Εξαιρετικά δυνατός πονοκέφαλος, συνήθως πίσω από το μάτι και τον κρόταφο. Αθροιστική κεφαλαλγία

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η αθροιστική κεφαλαλγία (cluster headache) είναι μία σπάνια ασθένεια πονοκεφάλου η οποία χαρακτηρίζεται από αυστηρά μονόπλευρες πολύ δυνατές κρίσεις πόνου πάνω από την περιοχή των κροτάφων και των ματιών. Πρόκειται για εξαιρετικά επώδυνο πονοκέφαλο.

Η αθροιστική κεφαλαλγία είναι μία όχι τόσο συχνή μορφή πονοκεφάλου, καθώς προσβάλει μόνο έναν σε κάθε περίπου 1000 ως 10.000 ανθρώπους.

Η έκφραση αθροιστική κεφαλαλγία επελέγει, γιατί τις περισσότερες φορές αυτός ο πονοκέφαλος εμφανίζεται περιοδικά συγκεντρωμένος για εβδομάδες ή και μήνες. Στην πλειοψηφία των ασθενών η αθροιστική κεφαλαλγία εμφανίζετε επαναλαμβανόμενα, συνήθως ανά σεζόν, την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Στο τέλος τέτοιων περιόδων οι ασθενείς είναι συχνά απελευθερωμένοι από τους πόνους για μήνες ή και χρόνια.

Οι δυνατές μονόπλευρες κρίσεις τις περισσότερες φορές διαρκούν μεταξύ 15 και 180 λεπτών. Αυτές οι κρίσεις εμφανίζονται συχνά τελείως απρόοπτα χωρίς κάποια εμφανής αφορμή. Συγχρόνως αυτές οι κρίσεις χαρακτηρίζονται συχνά από έναν χρονικό ρυθμό, δηλαδή παρουσιάζονται συχνά την ίδια ώρα, συχνά και μέσα από τον ύπνο. 

Επίσης υπάρχουν και κάποιες αφορμές που μπορούν να προκαλέσουν τις κρίσεις πονοκεφάλου. Αυτές είναι:

• Η κατανάλωση αλκοόλ

• Μεταβολές στην ατμοσφαιρική πίεση

• Αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου

• Καπνός

• Φάρμακα, όπως νιτρογλυκερίνη

. 

Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου  συσσωρευμένων κρίσεων αθροιστικής κεφαλαλγίας, οι κρίσεις εμφανίζονται με διαφορετική συχνότητα μεταξύ μίας φοράς ανά 2 ημέρες και μέχρι 8 κρίσεις την ημέρα. Οι κρίσεις του πονοκεφάλου πρακτικά δεν αλλάζουν ποτέ την πλευρά.

Ο χαρακτήρας του πονοκεφάλου περιγράφεται ως ανυπόφορα δυνατός, ακάθεκτος, διαπεραστικός και μερικές φορές ως καυστικός. Ο κύριος πόνος τις περισσότερες φορές είναι αισθητός γύρο από το μάτι ή πίσω από το μάτι. Μερικοί ασθενείς έχουν την εντύπωση, ότι ο πόνος προέρχεται από την σπονδυλική στήλη στην περιοχή του αυχένα. Ο πόνος μπορεί επίσης να ακτινοβολεί προς την άνω σιαγόνα.

Ο πόνος στην αθροιστική κεφαλαλγία χαρακτηριστικά εντοπίζεται πάντα στην ίδια πλευρά του κεφαλιού, συνήθως πίσω από το μάτι και τον κρόταφο, αλλά μπορεί να επεκτείνεται προς το μέτωπο, το μάγουλο ή τον αυχένα. Συχνά μπορεί να συνοδεύεται από δάκρυα που τρέχουν από το μάτι μόνο στην πλευρά του πόνου, βούλωμα ή καταρροή στο ρουθούνι από την πλευρά του πόνου ή και κοκκίνισμα του ματιού ή πτώση του βλεφάρου από την ίδια πάντα πλευρά. 

• η κλινική εικόνα της αθροιστικής κεφαλαλγίας είναι χαρακτηριστική Αιφνίδιας έναρξης, πολύ δυνατός πονοκέφαλος, που εντοπίζεται γύρω από το ένα μάτι και ακτινοβολεί προς το υπόλοιπο κεφάλι, τον αυχένα και καμιά φορά και τον ώμο 

• το μάτι είναι κόκκινο, δακρύζει και καμία φορά πρήζεται ή πέφτει το βλέφαρο. Η μύτη ή είναι βουλωμένη, ή έχει καταρροή (τρέχει) στο ρουθούνι που είναι δίπλα στο πάσχον μάτι 

• ο πόνος της αθροιστικής κεφαλαλγίας είναι ανυπόφορος, οι ασθενείς τον περιγράφουν σαν «ένα καυτό σίδερο να μπαίνει στο μάτι». Ο πάσχων είναι ανήσυχος και (σε αντίθεση με την ημικρανία) δεν ξαπλώνει για να του περάσει ο πόνος αλλά μπορεί να κάνει βόλτες ή να κάτσει σε μια καρέκλα και να κουνιέται μπρος-πίσω 

• κάποιες φορές συνυπάρχει ναυτία και φωτοφοβία (ενόχληση από το φως) 

• ο πόνος όπως αρχίζει, έτσι και τελειώνει : απότομα και χωρίς να αφήνει κάποιο σύμπτωμα. 

Ο γνωστός τραγουδιστής, Νίνο Ξυπολιτάς, μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή, αποκάλυψε πως πάσχει από «cluster headache» ένα σπάνιο είδος πονοκεφάλου που τον «ταλαιπωρεί» από «μικρό παιδάκι». Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην εκπομπή αυτό το πρόβλημα υγείας «το έχω από παιδάκι και έχω μάθει να ζω με αυτό. Δεν με ενοχλεί πια. Δεν είναι απλός πονοκέφαλος, είναι ένας πόνος μέχρι τη μέση. Δεν παίρνω χάπια. Λένε ότι μετά τα 45 αποχωρεί. Έχω ψαχτεί αλλά δεν υπάρχει κάποια γιατρειά για αυτό. Παλαιότερα με επηρέαζε ψυχολογικά, πλέον όχι». 

