MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA

Responsive Ad Slot

O εγωισμός και η ζήλια βλάπτουν σοβαρά την υγεία και διαλύουν τη ζωή μας. O εγωισμός φέρνει ζήλια. Τι μπορεί να γίνει;


της Βικτωρίας Πολύζου, σύμβουλος ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea

Όταν αναφερόμαστε στον εγωισμό εννοούμε συμπεριφορές με σκοπό την προσωπική ευημερία και το ατομικό συμφέρον, μια ιδιαίτερη αγάπη προς τον εαυτό μας και μία ίσως περιφρόνηση για τους άλλους. Λέξεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν συνώνυμες είναι η φιλαυτία, η αλαζονεία, η αυταρέσκεια και ο ναρκισσισμός.

Εδώ, θα χρειαστεί να κάνουμε μια παρένθεση αφού ο ναρκισσισμός θεωρείται διαταραχή και αποτελεί το ανώτατο επίπεδο του εγωισμού. Τα άτομα με ναρκισσιστική διαταραχή παρουσιάζουν έντονο θαυμασμό και ενασχόληση με τον εαυτό τους, φτωχές διαπροσωπικές σχέσεις, εύθραυστη αυτοεκτίμηση που εξαρτάται κυρίως από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για το ίδιο το άτομο ενώ κάθε αρνητική κριτική ή ματαίωση προκαλούν θυμό, απομόνωση, κατάθλιψη και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Γενικότερα ο «νάρκισσος» παρουσιάζει ένα μοναχικό, ασθενές και φοβισμένο εγώ.




Ο εκδηλούμενος εγωισμός και η υπεροψία αποτελούν  την αιτία κάθε ασθένειας αλλά ταυτόχρονα και το σημείο αποκορύφωσης της ανθρώπινης ασθένειας, καθώς το άτομο νιώθει πλήρως διαχωρισμένο από τους συνανθρώπους του. Κάθε του προσπάθεια στρέφεται αποκλειστικά στην προσωπική του ικανοποίηση ή την ικανοποίηση των στόχων και των φιλοδοξιών του από τη ζωή, χωρίς μέσα από τη δραστηριότητα του να διανοείται να συμβάλλει  στο γενικό καλό. Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι εκδήλωσης της υπεροψίας:

1)  μέσα από μια έντονα καταπιεστική συμπεριφορά ως προς τους άλλους, όπου το άτομο προσπαθεί να ελέγξει κάθε κατάσταση με τρόπο που θεωρεί ωφέλιμο για το ίδιο.

2) μέσω της απόσυρσης, της θυματοποίησης του εαυτού προκειμένου μέσω της υποδηλούμενης αδυναμίας του άτομο να δημιουργεί ενοχικά συναισθήματα στους άλλους γύρω του, προσελκύοντας μόνιμη προσοχή.


O εγωισμός δημιουργείται κυρίως μέσα από την πρωταρχική σχέση με τη μητέρα στη βρεφική ακόμα ηλικία (πόσο ανταποκρίνεται η μητέρα στις ανάγκες του παιδιού, κράτημα, παιχνίδι, θηλασμός) αλλά φυσικά και τη σχέση με τον πατέρα καθώς επίσης και τη σχέση μεταξύ του πατέρα και της μητέρας. Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία ή όχι του εγωισμού, έχει το σχολείο και οι παιδαγωγοί και γενικότερα οι εμπειρίες μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Τελευταία, παρατηρούμε να εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο η ναρκισσιστική διαταραχή και η εγωιστική συμπεριφορά αφού η ίδια η δομή της κοινωνίας προάγει τέτοια πρότυπα, την επιδειξιμανία, τις εφήμερες σχέσεις, την απόκτηση πλούτου ή και έστω λίγης αναγνωρισιμότητας.



Ο εγωισμός δεν αφήνει το άτομο να έχει υγιείς σχέσεις αφού συνοδεύεται από ανασφάλειες και ζήλια, από τον ψυχαναγκασμό ότι η αγάπη πρέπει να γίνει ιδιοκτησία και ασφάλεια. Όσο επίμονο κι αν φαίνεται το εγωιστικό άτομο, είναι σχεδόν πάντα έτοιμο να εγκαταλείψει τη μάχη μπροστά σε κάθε απογοήτευση. Γιατί, γι’ αυτό, η ματαίωση είναι και ο χειρότερος φόβος κι ας υποστηρίζει ότι είναι θέμα αξιοπρέπειας και όχι εγωισμού.

Ο «εγωιστής» δυσκολεύεται να παραδεχτεί τα λάθη του γιατί πάρα πολλές φορές παραποιεί και δημιουργεί τη δική του «λογική»



Ο νάρκισσος παρουσιάζει έντονο θαυμασμό και ενασχόληση με τον εαυτό του, φτωχές διαπροσωπικές σχέσεις, εύθραυστη αυτοεκτίμηση που εξαρτάται κυρίως από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για αυτόν

Ἀπό τήν ὑπερηφάνεια γεννιέται ὁ ἐγωισμός (αναφέρει ο όσιος γέροντας Παίσιος)

Ἡ ὑπερηφάνεια γεννᾶ τόν ἐγωισμό.
-Ποιά εἶναι ἡ διαφορά τους;
- «Ὁ ἐγωιστής ἔχει θέλημα, πεῖσμα, ἐνῶ ὁ ὑπερήφανος μπορεῖ νά μήν ἔχει οὔτε θέλημα οὔτε πεῖσμα. Ἄς ποῦμε ἕνα παράδειγμα: Στήν Ἐκκλησία προσκυνᾶτε τίς εἰκόνες μέ μιά σειρά· ἡ καθεμιά ξέρει τή σειρά της. Μιά ἀδελφή, ἄν ἔχη ἐγωισμό καί τῆς πάρη κάποια ἄλλη τήν σειρά, θά κατεβάσει τά μοῦτρα καί μπορεῖ νά μήν πάει οὔτε νά προσκυνήση. «Ἀφοῦ προσκύνησε ἐκείνη πρίν ἀπό μένα, θά πῆ, δέν πάω νά προσκυνήσω». Ἐνῶ, ἄν ἔχη ὑπερηφάνεια, πάλι θά πειραχθῆ, ἀλλά δέν θά ἀντιδράση ἔτσι· μπορεῖ μάλιστα νά πῆ καί στίς ἑπόμενες, δῆθεν μέ εὐγένεια: «Περάστε! Πέρνα κι ἐσύ, πέρνα κι ἐσύ!»

O εγωισμός φέρνει ζήλια

Όλοι οι άνθρωποι λίγο - πολύ ζηλεύουν, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Η ζήλια μάλιστα ξεκινάει από τη βρεφική ηλικία και θα πρέπει να είναι ένα από τα πρώτα συναισθήματα που συνειδητοποιεί ο άνθρωπος. Η ζήλια αρχίζει στο παιδικό δωμάτιο ανάμεσα στα αδέλφια, συχνά συνεχίζεται στους χώρους εργασίας, με τον ανταγωνισμό που συνήθως υπάρχει εκεί, αλλά η κορύφωσή της συντελείται στις σχέσεις των δύο φύλων και πολλές φορές γίνεται παθολογική προκαλώντας θυμό, ανασφάλεια, θλίψη και αίσθημα κατωτερότητας.
Η παθολογική ζήλια ταυτίζεται με το αίσθημα της αποκλειστικής ιδιοκτησίας, μιας ιδιοκτησίας απαραίτητης για τη διατήρηση μιας σχέσης, που πολλές φορές οδηγεί στην εμμονή ότι ο/η σύντροφός μας μάς κάνει απιστία. Ο άντρας ζηλεύει παράφορα τη γυναίκα και η γυναίκα τρέχει πίσω από τον άντρα παρακολουθώντας κάθε του κίνηση.
Η ζήλια μπορεί να προκαλέσει άγχος, ανησυχία, ψυχική και σωματική κούραση και αποδεικνύεται επιζήμια για όσους τους επηρεάζει. Στους άντρες η ζήλια λειτουργεί διαφορετικά απ' ό,τι στις γυναίκες. Δεν πενθούν, αλλά πεισμώνουν. Αισθάνονται πληγωμένοι και ζητούν, όπως ο Οθέλλος, ο γνωστός ήρωας του Σαίξπηρ, εκδίκηση. Θυμώνουν, βρίζουν. Όμως όταν χάσουν εντελώς το μυαλό τους η επιθετικότητά τους μπορεί να μετατραπεί σε εγκληματικότητα.

