Λέμφωμα: Νέα κυτταρική CAR-T θεραπεία αυξάνει την επιβίωση κατά 38%

medlabnews.gr iatrikanea

Περισσότερο από το 30% των λεμφωμάτων μη Hodgkin είναι περιστατικά λεμφώματος μεγάλων β κυττάρων, τα οποία αποτελούν την πιο συχνή μορφή λεμφώματος.

Στην Ευρώπη, μόνο το 2020, εκτιμάται ότι διαγνώστηκαν περίπου 37.000 νέες περιπτώσεις της νόσου.

Η πρώτης γραμμής θεραπεία για το συγκεκριμένο λέμφωμα είναι αποτελεσματική μόνο για το 60% των ασθενών. Δυστυχώς όμως, για τους μισούς από τους ασθενείς που ανταποκρίνονται στην κλασσική  ανοσοχημειοθεραπεία, η νόσος θα επιστρέψει.

Σε αυτήν την περίπτωση, όπως και στην περίπτωση που η καθιερωμένη θεραπεία δεν είχε αποτέλεσμα  επειδή η νόσος χαρακτηρίζεται ως ανθεκτική (πρωτοπαθώς ανθεκτική νόσος), οι ασθενείς δεν είχαν μέχρι πρότινος κάποια άλλη θεραπευτική επιλογή.

Τον περασμένο Οκτώβριο, εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μια κυτταρική CAR-T θεραπεία – το axicabtagene ciloleucel – για τη θεραπεία ενηλίκων με διάχυτο λέμφωμα μεγάλων β κυττάρων και προχωρημένο λέμφωμα β κυττάρων, όταν οι δυο αυτές μορφές διαπιστώνονται ανθεκτικές στην κλασική θεραπεία ή υποτροπιάζουν εντός του πρώτου έτους από την ολοκλήρωση της πρώτης γραμμής ανοσοχημειοθεραπείας.

Το axicabtagene ciloleucel είχε ήδη εγκριθεί από τον Αύγουστο του 2018 για τη θεραπεία ενηλίκων με υποτροπιάζον ή ανθεκτικό διάχυτο λέμφωμα μεγάλων β κυττάρων και πρωτογενές λέμφωμα μεγάλων β κυττάρων μεσοθωρακίου, μετά από δύο και πλέον συστηματικές θεραπείες.

Τώρα, διαπιστώνεται πως η συγκεκριμένη CAR-T θεραπεία, αποτελεί την πρώτη – μετά από 30 χρόνια – αγωγή που δείχνει σημαντική βελτίωση στην επιβίωση των ασθενών με υποτροπιάζον ή ανθεκτικό λέμφωμα μεγάλων β κυττάρων.

Η σχετική μελέτη ZUMA-7 φάσης ΙΙΙ για το axicabtagene ciloleucel που παρουσιάστηκε στο Διεθνές Συνέδριο για το κακόηθες λέμφωμα – το οποίο που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Ελβετία –  έδειξε ότι μετά από μέση παρακολούθηση 4 ετών, μία μόνο θεραπεία με το συγκεκριμένο CAR-T, οδήγησε σε μείωση του κινδύνου θανάτου κατά 27,4%, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 38% βελτίωση της επιβίωσης κατά τον πρώτο χρόνο μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας πρώτης γραμμής.

Η μέση επιβίωση ήταν μεγαλύτερη με axicabtagene ciloleucel έναντι της καθιερωμένης θεραπείας και οι εκτιμήσεις για επιβίωση στην τετραετία έφτασε το 54,6% έναντι 46%, αντίστοιχα. Το όφελος ήταν αντίστοιχο σε όλες τις υποομάδες της μελέτης, με ασθενείς υψηλού κινδύνου όπως ανθεκτικό ή προχωρημένο λέμφωμα β κυττάρων και ηλικία άνω των 65 ετών.

Αντίστοιχη ήταν και η θετική έκβαση στην πορεία των ασθενών χωρίς εξέλιξη της νόσου στο 41,8% των ασθενών, έναντι 24,4% της καθιερωμένης θεραπείας. Χαρακτηριστικό ήταν ότι από τους ασθενείς που εξ αρχής έλαβαν την καθιερωμένη θεραπεία, μόνο το 40% αυτών μπόρεσε να φτάσει να ολοκληρώσει την εφαρμογή της κυτταρικής θεραπείας, σε αντίθεση με το 94% των ασθενών της μελέτης που πήραν εξαρχής axicabtagene ciloleucel.

Η μελέτη, που θεωρείται η μεγαλύτερη και πιο μακροχρόνια του είδους, συμπεριέλαβε 359 ασθενείς σε 77 ερευνητικά κέντρα διεθνώς στους οποίους χορηγήθηκε axicabtagene ciloleucel ή καθιερωμένη θεραπεία δεύτερης γραμμής.

Η χορήγηση axicabtagene ciloleucel αύξησε κατά 2,5 φορές τους ασθενείς που ήταν ζωντανοί στα δύο έτη, χωρίς πρόοδο της νόσου και οι οποίοι δεν χρειάστηκαν πρόσθετη αντικαρκινική θεραπεία, φτάνοντας το 40,5% των ασθενών έναντι 16,3% της καθιερωμένης θεραπείας.

Επίσης τετραπλασίασε τον διάμεσο χρόνο επιβίωσης χωρίς εξέλιξη της νόσου στους 8,3 μήνες έναντι 2 μηνών.

Τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα, οδήγησαν τελικά τον τριπλασιασμό των ασθενών που πήραν axicabtagene ciloleucel, φτάνοντας το 94% έναντι εκείνων που τυχαιοποιήθηκαν στην καθιερωμένη θεραπεία

Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο κεντρικός ερευνητής της μελέτης Καθηγητής Jason Westin από το Αντικαρκινικό Νοσοκομείο MD Anderson του Texas, η θεραπεία αυτή με CAR-T cells χορηγούμενη στη 2η γραμμή σε ασθενείς με πρώιμα υποτροπιάζον/ανθεκτικό λέμφωμα από μεγάλα β-κύτταρα, αναμένεται να αλλάξει το πρότυπο φροντίδας για αυτούς τους ασθενείς, οι οποίοι προηγουμένως είχαν πολύ περιορισμένες επιλογές για επιτυχή θεραπευτική έκβαση.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ύστερα από τη διάμεση αυτή παρακολούθηση των ασθενών στη μελέτη για 47,2 μήνες, τα δεδομένα που παρουσιάστηκαν ισοδυναμούν με θεραπεία ίασης.

Από την πλευρά του ο καθηγητής Αιματολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Γιάννης Κοτσιανίδης αναφερόμενος στα νέα δεδομένα επεσήμανε στο in.gr ότι «Για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 30 έτη μια τυχαιοποιημένη μελέτη δεύτερης  γραμμής θεραπείας καταδεικνύει όφελος στην συνολική επιβίωση ασθενών με επιθετικό λέμφωμα.

Επιπλέον, το πιθανώς ευνοϊκότερο προφίλ ασφάλειας του axicabtagene ciloleucel και η βελτίωση στην ποιότητα της ζωής των  ασθενών που έλαβαν το φάρμακο έναντι αυτών που προχώρησαν σε αυτόλογη μεταμόσχευση,  συνηγορούν περαιτέρω στην καθιέρωση του axicabtagene ciloleucel ως θεραπεία εκλογής δεύτερης γραμμής ασθενών με επιθετικό λέμφωμα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η σημαντική δραστικότητα του axicabtagene ciloleucel σε ασθενείς με ογκώδη νόσο, δηλαδή  μεγάλο φορτίο νόσου, οι οποίοι είχαν δυσμενέστερη πρόγνωση με την κλασική αντιμετώπιση.  Ιδιαίτερη σημασία έχει και το  γεγονός πως ηλικιωμένοι ασθενείς , που παραδοσιακά αποκλείονται  από την αυτόλογη μεταμόσχευση, μπορούν να λάβουν το axicabtagene ciloleucel χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

Βάσει των ομολογουμένως σημαντικών αποτελεσμάτων της μελέτης, ίσως μελλοντικά το πρώτο ερώτημα στους ανθεκτικούς ασθενείς με λέμφωμα μεγάλων β κυττάρων στην κλασική ανοσοχημειοθεραπεία να μην είναι η επιλεξιμότητα για αυτόλογη μεταμόσχευση, αλλά ο χρόνος της υποτροπής. Αν η υποτροπή συμβαίνει σε λιγότερο από ένα χρόνο, όπως δηλαδή στο περίπου 75% των ασθενών, φαίνεται πως το axicabtagene ciloleucel μάλλον θα εξελιχθεί σε θεραπεία εκλογής δεύτερης γραμμής ασθενών με λέμφωμα μεγάλων β κυττάρων,

Ασφαλώς το υψηλό κόστος του axicabtagene ciloleucel προκαλεί δικαιολογημένη ανησυχία για τη διαχειρισιμότητα του από το ήδη επιβαρυμένο σύστημα υγείας της χώρας μας. Ωστόσο, η διαφορά κόστους με την κλασική αντιμετώπιση δε φαίνεται να είναι σημαντική, σύμφωνα με πρόσφατη φαρμακοοικονομική μελέτη. Άλλωστε τίποτα δεν κοστίζει περισσότερο από μια χαμένη ευκαιρία, όπως πολύ εύστοχα είπε κάποτε ένας Αμερικανός συγγραφέας».

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι η ασθένεια Hodgkin’s, ποια η διαφορά από την μη Hodgkin’s, πώς γίνεται η διάγνωση και ποια η θεραπεία;
• Σπογγοειδής μυκητίαση (mycosis fungoides). Δερματικό λέμφωμα Τ-κυττάρων.
• Πότε διογκώνονται (πρήζονται) οι λεμφαδένες; Πόσο επικίνδυνο είναι; Ποιες εξετάσεις βοηθούν στην διάγνωση;
• Τι είναι το Λεμφοίδημα και σε ποιές παθήσεις παρουσιάζεται; Ποιά τα συμπτώματα εκτός από το έντονο πρήξιμο; Τι μπορείτε να κάνετε για την αντιμετώπιση του;
• Τι είναι η λευχαιμία; Ποιοι κινδυνεύουν; Υπάρχει θεραπεία και πώς είναι η ζωή του αρρώστου μετά την ίαση;
• Πόσοι και που είναι οι λεμφαδένες της μασχάλης και πώς μπορεί να επηρεάζονται στον καρκίνο του μαστού;
• Σε ποιες παθήσεις διογκώνονται οι λεμφαδένες; Πότε και γιατί θα πρέπει να αφαιρούνται;
• Πρωτοποριακή αντικαρκινική θεραπεία νικά το λέμφωμα.

Πρωτοποριακή αντικαρκινική θεραπεία νικά το λέμφωμα.

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Πρωτοποριακή αντικαρκινική θεραπεία κατά του λεμφώματος έλαβαν για πρώτη φορά ασθενείς του βρετανικού κρατικού συστήματος υγείας. Η θεραπεία έχει την ικανότητα να «προγραμματίσει» εκ νέου το ανοσοποιητικό τους σύστημα, έτσι ώστε αυτό να καταπολεμά τον καρκίνο.

Σπογγοειδής μυκητίαση, δερματικό λέμφωμα Τ-κυττάρων, κακοήθεια non-Hodgkin λεμφώματος

Αλέξανδρου Γιατζίδη

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ο πλέον κοινός τύπος των κατά το πλείστον χαμηλής κακοήθειας δερματικών Τ-λεμφωμάτων είναι η σπογγοειδής μυκητίαση (mycosis fungoides, MF).

Η MF εισβάλλει  συνήθως με επίπεδες ερυθηματoλεπιδώδεις κηλίδες ή πλάκες, που τυπικά εντοπίζονται στις ηλιοπροστατευμένες περιοχές του σώματος, με ή χωρίς κνησμό, με αποτέλεσμα πολλές φορές να είναι δύσκολη έως αδύνατη η κλινική διαφορική διάγνωση από το έκζεμα, τη μυκητίαση, την ψωρίαση κατά πλάκας και άλλες δερματικές παθήσεις. Η νόσος εξελίσσεται αργά στα στάδια των πλακών, οζιδίων, όγκων ή σε γενικευμένη ερυθροδερμία. Η σπογγοειδής μυκητίαση είναι ο πιο συχνός τύπος δερματικού Τ-λεμφώματος (CTCL), μια σπάνια μορφή non-Hodgkin λεμφώματος. Σε αντίθεση με τα περισσότερα non-Hodgkin λεμφώματα, η σπογγοειδής μυκητίαση προκαλείται από μια μετάλλαξη των κυττάρων Τ. Τα κακοήθη κύτταρα T στο σώμα παρουσιάζουν αρχικά μετάσταση στο δέρμα, προκαλώντας την εμφάνιση διαφόρων βλαβών.

Χαρακτηρίζεται από μπαλώματα της πλάκας για το τελευταίο στάδιο της ανάπτυξης του όγκου, ή οποιαδήποτε άλλη παρόμοια κλινική πορεία με την παραλλαγή της κλινικοπαθολογικά. Εμφανίζεται αρχικά με τη μορφή ξηρότητας στην επιδερμίδα και κόκκινων εξανθημάτων, με ή χωρίς κνησμό. Ως αποτέλεσμα, συχνά συγχέεται με το έκζεμα ή την ψωρίαση, καθυστερώντας τη διάγνωση.

Αυτές οι βλάβες συνήθως εμφανίζονται ως εξανθήματα και ενδέχεται να εξελιχθούν και να σχηματίσουν πλάκες και παραμορφωτικούς όγκους. Οι περιπτώσεις σε πρώιμο στάδιο μπορεί να διαγνωστούν λανθασμένα ως άλλες δερματικές παθήσεις έως ότου γίνει οριστική διάγνωση, μετά από βιοψία του δέρματος. Οι περισσότερες περιπτώσεις σπογγοειδούς μυκητίασης είναι πρώιμου σταδίου και η διάγνωσή τους γίνεται σε ασθενείς άνω των 50 ετών (ως μέση ηλικία ορίζονται τα 54 έτη).

Επιδημιολογία

Το πρωτοπαθές δερματικό λέμφωμα Τ-κυττάρων είναι ο πιο κοινός τύπος, που αντιπροσωπεύει το 54% του συνόλου των δερματικών λεμφωμάτων.  Η σπογγοειδής μυκητίαση είναι μια σπάνια ασθένεια. Σε 100.000 ο αριθμός των περιστατικών ήταν 0,3 περιπτώσεις. Η νόσος εμφανίζεται κυρίως σε ηλικιωμένους ασθενείς με μέση ηλικία έναρξης είναι 54-60 ετών, και τα παιδιά και οι έφηβοι μπορεί να ασθενήσουν. Μεταξύ των ανδρών από τις γυναίκες, άνδρες και γυναίκες, αναλογία εμφάνισης της 1.6-2.0:1

Αιτιολογία

Η αιτία της σπογγοειδούς μυκητίασης παραμένει άγνωστη και η ίδια η νόσος ανίατη. Η αιτιολογία της νόσου μπορεί να σχετίζεται με κυτταρογενετικούς, ανοσολογικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Διάγνωση της νόσου

Βασίζεται στην κλινική και παθολογική εξέταση, διάγνωση απαιτεί ιστοπαθολογική εξέταση είναι μερικές φορές απαραίτητη για την ανοσοϊστοχημική χρώση και Τ-κυττάρων αναδιάταξη του γονιδίου υποδοχέα που μπορεί να επιβεβαιωθεί. Η ιστολογική και η ανοσοϊστοχημική μελέτη δειγμάτων δέρματος ασθενών με δερματικά λεμφώματα συμβάλλει σημαντικά στην κατανόηση και την ταξινόμηση των λεμφοϋπερπλαστικών αυτών εξεργασιών, καθώς και στη διαφορική διάγνωσή τους από άλλες φλεγμονώδεις δερματοπάθειες. 

Σταδιοποίηση Σπογγοειδούς μυκητίασης

Στάδιο Ι:

Στάδιο ΙΑ: Περιορισμένες κηλίδες και πλάκες λιγότερο από 10% της επιφάνειας σώματος

Στάδιο ΙΒ: Γενικευμένες κηλίδες και πλάκες περισσότερο από 10% της επιφάνειας σώματος

Στάδιο ΙΙ:

Στάδιο ΙΙΑ:  Περιορισμένες ή γενικευμένες κηλίδες και πλάκες με ψηλαφητή λεμφαδενοπάθεια, χωρίς παθολογοανατομική διήθηση

Στάδιο ΙΙΒ: Δερματικοί όγκοι

Στάδιο ΙΙΙ: Γενικευμένη ερυθροδερμία με ή χωρίς αδενοπάθεια χωρίς ιστολογική διήθηση λεμφαδένων και σπλάχνων. Οι λεμφαδένες είναι κανονικοί ή μεγαλύτεροι από το κανονικό, αλλά δεν περιέχουν καρκινικά κύτταρα.

Στάδιο ΙV: Ιστολογική διήθηση των λεμφαδένων, των σπλάχνων, του αίματος σε οποιοδήποτε δερματικό στάδιο. Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες ή / και σε άλλα όργανα, όπως το ήπαρ ή σπλήνας 

Η πορεία των δερματικών λεμφωμάτων μπορεί να είναι καλοήθης με τελική κατάληξη τη μακρόχρονη ύφεση, στάσιμη με εξάρσεις και υφέσεις ή και προοδευτικά επιδεινούμενη με εξωδερματικές εντοπίσεις της λεμφοϋπερπλαστικής διήθησης στους λεμφαδένες, στο μυελό των οστών και στα εσωτερικά όργανα

Θεραπεία

Η θεραπευτική προσέγγιση των ασθενών με CTCL, ανάλογα με το στάδιο στο οποίο ανήκουν γίνεται και η επιλογή της θεραπευτικής αγωγής.

Στα αρχικά στάδια, στα οποία η νόσος περιορίζεται σε μικρή έκταση του δέρματος (μικρότερο από το 10%) και οι βλάβες χαρακτηρίζονται από κηλίδες ή πλάκες, υπάρχει άριστη ανταπόκριση σε θεραπευτικές μεθόδους που κατευθύνονται αποκλειστικά στο δέρμα, όπως τα τοπικά στεροειδή, η τοπική χημειοθεραπεία (π.χ. mechlorethamine, αζωτούχος μουστάρδα), τα τοπικά ρετινοειδή, η φωτοχημειοθεραπεία (PuVA), καθώς και η ακτινοθεραπεία με κατευθυνόμενη δέσμη ηλεκτρονίων. Έχει αποδειχθεί ότι αυτές οι θεραπείες μειώνουν τον τοπικό πληθυσμό των κυττάρων Langerhans, αυξάνουν την απόπτωση των κακοήθων Τ-λεμφοκυττάρων και συχνά οδηγούν σε πλήρη κάθαρση του δέρματος. Άλλες φορές, για να επιτευχθεί πλήρης ύφεση απαιτείται και η προσθήκη, για μικρό χρονικό διάστημα, ενός ανοσοτροποποιητή, όπως η ανασυνδυασμένη IFN-α, η IFN-γ ή το ρετινοειδές bexarotene (Targretin), το οποίο, τα τελευταία χρόνια,  προστέθηκε στις θεραπευτικές επιλογές.

Σε ασθενείς με πιο επιθετική εικόνα στο δέρμα και βλάβες που καταλαμβάνουν >10% της συνολικής επιφάνειας του σώματος προτιμώνται συνδυαστικές θεραπευτικές προσεγγίσεις –γιατί συχνά συνυπάρχουν και εντοπίσεις σε λεμφαδένες– για πιο γρήγορη ή ασφαλή ανταπόκριση. 

Συνδυασμοί όπως IFN-α με τοπικά ρετινοειδή, bexarotene και ασιτρετίνη ή PuVA με IFN-α είναι συχνοί. Στα πλέον προχωρημένα στάδια με λεμφαδενικές μεταστάσεις ή και κυκλοφορούντα παθολογικά Τ-λεμφοκύτταρα στο περιφερικό αίμα συνιστάται συνήθως χημειοθεραπεία με έναν παράγοντα ή συνδυασμό χημειοθεραπευτικών παραγόντων (πολυ-χημειοθεραπευτικό σχήμα). 

Σε πολύ βαριές περιπτώσεις εφαρμόζεται η εξωσωματική φωταφαίρεση, ή λευκαφαίρεση, όπως στο σύνδρομο Sézary (SS), που ακολουθείται από PuVA ή ακτινοθεραπεία, ειδικά όταν υπάρχουν προσβεβλημένοι λεμφαδένες.

Τέλος νέες θεραπείες όπως της μεχλωραιθαμίνης δίδονται για την τοπική θεραπεία της σπογγοειδούς μυκητίασης, τύπος δερματικού Τ-λεμφώματος (CTCL), σταδίου IA και IB σε ασθενείς που είχαν ήδη ακολουθήσει δερματική αγωγή. Το 2017 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χορήγησε άδεια κυκλοφορίας στο gel μεχλωραιθαμίνης σε δοσολογία 160 μικρογραμμαρίων/γραμμάριο για τη θεραπεία της σπογγοειδούς μυκητίασης (δερματικό Τ-λέμφωμα, MF-CTCL). 

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι το λέμφωμα; Θεραπεύεται; Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για το Λέμφωμα.
• Τι είναι η ασθένεια Hodgkin’s, ποια η διαφορά από την μη Hodgkin’s, πώς γίνεται η διάγνωση και ποια η θεραπεία;
• Σε ποιες παθήσεις διογκώνονται οι λεμφαδένες; Πότε και γιατί θα πρέπει να αφαιρούνται;
• Τα περισσότερα δερματικά λεμφώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν. Τα εξειδικευμένα Ιατρεία Δερματικού Λεμφώματος
  

Ο Τζεφ Μπρίτζες μίλησε για το λεμφωμα και τον κοροναϊό. Ο καρκίνος δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τον κοροναϊό

 

 medlabnews.gr iatrikanea

‘Ήταν τον Οκτώβριο του 2020, όταν ο Τζεφ Μπρίτζες “πάγωσε” τους πάντες, ανακοινώνοντας πως διαγνώστηκε με λέμφωμα, μια μορφή καρκίνου. Οι προσευχές όλων ενώθηκαν για τον… Dude, ο οποίος ήταν έτοιμος να δώσει τη μεγάλη μάχη της ζωής του.

Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «AARP The Magazine», στο οποίο ο Μπρίτζες κοσμεί το εξώφυλλο, ο 73χρονος ηθοποιός μίλησε με ειλικρίνεια για τη μάχη με τη νόσο του COVID-19, ενώ είχε υποβληθεί σε χημειοθεραπεία μετά τη διάγνωση του λεμφώματος non-Hodgkins τον Οκτώβριο του 2020.

«Πήρα αυτό το γράμμα από το κέντρο χημειοθεραπείας που με ενημέρωνε ότι είχα προσβληθεί από COVID», αποκάλυψε ο Μπρίτζες. «Δεν είχα κανένα ανοσοποιητικό σύστημα για να τον καταπολεμήσω. Η χημειοθεραπεία το είχε εξαφανίσει, γεγονός που το έκανε πραγματικά πολύ, πολύ δύσκολο.

 Για μένα, ο καρκίνος δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με το COVID».

Ο Μπρίτζες αναγκάστηκε να νοσηλευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ πάλευε και με τις δύο ασθένειες, και παραδέχτηκε ότι είχε πραγματικούς φόβους για το αν θα μπορούσε να ξαναδουλέψει ποτέ.

«Πραγματικά, δεν πίστευα ότι θα ξαναδουλέψω ποτέ. Έτσι, στην αρχή, είπα, "Λοιπόν, θα το δούμε". Αλλά τελικά αυτό έγινε, "Ίσως μπορώ"», είπε στο περιοδικό. «Πρέπει να παραδεχτώ ότι εξακολουθούσα να φοβάμαι να επιστρέψω στη δουλειά. Στη συνέχεια άρχισα να το σκέφτομαι ως ένα δώρο που μου προσφέρεται».

Μέσα σε όλα αυτά, ο ηθοποιός είπε ότι η επί 45 χρόνια σύζυγός του, Σου, ήταν η μεγαλύτερη υποστηρίκτριά του.

«Η σύζυγός μου, Σου, ήταν η απόλυτη υπέρμαχός μου. Πραγματικά αγωνίστηκε για να με κρατήσει μακριά από τον αναπνευστήρα», μοιράστηκε ο Μπρίτζες. «Δεν ήθελα να είμαι σε αυτόν και οι γιατροί δεν συμφωνούσαν με αυτό. Αλλά η Σου ήταν ανένδοτη».

Παράλληλα, ο Αμερικανός ηθοποιός αποκάλυψε ότι η θεραπεία για το λέμφωμα non-Hodgkin είχε θετικά αποτελέσματα και ότι ο όγκος έχει συρρικνωθεί σημαντικά, στο «μέγεθος της μπίλιας».

Ο ηθοποιός νοσηλεύτηκε για σχεδόν πέντε μήνες και υποβλήθηκε σε ειδική θεραπεία. Όπως είπε, κάθε μέρα «έβαζε μικρούς στόχους. «Για λίγο καιρό, το ρεκόρ μου ήταν 45 δευτερόλεπτα πριν καταρρεύσω. Και μετά έλεγαν: «Κοίτα, στέκεσαι όρθιος για ένα λεπτό! Τώρα μπορείς να περπατήσεις 1,5 μέτρο;»».

Σήμερα ο Μπρίτζες δηλώνει ότι αισθάνεται καλύτερα και έχει ξεκινήσει τα γυρίσματα του 2ου κύκλου της σειράς «The Old Man». «Το να επιστρέφεις σε αυτό που σε αναζωογονεί, είναι υπέροχο συναίσθημα. Αισθάνομαι ότι οι καιροί απαιτούν από εμάς να είμαστε όσο πιο δημιουργικοί γίνεται. Πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί για να φτιάξουμε κάτι όμορφο, όπως κάνουμε στις ταινίες», είπε.

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι η ασθένεια Hodgkin’s, ποια η διαφορά από την μη Hodgkin’s, πώς γίνεται η διάγνωση και ποια η θεραπεία;
• Πότε διογκώνονται (πρήζονται) οι λεμφαδένες; Πόσο επικίνδυνο είναι; Ποιες εξετάσεις βοηθούν στην διάγνωση;

• Τι είναι η χημειοθεραπεία; Τι κάνει στα καρκινικά κύτταρα και πόσο απαραίτητη είναι στην θεραπεία; (chemotherapy)

  Τι είναι το Λεμφοίδημα και σε ποιές παθήσεις παρουσιάζεται; Ποιά τα συμπτώματα εκτός από το έντονο πρήξιμο; Τι μπορείτε να κάνετε για την αντιμετώπιση του;

  Τι είναι η λευχαιμία; Ποιοι κινδυνεύουν; Υπάρχει θεραπεία και πώς είναι η ζωή του αρρώστου μετά την ίαση;

  Πόσοι και που είναι οι λεμφαδένες της μασχάλης και πώς μπορεί να επηρεάζονται στον καρκίνο του μαστού;

  Σε ποιες παθήσεις διογκώνονται οι λεμφαδένες; Πότε και γιατί θα πρέπει να αφαιρούνται;

Ήταν μόλις 16 χρονών όταν της είπαν ότι έχει λέμφωμα Hodgkin και της δίνουν 2 μέρες ζωής.

 medlabnews.gr iatrikanea

Είσαι 16 ετών, μόλις ξεκίνησες τη Β’ Λυκείου κι εκεί που ονειρεύεσαι έρωτες, ταξίδια και τρέλες νεανικές, μια επίμονη αδιαθεσία σε οδηγεί στον γιατρό. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων σκάνε ως κεραυνός εν αιθρία: λέμφωμα Hodgkin. Η πρόγνωση ακόμα χειρότερη: 48 ώρες… Η απόφαση δική σου. Μα εσύ είσαι ακόμα ένα παιδί. Πώς μπορείς να ξέρεις; Πώς μπορείς να διαχειριστείς μια κατάσταση ζωής και θανάτου; Εσύ απλά θα έπρεπε να λύνεις προβλήματα Μαθηματικών και Χημείας…

Εκτός κι αν είσαι μια θαρραλέα Κρητικοπούλα, με μια μάνα οπλισμένη με πίστη στην Παναγιά, αποφασισμένη να σε κρατήσει στη ζωή, αρνούμενη κατηγορηματικά να χάσει ένα ακόμα παιδί. Εκτός κι αν μέσα σου ξέρεις πως έχεις ακόμα πολλά να δεις και να ζήσεις. Εκτός κι αν σε λένε Μαίρη Τσουβαλάκη.

Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά, το κορίτσι με την τρομακτική διάγνωση και την απελπιστική πρόγνωση είναι ακόμα εδώ, υγιέστατη και δυναμική, με πλήθος ιστορίες να διηγηθεί από μια ζωή γεμάτη ρίσκα και γνωριμίες με σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Nick Bolkus.

Η Μαίρη Τσουβαλάκη είναι νομική σύμβουλος του Υπουργείου Υγείας της Βικτώριας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Πειραματικών Θεραπειών για το Μελάνωμα και τους Δερματικούς Καρκίνους. Έχει έναν γιο 13 ετών, λίγους αλλά πολύ καλούς φίλους και μια απέραντη αισιοδοξία και διάθεση για ζωή που μεταδίδεται αμέσως σε όποιον βρίσκεται στον ίδιο χώρο μαζί της.

Η Μαίρη είναι έμπνευση και ζωντανό παράδειγμα δύναμης και αποφασιστικότητας, καθώς μετέτρεψε τον πόνο και το τραύμα που βίωσε, σε δύναμη και αγάπη για τη ζωή και τους ανθρώπους. «Όλα μπορεί ο άνθρωπος να τα ξεπεράσει και να επιστρέψει πιο δυνατός», λέει η ίδια στον «Νέο Κόσμο».

Η ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ

Αντικρίζοντας τη Μαίρη Τσουβαλάκη, αισθάνθηκα αμέσως την θετική αύρα της και με τίποτα δεν θα υποψιαζόμουν το πόσο νωρίς στη ζωή της γνώρισε τον πόνο και το φόβο του θανάτου, της απώλειας. Στα 5 της πήρε την πρώτη λαχτάρα όταν η μητέρα της, Αντωνία, είχε ένα τραγικό ατύχημα στο μετρό.

«Ήταν τότε που πρωτοξεκίνησαν οι ηλεκτρικές πόρτες στα τρένα. Σε κάποια στάση, η τσάντα κάποιου δικηγόρου πιάστηκε στην πόρτα και η μητέρα μου, που βρισκόταν στο βαγόνι προσπάθησε να την ξεκολλήσει θέλοντας να βοηθήσει τον συνάνθρωπό της. Κάποια στιγμή η πόρτα άνοιξε και η μητέρα μου πετάχτηκε έξω και χτύπησε στην πλατφόρμα του σταθμού με αποτέλεσμα να ανοίξει κυριολεκτικά το κεφάλι της», περιγράφει η Μαίρη. Η γυναίκα χρειάστηκε να νοσηλευτεί για τρεις μήνες και για το υπόλοιπο της ζωής της υπέφερε από φοβερές ημικρανίες που συχνά την έφερναν στα όρια της απελπισίας κάνοντάς την να πιστεύει πως θα πεθάνει.

Η καρδούλα της 5χρονης τότε Μαίρης έσπαγε κάθε φορά που άκουγε τη μανούλα της να λέει: «Θα πεθάνω, θα πεθάνω». Αυτή η αγωνία κράτησε αρκετές δεκαετίες κι όταν πια χρόνια αργότερα μάνα και κόρη κουβέντιασαν γι΄αυτό, η μητέρα της Μαίρης τής εξομολογήθηκε: «Ήθελα να σε προετοιμάσω, παιδί μου».

Η Μαίρη, όμως, ξέρει πως δεν υπάρχει τρόπος αλλά ούτε και λόγος για να προετοιμάζεται κανείς για τα κακά που ίσως του συμβούν. «Δεν πρόκειται ούτε να πονέσουμε λιγότερο, ούτε και να απογοητευτούμε περισσότερο αν προετοιμαζόμαστε για κάτι. Ας πιστέψουμε απλά πως δεν θα συμβεί ποτέ. Αν συμβεί, τότε συνέβη», είναι η φιλοσοφία της.

Έτσι δεν υπήρχε τρόπος να είναι προετοιμασμένη για τη δοκιμασία που της χτύπησε την πόρτα στο απόγειο της εφηβείας της. ωστόσο, όπως απέδειξε η ιστορία της, ήταν πανέτοιμη να την αντιμετωπίσει.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

Μετά τις χημειοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε η Μαίρη στα 16 της, ο καρκίνος υποχώρησε αυθόρμητα και αυτό κράτησε μέχρι τα 21 της. Τότε εμφανίστηκε ξανά και ο αγώνας που ακολούθησε για την καταστολή του διήρκεσε δύο χρόνια.

Η ίδια περιγράφει με τον χαρακτηριστικό της τρόπο πως υποβλήθηκε σε τόσες ακτινοβολίες που «τα καλοκαίρια στη θάλασσα όταν το αλάτι ακουμπούσε στο «καμένο» δέρμα μου μύριζα σαν μπάρμπεκιου»…

Οι επιλογές που προσφέρονταν εκείνη την εποχή για την καλυτέρευση των δραματικών αλλαγών που επιφέρουν οι χημειοθεραπείες στην εξωτερική εμφάνιση δεν ήταν και οι καλύτερες. «Οι περούκες δεν ήταν όμορφες με ξανθά μαλλιά όπως σήμερα και μου έδωσαν μια με γκρίζα μαλλιά 80ρας», ίσως για να ταιριάζει καλύτερα στο δωμάτιο με τους ηλικιωμένους καρκινοπαθείς που την έβαλαν. «Αυτές οι εικόνες δεν φεύγουν ποτέ από το μυαλό μου», λέει και προσθέτει: «Το όλο σύστημα ήταν τραγικό τότε».

Θυμάται με αγάπη και σεβασμό, τον Έλληνα γενικό γιατρό κ. Μέλιο, που διέγνωσε αμέσως τη σοβαρότητα της κατάστασής της από τα συμπτώματα αλλά και το κίτρινο χρώμα του δέρματός της. «Ήταν πολύ καλός μαζί μου. Όλοι όσοι ακολούθησαν είχαν απαίσια συμπεριφορά. Θυμάμαι τον αιματολόγο που μου είπε πως η πρόγνωσή μου ήταν έξι μήνες χωρίς χημειοθεραπεία και πέντε χρόνια με χημειοθεραπεία. Όταν του απάντησα πως αν είναι να ζήσω πέντε άθλια χρόνια λόγω των παρενεργειών της χημειοθεραπείας –που εκείνα τα χρόνια ήταν τρομερά– προτιμώ τους έξι μήνες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντησή του: ‘Τότε μπορείς απλά να βγεις έξω, να ξαπλώσεις στο δρόμο και να περιμένεις μέχρι ένα λεωφορείο να περάσει από πάνω σου’. Έτσι απάντησε σε ένα δεκαεξάχρονο παιδί που, όπως θεώρησε ο ίδιος, τόλμησε να αμφισβητήσει την αυθεντία του», λέει και το βλέμμα της σκοτεινιάζει.

ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

Από το συγκλονιστικό ταξίδι της από το σκοτάδι στο φως κι από τον πόνο στη λύτρωση, η Μαίρη Τσουβαλάκη συνειδητοποίησε πως ό,τι αξίζει είναι η συμπόνια προς τον συνάνθρωπο και η δίψα για τη ζωή. Και τα δύο, όπως λέει η ίδια, της φάνηκαν πολύ χρήσιμα στη ζωή.

«Η μητέρα μου ήταν πολύ συμπονετικός άνθρωπος και νοιαζόταν για όλους. Το ίδιο έγινα κι εγώ. Πιστεύω ότι πρέπει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να βιώνει τα συναισθήματα στο μέγιστο βαθμό, όπως την αγάπη ή ακόμα και τον πόνο. Έχω απογοητευθεί πολλές φορές, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξω την πεποίθησή μου ότι αν δεν μπορείς να αισθανθείς με όλο σου το είναι, τότε δεν είσαι άνθρωπος», λέει με πάθος.

Με αυτή τη δυναμική και με την πίστη της μητέρας της που ακόμα και στις πιο δύσκολες φάσεις των εντατικών θεραπειών που ακολούθησαν όταν εμφανίστηκε ο καρκίνος στα 16 της, δεν έπαψε να λέει στην πολυαγαπημένη της κόρη: «Οι γιατροί δεν είναι Θεοί. Θα ζήσεις. Η Παναγία δεν θα μου πάρει κι άλλο παιδί», εννοώντας την 10 μηνών κόρη της και αδελφή της Μαίρης που είχε χάσει στο παρελθόν μάλλον από μηνιγγίτιδα. Έτσι κι έγινε. Η Μαίρη διέψευσε όλες τις προγνώσεις και οι δύο μέρες ζωής έγιναν χρόνια, δεκαετίες.

Σήμερα, πιο ώριμη, αναπολώντας τις εμπειρίες της πιστεύει σε κάτι πέρα και πάνω από εμάς. «Πιστεύω στα θαύματα γιατί τα έχω δει και τα έχω ακούσει», λέει και συμπληρώνει πως «πρέπει να ζούμε τη ζωή στο έπακρο γιατί κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει».

Εκτός από το θαύμα της ζωής, η Μαίρη Τσουβαλάκη απολαμβάνει και το θαύμα της μητρότητας μεγαλώνοντας τον 13χρονο γιο της, Πάρη, που ήρθε ως δώρο γι’ αυτήν καθώς οι γιατροί της είχαν μειώσει τις ελπίδες για μια εγκυμοσύνη ύστερα από τις τόσες χημειοθεραπείες στις οποίες είχε υποβληθεί. «Το μόνο που με φοβίζει είναι να μην συμβεί κάτι στο παιδί μου. Τίποτε άλλο», λέει στον «Νέο Κόσμο» και τα μάτια της βουρκώνουν.

Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Στα 24 της και μόλις είχε βγει νικήτρια από τον μεγάλο της αγώνα για να κερδίσει τη ζωή της, η Μαίρη Τσουβαλάκη γνωρίζει τον άνθρωπο που, όπως η ίδια δηλώνει, «μου άλλαξε τη ζωή», τον Μίκη Θεοδωράκη. Η γυναίκα που ανέκαθεν αγαπούσε τα ρίσκα αποφασίζει να φέρει τον μεγάλο συνθέτη για μια περιοδεία στην Αυστραλία, σε μια εποχή που οι συγκυρίες δεν ήταν καθόλου ευνοϊκές. Ήταν τότε που οι πολιτικές επιλογές του Θεοδωράκη, με δεδομένη την ιστορία του, είχε ενοχλήσει αρκετούς εντός της Ελλάδας αλλά και στη Διασπορά.

«Όλοι μου έλεγαν να μην το κάνω γιατί δεν θα ερχόταν κανείς. Όλοι, εκτός από τη μητέρα μου που επέμενε: ‘Να το κάνεις, παιδί μου και θα δεις που δεν θα μείνει καρέκλα αδειανή’». Και η Μαίρη την άκουσε και το έκανε και πραγματικά δεν έμεινε κάθισμα κενό. «Θυμάμαι πως εκείνη τη βραδιά βρήκα μια θέση και πήγα και κάθισα και απόλαυσα τη συναυλία σαν απλή θεατής. Αυτό ήθελα να κάνω», λέει η Μαίρη.

Εκτός από τη μητέρα της που είχε αυτή την τεράστια πίστη στην κόρη της, η Μαίρη αναφέρεται και στον πατέρα της Νικόλαο ο οποίος, όπως λέει η ίδια, «ήταν πολύ υποστηρικτικός σε όλες τις περιοδείες που διοργάνωσα και ήταν εξαιρετικά υπερήφανος που έφερα τον Θεοδωράκη στην Αυστραλία. Ο πατέρας μου και ο Μίκης μιλούσαν για την κοινή κρητική τους κληρονομιά και την αγάπη τους για τον τόπο τους. Είμαστε κι εμείς από τα Χανιά. Ο Πάρις και εγώ θα τιμήσουμε τον Μίκη και θα επισκεφθούμε την τελευταία του κατοικία στον Γαλατά στα Χανιά φέτος. Αυτό θα είναι μια πολύ συγκινητική εμπειρία για μένα, καθώς ο Μίκης είχε τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή μου. Με εμπιστεύτηκε και συμφώνησε να έρθει στην Αυστραλία σε περιοδεία με μια 25χρονη κοπέλα».

«Ο Μίκης Θεοδωράκης έφερε τους μεγάλους ποιητές στον απλό λαό. Ήταν μοναδικός. Κουβέντιαζες μαζί του και σε έκανε να αισθάνεσαι σα να ήσουν το μοναδικό πρόσωπο μέσα στο δωμάτιο. Η γνωριμία και η συναναστροφή μου μαζί του ήταν για μένα σταθμός στη ζωή μου», καταλήγει.

«ΖΟΡΜΠΑΣ – ΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ»

Το 2002 η Ελλάδα, εμπιστεύεται τη Μαίρη Τσουβαλάκη αποκλειστικά για να φέρει στην Αυστραλία το Μπαλέτο «Ζορμπάς» που αποτελούνταν από 215 χορευτές. «Ήξερα πως μπορούσα να το κάνω όμως δεν είχα τα χρήματα που απαιτούνταν. Τότε ζήτησα από την Ελληνική Κοινότητα να το κάνει, που είχε τα χρήματα, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν», λέει στον «Νέο Κόσμο».

Όπως προανέφερα, η Μαίρη αγαπά το ρίσκο κι έτσι προχώρησε μόνη της. Και με τη βοήθεια του τότε γερουσιαστή, Nick Bolcus, που της δάνεισε τα χρήματα που χρειαζόταν για να καλύψει τα έξοδα διαμονής των μελών του μπαλέτου, τα κατάφερε ξανά.

«Ο Nick Bolcus είναι ο άνθρωπος που θαυμάζω περισσότερο στον κόσμο. Έλεγε πως θα κάνει κάτι και το έκανε», λέει η Μαίρη.

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ 54 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Ο πρώην πολιτικός ταξίδεψε κι αυτός με το σκάφος που έφερε τη Μαίρη Τσουβαλάκη και μερικές ακόμα επιφανείς προσωπικότητες στη Μακρόνησο, για τη μεγάλη συναυλία του Μίκη στο νησί της εξορίας του τον Αύγουστο του 2003. Ήταν η πρώτη φορά που ο μεγάλος συνθέτης επισκεπτόταν τον τόπο του μαρτυρίου του όπου μαζί με άλλους αγωνιστές της Αριστεράς, βασανίστηκε λόγω των πολιτικών πεποιθήσεών του από το φθινόπωρο του 1948 μέχρι τον Αύγουστο του 1949.

«Οι στιγμές ήταν μοναδικές ήταν όλοι εκεί. Δεν θα ξεχάσω όλο τον κόσμο όρθιο να κλαίει και να τραγουδά: «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις», «Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας», «Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου…»», θυμάται η Μαίρη που στη συνέχεια αλλάζει την ατμόσφαιρα διηγούμενη ένα ευτράπελο που συνέβη στην ίδια εκείνη την ημέρα.

«Μπήκαμε στο σκάφος για να περάσουμε στη Μακρόνησο και μαζί μας ταξίδευε και ο πρέσβης του Ισραήλ, κάτι το οποίο εγώ αγνοούσα. Όταν έκλεισα τις θέσεις δήλωσα μόνο το δικό μου όνομα και όχι και του πρώην συζύγου μου ο οποίος με συνόδευε. Έτσι δεν μας επέτρεψαν να επιβιβαστούμε στο ίδιο σκάφος με τον Ισραηλινό πρέσβη και μείναμε εκτός», λέει γελώντας.

Μένοντας στα ευτράπελα από τις μέρες των συναυλιών και των περιοδειών που διοργάνωνε, κοπελίτσα ακόμη, μού περιγράφει μια σκηνή από τότε που είχε φέρει το μπαλέτο «Ζορμπάς».

«Είχα κλείσει ξενοδοχείο στην οδό Exhibition και με καλούσαν συνέχεια οι υπεύθυνοι να κατέβω στο ξενοδοχείο για να πείσω τους χορευτές και τα μέλη της αποστολής να μην καπνίζουν στο λόμπι και στο δρόμο. Φαντάζεσαι τι γινόταν».

ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ-ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ-ΑΓΑΠΕΣ

Η Μαίρη αισθάνεται συμφιλιωμένη με το χρόνο και δεν αγχώνεται για να προλάβει πράγματα. «Θέλω μόνο να μπορέσω να απολαύσω πάρα πολύ χρόνο στην Ελλάδα. Σε συναυλίες, στην παραλία. Να τρώω και να πίνω καφέ κάτω από την Ακρόπολη και γενικά να αποκτήσω αληθινές εμπειρίες. Θα μου άρεσε να κάνω κάποιες συναυλίες ξανά και πιστεύω ότι θα γίνει κάτι», λέει στον «Νέο Κόσμο».

Αν δεν ήταν δικηγόρος θα ήθελε πολύ να είχε σπουδάσει γιατρός, γιατί αυτή ήταν η επιθυμία της πριν η ασθένεια της αλλάξει τα σχέδια αναγκαστικά. Ό,τι κι αν είχε γίνει, σίγουρα το τραγούδι και η μουσική θα ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής της, αν όχι και της καριέρας της.

Λατρεύει τη λογοτεχνία και την ποίηση και ο αγαπημένος της ποιητής είναι ο Καβάφης. «Ξεχωρίζω την «Ιθάκη» γιατί με συγκλονίζει ο τρόπος με τον οποίο ο Καβάφης κλείνει μέσα σε αυτό το ποίημα όλα τα νοήματα της ζωής», λέει.

ΑΓΑΠΗ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ

Ολοκληρώνοντας απρόθυμα την κουβέντα μας, ζήτησα από τη Μαίρη Τσουβαλάκη να μοιραστεί με τους αναγνώστες του «Νέου Κόσμου» το απαύγασμα της μέχρι τώρα πορείας της στη ζωή, με τις δυσκολίες, τις προκλήσεις αλλά και τις μοναδικές στιγμές που έζησε συναναστρεφόμενη προσωπικότητες του βεληνεκούς του Μίκη Θεοδωράκη.

«Μόνο μια απλή λέξη με τεράστια έννοια: Αγάπη. Αγάπη πλήρης, αγάπη άνευ όρων. Και η ζωή σας θα αλλάξει. Ας μην αγαπάμε μόνο τους ανθρώπους. Ας αγαπάμε τη ζωή, ας αγαπάμε τη φύση, ας αγαπάμε τα ζώα. Αγαπήστε το σύντροφό σας. Αγαπήστε το παιδί σας πραγματικά και νιώστε ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχετε και δείτε πώς θα αλλάξει αμέσως η ζωή σας. Αυτό είναι που θεωρώ ως το πιο σπουδαίο, γιατί πιστεύω ότι η αγάπη είναι το μόνο που υπάρχει», απαντά η Μαίρη στωικά και συμπληρώνει: “μην τα παρατάτε ποτέ! Δεν ξέρετε τι σας επιφυλάσσει το αύριο. Και μην επιτρέπετε στις δοκιμασίες της ζωής να σας τσακίσουν. Μην φοβάστε ότι θα πληγωθείτε. Κάθε φορά που ένα κομμάτι της καρδιάς μας “σπάει”, πιστέψτε με, εμείς γινόμαστε πιο δυνατοί”.

Η Μαίρη πιστεύει στο κάρμα αλλά όχι με τη μορφή της εκδίκησης. Η θεωρία της είναι “αν κάνω καλό, το καλό θα γυρίσει σε μένα. Μπορεί εσύ να με πληγώσεις αλλά κάποιος άλλος εκεί έξω που δεν περιμένω δεν θα με απογοητεύσει”.

ΜΙΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ

Με τη Μαίρη Τσουβαλάκη είπαμε κι άλλα πολλά. Μιλήσαμε για την ιστορία των γονιών της, για το κάρμα, για την «μπέσα», για τις τόσες προσωπικότητες που γνώρισε κατά την ενασχόλησή της με τα καλλιτεχνικά και πόσα άλλα που, δυστυχώς, ήταν αδύνατον να χωρέσουν σε ένα άρθρο εφημερίδας.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό το πώς οι «δυο μέρες μόνο» που οι γιατροί πρόβλεψαν για τη Μαίρη πριν κάποια χρόνια, εξελίχθηκαν σε μια τόσο γεμάτη και πλούσια ζωή. Μόνο η ίδια η γενναία Κρητικιά κι ο Θεός το ξέρουν…

Εμείς δεν μένει παρά να συμφωνήσουμε μαζί της πως “η ζωή είναι απλά υπέροχη. Είναι ένα τεράστιο δώρο”.

Πηγή neoskosmos.com

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι η ασθένεια Hodgkin’s, ποια η διαφορά από την μη Hodgkin’s, πώς γίνεται η διάγνωση και ποια η θεραπεία;

Τζεφ Μπρίτζες: Αυτός που νίκησε τον θάνατο και τώρα το βραβείο στα «Critics Choice Awards». Η μάχη με τον καρκίνο

 medlabnews.gr iatrikanea

‘Ήταν τον Οκτώβριο του 2020, όταν ο Τζεφ Μπρίτζες “πάγωσε” τους πάντες, ανακοινώνοντας πως διαγνώστηκε με λέμφωμα, μια μορφή καρκίνου. Οι προσευχές όλων ενώθηκαν για τον… Dude, ο οποίος ήταν έτοιμος να δώσει τη μεγάλη μάχη της ζωής του.

Μια μάχη που δεν ήταν εύκολη, καθώς λίγο καιρό μετά νόσησε με κορονοϊό και έφτασε κοντά στον θάνατο. Όχι μία, αλλά πολλές φορές, όπως έχει εξομολογηθεί ο ίδιος. Αλλά με τον… Dude δεν τα βάζεις εύκολα, ακόμα και αν είσαι ο… Χάρος. Και σήμερα, δυο χρόνια μετά τη διάγνωση, ο Τζεφ Μπρίτζες έχει επιστρέψει στην ενεργό δράση με τη δραματική σειρά, “Τhe old man”. Για τον ρόλο του ήταν υποψήφιος στις Χρυσές Σφαίρες, ενώ πριν 4 ημέρες ανακοινώθηκε και η υποψηφιότητά του για τα βραβεία SAG. Και το βράδυ της Κυριακής, παρέλαβε στα Critics Choice Awards, τιμητικό βραβείο “Συνολικής Καριέρας”.

Προηγουμένως, όμως, ο διάσημος ηθοποιός έχει κερδίσει το πιο σημαντικό βραβείο στη ζωή του, ως… “εκείνος που νίκησε τον θάνατο”, Γιατί μπορεί στα δύο χρόνια της σοβαρής περιπέτειας της υγείας του να έφτασε κοντά στον θάνατο, όμως, ο μεγάλος Μπρίτζες, γύριζε πάντα πίσω.

«Δεν θα ήμουν εδώ πάνω χωρίς τον πατέρα μου»

Ο Τζεφ Μπρίτζες αναφέρθηκε στον αείμνηστο πατέρα του στην τελετή απονομής των Critics Choice Awards, των βραβείων της Ένωσης Κριτικών που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής στο Λος Άντζελες.

Ο ηθοποιός τιμήθηκε με το βραβείο Συνολικής Καριέρας και παρέλαβε το τρόπαιο από τον συμπρωταγωνιστή του στην ταινία «The Big Lebowski», Τζον Γκούντμαν.

“Είναι τα γενέθλια του πατέρα μου σήμερα. Φοράω τα μανικετόκουμπα του. Δεν θα ήμουν εδώ πάνω χωρίς τον πατέρα μου» τόνισε ο Τζεφ Μπρίτζες στον συγκινητικό λόγο του.

Η μάχη με τον καρκίνο

Η σκηνή με τον ηθοποιό να παραλαμβάνει το βραβείο ήταν από της πιο συγκινητικές στιγμές. Αν αναλογιστεί κανείς πως πριν δύο χρόνια περίπου είχε ανακοινώσει πως έχει καρκίνο.

Αμέσως μετά τη διάγνωση ξεκίνησε έναν κύκλο χημειοθεραπειών. Κι ενώ όλα πήγαιναν καλά, νόσησε με κορονοϊό, μία εξέλιξη που έκανε τραγικά δύσκολη την κατάστασή του.

«Είχα καρκίνο και έκανα χημειοθεραπεία και μετά ήρθε ο κορωνοϊός. Και η χημειοθεραπεία μου διέλυσε το ανοσοποιητικό μου σύστημα, οπότε πέρασα COVID πολύ άσχημα. Ήμουν άρρωστος για περίπου δύο χρόνια και ήταν πολύ… ονειρικό, ξέρετε», έχει εξομολογηθεί στο «E! News».

Μάλιστα, όπως είχε εξηγήσει, είχε ενημερωθεί από τους γιατρούς ότι οι χημειοθεραπείες που έκανε είχαν αποτέλεσμα, αλλά το γεγονός ότι κόλλησε κορονοϊό έκαναν την κατάσταση πολύ δύσκολη. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο νοσοκομείο, το μυαλό του έτρεχε σε σκέψεις για το αν θα μπορέσει ποτέ να εργαστεί ξανά ή αν θα μπορέσει να συνοδεύσει την 36χρονη κόρη του Χάλεϊ στο γάμο της.

«Θυμάμαι τους γιατρούς να μου λένε: “Τζεφ, πρέπει να παλέψεις”», λέει για την εποχή που τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. «Δεν είχα ιδέα για τι πράγμα μιλούσαν. Σκέφτηκα, ‘Φίλε, είμαι σε κατάσταση παράδοσης’. Με μια σπουδαία ιατρική ομάδα, σπουδαίους προπονητές και την οικογένειά μου, όλοι με έφεραν πίσω», είχε εξομολογηθεί.

«Δούλεψα σκληρά για να μπορέσω να στέκομαι όρθιος στον γάμο της κόρης μου» Ο Τζεφ Μπρίτζες για πέντε μήνες ήταν κλινήρης. Δεν μπορούσε ούτε πλευρό να αλλάξει. Και πολλές φορές ανήμπορος και κουρασμένος, ένιωθε έτοιμος να “παραδοθεί” στον θάνατο, με τον οποίο χόρευε για πολύ καιρό. Όμως, εκείνες τις στιγμές έφερνε στο μυαλό του τη μεγαλύτερη επιθυμία του, τον στόχο ζωής: να μπορέσει να σταθεί όρθιος στον γάμο της κόρης του!

Όπως είχε εξομολογηθεί πριν λίγο καιρό στην Independent «ο πρώτος στόχος ήταν το πόσο μπορούσα να σταθώ όρθιος». Σύμφωνα, με τον Οσκαρικό ηθοποιό, δεν ήταν σε θέση να σταθεί πάνω από 45 δευτερόλεπτα. Οπότε, προκειμένου να μπορέσει να παραδώσει την κόρη του στον γαμπρό, δούλεψε με έναν προπονητή για να αυξήσει τον χρόνο κίνησής του, να σταθεροποιήσει την αναπνοή, εννοείται με τη χρήση οξυγόνου. Τελικά, η καθημερινή του προπόνηση τον πίεσε ώστε να δουλέψει σκληρά με το πρόβλημα και οι κόποι του ανταμείφθηκαν.

«Τελικά, μια μέρα είπα, ‘ίσως μπορώ να τα καταφέρω’. Αποδείχτηκε ότι όχι μόνο παρέδωσα την κόρη μου στον γαμπρό, αλλά κατάφερα να χορέψω μαζί της. Ήταν εκπληκτικό» είχε παραδεχτεί.

Η ολική επαναφορά στην ενεργό δράση

Η επόμενη επιθυμία του ήταν η επιστροφή του στην ενεργό δράση. Να πιάσει από εκεί που άφησε το υποκριτικό του νήμα. Εξάλλου, όταν ο καρκίνος τού χτύπησε την πόρτα, ο Τζεφ Μπρίτζες είχε ξεκινήσει γυρίσματα για τη σειρά The Old Man, τα οποία διακόπηκαν για να ξεκινήσει άμεσα χημειοθεραπείες.

Και τώρα, ο αγαπημένος όλων ηθοποιός είναι και πάλι μαζί μας, γερός, δυνατός και ακμαίος στα 72 του χρόνια. Είναι εδώ και διεκδικεί μία σειρά από σημαντικά βραβεία για το ρόλο του ως “γέρος”. Αν θα τα κατακτήσει, μικρή σημασία έχει.

Ο Τζεφ Μπρίτζες έχει κερδίσει το πιο σημαντικό βραβείο, αυτό της ζωής. Είναι γερός και όχι γέρος και σίγουρα αποτελεί όλοι μας είμαστε τυχεροί που τον έχουμε και πάλι κοντά και μπορούμε να τον αναλαμβάνουμε να παίζει ξανά. Γιατί πάνω απ’ όλα είναι… Dude όλων εμάς που μεγαλώσαμε μαζί του!

Νέα “ορφανά” φάρμακα για σπάνιες παθήσεις έρχονται σε Ελλάδα και Κύπρο, από τη Genesis Pharma και τη Kyowa Kirin

medlabnews.gr iatrikanea

Την εμπορική τους συνεργασία για δύο νέα ορφανά φάρμακα στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Μάλτα, ανακοίνωσε η Kyowa Kirin Co., Ltd., μια παγκόσμια φαρμακευτική εταιρεία εξειδικευμένων θεραπειών με έδρα την Ιαπωνία, και η GENESIS Pharma, ηγέτιδα εταιρεία φαρμακευτικής βιοτεχνολογίας που δραστηριοποιείται στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Η GENESIS Pharma, με βάση τους όρους της συνεργασίας, αναλαμβάνει την εμπορική διάθεση του burosumab (μπουροσουμάμπη) για τη θεραπεία της φυλοσύνδετης υποφωσφαταιμίας και της οστεομαλάκυνσης που προκαλείται από όγκο, καθώς και του mogamulizumab (μογκαμουλιζουμάμπη) για δύο υπότυπους δερματικού λεμφώματος Τ-κυττάρων που αποτελεί σπάνια μορφή μη-Hodgkin λεμφώματος, έπειτα από τις τοπικές εγκρίσεις.

«Στην Kyowa Kirin σκοπός μας είναι να κάνουμε τους ανθρώπους να χαμογελούν», δήλωσε ο Abdul Mullick, Πρόεδρος της Kyowa Kirin International «και μέσω της συνεργασίας μας με την GENESIS Pharma, είμαι πραγματικά χαρούμενος που πραγματοποιούμε αυτόν ακριβώς τον σκοπό, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία και την υποδομή των εταιρειών μας για να διασφαλίσουμε ότι όσοι ζουν με αυτές τις σπάνιες ασθένειες στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Μάλτα θα έχουν πρόσβαση στα φάρμακα που χρειάζονται».

Ο κ. Κωνσταντίνος Ευριπίδης, Διευθύνων Σύμβουλος της GENESIS Pharma δήλωσε: «Η καινοτομία μπορεί να προσφέρει πολύ σημαντικό θεραπευτικό όφελος σε όσους ζουν με χρόνιες και σπάνιες ασθένειες. Με ένα στοχευμένο όραμα να υποστηρίξουμε αυτούς τους ασθενείς, φιλοδοξούμε να επεκτείνουμε το ισχυρό δίκτυο των διεθνών συνεργατών μας που επενδύουν στην υποσχόμενη έρευνα και ανάπτυξη σε τομείς που έχουν θεραπευτικές προκλήσεις. Η Kyowa Kirin είναι μια εταιρεία με μεγάλη ιστορία και δέσμευση στην επιστήμη αιχμής και είμαστε πολύ χαρούμενοι και περήφανοι που συνεργαζόμαστε για να βοηθήσουμε τους ασθενείς που ζουν με αυτές τις σπάνιες ασθένειες στις χώρες που δραστηριοποιούμαστε».

Φυλοσύνδετη υποφωσφαταιμία

Η φυλοσύνδετη υποφωσφαταιμία είναι μια σπάνια μεταβολική νόσος των οστών που επηρεάζει παιδιά και ενήλικες. Είναι μια χρόνια και προοδευτική ασθένεια που εμφανίζεται συνήθως στην πρώιμη παιδική ηλικία, προκαλώντας παραμορφώσεις των κάτω άκρων, καθυστέρηση στην ανάπτυξη και πόνο στα οστά και στις αρθρώσεις. Συμπτώματα όπως οδοντικά αποστήματα, οστεοαρθρίτιδα, ενθεσίτιδα (προβλήματα με τους τένοντες) και απώλεια ακοής μπορεί επίσης να αναπτυχθούν κατά την ενηλικίωση. Ως αποτέλεσμα της νόσου, ορισμένοι ενήλικες μπορεί να χρειάζονται ειδικό εξοπλισμό για τη βελτίωση της κινητικότητάς τους. Οι λειτουργικοί περιορισμοί καθώς και ο πόνος και η δυσκαμψία που προκαλούνται από τη φυλοσύνδετη υποφωσφαταιμία μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα των ασθενών να εργαστούν, την κοινωνική τους ζωή, τη συναισθηματική τους ευεξία και την ικανότητά τους για αυτοφροντίδα.

Τα άτομα με φυλοσύνδετη υποφωσφαταιμία έχουν ένα γενετικό ελάττωμα στο χρωμόσωμα Χ, το οποίο προκαλεί υπερβολική απώλεια φωσφορικών αλάτων μέσω των ούρων και κακή απορρόφηση από το έντερο, με αποτέλεσμα τα επίπεδα φωσφορικών αλάτων στο αίμα να είναι σταθερά χαμηλά. Τα φωσφορικά άλατα είναι βασικό μέταλλο που απαιτείται για τη διατήρηση των επιπέδων ενέργειας του σώματος, της μυϊκής λειτουργίας και του σχηματισμού υγιών οστών και δοντιών. Η φυλοσύνδετη υποφωσφαταιμία είναι η πιο κοινή μορφή κληρονομικής ραχίτιδας. Μερικές φορές μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα χωρίς οικογενειακό ιστορικό της νόσου, αλλά συνήθως κληροδοτείται από έναν γονέα που φέρει το ελαττωματικό γονίδιο.

Οστεομαλάκυνση που προκαλείται από όγκο

Η οστεομαλάκυνση που προκαλείται από όγκο, επίσης γνωστή ως ογκογενής οστεομαλακία, είναι μια επίκτητη διαταραχή που προκαλείται από τυπικά μικρούς, αργά αναπτυσσόμενους καλοήθεις φωσφατουρικούς μεσεγχυματικούς όγκους. Με λιγότερες από 1.000 περιπτώσεις να αναφέρονται στην ιατρική βιβλιογραφία, η νόσος επηρεάζει κυρίως ενήλικες με μέση ηλικία έναρξης τα 40 – 45 έτη. Σχετίζεται με προοδευτικά και εξουθενωτικά μυοσκελετικά προβλήματα, που δυσχεραίνουν τελικά την ικανότητα των ασθενών να εκτελέσουν απλές καθημερινές δραστηριότητες και επιδρούν συνολικά στη λειτουργικότητά τους και την κοινωνική τους ζωή.

Η νόσος χαρακτηρίζεται από χρόνια υποφωσφαταιμία που προκαλείται από όγκο(ους) που εκκρίνουν παθολογικά υψηλή ποσότητα του αυξητικού παράγοντα ινοβλαστών 23 (FGF23),και μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα όπως η μειωμένη εντερική απορρόφηση φωσφορικών αλάτων και η μειωμένη ενεργοποίηση της βιταμίνης D.

Τα πιο κοινά σημάδια και συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν πόνο στα οστά, δυσκολία στο βάδισμα, παθολογικά κατάγματα, απώλεια ύψους και μυϊκή αδυναμία. Η μυϊκή αδυναμία και ο πόνος έχουν σοβαρή επίδραση στη λειτουργικότητα των ασθενών, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητάς τους να σταθούν όρθιοι χωρίς βοήθεια, να περπατήσουν και να εργαστούν. Ο πόνος επηρεάζει, επίσης, πολύ την ψυχολογική κατάσταση των ασθενών και τη θετική διάθεση για ζωή. Η νόσος υποδιαγιγνώσκεται ή/και η διάγνωσή της καθυστερεί, με τον έλεγχο των επιπέδων του φωσφόρου στον ορό να καθίσταται σημαντικός στη διαδικασία διάγνωσης.

Δερματικό λέμφωμα Τ-κυττάρων: Σπογγοειδής μυκητίαση και σύνδρομο Sézary

Η σπογγοειδής μυκητίαση και το σύνδρομο Sézary είναι δύο υπότυποι δερματικού λεμφώματος Τ-κυττάρων, που αποτελεί σπάνια μορφή μη-Hodgkin λεμφώματος, και μπορεί να επηρεάσει το δέρμα, το αίμα, τους λεμφαδένες και τα εσωτερικά όργανα. Προκαλεί παραμορφωτικές δερματικές βλάβες, πολύ μεγάλο κνησμό, διαταραχές ύπνου και ψυχοκοινωνικά προβλήματα και έχει σοβαρή αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής.

Η ετήσια επίπτωση του δερματικού λεμφώματος Τ-κυττάρων στην Ευρώπη είναι περίπου 5,2 νέες περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού και επηρεάζει περίπου 240 άτομα ανά εκατομμύριο. Η σπογγοειδής μυκητίαση αντιπροσωπεύει περίπου το 60% όλων των δερματικών λεμφωμάτων Τ-κυττάρων, έχει τυπικά αργή εξέλιξη και χαρακτηρίζεται από δερματικά συμπτώματα, όπως κηλίδες ή πλάκες, ερυθρότητα δέρματος και όγκους. Το σύνδρομο Sézary είναι πολύ πιο σπάνιο, αντιπροσωπεύει περίπου το 5% των δερματικών λεμφωμάτων Τ-κυττάρων, και είναι πιο επιθετικό όταν ορισθούν υψηλά επίπεδα συμμετοχής του αίματος. Προκαλεί πολύ σοβαρό κνησμό, ολική ερυθρότητα του σώματος (ερυθροδερμία), έντονη απολέπιση του δέρματος και συχνή τριχόπτωση.

Συνήθως απαιτούνται τρία με έξι χρόνια από την έναρξη εκδήλωσης του δερματικού λεμφώματος έως ότου διαγνωστεί ένας ασθενής, σε ορισμένες περιπτώσεις όμως μπορεί να χρειαστούν και αρκετές δεκαετίες. Αυτό μερικές φορές οφείλεται στο ότι το δερματικό λέμφωμα Τ-κυττάρων εμφανίζει πολύ παρόμοια συμπτώματα με άλλες καλοήθεις παθήσεις του δέρματος (π.χ. έκζεμα και ψωρίαση) και σημαίνει ότι πολλοί ασθενείς έχουν μια δύσκολη και χρονοβόρα πορεία μέχρι να λάβουν διάγνωση.

Ο Τζεφ Μπρίτζες βγήκε νικητής από το λέμφωμα. Αγωνίστηκα να σταθώ όρθιος

 medlabnews.gr iatrikanea

 

Ο Τζεφ Μπρίτζες αποκάλυψε ότι τα πάντα στη ζωή έγιναν «υπερπολύτιμα» για εκείνον, μετά τα πρόσφατα και πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπισε με την υγεία του.

Ο 72χρονος διαγνώστηκε με καρκίνο στους λεμφαδένες το 2020 και νόσησε βαριά από τον κορωνοϊό αποκαλύπτοντας πως γλίτωσε τον θάνατο στο παρά πέντε.

Είδε τη ζωή με άλλο μάτι

Ο ηθοποιός που το 2009 κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «Crazy Heart» πιστεύει τώρα ότι η διετής περιπέτεια που πέρασε με την υγεία του, τον βοήθησε πραγματικά να δει τη ζωή με άλλο μάτι.

Σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στον Independent, ο κορυφαίος ηθοποιός Jeff Bridges άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει και τον αγώνα που έδωσε προκειμένου να καταφέρει να σταθεί στα πόδια του και να συνοδεύσει την κόρη του, Hayley Roselouise Bridges, στον γάμο της, τον Αύγουστο του 2021.

Ο Bridges διαγνώστηκε με μη Hodgkin λέμφωμα τον Οκτώβριο του 2020, ενώ νόσησε με κοροναϊό τον Ιανουάριο του 2021. Ωστόσο, πριν από έναν χρόνο ανακοίνωσε, ότι ο καρκίνος του βρίσκεται σε ύφεση.

Πριν τον γάμο της κόρης του, “Ο πρώτος μου στόχος ήταν να μπορέσω να σταθώ όρθιος”, είπε ο ίδιος στον Independent.

Σύμφωνα με τον 72χρονο, μπορούσε μόνο να σταθεί στα πόδια του για 45 δευτερόλεπτα. Αποφάσισε, λοιπόν, να δουλέψει με έναν προπονητή για να αυξήσει τον αριθμό των βημάτων που θα μπορούσε να κάνει και να σταθεροποιήσει την αναπνοή του, χρησιμοποιώντας μηχάνημα οξυγόνου. Η βοήθεια αυτή του προπονητή τον οδήγησε να προσπαθεί ακόμα περισσότερο.

“Τελικά, μια μέρα είπα, ίσως να μπορέσω να το κάνω. Και όπως αποδείχθηκε, όχι μόνο τη συνόδευσα στην εκκλησία, αλλά χόρεψα κιόλας. Ήταν φανταστικό.”

Η κόρη του παντρεύτηκε τον μεγάλο της έρωτα, τον Justin Shane, στην Santa Ynez της Καλιφόρνια.

Ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός είπε στο People τον Μάιο του 2022, ότι πέρασε σχεδόν 5 μήνες στο νοσοκομείο, όταν τα προβλήματα υγείας του ήταν στα χειρότερά τους. Δεν είχα άμυνες. Αυτό κάνει η χημειοθεραπεία: σου στερεί το ανοσοποιητικό σύστημα. Δεν είχα τίποτα να το παλέψω. Ο COVID έκανε τον καρκίνο να μοιάζει σαν ένα τίποτα”.

Πρόσθεσε, ότι δεν μπορούσε ούτε να αλλάξει πλευρό στο κρεβάτι χωρίς τη βοήθεια του οξυγόνου: «Έφτασα κοντά στο θάνατο. Οι γιατροί μου έλεγαν, Jeff, πρέπει να αγωνιστείς. Δεν αγωνίζεσαι. Είχα παραδοθεί. Ήμουν έτοιμος να φύγω. Χόρευα με τη θνητότητά μου».

Πηγή: yahoo.com

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι η ασθένεια Hodgkin’s, ποια η διαφορά από την μη Hodgkin’s, πώς γίνεται η διάγνωση και ποια η θεραπεία;
• Σπογγοειδής μυκητίαση (mycosis fungoides). Δερματικό λέμφωμα Τ-κυττάρων.
• Πότε διογκώνονται (πρήζονται) οι λεμφαδένες; Πόσο επικίνδυνο είναι; Ποιες εξετάσεις βοηθούν στην διάγνωση;

Πιθανότατα ο καρκίνος του, υποτροπίασε μετά την 3η δόση εμβολίου για τον κοροναϊό, αναφέρει καθηγητής ανοσολόγος

medlabnews.gr iatrikanea 

Το πιο κάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην αμερικανική δημοφιλή και έγκριτη ιστοσελίδα theatlantic.com. Το «Τhe Atlantic» έχει πίσω του μια ιστορία 165 χρόνων ως περιοδικό που ασχολείται με σημαντικά θέματα της εποχής. Ανάμεσα σε όσους έχουν βάλει την υπογραφή τους στο The Atlantic είναι και οι Ralph Waldo Emerson, Herman Melville, Harriet Beecher Stowe και Nathaniel Hawthorne.

Εμείς δεν θα σχολιάσουμε· άλλωστε είμαστε κατ’ εξοχήν αναρμόδιοι για οποιαδήποτε άποψη επί ιατρικών θεμάτων, απλά δημοσιεύουμε κι ο καθένας ας εξάγει τα συμπεράσματά του. Να διευκρινίσουμε ότι το theatlantic.com είναι ένα από τα πλέον αξιόπιστα sites του παγκόσμιου ιστότοπου.

Πέρσι τον Σεπτέμβριο, ο Μισέλ Γκόλντμαν, ένας Βέλγος ανοσολόγος και ένας από τους πιο γνωστούς καθηγητές που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην ιατρική έρευνα, στην Ευρώπη, μπήκε σε μια κλινική, σήκωσε το μανίκι του και του χορηγήθηκε η 3η δόση του εμβολίου κατά του κοροναϊού· γνώριζε καλά ο Μισέλ Γκόλντμαν ότι θα το χρειαζόταν περισσότερο από πολλούς άλλους.

Διαγνώστηκε με λέμφωμα

Μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Γκόλντμαν, 67 ετών σήμερα, είχε επισκεφτεί τον μικρότερο αδερφό του, Σερζ, επικεφαλής της πυρηνικής ιατρικής στο νοσοκομείο του Universite Libre de Bruxelles, στο οποίο και οι δύο γιατροί είναι καθηγητές. Ο Γκόλντμαν είχε νυχτερινές εφιδρώσεις και ένιωθε πρησμένους τους λεμφαδένες του, έτσι ο αδελφός του, του συνέστησε αξονική τομογραφία. Όταν τα αποτελέσματα έφτασαν στον υπολογιστή του Σερζ, αποκάλυψαν ένα σωρό κηλίδες, συγκεντρωμένες κοντά στην αριστερή μασχάλη του Μισέλ και κατά μήκος του λαιμού του.

Ήταν καρκίνος του ανοσοποιητικού - λέμφωμα.

Ο Μισέλ κατάλαβε πως αυτό θα σήμαινε ότι σύντομα θα είχε ανοσοκατασταλθεί από τη χημειοθεραπεία. Με άλλον έναν χειμώνα να καταφθάνει και ίσως και ένα ακόμα κύμα πανδημίας να καλπάζει, κατάλαβε ότι είχε μόνο μια τελευταία ευκαιρία για να ανταποκριθεί πλήρως ο οργανισμός του στον εμβολιασμό κατά της COVID.

Έχοντας ήδη λάβει δύο δόσεις Pfizer την προηγούμενη άνοιξη, ο Μισέλ πήγε γρήγορα να εμβολιαστεί και με την τρίτη. Αν επρόκειτο να περνούσε μήνες απορροφώντας τη δηλητηριώδη χημειοθεραπεία, προσπαθώντας να νικήσει έναν θανατηφόρο καρκίνο, τουλάχιστον θα είχε μια ασπίδα προστασίας από την πανδημία.

Χειροτέρεψε σε λίγες μέρες!

Μέσα σε λίγες μέρες από τον τρίτο εμβολιασμό, όμως, ο Μισέλ ένιωθε κάπως χειρότερα από πριν. Οι νυχτερινές του εφιδρώσεις έγιναν πολύ πιο έντονες και συνέλαβε τον εαυτό του να παίρνει μεσημεριανούς ύπνους, κάτι που δεν συνήθιζε στο παρελθόν. Το πιο ανησυχητικό ήταν ότι, οι λεμφαδένες του ήταν ακόμη πιο πρησμένοι από πριν. Συζήτησε ξανά με τον αδελφό του και προγραμματίστηκε ακόμα μια απεικονιστική εξέταση. Για άλλη μια φορά περίμενε με υπομονή στην αίθουσα αναμονής του ακτινολογικού, ενώ ο αδελφός του αγωνιούσε να δει τις εικόνες στον υπολογιστή του. Τα φρύδια του Σερζ έσμιξαν όταν είδε τις εικόνες της αξονικής. Οι φωτογραφίες παρουσίαζαν έναν ολοκαίνουργιο καταιγισμό καρκινικών βλαβών, σε τόσα πολλά σημεία που φαινόταν σαν κάποιος να είχε ρίξει πυροτεχνήματα μέσα στο σώμα του Μισέλ!

Οι βλάβες ήταν πλέον εμφανείς και στις δύο πλευρές του σώματος, με νέες εστίες να φαίνονται καθαρά στη δεξιά μασχάλη του Μισέλ και ιδιαίτερα κατά μήκος της δεξιάς πλευράς του λαιμού του.

Όταν ο αιματολόγος του Μισέλ είδε την αξονική, του συνέστησε να πάει απευθείας στο πλησιέστερο φαρμακείο του νοσοκομείου. Θα έπρεπε να αρχίσει να παίρνει στεροειδή χάπια αμέσως. Μια τόσο ραγδαία εξέλιξη του λεμφώματος μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες ήταν το λιγότερο ασυνήθιστη. Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες, ο Μισέλ ένιωσε μια έντονη σκέψη να τον κατατρύχει, ότι η 3η δόση του εμβολίου τον είχε - κατά κάποιο τρόπο – αρρωστήσει περισσότερο· και ο αδελφός του είχε την ίδια ακριβώς ανησυχία.

Το ασύμμετρο σύμπλεγμα καρκινικών εστιών γύρω από την αριστερή μασχάλη του Μισέλ, στην αρχική εξέταση είχε φανεί «λίγο περίεργο», όπως είπε ο αδελφός του, με δεδομένο ότι οι δύο πρώτες δόσεις εμβολίου του είχαν χορηγηθεί από εκείνη την πλευρά. Τώρα είχε κάνει την 3η δόση, στο άλλο χέρι και η ασυμμετρία του καρκίνου ανατράπηκε. Τα δυο αδέρφια ήξεραν καλά ότι όλο αυτό μπορεί να ήταν απλώς μια τραγική σύμπτωση, αλλά δεν μπορούσαν να παραγνωρίσουν το γεγονός ότι ο Μισέλ βίωνε μια πολύ σπάνια αλλά απειλητική για τη ζωή του παρενέργεια από τον εμβολιασμό.

Αυτό το συναίσθημα της αμφιβολίας...

Για έναν γιατρό, που είχε περάσει τέσσερις 10ετίες μελετώντας και εγκρίνοντας νέα φάρμακα, αυτό το συναίσθημα της αμφιβολίας θα χρειαζόταν πολλούς μήνες προβληματισμού για να εμπεδοθεί.

Ο Μισέλ διηύθυνε ένα ινστιτούτο έρευνας και τεχνολογίας εμβολίων και είχε μιλήσει δημόσια, για να καθησυχάσει το κοινό σχετικά με την ασφάλεια των εμβολίων κατά της COVID, και ειδικότερα των εμβολίων mRNA.

Τον Δεκέμβριο του 2020, είπε σε έναν δημοσιογράφο ότι «αν υπήρχε πραγματικό πρόβλημα με τα εμβόλια, θα το είχαμε εντοπίσει, σίγουρα. Η βασική ανησυχία του», συνέχισε, ήταν ότι «...οι άνθρωποι θα επικαλούνταν την ελάχιστη πιθανότητα των παρενεργειών ως επιχείρημα για να μην εμβολιαστούν». Και τώρα, η ελάχιστη αυτή πιθανότητα φαινόταν να έχει στοχεύσει εκείνον. Ο Μισέλ Γκόλντμαν, ο ειδικός και υπέρμαχος των εμβολίων mRNA, ένιωθε ότι ήταν το θύμα τους.

Η δημοσιογράφος που υπογράφει το άρθρο, μίλησε με τον Μισέλ τηλεφωνικά τον Απρίλιο του 2021, μήνες πριν από τη διάγνωση του καρκίνου. Είχε επικοινωνήσει μαζί του για να συζητήσουν μια άλλη πιθανή παρενέργεια του εμβολιασμού, που σχετιζόταν ιδιαίτερα με το εμβόλιο της AstraZeneca. Μέχρι τότε, 220 άτομα που είχαν λάβει αυτό το σκεύασμα είχαν αναπτύξει ένα ασυνήθιστο - και ιδιαίτερα επικίνδυνο - σύνδρομο πήξης του αίματος, το οποίο χαρακτηριζόταν από έναν άτυπο χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων. Τουλάχιστον επτά άνθρωποι, μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, είχαν χάσει τη ζωή τους από την επιπλοκή. Ο Μισέλ Γκόλντμαν εξέθεσε τότε με υπομονή τους διαφορετικούς μηχανισμούς που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτή την περίεργη κατάσταση, σπεύδοντας να διευκρινίσει, ότι τα εμβόλια mRNA για τον κορονοϊό, κατασκευάστηκαν με τρόπο που θα μπορούσε να μετριάσει τον κίνδυνο αυτού του συγκεκριμένου προβλήματος.

Ο ειδικός πάνω στις παρενέργειες

Ο Μισέλ Γκόλντμαν ηγείται, επί του παρόντος του Institute for Interdisciplinary Innovation in Healthcare (I3h), ενός κέντρου ULB που έχει ως αποστολή την προώθηση δικτύων έρευνας, εκπαίδευσης και προσέγγισης προς όφελος των ασθενών και άλλων ενδιαφερομένων. Παλαιότερα, ο Γκόλνταμ είχε ηγηθεί ευρωπαϊκής προσπάθειας αξίας 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να επιταχύνει την έρευνα και την προώθηση νέων φαρμάκων. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι, ο Γκόλντμαν έχει περάσει πολλά χρόνια ερευνώντας τους πιθανούς κινδύνους, που ενδεχομένως να προκαλούν οι νέες θεραπείες· έτσι, όταν εμφανίστηκε πληθώρα νέων εμβολίων κατά του κοροναϊού, τον πρώτο χρόνο της πανδημίας, παρακολούθησε τις εξελίξεις από πολύ κοντά.

Είχε μάλιστα επισημάνει ότι «…οι κίνδυνοι και τα οφέλη για κάθε εμβόλιο θα πρέπει να σταθμίζονται μεταξύ τους. Εάν το AstraZeneca ήταν η μοναδική επιλογή, τότε η θα άξιζε το απειροελάχιστο ποσοστό κινδύνου εμφάνισης μιας σπάνιας αιματολογικής διαταραχής, για την προστασία που θα παρείχε». Και τώρα, αυτός ο υπολογισμός του ποσοστού κινδύνου και οφέλους υπολογιζόταν δραματικά από τον ίδιο με τρομακτικό τρόπο.

Ο Μισέλ είναι άνθρωπος εγκρατής και συνετός από τη φύση του, επιρρεπής στο να κάνει παρατηρήσεις επί πραγματικών γεγονότων και όχι εικασίες. Ίσως η υπόθεσή του για πιθανή παρενέργεια των εμβολίων να ήταν λάθος και η πορεία του καρκίνου του να μην είχε σχέση με τους εμβολιασμούς.

Εφαρμόζοντας την ίδια συνετή και ψύχραιμη τακτική, που είχε χρησιμοποιήσει πριν, αποφάσισε ότι ήταν λογικό να δημοσιοποιηθεί αυτή η θεωρία του. Εάν και άλλοι άνθρωποι με το ίδιο λέμφωμα ένιωθαν την ανάγκη να αντισταθμίσουν τα υπέρ και τα κατά, θα μπορούσαν να εξετάσουν πιο διεξοδικά το ενδεχόμενο να σταματήσουν τις δόσεις από Pfizer και Moderna.

Θα έδινε τροφή στους αντιεμβολιαστές

Ο Μισέλ γνώριζε καλά ότι εκθέτοντας δημόσια μια πιθανή παρενέργεια και ειδικά χωρίς απτές αποδείξεις, θα προκαλούσε πανικό. Τα τελευταία χρόνια είχε ήδη παρατηρηθεί αύξηση της παραπληροφόρησης κατά των εμβολίων, και οι αρνητές - διαδηλωτές είχαν απειλήσει μέχρι και με θάνατο τους αξιωματούχους της δημόσιας υγείας . Ο Μισέλ Γκόλντμαν γνώριζε καλά όλη αυτή την τάση και είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την εξάπλωση της παραπληροφόρησης όσον αφορά τα εμβόλια στο διαδίκτυο, πριν καν αρχίσει να εντείνεται η πανδημία. Αν λοιπόν τώρα μοιραζόταν τη δική του εμπειρία με τον καρκίνο, αυτό θα ήταν κάτι που θα έριχνε λάδι στη φωτιά… Όμως αυτός δεν ήταν λόγος για να μείνει σιωπηλός, αντίθετα ήταν ένας λόγος να μιλήσει προσεκτικά και από τη σκοπιά του ειδικού επιστήμονα.

Κατ’ αρχάς, πριν ο Μισέλ επιχειρήσει να λύσει το αίνιγμα της δημοσιοποίησης της ιστορίας του, θα έπρεπε να πολεμήσει τον καρκίνο. Πριν από ένα χρόνο βρέθηκε σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου στις Βρυξέλλες, αρκετά φοβισμένος, ενώ οι νοσοκόμες συνέδεσαν μια γραμμή έγχυσης στον καθετήρα που είχε συνδεθεί με την κλείδα του. Μετά τόσα χρόνια γιατρός, ήταν ξαφνικά ασθενής. Τα άτομα με το είδος του λεμφώματος του, έχουν περίπου μόνο 30% πιθανότητες να επιβιώσουν περισσότερο από πέντε χρόνια και η επιθετικότητα της νόσου του σήμαινε ότι τα φάρμακα θα έπρεπε να είναι ισχυρά. Οι παρενέργειες περιλάμβαναν δυσκολία στην αναπνοή, εξανθήματα στο δέρμα, ακόμη και μόνιμη νευρική βλάβη. Ο Μισέλ δεν παρουσίασε κανένα από αυτά τα συμπτώματα, αλλά ένιωθε πολύ αδύναμος. Ανάρρωσε στο σπίτι και για αρκετές μέρες και ένιωθε ανήμπορος να κάνει το παραμικρό.

Μόλις επέστρεψε στην κανονικότητα, άρχισε να διαβάζει για τον καρκίνο. Είχε αρκετές εβδομάδες μέχρι την επόμενη χημειοθεραπεία, πράγμα που σήμαινε ότι είχε αρκετές εβδομάδες για να μελετήσει αν το εμβόλιο είχε πράγματι επιταχύνει το λέμφωμα του και αν άλλοι καρκινοπαθείς θα μπορούσαν να κινδυνεύσουν από τα εμβόλια.

Μια επιστημονική προσέγγιση Ο καρκίνος του Γκόλντμαν ήταν ο τύπος που επιτίθεται στα «Τ» κύτταρα του σώματος, τα οποία συντονίζουν την ανοσολογική απόκριση στα εισβάλλοντα παθογόνα. Τα βοηθητικά «Τ» κύτταρα των ωοθυλακίων διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη ροή αντιδράσεων για την προστασία του σώματος από την άφιξη επικίνδυνων εισβολέων. Τα «Τ», βοηθούν να περάσουν αυτό το μήνυμα στα «Β» κύτταρα, τα οποία καταλήγουν να παράγουν προστατευτικά αντισώματα κατά του ιού.

Ο Γκόλντμαν ήταν ενήμερος ότι τα εμβόλια mRNA, όπως τα εμβόλια Pfizer που είχε λάβει, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στη δημιουργία αυτού του μηνύματος και στην ώθηση της διέλευσης του μέσω των βοηθητικών «Τ» κυττάρων. Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα εμβόλια από την Pfizer και τη Moderna ήταν πιο προστατευτικά από άλλα για αυτόν ακριβώς τον λόγο: Ανεβάζουν δυναμικά αυτά τα κύτταρα με επιπλέον ώθηση.

Τώρα ο Μισέλ άρχισε να αναρωτιέται αν αυτή η ώθηση θα μπορούσε, σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, να αποδειχθεί επικίνδυνη. Ίσως τα εμβόλια να προκάλεσαν ταραχή στα βοηθητικά του «Τ» κύτταρα, κάτι που τα αποδιοργάνωσε - τα τρέλανε. Εάν ήταν επιρρεπή στο σχηματισμό όγκων ή αν ήταν ήδη καρκινικά, τότε η υπερδιέγερση τους θα μπορούσε να είχε κάνει το πρόβλημα ακόμη χειρότερο.

Τα κομμάτια του παζλ

Καθώς περνούσαν οι μέρες, ο Μισέλ Γκόλντμαν βρήκε κι άλλες ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι η σύνδεση με τον καρκίνο ήταν πραγματική και ότι τα εμβόλια mRNA μπορεί να είναι επικίνδυνα για ένα συγκεκριμένο υποσύνολο του πληθυσμού: έμαθε ότι πολλές αξονικές τομογραφίες έχουν δείξει - συμπεριλαμβανομένων ασθενών με καρκίνο - αυξημένη δραστηριότητα στους λεμφαδένες κοντά στη μασχάλη στην πλευρά όπου ελήφθη το εμβόλιο.

Βρήκε επίσης ένα άλλο, πολύ σημαντικό στοιχείο: το 2018, μια ομάδα ερευνητών με βάση το Ινστιτούτο Γενετικής του Καρκίνου του Πανεπιστημίου Κολούμπια δημοσίευσε μια ενδιαφέρουσα μελέτη χρησιμοποιώντας στα πειράματα τους ποντίκια με ένα ζευγάρι γονιδιακών μεταλλάξεων που, όταν συνυπάρχουν, προδιαθέτουν τα «Τ» κύτταρα να αποδιοργανωθούν. Όταν σε αυτά τα ποντίκια έγινε ένεση με ερυθρά αιμοσφαίρια προβάτου - ως πειραματική βάση για τα μικρόβια εισβολής - τα ζώα ανέπτυξαν τον υπότυπο του λεμφώματος που είχε διαγνωστεί ο Γκόλντμαν.

Τώρα ο καθηγητής είχε ένα ισχυρό επιχείρημα για να στηρίξει τη θεωρία του. Ο αδελφός του, Σερζ, συμφώνησε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν λογικό. Τα αδέρφια είχαν συγγράψει ερευνητικές εργασίες και στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων εκείνων για τη χρήση βλαστοκυττάρων για την αποκατάσταση της καρδιάς και εμβολίων δενδριτικών κυττάρων κατά μορφές καρκίνου. Είχε έρθει η ώρα, τώρα, να γράψουν κι άλλο.

Στις 20 Οκτωβρίου του περασμένου έτους, ο Χανς Γκέοργκ Άιχλερ, κλινικός φαρμακολόγος και πρώην ανώτερος ιατρός του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων, άνοιξε το email του για να βρει ένα μήνυμα από τον Μισέλ. Οι δυο τους γνωρίζονταν περισσότερο από μια δεκαετία.

«Ελπίζω να είσαι καλά», άρχιζε το μήνυμα, «…κάτι που δεν είμαι εγώ…». Ο Μισέλ είχε επισυνάψει έναν σύνδεσμο για μια ιατρική έκθεση, που δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί. «Είμαι περίεργος να ακούσω τις σκέψεις σας», κατέληγε.

Η συγκεκριμένη εργασία , με τίτλο «Rapid Progression of Angioimmunoblastic T Cell Lymphoma After BNT162b2 mRNA Vaccine Booster Shot» από τους Σερζ Γκόλντμαν, Μισέλ Γκόλντμαν και έξι από Βέλγους συναδέλφους τους, θα δημοσιευόταν στο περιοδικό «Frontiers in Medicine» λίγες εβδομάδες αργότερα.

Ο Μισέλ αρχίζει περιγράφοντας «έναν άνδρα 66 ετών χωρίς ιδιαίτερα σημαντικό ιατρικό ιστορικό» που είχε διαγνωστεί με λέμφωμα που επιδεινώθηκε μετά από αναμνηστική δόση του εμβολίου κατά της COVID-19. Η ασυνήθιστη σύνδεση των Γκόλντμαν με τα δεδομένα - το γεγονός ότι ο εν λόγω 66χρονος άνδρας ήταν ο Μισέλ – παρουσιάζεται πλαγίως στο κείμενο. Μια δήλωση δεοντολογίας, που τυπώνεται στο τέλος της αναφοράς περιστατικού, περιλαμβάνει την παράγραφο: «Όντας ένας από τους συγγραφείς, ο ασθενής συναίνεσε στη δημοσίευση».

«Ό,τι πιο υπεύθυνο και θαρραλέο» Ο Άιχλερ, ο οποίος είχε παρακολουθήσει στενά την πιθανότητα για θρόμβους αίματος που σχετίζονταν με το εμβόλιο την προηγούμενη άνοιξη, απάντησε εκείνο το βράδυ: «Διάβασα την έρευνα και είμαι πολύ εντυπωσιασμένος… Είναι ό,τι πιο υπεύθυνο και θαρραλέο μπορείς να κάνεις»!

«Θα έλεγα ότι το 95% των αντιδράσεων ήταν εξαιρετικά θετικές», έλεγε ο Μισέλ Γκόλντμαν αργότερα. Αλλά όπως φοβόταν, οι αντιεμβολιαστές εκμεταλλεύτηκαν την ιστορία. Και είχε δίκιο: «Οι λεμφαδένες όσων εμβολιάστηκαν εκρήγνυνται και διογκώνονται με αυτό το τοξικό βιοόπλο», έγραψε κάποια Τζέιν Ρούμπι κάτω από τις εικόνες των αξονικών τομογραφιών του Μισέλ, που είχε παραθέσει στη δημοσιευμένη του εργασία. Και πολλοί αναπαρήγαγαν το θέμα προσθέτοντας και τις δικές τους εκτιμήσεις.

Όταν έμαθε ο Μισέλ για αυτές τις διαδικτυακές αναρτήσεις, κούνησε το κεφάλι του απογοητευμένος. «Ψάχνουν οτιδήποτε για να υποστηρίξουν την τρέλα τους», είπε. «Με στεναχωρεί ο κόσμος στον οποίο ζούμε». Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ξαφνιάστηκε. Εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις όπως αυτή του Μισέλ Γκόλντμαν δημιουργούν ένα δύσκολο πεδίο για την επιστημονική κοινότητα.

Ακόμη και μια κλινική δοκιμή με χιλιάδες συμμετέχοντες μπορεί να μην εμφανίσει ποτέ ούτε μια περίπτωση επιδείνωσης του καρκίνου κάποιου μετά τον εμβολιασμό. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ειδικοί δεν μπορούν να παρουσιάσουν μια στατιστική εκτίμηση του κινδύνου στον ευρύτερο πληθυσμό. Στην πραγματικότητα, όταν ο Μισέλ μίλησε για πρώτη φορά για τον καρκίνο του και για την έρευνα που είχε γράψει με τον αδερφό του, η δημοσιογράφος κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να δημοσιεύσει κάτι γι' αυτό· ανησυχούσε ότι κάποιοι αναγνώστες θα παρερμήνευαν το άρθρο και θα το κράδαιναν ως όπλο - επιχείρημα για να μην εμβολιαστούν. Και καθώς γραφόταν το κομμάτι, η επιστημονική δημοσιογράφος εξακολουθούσε να ανησυχεί για τις παρενέργειές του…

Οι περίεργες συμπτώσεις

Αλλά η επιστημονική βιβλιογραφία είναι γεμάτη με περίεργες περιπτώσεις όπως του Μισέλ Γκόλντμα που έχουν προβληματίσει τους γιατρούς. Ο Ααρών Μάνγκολντ, ο οποίος ηγείται του τμήματος κλινικής δερματολογίας στο νοσοκομείο Mayo στην Αριζόνα, συνέγραψε μια εργασία που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2021 σχετικά με έναν ασθενή του οποίου το σπάνιο λέμφωμα του δέρματος υποτροπίασε μετά την αρχική δόση με Pfizer. Το ογκώδες έλκος εμφανίστηκε στη μασχάλη του ίδιου βραχίονα στον οποίο ο άνδρας είχε κάνει την ένεση και στη συνέχεια υποχώρησε ξαφνικά. Μια δεύτερη δόση εμβολίου, που χορηγήθηκε τρεις εβδομάδες αργότερα, δεν προκάλεσε βλάβες και η όλη ιστορία θα μπορούσε να ήταν απλώς μια σύμπτωση.

Η Λαντάν Ζαντ, νεφρολόγος στην κλινική Mayo στο Ρότσεστερ της Μινεσότα, αντιμετώπισε το ίδιο αίνιγμα όταν συνέγραψε μια εργασία πέρυσι, που περιγράφει λεπτομερώς πέντε ασθενείς που είχαν υποτροπή νεφρικής νόσου έπειτα από εμβολιασμό με mRNA. Η ομάδα της κατέγραψε επίσης οκτώ ασθενείς που διαγνώστηκαν με τη νόσο, γνωστή ως σπειραματονεφρίτιδα, αφού έλαβαν το εμβόλιο. Αλλά η Ζαντ προειδοποιεί ότι αυτοί οι ασθενείς μπορεί να είχαν υποκείμενη νεφρική νόσο και να μην το γνώριζαν. Τα άτομα που έχουν μολυνθεί από τον νέο κορωνοϊό παρουσιάζουν επίσης υψηλότερα ποσοστά μείωσης της νεφρικής λειτουργίας με την πάροδο του χρόνου.

Ο Ουίλιαμ Μέρφι, ένας ανοσολόγος στο UC Davis, είπε ότι οι αξονικές τομογραφίες του Γκόλντμαν, πριν και μετά, ήταν εντυπωσιακές. Η συμπεριφορά του καρκίνου φάνηκε σίγουρα να σχετίζεται με το εμβόλιο, είπε, «δεδομένης της τεράστιας διαφοράς στις απεικονίσεις της εξέλιξης του όγκου σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα». Αλλά δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος, όσο εντυπωσιακά κι αν είναι τα δεδομένα.

Δεν γλύτωσε από τον κοροναϊό...

Στα μέσα Φεβρουαρίου, ο Μισέλ ανέβασε ξαφνικό πυρετό. Ο κορονοϊός τελικά τον είχε βρει. Δεδομένου ότι ήταν ανοσοκατεσταλμένος από έξι σχήματα χημειοθεραπείας για τον καρκίνο, ο Μισέλ γνώριζε ότι οι γιατροί του θα έπρεπε να ενεργήσουν τάχιστα. Πολύ γρήγορα έλαβε φάρμακο του μονοκλωνικού αντισώματος sotrovimab και κατάφερε να αναρρώσει χωρίς παρενέργειες. Οι λεμφαδένες του παρέμειναν ήσυχοι και δεν υπήρξε αναζωπύρωση του καρκίνου του.

Ο Μισέλ και οι επιστήμονες που ήρθαν σε επαφή μαζί του εξακολουθούν να εξετάζουν τα στοιχεία σχετικά με το αν η αρχική έξαρση του καρκίνου ήταν απλώς ένα τυχαίο γεγονός ή πιο σωστά μια ατυχία.

Η δημοσιογράφος επικοινώνησε με τους κατασκευαστές των εμβολίων mRNA για να ρωτήσει σχετικά με την περίπτωση του Μισέλ Γκόλντμαν. Ένας εκπρόσωπος της Pfizer επισήμανε ότι η εταιρεία λαμβάνει «πολύ σοβαρά» τέτοιες αναφορές αλλά και ότι, «μέχρι σήμερα, δεν έχει εντοπιστεί καμία συσχέτιση μεταξύ του εμβολίου και του καρκίνου».

Ο επικεφαλής ιατρός της Moderna, Πολ Μπάρτον, είπε ότι η εταιρεία παρακολουθεί προσεκτικά τα δεδομένα ασφάλειας και δεν έχει βρει καμία σχέση μεταξύ εμβολιασμού και λεμφώματος. Επεσήμανε επίσης την περίπτωση μιας 61χρονης γυναίκας με καρκίνο του σιελογόνου αδένα της οποίας ο όγκος συρρικνώθηκε περίπου στο ένα τέταρτο του αρχικού του μεγέθους, τον μήνα μετά τη λήψη της δεύτερης δόσης του εμβολίου Moderna.

Ενώ ο Μισέλ παραμένει αβέβαιος για το αν θα κάνει την 4η δόση του εμβολίου, εξακολουθεί να μιλάει με θέρμη για τα οφέλη του εμβολιασμού συνολικά και συχνά απευθύνεται σε βελγικά μέσα ενημέρωσης για το θέμα. Ταυτόχρονα, έχει γίνει υπέρμαχος της ευρύτερης παρακολούθησης ανεπιθύμητων ενεργειών από τα εμβόλια - μια προσπάθεια που ο ίδιος και άλλοι στην ανάπτυξη φαρμάκων αποκαλούν «φαρμακοεπαγρύπνηση». «Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι ορισμένα προγράμματα φαρμακοεπαγρύπνησης έχουν τη δυνατότητα να ανιχνεύουν πολύ πολύ σπάνιες παρενέργειες», είπε ο Μισέλ.

«Αν ισχύει πρέπει να είναι πολύ σπάνιο»

Λίγες μόλις ημέρες πριν ο Μισέλ νοσήσει από κορονοϊό, είχε επισκεφτεί τον αδελφό του για ακόμη μια ακόμη μαγνητική τομογραφία. Περίμενε στην αίθουσα αναμονής, όπως και τον περασμένο Σεπτέμβριο, ενώ ο Σερζ εξέταζε τα αποτελέσματα. Αυτή τη φορά, όμως, η έκφραση του Σερζ ήταν ήρεμη· οι αξονικές ήταν καθαρές.

Ο Μισέλ παραμένει ανένδοτος και υποστηρίζει ότι τα εμβόλια κατά της COVID-19 είναι απαραίτητα και χρήσιμα για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Θέλει όμως η συζήτηση για τα εμβόλια να είναι διαφανής και ξεκάθαρη.

Τον Φεβρουάριο, ο Μισέλ έλαβε ένα μήνυμα από έναν γιατρό που είχε διαβάσει την περίπτωσή του. Η μητέρα του γιατρού είχε διαγνωστεί με τον ίδιο ιπότυπο λεμφώματος που είχε ο Μισέλ μετά από αναμνηστικό εμβόλιο. Πρόσφατα, έλαβε ένα email από μια γυναίκα της οποίας η αδερφή είχε εμβολιαστεί και είχε την ίδια διάγνωση τον επόμενο μήνα. Και πάλι, όμως αυτά μπορεί να είναι συμπτώσεις. Η πιθανή σύνδεση μεταξύ της έξαρσης του λεμφώματος του Μισέλ και του εμβολιασμού του απασχολεί τη σκέψη του αυτές τις μέρες και ίσως να τον απασχολεί για πολύ ακόμη. «Αν ισχύει πρέπει να είναι πολύ σπάνιο», δηλώνει. Δεν μετανιώνει όμως που δημοσιοποίησε την υπόθεσή του. «Είμαι πεπεισμένος ότι έκανα το σωστό».

Το άρθρο υπογράφει η Roxanne Khamsi δημοσιογράφος που ειδικεύεται σε επιστημονικά θέματα και εδρεύει στο Μόντρεαλ.

Πηγή theatlantic.com, ethnos.gr