Τιτάνια μάχη δίνει ο πολυτραυματίας φοιτητής 21χρονος Γεράσιμος που παραμένει σε κώμα

 επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Κορυφώνεται η αγωνία για τον Γεράσιμο που δίνει μάχη μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Ο νεαρός φοιτητής νοσηλεύεται στις ΗΠΑ…

Ο πολυτραυματίας συνεχίζει να δίνει μάχες. Από εκείνο το εφιαλτικό βράδυ στα Τέμπη έχουν περάσει σχεδόν 14 μήνες. Βγήκε ζωντανός από το σιδηροδρομικό δυστύχημα, αλλά ακόμα δεν έχει καταφέρει να σταθεί στα πόδια του. Ο Γολγοθάς που ανεβαίνει δείχνει ατελείωτος, αλλά οι ελπίδες δεν έχουν εξανεμιστεί. Ο νεαρός είναι ζωντανός και υπάρχει αισιοδοξία ότι με τη βοήθεια των γιατρών, θα καταφέρει στο τέλος να ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Δίπλα του από την πρώτη στιγμή βρίσκονται οι στενοί συγγενείς του, που ευελπιστούν να εισακουστούν οι προσευχές που κάνουν από την πρώτη στιγμή.

Όσα είπε η μάνα του μοναδικού ανθρώπου που επέζησε από το πρώτο βαγόνι και που δίνει μάχη για τη ζωή του: «Ο Γεράσιμος, ένα χρόνο μετά είναι ακόμα σε κώμα. Έχει κάνει δύο εγχειρήσεις. Η πρόγνωση είναι φτωχή. Όμως πέρα από την αγάπη μου, μόνο την ελπίδα και την πίστη έχω να του δώσω. Του έχω εμπιστοσύνη, έχει κερδίσει πολλές μάχες».

Παρόλο που κάποιες φορές μάς φαίνεται αιώνας, άλλες σαν να σταμάτησε ο χρόνος, και άλλες σαν να παρατείνετε διαρκώς το δικαίωμα στη δικαίωση, την προσεχή Τετάρτη (28/2) συμπληρώνεται ένας χρόνος από το δυστύχημα των Τεμπών. Ένα έτος πέρασε από το μακάβριο «πάμε και όπου βγει», 365 ημέρες από τότε που 57 αθώες ψυχές επιβιβάστηκαν σε ένα τρένο από το οποίο δεν κατέβηκαν ποτέ. Ένας χρόνος από τότε που το «πάρε με όταν φτάσεις» δεν έγινε ποτέ αληθινό τηλεφώνημα για πολλές ανθρώπινες ζωές, μεταξύ των οποίων παιδιά.

Εισιτήριο χωρίς επιστροφή

Και παρόλο που κάποιοι θέλουν να αφήσουν πίσω τους το πολύνεκρο δυστύχημα, οι περισσότεροι δεν θέλουμε ή και δεν μπορούμε. Στις θέσεις των βαγονιών αυτών θα μπορούσε να είχε καθίσει ο καθένας από εμάς ή κάποιος από τους ανθρώπους που αγαπάμε. Το εισιτήριο χωρίς επιστροφή που αγόρασαν τόσοι νέοι άνθρωποι, κόστισε εξίσου ακριβά και στις οικογένειές τους που ακόμη θρηνούν και ζητούν δικαίωση. Όχι για να επιστρέψουν πίσω τα θύματα του δυστυχήματος, αλλά για να επέλθει ηθική κάθαρση.

Ο ήρωας Γεράσιμος

Το πρώτο εκείνο βαγόνι του τρένου που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα- Θεσσαλονίκη, εκτέλεσε και κάποιες αθώες ψυχές. Για την ακρίβεια, όλες όσες επέβαιναν σε αυτό, εκτός από μία: Εκείνη του 21χρονου Γεράσιμου, ο οποίος και είναι ο μοναδικός επιζών.

Ο νεαρός άνδρας παραμένει εδώ και έναν χρόνο σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση. Σύμφωνα μάλιστα με όσα δήλωσε η μητέρα του, στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι», ο άτυχος Γεράσιμος είναι ακόμη σε κώμα. Αφότου ευχαρίστησε όσους ελπίζουν και προσεύχονται μαζί της για το καλό του γιου της, εξήγησε ότι ο ήρωάς της, (ήρωας σε ένα παραμύθι που δεν του άξιζε), δίνει τον δικό του μεγάλο αγώνα μετά από δύο επεμβάσεις.

Η οικογένειά του δεν παύει ωστόσο να ελπίζει σε βελτίωση της κατάστασης της υγείας του.

«Ο Γεράσιμος, ένα χρόνο μετά είναι ακόμα σε κώμα. Έχει κάνει δύο εγχειρήσεις. Η πρόγνωση είναι φτωχή. Όμως πέρα από την αγάπη μου, μόνο την ελπίδα και την πίστη έχω να του δώσω. Του έχω εμπιστοσύνη, έχει κερδίσει πολλές μάχες. Μέσα από την καρδιά μου είμαι ευγνώμων για τους ανθρώπους που προσεύχονται για το παιδί μου. Δίνουν και σε μένα δύναμη. Η σημερινή απόλυτη προτεραιότητά μου δεν αφήνει περιθώρια για οτιδήποτε άλλο», ανέφερε, μεταξύ άλλων.

Ένα 13χρονο αγόρι θεραπεύτηκε πλήρως από εξαιρετικά επιθετικό καρκίνο στον εγκέφαλο

 medlabnews.gr iatrikanea

Ο μικρός Lucas διέψευσε κάθε διάγνωση και πιθανότητα επιβίωσης νικώντας έναν σπάνιο τύπο καρκίνου, δίνοντας ελπίδα για μελλοντικές αποτελεσματικές θεραπείες

Ένα 13χρονο αγόρι από το Βέλγιο έγινε το πρώτο στον κόσμο που θεραπεύτηκε από έναν θανατηφόρο τύπο καρκίνου του εγκεφάλου. Ο Lucas Jemeljanova διαγνώστηκε σε ηλικία 6 ετών με διάχυτο διηθητικό γλοίωμα γέφυρας (DIPG), έναν πολύ σπάνιο και εξαιρετικά επιθετικό όγκο του εγκεφάλου που σκοτώνει το 98% των πασχόντων μέσα σε πέντε χρόνια.

Mέσα στην ατυχία μιας τέτοιας διάγνωσης, έτυχε να γίνει ένας από τους πρώτους ασθενείς που συμμετείχε σε μια κλινική μελέτη κατά την οποία έλαβε την ουσία everolimus, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του καρκίνου των νεφρών, του παγκρέατος, του μαστού και του εγκεφάλου, αλλά δεν έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για τη θεραπεία του σπάνιου καρκίνου που έπασχε ο Lucas.

Το μικρό αγόρι τελικά ανταποκρίθηκε καλά στη θεραπεία και ο όγκος μειώθηκε σταδιακά. Επτά χρόνια αργότερα, ήταν ελεύθερο νόσου, καθώς δεν παρουσιάζει πλέον κανένα ίχνος καρκίνου και βρίσκεται επισήμως σε ύφεση εδώ και πέντε χρόνια. «Κέρδισε όλες τις πιθανότητες» δήλωσε ο γιατρός του Jacques Grill, επικεφαλής του προγράμματος για τους όγκους στον εγκέφαλο στο αντικαρκινικό κέντρο Gustave Roussy στο Παρίσι, επισημαίνοντας πως η περίπτωσή του προσφέρει πραγματική ελπίδα.

Το ταξίδι προς την ίαση

Μαζί με τους γονείς του, ο μικρός Lucas βρέθηκε στη Γαλλία για να λάβει μέρος στη δοκιμή BIOMEDE, η οποία εξέταζε πιθανά νέα φάρμακα για τον σπάνιο τύπο DIPG. Το everolimus δρα αναστέλλοντας την πρωτεΐνη mTOR, η οποία βοηθά τα καρκινικά κύτταρα να διαιρούνται, να αναπτύσσονται και να παράγουν νέα αιμοφόρα αγγεία. Αυτό σταματά ή επιβραδύνει την ανάπτυξη του καρκίνου εμποδίζοντας τα καρκινικά κύτταρα να αναπαραχθούν και μειώνοντας την παροχή αίματος στα καρκινικά κύτταρα. Το φάρμακο έχει εγκριθεί από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ως συνταγογραφούμενο φάρμακο για τη θεραπεία μιας σειράς καρκίνων.

Ο γιατρός του, ωστόσο, δεν ήταν σίγουρος για το πότε να σταματήσει τη θεραπεία, καθότι δεν υπήρχε κάποια επιστημονική παραπομπή ή αναφορά. Μέχρι πριν από ενάμιση χρόνο, οπότε και αποδείχθηκε ότι ο Lucas είχε σταματήσει να παίρνει τα φάρμακα ούτως ή άλλως: «Κατά τη διάρκεια μιας σειράς μαγνητικών τομογραφιών, παρακολούθησα τον όγκο να εξαφανίζεται εντελώς» σημειώνει ο Δρ Grill.

Οι λόγοι που ο μικρός ανταποκρίθηκε τόσο καλά στη θεραπεία παραμένουν ακόμα άγνωστοι. Διότι, στη μελέτη ακόμα επτά παιδιά θεωρήθηκαν ότι ανταποκρίθηκαν καλά στη θεραπεία, αφού δεν παρουσίασαν υποτροπές για τρία χρόνια μετά τη διάγνωσή τους, αλλά μόνο ο όγκος του Lucas εξαφανίστηκε εντελώς. Μια θεωρία που εξηγεί αυτά τα διφορούμενα αποτελέσματα οφείλεται πιθανώς σε «βιολογικές ιδιαιτερότητες» των όγκων τους, δήλωσε ο Δρ Grill: «Ο όγκος του Lucas είχε μια εξαιρετικά σπάνια μετάλλαξη που πιστεύουμε ότι έκανε τα κύτταρά του πολύ πιο ευαίσθητα στο φάρμακο», είπε.

Κάθε χρόνο περίπου 300 παιδιά στις Η.Π.Α. διαγιγνώσκονται με τη σπάνια αυτή μορφή όγκων, όταν τα παιδιά είναι ηλικίας μεταξύ 5 και 9 ετών. Μετά τη διάγνωση, η μέση επιβίωση εκτιμάται σε εννέα μήνες. Μερικά από τα πρώτα συμπτώματα είναι προβλήματα με την κίνηση των ματιών, αδυναμία του προσώπου, δυσκολία στο περπάτημα, παράξενες κινήσεις των άκρων και προβλήματα με την ισορροπία.

Διαβάστε επίσης

• Καρκίνος του λάρυγγα (larynx cancer). Ποια τα συμπτώματα, ποιοι κινδυνεύουν και πώς προλαμβάνεται;
• Καρκίνος του παγκρέατος, Ποια τα συμπτώματα και ποιοι κινδυνεύουν;
• Ο καρκίνος του πνεύμονα συχνά δεν παρουσιάζει συμπτώματα παρά μόνο αφού φτάσει σε προχωρημένο στάδιο. Η έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές
• Πότε διογκώνονται (πρήζονται) οι λεμφαδένες; Πόσο επικίνδυνο είναι; Ποιες εξετάσεις βοηθούν στην διάγνωση;
• Συμπτώματα που μπορεί να σημαίνουν καρκίνο και δεν πρέπει να τα αγνοείτε

Ορμόνες του έρωτα και ερωτική συμπεριφορά. Φερομόνες, τεστοστερόνη, ντοπαμίνη, οξυτοκίνη, βασοπρεσίνη, κορτιζόνη

Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Τα τελευταία χρόνια η νευροενδοκρινολογία έχει εξηγήσει σχεδόν ολοκληρωτικά την ερωτική συμπεριφορά.

Όπως αποδεικνύεται από τις μελέτες και έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί πάνω στο θέμα, η ερωτική αγάπη και οι ερωτικοί δεσμοί είναι προϊόν νευροχημικών διαδικασιών. Συγκεκριμένα κάθε ερωτική έκφραση έχει και ανάλογο ορμονικό υπόβαθρο.

Η φύση παίζει μαζί μας παράξενα ερωτικά παιχνίδια με όπλο τις ορμόνες που εκκρίνονται, ιδίως από κάποιους νευρώνες του νωτιαίου μυελού. Η στιγμή της κορύφωσης της ερωτικής πράξης παρομοιάζεται από τους νευροεπιστήμονες με θύελλα που ξεσπά στον εγκέφαλο κάτι σαν έκρηξη πυροτεχνημάτων στο κέντρο του εγκεφάλου , στον υποθάλαμο, που δημιουργείται λόγω της μαζικής παραγωγής ορμονών. Υπάρχουν, επίσης, κάποιες ορμόνες, οι φερομόνες, από τις οποίες ξεκινά το παιχνίδι της σαγήνης επειδή σχετίζονται με την ερωτική ορμή. Είτε το θέλουμε είτε όχι, είμαστε δέσμιοι της χημείας και της φύσης. Κι αυτή η δέσμευση, που άρχισε εκατομμύρια χρόνια πριν, εξακολουθεί να ασκεί την ίδια έντονη επιρροή «τραβώντας» μας κυριολεκτικά από τη μύτη! Γι αυτό, άλλωστε, έχουμε την τάση να φοράμε κολόνιες και αρώματα. Θέλουμε να εκπέμπει το σώμα μας μυρωδιές και αρώματα για να είμαστε πιο ελκυστικοί και αρεστοί στους άλλους. Οι εταιρίες καλλυντικών δημιουργούν αρώματα και κολόνιες που είναι πραγματικά ακαταμάχητα. Όχι επειδή απλώς μυρίζουν ωραία αλλά επειδή περιέχουν παράγωγα φερομονών όπως η ανδροστενόνη, η γαλακτολίνη και εξαλτονίνη. Αυτού του τύπου οι κολόνιες μας κάνουν να νιώθουμε μια ευχάριστη έλξη για τους ανθρώπους που τα φορούν μόνο και μόνο γιατί μας άγγιξε το άρωμά τους!
Η παραγωγή φερομονών σχετίζεται και με το ανοσοποιητικό σύστημα. Θεωρείται ότι πρόκειται για μια προσπάθεια του οργανισμού να επιλέξει -βάσει της μυρωδιάς- τον ιδανικό σύντροφο, ώστε να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή συμβατότητα των ανοσοποιητικών συστημάτων των δύο ατόμων, με απώτερο σκοπό να αποκτήσουν γερά παιδιά.
Όταν κάποιος είναι ερωτευμένος, το σώμα του βιώνει πραγματικές αλλαγές. Από πλευράς νευροχημείας, το ερωτικό φαινόμενο περιγράφεται ως διακρινόμενο σε τρεις φάσεις: τη φάση της Λαγνείας, τη φάση της Έλξης και τη φάση της Προσκόλλησης. Τα έντονα συναισθήματα που βιώνει ο ερωτευμένος σε κάθε μία από αυτές τις φάσεις οφείλονται σε συγκεκριμένες – ανά φάση – νευροχημικές ουσίες.

Η φάση της Λαγνείας οφείλεται στην παραγωγή τεστοστερόνης στους άντρες και οιστρογόνων στις γυναίκες, γεγονός που τους ωθεί να συνάψουν σεξουαλικές σχέσεις. Η τεστοστερόνη, πρόκειται για μια ορμόνη που αυξομειώνεται ανεβοκατεβάζοντας έτσι και την επιθυμία στο ερωτικό παιχνίδι. Η έλλειψή της είναι και καταλυτική για την εμφάνιση της κατάθλιψης. Πράγμα που συνοδεύεται και από την έλλειψη της επιθυμίας. Στους άνδρες, η ορμόνη τεστοστερόνη που μεταξύ άλλων αυξάνει την επιθετικότητα και τη σεξουαλική ορμή, μειώνεται. Αντίθετα στις γυναίκες, η τεστοστερόνη που συνήθως βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και είναι υπεύθυνη για τη σεξουαλική ορμή των γυναικών, αυξάνεται. Το γεγονός ότι η τεστοστερόνη μειώνεται στους άνδρες ενώ αυξάνεται στις γυναίκες, ερμηνεύεται ως μια προσπάθεια της φύσης να μειώσει τις διαφορές μεταξύ των δύο. Η μείωση των διαφορών συμβάλλει στη σύναψη στενών και ισχυρών σχέσεων μεταξύ των ερωτευμένων. Ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα τεστοστερόνης στα ερωτευμένα ζευγάρια από ένα μέχρι δύο χρόνια μετά την έναρξη του έρωτά τους και βρήκαν ότι η τεστοστερόνη επέστρεψε στα φυσιολογικά της επίπεδα.

Η ερωτική έλξη είναι καθαρά θέμα βιοχημικών μεταβολών στο σώμα μας. Η φάση της Έλξης χαρακτηρίζεται από παραγωγή φαινυλεθυλαμίνης που απελευθερώνει ντοπαμίνη και σεροτονίνη, νευροδιαβιβαστές που ευθύνονται για τη ρύθμιση συναισθημάτων χαράς, ευτυχίας και ενθουσιασμού. Το αποτέλεσμα είναι ένα αίσθημα ευδαιμονίας. Τα προβλήματα προσωρινά εξαφανίζονται, το ίδιο και αισθήματα άγχους ή στρες, και κάποιες φορές παρατηρείται και αναλγητική δράση. Αξίζει επίσης να σημειωθεί εδώ πως, χημικά, τα αποτελέσματά της σεροτονίνης στην ερωτική τρέλα, είναι παρόμοια με τα συμπτώματα ανθρώπων με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, πράγμα που μπορεί να εξηγήσει γιατί οι ερωτευμένοι δεν μπορούν να σκεφτούν τίποτε άλλο. Το ερωτικό πάθος, το «κουμαντάρει» η ορμόνη ντοπαμίνη. Είναι ο νευροδιαβιβαστής που έχει άμεση πρόσβαση στο κέντρο «επιβράβευσης – ικανοποίησης» του εγκεφάλου. Ανάλογα με την ποσότητα της ντοπαμίνης έχουμε και την μεγαλύτερη ή μικρότερη αίσθηση της ηδονής.
Στο στάδιο της καταπληκτικής εκείνης περίοδου που αισθανόμαστε πραγματικά ερωτοχτυπημένοι και δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτα άλλο τρεις βασικοί νευροδιαβιβαστές, η αδρεναλίνη, η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη, αποτελούν τους κύριους υπαίτιους για τα ακραία, αλλά υπέροχα αισθήματά μας.
Η αρχική κατάσταση κατά την οποία κάποιος αισθάνεται ότι ερωτεύεται συνδέεται με το άγχος που προκαλεί η επικείμενη συνάντηση με το αγαπημένο του πρόσωπο, που επιφέρει αύξηση των επιπέδων αδρεναλίνης και κορτιζόλης στο αίμα του. Αυτός είναι και ο λόγος που αισθανόμαστε την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά, να ιδρώνουμε και να στεγνώνει το στόμα μας, όταν συναντηθούμε αναπάντεχα με το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει.
Η ντοπαμίνη προκαλεί μία έντονη ορμή προς ευχαρίστηση, η οποία διεγείρει την επιθυμία και την ανάγκη ανταμοιβής, προκαλώντας στον εγκέφαλο τα ίδια αποτελέσματα που έχει η κοκαΐνη. Η αυξημένη έκκριση ντοπαμίνης ευθύνεται για το γεγονός ότι οι ερωτευμένοι νιώθουν μικρότερη ανάγκη για ύπνο και φαγητό, καθώς η προσοχή τους εστιάζεται και αντλεί ευχαρίστηση από τις πιο μικρές λεπτομέρειες της νέας σχέσης.
Ο τρίτος νευροδιαβιβαστής που συνθέτει την εικόνα του ερωτευμένου ατόμου, η σεροτονίνη, είναι μία από τις πιο σημαντικές χημικές ουσίες του έρωτα που μπορεί να εξηγήσει το γεγονός ότι το πρόσωπο με το οποίο είμαστε ερωτευμένοι εμφανίζεται συνεχώς στις σκέψεις μας.
Επίσης, με τη βοήθεια πλέον και μηχανημάτων, όπως ο μαγνητικός τομογράφος, οι επιστήμονες μπορούν να αντλήσουν στοιχεία για τη λειτουργία του εγκεφάλου την ώρα της διέγερσης τους. Έρευνες σε ερωτευμένα ζευγάρια έδειξαν ότι υπάρχει ενεργοποίηση ενός πολύπλοκου συστήματος στον εγκέφαλο, που προσομοιάζει με αυτό που συμβαίνει όταν γίνεται λήψη κοκαΐνης.

Η φάση της Προσκόλλησης έρχεται συνήθως ως μοιραία κατάληξη των δύο προηγούμενων σταδίων. Κατά την φάση αυτή, δημιουργούνται συναισθηματικοί δεσμοί ανάμεσα στο ζευγάρι ενώ οι συσχετιζόμενες χημικές ουσίες εκκρίνονται σε περίοδο από 90 μέρες έως και 3 χρόνια μετά τη φάση της Έλξης. Τα χημικά αυτά συνιστούν η ορμόνες οκυτοκίνη και βασοπρεσσίνη. Μια ηδονή που γίνεται σιγά – σιγά συναίσθημα όταν ενεργοποιείται η ορμόνη του έρωτα που είναι η οκυτοκίνη. Η οξυτοκίνη εκκρίνεται από τον υποθάλαμο στο κεντρικό νευρικό σύστημα και αποθηκεύεται στην υπόφυση. Είναι η ορμόνη της αφής και της αγάπης. Διεγείρει τα άτομα στο να είναι μαζί και να συνυπάρχουν αγαπημένα. Από αυτή την ορμόνη δημιουργείται και η αίσθηση της στοργής.

Η οκυτοκίνη είναι μία ισχυρή ορμόνη που παράγεται στους άντρες και τις γυναίκες κατά τη διάρκεια του οργασμού και ενισχύει το αίσθημα της σύνδεσης, της εγγύτητας και της οικειότητας που δημιουργείται ανάμεσα στο ζευγάρι. Συμβάλλει αποφασιστικά στη δημιουργία των συσπάσεων της μήτρας (οργασμό), την αγγειοδιαστολή (ξάναμμα), και στο θηλασμό (στοργική μητέρα).
Θεωρείται πάντως ως η ορμόνη της προσκόλλησης και της δέσμευσης, δημιουργεί αισθήματα ικανοποίησης, ασφάλειας και ηρεμίας και είναι επίσης εκείνη η οποία βοηθά, μέσω της έκκριση της κατά το θηλασμό, στο να δημιουργηθούν και να εδραιωθούν δεσμοί αγάπης μεταξύ μητέρας και παιδιού. Με παρόμοιο και ανάλογο τρόπο ενεργεί και μεταξύ των ερωτευμένων.
Η βασοπρεσσίνη ενισχύει τη μακροπρόθεσμη δέσμευση του ζευγαριού και επίσης εκλύεται μετά την ερωτική συνεύρεση. Πρόκειται για την ορμόνη που σχετίζεται με τα νεφρά και ελέγχει το αίσθημα της δίψας. Η ίδια αυτή ορμόνη αυξάνει την αφοσίωση του ενός ατόμου στο άλλο και ενισχύει την τάση τους να προστατεύουν το σύντροφό τους από άλλους επίδοξους διεκδικητές.
Σύμφωνα με έρευνα που έγινε το 2004, φέρεται να είναι υπεύθυνη για τη θεμελίωση της πίστης ανάμεσα σε ένα ζευγάρι που έχει εισέλθει στη φάση Προσκόλλησης. Σύμφωνα με τους ερευνητές, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης συμβαίνει στη γυναίκα έκλυση βασοπρεσσίνης, η οποία κατόπιν συλλαμβάνεται από τον άνδρα μέσω ειδικών υποδοχέων, δίνοντας του αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης, και άρα την επιθυμία να παραμείνει με τη σύντροφο που έχει. Εντυπωσιακό εύρημα αποτελεί το ότι μια γενετική διαφοροποίηση σε έναν από αυτούς τους υποδοχείς βασοπρεσσίνης συνδέεται με το φόβο της δέσμευσης και κατά συνέπεια την απιστία. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι η βασοπρεσσίνη σχετίζεται με το συναισθηματικό δέσιμο και την ερωτική πίστη στους άντρες.

Και στα δύο φύλα αυξάνεται σημαντικά η κορτιζόνη που είναι η κατ’ εξοχήν ορμόνη του στρες.

O συντονισμός όλων αυτών των ορμονών γίνεται από τον εγκέφαλο με βάση την μνήμη και καθοδήγηση από διάφορα γονίδια.
Όπως αποδεικνύεται, η ερωτική αγάπη και οι ερωτικοί δεσμοί είναι προϊόν νευροχημικών διαδικασιών. Αντίθετα με ό,τι πιστεύουμε και μας κάνει πολύ συχνά να απογοητευόμαστε και να εγκαταλείπουμε, φαίνεται πως η αντίληψη ότι όταν ο έρωτας σβήνει, δεν ξανανάβει, δεν είναι και τόσο σωστή. Το ερωτικό πάθος, αν και λιγότερο έντονο από ό,τι στην αρχή, μπορεί να αναβιώσει ξανά και ξανά σε μια σχέση στην οποία έχει αναπτυχθεί εμπιστοσύνη και οικειότητα. Διότι, επίσης αντίθετα με αυτό που πιστεύεται, δεν είναι η σεξουαλική επιθυμία που τροφοδοτεί το ερωτικό συναίσθημα, αλλά τα τρυφερά συναισθήματα που ξυπνούν την επιθυμία για τον άλλον.

Διαβάστε επίσης

• Ο έρωτας μπορεί να κάνει καλό στην υγεία;
• Γνωρίζετε ότι υπάρχουν τροφές που αυξάνουν τη λίμπιντο και λειτουργούν αφροδισιακά;
• Αφροδισιακές τροφές, ποτά και τεχνικές που αυξάνουν την ερωτική επιθυμία και τροφές και ποτά που σκοτώνουν την λίμπιντο

Επιληψία τι είναι και τι ΔΕΝ είναι; Τι πρέπει να κάνουμε σε μια επιληπτική κρίση; ΔΕΝ είναι κληρονομική. ΔΕΝ είναι νοητική ασθένεια

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η επιληψία είναι μία εγκεφαλική διαταραχή που εκδηλώνεται κλινικά με κρίσεις. Δεν είναι νοητική ασθένεια ούτε και κληρονομική, ενώ με τη σωστή θεραπεία, άνω του 70% των ασθενών μπορούν να απαλλαγούν εντελώς από τις επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες ευθύνονται για το κοινωνικό στίγμα και τη συνεπακόλουθη απομόνωση του ατόμου.

Η λέξη «επιληψία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη (460-357 π.Χ.) και σημαίνει την αιφνίδια κατάληψη. Η ιδέα ότι ο επιληπτικός καταλαμβάνεται από υπερφυσικές θεϊκές ή δαιμόνιες δυνάμεις, έκανε τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η επιληπτική κρίση ήταν ένας κακός οιωνός.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι επιληψία είναι η τάση που έχουν ορισμένα άτομα να παρουσιάζουν σπασμούς ή κρίσεις ή επεισόδια.

Στον κόσμο υπάρχουν περίπου 65 εκατομμύρια άτομα με επιληψία, η συντριπτική πλειονότητα στις αναπτυσσόμενες χώρες, μεταξύ αυτών 120.000 στην Ελλάδα και 5000 στην Κύπρο, πάσχουν από επιληψία, ενώ οι νέες διαγνώσεις ξεπερνούν τα 2,5 εκατομμύρια ετησίως. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), το κενό θεραπείας στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι 80%. Ο λόγος είναι ότι αρκετοί πάσχοντες από τη συγκεκριμένη νόσο ένεκα της προκατάληψης, της παραπληροφόρησης και της άγνοιας γύρω από το θέμα, δεν αναζητούν εύκολα θεραπεία, φοβούμενοι το κοινωνικό στίγμα

Η επιληψία δεν είναι νοητική ασθένεια και στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται επιτυχώς με φάρμακα, και η πλειονότητα των επιληπτικών μπορεί να ζει μια απολύτως φυσιολογική ζωή, με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. 

Η επιληψία είναι μια εγκεφαλική διαταραχή που εκδηλώνεται με επιληπτικές κρίσεις. 

Η επιληπτική κρίση είναι ένα επεισόδιο απορρύθμισης του εγκεφάλου, που εκδηλώνεται με διάφορες μορφές όπως σπασμούς στα χέρια ή και τα πόδια, απώλεια συνείδησης (λποθυμία), απώλεια ούρων, μουδιάσματα, οπτικές (πχ λάμψεις) ή ακουστικές διαταραχές κ.ο.κ. Της επιληπτικής κρίσης ορισμένες φορές προηγούνται διάφορα συμπτώματα όπως μια ενόχληση στο στομάχι, αίσθημα φόβου, ναυτία κλπ τα οποία αποτελούν την επιληπτική αύρα. 

Η επιληπτική κρίση είναι αποτέλεσμα ξαφνικών, συνήθως σύντομων, διαδοχικών βιοηλεκτρικών εκκενώσεων μιας ομάδας εγκεφαλικών κυττάρων, που προκαλούν διάφορα κλινικά φαινόμενα όπως αφαιρέσεις, κινήσεις, συσπάσεις ή διάφορες συμπεριφορές.

Μια επιληπτική κρίση μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια που φαίνονται σε μια μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου όπως ένας όγκος εγκεφάλου, εγκεφαλική αιμορραγία, ένα χτύπημα στο κεφάλι, αλλά και σε άλλες διαταραχές όπως η υπονατριαιμία, η κατάχρηση (ή και η στέρηση) οινοπνεύματος, ορισμένα φάρμακα κ.ο.κ. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου ο έλεγχος δεν δείχνει κάτι παθολογικό. 

Η επιληπτική κρίση είναι αποτέλεσμα ξαφνικών, συνήθως σύντομων, διαδοχικών βιοηλεκτρικών εκκενώσεων μιας ομάδας εγκεφαλικών κυττάρων, που προκαλούν διάφορα κλινικά φαινόμενα όπως αφαιρέσεις, κινήσεις, συσπάσεις ή διάφορες συμπεριφορές. 

Η επιληψία είναι αποτέλεσμα χημικής ή δομικής διαταραχής στον εγκέφαλο. Τα κύτταρα του εγκεφάλου, οι νευρώνες, επικοινωνούν μεταξύ τους με ηλεκτρικά σήματα. Όταν αυτή η ηλεκτρική δραστηριότητα φτάνει σε πολύ μεγάλη ένταση τότε το άτομο παθαίνει επιληπτική κρίση. Οι κρίσεις αυτές είναι μια προσωρινή κατάσταση. Τέτοιες κρίσεις μπορούν εν δυνάμει να συμβούν στον οποιοδήποτε. Οι περισσότεροι από εμάς όμως είμαστε ανθεκτικοί και δεν τις εκδηλώνουμε. Όταν όμως το άτομο έχει μικρή αντίσταση και οι κρίσεις είναι επαναλαμβανόμενες τότε λέμε ότι το άτομο έχει επιληψία.

Υπάρχουν 20 υποκατηγορίες επιληψίας αλλά όλες μπορούν να ενταχθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες: 

στις γενικευμένες κρίσεις, στις οποίες συμμετέχει όλος ο εγκέφαλος και 

στις μερικές ή εστιακές κρίσεις όπου εμπλέκεται ένα μέρος του εγκεφάλου

Υπάρχουν πολλά είδη κρίσεων, επιληψιών και συνδρόμων, και άλλα είναι ιδιοπαθή, δηλαδή προκαλούνται από κληρονομική προδιάθεση, άλλα ιδιοπαθή και καλοήθη, δηλαδή σταματούν με την πάροδο του χρόνου, και άλλα συμπτωματικά δηλαδή με πιθανή ή σίγουρη αιτία.

Περαιτέρω, τα αντιεπιληπτικά φάρμακα είναι αποδεδειγμένα η αποτελεσματικότερη θεραπεία για τον έλεγχο των κρίσεων, ενώ για την καλύτερη επιτυχία είναι αναγκαία η λήψη του σωστού φαρμάκου και στη σωστή δόση.

Ωστόσο, εάν οι κρίσεις δεν ελέγχονται, η εκ νέου παραπομπή σε Κέντρο Επιληψίας είναι απαραίτητη για την ανακάλυψη των αιτιών της αποτυχίας που μπορεί να απαιτήσουν και χειρουργική επέμβαση. Τα συνηθέστερα αίτια για την αποτυχία είναι, η μη συμμόρφωση στη θεραπεία, η μη λήψη των φαρμάκων λόγω παρενεργειών, η θεραπεία να είναι ακατάλληλη για το είδος των κρίσεων, καθώς και η λάθος διάγνωση.

Πάντως, όποια και αν είναι η αιτία, η πραγματικότητα παραμένει η ίδια, καθώς ο κίνδυνος τραυματισμού και αιφνίδιου θανάτου από τις κρίσεις είναι υψηλός. Ο κίνδυνος τραυματισμού εξαρτάται από το είδος της κρίσης και αφορά κυρίως τις κρίσεις εκείνες κατά τις οποίες παρουσιάζεται απώλεια των αισθήσεων χωρίς προειδοποίηση και πτώση στο έδαφος με ή χωρίς σπασμούς.

Τα άτομα με επιληψία, θα πρέπει να ακολουθούν τη θεραπεία σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού, να αναφέρουν στο γιατρό τυχόν παρενέργειες από τα φάρμακα, να μη διακόπτουν απότομα τα αντιεπιληπτικά φάρμακα, και να ζουν φυσιολογική ζωή. Όμως, ανάλογα με τον έλεγχο αλλά και το είδος των κρίσεων μπορεί να υπάρχουν ειδικοί περιορισμοί.

Ωστόσο, οι πάσχοντες από επιληψία πρέπει να αποφεύγουν να κάνουν μπάνιο με κλειστή πόρτα, να κολυμπούν μόνοι, να οδηγούν αυτοκίνητο εάν δεν έχουν ρυθμιστεί απόλυτα οι κρίσεις τους, να αποφεύγουν ορισμένες δραστηριότητες (π.χ. υποβρύχιο ψάρεμα) και επαγγέλματα (π.χ. οικοδόμος, οδηγός λεωφορείου, αεροπόρος).

Τι πρέπει να γνωρίζουν τα άτομα με επιληψία:

• Να ακολουθούν τη θεραπεία σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού.

• Να αναφέρουν στο γιατρό τυχόν παρενέργειες από τα φάρμακα.

• Να μη διακόπτουν απότομα τα αντιεπιληπτικά φάρμακα.

• Να ζουν φυσιολογική ζωή. Ανάλογα με τον έλεγχο αλλά και το είδος των κρίσεων μπορεί να υπάρχουν ειδικοί περιορισμοί.

Τι πρέπει να αποφεύγουν τα άτομα με επιληψία:

• Να κάνουν μπάνιο με κλειστή πόρτα.

• Να κολυμπούν μόνοι.

• Να οδηγούν αυτοκίνητο εάν δεν έχουν ρυθμιστεί απόλυτα οι κρίσεις τους.

• Να αποφεύγουν ορισμένες δραστηριότητες (π.χ. υποβρύχιο ψάρεμα) και επαγγέλματα (π.χ. οικοδόμος, οδηγός λεωφορείου, αεροπόρος)

Τι πρέπει να ξέρουμε όλοι μας όταν δούμε ένα άτομο να κάνει μια επιληπτική κρίση με σπασμούς:

• Να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, να καθησυχάσουμε όσους βρίσκονται κοντά και να αφήσουμε την κρίση να εξελιχθεί χωρίς να προσπαθήσουμε να τη σταματήσουμε.

• Να χρονομετρήσουμε την κρίση.

• Να απομακρύνουμε αντικείμενα που μπορεί να προκαλέσουν τραύματα.

• Να χαλαρώσουμε τα ρούχα και να βγάλουμε τα γυαλιά ή την οδοντοστοιχία, αν φοράει.

• Να βάλουμε κάτι μαλακό κάτω από το κεφάλι π.χ. σακάκι.

• Να γυρίσουμε (μετά την κρίση) τον ασθενή σε πλάγια θέση για να μην καταπιεί ενδεχόμενα εμέσματα.

• Να παραμείνουμε μαζί του για 15-20 λεπτά της ώρας και να ελέγξουμε την αναπνοή και το χρώμα του.

• Να προσφερθούμε να καλέσουμε ένα ταξί, συγγενή ή φίλο για να βοηθήσουν το άτομο να πάει σπίτι αν φαίνεται μπερδεμένο ή αν δεν μπορεί να πάει σπίτι μόνος του.

• Να δείξουμε κατανόηση μετά την κρίση.

• Δεν χρειάζεται να καλέσουμε για ασθενοφόρο, εκτός εάν το άτομο έχει τραυματιστεί, η κύρια κρίση διαρκεί πάνω από 5 λεπτά ή εάν η κρίση επαναληφθεί ή εάν υπάρχει πρόβλημα με την αναπνοή του.

Τι δεν πρέπει να κάνουμε:

• Να μετακινήσουμε το άτομο, εκτός εάν κινδυνεύει.

• Να περιορίσουμε τις κινήσεις.

• Να προσπαθήσουμε να ανοίξουμε το στόμα.

• Να προσπαθήσουμε να βάλουμε κάποιο αντικείμενο στο στόμα.

• Να του δώσουμε κάτι να πιει.

• Να προσπαθήσουμε να κάνουμε τεχνητή αναπνοή εκτός από τη σπάνια περίπτωση που ο ασθενής δεν αναπνέει μετά την κρίση. 

Έρευνα

Εμφύτευμα προβλέπει την επιληπτική κρίση

Ένα εμφύτευμα μπορεί να προλάβει τις κρίσεις επιληψίας, αναγνωρίζοντας έγκαιρα τα πρώτα προειδοποιητικά σημάδια, αναφέρει νέα επιστημονική μελέτη.

Η συσκευή είναι σε θέση να αναγνωρίζει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου και να δείχνει πότε ο ασθενής κινδυνεύει για μια μεγάλη, μικρή ή μέτρια κρίση επιληψίας. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Lancet Neurology, έγινε σε ένα μικρό δείγμα 15 ασθενών σε τρία νοσοκομεία της Αυστραλίας, από όπου φάνηκε ότι η συσκευή λειτούργησε σε ορισμένους ανθρώπους. 

Η συσκευή μεταφέρει τα ηλεκτρικά σήματα του από την επιφάνεια του εγκεφάλου με ηλεκτρόδια σε ένα άλλο εμφύτευμα που βρίσκεται στο στήθος και στην συνέχεια με μία συσκευή χειρός ενημερώνοντας τον ασθενή για την επικείμενη επιληπτική κρίση. Από την μελέτη φάνηκε ότι η δράση της συσκευής ήταν αποτελεσματική μόνο σε 8 ασθενείς, όπου η συσκευή ενεργοποιήθηκε πλήρως και οι ασθενείς ενημερώθηκαν για το επιληπτικό επεισόδιο.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η επιληψία 
δεν είναι κληρονομική. 

Μπορεί να εμφανισθεί στη γέννηση ή αργότερα στη ζωή ενός ανθρώπου. Σε ένα παιδί μπορεί να είναι το αποτέλεσμα προβλημάτων υγείας που είχε η μητέρα κατά την εγκυμοσύνη της ή επιπλοκών στον τοκετό. Αν και μπορούν να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους οι κρίσεις εμφανίζονται από 6-15 χρονών. Σχετικά συχνή όμως είναι και η εκδήλωση επιληπτικών κρίσεων σε μεγαλύτερη ηλικία (50 ή 60 ετών και άνω), όταν υπάρχει κάποια υποκείμενη νόσος που μπορεί να την προκαλέσει (αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, αιμάτωμα, όγκος στο κεφάλι, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις).

Ένας επιληπτικός γονέας μπορεί να φέρει στον κόσμο ένα υγιές παιδί. Σε περίπτωση εγκυμοσύνης ο πάσχων γονέας πρέπει να συνεννοηθεί με τον θεράποντα γιατρό του για αναπροσαρμογή της φαρμακευτικής αγωγής.

Η Διεθνής Ημέρα κατά της Επιληψίας (International Epilepsy Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Δευτέρα του Φεβρουαρίου και καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης κατά της Επιληψίας (ILAE) και του Παγκοσμίου Γραφείου Επιληψίας (IBE), με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης για την επιληψία, μίας πάθησης με έντονο κοινωνικό στίγμα.

Το μωβ χρώμα έχει καθιερωθεί ως χαρακτηριστικό της διεθνούς εκστρατείας ευαισθητοποίησης για την επιληψία. Η «Μωβ Ημέρα», είναι μια διεθνής προσπάθεια αφιερωμένη στην ευαισθητοποίηση και πληροφόρηση του κοινού σε όλο τον κόσμο για την επιληψία. 

Η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, η καταπολέμηση και εξάλειψη των διακρίσεων και του στιγματισμού είναι ευθύνη όχι μόνο της πολιτείας αλλά όλων. Η αποδοχή και ένταξη, χωρίς προκαταλήψεις, των ατόμων με επιληψία στο κοινωνικό σύνολο, θα συμβάλει σημαντικά στις προσπάθειες των επαγγελματιών υγείας και των οικογενειών των πασχόντων για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ατόμων με επιληψία.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με την Ελληνική Εθνική Ένωση κατά της Επιληψίας

Τηλέφωνο:210-770.57.85

Fax: 210-770.57.85

e-mail:info@epilepsy-greece.gr

Διεύθυνση Αλληλογραφίας:

Ελληνική Εθνική Ένωση κατά της Επιληψίας (EEEE)

Αιγίου 13, Γουδί, Αθήνα

115 27 Αθήνα

Διαβάστε επίσης

Άθληση καί Επιληψία

Άθληση καί Επιληψία

medlabnews.gr iatrikanea

- Η άσκηση  είναι μία καλή συνήθεια και ένας όμορφος τρόπος ζωής για τον καθένα. Από την πεζοπορία μέχρι τη συμμετοχή σε ομαδικά προγράμματα άθλησης, προκύπτουν οφέλη για την υγεία. Το άτομο που αθλείται βελτιώνει ή προλαβαίνει προβλήματα υγείας, όπως σακχαρώδης διαβήτης, παχυσαρκία, υπέρταση, στεφανιαία νόσο, κ. τ΄λ. Πέρα από αυτά, η άσκηση ενισχύει την κοινωνικοποίηση, μέσω της συμμετοχής και ανάπτυξης διαπροσωπικών σχέσεων, αυξάνει την αυτοεκτίμηση και βοηθάει το άτομο να διαχειριστεί καλύτερα καταστάσεις κατάθλιψης, άγχους, προβλήματα με τον ύπνο του κ. α.

-Από την άλλη πλευρά η επιληψία σαν χρόνια νόσος, επιδρά στη ζωή του ατόμου που πάσχει και οι επιληπτικές κρίσεις επηρεάζουν πολλούς τομείς της ποιότητας ζωής του. Ιδιαίτερη επίπτωση έχουν στην άσκηση και στις φυσικές του δραστηριότητες γενικά.

-Τα άτομα με επιληψία εξ αιτίας φόβου, άγνοιας, υπερ-προστασίας από το περιβάλλον τους, αλλά και εξ αιτίας του στίγματος ασκούνται λιγότερο από το γενικό πληθυσμό  .Ανέκαθεν τα άτομα αυτά αποθαρρύνονταν να δραστηριοποιηθούν και τα περισσότερα  ζούσαν μία καθιστική ως επί το πλείστον ζωή, απομονωμένα κοινωνικά, με φτωχό επίπεδο ζωής, χωρίς να  συμμετέχουν σε αθλήματα . Η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας έχει αντίκτυπο τόσο στη σωματική όσο και στη ψυχική τους υγεία  Υπάρχει σε πολλούς ακόμη η εντύπωση  ότι η άσκηση μπορεί να προκαλέσει επιληπτικές  κρίσεις ή να αυξήσει τη συχνότητά τους . Το γεγονός αυτό αποτελεί  το κυριότερο εμπόδιο για την ενεργό συμμετοχή των ατόμων αυτών σε διάφορες αθλητικές δραστηριότητες.

-Oι νεότερες μελέτες που έρχονται τα τελευταία χρόνια στο φώς δείχνουν ότι σε σπάνιες περιπτώσεις η άσκηση μπορεί να λειτουργήσει σαν πυροδοτικός παράγοντας και να προκαλέσει επιληπτική κρίση σε ένα άτομο με επιληψία .Συνήθως στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει έντονος ανταγωνισμός στην άθληση με υψηλό επίπεδο στρες και σημεία εξάντλησης.

Πέρα από τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις που ενοχοποιείται η άσκηση για τη πρόκληση επιληπτικών κρίσεων, υπάρχουν πολλές μελέτες που υποστηρίζουν ότι η άσκηση μειώνει πράγματι τη συχνότητα των επιληπτικών κρίσεων και ελαττώνει την εμφάνιση των επιληπτικόμορφων εκφορτίσεων στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα . Αναφέρεται επίσης καλύτερος έλεγχος των κρίσεων .

-Με βάση τα παραπάνω προκύπτουν διάφορα ερωτήματα : μπορούν όλα τα άτομα με επιληψία να αθλούνται ;υπάρχουν αθλήματα στα οποία χρειάζεται να μπαίνουν κάποιοι περιορισμοί ; τα αντιεπιληπτικά φάρμακα επηρεάζουν τα άτομα στις αθλητικές τους δραστηριότητες ;

Συστάσεις για τις αθλητικές δραστηριότητες

Κάθε άτομο με επιληψία προτού αρχίσει να αθλείται χρειάζεται να συμβουλευτεί το γιατρό του. Μαζί του θα συζητήσει για τη κατάστασή του  και θα ζητήσει οδηγίες για ποιό πρόγραμμα δραστηριοτήτων επιθυμεί και ποιό μπορεί να ακολουθήσει.

-Γενικά η συμμετοχή σε αθλήματα περικλείει εγγενείς κινδύνους ανεξάρτητα από προϋπάρχουσες  καταστάσεις. Όλα τα άτομα που συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες πρέπει να φροντίζουν να ελαχιστοποιούν τους κινδύνους αυτούς, ακολουθώντας τους κανόνες κάθε αθλήματος.

-Για τα άτομα με επιληψία χρειάζεται να γίνουν επιπλέον συστάσεις για τη σημασία της φαρμακευτικής αγωγής και για τήρηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής ( σωστή διατροφή και επαρκής ξεκούραση-ανάπαυση).Ιδιαίτερη υπενθύμιση χρειάζεται να γίνει στα νεαρά άτομα τα οποία συχνά ενθουσιάζονται από τη συμμετοχή τους και παραβλέπουν τις συστάσεις του γιατρού, παραμελώντας τη τακτική λήψη φαρμάκων και ακολουθώντας ένα τρόπο ζωής ( κυρίως στερούμενοι ύπνου ) που πολλές φορές μπορεί να πυροδοτήσει  επιληπτικές κρίσεις.

-Οι συνήθεις οδηγίες στα άτομα με επιληψία που επιθυμούν να ασκηθούν περιλαμβάνουν :

-αποφυγή γνωστών παραγόντων που μπορεί να πυροδοτήσουν επιληπτικές κρίσεις, όπως έλλειψη ύπνου, αυθαίρετη τροποποίηση ή διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής,

-τακτική λήψη των φαρμάκων σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού

-σωστή διατροφή

-επαρκής ενυδάτωση πριν ,στη διάρκεια και μετά την άσκηση.

-διακοπή της άσκησης αν κάποιος νοιώσει κόπωση, εξάντληση.

- όχι υπερβολική άθληση ( να μην ξεπερνάνε τις αντοχές τους)

-να ενημερώνονται οι υπεύθυνοι για την κατάστασή τους και να αποφεύγουν να ασκούνται μόνοι τους.

-να έχουν στοιχεία μαζί τους που να πιστοποιούν τη πάθησή τους, ώστε αν χρειαστεί να τους δοθεί βοήθεια

- Άθληση και κίνδυνοι

Κινδύνους κατά την άθληση μπορεί να αντιμετωπίσει ο καθένας αν δεν έχει την κατάλληλη προετοιμασία και δεν τηρήσει τους κανόνες που διέπουν κάθε άθλημα, π.χ ένας ποδηλάτης μπορεί να τραυματιστεί σε ένα συμβάν της διαδρομής του, αν δεν χρησιμοποιεί το προστατευτικό κράνος ή ένας που αποφασίζει να κολυμβήσει αμέσως μετά το φαγητό εκθέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο.

-Η ενασχόληση των ατόμων με επιληψία στα αθλήματα ενέχει κινδύνους που σχετίζονται αφ ενός με το είδος του αθλήματος αφ ετέρου με την κατάσταση της υγείας του, δηλ με τις κρίσεις. Τα περισσότερα αθλήματα είναι ασφαλή για τα άτομα με επιληψία, με τη προϋπόθεση ότι ελέγχονται οι κρίσεις τους, ακολουθούν τη φαρμακευτική αγωγή και ενημερώνουν την οικογένειά τους για τη συμμετοχή τους και τον εκπαιδευτή για την κατάστασή τους.

-Αθλήματα όπως τρέξιμο, στίβος, χορός, πινγκ-πονγκ, αεροβική άσκηση ( κυρίως το βάδισμα), χόκεϊ επί εδάφους, ξιφασκία, μπόουλινγκ, γκολφ δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο κίνδυνο για τα άτομα με επιληψία, ακόμη και αν υποστούν κρίση την ώρα της άθλησης. Για το λόγο αυτό μπορούν να ασχολούνται με αυτά χωρίς περιορισμούς και επίβλεψη ακολουθώντας πάντα τους κανόνες των αθλημάτων.

-Άλλα αθλήματα εμπεριέχουν κάποιου βαθμού επικινδυνότητα, εφ όσον συμβεί κρίση στη διάρκεια της διεξαγωγής τους. Τα άτομα με επιληψία πρέπει να επιβλέπονται κατά την άθληση ( και σε ορισμένα όπως π. χ  η ιππασία να συνοδεύονται ) από άτομο ενημερωμένο και έμπειρο να δώσει  τις πρώτες βοήθειες σε περίπτωση επιληπτικής κρίσης. Εδώ περιλαμβάνονται αθλήματα όπως βόλεϊ, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, ράγμπι, τένις, τοξοβολία, ιππασία, ψάρεμα, κολύμβηση, πατίνια ( σε έδαφος ή πάγο), χόλεϊ σε πάγο, ενόργανη γυμναστική. Ιδιαίτερη αναφορά χρειάζεται να γίνει στη κολύμβηση, ένα άθλημα που πολλοί προτιμούν.  Η κολύμβηση είναι ένας εξαιρετικός τρόπος άσκησης. Βελτιώνει το καρδιο-αγγειακό σύστημα, διατηρεί το μυϊκό τόνο και προσφέρει στο κολυμβητή ευχάριστες εμπειρίες. Για τα άτομα με επιληψία ο κύριος φόβος είναι ο κίνδυνος πνιγμού ( πνιγμονής ) αν παρατηρηθεί κρίση στη διάρκεια που βρίσκονται στο νερό. Για την ασφάλεια των ατόμων αυτών είναι απαραίτητο να υπάρχει πάντα κάποιος συνοδός, που θα επιβλέπει και θα μπορεί να δώσει τις πρώτες βοήθειες σε περίπτωση που παρουσιαστεί κρίση. Τα άτομα με επιληψία που εμφανίζουν συχνές κρίσεις να αποφεύγουν την κολύμβηση.

-Σε περίπτωση που ένα άτομο παρουσιάσει κρίση την ώρα της κολύμβησης ακολουθούνται ορισμένες οδηγίες : α) συγκρατούμε από το πίσω μέρος το κεφάλι του ατόμου , ώστε να βρίσκεται έξω από το νερό β) μετακινούμε το άτομο στα ρηχά νερά ,συγκρατώντας πάντα το κεφάλι του έξω από το νερό γ) δεν περιορίζουμε τις κινήσεις του και δεν βάζουμε τίποτε στο στόμα του δ) εφ όσον σταματήσουν οι κινήσεις ( τινάγματα) μεταφέρουμε το άτομο στη στεριά ε) τοποθετούμε το άτομο ξαπλωμένο σε πλάγια θέση στ) παραμένουμε μαζί του μέχρι να συνέλθει.

Αν νομίζουμε ότι το άτομο έχει καταπιεί νερό, έστω και αν φαίνεται εντελώς καλά ή αν οι κρίσεις του συνεχίζονται είναι απαραίτητο να καλέσουμε ασθενοφόρο.

-Αυξημένο κίνδυνο για τα άτομα με επιληψία ενέχουν ορισμένα αθλήματα. όπως αναρρίχηση, πτώση με αλεξίπτωτο, υποβρύχια κατάδυση, ιστιοσανίδα, κ .α. Τα αθλήματα αυτά απαγορεύονται σε άτομα με επιληψία. Επιτρέπονται μόνο αν περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα ( συνήθως δύο χρόνια τουλάχιστον)  χωρίς κρίσεις μετά την διακοπή των φαρμάκων.

Αντι-επιληπτικά φάρμακα και άθληση

Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα είναι απαραίτητα για τον έλεγχο των κρίσεων. Τα άτομα με επιληψία σε ποσοστό 80% περίπου ελέγχουν ικανοποιητικά τις κρίσεις τους με 1-2 αντιεπιληπτικά φάρμακα..Ορισμένες παρενέργειες των αντιεπιληπτικών, όπως κόπωση, θάμβος-θάμπωμα οράσεως, δυσκολία στη συγκέντρωση και στον συντονισμό των κινήσεων,  μπορεί να επηρεάσουν την απόδοση του ατόμου που ασκείται .Αλλά και η σωματική άσκηση μπορεί να μεταβάλλει τα επίπεδα των φαρμάκων . Για το λόγο αυτό τα άτομα που λαμβάνουν αντιεπιληπτικά φάρμακα χρειάζεται να συμβουλεύονται τακτικά το γιατρό τους.

Τα άτομα που ακολουθούν αντιεπιληπτική θεραπεία και αθλούνται δεν πρέπει να κάνουν χρήση φαρμάκων ,όπως αναβολικά ,με σκοπό να βελτιώσουν την αποδοσή τους, γιατί επηρεάζεται το επίπεδο των αντιεπιληπτικών φαρμάκων .

Γενικά τα άτομα με επιληψία θα πρέπει να ενθαρρύνονται να συμμετέχουν σε αθλήματα και δραστηριότητες στα πλαίσια μιάς θετικής προσέγγισης της ενεργού ζωής.

Όταν αποφασίζεται η απασχόληση με αθλητικές δραστηριότητες πρέπει να επικρατεί η κοινή αίσθηση και λογική. Θα πρέπει τα άτομα να γνωρίζουν και να κρίνουν ποιοί είναι οι κίνδυνοι για κάθε δραστηριότητα και να επιλέγουν εκείνο το πρόγραμμα άθλησης που παρέχει περισσότερη ασφάλεια. Ο κίνδυνος για μία επιληπτική κρίση μπορεί δυνητικά να είναι παρών σε ένα άτομο με ιστορικό επιληψίας.

Κώστας Δ. Παπαδόπουλος

Νευρολόγος – Ψυχίατρος

Δντης Νευρολογικής Κλινικής

Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Τρίπολης

e-mail : neurology_t@yahoo.gr

Πηγή isarkadias.gr

Διαβάστε επίσης
Επιληψία, τι είναι και τι δεν είναι; Τι πρέπει να κάνουμε σε μια επιληπτική κρίση;

ΕΠΙΛΗΨΙΑ (Epilepsy)- Ευρωπαϊκή Ημέρα Επιληψίας - 14 Φεβρουαρίου

«Δώσε το ΣΤΙΓΜΑ σου, μην ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙΣ»: Δυναμική η συμμετοχή της χώρας μας στην Παγκόσμια Ημέρα Επιληψίας

medlabnews.gr iatrikanea

Δυναμική είναι η συμμετοχή της χώρας μας στην Παγκόσμια Ημέρα Επιληψίας / International Epilepsy Day, όπως έχει οριστεί η 12η Φεβρουαρίου 2024, μέσω των δράσεων που υλοποιούν και φέτος η Ελληνική Εθνική Ένωση κατά της Επιληψίας (Ε.Ε.Ε.Ε.) και ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος κατά της Επιληψίας (Π.Ε.Σ.Ε.).

Η Ε.Ε.Ε.Ε. και ο Π.Ε.Σ.Ε. έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους με τα Παγκόσμια Γραφεία Επιληψίας (International Bureau for Epilepsy και International League Against Epilepsy) και μέσω της Παγκόσμιας Ημέρας Επιληψίας έχουν κύριο σκοπό την σωστή ενημέρωση, ευαισθητοποίηση των πολιτών σχετικά με την επιληψία.

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Επιληψίας, αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία για ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, ώστε τα άτομα με επιληψία να αποτελούν ισότιμα μέλη του κοινωνικού συνόλου με ίσα δικαιώματα στην εργασία, στη διασκέδαση και σε κάθε άλλη έκφραση της ζωής τους.

Εξάλλου, η επιληψία είναι μια συχνή εγκεφαλική διαταραχή, που, από μόνη της, αν δεν υπάρχουν άλλες διαταραχές, δεν μπορεί να εμποδίσει τα άτομα να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή.

Ειδικότερα, με σύνθημα «Δώσε το ΣΤΙΓΜΑ σου, μην ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙΣ», ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας, διοργανώνονται μια σειρά από σημαντικές πρωτοβουλίες.

Αρχικά, για να γίνει η μαθητική κοινότητα «κοινωνός» της προσπάθειας για ευαισθητοποίηση και εξάλειψη του στίγματος, για το 2024 δημιουργήθηκε ένα επεξηγηματικό animation spot για την επιληψία και τις πρώτες βοήθειες στο σχολείο. Μέσω του εν λόγω spot, οι μαθητές μαθαίνουν τι είναι η επιληψία και πως θα πρέπει να αντιδράσουν σε περίπτωση εμφάνισης επεισοδίου από κάποιον συμμαθητή τους.

Το spot διανεμήθηκε στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης της χώρας, προκειμένου να προβληθεί ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας ή οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια του εκπαιδευτικού έτους.

Παράλληλα, δημιουργήθηκε infographic - αφίσα με σημαντικές πληροφορίες για την επιληψία, με σκοπό να αναρτηθεί στους πίνακες ανακοινώσεων των σχολείων.

Όλα τα παιδιά μπορεί να βιώσουν εκφοβισμό και διακρίσεις σε κάποια μορφή. Ωστόσο, τα άτομα με επιληψία μπορεί να αποτελέσουν εύκολο στόχο.

Η έγκαιρη εκπαίδευση των μαθητών σχετικά με τις κατάλληλες πρώτες βοήθειες για τις κρίσεις και την επιληψία μπορεί να μειώσει το στίγμα, να μειώσει το φόβο και να βελτιώσει τη συνολική αποδοχή των παιδιών με επιληψία. 

Η πανελλήνια δράση υποστηρίζεται από τις εταιρείες:

• Angelini Pharma

• Genekor

• Innovis Pharma

• UCB

Φωταγωγήσεις

Οι δράσεις όμως, δεν σταματούν εδώ. Το βράδυ της Δευτέρας, 12ης Φεβρουαρίου, με πρωτοβουλία του Δήμου Αθηναίων, το σιντριβάνι της Ομόνοιας θα φωταγωγηθεί συμβολικά με μωβ χρώμα, το οποίο έχει καθιερωθεί ως χαρακτηριστικό της διεθνούς εκστρατείας ευαισθητοποίησης για την επιληψία. Παράλληλα, στην Πλατεία Ομονοίας θα φωταγωγηθεί το γλυπτό «Πεντάκυκλο», με πρωτοβουλία του Ιδρύματος «Γεωργίου Ζογγολόπουλου».

Την ίδια στιγμή, στη Θεσσαλονίκη, με πρωτοβουλία του ίδιου Ιδρύματος και σε συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης, το διάσημο γλυπτό «Ομπρέλες» που κοσμεί τη νέα Παραλία, θα φωτιστεί σε μωβ απόχρωση.

Στη δράση συμμετέχουν και άλλοι Δήμοι της χώρας, φωταγωγώντας Δημαρχεία και κτίρια ανά την Ελλάδα και στέλνοντας μηνύματα ευαισθητοποίησης της κοινωνίας, καταπολέμησης και εξάλειψης των διακρίσεων και του στιγματισμού.

Ειδικότερα, ο Δήμος Ιωαννιτών θα φωταγωγήσει το ιστορικό κτίριο του Δημαρχείου Ιωαννίνων, ο Δήμος Πατρέων το ιστορικό κτίριο του Δημοτικού Θέατρου «Απόλλων», ο Δήμος Χανίων τον Αιγυπτιακό Φάρο, σε συνεργασία με το Λιμενικό Ταμείο και το κτίριο του θεάτρου «Μίκης Θεοδωράκης» στο Ενετικό Λιμάνι.

Οι πολίτες

Στην πανελλήνια αυτή δράση καλούνται να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο και οι πολίτες. Μέσω facebook, twitter και instagram και χρησιμοποιώντας το hashtag #greeceforepilepsy μπορούν στείλουν το δικό τους μήνυμα, κοινοποιώντας τη δική τους ιστορία ή φωτογραφία.

 

 

 

 

 

 

 

 

Η επιληψία

Οι επιληπτικές κρίσεις είναι γνωστές από την πρώιμη ιστορία και η επιληψία ως ασθένεια είναι γνωστή για περισσότερο από 4000 χρόνια. Η λέξη επιληψία προέρχεται από την λέξη «επιλαμβάνειν» που σημαίνει «αιφνίδια κατάληψη ή κυριαρχία πάνω σε κάποιον». 

Ο όρος «επιληψία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη (460-357 π.χ.) και τον Αριστοτέλη (384-322).

Η συχνότητα της επιληψίας είναι περίπου 0,8% του γενικού πληθυσμού. Πάνω από 65 εκατομμύρια έχουν επιληψία παγκοσμίως και περίπου έξι εκατομμύρια στην Ευρώπη. Ποσοστό 85% ζει στις αναπτυσσόμενες σε σύγκριση με τις ανεπτυγμένες χώρες, κυρίως λόγω της αυξημένης συχνότητας εγκεφαλικών τραυματισμών και της πλημμελούς υγειονομικής φροντίδας.

Στην Ελλάδα, περισσότερα από 80.000 άτομα έχουν επιληψία. 20.000 περίπου είναι παιδιά.

Ιστορικά, επιληψία είχαν πολλοί διάσημοι άνθρωποι που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία, την επιστήμη και την τέχνη, όπως οι: Φιόντορ Ντοστογιέφσκι (Συγγραφέας), Βίνσεντ βαν Γκόνγκ (Ζωγράφος), Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Συγγραφέας), Ισαάκ Νεύτων (Επιστήμων), Λεονάρντο ντα Βίντσι (Καλλιτέχνης), Λόρδος Βύρων (Ποιητής), Μιχαήλ Άγγελος (Καλλιτέχνης), Ναπολέων Βοναπάρτης (Γάλλος Μονάρχης), Πέτερ Τσαϊκόφσκι (Συνθέτης), Πυθαγόρας (Μαθηματικός), Ρίτσαρντ Μπάρτον (Ηθοποιός).

Η επιληψία είναι μια συχνή εγκεφαλική διαταραχή, η οποία με τη σωστή διάγνωση και την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή αντιμετωπίζεται επιτυχώς, τα άτομα ζουν μια φυσιολογική ζωή και καταλαμβάνουν ανώτατα αξιώματα. Ωστόσο, περίπου το 30% των ανθρώπων με επιληψία που ζουν στις ανεπτυγμένες χώρες δεν αντιμετωπίζονται σωστά και ένα ποσοστό 25% των ανθρώπων παρουσιάζουν κρίσεις ανθεκτικές στην αγωγή. Δυστυχώς, τα άτομα με επιληψία και κυρίως τα άτομα που συνεχίζουν να κάνουν κρίσεις στιγματίζονται κοινωνικά. Επιπλέον, η έλλειψη της σωστής αντιμετώπισης επιφέρει τεράστια οικονομική επιβάρυνση στα εθνικά συστήματα υγείας.

Σήμερα υπάρχουν σημαντικές θεραπευτικές προσεγγίσεις που εάν χορηγηθούν σωστά, βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα.

Η σωστή ενημέρωση, αντιμετώπιση, έρευνα και η νομοθεσία παραμένουν βασικά ζητήματα για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με επιληψία.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι η Παγκόσμια Ημέρα Επιληψίας γιορτάζεται κάθε χρόνο την τελευταία Δευτέρα πριν τις 14 Φεβρουαρίου, καθώς αναφέρεται ότι ο ίδιος ο Άγιος Βαλεντίνος έπασχε από Επιληψία.

Διαβάστε επίσης:

Επιληψία τι είναι και τι δεν είναι; Τι πρέπει να κάνουμε σε μια επιληπτική κρίση; Δεν είναι κληρονομική, Δεν είναι νοητική ασθένεια