Γονίδια και εγωισμός

Τα γονίδιά μας, σύμφωνα με μελέτη, μας ανταμείβουν με υγιή γενετική δραστηριότητα όταν επιδεικνύουμε αλτρουισμό, όταν δεν είμαστε εγωιστές, ενώ μας τιμωρούν σε μοριακό επίπεδο όταν βάζουμε πρώτα απ’ όλα την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών και επιθυμιών.
Οπως αναφέρει ο Στίβεν Κόουλ, καθηγητής Ιατρικής στο UCLA, ο οποίος συνυπογράφει μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση The Proceedings of The National Academy of Sciences, τα γονίδιά μας γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα σε μια ζωή με περιεχόμενο και μια ζωή αφιερωμένη στην κατανάλωση, ακόμα και όταν εμείς δεν μπορούμε. Φυσικά, τα γονίδια δεν μπορούν να κατανοήσουν ή να κρίνουν τη συμπεριφορά, αλλά η αλλαγή στην έκφραση των γονιδίων μάλλον ρυθμίζεται από μια εξελικτική στρατηγική που ευνοεί την εργασία προς το κοινό καλό.

Εγωισμός στις σχέσεις

Ο εγωισμός είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν έχει φύλο. Εγωιστής μπορεί να είναι ένας άντρας αλλά και μια γυναίκα. Τι γίνεται όμως όταν ο εγωισμός κάνει την εμφάνισή του μέσα στη σχέση; Η αλήθεια είναι ότι ο εγωισμός όταν μπαίνει μέσα στη σχέση μπορεί ακόμα και να τη διαλύσει.

Πολλές φορές μέσα σε μία σχέση, το "εγώ" φαίνεται να αναπτύσσεται περισσότερο από το "εμείς". Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στο τέλος ο κάθε ένας να κοιτάζει μόνο τον εαυτό του. Όταν η κατάσταση αυτή μεγαλώσει πολύ, τότε τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά για τη σχέση. Ο άγριος τσακωμός (ο οποίος θα είναι μόνο η αφορμή) δεν θα αργήσει να έρθει. Οι συνέπειες ενός τέτοιου τσακωμού μπορεί να είναι καταστροφικές.

Η ζήλια μέσα στη σχέση αναπτύσσει αρκετά τον εγωισμό. Ένας άντρας για παράδειγμα που ζηλεύει την γυναίκα του μπορεί από "υπερηφάνεια" να μην το δείχνει, ωστόσο μέσα του αυτό συσσωρεύεται. Αυτό κάποια στιγμή βγαίνει προς τα έξω και δημιουργείται ένας πολύ μεγάλος καυγάς χωρίς προηγούμενο. Η λίγη ζήλια βέβαια πολλές φορές μπορεί να λειτουργήσει και εποικοδομητικά δηλαδή να φέρει το ζευγάρι πιο κοντά. Όλα βέβαια έχουν τα όριά τους. Το να ψάχνει το κινητό σου όποτε μπαίνεις στο μπάνιο, όμως, είναι δείγμα του κακού που κάποια στιγμή θα έρθει.

Και πως διακρίνεται ο εγωισμός και η ζήλια στην σχέση;

  • Η απαίτηση του να έχει συνεχώς αποδείξεις αγάπης που να εκφράζονται εξωτερικά.

  • Η συνεχής επιδειξιομανία και η ανάγκη του να αναγνωριστεί, να επιβεβαιωθεί , να ανυψωθεί, να υποστηριχτεί.

  • Η απιστία του και η ετοιμότητα να εγκαταλείψει τη μάχη σε κάθε απογοήτευση.

  • Η έλλειψη θάρρους που έχει σαν αποτέλεσμα να μην διακινδυνεύει το ρίσκο να αγαπήσει και να αγαπηθεί.

  • Η απαίτηση να βαδίζει σε μια ευθεία γραμμή, στην οποία όλα θα πρέπει να συντείνουν προς ένα αναγνωρίσιμο και φανερό στόχο. Αυτό σημαίνει στην ακραία του μορφή ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αυτή η προσκόλληση στο στόχο σημαίνει για το εγώ ότι η ζωή πρέπει να εκφράζει το κλισέ της «επιτυχίας»

  • Η εμμονή του στο «τα θέλω όλα τώρα» προκαλεί την ανυπομονησία, την αδιαλλαξία και την μνησικακία. Όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά είμαστε γεμάτοι αισιοδοξία κι ελπίδα, με υπερβολική αυτοπεποίθηση. Όταν τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα πέφτουμε σε κατάθλιψη προβλέποντας ότι δεν υπάρχει τέλος σε αυτή τη μιζέρια.

  • Η εμμονή, του εγώ μας για συγκρίσεις, με τις οποίες το εγώ μετράει την πρόοδό του σε σχέση με τους άλλους που ζηλεύει – «γιατί οι άλλοι έχουν πετύχει ενώ εμείς όχι;».

  • Ο ψυχαναγκασμός να κατεβάσουμε την αγάπη στο επίπεδο της ιδιοκτησίας και της ασφάλειας.

  • Η εξάρτησή του από δεκανίκια. Ο αγαπημένος πρέπει να υποστηρίζει το εγώ μας.

  • Η αίσθηση των προνομίων που υπάρχουν στην συμπεριφορά του. Εάν ο Άλλος με Αγαπάει τότε Πρέπει να κάνει Αυτό ώστε να Έχω το Δικαίωμα να Κάνω το Άλλο.

  • Η άρνηση της ευθύνης όταν έχει γίνει η αιτία λαθών και αδικιών.

  • Η τάση του να κάνει όρκους και να υιοθετεί άκαμπτες απόψεις.

  • Η αμυντική του θέση όταν είναι συναισθηματικά πληγωμένο και μας οδηγεί αυτόματα στο να χτίσουμε τοίχους γύρω από τη καρδιά μας που θα μας προφυλάξουν εναντίον κάθε πιθανού κινδύνου και ευαισθησίας.

  • Η τάση του να βλέπει τα πράγματα υπό το φως της μονιμότητας. Δηλαδή τις κακές εποχές σαν συνεχώς κακές και τις καλές ότι διαρκούν για πάντα.

  • Οι απόπειρες του να δωροδοκεί τον άλλο που αγαπάμε με πράξεις, ή υποσχέσεις που συνήθως δεν υλοποιούνται.

  • Η άνεση του με τη κολακεία

  • Η τάση του για αντεκδίκηση και οι προσπάθειες να αποδειχτεί αθώος. 
  • Οι προσπάθειές του να επανορθώσει την αξία του ακόμα και αν οι πράξεις του είναι επιζήμιες.

  • Η κτητικότητα του, που θέλει τα ταλέντα και τις κτήσεις του συντρόφου να υπάρχουν μόνο για δικό του όφελος και κανενός άλλου.

Και τι μπορεί να γίνει;

Συζητήστε μαζί για το τι ακριβώς σας συμβαίνει και προσπαθήστε από κοινού να βρείτε λύσεις. Όλο αυτό το σκηνικό βέβαια θα περιλαμβάνει μια εποικοδομητική, χαλαρή και ήρεμη συζήτηση χωρίς αλληλοκατηγορίες. Άλλωστε εσείς θέλετε να λύσετε το πρόβλημα και όχι να τον κατηγορήσετε. Έτσι δεν είναι; Από την άλλη πλευρά αυτό που δεν πρέπει να κάνετε με τίποτα είναι να το κρατήσετε μέσα σας. Αυτή η τακτική ποτέ δεν οδήγησε σε καλό δρόμο.


Διαβάστε επίσης

Τσάι μασάλα για το κρύο, ρόφημα που τονώνει, ανακουφίζει το βήχα, αποσυμφορεί το αναπνευστικό


της Θάλειας Γούτου, medlabnews.gr iatrikanea


Το τσάι Μασάλα είναι ένα ρόφημα διαδεδομένο στην Ινδία, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας, το οποίο φτιάχνεται από μίγμα αρωματικών μπαχαρικών και βοτάνων.

