MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Λευχαιμία

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λευχαιμία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λευχαιμία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πρωτοποριακή Θεραπεία. Δέκα χρόνια πέρασαν από την πλήρη θεραπεία τους από λευχαιμία.


επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Δύο από τους πρώτους στον κόσμο ασθενείς με λευχαιμία που έκαναν την αντικαρκινική εξατομικευμένη ανοσοθεραπεία CAR-T παρέμειναν χωρίς καρκίνο για περισσότερα από δέκα χρόνια, βεβαίωσαν τώρα οι επιστήμονες, οι οποίοι ανέφεραν ότι, μετά από τόσο μακρόχρονη ύφεση, μπορεί κανείς να μιλάει πλέον για θεραπεία. Η CAR-T ενισχύει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς, έτσι ώστε να μπορούν πλέον να καταστρέφουν τα καρκινικά.

Η περίπτωση των ασθενών Μπιλ Λούντβιχ και Ντανγκ Όλσον, οι οποίοι έπασχαν από έναν συχνό καρκίνο του αίματος, τη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ), και είχαν υποβληθεί στην CAR-T (Chimeric Antigen Receptorn-T cells) το 2010, αποτελεί την πιο μακρόχρονη αποτελεσματική θεραπευτική αντίδραση μέχρι σήμερα. Οι ασθενείς είχαν -προηγουμένως- καταφύγει μάταια σε άλλες θεραπείες και είχαν δηλώσει ως ύστατη λύση εθελοντική συμμετοχή σε μία κλινική δοκιμή της πειραματικής θεραπείας CAR-T στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια.

Η θεραπεία, που εγκαινίασε μία νέα εποχή εξατομικευμένης ιατρικής κατά του καρκίνου, αφαιρεί τα Τ λεμφοκύτταρα από τον ασθενή, τα τροποποιεί γενετικά ώστε να παράγουν πρωτεΐνες (CAR) που μπορούν να αναγνωρίσουν και να καταστρέψουν τα καρκινικά κύτταρα και μετά επανεισάγει στο σώμα του ασθενούς αυτά τα βελτιωμένα κύτταρα, τα οποία έτσι μετατρέπονται σε «ζωντανό» αντικαρκινικό φάρμακο.

Οι ερευνητές, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», ανέφεραν ότι είναι εντυπωσιακό πως, μετά την πάροδο πάνω από μίας δεκαετίας, ακόμη ανιχνεύονται κύτταρα CAR-T στον οργανισμό των ασθενών. «Αυτή η μακρόχρονη ύφεση είναι αξιοσημείωτη και το γεγονός ότι οι ασθενείς ζουν χωρίς καρκίνο τόσα χρόνια δείχνει τις τρομερές δυνατότητες αυτού του “ζωντανού” φαρμάκου που δουλεύει αποτελεσματικά κατά των καρκινικών κυττάρων», δήλωσε ο καθηγητής Παθολογίας Τζόζεφ Μέλενχορστ.

«Είμαστε σε θέση, τώρα πια, να συμπεράνουμε ότι τα κύτταρα CAR-T μπορούν πραγματικά να θεραπεύσουν τους ασθενείς με λευχαιμία», διαβεβαίωσε ο ερευνητής Καρλ Τζουν.

Η ΧΛΛ είναι η συνηθέστερη μορφή λευχαιμίας στους ενήλικες (περίπου το ένα τέταρτο των νέων περιστατικών). Ενώ η αντιμετώπιση της νόσου έχει σταδιακά εμφανίσει βελτίωση, παραμένει ανίατη με τις συνήθεις θεραπευτικές προσεγγίσεις και τελικά οι ασθενείς αποκτούν αντίσταση στις περισσότερες περιπτώσεις, με συνέπεια πολλοί να πεθαίνουν. Ο Όλσον είχε διαγνωστεί με ΧΛΛ το 1996 και ο Λούντβιχ το 2000. Έως το 2000 και οι δύο δεν ανταποκρίνονταν πια σε καμία θεραπεία, όμως το 2010, χάρη στην τότε ακόμη πρωτοποριακή θεραπεία CAR-T, εμφάνισαν πλήρη ύφεση, η οποία διήρκεσε για τουλάχιστον δέκα χρόνια (ο Λούντβιχ τελικά πέθανε το 2021 από επιπλοκές της Covid-19).

«Η θεραπεία CAR-T έχει υπάρξει υπερβολικά αποτελεσματική στις συγκεκριμένες λευχαιμίες και λεμφώματα και προσβλέπουμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας σε αυτούς τους καρκίνους, ενώ επίσης μελετούμε τις επιπτώσεις της θεραπείας σε συμπαγείς όγκους, μία έρευνα που αναμένεται να εμφανίσει περισσότερη ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια», δήλωσε ο καθηγητής Ντέιβιντ Πόρτερ. «Οι ογκολόγοι δεν χρησιμοποιούν εύκολα ή συχνά λέξεις όπως “θεραπεία”. Εγγυώμαι ότι δεν τη χρησιμοποιούμε με ελαφρότητα. Οι ασθενείς που θεραπεύσαμε είχαν πολύ προχωρημένο καρκίνο. Η μεγαλύτερη απογοήτευσή μας είναι ότι η θεραπεία δεν δουλεύει πάντα», πρόσθεσε.

Ηδη έχουν αρχίσει στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια δοκιμές Τ λεμφοκυττάρων επόμενης γενιάς σε περισσότερους καρκίνους του αίματος αλλά και στους πιο δύσκολους καρκίνους με συμπαγείς όγκους, όπως του μαστού, του προστάτη ή του εγκεφάλου (γλοιοβλάστωμα). Το 2017 η πειραματική θεραπεία που εφαρμόστηκε στους Όλσον και Λούντβιχ -τώρα πια γνωστή ως Kymriah- ήταν η πρώτη θεραπεία CAR-T που εγκρίθηκε από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ για παιδιά και νέους ενήλικες με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Το 2018 εγκρίθηκε και για ορισμένα είδη λεμφώματος.

