του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea
Ο Ρευματικός Πυρετός (ΡΠ) είναι ένα νόσημα που εμφανίζεται μετά από λοίμωξη που οφείλεται σε στρεπτόκοκκο. Προκαλείται από φλεγμονή που οφείλεται στο β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο της ομάδας Α,
Μιλώντας στο BestLife, ο δρ. Nate Favini λέει ότι ένα σημάδι που πρέπει να προσέξετε είναι το φλέγμα. Εάν δεν βγάζετε φλέγμα όταν βήχετε, υπάρχει πιθανότητα να μην είναι σύμπτωμα που σχετίζεται με τον κοροναϊό. Σύμφωνα με μερικές μελέτες, πάνω από το 60% των ασθενών με COVID-19 εμφανίζουν ξηρό βήχα. Αυτό γενικά σημαίνει βήχας χωρίς παραγωγή φλέγματος. Υπολογίζεται ότι μόνο στο 33% των περιπτώσεων ο κοροναϊός εκδηλώνεται με βήχα που συνοδεύεται από βλέννα, γνωστός και ως “υγρός” ή “παραγωγικός» βήχας.
Στο BestLife μίλησε σχετικά και η δρ. Sara Narayan, αλλεργιολόγος στο Emerson Hospital, η οποία λέει ότι ο βήχας που συνοδεύεται από συριγμό πιθανότατα δεν αποτελεί ένδειξη COVID-19:
Η δρ. Narayan σημειώνει ότι αν και ο κοροναϊός έχει πολλά κοινά με τις αλλεργίες, υπάρχουν μερικά πράγματα που διαφοροποιούν τα δύο, συμπεριλαμβανομένου του συριγμού. “Σε ασθενείς με άσθμα, οι αλλεργίες μπορεί να προκαλέσουν βήχα, συριγμό και δύσπνοια. Μόνο δύο από αυτά σχετίζονται με την COVID-19. Ο κοροναϊός συνήθως δεν προκαλεί συριγμό”.
Ένας ξηρός βήχας μπορεί επίσης να ακούγεται διαφορετικά από έναν υγρό βήχα. “Έχει πολύ σταθερό ήχο”, λέει ο δρ. Subinoy Das. Ο βήχας αυτός συχνά προκαλείται από ένα “γαργάλημα στο πίσω μέρος του λαιμού”, με βραχνό ήχο, ή με ήχο σαν γαύγισμα σκύλου. Αυτό συμβαίνει επειδή ο αεραγωγός δεν αλλάζει συνεχώς με τον βήχα. Στον υγρό βήχα, συσσωρεύεται βλέννα στον λαιμό, στη συνέχεια φεύγει, οπότε αυτό αλλάζει συνεχώς την κατάσταση στους αεραγωγούς.
Υπάρχει επίσης η πιθανότητα ο βήχας σας να οφείλεται σε αλλεργίες. Έτσι, θα πρέπει να δώσετε προσοχή στο αν ο βήχας σας συνοδεύεται με οποιοδήποτε είδος κνησμού (φαγούρα). Εάν ναι, τότε μάλλον δεν είναι κοροναϊός, καθώς η φαγούρα δεν σχετίζεται με μια ιογενή ασθένεια, όπως ο κοροναϊός.
medlabnews.gr
Σε ηλικία 88 ετών πέθανε ο Γάλλος ηθοποιός Αλέν Ντελόν, όπως μεταδίδει η γαλλική εφημερίδα Le Figaro.
Τα τρία παιδιά του Ντελόν ανακοίνωσαν τον θάνατό του σήμερα με δελτίο Τύπου στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Ο Αλέν Φαμπιέν, η Ανούσκα, ο Άντον καθώς και ο (σκύλος του) Loubo, ανακοινώνουν με απέραντη θλίψη την εκδημία του πατέρα τους. Πέθανε ειρηνικά στο σπίτι του στο Ντουσί. Η οικογένειά του σας ζητά ευγενικά να σεβαστείτε την ιδιωτικότητά του, σε αυτή την εξαιρετικά οδυνηρή στιγμή πένθους», ανέφερε το δελτίο τύπου.
