Η χρόνια παγκρεατίτιδα είναι μία προοδευτική κατάσταση, που περιλαμβάνει μία σειρά οξέων επεισοδίων. Αυτά τα επεισόδια μπορεί να προκαλέσουν διακοπτόμενο ή διαρκή πόνο και μπορεί να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη των ιστών του παγκρέατος.
Ποιες είναι οι κύριες αιτίες της οξείας παγκρεατίτιδας;
- η υπερλιπιδαιμία,
- ο υπερπαραθυρεοειδισμός,
- οι ιογενείς λοιμώξεις (παρωτίτιδα) και
- παράσιτα (ασκαρίδες),
- Τραυματισμό του παγκρέατος (π.χ. μετά από τροχαίο ατύχημα)
- Χειρουργικές επεμβάσεις ή ιατρικούς χειρισμούς (π.χ. ΕRCP),
- Ανατομικές ανωμαλίες του παγκρέατος ή του εντέρου,
- φάρμακα (θειαζιδικά διουρητικά, αζαθειοπρίνη, οιστρογόνα).
Ποια είναι τα συμπτώματα της οξείας παγκρεατίτιδας;
Άλλα σημεία και συμπτώματα της οξείας παγκρεατίτιδας περιλαμβάνουν:
- Ναυτία και εμετός
- Πυρετός
- Ταχυπαλμία
- Πρήξιμο στην κοιλιά
- Παραλυτικός ειλεός,
- Το υποογκαιμικό σοκ,
- Σε σοβαρές περιπτώσεις αφυδάτωση και χαμηλή αρτηριακή πίεση, εσωτερική αιμορραγία, και σοκ
- Ολιγο-ανουρία,
- Διάφορες νευρο-ψυχολογικές διαταραχές και τέλος
- Η αναπνευστική δυσχέρεια.
Πέρα από τον πόνο στη χρόνια παγκρεατίτιδα μπορεί να συνυπάρχουν τα εξής:
Ποιες είναι οι πιο συχνές επιπλοκές της οξείας παγκρεατίτιδας;
Πως γίνεται η διάγνωση της οξείας παγκρεατίτιδας;
Η αυξημένη αμυλάση αίματος (με αυξημένη αμυλάση ούρων) και η σύγχρονη υπερλιπιδαιμία είναι οι πρώτες ενδείξεις. Η αυξημένη αμυλάση του αίματος επιμένει περισσότερο από την αμυλάση του ορού. Η Αμυλάση, το παγκρεατικό ένζυμο για την πέψη υδατανθράκων, είναι η πιο κοινή εξέταση για την οξεία παγκρεατίτιδα. Αυξάνει από 2 ως 12 ώρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων και φθάνει στη μέγιστη τιμή σε 12 ως 72 ώρες. Μπορεί να αυξηθεί σε επίπεδα 5 ως 10 φορές ψηλότερα από τα φυσιολογικά και συνήθως επιστρέφει σε κανονικά επίπεδα σε μία εβδομάδα.
Η Λιπάση, (το ένζυμο που, μαζί με τη χολή από το ήπαρ χρησιμοποιείται για την πέψη των λιπών) αυξάνει στο αίμα σε 4 ως 8 ώρες μετά την έναρξη ενός οξέος επεισοδίου και φθάνει στη μέγιστη τιμή σε 24 ώρες. Μπορεί να αυξηθεί σε επίπεδα πολλές φορές ψηλότερα από τα φυσιολογικά και παραμένει αυξημένη για περισσότερο καιρό από την αμυλάση. Καθώς τα κύτταρα καταστρέφονται στην χρόνια παγκρεατίτιδα και μειώνεται η παραγωγή λιπάσης σε λιγότερο από 10% του κανονικού, εμφανίζεται στεατόρροια (λιπαρά, δύσοσμα κόπρανα).
Η Τρυψίνη (που χρησιμοποιείται για την πέψη των πρωτεϊνών) πιστεύεται ότι είναι η πιο ευαίσθητη εξέταση για την οξεία παγκρεατίτιδα, αλλά δεν είναι διαθέσιμη σε όλα τα εργαστήρια και δεν εκτελείται σαν εξέταση ρουτίνας. Εξετάσεις τρυψίνης κοπράνων χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο για παγκρεατική ανεπάρκεια και μπορεί να αποτελούν μέρος του εργαστηριακού ελέγχου για χρόνια παγκρεατίτιδα. Το Τρυψινογόνο (Ανοσολογικά ενεργή τρυψίνη) είναι εξέταση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο για παγκρεατική ανεπάρκεια σε ασθενείς με χρόνια παγκρεατίτιδα. Άλλες εξετάσεις που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο για επιπλοκές οξείας παγκρεατίτιδας περιλαμβάνουν:
- Γενική αίματος (με τύπο λευκών αιμοσφαιρίων)
- Μεταβολικό προφίλ (Χολερυθρίνη, εξετάσεις ηπατικής λειτουργίας)
- Σάκχαρο
- Ασβέστιο
- Μαγνήσιο
- C-Αντιδρώσα Πρωτεΐνη (ένδειξη φλεγμονής)
- Λίπος κοπράνων
- Τρυψίνη
- Τρυψινογόνο(Ανοσολογικά ενεργή τρυψίνη)