Ποια η διάγνωση;

Για τη διάγνωση απαιτείται τουλάχιστον ένα από αυτά τα συμπτώματα στην πλευρά στην οποία προέρχεται ο πόνος. Επί πλέον όμως πολλοί ασθενείς παραπονιούνται επίσης για τυπικά συμπτώματα ημικρανίας όπως ναυτία, ευαισθησία στο φως και τον θόρυβο.

Τα λεγόμενα συνοδευτικά συμπτώματα είναι χαρακτηριστικά για την ομάδα των ονομαστών τρίδυμο-αυτόνομων πονοκέφαλων. Αυτή είναι μία ταξινομημένη ομάδα μέσα στη διεθνή ταξινόμηση πονοκεφάλων. Σε αυτή την ομάδα υπάρχουν και άλλα άκρως σπάνια σύνδρομα πονοκεφάλου όπως οι παροξυσμικές ημικρανίες ή το σύνδρομο „SUNCT“. Αυτά τα σπάνια σύνδρομα πονοκεφάλου χαρακτηρίζονται από κρίσεις μικρότερης διάρκειας, οι οποίες όμως εμφανίζονται συχνότερα. Επίσης δεν ανταποκρίνονται στην κλασική θεραπεία της αθροιστικής κεφαλαλγίας.

Κάποιες φορές η αθροιστική κεφαλαλγία συγχέεται με μία πάθηση του οφθαλμού ή με μία ιγμορίτιδα. Επίσης, πολύ σπάνια όγκοι του εγκεφάλου, π.χ. της υπόφυσης, μπορούν να προκαλέσουν κρίσεις πονοκεφάλου παρόμοιες με αυτές της αθροιστικής κεφαλαλγίας. Για να αποκλειστεί μια σωματική αιτία της αθροιστικής κεφαλαλγίας κατά κανόνα πρέπει να διεξαχθεί μια μαγνητική ή εναλλακτικά μία αξονική τομογραφία. Εάν αυτές οι εξετάσεις είναι κανονικές, δεν είναι απαραίτητες άλλες συμπληρωματικές εξετάσεις.

Ποια είναι η αιτία της αθροιστικής κεφαλαλγίας;

Μέχρι σήμερα η επιστήμη δεν έχει καταφέρει να αποδείξει κάποια αιτία για την αθροιστική κεφαλαλγία. Υπάρχουν ενδείξεις, ότι ένα συγκεκριμένο κομμάτι του εγκεφάλου, ο υποθάλαμος, παίζει σπουδαίο ρόλο στην δημιουργία της αθροιστικής κεφαλαλγίας. Ο υποθάλαμος θεωρείται ως το ’’εσωτερικό ρολόι’’ του ανθρώπινου σώματος και είναι πιθανών υπεύθυνος για τον χρονικό ρυθμό των κρίσεων και την εποχική συσσώρευση των επεισοδίων. Συγχρόνως διεγείρονται συγκεκριμένοι άξονες πόνου του τρίδυμου νεύρου και του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Το τρίδυμο νεύρο είναι υπεύθυνο για την αίσθηση του κρανίου και του προσώπου

Πως εξελίσσεται η αθροιστική κεφαλαλγία;

Η αθροιστική κεφαλαλγία εξελίσσεται στην πλειονότητα των ασθενών επεισοδιακά με τα επεισόδια να διαρκούν εβδομάδες ή μήνες. Σπάνια η αθροιστική κεφαλαλγία εξελίσσεται σε χρόνια μορφή. Όταν ένα επεισόδιο αθροιστικής κεφαλαλγίας διαρκεί πάνω από ένα χρόνο ή διακόπτεται μόνο για λιγότερο από έναν μήνα, τότε θεωρείται ως χρόνια αθροιστική κεφαλαλγία. Πρωτεύων χρόνιες μορφές παρουσιάζονται στο 10% των ασθενών, δευτερεύων χρόνιες μορφές, εξελισσόμενες από την επεισοδιακή μορφή της αθροιστικής κεφαλαλγίας, παρουσιάζονται σε περίπου 5% των ασθενών.

Ποια η θεραπεία

H αθροιστική κεφαλαλγία είναι μία πρωτοπαθής ασθένεια πονοκεφάλου, η οποία με τα σημερινά μέσα της ιατρικής δεν μπορεί ακόμα να θεραπευτεί. Η ένταση και η συχνότητα των κρίσεων μπορούν όμως να ελαττωθούν αρκετά με μια συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή. Όπως στις περισσότερες ασθένειες πονοκεφάλου μπορεί κανείς να διακρίνει μεταξύ της οξείας και της προληπτικής θεραπείας.

Για την θεραπεία μίας οξείας κρίσης αθροιστικής κεφαλαλγίας τα απλά παυσίπονα που κατανέμονται ελεύθερα δεν είναι κατάλληλα. Πολλοί ασθενείς ανταποκρίνονται στην οξεία κρίση με βαθιές εισπνοές καθαρού οξυγόνου. Αυτή η θεραπεία δεν έχει παρενέργειες και μπορεί να πραγματοποιηθεί και στο σπίτι. Παράλληλα με το οξυγόνο, μπορούν να καταχωρηθούν για τη θεραπεία των οξέων κρίσεων επίσης φαρμακευτικές ουσίες ταχείας δράσης από την κατηγορία των Τριπτάνων ή Λιδοκαϊνη (ένα τοπικό αναισθητικό) ως ρινικό σπρέι.

Η οξυγονοθεραπεία θεωρείται συχνά ως η κύρια θεραπεία για την αθροιστική κεφαλαλγία. Το οξυγόνο μειώνει τη ροή του αίματος προς την πληγείσα περιοχή του εγκεφάλου. Σε άτομα ηλικίας κάτω των 50 χρόνια, η θεραπεία με οξυγόνο είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία για την αθροιστική κεφαλαλγία.

Κατά κανόνα η προληπτική θεραπεία έχει την μεγαλύτερη θεραπευτική συνέπεια, διότι μόνο έτσι μπορεί να αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό το ξέσπασμα των υπερβολικά δυνατών κρίσεων κεφαλαλγίας. Εδώ χρησιμοποιούνται φάρμακα από διάφορες κατηγορίες δραστικών ουσιών, των οποίων ο μηχανισμός δράσης τους μέχρι σήμερα δεν έχει κατανοηθεί ακόμα. Επειδή η ασθένεια αυτή είναι πολύ σπάνια, θα πρέπει η προληπτική θεραπεία να πραγματοποιηθεί από έναν αντίστοιχα έμπειρο νευρολόγο. Η επιλογή της σωστής δραστικής ουσίας για την πρόληψη της αθροιστικής κεφαλαλγίας εξαρτάται από την κλινική της εξέλιξη και από την πιθανή ταυτόχρονη παρουσία άλλων νόσων. Δραστικές ουσίες οι οποίες χρησιμοποιούνται συχνά για την πρόληψη της αθροιστικής κεφαλαλγίας είναι η Βεραπαμίλη, η Τοπιραμάτη και το Λίθιο. Η δράση των φαρμάκων αυτόν αναμένεται να αρχίσει μετά από 1-2 εβδομάδες. Μέχρι να αρχίσει η δράση των προαναφερόμενων ουσιών, μπορούν να χορηγηθούν για μικρό χρονικό διάστημα, σαν συμπληρωματική θεραπεία, υψηλές δόσεις Κορτιζόνης. Επίσης οι ουσίες αυτές μπορούν να συνδυασθούν μεταξύ τους. Η διάρκεια της προληπτικής θεραπείας εξαρτάται από την διάρκεια των επεισοδίων της αθροιστικής κεφαλαλγίας. Σαν εναλλακτική λύση ως προς τη λήψη χαπιών, μπορούν να πραγματοποιηθούν και επαναλαμβανόμενα τοπικά μπλοκαρίσματα του μείζονος και ελάσσονος ινιακού νεύρου μέσω τοπικής αναισθησίας και μέσω ενός παρασκευάσματος κορτιζόνης.

Μόνο μετά την αποτυχία της φαρμακευτικής αγωγής μπορούν επίσης να εφαρμοστούν, σε επιλεγμένους ασθενείς με βαριές χρόνιες μορφές αθροιστικής κεφαλαλγίας, χειρουργικές επεμβάσεις. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία καθιερωμένη μέθοδος χειρουργικής επέμβασης, με την οποία οι πονοκέφαλοι αυτοί μπορούν να θεραπευτούν μακροχρόνια. Σαν νέα, πρωτοποριακή χειρουργική μέθοδος εξετάζετε η ηλεκτρική διέγερση του μείζονος ινιακού νεύρου, η οποία αυτή την περίοδο ελέγχεται για την αποτελεσματικότητά της σε κλινικές μελέτες. Η ένδειξη για μια χειρουργική παρέμβαση πρέπει πάντα να εξετάζεται με μεγάλη ακρίβεια από τον γιατρό και τον ασθενή και να ελέγχεται από έναν εξειδικευμένο γιατρό, ειδικό για την θεραπεία της αθροιστικής κεφαλαλγίας.

Προφύλαξη από αθροιστική κεφαλαλγία

Για να προλάβετε την εμφάνιση της κρίσης πρέπει : 

• Διατηρήστε ένα κανονικό ύπνο

• να φροντίσετε τα ωράρια ύπνου να είναι τακτικά και να μην αλλάζουν μέρα με τη μέρα 

• Αποφύγετε το κάπνισμα

• Αποφύγετε το αλκοόλ, ναρκωτικά αναλγητικά, λαμπερό φως του ήλιου και το άγχος

• να αποφεύγετε τις οσμές ή πτητικές ουσίες πχ βενζίνη, διαλυτικά, λαδομπογιές 

• Εκτελέστε μέτρια άσκηση

• να μην ανεβαίνετε σε μεγάλο υψόμετρο, όπου υπάρχει χαμηλή συγκέντρωση σε οξυγόνο

• Πρακτικές τεχνικές χαλάρωσης

• να αποφεύγετε τα νιτρώδη (υπάρχουν σε φάρμακα όπως η νιτρογλυκερίνη για την καρδιά, αλλά και σε καπνιστά φαγητά)

• Πάρτε τα φάρμακά σας, όπως υποδεικνύεται από έναν ιατρό.

Διαβάστε επίσης

• Η 21η Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα για την Αθροιστική Κεφαλαλγία
• Ζάλη, πονοκέφαλος, ναυτία, αστάθεια, σπασμοί μπορεί να οφείλονται σε όγκο - καρκίνο στον εγκέφαλο. Παράγοντες κινδύνου, συμπτώματα και θεραπευτική αντιμετώπιση
• Ημικρανία, πονοκέφαλος και οι αιτίες τους. Η κατάλληλη διατροφή και τι πρέπει να προσέχετε
• Απλά μέτρα που μπορεί να σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε την ημικρανία
• Έχετε πονοκέφαλο ή ημικρανία; Μάλλον φταίει η υγρασία. 
• Παραπονιέται το παιδί σας για πονοκεφάλους; Πόσο σοβαρό μπορεί να είναι και πότε πρέπει να πάτε στον γιατρό;
• Αυχενογενής πονοκέφαλος. Πονοκέφαλος στην βάση του κρανίου. Αιτίες, Συμπτώματα και αντιμετώπιση
• Πονοκέφαλος, ξηροφθαλμία, θολή όραση, κουρασμένα μάτια, πόνος στον αυχένα οφείλονται στο Computer Vision Syndrome. Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται;
• Κόπωση, πονοκέφαλος, ξηροστομία, ζάλη μπορεί να οφείλονται στην αφυδάτωση. Διάγνωση και τρόποι αντιμετώπισης 
• Αντιμετωπίστε τον πονοκέφαλο-ημικρανία με παρακεταμόλη. Η υγρασία φέρνει πονοκέφαλο.
• Γνωρίστε μερικές από τις αιτίες που σας φέρνουν πονοκέφαλο
• Ο πονοκέφαλος που σας ταλαιπωρεί, μπορεί να οφείλεται σε ιγμορίτιδα.