Γεννημένος στις 8 Νοεμβρίου 1935, ο Αλέν Φαμπιάν Μορίς Μαρσέλ Ντελόν, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, έζησε δύσκολη παιδική ηλικία, αλλά άφησε εποχή ως ένας από τους διασημότερους Γάλλους ηθοποιούς και σύμβολα του σεξ της Ευρώπης τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Ο Ντελόν υπηρέτησε στο γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό και στη συνέχεια τον κέρδισε η υποκριτική εντυπωσιάζοντας από τα πρώτα κιόλας βήματα, με την εντυπωσιακή εμφάνισή του.
Απέσπασε διθυραμβικές κριτικές για τους ρόλους του σε ταινίες όπως: «Γυμνοί στον ήλιο» (1960), «Η Έκλειψη» (1962), «Ο Γατόπαρδος» (1963), «Ο δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο» (1967), «Η Πισίνα» (1969), «Ο Κόκκινος Κύκλος» (1970), «Ο Μπάτσος» (1972) και «Ο Κύριος Κλάιν« (1976). Ο Αλέν Ντελόν συνεργάστηκε στη διάρκεια της καριέρας του με πολλούς διάσημους σκηνοθέτες, όπως ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ, ο Λουί Μαλ, ο Ζαν Πιερ Μελβίλ, ο Λουκίνο Βισκόντι και ο Μικελάντζελο Αντονιόνι.
Το 1985 ο Ντελόν τιμήθηκε με το Βραβείο Σεζάρ Α΄Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Η Ιστορία Μας» (1984). Έξι χρόνια αργότερα τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγώνας της Τιμής, ενώ το 1997 ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει την ηθοποιία σε ηλικία 62 ετών.
Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου απονεμήθηκε στον Ντελόν η τιμητική Χρυσή Άρκτος, ενώ το 2019 ο Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών για τη συνολική προσφορά του στην Έβδομη Τέχνη. Τα τελευταία χρόνια τη ζωή του Ντελόν σημάδεψαν οι έριδες μεταξύ των παιδιών του.
επιμέλεια Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγος, medlabnews.gr iatrikanea
Το τελευταίο διάστημα διακινείται η πληροφορία ότι τα πεύκα στην Ελλάδα τα έφεραν οι Ρωμαίοι προκειμένου να τα χρησιμοποιούν ως μέσον καταστολής σε περιπτώσεις ταραχών, καίγοντας ολόκληρα χωριά. Συγκεκριμένα λένε ότι τα πεύκα τα χρησιμοποιούσαν σε τέτοιο εύρος οι Ρωμαίοι, διότι αφενός τα φύτευαν παντού για ξυλεία και ως καύσιμη ύλη, αφετέρου έκαιγαν τα δάση ως στρατιωτική τακτική για έλεγχο των υπόδουλων και έμενε μόνο πευκοδάσος, αφού έκοβαν τα Κυπαρίσσια και τον δρυ και άλλα δένδρα, και έβαζαν το εύφλεκτο Πεύκο πυκνά έξω από κάθε πόλη, ώστε αν γίνονταν εξέγερση, να έκαιγαν όλο το χωριό ή την εξεγερθείσα πόλη.
Για δούμε την αλήθεια αυτής της πληροφορίας ανατρέξαμε στην βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης και ρωτήσαμε το chatGPT από που προήλθαν τα πεύκα στην Ελλάδα;
Η ιδέα ότι οι Ρωμαίοι έφεραν τα πεύκα στην Ελλάδα δεν είναι ακριβής. Τα πεύκα, και συγκεκριμένα το είδος Pinus halepensis (χαλέπιος πεύκη), ήταν ενδημικά στην περιοχή της Μεσογείου πολύ πριν από την άφιξη των Ρωμαίων. Τα πευκοδάση υπήρχαν ήδη στην Ελλάδα από τους προϊστορικούς χρόνους, και αποτελούσαν βασικό μέρος της ελληνικής χλωρίδας.
Οι Ρωμαίοι, ωστόσο, πιθανόν να συνέβαλαν στην ευρύτερη εξάπλωση και διαχείριση των δασών, καθώς ήταν γνωστοί για την ικανότητά τους στη δασοκομία και τη χρήση των δασών για ξυλεία, κατασκευές και άλλες ανάγκες τους. Αυτό μπορεί να οδήγησε σε μια πιο συστηματική εκμετάλλευση των δασών και ίσως σε μικρές αλλαγές στη σύσταση των δασών μέσω της εισαγωγής συγκεκριμένων ειδών σε περιοχές όπου προηγουμένως δεν υπήρχαν.
Ωστόσο, το πεύκο είναι ένα εγγενές είδος της περιοχής, και η παρουσία του στην Ελλάδα προηγήθηκε κατά πολύ της ρωμαϊκής περιόδου.
Μπορεί οι Ρωμαίοι να φύτεψαν τα πεύκα στην Ελλάδα για να τα χρησιμοποιούν ως μέτρο καταστολής εξεγέρσεων καίγοντας χωριά ολόκληρα για καταστολή ταραχών;
Η άποψη ότι οι Ρωμαίοι φύτεψαν πεύκα στην Ελλάδα με σκοπό να τα χρησιμοποιούν ως μέσο καταστολής εξεγέρσεων, καίγοντας χωριά, δεν στηρίζεται σε ιστορικές πηγές ή αρχαιολογικά ευρήματα και είναι μάλλον ένας μύθος παρά μια τεκμηριωμένη ιστορική πραγματικότητα. Ακολουθούν μερικά επιχειρήματα που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να απαντήσεις σε αυτόν τον ισχυρισμό:
1. Ενδημικότητα των Πεύκων στην Ελλάδα
Όπως προαναφέρθηκε, τα πεύκα είναι ενδημικά στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο πολύ πριν την άφιξη των Ρωμαίων. Υπάρχουν γεωλογικές και παλαιοντολογικές ενδείξεις που δείχνουν ότι τα πευκοδάση υπήρχαν στην περιοχή ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους. Η παρουσία τους στην Ελλάδα δεν είναι αποτέλεσμα ρωμαϊκών φυτεύσεων αλλά φυσική.
2. Έλλειψη Ιστορικών Πηγών
Δεν υπάρχει καμία ιστορική πηγή ή αρχαίο κείμενο που να υποστηρίζει την ιδέα ότι οι Ρωμαίοι φύτεψαν πεύκα με σκοπό να τα χρησιμοποιούν για καύση χωριών ως μέσο καταστολής. Οι Ρωμαίοι ήταν γνωστοί για τη στρατιωτική τους πειθαρχία και την κατασκευή υποδομών, και χρησιμοποιούσαν διαφορετικές τακτικές καταστολής, αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι φυτεύανε δάση για αυτόν τον σκοπό.
3. Περίπτωση Υπερβολής ή Παρερμηνείας
Ο ισχυρισμός αυτός μπορεί να προέρχεται από υπερβολική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων. Οι Ρωμαίοι ήταν γνωστοί για την αυστηρότητα με την οποία αντιμετώπιζαν εξεγέρσεις, αλλά οι τακτικές τους βασίζονταν κυρίως στη χρήση στρατιωτικής ισχύος και όχι στην καύση δασών. Το κάψιμο χωριών θα ήταν μεμονωμένη πρακτική σε περιπτώσεις ακραίων εξεγέρσεων, αλλά δεν ήταν ο κανόνας ούτε σχετιζόταν με την καλλιέργεια δασών.
4. Πρακτικότητα και Οικονομία
Η καύση ολόκληρων χωριών ή περιοχών δεν ήταν ούτε πρακτική ούτε οικονομικά συμφέρουσα για τους Ρωμαίους. Οι Ρωμαίοι, ως κατακτητές, ήθελαν να διατηρήσουν τις περιοχές που κατέκτησαν παραγωγικές και υπό τον έλεγχό τους. Η καταστροφή μεγάλων περιοχών θα μπορούσε να υπονομεύσει τη δυνατότητά τους να εκμεταλλευτούν οικονομικά την περιοχή.
