MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: ΣΗΜΕΡΑ

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΗΜΕΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΗΜΕΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Αιτίες τριχόπτωσης. Ο κύκλος ζωής της τρίχας. Είδη αλωπεκίας. Τροφές για υγιέστερα μαλλιά

Δεν υπάρχουν σχόλια 0
της Θάλεια Γούτου, αισθητικός - κοσμετολόγος,  medlabnews.gr iatrikanea

Η πτώση των μαλλιών είναι κάτι το φυσιολογικό, καθώς έτσι διασφαλίζεται η ανανέωσή τους.

Η τρίχα ακολουθεί έναν κύκλο ζωής που ολοκληρώνεται με την πτώση: η φάση της ανάπτυξης της τρίχας διαρκεί κατά μέσο όρο 3 με 4 χρόνια στη γυναίκα και 2 χρόνια στον άντρα, η μεταβατική περίοδος διαρκεί περίπου 3 εβδομάδες και η φάση της πτώσης ολοκληρώνεται σε διάστημα 3 μηνών.
Κατά μέσο όρο, σε καθημερινή βάση χάνουμε γύρω στις 50 τρίχες, κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό και πολλές φορές ούτε καν που το παρατηρούμε. Το φθινόπωρο, αντίθετα, η τριχόπτωση αυξάνεται και είναι φυσιολογικό να παρατηρούμε μία αύξηση του αριθμού των τριχών που μένουν πάνω στη βούρτσα ή στη μπανιέρα, μετά το λούσιμο. Παρατηρείται να πέφτουν τα μαλλιά σαν τα φύλλα  των δένδρων. Σε αυτό συμβάλουν  η υπερβολική έκθεση στον ήλιο, το αλάτι της θάλασσας, το χλώριο της πισίνας που καταστρέφουν την τρίχα, η κούραση, μετά από τις διακοπές, το άγχος, αλλά και η διατροφή. Αυτή η εποχιακή τριχόπτωση διαρκεί περίπου 6 εβδομάδες. 

Εκτός από την φυσιολογική τριχόπτωση, που δεν είναι καθόλου ανησυχητική, κάποιες φορές τείνουμε να χάνουμε πάρα πολλά μαλλιά για μεγάλη περίοδο, και αυτή η «μη φυσιολογική» τριχόπτωση έχει πολλές αιτίες.

Ο κύκλος ζωής της τρίχας περιλαμβάνει 3 φάσεις:

1.   Τη φάση ανάπτυξης της τρίχας που ονομάζεται αναγένεση και διαρκεί κατά μέσο όρο 4 χρόνια.
2.   Τη φάση ηρεμίας που ονομάζεται καταγένεση στη διάρκεια της οποίας η τρίχα προετοιμάζεται να πέσει από το τριχωτό της κεφαλής. Διαρκεί από 2 έως 3 εβδομάδες.
3.   Τη φάση της πτώσης ή τελογένεση.


Το ίδιο φαινόμενο επαναλαμβάνεται περίπου 25 φορές στη διάρκεια ζωής ενός ατόμου που δεν παρουσιάζει τριχόπτωση. Στο φυσιολογικό τριχωτό, το 90% των τριχών βρίσκονται σε φάση αναγένεσης και το 10% σε φάση τελογένεσης. Η τριχόπτωση εμφανίζεται όταν το ποσοστό των τριχών σε φάση τελογένεσης υπερβεί το 20%.

Οι άνδρες, είναι ο πρωταρχικοί στόχοι της τριχόπτωσης λόγω της ορμονικής εξάρτησης αυτής της διαδικασίας. Ουσιαστικά, η αφθονία αρσενικών ορμονών (της τεστοστερόνης) έχει την τάση να προκαλεί σταδιακά ατροφία του τριχικού θυλακίου.

Η κληρονομικότητα είναι βασικός παράγοντας τριχόπτωσης. Οι άνδρες όπως και οι γυναίκες μπορεί να έχουν προδιάθεση για τριχόπτωση καταγεγραμμένη στα γενετικό υλικό τους. Αυτό εξηγεί την κληρονομικότητα αυτού το προβλήματος. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι πολύ εύκολο να επέμβουμε και να τις σταματήσουμε.



Η κακή διατροφή είναι ένας δεύτερος πολύ σοβαρός παράγοντας που επιταχύνει την αραίωση της τρίχας. Γι’ αυτό, καλό είναι να εμπλουτίσουμε τις διατροφικές μας συνήθειες με πολλά λαχανικά και φρούτα και να αποφεύγουμε τις τροφές με λιπαρά και θερμίδες. 

Η διατροφική έλλειψη, άλλος ένας παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει σε τριχόπτωση. Η τρίχα είναι ένας ζωντανός οργανισμός και χρειάζεται βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία για να αναπτυχθεί και να ανανεωθεί. Χρειάζεται σίδηρο, ψευδάργυρο, βιταμίνες Β2, Β5, Β6, Β8, ΡΡ και αμινοξέα, στοιχεία απαραίτητα τόσο για την ζωντάνια και υγεία της τρίχας όσο και για την ομορφιά της. Για να διασφαλίσουμε, λοιπόν, ότι η τρίχα θα μπορέσει να πάρει όλα αυτά τα στοιχεία που χρειάζεται για να είναι υγιής, θα πρέπει να έχουμε μία ισορροπημένη διατροφή. Οι εξαντλητικές δίαιτες μπορούν να συμβάλουν και αυτές στην τριχόπτωση, καθώς τις περισσότερες φορές δεν είναι διατροφικά ισορροπημένες και έχουν καταστρεπτικές συνέπειες για τα μαλλιά μας.

Το άγχος βοηθά στην απώλεια της τρίχας και στη λέπτυνση των μαλλιών σας. Το άσχημο είναι ότι για ότι αφορά στο άγχος, δεν υπάρχει κάποιο μαγικό χάπι για να περάσει. Θα πρέπει να μάθουμε να το διαχειριζόμαστε, είτε με τη βοήθεια κάποιου ειδικού είτε μέσω άλλων διεξόδων, όπως τα σπορ, το περπάτημα, τις δημιουργικές ασχολίες, τον καλό ύπνο τη νύχτα και την υγιεινή ζωή.


Οι ορμόνες, η διαδικασία της κύησης και του τοκετού προσωρινά μπορεί να προκαλέσουν τριχόπτωση. Τις περισσότερες φορές όμως - λίγους μήνες αργότερα - η τριχόπτωση παύει και τα μαλλιά επανέρχονται στην προηγούμενη κατάσταση τους. Πολλές γυναίκες παρουσιάζουν αύξηση της τριχόπτωσης μέχρι και έξι μήνες μετά την γέννα. Επίσης, πολλές γυναίκες που κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης λαμβάνουν σίδηρο, παρατηρούν αύξηση των τριχών και, όταν σταματούν το σίδηρο, παρατηρούν λέπτυνση της τρίχας.


