MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA

Responsive Ad Slot

Kίτρινα σημάδια γύρω από τα μάτια. Tα εξογκώματα γύρω από τα βλέφαρα, τα ξανθελάσματα οφείλονται στη χοληστερίνη


Αν έχετε δει κίτρινα σημάδια γύρω από τα μάτια σας τότε υπάρχει πιθανότητα να έχετε κατά 50% αυξημένη χοληστερίνη. 

Tα εξογκώματα που παρατηρείτε είναι λίπος που εναποτίθεται γύρω από τα βλέφαρα και λέγονται «ξανθελάσματα».

Το ξανθέλασμα μπορεί να είναι μαλακό, ημίσκληρο, ή σκληρό. Συχνά είναι συμμετρικά και αφορούν και τα 4 βλέφαρα. Έχει την τάση να εξελίσσεται και να γίνεται μόνιμο. Η ονομασία του προέρχεται από το ξανθός και έλασμα.


Οι μισές από αυτές τις βλάβες συνοδεύονται με αυξημένες τιμές λιπιδίων στο αίμα. Μερικές από αυτές συνοδεύονται με διαταραγμένη σύνθεση λιποπρωτεϊνών όπως χαμηλά επίπεδα της υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνης (HDL).
Πρόκειται για συσσωρευμένο λίπος που δημιουργείται όταν η χοληστερίνη σας είναι αυξημένη, συνήθως σε σημαντικά μεγαλύτερα επίπεδα από το φυσιολογικό. 

Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να ενημερώσετε έγκαιρα το γιατρό σας, γιατί η χοληστερίνη που σας δημιούργησε τα ξανθελάσματα, αρχίζει να εναποτίθεται και στα τοιχώματα των αγγείων σας.
Επίσης τέτοια κίτρινες εναποθέσεις μπορεί να παρατηρήσετε στα πόδια, στα χέρια και στην κοιλιά.

Το 50% από αυτό το ποσοστό που έχει υψηλή χοληστερίνη, μπορεί να έχει υψηλά επίπεδα LDL χοληστερόλης ή να έχει χαμηλά επίπεδα HDL χοληστερόλης. 

Η χοληστερόλη ή κοινώς χοληστερίνη είναι μια λιπαρή ουσία απαραίτητη στον οργανισμό, που συμμετέχει στη λειτουργία των κυττάρων και των ορμονών.

Όμως η υπερβολική αύξηση της στο αίμα και η εναπόθεσή της στα τοιχώματα των αρτηριών είναι επικίνδυνη, γιατί δημιουργεί αθηρωματοσκλήρυνση.

Ένα μεγάλο μέρος της χοληστερόλης παράγεται από τον ίδιο τον οργανισμό, στο συκώτι. Επιπλέον, προσλαμβάνουμε χοληστερόλη και από ορισμένα τρόφιμα, όπως τα αυγά, το κρέας, τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

Η αύξηση της χοληστερόλης στο αίμα αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία της στεφανιαίας νόσου, δηλαδή της στηθάγχης και του εμφράγματος. Η υπερχοληστερολαιμία μαζί με το κάπνισμα, την υπέρταση και το σακχαρώδη διαβήτη αποτελούν τους 4 μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για τη στεφανιαία νόσο. Είναι οι τέσσερις δήμιοι της καρδιάς.

Η χοληστερόλη εναποτίθεται στα τοιχώματα των αγγείων, ιδίως των στεφανιαίων αγγείων της καρδιάς, σχηματίζοντας την αθηρωματική πλάκα, με συνέπεια:

•   την ελάττωση του εύρους των αρτηριών
•   τη μείωση της παροχής αίματος στον μυϊκό ιστό της καρδιάς,
•   το σχηματισμό θρόμβων και αποφράξεων των στεφανιαίων αγγείων, με αποτέλεσμα την εκδήλωση εμφράγματος του μυοκαρδίου.
Η χοληστερόλη μεταφέρεται στο αίμα με τη βοήθεια ενώσεων που λέγονται λιποπρωτεΐνες. Ορισμένες από αυτές ευνοούν το σχηματισμό της αθηρωματικής πλάκας και ανήκουν σ' αυτήν την κατηγορία που ονομάζουμε κακή χοληστερόλη ή LDL-χοληστερόλη. Άλλες δρουν προστατευτικά, βοηθώντας την εξαφάνιση της πλεονάζουσας χοληστερόλης μέσα στα κύτταρα, και ανήκουν στην κατηγορία που ονομάζουμε καλή χοληστερόλη ή HDL-χοληστερόλη.

Οι διαταραχές της χοληστερόλης και των λιποπρωτεϊνών μπορεί να οφείλονται σε κληρονομικούς ή σε διατροφικούς παράγοντες, που είναι και οι πιο συχνοί.


Η διατροφή και η φαρμακευτική αντιμετώπιση των ασθενών με ξανθελάσματα και αυξημένες τιμές λιπιδίων, λιποπρωτεϊνών και χοληστερίνης δεν περιορίζει ούτε μικραίνει τα ξανθελάσματα.

Δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν, παρά μόνο για αισθητικούς λόγους. Αυτό μπορεί να γίνει χειρουργικά, χημικά με εφαρμογή TCA 70%, με laser CO2 ή Argon και με κρυοπηξία.

Διαβάστε επίσης 

Τι είναι η αρθρίτιδα; Οστεοαρθρίτιδα; ρευματοειδής αρθρίτιδα; ουρική αρθρίτιδα; ποδάγρα;

arthritis

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, Μ.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η αρθρίτιδα αναφέρεται συχνά ως μια μόνο ασθένεια. Στην πραγματικότητα όμως, είναι ένας όρος που αναφέρεται σε περισσότερες από 100 ιατρικές παθήσεις που επηρεάζουν το μυοσκελετικό σύστημα, ειδικά τις αρθρώσεις όπου συναντώνται δύο ή περισσότερα οστά.
Σε μερικές μορφές αρθρίτιδας επηρεάζονται επίσης και οι ιστοί στο εξωτερικό της άρθρωσης.

Ποιοι παθαίνουν Αρθρίτιδα; 

Παρόλο που η αρθρίτιδα είναι πιο κοινή σε ενήλικους άνω των 65, άνθρωποι όλων των ηλικιών (και τα παιδιά) μπορούν να προσβληθούν. Κοντά στα δύο τρίτα των ανθρώπων με αρθρίτιδα είναι κάτω των 65. Η αρθρίτιδα είναι πιο συχνή στις γυναίκες σε όλα τις ηλικιακές ομάδες και προσβάλλει όλες τις εθνικές και φυλετικές ομάδες.

Τρεις από τις πιο συνήθεις μορφές αρθρίτιδας είναι:

Εκφυλιστικές αρθρίτιδες 

Στις εκφυλιστικές αρθρίτιδες ανήκει η οστεοαρθρίτιδα η οποία είναι η πιο κοινή μορφή αρθρίτιδας. 

Η Οστεοαρθρίτιδα 

προκαλείται όταν μια άρθρωση μεταξύ δύο οστών υφίσταται φθορά. Σε μια υγιή άρθρωση, τα άκρα των οστών καλύπτονται από ένα λείο στρώμα χόνδρου. Ο χόνδρος σταματά το τρίψιμο των οστών μεταξύ τους και βοηθά στην ομαλή κίνηση της άρθρωσης. Ο χόνδρος προστατεύει επίσης τα οστά. Στην οστεοαρθρίτιδα, ο χόνδρος παθαίνει βλάβη πράγμα που μπορεί να είναι το αποτέλεσμα τραυματισμού ή κατάγματος, ή του να είναι κάποιος υπέρβαρος ή/και κληρονομικών παραγόντων.

Αιτίες οστεοαρθρίτιδας

  • Υπερβολική κινητικότητα / μη σταθερότητα της άρθρωσης
  • Κληρονομική προδιάθεση
  • Φλεγμονή, λοίμωξη
  • Ανισορροπία βιοχημική (συγκέντρωση άχρηστων ουσιών στον συκώτι)
  • Αλλαγές που συμβαίνουν με την πάροδο ηλικίας στον μηχανισμό επιδιόρθωσης του κολλαγόνου
  • Ορμονικοί παράγοντες
  • Τραύμα ή μηχανική βλάβη
  • Κακή διατροφή (Διαταραχή ισορροπίας οξέων - αλκαλίων)

Oι φλεγμονώδεις αρθρίτιδες 

Οι φλεγμονώδεις αυτοάνοσες αρθρίτιδες έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα την έναρξη της βλάβης από τον αρθρικό υμένα. Μερικά από τα νοσήματα που έχουν σαν κλινικό εύρημα φλεγμονώδη αρθρίτιδα είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η ψωριασική αρθρίτιδα, η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα και άλλες. Τα νοσήματα αυτά έχουν μικρότερη συχνότητα στο γενικό πληθυσμό σε σχέση με την εκφυλιστική αρθρίτιδα και προσβάλλουν πολλαπλά όργανα με ζωτική λειτουργία, γεγονός που κάνει την αντιμετώπισή τους πιο δύσκολη. Λόγω της πολυπλοκότητας και της χρονιότητας αυτών των νοσημάτων, οδηγούν συχνά σε οστικές παραμορφώσεις και μερική αναπηρία. Αυτό καθιστά επιτακτική την άμεση αντιμετώπισή τους μετά την αρχική διάγνωση.   

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα  είναι μια ασθένεια που προκαλεί φλεγμονή των αρθρώσεων, συνήθως στα χέρια, πόδια και γόνατα. Μπορεί επίσης να επηρεάζει άλλα όργανα στο σώμα. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι αυτοάνοσο νόσημα. Είναι δηλαδή μια ασθένεια στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου προσβάλλει τους ιστούς που περιβάλλουν την άρθρωση. Αυτό προκαλεί φλεγμονή και οδηγεί σε πρήξιμο, πόνο και δυσκαμψία των επηρεαζόμενων αρθρώσεων. Η επίμονη φλεγμονή βλάπτει το χόνδρο και το οστό και μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση της άρθρωσης. 

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα προσβάλλει όλες τις αρθρώσεις του σώματος όπου παρατηρούνται τα παρακάτω συμπτώματα:

·  πόνος στις αρθρώσεις και δυσκαμψία
·  πρήξιμο, ερυθρότητα και υπερβολική θερμοκρασία
·  κούραση, αδυναμία, δυσκολία στον ύπνο
·  τα συμπτώματα είναι χειρότερα το πρωί και ελαττώνονται με τις δραστηριότητες της ημέρας
·  Η Ρ.Α. μπορεί να προσβάλλει και άλλα όργανα όπως φλεγμονή των αγγείων, έλκη, συμφόρηση λεμφαδένων, φλεγμονή των μεμβρανών γύρω από την καρδιά και πνεύμονες, διόγκωση του σπλήνα κ.ά.

Oι πόνοι είναι συνεχείς, είτε κινούνται είτε όχι οι αρθρώσεις, παρουσιάζουν έξαρση τις πρώτες πρωινές ώρες, με αποτέλεσμα να ξυπνούν την ασθενή και συνοδεύονται από έντονη και μακράς χρονικής διάρκειας πρωινή δυσκαμψία (30 έως 60 λεπτά). H κατάσταση αυτή εξελίσσεται με περιοδικές κρίσεις χωρίς όμως να αφήνει στα μεσοδιαστήματα τον ασθενή χωρίς πόνους. Mετά από κάποια χρόνια εάν δεν αντιμετωπισθεί θεραπευτικά, οι αρθρώσεις που έχουν προσβληθεί καταστρέφονται ολοκληρωτικά και παραμορφώνονται. Γι’ αυτό και ο κόσμος την αποκαλεί παραμορφωτική αρθρίτιδα. O ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει ότι, αν και σπάνια, η νόσος μπορεί να προσβάλλει και άλλα όργανα εκτός από τις αρθρώσεις, γι’ αυτό και οτιδήποτε περίεργο σύμπτωμα εμφανίζει, θα πρέπει να ενημερώνει τον ειδικό γιατρό.

H έγκαιρη διάγνωση, μετά από κλινική εξέταση και τις κατάλληλες εργαστηριακές εξετάσεις, θα αποκαλύψει εύκολα τη νόσο και η κατάλληλη θεραπεία μπορεί να αναστείλει την εξέλιξή της και η ασθενής να αποφύγει τις παραμορφώσεις. H θεραπεία είναι μικτή, αφενός με αντιφλεγμονώδη φάρμακα που μειώνουν τους πόνους και τα πρηξίματα των αρθρώσεων και αφετέρου με φάρμακα τα οποία δρουν στη ρίζα της νόσου και σταματούν την εξέλιξή της. H κορτιζόνη συμμετέχει πολλές φορές στη θεραπεία της Pευματοειδούς αρθρίτιδας, χορηγούμενη είτε ενδαρθρικά για τον έλεγχο κάποιας έντονης αρθρίτιδας, είτε από το στόμα σε χρόνια βάση για την καταστολή της γενικευμένης φλεγμονής. Oι δόσεις της κορτιζόνης στη Pευματοειδή αρθρίτιδα είναι μικρές και δεν προκαλούν παρενέργειες.

Oι γυναίκες που λαμβάνουν χρόνια κορτιζόνη θα πρέπει να ελέγχονται περιοδικά για οστεοπόρωση και να λαμβάνουν από την πρώτη στιγμή της κορτιζονοθεραπείας προληπτικά αντιοστεοπορωτική αγωγή. Θα πρέπει να τονισθεί ότι, επειδή η νόσος είναι χρόνια, θα πρέπει και η θεραπεία να είναι χρόνια και η ασθενής πρέπει να οπλισθεί με την απαραίτητη επιμονή και υπομονή. Eυτυχώς τα τελευταία χρόνια καινούρια φάρμακα ήρθαν να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα, τα οποία είναι πιο αποτελεσματικά και με λιγότερες παρενέργειες.

Οι Μεταβολικές αρθρίτιδες

Από τις μεταβολικές αρθρίτιδες συχνότερη είναι η ουρική αρθρίτιδα. Η ποδάγρα ή Ουρική Αρθρίτιδα
 προκαλείται όταν σχηματίζονται μικροσκοπικά κρύσταλλα ουρικού οξέος στις αρθρώσεις. Αυτό προκαλεί ερεθισμό και φλεγμονή των ιστών. Επηρεάζει πρώτα συνήθως την άρθρωση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού, αλλά μπορεί να προχωρήσει στα γόνατα, τους αστραγάλους και τα χέρια. Προσβολές μπορούν να εμφανιστούν πολύ γρήγορα και, αν δεν γίνει θεραπεία, ενδέχεται να διαρκέσουν για μια εβδομάδα. Χωρίς σωστή διαχείριση οι προσβολές μπορούν να συμβαίνουν συχνότερα και να διαρκούν περισσότερο.

Χαρακτηρίζεται από 
α) αύξηση της συγκέντρωσης του ουρικού οξέως στον ορό του αίματος
β) από επανειλημμένες από οξείας αρθρίτιδας όπου κρύσταλλοι ουρικού μονονατρίου βρίσκονται στα λευκοκύτταρα του υγρού της άρθρωσης.
γ) αυξημένη εναπόθεση ουρικού μονονατρίου μέσα και γύρω από τις αρθρώσεις των άκρων πράγμα που πολλές φορές οδηγεί στην καταστροφή των αρθρώσεων,
δ) από νεφρική προσβολή στην οποία υπάρχει συμμετοχή του σπειράματος του σωληναρίου, του διάμεσου ιστού και των αγγείων και
ε) από ουρολιθίαση

Το ουρικό οξύ προέρχεται

α) από τον καταβολισμό των πουρινών που συνθέτουν το γενετικό υλικό. Όταν τα κύτταρα παθαίνουν απόπτωση απελευθερώνουν το DNA και τα χρωμοσώματά τους και οι πουρίνες αποικοδομούνται σε ουρικό οξύ και
β) από την αποικοδόμηση των πουρινών που περιέχονται στις τροφές (ζωικά λευκώματα).
Η υπερουριχαιμία χωρίζεται στην α) πρωτογενή και β) δευτερογενή. Η πρωτογενής υπερουριχαιμία μπορεί να έχει δύο διαφορετικές αιτίες: i) ελαττωμένη απέκκριση του ουρικού οξέος στα ούρα ή ii) αυξημένη βιοσύνθεση λόγω βλάβης της ρυθμίσεως.
Η δευτερογενής υπερουριχαιμία οφείλεται σε διαταραχές του μεταβολισμού του ουρικού οξέος οι οποίες επέρχονται δευτερογενώς λόγω άλλων μεταβολικών διαταραχών.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Η αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάζει διαφορετικά άτομα με διαφορετικούς τρόπους αλλά τα πιο κοινά συμπτώματα είναι πόνος, πρήξιμο και δυσκαμψία σε μια ή περισσότερες αρθρώσεις, και κόπωση. Τα περισσότερα άτομα αισθάνονται άλγη και πόνους στους μυς και τις αρθρώσεις τους από καιρό σε καιρό και ένας τέτοιος πόνος είναι συχνά βραχύβιος. Ωστόσο, ο πόνος στις αρθρώσεις σας και η δυσκαμψία μέσα ή γύρω από τις αρθρώσεις, που δεν έχουν προφανή αιτία, θα μπορούσαν να οφείλονται σε αρθρίτιδα.

Τα συμπτώματα / ενδείξεις της αρθρίτιδας που πρέπει να προσέχετε περιλαμβάνουν

1.   Πόνο ή πρήξιμο γύρω από τις αρθρώσεις
2.   Πόνο στα γόνατα ή τα ισχία (γοφούς) όταν ανεβαίνετε σκάλες ή περπατάτε
3.   Δυσκαμψία στις αρθρώσεις νωρίς το πρωί
4.   Δυσκολία στο ντύσιμο π.χ. δένοντας κορδόνια παπουτσιών ή κουμπώνοντας κουμπιά
5.   Δυσκολία μπαίνοντας και βγαίνοντας από αυτοκίνητα
6.   Κόπωση
7.   Μυϊκή αδυναμία
8.   Απώλεια κίνησης ή κινητικότητας
9.   Ένα γενικό αίσθημα αδιαθεσίας
10.  Απώλεια βάρους
11. Ήπιο πυρετό ή νυχτερινούς ιδρώτας
12.  Δερματικά ερυθήματα 

Αυτά τα συμπτώματα δεν είναι ειδικά της αρθρίτιδας, ωστόσο, και μπορούν να προκληθούν από άλλες ασθένειες. Αυτά τα συμπτώματα δεν είναι παρόντα σε όλους τους τύπους αρθρίτιδας.


Πώς γίνεται η διάγνωση;
Αν έχετε οποιαδήποτε από τα προαναφερθέντα συμπτώματα, είναι σημαντικό να δείτε το γιατρό σας. Η έγκαιρη διάγνωση θα μειώσει τον πόνο, θα ελαχιστοποιήσει την επιδείνωση της πάθησής σας και θα σας βοηθήσει να διατηρήσετε την κινητικότητά σας. Ο γιατρός σας θα ελέγξει το ιατρικό σας ιστορικό και θα κάνει εξέταση. Ενδέχεται επίσης να χρειαστούν άλλες εξετάσεις όπως εξετάσεις αίματος, ακτινογραφίες και διαγνωστικές εξετάσεις. Ο ρευματοειδής παράγοντας είναι ένα αντίσωμα που ανιχνεύεται στους περισσότερους ανθρώπους με ρευματοειδή αρθρίτιδα

Η ταχύτητα καθίζησης ερυθρών αιμοσφαιρίων (ΤΚΕ) και η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) μετρούν το επίπεδο φλεγμονής στον οργανισμό σας

Ιδιαίτερα χρήσιμος για την έγκαιρη ανίχνευση της ΡΑ είναι ο προσδιορισμός αντισωμάτων έναντι μιας ουσίας που εμφανίζεται φυσιολογικά και ονομάζεται κυκλικό κιτρουλινοποιημένο πεπτίδιο (αντι-CCP αντισώματα).

Μια άλλη εξέταση είναι η ανάλυση του αρθρικού υγρού που περιβάλλει τις αρθρώσεις, ώστε να επιβεβαιωθεί η παρουσία φλεγμονώδους νόσου. Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να σας παραπέμψει σε ρευματολόγο που είναι ειδικός σ’ αυτό τον τομέα ιατρικής.
Ποια είναι η θεραπευτική αγωγή;
Δεν υπάρχει μία μόνο θεραπευτική αγωγή για την αρθρίτιδα, ωστόσο πολλές μορφές αρθρίτιδας μπορούν να ελέγχονται αποτελεσματικά για να σας προσφέρουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Ο στόχος της θεραπείας είναι η πρόληψη ή ο έλεγχος της καταστροφής των αρθρώσεων και η μείωση των συμπτωμάτων.

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούμε αντιρευματικά φάρμακα τροποποιητικά της νόσου (DMARD) σε πρώιμο στάδιο της θεραπείας. Ο γιατρός σας θα παρακολουθεί την βελτίωση των συμπτωμάτων και τυχόν παρενέργειες όταν παίρνετε DMARD.

Τα DMARD που μπορεί να χρησιμοποιηθούν είναι:

·  Υδροξυχλωροκίνη
·  Άλατα χρυσού
·  Πενικιλλαμίνη
·  Λεφλουνομίδη
·  Σουφασαλαζίνη
·  Αζαθιοπρίνη
·  Κυκλοσπορίνη
·  Μεθοτρεξάτη

Η επιλογή του κατάλληλου φαρμάκου είναι ευθύνη του θεράποντα ιατρού, μετά από κατάλληλη ενημέρωση και συναίνεση του ασθενούς. Η μεθοτρεξάτη είναι το πιο συχνά συνταγογραφούμενο DMARD και βελτιώνει αποτελεσματικά τα συμπτώματα της ΡΑ όταν χρησιμοποιείται μόνη της ή με άλλα DMARDs, ή 

με άλλα φάρμακα που ονομάζονται τροποποιητές βιολογικής απάντησης (βιολογικοί παράγοντες).
Επειδή η αρθρίτιδα επηρεάζει άτομα με διαφορετικό τρόπο, οι αποφάσεις θεραπευτικής αγωγής της αρθρίτιδας σας θα προσαρμόζονται αναλόγως. Είναι πολύ σημαντικό να αναπτύξετε μια καλή συνεργασία με το γιατρό σας.

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε τον εαυτό σας;

Είναι σημαντικό να αναλάβετε ενεργό ρόλο στην κατανόηση και αντιμετώπιση της πάθησής σας. Ο ακόλουθος κατάλογος σημείων ελέγχου θα σας βοηθήσει να αρχίσετε τα πρώτα βήματα για να καταφέρετε να ζείτε καλά με την αρθρίτιδά σας.
1.  Αναλάβετε τον έλεγχο γνωρίζοντας την ασθένειά σας - μάθετε ποιον τύπο έχετε και ανακαλύψτε έπειτα τους καλύτερους τρόπους να βελτιώσετε την κατάστασή σας
2.  Μην καθυστερείτε, δείτε το γιατρό σας
3.  Μάθετε σχετικά με τις επιλογές θεραπείας σας
4.  Βρείτε νέους τρόπους να παραμείνετε δραστήριοι – η τακτική άσκηση βοηθά στην ανάπτυξη και διατήρηση υγιών 
οστών, μυών και αρθρώσεων. Π.χ. περπάτημα
5.  Μάθετε τεχνικές για να σας βοηθούν να διαχειρίζεστε τον πόνο σας - μιλήστε στο γιατρό σας για τη διαχείριση του 
πόνου σας, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει άλλους τομείς εκτός από φάρμακα - Φυσιοθεραπεία (μια θεραπεία που μπορεί να βοηθήσει με την κινητικότητα και την ανεξαρτησία) και Υδροθεραπεία (άσκηση σε ζεστό νερό), που μπορούν να σας βοηθήσουν.
6.  Αποδεχθείτε τα συναισθήματά σας και ζητήστε υποστήριξη
7.  Κάνετε επιλογές τροφών που «μετρούν» - ακολουθείτε μια υγιεινή ισορροπημένη διατροφή για να διατηρείτε το βάρος σας σε φυσιολογικά επίπεδα σε σχέση με το ύψος σας
8.  Ισορροπήστε τη ζωή σας - όταν έχετε αρθρίτιδα, χρειάζεται να βρείτε τη σωστή ισορροπία μεταξύ της εργασίας, 
της δραστηριότητας και της ανάπαυσης. Να είστε ευέλικτοι - αν έχετε μια άσχημη ημέρα, αλλάξτε τα σχέδιά σας. Βρείτε νέες δραστηριότητες που μπορείτε να κάνετε με την αρθρίτιδά σας που θα σας δώσουν ικανοποίηση. Π.χ. χορός και ελαφρά άσκηση
9.  Διαχείριση άγχους (στρες) και χαλάρωση – Αναγνωρίστε το πότε σας πιάνει άγχος. Βρείτε δραστηριότητες που θα ανακουφίζουν το άγχος – μάθετε τεχνικές χαλάρωσης όπως ο διαλογισμός. Αφήστε κάποιο ελεύθερο χρόνο για να χαλαρώνετε π.χ. ένα αγαπημένο μέρος στον κήπο

ΠΗΓΕΣ 
Rheumatology Secrets, Arthritis Research Campaign
Ελληνική Ρευματολογική Εταιρεία www.ere.gr

Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα www.arthritis.org.gr 

Συμπτώματα που προειδοποιούν για ρευματοειδή αρθρίτιδα. Τα πρώτα σημάδια της ρευματοειδούς αρθρίτιδας

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση νόσος που προκαλεί το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου να στραφεί εναντίον του, προκαλώντας βλάβες στα τοιχώματα των ιστών των αρθρώσεων. 

Το ανοσοποιητικό σύστημα στρέφεται εναντίον του ίδιου του οργανισμού προκαλώντας καταστροφές σε αρθρώσεις αλλά και άλλα όργανα (μάτια, δέρμα, πνεύμονες, καρδιά). 
Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα, προκαλεί χρόνιο πόνο και μη αναστρέψιμη βλάβη των αρθρώσεων, εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι τρεις φορές πιο συχνή στις γυναίκες και παρόλο που η αιτία της νόσου είναι ασαφής, αν η σωστή διάγνωση γίνει όσο το δυνατόν πιο νωρίς, μπορεί να προσφέρει καλύτερη ευκαιρία για τον περιορισμό της βλάβης των αρθρώσεων και των θεμάτων κινητικότητας.
Η νόσος εισβάλλει ύπουλα. Αρχίζει από τις μικρές αρθρώσεις των χεριών
και των ποδιών και κατόπιν εκτείνεται κεντρικότερα. 

Τα πρώτα σημάδια της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι 

  • πόνος στις αρθρώσεις, 
  • δυσκαμψία, 
  • ευαισθησία και παραμόρφωσή τους, που αναπτύσσονται μέσα σε διάστημα ετών. 
Μία ή περισσότερες αρθρώσεις διογκώνονται και παρουσιάζουν κάθε σημείο της φλεγμονής. Μερικές φορές η φλεγμονή αρχίζει σε μία μεγάλη άρθρωση όπως είναι το γόνατο, ο ώμος ή ο αστράγαλος.
Ωστόσο, μερικές φορές, η έναρξη της νόσου είναι πιο οξεία. Κόπωση, απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους και πυρετός, όλα είναι συμπτώματα τα οποία μπορεί να προηγηθούν της φλεγμονής οποιασδήποτε άρθρωσης και στη συνέχεια να αποδειχθούν πρώιμα συμπτώματα της νόσου.



Διαβάστε παρακάτω ποια είναι τα κύρια προειδοποιητικά σημάδια της ρευματοειδούς αρθρίτιδας:

1. Πόνος στις αρθρώσεις

Ένα από τα πρώτα συμπτώματα είναι η εμφάνιση πόνου και ευαισθησίας στις αρθρώσεις που έχουν προσβληθεί. Οι αρθρώσεις που πονάνε μπορούν να έχουν διάφορα συμπτώματα όπως ο χαρακτηριστικός πόνος ή η ευαισθησία, άλγος, πρήξιμο ή συνδυασμός όλων αυτών. Ενώ υπάρχουν και άλλες διαταραχές που μπορεί να προκαλέσουν κάτι τέτοιο, ο πόνος που σχετίζεται με ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι συνήθως «συμμετρικός» γι’ αυτό θα επηρεάσει και τα δύο χέρια και τα δύο καρπούς.
Η αύξηση της τοπικής θερμοκρασίας της άρθρωσης

2. Δυσκαμψία

Μια δυσκαμψία νωρίς το πρωί, που μπορεί να διαρκέσει από τριάντα λεπτά έως δύο ώρες είναι ένα άλλο σύμπτωμα που αναφέρεται συχνά.Και παρόλο που μερικές φορές προκαλεί σύγχυση ότι μπορεί να είναι τραυματισμός, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν ρευματολόγο αν ο πόνος είναι ανεξήγητος.

3. Οίδημα

Το πρήξιμο στα χέρια, τους καρπούς και τα πόδια, μπορεί να είναι ένα σημάδι της φλεγμονής που συνοδεύει τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Μπορεί το πρήξιμο να είναι πραγματικά μεγάλο και να συνυπάρχει ταυτόχρονα στην άρθρωση υγρό. Μπορεί επίσης να δείτε υγρό στα γόνατα και τους αστραγάλους.  Το πρήξιμο της άρθρωσης είναι μια συνηθισμένη και χαρακτηριστική ένδειξη φλεγμονώδους αρθρίτιδας, όπως η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Οι ασθενείς συνήθως αναφέρουν αύξηση της θερμοκρασίας στο άκρο του σώματος που πονάει, καθώς επίσης πρήξιμο και μια περιοδική κοκκινίλα πάνω ή γύρω από τις αρθρώσεις που έχουν προσβληθεί.

4. Οζίδια στα δάχτυλα

Αυτά είναι σκληρά εξογκώματα που αναπτύσσονται κάτω από το δέρμα κοντά στις αρθρώσεις που προσβάλλονται από την ΡΑ. Συχνά εμφανίζονται στο πίσω μέρος του αγκώνα, και μερικές φορές ακόμα και στα μάτια. Είναι κάτι που συμβαίνει πιο συχνά σε άτομα που έχουν προχωρημένη ΡΑ, αλλά μερικές φορές εμφανίζονται και νωρίτερα. Τα οζίδια μπορεί να μιμούνται τα συμπτώματα ουρικής αρθρίτιδας, μιας άλλης μορφής της αρθρίτιδας.

5. Κόπωση

Το αίσθημα κόπωσης μπορεί να προκληθεί από πολλές χρόνιες ασθένειες, αλλά όταν εξεταστεί στο πλαίσιο των άλλων συμπτωμάτων, η κούραση στους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα μπορεί να είναι συντριπτική και μπορεί να είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί καταλήγουν να πηγαίνουν στο γιατρό.

6. Απώλεια κινητικής λειτουργίας

Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη στις αρθρώσεις, που μπορούν με τη σειρά τους να οδηγήσουν με την πάροδο του χρόνου σε απώλεια κινητικότητας. Ωστόσο, με την κατάλληλη διάγνωση και θεραπεία οι ασθενείς που έχουν ρευματοειδή αρθρίτιδα μπορούν πραγματικά να είναι σε θέση να απολαύσουν μια κανονική ποιότητα ζωής.
Αν η ρευματοειδής αρθρίτιδα δεν αντιμετωπιστεί θεραπευτικά, η βλάβη μπορεί να επεκταθεί. Ξεκινά από τον αρθρικό υμένα, στη συνέχεια εξαπλώνεται στους χόνδρους και τελικά διαβρώνει τα οστά. Σκεφτείτε ένα ποτάμι που διατρέχει μια κοιλάδα. Κάθε μέρα που περνάει το έδαφος διαβρώνεται, καταστρέφεται από το νερό. Με τον ίδιο τρόπο, αν η ρευματοειδής αρθρίτιδα προχωρήσει χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, οι αρθρώσεις σας μπορεί να συνεχίσουν να φθείρονται. 
Διαβάστε επίσης

Τι είναι τα αντιπυρηνικά αντισώματα ΑΝΑ. Σε ποιες ασθένειες και σε ποια αυτοάνοσα νοσήματα αυξάνονται;

Αντιπυρηνικά αντισώματα - ΑΝΑ


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Τα αντισώματα είναι παράγοντες του ανοσοποιητικού συστήματος, τα οποία παράγονται κατά την επίθεση λοιμογόνων αιτίων και τοξινών. Έχουν ως αποστολή την καταστροφή βλαπτικών για τον οργανισμό ουσιών.

Τα αντιπυρηνικά αντισώματα είναι παθολογικά αντισώματα που το ίδιο το σώμα δημιουργεί έναντι δικών του ιστών (αυτοαντισώματα). Τα αντιπυρηνικά αντισώματα (ΑΝΑ) αυξάνονται σε πολλές ασθένειες.
Η διάγνωση μπαίνει σε συνδυασμό με την εξέλιξη των συμπτωμάτων και τα υπόλοιπα εργαστηριακά ευρήματα.

Η εξέταση ΑΝΑ παραγγέλλεται για να βοηθήσει για τον έλεγχο για αυτοάνοσα νοσήματα και χρησιμοποιείται κατ’ εξοχήν ως μία από τις εξετάσεις για τη διάγνωση του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου (ΣΕΛ). Ανάλογα με τα συμπτώματα του ασθενούς και τη διάγνωση που υποπτεύεται ο γιατρός τα ΑΝΑ μπορεί να παραγγελθούν μαζί με μία ή περισσότερες εξετάσεις αυτοαντισωμάτων. Άλλες εργαστηριακές εξετάσεις που σχετίζονται με την παρουσία φλεγμονής, όπως η ταχύτητα καθίζησης ερυθρών (ΤΚΕ) ή (ESR) ή και η C -αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) μπορεί επίσης παραγγελθούν. Τα ΑΝΑ μπορεί να συνοδευθούν από πρόσθετες εξετάσεις, που θεωρούνται υποομάδες της γενικής εξέτασης ANA και που χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με την κλινική ιστορία του ασθενούς για να βοηθήσουν να αποκλεισθούν άλλες αυτοάνοσες διαταραχές.

Τα ΑΝΑ αυξάνονται κυρίως σε αυτοάνοσες συστηματικές ασθένειες.


Υπάρχουν διάφοροι τύποι ΑΝΑ, οι οποίοι αρκετές φορές μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεχωρίσουμε κάποιες ανοσολογικές παθήσεις με κοινά κλινικά χαρακτηριστικά όπως τα SSA, SSB, SM, RNP,Scl 70, Jo, ANCA, anti DNA κα.


Νόσοι με παρουσία ΑΝΑ σε διάφορους τίτλους είναι:

  • Ο Συστηματικός Ερυθηsματώδης Λύκος
  • Το σύνδρομο Sjogren
  • Η ρευματοειδής αρθρίτιδα
  • Η αυτοάνοσος ηπατίτιδα
  • Η σκληροδερμία
  • Η πολυμυοσίτιδα ή δερματομυοσίτιδα
  • Η νόσος του Addison
  • Η ιδιοπαθής θρομβοκυττοπενική πορφύρα
  • Η θυροειδίτιδα του Hashimoto
  • Η αυτοάνοσος αιμολυτική αναιμία
  • Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ
  • Ιογενείς ή χρόνιες βακτηριδιακές λοιμώξεις
  • Πνευμονικές παθήσεις (πνευμονική υπέρταση)
  • Γαστρεντερικές νόσοι, όπως ελκώδης κολίτιδα, νόσος του Crohn
  • Κάποιοι καρκίνοι
  • Δερματικές παθήσεις ιδιαίτερα όταν είναι εκτεταμένες, όπως η ψωρίαση
  • Κάποια φάρμακα, όπως η προκαϊναμίδη, η υδραλαζίνη και η dilabtin.

Τα ποσοστά όπου ανευρίσκονται αυξημένα στις αντίστοιχες ασθένειες φαίνονται παρακάτω:

  • Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (93%)
  • Σκληρόδερμα (85%)
  • Μικτή νόσος του συνδετικού ιστού (93%)
  • Πολυμυοσίτιδα-Δερματομυοσίτιδα (61%)
  • Ρευματοειδής αρθρίτιδα (33%)
  • Σύνδρομο Sjogren (48%)
  • Φαρμακευτικός λύκος (100%)
  • Δισκοειδής λύκος (15%)
  • Χρόνια αρθρίτιδα (71%)
Επίσης αυξημένα ανευρίσκονται και σε ασθένειες συγκεκριμένων οργάνων που οφείλονται σε αυτοάνοση δραστηριότητα όπως:

  • Θυροειδίτιδα Hashimoto (46%)
  • Νοσος του Graves (50%)
  • Αυτοάνοση ηπατίτιδα (63-91%)
  • Πρωτοπαθής χολική κίρρωση (10-40%)
  • Πρωτοπαθής αυτοάνοση χολαγγειίτιδα (100%)
  • Ιδιοπαθής πνευμονική αρτηριακή υπέρταση (40%)

Άλλες καταστάσεις που συνδέονται με αυξημένους τίτλους αντιπυρηνικών αντισωμάτων είναι οι χρόνιες λοιμώδεις νόσοι όπως η μονοκυττάρωση, η ηπατίτιδα C, η υποξία βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα, η φυματίωση, το AIDS, κ.α.

Σπάνια τα αντιπυρηνικά αντισώματα αυξάνονται σε περιπτώσεις καρκίνου. Ακόμα και ασθενείς που παίρνουν φάρμακα μπορεί να έχουν αυξημένα ΑΝΑ, χωρίς να αναπτύσσουν την εικόνα του φαρμακευτικού λύκου.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Δεν υπάρχει συσχέτιση των ΑΝΑ με την CRP, τη χρήση οινοπνεύματος, το κάπνισμα, το επίπεδο μόρφωσης και το οικογενειακό οικονομικό επίπεδο.
Από πρακτικής πλευράς τα ΑΝΑ αναζητώνται συνήθως σε παθήσεις που προκαλούν αρθρίτιδες ή χρόνιες πολυαρθραλγίες.
Εάν βρεθούν θετικά σε τίτλο πάνω από 1:160 τότε η πρώτη νόσος που θα πρέπει να αναζητηθεί είναι ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος διότι είναι και η πάθηση που τα ΑΝΑ απαντώνται σε ποσοστό πάνω από 95%.
Η ανεύρεση ΑΝΑ σε τίτλους κάτω του 1:160 δεν αποτελεί στοιχείο ειδικό και παρακολουθούνται οι τίτλοι ανά 4μηνο.
Εάν ο τίτλος τους είναι πάνω από 1:160 γίνονται και άλλες εξετάσεις για να αποκλειστούν διάφορες νόσοι.

Σε ανοσοκαταστολή και λήψη στερεοειδών τα αντιπυρηνικά αντισώματα είναι ψευδώς αρνητικά

Ψευδώς θετικά ΑΝΑ ανευρίσκονται κυρίως σε γυναίκες και ηλικιωμένους ανθρώπους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ΑΝΑ είναι θετικά αλλά σε χαμηλούς τίτλους. Επίσης, σε λήψη φαρμάκων, όπως ακεταζολαμίδη, καρβιντόπα, χλωροθειαζίδη, χλωροπρομαζίνη, κλοφιβράτη, αιθοσουξιμίδη άλατα χρυσού, γκριζεοφουλβίνη, υδραλαζίνη, ισονιαζίδη, λίθιο, μεθυλντόπα, από του στόματος αντισυλληπτικά, πενικιλίνη, φαινυλβουταζόνη, φαινυτοΐνη, πριμιδόνη, προκαϊναμίδη, προπυλθειουρακίλη, κινιδίνη, ρεζερπίνη, στρεπτομυκίνη, σουλφοναμίδες, τετρακυκλίνες, θειαζιδικά διουρητικά.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι τα ΑΝΑ είναι απλά ενδεικτικά ύπαρξης κάποιας ασθένειας και όχι αποδεικτικά, ενώ το ίδιο ισχύει και για την έλλειψη αυξημένων τίτλων ΑΝΑ.

Η σωστή παθολογική εξέταση έχει κομβική σημασία στη σωστή διαφορική διάγνωση.

Διαβάστε επίσης

Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων