Ποια πάθηση φανερώνει το χρώμα των ούρων μας;

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Ποια χρώματα των ούρων μαρτυρούν σοβαρά προβλήματα του οργανισμού

Το διάγραμμα που σχεδίασαν οι επιστήμονες από το ιατρικό κέντρο «Cleveland Clinic» των Η.Π.Α, δείχνει όλες τις πιθανές αποχρώσεις που μπορεί να έχουν τα ούρα μας, αναφέρει ποιες κινούνται σε φυσιολογικό πλαίσιο και ποιες όχι, ενώ δίπλα σε καθεμία αναγράφεται το πρόβλημα υγείας που πιθανότατα να υπάρχει.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα άχρωμα ούρα φανερώνουν ότι πίνουμε μεγάλη ποσότητα νερού, το έντονο κίτρινο χρώμα, σαν αυτό του μελιού, υποδεικνύει ότι υπάρχει άμεση ανάγκη για νερό, ενώ το καφέ χρώμα προδίδει σοβαρή αφυδάτωση ή διαταραχές στην ηπατική λειτουργία.

Πιο σοβαρά προβλήματα υγείας μαρτυρά το ροζ/κόκκινο χρώμα. Αν δεν έχει γίνει πρόσφατα κατανάλωση τροφών, όπως τα παντζάρια ή τα μύρτιλλα, υποδηλώνει την ύπαρξη αίματος στα ούρα, σύμπτωμα που συνήθως οφείλεται σε καρκίνο στην ουροδόχο κύστη, σε ασθένειες των νεφρών, σε προβλήματα προστάτη ή λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. 

Το πλέον φυσιολογικό χρώμα για τα ούρα είναι το διαυγές κίτρινο χρώμα. 

Σε σπάνιες περιπτώσεις τα ούρα μπορεί να έχουν πράσινη ή μπλε απόχρωση. Αυτό μπορεί να προκληθεί από τροφές που έχουν την ιδιότητα να «βάφουν» ή από τη χρήση ορισμένων φαρμάκων (π.χ. καθαρτικά, φάρμακα χημειοθεραπείας).

Στο διάγραμμα υπάρχει ξεχωριστή ένδειξη για τα ούρα στην επιφάνεια των οποίων σχηματίζεται μόνιμα αφρός. Σύμφωνα με το διάγραμμα αυτό υποδεικνύει υπερβολική πρωτεΐνη στη διατροφή ή προβλήματα στους νεφρούς.

Οι επιστήμονες πιστεύουν πολύ στη χρήση αυτού του νέου διαγράμματος. Δεδομένου ότι το χρώμα των ούρων μπορεί να αποκαλύψει πολλά για το τι συμβαίνει στον οργανισμό μας, συμβουλεύουν να λαμβάνουμε υπόψη τις ενδείξεις του.

Πηγή: iatrikanea.gr

Διαβάστε επίσης

• Γενική ούρων, πότε γίνεται και τι δείχνει; Οδηγίες για την συλλογή. Τι προετοιμασία χρειάζετα
• Πόσο σημαντική είναι η γενική αίματος; Πίνακας οδηγός για την ερμηνεία της
• Για να κάνετε γενική αίματος χρειάζεται να είστε νηστικοί; Για ποιες εξετάσεις δεν πρέπει να πιείτε ή να φάτε τίποτα πριν;
• Βασικοί κανόνες, για να είναι αξιόπιστο το check up αίματος και ούρων
• ΠΑΠ ΤΕΣΤ, ΓΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ
• Αιματουρία. Ποιες οι αιτίες που την προκαλούν, πώς γίνεται η διάγνωση και πόσο σοβαρό μπορεί να είναι το αίμα στα ούρα
• Η δοκιμασία ανοχής της γλυκόζης (καμπύλη σακχάρου), 
• ο προδιαβήτης και ο διαβήτης.

Γενική ούρων. Πότε γίνεται; Τι δείχνει; Οδηγίες για την συλλογή. Τι προετοιμασία χρειάζεται;

Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Το ουροποιητικό σύστημα είναι ανοικτό στο περιβάλλον. Παρά την επαφή του με το εξωτερικό περιβάλλον, και εκτός από τελικό τμήμα της ουρήθρας, σε φυσιολογική κατάσταση, είναι στείρο.

Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος είναι αρκετά συχνές.

Τα ούρα επιμολύνονται εύκολα κατά την έξοδό τους από την ουρήθρα και το περίνεο. Επιπλέον αποτελούν αρκετά καλό θρεπτικό υλικό για την ανάπτυξη πολλών βακτηρίων. Κατά συνέπεια απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στη διάκριση επιμόλυνσης – λοίμωξης. Η αποφυγή διαγνωστικού σφάλματος, λόγω επιμόλυνσης, στηρίζεται αφενός στη σωστή αξιολόγηση της μικροβιολογικής εξέτασης των ούρων, και αφετέρου στη σωστή λήψη και αποστολή των ούρων στο εργαστήριο.

Η γενική ούρων είναι μία απλή εργαστηριακή εξέταση ενός δείγματος ούρων που μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό  παθήσεων που αφορούν σε πολλά μέρη του σώματος. Πιο συγκεκριμένα για παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος (νεφρά, ουρητήρες, ουροδόχο κύστη, ουρολοιμώξεις), του ήπατος και του σακχαρώδη διαβήτη.

Τι μπορεί να δείξει η εξέταση της γενικής ούρων;

Η εξέταση της γενικής ούρων είναι χρήσιμη σε πολλές περιπτώσεις, όπως:

• Ως έλεγχος ρουτίνας στο πλαίσιο προληπτικού ελέγχου τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά.

• Σε συμπτώματα ουρολοίμωξης (δυσουρία, συχνουρία).

• Σε αιματουρία.

Άτομα με αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση νεφρικής νόσου θα πρέπει να κάνουν προληπτικά γενική ούρων με συχνότητα που θα καθορίσει ο ιατρός τους. Ο κίνδυνος αυτός σχετίζεται με:

• Ύπαρξη σακχαρώδη διαβήτη.

• Υψηλή αρτηριακή πίεση.

• Οικογενειακό ιστορικό χρόνιας νεφρικής νόσου.

• Ηλικιωμένα άτομα.

Η λήψη της γενικής ούρων

Τα ούρα πρέπει να συλλέγονται σε καθαρό ουροδοχείο και χρειάζεται μία μικρή ποσότητα περίπου 20ml. Επίσης, θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο φρέσκα.

Η ποιότητα της μικροβιολογικής εξέτασης εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την τήρηση των κανόνων σωστής λήψης και αποστολής των ούρων στο εργαστήριο.

Για τη μικροβιολογική εξέταση προτιμώνται τα πρώτα πρωινά ούρα που είναι πυκνά.

 Η λήψη γίνεται από το μέσο ρεύμα της ούρησης

 Η προετοιμασία είναι διαφορετική για τις περιπτώσεις ανδρών, γυναικών και βρεφών.

Γενικές οδηγίες

Πλύνετε τα έξω γεννητικά όργανα, πολύ καλά με σαπούνι και νερό (μην χρησιμοποιήσετε αντισηπτικό. Ξεπλυθείτε με άφθονο νερό. Σκουπιστείτε με καθαρή πετσέτα. 

• Σε ευρύστομο αποστειρωμένο δοχείο συλλέξτε ούρα από το μέσο της ούρησης. Δηλαδή, αφού αφήσετε τα πρώτα ούρα να τρέξουν στη λεκάνη της τουαλέτας, συλλέξτε το μεσαίο ρεύμα ούρων στο στείρο δοχείο και τα υπόλοιπα αφήστε να πέσουν στη τουαλέτα.

• Κατά προτίμηση μαζέψτε τα πρώτα πρωινά ούρα. Δεν πειράζει όμως να είναι οποιασδήποτε άλλης ούρησης.

• Πρέπει να παραδοθούν στο εργαστήριο εντός μισής ώρας από τη λήψη, ειδάλλως τοποθετούνται στο ψυγείο ή σε δοχείο με παγάκια μέχρι να δοθούν στο εργαστήριο. 

• Η καλλιέργεια ούρων θα πρέπει να πραγματοποιείται πριν τη λήψη αντιβιοτικής θεραπείας. Εάν έχει προηγηθεί η λήψη κάποιου αντιβιοτικού πρέπει να ενημερώσετε τον γιατρό.

Οδηγίες για Γυναίκες

 • Καλό πλύσιμο των χεριών με σαπούνι και νερό, ξέβγαλμα και σκούπισμα με πετσέτα.

•  Με το ένα χέρι απομακρύνονται τα μικρά και μεγάλα χείλη. Πλύσιμο του αιδοίου με άφθονο νερό. Το πλύσιμο γίνεται μία μόνο φορά, με κατεύθυνση από πάνω προς τα κάτω.

•  Απορρίπτονται τα πρώτα 20 – 25 ml της ούρησης και τα υπόλοιπα συλλέγονται σε αποστειρωμένο δοχείο με πώμα.

Οδηγίες για Άνδρες

•  Πλύσιμο των χεριών όπως προηγούμενα.

•  Πλύσιμο του πέους με σαπούνι και ξέβγαλμα με νερό.

•  Λήψη των ούρων, κατά το μέσο της ούρησης, σε στείρο δοχείο με πώμα.

Βρέφη και μικρά παιδιά

•  Η λήψη γίνεται σε πλαστικά, αποστειρωμένα σακουλάκια τα οποία κολλάμε στην περιοχή, αφού έχει προηγηθεί καλό πλύσιμο.

•  Τα σακουλάκια δεν πρέπει να παραμένουν κολλημένοι περισσότερο από 30 λεπτά.

•  Αν χρειαστεί, μετά τα 30 λεπτά, τοποθετούμε άλλο σακουλάκι αφού προηγουμένως πλύνουμε το περίνεο.

•  Η συλλογή μπορεί να γίνει εναλλακτικά και όπως δείχνει το σχήμα:  

 Η συλλογή μπορεί να γίνει και από υπερηβική παρακέντηση της κύστης, με εισαγωγή βελόνας, μετά από αντισηψία της περιοχής. Η μέθοδος αυτή είναι χρήσιμη για παιδιά στα οποία είναι δύσκολο να πάρουμε δείγμα από το μέσο ρεύμα της ούρησης.

Άτομα με μόνιμο καθετήρα

Παίρνουμε ούρα του καθετηριασμένου ασθενή από το σωλήνα του καθετήρα, και όχι από το σάκο, αφού πρώτα απολυμάνουμε την περιοχή.

Ποια είναι τα αποτελέσματα της εξέτασης της γενικής ούρων;

Τα αποτελέσματα της γενικής ούρων ομαδοποιούνται σε 3 κατηγορίες:

Γενικοί χαρακτήρες των ούρων

• Χρώμα: Φυσιολογικά τα ούρα έχουν κίτρινη χροιά.

• Όψη: Θα πρέπει να είναι διαυγή. Η θολερότητα εμφανίζεται, αν περιέχουν πύον, αίμα ή άλατα.

• Οσμή: Χαρακτηρίζεται ως ιδιάζουσα. Αν είναι δυσάρεστη, συνηγορεί στην ύπαρξη λοίμωξης.

• Ειδικό βάρος: Κυμαίνεται από 1010-1025.

• Ph: Φυσιολογικά είναι γύρω στο 6.

Μικροσκοπικά ευρήματα

• Αιματουρία. Η παρουσία ερυθρών αιμοσφαιρίων στα ούρα έχει μεγάλη διαγνωστική σημασία. Μπορεί να σχετίζεται με την ύπαρξη λίθου στα νεφρά, με λοιμώξεις, με όγκους κλπ..

• Πυουρία. Η παρουσία πύου συνήθως σχετίζεται με λοιμώξεις του ουροποιητικού.

• Μικροοργανισμοί. Η παρουσία μικροοργανισμών στα ούρα μπορεί να σχετίζεται με λοίμωξη. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις, όπου τα μικρόβια δεν είναι παθογόνα.

• Κρύσταλλοι. Σχηματίζονται χημικά στα ούρα  και, αν μεγαλώσουν αρκετά, μπορεί να σχηματίσουν λίθους στο ουροποιητικό.

Συστατικά των ούρων

Φυσιολογικά στα ούρα δεν ανευρίσκονται σάκχαρο, πρωτεΐνη, κετόνες, αιμοσφαιρίνη και χολοχρωστικές. Η παρουσία τους είναι παθολογική και θα πρέπει να εκτιμηθεί από τον γιατρό σας. 

EΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ!

1. Στην περίπτωση μονοβακτηριακής λοίμωξης πρέπει να επαναλαμβάνουμε τις εξετάσεις διότι:

α. πρέπει να αποκλεισθεί η επιλοίμωξη (στις επιλοιμώξεις δεν υπάρχει συνήθως πυουρία), 
β. αν είναι αρχόμενη ή επισυμβαίνει σε απλασικούς ασθενείς, επίσης δεν υπάρχει πυουρία.

Στην περίπτωση πολυμικροβιακής μικροβιουρίας η  ύπαρξη ουρολοίμωξης από 2 μαζί βακτήρια είναι δυνατή, ουρολοιμώξεις όμως από 3 βακτήρια είναι πολύ σπάνιες.

2. Πολυμικροβιακές είναι συνήθως οι ουρολοιμώξεις σε αρρώστους που έχουν χρόνια καθετηριασμό ουρήθρας.

Μεγάλη προσοχή πρέπει να δίνεται στις περιπτώσεις ασθενών που άλλοτε εμφανίζουν μόνο πυουρία (χωρίς βακτηριουρία) και άλλοτε μόνο βακτηριουρία. 

Στις περιπτώσεις αυτές η βακτηριουρία πρέπει να φτάνει τα 10⁷ βακτήρια / ml για να θεωρηθεί ουρολοίμωξη.

Στις γυναίκες το δείγμα μπορεί να επιμολυνθεί από μικροοργανισμούς του κόλπου. Ενδεικτικό είναι η παρουσία επιθηλιακών κυττάρων και των μικροβίων της φυσιολογικής χλωρίδας.

Διαβάστε επίσης

• Πόσο σημαντική είναι η γενική αίματος; Πίνακας οδηγός για την ερμηνεία της
• Για να κάνετε γενική αίματος χρειάζεται να είστε νηστικοί; Για ποιες εξετάσεις δεν πρέπει να πιείτε ή να φάτε τίποτα πριν;
• Βασικοί κανόνες, για να είναι αξιόπιστο το check up αίματος και ούρων
• ΠΑΠ ΤΕΣΤ, ΓΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ
• Αιματουρία. Ποιες οι αιτίες που την προκαλούν, πώς γίνεται η διάγνωση και πόσο σοβαρό μπορεί να είναι το αίμα στα ούρα
• Η δοκιμασία ανοχής της γλυκόζης (καμπύλη σακχάρου), 
• ο προδιαβήτης και ο διαβήτης.

Ουρολοίμωξη. Συμπτώματα σε γυναίκες, άντρες, παιδιά. Ποιοι οι τρόποι μετάδοσης;

του Κωσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Μετά το κοινό κρυολόγημα οι ουρολοιμώξεις αποτελούν το συχνότερο ιατρικό πρόβλημα των γυναικών της αναπαραγωγικής ηλικίας. 

Η κυστίτιδα αποτελεί την πιο συχνή μορφή απλής ουρολοίμωξης, και στην πραγματικότητα 20-30% περίπου των γυναικών θα υποστούν την λοίμωξη αυτή τουλάχιστον μία φορά κατά την διάρκεια της ζωής τους. Ως κυστίτιδα ορίζεται η φλεγμονή της ουροδόχου κύστεως. Η ουρηθρίτιδα είναι η λοίμωξη η οποία αφορά μόνον την ουρήθρα, δηλαδή τη σωλήνα που ενώνει την κύστη με το εξωτερικό του σώματος. Συχνά η ουρηθρίτιδα και η κυστίτιδα συνυπάρχουν και τότε ονομάζονται λοίμωξη του κατώτερου ουροποιητικού ή ουρολοίμωξη. Η λοίμωξη στο ανώτερο ουροποιητικό σύστημα που αφορά τους νεφρούς λέγεται πυελονεφρίτιδα.

Υποτροπιάζουσες Ουρολοιμώξεις.

 Ως τέτοιες χαρακτηρίζονται οι ουρολοιμώξεις που επανεμφανίζονται σε συχνά χρονικά διαστήματα (3 ή περισσότερα συμπτωματικά επεισόδια σε περίοδο 12 μηνών) και οφείλονται είτε στο ίδιο μικροβιακό παράγοντα (επαναμολύνσεις) είτε σε διαφορετικό μικροβιακό παράγοντα (υποτροπές). Κάθε περίπτωση υποτροπιάζουσας ουρολοίμωξης θα πρέπει να ελέγχεται από τον γιατρό για να διαγνωστούν πιθανές υποκείμενες παθήσεις ή νοσήματα εντός ή εκτός του ουροποιητικού συστήματος του ασθενή. Εκδηλώνονται συνήθως σε άτομα με λειτουργικές διαταραχές ή ανατομικές δυσμορφίες του ουροποιητικού συστήματος. Η θεραπεία είναι μακροχρόνια και θα πρέπει να βρεθεί το ακριβές αίτιο της λοίμωξης για την αντιμετώπισή της.

Σε δύο μεγάλες κατηγορίες θα χωρίζαμε τις γυναίκες που παρουσιάζουν πιο συχνά επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις: 

α) τις νεαρές, σεξουαλικά δραστήριες γυναίκες και
β) γυναίκες που έχουν περάσει την εμμηνόπαυσή και λόγω έλλειψης των οιστρογόνων προκαλούνται αλλαγές στο ουροποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα να είναι πιο ευάλωτο στις λοιμώξεις. 

Επίσης σημαντικό ρόλο έχει, στην εμφάνιση ουρολοιμώξεων στην γυναίκα, ο τρόπος ζωής της και η σεξουαλική της δραστηριότητα όπως:

         - Η χρήση αντισύλληψης (σπιράλ, διάφραγμα, σπερματοκτόνων κ.α.) πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο εμφάνισης ουρολοίμωξης.

         - Η χρήση προφυλακτικών, που λόγω των λιπαντικών ουσιών που έχουν, μπορεί να ερεθίσει τον κόλπο και να τον κάνει πιο ευάλωτο στις λοιμώξεις, ή να έχουν αλλεργία στο υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο το προφυλακτικό.

         - Το μπάνιο (αφρόλουτρο) μέσα στην μπανιέρα.

         - Η συχνή χρήση ειδικών σαπουνιών για τις ευαίσθητες περιοχές.

         - Η κακή χρήση πετσετών και καθισμάτων σε παραλίες, γυμναστήρια ή σε χώρους που δεν είναι εφικτή η διατήρηση της σωστής υγιεινής και καθαριότητας.

         - Η έλλειψη καθημερινής προσωπικής υγιεινής και καθαριότητας στην περιγεννητική περιοχή.

         - Ο λάθος τρόπος καθαρισμού του πρωκτού, θα πρέπει να γίνεται από μπροστά προς τα πίσω και όχι αντίθετα γιατί αλλιώς μεταφέρονται τα βακτήρια που υπάρχουν στον γαστρεντερικό σωλήνα (E. coli) στην περιοχή της ουρήθρας.

         - Η καθημερινή χρήση σερβιέτας και η κακή χρήση ταμπόν (η αλλαγή του ταμπόν θα πρέπει να είναι συχνή).

         - Η έλλειψη ή η κακή καθαριότητα του ρουχισμού μας (συνεχής χρήση του είδη φορεμένου εσώρουχου, καλσόν κλπ.).

         - Η χρήση συνθετικών εσωρούχων και στενών ρούχων που κρατούν την υγρασία και δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον για την ανάπτυξη βακτηριδίων.

         - Η κακή συνήθεια που έχουν πολλές γυναίκες, λόγω έλληψης ή βρώμικης τουαλέτας στον χώρο που βρίσκονται, να αναστέλλουν την ούρηση με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται μικρόβια μέσα στην ουροδόχο κύστη.

         - Η ξαφνική αύξηση της σεξουαλικής δραστηριότητας.

         - Η συχνή αλλαγή ερωτικού συντρόφου.

         - Η σεξουαλική επαφή από τον πρωκτό.

Οι γυναίκες που εγκυμονούν δεν είναι πιο επιρρεπείς στις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος από τις άλλες γυναίκες, αλλά λόγω των ορμονικών αλλαγών στον οργανισμό τους και στην αλλαγή θέσης του ουροποιητικού συστήματος η λοίμωξη μπορεί ευκολότερα να προσβάλει και τους νεφρούς. Επίσης θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές ειδικά το πρώτο και το τρίτο τρίμηνο της κύησης στη εμφάνιση ουρολοίμωξης γιατί μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στο έμβρυο. Αυτό είναι και ο βασικός λόγος που οι γιατροί συστήνουν περιοδικό έλεγχο των ούρων κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Οι άντρες συνήθως αρχίζουν να παρουσιάζουν ουρολοιμώξεις μετά την ηλικία των 50 ετών, που αρχίζουν να εμφανίζονται προβλήματα στον προστάτη και θα πρέπει να εξετάζεται η περίπτωση απόφραξης της ροής των ούρων, που μπορεί να οφείλεται σε φλεγμονή, υπερπλασία του προστάτη κλπ. Επίσης, πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση ουρολοιμώξεων είναι άντρες με φίμωση, ή άντρες που έρχονται σε επαφή από τον πρωκτό, ή άντρες που η σύντροφός τους έχει ουρολοίμωξη. Οι ουρολοιμώξεις στους άντρες συνήθως σχετίζονται με την χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, όπου η θεραπεία της είναι δύσκολη και μακροχρόνια, ενώ στους πιο ηλικιωμένους άνδρες συχνά σχετίζεται με οξεία βακτηριακή προστατίτιδα, η οποία μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως.

Η ουρολοίμωξη είναι πολύ συχνή στα παιδιά, περίπου το 7% των κοριτσιών και το 2% των αγοριών περνούν ουρολοίμωξη μέχρι την ηλικία των 6 ετών.

Η αναγνώριση της ουρολοίμωξης στα μικρά παιδιά (η διάγνωση) δεν είναι εύκολη επειδή πολλές από τις μικροβιακές παθήσεις άλλων συστημάτων του παιδικού οργανισμού εκδηλώνονται με όμοια συμπτώματα.

Σε αντίθεση με τους ενήλικες τα παιδιά με ουρολοίμωξη είναι ευάλωτα στις νεφρικές βλάβες όταν παθαίνουν ουρολοίμωξη. Οι βλάβες αυτές μπορεί να προληφθούν με την έγκαιρη διάγνωση και τη θεραπεία. 

Η θεραπεία των ουρολοιμώξεων εξαρτάται από την ηλικία, την συχνότητα των επεισοδίων, την νεφρική λειτουργία, την ύπαρξη λίθων και την ύπαρξη ανωμαλιών του ουροποιητικού συστήματος. Τα αντιβιοτικά είναι ο κύριος τρόπος αντιμετώπισης των ουρολοιμώξεων και ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες: 1) Αντιβιοτικά και 2) Χημειοθεραπευτικά.

Είναι πολλές οι περιπτώσεις ασθενών που επιλέγουν αυθαίρετα την αντιβίωση που θα πάρουν και κάνουν κατάχρηση του φαρμάκου, με αποτέλεσμα και να μην υποχωρεί η ουρολοίμωξη, αλλά και το μικρόβιο να αποκτήσει ανθεκτικότητα στην συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή.

Η επιλογή του αντιβιοτικού και το χρονικό διάστημα στο οποίο θα πρέπει να υποβληθεί ο ασθενής στην θεραπεία θα πρέπει να επιλεχθεί από τον γιατρό Ουρολόγο, λαμβάνοντας υπόψη και το ιστορικό του ασθενή, έτσι ώστε να έχει αποτέλεσμα η θεραπευτική αγωγή, να μην υπάρξει υποτροπή της ουρολοίμωξης και να αποφύγουμε την ανάπτυξη αντιμικροβιακής ανθεκτικότητας, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο μειονέκτημα και ανησυχία στην θεραπεία των ουρολοιμώξεων. Σε ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να χρειαστεί η εισαγωγή του ασθενή στο νοσοκομείο για την αντιμετώπιση της λοίμωξης.

Διαβάστε επίσης

• Πόσο συχνή και πόσο σοβαρή είναι η ουρολοίμωξη στα παιδιά; Πώς γίνεται η διάγνωση, ποια η θεραπεία και τι πρέπει να προσεχθεί;
• Οι ουρολοιμώξεις στις γυναίκες και στους άνδρες και τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης
• Η βακτηριακή κόλπωση αποτελεί την συχνότερη αιτία κολπικών εκκρίσεων. Πώς γίνεται η διάγνωση και πώς προλαμβάνεται;
• Πόνος στην λεκάνη, στην ούρηση, στην επαφή, δύσοσμες εκκρίσεις, φαγούρα, μπορεί να οφείλονται σε ουρολοίμωξη ή σε κολπίτιδα 
• Το βακτήριο Ureaplasma urealyticum. Είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο το ουρεόπλασμα; Πόσο επικίνδυνο είναι;

Πόνος στη μέση από τα νεφρά; Είναι πέτρα στους νεφρούς, νεφρολιθίαση; Οξεία Νεφρική Ανεπάρκεια;.

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Πόνος στη μέση

Ο πόνος στη μέση είναι κάτι που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.  Οκτώ στους δέκα ενηλίκους θα πονέσουν κάποια στιγμή της ζωής τους στη μέση, θα εκδηλώσουν δηλαδή οσφυαλγία. 

Πιο ευάλωτοι είναι οι παχύσαρκοι και όσοι κάνουν βαριές εργασίες, αλλά η οσφυαλγία παρουσιάζεται ακόμη και σε λεπτούς ή γυμνασμένους ανθρώπους.

Ο πόνος χαμηλά στη μέση μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό συμβαίνει επειδή η μέση σας δεν έχει ασκηθεί και οι κινήσεις σας είναι άπειρες.  
Ακόμα και αν έχετε βιώσει πόνο και οι κινήσεις σας όταν σκύβετε ή πιάνετε ή σηκώνετε  πράγματα ψηλά είναι περιορισμένες, η πιο συνηθισμένη αιτία αυτού του τραβήγματος είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιείτε τους μυς της πλάτης σε δραστηριότητες στις οποίες δεν έχετε συνηθίσει, όπως η μετακίνηση βαριών αντικείμενων ή η ενασχόληση με την κηπουρική.

Τι γίνεται όμως όταν ο πόνος οφείλεται στους νεφρούς;

Οι νεφροί είναι δύο, ένας αριστερός και ένας δεξιός. Έχουν σχήμα κυαμοειδές(σαν φασόλι), βρίσκονται στα πλάγια της σπονδυλικής στήλης, στο ύψος των Θ12 – O3 σπονδύλων και στηρίζονται στους μεγάλους ψοΐτες μύες, στο οπίσθιο κοιλιακό τοίχωμα. Δεν είναι τελείως κατακόρυφοι αλλά οι επιμήκεις άξονές τους συγκλίνουν προς τα επάνω. Έχουν μήκος 11–12 cm, πλάτος 6–7 cm και πάχος 3–4 cm. Το βάρος τους είναι περίπου 150 γρ.

O δεξιός νεφρός βρίσκεται λίγο χαμηλότερα από τον αριστερό γιατί πιέζεται από το ήπαρ το οποίο βρίσκεται ακριβώς από επάνω του.

Ο πόνος στη μία ή και τις δύο πλευρές του κορμού, κοντά στο σημείο που βρίσκονται τα νεφρά, οφείλεται συνήθως σε δυσλειτουργία των συγκεκριμένων οργάνων ή του ουροποιητικού. Αυτό που λίγοι γνωρίζουν όμως είναι ότι ο πόνος μπορεί να «ακτινοβολεί» από κάποιο άλλο ζωτικό όργανο, υποδεικνύοντας κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα υγείας.

Ο πόνος εντοπίζεται στις περισσότερες περιπτώσεις μεταξύ του τελευταίου πλευρού και του οστού της λεκάνης και προς τα πίσω, κοντά στην οσφυϊκή μοίρα (δηλαδή τη μέση).

Εάν δεν είναι αποτέλεσμα δυσλειτουργίας των νεφρών, ο πόνος μπορεί να οφείλεται σε θλάση των μυών της πλάτης, κάταγμα στη σπονδυλική στήλη, επανενεργοποίηση του έρπητα, ανεύρυσμα στην κοιλιακή χώρα ή γυναικολογικό πρόβλημα.

Ιδιαίτερα στην περίπτωση ανευρύσματος, επιβάλλεται η άμεση ιατρική παρέμβαση, καθώς η ρήξη του ανευρύσματος μπορεί να απειλήσει την υγεία, λόγω της εκτεταμένης εσωτερικής αιμορραγίας.

Τυπικά, ο νεφρικός πόνος εντοπίζεται στη σύστοιχη με τον πάσχοντα νεφρό πλευροσπονδυλική γωνία και κάτω από τη 12^η πλευρά. Προκαλείται από απότομη διάταση της νεφρικής κάψας λόγω φλεγμονής ή απόφραξης. Ο πόνος φλεγμονώδους αιτιολογίας είναι συνήθως σταθερός, ενώ αυτός που οφείλεται σε απόφραξη έχει αυξομειούμενη ένταση, η οποία ακολουθεί τις περισταλτικές κινήσεις της αποχετευτικής μοίρας (κωλικός του νεφρού). Συχνά ο νεφρικός πόνος επεκτείνεται προς τον ομφαλό ή το σύστοιχο λαγόνιο βόθρο. Θα πρέπει να τονιστεί, ότι σε περίπτωση απόφραξης, η οξύτητα του πόνου σχετίζεται κυρίως με την ταχύτητα εγκατάστασης της απόφραξης και λιγότερο με το βαθμό διάτασης. Έτσι, παθήσεις που εξελίσσονται βραδέως και οδηγούν σε βαθμιαία διάταση της νεφρικής κάψας προκαλούν ελάχιστο ή καθόλου πόνο. Τέτοιες παθήσεις είναι οι όγκοι, η χρόνια πυελονεφρίτιδα, οι κοραλλιοειδείς λίθοι, οι πολυκυστικοί νεφροί κ.λπ.

Ο πόνος στους νεφρούς εντοπίζεται χαμηλά στη μέση  και συνήθως είναι ετερόπλευρος αν και μπορεί να εντοπίζεται και στις δύο πλευρές.

Συχνότερα ο πόνος στους νεφρούς εκδηλώνεται σαν κολικός και οφείλεται σε απόφραξη της ροής των ούρων, συνήθως από κάποια πέτρα (λίθο), που εντοπίζεται ψηλά προς τον νεφρό.

Στην περίπτωση της νεφρολιθίασης ο κολικός του νεφρού είναι ένας πολύ έντονος πόνος ο οποίος αυξομειώνεται σε ένταση. Συνήθως συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, όπως τάση για εμετό, εμετό και αιματουρία. Μπορεί επίσης να υπάρχει πυρετός και ο πόνος να αντανακλά προς τον μηρό.

Άλλη συχνή αιτία που προκαλεί πόνο στους νεφρούς είναι η ουρολοίμωξη που έχει επεκταθεί προς τα πάνω (πυελονεφρίτιδα). Στην περίπτωση αυτή ο ασθενής εκτός από τον πόνο εμφανίζει υψηλό πυρετό με ρίγος, καταβολή, εμετούς και κάποιες φορές σύγχυση. Τα ούρα είναι θολά, μπορεί να μυρίζουν, να περιέχουν αίμα και να εμφανίζεται πόνος στην ούρηση. Συνήθως προηγούνται κοινά συμπτώματα ουρολοίμωξης (κυστίτιδας), όπως συχνουρία και κάψιμο ή τσούξιμο στην ούρηση.

Ο τυπικός κωλικός του νεφρού αρχίζει συνήθως σαν αίσθημα βάρους στη νεφρική χώρα, αλλά σύντομα εξελίσσεται σε οξύ άλγος με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την απουσία συγκεκριμένης αναλγικής θέσης. Πολλές φορές συνυπάρχει εφίδρωση, ναυτία, έμετοι ή μετεωρισμός. Ο πόνος μπορεί να υποχωρήσει αυτόματα και να επανεμφανιστεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Οξύς οσφυϊκός πόνος από απότομη διάταση της νεφρικής κάψας μπορεί να παρατηρηθεί και από υποκάψιο αιμάτωμα ή και νεφρική ισχαιμία εξ αιτίας αρτηριακού εμφράκτου ή φλεβικής θρόμβωσης.

Η διαφορική διάγνωση του νεφρικού πόνου θα πρέπει να γίνεται από ενδοπεριτοναϊκές παθήσεις, συνηθέστερα φλεγμονές ή ρήξεις ενδοπεριτοναϊκών οργάνων. Προς την κατεύθυνση αυτή σημαντική βοήθεια προσφέρει  το ιστορικό και η κλινική εξέταση.

Η λιθίαση του ουροποιητικού εμφανίζεται κλινικά σαν οξύς πόνος, ο γνωστός μας κολικός, δηλαδή πόνος στην οσφυϊκή χώρα με αντανάκλαση στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα και στα έξω γεννητικά όργανα. Ο ασθενής που πονά κινείται χαρακτηριστικά συνεχώς μη μπορώντας να βρει ανακούφιση σε καμία θέση.
Γενικά ένας ασθενής με πέτρα στο ουροποιητικό μπορεί να εμφανίσει τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Πόνο στην πλάτη και στα πλάγια της κοιλιάς που επεκτείνεται μπροστά και χαμηλά στις βουβωνικές χώρες και τα γεννητικά όργανα και έρχεται κατά κύματα
• Ναυτία, έμετο
• Τσούξιμο στην ούρηση
• Αιματουρία
• Συχνουρία
• Πυρετό με ρίγος, αν συνυπάρχει ουρολοίμωξη

Οι περισσότεροι λίθοι περνούν απαρατήρητοι μέχρι να προκαλέσουν έντονη συμπτωματολογία. Άλλες φορές ανακαλύπτονται τυχαία στα πλαίσια απεικονιστικού ελέγχου για αιματουρία ή κάποια άλλη πάθηση

Όταν τα νεφρά μας αδυνατούν να φιλτράρουν τις άχρηστες ουσίες από το αίμα μας, τότε αυτό ονομάζεται οξεία νεφρική ανεπάρκεια.

Δείτε τα συμπτώματα:

- Μειωμένη παραγωγή ούρων
- Αιματουρία (αίμα στα ούρα)
- Κατακράτηση υγρών, η οποία προκαλεί οίδημα στα πόδια, στους αστραγάλους ή στα πόδια σας
- Υπνηλία
- Δύσπνοια
- Μεταλλική γεύση στο στόμα (από την αύξηση της ουρίας στο αίμα)
- Κόπωση
- Σύγχυση
- Ναυτία, ζαλάδα και δυσκολία στη συγκέντρωση
- Πόνος ή/και «πλάκωμα» στο στήθος
- Επιληπτικές κρίσεις ή κώμα (σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις)

Διαβάστε επίσης

• Μήπως ο πόνος στην πλάτη οφείλεται στους νεφρούς; Γνωρίζετε που βρίσκονται οι νεφροί; Ποια η θέση των νεφρών σας; (φώτο)
• Ποια τα σημάδια ότι οι νεφροί δεν λειτουργούν φυσιολογικά; Ποιοι οι παράγοντες κινδύνου και πως μπορείτε να προλάβετε την νεφροπάθεια; 
• Αιματουρία. Ποιες οι αιτίες που την προκαλούν, πώς γίνεται η διάγνωση και πόσο σοβαρό μπορεί να είναι το αίμα στα ούρα;
• Πέτρες στα νεφρά (νεφρολιθίαση). Τι είναι και πώς δημιουργούνται; Τι πρέπει να κάνετε για να την προλάβετε; Ποια η κατάλληλη διατροφή και ποια βότανα μπορούν βοηθήσουν στην αντιμετώπιση;
• Ουρολοίμωξη. Που οφείλεται, ποια τα συμπτώματα σε γυναίκες, άντρες, παιδιά και ποιοι οι τρόποι μετάδοσης;
• Τι είναι η οξεία νεφρική βλάβη και ποιοι οι παράγοντες που την προκαλούν; Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού. 
• Τσουκνίδα, για την αναιμία, τις πέτρες, την πίεση, τις αιμορροΐδες, τον διαβήτη, την ακμή.