Κάποτε υπήρχαν Εθνικοί ευεργέτες σαν τον Ιωάννη Βαρβάκη

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, διευθυντή σύνταξης  medlabnews.gr iatrikanea

Πολλά γράφτηκαν, για την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή με τις διεθνείς συμμετοχές «Ο Θεός αγαπάει το Χαβιάρι». Πολλές κριτικές, άλλες καλές, άλλες κακές. Το σίγουρο είναι ότι είναι μια ταινία που γυρίστηκε μέσα στην οικονομική κρίση, με ό,τι συνεπάγεται αυτό και έχοντας αρκετές μεγαλεπήβολες βλέψεις.

Πώς ήταν η υγεία των Ελλήνων το 1821; Οι επιδημίες πανώλης, τύφου, χολέρας. Η συμβολή του Καποδίστρια στη δημόσια υγεία

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η απουσία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας ασθενών και τραυματιών έγινε ιδιαίτερα αισθητή στον ελλαδικό χώρο κατά τη διάρκεια της Επανάστασης.

Οι Έλληνες από τις πρώτες κιόλας μέρες του αγώνα της Ανεξαρτησίας είχαν να αντιμετωπίσουν εκτός από τους τραυματίες των μαχών και τους νοσούντες από επιδημικές και όχι μόνο ασθένειες. Αναπόφευκτα δηλαδή επακόλουθα των ανύπαρκτων μέτρων υγιεινής που χαρακτήριζαν τα στρατόπεδα των μαχητών και τις πόλεις που συγκεντρώνονταν οι πρόσφυγες.

Το Παλαμήδι και αριστερά κάτω,
τμήμα του παλαιού Στρατιωτικού Νοσοκομείου, δεκαετία 1930.

Σε κείμενα της εποχής συχνές είναι εξάλλου οι αναφορές για την εμφάνιση επιδημιών στην Πελοπόννησο, όπως η πανώλη, ο εξανθηματικός τύφος, η δυσεντερία, η χολέρα, η ευλογιά, οι οποίες στο πέρασμά τους προκαλούσαν περισσότερα θύματα ακόμα και από τις πολεμικές αναμετρήσεις. Παρά τη λήψη εκτάκτων μέτρων που έλαβαν οι προσωρινές κυβερνήσεις (1821-1827) και ο Ιωάννης Καποδίστριας (1828-1831), τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των επιδημιών δεν έλειψαν καθ’ όλη τη διάρκεια των συγκρούσεων. Ο Καποδίστριας, έχοντας σπουδάσει την ιατρική επιστήμη οργάνωσε τον τομέα της υγείας και δημιούργησε το πρώτο σύγχρονο λοιμοκαρθατήριο για τις κοινότητες που πλήττονταν από επιδημίες, όπως τύφο, ελονοσία, δυσεντερία. Έτσι κατόρθωσε και αντιμετώπισε με επιτυχία την πανώλη που έπληξε το Ναύπλιο, τις Σπέτσες και την Ύδρα, λαμβάνοντας επείγοντα και αποτελεσματικά μέτρα. Μερίμνησε και ιδρύθηκαν στον Πόρο το πρώτο ναυτικό νοσοκομείο (25-11-1829) με πρώτο διευθυντή τον αρχίατρο Χρονία Δροσινό το 1828 στις εγκαταστάσεις της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Πόρου, το πρώτο ορφανοτροφείο του έθνους για τα ορφανά των πολεμιστών του αγώνα. Ίδρυσε τον πρώτο προσφυγικό καταυλισμό της χώρας στον οικισμό Πρόνοια στο Ναύπλιο για να στεγάσει τους πρόσφυγες που συνέρρεαν σ΄αυτό όταν απελευθερώθηκε από τους Τούρκους. Τον οικισμό σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Στ. Βούλγαρης. Σκοπός του Καποδίστρια ήταν ν' αξιοποιήσει το ιατρικό δυναμικό, να είναι αποτελεσματική η περίθαλψη των πληγωμένων και των άλλων ασθενών αλλά και ο επισιτισμός του λαού: «Τούτο το παξιμάδιον φαίνεται μεν άσχημον, είναι όμως καλόν, το εδοκίμασα ο ίδιος, και δύναται να χρησιμεύση ως αρίστη τροφή εις ανθρώπους παντάπασιν ατρόφους». Ο Ιωάννης Καποδίστριας προσπάθησε να ενημερώσει τους Έλληνες και να τους μεταφέρει τις ιατρικές γνώσεις της εποχής του με όρους εκλαϊκευμένης ιατρικής για τους κίνδυνους και την αποτελεσματική αντιμετώπιση των μεγάλων λοιμωδών νόσων. Περιέγραψε πως έγινε η πρώτη αποτελεσματική εκστρατεία εμβολιασμού του νεωτέρου Ελληνικού κράτους. Έγραψε ιατρικό άρθρο σχετικά με τον συνολικό αριθμό των εκφορητικών πόρων των ιδρωτοποιών αδένων. Μετέφρασε το γαλλικό έργο με τον τίτλο «Ιστορία της εισδρομής της χολέρας εις την Ευρώπη» που αφορούσε τις τρεις έως τότε γνωστές επιδημίας χολέρας, εξορμούμενης από Ινδίες στην Ευρώπη. Στο άρθρο του τονίστηκε η μεταδοτικότητα της νόσου, η παροδική της υποχώρηση με το ψύχος και η συμβολή των μεταφερόμενων στρατευμάτων στην εξάπλωσή της.

Από τις πλέον ευάλωτες στις λοιμικές νόσους περιοχές ήταν το Ναύπλιο, εξαιτίας των στρατευμάτων που στρατοπέδευαν στην πόλη και του άμαχου πληθυσμού που καθημερινά συνέρρεε εκεί επιζητώντας ασφάλεια. Η πόλη ως έδρα της Κυβέρνησης λογικό ήταν να τραβήξει την προσοχή των ιθυνόντων για τη λήψη κατάλληλων υγειονομικών μέτρων και νοσηλευτικής φροντίδας από την αρχή κιόλας του Αγώνα. Στο πλαίσιο αυτό κρίθηκε αναγκαίο να ιδρυθούν εθνικά νοσηλευτικά ιδρύματα – αρχικά στο Ναύπλιο- και να συγκροτηθούν υγειονομεία.

Η ίδρυση νοσοκομείου στο Ναύπλιο για την ίαση ασθενών και τραυματιών σημειώνεται από τους πρώτους κιόλας μήνες της απελευθέρωσης της πόλης (Μάρτιος 1823). Για να καλυφθούν μάλιστα οι ανάγκες – που συνεχώς αυξάνονταν- το εν λόγω ίδρυμα λειτουργούσε ως «κοινό», δηλαδή στους χώρους του συνυπήρχαν πολίτες και στρατιωτικοί. Η κοινή χρήση του νοσοκομείου προκύπτει από διάφορα έγγραφα, όπως το μηνιαίο οικονομικό απολογισμό για το μήνα Οκτώβριο (11.11.1825). Σύμφωνα με τον οποίο το ίδρυμα αποτελείτο από δύο τμήματα, το «νοσοκομείον των πληγωμένων» και το «νοσοκομείον των ασθενών». Από σχετική αλληλογραφία του Εκτελεστικού προς το Βουλευτικό γίνεται γνωστό πως το νοσοκομείο εξυπηρετούσε και τις ανάγκες του Τακτικού Σώματος.

Η νοσηλευτική κατάσταση στην πόλη διαφοροποιείται την καποδιστριακή περίοδο, αφού μέσα στο 1828 ο Κυβερνήτης δημιούργησε ξεχωριστά νοσοκομεία για τους πολίτες και τους στρατιωτικούς. Τα δύο νοσηλευτικά ιδρύματα που λειτούργησαν στο Ναύπλιο από το 1828 έως το 1832 ήταν το Α’ Εθνικόν Νοσοκομείον Ναυπλίας ή Νοσοκομείον του Κανονοστασίου των Πέντε Αδελφών και το Εθνικόν Στρατιωτικόν Νοσοκομείον Ναυπλίας. Η ύπαρξή τους στην πόλη, σε συνδυασμό με τα υγειονομεία αποτελούν δείγματα της υγειονομικής πολιτικής που ο Καποδίστριας σκόπευε να εφαρμόσει σ’ ολόκληρη τη χώρα. Η παρούσα μελέτη ασχολείται με τα ανωτέρω ιδρύματα, καθώς δε θα πρέπει να μας διαφεύγει πως αυτά ήταν τα πρώτα κρατικά νοσοκομεία στον ελλαδικό χώρο.

Πρώτος γιατρός του πολιτικού νοσοκομείου, ήταν ο Γερμανός φιλέλληνας Φρειδερίκος Βολόης, ο οποίος μας πληροφορεί πως κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο νοσοκομείο (1823) περιέθαλψε περισσότερους από 400 ασθενείς.

Το κτίριο που στεγάστηκε το νοσηλευτικό ίδρυμα φαίνεται πως ήταν μικρό και σε περιοχή ακατάλληλη, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις ενός νοσοκομείου. Τον επόμενο χρόνο (1825) η ανάγκη για άμεση μεταστέγαση του ιδρύματος έγινε επιτακτική, καθώς λόγω «επιδημικής και ολέθριας νόσου εζητήθη υπό της Κυβερνήσεως αντί της μέχρι τότε ως νοσοκομείον χρησιμευούσης οικίας να παραχωρηθεί ετέρα εις θέσιν καταλληλοτέραν και υγειοτέραν, ως τοιαύτη δε παρεχωρήθη η εις ην ήδη διατελεί το Νοσοκομείον, αναγνωρισθείσα ως ιδιοκτησία δημοτική υπό της Κυβερνήσεως».

Το 1825 γιατρός του νοσοκομείου διορίστηκε ο Γερμανός φιλέλληνας Η. Treiber, ο οποίος αργότερα (1828) έγινε διευθυντής στο στρατιωτικό νοσοκομείο της πόλης. Στη συνέχεια προσλήφθηκε και δεύτερος γιατρός, ο Ηπειρώτης Λουκάς Βάγιας, γιατρός του Αλή Πασά και του Βύρωνα. Υπολογίζεται πως το έτος αυτό νοσηλεύονταν καθημερινά στο νοσοκομείο περισσότεροι από 40 ασθενείς.

Η Πύλη του Στρατιωτικού Νοσοκομείου
πάνω από τον Ψαρομαχαλά, δεκαετία 1930.

Για τη συντήρηση του ιδρύματος και κατ’ επέκταση της εξασφάλισης της βιωσιμότητας του, η Κυβέρνηση επέβαλε ειδικούς φόρους. Στην οικονομική ενίσχυση του ιδρύματος συνέβαλλαν επίσης διάφορες συνδρομές πολιτών και έκτακτες εισφορές από την περιφορά ειδικού δίσκου βοηθείας στους ναούς της πόλης κατά τις εορτάσιμες ημέρες. Επειδή όμως οι παραπάνω πόροι θεωρήθηκαν ανεπαρκείς, με πρόταση του επιτρόπου του νοσοκομείου Πέτρου Περόγλου, προστέθηκε και ειδικός φόρος, ο οποίος επιβλήθηκε στους βιοτέχνες, στα μέλη του Βουλευτικού και Εκτελεστικού και στους υπουργούς. Αργότερα παραχωρήθηκαν για την οικονομική του ενίσχυση και έσοδα από την εκμίσθωση του δημοσίου στατήρα του Ναυπλίου και των Μύλων.

Στη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Καποδίστρια το νοσοκομείο ονομάστηκε Α’ Εθνικόν Νοσοκομείον Ναυπλίου. Στα χρόνια της αρτιότερης οργάνωσης και λειτουργίας του νοσηλευτικού ιδρύματος (1827-1833) γιατρός – διευθυντής και επιστάτης του ήταν ο Λευκαδίτης χειρουργός Πέτρος Στεφανίτσης. Το νοσοκομείο χρησιμοποιήθηκε έως το Μάιο του 1832 για τη νοσηλεία φτωχών, ορφανών, καταδίκων, υποδίκων, πορνών, ξένων και αιχμαλώτων πολέμου. Παράλληλα με το κρατικό αυτό ίδρυμα στην πόλη υπήρχαν και γιατροί οι οποίοι επισκέπτονταν ιδιωτικά τους ασθενείς στα σπίτια τους, όταν οι τελευταίοι διέθεταν τα ανάλογα οικονομικά μέσα.

Το 1832 το νοσοκομείο παραχωρήθηκε – ή καλύτερα επιτάχθηκε- από τα γαλλικά συμμαχικά στρατεύματα για την κάλυψη των αναγκών του, τα οποία μετά την αναχώρηση τους το παράδωσαν στο Β. Φρουραρχείο. Έκτοτε το νοσοκομείο και έως το 1836 έπαυσε να λειτουργεί ως κρατικό νοσηλευτικό κατάστημα. Πρόβλημα ακόμη παραμένει ο προσδιορισμός της ακριβούς θέσης της πρώτης οικίας-νοσοκομείου, καθώς και οι επόμενες μεταστεγάσεις του. Περισσότερη σιγουριά υπάρχει για το κτίριο του Α’ Νοσοκομείου, το οποίο τοποθετείται έξω από τα όρια της τότε πόλης – στη σημερινή συνοικία του Ψαρομαχαλά- στους ΒΔ πρόποδες της Ακροναυπλίας και πάνω από τον προμαχώνα των Πέντε Αδελφών

ΠΗΓΗ: Νίκος Φ. Τόμπρος, Διδάκτωρ Ιστορίας, Επίκουρος Καθηγητής, Παν/μίου Πελοποννήσου Τμήμα Ιστορίας, Ναυπλιακά Ανάλεκτα VI, Έκδοση Δήμου Ναυπλιέων, 2007.

Διαβάστε επίσης:

Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην διάρκεια του αγώνα του 1821

Ποια ήταν η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη διάρκεια του αγώνα του 1821; Oι γιατροί, οι κομπογιαννίτες και οι τσαρλατάνοι

Τυφλός τραυματίας, [1850], Εθνική Πινακοθήκη

Αλέξανδρου Γιατζίδη

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D, medlabnews.gr iatrikanea

Οι συνεχείς, προσπάθειες και πρωτοβουλίες στήριξης της επανάστασης με τη δημιουργία οργανωτικών δομών και την εξασφάλιση πόρων και εφοδίων δεν περιελάμβαναν ιδιαίτερη μέριμνα για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των μαχητών και την ιατροκοινωνική προστασία των αμάχων.

Φυματίωση. Θεραπεύεται πλήρως φτάνει να διαγνωστεί. Το εμβόλιο BCG. Ποια τα πιο συχνά συμπτώματα; (video).

https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η παγκόσμια μέρα της φυματίωσης πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 24 Μαρτίου, σηματοδοτώντας τη μέρα του 1822 όταν ο Δρ. Robert Koch ανακοίνωσε την ανακάλυψη του βακτηρίου που προκαλεί τη φυματίωση. 

Το πρόβλημα της φυματίωσης είναι παγκόσμιο.

Η φυματίωση είναι νόσος που θεραπεύεται πλήρως φτάνει να αναγνωρίσουμε τα συμπτώματα. 

Η κλιματική αλλαγή και η άνοδος της θερμοκρασίας σε πολλές περιοχές πέρα από τις τροπικές, έχει οδηγήσει να περνά ο χειμώνας με θερμοκρασίες άνω των 15οC με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζονται τα έντομα και κυρίως τα κουνούπια με ταχύτατους ρυθμούς.

Αυτό συμβαίνει πια και σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας. Έτσι ασθένειες άγνωστες ή που είχαν εκλείψει βρίσκονται σε αύξηση.

Οι δώδεκα θανατηφόρες ασθένειες και επιδημίες που ευνοούνται από την κλιματική αλλαγή είναι: Η Γρίπη των Πτηνών, η ασθένεια Babesiosis, που μεταδίδεται από τα τσιμπούρια, ο ιός Έμπολα, τα εσωτερικά και εξωτερικά παράσιτα, η Μπορρελίωση, η πανούκλα, η φυματίωση, η ασθένεια του ύπνου, που μεταδίδεται από τη μύγα τσε τσε, ο υπερτροφισμός από τα φύκια, ο πυρετός Rift Valley, ο κίτρινος πυρετός και η χολέρα.

Για το σοβαρό ενδεχόμενο αναζωπύρωσης της φυματίωσης στη χώρα μας, λόγω του προσφυγικού και μεταναστευτικού κύματος, προειδοποιούν οι Έλληνες λοιμωξιολόγοι. Όπως εξηγούν, η φυματίωση ενδημούσε και ενδημεί σε πολλές από τις χώρες προέλευσης των προσφυγικών ροών, μεταδίδεται πάρα πολύ εύκολα, λόγω της φύσης του μικροβίου, και είναι ανθεκτική στα συνήθη αντιφυματικά φάρμακα. Η κατάσταση αυτή θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο πρόβλημα για τη δημόσια υγεία. 

Η φυματίωση είναι μια λοιμώδης νόσος η οποία συνήθως προσβάλλει τους πνεύμονες, αν και μπορεί να προσβάλλει οποιοδήποτε όργανο του σώματος. Ο όρος φυματίωση αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα κλινικών ασθενειών που προκαλούνται από το Μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης (Mycobacterium tuberculosis)- ή σπανιότερα από το Mycobacterium bovis. Το μυκοβακτηρίδιο αποτελεί την  δεύτερη αιτία θανάτου από λοιμώδη αίτια παγκοσμίως, μετά τον ιό HIV. Το 1993 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) συμπεριέλαβε την  φυματίωση στα νοσήματα που αποτελούν παγκόσμια απειλή για την υγεία. Η φυματίωση μπορεί να προσβάλλει οποιοδήποτε όργανο, κυρίως όμως τους πνεύμονες, και τυπικά σχετίζεται με το σχηματισμό κοκκιωμάτων. Ανάλογα με το όργανο που προσβάλλει η νόσος διακρίνεται σε πνευμονική και εξωπνευμονική. Με τον όρο πνευμονική φυματίωση αναφερόμαστε στα περιστατικά φυματίωσης που αφορούν το πνευμονικό παρέγχυμα. Η κεγχροειδής φυματίωση συμπεριλαμβάνεται μια και υπάρχουν βλάβες και στους πνεύμονες.

Πριν από περίπου 150 χρόνια, η φυματίωση ήταν η αιτία για έναν στους οκτώ από όλους τους θανάτους στο ΕΒ, αλλά από το 1980 κι έπειτα, με τις καλύτερες συνθήκες στέγασης και διατροφής και τις αποτελεσματικές θεραπείες, η φυματίωση είχε πλέον γίνει ασυνήθιστη ασθένεια στο ΕΒ, με 5745 περιστατικά το 1987. Ωστόσο, η φυματίωση δεν είχε εξαφανιστεί τελείως.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), κάθε μέρα σχεδόν 4.500 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από φυματίωση και περίπου 30.000 άνθρωποι αρρωσταίνουν από αυτή την ασθένεια, η οποία μπορεί και να προληφθεί αλλά και να θεραπευθεί. Από το 2000 μέχρι σήμερα, συνολικά 54 εκατομμύρια ζωές έχουν σωθεί χάρις στις παγκόσμιες προσπάθειες για την καταπολέμηση της φυματίωσης και η θνητότητα της νόσου έχει μειωθεί κατά 42%.

Ο ΠΟΥ έχει θέσει ως παγκόσμιο στόχο δημόσιας υγείας την εξάλειψη της  φυματίωσης ως το 2030. Ωστόσο, το 2020 παρατηρήθηκε, στο πλαίσιο της  πανδημίας COVID-19 και για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, αύξηση των θανάτων  από φυματίωση παγκοσμίως, κυρίως λόγω του περιορισμού πρόσβασης των  πασχόντων σε υπηρεσίες υγείας.

Δυσοίωνες είναι οι εκτιμήσεις της και για την  Ελλάδα: «Σε αντίθεση με πολλές άλλες χώρες του δυτικού κόσμου, η φυματίωση παρουσίασε αύξηση το 2020 και το 2021, δεδομένου ότι η πρόσβαση στο σύστημα υγείας είχε διαταραχθεί λόγω της πανδημίας».

Στην Ελλάδα, με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας ΕΟΔΥ, δηλώνονται κατά μέσο όρο 580 περιπτώσεις φυματίωσης κάθε χρόνο.

Ο ΠΟΥ έχει επισημάνει τον κίνδυνο εκ νέου ανάδυσης της φυματίωσης στην  μετα-COVID περίοδο. Στο πλαίσιο αυτό, ο ΕΟΔΥ σχεδιάζει την επανεκκίνηση  στρατηγικών δράσεων, ώστε να μεταστραφεί η αρνητική επίδραση της πανδημίας  στην αντιμετώπιση της φυματίωσης και να περιοριστούν οι επιπτώσεις της σοβαρής  αυτής νόσου στην Ελλάδα.

Η φυματίωση δεν κολλά εύκολα – πρέπει να είστε σε στενή και μακρόχρονη επαφή με κάποιον που πάσχει από φυματίωση (για παράδειγμα, να ζείτε στο ίδιο σπίτι) – αλλά πρέπει να γνωρίζουμε όλοι τα συμπτώματα της ασθένειας ώστε να είμαστε σε θέση να ζητήσουμε θεραπεία όσο το δυνατό γρηγορότερα. 

Η φυματίωση θεραπεύεται με τη χορήγηση ειδικών αντιβιοτικών. 

Πώς μεταδίδεται η φυματίωση και τι πιθανότητες υπάρχουν να μολυνθεί κανείς;

Ο μόνος τρόπος μετάδοσης της φυματίωσης είναι άμεσα από κάποιον που έχει λοιμώδη φυματίωση στους πνεύμονες ή τον λαιμό. Αν και η φυματίωση μεταδίδεται μέσω του αέρα όταν τα άτομα που έχουν την ασθένεια βήχουν ή φτερνίζονται, θα πρέπει να έχετε στενή και μακρόχρονη επαφή με μολυσμένο άτομο για να κολλήσετε την ασθένεια. Επομένως η πιθανότητα να κολλήσετε φυματίωση στο λεωφορείο ή στο μετρό, για παράδειγμα, είναι πολύ μικρή. 

Υπάρχουν άτομα που έχουν φυματίωση των πνευμόνων αλλά δεν μεταδίδουν την νόσο, και, εφόσον λαμβάνουν την σωστή θεραπεία, τα περισσότερα άτομα με λοιμώδη φυματίωση σταματούν να μεταδίδουν την ασθένεια πολύ γρήγορα – γενικά μετά από περίπου δύο εβδομάδες – με την προϋπόθεση ότι λαμβάνουν την σωστή θεραπεία. 

Αν και ο καθένας μπορεί να κολλήσει φυματίωση, μερικές ομάδες ατόμων διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από άλλες. Σε αυτές τις ομάδες περιλαμβάνονται άτομα τα οποία: 

• Έχουν ζήσει μέσα στο ίδιο σπίτι - ή είχαν μακρόχρονη και στενή επαφή – με κάποιον που υπέφερε από την ενεργό μορφή (την κολλητική μορφή) της νόσου. 

• Ζουν σε ανθυγιεινές συνθήκες ή σε συνθήκες συνωστισμού, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων των αστέγων και όσων κοιμούνται στο δρόμο 

• Έχουν ζήσει, δουλέψει ή μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κάποια χώρα με υψηλό ποσοστό φυματίωσης, όπως η νοτιοανατολική Ασία, το τμήµα της Αφρικής κάτω από την Σαχάρα και μερικές χώρες στην Ανατολική Ευρώπη 

• Έχουν ίσως εκτεθεί στη φυματίωση όταν ήταν νέοι όταν η νόσος ήταν συχνότερη σε αυτή τη χώρα 

• Είναι παιδιά γονέων των οποίων η χώρα καταγωγής έχει υψηλό ποσοστό φυματίωσης 

• Έχουν πάει φυλακή 

• Είναι ανίκανοι να αντισταθούν στις μολύνσεις (ανοσοκαταστολή) λόγω ασθένειας (π.χ. HIV) ή λόγω θεραπείας 

• Είναι εθισμένοι στα ναρκωτικά ή κάνουν κατάχρηση αλκοόλ 

• Δεν τρώνε αρκετά ώστε να παραμείνουν υγιείς. 

Πώς θα ξέρω εάν έχω φυματίωση; Στα πιο συχνά συμπτώματα της φυματίωσης περιλαμβάνονται: 

• Έντονη αδυναμία,
• Καταβολή,
• Απώλεια βάρους ,
• Πυρετό ή δεκατική πυρετική κίνηση
• Νυκτερινοί ιδρώτες.
• Σε εντόπιση της νόσου στους πνεύμονες τα επιπλέον συμπτώματα είναι βήχας που διαρκεί περισσότερο από 15 μέρες , πόνος στο θώρακα και αιμόπτυση.

Υπάρχουν ενδείξεις που θα πρέπει, χωρίς να μας ανησυχήσουν, να μας προτρέψουν να συμβουλευθούμε ειδικό:

• Βήχας που διαρκεί> 3 εβδομάδες.
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους
• Πυρετός και έντονη εφίδρωση τη νύχτα
• Γενική και ασυνήθιστη αίσθηση κούρασης και αδιαθεσίας.
• Έλλειψη διάθεσης για φαγητό.
• Αιμόπτυση.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που εισπνέουν τα μυκοβακτηρίδια μολύνονται αλλά δεν νοσούν επειδή ο οργανισμός τους έχει την ικανότητα να αμυνθεί και να σταματήσει την ανάπτυξή τους. Τα μυκοβακτηρίδια της φυματίωσης γίνονται ενεργά αν το αμυντικό σύστημα δεν μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξή τους. Έτσι αυτά πολλαπλασιάζονται μέσα στον οργανισμό και προκαλούν νόσο. Περισσότερο ευαίσθητα είναι τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι, άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, καρκίνο, λευχαιμία, λεμφώματα, αλκοολικοί, τοξικομανείς.

Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι ενδείξεις κι άλλων προβλημάτων, αλλά εάν τα έχετε και ανησυχείτε, μιλήστε με τον ιατρό σας. 

Η δερμοαντίδραση mantoux είναι ο μόνος τρόπος να δούμε αν κάποιος έχει μολυνθεί από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης. Πρόκειται για εξέταση που βασίζεται στην ενδοδερμική έγχυση μικρής ποσότητας φυματινικής πρωτεΐνης και το αποτέλεσμα ελέγχεται μετά 48-72 ώρες.

Νόμιζα ότι υπήρχε εμβόλιο κατά της φυματίωσης; 

Υπάρχει ένα εμβόλιο (BCG) το οποίο χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια για την προστασία εναντίον της φυματίωσης. Το εμβόλιο αυτό συντελεί καλύτερα στην πρόληψη των πιο σοβαρών μορφών φυματίωσης στα παιδιά. Ωστόσο το BCG δεν προστατεύει από την φυματίωση σε όλες τις περιπτώσεις κι επομένως χρειάζεται να γνωρίζετε τα σημεία και τα συμπτώματα της ασθένειας. 

Σε ποιους παρέχεται το εμβόλιο BCG; 

Το εμβόλιο BCG παρέχεται: 

• Σε όλα τα βρέφη/νήπια που γεννιούνται ή ζουν σε περιοχές όπου η συχνότητα εμφάνισης της φυματίωσης είναι 40/100.000 του πληθυσμού ή μεγαλύτερη

• Στα βρέφη/νήπια των οποίων οι γονείς ή οι παππούδες και οι γιαγιάδες έχουν ζήσει σε χώρες όπου η συχνότητα εμφάνισης της φυματίωσης είναι 40/100.000 του πληθυσμού ή μεγαλύτερη 

• Σε νέους πρόσφυγες οι οποίοι δεν έχουν κάνει το εμβόλιο εναντίον της νόσου αυτής και οι οποίοι προέρχονται από χώρες όπου η φυματίωση εμφανίζεται συχνά 

Θεραπεία Πνευμονικής Φυματίωσης                                     

Η θεραπεία της πνευμονικής φυματίωσης μπορεί να διακριθεί σε δύο φάσεις: α) Φάση έναρξης και β) Φάση συνέχισης. Η αρχική φάση πρέπει να περιλαμβάνει οπωσδήποτε 4 κύρια αντιφυματικά φάρμακα. Υπάρχουν διαφορετικά θεραπευτικά σχήματα στα οποία η αρχική φάση έχει διάρκεια 2 μήνες και η φάση συνέχισης κυμαίνεται από 4 έως και 7 μήνες. Η επιλογή της αρχικής θεραπευτικής αγωγής είναι πάντα εμπειρική μιας και κατά την έναρξη της θεραπείας δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν στοιχεία για την ευαισθησία του μυκοβακτηριδίου. Τα δεδομένα  ευαισθησίας είναι διαθέσιμα μετά το δίμηνο και χρησιμοποιούνται για να κατευθύνουν την θεραπεία εφόσον υπάρχουν αντοχές.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΓΩΓΗ 2-3 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΔΕΝ ΜΕΤΑΔΙΔΕΙ ΤΗ ΝΟΣΟ.

ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ ΚΑΙ HIV ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΝΑ<< ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΔΙΔΥΜΟ >> ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΟΤΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ.

ΤΟ 1/3 ΤΩΝ HIV(+) ΕΧΟΥΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΟΛΥΝΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ.

Πώς αλλιώς είναι δυνατή η αποφυγή της φυματίωσης; 

Ο σπουδαιότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος αποφυγής της εξάπλωσης της φυματίωσης σε αυτή τη χώρα είναι η όσο το δυνατόν γρηγορότερη διάγνωση της ασθένειας και η παροχή πλήρους κύκλου σωστής θεραπείας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό να γνωρίζουμε τα σχετικά με την νόσο. 

Για να μην μεταδίδει ο ασθενή την νόσο θα πρέπει να γίνεται:

• Κανονική λήψη φαρμάκων
• Νοσηλεία σε ιδιαίτερο δωμάτιο
• Κάλυψη του στόματος όταν ο πάσχων βήχει, φταρνίζεται, γελά ή μιλά έντονα.
• Αποχή από σχολείο, εργασία για όσο χρόνο υπάρχει μεταδοτικότης.
• Καλός αερισμός χώρου διαμονής.

Διαβάστε επίσης

• Η φυματίωση είναι εδώ, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Μύθοι και αλήθειες για την φυματίωση. (video)
• Ωρολογιακή βόμβα η φυματίωση στην Ελλάδα – Κάθε χρόνο 50 κρούσματα
• Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία - Παγκόσμια Ημέρα Φυματίωσης 2016
• H Κλιματική αλλαγή φέρνει στην χώρα μας επιδημίες από σοβαρές ασθένειες που είτε είχαμε ξεχάσει, είτε δεν είχαμε ποτέ παλαιότερα.

H άνοιξη θέλει το αντηλιακό της. Ο ήλιος γερνά το δέρμα, οδηγεί σε καρκίνο του δέρματος και μελάνωμα

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Από το κρύο του χειμώνα, περνάμε ξαφνικά στις ζέστες που θυμίζουν πιο πολύ καλοκαίρι παρά άνοιξη. Αυτή η απότομη αλλαγή από τη μια μας δίνει την ευχαρίστηση να βγούμε να χαρούμε τον ήλιο αλλά από την άλλη, η απότομη μεταβολή, μας κάνει να ξεχνάμε ότι ο ήλιος πάντα, όλες τις εποχές, μπορεί να βλάψει το δέρμα μας και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Γι' αυτό χρειάζεται πολύ καλή προστασία για να μην πάθουμε ηλιακό έγκαυμα.

Όλοι μας γνωρίζουμε τις βλαβερές συνέπειες που μπορεί να έχει η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο.

Βραχυπρόθεσμα ξηραίνει το δέρμα, προκαλούνται δυσχρωμίες, εφηλίδες, ηλιακές φακές ή

και «σπυράκια» από τον ήλιο που είναι ένα είδος φωτοαλλεργίας. Επίσης «πέφτει» η άμυνα του οργανισμού μας και αναζωπυρώνονται φλεγμονές όπως ο επιχείλιος έρπητας, καθώς και γινόμαστε επιρρεπείς σε νέες.

Μακροπρόθεσμα λόγω της καρκινογενετικής δράσης της υπεριώδους ακτινοβολίας που δρα αυξητικά, κινδυνεύουμε από προκαρκινικές βλάβες (ακτινικές υπερκερατώσεις) αλλά και καρκίνο του δέρματος με επικινδυνότερο το μελάνωμα. Τέλος ο ήλιος γερνάει το δέρμα γιατί καταστρέφει αργά αλλά σίγουρα το κολλαγόνο του δέρματος με αποτέλεσμα το φωτοεκτεθειμένο δέρμα να έχει εκτός από ρυτίδες και έντονη (και πρώιμη) χαλάρωση.

Γι’αυτό  πολύ σημαντική είναι η χρήση αντηλιακού. Το αντηλιακό προστατεύει το δέρμα μας από τα εγκαύματα που προκαλεί ο ήλιος, την φωτογήρανση (κατάσταση η οποία προκαλείται από τις UVA ακτίνες με αποτέλεσμα την πρόωρη γήρανση της επιδερμίδας), τον καρκίνο του δέρματος και την αφυδάτωση.

Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες της άνοιξης, μπορεί να ξεχαστούμε στον ήλιο. Όμως δεν μας ξεχνά ο ήλιος, ούτε βέβαια έχουμε κανένα συμβόλαιο που λέει ότι μόνο στις παραλίες κάνει ζημιά στο δέρμα μας. Μην ξεγελιέστε από την εποχή.

Και μην ξεχνάτε:

• Αποφεύγετε την έκθεση στον ήλιο μεταξύ 12 το μεσημέρι και 4 το απόγευμα, τις ώρες δηλαδή που οι ακτίνες του ήλιου είναι κάθετες και ισχυρές.

• Χρησιμοποιείτε πάντα αντηλιακό με δείκτη προστασίας κατάλληλο για τον τύπο του δέρματος σας.

• Απλώνετε το αντηλιακό σε στεγνό δέρμα, για να απορροφάται καλύτερα.

                                                                            

Τέλος καλό είναι να θυμηθείτε να κάνετε χαρτογράφηση των σπίλων του σώματός σας. Η Χαρτογράφηση Σπίλων, με τη μέθοδο της Ψηφιακής Δερματοσκόπησης, αυτή την στιγμή αποτελεί το ΠAΠ-TEΣT του δέρματος. Είναι μία εξαιρετικά σημαντική εξέταση για οποιονδήποτε έχει σπίλους ώστε να υπάρχουν καταγεγραμμένες εικόνες των ελιών (αποθηκεύονται στο μηχάνημα αλλά δίδονται και στον ασθενή) και να μπορούν να εντοπιστούν οποιεσδήποτε μεταβολές. Το Ψηφιακό Δερματοσκόπιο είναι η πιο εξειδικευμένη και αξιόπιστη συσκευή για τη διάγνωση του Καρκίνου του Δέρματος.

Διαβάστε επίσης 

Μελάνωμα. Τι είναι; Πώς το καταλαβαίνουμε; Θεραπεύεται;

ΤΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ

• Αντηλιακά, πώς και πότε μπορεί να χρησιμοποιούνται; Μύθοι και αλήθειες
• Η πρόληψη του καρκίνου του δέρματος.
• Καρκίνος του δέρματος. Η έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές
• Θεραπεία ηλιακού εγκαύματος.

Αλέξανδρου Γιατζίδη
Dr.
PhD
https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

Φάρμακα απαραίτητα για ταξίδι. Τι άλλο πρέπει να έχετε μαζί σας καλού-κακού; Φαρμακείο πρώτης ανάγκης

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Πριν από κάθε ταξίδι, πολυήμερη εκδρομή μακριά από το σπίτι πρέπει να προσέξουμε να έχουμε μαζί μας ορισμένα απαραίτητα φάρμακα που λόγω των αργιών ή πολύ περισσότερο αν βρισκόμαστε μακριά από φαρμακείο μπορεί να τα έχουμε ανάγκη και να μην τα βρίσκουμε.

Τα πιο πολλά φάρμακα από αυτά είναι γνωστά σε όλους. Για ευνόητους λόγους δεν τα κατονομάζω. Στην ανάγκη μπορεί να σας βοηθήσει ο οικογενειακός γιατρός σας ή ο φαρμακοποιός, αφού τα πιο πολλά δεν είναι συνταγογραφούμενα.

Πρωτίστως αν παίρνουμε ήδη καθημερινά φάρμακα είτε γιατί ακολουθούμε κάποια θεραπεία, ή πάσχουμε και πρέπει να παίρνουμε καθημερινά την αγωγή μας (πχ αντιπηκτικά φάρμακα) πρέπει να θυμηθούμε να τα πάρουμε μαζί μας. 

Επίσης καλό είναι να θυμηθούν οι γυναίκες να έχουν μαζί τους, έστω προληπτικά, τα παυσίπονα που παίρνουν για κοιλιακά άλγη κατά την διάρκεια της έμμηνου ρήσεως και ότι άλλο είναι απαραίτητο.

Ο ταξιδιώτης συνιστάται να έχει μαζί του ένα φαρμακείο πρώτων βοηθειών προκειμένου να είναι σε θέση να διαχειριστεί μόνος του πιθανά προβλήματα υγείας που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και επιπλοκές αν πάσχει από κάποιο χρόνιο νόσημα. Το περιεχόμενο του φαρμακείου εξαρτάται από τον προορισμό, τη διάρκεια του ταξιδιού, το σκοπό του ταξιδιού και την κατάσταση υγείας του ταξιδιώτη.

Φαρμακείο πρώτης ανάγκης: 

Για κάθε ταξίδι μας, ένα μικρό χρήσιμο φαρμακείο με σκευάσματα πρώτης ανάγκης  είναι απόλυτα αναγκαίο. Το απαραίτητο μικρό φαρμακείο πρέπει να περιέχει τα εξής φάρμακα : 

•   Τοπικά δρώντα φάρμακα. Είναι φάρμακα για τοπική χρήση (όπως πληγές, εγκαύματα, τσιμπήματα και μικροτραυματισμοί). Απαραίτητα εδώ είναι 

•   γάζες, 

•   αντιβιοτικές και ειδικές αλοιφές, 

•   επίδεσμοι, Ελαστικός επίδεσμος για διαστρέμματα, αυτοκόλλητοι επίδεσμοι

•   κάποια πούδρα.

•   Αντιεμετικά: Κυρίως αυτοί που ταξιδεύουν  με πλοίο ή αυτοκίνητο και έχουν ευαισθησία, μια ώρα πριν το ταξίδι τους πρέπει να πάρουν ένα απλό αντιεμετικό.

•   Αντιβακτηριακές και αντιμυκητιακές αλοιφές και κρέμες

•   Γάντια μιας χρήσης

•   Βαμβάκι

•   Θερμόμετρο

•  Κολάρο. Δεν είναι απαραίτητο να τρακάρει κάποιος για να πάθει πρόβλημα στον αυχένα. Και ένα δυνατό φρενάρισμα μπορεί να μας δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα.

Αντιόξινα: Και για τα ταξίδια του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού, όσοι πάσχουν από παθήσεις του ανωτέρου πεπτικού, πρέπει να έχουν μαζί τους κάποιο αντιόξινο.

Προφύλαξη από διαρροϊκές καταστάσεις. 

Επειδή οι συνθήκες διαβίωσης αλλά κυρίως οι συνήθειες διατροφής μας τα ταξίδια μας γενικώς αλλάζουν, καλό θα είναι να εφοδιασθεί ο ταξιδιώτης και με κάποιο αντιδιαρροϊκό φάρμακο.

Μια άλλη χρήσιμη ομάδα φαρμάκων  είναι τα αναλγητικά, τα οποία δρουν και σαν αντιπυρετικά φάρμακα.

Διάφορα αντισταμινικά σκευάσματα σε δισκία ή σε αλοιφές, για τσιμπήματα και αλλεργικές καταστάσεις.

Αμιγώς αντιαλλεργικά, κορτιζονούχα φάρμακα, ιδιαίτερα για όσους έχουν προδιάθεση σε αλλεργίες.

Αντιβίωση. Εάν κάποιος πάσχει συχνά από, αναπνευστικές λοιμώξεις ή λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, θα πρέπει να έχει μαζί του κάποια γνωστή σε αυτόν αντιβίωση για το χρονικό διάστημα του ταξιδιού του.

Κολλύριο

Επίσης πάντα να έχετε

Αντηλιακό 

Εντομοαπωθητικά

Τέλος καλό είναι να έχετε μαζί σας αντιβακτηριακά μαντιλάκια χεριών και αλκοολούχο απολυμαντικό χεριών (τουλάχιστον 60% αλκοόλη)

Επειδή ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σας χρειαστεί κάτι, καλό είναι να ελέγξουμε το φαρμακείο πριν από κάθε ταξίδι για να μη μας βρει "η κακιά στιγμή" απροετοίμαστους!

Dr.

Διαβάστε επίσης

112 ο αριθμός έκτακτης ανάγκης. Πότε το παίρνουμε και τι λέμε (video)

• Γιατί ματώνει η μύτη; Τι πρέπει να κάνουμε στην ρινορραγία;
• Πόνος στη φτέρνα, πελματιαία απονεύρωση, άκανθα πτέρνας. Θεραπευτική αντιμετώπιση και ασκήσεις για το σπίτι.
• Στραμπούληγμα αστραγάλου ή διάστρεμμα ποδοκνημικής, τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται

PhD
https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

Ινομυαλγία με πόνο στους μύες, πονοκέφαλο, κόπωση, αφηρημάδα, διαταραχές ύπνου και πόνο σε αυχένα, μέση

του Aλέξανδρου Γιατζίδη, Μ.D., medlabnews.gr iatrikanea

H ινομυαλγία (fibromyalgia) είναι μια ασθένεια κατά την οποία οι μυς και οι ινώδεις ιστοί εκδηλώνουν πόνο (άλγος) και ευαισθησία.

Η ινομυαλγία είναι ένα σύνδρομο, δηλαδή ένα σύνολο συμπτωμάτων, που προσβάλει τους μύες (κυρίως ώμων, γλουτών, αυχένα και μέσης), τους συνδέσμους και του τένοντες, αλλά όχι τις αρθρώσεις, και προκαλεί πόνο σε διάφορα μέρη του σώματος, παράλληλα με ένα αίσθημα κόπωσης.

Ο ασθενής νιώθει να υποφέρει από τις κομμάρες που προκαλεί η χειρότερη μορφή γρίπης, ξυπνάει κάθε μέρα στην κατάσταση αυτή και δυσκολεύεται να κάνει ακόμη και απλά πράγματα. 


Δεν προκαλεί μόνιμες βλάβες, είναι πιθανό όμως να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια. 

Υπολογίζεται ότι μπορεί να προσβάλλει 2-8% του πληθυσμού (αμερικανικού απ’όπου και οι μελέτες). Η ινομυαλγία είναι πιο συχνή στις ηλικίες μεταξύ 35 και 55, ενώ φαίνεται να προσβάλλει περισσότερο γυναίκες, σε ποσοστό περίπου 80%. 

Το πιο συνηθισμένο διαγνωστικό σύμπτωμα είναι η ευαισθησία κάποιων σημείων σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος. Η άσκηση πίεσης στα σημεία αυτά προκαλεί ιδιαίτερη ένταση και πόνο. Οι ασθενείς με ινομυαλγία έχουν μειωμένο όριο αντοχής στον πόνο, λόγω αυξημένης ευαισθησίας του εγκεφάλου σε μηνύματα πόνου που προέρχονται από διάφορα μέρη του σώματος μέσω του νευρικού συστήματος. 

Ο πόνος της ινομυαλγίας χειροτερεύει από το στρες, τις αλλαγές του καιρού, τους θορύβους και το άγχος. 

Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του ασθενούς δεν αντιλαμβάνονται τον πόνο και το αίσθημα κόπωσης που τον βασανίζουν, γιατί δεν υπάρχουν σοβαρά εξωτερικά σημεία της νόσου. Τα άτομα που πάσχουν από ινομυαλγία συνήθως φαίνονται καλά στην όψη, ενώ αισθάνονται πολύ άσχημα. Η ινομυαλγία είναι μια πάθηση η οποία δεν είναι ορατή και συνήθως δεν γίνεται αντιληπτή από το περιβάλλον του ασθενούς.

Το άτομο με ινομυαλγία αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και σκεπτικισμό και/ή θεωρείται ως τεμπέλης και υπερβολικός από το περιβάλλον του και ενίοτε από επαγγελματίες της υγείας, γεγονός το οποίο προσθέτει επιπλέον ψυχολογικό και σωματικό πόνο.

Ως εκ τούτου συνήθως ταλαιπωρείται αρκετά χρόνια προτού λάβει τη σωστή διάγνωση.

Τα Συμπτώματα της Ινομυαλγίας

• Πόνος και δυσκαμψία σε μύες, τένοντες, συνδέσμους και σε περιοχές γύρω από τις αρθρώσεις, αλλά και σε ένα μέρος του σώματος ή διάφορες περιοχές όπως τα άκρα, ο αυχένας ή η πλάτη. Αρχίζουν νωρίς το πρωί και χειροτερεύουν κατά την διάρκεια της ημέρας, καθώς εντείνονται οι δραστηριότητες του ατόμου

• Αίσθημα κόπωσης σε όλο το σώμα

• Έλλειψη ενέργειας και αντοχής

• Διαταραχή του ύπνου και αίσθημα ανεπαρκούς ξεκούρασης και ανανέωσης από τον ύπνο

Άλλα συμπτώματα:

• αιμωδία (μούδιασμα), κακή κυκλοφορία ή πρήξιμο στα χέρια και τα πόδια 

• Πονοκέφαλος, ευερεθιστότητα, μελαγχολική διάθεση 

• Αφηρημάδα και δυσκολία συγκέντρωσης 

• Ευαισθησία στις μυρωδιές, τους έντονους θορύβους και τις αλλαγές του καιρού 

• Ξηροστομία

• Ξηροδερμία

• Ρινίτιδα

• Συχνή ανάγκη ούρησης ή ξαφνικό και επιτακτικό αίσθημα ανάγκης για ούρηση 

• σύνδρομο ανήσυχων ποδιών 

• Έντονος πόνο στην περίοδο ή κατά την σεξουαλική πράξη 

• Ευερέθιστο έντερο (δυσπεψία, πόνο στην κοιλιά, δυσκοιλιότητα η διάρροια)

Τι Προκαλεί την Ινομυαλγία;

• Διαταραχή του βαθέως και χωρίς όνειρα ύπνου (non REM) που αναπαύει και ανανεώνει τον οργανισμό

• Υπερβολικό στρες, άγχος

• Τραυματισμός (σωματικός, ψυχικός)


Τα αίτια που προκαλούν την Ινομυαλγία δεν είναι γνωστά. Θεωρείται ότι υπάρχει μια γεννητική προδιάθεση και στην οποία ένα τραύμα φυσικό η ψυχικό, ακόμα και φαινομενικά μη αξιολογούμενο ως σημαντικό όπως χειρουργείο η και ίωση, μπορεί να προκαλέσει την έναρξη της. Τα συμπτώματα παρουσιάζονται εξαιτίας μιας υπερδραστηριοποίησης του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος κυρίως του Συμπαθητικού λόγω της μειωμένης παρουσίας μιας ορμόνης της σεροτονίνης η οποία παράγεται από το ίδιο μας το σώμα (Η γυμναστική και το ηλιακό φως αυξάνουν την παραγωγή της ). Αυτή η υπερδραστηριότητα προκαλεί μείωση της αιμάτωσης των μυών και κάποιων περιοχών του εγκεφάλου. Αυτό προκαλεί μεταξύ των άλλων υποχώρηση της αιδούς εμφάνισης του πόνου. Υπενθυμίζουμε ότι οι ασθενείς που πάσχουν από ινομυαλγία είναι άτομα που αναφέρουν συχνά ότι κρυώνουν, κυρίως στα χέρια και τα πόδια. Ο κλασικός ρευματολογικός έλεγχος είναι αρνητικός. Τα συνήθη σημεία τα οποία είναι συνδεδεμένα με την ινομυαλγία είναι η βάση της κεφαλής , το επίπεδο Α5-Α7 του αυχένα, το μέσο του άνω ορίου του τραπεζοειδούς, η γωνία η/και η άνω επιφάνεια της ωμοπλάτης (υπερκανθιος μυς), ο επικόνδυλος, το άνω τεταρτημόριο του γλουτού, η οπίσθια επιφάνεια του μείζονος τροχαντήρα και η έσω επιφάνεια του γόνατος.

Η ΙΝΜ ονομάζεται πρωτοπαθής όταν δε συνοδεύεται από άλλες παθήσεις και δευτεροπαθής σε περιπτώσεις όπου προϋπάρχει άλλη πάθηση όπως: ρευματοειδής αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, Σύνδρομο Sjogren κ.α.

Έρευνες σε ασθενείς με ΙΝΜ έχουν δείξει:

• Δυσλειτουργία νευροδιαβιβαστών και μεταβολές στην νευροενδοκρινική δραστηριότητα.

• Χαμηλότερα επίπεδα των νευροδιαβιβαστών σεροτονίνη και νοραδρεναλίνη που σχετίζονται με την αντίληψη του πόνου, ρύθμιση του ύπνου, διάθεση, άγχος

• Ιδιαίτερα υψηλή συγκέντρωση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό ασθενών, της ουσίας Ρ που ευθύνεται με τη σειρά της για τη μεγιστοποίηση του πόνου και την υπεραισθησία του δέρματος και των μυών, όσον αφορά στα επώδυνα ερεθίσματα.




Η διάγνωση της Ινομυαλγίας γίνεται από εξειδικευμένο ρευματολόγο ή ειδικό παθολόγο ιατρό που θα αποκλείσει άλλες παθήσεις που μπορεί να έχουν συμπτώματα παρόμοια της ινομυαλγίας 




Το 1990, το Αμερικανικό Κολέγιο Ρευματολογίας καθιέρωσε τα διαγνωστικά κριτήρια της λεγόμενης «αόρατης» μέχρι τότε πάθησης, ως εξής:

• Ιστορικό διάχυτου άλγους, που διαρκεί τουλάχιστον 3 μήνες, και αφορά και στα τέσσερα τεταρτημόρια του σώματος και στον αξονικό σκελετό

• Ύπαρξη 11 - 18 ευαίσθητων σημείων (tender points) όπου όποια πίεση βάρους 4 κιλών προκαλεί πόνο

Αντιμετώπιση και Θεραπεία της Ινομυαλγίας 


Η ινομυαλγία δε θεραπεύεται πλήρως. Η κατάσταση αυτή μπορεί να βελτιωθεί πάρα πολύ με τη βοήθεια του γιατρού και της οικογένειας. 


Πολλές φορές η ασθένεια μπορεί να υποχωρήσει από μόνη της, συνήθως, μετά από μήνες ή και χρόνια. 


Ο γιατρός θα βοηθήσει αρχικά κάνοντας τη διάγνωση της ινομυαλγίας και καθησυχάζοντας τον ασθενή βεβαιώνοντάς τον ότι, παρά τον πόνο που νιώθει, δεν έχει μια πάθηση που θα προκαλέσει μόνιμες αναπηρίες.

Φαρμακευτική αγωγή

• Παυσίπονα και τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

• Αντιεπιληπτικά (αναλγητικά φάρμακα)

• Τρικυκλικά σκευάσματα (αντικαταθλιπτικά σε μικρή δόση)

• Φάρμακα για την αντιμετώπιση της διαταραχής του ύπνου.

• Ειδική αντικαταθλιπτική αγωγή που, εκτός από τη βελτίωση της διάθεσης, χορηγείται κυρίως για τη μείωση της αίσθησης του πόνου.

Φυσιοθεραπεία 

Η φυσιοθεραπεία παίζει σημαντικό ρόλο για την μείωση των πόνων στο μυοσκελετικό σύστημα  με ειδικές μαλάξεις για ανακούφιση του ασθενή.   Ο βελονισμός έχει δείξει ότι προσφέρει πολλά όχι μόνο για την αναλγησία του ασθενούς αλλά και την γενικότερη ψυχική του διάθεση (στρες, άγχος, αϋπνίες κτλ).  Ακόμα αναφέρεται αποδεδειγμένα ότι οι γνωσιακές θεραπείες και  η υπνοθεραπεία βοηθάει στην θεραπεία του ασθενούς.

Ο ασθενής με ινομυαλγία θα πρέπει να μάθει να αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του, να χαλαρώνει το μυαλό και το σώμα.  Θα πρέπει επίσης να βάλει την άσκηση στην καθημερινότητά του.  


Το κολύμπι θεωρείται μια θαυμάσια μορφή άσκησης αλλά και άλλες αερόβιες ασκήσεις έχουν θετικό αποτέλεσμα (περπάτημα, τζόκινγκ). Η άσκηση δε θα πρέπει να υπερβαίνει τις αντοχές του ασθενούς για αυτό ξεκινάμε με ένα ήπιο πρόγραμμα αρχικά 3’- 5’ και αυξάνουμε μέχρι τα 20’-30’.  Αποφεύγουμε δε τις ασκήσεις με βάρη και λάστιχα. Η συνεχής επαφή με τον θεράποντα ιατρό και τον φυσικοθεραπευτή θα συμπληρώσουν την θεραπεία ώστε να υπάρχει μια ομαλή πορεία και καλή εξέλιξη της νόσου.

Γυμναστική 


Ειδικές ασκήσεις ήπιας σωματικής αερόβιας άσκησης (άσκηση που κάνουμε όταν η αναπνοή μας γίνεται πιο έντονη και νιώθουμε τους παλμούς της καρδιάς μας να αυξάνονται) όπως το κολύμπι. 


Συμπληρωματικά σε όποια φαρμακευτική αγωγή, η συμβουλευτική θεραπεία, με τη μορφή της γνωστικής/συμπεριφορικής μεθόδου, έχει δείξει πολύ καλά αποτελέσματα. Πολλοί επιλέγουν να υιοθετήσουν απλά μια σωστή διατροφή, τεχνικές χαλάρωσης και εναλλακτικές θεραπείες τα αποτελέσματα των οποίων όμως είναι παροδικά (μασάζ, κρανιοιερή θεραπεία, χειροπρακτική, μυοπεριτονιακή θεραπεία). Φυσικά, η θετική και αισιόδοξη σκέψη, αποδεδειγμένα βοηθάει! 

Διατροφή

Πίνετε 

- χυμούς λαχανικών και σούπες, 

- γάλα καρύδας και νερό καρύδας, 

- άφθονα υγρά και

να τρώτε 

- μαγειρεμένα λαχανικά, 

- πράσινες σαλάτες και 

κάντε χρήση μπαχαρικών όπως 

- το κύμινο, 

- κόλιανδρο, 

- το τζίντζερ, 

- κουρκούμη και 

- το σκόρδο 

να ενισχύσει το ανοσοποιητικό σας σύστημα. 

Πρέπει να αποφεύγονται το πάρα πολύ τσάι, ο καφές, το αλκοόλ, το γιαούρτι και ζεστά πικάντικα  τα τηγανητά, και τα γλυκά. 

Ο ύπνος είναι απαραίτητος για να αφήσετε το σώμα σας να αναρρώσει. 

Διαβάστε επίσης

• Νιώθετε έντονη κούραση, εξάντληση, πονοκεφάλους, διαταραχές ύπνου; Πολύ πιθανό να έχετε Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης (ΣΧΚ)
• Φουσκώματα, πόνος και κράμπες στην κοιλιά, διάρροια ή δυσκοιλιότητα μπορεί να οφείλονται σε ευερέθιστο έντερο ή σπαστική κολίτιδα. Πως η δίαιτα, το στρες και η άσκηση επηρεάζουν την λειτουργία του εντέρου;
• Κουρκουμάς ή κιτρινόριζα ως αντιφλεγμονώδες, αντικαρκινικό, για τον διαβήτη, την χοληστερινη, το Αλτσχάιμερ, την ακμή, τις πανάδες
• Βάλσαμο ή βαλσαμόχορτο ή σπαθόχορτο για την κατάθλιψη, τα τραύματα, το στομάχι, το άσθμα, τον καρκίνο. 
• Ρόφημα από τζίντζερ (πιπερόριζα) με λεμόνι και κανέλα για το στομάχι, αποτοξίνωση και απώλεια βάρους