Το τσάι μασάλα είναι κατάλληλο όταν κάποιος νιώθει ότι πάει να αρρωστήσει. Είναι τονωτικό λόγω της καφείνης που περιέχει το μαύρο τσάι και θερμαντικό για τον οργανισμό με αυτό τον δυνατό συνδυασμό των μπαχαρικών. Καθαρίζει τη βλέννα, ανακουφίζει το βήχα και αποσυμφορεί την αναπνευστική οδό. Δεν υπάρχει καλύτερο ρόφημα για το κρύο!
Το μασάλα τσάι σημαίνει τσάι με μίξη μπαχαρικών. Είναι ένα αρωματισμένο τσάι που γίνεται από τη ζύμωση μαύρου τσαγιού με μείγμα αρωματικών ινδικών μπαχαρικών και βοτάνων. Με καταγωγή από την Ινδία, το ποτό έχει κερδίσει παγκόσμια δημοτικότητα, αποτελώντας ένα χαρακτηριστικό σε πολλά καταστήματα πώλησης καφέ και τσαγιού. Παρόλο που παραδοσιακά παρασκευάζεται με ένα αφέψημα από πράσινο λοβό κάρδαμου, κανέλλα, γαρύφαλλο, αλεσμένη πιπερόριζα, και μαύρο πιπέρι μαζί με φύλλα μαύρου τσαγιού, οι εκδόσεις που κυκλοφορούν στο εμπόριο περιλαμβάνουν φακελάκια τσαγιού για έγχυση, στιγμιαία μείγματα σε σκόνη, και συμπυκνώματα. Σε πολλά σημεία, υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη ότι το ίδιο το τσάι γίνεται με κάρδαμο, τζίντζερ, και άλλα κοινά μπαχαρικά.

Για παράδειγμα, τα περισσότερα τσάι μασάλα που φτιάχνονται ενσωματώνουν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα μαζί με το τζίντζερ και το κάρδαμο, δηλαδή: κανέλα, γλυκάνισος και / ή σπόροι μάραθου, πιπεριά, μοσχοκάρυδο και γαρίφαλο. Στο δυτικό κόσμο, χρησιμοποιούν το μπαχάρι, είτε για να αντικαταστήσουν είτε για να συμπληρώσουν την κανέλα και το γαρίφαλο.
Παραδοσιακά, το κάρδαμο είναι η κυρίαρχη νότα, και συμπληρώνεται από άλλα μπαχαρικά, όπως το γαρίφαλο, η πιπερόριζα, ή το μαύρο πιπέρι, με τα δύο τελευταία να προσθέτουν θερμότητα στη γεύση. Η παραδοσιακή σύνθεση των μπαχαρικών διαφέρει συχνά από το κλίμα και την περιοχή της Νότιας και Νοτιοδυτικής Ασία. Παραδοσιακά στην Ινδία, χρησιμοποιείται βουβαλίσιο γάλα για να γίνει το τσάι.

Πώς θα φτιάξετε το τσάι μασάλα

Θρυμματίζουμε σε ένα γουδί ένα ξυλάκι κανέλας, ένα καρφάκι γαρίφαλο, 5-6 κόκκους από μαύρο πιπέρι και 6-8 κάψουλες κακουλέ (κάρδαμο). Τα ρίχνουμε σε μια κατσαρόλα, προσθέτουμε δύο κούπες νερό και ένα κουταλάκι του γλυκού τζίντζερ τριμμένο και τα ζεσταίνουμε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Όταν το νερό πάρει βράση, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και προσθέτουμε 4 κουταλάκια του γλυκού μαύρο δυνατό τσάι (σε φύλλα). Σκεπάζουμε με το καπάκι και αφήνουμε το τσάι να εκχυλιστεί για 3 - 5 λεπτά, ανάλογα με το πόσο «δυνατό» θέλουμε να είναι το ρόφημα. Επαναφέρουμε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά, προσθέτουμε δύο κούπες γάλα πλήρες και δύο κουταλιές της σούπας ζάχαρη (ή γλυκαντικό της αρεσκείας μας), ανακατεύουμε και αφήνουμε το μείγμα να «δέσει» για 3 - 4 λεπτά. Σουρώνουμε και σερβίρουμε το τσάι Μασάλα σε κούπες ή σε φλιτζάνια του τσαγιού.

Διαβάστε επίσης

Γλυκόριζα για καταρροή, βρογχίτιδα, βήχα, καούρες, έλκος, δυσπεψία, υπόταση, ευερέθιστο έντερο, μελαγχολία.

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr

Η γλυκόριζα (Glycyrrhiza glabra) έχει ισχυρή αντιμικροβιακή δράση στον στρεπτόκοκκο (Streptococcus mutans) και το μυκοβακτήριδιο (Mycobacterium smegmatis), ακόμα και στο σταφυλόκοκκο που είναι ανθεκτικός στα αντιβιοτικά. Έχει θετική δράση σε βρογχική καταρροή, βρογχίτιδα, πνευμονία και βήχα. (Staphylococcusaureus)

Η γλυκόριζα, Glycyrrhiza glabra (γλυκύρριζα η λεία, ρεγκολίτσα και αγλυκόριζα, Αγγλικά: licorice, yashtimadhu, mithi-lakdi, mulathi, liquorice, sweetwood, licorice root) ανήκει στην οικογένεια Fabaceae. Η λέξη γλυκόριζα προέρχεται από την Ελληνική γλυκύρριζα, που σημαίνει γλυκιά ρίζα και προέρχεται από τις λέξεις "γλυκύς" + "ρίζα", ονομασία που δόθηκε από τον Διοσκουρίδη. 

Η Γλυκόριζα ή γλυκύρριζα είναι πολυετής αυτοφυής πόα, ιδιαίτερα ανθεκτική στην ξηρασία. Οι ρίζες του φυτού φτάνουν σε μήκος τα δύο ή και περισσότερα μέτρα και έχουν σαρκώδη υφή. Είναι θάμνος ύψους 50-100 εκ., με ρίζες που φτάνουν τα 1-2 μέτρα, κυλινδρικές, διακλαδισμένες και σαρκώδεις. Αυτές είναι που χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς. Οι βλαστοί του φυτού είναι όρθιοι, ραβδωτοί, ισχυροί και χνουδωτοί, τα φύλλα είναι πτεροειδή, τα άνθη του φυτού έχουν συνήθως χρώμα κυανό και εμφανίζονται στις αρχές του καλοκαιριού. Τη γλυκόριζα την συναντούμε σε μεγάλες αποικίες σε χαμηλό υψόμετρο και σε εδάφη χέρσα και ακαλλιέργητα. Διάφορες ενδείξεις δηλώνουν τη συνήθεια του φυτού αυτού να δεσμεύει το ατμοσφαιρικό άζωτο, όπως κάνουν πολλά άλλα της ίδιας οικογένειας. Η γλυκόριζα αναπτύσσεται καλύτερα σε αμμώδες έδαφος κοντά σε ρέματα και κοντά σε νερό. Συνήθως στη φύση δεν θα τη βρούμε να απέχει περισσότερο των 50 μέτρων από διαθέσιμο νερό. Δεν θα ανθίσει σε πηλώδη εδάφη και προτιμά το πλούσιο, καλό χώμα της γης κάτω από κοιλάδες ποταμών, όπου υπάρχει αφθονία υγρασίας στη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, αλλά όπου το έδαφος γίνεται σκληρό εξαιτίας της ζέστης, στα τέλη του καλοκαιριού, όταν η ξηρή θερμότητα είναι πολύ ευνοϊκή για το σχηματισμό των γλυκών συστατικών της.

Προέρχεται από τη νότια Ευρώπη, Αίγυπτο και μέρη της Ασίας. Φυτό αυτοφυές που συναντάται στη Μακεδονία, τη Μικρά Ασία, τη Ρωσία, την Ισπανία την Ελλάδα και την Ιταλία. Καλλιεργείται παντού στην Ευρώπη εκτός της Σκανδιναβίας καθώς και σε Αμερική, Αυστραλία, Κίνα.
Η Γλυκόριζα είναι γνωστή από την αρχαιότητα, και την χρησιμοποιούσαν στην ιατρική.
Αρχαίοι Έλληνες, Βαβυλώνιοι, Κινέζοι και Ινδοί, την περιελάμβαναν σε διάφορα παρασκευάσματα που έφτιαχναν, προκειμένου να θεραπεύσουν το άσθμα, τα προβλήματα του λάρυγγα, τις καούρες του στομάχου, τα προβλήματα του πεπτικού, τις παθήσεις του θώρακα και του ήπατος, τις λοιμώξεις του αναπνευστικού, τις τροφικές δηλητηριάσεις.
Το χρησιμοποιούσαν επίσης σαν τονωτικό και ηρεμιστικό.  Έχει βρεθεί ένας κατάλογος φαρμάκων στην Μεσοποταμία που την περιλαμβάνει και χρονολογείται από το 1200 π.Χ.  Αναφέρεται από το Θεόφραστο τον 3ο αιώνα π.Χ. ως φάρμακαο για το άσθμα. Τα φυτά της γλυκόριζας ήταν γνωστά στην κινεζική ιατρική ήδη από το 2800 π.Χ. Στο Θιβέτ θεωρήθηκε ως ένα κλασικό φαρμακευτικό. Η θεραπευτική δύναμη των ριζών της γλυκόριζας περιγράφεται στον τάφο του Αιγύπτιου φαραώ Tutanchamon (1350 π.Χ.). Η χρήση των παρασκευασμάτων γλυκόριζας για την ανακούφιση του πονόλαιμου και των βρογχικών λοιμώξεων τεκμηριώνεται για περισσότερα από 2.000 χρόνια! Ο Μέγας Αλέξανδρος προμήθευε τα στρατεύματά του με μερίδες γλυκόριζας, στη διάρκεια της πορείας του, λόγω της ιδιότητάς της να καταστέλλει τη δίψα. Αναφέρεται ότι ο Μέγας Ναπολέων για να αντιμετωπίσει το πεπτικό πρόβλημα από το οποίο υπέφερε, μασούσε σε καθημερινή βάση, ρίζες γλυκόριζας. Λέγεται μάλιστα ότι τα δόντια του είχαν μαυρίσει από το μάσημα τους.


Τον Ιούνιο του 2003, δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Lancet μια μελέτη για την ανασταλτική δράση της γλυκόριζας κατά του SARS (Αιφνίδιου Οξέος Αναπνευστικού Συνδρόμου) και τη γρίπη των πτηνών που σχετίζεται με τους κορονοϊούς. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι η γλυκυριζίνη (βασικό συστατικό από της ρίζες της γλυκόριζας) ήταν η πλέον δραστική ουσία στην αναστολή της αντιγραφής του ιού SARS. Επίσης, είναι μια από τις πιο ισχυρές αντιϊκές ενώσεις που έχει μελετηθεί ποτέ. Σε άλλη κλινική δοκιμή, η γλυκόριζα επέδειξε ελπιδοφόρα δραστηριότητα κατά της ατοπικής δερματίτιδας, με τοπική εφαρμογή. Επιπροσθέτως, μπορεί να είναι αποτελεσματική στη θεραπεία της υπερλιπιδαιμίας (υψηλό ποσό λιπών στο αίμα). Και στη θεραπεία φλεγμονών που προκαλούν υπέρχρωση του δέρματος. Ακόμη, μπορεί να είναι χρήσιμη στην πρόληψη νευροεκφυλιστικών διαταραχών και κατά της τερηδόνας.
Η σύγχρονη επιστήμη αποδίδει τις θεραπευτικές ιδιότητες του γλυκόριζου, στη γλυκυριζίνη, που περιέχει, μια ουσία που δρα ως αντιικό.

Η γλυκυριζίνη έχει βρεθεί ότι είναι 60 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη.

Με ειδική διαδικασία, από τις ρίζες της γλυκόριζας παράγεται ένα ανοιχτόχρωμο εκχύλισμα, με γλυκιά γεύση, με πολλές εφαρμογές στη σύγχρονη βιομηχανία, όπως ανέφερα πιο πάνω.
Ιδιαίτερα χρησιμοποιείται στη Βρετανία, την Ολλανδία, και τις σκανδιναβικές χώρες στην παραγωγή καραμέλας, που ανακουφίζει από τον βήχα.

Συστατικά γλυκόριζας:

-ΓΛΥΚΥΡΙΖΙΝΗ
-ΤΑΝΝΙΝΗ
-ΓΛΥΚΟΖΗ
-ΚΑΛΑΜΟΣΑΚΧΑΡΟ
-ΓΛΥΚΟΡΡΙΖΙΚΟ ΟΞΥ
-ΓΛΥΚΥΡΙΤΙΝΗ
-ΑΛΑΤΑ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ, ΜΑΓΝΗΣΙΟΥ
-ΑΣΠΑΡΑΓΙΝΗ
-ΟΙΣΤΡΟΓΟΝΑ (ΣΤΕΡΟΕΙΔΗ)
-ΕΛΑΙΑ
-ΚΕΤΟΝΕΣ
-ΚΟΥΜΑΡΙΝΕΣ

Δρα ως αποχρεμπτικό, μαλακτικό, αντιφλεγμονώδες, επενεργεί στα επινεφρίδια, είναι αντισπασμωδικό και ήπιο υπακτικό. Το βότανο είναι ωφέλιμο σε προβλήματα σπλήνας, γαστρίτιδας και πεπτικού έλκους, κολικούς και πρωτοπαθή αδρενοκορτικοειδική ανεπάρκεια. Έχει θετική δράση σε βρογχική καταρροή, βρογχίτιδα, πνευμονία και βήχα. Επίσης, επενεργεί θετικά σε προβλήματα στρες. Σε προβλήματα αρθρίτιδας όπου λαμβάνονται κορτικοειδή σκευάσματα, βοηθά για την καλύτερη λειτουργία των επινεφριδίων. Είναι διουρητική και συστήνεται κατά του διαβήτη και της χοληστερίνης.

Δράσεις της Γλυκόριζας:

  • Αντιφλεγμονώδης
  • Αποχρεμπτική
  • Αντιβηχικό
  • Πνευμονία
  • Βρογχίτιδα
  • Βήχα
  • Ρινοφαρυγγίτιδα
  • Άσθμα
  • Γαστρικό έλκος
  • Σπασμολυτικό
  • Ευερέθιστο έντερο
  • Σύνδρομο Crohn
  • Αεροφαγία
  • Δυσπεψία
  • Πολυκυστικές ωοθήκες
  • Διουρητικό
  • Πέτρα στο νεφρό
  • Υπερκαλιαιμία
  • Χολοκυστίτιδα
  • Υδρωπικία
  • Βαριά μελαγχολία
  • Σκληρόδερμα
  • Ρευματοειδής αρθρίτιδα
  • Ερπης
  • Μείωση λιπώδους ιστού
  • Φρεσκάδα αναπνοής

Αν και δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη, η γλυκόριζα μπορεί όχι μόνο να «διώξει» την καούρα αλλά να επιλύσει το πρόβλημα. Έχει φυσικές θεραπευτικές ιδιότητες για το στομάχι, καθώς είναι ουσιαστικά ένα φυτικό αντιόξινο, αν και η κατάχρηση βέβαια μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπτώσεις, ανεβάζοντας την πίεση λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς της σε γλυκοριζικό οξύ. Ένα από τα πιο δραστικά αφεψήματα που υπάρχουν για την αντιμετώπιση της γαστρίτιδας είναι η γλυκόριζα. Το βότανο αυτό παράγει μια βλέννα στο στομάχι η οποία επικάθεται στα τοιχώματά του, περιορίζοντας τις εκκρίσεις των οξέων. Η γλυκόριζα είναι ήπιο υπακτικό. Μειώνει τα επίπεδα των οξέων του στομάχου, ανακουφίζοντας έτσι από τις καούρες. Έχει σημαντική ικανότητα να θεραπεύει τα έλκη του στομάχου , επειδή επικαλύπτει με προστατευτική γέλη τα τοιχώματα. Διευκολύνει επίσης τις κινήσεις του παχέος εντέρου. Αυξάνει τη ροή τnς χολής και μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα.
Η γλυκόριζα είναι μαλακτικό, εμετικό και με ήπια χαλαρωτική δράση. Περιέχει (όπως και το φασκόμηλο) ουσίες που μοιάζουν με οιστρογόνα. Στην κινέζικη ιατρική το βότανο αυτό έχει το παρατσούκλι «ο συμφιλιωτής», γιατί μπορεί να συνδυαστεί με όλα τα υπόλοιπα βότανα. Αυξάνει τις θεραπευτικές ιδιότητες των υπόλοιπων βοτάνων και μειώνει την πικρή γεύση μερικών από αυτά.

Ο χυμός από τις ρίζες δίνει την εμπορική γλυκόριζα. Χρησιμοποιείται για την κάλυψη της δυσάρεστης γεύσης άλλων φαρμάκων ή για τn δική της κατευναστική επίδραση στον επίμονο βήχα. Η αποξηραμένη ρίζα, αφού αφαιρεθεί ο πικρός φλοιός της, συστήνεται για κρυολογήματα, ερεθισμένο λαιμό και βρογχικό κατάρρου.   

Η καραμέλα γλυκόριζας σε Αγγλία και Ολλανδία  είναι μία από τις πιο δημοφιλείς μορφές ζαχαρωτών, με λίγες να περιέχουν γλυκάνισο, ενώ κυρίως περιέχουν δυόσμο, μέντα, δάφνη ή χλωριούχο αμμώνιο. Η πιο δημοφιλής γλυκόριζα στην Ολλανδία είναι γνωστή ως Zoute drop (αλμυρή γλυκόριζα), περιέχει πραγματικά πολύ λίγο αλάτι, δηλαδή χλωριούχο νάτριο. 

Η αλμυρή γεύση της είναι πιθανόν να οφείλεται στο χλωριούχο αμμώνιο και στην γλυκυριζίνη. Τα αλμυρά γλυκά είναι διαδεδομένα κυρίως στις σκανδιναβικές χώρες.

Χρησιμοποιείται ως αρωματική ουσία στον καπνό, σε τσιγάρα. Η γλυκόριζα προσθέτει στα προϊόντα καπνού μια φυσική γλυκύτητα και μια ξεχωριστή γεύση που συνδυάζεται εύκολα με τα φυσικά και τεχνητά αρωματικά συστατικά που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία καπνού. Καταστέλλει τη σκληρότητα και δεν είναι ανιχνεύσιμη ως γλυκόριζα από τον καταναλωτή. Επίσης, διευκολύνει την εισπνοή του καπνού, δημιουργώντας βρογχοδιασταλτικά, που ανοίγουν τους πνεύμονες. Το μάσημα του καπνού απαιτεί σημαντικά υψηλότερα επίπεδα από το εκχύλισμα της γλυκόριζας, καθώς η έμφαση στη γλυκιά γεύση, είναι πολύ επιθυμητή.

Μασώντας τις ρίζες βοηθά στην απεξάρτηση από το τσιγάρο.

Η αποξηραμένη ρίζα της γλυκόριζας μπορεί να μασηθεί σαν γλυκό. 
Η μαύρη γλυκόριζα περιέχει περίπου 100 θερμίδες ανά ουγγιά (15 kJ / g). 

Η γλυκόριζα χρησιμοποιείται επίσης από τους ζυθοποιούς για να προσθέσει γεύση και χρώμα σε κάποιες κατηγορίες μπύρας, ενώ τα ένζυμα της ρίζας βοηθούν στην σταθεροποιήση του αφρού σε όσες μπίρες παράγονται με αυτήν.


Συνταγές με γλυκόριζα

Ζεστό ρόφημα για: βραχνάδα, κρυολόγημα, για επίμονο βήχα πονεμένο λαιμό και φαρυγγίτιδα
Σκόνη για το έλκος στομάχου, τρία κουταλάκια την μέρα
Σαν κρύο αφέψημα την πίνουν για μελαγχολία και βραχνάδα

Αφέψημα: Σιγόβρασε 30 γρ. γλυκόριζας επί 20 λεπτά σε 2 κούπες νερό. Πάρε τρεις ή τέσσερις φορές τη μέρα από 1/4 της κούπας. Μπορείς να προσθέσεις την ίδια ποσότητα και σε άλλου είδους τσάι ή αφέψημα.
Χαλαρωτικό: 1 κουταλάκι του τσαγιού σκόνη γλυκόριζας αναμειγμένη με ζάχαρη.
Γλυκόριζα για τη γαστρίτιδα και τα προβλήματα με το στομάχι:  Για να το παρασκευάσετε, θα αναμείξετε σε 1/2 λίτρο βραστό νερό μία κουταλιά της σούπας γλυκόριζα σε μορφή σκόνης, θα την αφήσετε για 10 λεπτά και ύστερα θα τη σουρώσετε. Πίνετε αυτό το τσάι κρύο, 2-3 φορές τη μέρα πριν από τα γεύματα.
Για τη ρύθμιση πεπτικών προβλημάτων μάσησε την αποξηραμένη ρίζα.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Πριν χρησιμοποιήσουμε κάποιο βότανο πρέπει να ενημερώσουμε τον γιατρό μας για αυτό πηγαίνοντας του μια λίστα με τα φάρμακα που παίρνουμε και λέγοντας τους τον λόγο που θέλουμε να πάρουμε. Η κατάχρηση προκαλεί αδυναμία στο μυϊκό σύστημα και πονοκεφάλους, είναι τοξική στο συκώτι, ρίχνει την τεστοστερόνη, κάνει κατακράτηση υγρών, πόνο στην κοιλιά. Μερικοί άνθρωποι που έτρωγαν τακτικά και σε μεγάλη ποσότητα γλυκόριζα απέκτησαν αυξημένη πίεση, πονοκεφάλους και μυϊκή αδυναμία. Δεν πρέπει να λαμβάνεται μαζί με διουρητικά, φάρμακα για την καρδιά, το σάκχαρο, μυοχαλαρωτικά, κορτικοστεροειδή, χάπια που επιδρούν στη σεροτονίνη, αντισυλληπτικά, αντιπηκτικά, λίθιο, ιντερφερόνη.  Γι' αυτό έχει καταγραφεί στον κατάλογο της αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων για να μελετηθεί αν είναι ασφαλής η χρήση της.

Διαβάστε επίσης

Πρόληψη της άνοιας με φυσικά προϊόντα όπως ρόδι, κρόκος, ξηροί καρποί, δενδρολίβανο, παρθένο ελαιόλαδο

medlabnews.gr iatrikanea

«Η άνοια είναι πρόβλημα υγείας που αυξάνεται και επηρεάζει περισσότερους από 50 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Οι τρέχουσες φαρμακολογικές επιλογές αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την άνοια και μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες. 

Η δευτερογενής πρόληψη της άνοιας στοχεύει σε προστάδια της, όπως η Ήπια Νοητική Διαταραχή», σημείωσε η καθηγήτρια ΑΠΘ, νευρολόγος, Μάγδα Τσολάκη. 

Παράλληλα, ανέφερε, ότι σε τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές παρεμβάσεων σε άτομα με Ηπια Νοητική Διαταραχή (ΗΝΔ) βρέθηκε ότι προϊόντα όπως ο κρόκος και ο χυμός ροδιού έχουν νευροπροστατευτικές ιδιότητες. 

Επίσης, σημείωσε, ότι το ελλαγικό οξύ, που βρίσκεται σε διάφορα λαχανικά, φρούτα, ξηρούς καρπούς και μούρα , εκτός από νευροπροστατευτικές ιδιότητες έχει αποδειχθεί ότι έχει αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση. 

«Το δεντρολίβανο είναι γνωστό για τη χρήση του στη λαϊκή ιατρική. Υπάρχουν δύο κλινικές μελέτες με πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα. 

Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο χρησιμοποιήθηκε σε κλινικές δοκιμές για υγιείς ηλικιωμένους, αλλά και για ασθενείς με ΗΝΔ, με πολύ καλά αποτελέσματα στη νοητική λειτουργία . 

Ο κουρκουμάς, η βαϊκελαΐνη, η ουπερζίνη Α, η ρεσβερατρόλη, η ριφαμπικίνη, η βερβερίνη, η βεταϊνη, η επιγαλλοκατεχίνη-3-γαλλική, η κατεχίνη, η καφεΐνη, το εικοσιδυεξανοϊκό οξύ, η κανέλα, η λουτεολίνη, η βρυοστατίνη-1, το τζίντζερ και η γενιπίνη χρησιμοποιούνται σε κλινικές μελέτες με ποικίλα αποτελέσματα», πρόσθεσε η κ. Τσολάκη.

Διαβάστε επίσης

Καλπάζει ο καρκίνος του θυρεοειδούς. Αιτίες που εκδηλώνει ο θυρεοειδής καρκίνο;

growing cancer thyroid

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αποτελεί τη συχνότερη κακοήθεια του ενδοκρινικού συστήματος (95% του συνόλου) και το 1,5% όλων των κακοήθων νεοπλασιών του ανθρώπινου οργανισμού. 

Σήμα κινδύνου για τον καρκίνο του θυρεοειδούς εκπέμπουν οι επιστήμονες καθώς σύμφωνα με τα αποτελέσματα μεγάλης πολυκεντρικής μελέτης ανασκόπησης, η επίπτωση του καλά διαφοροποιημένου καρκίνου του θυρεοειδούς, έχει υπερδιπλασιαστεί παγκοσμίως τα τελευταία 20 χρόνια!

Πρέπει να τονίσουμε ότι οι περισσότερες μάζες που εμφανίζονται στο θυρεοειδή αδένα, μέχρι και το 90%, είναι καλοήθεις. Επιπρόσθετα οι μάζες που αποδεικνύονται ότι είναι καρκίνοι, έχουν πολύ καλή πρόγνωση. Όμως οποιαδήποτε μάζα του θυρεοειδούς, μικρή ή μεγάλη, πρέπει να τυγχάνει πλήρους διερεύνησης.

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά με την μορφή ψυχρού όζου (οι ψυχροί -μη λειτουργικοί- όζοι αποτελούν το 80% του συνόλου των όζων). Ο καρκίνος του θυρεοειδούς συνήθως εμφανίζεται στην περιοχή του λαιμού σαν ένα οζίδιο ή μια μάζα που δεν προκαλεί πόνο.  Εάν μια μάζα του θυρεοειδούς αφεθεί και μεγαλώσει, είναι δυνατόν να προκαλέσει προβλήματα στην κατάποση και στην αναπνοή όπως επίσης και βραχνάδα. Σε περιπτώσεις που δημιουργείται αιμορραγία εντός του όγκου, μπορεί να υπάρχει πόνος.

Ο διαχωρισμός των κακοηθών από τους καλοήθεις όγκους του θυρεοειδούς είναι ένα πρόβλημα της καθημερινής ιατρικής πράξης διότι ενώ οι καλοήθεις όζοι είναι συχνοί (60% σε γυναίκες άνω των 60 ετών), το ποσοστό της κακοήθειας είναι περίπου 5%.
Οι περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα είναι ιάσιμες. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν και να προχωρήσουν γρήγορα γι' αυτό και η έγκαιρη ανίχνευση έχει καθοριστική σημασία.
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αδένα μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Οι περισσότερες περιπτώσεις εκδηλώνονται μετά την ηλικία των 40 ετών.
Οι γυναίκες έχουν δύο με τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από τη νόσο σε σύγκριση με τους άνδρες. 
Εκδηλώνεται κύρια στις ηλικίες μεταξύ 25 και 65 ετών (η μέση ηλικία εμφάνισης του είναι τα 48 έτη), με τον ισόβιο κίνδυνο νόσησης να είναι 0,8 και 0,3 για το γυναικείο και το αντρικό φύλο αντίστοιχα.
Όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του θυρεοειδούς, ο κίνδυνος εκδήλωσης της νόσου και σε άλλα μέλη της οικογένειας, είναι μεγαλύτερος.

Η ιονίζουσα ακτινοβολία είναι βασικός παράγοντας πρόκλησης καρκίνου του θυρεοειδούς

Στην περίπτωση του πυρηνικού ατυχήματος στο Τσερνομπίλ, οι ραδιενεργές ουσίες που απελευθερώθηκαν στο περιβάλλον, ιδιαίτερα το ραδιενεργές ιώδιο, απορροφήθηκε από τον οργανισμό ατόμων της περιοχής που έγινε το ατύχημα. Τα παιδιά απορρόφησαν πολύ περισσότερο ραδιενεργές ιώδιο λόγω της ανάπτυξης τους με αποτέλεσμα ο καρκίνος του θυρεοειδούς να αυξηθεί δραματικά σε παιδιά και έφηβους στις πληγείσες περιοχές μετά το ατύχημα.

Είναι σημαντικό ασθενείς που εκτέθηκαν για οποιαδήποτε λόγο σε ιονίζουσα ακτινοβολία ή που έλαβαν ακτινοθεραπεία που θα μπορούσε να επηρεάσει το θυρεοειδή τους αδένα, να γνωρίζουν ότι έχουν περισσότερες πιθανότητες για καρκίνο του θυρεοειδούς ή και για υποθυρεοειδισμό. Η πρόγνωσή του θυρεοειδικού καρκίνου είναι εξαιρετική με τη μεγαλύτερη πλειοψηφία των ασθενών να θεραπεύονται εφόσον ακολουθηθεί το σωστό πρωτόκολλο αντιμετώπισης της παθήσεως.
Ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ακτινοθεραπεία λόγω καρκίνων της κεφαλής, του λαιμού ή του θώρακα, επειδή ο θυρεοειδής αδένα βρισκόταν στο πεδίο ακτινοβολίας, έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρκίνο θυρεοειδούς. Για παράδειγμα οι ασθενείς με λέμφωμα τύπου Hodgkin's, συχνά υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία. Λόγω εμπλοκής του θυρεοειδούς, παρουσιάζουν υποθυρεοειδισμό και έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του οργάνου αυτού.

Τα παιδιά με οζώδη ή πολυοζώδη βρογχοκήλη, οι άντρες κύρια με μονήρεις όζους, οι ενήλικες πάνω από τα 60, οι ασθενείς με μεγάλους όζους, εκείνοι που προσέρχονται με ένα ταχέως αυξανόμενο σε μέγεθος θυρεοειδικό όζο και οι ασθενείς με ατομικό ιστορικό κακοήθειας του μαστού εμφανίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.

Τέλος ύπαρξη συνδρόμων σχετίζονται με την εμφάνιση του καρκίνου του  θυρεοειδούς (πχ Πολλαπλή Ενδοκρινική Νεοπλασία MEN, σύνδρομο Oικογενούς
 Αδενοματώδους Πολυποδίασης FAP, σύνδρομο Gardner κλπ). Τελευταία ερευνάται και η πιθανότητα συσχέτισης της αυτοανόσου θυρεοειδίτιδας με την ανάπτυξη καρκίνου του θυρεοειδούς.

Ο θυρεοειδικός καρκίνος την τελευταία δεκαετία, παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ετήσια αύξηση της επίπτωσής μιας νεοπλασίας σε σχέση με όλες τις λοιπές κακοήθεις παθήσεις των διαφόρων οργάνων, γεγονός που πιθανότατα οφείλεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες αλλά και στη σαφή βελτίωση των μεθόδων διάγνωσης του.

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς ταξινομείται βάσει της προέλευσής του. Έτσι έχουμε τις κακοήθεις παθήσεις που προέρχονται από τα θυλακιώδη κύτταρα του αδένα και τις αντίστοιχες από τα μη θυλακιώδη.
Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν:
1. Ο Θηλώδης τύπος (ο πιο συχνός τύπος θυρεοειδικής κακοήθειας) Αποτελεί το 80% των περιπτώσεων. Αναπτύσσεται στα κύτταρα που παράγουν τη θυροξίνη. Μπορεί να εμφανίζει συχνές υπότροπες. Στους ηλικιωμένους είναι σοβαρότερη η κατάσταση. Το ποσοστό ίασης ανέρχεται στο 90 έως 95% 

2. Ο Θυλακιώδης (10%) Αναπτύσσεται στα ίδια κύτταρα και έχει επίσης ψηλό ποσοστό ίασης που ανέρχεται στο 75% στα 5 χρόνια από τη διάγνωση. Είναι συχνότερο στις γυναίκες. Μπορεί να διηθήσει τους λεμφαδένες που γειτνιάζουν με το θυρεοειδή και έχει τη δυνατότητα να κάνει μεταστάσεις

3. Ο μυελοειδής. Αποτελεί το 5%-10% των περιπτώσεων καρκίνων του θυρεοειδούς. Μπορεί να κάνει μεταστάσεις. Εκκρίνει την ορμόνη καλσιτονίνη. Μπορεί να συνυπάρχει και με άλλους καρκίνους του ενδοκρινολογικού συστήματος. Στα 5 χρόνια το ποσοστό επιβίωσης ανέρχεται στο 70%

4. Ο Αναπλαστικός ή Αμετάπλαστος τύπος (1-2%) Εκδηλώνεται κυρίως σε άτομα άνω των 65 ετών. Είναι η σπανιότερη μορφή και η πλέον επικίνδυνη από τους καρκίνους του θυρεοειδούς. Εξελίσσεται πολύ γρήγορα, είναι ιδιαίτερα επιθετικός. Διηθεί γρήγορα τους τοπικούς ιστούς, τις δομές του λαιμού και προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα

Στη δεύτερη ανήκουν:

1. Το Μυελοειδές καρκίνωμα (4-5%)

2. Το Λέμφωμα (2%)

3. Το Τεράτωμα (Πολύ σπάνιος τύπος)

4. Οι μεταστάσεις από κακοήθεις παθήσεις άλλων οργάνων όπως του νεφρού, του πνεύμονα, του μαστού ή από μελάνωμα (Σπάνια)

Ποια είναι τα συμπτώματα;
▪ διόγκωση θυρεοειδούς
▪ λεμφαδενοπάθεια
▪ δυσκολία στην κατάποση
▪ βήχας 
▪ δύσπνοια
▪ βραχνάδα φωνής
Πολλοί ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Οι ασθενείς αυτοί συνήθως ανακαλύπτουν τυχαία ένα οζίδιο στο θυρεοειδή αδένα μετά από μία φυσική εξέταση ρουτίνας ή κάποια απεικονιστική εξέταση του λαιμού που έγινε για διαφορετικό λόγο.
1. Κάποιοι ασθενείς αντιλαμβάνονται μία μάζα που μεγαλώνει σταδιακά στο μπροστινό μέρος του λαιμού τους, η οποία συνήθως μετακινείται όταν καταπίνουν.
2. Κάποιες φορές η μάζα αυτή μπορεί να προκαλέσει πόνο.
Σε κάθε περίπτωση η ανεύρεση ενός οζιδίου στο λαιμό πρέπει να αναφερθεί στο γιατρό, ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα.

Η διάγνωση του θυρεοειδικού καρκίνου πραγματοποιείται:

1. Με το λεπτομερές ιστορικό.

2. Με την ψηλάφηση του τραχήλου (40% των όζων άνω των 15 mm και 4% του συνόλου των όζων είναι ψηλαφητοί.)

3. Με τον αιματολογικό έλεγχο (TSH, καλσιτονίνη, θυρεοσφαιρίνη, αντισώματα κ.α).

4. Με το υπερηχογράφημα (ύποπτα απεικονιστικά κριτήρια αποτελούν οι μικροαποτιτανώσεις, η αυξημένη αγγείωση, η υποηχογένεια, τα ανώμαλα όρια κ.α).

5. Με την ελαστογραφία (ελέγχει την σκληρότητα του όζου και επισημαίνει τους ύποπτους όζους με υψηλό ποσοστό αξιοπιστίας) .
6. Το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς συμβάλλει ουσιαστικά στη διάγνωση των διαφόρων ανωμαλιών που εκδηλώνονται στο όργανο αυτό. Στο σπινθηρογράφημα ο καρκίνος φαίνεται σαν ψυχρός όζος. Δηλαδή δεν προσλαμβάνει το ραδιοϊσότοπο που χορηγείται για την εξέταση στον ίδιο βαθμό που το προσλαμβάνει ο υπόλοιπος υγιής θυρεοειδής ιστός. 

7. Με την παρακέντηση είτε ενός όζου είτε ενός διογκωμένου τραχηλικού λεμφαδένα (η FNA αποτελεί το σημαντικότερο εργαλείο για τη διάγνωση των κακοήθων παθήσεων και πρέπει να διενεργείται για κάθε όζο μεγαλύτερο του 1 εκατοστού είτε για κάθε όζο ανεξαρτήτως μεγέθους αλλά με ύποπτα απεικονιστικά χαρακτηριστικά ή οικογενειακό ιστορικό θυρεοειδικής κακοήθειας). Η κυτταρολογική εξέταση, για την οποία υπάρχει πλέον μεγάλη εμπειρία, βοηθάει να ξεχωρίσουμε τους όζους εκείνους που υποκρύπτουν κακοήθεια και πρέπει ως εκ τούτου να χειρουργηθούν. Με τις μεθόδους μοριακής βιολογίας, βρίσκουμε νέους μοριακούς δείκτες που βοηθούν στην ακριβέστερη κατηγοριοποίηση του όγκου και τον καθορισμό της πρόγνωσης.

Θεραπεία
Η χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση του καρκίνου του θυρεοειδούς, είναι η πρώτη θεραπευτική ενέργεια που γίνεται.  Εξαιρείται το λέμφωμα. Συνίσταται στην ολική αφαίρεση του αδένα (ολική θυρεοειδεκτομή), καθώς επίσης και σε κάποιες περιπτώσεις στην εξαίρεση των λεμφαδένων του τραχήλου (κεντρικός – ετερόπλευρος ή αμφοτερόπλευρος λειτουργικός ριζικός λεμφαδενικός καθαρισμός ) όταν ανευρίσκεται νόσος και σε αυτούς ή υπάρχει σαφής κλινικοεργαστηριακή ή/και απεικονιστική υποψία.

Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στη θεραπεία του καρκίνου του θυρεοειδούς αποτελεί το ραδιενεργό ιώδιο. Τα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα, φυσιολογικά και καρκινικά, είναι μοναδικά στον ανθρώπινο οργανισμό, αφού έχουν την ιδιότητα να προσλαμβάνουν το ιώδιο. Το ραδιενεργό ιώδιο, (Ι131) αφού ταξιδέψει μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, καταλήγει στο θυρεοειδή όπου και προσλαμβάνεται από τα κύτταρά του, τα οποία και καταστρέφει τελικά στο σύνολό τους αφού είναι τοξικό. Χρησιμοποιείται ως συμπληρωματική θεραπεία μετά από χειρουργική αφαίρεση του οργάνου για την καταστροφή των υπολειμματικών κυττάρων που δεν ήταν δυνατόν να αφαιρεθούν χειρουργικά. Δεδομένου ότι οι υπόλοιποι ιστοί του σώματος δεν απορροφούν το ραδιενεργό ιώδιο, είναι τελείως αβλαβές για τα υπόλοιπα όργανα του τραχήλου.

Οι ασθενείς με μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς δε χρειάζεται να υποβληθούν σε θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο, αφού τα συγκεκριμένα κύτταρα αδυνατούν να το απορροφήσουν. Η θεραπεία με ιώδιο ξεκινά συνήθως 4-6 εβδομάδες μετά την θυρεοειδεκτομή. Είναι απλή ως διαδικασία και περιλαμβάνει τη λήψη ενός χαπιού, του οποίο η δόση έχει ρυθμιστεί στον κάθε ασθενή. Καλό είναι ο ασθενής για 2 ημέρες να απομονώνεται λόγω του κινδύνου να εκτεθεί το συγγενικό του περιβάλλον σε ραδιενεργό ακτινοβολία. Συνιστάται για 1-2 εβδομάδες πριν την έναρξη θεραπείας με ραδιενεργό ιώδιο, ο ασθενής να αποφεύγει κάποιες συγκεκριμένες τροφές που περιλαμβάνουν ιώδιο, όπως τα οστρακοειδή, το ζαμπόν, το μπέικον, το αλάτι, το γιαούρτι και το παγωτό ενώ θα πρέπει να αποφεύγονται και τα φάρμακα που περιέχουν ιώδιο. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, οι ασθενείς ενθαρρύνονται να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες υγρών για την προστασία της ουροδόχου κύστεως. Σπανίως εμφανίζονται διαταραχές κατά τη θεραπεία με ιώδιο και όταν εμφανίζονται είναι συνήθως ήπιες και περιλαμβάνουν ναυτία, ξηρότητα στόματος και ήπιο πόνο στο λαιμό.

Περίπου 1-2 εβδομάδες μετά τη θεραπεία με ιώδιο, οι ασθενείς πρέπει να ξεκινήσουν τη θεραπεία υποκατάστασης, που περιλαμβάνει τη λήψη χαπιών που περιέχουν θυρεοειδικές ορμόνες. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο, δεδομένου ότι είναι αδύνατο να ζήσει κάποιος χωρίς θυροειδικές ορμόνες, οι οποίες δεν παράγονται πλέον από τον οργανισμό αφού ο αδένας έχει αφαιρεθεί χειρουργικά. Η δόση του χαπιού ρυθμίζεται από τον υπεύθυνο ενδοκρινολόγο.
Η θεραπευτική προσέγγιση ολοκληρώνεται με τη χορήγηση της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής. Η εξωσωματική ακτινοβολία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προεγχειρητική ή συμπληρωματική θεραπεία στα αναπλαστικά καρκινώματα ενώ η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται πολύ σπάνια και μόνο για τα αναπλαστικά (προ- ή μετεγχειρητικά), καθώς παρουσιάζει αμφίβολα ή καθόλου αποτελέσματα.Ο ασθενής μετά από την επέμβαση και την οποιαδήποτε συμπληρωματική θεραπεία στην οποία υποβληθεί, τίθεται σε τακτική παρακολούθηση για την έγκαιρη διαπίστωση πιθανής υποτροπής.

Η μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων με θυρεοειδικό καρκίνωμα έχει άριστη πρόγνωση εφόσον διαγνωσθεί έγκαιρα και θεραπευθεί σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Θυρεοειδικής Εταιρείας.

Ωστόσο, ένα μικρό ποσοστό γύρω στο 10% αποδιαφοροποιείται και χάνει την ικανότητα να προσλαμβάνει το ραδιενεργό ιώδιο, με αποτέλεσμα η κλασική θεραπεία που αναφέρθηκε να μην μπορεί να εφαρμοστεί ή να μην οδηγεί σε συρρίκνωση των μεταστάσεων. Οι μεταστάσεις αυτές δεν απαντούν καθόλου στα διάφορα γνωστά χημειοθεραπευτικά φάρμακα που χρησιμοποιούμε για τα άλλα είδη καρκίνου. Και στον τομέα αυτό είχαμε τα τελευταία χρόνια μια σημαντική εξέλιξη. Χρησιμοποιήθηκε για την αντιμετώπιση αυτών των «δύσκολων» περιπτώσεων καρκίνου του θυρεοειδούς μια νέα κατηγορία φαρμάκων που στοχεύουν απ' ευθείας στους μοριακούς μηχανισμούς που κάνουν την καρκινογένεση. Τα φάρμακα αυτά είναι αναστολείς της τυροσινικής κινάσης, ενός συστήματος ενζύμων, το οποίο είναι ενεργοποιημένο στον καρκίνο και μεταδίδει συνέχεια μηνύματα πολλαπλασιασμού και διευκόλυνσης των μεταστάσεων. Με τα φάρμακα αυτά αναστέλλεται η μετάδοση μηνυμάτων μέσα στο κύτταρο και ο όγκος μπορεί να συρρικνώνεται.

Πρόληψη
Ο καλύτερος τρόπος για να προλάβετε αυτόν τον τύπο καρκίνου, είναι να αποφύγετε την ιονίζουσα ακτινοβολία και να διατηρείτε μια καλή φυσική κατάσταση, ελέγχοντας το βάρος σας και προσέχοντας τη διατροφή σας. Οι πάσχοντες από θυρεοειδική νόσο πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί και να παρακολουθούν την κατάσταση της υγείας τους συστηματικά.

Διαβάστε επίσης


Nέα διαγνωστική μέθοδος ανιχνεύει με επιτυχία τον καρκίνο του πνεύμονα σε πρώιμο στάδιο

medlabnews.gr iatrikanea

Ερευνητές στις Ηνωμένες Πολιτείες ανέπτυξαν μια απλή μέθοδο για την έγκαιρη ανίχνευση του καρκίνου του πνεύμονα, στοχεύοντας ειδικά σε περιοχές με περιορισμένη πρόσβαση σε αξονικές τομογραφίες, που συχνά απαντώνται σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Επιστήμονες από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) ανέπτυξαν με καινοτόμο τρόπο εισπνεύσιμους αισθητήρες νανοσωματιδίων με δυνατότητα εντοπισμού του καρκίνου του πνεύμονα.

«Σε όλο τον κόσμο, ο καρκίνος γίνεται όλο και πιο διαδεδομένος σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Η επιδημιολογία του καρκίνου του πνεύμονα σε παγκόσμιο επίπεδο οφείλεται στη ρύπανση και το κάπνισμα, οπότε γνωρίζουμε ότι πρόκειται για περιβάλλοντα όπου η προσβασιμότητα σε αυτού του είδους την τεχνολογία θα μπορούσε να έχει μεγάλο αντίκτυπο», δήλωσε η Σαντζίτα Μπάτια, καθηγήτρια Επιστημών και Τεχνολογίας Υγείας και Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών στο ΜΙΤ.

Πώς λειτουργεί

Αυτή η πρωτοποριακή τεχνολογία χρησιμοποιεί νανοαισθητήρες που χορηγούνται μέσω εισπνευστήρων ή νεφελοποιητών, παρουσιάζοντας μια δυνητικά πιο αποδοτική και αποτελεσματική εναλλακτική λύση σε σχέση με τις τρέχουσες διαγνωστικές τεχνικές. Οι νανοαισθητήρες αποσκοπούν στον εντοπισμό πρωτεϊνών που συνδέονται με τον καρκίνο του πνεύμονα.

Κατασκευασμένοι από πολυμερή νανοσωματίδια επικαλυμμένα με έναν αναμεταδότη, όπως ένας γραμμωτός κώδικας DNA, οι αισθητήρες αυτοί υφίστανται διάσπαση από το σωματίδιο όταν συναντούν ένζυμα πρωτεάσης, που συνήθως υπερδραστηριοποιούνται στους όγκους. Τελικά, αυτοί οι μεταφορείς συσσωρεύονται στα ούρα και αποβάλλονται από το σώμα.

Οι ερευνητές επινόησαν μια δοκιμασία πλευρικής ροής σε μια χάρτινη λωρίδα για την ανίχνευση αυτών των γραμμωτών κωδικών. Κατά την ταυτοποίηση αυτών των πρωτεϊνών, οι αισθητήρες εκπέμπουν ένα ξεχωριστό σήμα που συσσωρεύεται στα ούρα, εύκολα ανιχνεύσιμο με τη χρήση μιας απλής χάρτινης λωρίδας, μεταδίδει το Interesting Engineering.

Αποτελέσματα σε 20 λεπτά

Τα αποτελέσματα της εξέτασης είναι διαθέσιμα περίπου 20 λεπτά μετά τη συλλογή του δείγματος ούρων. Σε δοκιμές σε γενετικά τροποποιημένα ποντίκια με όγκους στους πνεύμονες που έμοιαζαν με εκείνους των ανθρώπων, αυτή η νέα διαγνωστική μέθοδος ανίχνευσε με επιτυχία τον καρκίνο του πνεύμονα σε πρώιμο στάδιο.

Τα επόμενα βήματα της ομάδας περιλαμβάνουν την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των αισθητήρων με τη χρήση ανθρώπινων δειγμάτων βιοψίας και την έναρξη κλινικών μελετών σε ανθρώπους. Οι ερευνητές αναμένουν ότι η μέθοδός τους θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στον έλεγχο του καρκίνου του πνεύμονα, παρέχοντας γρήγορα αποτελέσματα σε μία μόνο επίσκεψη.

Διαβάστε επίσης

Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων