Μάρτης για την προστασία από τον ήλιο. Μαρτιά, Μαρτάκια,, Μαρτίτσια, το βραχιολάκι από κόκκινη και άσπρη κλωστή;

Θάλειας Γούτου
κοσμετολόγου
της Θάλειας Γούτου, κοσμετολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Έχει περάσει η εποχή που τα παιδιά φορούσαν από την 1η του Μάρτη, στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον "Μάρτη" ή "Μαρτιά" ή "Μαρτίτσια".

Το κόκκινο και το λευκό συμβόλιζαν την αγνότητα και τη χαρά. Σε κάποιες παραδόσεις αναφέρεται και μία χρυσή κλωστή ώστε να συμβολίζεται και η αφθονία. 

Ο Μάρτης πήρε το όνομα του από το λατινικό όνομα του θεού Άρη (Mars = Άρης). Είναι ο πρώτος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου και αντιστοιχεί με το μήνα Ελαφηβολιώνα των Αρχαίων Ελλήνων.

Το έθιμο του "Μάρτη"

Ο "Μάρτης", είναι ένα πολύ παλιό έθιμο και πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και μάλιστα στα Ελευσίνια Μυστήρια.

Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων, έδεναν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.  Το έθιμο υιοθετήθηκε από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν.

Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο "Μάρτης" προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται πολύ επικίνδυνες. Ο ήλιος το Μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών. Φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. 

Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι τέλος του μήνα. Ύστερα αφού τον βγάλουν, τον κρεμούν στις τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα. Σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.

Για τους περισσότερους το αντηλιακό έχει συνδυαστεί μόνο με την θάλασσα και την ηλιοθεραπεία στην παραλία. Όμως έτσι όπως έχει αλλάξει το κλίμα, έχουμε πολύ περισσότερες μέρες το χρόνο με ηλιοφάνεια και ο ήλιος πια έχει γίνει πολύ δυνατός. Έτσι δεν σημαίνει ότι το αντηλιακό χρησιμοποιείται μόνο στην θάλασσα και μόνο το καλοκαίρι. Δυστυχώς και τον χειμώνα είναι απαραίτητη η προστασία από τον ήλιο.

Η πιο επικίνδυνη εποχή, για το δέρμα μας, είναι η άνοιξη που ακόμα φοράμε αρκετά ρούχα, ο καιρός είναι δροσερός αλλά κυκλοφορούμε και εκτιθέμεθα αρκετά στον ήλιο. Εφόσον εκτίθεται το δέρμα μας στον ήλιο είτε στην παραλία, είτε τον χειμώνα χρειαζόμαστε αντηλιακό.

Η χωρίς μέτρο έκθεση στον ήλιο έχει εκτός από το έγκαυμα που άμεσα θα βιώσουμε, πολλές επιβλαβείς για την υγεία μας συνέπειες: βραχυπρόθεσμα ξηραίνει το δέρμα, προκαλούνται δυσχρωμίες, εφηλίδες, ηλιακές φακές ή και «σπυράκια» από τον ήλιο που είναι ένα είδος φωτο-αλλεργίας. Μελέτες, επίσης, δείχνουν πως η διαρκής έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού μας και αναζωπυρώνονται φλεγμονές όπως ο επιχείλιος έρπητας καθώς και γινόμαστε επιρρεπείς σε νέες. Μακροπρόθεσμα λόγω της καρκινογενετικής δράσης της υπεριώδους ακτινοβολίας που δρα αυξητικά, κινδυνεύουμε από προκαρκινικές βλάβες (ακτινικές υπερκερατώσεις) αλλά και καρκίνο του δέρματος, με πιο σοβαρό το μελάνωμα. Τέλος ο ήλιος γερνάει το δέρμα γιατί καταστρέφει αργά αλλά σίγουρα  το κολλαγόνο του δέρματος με αποτέλεσμα το φωτο-εκτεθειμένο δέρμα να έχει εκτός από ρυτίδες και έντονη (και πρώιμη) χαλάρωση.

Ο καθένας θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα αντηλιακά όλες τις εποχές του έτους για τον απλούστατο λόγο ότι ο ήλιος λάμπει όλο το χρόνο. Δεν έχει σημασία αν η θερμοκρασία είναι πιο χαμηλή ή υπάρχουν  συννεφιασμένες μέρες. Το γεγονός είναι ότι οι υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου βομβαρδίζουν τη γη όλο το χρόνο και μπορούν να διεισδύσουν μέσα από τα πολλά σύννεφα, που την καλύπτουν. Αυτό σημαίνει ότι το δέρμα είναι συνεχώς εκτεθειμένο στις ακτίνες του ήλιου.

Δεν καλύπτουν τα ρούχα πλήρως όλο το σώμα. Τα σημεία λοιπόν που μένουν ακάλυπτα θα πρέπει να τα προστατεύουμε από την ηλιακή ακτινοβολία.

Τα ηλιακά εγκαύματα σχετίζονται με τα μικρότερα μήκη κύματος της υπεριώδους ακτινοβολίας, που είναι γνωστά και ως ακτίνες UVB. Τα μεγαλύτερα μήκη κύματος της υπεριώδους ακτινοβολίας, γνωστά και ως UVA μπορούν να διαπεράσουν το δέρμα και να βλάψουν τους συνδετικούς ιστούς, σε μεγαλύτερα επίπεδα, ακόμα και όταν η επιφάνεια του δέρματος είναι δροσερή. Είναι σημαντικό να περιορίσουμε την έκθεσή μας στις ακτίνες UVA και UVB.

Οι άνθρωποι που έχουν ξοδέψει πολύ χρόνο στον ήλιο χωρίς αντηλιακή προστασία είναι συνήθως εύκολο να τους εντοπίσουμε. Έχουν βαθιές ρυτίδες στο δέρμα τους. Ο ήλιος μαπορεί επίσης να προκαλέσει καφέ κηλίδες γήρανσης και δερματικά εξανθήματα.

Η ζημία που προκαλείται στο δέρμα από τον ήλιο είναι αθροιστική.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το μαύρισμα είναι η ορατή απόδειξη της φθοράς στο δέρμα μας κάθε φορά που εκτίθεται στον ήλιο. Τα κύτταρά του, για να αμυνθούν, εκκρίνουν  μελανίνη ενώ παράλληλα προστατεύουν την επιδερμίδα αυξάνοντας τους ρυθμούς κερατινοποίησής τους με αποτέλεσμα η επιφάνειά της να γίνεται πιο τραχιά. Στα βαθύτερα στρώματα του δέρματος, η ηλιακή ακτινοβολία επιτίθεται μειώνοντας ή εξασθενώντας σταδιακά τα κύτταρα- «φρουρούς» που ειδοποιούν να σημάνει συναγερμός και να ενεργοποιηθεί ο αμυντικός μηχανισμός της επιδερμίδας.

Παράλληλα, η εκφύλιση του κολλαγόνου και της ελαστίνης στερεί την επιδερμίδα από το «δομικό της σκελετό», ο οποίος την κρατά σφριγηλή και ελαστική. Η φωτογηρασμένη επιδερμίδα χαρακτηρίζεται από το βάθος των ρυτίδων και το κιτρινωπό της χρώμα.

Στη βασική στοιβάδα, τέλος, παρατηρείται – ιδιαίτερα μετά τα 30 μας χρόνια – μείωση του αριθμού των μελανοκυττάρων. Για το λόγο αυτό, μεγαλώνοντας, μαυρίζουμε πιο δύσκολα. Η πυκνότητα όμως των μελανοσωμάτων αυξάνεται με την ηλικία με αποτέλεσμα να κατανέμεται άνισα η μελανίνη και να εμφανίζονται στην επιφάνεια της επιδερμίδας οι γνωστές πανάδες ή ηλιακές κηλίδες.

Τι θα πρέπει να προσέχουμε:

1. Στην ετικέτα των αντηλιακών υπάρχει ο δείκτης προστασίας, γνωστός και ως SPF (Sun Protection Factor). Όσο πιο υψηλός είναι αυτός ο δείκτης, τόσο μεγαλύτερη είναι η προστασία που προσφέρεται. Τα αντηλιακά εμποδίζουν τη διείσδυση των επικίνδυνων ακτίνων, αλλά κανένα δεν μπορεί να προσφέρει πλήρη προφύλαξη. Ακόμα και αυτά με τον μεγαλύτερο δείκτη, επιτρέπουν ελάχιστη έκθεση στις ακτίνες UVA και UVB. Θα πρέπει να γίνεται χρήση αντηλιακού ιδιαίτερα σε μεγάλο υψόμετρο και ειδικά κατά την ενασχόληση με δραστηριότητες όπως ορειβασία, σκι ή πεζοπορία.

2. Δεν θα πρέπει να υπάρχει εφησυχασμός από μια συννεφιασμένη ή και βροχερή μέρα δεδομένου ότι οι ακτίνες του ήλιου είναι και τότε επιβλαβείς.

3. Ιδιαίτερα τα άτομα που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για την εμφάνιση μελλοντικά βλαβών από την ηλιακή ακτινοβολία ή/και καρκίνου του δέρματος όπως άνθρωποι με ανοικτό χρώμα δέρματος, μαλλιών, ματιών, θα πρέπει να χρησιμοποιούν καθημερινά αντηλιακό.