Αρκετές χιλιάδες ασθενείς έχουν ήδη κάνει χρήση αυτών των θεραπειών, οι οποίες όμως έχουν υψηλό κόστος, ενώ ενέχουν κινδύνους και είναι τεχνικά δύσκολες, γι’ αυτό παραμένουν η λύση τελευταίας καταφυγής, όταν όλες οι άλλες θεραπείες έχουν αποτύχει κατά του καρκίνου. Επιπλέον, όπως έχει δείξει η εμπειρία, σύμφωνα με το «Nature» και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», η CAR-T δεν πετυχαίνει ύφεση διαρκείας σε όλους τους ασθενείς, καθώς υπάρχουν αρκετοί που υποτροπιάζουν. Δεν είναι, ακόμη, σαφές πότε αυτό συμβαίνει και γιατί η CAR-T φαίνεται πιο αποτελεσματική στην οξεία λευχαιμία από ό,τι στη χρόνια (περισσότεροι από τους μισούς με ΧΛΛ, τελικά, εμφανίζουν υποτροπή).

Επίσης, δεν είναι ξεκάθαρο αν η θεραπεία σκοτώνει όλα τα καρκινικά κύτταρα στο αρχικό στάδιο ή αν τα Τ-κύτταρα συνεχίζουν να καταστρέφουν και πολύ αργότερα τα όποια καρκινικά κύτταρα, πριν αυτά φθάσουν σε ανιχνεύσιμα επίπεδα. Ακόμη, η θεραπεία CAR-T έχει προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες σε μερικούς ασθενείς, όπως υψηλό πυρετό, επικίνδυνα χαμηλή πίεση του αίματος ή ακόμη και θάνατο.

Πηγή nature.com

Διαβάστε επίσης

Πέθανε στα 60 του ο τραγουδιστής Χάρης Κωστόπουλος. Η λευχαιμία από τα 24 και το τάμα του στον Αγιο Ραφαήλ

medlabnews.gr iatrikanea

Σε ηλικία 60 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο τραγουδιστής Χάρης Κωστόπουλος μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο που έδινε στη ΜΕΘ κεντρικού ιδιωτικού θεραπευτηρίου στην Αθήνα.

Τη θλιβερή είδηση έκανε γνωστή η οικογένεια του τραγουδιστή με ανακοίνωσή της στο Facebook.

«Με μεγάλη θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι ο αγαπημένος μας πατέρας και σύζυγος Χάρης άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Ζητάμε την κατανόηση και το σεβασμό αυτή τη στιγμή στο πένθος που βιώνουμε.

Θα θέλαμε να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του Metropolitan για τις προσπάθειες τους σε όλη αυτή την διαδρομή. Χρήστος, Ραφαήλ, Βιβή» γράφει στην επίσημη σελίδα του τραγουδιστή.

Όπως γράφει η νέα ανακοίνωση: 

«Η εξόδιος ακολουθία και ταφή του Χάρη Κωστοπουλου θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 23/01, στις 10.00 πμ, στο Νέο Κοιμητήριο Γλυφάδας, στο τέρμα της οδού Μικράς Ασίας. Επιθυμία της οικογένειας είναι αντί στεφάνων να ενισχυθεί ο Σύλλογος "Φλόγα" Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια».

Ο καρκίνος όταν ήταν 24 ετών

Λίγο πριν τον θάνατό του, ο γιος του, Χρήστος, έκανε δηλώσεις στο On Time και είπε για την κατάσταση της υγείας του πατέρα του:

«Νοσηλεύεται σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Έχει περίπου ενάμιση μήνα που νοσηλεύεται και αυτή είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή. Όλη η οικογένεια είμαστε δίπλα του με την αγάπη μας και τη στηριξή μας. Η μητέρα μου, η Βιβή, δεν έχει φύγει στιγμή από δίπλα του. Είναι δύσκολες οι καταστάσεις. Τον αγαπώ πάρα πολύ, με στηρίζει πάρα πολύ. Είμαστε ίδιοι χαρακτήρες. Ο μπαμπάς μου είχε μια περιπέτεια με την υγεία του όταν ήταν 24 χρόνων και έχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τον Άγιο Ραφαήλ, για αυτό τον αδερφό μου, που είναι 26 χρόνων τον λένε Ραφαήλ».

Ο Χάρης Κωστόπουλος επισκεπτόταν ιδιωτικά το νησί μας κάθε χρόνο. Σε συνέντευξη του πριν από 2,5 χρόνια είχε αναφερθεί στο προσκύνημα του Αγ. Ραφαήλ.

Απόσπασμα από τη συνέντευξή του:

Πιστεύετε στον Θεό; Ποια είναι η σχέση σας με τη θρησκεία;

Φυσικά και πιστεύω, θα ανάψω το κεράκι μου. Κάθε χρόνο πηγαίνω στον Άγιο Ραφαήλ στη Μυτιλήνη και προσεύχομαι.

Έχετε κάποιο τάμα και πηγαίνετε στον Άγιο Ραφαήλ;

Μ' έχει βοηθήσει σε δύσκολα πράγματα στη ζωή μου. Σε δύσκολες καταστάσεις που ξεπέρασα και θεωρώ υποχρέωση μου να πάω στον Άγιο Ραφαήλ να ανάψω ένα κεράκι. Είχα ένα πρόβλημα υγείας πριν πολλά χρόνια και ο Άγιος Ραφαήλ με έσωσε. Δεν θέλω να αναφερθούμε με περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα εκείνο. Είναι πολύ σημαντικό να παίρνεις δύναμη από κάπου.

