Πονοκέφαλος στη βάση του κρανίου. Ποιες οι αιτίες του Αυχενογενή πονοκεφάλου; Τι μπορείτε να κάνετε;

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ο πονοκέφαλος αποτελεί μία από τα πιο συχνά ενοχλήματα και από τους κύριους λόγους που οι άνθρωποι ζητούν ιατρική βοήθεια. Μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα μιας πολύ σοβαρής κατάστασης και να είναι έκφραση κάποιας πάθησης

Η κεφαλαλγία - μόνη της - σπάνια αποτελεί εκδήλωση μιας βαριάς οργανικής νόσου και προπαντός όταν αυτή χρονίζει. Ο φόβος των ασθενών για όγκο του εγκεφάλου οδηγεί μερικές φορές σε υπερβολές όπως στην απερίσκεπτη εφαρμογή ορισμένων διαγνωστικών εξετάσεων συμπεριλαμβανομένης της Αξονικής Τομογραφίας.

Αντίστροφα η κεφαλαλγία δεν πρέπει να αποδίδεται πάντα σε ψυχογενή αίτια ή ημικρανία χωρίς να γίνεται λεπτομερής κλινική εξέταση.

Η Διεθνής Ένωση Κεφαλαλγίας διαχωρίζει τους πονοκεφάλους σε κατηγορίες με βάση τη συμπτωματολογία τους.

Οι 2 κατηγορίες πονοκεφάλων είναι:

- ο πονοκέφαλος τάσεως και

- ο αυχενογενης πονοκέφαλος (πονοκέφαλος αυχενικής αιτιολογίας).

Oι πονοκέφαλοι που οφείλονται στον αυχένα ξεκινούν συνήθως από την ινιακή περιοχή, δηλαδή από τη βάση του κεφαλιού, και επεκτείνονται μέχρι την κορυφή του κρανίου και προς τα αυτιά. O πόνος μπορεί ακόμη μερικές φορές να προχωρήσει προς τον ώμο και αυτό είναι ένδειξη πως η κατάσταση είναι πιο σοβαρή. O πονοκέφαλος που οφείλεται σε προβλήματα του αυχένα λέγεται «αυχενογενής κεφαλαλγία» και οφείλεται σε κακώσεις του αυχένα ή της σπονδυλικής στήλης, αλλά και στο έντονο στρες.

Στον αυχενογενή πονοκέφαλο ο πόνος ξεκινάει από τον αυχένα ή/και την ινιακή χώρα και μπορεί να εξαπλώνεται προς την κροταφική και τη μετωπιαία χώρα. Ο αυχενογενής πονοκέφαλος είναι μονόπλευρος και η έντασή του επηρεάζεται από κινήσεις και παρατεταμένες θέσεις του αυχένος. Ο αυχενογενής πονοκέφαλος μπορεί να συνοδεύεται από συμπτώματα στον αυχένα και στο σύστοιχο άνω άκρο. Από κλινική έρευνα, η οποία διενεργήθηκε σε μεγάλο πληθυσμό, διαπιστώθηκε ότι ο αυχενογενής πονοκέφαλος (πονοκέφαλος αυχενικής αιτιολογίας) : αποτελεί το 16% των πονοκεφάλων, είναι πιο συχνός στις γυναίκες και προκαλεί κατά μέσο όρο 18 επεισόδια το μήνα. Ο αυχενογενής πονοκέφαλος είναι πόνος, που γίνεται αισθητός στο κεφάλι αν και έχει την πηγή του στον αυχένα (referred pain). Η νευροανατομική βάση του αυχενογενούς πονοκεφάλου, σύμφωνα με το N. Bogduk, είναι η σύγκλιση κεντρομόλων νευρικών ινών από το τρίδυμο νεύρο και τα τρία πρώτα αυχενικά νεύρα στον τρίδυμο-αυχενικό πυρήνα μέσα στο εγκεφαλικό στέλεχος και στον ανώτερο νωτιαίο μυελό. Δηλαδή τα νεύρα, που είναι υπεύθυνα για να ενημερώνουν τον εγκέφαλο για το αίσθημα του πόνου από 2 διαφορετικές περιοχές (τον αυχένα και το κεφάλι), γίνονται ένα καθώς εισέρχονται στον εγκέφαλο. Το αποτέλεσμα είναι: ερεθίσματα πόνου προερχόμενα από τα άνω επίπεδα του αυχένος να παρερμηνεύονται από τον εγκέφαλο ως προερχόμενα από το τρίδυμο νεύρο και να γίνονται αντιληπτά ως πονοκέφαλος. Οπότε κάθε δομή, που νευρώνεται από τα τρία πρώτα αυχενικά νεύρα, αποτελεί εν δυνάμει πηγή του αυχενογενούς πονοκεφάλου (πονοκεφάλου αυχενικής αιτιολογίας). Αυτές οι δομές είναι: οι άνω αυχενικοί μύες, οι άνω αυχενικές αρθρώσεις και οι σύνδεσμοί τους, ο Α2-Α3 μεσοσπονδύλιος δίσκος, η σκληρά μήνιγγα του νωτιαίου μυελού, ο οπίσθιος κρανιακός βόθρος και η σπονδυλική αρτηρία.

Αίτια αυχενογενή πονοκεφάλου

Ο αυχενογενής πονοκέφαλος τις περισσότερες φορές οφείλετε στο υπέρμετρο φορτίο στο οποίο εκτίθενται οι ανώτερες αρθρώσεις του αυχένα . Αυτό μπορεί να συμβεί από την μακροχρόνια λάθος στάση ( λάθος στάση στο διάβασμα ή στον υπολογιστή), την υπέρμετρη κίνηση του αυχένα ή την άρση μεγάλων φορτίων . Επίσης άλλη μια αιτία είναι o τραυματισμός σε τροχαίο ατύχημα.

Τα αίτια που οδηγούν στις δυσλειτουργίες αυτές είναι τα εξής:

- σφιγμένοι μύες στον αυχένα και το κεφάλι

- μυϊκή ανισορροπία

- λανθασμένη στάση

- μυϊκή αδυναμία

- λάθος στάση στον ύπνο (π.χ. μπρούμυτα)

- άγχος

- έλλειψη άσκησης

Συμπτώματα

Ο αυχενογενής πονοκέφαλος παρουσιάζετε σαν ένας σταθερός αμβλύς πόνος στην οπίσθια επιφάνεια του αυχένα και μερικές φορές πίσω από τα μάτια ή τους κροτάφους . Πιο σπάνια στην κορυφή του κεφαλιού , στο μέτωπο ή πίσω από το αυτί. Συνήθως ο πόνος υπάρχει στην μια πλευρά αλλά περιστασιακά και στις δυο πλευρές του κεφαλιού και του προσώπου.

Συχνό φαινόμενο είναι να υπάρχει πόνος στην περιοχή του αυχένα , δυσκινησία και δυσκολία στο να γυρίσουμε το κεφάλι μας αριστερά δεξιά (όλα αυτά συσχετιζόμενα με τον πονοκέφαλο).

Πόνος μουδιάσματα , βελονισμοί μπορεί να υπάρχουν πίσω στην πλάτη , τους βραχίονες και τα χέρια ( λιγότερο συνηθισμένο ) . Περιστασιακά οι ασθενείς με αυχενογενή πονοκέφαλο έχουν και άλλα συμπτώματα όπως : ναυτία, ζαλάδα , εμβοή , μειωμένη συγκέντρωση , ανικανότητα να λειτουργήσουν και κατάθλιψη. Τα συμπτώματα αυξάνουν κατά την κίνηση του αυχένα και κατά την πολύωρη στάση (π.χ. εργασία γραφείου ) . Ευαισθησία στην ψηλάφηση των μυών στην βάση της κεφαλής υπάρχει λόγο των σφιχτών μυών της περιοχής.

Διάγνωση αυχενογενή πονοκέφαλου

Η υποκειμενική (λήψη ιστορικού) και αντικειμενική (κλινική εξέταση) αξιολόγηση είναι αρκετές για να οδηγήσουν τον φυσικοθεραπευτή στην διάγνωση του αυχενογενή πονοκέφαλου. Μερικές φορές εξετάσεις όπως ακτινογραφίες, μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία μπορούν να βοηθήσουν.

Τι μπορείτε να κάνετε:

• Σε αυτής της μορφής τους πονοκεφάλους μπορεί να βοηθήσει σημαντικά η φυσιοθεραπεία και οι μαλάξεις από ειδικό.

• Τα παυσίπονα και τα μυοχαλαρωτικά μπορούν να προσφέρουν ανακούφιση από την αυχεναλγία. Επίσης, συχνά χορηγούνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ηρεμιστικά.

• Αποφύγετε όσο μπορείτε το στρες, που επιδεινώνει την κατάσταση.

• Αν υποφέρετε από αυχενικό σύνδρομο, αποφύγετε τα σπορ που απαιτούν μυϊκή ένταση, όπως το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο.

• Για να προλάβετε τον πόνο, είναι σημαντικό να προσέχετε τον τρόπο που κάθεστε. Φροντίστε να κάθεστε έτσι ώστε η πλάτη και ο αυχένας να υποστηρίζονται από την καρέκλα.

Φορέστε κολάρο αν ο πόνος είναι έντονος. Tο κολάρο κρατάει σταθερό και ζεστό τον αυχένα, με αποτέλεσμα συχνά να προσφέρει σημαντική ανακούφιση από τον πόνο.

Διαβάστε επίσης

• Υποφέρετε από πόνους στον αυχένα; Ξυπνάτε πιασμένοι; Ποιες οι αιτίες της αυχεναλγίας – του αυχενικού συνδρόμου, πως προλαμβάνεται;
• Πόνοι στον Αυχένα. Ασκήσεις για την αντιμετώπιση τους και οδηγίες για την πρόληψη τους

Κάταγμα Colles, σπάσιμο χαμηλά στο χέρι στο κάτω άκρο της κερκίδας

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Κατάγματα ονομάζονται το σπάσιμο ή το ράγισμα των οστών σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος που μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια. 

Το κάταγμα Colles αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά κατάγματα του χεριού.

Καρκίνος των Οστών, Οστεοσάρκωμα, Σάρκωμα Ewing, Χονδροσάρκωμα. Ποια τα συμπτώματα του καρκίνου των οστών;

Αλέξανδρου Γιατζίδη

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Οι καρκίνοι που ξεκινούν απ’ τα οστά λέγονται πρωτογενείς καρκίνοι των οστών. Παρουσιάζονται κυρίως στα άνω και κάτω άκρα αλλά μπορούν να εμφανιστούν σ’ οποιοδήποτε οστούν του σώματος. Τα παιδιά και οι νέοι εμφανίζουν πιο συχνά καρκίνο των οστών σε σύγκριση με τους ενήλικες.  

Οι περισσότεροι όγκοι των οστών είναι καλοήθεις. Σε μερικές όμως σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι κακοήθεις.

Οι πρωτογενείς καρκίνοι των οστών λέγονται σαρκώματα. Υπάρχουν διάφοροι τύποι σαρκωμάτων. Καθένα εμφανίζεται σε διαφορετικό είδος οστίτη ιστού. Τα πιο συνηθισμένα είναι το οστεοσάρκωμα, το σάρκωμα Ewing και το χονδροσάρκωμα.  

• Το οστεοσάρκωμα είναι ο συχνότερος πρωτοπαθής κακοήθης όγκος των οστών στα παιδιά. Το 75% των οστεοσαρκωμάτων απαντούν σε ηλικίες μεταξύ 10-25 ετών και το 86% αφορά τα μακρά οστά. Οι άνδρες προσβάλλονται πιο συχνά απ’ τις γυναίκες. Το οστεοσάρκωμα ξεκινά συχνά στα άκρα των οστών απ’ όπου παράγεται νέος οστίτης ιστός καθώς μεγαλώνει το νεαρό άτομο. Συνήθως προσβάλει τα μακρά οστά των άνω και κάτω άκρων. 
• Το σάρκωμα Ewing. Ο καρκίνος αυτός προσβάλλει παιδιά και έφηβους. εκδηλώνεται συνήθως στις ηλικίες μεταξύ 10 και 20 ετών. Είναι πιθανόν ότι ο καρκίνος αυτός αρχίζει από ανώριμα κύτταρα του μυελού των οστών. Εντοπίζεται συνήθως στο μέσο τμήμα (διάφυση) των μακρών οστών. Συνήθως προσβάλει οστά της λεκάνης, και τα μακρά οστά του μηρού και του βραχίονα. Επίσης εμφανίζεται στις πλευρές.
• Το χονδροσάρκωμα απαντάται κυρίως στους ενήλικες. Αυτό το είδος όγκου σχηματίζεται στους χόνδρους, στον ελαστικό ιστό πλησίον των αρθρώσεων.
• Άλλοι τύποι καρκίνου των οστών είναι τα ινοσαρκώματα, σι γιγαντοκυτταρικοί όγκοι των οστών και τα χονδρώματα. Αυτές οι σπάνιες περιπτώσεις καρκίνου συνήθως προσβάλουν άτομα ηλικίας άνω των 30 ετών. 

Περίπου 15-20% των παιδιών με οστεοσάρκωμα έχουν μεταστάσεις τη στιγμή της διάγνωσης – συνήθως στους πνεύμονες και τα οστά. Τα σαρκώματα Ewing είναι δυνατόν να δώσουν μεταστάσεις και στο μυελό των οστών.

Οι καρκίνοι που ξεκινούν απ’ τα οστά είναι αρκετά σπάνιοι. Αντίθετα, δεν είναι ασυνήθιστο να εξαπλωθεί καρκίνος από άλλα μέρη του σώματος στα οστά. Όταν συμβεί αυτό, η ασθένεια δεν λέγεται πλέον καρκίνος των οστών. Κάθε τύπος καρκίνου παίρνει το όνομά του απ’ το όργανο ή τον ιστό του σώματος από τον οποίο ξεκίνησε. Η θεραπεία του καρκίνου που έχει εξαπλωθεί στα οστά εξαρτάται από το σημείο στο οποίο πρωτοεμφανίστηκε και απ’ το βαθμό της επέκτασής του. 

Οι καρκίνοι που εμφανίζονται στους μυς, στο λιπώδη ιστό, στα νεύρα, αγγεία και σ’ άλλους τύπους συνδετικού και ερειστικού ιστού του σώματος λέγονται σαρκώματα των μαλακών μορίων. Μπορούν να προσβάλουν και παιδιά και ενήλικες. 

Λευχαιμία, πολλαπλούν μυέλωμα και λέμφωμα είναι καρκίνοι που προέρχονται από κύτταρα που παράγονται στο μυελό των οστών. Είναι διαφορετικού είδους ασθένειες, και όχι καρκίνοι των οστών.  

Οι πρωτογενείς όγκοι που ”δίνουν” μεταστάσεις στα οστά είναι κατά κύριο λόγο πέντε: προστάτης, μαστός, πνεύμονες, νεφροί και θυρεοειδής αδένας. Οι κυριότερες περιοχές του οστικού συστήματος που προτιμώνται από τους πρωτογενείς όγκους για μεταστάσεις είναι η σπονδυλική στήλη, η πύελος, οι πλευρές, το μηριαίο και το βραχιόνιο οστό. Στη σπονδυλική στήλη, το 94% των μεταστάσεων βρίσκεται εκτός του νωτιαίου μυελού, ενώ μόλις το 6% βρίσκεται εντός του σπονδυλικού σωλήνα και εντός του νωτιαίου μυελού.

Οι μεταστάσεις των οστών έχουν δυστυχώς μία πλειάδα επιπλοκών για τον οργανισμό. Οι βασικότερες είναι ο πόνος, τα παθολογικά κατάγματα, η υπερασβεστιαιμία, η νευρολογική βλάβη και η αναιμία, συνήθως σε συνδυασμό με θρομβοπενία. 

Ποια τα συμπτώματα του καρκίνου των οστών;

Τα συμπτώματα του καρκίνου των οστών συνήθως εξελίσσονται αργά. Εξαρτώνται απ’ το είδος, τη θέση και το μέγεθος του όγκου. Ο πόνος είναι το πιο συχνό σύμπτωμα του καρκίνου των οστών. Πολλές φορές ένα σκληρό, ελαφρά ευαίσθητο εξόγκωμα στο οστό μπορεί να ψηλαφηθεί κάτω απ’ το δέρμα. 

Κάποτε, ο καρκίνος των οστών παρεμποδίζει τις φυσιολογικές κινήσεις των αρθρώσεων. Ο καρκίνος των οστών μπορεί να προκαλέσει κατάγματα στα οστά.  

Τα παραπάνω συμπτώματα δεν είναι σίγουρα σημεία καρκίνου. Μπορεί να προκαλούνται από άλλα, λιγότερο σοβαρά προβλήματα. Μόνο ένας γιατρός μπορεί να διαγνώσει με σιγουριά.  

Άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με όγκους των οστών είναι:

• Πυρετός

• Ιδρώτες

• Ασυνήθιστο πρήξιμο γύρω από ένα κόκκαλο

• Χωλότητα

Πως γίνεται η διάγνωση του καρκίνου των οστών;

Η κλινική εξέταση θα συμπληρωθεί από απεικονιστικές εξετάσεις όπως ακτινογραφίες, αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Οι αναλύσεις αίματος και ούρων μπορούν να δώσουν πληροφορίες σε σχέση με μια γενικευμένη νόσο που έχει επηρεάσει και τα οστά. Επίσης μπορεί να δώσει ενδείξεις κατά πόσο ο καρκίνος των οστών έχει επηρεάσει άλλα συστήματα του οργανισμού. Οι ακτινογραφίες μπορούν να δείξουν η θέση, το μέγεθος και το περίγραμμα ενός όγκου των οστών. Στις ακτίνες-Χ, οι καλοήθεις όγκοι συνήθως μοιάζουν στρογγυλοί και λείοι, με ομαλά όρια. Οι καρκίνοι των οστών συνήθως έχουν παράξενα σχήματα με ασαφή όρια.  

Εάν οι ακτίνες - Χ δείξουν έναν πιθανό καρκίνο, τότε μπορούν να γίνουν μερικές απ’ τις ακόλουθες εξετάσεις. Αυτές οι εξετάσεις θα δείξουν εάν ο όγκος έχει ήδη αρχίσει να εξαπλώνεται.  Σπινθηρογράφημα οστών: περιγράφει το μέγεθος, το σχήμα και τη θέση των παθολογικών περιοχών στα οστά. Ένα μικρό ποσό ραδιενεργού υλικού εισάγεται στην κυκλοφορία και ανιχνεύεται με τη βοήθεια ενός ειδικού οργάνου που ονομάζεται scanner (= ανιχνευτής).

Αξονική τομογραφία (CT ή CAT scan): είναι μια εξέταση βασιζόμενη στις ακτίνες-Χ η οποία δίδει λεπτομερείς εικόνες εγκάρσιων τομών του σώματος. Οι εικόνες αυτές συντίθενται με τη βοήθεια ηλεκτρ. υπολογιστή.

Η Μαγνητική Τομογραφία (MRI) επίσης συνθέτει λεπτομερείς εικόνες εγκάρσιων και επιμήκων τομών του σώματος. Η Μαγνητική Τομογραφία χρησιμοποιεί έναν ισχυρότατο μαγνήτη συνδεδεμένο με ηλεκτρ. υπολογιστή.

Οι αγγειογραφίες είναι ειδικές ακτινογραφίες των αγγείων. Μια χρωστική που ανιχνεύεται με ακτίνες-Χ εισάγεται στην κυκλοφορία του αίματος, οπότε τα αγγεία διαγράφονται λεπτομερέστερα. Η εξέταση αυτή βοηθά και στη μελέτη της διαδικασίας της χειρουργικής επέμβασης.

Η βιοψία είναι σημαντικότατο βήμα για τη διάγνωση και σχεδόν πάντα πρέπει να προηγείται της θεραπείας.  Κατά τη βιοψία λαμβάνονται μικρά τεμάχια από τον όγκο. Αυτό μπορεί να γίνει με βελόνα ή με χειρουργική επέμβαση. Εάν βρεθεί καρκίνος, ο παθολογοανατόμος μπορεί να διαγνώσει τον τύπο του καρκίνου (σαρκώματος) και να κρίνει εάν θα αναπτυχθεί αργά ή γρήγορα. Η εμπειρία του Ιατρού δεν είναι αρκετά σημαντικός λόγος έτσι ώστε να μην διενεργηθεί. Η βιοψία μπορεί να είναι είτε ανοικτή είτε κλειστή με την τελευταία να κερδίζει συνεχώς έδαφος. Σαν κλειστή θεωρείται η βιοψία που διενεργείται με ειδική βελόνη βιοψίας η οποία έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει ιστοτεμάχιο το οποίο συλλέγεται σε ειδικό δοχείο φορμόλης. Η βιοψία με βελόνη (needle biopsy) μπορεί να κατευθύνεται με τη βοήθεια φορητού ακτινοσκοπικού μηχανήματος (C-ARM guided), με καθοδήγηση από αξονικό τομογράφο (CT – guided) ενώ στα μαλακά μόρια μπορεί να χρησιμοποιηθεί η καθοδήγηση από υπερηχογάφο (U.S. – guided). Δεν συνιστώνται οι τυφλές βιοψίες, οι βιοψίες σε εξωτερικά ιατρεία και βέβαια βιοψίες που δεν ακολουθούν τις γραμμές των χειρουργικών προσπελάσεων έτσι ώστε να ενέχεται κίνδυνος παραμονής μολυσμένης περιοχής μετά την χειρουργική αφαίρεση του όγκου. 

Η ιστολογική εξέταση του δείγματος της βιοψίας, επιτρέπει την αναγνώριση του είδους του συγκεκριμένου όγκου. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που παρουσιάζονται δυσκολίες στην κατάταξη των όγκων των οστών και για το λόγο αυτό συχνά χρειάζονται και δεύτερες γνώμες από άλλα εξειδικευμένα κέντρα.

Εάν τεθεί διάγνωση καρκίνου των οστών, είναι αναγκαίο να γνωρίζει ο γιατρός ακριβώς το σημείο που βρίσκεται και εάν έχει εξαπλωθεί απ’ το αρχικό του σημείο εμφάνισης. Αυτή η πληροφορία είναι πολύ αναγκαία για τον προγραμματισμό της θεραπείας. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων, ακτινογραφιών, τομογραφιών και της βιοψίας χρησιμοποιούνται στη σταδιοποίηση του καρκίνου. Το στάδιο του καρκίνου δείχνει εάν η ασθένεια έχει εξαπλωθεί και την ποσότητα του ιστού που έχει προσβληθεί.  

Ποια είναι η θεραπεία του καρκίνου των οστών;

  

Οι γιατροί συνυπολογίζουν έναν αριθμό παραγόντων για ν’ αποφασίσουν την καλύτερη θεραπεία για τον καρκίνο των οστών. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι ο τύπος, η θέση το μέγεθος και η έκταση του όγκου, όπως επίσης και η ηλικία του ασθενούς και η κατάσταση της υγείας του. Ο γιατρός θα δημιουργήσει ένα σχέδιο θεραπείας που να προσαρμόζεται στις ανάγκες του ασθενούς.  

Η θεραπεία των οστικών όγκων είναι κυρίως χειρουργική. Σε αρκετές όμως περιπτώσεις η χειρουργική συνδυάζεται τόσο με χημειοθεραπεία όσο και ακτινοθεραπεία ανάλογα με το είδος του όγκου.

Υπάρχουν διάφοροι συνδυασμοί χημειοθεραπευτικών φαρμάκων τα οποία συνεχώς εμπλουτίζονται και μπαίνουν στη φαρέτρα του ογκολόγου σαρκωμάτων με σκοπό τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας αλλά και συνδυασμοί της ίδιας της χημειοθεραπείας με τη χειρουργική.

Η χημειοθεραπεία μπορεί να είναι είτε προεγχειρητική, είτε μετεγχειρητική ή όπως συνήθως και τα δύο. Η ακτινοθεραπεία επίσης μπορεί να συνδυαστεί με τις άλλες δύο θεραπείες.

Η χειρουργική θεραπεία έχει αναπτυχθεί πολύ τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Παλαιότερα οι εγχειρήσεις ακρωτηριασμού ήταν το διεθνές standard. Πλέον η χειρουργική διάσωσης άκρων είναι αυτή που έχει επικρατήσει παγκοσμίως. Υπάρχουν πλέον διαθέσιμες πολλές τεχνικές αφαίρεσης του οστικού τμήματος στο οποίο αναπτύσσεται ο όγκος και αντικατάστασής του με μόσχευμα ή με πρόθεση έτσι ώστε να μη χάνεται η λειτουργικότητα του άκρου που υποβάλλεται στην επέμβαση και ο ασθενής να παραμένει δραστήριος και λειτουργικός. Επίσης έχουν αναπτυχθεί κλίμακες βαθμολόγησης (scores) των αποτελεσμάτων αυτών των χειρουργικών επεμβάσεων όπως το TESS και το MSTS scores.

Διαβάστε επίσης

• Σε ποιες παθήσεις αυξάνεται και σε ποιες μειώνεται η αλκαλική φωσφατάση; Πόσο σημαντική είναι η παρακολούθησή της;
• Ο καρκίνος του πνεύμονα συχνά δεν παρουσιάζει συμπτώματα παρά μόνο αφού φτάσει σε προχωρημένο στάδιο
• Σε ποιες παθήσεις διογκώνονται οι λεμφαδένες; Πότε και γιατί θα πρέπει να αφαιρούνται;
  

Η τραγουδίστρια Γιάννα Τερζή αποκάλυψε ότι διαγνώστηκε με όγκο στον νωτιαίο μυελό. Άλλαξε τη ζωή μου

 medlabnews.gr iatrikanea

Με μια ανάρτησή στο προφίλ της στο Instagram, η Γιάννα Τερζή πριν από μερικές μέρες αποκάλυψε το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε και σόκαρε τους διαδικτυακούς της φίλους.

Συγκεκριμένα η τραγουδίστρια έκανε γνωστό ότι διαγνώστηκε με όγκο στον νωτιαίο μυελό πριν από τρία χρόνια. Μάλιστα μαζί με το κείμενο που θέλησε να μοιραστεί δημόσια ανέβασε και μια φωτογραφία από το νοσοκομείο στη Γερμανία.

Μία πολύ σοβαρή περιπέτεια υγείας που όπως η ίδια παραδέχεται, της άλλαξε τη ζωή. Με αφορμή τα γενέθλιά της, η τραγουδίστρια και κόρη του Πασχάλη Τερζή αποκάλυψε με ανάρτησή της την οποία συνόδευε με μία πολύ «δυνατή» φωτογραφία της, ότι την περίοδο της καραντίνας λόγω κορονοϊού είχε διαγνωστεί με τον συγκεκριμένο όγκο και χρειάστηκε να κάνει εγχείρηση ώστε να αντιμετωπίσει το πρόβλημά της. Όπως παραδέχεται η τραγουδίστρια, η περιπέτειά της αυτή την έκανε πιο δυνατή.

«Σήμερα ολοκληρώνω 43 κύκλους γύρω από τον ήλιο 🌼

Τέτοιες μέρες 3 χρόνια πριν, μέσα στην καραντίνα, διαγνώστηκα με όγκο στο νωτιαίο μυελό. Ένα γεγονός που άλλαξε τη ζωή μου με πολλούς τρόπους και για πάντα. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες της διάγνωσης, της επέμβασης, της αποκατάστασης, και της συνέχειας της ζωής μου στο συγκεκριμένο post.

Θα πω μόνο το εξής.

Εκείνες τις στιγμές, εκείνα τα δευτερόλεπτα, τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες που βρίσκεσαι στα πιο χαμηλά σου, στα πιο αδύναμά σου, στα εγκαταλελειμμένα σου, τότε είναι που γεννιέται ο πιο δυνατός εαυτός σου.

Αυτός που θα καθορίσει τί πετάς και τί κρατάς για το υπόλοιπο της ζωής σου.

Και που σιγά σιγά θα χτίσει την πιο ξεκάθαρη, ουσιαστική κι αληθινή σχέση με σένα και με τον υπόλοιπο κόσμο. Είμαι ευγνώμων για την γνώση, για τον πόνο, για την ενσυναίσθηση, τη συμπόνια, τα δάκρυα, τις απώλειες, την αγάπη, τη δύναμη, τις αγκαλιές, την οικογένεια, τους φίλους, τους γιατρούς, τα ζωάκια μου, το σώμα μου!! Και για τα πραγματικά “no fucks given” που σου μαθαίνει μια τέτοια εμπειρία!

Μηδενίζω.. πάει να πει πως ξαναρχίζω❤️».

Το βράδυ της Δευτέρας με ένα νέο μακροσκελές της μήνυμα στο Instagram, αποκάλυψε για ποιον λόγο πήρε την απόφαση να μιλήσει δημόσια για το πρόβλημα υγείας της.

«Αποκάλυψα την προσωπική περιπέτεια που πέρασα πριν περίπου 3 χρόνια για πολλούς λόγους, με κυριότερο το να προσθέσω κι εγώ, εδώ online, κάτι ελάχιστο, μικρούλι στη διαδικασία που έχουν ξεκινήσει άλλοι πριν απο μένα και τους θαυμάζω πολύ γι’αυτό.Το να μοιραζόμαστε καταστάσεις δύσκολες που μπορεί να μας φέρουν πιο κοντά, που μπορεί να μας κάνουν να ανταλλάξουμε μεταξύ μας πληροφορίες πολύτιμες.

Που μπορεί να γίνουμε η αφορμή ενός κύματος αγάπης και φροντίδας ο ένας για τον άλλο. Υπάρχουν τόσα μα τόσα πολλά εκεί έξω που σκοπό έχουν να μας κάνουν να απομακρυνόμαστε, να βρίσκουμε λόγους να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον καχύποπτα, ανταγωνιστικά.

Φαίνεται να χάνουμε όλο και περισσότερο την ανθρωπιά μας, την ενσυναίσθηση, την ουσία μας, το λόγο της ύπαρξής μας. Κι όμως είμαστε εδώ για να βοηθάμε. Να στηρίζουμε. Να μοιραζόμαστε. Να βρίσκουμε τρόπους αληθινούς ώστε να κάνουμε τους δεσμούς μεταξύ μας πιο δυνατούς. Να μαλακώνουν τα πρόσωπα. Να εμπιστευόμαστε λίγο περισσότερο τις προθέσεις. Έχουν αγριέψει πολύ τα πράγματα εκεί έξω. Κι όσο πιο πολύ αγριεύουν, τόσο πιο πολύ έχω ανάγκη να πιστεύω στο καλό» έγραψε η τραγουδίστρια.

Αιτίες κύριες αλλά και πολύ πιο σοβαρές, που μπορεί να πονούν τα πόδια σας;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Το πόδι αποτελείται από οστά, αρθρώσεις, μύες, νεύρα και αγγεία. Κάθε ένα από αυτά μπορεί να προκαλέσει πόνο.

Ο πόνος στο πόδι συνήθως οφείλεται σε μια απλή κάκωση πχ ένα διάστρεμμα. Ωστόσο υπάρχουν πολλά άλλα αίτια για τον πόνο στο πόδι, μερικά από τα οποία αποτελούν και ενδείξης σοβαρής βλάβης. 

Συνήθως κατηγορούμε την πολύωρη ορθοστασία, το περπάτημα ή τα στενά παπούτσια για τους πόνους στα πόδια μας. Αυτές είναι οι πιο απλές εκδοχές. O πόνος στα πόδια μπορεί να οφείλεται σε πολλές αιτίες, άλλες απλές και άλλες πιο σύνθετες.

Ειδικά όταν ο πόνος κρατάει πάνω από 24 έως 48 ώρες θα πρέπει υποχρεωτικά να ελεγχθεί από τον γιατρό. Αν μάλιστα συνοδεύεται και από πρήξιμο, η επίσκεψη στον ειδικό πρέπει να είναι άμεση.

Οι κύριες αιτίες που μπορεί να πονούν τα πόδια είναι:

1. Ένας τραυματισμός μπορεί επίσης να προκαλέσει πόνο στο πόδι από:

•   Διάστρεμμα

•   Κάταγμα καταπόνησης

•   Τενοντίτιδα

•   Έσω κνημιαίο σύνδρομο - πόνος στο μπροστινό μέρος της κνήμης που σχετίζεται με υπερβολική χρήση ή επαναλαμβανόμενο χτύπημα

•   Μυϊκή θλάση, ρήξη συνδέσμων

2. Πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη ή τη μέση. Σε αυτή την περίπτωση ο πόνος μπορεί να συνοδεύεται από μούδιασμα και κράμπες κυρίως κατά τη διάρκεια του ύπνου. 

3. Οστεοαρθρίτιδα όπου πρόκειται για καταστροφή του χόνδρου των αρθρώσεων, που οφείλεται σε ορθοστασία ή σε κληρονομικούς παράγοντες και μπορεί να εμφανιστεί στα ισχία και τα γόνατα.

4. Ρευματικές νόσοι, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα ή ο λύκος, μπορεί να συνοδεύονται και από πόνους στα πόδια.

5. Ουρική αρθρίτιδα, η οποία προσβάλλει κυρίως τις αρθρώσεις κοντά στα δάχτυλα (ποδάγρα).

6. Αρθρίτιδα (φλεγμονή στην άρθρωση) που μπορεί να δημιουργηθεί μετά από λοίμωξη, π.χ. αμυγδαλίτιδα, προστατίτιδα, κολπίτιδα.

7. Τενοντίτιδες, δηλαδή φλεγμονές των τενόντων συνήθως εξαιτίας της χρήσης φλάτ παπουτσιών (αχίλλειος τενοντίτιδα).

Άλλα κοινά αίτια του πόνου στο πόδι περιλαμβάνουν:

•   Αθηροσκλήρωση που αποφράσσει τη ροή του αίματος στις αρτηρίες (αυτός ο τύπος πόνου, που ονομάζεται χωλότητα, γίνεται γενικά αισθητός κατά την άσκηση ή το βάδισμα και ανακουφίζεται με ξεκούραση) 

•   Αγγειοπάθεια εξαιτίας αρτηριοσκλήρυνσης ή διαβήτη. Ο πόνος σε αυτή την περίπτωση παρουσιάζεται ύστερα από προσπάθεια (π.χ. περπάτημα) και μοιάζει με κράμπα. 

•   Διαβητική νευροπάθεια (επηρεασμός του νευρικού συστήματος από το διαβήτη) που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και πάρεση των νεύρων.

•   Περιφερική αρτηριακή νόσος. Προκαλείται από την χρόνια στένωση των αρτηριών στα πλαίσια της αθηροσκλήρωσης.

•   Οσφυϊκή νόσος

•   Θρόμβοι (εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση) από παρατεταμένη παραμονή στο κρεβάτι

•   Λοίμωξη οστού (οστεομυελίτιδα) ή δέρματος και μαλακών ιστών (κυτταρίτιδα)

•   Φλεγμονή των αρθρώσεων του ποδιού 

•   Χρόνια εκφυλιστική νόσος σε μια άρθρωση πχ οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα 

•   Νευρική βλάβη - κοινή στο διαβήτη, τον καρκίνο, την έλλειψη βιταμινών, σε καπνιστές και αλκοολικούς (τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αιμωδία, μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα). Συνήθως προσβάλλει και τα δύο πόδια. 

•   Πίεση πάνω σε μεμονωμένα νεύρα πχ παραισθητική μηραλγία, νεύρωμα Morton, νευραλγία της εγκυμοσύνης κλπ. 

•   Κιρσοί

Άλλες αιτίες

Ο πόνος στα πόδια μπορεί να οφείλεται σε απλές αιτίες όπως η ορθοστασία αλλά και σε πιο σοβαρές όπως οι ρευματικές νόσοι, γι’ αυτό πρέπει να διερευνάται, ειδικά αν επιμένει.

1. Κάποιες φορές η ακινησία μπορεί να δημιουργήσει φλεβική θρόμβωση που προκαλεί πόνο στα πόδια και χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση. 

2. Το υπερβολικό στρες και η κατάθλιψη είναι πιθανό να δημιουργήσουν μυϊκούς πόνους στην περιοχή.

3. Έντονη φυσική δραστηριότητα.

4.Η παραμόρφωση των ποδιών (κότσι) σε συνδυασμό με στενά παπούτσια.

5. Μυϊκή κράμπα  Τα κοινά αίτια κράμπας περιλαμβάνουν: Αφυδάτωση ή χαμηλά επίπεδα καλίου, νατρίου, ασβεστίου ή μαγνησίου στο αίμα. Φάρμακα όπως:

α) Διουρητικά, που μπορούν να προκαλέσουν σημαντική απώλεια υγρών ή μεταλλικών στοιχείων

β) Στατίνες, που μειώνουν τη χοληστερόλη και μπορούν να προκαλέσουν μυϊκό τραυματισμό

Μυϊκή κόπωση ή καταπόνηση από υπερβολική χρήση, υπερβολική άσκηση ή διατήρηση του μυ στην ίδια θέση για μεγάλο διάστημα

6.Η ορθοστασία αλλά και το υπερβολικό σωµατικό βάρος µπορούν να έχουν συνέπεια τον έντονο πόνο στη φτέρνα (άκανθα πτέρνας).

Λιγότερο συχνά αίτια περιλαμβάνουν:

•   Καλοήθεις όγκους ή κύστες του μηριαίου οστού ή της κνήμης (οστεοειδές οστέωμα)

•   Φάρμακα όπως αλλοπουρινόλη και κορτικοστεροειδή

•   Νόσος Legg-Calve-Perthes - φτωχή αιματική ροή στο ισχίο που μπορεί να σταματήσει ή να επιβραδύνει τη φυσιολογική ανάπτυξη του ποδιού

•   Κακοήθεις όγκοι των οστών (οστεοσάρκωμα, σάρκωμα Ewing)

•   Ισχιαλγία (πόνος που ακτινοβολεί προς τα κάτω στο πόδι), που προκαλείται από κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου.

•   Επιφυσιολίσθηση της άνω μηριαίας επίφυσης - συνήθως παρατηρείται σε αγόρια και υπέρβαρα παιδιά μεταξύ 11 και 15 ετών

Η διάγνωση γίνεται με:

Την λήψη ατομικού και ιατρικού ιστορικού και την κλινική εξέταση

1. Η κλινική εξέταση για τον πόνο στο πόδι περιλαμβάνει: 

•   έλεγχος της κινητικότητας του ποδιού 

•   αντανακλαστικά 

•   έλεγχος της αισθητικότητας του ποδιού 

•   έλεγχος των μυών και των αρθρώσεων του ποδιού 

•   έλεγχος των σφύξεων του ποδιού 

•   έλεγχος της οσφύος (μέσης), αν υπάρχει υποψία «κεντρικού πόνου» 

•   έλεγχος των άνω άκρων ή ακόμα και πλήρης νευρολογική εξέταση (κρανιακά νεύρα κλπ) αν το ιστορικό υποδηλοί αίτιο από τον εγκέφαλο. 

2. Τις διαγνωστικές εξετάσεις:

•   Ακτινογραφία της μέσης ή των ποδιών

•   Αρτηριογράφημα για τον έλεγχο της αιματικής ροής

•   Αιματολογικές εξετάσεις για συγκεκριμένες νόσους

•   Βιοψία οστού εάν παρατηρηθεί όγκος στη μαγνητική, που μπορεί να είναι κακοήθης

•   Σπινθηρογράφημα οστών

•   Duplex Doppler/υπέρηχος για τη διερεύνηση της ύπαρξης θρόμβου

•   Μαγνητική τομογραφία εάν υπάρχει υποψία κακοήθους όγκου

Πότε πρέπει να επισκεφτείτε τον γιατρό;

Επισκεφτείτε το γιατρό σας αν:

•   Το πόδι που πονά είναι πρησμένο ή κόκκινο

•   Έχετε πυρετό

•   Ο πόνος επιδεινώνεται όταν περπατάτε ή ασκείστε και βελτιώνεται με την ξεκούραση

•   Το πόδι είναι μαύρο ή μελανό 

•   Το πόδι είναι κρύο ή ωχρό

•   Λαμβάνετε φάρμακα που μπορεί να προκαλέσουν πόνο στο πόδι. ΜΗΝ σταματήσετε ή αλλάξετε τα φάρμακα που παίρνετε συνήθως χωρίς να συμβουλευτείτε πρώτα το γιατρό σας

Θεραπεία – Αντιμετώπιση

Η θεραπεία είναι ανάλογη του αιτίου που προκαλεί τον πόνο στο πόδι. Έτσι βασικό ρόλο έχει η σωστή αξιολόγηση για να βρεθεί το αίτιο και να γίνει η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας.

Τα φάρμακα μπορεί να περιλαμβάνουν:

•   αναλγητικά, 

•   αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ),

•   αντιπηκτικά όπως βαρφαρίνη  αν υπάρχει θρόμβος, 

•   Η κυτταρίτιδα και η οστεομυελίτιδα αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά. Η οστεομυελίτιδα απαιτεί εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών.

Για κάποια αίτια πόνου στα πόδια, μπορεί να συστηθεί φυσικοθεραπεία από το γιατρό σας. 

Πρόληψη

Για την πρόληψη της χωλότητας και της νευρικής βλάβης:

•   Μην καπνίζετε.

•   Περιορίστε την κατανάλωση αλκοόλ.

•   Διατηρήστε το επίπεδο σακχάρου στο αίμα σας υπό καλό έλεγχο εάν έχετε διαβήτη.

•   Μειώστε τους καρδιακούς παράγοντες κινδύνου, περιλαμβανομένου της υψηλής χοληστερόλης και της υψηλής αρτηριακής πίεσης.

Για την πρόληψη των τραυματισμών από υπερβολική χρήση, όπως το πρόσθιο κνημιαίο σύνδρομο, οι μυϊκές κράμπες και άλλα αίτια πόνου στα πόδια:

• Προθερμανθείτε πριν τη σωματική δραστηριότητα και κάνετε αποθεραπεία μετά.
• Κάνετε εκτάσεις.
• Καταναλώστε επαρκή υγρά σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, ιδιαίτερα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση.

Διαβάστε επίσης:

• 18 προβλήματα των ποδιών μας, που μας προειδοποιούν για τη συνολική μας υγεία;
• Πόνος στη φτέρνα, πελματιαία απονεύρωση, άκανθα πτέρνας. Θεραπευτική αντιμετώπιση και ασκήσεις για το σπίτι.
• Τι είναι το Λεμφοίδημα και σε ποιές παθήσεις παρουσιάζεται; Ποιά τα συμπτώματα εκτός από το έντονο πρήξιμο; Τι μπορείτε να κάνετε για την αντιμετώπιση του;
• Τι είναι το ουρικό οξύ; Τι προκαλεί η αύξησή του και ποιοι κινδυνεύουν; Πώς μπορεί να προληφθεί η ουρική αρθρίτιδα και η νεφρική βλάβη; Η σημασία της σωστής διατροφής.
• Αρθρίτιδες. Οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ποδάγρα ή ουρική αρθρίτιδα. Τι να κάνετε για να ζείτε καλά με την αρθρίτιδα.
• Τι να προσέξετε στην φλεβική θρόμβωση. Πώς σχηματίζεται ο θρόμβος;