4. Προσοχή στις αντανακλώσες επιφάνειες! Το χιόνι, το νερό της θάλασσας, αντανακλούν την ακτινοβολία του ηλίου. Κατά συνέπεια, το να κάθεται κάποιος στη σκιά μιας ομπρέλας ή ενός δένδρου, δεν θεωρείται επαρκής προστασία.

Και μην ξεχνάτε τα παιδιά!

EΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝO ΗΛΙΑΚΟ ΕΓΚΑΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΕΡΜΙΔΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΔΙΠΛΑΣΙΑΖΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ΤΗΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΟΤΑΝ ΕΝΗΛΙΚΙΩΘΕΙ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, Η ΣΩΣΤΗ ΑΝΤΙΗΛΙΑΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ 12 ΧΡΟΝΩΝ ΜΕΙΩΝΕΙ ΚΑΤΑ 80% ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΟΥ.

Διαβάστε επίσης

• Χρήσιμες πληροφορίες για τα αντηλιακά. Πώς και πότε τα χρησιμοποιούμε;
• Η Ψηφιακή Χαρτογράφηση Σπίλων αποτελεί το ΤΕΣΤ ΠΑΠ του δέρματος και η εξέταση γίνεται όλες τις εποχές του έτους και αφορά όλες τις ηλικίες.

Έρευνα GSK: Πολλοί ενήλικες υποτιμούν τον κίνδυνο και την σοβαρότητα του έρπητα ζωστήρα

medlabnews.gr iatrikanea

Ο έρπητας ζωστήρας συνήθως εμφανίζεται ως ένα φυσαλιδώδες επώδυνο εξάνθημα, στο στήθος, την κοιλιά ή το πρόσωπο, ο πόνος της οποίας συχνά περιγράφεται ως καυστικός, διαξιφιστικός ή προσομοιάζει αυτόν του ηλεκτρικού σοκ. Η νόσος προκαλείται από την επανενεργοποίηση του ιού της ανεμοβλογιάς – έρπητα ζωστήρα (VZV), του ίδιου ιού που προκαλεί την ανεμοβλογιά. Μέχρι την ηλικία των 50 ετών, οι περισσότεροι ενήλικες είναι ήδη φορείς τους ιού που προκαλεί τον έρπητα ζωστήρα, ο οποίος μπορεί να επανενεργοποιηθεί με την πάροδο του χρόνου. Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, το ανοσοποιητικό σύστημα φθίνει με αποτέλεσμα να αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης έρπητα ζωστήρα.

Η GSK δημοσίευσε σήμερα νέα δεδομένα από μία διεθνή έρευνα, η οποία ανατέθηκε και χρηματοδοτήθηκε από την εταιρεία, τα οποία επισημαίνουν ορισμένα σημαντικά κενά, στην κατανόηση του κινδύνου εμφάνισης έρπητα ζωστήρα, μεταξύ των ατόμων ηλικίας 50 ετών και άνω, μιας ηλικιακής ομάδας η οποία ήδη διατρέχει κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Η έρευνα, στο πλαίσιο της οποίας συμμετείχαν 3.500 ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω από 12 χώρες, αξιολόγησε την κατανόηση των ερωτηθέντων για τον έρπητα ζωστήρα, τα αίτια που τον προκαλούν και τις επιπτώσεις του στις ζωές των ανθρώπων.

Τα ευρήματα δείχνουν, ότι ένα σημαντικά υψηλό ποσοστό των ερωτηθέντων, δεν κατανοεί τον κίνδυνο εμφάνισης έρπητα ζωστήρα, με το 86% να υποτιμά τον κίνδυνο εμφάνισης του  νοσήματος. Το ένα τέταρτο (26%) των ερωτηθέντων εκτιμά ότι 1 στους 100 κινδυνεύει από έρπητα ζωστήρα στη διάρκεια της ζωής του, σχεδόν το ένα πέμπτο (17%) θεωρεί ότι κινδυνεύει 1 στους 1000, και σχεδόν οι μισοί πιστεύουν (49%), ότι είναι απίθανο να εμφανίσουν έρπητα ζωστήρα.

Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω είναι ήδη φορείς του ιού που προκαλεί τον έρπητα ζωστήρα, ο οποίος μπορεί να ενεργοποιηθεί εκ νέου με την πάροδο του χρόνου. Ο έρπητας ζωστήρας προκαλείται από την επανενεργοποίηση του ιού της ανεμοβλογιάς – έρπητα ζωστήρα (VZV), τον ίδιο ιό που προκαλεί την ανεμοβλογιά. Καθώς οι άνθρωποι γηράσκουν, επέρχεται φυσική εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος με αποτέλεσμα να επιτρέπει την επανενεργοποίηση του ιού που προκαλεί τον έρπητα ζωστήρα.

Τα αποτελέσματα της έρευνας αναδεικνύουν  επίσης την έλλειψη επίγνωσης του πόνου που μπορεί να προκαλέσει ο έρπητας ζωστήρας. Η νόσος, συνήθως εμφανίζεται ως ένα φυσαλιδώδες επώδυνο εξάνθημα, στο στήθος, την κοιλιά ή το πρόσωπο, ο πόνος της οποίας συχνά περιγράφεται ως καυστικός, διαξιφιστικός ή προσομοιάζει αυτόν του ηλεκτρικού σοκ. Ωστόσο, 1 στους 10 ενήλικες που συμμετείχαν στην έρευνα δεν γνωρίζει τα πιο κοινά  συμπτώματα του έρπητα ζωστήρα και πάνω από το ένα τέταρτο αυτών (28%) πιστεύει ότι ο έρπης ζωστήρας είναι «ουσιαστικά ακίνδυνος».

Σε συνέχεια της εμφάνισης του έρπητα ζωστήρα, ένα άτομο μπορεί επίσης να εμφανίσει μεθερπητική νευραλγία (PHN), ένα μακροχρόνιο νευροπαθητικό πόνο που μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες ή και μήνες και περιστασιακά να επιμείνει για αρκετά χρόνια. Η μεθερπητική νευραλγία αποτελεί την πιο συχνή επιπλοκή του έρπητα ζωστήρα, η οποία εμφανίζεται στο 5% έως 30% όλων των περιπτώσεων έρπητα ζωστήρα, σύμφωνα με τα ευρήματα διαφόρων μελετών.

Η GSK παρουσιάζει τα ευρήματα της νέας έρευνας στο πλαίσιο της Εβδομάδας Ενημέρωσης για τον έρπητα ζωστήρα (26 Φεβρουαρίου 2024 - 3 Μαρτίου 2024), μιας εκστρατείας της οποίας ηγείται η εταιρεία σε συνεργασία με τη Διεθνή Ομοσπονδία για τη Γήρανση (International Federation on Ageing - IFA). Στόχος είναι η ευαισθητοποίηση και η ενημέρωση σχετικά με τους κινδύνους και τις επιπτώσεις του έρπητα ζωστήρα.

Ο κ. Ανδρέας Ρουσσίδης, Country Medical Director της GSK Ελλάδος, ανέφερε σχετικά: «Η έρευνα που διεξήγαγε η GSK σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς αναδεικνύει το γνωστικό κενό που επικρατεί σχετικά με τον κίνδυνο εμφάνισης και επίπτωσης του έρπητα ζωστήρα, ενώ η δημοσίευση των ευρημάτων της, παρέχει, την απαραίτητη όπως αυτά καταδεικνύουν, ενημέρωση σχετικά με την νόσο στο ευρύ κοινό. Στο πλαίσιο αυτό, είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι που συμβάλλουμε, ως GSK Ελλάδος, στην διεθνή προσπάθεια για την περαιτέρω ενίσχυση του ήδη βαρυσήμαντου ρόλου των γιατρών / επαγγελματιών υγείας στην ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και υποστήριξη του ενήλικου πληθυσμού στο να κατανοήσει τους κινδύνους και τις επιπλοκές που σχετίζονται με αυτή την επώδυνη νόσο»

Η έρευνα διερεύνησε επίσης που απευθύνονται οι ενήλικες για πληροφορίες σχετικά με την υγεία. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ένας μεγάλος αριθμός ατόμων, ηλικίας 50 ετών και άνω, στρέφεται σε λιγότερο παραδοσιακές οδούς για την πρόσβαση του σε πληροφορίες για την υγεία, με το 90% των ερωτηθέντων να δηλώνουν ότι χρησιμοποιούν μηχανές αναζήτησης, όπως την google, στο διαδίκτυο. Τα αποτελέσματα αυτά επισημάνουν μια σαφή ανάγκη για περαιτέρω καθοδήγηση σχετικά με την ενημέρωση για τον έρπητα ζωστήρα και τις πηγές από τις οποίες μπορούν να αντλήσουν αξιόπιστες συμβουλές σχετικά με την υγεία.

Μια επισκόπηση των παγκόσμιων δεδομένων αναζήτησης από την Google, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο 12 μηνών και ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2022, δείχνει ότι ενδέχεται να απαιτείται μεγαλύτερη σαφήνεια σχετικά με την νόσο, όπως αποδεικνύεται από τις διαδικτυακές αναζητήσεις. Έχει καταγραφεί μια αύξηση 600% στις αναζητήσεις για τα "στάδια του έρπητα ζωστήρα", η οποία επισημαίνει το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον έρπητα ζωστήρα, καθώς και υπογραμμίζει την επικράτηση των διαδικτυακών πηγών που παρέχουν πληροφορίες σχετικές με την υγεία.

Ο κ. Γεώργιος Καλόγηρος, Adult Vaccines Business Unit Director της GSK Ελλάδος, δήλωσε: «Στη GSK Ελλάδος αναγνωρίζουμε τον καταλυτικό ρόλο που διαδραματίζει η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού στην καταπολέμηση εξάπλωσης λοιμωδών νοσημάτων. Στο πλαίσιο αυτό, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας προκειμένου να αυξήσουμε την ενημέρωση σχετικά με τον κίνδυνο εμφάνισης και επίπτωσης του έρπητα ζωστήρα σε ενήλικες άνω των 50 ετών. Ο έρπης ζωστήρας μπορεί να είναι ένα επώδυνο νόσημα το οποίο μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά την ποιότητα της καθημερινής ζωής των ατόμων που θα τον εμφανίσουν, ενώ με την ανακοίνωση των ευρημάτων της εν λόγω έρευνας, στόχος μας είναι να σταθούμε αρωγός στον εξέχουσας σημασίας ρόλο που διαδραματίζουν οι γιατροί / επαγγελματίες υγείας για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για την νόσο».

Διαβάστε επίσης:

Έρπης ζωστήρ. Γνωρίζετε ότι ένας στους τέσσερις θα εμφανίσει έρπητα ζωστήρα;

Hair scinification: Πως η υγεία του τριχωτού της κεφαλής μας προσφέρει όμορφα και λαμπερά μαλλιά

medlabnews.gr iatrikanea

Σπαστά ή ίσια, βαμμένα ή φυσικά, ξηρά ή λιπαρά, πυκνά ή με αραίωση… Τα μαλλιά μας έχουν τη δική τους «προσωπικότητα» και πρέπει να σεβόμαστε τις ανάγκες τους εάν θέλουμε να τα απολαμβάνουμε όχι μόνο όμορφα, αλλά και υγιή.

Οι περισσότερες γυναίκες -και άντρες, πια- επιλέγουν για την περιποίηση του προσώπου τους κρέμες που ταιριάζουν στην ηλικία και την επιδερμίδα τους ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες της: για ενυδάτωση, αντιγήρανση, ακμή, σύσφιξη ή κατά των πανάδων. Επίσης, πρωινή ή βραδινή κρέμα, ορό, λοσιόν, οξέα, μάσκες... Το ίδιο και στα προϊόντα για την περιποίηση του σώματος: άλλοι χρησιμοποιούν μια ελαφριά λοσιόν ενυδάτωσης μετά το μπάνιο και άλλοι πιο λιπαρές υφές, ενώ συχνά εναλλάσσουμε τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε σύμφωνα με τις εποχές του χρόνου.

Κι αν τα κάνουμε όλα αυτά για το δέρμα, τότε γιατί στα μαλλιά μας χρησιμοποιούμε καθημερινά, χειμώνα καλοκαίρι, τα ίδια προϊόντα; Για να μην πούμε για τις οικογενειακές συσκευασίες και την ευκολία να έχουμε ένα σαμπουάν για όλους, παιδιά και ενήλικες; Εάν όμως θέλουμε να απολαμβάνουμε υγιή μαλλιά και good hair days, τότε αξίζει η λίγο παραπάνω προσοχή που θα δώσουμε στα μαλλιά μας, σωστά;

Τι είναι το hair scinification;

Σωστά, θα απαντούσαν οι ειδικοί στη φροντίδα των μαλλιών εάν διάβαζαν αυτές τις γραμμές και θα συμπλήρωναν ότι δεν είναι μόνο θέμα εμφάνισης των μαλλιών αλλά αφορά επίσης στην υγεία τους! Και αυτή ακριβώς είναι η τελευταία τάση: Αντιμετωπίζουμε τα μαλλιά όπως και το δέρμα, αναγνωρίζοντας τις ανάγκες τους και χρησιμοποιώντας εξειδικευμένα προϊόντα που θα τις προλαβαίνουν και θα τις καλύπτουν. «Μιλώντας για hair scinification, αναφερόμαστε στην τάση να φροντίζουμε το δέρμα και το τριχωτό της κεφαλής όπως το δέρμα του προσώπου, προσαρμόζοντας ρουτίνες και συστατικά σύμφωνα με τις ανάγκες τους», εξηγεί η Δρ. Αμαλία Τσιατούρα, Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος και Επιστημονική Διευθύντρια της Cosmetic Derma Medicine. «Σημαίνει επίσης ότι επικεντρωνόμαστε περισσότερο στην υγεία του τριχωτού της κεφαλής με τη χρήση επιστημονικά ελεγμένων και υψηλής ποιότητας συστατικών, αναγνωρίζοντας τον ρόλο του δέρματος του κεφαλιού στην υποστήριξη της υγείας των μαλλιών, ακόμη και σε σχέση με προβλήματα όπως η τριχόπτωση», συμπληρώνει.

Σαμπουάν, συστατικά και τριχόπτωση: μπορεί να συνδέονται;

Μία από τις πιο σημαντικές πτυχές του hair scinification αναδεικνύει την προσοχή που πρέπει να δείχνουμε όταν επιλέγουμε προϊόντα για τη φροντίδα των μαλλιών μας, στα συστατικά τους αλλά και το πώς ένα προϊόν, τελικά, ταιριάζει ή όχι στα μαλλιά μας. Μάλιστα, μία πρόσφατη ανακοίνωση του Αμερικανικού Οργανισμού Φαρμάκων (FDA) φέρνει στην επιφάνεια μία πιθανή σχέση ανάμεσα στα προϊόντα που χρησιμοποιούμε και την τριχόπτωση.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, ο FDA προχώρησε πρόσφατα στην αξιολόγηση καταγγελιών από καταναλωτές που συσχέτιζαν την τριχόπτωση και άλλα προβλήματα μαλλιών με τη χρήση συγκεκριμένων σαμπουάν και συστατικών που περιείχαν. Η μελέτη που έγινε σε συνεργασία του FDA με το Τμήμα Δερματολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις ΗΠΑ, όντως εντόπισε αφύσικο κύκλο ζωής της τρίχας μετά την παρατεταμένη χρήση συγκεκριμένων προϊόντων και συστατικών. Δεν μπόρεσε όμως να καταλήξει σε ισχυρή σύνδεση ανάμεσα στη χρήση συγκεκριμένων σαμπουάν και συστατικών με την εμφάνιση αλωπεκίας. Αυτή τη στιγμή, ο FDA συνεχίζει να παρακολουθεί το θέμα εξετάζοντας τις σχετικά αναφορές καταναλωτών για ανεπιθύμητες ενέργειες και, όπως δηλώνεται στην ανακοίνωση, θα κινηθεί ανάλογα με τις εξελίξεις.

«Κλείνοντας τη συγκεκριμένη αναφορά, ο FDA κάνει μια πολύ απλή αλλά σημαντική σύσταση στο κοινό: εάν κάποιος αντιμετωπίζει τριχόπτωση, να απευθυνθεί στον δερματολόγο του. Πράγματι, πρόκειται για μία πολύτιμη συμβουλή καθώς σήμερα υπάρχουν πολλές συντηρητικές θεραπείες για την τριχόπτωση που αν εφαρμόζονται έγκαιρα, συμβάλλουν να αντιστραφεί πλήρως το πρόβλημα», καταλήγει σχολιάζοντας τα παραπάνω η Δρ. Αμαλία Τσιατούρα.

Hair Scinification: Trend ή θέμα υγείας;

Ίσως η τάση αυτή να ξεκίνησε από την αναζήτηση λύσεων για περισσότερες good hair days – και κανείς δεν θα αμφισβητήσει ότι τα λαμπερά μαλλιά που «στρώνουν» όπως θέλουμε μπορούν να μας φτιάξουν τη μέρα και τη διάθεση! Κάνοντας όμως ένα βήμα ακόμη, μέσα από την πιο εξατομικευμένη και ενσυνείδητη φροντίδα των μαλλιών, συμβάλλουμε στην καλύτερη υγεία του τριχωτού και των μαλλιών μας άμεσα και μακροπρόθεσμα.

Η κατάσταση είναι win win: Και πιο όμορφα και πιο υγιή, δυνατά μαλλιά!

Διαβάστε επίσης:

Οι 21 Μύθοι για την τριχόπτωση. 10 tips για γερά μαλλιά

Τι να τρώτε για την τριχόπτωση, για υγιή και εμφανίσιμα μαλλιά

Δερματίτιδα από κάμπια. Οι κάμπιες κάνουν φαγούρα, κοκκινίλες, εξάνθημα. Τι πρέπει να προσέξετε;

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η αλλαγή του καιρού με τις υψηλές θερμοκρασίες για την εποχή όλο τον Δεκέμβριο του 2022 και η συνέχιση των ζεστών ηλιόλουστων ημερών και τον Ιανουάριο του 2023 έφερε τα πάνω κάτω στην φύση. Έτσι φέτος νωρίτερα από άλλες χρονιές εμφανίστηκαν και οι κάμπιες των πεύκων.