Ο τραγουδιστής είχε μιλήσει παλιότερα σε εκπομπή του ΑΝΤ1 για τη μάχη του με τη λευχαιμία πριν από 30 χρόνια. «Το μεγαλύτερο ψέμα που έχω ακούσει είναι ότι πέθανα. Κάποια στιγμή είχα αρρωστήσει σοβαρά. Πέρασα μια πολύ σοβαρή περιπέτεια υγείας. Πέρασα λευχαιμία πριν από 30 χρόνια. Κατέβαινα από την πίστα, λιποθυμούσα… Να ναι καλά μια θεία μου από την Μυτιλήνη, που μου έστειλε κάτι βιβλία από τον Άγιο Ραφαήλ. Τα διάβασα, γιατί δεν ήμουν πολύ της εκκλησίας. Έγιναν κάποια πράγματα που εγώ δεν μπορώ να τα εξηγήσω σαν άνθρωπος. Είδα κάτι που εγώ πίστευα ότι ήταν ο Άγιος Ραφαήλ. Με βοήθησε πάρα πολύ ψυχολογικά, παράλληλα βέβαια με τους γιατρούς. Δεν πήγα στο σπίτι μου και έγινα καλά», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Τάμα έκανα μετά, όταν ήρθε ο δεύτερος γιος μου. Τον έβγαλα Ραφαήλ, για να τον ευχαριστήσω γι΄αυτό που έκανε για μένα», πρόσθεσε τότε.

Ποιος ήταν ο Χάρης Κωστόπουλος

Γεννήθηκε στην Αριδαία στις 16 Μαρτίου 1964. Καταγόταν από μουσική οικογένεια και είχε δύο αδέλφια: τον Αλέξη, ο οποίος είναι οργανοπαίχτης μπουζουκιού, και τον Δημήτρη, ο οποίος ασχολείται επίσης με τη μουσική παίζει πιάνο και τραγουδά.

Ο Χάρης Κωστόπουλος ξεκίνησε την καριέρα του ως οργανοπαίχτης μπουζουκιού σε ηλικία μόλις 11 ετών σε διάφορα κέντρα διασκέδασης σε πόλεις της Μακεδονίας όπως η Έδεσσα και η Βέροια και από σχετικά νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη σύνθεση τραγουδιών.

Είχε γράψει στίχους και μουσική σε σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες όπως: Βασίλη Καρρά, Μαίρη Βάσσου, Μάκη Χριστοδουλόπουλο, Σταμάτη Γονίδη, Ζαφείρη Μελά, Λευτέρη Πανταζή, Χαρά Βέρρα και Αντύπα.

Είχε παντρευτεί σε ηλικία 23 ετών και είχε αποκτήσει δύο γιους, τον Χρήστο και τον Ραφαήλ.

Είχε κυκλοφορήσει συνολικά 23 Δίσκους. Ο Χάρης Κωστόπουλος είχε κάνει διάφορες περιοδείες σε Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό και είχε τραγουδήσει σε χώρες όπως Γερμανία, Αυστραλία, Αμερική.

Ορισμένες από τις πιο γνωστές του επιτυχίες ήταν τα: "Με ξεχνάς", "Είσαι μια Θεά", "Τι αμαρτίες έχω κάνει", "Βρείτε μου κάποια που να 'χει αισθήματα", "Εδώ σε θέλω καρδιά μου", "Πουλάω τρέλα" και "Πρώτο Θέμα".

Νέες, αποτελεσματικές θεραπευτικές αγωγές στην χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία

 

medlabnews.gr iatrikanea

Η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία/ λέμφωμα από μικρά λεμφοκύτταρα (ΧΛΛ) είναι μια κακοήθεια από ώριμα Β λεμφοκύτταρα και αποτελεί μια από τις συχνότερες μορφές λευχαιμίας. Η σχετική 5ετής επιβίωση των ασθενών με ΧΛΛ έχει αυξηθεί από 65,1% το 1975 στο 87,2% το 2021 λόγω της μεγάλης προόδου που έχει επιτευχθεί στη θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου. 

Ο Διευθυντής της Θεραπευτικής Κλινικής (Νοσοκομείο Αλεξάνδρα) της Ιατρικής Σχολής, τ. Πρύτανης του ΕΚΠΑ, Καθηγητής Αιματολογίας - Ογκολογίας Θάνος Δημόπουλος και η ιατρός Αιματολόγος Δρ. Δέσποινα Φωτίου συνοψίζουν πρόσφατα δεδομένα.