Πόσο νερό πρέπει να πίνουμε καθημερινά; Συμπτώματα και πρόληψη της αφυδάτωσης

PhD
του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D.,medlabnews.gr iatrikanea

Το νερό στον οργανισμό μας, από την μια εμποδίζει τις απότομες μεταβολές της θερμοκρασίας του σώματος που θα απέβαιναν καταστρεπτικές για τον οργανισμό, και από την άλλη επιτρέπει την απομάκρυνση θερμότητας με τον ιδρώτα.

Παρόλο που δεν έχει θρεπτική αξία, εντούτοις παίζει σημαντικό ρόλο στη διατροφή. Επιπλέον αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ρυθμιστικούς παράγοντες του σωματικού βάρους. Είναι απαραίτητο για τις χημικές διαδικασίες του μεταβολισμού και την πρόληψη της αφυδάτωσης και παίζει καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που ο οργανισμός διαχειρίζεται τα αποθέματα λίπους. Όταν γεννιόμαστε είμαστε κατά το 75% του βάρους μας νερό, όσο μεγαλώνουμε ανάλογα με το φύλο και την ηλικία το νερό μειώνεται περίπου στο 60%. Αν και το ανθρώπινο σώμα παράγει καθημερινά ορισμένη ποσότητα νερού, αυτή δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του. Γι' αυτό, είναι απαραίτητη η επιπλέον πρόσληψη υγρών μέσω της διατροφής. Οι καθημερινές ανάγκες ενός ατόμου σε νερό ποικίλουν και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες ζωής του, αλλά και από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του οργανισμού του.

Σύμφωνα με τις διεθνείς συστάσεις, η πρόσληψη νερού πρέπει να κυμαίνεται περίπου στο 1 ml ανά θερμίδα ενεργειακής κατανάλωσης για άτομα που ζουν σε περιβάλλοντα με κανονική θερμοκρασία. 

Σε έναν άνδρα που καταναλώνει κατά μέσο όρο 3.000 θερμίδες (Kcal) την ημέρα, συνιστάται η καθημερινή πρόσληψη 3 λίτρων υγρών.

Η περιεκτικότητα του ανθρώπινου οργανισμού σε νερό και μεταλλικά άλατα εξαρτάται από την ηλικία, το φύλο και τη σωματική διάπλαση. Γενικά, ένα παχύσαρκο άτομο έχει λιγότερο νερό στον οργανισμό του σε σύγκριση με ένα λιπόσαρκο άτομο. Για τον ίδιο λόγο οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη ποσότητα νερού στο σώμα τους σε σύγκριση με τις γυναίκες, αφού έχουν μικρότερη περιεκτικότητα σε λίπος. Φυσιολογικά η ποσότητα του νερού που προσλαμβάνεται από τον οργανισμό πρέπει να είναι ίση με τη ποσότητα που αποβάλλεται.

Η πρόσληψη νερού επιτυγχάνεται: 

• με την πρόσληψη νερού στη φυσική του μορφή, 
• με την πρόσληψη τροφών ( το κρέας περιέχει κατά 70% νερό, ενώ τα φρούτα και τα λαχανικά κατά 95%, ) και 
• με τη «καύση» των θρεπτικών συστατικών των τροφών( π.χ από την διάσπαση ενός γραμμαρίου λίπους παράγεται 1 ml νερού).

Κύριοι παράγοντες ρύθμισης της ενυδάτωσης του οργανισμού είναι: 

• το αίσθημα της δίψας αλλά και 
• η αντιδιουρητική ορμόνη που παράγεται στον εγκέφαλο, 
• οι νεφροί και 
• η ορμόνη αλδοστερόνη. 

Τα κύρια μεταλλικά στοιχεία στον οργανισμό είναι το νάτριο και το κάλιο. Το νάτριο είναι το στοιχείο που υπάρχει και στο αλάτι το οποίο ευθύνεται για την κατακράτηση των υγρών στο σώμα ενώ το κάλιο έχει αντίθετη δράση από το νάτριο (η πρόσληψη του είναι περίπου 1,43-6,54 γραμ. την ημέρα).

Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες ο άνθρωπος προσλαμβάνει και αποβάλλει περίπου 2-2,5 λίτρα ημερησίως. Η κύρια οδός αποβολής είναι τα ούρα και σε μικρότερο βαθμό τα κόπρανα και ο ιδρώτας. Φυσικά τα δεδομένα αλλάζουν σε ένα ιδιαίτερο θερμό περιβάλλον όπου ο ιδρώτας παίζει σημαντικότερο ρόλο στην αποβολή νερού καθώς είναι κύριας σημασίας για τη διαδικασία της θερμορύθμισης, δηλαδή της διατήρησης σταθερής σε ένα συγκεκριμένο εύρος, της θερμοκρασίας του σώματος, γιατί χωρίς αυτή τη διαδικασία δεν θα ζούσαμε.

Πόσο νερό πρέπει να πίνουμε;

Μέχρι και πολύ πρόσφατα είχαμε τη σύσταση για κατανάλωση νερού τουλάχιστον 8 ποτηριών τη μέρα (συνολικά 2-2,5 λίτρα). 
Σήμερα αυτό δεν ισχύει για διάφορους λόγους: η ποσότητα αυτή περιλαμβάνει όλη την πρόσληψη νερού που παίρνουμε με την διατροφή μας, συμπεριλαμβανομένης της τροφής και των υγρών (εκτός του νερού). Επίσης, δεν αναφέρεται καθόλου στο σωματικό βάρος του ατόμου που αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα για να υπολογίσουμε πόσο νερό χρειάζεται κάποιος. 

Το 80% των αναγκών μας καλύπτεται από 

• πόσιμο νερό, 
• αναψυκτικά, 
• χυμούς, 
• καφέ, 
• τσάι κ.α 
• και το υπόλοιπο 20% από τρόφιμα. 

Νερό επίσης προσλαμβάνουμε και από τα μη αλκοολούχα ροφήματα που καταναλώνουμε καθημερινά. 

• Γάλα,
• χυμοί, 
• παγωμένα ροφήματα, 
• καφές χωρίς περιττές θερμίδες όπως ο στιγμιαίος, 
• τσάι, 
• ακόμη και αναψυκτικά όπως τα light συνεισφέρουν σημαντικά στην ενυδάτωσή μας. 

• Φρούτα και ιδιαίτερα τα καλοκαιρινά (καρπούζι, πεπόνι, κορόμηλα, δαμάσκηνα, μούρα κ.α.), λαχανικά, γιαούρτι, σούπες είναι τρόφιμα πλούσια σε νερό. Η ντομάτα για παράδειγμα, που είναι μια στερεή τροφή, προσφέρει στο σώμα μας περισσότερο νερό από ότι το γάλα που θεωρείται μια υγρή τροφή. Η δράση της καφεΐνης είναι πρόσκαιρη και μικρή, χωρίς να αλλοιώνει τη διαδικασία της σωστής ενυδάτωσης του οργανισμού. Η πρόσληψη καφέ, τσαγιού, ή αναψυκτικών με καφείνη συμβάλλει στο θετικό ισοζύγιο υγρών για τον οργανισμό μας.

Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ανάγκες σε υγρά γενικότερα και όχι μόνο σε νερό.

Επιπλέον, η ποσότητα που έχει ανάγκη ο καθένας ποικίλει ανάλογα με το αν είναι άρρωστος ή αν γυμνάζεται. Ούτε είναι καλό να πίνετε νερό όταν διψάτε, γιατί μέχρι τότε έχετε ήδη αφυδατωθεί.

Ο πυρετός, ο εμετός και η διάρροια προκαλούν απώλεια υγρών από το σώμα, τα οποία πρέπει να αντικατασταθούν (ακόμα και με ενδοφλέβια χορήγηση στο νοσοκομείο, εάν είναι αναγκαίο). 
  
Εξάλλου, ασθένειες όπως οι ουρολοιμώξεις και η νεφρολιθίαση απαιτούν πρόσθετη κατανάλωση υγρών για να αντιμετωπισθούν καλύτερα. Αντιθέτως, ασθένειες όπως η καρδιακή ανεπάρκεια και ορισμένες νόσοι των νεφρών, του ήπατος και των επινεφριδίων μπορεί να εμποδίσουν την αποβολή υγρών, οπότε οι ασθενείς πρέπει να περιορίζουν την κατανάλωση υγρών. Για όλες αυτές τις ασθένειες οι γιατροί ενημερώνουν τους ασθενείς τι ακριβώς πρέπει να κάνουν. 
  
  Άτομα με αυξημένο σωματικό λίπος έχουν στο σώμα τους λιγότερο νερό, ο στόχος για αυτά προσδιορίζεται στα 12 ποτήρια νερό ημερησίως ή και περισσότερα – όχι βέβαια «μαζεμένα», αλλά σχεδόν ομοιόμορφα κατανεμημένα κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Οι έγκυοι και οι γυναίκες που θηλάζουν τα μωρά τους χρειάζονται πρόσθετες ποσότητες υγρών για να παραμείνουν ενυδατωμένες. Συνιστάται στις εγκύους να πίνουν καθημερινά 2,4 λίτρα υγρών (περίπου 10 φλιτζάνια) και στις γυναίκες που θηλάζουν 3 λίτρα (περίπου 12,5 φλιτζάνια) την ημέρα. 
  

Το νερό πρέπει να πίνεται δροσερό, περίπου στους 18ο Κελσίου.
Ζεστό χάνει την γεύση του ενώ παγωμένο συχνά προκαλεί επώδυνες συσπάσεις του οισοφάγου και του στομάχου λόγω της μεγάλης διαφοράς θερμοκρασίας που προκαλεί. Το ίδιο πρόβλημα δημιουργεί και η γρήγορη, απότομη λήψη του. Aν το νερό που πίνουμε δεν είναι «καθαρό και ασφαλές», η αυξημένη κατανάλωσή του μπορεί επιβαρύνει τον οργανισμό μας με επιπλέον μικρόβια, χημικά και άλλες δυνητικά επικίνδυνες ουσίες. Για αυτό, πρέπει να ελέγχουμε όχι μόνο πόσο νερό πίνουμε αλλά και τι πίνουμε. Το νερό της βρύσης είναι το ασφαλέστερο αλλά και το εμφιαλωμένο είναι εξίσου ασφαλές, εάν βέβαια αποθηκεύεται και διατηρείται σωστά. Αν βρίσκουμε το νερό της βρύσης «γευστικά άσχημο» (φυσιολογικά, το νερό δεν έχει ούτε γεύση ούτε μυρωδιά), μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φίλτρο καθαρισμού ή να προσθέσουμε στο ποτήρι μας μία φέτα λεμονιού ή λίγες σταγόνες φυσικό χυμό φρούτων και παγάκια. Επίσης, ο οζονισμός του νερού (εμπλουτισμός με ενεργό οξυγόνο μέσω ειδικής συσκευής) αλλά και ο ιονισμός του, είναι πρακτικές που αυξάνουν κατά πολύ την ασφάλεια του νερού.

Συμπτώματα και πρόληψη της αφυδάτωσης

Η υπερβολικά έντονη άσκηση, η έντονη εφίδρωση, ο εμετός και η διάρροια αποτελούν συνήθεις αιτίες αφυδάτωσης, η οποία μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη, κυρίως για τα μωρά και τους ηλικιωμένους. 
  
 Συμπτώματα: 
  
 
Ήπια έως έντονη δίψα 
 
Κόπωση 
 
Πονοκέφαλος 
 
Ξερό στόμα 
 
Περιορισμένη ή ανύπαρκτη διούρηση 
 
Μυϊκή αδυναμία 
 
Ζάλη 
 
Ίλιγγος

Πρόληψη της αφυδάτωσης

Να πίνετε ένα ποτήρι νερό με κάθε γεύμα και μεταξύ δυο γευμάτων.

Να πίνετε νερό πριν, στη διάρκεια και μετά την άσκηση.

Πιείτε αρκετά ροφήματα μέσα στην ημέρα σας, μην ξεχνάτε ότι το τσάι, ο καφές και οι χυμοί βοηθούν στην πρόσληψη υγρών από τον οργανισμό. Απλά προσέξτε τη ζάχαρη που περιέχεται σε κάποια αναψυκτικά.

Όταν ξεκινάμε μια νέα συνήθεια, συνήθως, μας βοηθάει το να σημειώνουμε πότε την κάνουμε. Έτσι, το συνειδητοποιούμε και επιβεβαιώνουμε στον εαυτό μας ότι δεν έχουμε χάσει το στόχο μας. Κρατήστε ένα μικρό ημερολόγιο (ίσως σε κάποιο σημειωματάριο), το οποίο μπορεί να είναι αρκετά απλό και στο οποίο θα γράφετε πόσα ποτήρια νερό έχετε πιει.

Η αίσθηση δίψας προκαλείται όταν έχετε ήδη αφυδατωθεί, είναι λοιπόν σημαντικό να πίνετε πριν διψάσετε.

Αυξήστε την ποσότητα φρέσκων φρούτων και λαχανικών, καθώς περιέχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νερό.

Μπορείτε να καταλάβετε εάν παίρνετε ικανοποιητική ποσότητα υγρών από το χρώμα των ούρων. Aν το χρώμα είναι ανοιχτόχρωμα, τότε μάλλον η ποσότητα υγρών που λαμβάνετε είναι καλή. Aν το χρώμα είναι έντονο κίτρινο τότε χρειάζεστε περισσότερα υγρά ή νερό.

Διαβάστε επίσης

• Μήπως ιδρώνετε υπερβολικά; Ποιες παθολογικές καταστάσεις προκαλούν υπεριδρωσία; Τι πρέπει να προσέξετε και πότε να πάτε στον γιατρό;
• Κόπωση, πονοκέφαλος, ξηροστομία, ζάλη μπορεί να οφείλονται στην αφυδάτωση. Διάγνωση και τρόποι αντιμετώπισης

Γλαύκωμα η κύρια αιτία τύφλωσης. Προκαλεί πονοκέφαλο, θολή όραση, πόνο στα μάτια, ναυτία

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Το γλαύκωμα είναι μια ομάδα οφθαλμικών ασθενειών που προκαλούν βλάβες στο οπτικό νεύρο, το οποίο μεταφέρει τις οπτικές πληροφορίες στον εγκέφαλο. Συνήθως εμφανίζεται μετά την ηλικία των 40 ετών. Αρχικά δεν υπάρχουν θορυβώδη συμπτώματα που θα οδηγήσουν στον οφθαλμίατρο.

Η πάθηση αποκαλύπτεται συνήθως σε οφθαλμολογική εξέταση, με τη μέτρηση της πίεσης των ματιών. Αν το γλαύκωμα δεν θεραπευτεί, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην τύφλωση και μάλιστα χωρίς να προκαλέσει συμπτώματα, γι΄ αυτό και αποκαλείται «ύπουλος κλέφτης» της όρασης (υπ’ αριθμόν ένα αιτία τύφλωσης στις Η.Π.Α.).

Το γλαύκωμα συνιστά τη δεύτερη συχνότερη αιτία τύφλωσης. Υπολογίζεται ότι 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι ανά την υφήλιο είναι τυφλοί εξαιτίας του. Μάλιστα, ο αριθμός αυτός αναμένεται να φτάσει τα 11,2 εκατομμύρια ως το 2025. 

Με συντηρητικούς υπολογισμούς αφορά το 2% του Ελληνικού πληθυσμού. Παρά την υψηλή επίπτωση της νόσου το ½ των πασχόντων παραμένουν αυτή τη στιγμή αδιάγνωστοι και ένα σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα για το γλαύκωμα και κυρίως πως να προστατευθούν από τη νόσο και πότε και αν οφείλουν να εξετασθούν με σκοπό την έγκαιρη διάγνωση και πρόληψη των συνεπειών της.

Οι πιο συχνές μορφές γλαυκώματος των ενηλίκων είναι το πρωτογενές γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας και το γλαύκωμα κλειστής γωνίας. 

Ο πιο κοινός τύπος γλαυκώματος, το γλαύκωμα ανοικτής γωνίας, δεν έχει εμφανή σημάδια ή συμπτώματα εκτός από σταδιακή απώλεια της όρασης. Είναι αποτέλεσμα του φαινομένου της γήρανσης. Η αποχετευτική οδός, ή αποχετευτική γωνία του ματιού, γίνεται λιγότερο επαρκής με το πέρασμα του χρόνου και η πίεση στο εσωτερικό του οφθαλμού αυξάνει σταδιακά. Εάν αυτή η αυξημένη πίεση καταλήξει σε βλάβη του οπτικού νεύρου, είναι γνωστή ως χρόνιο γλαύκωμα ανοικτής γωνίας. Πάνω από 90% του γλαυκώματος των ενηλίκων έχουν αυτού του είδους το γλαύκωμα. Το χρόνιο γλαύκωμα ανοικτής γωνίας μπορεί να προκαλέσει βλάβη στην όραση με τόσο σταδιακό και ανώδυνο τρόπο. Ένας στους έξι ασθενείς με γλαύκωμα, έχει φυσιολογική πίεση.

Γλαύκωμα κλειστής γωνίας

Μερικές φορές η αποχετευτική γωνία του ματιού μπορεί να αποφραχθεί εντελώς. Στον οφθαλμό, η ίριδα μπορεί να κλείσει εντελώς την αποχετευτική γωνία. Όταν η ενδοφθάλμια πίεση ανεβαίνει γρήγορα τότε η κατάσταση καλείται οξύ γλαύκωμα κλειστής γωνίας.

Το γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας είναι μια βραδέως εξελισσόμενη ασθένεια, ενώ το γλαύκωμα κλειστής γωνίας εμφανίζεται πολύ γρήγορα - συνήθως έπειτα από κάποιο ατύχημα ή αλλαγή στο μάτι. 

Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μπορούν να ελαχιστοποιήσουν ή να αποτρέψουν τη βλάβη του οπτικού νεύρου και την απώλεια της όρασης. Είναι σημαντικό να εξετάζετε τακτικά τα μάτια σας, και να βεβαιωθείτε ότι ο οφθαλμίατρος μέτρα την ενδοφθάλμια πίεση.

Ποια είναι τα συμπτώματα του γλαυκώματος;

Οι πιο συχνές μορφές γλαυκώματος – το γλαύκωμα ανοικτής γωνίας και το γλαύκωμα κλειστής γωνίας - έχουν εντελώς διαφορετικά συμπτώματα.

Γλαύκωμα ανοικτής γωνίας:

• Σταδιακή απώλεια της περιφερικής όρασης, συνήθως και στα δύο μάτια
• Όραση σαν μέσα από τούνελ σε προχωρημένα στάδια

Οξύ γλαύκωμα κλειστής γωνίας:

• Οξύς και δυνατός πόνος του οφθαλμού
• Ναυτία και έμετος (που συνοδεύει τον πόνο του οφθαλμού)
• Πονοκέφαλο
• Αιφνίδια διαταραχή στην όραση, συχνά σε χαμηλό φως
• Θολή όραση
• Άλως (θολερότητα) γύρω από τα φώτα
• Κοκκίνισμα των ματιών

Αιτιολογία Γλαυκώματος

Οι αιτίες του γλαυκώματος δεν είναι γνωστές. Στις περισσότερες περιπτώσεις το οπτικό νεύρο καταστρέφεται από την υψηλή ενδοφθάλμια πίεση και στη μείωση της στοχεύουν όλες οι υπάρχουσες θεραπείες (φάρμακα, laser, χειρουργικές επεμβάσεις).

Η αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης τις περισσότερες φορές οφείλεται στην παρεμπόδιση της αποχέτευσης του υγρού που παράγεται στο εσωτερικό του ματιού μας, του υδατοειδούς υγρού. Το υδατοειδές υγρό παράγεται και αποχετεύεται συνεχώς. Αν για κάποιο λόγο παρεμποδιστεί η αποχέτευση του, τότε αυξάνεται η ενδοφθάλμια πίεση.

Ποια άτομα κινδυνεύουν από το γλαύκωμα;

Κανείς δεν πρέπει να εφησυχάζει σε σχέση με το γλαύκωμα και τις συνέπειές του. Είναι πολύ σημαντικό για όλους, από παιδιά έως και ενήλικες να ελέγχουμε τα μάτια μας σχολαστικά, διότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της απώλειας όρασης και της τύφλωσης λόγω του γλαυκώματος είναι η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπισή του. Υπάρχουν όμως κάποιες καταστάσεις συνδεδεμένες με αυτή την ασθένεια οι οποίες τείνουν να θέτουν αυτά τα άτομα σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Η υψηλή πίεση καθαυτή δε σημαίνει ότι έχετε γλαύκωμα. Υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες κινδύνου που η ύπαρξή τους προδιαθέτει για την εμφάνιση γλαυκώματος.

Οι πιο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου γλαυκώματος περιλαμβάνουν:

-την ηλικία

-την κοντινή όραση

-την αφρικανική καταγωγή

-οικογενειακό ιστορικό γλαυκώματος

-Προηγούμενους τραυματισμούς στο μάτι

-Ιστορικό σοβαρής αναιμίας ή καταπληξίας (shock)

Άλλοι πιθανοί παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

-Υψηλή μυωπία

-Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (Η.pylori)

-Σακχαρώδη Διαβήτη

-Αρτηριακή Υπέρταση

-Κεντρικό πάχος κερατοειδούς λιγότερο από 500 μm.  

Μπορεί να σας αφορά το γλαύκωμα εάν:

•          είστε άνω των 40 ετών και δεν εξετάζετε τα μάτια σας τακτικά
•          κάποιος από την οικογένειά σας έχει ιστορικό γλαυκώματος
•          έχετε πολύ υψηλή ενδοφθάλμια πίεση
•          έχετε διαβήτη, μυωπία, υψηλή αρτηριακή πίεση, ή χρησιμοποιείτε κορτιζόνη
•          έχετε πρωινούς πονοκεφάλους
•          περιοδικά η όρασή σας γίνεται θολή
•          βλέπετε φωτοστέφανα σαν γύρω από τα φώτα τη νύχτα
•         έχετε πόνο γύρω από τα μάτια μετά από παρακολούθηση της τηλεόρασης ή βγαίνοντας από ένα σκοτεινό θέατρο.

Διάγνωση Γλαυκώματος

Η εποχή που η διάγνωση του γλαυκώματος βασιζόταν μόνο στην μέτρηση της ενδοφθάλμιας πίεσης έχει παρέλθει. Αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση (>21mmHg) δεν σημαίνει απο μόνη της γλαύκωμα, όπως χαμηλή ενδοφθάλμια πίεση (<21mmHg).

Η διάγνωση γίνεται με την αξιολόγηση του ιστορικού του ατόμου σε συνδυασμό με τις εξής οφθαλμολογικές εξετάσεις:

•          Τονομέτρηση
•          Οφθαλμοσκόπηση (Αξιολόγηση του οπτικού νεύρου και των νευρικών ινών)
•          Γωνιοσκοπία
•          Έλεγχος των οπτικών πεδίων (περιμετρία)
•          Ψηφιακή (υπολογιστική) απεικόνιση οπτικού νεύρου
•          Παχυμετρία

Θεραπεία του γλαυκώματος

Κατά κανόνα, η βλάβη που προκαλείται από το γλαύκωμα είναι μη αναστρέψιμη. Οφθαλμικές σταγόνες, χάπια, και λέιζερ ή χειρουργικές επεμβάσεις χρησιμοποιούνται για την πρόληψη ή την καθυστέρηση περαιτέρω βλάβης. Η αντιμετώπιση του γλαυκώματος, όταν αυτό διαγνωστεί έγκαιρα μπορεί να γίνει είτε με φαρμακευτική αγωγή (κολλύρια), είτε με ειδικό laser (Selective Laser Trabecouloplasty), αλλά και με χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση για την πάθηση του γλαυκώματος ονομάζεται τραμπεκουλεκτομή. Κατά την επέμβαση αυτή ο γιατρός με εργαλεία μικροχειρουργικής δημιουργεί μία παρακαμπτήριο οδό αποχέτευσης του υγρού του ματιού με σκοπό τη μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης.
Σε περιπτώσεις που έχουν προηγηθεί άλλες επεμβάσεις στο μάτι και η πιθανότητα επιτυχίας της τραμπεκουλεκτομής κρίνεται από τον γιατρό ότι είναι μειωμένη, μπορεί να γίνει αντιγλαυκωματική επέμβαση με τοποθέτηση αντιγλαυκωματικής βαλβίδας. Οι επεμβάσεις αυτές μπορούν να πραγματοποιηθούν σε χειρουργείο μιας ημέρας.

Με κάθε τύπο γλαυκώματος, οι περιοδικές εξετάσεις είναι πολύ σημαντικές για την αποφυγή της απώλειας της οράσεως.
Από μελέτες που έχουν γίνει, το περπάτημα και η αερόβιος άσκηση δρουν ευεργετικά στην μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης, ενώ αντίθετα η συστηματική άρση βαρών μπορεί να οδηγήσει σε αύξησή της.

Η θεραπεία του γλαυκώματος απαιτεί  συνεργασία μεταξύ ασθενούς και γιατρού.

Οι συχνές οφθαλμολογικές εξετάσεις μπορούν να βοηθήσουν την πρόληψη της μη απαραίτητης απώλειας της όρασης. 

Θα πρέπει να γίνεται εξέταση:

Κάθε 3-5 χρόνια

•  Σε άτομα 39 χρονών και άνω

Κάθε 1-2 χρόνια

•   εάν υπάρχει γλαύκωμα σε κάποιο μέλος της οικογένειας

•   σε Αφρικανική καταγωγή

•   σε σοβαρό τραυματισμό του οφθαλμού στο παρελθόν

•  Σε λήψη  στεροειδών σκευασμάτων.

Ποια φάρμακα επιδεινώνουν το γλαύκωμα 

Ιδιαίτερα προσεκτικοί πρέπει να είναι με τα φάρμακα που παίρνουν οι ασθενείς με γλαύκωμα, καθώς πολλά από εκείνα που χορηγούνται για άλλες παθήσεις μπορεί να το επιδεινώσουν. Στα φάρμακα που μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνονται πολλά συνταγογραφούμενα σκευάσματα, αλλά και προϊόντα που χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη), ορισμένα αντικαταθλιπτικά, αντιυπερτασικά, αντιισταμινικά και πολλά άλλα. 

Τα κορτικοστεροειδή μπορούν να προκαλέσουν γλαύκωμα ακόμα σε άτομα χωρίς κληρονομική προδιάθεση. Πόσο μάλλον, λοιπόν, όταν τα παίρνουν ασθενείς που ήδη πάσχουν από τη νόσο. Αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης μπορεί να παρατηρηθεί και με άλλες μορφές κορτικοστεροειδών, όπως με εκείνες που εγχέονται μέσα ή γύρω από τα μάτια, με τα χάπια που λαμβάνονται από το στόμα, τις εγχύσεις για τις αρθρώσεις ή ακόμα και τις κορτιζονούχες κρέμες που αλείφονται στο δέρμα. 

Διαβάστε επίσης

• Καταρράκτης, η συχνότερη αιτία μείωσης της όρασης σε όλο τον κόσμο
• Δεν βλέπετε καλά κοντά, έχετε πονοκεφάλους, ζάλη τότε μπορεί να έχετε πρεσβυωπία. Σε τι οφείλεται και πως αντιμετωπίζεται;
• Τι ανάγκες από βιταμίνες έχουν τα μάτια μας; Κατάλληλες τροφές για τα μάτια
• Πονοκέφαλος, ξηροφθαλμία, θολή όραση, κουρασμένα μάτια, πόνος στον αυχένα οφείλονται στο Computer Vision Syndrome. Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται;
• Τι συμβαίνει και βλέπουμε μυγάκια, κηλίδες ή τριχίτσες στα μάτια μας; Πόσο σοβαρό μπορεί να είναι; (floaters)
• Τι είναι το χαλάζιο στο μάτι; Σε τι διαφέρει από το κριθαράκι; Από τι προκαλείται και πώς αντιμετωπίζεται; Πώς προλαμβάνεται η υποτροπή;
• Τσίμπλα, δάκρυα, κόκκινα ερεθισμένα μάτια οφείλονται σε επιπεφυκίτιδα