Η πιτυόκαμπη ή κάμπια των πεύκων αποτελεί ένα από τα πλέον κοινά αλλά και βλαβερά είδη στη χώρα μας. Πρόκειται για την κάμπια που στο τέλος του βιολογικού της κύκλου μεταμορφώνεται στη νυχτοπεταλούδα με το επιστημονικό όνομα Thaumatopoea pityocampa και η οποία τρέφεται με πευκοβελόνες. 

Η ικανότητα της κάμπιας των πεύκων να προκαλεί παθολογικές δερματικές αντιδράσεις είναι γνωστή από την αρχαιότητα και η πρώτη επίσημη αναφορά γίνεται από τον Reaumur το 1736. Οι κάμπιες διαθέτουν έναν εξαιρετικό αμυντικό μηχανισμό. Όταν νιώσουν ότι απειλούνται (πχ όταν κάποιος τις ακουμπήσει), εκτοξεύουν στον αέρα μικροσκοπικά τριχίδια, τα οποία περιέχουν τοξίνη, που προκαλεί στον άνθρωπο αλλά και σε ζώα δερματικά συμπτώματα.

Η  κάμπια  των  πεύκων  ή  πιτυοκάμπη  ή  κάμπια λιτανεύουσα  είναι  ένας  από  τους  σημαντικότερους εχθρούς  του  πεύκου.  Είναι  νυκτόβιο  λεπιδόπτερο της οικογένειας  Thaumetopoeidae.  Το  προνυμφικό  στάδιο του  εντόμου  καταναλώνει  μεγάλο  μέρος  της φυλλικής  επιφάνειας  με  αποτέλεσμα  να  περιορίζει σημαντικά  την  ανάπτυξη  των  νεαρών  δένδρων ενώ υψηλές προσβολές για συνεχόμενα έτη μπορεί να οδηγήσει και στην ξήρανση  νεαρών αλλά και μεγάλων σε ηλικία πεύκων. Η παρουσία του εντόμου είναι αισθητή στο 1/3 των  πευκοδασών  αλλά  ζημιώνονται  κυρίως ζώνες  όπου  τα  δένδρα  υποσιτίζονται,  το  πευκοδάσος δεν  ‘αναγεννιέται’ (συνήθως  τεχνικά  πευκοδάση  ή αστικά  άλση)  ενώ  απουσιάζουν και οι φυσικοί εχθροί της κάμπιας.   Είναι δυνατό το έντομο αυτό να προσβάλει μεγάλες εκτάσεις πευκοδάσους σε ημιορεινές και πεδινές περιοχές, και αν δεν καταπολεμηθεί έγκαιρα το πρόβλημα ενδέχεται να πάρει διαστάσεις. 

Σε κατοικημένες περιοχές και σε μέρη που συχνάζει κόσμος, η κάμπια προκαλεί δερματολογικά προβλήματα στον άνθρωπο. Συγκεκριμένα προκαλεί φαγούρα στο δέρμα και εξάνθηματα, γι'αυτό λέγεται και κνηθοκάμπη. 

Χαρακτηριστικό της προνύμφης είναι και οι δερματικές αντιδράσεις που προκαλεί σε  όποιον τις πλησιάσει καθώς μόλις απειληθούν διασπείρουν στον αέρα τρίχες με τοξίνες που  ερεθίζουν δέρμα, μάτια και αναπνευστικό σύστημα

Τα τριχίδια της κάμπιας αποτελούν την   “άμυνα” του εντόμου προς τα πουλιά, διασφαλίζουν την ισορροπία μεταξύ φυτικού και ζωικού βασιλείου, αλλά είναι και το αίτιο της δερματίτιδας.

Η επαφή ακόμη και μόνο με σημεία από τα οποία πέρασε η κάμπια (π.χ. τον κορμό ενός δέντρου) και άφησε τα τριχίδιά της, μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό. Επίσης, τα τριχίδια της κάμπιας μεταφέρονται με τον αέρα και μπορεί να περάσουν μέσα από τις ίνες των ρούχων, οπότε τα σημάδια στο δέρμα δεν περιορίζονται όπως συνήθως στα εκτεθειμένα σημεία, αλλά μπορούν να είναι γενικευμένα σε όλο το σώμα.

Τα συμπτώματα προκαλούνται από μηχανικούς και χημικούς παράγοντες και σπανιότερα από αλλεργικό μηχανισμό, με τα κνιδωτικά τριχίδια και τα δηλητηριώδη κεντριά τους. Ο κύριος μηχανισμός με τον οποίο δρουν βασίζεται στην ιδιαίτερη μορφολογία των κνιδωτικών τριχιδίων τους, τα οποία μοιάζουν με καμάκι και διεισδύουν εύκολα στην επιδερμίδα του ‘εχθρού’ απελευθερώνοντας τις τοξικές ουσίες οι οποίες προκαλούν αντίδραση υπερευαισθησίας είτε άμεσα –την κνίδωση εξ’ επαφής-, είτε μετά από κάποιες ώρες – την δερματίτιδα εξ’ επαφής-, ενώ σπάνια μπορεί να προκαλέσουν τη σοβαρή αναφυλακτική αντίδραση.

Δεν μιλάμε για αλλεργία στις κάμπιες αν και το κυριότερο και συχνότερο σύμπτωμα μετά από την επαφή με αυτές είναι ερυθρότητα, κνιδωτικό εξάνθημα και έντονη φαγούρα. Οι δερματικές εκδηλώσεις εξελίσσονται σε 3-4 ημέρες και μπορεί να αφήσουν καφέ χρώμα κατά την αποδρομή τους, που αργεί να υποχωρήσει (μέχρι και 1-2 εβδομάδες). Κάποιες φορές η κάμπια μπορεί να αφήσει το «αποτύπωμα» της πορείας της στο δέρμα.

Σε περίπτωση τριψίματος των ματιών με χέρια που έχουν ακουμπήσει κάμπιες μπορεί να εμφανισθεί ερυθρότητα στα μάτια και πρήξιμο στα βλέφαρα. Αν δεν αντιμετωπισθεί σύντομα με καλό πλύσιμο, μπορεί να προκληθεί τραυματισμός από την έντονη φαγούρα και δακρύρροια, περίπτωση κατά την οποία εκτίμηση από οφθαλμίατρο είναι χρήσιμη. Εξαιρετικά σπάνια, κυρίως σε άτομα με άσθμα ή άλλα αναπνευστικά προβλήματα, η εισπνοή των τριχιδίων της κάμπιας μπορεί να προκαλέσει ρινίτιδα, κρίση βήχα και δύσπνοια – ελάχιστα είναι αυτού του είδους τα περιστατικά που αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία. Η διάγνωση δεν είναι δύσκολη καθώς το ιστορικό και η παρουσία εξανθήματος κυρίως σε εκτεθειμένα μέρη βοηθάει  προς τη σωστή κατεύθυνση. Η χρήση κολλητικής ταινίας στους πομφούς και ο έλεγχος με μικροσκόπιο αναδεικνύει την παρουσία τριχιδίων σε περιπτώσεις που δε μπορούν να διαγνωσθούν με βεβαιότητα.

Τα κύρια συμπτώματα είναι η εμφάνιση βλατίδων, ερυθήματος ή και φυσαλίδων με τάση να συρρέουν κατά τόπους, ενώ η πιο συχνή εντόπιση είναι ο κορμός , τα άκρα και ο τράχηλος. Εκτός από δερματικά συμπτώματα, μπορεί να παρουσιαστεί ρινίτιδα, επιπεφυκίτιδα και σπάνια εκπνευστικός συριγμός. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως συμπτωματική, ενώ θα πρέπει να λαμβάνονται και μέτρα πρόληψης και αποφυγής, κυρίως, της επαφής.

Ποια είναι η θεραπεία της δερματίτιδας από κάμπιες;

Απομάκρυνση των τριχών με μία μη αιχμηρή λεπίδα ή απαλή απομάκρυνση με σελοτέιπ. 

Πλένουμε με τρεχούμενο νερό την περιοχή επαφής.

Τοποθετούμε ψυχρά επιθέματα και κάνουμε χρήση τοπικών κορτικοστεροειδών (κορτιζονούχων αλοιφών) για την μείωση της φλεγμονής. Τοπικά μπορεί να προσφέρουν ανακούφιση και κρέμες που περιέχουν μενθόλη ή φαινόλη. 

Η χρήση αντιισταμινικών φαίνεται ότι έχει μικρό αποτέλεσμα, κυρίως στη μείωση της φαγούρας.

Τι πρέπει να προσέχετε

Το κοινό δεν πρέπει να αγγίζει τις φωλιές ή τις κάμπιες και να αποφεύγει να κάθεται κάτω ή κοντά στα προσβεβλημένα πεύκα, γιατί υπάρχει κίνδυνος να προκληθούν τα πιο πάνω δερματολογικά προβλήματα. Σε περίπτωση που κάποιος έχει επηρεατεί σοβαρά από την πτυοκάμπη, πρέπει να αποταθεί άμεσα για παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Προληπτικά μέτρα για τις κάμπιες των πεύκων

• Ενημερώνουμε τα παιδιά να μην αγγίζουν τις κάμπιες ή τις φωλιές τους και να αποφεύγουν τα προσβεβλημένα πεύκα ειδικά τον πρώτο μήνα της Άνοιξης.

• Σε υποψία τοπικής επιδημίας (πολλά κρούσματα), θα πρέπει να αποφεύγουμε να απλώνουμε τα ρούχα σε εξωτερικούς χώρους

• Εάν το παιδί παρουσιάσει συμπτώματα μετά το παιχνίδι του σε περιοχή με πεύκα, απομακρύνουμε τα ρούχα από πάνω του και τα πλένουμε, ενώ κάνουμε μπάνιο στο παιδί  με σαπούνι για την απομάκρυνση των τριχιδίων. Τα ρούχα του παιχνιδιού αν δεν πλυθούν παραμένουν έξω από το υπνοδωμάτιο του παιδιού.

• Φοράμε κατάλληλο ρουχισμό με μακρυμάνικα ρούχα και  χρησιμοποιούμε  γάντια και γυαλιά εάν πρόκειται να ασχοληθούμε με την κηπουρική.

• Κόβουμε στις αρχές του χειμώνα τα κλαδιά που φέρουν φωλιά και τα καίμε πριν την έξοδο της  κάμπιας

• Συμβουλεύεστε τον γιατρό σας, εάν τα συμπτώματα είναι επίμονα

Διαβάστε επίσης

• Βοηθήστε το δέρμα σας από το έκζεμα (δερματίτιδα).
• Δερματίτιδα σπαργάνων, εξάνθημα στην περιοχή της πάνας.
• Κοκκινίλες στο σώμα με ή χωρίς φαγούρα. Αιτίες και μέτρα πρόληψης
• Ακάρεα βρίσκονται παντού στο σπίτι, στην σκόνη, στο στρώμα. Προκαλούν άσθμα, ρινίτιδα, καταρροή, φαγούρα, επιπεφυκίτιδα, αναπνευστικά προβλήματα
• Αλλεργίες και αλλεργικό εξάνθημα, του καλοκαιριού. Που οφείλονται και πως αντιμετωπίζονται;
• Ψείρες και κόνιδα. Τι είναι, πώς προλαμβάνονται και πώς αντιμετωπίζονται;

Κολλιτσίδα βότανο διουρητικό, αντιμικροβιακό, για ακμή, δοθιηνώσεις και για το ουρικό οξύ

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Η κολλιτσίδα είναι φυτό ποώδες της οικογένειας των ρουβιιδών (δικοτυλήδονα). Η κολλιτσίδα είναι κοινή ονομασία του φυτού "άρκτιον η λάππα" ή "λάππα η κοινή", που φυτρώνει στην Ελλάδα σε καλλιεργημένους και χέρσους αγρούς, σε φράχτες, δρόμους κλπ.

Είναι πολύκλαδο φυτό, που φτάνει σε ύψος 1,50 μ. Έχει φύλλα λογχοειδή και άνθη πολύ μικρά και κοκκινωπά, που σχηματίζουν σφαιρικά κεφάλια. Η ανθοταξία τους προσκολλάται εύκολα, όπως και ο βλαστός τους με τις πυκνές μικροσκοπικές και γυρισμένες προς τη βάση τρίχες που φέρουν, οι οποίοι κολλούν στα ενδύματα των ανθρώπων, γι` αυτό και το φυτό λέγεται κολλιτσίδα (όπως και μεταφορικά, κάθε ενοχλητικός άνθρωπος). Ο καρπός είναι κάψα και φέρει σπέρματα, εφοδιασμένα με μικρές αγκιστροειδείς τρίχες, με τις οποίες προσκολλάται στο τρίχωμα των ζώων, τα ρούχα, μια ιδιότητα στην οποία οφείλει το φυτό και την κοινή του ονομασία.

Η κολλιτσίδα είναι ακόμα γνωστή ως: arctium lappa, Burdock root, arctium minus, λάππα, πλατανομαντηλίδα, αρκουδοβότανο. Η βοτανική του ονομασία Arctium Lappa προέρχεται από την ελληνική λέξη άρκτος που σημαίνει αρκούδα. Το διεθνές όνομά του Burdock προέρχεται από τη γαλλική λέξη bourre που σημαίνει μαλλιαρός και την παλαιοαγγλική λέξη dock που αναφέρεται στα μεγάλα φύλλα του φυτού. Τα κοτσάνια, κομμένα πριν το λουλούδι ανοίξει και αφαιρούμενα από τη φλούδα, σχηματίζουν ένα νόστιμο λαχανικό, παρόμοιο στη γεύση με τα σπαράγγια όταν βράζονται, και μια ευχάριστη σαλάτα, όταν τρώγονται ωμά με ξύδι.

Έχει μια μακρά ιστορία μέσα στο διάβα των αιώνων και κατέχει τη φήμη ενός από τα θρεπτικότερα και ισχυρότερα τονωτικά βότανα του ήπατος, μαζί με το γαϊδουράγκαθο, το οποίο βοηθά στην αποτοξίνωση και στον καθαρισμό του αίματος. Είναι ένα από τα ισχυρότερα διουρητικά βότανα το οποίο βοηθά στην αποβολή των άχρηστων συσσωρευμένων υλικών του οργανισμού και ένα από τα ισχυρότερα εφιδρωτικά βότανα.

Είναι το βότανο που αυξάνει την έκκριση χολής ώστε να αφομοιωθούν καλύτερα τα λιπαρά τρόφιμα. Έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες σε μια σειρά από παθήσεις και ήταν μια από τις πιο σημαντικές παραδοσιακές θεραπείες

Η κολλιτσίδα ήταν η αφορμή για τον Ελβετό μηχανικό Georges de Mestral να επινοήσει το συνδετήρα hook-and-loop ή κοινώς φερμουάρ. Στην προσπάθειά του να αφαιρέσει τις κολλιτσίδες από το τρίχωμα του σκύλου του και το πλεκτό του πουλόβερ, τις έβαλε στο μικροσκόπιο και παρατήρησε εκατοντάδες αγκίστρια από δύο ξεχωριστά προϊόντα που αποτελούνται από γάντζους και θηλιές να έχουν ενωθεί τόσο καλά ώστε να είναι δύσκολο να διαχωριστούν. Αυτή η παρατήρηση του Mestral ήταν η αρχή της κατασκευής των φερμουάρ.

Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η κολλιτσίδα περιέχει φαινολικά οξέα κερκετίνη και luteolin - όλα τους ισχυρότατα αντιοξειδωτικά - νιτρικό κάλιο, αιθέριο έλαιο, γλίσχρασμα - το γλισχρασμα προστατεύει τους βλεννογόνους του οργανισμού από τους ερεθισμούς και τις φλεγμονές - ινουλίνη-μια φυσική διαιτητική ίνα η οποία έχει χρησιμοποιηθεί για να βελτιώσει την πέψη και η οποία μπορεί να μετατραπεί σε ένα γλυκαντικό κατάλληλο για τους διαβητικούς- παλμιτικό οξύ, καφεϊκό οξύ, σιτοστερόλη, βιταμίνες Β, κάλιο, θείο, σιδήρο, ασβέστιο, επίσης περιέχει arctigenin - το οποίο είναι μία λιγνάνη - και το οποίο έχει δείξει ισχυρές αντιικές, αντικαρκινικές, αντιοξειδωτικές και αντι-φλεγμονώδεις δράσεις, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των φλεγμονών των ιστών, ανακουφίζει από το stress.

Οι υδατάνθρακες είναι το κύριο συστατικό της ρίζας της κολλιτσίδας. Η ινουλίνη αποτελεί το 40%-50% των υδατανθράκων της ρίζας, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό υδατανθράκων αποτελείται από βλεννώδη συστατικά, διάφορους μονοσακχαρίτες και άμυλο. Οι υδατάνθρακες είναι υπεύθυνοι για τις μαλακτικές επιδράσεις της κολλιτσίδας και προσθέτουν περισσότερες ίνες στη διατροφή.

Ακόμα περιέχει πρωτεΐνες, πτητικά έλαια, φυτικές στερόλες, τανίνες και λιπαρά έλαια. Oι ερευνητές δεν είναι βέβαιοι για το ποια από όλα τα δραστικά συστατικά στη ρίζα της κολλιτσίδας είναι υπεύθυνα για τις θεραπευτικές ιδιότητές της αλλά το βότανο έχει αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές, αντιβακτηριακές, αντιιικές, διουρητικές, εφιδρωτικές, αποτοξινωτικές, αντιδιαβητικές, αντισυπτικές και αντιβιοτικές ιδιότητες.  Η κολλιτσίδα έχει επίσης ελαφρά βακτηριοστατική δράση λόγω της μικρής ποσότητας πολυολεφινών στα πτητικά έλαια. Βακτηριοστατική είναι μια ουσία που είναι ικανή να εμποδίζει την ανάπτυξη ή την αναπαραγωγή των μικροβίων, σε αντίθεση με τις βακτηριοκτόνες ουσίες που είναι ικανές να σκοτώνουν τα μικρόβια.