Η εμμηνόπαυση  συμβάλλει  στην αραίωση της τρίχας και γενικότερα στην τριχόπτωση, σε κάποιες περιπτώσεις γυναικών. Για το λόγο ότι όλες οι γυναίκες θα περάσουμε την περίοδο αυτή, μπορείτε να παίρνετε βιταμίνες που υπάρχουν στο εμπόριο για την ενδυνάμωση της τρίχας.



Η κατάθλιψη, η έλλειψη σιδήρου και ο θυρεοειδής μπορούν να συμβάλλουν τα μέγιστα στην απώλεια της τρίχας.
 Η φυσική και ψυχολογική μας κατάσταση είναι άρτια συνδεδεμένες με την τριχόπτωση, καθώς η κατάθλιψη, η υπερκόπωση, το άγχος, η έλλειψη ύπνου μπορούν να προκαλέσουν σημαντική πτώση των μαλλιών μας. Οι επιπτώσεις, όμως δεν σταματούν εκεί καθώς και η ποιότητα της τρίχας μπορεί να επηρεαστεί: σπάει πολύ εύκολα, ξηραίνεται, χάνει τη λάμψη της, δημιουργείται πιτυρίδα.

Οι βαφές, το ντεκαπάζ, το δυνατό βούρτσισμα και το συχνό ίσιωμα με το πιστολάκι είναι παράγοντες που κάνουν εύθραυστα τα μαλλιά σας και τη ρίζα τους, με αποτέλεσμα να πέφτουν σε μεγάλες ποσότητες.

Τα φάρμακα που είναι σχεδιασμένα για να κάνουν καλό σε μια κατάσταση, μπορεί να επηρεάσουν την ανάπτυξη των μαλλιών αρνητικά. Για παράδειγμα, σε περίπτωση χορήγησης αντισυλληπτικών φαρμάκων, στο ξεκίνημα της λήψης τους ή στην απότομη διακοπή τους, παρατηρείται έξαρση της τριχόπτωσης.



Η αλωπεκία είναι γενικός όρος που περιγράφει διάφορες μορφές τριχόπτωσης, από διάχυτη αραίωση μέχρι ολική απώλεια μαλλιών και (σε εξαιρετικά σπάνια περιπτώσεις) απώλεια τριχοφυΐας σε όλο το πρόσωπο και το σώμα.

Ο όρος «αλωπεκία» συχνά χρησιμοποιείται ως η συντομευμένη ονομασία της γυροειδούς αλωπεκίας (alopecia areata), μιας αυτοάνοσης πάθησης στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα τριχοθυλάκια. Πρόκειται για μια από τις συνηθέστερες μορφές αλωπεκίας, παρόλο που υπάρχουν διάφορα είδη, κάθε ένα με διαφορετικά χαρακτηριστικά και συμπτώματα. 

Οι αλλαγές στην εικόνα των μαλλιών, περιλαμβανομένων της αραίωσης ή της τριχόπτωσης, μπορεί επίσης να υποδεικνύουν την ύπαρξη κάποιας προϋπάρχουσας πάθησης που χρήζει προσοχής. Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε κάποιο γιατρό ή έναν εξειδικευμένο δερματολόγο, εάν παρατηρήσετε αλλαγές στην πυκνότητα ή την κατάσταση των μαλλιών σας.

Τα είδη της αλωπεκίας

Ανδρογενετική: Παρουσιάζεται αραίωση των τριχών μπροστά, στα πλαϊνά και πάνω στο κεφάλι.

Φυσιολογική: Το άτομο χάνει περίπου 100 τρίχες ημερησίως.

Γυροειδής: Οφείλεται σε αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο προκαλεί απώλεια των τριχών αφού αναγνωρίζονται ως ξένο σώμα για τον οργανισμό.

Διάχυτη: Εμφανίζεται σε μεγάλη έκταση και μπορεί να είναι είτε αιφνίδια είτε η πτώση των τριχών να διαρκεί για μήνες.

Τραυματική αλωπεκία: Οφείλεται σε κάποιον τραυματισμό στην περιοχή που είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν τρίχες, οι οποίες στη συνέχεια δεν ξαναβγήκαν.

Πρωτογενής ουλωτική: Η φλεγμονή δρα στα τριχοθυκάκια και προκαλεί ήπια ή πιο σοβαρή μόνιμη αλωπεκία.

Δευτερογενής ουλωτική: Η φλεγμονή συνοδεύεται από συμπτώματα και προκαλεί ήπια ή πιο σοβαρή αλωπεκία.

Μπορείς να επιλέξεις να αγνοήσεις την απώλεια τριχών από το κεφάλι σου αν διαγνωστεί ότι είναι κληρονομική και δεν υποκρύπτεται κάποια άλλη πάθηση, μπορείς όμως να προχωρήσεις και στην αποκατάστασή της… Η επιλογή είναι δική σου!

Πριν όμως επιλέξεις να το αγνοήσεις, δες ένα γιατρό και μάθε ποιο είναι το αίτιο της δικής σου αλωπεκίας, διότι μπορεί να υποκρύπτεται κάποιο σοβαρό νόσημα ή διαταραχή ορμονών στον οργανισμό σου. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να λάβεις σίγουρα και άμεσα τη θεραπεία που θα σου προτείνει ο γιατρός σου.

Ποιες τροφές είναι καλύτερες για την υγεία των μαλλιών;

  • Η τρίχα αποτελείται κυρίως από πρωτεΐνη, γι' αυτό εντάξτε στο διαιτολόγιό σας πηγές πρωτεϊνών, όπως το κόκκινο κρέας, τα πουλερικά, το ψάρι, τα γαλακτοκομικά και τα όσπρια.
  • Η βιταμίνη Α, που βρίσκεται κυρίως στο συκώτι και τα ψάρια, είναι σημαντική για την καλή υγεία του επιθηλίου της τρίχας, ενώ η έλλειψή της έχει συνδεθεί με εύθραυστα και αδύναμα μαλλιά.
  • Ευεργετική επίδραση στην υγεία των μαλλιών έχουν ακόμη ο σίδηρος, ο χαλκός και ο ψευδάργυρος. Υψηλή περιεκτικότητα σε χαλκό έχουν το συκώτι, το κόκκινο κρέας, οι φακές και το σπανάκι , σε χαλκό, οι ξηροί καρποί και τα όσπρια και σε ψευδάργυρο, τα θαλασσινά και τα μανιτάρια. Τα δημητριακά ολικής αλέσεως και τα όσπρια, όπως οι φακές που περιέχουν κυρίως ψευδάργυρο.
  • Η μαγιά της μπύρας, η οποία περιέχει βιταμίνη Β1, Β2, ΡΡ, σίδηρο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο και είναι γνωστή για τις ευεργετικές της ιδιότητες στην επιδερμίδα αλλά και τα μαλλιά. Κυκλοφορεί σε ταμπλέτες ή σκόνη.
  • Τα αυγά, το ψάρι, τα οστρακοειδή και το κρέας (με μέτρο βέβαια και όσο το δυνατό λιγότερο λίπος), τα οποία περιέχουν σίδηρο και αμινοξέα.
  • Επίσης, καταλυτικός είναι ο ρόλος της ποσότητας νερού που πρέπει να καταναλώνουμε και ορίζεται στο 1,5 - 2 lt την ημέρα. 