Η απόφαση για την έναρξη θεραπείας εξαρτάται από την παρουσία ενεργού/συμπτωματικής νόσου και οι ασυμπτωματικοί ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται χωρίς θεραπεία. Όσον αφορά τη θεραπευτική αντιμετώπιση απομακρυνόμαστε πλέον από τη συμβατική χημειοθεραπεία ή χημειο/ανοσοθεραπεία και χορηγούνται συνδυασμοί στοχευμένων παραγόντων για βραχύ χρονικό διάστημα και ακολούθως παρακολούθηση. Οι τρεις βασικές κατηγορίες φαρμάκων που χρησιμοποιούνται είναι τα μονοκλωνικά αντισώματα όπως η ομπινουτουζουμάμπη (obinotuzumab), οι αναστολείς της τυροσινικής κινάσης του Bruton (ΒΤΚ), ιμπρουτινίβη (ibrutinib), ακαλαμπρουτινίβη (acalabrutinib) και ζανουμπρουτινίβη (zanubrutinib) και οι αναστολείς της B-cell lymphoma (BCL)2 πρωτεΐνης που εμποδίζει τον θάνατο των Β-λεμφοκυττάρων όπως η βενετοκλάξη (venetoclax). Στην εποχή των νέων παραγόντων, η επιλογή της θεραπείας πρώτης γραμμής αποτελεί συχνά δύσκολο έργο που απαιτεί χρόνο, προσοχή στις συνοδές νόσους, στη συνοδό φαρμακευτική αγωγή και συν-αξιολόγηση των προτιμήσεων των ασθενών. Απαραίτητο είναι επίσης να αξιολογούνται οι μεταλλάξεις του γονιδίου p53, οι σωματικές υπερμεταλλάξεις της IgVH περιοχής και ο καρυότυπος που καθορίζουν την πρόγνωση της νόσου και επηρεάζουν το θεραπευτικό πλάνο. Βασικές επιλογές αποτελούν λοιπόν ο συνδυασμός venetoclax-obitnotuzumab συνολικής διάρκειας 12 μηνών και οι συνδυασμοί venetoclax-ibrutinib ή venetoclax-acalabrutinib (φαρμακευτική αγωγή με χορήγηση μόνο από του στόματος) για 15 συνολικά μήνες. Άλλη επιλογή αποτελεί η μονοθεραπεία με έναν από τους BTK αναστολείς. Οι BTK αναστολείς δεύτερης γενιάς, zanubrutinib και acalabrutinib υπερέχουν έναντι του ibrutinib, καθώς έχουν παρόμοια αποτελεσματικότητα αλλά βελτιωμένο προφίλ τοξικότητας. Υπό αξιολόγηση στο πλαίσιο κλινικών μελετών βρίσκεται και ο τριπλός συνδυασμός Obinutuzumab- venetoclax και BTK αναστολέα. Στην υποτροπή της νόσου έλαβε πρόσφατα έγκριση ένας BTK αναστολέας τρίτης γενιάς, η πιρτομπρουτινίβη (pirtobrutinib), με σημαντικά ποσοστά ανταπόκρισης ακόμα και σε ασθενείς με ανθεκτικότητα σε ΒΤΚ αναστολείς προηγούμενης γενιάς. Στα πλαίσια κλινικών μελετών, σε βαριά προθεραπευμένους ασθενείς αξιολογούνται πλέον και οι κυτταρικές θεραπείες όπως τα CAR-T λεμφοκύτταρα με ενθαρρυντικά αποτελέσματα.

Σε ασθενείς με χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ), έχει αποδειχθεί ότι ο συνδυασμός ibrutinib και venetoclax βελτιώνει τα αποτελέσματα σε σύγκριση με τη χημειοανοσοθεραπεία. Δεν είναι όμως σαφές με τα δεδομένα που έχουμε μέχρι σήμερα εάν η χορήγηση του συνδυασμού ibrutinib-venetoclax και η εξατομίκευση της διάρκειας της θεραπείας ανάλογα με τη μετρήσιμη υπολειπόμενη νόσο (MRD) είναι πιο αποτελεσματική από τη φλουδαραβίνη-κυκλοφωσφαμίδη-ριτουξιμάμπη (FCR) για τους ασθενείς αυτούς.

Με βασικό στόχο να απαντηθεί αυτό το ερώτημα σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε μια τυχαιοποιημένη, πολυκεντρική μελέτη ανοικτής επισήμανσης φάσης 3 , τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν το Δεκέμβριο 2023 στο New England Journal of Medicine.

Στη μελέτη εντάχθηκαν ασθενείς με νέα διάγνωση ΧΛΛ οι οποίοι είχαν ένδειξη θεραπείας και οι οποίοι τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν ibrutinib-venetoclax έναντι μονοθεραπείας ibrutinib με FCR. Στο σκέλος του ibrutinib-venetoclax χορηγήθηκε αρχικά ibrutinib, με την προσθήκη του venetoclax από τον 3ο κύκλο θεραπείας, με μέγιστη διάρκεια θεραπείας έως και 6 έτη. Η διάρκεια της θεραπείας ibrutinib-venetoclax καθορίστηκε από την MRD που αξιολογήθηκε στο περιφερικό αίμα και στο μυελό των οστών και ήταν διπλάσια από το χρόνο που απαιτήθηκε για την επίτευξη μη ανιχνεύσιμης MRD. Το πρωταρχικό καταληκτικό σημείο ήταν η επιβίωση χωρίς υποτροπή της νόσου στην ομάδα ibrutinib-venetoclax σε σύγκριση με την ομάδα FCR. Τα βασικά δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία ήταν η συνολική επιβίωση, η ανταπόκριση, η MRD και η ασφάλεια. Συνολικά εντάχθηκαν στη μελέτη και τυχαιοποιήθηκαν 523 ασθενείς. Σε μια διάμεση διάρκεια παρακολούθησης 43.7 μηνών, παρατηρήθηκε υποτροπή της νόσου ή θάνατος σε 12 ασθενείς στο σκέλος του ibrutinib-venetoclax και σε 75 ασθενείς στην ομάδα του FCR (HR 0.13, 95% CI 0.07 – 0.24- p < 0.001).

Θάνατος παρατηρήθηκε σε 9 ασθενείς στο σκέλος του ibrutinib-venetoclax έναντι 25 ασθενών στο σκέλος του FCR ( HR 0.31, 95% CI, 0.15 -0.67). Στα 3 έτη, το 58.0% των ασθενών στην ομάδα ibrutinib-venetoclax είχε διακόψει τη θεραπεία λόγω μη ανιχνεύσιμης MRD. Μετά από 5 έτη θεραπείας με ibrutinib-venetoclax, το 65.9% των ασθενών είχε μη ανιχνεύσιμη MRD στο μυελό των οστών και το 92.7% είχε μη ανιχνεύσιμη MRD στο περιφερικό αίμα. Ο κίνδυνος λοιμώξεων ήταν παρόμοιος στις δύο ομάδες ενώ το ποσοστό των ασθενών με καρδιακές σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν υψηλότερο στην ομάδα ibrutinib-venetoclax από ότι στους ασθενείς που έλαβαν FCR (10.7 % έναντι 0.4 %).

Συμπερασματικά, η θεραπεία με ibrutinib-venetoclax η οποία κατευθύνεται από την επίτευξη της MRD, υπερέχει έναντι του FCR όσον αφορά την επιβίωση χωρίς υποτροπή της νόσου σε σύγκριση με το FCR, ενώ φαίνεται να υπάρχει όφελος όσον αφορά και στη συνολική επιβίωση.

Διαβάστε επίσης

Η Άρτεμις Θεριάκη πέθανε από οξεία λευχαιμία δύο μήνες μετά την μητέρα της στο ίδιο νοσοκομείο

  medlabnews.gr iatrikanea

Θλίψη έχει σκορπίσει η είδηση ότι πέθανε η αθλήτρια της άρσης βαρών Άρτεμις Θεριάκη, σε ηλικία 37 ετών. Η αθλήτρια από την Πάτρα έδωσε μάχη με την λευχαιμία, αλλά δεν τα κατάφερε και κατέληξε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο, δύο μήνες μετά τον θάνατο της μητέρας της, από καρκίνο.

Μητέρα και κόρη «έσβησαν» στο ίδιο νοσοκομείο. «Ήταν από πάνω η μητέρα, από κάτω η Άρτεμις» στους ορόφους, όπως είπε χαρακτηριστικά ο σύντροφος της 37χρονης. Η μητέρα, σύμφωνα με τον Κώστα Πιέρρο, «μας έπαιρνε με κάμερα κι έλεγε “να φύγω εγώ να μείνει η Άρτεμις”».

Ο σύντροφος της άτυχης αθλήτριας μίλησε στην εκπομπή Super Κατερίνα. Όπως είπε, η Άρτεμις έμαθε με άσχημο τρόπο το πρόβλημα της υγείας της. «Μπήκε στο δωμάτιο μία γιατρός και της είπε “έχεις οξεία λευχαιμία”. Στεναχωρήθηκα, νομίζω πρέπει να πας με κάποιον ψυχολόγο να τα λες». Εξήγησε ότι αφού έμαθε την σκληρή πραγματικότητα για την υγεία της, δεν σκέφτηκε κάτι, παρά μόνο προβληματίστηκε λίγο ότι θα χάσει τα μαλλιά της.

Σχετικά με το πώς γνωρίστηκαν οι δύο τους, είπε στην εκπομπή: «Εγώ την γνώρισα νοσοκομειακά. Νοσηλευόταν η κόρη μου στο νοσοκομείο και η Άρτεμις είχε ένα πρόβλημα υγείας. Η Άρτεμις μου έστειλε μήνυμα στο Facebook, γνωριζόμασταν, για περαστικά στην κόρη μου. Τη ρώτησα πού βρίσκεται, μου είπε στον “Άγιο Ανδρέα”. Έφυγα από το Ρίο και πήγα στον “Άγιο Ανδρέα”. Έτσι ξεκινήσαμε. Ήμασταν μαζί 25 μέρες. Κάθισα μαζί της, δίπλα της, σε μία πολυθρόνα για 70 ημέρες. Κοιμόμουν και στο κρεβάτι. Κάναμε όνειρα, πηγαίναμε για μπάνιο. Ήθελε να γίνει προπονήτρια, αυτό ήταν το μεγάλο μαράζι της».

«Με ρωτούσαν πόσα χρόνια ήμασταν παντρεμένοι. Ήταν ένα πολύ δυνατό κορίτσι, είχε να δώσει πολλά», πρόσθεσε ο σύντροφος της 37χρονης αθλήτριας.

Πύρρος Δήμας: Ήταν μαχήτρια η Άρτεμις

Στην εκπομπή μίλησε και ο Πύρρος Δήμας, ο οποίος χαρακτήρισε «μαχήτρια» την Άρτεμις. «Η κοπέλα έχασε την μάνα της από καρκίνο. Το πάλεψε, είχε το πρόβλημα που είχε… Ήταν μαχήτρια η Άρτεμις».

Αναφερόμενος στο πώς έμαθε την θλιβερή είδηση του θανάτου της αθλήτριας, ο Πύρρος Δήμας είπε: «Ξυπνήσαμε το πρωί και μάθαμε τα δυσάρεστα νέα. Δεν περιμέναμε τέτοια εξέλιξη, την είχαμε μάθει να κερδίζει. Το να χάνονται νέοι άνθρωποι είναι πολύ δύσκολο και προσωπικά δεν το ανέχομαι, γιατί δεν έχουν ζήσει την ζωή τους, δεν έχουν προλάβει να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Αυτό είναι που με πειράζει και με ενοχλεί».

Ποια ήταν η πολλάκις πρωταθλήτρια Ελλάδας, Άρτεμις Θεριάκη

Η Άρτεμις Θεριάκη γεννήθηκε 14 Οκτωβρίου 1986 και ήταν Ελληνίδα αθλήτρια της άρσης βαρών. Ηταν αθλήτρια του Πέλοπα Πατρών και ξεκίνησε την Άρση Βαρών το 2002. Είχε αναδειχθεί αρκετές φορές πρωταθλήτρια Ελλάδας και ήταν μέλος της εθνικής ομάδας. Πρωταθλήτρια Ελλάδος γυναικών στα 69 κιλά το 2006 καταρρίπτοντας την προηγούμενη δική της επίδοση σηκώνοντας 84 κιλά στο αρασέ, 96 κιλά στο ζετέ και στο σύνολο 180 κιλά . Το 2006 στο Πρωτάθλημα Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Λα Κορούνια κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 69 κιλά σηκώνοντας 81 κιλά στο αρασέ, 98 στο ζετέ και 179 στο σύνολο. Το 2007 κατέκτησε έξι μετάλλια στα 63 κιλά στο πανελλήνιο πρωτάθλημα.

Διαβάστε επίσης

Πέθανε στα 37 της νικημένη από τον καρκίνο η πρωταθλήτρια Άρτεμις Θεριάκη

  medlabnews.gr iatrikanea

Έφυγε από την ζωή τα ξημερώματα της Κυριακής, παραμονή Πρωτοχρονιάς η Άρτεμις Θεριάκη, σε ηλικία μόλις 37 ετών από λευχαιμία.

Η Αρτεμις νοσηλευόταν στο νοσοκομείο του Ρίου.

Μάλιστα, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Πελοπόννησος» πριν από περίπου ένα μήνα είχε φύγει από τη ζωή και η μητέρα της από καρκίνο.

Ποια ήταν η πολλάκις πρωταθλήτρια Ελλάδας, Άρτεμις Θεριάκη

Η Άρτεμις Θεριάκη γεννήθηκε 14 Οκτωβρίου 1986 και ήταν Ελληνίδα αθλήτρια της άρσης βαρών. Ηταν αθλήτρια του Πέλοπα Πατρών και ξεκίνησε την Άρση Βαρών το 2002. Είχε αναδειχθεί αρκετές φορές πρωταθλήτρια Ελλάδας και ήταν μέλος της εθνικής ομάδας. Πρωταθλήτρια Ελλάδος γυναικών στα 69 κιλά το 2006 καταρρίπτοντας την προηγούμενη δική της επίδοση σηκώνοντας 84 κιλά στο αρασέ, 96 κιλά στο ζετέ και στο σύνολο 180 κιλά . Το 2006 στο Πρωτάθλημα Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Λα Κορούνια κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 69 κιλά σηκώνοντας 81 κιλά στο αρασέ, 98 στο ζετέ και 179 στο σύνολο. Το 2007 κατέκτησε έξι μετάλλια στα 63 κιλά στο πανελλήνιο πρωτάθλημα.


Διαβάστε επίσης

Καρκίνος των Οστών, Οστεοσάρκωμα, Σάρκωμα Ewing, Χονδροσάρκωμα. Ποια τα συμπτώματα του καρκίνου των οστών;


του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Οι καρκίνοι που ξεκινούν απ’ τα οστά λέγονται πρωτογενείς καρκίνοι των οστών. Παρουσιάζονται κυρίως στα άνω και κάτω άκρα αλλά μπορούν να εμφανιστούν σ’ οποιοδήποτε οστούν του σώματος. Τα παιδιά και οι νέοι εμφανίζουν πιο συχνά καρκίνο των οστών σε σύγκριση με τους ενήλικες.  

Οι περισσότεροι όγκοι των οστών είναι καλοήθεις. Σε μερικές όμως σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι κακοήθεις.

Οι πρωτογενείς καρκίνοι των οστών λέγονται σαρκώματα. Υπάρχουν διάφοροι τύποι σαρκωμάτων. Καθένα εμφανίζεται σε διαφορετικό είδος οστίτη ιστού. Τα πιο συνηθισμένα είναι το οστεοσάρκωμα, το σάρκωμα Ewing και το χονδροσάρκωμα.  
  • Το οστεοσάρκωμα είναι ο συχνότερος πρωτοπαθής κακοήθης όγκος των οστών στα παιδιά. Το 75% των οστεοσαρκωμάτων απαντούν σε ηλικίες μεταξύ 10-25 ετών και το 86% αφορά τα μακρά οστά. Οι άνδρες προσβάλλονται πιο συχνά απτις γυναίκες. Το οστεοσάρκωμα ξεκινά συχνά στα άκρα των οστών απόπου παράγεται νέος οστίτης ιστός καθώς μεγαλώνει το νεαρό άτομο. Συνήθως προσβάλει τα μακρά οστά των άνω και κάτω άκρων
  • Το σάρκωμα EwingΟ καρκίνος αυτός προσβάλλει παιδιά και έφηβους. εκδηλώνεται συνήθως στις ηλικίες μεταξύ 10 και 20 ετών. Είναι πιθανόν ότι ο καρκίνος αυτός αρχίζει από ανώριμα κύτταρα του μυελού των οστών. Εντοπίζεται συνήθως στο μέσο τμήμα (διάφυση) των μακρών οστών. Συνήθως προσβάλει οστά της λεκάνης, και τα μακρά οστά του μηρού και του βραχίονα. Επίσης εμφανίζεται στις πλευρές.
  • Το χονδροσάρκωμα απαντάται κυρίως στους ενήλικες. Αυτό το είδος όγκου σχηματίζεται στους χόνδρους, στον ελαστικό ιστό πλησίον των αρθρώσεων.
  • Άλλοι τύποι καρκίνου των οστών είναι τα ινοσαρκώματα, σι γιγαντοκυτταρικοί όγκοι των οστών και τα χονδρώματα. Αυτές οι σπάνιες περιπτώσεις καρκίνου συνήθως προσβάλουν άτομα ηλικίας άνω των 30 ετών
Περίπου 15-20% των παιδιών με οστεοσάρκωμα έχουν μεταστάσεις τη στιγμή της διάγνωσηςσυνήθως στους πνεύμονες και τα οστά. Τα σαρκώματα Ewing είναι δυνατόν να δώσουν μεταστάσεις και στο μυελό των οστών.


Οι καρκίνοι που ξεκινούν απ’ τα οστά είναι αρκετά σπάνιοι. Αντίθετα, δεν είναι ασυνήθιστο να εξαπλωθεί καρκίνος από άλλα μέρη του σώματος στα οστά. Όταν συμβεί αυτό, η ασθένεια δεν λέγεται πλέον καρκίνος των οστών. Κάθε τύπος καρκίνου παίρνει το όνομά του απ’ το όργανο ή τον ιστό του σώματος από τον οποίο ξεκίνησε. Η θεραπεία του καρκίνου που έχει εξαπλωθεί στα οστά εξαρτάται από το σημείο στο οποίο πρωτοεμφανίστηκε και απ’ το βαθμό της επέκτασής του. 

Οι καρκίνοι που εμφανίζονται στους μυς, στο λιπώδη ιστό, στα νεύρα, αγγεία και σ’ άλλους τύπους συνδετικού και ερειστικού ιστού του σώματος λέγονται σαρκώματα των μαλακών μορίων. Μπορούν να προσβάλουν και παιδιά και ενήλικες. 

Λευχαιμία, πολλαπλούν μυέλωμα και λέμφωμα είναι καρκίνοι που προέρχονται από κύτταρα που παράγονται στο μυελό των οστών. Είναι διαφορετικού είδους ασθένειες, και όχι καρκίνοι των οστών.  

Οι πρωτογενείς όγκοι που ”δίνουν” μεταστάσεις στα οστά είναι κατά κύριο λόγο πέντε: προστάτης, μαστός, πνεύμονες, νεφροί και θυρεοειδής αδένας. Οι κυριότερες περιοχές του οστικού συστήματος που προτιμώνται από τους πρωτογενείς όγκους για μεταστάσεις είναι η σπονδυλική στήλη, η πύελος, οι πλευρές, το μηριαίο και το βραχιόνιο οστό. Στη σπονδυλική στήλη, το 94% των μεταστάσεων βρίσκεται εκτός του νωτιαίου μυελού, ενώ μόλις το 6% βρίσκεται εντός του σπονδυλικού σωλήνα και εντός του νωτιαίου μυελού.

Οι μεταστάσεις των οστών έχουν δυστυχώς μία πλειάδα επιπλοκών για τον οργανισμό. Οι βασικότερες είναι ο πόνος, τα παθολογικά κατάγματα, η υπερασβεστιαιμία, η νευρολογική βλάβη και η αναιμία, συνήθως σε συνδυασμό με θρομβοπενία. 

Ποια τα συμπτώματα του καρκίνου των οστών;

Τα συμπτώματα του καρκίνου των οστών συνήθως εξελίσσονται αργά. Εξαρτώνται απ’ το είδος, τη θέση και το μέγεθος του όγκου. Ο πόνος είναι το πιο συχνό σύμπτωμα του καρκίνου των οστών. Πολλές φορές ένα σκληρό, ελαφρά ευαίσθητο εξόγκωμα στο οστό μπορεί να ψηλαφηθεί κάτω απ’ το δέρμα. 

Κάποτε, ο καρκίνος των οστών παρεμποδίζει τις φυσιολογικές κινήσεις των αρθρώσεων. Ο καρκίνος των οστών μπορεί να προκαλέσει κατάγματα στα οστά.  
Τα παραπάνω συμπτώματα δεν είναι σίγουρα σημεία καρκίνου. Μπορεί να προκαλούνται από άλλα, λιγότερο σοβαρά προβλήματα. Μόνο ένας γιατρός μπορεί να διαγνώσει με σιγουριά.  

Άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με όγκους των οστών είναι:

• Πυρετός
• Ιδρώτες
• Ασυνήθιστο πρήξιμο γύρω από ένα κόκκαλο
• Χωλότητα


Πως γίνεται η διάγνωση του καρκίνου των οστών;

Η κλινική εξέταση θα συμπληρωθεί από απεικονιστικές εξετάσεις όπως ακτινογραφίες, αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Οι αναλύσεις αίματος και ούρων μπορούν να δώσουν πληροφορίες σε σχέση με μια γενικευμένη νόσο που έχει επηρεάσει και τα οστά. Επίσης μπορεί να δώσει ενδείξεις κατά πόσο ο καρκίνος των οστών έχει επηρεάσει άλλα συστήματα του οργανισμού. Οι ακτινογραφίες μπορούν να δείξουν η θέση, το μέγεθος και το περίγραμμα ενός όγκου των οστών. Στις ακτίνες-Χ, οι καλοήθεις όγκοι συνήθως μοιάζουν στρογγυλοί και λείοι, με ομαλά όρια. Οι καρκίνοι των οστών συνήθως έχουν παράξενα σχήματα με ασαφή όρια.  
Εάν οι ακτίνες - Χ δείξουν έναν πιθανό καρκίνο, τότε μπορούν να γίνουν μερικές απ’ τις ακόλουθες εξετάσεις. Αυτές οι εξετάσεις θα δείξουν εάν ο όγκος έχει ήδη αρχίσει να εξαπλώνεται.  Σπινθηρογράφημα οστών: περιγράφει το μέγεθος, το σχήμα και τη θέση των παθολογικών περιοχών στα οστά. Ένα μικρό ποσό ραδιενεργού υλικού εισάγεται στην κυκλοφορία και ανιχνεύεται με τη βοήθεια ενός ειδικού οργάνου που ονομάζεται scanner (= ανιχνευτής).

Αξονική τομογραφία (CT ή CAT scan): είναι μια εξέταση βασιζόμενη στις ακτίνες-Χ η οποία δίδει λεπτομερείς εικόνες εγκάρσιων τομών του σώματος. Οι εικόνες αυτές συντίθενται με τη βοήθεια ηλεκτρ. υπολογιστή.

Η Μαγνητική Τομογραφία (MRI) επίσης συνθέτει λεπτομερείς εικόνες εγκάρσιων και επιμήκων τομών του σώματος. Η Μαγνητική Τομογραφία χρησιμοποιεί έναν ισχυρότατο μαγνήτη συνδεδεμένο με ηλεκτρ. υπολογιστή.

Οι αγγειογραφίες είναι ειδικές ακτινογραφίες των αγγείων. Μια χρωστική που ανιχνεύεται με ακτίνες-Χ εισάγεται στην κυκλοφορία του αίματος, οπότε τα αγγεία διαγράφονται λεπτομερέστερα. Η εξέταση αυτή βοηθά και στη μελέτη της διαδικασίας της χειρουργικής επέμβασης.

Η βιοψία είναι σημαντικότατο βήμα για τη διάγνωση και σχεδόν πάντα πρέπει να προηγείται της θεραπείας Κατά τη βιοψία λαμβάνονται μικρά τεμάχια από τον όγκο. Αυτό μπορεί να γίνει με βελόνα ή με χειρουργική επέμβαση. Εάν βρεθεί καρκίνος, ο παθολογοανατόμος μπορεί να διαγνώσει τον τύπο του καρκίνου (σαρκώματος) και να κρίνει εάν θα αναπτυχθεί αργά ή γρήγορα. Η εμπειρία του Ιατρού δεν είναι αρκετά σημαντικός λόγος έτσι ώστε να μην διενεργηθεί. Η βιοψία μπορεί να είναι είτε ανοικτή είτε κλειστή με την τελευταία να κερδίζει συνεχώς έδαφος. Σαν κλειστή θεωρείται η βιοψία που διενεργείται με ειδική βελόνη βιοψίας η οποία έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει ιστοτεμάχιο το οποίο συλλέγεται σε ειδικό δοχείο φορμόλης. Η βιοψία με βελόνη (needle biopsy) μπορεί να κατευθύνεται με τη βοήθεια φορητού ακτινοσκοπικού μηχανήματος (C-ARM guided), με καθοδήγηση από αξονικό τομογράφο (CT – guided) ενώ στα μαλακά μόρια μπορεί να χρησιμοποιηθεί η καθοδήγηση από υπερηχογάφο (U.S. – guided). Δεν συνιστώνται οι τυφλές βιοψίες, οι βιοψίες σε εξωτερικά ιατρεία και βέβαια βιοψίες που δεν ακολουθούν τις γραμμές των χειρουργικών προσπελάσεων έτσι ώστε να ενέχεται κίνδυνος παραμονής μολυσμένης περιοχής μετά την χειρουργική αφαίρεση του όγκου. 
Η ιστολογική εξέταση του δείγματος της βιοψίας, επιτρέπει την αναγνώριση του είδους του συγκεκριμένου όγκου. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που παρουσιάζονται δυσκολίες στην κατάταξη των όγκων των οστών και για το λόγο αυτό συχνά χρειάζονται και δεύτερες γνώμες από άλλα εξειδικευμένα κέντρα.

Εάν τεθεί διάγνωση καρκίνου των οστών, είναι αναγκαίο να γνωρίζει ο γιατρός ακριβώς το σημείο που βρίσκεται και εάν έχει εξαπλωθεί απ’ το αρχικό του σημείο εμφάνισης. Αυτή η πληροφορία είναι πολύ αναγκαία για τον προγραμματισμό της θεραπείας. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων, ακτινογραφιών, τομογραφιών και της βιοψίας χρησιμοποιούνται στη σταδιοποίηση του καρκίνου. Το στάδιο του καρκίνου δείχνει εάν η ασθένεια έχει εξαπλωθεί και την ποσότητα του ιστού που έχει προσβληθεί.  


Ποια είναι η θεραπεία του καρκίνου των οστών;

  
Οι γιατροί συνυπολογίζουν έναν αριθμό παραγόντων για ν’ αποφασίσουν την καλύτερη θεραπεία για τον καρκίνο των οστών. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι ο τύπος, η θέση το μέγεθος και η έκταση του όγκου, όπως επίσης και η ηλικία του ασθενούς και η κατάσταση της υγείας του. Ο γιατρός θα δημιουργήσει ένα σχέδιο θεραπείας που να προσαρμόζεται στις ανάγκες του ασθενούς.  
Η θεραπεία των οστικών όγκων είναι κυρίως χειρουργική. Σε αρκετές όμως περιπτώσεις η χειρουργική συνδυάζεται τόσο με χημειοθεραπεία όσο και ακτινοθεραπεία ανάλογα με το είδος του όγκου.
Υπάρχουν διάφοροι συνδυασμοί χημειοθεραπευτικών φαρμάκων τα οποία συνεχώς εμπλουτίζονται και μπαίνουν στη φαρέτρα του ογκολόγου σαρκωμάτων με σκοπό τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας αλλά και συνδυασμοί της ίδιας της χημειοθεραπείας με τη χειρουργική.
Η χημειοθεραπεία μπορεί να είναι είτε προεγχειρητική, είτε μετεγχειρητική ή όπως συνήθως και τα δύο. Η ακτινοθεραπεία επίσης μπορεί να συνδυαστεί με τις άλλες δύο θεραπείες.

Η χειρουργική θεραπεία έχει αναπτυχθεί πολύ τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Παλαιότερα οι εγχειρήσεις ακρωτηριασμού ήταν το διεθνές standard. Πλέον η χειρουργική διάσωσης άκρων είναι αυτή που έχει επικρατήσει παγκοσμίως. Υπάρχουν πλέον διαθέσιμες πολλές τεχνικές αφαίρεσης του οστικού τμήματος στο οποίο αναπτύσσεται ο όγκος και αντικατάστασής του με μόσχευμα ή με πρόθεση έτσι ώστε να μη χάνεται η λειτουργικότητα του άκρου που υποβάλλεται στην επέμβαση και ο ασθενής να παραμένει δραστήριος και λειτουργικός. Επίσης έχουν αναπτυχθεί κλίμακες βαθμολόγησης (scores) των αποτελεσμάτων αυτών των χειρουργικών επεμβάσεων όπως το TESS και το MSTS scores.

Διαβάστε επίσης

Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων