικά και τα στατιστικά στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Σύμφωνα με αυτά, μία στις τρεις γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της και μία στις πέντε γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι μέσα σε ένα χρόνο, πάνω από 16.700.000 γυναίκες υπέστησαν σωματική βία ή σεξουαλική κακοποίηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μπορεί τα στατιστικά στοιχεία της ενδοοικογενειακής βίας να προκαλούν έντονο προβληματισμό και ανησυχία, αλλά τα αριθμητικά δεδομένα που σχετίζονται με το τράφικινγκ, μία από τις πιο σκληρές μορφές βίας εις βάρος των γυναικών, είναι εφιαλτικά. Όπως αναφέρει η κ. Ροτζιώκου, υπολογίζεται ότι σε ετήσια βάση 500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, διακινούνται παράνομα με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία. Όσον αφορά την Ελλάδα για την τετραετία 2014-2017 έχουν καταγραφεί πάνω από 110 υποθέσεις εμπορίας ανθρώπων, με τις γυναίκες και τα κορίτσια να αποτελούν κατά προσέγγιση το 70% των θυμάτων.

Ταυτόχρονα, το ίδιο χρονικό διάστημα, έχουν σημειωθεί στην Ελλάδα περισσότερα από 760 περιστατικά βιασμών (τετελεσμένων ή απόπειρας), με τα θύματα στην πλειοψηφία τους να είναι και πάλι γυναίκες.

«Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους», υπογραμμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ. «Πίσω από αυτούς τους αριθμούς, όμως, βρίσκονται ανθρώπινες ιστορίες και γυναίκες που έχουν υποστεί βία με διάφορους τρόπους. Γυναίκες που κάποιοι τις αντιμετωπίζουν ως αντικείμενα. Και οι αριθμοί αυτοί είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι πολύ περισσότεροι, αν λάβει κάποιος υπόψη του το λεγόμενο σκοτεινό αριθμό της εγκληματικότητας σύμφωνα με τον οποίο, πάντα υπάρχουν εγκλήματα τα οποία δεν καταγγέλλονται. Δυστυχώς, ο φόβος των επιπτώσεων, ο ενδεχόμενος στιγματισμός και η ντροπή δεν οδηγεί κάποιες γυναίκες στο κατώφλι των αρχών».

Ποιό είναι, όμως, το προφίλ των γυναικών - θυμάτων βίας;

«Μέχρι και πριν από μερικά χρόνια, υπήρχε η αντίληψη ότι οι κακοποιημένες γυναίκες προέρχονται από χαμηλό κοινωνικό- οικονομικό περιβάλλον», τονίζει η κ. Ροτζιώκου και προσθέτει: «Ωστόσο, η πρόσφατη διεθνής εμπειρία και έρευνα ανατρέπουν αυτή την άποψη και στο πρόσωπο των κακοποιημένων γυναικών βλέπουν την οποιαδήποτε γυναίκα, τη γυναίκα της διπλανής πόρτας. Μπορεί να είναι πλούσια ή φτωχή, άνεργη ή επιτυχημένη επαγγελματίας, νέα ή ηλικιωμένη, μορφωμένη ή αγράμματη, ανεξάρτητα από την κοινωνική θέση, την οικονομική κατάσταση, το μορφωτικό επίπεδο, τη φυλή, την εθνικότητα ή το χρώμα». Ειδικά για την Ελλάδα, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Ροτζιώκου «το μεγαλύτερο ποσοστό των κακοποιημένων γυναικών που απευθύνονται στις δομές φιλοξενίας της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, ανήκει στην ηλικιακή κατηγορία 26-55 ετών και περιλαμβάνει όλα τα μορφωτικά επίπεδα».

Αναλύοντας τον «κύκλο της βίας» η εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ, σημειώνει: «Η βία είναι μία κατάσταση η οποία μπορεί να ξεκινήσει ως μία "απλή και αθώα" συμπεριφορά και με την πάροδο του χρόνου να εξελιχθεί σε μία δραματικά βίαιη πράξη. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των serial killers. Αυτό μπορεί να συμβαίνει, γιατί ο δράστης έχει μάθει να φέρεται βίαια, καθώς μπορεί να έχει υπάρξει μάρτυρας σκηνών βίας, είτε θύμα βίαιης συμπεριφοράς. Όταν μάλιστα η συμπεριφορά του αυτή ενισχύεται μέσω επιβράβευσης από το περιβάλλον του, μαθαίνει όχι μόνο να είναι βίαιο, αλλά και να δικαιολογεί ηθικά και κοινωνικά την καταχρηστική του συμπεριφορά».

Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο, λέει, είναι ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνονται οι κοινωνικοί ρόλοι για τα δύο φύλα και κατά συνέπεια η θέση τους μέσα στο κοινωνικό σύστημα. «Έχει παρατηρηθεί, ότι τέτοια φαινόμενα βίας είναι πιο συχνά και έντονα, στις κοινωνίες που κυριαρχεί η αντίληψη ότι ο άντρας μπορεί να εξουσιάζει τη ζωή της γυναίκας, ενώ οι ανισότητες μεταξύ αντρών και γυναικών είναι οξυμένες, με αποτέλεσμα η τελευταία να κατέχει δευτερεύουσα κοινωνική θέση. Για παράδειγμα σε χώρες της Αφρικής ή της Ασίας είναι πολύ συχνός ο ακρωτηριασμός των γυναικείων σεξουαλικών οργάνων», επισημαίνει.

Ποιά είναι, όμως, τα μέτρα που λαμβάνει η ΕΛ.ΑΣ για την δραστική αντιμετώπιση της οικογενειακής βίας;

«Η Ελληνική Αστυνομία, μέσα από ένα πλέγμα δράσεων και ενεργειών είναι παρούσα, τόσο στην αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων όσο και στην προστασία των θυμάτων, στα πλαίσια του προληπτικού και κατασταλτικού της ρόλου, προστατεύοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ. «Η ιδιαιτερότητα και η φύση του φαινομένου της βίας σε βάρος των γυναικών, με οποιαδήποτε μορφή, απαιτεί ιδιαίτερη προσέγγιση και ευαισθησία από την πλευρά των αστυνομικών αρχών. Είναι γεγονός, ότι σε ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις τα θύματα έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες, με την άσκηση σωματικής βίας ή μπορεί να έχουν υποστεί ακόμα και βασανισμό, ιδίως με πράξεις εγκλεισμού ή απομόνωσής τους. Αποτέλεσμα των πράξεών αυτών είναι η πρόκληση ψυχικής βλάβης. Συνεπώς, οι αστυνομικοί κατά τη διάρκεια του χειρισμού τέτοιων περιστατικών, οφείλουν να αποφύγουν τη λεγόμενη "δευτερογενή θυματοποίηση" του ατόμου και συνεπώς να επιδείξουν σοβαρότητα και υπομονή, ευαισθησία και αμεροληψία, αντικειμενικότητα και διακριτικότητα, καθώς και απόλυτη εχεμύθεια».

Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας εις βάρος των γυναικών, οι αστυνομικές Υπηρεσίες συνεργάζονται, με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), το οποίο αποτελεί τον εθνικό συντονιστικό φορέα παροχής αρωγής και προστασίας σε θύματα βίας στην Ελλάδα, τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, τις κοινωνικές υπηρεσίες των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Παράλληλα, καταβάλλεται προσπάθεια προκειμένου η συμμετοχή αστυνομικού προσωπικού σε επιμορφωτικά σεμινάρια και σε εκδηλώσεις που διοργανώνονται από συναρμόδιους κυβερνητικούς ή μη φορείς, για την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση σε τέτοια θέματα, να είναι συνεχής και αδιάλειπτη.

Ειδικά για το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, έχουν αποσταλεί οδηγίες για τον χειρισμό τέτοιων υποθέσεων, ώστε να αντιμετωπίζεται με σεβασμό τόσο το θύμα όσο και ο θύτης. Επίσης, από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, έχει εκδοθεί σχετικό εγχειρίδιο για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, στο οποίο χαράσσονται οι κατευθύνσεις προς τους αστυνομικούς όλης της χώρας, για τον τρόπο χειρισμού των θυμάτων του φαινομένου.

Στόχος της πρωτοβουλίας αυτής, όπως διευκρινίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Ροτζιώκου, είναι το αστυνομικό προσωπικό να γνωρίζει, πώς να δημιουργεί το αίσθημα ασφάλειας και προστασίας στους εμπλεκομένους, αλλά και να ενημερώνει το θύμα για τις επιλογές που έχει σχετικά με την προστασία που του παρέχεται από την Πολιτεία, καθώς και για το τι προβλέπεται νομοθετικά.

«Το ζητούμενο», καταλήγει η εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ, «είναι οι γυναίκες που πέφτουν θύματα βίας να σπάσουν τη σιωπή τους και να μας το καταγγείλουν. Ακόμα και τα άτομα, που είναι γνώστες - μάρτυρες τέτοιων καταστάσεων μπορούν να μας το καταγγείλουν, επώνυμα ή ανώνυμα, στην τηλεφωνική γραμμή του 100. Οποιαδήποτε πληροφοριακό στοιχείο είναι χρήσιμο. Αρκεί οποιαδήποτε πληροφόρηση για να δοθεί το έναυσμα στην αστυνομική έρευνα».

  Δημοσθένης Καλαμπάκας

  ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α: Στο 33% η αύξηση των κλήσεων το 2017 για την τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης

Κατά 33% αυξήθηκαν οι κλήσεις στην Τηλεφωνική Γραμμή Ψυχολογικής Υποστήριξης της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα το 2017 σε σχέση με το 2016.

Πρόκειται για μία πολύ σημαντική αυξητική τάση που παρατηρήθηκε μέσα στο έτος με ενδεικτικό παράδειγμα την αύξηση 100% στις κλήσεις του γ’ τριμήνου σε σχέση με το αντίστοιχο του 2016.

Από το σύνολο των καλούντων, το 23% αφορούσε άτομα με Ρευματοειδή Αρθρίτιδα, το 6% αφορούσε άτομα με Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο, το 5% άτομα με Αγκυλοποιητική Σπονδυλαρθρίτιδα, το 4% με Ψωριασική Αρθρίτιδα, το 3% με Νεανική Ιδιοπαθή Αρθρίτιδα ενώ από 2% ακολούθησαν το Σύνδρομο Sjogren, η Ινομυαλγία, η Οστεοαρθρίτιδα, και το Σκληρόδερμα. Οι κλήσεις που αφορούσαν άτομα με άλλα ρευματικά νοσήματα άγγιζαν το 7%, ενώ χωρίς διάγνωση το 9% και με πολλαπλή διάγνωση το 3%.

Τα θέματα ψυχικής υγείας (καταθλιπτικό συναίσθημα, άγχος, δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις) ήταν το αποκλειστικό θέμα του 38% των κλήσεων. Παράλληλα, το 22% των κλήσεων σχετίζονταν με ζητήματα ιατρικής φροντίδας (πρόσβαση στη θεραπεία, φαρμακευτική αγωγή ), το 11% εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα όπως η απώλεια ασφαλιστικής ικανότητας ή η διαδικασία πιστοποίησης αναπηρίας και τέλος, το 29% ζητήματα που αφορούσαν την λειτουργία του συλλόγου.

Ένα σημαντικό ποσοστό των κλήσεων όταν αναφερόταν η πηγή παραπομπής, έγινε από άτομα που πληροφορήθηκαν για τη λειτουργία της γραμμής από το διαδίκτυο (42%).

Η Τηλεφωνική Γραμμή Ψυχολογικής Υποστήριξης (210 8237302) απευθύνεται σε περίπου 2.500.000 συνανθρώπους μας που πάσχουν από κάποια πάθηση του μυοσκελετικού συστήματος και τις οικογένειες, τους φίλους/φροντιστές τους και παρέχει έναν εναλλακτικό τρόπο υπηρεσιών, ο οποίος είναι άμεσος, χωρίς οικονομική επιβάρυνση, με δυνατότητα πρόσβασης σε άτομα που δυσκολεύονται να μετακινηθούν λόγω σωματικής αδυναμίας, έλλειψης χρόνου, ή απομακρυσμένου τόπου διαμονής αλλά και σε αυτούς που δυσκολεύονται να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο με τον επαγγελματία ψυχικής υγείας.

Η γραμμή έχει πανελλαδική εμβέλεια και δέχεται αιτήματα καθημερινά (Δευτέρα με Παρασκευή 10.00π.μ – 16.00μμ) που απαντώνται άμεσα ή κατόπιν ραντεβού από ειδικά εκπαιδευμένο ψυχολόγο. Η Τηλεφωνική Γραμμή Ψυχολογικής Υποστήριξης υποστηρίζεται από την κα Κουσουρή Νικολέττα, ψυχολόγο/ψυχοθεραπεύτρια.

Ο χαρακτήρας της γραμμής είναι κυρίως υποστηρικτικός και συμβουλευτικός σε θέματα που άπτονται της ψυχικής υγείας ατόμων που πάσχουν από χρόνια ρευματικά νοσήματα. Εκδηλώσεις άγχους και κατάθλιψης, δυσκολίες στη διαχείριση του νοσήματος (τήρηση του θεραπευτικού σχήματος, επικοινωνία με τους επαγγελματίες υγείας, προσαρμογή του τρόπου ζωής, διαχείριση του πόνου) αλλά και δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις (οικογενειακές, φιλικές, επαγγελματικές) είναι τα συχνότερα ζητήματα που κινητοποιούν τα άτομα να χρησιμοποιήσουν τη γραμμή υποστήριξης.

Παράλληλα, στον χώρο της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α.) πραγματοποιούνται διάφορες ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις, οι οποίες αποτελούν το αποτέλεσμα και έναν από τους πιο σημαντικούς στόχους της Τηλεφωνικής Γραμμής Ψυχολογικής Υποστήριξης.

Το 2017 πραγματοποιήθηκαν 29 συναντήσεις των ομάδων Ψυχολογικής Υποστήριξης με 20 ωφελούμενους και 43 ατομικές συνεδρίες με 28 ωφελούμενους. Παράλληλα, έλαβαν χώρα 12 συναντήσεις της ομάδας Ψυχοδράματος, 36 συναντήσεις Μουσικοθεραπείας. Επιπροσθέτως, πραγματοποιήθηκαν 9 μηνιαίες συναντήσεις, ανοιχτές προς όλα τα μέλη της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α). και τις οικογένειες τους, καθώς και σε ανθρώπους που θέλουν να γνωρίσουν από κοντά τον σύλλογο. Τέλος, πραγματοποιήθηκαν 20 επισκέψεις σε νοσοκομεία με στόχο την ενημέρωση για τον σύλλογο και την ευαισθητοποίηση για τις δράσεις του.