Πόνος στη μέση. Τι μπορείτε να κάνετε αν σας πιάσει πόνος; Ασκήσεις ενδυνάμωσης

https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ
του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Oκτώ στους δέκα ενηλίκους θα πονέσουν κάποια στιγμή της ζωής τους στη μέση, θα εκδηλώσουν δηλαδή οσφυαλγία. Πιο ευάλωτοι είναι οι παχύσαρκοι και όσοι κάνουν βαριές εργασίες, αλλά η οσφυαλγία παρουσιάζεται ακόμη και σε λεπτούς ή γυμνασμένους ανθρώπους.

Συνήθως ο πόνος στη μέση εμφανίζεται απροειδοποίητα, π.χ. την ώρα που ανοίγετε το παράθυρο, μεταφέρετε τα ψώνια, σηκώνεστε από το κρεβάτι ή δένετε τα κορδόνια σας

Τι μπορείτε να κάνετε αν σας πιάσει πόνος στην μέση;

• Nα ξαπλώσετε στο κρεβάτι σε ύπτια θέση (ανάσκελα), σε μια θέση που δεν σας προκαλεί πόνο, βάζοντας ένα μαξιλάρι κάτω από τα γόνατα και ανασηκωμένη την πλάτη και το κεφάλι.
• Mια άλλη θέση που μπορεί να ανακουφίσει είναι, όντας ξαπλωμένοι ανάσκελα στο πάτωμα ή στο κρεβάτι, βάζετε τα πόδια πάνω σε μια καρέκλα ώστε το σώμα, οι μηροί και οι κνήμες να σχηματίζουν ορθή γωνία.
• Eίναι καλό να υπάρχει ένα λεπτό μαξιλάρι στον αυχένα.
• Eπίσης, μπορείτε να βάλετε και μια θερμοφόρα στη μέση, γιατί τα ζεστά επιθέματα βοηθούν τους μυς να χαλαρώσουν.
• Παρόμοια δράση (χαλάρωση των μυών μέσω της θερμότητας) έχουν και τα έμπλαστρα και οι αλοιφές που διατίθενται στα φαρμακεία. Kαλό είναι, πάντως, να βάζετε τη θερμοφόρα ή το έμπλαστρο το βράδυ ή πριν το μεσημεριανό ύπνο και όχι λίγο πριν σηκωθείτε από το κρεβάτι.
• Οι ήπιες μαλάξεις στην οσφυϊκή περιοχή, βοηθούν με καθαρό οινόπνευμα ή λίγο λάδι.
• Αποφεύγετε τις άσκοπες κινήσεις (κυρίως τις απότομες) ή το σήκωμα βάρους.
• Ασκήσεις που στόχο έχουν να κάνουν τους μυς της κοιλιάς ισχυρότερους, βοηθούν. Οι ασκήσεις συστήνονται μετά την οξεία φάση του πόνου.

Φάρμακα : Για ορισμένες ημέρες ο ασθενής λαμβάνει αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη σε συνδυασμό με τοπικές αλοιφές ή θερμοφόρες που μειώνουν τον τοπικό σπασμό. Τα φάρμακα αυτά (απολύτως αναγκαία στις περισσότερες περιπτώσεις) μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στο γαστρεντερικό σύστημα. Η χρήση τους θα πρέπει να συνδυάζεται με την κατάλληλη διατροφή.

Κατάκλιση : Η ανάπαυση παίζει σημαντικό ρόλο. Η παρατεταμένη όμως ανάπαυση μπορεί να δημιουργήσει μυϊκή ατροφία, φοβίες και ψυχολογικά προβλήματα που, τελικά, δυσκολεύουν τη σωστή αποθεραπεία κι αυξάνουν το χρονικό διάστημα που απαιτείται για ανάρρωση. Η κατάκλιση πρέπει να γίνεται μόνον όταν ο πόνος είναι οξύς και πάλι σε συνδυασμό με μεθόδους ανακούφισης από τον πόνο . Όταν ο πόνος είναι ελαφρύς συνίσταται οι αναπνευστικές ασκήσεις και το ελαφρύ περπάτημα αλλά όχι η ορθοστασία, ή η άσκοπη και υπερβολική κούραση.

Ζώνη μέσης: Είναι απαραίτητη αλλά μόνον για μικρό χρονικό διάστημα στα νεαρά άτομα και για λίγο περισσότερο διάστημα στα ηλικιωμένα άτομα. Πρέπει να αφαιρείται κατά την ξεκούραση. Η καθημερινή, μακροχρόνια, χρήση της, μπορεί να προκαλέσει αδυναμία (ατροφία) στους κοιλιακούς και ραχιαίους μύες.

Φυσικοθεραπεία – Κινησιοθεραπεία : Είναι χρήσιμα σε κάθε περίπτωση. Βοηθούν στη μείωση του πόνου, στη βελτίωση της κινητικότητας και της δύναμης και στην σωστή αντίληψη της μηχανικής συμπεριφοράς της σπονδυλικής στήλης στις διάφορες στάσεις και κινήσεις. Περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση φυσικών μέσων (LASER, αναλγητικά ρεύματα, υπερήχους, διαθερμίες, μαλάξεις) καθώς και ένα πρόγραμμα κινησιοθεραπείας με οδηγό σημείο τον πόνο.

Ελάττωση βάρους – Δίαιτα : Στα υπέρβαρα άτομα η μείωση του σωματικού βάρους προκαλεί άμεση ανακούφιση των πόνων. Με τη μείωση του σωματικού βάρους ελαττώνεται η πίεση στους μεσοσπονδύλιους δίσκους και η παραμόρφωση (λόγω του αυξημένου βάρους) των δομών της σπονδυλικής στήλης, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο μηχανικός ερεθισμός των σπονδύλων και ο πάσχοντας να ανακουφίζεται από τους πόνους. Ακόμα και μόνον η ελάττωση του σωματικού βάρους, επιφέρει γρήγορα και θεαματικά αποτελέσματα στο 50% των περιπτώσεων.

Eπισκεφτείτε το γιατρό, ιδιαίτερα όταν είναι μεγάλη η ένταση και η διάρκεια του πόνου, όταν περιορίζεται η κινητικότητα σας (π.χ. δεν μπορείτε να περπατήσετε ή να σκύψετε), καθώς και όταν έχετε συχνά επεισόδια οσφυαλγίας. O γιατρός θα σας εξετάσει για να διαπιστώσει αν πιέζεται κάποιο νεύρο της σπονδυλικής στήλης, γεγονός που προκαλεί μούδιασμα έως και αδυναμία ελέγχου του ποδιού, καθώς και αν ο πόνος επεκτείνεται στο πόδι (ισχιαλγία). Aν δεν διαπιστώσει κάποια νευρική δυσλειτουργία, μάλλον θα σας προτείνει μια αγωγή με αντιφλεγμονώδη. Διαφορετικά, θα προχωρήσει στην άμεση διεξαγωγή ορισμένων εξετάσεων

Η χειρουργική επέμβαση στην δισκοκήλη επιφυλάσσεται μόνο για πολύ σοβαρές και υποτροπιάζουσες περιπτώσεις.

Διαβάστε επίσης

• Πόνος στην πλάτη. Ποιες οι αιτίες, πότε πρέπει να πάτε στον γιατρό και τι πρέπει να κάνετε για την πρόληψή του;
• Πόνος στην μέση. Χρήσιμες συμβουλές
• To τέλος του καλοκαιριού φέρνει και πόνους στην μέση. Τι μπορούμε να κάνουμε και πόσο σημαντική είναι η άσκηση στην πρόληψη;
• Προσοχή. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει ένας επίμονος πόνος στην μέση;
• Το περπάτημα, η καλύτερη άσκηση για τους έντονους και στρεσογόνους ρυθμούς που ζούμε

Αλέξανδρου Γιατζίδη Dr. PhD https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

Πόνος στη μέση, οσφυαλγία με το τέλος του καλοκαιριού. Οι σωστές ασκήσεις για τον πόνο της μέσης

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η καλοκαιρινή χαλάρωση από την καθημερινή ρουτίνα,  το κουβάλημα αποσκευών, πολλές φορές με αρκετό βάρος, δουλειές του σπιτιού και τακτοποίηση πραγμάτων με την ευκαιρία της άδειας, σε συνδυασμό με την διακοπή του γυμναστηρίου που μπορεί να πηγαίνατε τον χειμώνα, φέρνει πόνους στην μέση.

Όπως καταλαβαίνετε μετά από κάποια καταπόνηση της μέσης, οι πόνοι αυτοί ερμηνεύονται εύκολα. Η μέση (οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης) αποτελείται από οστά (που ονομάζονται σπόνδυλοι), αρθρώσεις, μύες, συνδέσμους και δίσκους. Ο πόνος στη μέση μπορεί να προκληθεί από βλάβη σε ένα ή περισσότερα από αυτά τα στοιχεία. Για παράδειγμα, ο σπασμός στους μύες της μέσης, είναι ένα συχνό αίτιο πόνου στη μέση.

Η οσφυαλγία έχει πολλές και διαφορετικές αιτίες. Μεταξύ αυτών είναι και η φυσιολογική φθορά που έρχεται με τα χρόνια. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διατηρούμε τη μέση μας υγιή και δυνατή.

 Όμως δεν είναι φυσιολογικός ο έντονος πόνος σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις όταν μεταφέρετε ψώνια, ούτε η δυσκολία ή τα ενοχλήματα όταν προσπαθείτε να μπείτε σε ένα χαμηλό αυτοκίνητο ή να σηκωθείτε από την καρέκλα. Αυτά τα προβλήματα είτε οφείλονται στο ότι κάνετε καθιστική ζωή είτε σε έναν τραυματισμό.

Δεν είναι φυσιολογικός ο πόνος στις αρθρώσεις που σας ξυπνάει στη μέση της νύχτας, το να μην μπορείτε να γυρίσετε καθόλου τον αυχένα σας, το να αποφεύγετε τις χαμηλές καρέκλες και τους καναπέδες επειδή πονάνε τα γόνατα, το ισχίο ή η μέση σας, και ο έντονος πόνος στις αρθρώσεις ή στη μέση μετά το περπάτημα. Επίσης δεν είναι φυσιολογικός ο πόνος στις αρθρώσεις που σας ξυπνάει στη μέση της νύχτας, το να μην μπορείτε να γυρίσετε καθόλου τον αυχένα σας, το να αποφεύγετε τις χαμηλές καρέκλες και τους καναπέδες επειδή πονάνε τα γόνατα, το ισχίο ή η μέση σας, και ο έντονος πόνος στις αρθρώσεις ή στη μέση μετά το περπάτημα.

Ο πόνος στη μέση (οσφυαλγία) είναι ένα πολύ κοινό σύμπτωμα. Το πιο συχνό αίτιο είναι η μυϊκή καταπόνηση, σε συνδυασμό με την έλλειψη φυσικής κατάστασης. Η ξεκούραση για 2-3 ημέρες και ενδεχομένως ήπια παυσίπονα μπορούν να λύσουν το πρόβλημα.

Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, το αίτιο είναι πιο σοβαρό : μια δισκοκήλη (κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου), η σπονδυλολίσθηση, ένα κάταγμα ή ένας όγκος.

Το κύριο σύμπτωμα της οσφυαλγίας είναι, προφανώς, ο πόνος, που μπορεί να εντοπίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή της πλάτης.

Συχνά προκαλείται από ένα τράβηγμα των μυών ή των συνδέσμων και παρουσιάζεται συνήθως ξαφνικά, με αφορμή έναν τραυματισμό.

Πρόκειται για το λεγόμενο λουμπάγκο. Ο πόνος μπορεί να είναι συνεχής και κάποιες φορές, να μειώνεται με την αλλαγή στάσης ή την πραγματοποίηση ελαφριάς σωματικής άσκησης. Αντίθετα, η έντονη άσκηση πρέπει να αποφεύγεται, καθώς επιδεινώνει τα συμπτώματα.

Όταν ο πόνος προκαλείται από τη συμπίεση μιας από τις νευρικές ρίζες που εξέρχονται από το σπονδυλικό σωλήνα, τείνει να αντανακλά στην περιοχή στην οποία καταλήγει το νεύρο αυτό. Έτσι, στην περίπτωση του σπονδυλικού σωλήνα, ο πόνος αντανακλά στο κάτω μέλος της πληγείσας πλευράς.

Ο πόνος στη μέση θεωρείται επικίνδυνος όταν συνυπάρχει με πόνο, μούδιασμα, αδυναμία στο πόδι, πρόβλημα στην ούρηση κ.ο.κ.

Η αντιμετώπιση ενός πόνου στη μέση ξεκινάει από ένα λεπτομερές ιστορικό (πότε άρχισε ο πόνος, πόσο διαρκεί, που αντανακλά, τι τον επιδεινώνει κλπ) και ακολουθεί η φυσική εξέταση. Πρέπει εκτός των άλλων να διερευνηθούν και άλλα σημεία του σώματος που μπορεί να προκαλέσουν πόνο που μοιάζει με τον πόνο στη μέση, όπως οι νεφροί και η κοιλιά. Αν κριθεί αναγκαίο θα ζητηθούν εξετάσεις όπως απλές ακτινογραφίες αλλά και μαγνητική τομογραφία.

Η συντηρητική θεραπεία (ξεκούραση, φάρμακα, φυσικοθεραπεία) συνήθως αρκεί. Στην περίπτωση της οσφυαλγίας πρέπει να αποφεύγονται οι κινήσεις που επιβαρύνουν τη σπονδυλική στήλη: ενδείκνυται η ανάπαυση στο κρεβάτι, που, ωστόσο, δε θα έπρεπε να διαρκεί περισσότερο από δύο μέρες.

 Χρήσιμη είναι η λήψη αντιφλεγμονωδών/ αναλγητικών και μυοχαλαρωτικών φαρμάκων, βάσει ιατρικής συνταγής, ενώ και η εφαρμογή ζεστών επιθεμάτων μπορεί να ανακουφίσει από τον πόνο.

Από τη στιγμή που ο πόνος αρχίσει να εξασθενεί, συνιστάται η ήπια φυσική άσκηση και η εκτέλεση ασκήσεων ενδυνάμωσης και διάτασης της ράχης.

Επίσης, αποτελεσματικές για τη θεραπεία της οξείας οσφυαλγίας μπορούν να αποδειχτούν οι φυσιοθεραπείες.

Σε σπάνιες περιπτώσεις χρειάζεται ειδική χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη.

Πώς μπορεί να προληφθεί ο πόνος της μέσης;

Η βελτίωση της φυσικής κατάστασης και η υιοθέτηση ορισμένων μέτρων βοηθούν στην πρόληψη του πόνου της μέσης: σημαντική είναι η πραγματοποίηση μιας τακτικής αερόβιας άσκησης (πολύ καλό κάνει, για παράδειγμα, το κολύμπι, όπως μπορεί να είναι χρήσιμο και το περπάτημα).

Η άσκηση βοηθά στην αύξηση της δύναμης και της αντίστασης της μέσης. Σημαντικός είναι, επίσης, ο έλεγχος του σωματικού βάρους και η μείωσή του, εάν κρίνεται απαραίτητο, καθώς και η πραγματοποίηση ασκήσεων ενδυνάμωσης και διάτασης των κοιλιακών μυών, των γλουτιαίων και των ραχιαίων.

Οι σωστές ασκήσεις για τον πόνο της μέσης

Μυϊκή ενδυνάμωση: Οποιαδήποτε άσκηση που γυμνάζει τους μύες της μέσης και γενικά όλους τους μύες που στηρίζουν τη σπονδυλική στήλη, με όργανα ή χωρίς όργανα, είναι το πρώτο και σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να κάνουμε. Ασκήσεις για τους κοιλιακούς και τους ραχιαίους, για την πλάτη και τους γλουτούς, μας βοηθούν πολύ στη διατήρηση της σωστής στάσης του σώματός μας.

Ευλυγισία: Άτομα με ευλύγιστη μέση, με καλά «τεντωμένους» μύες είναι λιγότερο επιρρεπείς σε τραυματισμούς και εμφανίζουν σπανιότερα προβλήματα στη μέση τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Το Stretching – οι διατατικές ασκήσεις, η yoga, το pilates, μας βοηθούν να αποκτήσουμε την ευλυγισία που είναι ένα πολύτιμο συστατικό της πρόληψης αλλά και της θεραπείας για καθέναν.

Αεροβικές ασκήσεις: αυτές οι ασκήσεις κατά βάση είναι ασφαλείς για την πλάτη και τη μέση σας. Για παράδειγμα, το περπάτημα, ποδηλασία (στατικό ή κανονικό) και το κολύμπι ανήκουν στις ασκήσεις χαμηλού κινδύνου και υψηλής ωφέλειας, αρκεί πάντα να τηρούνται όλοι οι κανόνες ασφαλούς άσκησης και να λαμβάνετε τη σωστή στάση στο σώμα μας.

Άλλα σπορ και δραστηριότητες, όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τένις, γυμναστική, πολεμικές τέχνες, άρση βαρών, κωπηλασία, τρέξιμο, αεροβικός χορός, μπαλέτο περιλαμβάνονται στις ασκήσεις με σχετικά υψηλό κίνδυνο για την οσφυϊκή χώρα, λόγω εντονότερης άσκησης και του μεγάλου εύρους κινήσεων που απαιτούνται.

Επίσης, σπορ που απαιτούν αφύσικες κινήσεις μελών του σώματος όπως το γκολφ, το μπόουλινγκ, η ιππασία, η ιστιοπλοΐα μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη μέση, πάντα σε σχέση με το επίπεδο της φυσικής κατάστασης που βρισκόμαστε.

Όταν κοιμάστε: γενικά συνιστάται ο ύπνος σε σκληρό στρώμα, αν και πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ένα στρώμα μέτριο-σκληρό. Αποφεύγετε τη χρήση πολύ υψηλών μαξιλαριών που μπορεί να οδηγήσουν σε υπερβολική κάμψη του λαιμού. Είναι προτιμότερο να κοιμόμαστε στο πλάι, με τα δυο χέρια μπροστά και τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα. Αποφεύγετε να κοιμόμαστε με τα χέρια σας τεντωμένα πάνω από το κεφάλι.

Διαβάστε επίσης

• Προσοχή. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει ένας επίμονος πόνος στην μέση;
• Πόνος στην πλάτη. Ποιες οι αιτίες, πότε πρέπει να πάτε στον γιατρό και τι πρέπει να κάνετε για την πρόληψή του;
• Τι πρέπει να κάνετε για να ανακουφιστείτε από τον πόνο στην μέση;

Ισχιαλγία, πόνος στο πόδι ψηλά, μούδιασμα, υπαισθησία, μυϊκή αδυναμία. Μύθοι και Αλήθειες. Αντιμετώπιση;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, Μ.D., medlabnews.gr iatrikanea

Αποτελεί μια από τις συχνότερες μορφές πόνου με κύριο ένοχο το σύγχρονο τρόπο ζωής, την καθιστική ζωή, τα περιττά κιλά αλλά και κάποιος ενδεχόμενος τραυματισμός.

Πόνος στη μέση από τα νεφρά; Είναι πέτρα στους νεφρούς, νεφρολιθίαση; Οξεία Νεφρική Ανεπάρκεια;.

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Πόνος στη μέση

Ο πόνος στη μέση είναι κάτι που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.  Οκτώ στους δέκα ενηλίκους θα πονέσουν κάποια στιγμή της ζωής τους στη μέση, θα εκδηλώσουν δηλαδή οσφυαλγία. 

Πιο ευάλωτοι είναι οι παχύσαρκοι και όσοι κάνουν βαριές εργασίες, αλλά η οσφυαλγία παρουσιάζεται ακόμη και σε λεπτούς ή γυμνασμένους ανθρώπους.

Ο πόνος χαμηλά στη μέση μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό συμβαίνει επειδή η μέση σας δεν έχει ασκηθεί και οι κινήσεις σας είναι άπειρες.  
Ακόμα και αν έχετε βιώσει πόνο και οι κινήσεις σας όταν σκύβετε ή πιάνετε ή σηκώνετε  πράγματα ψηλά είναι περιορισμένες, η πιο συνηθισμένη αιτία αυτού του τραβήγματος είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιείτε τους μυς της πλάτης σε δραστηριότητες στις οποίες δεν έχετε συνηθίσει, όπως η μετακίνηση βαριών αντικείμενων ή η ενασχόληση με την κηπουρική.

Τι γίνεται όμως όταν ο πόνος οφείλεται στους νεφρούς;

Οι νεφροί είναι δύο, ένας αριστερός και ένας δεξιός. Έχουν σχήμα κυαμοειδές(σαν φασόλι), βρίσκονται στα πλάγια της σπονδυλικής στήλης, στο ύψος των Θ12 – O3 σπονδύλων και στηρίζονται στους μεγάλους ψοΐτες μύες, στο οπίσθιο κοιλιακό τοίχωμα. Δεν είναι τελείως κατακόρυφοι αλλά οι επιμήκεις άξονές τους συγκλίνουν προς τα επάνω. Έχουν μήκος 11–12 cm, πλάτος 6–7 cm και πάχος 3–4 cm. Το βάρος τους είναι περίπου 150 γρ.

O δεξιός νεφρός βρίσκεται λίγο χαμηλότερα από τον αριστερό γιατί πιέζεται από το ήπαρ το οποίο βρίσκεται ακριβώς από επάνω του.

Ο πόνος στη μία ή και τις δύο πλευρές του κορμού, κοντά στο σημείο που βρίσκονται τα νεφρά, οφείλεται συνήθως σε δυσλειτουργία των συγκεκριμένων οργάνων ή του ουροποιητικού. Αυτό που λίγοι γνωρίζουν όμως είναι ότι ο πόνος μπορεί να «ακτινοβολεί» από κάποιο άλλο ζωτικό όργανο, υποδεικνύοντας κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα υγείας.

Ο πόνος εντοπίζεται στις περισσότερες περιπτώσεις μεταξύ του τελευταίου πλευρού και του οστού της λεκάνης και προς τα πίσω, κοντά στην οσφυϊκή μοίρα (δηλαδή τη μέση).

Εάν δεν είναι αποτέλεσμα δυσλειτουργίας των νεφρών, ο πόνος μπορεί να οφείλεται σε θλάση των μυών της πλάτης, κάταγμα στη σπονδυλική στήλη, επανενεργοποίηση του έρπητα, ανεύρυσμα στην κοιλιακή χώρα ή γυναικολογικό πρόβλημα.

Ιδιαίτερα στην περίπτωση ανευρύσματος, επιβάλλεται η άμεση ιατρική παρέμβαση, καθώς η ρήξη του ανευρύσματος μπορεί να απειλήσει την υγεία, λόγω της εκτεταμένης εσωτερικής αιμορραγίας.

Τυπικά, ο νεφρικός πόνος εντοπίζεται στη σύστοιχη με τον πάσχοντα νεφρό πλευροσπονδυλική γωνία και κάτω από τη 12^η πλευρά. Προκαλείται από απότομη διάταση της νεφρικής κάψας λόγω φλεγμονής ή απόφραξης. Ο πόνος φλεγμονώδους αιτιολογίας είναι συνήθως σταθερός, ενώ αυτός που οφείλεται σε απόφραξη έχει αυξομειούμενη ένταση, η οποία ακολουθεί τις περισταλτικές κινήσεις της αποχετευτικής μοίρας (κωλικός του νεφρού). Συχνά ο νεφρικός πόνος επεκτείνεται προς τον ομφαλό ή το σύστοιχο λαγόνιο βόθρο. Θα πρέπει να τονιστεί, ότι σε περίπτωση απόφραξης, η οξύτητα του πόνου σχετίζεται κυρίως με την ταχύτητα εγκατάστασης της απόφραξης και λιγότερο με το βαθμό διάτασης. Έτσι, παθήσεις που εξελίσσονται βραδέως και οδηγούν σε βαθμιαία διάταση της νεφρικής κάψας προκαλούν ελάχιστο ή καθόλου πόνο. Τέτοιες παθήσεις είναι οι όγκοι, η χρόνια πυελονεφρίτιδα, οι κοραλλιοειδείς λίθοι, οι πολυκυστικοί νεφροί κ.λπ.

Ο πόνος στους νεφρούς εντοπίζεται χαμηλά στη μέση  και συνήθως είναι ετερόπλευρος αν και μπορεί να εντοπίζεται και στις δύο πλευρές.

Συχνότερα ο πόνος στους νεφρούς εκδηλώνεται σαν κολικός και οφείλεται σε απόφραξη της ροής των ούρων, συνήθως από κάποια πέτρα (λίθο), που εντοπίζεται ψηλά προς τον νεφρό.

Στην περίπτωση της νεφρολιθίασης ο κολικός του νεφρού είναι ένας πολύ έντονος πόνος ο οποίος αυξομειώνεται σε ένταση. Συνήθως συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, όπως τάση για εμετό, εμετό και αιματουρία. Μπορεί επίσης να υπάρχει πυρετός και ο πόνος να αντανακλά προς τον μηρό.

Άλλη συχνή αιτία που προκαλεί πόνο στους νεφρούς είναι η ουρολοίμωξη που έχει επεκταθεί προς τα πάνω (πυελονεφρίτιδα). Στην περίπτωση αυτή ο ασθενής εκτός από τον πόνο εμφανίζει υψηλό πυρετό με ρίγος, καταβολή, εμετούς και κάποιες φορές σύγχυση. Τα ούρα είναι θολά, μπορεί να μυρίζουν, να περιέχουν αίμα και να εμφανίζεται πόνος στην ούρηση. Συνήθως προηγούνται κοινά συμπτώματα ουρολοίμωξης (κυστίτιδας), όπως συχνουρία και κάψιμο ή τσούξιμο στην ούρηση.

Ο τυπικός κωλικός του νεφρού αρχίζει συνήθως σαν αίσθημα βάρους στη νεφρική χώρα, αλλά σύντομα εξελίσσεται σε οξύ άλγος με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την απουσία συγκεκριμένης αναλγικής θέσης. Πολλές φορές συνυπάρχει εφίδρωση, ναυτία, έμετοι ή μετεωρισμός. Ο πόνος μπορεί να υποχωρήσει αυτόματα και να επανεμφανιστεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Οξύς οσφυϊκός πόνος από απότομη διάταση της νεφρικής κάψας μπορεί να παρατηρηθεί και από υποκάψιο αιμάτωμα ή και νεφρική ισχαιμία εξ αιτίας αρτηριακού εμφράκτου ή φλεβικής θρόμβωσης.

Η διαφορική διάγνωση του νεφρικού πόνου θα πρέπει να γίνεται από ενδοπεριτοναϊκές παθήσεις, συνηθέστερα φλεγμονές ή ρήξεις ενδοπεριτοναϊκών οργάνων. Προς την κατεύθυνση αυτή σημαντική βοήθεια προσφέρει  το ιστορικό και η κλινική εξέταση.

Η λιθίαση του ουροποιητικού εμφανίζεται κλινικά σαν οξύς πόνος, ο γνωστός μας κολικός, δηλαδή πόνος στην οσφυϊκή χώρα με αντανάκλαση στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα και στα έξω γεννητικά όργανα. Ο ασθενής που πονά κινείται χαρακτηριστικά συνεχώς μη μπορώντας να βρει ανακούφιση σε καμία θέση.
Γενικά ένας ασθενής με πέτρα στο ουροποιητικό μπορεί να εμφανίσει τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Πόνο στην πλάτη και στα πλάγια της κοιλιάς που επεκτείνεται μπροστά και χαμηλά στις βουβωνικές χώρες και τα γεννητικά όργανα και έρχεται κατά κύματα
• Ναυτία, έμετο
• Τσούξιμο στην ούρηση
• Αιματουρία
• Συχνουρία
• Πυρετό με ρίγος, αν συνυπάρχει ουρολοίμωξη

Οι περισσότεροι λίθοι περνούν απαρατήρητοι μέχρι να προκαλέσουν έντονη συμπτωματολογία. Άλλες φορές ανακαλύπτονται τυχαία στα πλαίσια απεικονιστικού ελέγχου για αιματουρία ή κάποια άλλη πάθηση

Όταν τα νεφρά μας αδυνατούν να φιλτράρουν τις άχρηστες ουσίες από το αίμα μας, τότε αυτό ονομάζεται οξεία νεφρική ανεπάρκεια.

Δείτε τα συμπτώματα:

- Μειωμένη παραγωγή ούρων
- Αιματουρία (αίμα στα ούρα)
- Κατακράτηση υγρών, η οποία προκαλεί οίδημα στα πόδια, στους αστραγάλους ή στα πόδια σας
- Υπνηλία
- Δύσπνοια
- Μεταλλική γεύση στο στόμα (από την αύξηση της ουρίας στο αίμα)
- Κόπωση
- Σύγχυση
- Ναυτία, ζαλάδα και δυσκολία στη συγκέντρωση
- Πόνος ή/και «πλάκωμα» στο στήθος
- Επιληπτικές κρίσεις ή κώμα (σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις)

Διαβάστε επίσης

• Μήπως ο πόνος στην πλάτη οφείλεται στους νεφρούς; Γνωρίζετε που βρίσκονται οι νεφροί; Ποια η θέση των νεφρών σας; (φώτο)
• Ποια τα σημάδια ότι οι νεφροί δεν λειτουργούν φυσιολογικά; Ποιοι οι παράγοντες κινδύνου και πως μπορείτε να προλάβετε την νεφροπάθεια; 
• Αιματουρία. Ποιες οι αιτίες που την προκαλούν, πώς γίνεται η διάγνωση και πόσο σοβαρό μπορεί να είναι το αίμα στα ούρα;
• Πέτρες στα νεφρά (νεφρολιθίαση). Τι είναι και πώς δημιουργούνται; Τι πρέπει να κάνετε για να την προλάβετε; Ποια η κατάλληλη διατροφή και ποια βότανα μπορούν βοηθήσουν στην αντιμετώπιση;
• Ουρολοίμωξη. Που οφείλεται, ποια τα συμπτώματα σε γυναίκες, άντρες, παιδιά και ποιοι οι τρόποι μετάδοσης;
• Τι είναι η οξεία νεφρική βλάβη και ποιοι οι παράγοντες που την προκαλούν; Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού. 
• Τσουκνίδα, για την αναιμία, τις πέτρες, την πίεση, τις αιμορροΐδες, τον διαβήτη, την ακμή.

Αντιφλεγμονώδη φάρμακα, Aντιφλεγμονώδεις τροφές και βότανα. Τι να προσέχετε;

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

O πόνος είναι μια οδυνηρή και πολύ συνηθισμένη ενόχληση που υποχρεώνει τον άνθρωπο να παραδεχθεί ότι είναι άρρωστος και τον αναγκάζει επειγόντως να ζητήσει τη βοήθεια του γιατρού.

Το άριστο βέβαια είναι για την εξάλειψη του πόνου να βρίσκεται το αίτιο που τον προκαλεί και να αντιμετωπισθεί κατάλληλα και άμεσα. Η φλεγμονή παραμένει ένα από τα περίπλοκα πεδία της ιατρικής. Όταν μειώνεται υπερβολικά η φλεγμονώδης αντίδραση του σώματος, ο οργανισμός δεν μπορεί να καταπολεμήσει τα μικρόβια ή να θεραπεύσει τα τραύματα. Ενώ, όταν αυξάνεται υπερβολικά η φλεγμονώδης αντίδραση, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα όργανα του σώματος, γεγονός το οποίο προκαλεί εντέλει την εκδήλωση χρόνιας πάθησης. Στο μυοσκελετικό σύστημα, η φλεγμονή συνοδεύει και καθορίζει τα συμπτώματα σε όλα τα στάδια της εξέλιξης τόσο των αυτο-άνοσων αρθροπαθειών όσο και της εκφυλιστικής οστεοαρθρίτιδας. Οι κύριοι παράγοντες της φλεγμονώδους αντίδρασης στις αρθρίτιδες, που αποτελούν και θεραπευτικούς στόχους, είναι οι ελεύθερες ρίζες, τα ένζυμα μεταλοπρωτεάσες, και οι κυτταρικοί διαβιβαστές της φλεγμονής προσταγλανδίνη, Iντερλευκίνη-6 και TNF.

Mε αφορμή όμως τον πόνο θα μελετήσουμε τα παυσίπονα και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη που χρησιμοποιούμε για την ανακούφιση από το αλγεινό αίσθημα χωρίς να μπούμε στη διαγνωστική του αιτίου που προκάλεσε τον πόνο.

Δύο μεγάλες κατηγορίες αντιφλεγμονωδών:

1. Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα (ΜΣΑΦ)

2. Κορτικοστεροειδή (‘κορτιζόνη’)

Τι είναι τα ΜΣΑΦ: Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα;


Είναι φάρμακα που χρησιμοποιούνται, για την αντιμετώπιση παθήσεων όπου υπάρχουν στοιχεία φλεγμονής και ισχυρός πόνος, όπως για παράδειγμα στην οστεοαρθρίτιδα, σε τενοντίτιδες κ.α. Είναι συμπτωματικά, αντιφλεγμονώδη, αντιπυρετικά και αναλγητικά φάρμακα. Συμπτωματικά σημαίνει ότι δεν επηρεάζουν την πορεία της νόσου, αλλά συμβάλλουν στον έλεγχο των συμπτωμάτων που οφείλονται στη φλεγμονή.

Δρουν κυρίως αποκλείοντας ένα ένζυμο (την κυκλοοξυγενάση) που είναι σημαντικό για το σχηματισμό ουσιών, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή.

Από την άλλη πλευρά αυτές οι ουσίες (που ονομάζονται προσταγλανδίνες) παίζουν επίσης ρόλο στη φυσιολογία του σώματος που περιλαμβάνει και την προστασία του στομάχου, τη ρύθμιση της ροής του αίματος στα νεφρά κλπ. Η αναστολή αυτών των φυσιολογικών δράσεων των προσταγλανδινών δικαιολογεί τις περισσότερες από τις ανεπιθύμητες ενέργειες των ΜΣΑΦ. Αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν:

Γαστρεντερικές διαταραχές που είναι η πιο συχνή ανεπιθύμητη ενέργεια προκαλώντας διαβρώσεις στο εσωτερικό τοίχωμα του στομάχου.

Τα συμπτώματα ποικίλλουν από ήπια πεπτική δυσφορία μετά τη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής μέχρι έντονο πόνο και αιμορραγία από το στομάχι, που μπορεί να παρουσιαστεί ως μαύρα και μαλακά κόπρανα.


Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα αντιφλεγμονώδη δεν είναι απλά παυσίπονα.

Πώς δρουν;

Όταν κάπου στο σώμα μας υπάρχει φλεγμονή, κάποια κύτταρα της περιοχής που πάσχει, απελευθερώνουν ουσίες οι οποίες οδηγούν σε αγγειοδιαστολή και αύξηση της διαπερατότητας των τοιχωμάτων των αγγείων και έτσι δημιουργείται ένα τοπικό οίδημα/πρήξιμο, μαζί με πόνο, θερμότητα, ερυθρότητα και δυσλειτουργικότητα. Είναι σημαντικό να επισημάνουμε, ότι δεν ειναι απαραίτητο να υπάρχουν όλα τα παραπάνω συμπτώματα, για να μπει η διάγνωση της φλεγμονής. 
Τα ΜΣΑΦ λοιπόν, δρουν ‘μπλοκάροντας’ ένα ένζυμο , την κυκλοξυγενάση ή αλλιώς ‘COX’, χάρη στην οποία θα απελευθερώνονταν οι παράγοντες της φλεγμονής. Καταστέλλουν έτσι τη φλεγμονή.

Το κακό είναι όμως, ότι η COX έχει 2 τύπους, ο ένας εκ των οποίων προστατεύει το στομάχι! Οπότε τα ΜΣΑΦ που μπλοκάρουν και τους δύο τύπους της COX (δηλαδή τα περισσότερα που κυκλοφορούν στην αγορά), αυξάνουν τις πιθανότητες παθήσεων του πεπτικού.(πχ γαστρίτιδας, έλκους κτλ)

Η ασπιρίνη θεωρείται το πιo σημαντικό αντιφλεγμονώδες με παυσίπονη δράση που διαρκεί 4 ώρες. Είναι αποτελεσματική σε πόνους μέτριας έντασης, όχι όμως σε πόνους κοιλιακής χώρας (πόνοι περιόδου λόγω πιθανής πρόκλησης αιμορραγίας). Επίσης, αντενδείκνυται ως αντιπυρετικό για παιδιά λόγω του συνδρόμου Reye που προκαλεί, καθώς και σε άτομα με έλλειψη του ένζυμου G6PD.

Άλλος αντιπρόσωπος αυτής της ομάδας είναι η παρακεταμόλη που έχει παυσίπονη και αντιπυρετική δράση. Δρα μέσα σε 30-45 λεπτά και ανακουφίζει τον πόνο. Σε αντίθεση με την ασπιρίνη, δεν προκαλεί γαστρικό ερεθισμό, αλλά μπορεί να προκαλέσει ηπατικά προβλήματα, όταν λαμβάνεται σε μεγάλη δόση (περισσότερα από 3 χάπια ημερησίως) για πάνω από 3 εβδομάδες.

Παρενέργειες

Όπως όλα τα φάρμακα, έτσι και τα αντιφλεγμονώδη μπορούν να προκαλέσουν κάποιες παρενέργειες.
 Για παράδειγμα, μπορούν να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν μία αιμορραγία, επιδρώντας στη συγκόλληση των αιμοπεταλίων και στο μηχανισμό της πήξης.

Γι' αυτό το λόγο, ο ιατρός πρέπει να σας ρωτήσει αν παίρνετε αντιπηκτική αγωγή, πριν τη συνταγογράφηση ΜΣΑΦ.
 Ο ασθενής, καλό είναι, να ενημερώνει τον ιατρό του, αν είχε ποτέ παρουσιάσει αλλεργία σε οποιοδήποτε φάρμακο!!

Επίσης αν πάσχετε από βρογχικό άσθμα, αν έχετε πρόβλημα με το στομάχι, αυξημένη πίεση(υπέρταση) ,άλλο καρδιολογικό πρόβλημα ή αν έχετε κάποια παθολογία των νεφρών ή του ήπατος (πρόβλημα στο συκώτι) , είναι σημαντικό ο ιατρός σας να το γνωρίζει!
Όλα τα παραπάνω συστήματα, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να επηρεαστούν, ειδικά αν γίνεται αλόγιστη χρήση των φαρμάκων αυτών.

Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στη χορήγηση σε μεγαλύτερες ηλικίες και γενικώς, πρέπει πάντα ο ιατρός να χορηγεί αυτά τα σκευάσματα (χάπια ή ενέσεις), μετά από τη λήψη ιστορικού και να προσαρμόζεται η δόση και η διάρκεια της αγωγής ανάλογα. Τα φάρμακα αυτά , πρέπει να λαμβάνονται μετά το φαγητό, με γεμάτο στομάχι και με αρκετό νερό.
 Σε κάποιες περιπτώσεις, πρέπει να αποφευχθεί τελείως η χορήγηση ΜΣΑΦ. Αυτό είναι στη κρίση του ιατρού, βασισμένο πάντα σε επιστημονικά κριτήρια.

Συμπέρασμα


Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα είναι πολύ καλά φάρμακα, χάρη στα οποία βελτιώνονται ή θεραπεύονται πολλές παθήσεις στην ορθοπαιδική, και προσφέρουν έτσι, σημαντική βελτίωση στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Δεν πρέπει όμως να γίνεται η χρήση τους αλόγιστα και χωρίς ιατρική συμβουλή , για να μπορούν να αποφευχθούν ανεπιθύμητες ενέργειες και καταστάσεις.

Oλα τα ΜΣΑΦ έχουν παρόμοιους κινδύνους από το καρδιαγγειακό, αλλά μερικά (ναπροξένη 500 bid, σελεκοξίμπη 200 mg qd) είναι πιθανώς ασφαλέστερα από άλλα (π.χ. ροφεκοξίμπη, βαλντεκοξίμπη, δικλοφενάκη, ιμπουπροφαίνη). Ο κίνδυνος των καρδιαγγειακών συμβαμάτων από τα ΜΣΑΦ είναι μεγαλύτερος σε άτομα υψηλού κινδύνου ή θεραπευόμενα με μεγαλύτερες δόσεις και για μακρό χρονικό διάστημα

Αντιφλεγμονώδεις τροφές

Λίπη και έλαια: Η πρόσληψη των κατάλληλων λιπαρών οξέων επιδρά στη φλεγμονή με ευεργετικό τρόπο. Τα ω-3 λιπαρά οξέα αποτελούν ισχυρούς αντιφλεγμονώδεις παράγοντες και οι μελέτες δείχνουν ότι η διατροφή που είναι πλούσια σε α-λινολενικό οξύ, δοκοσοεξανοϊκό και εικοσιπεντανοϊκό οξύ (που είναι όλα ω-3), παρέχει μια φυσική αντιφλεγμονώδη δράση. Τα λιπαρά αυτά οξέα εντοπίζονται στα λιπαρά ψάρια, στους ξηρούς καρπούς, στο σογιέλαιο, στο λιναρόσπορο, στο λινέλαιο κλπ. Το ελαιόλαδο αποτελεί έναν ακόμα τύπο λίπους που έχει βρεθεί ότι ελαττώνει τη φλεγμονή, εξαιτίας της χημικής του δομής αλλά και λόγω της αντιοξειδωτικής βιταμίνης Ε που περιλαμβάνει.

Πρωτεΐνη: Το σώμα μας χρειάζεται πρωτεΐνη για τη δημιουργία υγιών ιστών. Καλές πηγές πρωτεΐνης είναι τα άπαχα πουλερικά, τα ψάρια και τα θαλασσινά, τα όσπρια και οι ξηροί καρποί. Η σόγια και το γάλα σόγιας είναι επίσης πολύ καλές πηγές πρωτεΐνης που μπορεί να ελαττώσει τη φλεγμονή.

Υδατάνθρακες και φυτικές ίνες: Το μεγαλύτερο ποσοστό υδατανθράκων στη διατροφή μας πρέπει να προέρχεται από καρπούς ολικής αλέσεως, φρούτα και λαχανικά. Το ψωμί, τα δημητριακά και τα ζυμαρικά πρέπει να είναι 100% προϊόντα ολικής αλέσεως. Τα προϊόντα ολικής αλέσεως, τα φρούτα και τα λαχανικά είναι πλούσια σε φυτοθρεπτικά συστατικά με αντιοξειδωτική δράση που παίζουν προστατευτικό ρόλο για τη φλεγμονή αλλά είναι και εξαιρετικές πηγές φυτικών ινών, και οι μελέτες συμφωνούν ότι μια δίαιτα πλούσια σε φυτικές ίνες σχετίζεται με χαμηλά επίπεδα φλεγμονωδών δεικτών. Προτείνεται η επιλογή πράσινων φυλλωδών λαχανικών, λαχανικών με λαμπερά χρώματα και ποικιλίας φρέσκων ολόκληρων φρούτων (με τη φλούδα όπου είναι δυνατό). Οι χρωστικές στα λαμπερού χρώματος φρούτα και λαχανικά περιέχουν πολλά φυτοχημικά συστατικά με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Ένα παράδειγμα είναι η κουερσετίνη, που βρίσκεται στο μήλο και στη φλούδα των κόκκινων κρεμμυδιών με πολύ ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση. Πέντε και πλέον μερίδες φρούτων και λαχανικών είναι απαραίτητες σε καθημερινή βάση. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει για τα βατόμουρα και τις φράουλες που είναι πολύ πλούσια σε αντιφλεγμονώδη φυτοχημικά και αντιοξειδωτικά.

Αλκοόλ: Η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ έχει εξακριβωμένη αντιφλεγμονώδη δράση.

Βότανα

Δεν υπάρχουν όμως μόνο φάρμακα με αντιφλεγμονώδη δράση. Υπάρχουν και τα βότανα.  Τα πιο κατάλληλα βότανα είναι αυτά που έχουν και τις δυο ιδιότητες, είναι δηλαδή και ισχυρά αντιφλεγμονώδη και ισχυρά αναλγητικά.

◦ αμαμηλίδα- hamamelis virginiana-

◦ φασκόμηλο

◦ γαϊδουράγκαθο

◦ πιπέρι καγιέν

◦ πιπερόριζα-τζίντζερ

◦ βαλσαμόχορτο-υπερικό

◦ δεντρολίβανο

◦ αλόη

◦ χαμομήλι

◦ σκόρδο

◦ γίγκο μπιλόμπα

◦ ρίγανη

◦ κουρκουμάς-χρυσόριζα-κουρκουμίνη-κιτρινόριζα

◦ astragalus-αστράγαλος ο μεμβρανώδης

◦ αχιλλέα-χιλιόφυλλο

◦ καλέντουλα

 ◦ φυτολάκα-Phytolacca americana

◦ σπειραία ή φιλιπέντουλα-Filipendula ulmaria

◦ ιτιά-Salix spp

◦ σέλινο-Apium graveolens

◦ γωλθερία-Gaultheria procumbens

◦ αρπαγόφυτο-harpagophytum procumbens

◦ μηνύανθος-Menyanthes trifoliata

Διαβάστε επίσης

• Κουρκουμάς ή κιτρινόριζα ως αντιφλεγμονώδες, αντικαρκινικό, για τον διαβήτη, την χοληστερινη, το Αλτσχάιμερ, την ακμή, τις πανάδες
• Βάλσαμο ή βαλσαμόχορτο ή σπαθόχορτο για την κατάθλιψη, τα τραύματα, το στομάχι, το άσθμα, τον καρκίνο. 
• Ρόφημα με κουρκουμά για χαλάρωση και με θεραπευτικές ιδιότητες
• Σταμναγκάθι για το συκώτι, την καρδιά, το στομάχι, το δέρμα
• Ρίγανη και ριγανέλαιο, με ισχυρές αντιβακτηριακές, αντιοξιδωτικές και αντικαρκινικές ιδιότητες (Origanum vulgare)

Αγκυλοποιητική Σπονδυλαρθρίτιδα με πρωινή δυσκαμψία, πόνο στη μέση. Aσκήσεις και διατροφή για πρόληψη.

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, Μ.D., medlabnews.gr iatrikanea

Οι σπονδυλαρθρίτιδες (ΣπΑ) μπορεί να επηρεάσουν τη σπονδυλική στήλη, τις περιφερικές αρθρώσεις, τους συνδέσμους, τους τένοντες και άλλους έξω-αρθρικούς ιστούς όπως τα μάτια, το δέρμα και τα σπλάχνα. 

Οι ΣπΑ, ανάλογα με την εντόπιση των επικρατέστερων χαρακτηριστικών, χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: την περιφερική σπονδυλαρθρίτιδα και την αξονική σπονδυλαρθρίτιδα (αξ.ΣπΑ). Ενώ η αξ.ΣπΑ επηρεάζει κυρίως τη σπονδυλική στήλη και τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις, η περιφερική ΣπΑ επηρεάζει κυρίως τις περιφερικές αρθρώσεις. Η αξ.ΣπΑ διαιρείται περαιτέρω σε αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα (ΑΣ) και αξ.ΣπΑ χωρίς ακτινολογικά ευρήματα ΑΣ.

Aπό γραμματικής και εννοιολογικής άποψης, των όρων «αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα» και «αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα ή σπονδυλίτιδα ή σπονδυλαρθροπάθεια», προκύπτει ότι ο ορθός όρος είναι ο πρώτος, διότι πρώτον υποδηλώνει το ορθόν, ότι δηλ. η φλεγμονώδης προσβολή δεν αφορά μόνο τους σπονδύλους, αλλά και όλες τις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης, και δεύτερον περιγράφει πλήρως τα κύρια κλινικά χαρακτηριστικά της νόσου καθώς και τη δυναμική της εξέλιξής της σε αγκύλωση της σπονδυλικής στήλης σε πολλούς ασθενείς, όχι όμως σε όλους. 

Αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα

Η Αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα (ΑΣ) είναι μια χρόνια, φλεγμονώδης ρευματολογική νόσος της σπονδυλικής στήλης και αποτελεί την πιο αναγνωρισμένη υποκατηγορία της αξ.ΣπΑ. Είναι μια επώδυνη χρόνια φλεγμονώδης πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος που προσβάλλει κυρίως τη σπονδυλική στήλη και προκαλεί πόνο στη μέση και δυσκαμψία.

Τα συμπτώματα της ΑΣ μπορεί να ποικίλουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι παρουσιάζουν πόνο στην πλάτη και δυσκαμψία εξαιτίας της φλεγμονής που μπορεί να οδηγήσει σε συνένωση των ιερολαγόνιων αρθρώσεων. Πλήττει κυρίως νέους ανθρώπους (15 έως 40 ετών) και η συχνότητα εμφάνισής της είναι τριπλάσια στους άνδρες συγκριτικά με τις γυναίκες.

Η ΑΣ έχει γενετικό υπόβαθρο και σχετίζεται με το γονίδιο HLA-B27. Σε μερικές περιπτώσεις η παρουσία του γονιδίου αυξάνει την πιθανότητα προσβολής από την νόσο. Η γενετική προδιάθεση μπορεί επίσης να παίζει κάποιο ρόλο.

Τα ενοχλήματα είναι μη ειδικά και δύσκολο να διακριθούν από τη χρόνια οσφυαλγία. Κύρια συμπτώματα είναι 

• ο ελαφρύς πόνος χαμηλά στη μέση, 
• τυπικός πόνος αρθρίτιδας (νυκτερινό άλγος και πρωινή δυσκαμψία δηλ. ο ασθενής παρουσιάζει δυσκολία στο σκύψιμο το πρωί καθώς σηκώνεται από το κρεβάτι του), 
• η προοδευτική εγκατάσταση δυσκαμψίας σε όλη τη σπονδυλική στήλη σε συνδυασμό με οστεοπόρωση (προδιάθεση για σπονδυλικά κατάγματα) και 
• η σπονδυλική παραμόρφωση (υπερκύφωση και αγκύλωση που οδηγεί σε αδυναμία του ασθενή να κοιτάξει μπροστά). 

Πρόσθετες εκδηλώσεις μπορεί να είναι 

• η ενθεσίτιδα, δηλ. πόνος που οφείλεται σε φλεγμονή στις θέσεις όπου οι τένοντες, οι σύνδεσμοι και οι κάψες των αρθρώσεων, δηλ. οι αρθρικοί θύλακοι, προσφύονται, δηλ. προσκολλώνται, πάνω στα οστά σχηματίζοντας τις λεγόμενες ενθέσεις. Η πιο συνηθισμένη θέση που παρατηρείται τέτοιος πόνος είναι η φτέρνα, εκεί όπου ο Αχίλλειος τένοντας προσκολλάται πάνω στη φτέρνα
• ραγοειδίτιδα, 
• Ιριδοκυκλίτιδα, δηλ. φλεγμονή στο μάτι που εμφανίζεται στο 20-30% των ασθενών και εκδηλώνεται με πόνο, κοκκίνισμα, δακρύρροια και διαταραχή της όρασης 
• φλεγμονές του εντέρου, των πνευμόνων ή των καρδιακών βαλβίδων και 
• μειωμένη έκπτυξη του θώρακα. 

Διάγνωση

Η έγκαιρη διάγνωση της αγκυλοποιητικής σπονδυλαρθρίτιδας μπορεί να είναι δύσκολη λόγω των μη ειδικών συμπτωμάτων και απεικονιστικών ευρημάτων από τη σπονδυλική στήλη. Η διάγνωση θα πρέπει να βασιστεί αρχικά στην κλινική υποψία. Ο διαγνωστικός έλεγχος περιλαμβάνει λεπτομερή κλινική εξέταση, εργαστηριακές (HLA-B27) και απεικονιστικές εξετάσεις. Στόχος είναι η εντόπιση της νόσου σε αρχικά στάδια και η έγκαιρη έναρξη θεραπείας. 
Τα συνηθέστερα εργαστηριακά ευρήματα σε ασθενείς με αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα είναι:

• Αυξημένη ταχύτητα καθίζησης ερυθρών αιμοσφαιρίων (στο 40% των ασθενών)

• Αυξημένη C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) (στο 40% των ασθενών)

• Αντιγόνο ιστοσυμβατότητας Β27 θετικό (στο 92% των ασθενών)

Ενώ σε μερικούς ασθενείς μπορεί να βρεθεί:

• Αναιμία χρόνιας νόσου

• Αυξημένη αλκαλική φωσφατάση

Οι απλές ακτινογραφίες μπορεί να δείξουν ιερολαγονίτιδα, μικρά συμμετρικά συνδεσμόφυτα, σπονδυλικά σώματα με τετράγωνο σχήμα ή σπονδυλική στήλη με εικόνα bamboo. Σε αρχικά στάδια η MRI είναι η διαγνωστική εξέταση εκλογής. Χαρακτηριστικά ευρήματα είναι η δισκίτιδα, διαβρώσεις με περιοχές υποχόνδριας σκλήρυνσης στις αρθρώσεις, περιαρθρική συσσώρευση λίπους και συνδεσμόφυτα. Οι απλές ακτινογραφίες και η αξονική τομογραφία είναι χρήσιμες για την παρακολούθηση της χρόνιας φλεγμονώδους διεργασίας. Μετά από κάκωση και υποψία κατάγματος, θα πρέπει να διενεργούνται ακτινογραφίες, CT και MRI ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης. 

Εάν δεν διαγνωστεί και δεν αντιμετωπιστεί σωστά, η νόσος μπορεί να εξελιχθεί και να προκαλέσει σημαντικό βαθμό αναπηρίας. 

Ποιες θεραπείες μπορούν να με βοηθήσουν την σπονδυλαρθρίτιδα;

Η φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με ασκήσεις αποτελούν τα δύο βασικά θεραπευτικά μέσα. Στόχος της θεραπείας είναι η αναστολή της φλεγμονής και των κλινικών συμπτωμάτων και η καθυστέρηση στην εξέλιξη της νόσου. 
Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, αναλγητικά και τροποποιητικούς της νόσου παράγοντες. Τροποποιητικά της νόσου αντιρευματικά φάρμακα. Από την ομάδα των φαρμάκων αυτών χρησιμοποιούνται η Μεθοτρεξάτη και η Σουλφασαλαζίνη. Τα φάρμακα αυτά μπορεί να είναι αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της αρθρίτιδας των περιφερικών αρθρώσεων, αλλά είναι ελάχιστα ή καθόλου αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της φλεγμονής της σπονδυλικής στήλης και των ιερολαγονίων αρθρώσεων.

Τα γλυκοκορτικοειδή (κορτιζόνη) μπορεί να χρησιμοποιηθούν είτε με τη μορφή των τοπικών εγχύσεων είτε από το στόμα σε χαμηλή δόση (πρεδνιζολόνη 7,5 mg ή λιγότερο ημερησίως) σε ορισμένες περιπτώσεις και μόνο για μικρό χρονικό διάστημα. Οι τοπικές εγχύσεις γλυκοκορτικοειδούς φαρμάκου είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση τόσο της τενοντοελυτρίτιδας όσο και της ενθεσίτιδας σε περιφερικές θέσεις, όπως στη θέση πρόσφυσης του Αχίλλειου τένοντα πάνω στη φτέρνα, ενώ στερούνται κατά κανόνα παρενεργειών. Σε ορισμένες περιπτώσεις η χορήγηση γλυκοκορτικοειδών σε χαμηλή δόση από το στόμα και μόνο για μικρά χρονικά διαστήματα μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη για την καταπολέμηση σοβαρής φλεγμονής στη σπονδυλική στήλη ή αρθρίτιδας των κάτω άκρων. Επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις μια τέτοια βραχεία χορήγηση γλυκοκορτικοειδών μπορεί να καταστήσει δυνατή την άμεση έναρξη και εφαρμογή ενός προγράμματος ασκήσεων. 
Βιολογικά τροποποιητικά της νόσου φάρμακα, χορηγούμενα στους ασθενείς, εξουδετερώνουν τον παράγοντα νέκρωσης των όγκων που παίζει κεντρικό ρόλο στην παθογένεια της αγκυλωτικής σπονδυλαρθρίτιδας. Αποτέλεσμα αυτής της εξουδετέρωσης είναι η καταστολή των παθογενετικών μηχανισμών και η δυνατότητα επίτευξης ύφεσης αυτής της σοβαρής πάθησης. Τα βιολογικά τροποποιητικά της νόσου φάρμακα είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση τόσο της αρθρίτιδας των περιφερικών αρθρώσεων, όσο και της φλεγμονής της σπονδυλικής στήλης και των ιερολαγονίων αρθρώσεων, αλλά και της ενθεσίτιδας που είναι ανθεκτική στη θεραπευτική αντιμετώπιση με τοπικές εγχύσεις κoρτιζόνης.

Η συστηματική άσκηση των μυών της σπονδυλικής στήλης και η εκπαίδευση του ασθενή για να αποφύγει την παραμόρφωση είναι εξίσου σημαντική.

Το χειρουργείο έχει ένδειξη όταν αποτύχει η συντηρητική αγωγή, όπως σε βαρεία κυφωτική παραμόρφωση. Απόλυτες χειρουργικές ενδείξεις είναι τα ασταθή σπονδυλικά κατάγματα, η οφειλόμενη σε κύφωση προοδευτική μυελοπάθεια και η επιδεινούμενη σπονδυλοδισκίτιδα. Η χειρουργική διόρθωση της παραμόρφωσης σε ασθενείς με αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα σχετίζεται με υψηλό ποσοστό περι- και μετεγχειρητικών επιπλοκών, όπως νευρολογική βλάβη, φλεγμονές του τραύματος, αστοχία υλικών. Παρόλα αυτά, η νοσηρότητα και η θνησιμότητα μπορούν να ελαττωθούν με το σωστό χειρουργικό σχεδιασμό, τις νέες χειρουργικές τεχνικές και υλικά, το διεγχειρητικό νευροφυσιολογικό έλεγχο και τη βελτιωμένη περιεγχειρητική φροντίδα. Απόλυτος στόχος της διορθωτικής οστεοτομίας είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας της σπονδυλικής στήλης και η διόρθωση της πωγωνομετωπιαίας γωνίας σε βαθμό που ο ασθενής να μπορέσει ξανά να κοιτάξει ευθεία. Κατάγματα σε ασθενείς με αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα μπορεί να συμβούν και μετά κακώσεις χαμηλής βίας και συχνά λανθάνουν της προσοχής. Συνήθως, τα κατάγματα συμβαίνουν στη θωρακική μοίρα, συχνά είναι ασταθή, καθώς αφορούν και την πρόσθια και την οπίσθια κολώνα, ενώ σε ποσοστό 30-75% υπάρχει νευρολογικό έλλειμμα. Σε αντίθεση με τα κοινά κατάγματα η σπονδυλοδεσία θα πρέπει να είναι μακρά παρά βραχεία, λόγω του κινδύνου δευτεροπαθούς κυφωτικής παραμόρφωσης

Ποια μέτρα πρέπει να πάρω για να έχω καλύτερη ποιότητα ζωής;

• Να προσέχεις το βάρος σου.
  Η διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους θα μειώσει την καταπόνηση της σπονδυλικής στήλης, και η ισορροπημένη διατροφή είναι ουσιαστική για τη συνολική κατάσταση της υγείας σας και της ενεργητικότητάς σας. 
• Να τρως υγιεινά (άφθονα λαχανικά, φρούτα και προϊόντα ολικής αλέσεως, ψάρια, 8-10 ποτήρια νερό την ημέρα, όχι στο αλκοόλ ή στα τρόφιμα που μπορεί να αλληλεπιδράσουν με το φάρμακό σου. 
• Να ασκείσαι τακτικά. Οποιαδήποτε δραστηριότητα που αυξάνει τους καρδιακούς παλμούς μπορεί να σας βοηθήσει να ηρεμήσετε. Ακόμη και η άσκηση μέτριας έντασης βοηθά στην ανακούφιση του άγχους με την απελευθέρωση ενδορφινών στον οργανισμό. Οι ενδορφίνες θεωρείται ότι προάγουν το αίσθημα ευεξίας και μπορούν να ανακουφίσουν παροδικά τον πόνο. Να συζητάτε πάντα με το γιατρό σας πριν την έναρξη οποιουδήποτε προγράμματος άσκησης. 
• Να προσέχεις που και πως κάθεσαι. 
• Να αποκτήσεις σχετικά σκληρό κρεβάτι. 
• Να σταματήσεις το κάπνισμα. 
• Να μην χάνεις το κουράγιο σου -το γέλιο μπορεί να έχει θεραπευτικό όφελος.

Πότε πρέπει να σε δει γιατρός.

• Αν νιώθεις πόνο και παρουσιάζεις δυσκαμψία στο κάτω μέρος της ράχης, στους γλουτούς, στους ώμους, τα πλευρά, τους γοφούς ή στους μηρούς για περισσότερους από 3 μήνες. 
• Ο πόνος εξαπλώνεται από το κάτω μέρος της ράχης και τους γλουτούς προς την σπονδυλική στήλη και τον αυχένα και επιδεινώνεται το βράδυ και τις πρωινές ώρες. 
• Η δυσκαμψία ανακουφίζεται με τη άσκηση.

ΠΗΓΕΣ Rheumatology Secrets, Arthritis Research Campaign
Ελληνική Ρευματολογική Εταιρεία www.ere.gr
Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα www.arthritis.org.gr 

Διαβάστε επίσης

• Αρθρίτιδες. Οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ποδάγρα ή ουρική αρθρίτιδα. Τι να κάνετε για να ζείτε καλά με την αρθρίτιδα. 
• Τι πρέπει να κάνετε για να ανακουφιστείτε από τον πόνο στην μέση;
• Πόνος στην πλάτη. Ποιες οι αιτίες, πότε πρέπει να πάτε στον γιατρό και τι πρέπει να κάνετε για την πρόληψή του;
• Τα ωμέγα-3 λιπαρά μπορεί να βοηθούν στη μείωση της φλεγμονής σε ορισμένες μορφές αρθρίτιδας.
• Τι είναι ο ρευματολόγος και για ποιους λόγους πρέπει να τον επισκεφτείτε;