Οι στατιστικές φανερώνουν πως το 90% των περιστατικών με τριχόπτωση καταναλώνουν λιγότερο από 1,5 φρούτο την ημέρα, ελάχιστες σαλάτες, λίγο νερό και παραλείπουν το πρωινό ή ένα γεύμα την ημέρα.



Η υγεία των μαλλιών μπορεί να προέλθει και από τα κατάλληλα βότανα. Το γεγονός ότι προέρχονται αποκλειστικά από το φυτικό και ζωικό κόσμο, χωρίς τροποποίηση ή ανθρώπινη παρέμβαση, τους δίνει σαφές πλεονέκτημα. Κλινικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι υπάρχουν συγκεκριμένα βότανα που κάνουν καλό στα μαλλιά και όχι όλα. Αυτά είναι

• Το μαύρο πιπέρι
• Η γύρη από τις μέλισσες, ειδικά για όσους έχουν πρόβλημα με απορρόφηση σιδήρου από άλλες τροφές
• Τα φύλλα δάφνης, όπως και το δαφνέλαιο
• Το φασκόμηλο και το δεντρολίβανο
Η χρήση τους δεν χρειάζεται να γίνεται όλο τον χρόνο αλλά σε περιόδους τριχόπτωσης.

Επειδή τα αποτελέσματα της κακής διατροφής δεν είναι άμεσα ορατά αλλά σε βάθος χρόνου, είναι καλό να ακολουθούμε το διαιτητικό μοντέλο που ανταποκρίνεται επαρκώς στις ανάγκες και απαιτήσεις του δικού μας οργανισμού.


ΠΗΓΕΣ 
www.webmd.com/healthy-beauty/
Garden City Dermatology and Nassau University Medical Center

 Διαβάστε επίσης


Ισχαιμικό ή Αιμορραγικό Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Πώς θα αναγνωρίσετε τα σημάδια;

Δεν υπάρχουν σχόλια 0
του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Τα εγκεφαλικά επεισόδια (ΑΕΕ) αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου στον δυτικό κόσμο, μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τον καρκίνο. Τα τελευταία 30 χρόνια, πάντως, έχει παρατηρηθεί μια μείωση κατά 45% στους θανάτους που οφείλονται σε ΑΕΕ. Σήμερα, το 70% των ανθρώπων που παθαίνουν εγκεφαλικό συνεχίζουν να έχουν την αυτονομία τους, ενώ το 10% αναρρώνουν πλήρως.
Το εγκεφαλικό επεισόδιο συμβαίνει όταν η ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο μέσα από τις αρτηρίες διαταράσσεται ή διακόπτεται αιφνίδια. Το αίμα μπορεί να σταματήσει 
να ρέει σε μια αρτηρία επειδή εμποδίζεται από κάποιο θρόμβο αίματος ή πλάκα (αυτό ονομάζεται ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο) ή επειδή η αρτηρία έχει σπάσει ή υποστεί ρήξη (αυτό ονομάζεται αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο).
Τα αίτια των ΑΕΕ είναι πολλά και συνήθως έχουν σχέση με βλάβες των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων οι οποίες συνήθως εγκαθίστανται αργά στο πέρασμα του χρόνου. Ιδιαίτερα συχνό αίτιο τέτοιων αγγειακών βλαβών είναι η υπέρταση.

Αιτιολογία
Τα αίτια διακρίνονται σε συγγενή και σε επίκτητα. Συγγενή αίτια είναι κυρίως οι αγγειακές δυσπλασίες (ανευρύσματα, αρτηριοφλεβώδεις επικοινωνίες), οι συγγενείς παθήσεις της καρδιάς, οι νόσοι του μεταβολισμού (π.χ. ομοκυστινουρία) και του αίματος (π.χ. δρεπανοκυτταρική αναιμία).
Επίκτητα αίτια είναι: 
  • ενδοκαρδίτιδες, 
  • ρευματικός πυρετός, 
  • νόσοι του κολλαγόνου, 
  • υπεριλιπιδαιμίες, 
  • αρτηρίτιδες, 
  • θρομβοφλεβίτιδες, 
  • καρδιακές βαλβιδοπάθειες, 
  • σακχαρώδης διαβήτης, 
  • αθηροσκλήρυνση, 
  • καρδιακή εμβολή, 
  • υπέρταση, 
  • διαταραχές της πήξης του αίματος, 
  • αμυλοείδωση, 
  • κάπνισμα, 
  • αλκοόλ κ.α.
Ένας ασθενής που πάσχει από μια από την ανωτέρω παθήσεις δεν θα παρουσιάσει υποχρεωτικά ΑΕΕ. Για τον λόγο αυτό είναι σκόπιμο να αναφερόμαστε σε «παράγοντες κινδύνου για ΑΕΕ». Ο κάθε παράγοντας από μόνος του αυξάνει τον κίνδυνο για ΑΕΕ. Αν συνυπάρχουν περισσότεροι από ένας, τότε η πιθανότητα ο ασθενής να υποστεί ΑΕΕ αυξάνεται γεωμετρικά.

Παθογένεια
Ο κάθε παράγοντας κινδύνου δρα διαφορετικά αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα η διακοπή της παροχής αίματος σε μια περιοχή του ΚΝΣ (ισχαιμικό ΑΕΕ) ή η ρήξη ενός αγγείου με επακόλουθο ένα αιμορραγικό ΑΕΕ.
Η διακοπή της παροχής του αίματος μπορεί να οφείλεται σε έναν θρόμβο ο οποίος π.χ. προέρχεται από την καρδιά και ταξίδεψε μέσω των μεγάλων αγγείων ως τον εγκέφαλο (εμβολή). Ακόμη μπορεί να οφείλεται σε θρόμβο που προέρχεται από ένα γειτονικό ή ακόμη και από το ίδιο το αγγείο (θρόμβωση).
Η ρήξη ενός αγγείου οφείλεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων στις αλλοιώσεις των τοιχωμάτων των αγγείων που προήλθαν από χρόνια υπέρταση. Ακόμη μπορεί να οφείλεται σε αγγειακές δυσπλασίες σε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή σε άλλες παθήσεις των τοιχωμάτων των αγγείων (π.χ. αυτοάνοσα νοσήματα, αμυλοείδωση).