Οι ταννίνες που υπάρχουν στην κολλιτσίδα είναι υπεύθυνες για τη λεπτή στυπτική γεύση της και συμβάλλουν στη διουρητική της επίδραση. Τα πτητικά έλαια (πολλά από τα οποία είναι όξινα ή φαινολικά), που υπάρχουν ιδιαίτερα στις φρέσκιες ρίζες, συντελούν στις αποτοξινωτικές επιδράσεις του βοτάνου μέσω εφίδρωσης, καθώς και στις τονωτικές του επιδράσεις στο ουροποιητικό σύστημα. Λόγω του ότι οι Ιαπωνέζοι και οι Κινέζοι χρησιμοποιούν την κολλιτσίδα ως βασική τροφή, τρώνε τις φρέσκιες ρίζες.

Tονώνει τις λειτουργίες της χοληδόχου κύστεως του ήπατος , του θυρεοειδούς και του φλοιού των επινεφριδίων ενθαρρύνοντας την πέψη και το μεταβολισμό των λιπών και των πρωτεϊνών.

Tο έλαιο της ρίζας της κολλιτσίδας είναι γνωστό για τη θεραπεία κατά της πιτυρίδας και της φαγούρας στο κεφάλι. Επίσης λέγεται ότι έχει θετική επίδραση σε περίπτωση ρυπαρής επιδερμίδας και δερματικών παθήσεων. Πιστεύεται ότι βοηθά στον καθαρισμό του δέρματος.

Θεραπευτικές Ιδιότητες της κολλιτσίδας:

• Διουρητικό που μειώνει το ουρικό οξύ. Η κολλιτσίδα χρησιμοποιείται σε μια σειρά από παθήσεις που σχετίζονται με την κατακράτηση των υγρών του οργανισμού όπως στην ουρική αρθρίτιδα.

• Γιατρεύει την ψαμμίαση και βοηθάει να μη μεταβληθεί σε πέτρα στο νεφρό

• Ορεκτικό, Εφιδρωτικό, Καθαρτικό, Υπακτικό

• Ένα από τα είδη κολλιτσίδας, το Galium aparine αυξάνει και την περιεκτικότητα σακχάρου στο αίμα. Είναι δηλαδή πο­λύτιμο σε όσους έχουν υπόταση. Αυτό όμως σημαίνει ότι δεν πρέπει να το τρώνε, ούτε να πίνουν το αφέψημα του οι διαβητικοί.

• Χολαιρετικό, Χολαγωγό. Διαλύει τις πέτρες της χολής.

• Μικροβιοκτόνο. Αντιβιοτικό κατά των βακτηριδίων σε θετικό Γκραμ (σταφυλόκοκκο, πνευμονόκοκκο) για αποστήματα -«καλόγηρους», άνθρακα.

• Θεωρείται από παλιά ως αντισυφιλιδικό.

• Φάρμακο κατά των δηλητηριάσεων. Για δάγκωμα από φί­δια και μάλιστα από έχιδνα.

• Για τους ρευματισμούς και τα αρθριτικά.

• Για πυώδεις δερματοπάθειες (κι ασθένειες που έχουν σχέση με τον ιδρώτα), ακμή, λειχήνες, εκζέματα, έρπητα, ιλαρά.

• Ακόμη είναι επουλωτικά και αντιφλογιστικά. Οι πλύσεις με αφέψημα ή έγχυμα κολλιτσίδας αφαιρούν ή απαλύνουν τις φακίδες και επουλώνουν τα ηλιοεγκαύματα.

Η κολλιτσίδα είναι ισχυρότατο αντικαρκινικό και βοηθά στην επουλωτική διαδικασία σε όλες τις περιπτώσεις

Η κολλιτσίδα καθώς είναι ένα από τα σπουδαιότερα αποτοξινωτικά βότανα χρησιμοποιείται για τη θεραπεία καταστάσεων που προκαλούνται από «υπερφόρτωση» τοξινών, Επίσης χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη και τόνωση των μαλλιών, για την τριχόπτωση-το μασάζ με το χυμό του φυτού βοηθάει στην ανάπτυξη της τρίχας και προλαμβάνει την τριχόπτωση -για την πιτυρίδα, τη σμηγματόρροια, τη μυκητίαση.

  

Πως κάνουμε αφέψημα από ρίζα κολλιτσίδας:

Σε ένα σκεύος βράζουμε περίπου ένα μεγάλο φλιτζάνι νερό, μόλις αρχίζει να κοχλάζει μειώνουμε τη θερμοκρασία και ρίχνουμε δύο (2) κουταλάκια του γλυκού αποξηραμένη ρίζα κολλιτσίδας.

Σκεπάζουμε το σκεύος μας και αφήνουμε το αφέψημά μας να σιγοβράσει για περίπου άλλα πέντε (5) λεπτά. Στη συνέχεια βγάζουμε το αφέψημά μας από τη φωτιά και το αφήνουμε για περίπου μισή με μία ώρα να κρυώσει τελείως. 

Μπορούμε να πίνουμε μέχρι δύο κούπες την ημέρα.

π.χ

Σε περιπτώσεις δερματικών προβλημάτων - μπορούμε να πλένουμε και τις περιοχές του δέρματος με το πρόβλημα - για να ενισχύσουμε δε τη δράση της μπορούμε να τη συνδυάσουμε

με ρίζα αγριοράδικου και κόκκινο τριφύλλι .

Σε περιπτώσεις νεφρολιθίασης - πέτρες στα νεφρά - χολολιθίασης - πέτρες στη χοληδόχο κύστη . Για τις περιπτώσεις αυτές μπορούμε να προσθέσουμε στο τελικό αφέψημά μας και έγχυμα δυόσμου. 

Για τα αρθριτικά ένα αφέψημα από 60 γραμ. νωπές ρίζες σε ένα λίτρο νερό, να βράσει 5 λεπτά. Πίνουμε δυο λίτρα την ημέρα, ανάμεσα στα γεύματα (το ένα ποτήρι το πρωί, με άδειο στομάχι).

Για διουρητικό ένα αφέψημα από 4 με 5 γραμμάρια σπόρια, που τα βράζουμε σε ένα λίτρο νερό και πίνουμε τρία φλιτζάνια την ημέρα.

Έγχυμα: Για την αϋπνία πρέπει να πίνουμε το έγχυμα που γίνεται με 30 γραμ. ξερή κολλιτσίδα σε 2 φλιτζάνια νερό.

Εξωτερική Χρήση: Τις φακίδες και τα εγκαύματα από τον ήλιο τα πλένουμε με έγχυμα ή αφέψημα φρέσκου φυτού, με τη βοήθεια φυ­σικού σφουγγαριού.

Στα δαγκώματα φιδιών βάζουμε επιθέματα με ψιλοκομμένα φρέσκα φύλλα κολλιτσίδας.

Σε χρόνιες πνευμονικές παθήσεις, συνάχι διαρκείας και για τους πόνους των ρευματισμών ή της αρθρίτιδας βάζου­με καταπλάσματα με φρέσκα φύλλα πάνω στο στήθος.

Καταπλάσματα από ψημένα φύλλα ή φύλλα κοπανισμένα με λάδι γίνονται αλοιφή για τους αρθριτικούς πόνους.

Φύλλα κολλιτσίδας μαλαγμένα σε ελαιόλαδο βοηθούν να επουλωθούν τα έλκη στις γάμπες.

Αν βράσουμε τρεις χούφτες φρέσκες ρίζες κολλιτσίδας σε ένα λίτρο νερό για 20 λεπτά είναι καλή λοσιόν για την τριχόπτωση. Βρέχουμε με αυτήν τακτικά το κεφάλι και κά­νουμε εντριβή στο τριχωτό μέρος. Το αφέψημα αυτό είναι κατάλληλο και για πλύσιμο δερματικών παθήσεων όπως η ακμή, και οι λειχήνες.

Αν βράσουμε ρίζες κολλιτσίδας, τις κάνουμε πολτό και τον βάλουμε κατάπλασμα στους δοθιήνες μαλακώνουν, ανοίγουν και φεύγει το πύο. Το κατάπλασμα αυτό κάνει καλό και στον κοινό έρπητα και στην ψωρίαση.

Παρενέργειες-Αντενδείξεις

Άτομα που παίρνουν φάρμακα για το διαβήτη - επίσης - πρέπει να είναι προσεχτικά διότι μπορεί να μειώσει επιπλέον το σακχάρου στο αίμα με αποτέλεσμα την υπογλυκαιμία .

Η κολλιτσίδα δεν πρέπει να καταναλώνεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Άτομα τα οποία έχουν αλλεργίες πρέπει να είναι προσεκτικά μαζί της.

Άτομα που παίρνουν διουρητικά -επίσης- πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά με την κολλιτσίδα διότι με τη διουρητική της δράση μπορεί να κάνει την επίδραση αυτών των φαρμάκων ισχυρότερη με αποτέλεσμα να προκαλέσει αφυδάτωση .

Άτομα που παίρνουν φάρμακα για την πήξη του αίματος διότι η κολλιτσίδα μπορεί να επιβραδύνει την πήξη του αίματος και όταν λαμβάνεται με φάρμακα αραίωση του αίματος μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για μώλωπες και αιμορραγία.

Διαβάστε επίσης

• Πώς η διατροφή επηρεάζει τον σχηματισμό των χολολίθων; Ποιες τροφές αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης χολολιθίασης και ποιές τις μειώνουν;
• Το οπλοστάσιο της φύσης: Βότανα και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες ανά ασθένεια
• Διουρητικά για την κατακράτηση υγρών και οι κίνδυνοι τους. Βότανα και λαχανικά που είναι φυσικά διουρητικά
• Διατροφή και ασκήσεις για πρησμένα και κουρασμένα πόδια
• Τσουκνίδα, για την αναιμία, τις πέτρες, την πίεση, τις αιμορροΐδες, τον διαβήτη, την ακμή.
• Πόσο νερό πρέπει να πίνουμε, την ημέρα; Τι ανάγκες έχει ο οργανισμός μας σε υγρά; Συμπτώματα αφυδάτωσης.

Νόσος Paget καρκίνος μαστού, που μοιάζει με μαστίτιδα

του Γιώργου Μονεμβασίτη, M.D.*, medlabnews.gr iatrikanea

Η νόσος Paget του μαστού είναι μια σπάνια μορφή καρκίνου μαστού, που υπολογίζεται σε λιγότερο από 5% όλων των καρκίνων μαστού, μιμείται την μαστίτιδα και αρχίζει από τους πόρους του μαστού και επεκτείνεται στο δέρμα της θηλής και της θηλαίας άλου γύρω από τη θηλή.

Η νόσος Paget του μαστού ΔΕΝ σχετίζεται με την νόσο Paget των οστών, που είναι μια μεταβολική νόσος των οστών.

Η νόσος Paget του μαστού πιο συχνά συμβαίνει σε γυναίκες ηλικίας άνω των 50 ετών που οι περισσότερες έχουν υποκείμενο διηθητικό πορογενή καρκίνο μαστού. Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις ο καρκίνος ανευρίσκεται μόνο στη θηλή.

Πιο συγκεκριμένα, στις περισσότερες περιπτώσεις νόσου Paget ( 82-92% σε διάφορες μελέτες) τα κύτταρα του όγκου έχουν διασπαρεί στο δέρμα της θηλής και της θηλαίας άλου από ένα υποκείμενο διηθητικό καρκίνωμα ή κάποιο πορογενές καρκίνωμα in situ. Μόνο 15 – 17 σπάνιες περιπτώσεις φαίνεται να έχουν ξεκινήσει πρωταρχικά μέσα στην επιδερμίδα της θηλής.

Tο νεόπλασμα που σχετίζεται με την νόσο Paget του μαστού, μπορεί και να μην είναι ψηλαφητό, συνήθως βρίσκεται κεντρικά (μέσα σε 2 cm από τη θηλαία άλω), αλλά περιστασιακά μπορεί να βρίσκεται πιο περιφερικά. Στις περιπτώσεις που υπάρχει ψηλαφητή μάζα, συνήθως ανιχνεύεται διηθητικό καρκίνωμα. Αντιθέτως, περιπτώσεις νόσου Paget του μαστού χωρίς καμία ψηλαφητή μάζα είναι περισσότερο πιθανό να έχουν πορογενές καρκίνωμα in situ μόνο (66% των περιπτώσεων σε μια μελέτη). Η νεοπλασματική νόσος μέσα στο μαστό λέγεται ότι είναι πιο συχνά πολυεστιακή, αν στον μαστό υπάρχει νόσος Paget.

Όπως αναφέρθηκε η νόσος Paget του μαστού προσβάλλει τη θηλή και τη θηλαία άλω. Είναι πάρα πολύ εύκολο να μπερδευτεί με ερεθισμό δέρματος (δερματίτιδα) ή με άλλη μη καρκινωματώδη (καλοήθη) κατάσταση του δέρματος της θηλής. 

Τα πιθανά συμπτώματα και σημεία της νόσου Paget του μαστού είναι τα ακόλουθα:

• Ξεφλουδισμένο ή Δέρμα με εφελκίδες , που στάζει ή σκληρό που μοιάζει με έκζεμα πάνω στη θηλή , στη θηλαία άλω ή και στα δύο.
• Ερυθρότητα
• Φαγούρα
• Μια αίσθηση καψίματος
• Αιματηρό έκκριμα θηλής
• Επιπεδωμένη ή ανεστραμμένη θηλή
• Προσβεβλημένες περιοχές κάτω από τη θηλή και τη θηλαία άλω
• Ένα ευδιάκριτο μικρό ογκίδιο κάτω από τη θηλή και τη θηλαία άλω
• Το δέρμα και η θηλή συνήθως αλλάζουν μόνο στον έναν από τους δύο μαστούς
• Το κλυδάζον δέρμα αλλάζει στα αρχικά στάδια , και φαίνεται έτσι σαν το δέρμα να αυτοιάται
• Εξέλκωση θηλής ή θηλαίας άλου
• Εσχαροποιημένη αλλοίωση με ανώμαλα όρια

Κατά μέσο όρο μια γυναίκα μπορεί να έχει αυτά τα συμπτώματα και τα σημεία για τουλάχιστον έξι με οκτώ μήνες πριν τεθεί η οριστική διάγνωση.

Ένα μικρό ποσοστό περιπτώσεων νόσου Paget στον μαστό είναι κλινικά λανθάνον και ανιχνεύεται μόνο ιστολογικά, όταν παραχωρείται ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι από τη θηλή και τη θηλαία άλω μετά από μαστεκτομή.

Διαφοροδιάγνωση
Η διαφορική κλινική διάγνωση συμπεριλαμβάνει τις γενικευμένες φλεγμονώδεις καταστάσεις του μαστού, όπως είναι το έκζεμα και η ψωρίαση, καθώς επίσης την διαβρωτική αδενωμάτωση, μια κατάσταση που προσβάλει αποκλειστικά την θηλή.

Αιτίες

Δεν είναι γνωστό το τι προκαλεί τη νόσο Paget του μαστού. Όμως είναι ευρέως αποδεκτή η θεωρία ότι είναι συνήθως αποτέλεσμα ενός πορογενούς ή διηθητικού καρκίνου του μαστού.

Καρκινικά κύτταρα από τον πρωτοπαθή όγκο μεταφέρονται μέσω των πόρων γάλακτος στην θηλή και στο δέρμα που την περιβάλλει (θηλαία άλως).

Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι τα φυσιολογικά κύτταρα στην επιφάνεια της θηλής αυθόρμητα μετατρέπονται σε καρκινικά κύτταρα. Σε σπάνιες περιπτώσεις νόσου Paget του μαστού, δεν ανευρίσκεται κανένας υποκείμενος καρκίνος μαστού

Οι παράγοντες κινδύνου που επηρεάζουν την πιθανότητα κάποιος να αναπτύξει νόσο Paget του μαστού είναι οι ίδιοι παράγοντες που επηρεάζουν τον κίνδυνο να αναπτύξουμε οποιοδήποτε άλλο είδος καρκίνου του μαστού.

Μερικοί παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο μαστού είναι:

 Ηλικία: η πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του μαστού αυξάνει καθώς αυξάνει και η ηλικία

 Προσωπικό ιστορικό καρκίνου του μαστού: η παρουσία καρκίνου του μαστού στον έναν από τους δύο μαστούς αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του μαστού και στον άλλον μαστό

 Οικογενειακό ιστορικό: ιστορικό καρκίνου μαστού ή ωοθηκών μεμονωμένα ή ταυτόχρονα, στην μητέρα, αδερφή , θυγατέρα ή ακόμα η παρουσία καρκίνου μαστού σε κάποιον άνδρα συγγενή αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού σ’ ένα άτομο

 Γενετική προδιάθεση: ελλείμματα σε ένα από διάφορα γονίδια, κυρίως στα BRCA1 και BRCA2 γονίδια προδιαθέτουν σε ανάπτυξη καρκίνου μαστού καθώς και σε ανάπτυξη καρκίνου ωοθηκών και παχέος εντέρου

 Έκθεση σε ακτινοβολία: η ακτινοθεραπεία στην περιοχή του στήθους κατά την παιδική ηλικία ή κατά την νεαρή ενήλικη ζωή προδιαθέτει σε ανάπτυξη καρκίνου μαστού σε μεγαλύτερη ηλικία

 Περίσσεια βάρους: η απόκτηση βάρους πάνω από το κανονικό για την ηλικία και το ύψος μιας γυναίκας αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού – ειδικά όταν η πρόσληψη βάρους γίνεται μετά την εμμηνόπαυση. Επίσης , σημαντική πρόσληψη βάρους κατά την εφηβεία συνδυάζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου

μαστού στην ενήλικο ζωή.

 Έκθεση σε οιστρογόνα: όσο πιο μεγάλο χρονικό διάστημα εκτίθεται μια γυναίκα σε οιστρογόνα – των οποίων οι τιμές διακυμαίνονται κατά τη διάρκεια του εμμηνορρυσιακού κύκλου, από την εμμηναρχή μέχρι την εμμηνόπαυση – τόσο μεγαλύτερος κίνδυνος για καρκίνο μαστού υπάρχει. Η πρώιμη εμμηναρχή, που  συμβαίνει σε ηλικία μικρότερη των 12 ετών, ή η καθυστερημένη εμμηνόπαυση, μετά την ηλικία των 55 ετών, επιμηκύνουν την έκθεσή μιας γυναίκας στα οιστρογόνα. Η λήψη οιστρογόνων, όπως είναι η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, αυξάνει επίσης τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού σε μερικές γυναίκες.

 Φυλή: Οι γυναίκες της Λευκής φυλής έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν καρκίνο μαστού συγκριτικά με τις γυναίκες της Μαύρης ή της Ισπανικής φυλής.

Ωστόσο οι Μαύρες γυναίκες είναι πιο πιθανό να πεθάνουν από τη νόσο.

Το να έχει μια γυναίκα έναν ή περισσότερους προδιαθεσιακούς παράγοντες δεν σημαίνει ότι θα αναπτύξει απαραίτητα και καρκίνο μαστού. Οι περισσότερες γυναίκες με καρκίνο μαστού δεν έχουν κανέναν γνωστό προδιαθεσιακό παράγοντα.

Η Μαστογραφία ή οι υπέρηχοι (όπου αυτοί είναι κατάλληλοι) συνηγορούν σε όλες τις μαστικής νόσου Paget στο να εντοπίσουν έναν συνυπάρχοντα καρκίνο , αλλά αυτές οι ανιχνευτικές μέθοδοι μπορεί να αποτύχουν στο να αναγνωρίσουν ανώμαλο μαζικό

ιστό σε ασθενείς με μη ψηλαφητή μάζα και μπορεί να υποτιμήσουν την έκταση της πολυεστιακής νόσου . Θεωρείται ότι ασθενείς με μαστική νόσο Paget και με μια ψηλαφητή μάζα έχουν πολύ μεγαλύτερη επίπτωση για διηθητικό καρκίνωμα , πολυεστιακές αλλοιώσεις και λεμφαδενικές μεταστάσεις και χειρότερο ποσοστό επιβίωσης από ασθενείς στις οποίες ο όγκος δεν δείχνει επιδερμική διασπορά . Παρόλα αυτά, άλλες μελέτες σύγκριναν ασθενείς με διηθητικό καρκίνωμα με ή χωρίς μαστική νόσο Paget και βρήκαν ότι ο πιο σημαντικός προγνωστικός παράγοντας ήταν η παρουσία ή η απουσία των μεταστάσεων στην μασχάλη, παρά η παρουσία συμμετοχής του δέρματος.

Η νόσος Paget του μαστού έχει αναφερθεί στον αντρικό μαστό και δεν υπάρχει κάποιο αποδεικτικό στοιχείο που να συνηγορεί στο ότι η νόσος συμπεριφέρεται διαφορετικά, παρόλο που ο αριθμός των περιπτώσεων που έχουν αναφερθεί είναι μικρός.

Θεραπεία

Η νόσος Paget συνήθως απαιτεί εγχείρηση. Το είδος της εγχείρησης που χρειάζεται εξαρτάται από την κατάσταση του δέρματος γύρω από τη θηλή και από το πόσο προχωρημένος είναι ο υποκείμενος καρκίνος.

 Απλή μαστεκτομή: γίνεται αφαίρεση όλου του μαστού χωρίς όμως να γίνεται αφαίρεση των λεμφαδένων της μασχαλιαίας κοιλότητας . Γίνεται σε περιπτώσεις όπου υπάρχει υποκείμενος μη διηθητικός    καρκίνος μαστού, που δεν έχει όμως διασπαρεί στους λεμφαδένες .

 Χειρουργική εξαίρεση της μάζας: η εγχείρηση διατήρησης του μαστού περιλαμβάνει μόνο την αφαίρεση του τμήματος του μαστού που νοσεί . Ο χειρουργός μετακινεί την θηλή και την θηλαία άλω μαζί με μια σφήνα ή σχήματος κώνου τμήμα του μαστού . Ο χειρουργός επικεντρώνεται στο να αφαιρέσει όσο γίνεται λιγότερο μαζικό ιστό , ενώ παράλληλα πρέπει να είναι σίγουρος ότι ο ιστός που αφαίρεσε περιέχει ένα εξωτερικό όριο που είναι ελεύθερο καρκινικών κυττάρων, έτσι ώστε να παραμείνουν μόνο τα υγιή κύτταρα. Η χειρουργική εξαίρεση της μάζας πάντα απαιτεί ακτινοθεραπεία ως συμπληρωματική θεραπεία.

Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορεί να γίνει ακτινοθεραπεία, δεν πρέπει να γίνει χειρουργική εξαίρεση της μάζας. Μετά τη θεραπεία ακολουθεί ανακατασκευή της θηλής.

Βιοψία φρουρού λεμφαδένα με λεπτή βελόνα

Σε οποιαδήποτε περίπτωση υπάρχει διηθητικός καρκίνος μαστού πρέπει να ακολουθήσει βιοψία των λεμφαδένων μασχάλης για να δούμε αν ο καρκίνος έχει επεκταθεί στην περιοχή.

Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως βιοψία φρουρού λεμφαδένα με λεπτή βελόνα.

Συμπληρωματική θεραπεία

Μετά την επέμβαση μπορεί να προταθεί να γίνει επιπρόσθετη συμπληρωματική θεραπεία με αντικαρκινικά φάρμακα ή ορμονοθεραπεία, ώστε να εμποδιστεί η επανεμφάνιση του καρκίνου του μαστού. Βέβαια, αυτό εξαρτάται από την έκταση του καρκίνου του μαστού και εάν οι εξετάσεις για όγκο είναι θετικές για συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως είναι η παρουσία οιστρογονικών ή υποδοχέων προγεστερόνης.

25η Οκτωβρίου: Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού

Η 25η Οκτωβρίου μπορεί να σηματοδοτεί την παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού αλλά οι αγώνες για την καταπολέμησή του μετρούν δεκαετίες.

Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την πιο συχνή μορφή εμφάνισης καρκίνου στις γυναίκες παγκοσμίως, με πάνω από 1,7 εκατομμύρια νέες διαγνώσεις το χρόνο σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία (του 2012) αποτελώντας ουσιαστικά το δεύτερο πιο συχνό τύπο καρκίνου συνολικά. Ο αριθμός αυτός αποτελεί το 12% του συνόλου των νέων περιπτώσεων καρκίνου και το 25% των περιπτώσεων καρκίνου στις γυναίκες συνολικά. Ο καρκίνος του μαστού είναι η πέμπτη πιο συχνή αιτία θανάτου από καρκίνο στις γυναίκες.

Σύμφωνα με το World Cancer Research Fund International, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του μαστού διπλασιάζεται κάθε δεκαετία μέχρι την εμμηνόπαυση.

Βιβλιογραφία

1. Paget J. Disease of the mammary areola proceeding cancer of the mammary gland. St. Bart Hosp Rep 1874;10:87–9

2. Dixon AR, Gaea MH, Ellis IO, Elston CW, Blancy RW. Paget's disease of the nipple. Br J Surg 1991;78:722–3 ↵ Peison B, Benisch B. Paget's disease of the nipple simulating malignant melanoma in a black woman. Am J Dermatopthol 1985;7:165–9

3. Meyer-Gonzalez T, Alcaide-Martin A, Contreras-Steyls M, Mendiola M, Herrera-Acosta E, Herrera E. Pigmented mammary Paget disease mimicking cutaneous melanoma. Int J Dermat 2010;49:59–61

* Ο Γιώργος Μονεμβασίτης είναι Μαιευτήρας-Γυναικολόγος.

Επ. Καθηγητής Παν/μίου Cornell, H.Π.Α., 

Εξειδικευτής στην Ουρογυναικολογία και Χειρουργική Χαλάρωσης Πυέλου.

Τηλ. 210 8053176 Μαρούσι, τηλ 210 7777787 Δορυλαίου 10-12 Αθήνα

Διαβάστε επίσης

• Nόσος Paget των οστών με πόνο, παραμόρφωση οστών αλλά και ζαλάδες, ίλιγγο, κώφωση. Συμβουλές μείωσης κινδύνου επιπλοκών

• Ο καρκίνος του μαστού, στα αρχικά του στάδια, μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιτυχία. Μπορεί να υπάρξει εγκυμοσύνη και θηλασμός μετά από μαστεκτομή
• Τι είναι ο φρουρός λεμφαδένας; Σε τι χρησιμεύει και πώς γίνεται η ανίχνευση του; Ποια τα οφέλη της βιοψίας και ποια η διαγνωστική ακρίβεια της μεθόδου;
• YΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΜΑΣΤΟΥ. ΠΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ; ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΗΝ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ;
• Νόσος Paget, μια σπάνια μορφή καρκίνου μαστού