5. Ρωμαϊκή Χρησιμοποίηση Ξυλείας
Οι Ρωμαίοι εκμεταλλεύονταν τα δάση για την ξυλεία τους, χρησιμοποιώντας την σε κατασκευές, πλοία, και για άλλες στρατιωτικές ανάγκες. Η συστηματική καύση των δασών θα ήταν αντίθετη με την ανάγκη τους για ξυλεία, που ήταν ένα πολύτιμο αγαθό.
Συνοψίζοντας, η ιδέα ότι οι Ρωμαίοι φύτεψαν πεύκα στην Ελλάδα ως μέτρο καταστολής είναι ένας αναπόδεικτος και αβάσιμος ισχυρισμός. Η παρουσία των πευκοδασών στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα φυσικής εξέλιξης και όχι στρατιωτικής στρατηγικής. Οι Ρωμαίοι είχαν άλλους, πιο αποδοτικούς τρόπους να ελέγχουν τις εξεγέρσεις και να διατηρούν την εξουσία τους στις κατακτημένες περιοχές.
Βιβλιογραφία
Οι παρακάτω πηγές συμφωνούν ότι τα πεύκα ήταν ήδη ένα ενδημικό στοιχείο της ελληνικής χλωρίδας προτού έρθουν οι Ρωμαίοι. Ενώ οι Ρωμαίοι ίσως επέδρασαν στη διαχείριση και εκμετάλλευση των δασών, δεν ήταν οι πρώτοι που εισήγαγαν τα πεύκα στην περιοχή. Οι βιβλιογραφικές αναφορές που παρουσιάζονται μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη επιστημονική βάση για την κατανόηση της φυσικής κατανομής των πευκοδασών στην Ελλάδα. Ακολουθούν πιο αναλυτικές πληροφορίες για τις πηγές που μπορούν να υποστηρίξουν την ιστορική παρουσία των πεύκων στην Ελλάδα και γενικά στη Μεσόγειο:
1. Dafis, S. (1973). Τα δάση της Ελλάδας (The Forests of Greece)
Περιεχόμενο: Αυτό το έργο είναι μια σημαντική πηγή για τη μελέτη των ελληνικών δασών, καλύπτοντας τόσο τη φυσική χλωρίδα όσο και την ιστορική διαχείριση των δασών. Ο συγγραφέας αναλύει την κατανομή των δασών στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των πευκοδασών, και προσφέρει πληροφορίες για την ιστορική τους παρουσία πριν και μετά την έλευση των Ρωμαίων. Επίσης, εξετάζεται η ανθρώπινη επίδραση στην εξέλιξη και διατήρηση αυτών των δασών.
Σημασία: Το βιβλίο παρέχει μια τεκμηριωμένη άποψη σχετικά με την ενδημική φύση των πευκοδασών στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι τα πεύκα ήταν ήδη παρόντα πριν τη ρωμαϊκή εποχή.
2. Quezel, P., & Medail, F. (2003). Ecology and biogeography of Mediterranean ecosystems in the Western Mediterranean (Ecological Studies)
Περιεχόμενο: Αυτή η έκδοση προσφέρει μια βαθιά κατανόηση της οικολογίας και βιογεωγραφίας των μεσογειακών οικοσυστημάτων. Περιλαμβάνει αναλύσεις για την εξέλιξη της χλωρίδας στην περιοχή της Μεσογείου, αναφέροντας συγκεκριμένα είδη όπως τα πεύκα, και εξηγεί την προσαρμογή τους στις κλιματικές και γεωλογικές συνθήκες της περιοχής.
Σημασία: Οι συγγραφείς αναλύουν πώς η φυσική διασπορά και εξέλιξη των ειδών, συμπεριλαμβανομένων των πεύκων, δεν περιορίζεται στην ανθρώπινη παρέμβαση αλλά είναι προϊόν μακροχρόνιων φυσικών διεργασιών. Αυτό υποστηρίζει την ιδέα ότι τα πεύκα υπήρχαν στην Ελλάδα πριν την άφιξη των Ρωμαίων.
3. Θεοδωρακόπουλος, Γ. (1981). Τα ελληνικά δάση: εξέλιξη και διαχείριση (Greek Forests: Evolution and Management)
Περιεχόμενο: Το βιβλίο αυτό εστιάζει στην ιστορία των ελληνικών δασών και εξετάζει πώς τα δάση αυτά επηρεάστηκαν από διάφορους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων των Ρωμαίων. Καλύπτει τη διαχείριση των δασών κατά την αρχαιότητα και την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας, προσφέροντας πληροφορίες για τις πιθανές επιδράσεις των Ρωμαίων στη διαχείριση των πευκοδασών.
Σημασία: Αν και αναγνωρίζει τη ρωμαϊκή επιρροή στη διαχείριση των δασών, υποστηρίζει ότι τα πεύκα ήταν ήδη παρόντα ως μέρος της ελληνικής χλωρίδας.
4. Blondel, J., Aronson, J., Bodiou, J. Y., & Boeuf, G. (2010). The Mediterranean Region: Biological Diversity in Space and Time
Περιεχόμενο: Το βιβλίο αυτό προσφέρει μια συνολική εικόνα της βιοποικιλότητας της Μεσογείου, με έμφαση στη γεωλογική ιστορία, το κλίμα, και την εξέλιξη των οικοσυστημάτων. Ειδικά κεφάλαια αναφέρονται στη χλωρίδα της περιοχής και στην παρουσία δασικών ειδών όπως τα πεύκα.
Σημασία: Η ανάλυση της μακροχρόνιας παρουσίας της χλωρίδας, συμπεριλαμβανομένων των πεύκων, δείχνει ότι αυτά τα είδη είναι ενδημικά στη Μεσόγειο και υπήρχαν πολύ πριν από την ανθρώπινη επέμβαση.
medlabnews.gr iatrikanea
Ο κορυφαίος οργανισμός παρακολούθησης του κλίματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής Copernicus, ανέφερε πρόσφατα ότι ο Ιούνιος ήταν ο 13ος συνεχόμενος μήνας που σημειώνει μηνιαίο ρεκόρ θερμοκρασίας, με θερμοκρασίες 1,5 C πάνω από τον προβιομηχανικό μέσο όρο, φέρνοντας πιο έντονους καύσωνες, ακραία φαινόμενα βροχοπτώσεων και ξηρασίες, μειώσεις στα στρώματα πάγου, θαλάσσιους πάγους και παγετώνες, καθώς και επιταχυνόμενη άνοδο της στάθμης της θάλασσας και θέρμανση των ωκεανών.
Ο WMO ανέφερε επίσης ότι τουλάχιστον 10 χώρες έχουν καταγράψει θερμοκρασίες πάνω από 50 C μέχρι στιγμής φέτος.
Δεν υπάρχει τέλος για τα ανεπιθύμητα ρεκόρ, σύμφωνα με τον Κάρλο Μπουοντέμπο, τον επικεφαλή της Υπηρεσίας για την Κλιματική αλλαγή Copernicus: «Ακόμα κι αν αυτό το συγκεκριμένο σερί ακραίων φαινομένων τελειώσει κάποια στιγμή, είναι βέβαιο ότι θα δούμε νέα ρεκόρ να καταρρίπτονται καθώς το κλίμα συνεχίζει να θερμαίνεται».
Οι ελπίδες για δροσιά έχουν μέχρι στιγμής αποδειχθεί άπιαστες. Τα προκαταρκτικά δεδομένα από τον δορυφόρο Copernicus ERA5 υποδηλώνουν ότι η 22η Ιουλίου ήταν η πιο ζεστή ημέρα στην καταγεγραμμένη ιστορία της Γης , με μέση παγκόσμια θερμοκρασία επιφανειακής ατμόσφαιρας 17,15 βαθμούς Κελσίου.
Ο Ερέρα είπε ότι ελπίζει ότι οι προειδοποιήσεις για ακραία καιρικά φαινόμενα θα μπορούσαν να προετοιμάσουν τον κόσμο για αυτό που έρχεται και να μειώσουν τις απειλές για ζωές, υποδομές και οικονομίες.
Τα ρεκόρ θερμοκρασίας που κατέγραψαν 15 χώρες
Στις 28 Φεβρουαρίου τα νησιά Κόκος σημείωσαν την υψηλότερη θερμοκρασία όλων των εποχών με 32,8 βαθμούς Κελσίου. Ιδια θερμοκρασία κατέγραψε στις 29 Φεβρουαρίου και στις 7 Απριλίου .
6 Μαρτίου Η Κόστα Ρίκα κατέρριψε το εθνικό της ρεκόρ με 41 βαθμούς Κελσίου στο Σέρο Χουακαλίτο. Το ρεκόρ καταρρίφθηκε ξανά με 41,5 βαθμούς Κελσίου στις 23 Μαρτίου στην ίδια τοποθεσία.
12 Μαρτίου Οι Κομόρες έσπασαν το εθνικό τους ρεκόρ με 36,2 C στο αεροδρόμιο Hahaya.
13 Μαρτίου Το Κονγκό κατέρριψε το εθνικό του ρεκόρ με 39,6 C στο Impfondo.
24 Μαρτίου Οι Μαλδίβες έσπασαν το εθνικό τους ρεκόρ με 35,1 C στο Hanimadhoo. Το ισοφάρισε ξανά στις 11 Απριλίου .
31 Μαρτίου Το Τόγκο κατέρριψε το εθνικό του ρεκόρ με 44 βαθμούς Κελσίου στο Mango.
3 Απριλίου Το Μάλι κατέρριψε το εθνικό του ρεκόρ με 48,5 βαθμούς Κελσίου στο Kayes..
10 Απριλίου Η Μπελίζ έσπασε το εθνικό της ρεκόρ με 42,3 C στο Barton Creek. Αυτή η θερμοκρασία συνδέθηκε αργότερα στις 17 Μαΐου στο Chaa Creek.
24 Απριλίου Το Τσαντ ισοφάρισε το εθνικό του ρεκόρ με 48 βαθμούς Κελσίου στο Faya. Αυτό ισοφαρίστηκε ξανά στις 5 Ιουνίου .
27 Απριλίου Η Καμπότζη κατέρριψε το εθνικό της ρεκόρ με 42,8 βαθμούς Κελσίου στο Preah Viehar και στο Svay Leu.
Την 1η Μαΐου η Γκάνα κατέρριψε το εθνικό της ρεκόρ με 44,6 C στο Navrongo.
1 Μαΐου Το Λάος κατέρριψε το εθνικό του ρεκόρ με 43,7 βαθμούς Κελσίου στο Τα Νγκόν.
29 Μαΐου Το Παλάου ισοφάρισε το εθνικό του ρεκόρ με 35 βαθμούς Κελσίου στο διεθνές αεροδρόμιο Babelthuap. Στις 2 Ιουνίου το κέρδισε με 35,6C.
7 Ιουνίου Η Αίγυπτος κατέρριψε το εθνικό της ρεκόρ με 50,9 βαθμούς Κελσίου στο Ασουάν.
20 Ιουνίου το Μεξικό ισοφάρισε το εθνικό του ρεκόρ με 52 C στο Tepache.
Στη διαπίστωση ότι το φετινό καλοκαίρι θα είναι το πιο θερμό που έχουμε ζήσει ποτέ, αναμένεται να καταλήξουν οι ειδικοί, τυπικά μετά και το τέλος του Αυγούστου, σύμφωνα με όσα ανέφερε στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα, ο Κώστας Λαγουβάρδος, μετεωρολόγος στο Ινστιτούτο Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Το φετινό καλοκαίρι είναι ένα ακραίο καλοκαίρι εξήγησε, καθώς είχαμε τον πιο θερμό Ιούνιο που είχαμε καταγράψει ποτέ, τον πιο θερμό Ιούλιο που έχουμε καταγράψει ποτέ και ο Αύγουστος, σημείωσε, θα είναι σίγουρα μέσα στους πιο θερμούς, επομένως πρόκειται συνολικά για ένα καλοκαίρι, πιθανότατα, το πιο ζεστό που έχουμε ζήσει ποτέ. Χωρίς να έχει ακραία συμπεριφορά, βλέπουμε όμως καθημερινά πάρα πολύ υψηλές θερμοκρασίες, πολύ πάνω από τα κανονικά και πολύ υψηλές ελάχιστες θερμοκρασίες.
Άρα, πιθανολογεί ο κ. Λαγουβάρδος, θα είναι το πιο ζεστό καλοκαίρι που έχουμε ζήσει ποτέ ως σύνολο, σε διάρκεια και σε μέσο όρο.
«Το χειρότερο και για μένα αυτό είναι το αποτύπωμα της κλιματικής αλλαγής, είναι ότι οι μέσοι όροι έχουν ανέβει πάρα πολύ. Έβλεπα χθες το βράδυ τους σταθμούς που λειτουργούμε μέσα στο λεκανοπέδιο, 11 το βράδυ να έχεις 32-33 βαθμούς στα νότια προάστια, στον Πειραιά, στη Νίκαια, είναι θερμοκρασίες απίστευτα υψηλές και δημιουργούν ένα θερμικό στρες όλο το 24ωρο στους κατοίκους κυρίως των μεγάλων πόλεων. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα κατά τη γνώμη μου από την κλιματική αλλαγή. Οι καύσωνες και κυρίως τι συμβαίνει μέσα στις μεγάλες πόλεις και σε μεγάλες πόλεις που έχουν και λίγο πράσινο» είπε χαρακτηριστικά.
Ειδικά στην Αττική, το λίγο πράσινο τείνει να εξανεμιστεί, αν σκεφτεί κανείς ότι στην πάροδο οκτώ ετών έχουν καεί 450.000 στρέμματα δασών και 700.000 συνολικά περίπου καμένες εκτάσεις. Για τις περιοχές που έχουν καεί, το πρόβλημα είναι τόσο περιβαλλοντικό όσο και αισθητικό, αλλά και πρακτικά, πολύ κοντά στις περιοχές που έχουν καεί προφανώς υπάρχουν και άλλες επιπτώσεις όπως η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας.
«Δεν επηρεάζει προφανώς τη θερμοκρασία του κέντρου της Αθήνας, αλλά επηρεάζει πολύ τη θερμοκρασία στις περιοχές που έχει χαθεί το πράσινο. Από κει και πέρα είναι η απώλεια της βιοποικιλότητας, το αισθητικό κομμάτι είναι πάρα πολύ σημαντικό και επίσης σε κάποιες περιοχές, ειδικά σε μεγάλες κλίσεις, η απώλεια των δέντρων των θάμνων κάνει λίγο πιο επικίνδυνη την κατάσταση για πλημμυρικά επεισόδια, για πιο έντονη επιφανειακή απορροή των νερών όταν έχουμε μια ισχυρή βροχόπτωση. (…) Η Πεντέλη, για παράδειγμα, έχει καεί πολύ μεγάλο κομμάτι, πολύ πριν και πριν από 20 χρόνια, σε πολύ μεγάλες πυρκαγιές. Η διαδρομή από την Πεντέλη προς τη Νέα Μάκρη ήταν κάποτε ολοπράσινη. Έχει αποκατασταθεί, έχει θάμνους, έχει κάποια δένδρα αλλά δεν έχει καμία σχέση με αυτό το δάσος το οποίο είχαμε πριν. Επομένως κάποια σημεία αποκαθίστανται και κάποια όχι. Επομένως μιλάμε για σημαντική υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ειδικά στην Αττική που είναι πάρα πολύς πληθυσμός μαζεμένος» τόνισε ο κ. Λαγουβάρδος.
μπορείτε να μας ρωτησετε