Κλινική εικόνα
Η κλινική εικόνα ενός ΑΕΕ εξαρτάται από την λειτουργία της περιοχής που εβλήθη. Σε γενικές γραμμές τα αιμορραγικά ΑΕΕ θεωρούνται βαρύτερα των ισχαιμικών. Αυτό γιατί παρ' όλο που το αίμα που διαχέει τον εγκεφαλικό ιστό προκαλεί μικρή σχετικά βλάβη (το αίμα είναι τοξικό για τον εγκεφαλικό ιστό), καταλαμβάνει χώρο πιέζοντας τον εγκέφαλο. Ο εγκέφαλος περιέχεται σε ένα ανελαστικό κουτί όπως είναι το κρανίο και δεν έχει την δυνατότητα μετατόπισης σε άλλο χώρο. Έτσι οποιαδήποτε αιτία προκαλεί πίεση επί του εγκεφάλου μπορεί να τον βλάψει σοβαρά. Ο θάνατος μπορεί να επέλθει άμεσα λόγω πίεσης επί του στελέχους του εγκεφάλου (περιπτώσεις εγκολεασμών). Αν η αιμορραγία είναι τόσο μικρή ώστε να μην προκαλέσει πιεστικά φαινόμενα, τότε η πρόγνωση για τον ασθενή είναι σχετικά καλή και φτάνει ως την πλήρη αποκατάσταση.
Η βαρύτητα ενός ισχαιμικού ΑΕΕ εξαρτάται από το μέγεθος και την σημασία του αγγείου στο οποίο διεκόπη η αιματική ροή. Απόφραξη της καρωτίδας προκαλεί ημιπληγία, ημιαναισθησία, ημιανοψία, ολική αφασία (σε αριστερή βλάβη). Απόφραξη της πρόσθιας εγκεφαλικής αρτηρίας μπορεί να προκαλέσει τον θάνατο ή διαταραχές της συνείδησης, μονοπληγία κυρίως κάτω άκρου κ.α. Απόφραξη της μέσης εγκεφαλικής αρτηρίας μπορεί να προκαλέσει ημιπληγία, αφασία, διαταραχές της επικριτικής αισθητικότητας, ημιανοψία κ.α. Απόφραξη της οπίσθιας εγκεφαλικής αρτηρίας μπορεί να προκαλέσει ημιανοψία, θαλαμικά άλγη, οπτική αγνωσία κ.α.

Διάγνωση
Η διάγνωση ενός ΑΕΕ είναι κατ' εξοχήν κλινική και τίθεται με βάση τα ευρήματα μιας λεπτομερούς νευρολογικής εξέτασης και του ιστορικού του ασθενούς.
Όμως καθοριστική είναι η σημασία της αξονικής τομογραφίας εγκεφάλου (ΑΤΕ) εφ' όσον πολλές φορές είναι δύσκολα να διαχωριστεί κλινικά ένα ισχαιμικό από ένα αιμορραγικό ΑΕΕ.
Ακολούθως ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε έναν πλήρη παρακλινικό έλεγχο (αιματολογικές εξετάσεις, υπερηχογράφημα καρδιάς και καρωτίδων κ.α.) ώστε να αποκαλυφθούν οι παράγοντες κινδύνου που προκάλεσαν το ΑΕΕ.

Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στις περιπτώσεις εκείνες που η συμπτωματολογία υποχωρεί πλήρως μετά από μερικές ώρες. Π.χ. ο ασθενής παρουσιάζει ξαφνικά αδυναμία ενός άκρου αλλά μετά από μερικές ώρες η μυϊκή ισχύς επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα. Ο ασθενής αυτός πιθανόν υπέστη ένα παροδικό ΑΕΕ. Ορίζεται ως παροδικό ΑΕΕ το επεισόδιο στο οποίο η συμπτωματολογία αποδράμει εντός 24 ωρών. Στην πλειοψηφία τους τα παροδικά ΑΕΕ διαρκούν περίπου μία ώρα. Πιθανόν η επαναιμάτωση της πάσχουσας περιοχής γίνεται τόσο γρήγορα ώστε η βλάβη να είναι αναστρέψιμη, αλλά, σε μεγάλο ποσοστό ασθενών (περίπου 20%) στην ΑΤΕ αποκαλύπτονται ισχαιμικές βλάβες. Ουσιαστικά πρόκειται δηλαδή για ένα «μικρό ΑΕΕ» και για τον λόγο αυτό ο ασθενής θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως άτομο υψηλού κινδύνου για σοβαρότερο ΑΕΕ στο μέλλον.

Πώς θα αναγνωρίσετε τα σημάδια του εγκεφαλικού επεισοδίου ή του ΠΙΕ

Για να μπορέσετε να αναγνωρίσετε τα σημάδια του εγκεφαλικού επεισοδίου, κάντε τρεις απλές ερωτήσεις:
Πρόσωπο – μπορεί ο άνθρωπος να γελάσει; Έχει χαλαρώσει/κρεμάσει το στόμα ή το μάτι του;
Χέρια – μπορεί ο άνθρωπος να σηκώσει και τα δυο του χέρια;
Ομιλία – μπορεί ο άνθρωπος να μιλήσει καθαρά και να καταλάβει τι του λέτε;

Χρόνος – ενεργήστε ΓΡΗΓΟΡΑ καλέστε το 166

Στα σημάδια του εγκεφαλικού επεισοδίου περιλαμβάνονται:
• Ζαλάδα, απώλεια ισορροπίας ή ανεξήγητη πτώση
• Απώλεια όρασης, αιφνίδια ή μειωμένη όραση στο ένα ή και στα δύο μάτια
• Πονοκέφαλος, συνήθως είναι δυνατός και εκδηλώνεται απότομα, ή ανεξήγητη αλλαγή στη μορφή των πονοκεφάλων
• Δυσκολία στην πρόσληψη φαγητού ή υγρών
Διαφορική διάγνωση
Η διαφορική διάγνωση ενός ΑΕΕ περιλαμβάνει πολλές άλλες παθολογίες που μπορεί να παρουσιάσουν εστιακή συμπτωματολογία ή διαταραχή της συνείδησης. Αυτές είναι : συγκοπτικές κρίσεις, υπογλυκαιμία, σκλήρυνση κατά πλάκας, ημικρανία, επιληπτικές κρίσεις , όγκοι του ΚΝΣ, αιματώματα, υπαρραχνοειδής αιμορραγία, αποστήματα κ.α.

Επιπλοκές
Οι επιπλοκές των ΑΕΕ εξαρτώνται από την βαρύτητα τους. Στα ήπια ΑΕΕ η πρόγνωση είναι σχετικά καλή, ενώ, στα βαρύτερα ακόμη και ο θάνατος πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν.
Μετά από ένα βαρύ ΑΕΕ είναι πιθανές επιπλοκές από άλλα συστήματα όπως π.χ. το καρδιοκυκλοφοριακό. Επίσης, λόγω του κλινοστατισμού είναι πιθανή η εμφάνιση κατακλίσεων.

Θεραπεία
Ισχαιμικά ΑΕΕ: Τα τελευταία έτη γίνονται προσπάθειες θρομβόλυσης ώστε να αποφραχθεί το αγγείο που προκάλεσε την εγκεφαλική ισχαιμία. Παραμένει όμως ο κίνδυνος αιμορραγίας ως επιπλοκή αυτής της θεραπείας ενώ τα αποτελέσματα είναι αμφιλεγόμενα. Η θρομβόλυση θα πρέπει να εφαρμοστεί το ταχύτερο δυνατόν (εντός λίγων ωρών από το ΑΕΕ) από εξειδικευμένα νοσοκομειακά κέντρα. Επίσης, χρήσιμο είναι το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τα συμπλέγματα βιταμινών.
Αιμορραγικά ΑΕΕ: Θα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν η χειρουργική αφαίρεση του αιματώματος ανάλογα με το μέγεθός του και την ανατομική του θέση.
Παροδικά ΑΕΕ: Σε μεγάλο ποσοστό οφείλονται σε σημαντικές στενώσεις των καρωτίδων και γι' αυτό προτείνεται χειρουργική επέμβαση (ενδοκαρωτιδεκτομή). Εναλλακτικά χρησιμοποιούνται αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα.
Όλα τα ΑΕΕ: Ακόμη, η θεραπευτική αγωγή αποσκοπεί στην υποστήριξη των βασικών βιολογικών λειτουργιών του ασθενούς (ηλεκτρολυτική ισορροπία αίματος, καρδιακή και αναπνευστική λειτουργία, ρύθμιση αρτηριακής πίεσης και σακχάρου αίματος κ.τ.λ) και στην αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου που οδήγησαν στο ΑΕΕ. Η αποκατάσταση του ασθενούς περιλαμβάνει πρόγραμμα φυσικής αγωγής και ψυχολογική υποστήριξη.

Πώς μπορείτε να προλάβετε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή να ξαναπάθετε ακόμα ένα εγκεφαλικό επεισόδιο;

Λόγω των μόνιμων αναπηριών που μπορούν να προκύψουν μετά από ένα ΑΕΕ, λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία η πρόληψη. Όλα τα υγιή ενήλικα άτομα θα πρέπει να υποβάλλονται περιοδικά σε ιατρικό έλεγχο (check-up) ο οποίος να περιλαμβάνει νευρολογική και καρδιολογική εξέταση, έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και αιματολογικές εξετάσεις (σάκχαρο, λιπίδια αίματος κ.α.).

Μπορείτε να προλάβετε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο με το να γνωρίσετε και να ελέγξετε τους παράγοντες κινδύνου: 
Υπάρχει κάποιος αριθμός παραγόντων που αυξάνουν
 τον κίνδυνο να πάθετε εγκεφαλικό επεισόδιο. Κάποιοι από τους παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο 
δεν μπορούν να ελεγχτούν. Σ ́ αυτούς περιλαμβάνονται
 η ηλικία, το φύλο και το οικογενειακό ιστορικό εγκεφαλικού επεισοδίου. 
Υπάρχει κάποιος αριθμός παραγόντων κινδύνου που μπορείτε να ελέγξετε ώστε να μειώσετε τις πιθανότητες να πάθετε εγκεφαλικό επεισόδιο:
Υψηλή πίεση αίματος
Υψηλή χοληστερόλη
Ακανόνιστος καρδιακός παλμός (κολπική μαρμαρυγή) 

Διαβήτης

Στα φάρμακα για τη μείωση του κινδύνου εγκεφαλικού 
επεισοδίου περιλαμβάνονται: 

Τα φάρμακα που ρίχνουν την πίεση του αίματος (Αντιυπερτασικά) – πρέπει να τα παίρνουν όλα τα άτομα που έχουν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο ή ΠΙΕ εκτός εάν υπάρχει ιατρικός λόγος να μην τα πάρουν. 
Τα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα - αραιώνουν το αίμα και βοηθούν στην πρόληψη του σχηματισμού θρόμβων αίματος. Όλοι οι άνθρωποι με ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο πρέπει να παίρνουν αντιαιμοπεταλιακά εκτός εάν υπάρχει ιατρικός λόγος να μην τα πάρουν. 

Τα αντιπηκτικά – βοηθούν στην αποφυγή μεγαλύτερης ανάπτυξης των υφιστάμενων θρόμβων αίματος στα αιμοφόρα αγγεία και προλαμβάνουν το σχηματισμό νέων θρόμβων. 

Φάρμακα που μειώνουν τη χοληστερόλη: πρέπει να τα παίρνουν όλα τα άτομα που έχουν υποστεί ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο ή έχουν διαγνωστεί με ΠΙΕ εκτός εάν υπάρχει ιατρικός λόγος να μην τα πάρουν.
Φυσικά θα πρέπει να αποφεύγεται το κάπνισμα και το αλκοόλ. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίδεται αν εμφανιστεί κάποιο σύμπτωμα συμβατό με παροδικό ΑΕΕ (κυρίως αδυναμία ή αιμωδία κάποιου άκρου, θάμβος οράσεως κυρίως από έναν οφθαλμό, δυσαρθρία).

Διαβάστε επίσης

Έχει το παιδί σας πονοκεφάλους; Πόσο σοβαρό είναι; Πότε πρέπει να πάτε στον γιατρό;

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

Ο πονοκέφαλος δεν αφορά μόνο στους μεγάλους. Ταλαιπωρεί και τους μικρούς και μάλιστα περισσότερο απ' ότι πιστεύουμε. Μην νομίζετε λοιπόν ότι το παιδί σας λέει ψέματα όταν ισχυρίζεται πως πονάει το κεφάλι του.

Περίπου το 80% των παιδιών έως την ηλικία των 14 χρόνων έχουν τουλάχιστον ένα επεισόδιο πονοκεφάλου, ενώ το 20%, έχει πονοκέφαλο μια φορά το μήνα.
Μπορεί να είναι αλήθεια και να οφείλεται σε διάφορες αιτίες.
Το 40% των παιδιών ηλικίας 7 χρονών έχουν ήδη την εμπειρία περισσότερο από μίας κεφαλαλγίας και σε ηλικία 12-15 χρονών το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 75%. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι σχεδόν 1 στα 2 παιδιά κάποια στιγμή έχει πονοκέφαλο.
Τα κορίτσια προσβάλλονται συχνότερα από τα αγόρια. Τα αγόρια προσβάλλονται από ημικρανία όταν είναι μεταξύ 10 και 12 ετών.

Ο γονέας θα πρέπει ίσως να ξεκινήσει να ανησυχεί ή να το ψάχνει περισσότερο, όταν αντιληφθεί ότι το παιδί έχει έντονους και συχνούς πονοκεφάλους, όταν ξυπνάει και διαμαρτύρεται ότι πονάει το κεφάλι του και όταν η κεφαλαλγία, που παρουσιάζει, ακολουθείται και από άλλα συμπτώματα, όπως εμετοί, πυρετό ή ατονία
Ο οξύς και ξαφνικός πονοκέφαλος είναι ένα σύμπτωμα που χαρακτηρίζει πολλές αρρώστιες. Ο πυρετός για παράδειγμα σχεδόν πάντοτε συνοδεύεται από πόνο στους κροτάφους ή πίσω από τα μάτια.

Πονοκέφαλος παρατηρείται και στα παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό και επιδιώκουν τις πρωτιές.
Κατά τη διάρκεια αγώνων δρόμου, ποδοσφαίρου ή άρσης βαρών ο πονοκέφαλος μπορεί να είναι αιτία διακοπής του αγωνίσματος.
Οι τραυματισμοί του κεφαλιού μπορεί να προκαλέσουν πονοκέφαλο διάρκειας αρκετών ημερών λόγω εγκεφαλικής διάσεισης και μπορεί να είναι απαραίτητο να υποβάλλουμε το παιδί σε αξονική τομογραφία η υπερηχογράφημα.
Ανάλογα με τους χαρακτήρες και τον τρόπο εμφάνισης χωρίζονται σε οξείες και χρόνιες κεφαλαλγίες.

Οξείς Πονοκέφαλοι

Οξύς είναι ο πονοκέφαλος που έρχεται ξαφνικά, είναι έντονος, έχει διάρκεια και συχνά συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα. Τα αίτια για τέτοιους πονοκεφάλους όταν εμφανίζονται για πρώτη φορά, είναι πολλά και μπορεί να μην αφορούν αποκλειστικά τον εγκέφαλο αλλά να οφείλονται σε άλλες συστηματικές παθήσεις όπως αρτηριακή υπέρταση, λοιμώξεις κ.α.
  • 5-17% σοβαρό πρόβλημα υγείας
  • Ιογενείς λοιμώξεις 39%.
  • Ημικρανία 15.6%
Σε περίπτωση που τέτοια επεισόδια επαναλαμβάνονται, μιλάμε για οξείες επαναλαμβανόμενες (υποτροπιάζουσες) κεφαλαλγίες. Η συχνότητα ποικίλει από μια φορά την εβδομάδα ή το χρόνο και στα μεσοδιαστήματα των κρίσεων το παιδί είναι απόλυτα υγιές.

Όταν με την πάροδο του χρόνου τα επεισόδια αυτά επιδεινώνονται σε ένταση, σε διάρκεια ή σε συχνότητα, πιθανόν να υποκρύπτεται κάποια σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Στην περίπτωση που παραμένουν αμετάβλητες πρόκειται συνήθως για ημικρανίες. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει δομική βλάβη του εγκεφάλου αλλά προδιάθεση και 'ευαισθησία' στην εύκολη πρόκληση πονοκεφάλων.

Η ημικρανία στην παιδική ηλικία υπολογίζεται σε ποσοστό 8-12% περίπου έως την ηλικία των 16 ετών. Η ηλικία έναρξης μπορεί να είναι και κάτω από 5 ετών, ακόμη και στην βρεφική ή και νεογνική ηλικία, ενώ η κληρονομικότητα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο.

Οι κρίσεις ημικρανίας στα παιδιά παρουσιάζουν αρκετές διαφορές με εκείνες των ενηλίκων. Στις ηλικίες κάτω των 12 ετών, η ημικρανία είναι συχνότερη στα αγόρια (60%), ενώ σε μεγαλύτερες ηλικίες γίνεται συχνότερη στο γυναικείο φύλο για να φτάσει η αναλογία στους ενήλικες γυναίκες - άνδρες 3:1.

Η διάρκεια των κρίσεων στα παιδιά είναι μικρότερη και κυμαίνεται από μερικά λεπτά έως μερικές ώρες, που σπάνια ξεπερνούν τις 12. Η ναυτία, οι έμετοι και άλλα συνοδά συμπτώματα εμφανίζονται συχνότερα στα παιδιά από τους ενήλικες. Τα παιδιά που παρουσιάζουν ημικρανίες έχουν 50% πιθανότητες να συνεχίσουν στην ενήλικη ζωή και 30-40% πιθανότητες να έχουν και τα παιδιά τους ημικρανίες.

Χρόνιοι Πονοκέφαλοι

Το παιδί παραπονιέται καθημερινά για πονοκέφαλο για μέρες ή και για εβδομάδες. Προοδευτική αύξηση της έντασης του πονοκεφάλου ή εμφάνιση και άλλων συμπτωμάτων, όπως απώλεια της όρασης, προβλήματα ομιλίας, ή μυϊκή αδυναμία, μπορεί να είναι σημάδι ενός πιο σοβαρού προβλήματος, όπως:
  • τραύμα κεφαλής ή/και αυχένος
  • μη αγγειακή ενδοκράνια διαταραχή
  • λοίμωξη
  • Μηνιγγίτιδα
  • Εγκεφαλίτιδα (φλεγμονή του εγκεφάλου)
  • Ογκος
  • Απόστημα
  • χρήση ουσίας ή διακοπή της
  • διαταραχή της αιμόστασης
  • διαταραχή οφθαλμών, ώτων, ρινός, οδόντων, στόματος ή άλλων ανατομικών δομών του κρανίου ή του προσώπου
  • ψυχιατρική διαταραχή
Οι πονοκέφαλοι με ήπια ένταση, που περιγράφονται σαν 'βάρος' ή σαν 'τράβηγμα', παραμένουν αμετάβλητοι και δεν συνοδεύονται από άλλα συμπτώματα χαρακτηρίζονται ως 'κεφαλαλγίες τάσεως'. Απαντώνται συχνότερα στη εφηβική ηλικία, δεν υπάρχει οργανική βλάβη και τα συχνότερα αίτια είναι το οικογενειακό ή το σχολικό stress, το άγχος, η καταθλιπτική διαταραχή και η έντονη σωματική κόπωση.


ΠΟΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ

Για τον γιατρό συχνά αρκεί η περιγραφή των επεισοδίων και η κλινική εξέταση για να τεθεί η διάγνωση και συχνά δεν απαιτείται καμία εργαστηριακή εξέταση.

Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, αξονική, μαγνητική τομογραφία ή άλλες εξετάσεις, πρέπει να γίνονται μόνον όταν κριθεί απαραίτητο από τον γιατρό και ποτέ με πρωτοβουλία των γονιών, γιατί το παιδί επιβαρύνεται με περιττές και συχνά επώδυνες εξετάσεις, χωρίς να δίδεται λύση στο πρόβλημα.

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ Ο ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ;

Στις περιπτώσεις που ο πονοκέφαλος οφείλεται σε οργανικά αίτια η αντιμετώπιση του είναι αιτιολογική, θεραπεύεται δηλαδή η νόσος που τον προκαλεί.

Στις 'λειτουργικές κεφαλαλγίες', συνηθέστερες στα παιδιά η ημικρανία και η κεφαλαλγία τάσεως, πριν καταφύγει κανείς σε φάρμακα θα πρέπει να αποφύγει τους παράγοντες που ευθύνονται για την πρόκληση τους.

Η πίεση στο σχολείο και οι οικογενειακές συγκρούσεις είναι ο συνηθέστερος αιτιολογικός παράγων πρόκλησης πονοκεφάλων. Πνευματική αλλά και σωματική κόπωση, πολλές ώρες παρακολούθησης τηλεόρασης, μικροτραυματισμοί στο κεφάλι και ορισμένες τροφές προκαλούν κεφαλαλγίες σε παιδιά με προδιάθεση. Η έλλειψη ύπνου στα μικρότερα παιδιά, αλλά και ο υπερβολικός ή ακατάστατος ύπνος που παρατηρείται κυρίως στους εφήβους, μπορεί να προκαλέσουν επεισόδια ημικρανίας.

Παιδιά με προδιάθεση για ημικρανίες έχουν έναν ακόμη λόγο να ακολουθούν σωστή διατροφή και να εφαρμόζουν σωστούς κανόνες διαβίωσης.

Η ύπαρξη ελεύθερου χρόνου είναι απαραίτητη για κάθε παιδί και το παιχνίδι είναι απαραίτητο για την ψυχική του ισορροπία. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες θα πρέπει να επιλέγονται προσεκτικά και με την σύμφωνη γνώμη του παιδιού για να αποφεύγεται υπερβολικό φόρτωμα.

Να μην ξεχνάμε ότι απασχολήσεις όπως η μουσική, η άθληση ακόμη και οι ξένες γλώσσες πρέπει να είναι ξεκούραση και διασκέδαση για το παιδί και όχι ένας επιπλέον βραχνάς.

Σημαντικός επίσης παράγων είναι οι σχέσεις με τους γονείς, τους δασκάλους και γενικότερα οι διαπροσωπικές σχέσεις κυρίως στην εφηβική ηλικία.

Φάρμακα υπάρχουν τόσο για την αντιμετώπιση της οξείας κρίσης, όσο και για προληπτική χρήση. Πριν όμως από οτιδήποτε άλλο θα πρέπει να εφαρμοστούν κανόνες για την ομαλοποίηση της διαβίωσης του παιδιού και την αποφυγή των εκλυτικών παραγόντων.

Τελικά η κεφαλαλγία στο παιδί μπορεί να είναι απλά εκδήλωση έντασης ή κόπωσης που σχετίζεται με την καθημερινή ζωή ή να αποτελεί σύμπτωμα σοβαρής πάθησης. Αυτή η διττή σημασία της, η καλοήθης και η δυνητικά κακοήθης είναι που κρατάει άγρυπνο το ενδιαφέρον μας και επιβάλει προσεκτική και μεθοδική προσέγγιση του συμπτώματος. 

Διαβάστε επίσης

Η ιγμορίτιδα ταλαιπωρεί όλους και κυρίως τα παιδιά. Πώς γίνεται η διάγνωση με υπερήχους; Ποια η θεραπεία;

Πόνος στο γόνατο από ιγνυακή κύστη. Κύστεις του baker.

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ένας στους πέντε ανθρώπους ταλαιπωρούνται στις μέρες μας από πόνο στο ένα ή και στα δύο γόνατα. Οι αιτίες είναι πολλές και γι’ αυτό κρίνεται αναγκαία η ακριβής διάγνωση ώστε να δοθεί η κατάλληλη θεραπεία.
Μία από τις αιτίες είναι οι ιγνυακές κύστεις, που είναι επίσης γνωστές ως κύστεις Baker, δεν είναι σπάνιες και δεν θα πρέπει να διαφεύγουν της προσοχής του κλινικού ιατρού λόγω της πιθανότητας ρήξης.

Η Ιγνυακή κύστη πήρε το όνομά της από τον BAKER το 1877 όπου την περιέγραψε σαν μια ευμεγέθη ιγνυακή κύστη που δημιουργείτε από παγίδευση υγρού μέσα σε ένα ορογόνο θύλακο (bursa), σχηματιζόμενη από τον ημιυμενώδη τένοντα. Παρατήρησε επίσης επικοινωνία της κύστης με την άρθρωση με υγρό το οποίο διαφεύγει μέσα στο ορογόνο θύλακο, αλλά δεν μπορεί να επιστρέψει στην άρθρωση με ανάδρομη πορεία. Από τότε (Wilson1938, Taylor & Rana 1973, Lindgren 1977), πολλοί περιέγραψαν την παθογένεια της ιγνυακής κύστης.


 Η κύστη Baker είναι μια κύστη η οποία υπάρχει στο οπίσθιο μέρος του γόνατος (ιγνυακή κοιλότητα) και αποτελεί μια χαλάρωση του αρθρικού θυλάκου προς την περιοχή αυτή. Η κύστη συνήθως έχει μέσα αρθρικό υγρό. Το μόνο αρχικό σύμπτωμα μπορεί να είναι κυστικό οίδημα στην ιγνυακή χώρα με ήπιες ή και καθόλου ενοχλήσεις. Όταν αυξηθεί όμως το μέγεθος της διάτασης, υπάρχει μεγαλύτερη ενόχληση ιδιαίτερα στην πλήρη κάμψη ή έκταση του γόνατος. Η κύστη, γίνεται καλύτερα ορατή, όταν ο ασθενής είναι σε όρθια θέση και εξετάζεται από πίσω. Κάθε νόσημα της κατά γόνυ άρθρωσης, που προκαλεί συγκέντρωση αρθρικού υγρού στην άρθρωση, μπορεί να επιπλακεί με ιγνυακή κύστη. Μεταξύ της άρθρωσης του γόνατος και του ημιμεμβρανώδους γαστροκνημίου θυλάκου, που βρίσκεται κάτω από την έσω κεφαλή του γαστροκνημίου μυός, μπορεί να υπάρχει φυσιολογική επικοινωνία. Σε επικοινωνούσες με την άρθρωση κύστεις αναπτύσσεται βαλβιδικός μηχανισμός από την άρθρωση προς την κύστη, ο οποίος ενεργοποιείται από την πίεση της συλλογής αρθρικού υγρού μέσα στην άρθρωση. Σε μελέτη έχει φανεί ότι στο 40% του πληθυσμού υπάρχει επικοινωνία μεταξύ της άρθρωσης και του θυλάκου.


Η κύστη είναι πιο συχνή σε άνδρες ηλικίας 15-30 ετών, με συχνότερο αίτιο τις άμεσες κακώσεις του γόνατος, ενώ στους ενήλικες, πηγή της χρόνιας υμενίτιδας που παράγει το υγρό είναι οι φλεγμονώδεις και εκφυλιστικές αρθροπάθειες, όπως η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Σχεδόν όλες οι ιγνυακές κύστεις είναι δευτερογενείς. Οι κύστεις αυτές είναι πολυπαραγοντικής αιτιολογίας αλλά γενικά θεωρούνται σαν το τελικό αποτέλεσμα συνυπάρχουσας ενδοαρθρικής παθολογίας του γόνατος. Έτσι συνδυάζονται συχνά με οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα, χόνδρινη βλάβη, μηνισκική ρήξη και ανεπάρκεια του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου και σπανιότερα αποδίδονται σε υπέρχρηση, φλεγμονή, τράυμα ή και άλλες αιτίες όπως σπονδυλοαρθροπάθεια ή ουρική αρθρίτιδα. Αντίθετα στις λιγότερο συχνές πρωτογενείς ιγνυακές κύστεις παρατηρείται μία θυλακική προσεκβολή η οποία δεν επικοινωνεί με τον αρθρικό θύλακο του γόνατος

 Συμπτώματα:

Οίδημα στο οπίσθιο τμήμα του γονάτου, ερυθρότητα που συνοδεύεται από πόνο στο υπόλοιπο γόνατο και πόδι. 

 

Eπιδεινώνεται κατά την άσκηση ή κατά την κάμψη ή έκταση του γόνατος. Αυτά τα συμπτώματα συνοδεύονται με συμπτώματα της υποκείμενης νόσου (ρήξη μηνίσκου, ραγείς πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος, εκφυλιστική αρθρίτιδα).
Στα παιδιά (σπάνια) η ιγνυακή κύστη είναι ασυμπτωματική και συνήθως παρατηρείται από το ίδιο το παιδί.
Ρήξη της ιγνυακής κύστης μπορεί να συμβεί ξαφνικά προκαλώντας έντονο πόνο και οίδημα στην γάμπα, αυτός ο συνδυασμός συμπτωμάτων έχει ονομασθεί «σύνδρομο ψευτοθρομβοφλεβίτιδος» διότι τα σημεία και τα συμπτώματα ταιριάζουν με την θρομβοφλεβίτιδα. Συνοδεύεται από αύξηση της θερμοκρασίας, ερυθρότητα και ευαισθησία στην οπίσθια επιφάνεια της κνήμης. Εντούτοις η ρήξη αυτή μπορεί να μη συνοδεύεται από ισχυρό πόνο αλλά μόνο από οίδημα της γαστροκνημίας και της ποδοκνημικής


Διάγνωση
Οι απλές ακτινογραφίες είναι αρνητικές. Η απεικόνιση ασβεστώσεων μέσα στον κυστικό σχηματισμό είναι ένδειξη υμενικού σαρκώματος ή αιμαγγειώματος.
Ένα φλεβικό υπερηχογράφημα Doppler είναι χρήσιμο για την διαφοροδιάγνωση της θρομβοφλεβίτιδας .
Η μαγνητική τομογραφία του γόνατος είναι χρήσιμη για την αξιολόγηση των ιγνυακών κύστεων. Στην μαγνητική τομογραφία διακρίνονται οι ιγνυακές κύστες, όπου μπορούν να διακριθούν από  συμπαγείς βλάβες ή όγκους στην ιγνυακή κοιλότητα. Η μαγνητική τομογραφία θα επιβεβαιώσει την διάγνωση και θα αποκλείσει έναν όγκο μαλακών μορίων
Θεραπεία:
Στα παιδιά οι ιγνυακές κύστεις αποτελούν γενικώς καλοήθης ασυμπτωματικές παθήσεις και σπάνια σχετίζονται με παθολογία της άρθρωσης. Οι περισσότερες ιγνυακές κύστεις στα παιδιά αυτοϊώνται. Στους ασυμπτωματικούς ασθενείς στους οποίους η παθολογική αυτή κατάσταση διαπιστώνεται σε τυχαίο έλεγχο δεν απαιτείται κάποια θεραπευτική προσέγγιση.
Η αντιμετώπιση της υποκείμενης νόσου, όπως η αρθρίτιδα ή κάποιος τραυματισμός, συχνά αρκεί. Η ίδια η κύστη, η οποία δεν αφαιρείται χειρουργικά, επειδή συνήθως υποτροπιάζει, μπορεί να αδειάσει με τη βοήθεια του γιατρού, ενώ ο πάγος μπορεί να μειώσει σημαντικά το οίδημα.
Μερικές φορές γίνεται ένεση στεροειδών στην κύστη. Είναι ένα παροδικό μέτρο και η κύστη συνήθως επανεμφανίζεται, εκτός αν έχει αντιμετωπισθεί η ενδαρθρική παθολογία.
Αν όμως υπάρχει ενδαρθρική βλάβη η οποία προκαλεί μηχανικά συμπτώματα, με πόνο και επίμονο οίδημα, τότε η θεραπεία είναι χειρουργική. Αν η αρθροσκοπική παρέμβαση δεν αντιμετωπίζει τα συμπτώματα, τότε ενδείκνυται η ανοικτή εκτομή.
Ο μίσχος που οδηγεί από  την άρθρωση στην κύστη ανευρίσκεται, συρράπτεται και αφαιρείται η κύστη. Συνήθως όμως η αντιμετώπιση της ενδαρθρικής βλάβης οδηγεί στην εξάλειψη της ιγνυακής κύστης.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ρήξεως η οποία υποδύεται εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση περιλαμβάνει την συμπτωματική αγωγή με κατάκλιση, τη βάδιση με βακτηρίες για αποφυγή φόρτισης του σκέλους και τη χορήγηση με στεροειδούς αντιφλεγμονώδους αγωγής. Η χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής αντεδείκνυται γιατί μπορεί να προκαλέσει αιμάτωμα στην γαστροκνημία και συρικνώσεις μυών.

Διαβάστε επίσης




Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων