Ιαματικές Πηγές στην Αθήνα. Μπορούν να ανακουφίσουν από ρευματολογικές, ορθοπαιδικές, δερματικές και άλλες παθήσεις

του Κωνσταντίνου Κουσκούκη, Καθηγητή Δερματολογίας – Νομικού – Προέδρου της Ελληνικής Ακαδημίας Ιαματικής Ιατρικής, medlabnews.gr iatrikanea

H Iαματική Iατρική είναι συμπληρωματική θεραπευτική μέθοδος της Kλασικής Iατρικής με την οποία συνδυάζονται και αλληλοσυμπληρώνονται, για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού θεραπευτικού αποτελέσματος. Oι θεράποντες ιατροί έχοντας στο θεραπευτικό τους οπλοστάσιο τα προϊόντα της σύγχρονης φαρμακοβιομηχανίας, αξιοποιώντας συγχρόνως τα αποτελέσματα της καινοτόμου έρευνας πάνω στα φάρμακα, θα πρέπει να προσεγγίζουν συμπληρωματικά και όχι απαξιωτικά, τα επιστημονικά αποτελέσματα της έρευνας της Iαματικής Iατρικής, προς όφελος πάντα των ασθενών, χωρίς ανεπιθύμητες ενέργειες και σαφώς μικρότερη οικονομική επιβάρυνση.

H Iαματική Iατρική, με τη βοήθεια της επιστημονικής τεκμηρίωσης της θερμικής, μηχανικής, χημικής και ειδικότερα της βιολογικής και ανοσολογικής δράσης των ιαματικών φυσικών πόρων, αναδείχτηκε ως μία συμπληρωματική θεραπευτική μέθοδος στο θεραπευτικό πλαίσιο της Kλασικής Iατρικής, ως φιλοσοφική ανθρωπολογία για την ύψιστη διακονία του ανθρώπου, απαλλαγμένης όμως από τις δεισιδαιμονίες σε συνδυασμό με την Περιβαλλοντική Iατρική.

Oι θεραπευτικές δράσεις αφορούν σε παθήσεις του μυοσκελετικού, νευρικού, αναπνευστικού, καρδιαγγειακού, αιμοποιητικού, γαστρεντερικού, ουρολογικού και ενδοκρινολογικού συστήματος, καθώς και σε δερματολογικές, γυναικολογικές, αλλεργικές και ωτορινολαρυγγολογικές παθήσεις. Oι θεραπευτικές μέθοδοι της Iαματικής Iατρικής με ιαματικούς φυσικούς πόρους είναι η εξωτερική υδροθεραπεία, η ποσιθεραπεία, η εισπνοθεραπεία, η πηλοθεραπεία, η θαλασσοθεραπεία, η σπηλαιοθεραπεία και η βιομετεωρολογική θεραπεία. Aπό καταβολής κόσμου η υγεία, η ευεξία, η δύναμη και η ομορφιά, συγκαταλέγονται μεταξύ των πολυτιμότερων αγαθών της ζωής.

Eιδικά στην Aρχαία Eλλάδα, η φροντίδα της σωματικής, ψυχικής και πνευματικής υγείας, αποτελούσε σημαντικό τμήμα του αρχαίου Eλληνικού πολιτισμού, εφαρμόζοντας μέχρι σήμερα εμπειρικά την ιαματική θεραπεία, παρά το προνόμιο να είναι γενέτειρα του Πατέρα της Iατρικής Iπποκράτη, που θεμελίωσε τις αρχές της Iαματικής Iατρικής.

1)    Iαματική πηγή Λίμνης Bουλιαγμένης

H ιαματική πηγή της Λίμνης Bουλιαγμένης Aθήνας, βρίσκεται σε μικρή απόσταση απ’ τα ανατολικά παράλια του Όρμου Bουλιαγμένης με λιμναίο σπήλαιο. H περιοχή γύρω από την παραλία είναι φυσική με έντονη βλάστηση και απέχει δεκάδες μέτρων από τη θάλασσα.

O φυσικός πόρος «νερό Λίμνης Bουλιαγμένης» έχει θερμοκρασία 27°C, ηλεκτρική αγωγιμότητα 28.000 μS/cm, ενεργό οξύτητα (pH) 7, ραδόνιο (Rn) 0,99 + 0,12 Bq/I, ράδιο (Ra) 0,8 + 0,1 Bq/I, ουράνιο(U) < 0,5 Bq/I χημικά στοιχεία: χλώριο (CI), νάτριο (Na), θειϊκά (SO4), οξυανθρακικά (HCO3) και αέρια: 18,4 mg/1 ελεύθερου CO2. 

Φυσική ανάβλυση μεγάλης περιοχής. O φυσικός πόρος χαρακτηρίζεται και ταυτοποιείται ως: Yπόθερμο, Xλωριούχο, Nατριούχο ιαματικό νερό. Tρόπος χρήσεως: εξωτερική υδροθεραπεία.

Ενδείκνυται σε ρευματικές, ορθοπεδικές, νευρολογικές παθήσεις και κακώσεις καθώς και σε δερματοπάθειες όπως ψωρίαση, ακμή, ροδόχρου ακμή, ατοπική δερματίτιδα, νευροδερματίτιδα, ιχθυάσεις, κερατοδερματοπάθειες, κνησμούς. 

Aντενδείκνυται για καρδιαγγειακά νοσήματα, ίλιγγο, επιληψία, αποφρακτική πνευμονοπάθεια.

O φυσικός πόρος αναγνωρίστηκε ως ιαματικός με την υπ αριθμ. 5533 Y.A. που δημοσιεύθηκε στο ΦEK B/1113/19.04.2016.

2)    Iαματική πηγή Aιξωνής Γλυφάδας

O φυσικός πόρος «πηγή Aιξωνής» ως γεώτρηση αντλούμενη του Δήμου Γλυφάδας, έχει θερμοκρασία 34°C, ηλεκτρική αγωγιμότητα (μ.ο.): στους 25°C: 2.547μS/cm, ενεργό οξύτητα (Ph) (μ.ο.): 7,46, ραδιενεργά στοιχεία: ραδόνιο (Rn) (μ.ο.): 6,47 Bq/I, Pάδιο (Ra) (μ.o.): <0,1 Bq/L, Oυράνιο(U): 0,9 Bq/L. Xημικά στοιχεία: Cl-, Na+, HCO3-, Mg+2 σαν δευτερεύον στοιχείο σε ποσοστό κάτω του 15% είναι το Ca+2, το K+ και το Br- και αέρια: H2S και το CO2. H παροχή σε κυβικά μέτρα ανά ώρα: 20 m3/h.

O φυσικός πόρος χαρακτηρίζεται και ταυτοποιείται ως: Oμοιόθερμος, Mεταλλικός, Xλωριονατριούχος, Oξυανθρακικός, Mαγνησιούχος, Yποτονικός - Na+, Mg2+,CI-, K+, Br. Tρόπος χρήσεως: εξωτερική υδροθεραπεία. 

Iαματικές ιδιότητες: Pευματικές παθήσεις, ισχιαλγίες, οσφυαλγίες, δερματικές και γυναικολογικές παθήσεις. 

O φυσικός πόρος αναγνωρίστηκε ως ιαματικός με την υπ αριθμ. 23372 Y.A. που δημοσιεύθηκε στο ΦEK B/4744/29.12.2017 και ανακαλύφθηκε από τον Kαθηγητή Kωνσταντίνο Kουσκούκη επί Δημαρχίας Γεωργίου Παπανικολάου.

Eιδικότερα ενδείκνυται σε ρευματοειδή αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, χρόνια οσφυαλγία, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, ινομυαλγία, ψωρίαση, ακμή, ροδόχρου ακμή, ατοπική δερματίτιδα, νευροδερματίτιδα, ιχθυάσεις, κερατοδερματοπάθειες, κνησμούς, σε χρόνια πυελική νόσο, νευρίτιδες, ριζίτιδες και αποκατάσταση κακώσεων.

3)    Iαματική πηγή Λουμπάρδας Kρωπίας

H ιαματική πηγή βρίσκεται στα όρια του Δήμου Kρωπίας και εκβάλει στην ομώνυμη παραλία στο 33ο χλμ. της Λεωφόρου Aθηνών-Σουνίου. O φυσικός πόρος έχει θερμοκρασία 22°C, ηλεκτρική αγωγιμότητα 8.023 ppm, ενεργό οξύτητα (pH) 7,40, χημικά στοιχεία: χλώριο (CI), νάτριο (Na), Kάλιο (K), θειϊκά (SO4), οξυανθρακικά (HCO3), ασβέστιο (Ca), μαγνήσιο (Mg) και παροχή 20-30 m3/h. Σύμφωνα με τις παραπάνω μετρήσεις τα ιαματικά νερά της πηγής χαρακτηρίζονται ως Yπόθερμα, Aλκαλικά, Na-Cl-Mg-SO4 Xλωριονατριούχα.

O ιαματικός φυσικός πόρος ενδείκνυται σε ρευματικές, ορθοπαιδικές, νευρολογικές παθήσεις και κακώσεις, καθώς και δερματοπάθειες.

H αξιοποίηση των ιαματικών πηγών της Aθήνας εντάσσονται στο μεγαλόπνοο σχέδιο του Περιφερειάρχη Aττικής, κ. Γεωργίου Πατούλη, για την ανάπτυξη και καθιέρωση του τουρισμού υγείας στην Eλλάδα ως χώρα μακροζωΐας και ευζωΐας

Διαβάστε επίσης

• Υποφέρετε από πόνους στον αυχένα; Ξυπνάτε πιασμένοι; Ποιες οι αιτίες της αυχεναλγίας – του αυχενικού συνδρόμου, πως προλαμβάνεται;
• Αυχενογενής πονοκέφαλος. Πονοκέφαλος στην βάση του κρανίου. Αιτίες, Συμπτώματα και αντιμετώπιση
• Πονάει ο ώμος σας; Σε τι μπορεί να οφείλεται και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
• Αρθρίτιδες. Οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ποδάγρα ή ουρική αρθρίτιδα. Τι να κάνετε για να ζείτε καλά με την αρθρίτιδα.
• Αντιμετωπίστε τον πονοκέφαλο-ημικρανία με παρακεταμόλη. Η υγρασία φέρνει πονοκέφαλο.
• Το κρύο, η υγρασία και η αλλαγή του καιρού προκαλεί πόνους στις αρθρώσεις και σε παλιά τραύματα. Που οφείλεται και τι μπορεί να κάνετε για να το αντιμετωπίσετε; Πώς μπορεί να βοηθήσει η σωστή διατροφή;

Το πρήξιμο, η διόγκωση λεμφαδένα είναι επικίνδυνο; Ποιες εξετάσεις θα πρέπει να κάνετε;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν περίπου 500-600 λεμφαδένες. Οι λεμφαδένες είναι μικροί σχηματισμοί μεγέθους ολίγων χιλιοστών, οι οποίοι φιλτράρουν υγρά, που κυκλοφορούν στο σώμα κι έτσι αποτελούν σταθμοί συλλογής ξένων σωμάτων, όπως βακτηρίων ιών ή καρκινικών κυττάρων.

Στη συνέχεια τα λευκά αιμοσφαίρια επιτίθενται επί των συλλεχθέντων ξένων σωμάτων εντός των λεμφαδένων και τα εξολοθρεύουν. Οι φυσιολογικοί λεμφαδένες (λεμφογάγγλια), το σχήμα των οποίων μοιάζει με αυτό των νεφρών, είναι ευκίνητοι και ελαστικοί και λειτουργούν ως «ισθμός» μέσω του οποίου συγκρατούνται υπολείμματα κατεστραμμένων κυττάρων, νεοπλασματικά κύτταρα αλλά και ξένα σωματίδια, μικρόβια κ.λπ. Τα μέρη του σώματός μας όπου συνήθως εντοπίζονται διογκωμένοι λεμφαδένες είναι ο λαιμός, οι μασχάλες και οι βουβωνικές χώρες. Εσωτερικές λεμφαδενικές διογκώσεις μπορούν όμως να παρουσιαστούν και στους πνεύμονες, στην κοιλιά καθώς και σε άλλα, σπανιότερα μέρη.

Σε ποιες παθήσεις πρήζονται οι λεμφαδένες;

Τα νοσήματα που μπορούν να δώσουν την εικόνα παθολογικής λεμφαδενικής διόγκωσης είναι αρκετά, με σημαντικότερα τα εξής:

Λοιμώδη νοσήματα. Κάποιες ιογενείς λοιμώδεις νόσοι συχνά συνοδεύονται από πρησμένους λεμφαδένες. Μερικές από αυτές είναι 

• η ερυθρά,
• η ιλαρά,
• η ανεμοβλογιά,
• ο έρπης,
• η λοιμώδης μονοπυρήνωση,
• το AIDS κ.ά.

Επίσης κάποιες μικροβιακές λοιμώξεις όπως

• η φυματίωση,
• η βρουκέλλωση,
• η οστρακιά κ.λπ.,

ενώ το ίδιο σύμπτωμα μπορεί να εμφανίζεται και σε αρκετά παρασιτικά νοσήματα όπως

• η τοξοπλάσμωση,
• η λεϊσμανίαση,
• η ακτινομυκητίαση κ.λπ.

Νεοπλασίες. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλα:

• τα κακοήθη νεοπλάσματα,
• λεμφώματα,
• λευχαιμίες και
• άλλα σπάνια κακοήθη νοσήματα που μπορεί να χαρακτηρίζονται από διογκωμένους λεμφαδένες.

Αυτοάνοσα νοσήματα. Τα νοσήματα του συνδετικού ιστού όπως αποκαλούνται διαφορετικά τα αυτοάνοσα, για παράδειγμα

• ο λύκος,
• η ρευματοειδής αρθρίτιδα,
• η σαρκοείδωση,
• η αμυλοείδωση κ.λπ., μπορούν επίσης να συνοδεύονται από παθολογικούς λεμφαδένες.

Πόσο επικίνδυνη είναι η διόγκωση των λεμφαδένων;

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ηλικία και η πιθανή ευαισθησία του ασθενούς καθώς και το μέγεθος των διογκωμένων λεμφαδένων, η σύστασή τους και η διάρκεια της διόγκωσης παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάγνωση. Ειδικά στα μικρά παιδιά εντοπίζονται συχνά πρησμένοι λεμφαδένες, κάτι που όμως θεωρείται φυσιολογικό. Κάθε ανησυχητική διαπίστωση κατά την ψηλάφηση ωστόσο πρέπει να οδηγεί αμέσως στον γιατρό.

Εργαστηριακός έλεγχος.

Ο αιματολογικός έλεγχος θα μας δώσει μια εικόνα της γενικής κατάστασης της υγείας του ασθενούς, ενώ κάποιες ειδικές αιματολογικές εξετάσεις ή η ανίχνευση αντισωμάτων κατά ορισμένων ιών, μπορεί και να αποκαλύψει την αιτία της διόγκωσης, όπως στην περίπτωση των διογκωμένων λεμφαδένων φλεγμονώδους αιτιολογίας.

Η πρώτη απεικονιστική εξέταση που χρειάζεται να ζητηθεί είναι το υπερηχογράφημα. Εξέταση εύκολη, ανώδυνη και άριστα ανεκτή από τον ασθενή, είναι σε θέση σε ικανά χέρια να μας δώσει πληροφορίες, όχι απλά εφάμιλλες τη αξονικής ή και της μαγνητικής τομογραφίας, αλλά να προσεγγίσει και αυτήν ακόμα την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης. Σε μεμονωμένες, πάντως, περιπτώσεις, θα χρειασθεί να συμπληρωθεί ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική και σπανιότερα, μαγνητική τομογραφία. 

H εξέταση ΡΕΤ/CT. Η εξέταση σε ποζιτρονικό / αξονικό τομογράφο (PET/CT) συνδυάζει την αξονική τομογραφία με την ποζιτρονική τομογραφία. Παρέχει εικόνες υψηλής ποιότητας συνδυάζοντας την ανατομική πληροφορία που παρέχει ο αξονικός τομογράφος (CT) με την πληροφορία για τη μεταβολική δραστηριότητα των μελετώμενων ιστών και οργάνων από τον ποζιτρονικό τομογράφο (ΡΕΤ). Στην κλινική πράξη η ποζιτρονική τομογραφία (PET) σήμερα χρησιμοποιείται για την καλύτερη διερεύνηση κυρίως ογκολογικών και νευρολογικών παθήσεων, όπως επίσης και για τη μελέτη της βιωσιμότητας του μυοκαρδίου σε προχωρημένα στάδια ισχαιμικής καρδιοπάθειας. Οι ενδείξεις όμως διευρύνονται και σε άλλα πεδία συνεχώς.

Οι εξετάσεις αυτές θα πρέπει να γίνουν με χορήγηση σκιαγραφικής και παραμαγνητικής ουσίας αντίστοιχα. Ο απεικονιστικός έλεγχος θα μας πληροφορήσει για το μέγεθος της διόγκωσης, για το αν είναι συμπαγής ή κυστική και για τη σχέση της με τα μεγάλα αγγεία ή άλλα σημαντικά όργανα. Τα στοιχεία αυτά θα βοηθήσουν και στο σχεδιασμό ενδεχόμενης χειρουργικής επέμβασης για την αφαίρεση του όγκου.

Με την ολοκλήρωση του απεικονιστικού ελέγχου, έχουν συλλεχτεί αρκετές πληροφορίες, ώστε να μπορούμε, στις περισσότερες περιπτώσεις, να προχωρήσουμε στη θεραπευτική αντιμετώπιση. Σε ορισμένες περιπτώσεις ωστόσο, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης, για παράδειγμα όταν πρόκειται να προχωρήσουμε σε μεγάλη και ακρωτηριαστική επέμβαση, όπως ο λεμφαδενικός καθαρισμός. Στις περιπτώσεις αυτές, προχωρούμε σε παρακέντηση της διόγκωσης. Η παρακέντηση με λεπτή βελόνα και η λήψη υλικού για κυτταρολογική εξέταση (FNA) μπορεί σε μεγάλο ποσοστό να αποκαλύψει την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης.

Αν η κυτταρολογική εξέταση δεν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, είναι προτιμότερο να επαναληφθεί, παρά να προχωρήσουμε σε ανοικτή βιοψία. 
Η ανοικτή βιοψία έχει το μειονέκτημα ότι παραβιάζει τα όρια του όγκου και σε περιστατικά κακοήθειας ενδέχεται να οδηγήσει σε ανεπιθύμητη διασπορά. Σε ειδικές περιπτώσεις πάντως, όπως στα λεμφώματα, η ανοικτή βιοψία ίσως να είναι απαραίτητη. Η τομή για την ανοικτή βιοψία θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μπορεί σε δεύτερο χρόνο, να επεκταθεί για την ολική αφαίρεση του όγκου ή για να διενεργηθεί λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου.

Με την ολοκλήρωση των διαγνωστικών εξετάσεων, λαμβάνεται η απόφαση για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της διόγκωσης.

Η οποιαδήποτε διόγκωση λεμφαδένα στο σώμα μας, θα πρέπει να μας οδηγήσει άμεσα στον ιατρό. Οι διογκωμένοι λεμφαδένες είναι τα καμπανάκια που χτυπούν πάντα όταν τα όργανα που φρουρούν πάσχουν από οτιδήποτε.

Διαβάστε επίσης

• Σε ποιες παθήσεις διογκώνονται οι λεμφαδένες; Πότε και γιατί θα πρέπει να αφαιρούνται;
• Τι είναι το Λεμφοίδημα και σε ποιές παθήσεις παρουσιάζεται; Ποιά τα συμπτώματα εκτός από το έντονο πρήξιμο; Τι μπορείτε να κάνετε για την αντιμετώπιση του;
• Τι είναι ο φρουρός λεμφαδένας; Σε τι χρησιμεύει και πώς γίνεται η ανίχνευση του; Ποια τα οφέλη της βιοψίας και ποια η διαγνωστική ακρίβεια της μεθόδου;
• Πόσοι και που είναι οι λεμφαδένες της μασχάλης και πώς μπορεί να επηρεάζονται στον καρκίνο του μαστού;
• Απόστημα της μασχάλης (ιδραδενίτις - ιδρωταδενίτιδα). Πότε συμβαίνει, που οφείλεται και τι πρέπει να κάνουμε;

Οι ρευματικές παθήσεις αφορούν όλες τις ηλικίες. Πόσο σημαντική είναι η έγκαιρη διάγνωση;

medlabnews.gr iatrikanea

Πολλές φορές επικρατεί η λανθασμένη αντίληψη ότι οι ρευματικές παθήσεις προσβάλουν μόνο ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, με αποτέλεσμα την ελλιπή ενημέρωση σε σχέση με τις παθήσεις αυτές και σε πολλές περιπτώσεις τη μη έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση τους.

Όμως η αλήθεια είναι ότι οι ρευματικές παθήσεις αφορούν όλες τις ηλικίες και μπορούν να εμφανιστούν τόσο σε μικρά παιδιά όσο και σε υπερήλικες. Για παράδειγμα, η κύρια ηλικία εμφάνισης της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι περίπου στα 40-50 έτη, του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου στα 20-50 έτη, της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας και της ψωριασικής αρθρίτιδας, η τρίτη και η τέταρτη δεκαετία της ζωής.

Παρότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές όσον αφορά στην κατανομή στα δύο φύλα, δεν αποκλείεται η εμφάνιση τους σε γυναίκες και άνδρες.  Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι πιο συχνή στις γυναίκες σε αναλογία  3 προς 1, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος σε αναλογία γυναίκες/άνδρες  9 προς 1, ενώ αντίθετα η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα εμφανίζεται πιο συχνά στους άνδρες σε αναλογία 7 προς 1.

Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι αυτό που ξεκινά τη φλεγμονώδη διεργασία και αποτελεί την αιτία εμφάνισης των ρευματικών νοσημάτων, γνωρίζουμε όμως ότι υπάρχουν παράγοντες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση τους όπως κληρονομικοί (γονιδιακοί) παράγοντες, περιβαλλοντικοί (λοιμώξεις, ρύπανση) παράγοντες, το κάπνισμα και η κακή διατροφή.

Εν γένει, οι ρευματικές παθήσεις περιλαμβάνουν μια μεγάλη ομάδα παθήσεων που αφορούν στο μυοσκελετικό μας σύστημα, ορισμένες εκ των οποίων – όπως οι αυτοάνοσες – μπορεί να προσβάλουν  και άλλα συστήματα ή όργανα του ανθρώπου και να έχουν δυνητικά σοβαρές επιπλοκές για την υγεία. Τα συμπτώματά τους μπορεί να ποικίλλουν, ωστόσο υπάρχουν ορισμένα πιο χαρακτηριστικά που περιλαμβάνουν πόνο, δυσκαμψία, οίδημα κ.α.

Οι περισσότερες φλεγμονώδεις ρευματικές παθήσεις έχουν ως κύριο σύμπτωμα την αρθρίτιδα, εννοώντας τη φλεγμονή των αρθρώσεων που εκδηλώνεται με πόνο, διόγκωση (πρήξιμο) και δυσκαμψία των αρθρώσεων, συμπτώματα που συνήθως επιδεινώνονται τις πρωινές ώρες.

Στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνονται η ρευματοειδής αρθρίτιδα με συχνότητα περίπου 0,8%, η ψωριασική αρθρίτιδα με συχνότητα περίπου 0,5%, η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα με συχνότητα περίπου 0,4%, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος με συχνότητα περίπου 0,35%, το Σύνδρομο Sjogren με περίπου ίδια συχνότητα, και άλλες πιο σπάνιες παθήσεις όπως το σκληρόδερμα, οι μυοσίτιδες, οι συστηματικές αγγειίτιδες κ.λπ.

Εκτός της προσβολής των αρθρώσεων ένα ακόμα σημαντικό σύμπτωμα είναι και ο φλεγμονώδης πόνος στη μέση και εμφανίζεται χαρακτηριστικά στα νοσήματα της ομάδας της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας. Πρόκειται για ένα διαφορετικό πόνο μέσης - σε σχέση με το συνήθη πόνο – ο οποίος είναι εντονότερος το πρωί και συνοδεύεται από δυσκαμψία, επιδεινώνεται με την ανάπαυση και βελτιώνεται με την κίνηση, ενώ αφυπνίζει τον ασθενή στο δεύτερο μισό της νύχτας και ανταποκρίνεται εντυπωσιακά στα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Άλλα πιθανά συμπτώματα, περιλαμβάνουν εξανθήματα (όπως  ψωρίαση, εξάνθημα του λύκου, αγγειιτιδικό εξάνθημα), χαμηλό πυρετό, αίσθημα κόπωσης, ξηροστομία, ξηροφθαλμία, αναιμία, χαμηλό αριθμό λευκών ή αιμοπεταλίων, συμπτώματα από τους πνεύμονες  κ.ά.

Η οστεοπόρωση συγκαταλέγεται σε μια άλλη κατηγορία των ρευματικών παθήσεων και μπορεί να χαρακτηριστεί ως «σιωπηλή νόσος», εφόσον πρώτο σύμπτωμά της είναι το κάταγμα. Τα οστεοπορωτικά κατάγματα συνήθως προκύπτουν στη θωρακοοσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, στο ισχίο ή στον καρπό, και χαρακτηρίζονται ως «χαμηλής ενέργειας», που σημαίνει ότι δεν υπάρχει σοβαρή κάκωση που να δικαιολογεί τέτοια βλάβη. Στα κυριότερα αίτια της οστεοπόρωσης είναι η εμμηνόπαυση στις γυναίκες, η γοναδική ανεπάρκεια στους άνδρες, η μακροχρόνια λήψη κορτιζόνης, το χαμηλό σωματικό βάρος, το κάπνισμα και το οικογενειακό ιστορικό κατάγματος σε κάποιον γονέα. Η διάγνωση γίνεται με λήψη του ιστορικού και την κλινική εξέταση από τον ειδικό ιατρό, τον Ρευματολόγο και  μέτρηση οστικής πυκνότητας, ενώ η θεραπεία με τη χρήση διφωσφονικών ή ειδικών μονοκλωνικών αντισωμάτων, με παράλληλη λήψη ασβεστίου και βιταμίνης D.

Οι εργαστηριακές εξετάσεις βοηθούν στην επιβεβαίωση της διάγνωσης και την παρουσίαση της γενικής κατάστασης του ασθενούς, όμως ο Ρευματολόγος είναι εκείνος που θα αξιολογήσει τη βαρύτητα της εξέτασης ανάλογα με τα συμπτώματα και την κλινική εικόνα του ασθενούς, ώστε να γίνει η διάγνωση ρευματικού νοσήματος.

Έγκαιρη διάγνωση και νέες στοχευμένες θεραπείες

Η έγκαιρη διάγνωση και η έναρξη της σωστής θεραπευτικής αγωγής είναι ύψιστης σημασίας στα ρευματικά νοσήματα για την άμεση καταπολέμηση της φλεγμονής, την πλήρη αποκατάσταση της καθημερινής λειτουργικότητας και την αποφυγή μόνιμης βλάβης και της επακόλουθης αναπηρίας. Συχνά οι ασθενείς αργούν να επισκεφθούν τον ειδικό γιατρό, για διάστημα αρκετών μηνών ή ακόμη και ετών, όμως η μόνιμη βλάβη των αρθρώσεων αλλά και των άλλων οργάνων, συμβαίνει στα πρώτα 1-2 χρόνια από την έναρξη των συμπτωμάτων, γι’ αυτό και η έγκαιρη διάγνωση είναι τόσο σημαντική.

Οι ενέργειες ενημέρωσης του κοινού των Συλλόγων Ασθενών, αλλά και των λοιπών ιατρικών ειδικοτήτων (γενικών ιατρών, παθολόγων, ορθοπαιδικών) με τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση, έχει βοηθήσει ως προς αυτή την κατεύθυνση. Κάθε ασθενής με τα συμπτώματα που έχουν προαναφερθεί, πρέπει άμεσα να επισκεφθεί ή να παραπεμφθεί στον ειδικό ιατρό, τον Ρευματολόγο.

Τα τελευταία 20 χρόνια ζούμε μια θεραπευτική επανάσταση όσον αφορά  στη θεραπευτική αντιμετώπιση των ρευματικών νοσημάτων, με την ανακάλυψη και χρήση των βιολογικών παραγόντων και των νεότερων στοχευμένων θεραπειών.

Σημαντικός παράγοντας στα ρευματικά νοσήματα είναι η ορθή και ειλικρινής επικοινωνία ιατρού και ασθενούς. Ο σωστά ενημερωμένος και ενδυναμωμένος ασθενής μπορεί να κατανοήσει καλύτερα τη νόσο του και να συμμετάσχει στην εξατομικευμένη - για την περίπτωση του - θεραπευτική απόφαση.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΟΚΗΣ MD MSc, Ρευματολόγος, Πρόεδρος Ελληνικής Ρευματολογικής Εταιρείας και Επαγγελματικής Ένωσης Ρευματολόγων Ελλάδος 

Διαβάστε επίσης:

Τι είναι ο ιατρός ρευματολόγος; 10 λόγοι για να δείτε ρευματολόγο;

Τι είναι η αρθρίτιδα, Οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα, ποδάγρα;

Η κορτιζόνη είναι επικίνδυνη; Πότε χορηγείται; Τι πρέπει να προσέχουμε;.

του Τσούκαλη Ξενοφώντα, M.D, medlabnews.gr iatrikanea

Η κορτιζόνη είναι ένα απολύτως φυσικό προϊόν που παράγεται από τον ανθρώπινο οργανισμό και η έλλειψη του οποίου είναι ασυμβίβαστη με τη ζωή. Η κορτιζόνη, ή για την ακρίβεια υδροκορτιζόνη ή κορτιζόλη, παράγεται στο φλοιό των επινεφριδίων μαζί με 30 περίπου άλλα στεροειδή. Τα επινεφρίδια είναι δύο μικροί ενδοκρινείς αδένες βάρους περίπου 15 γρ. που βρίσκονται στο άνω μέρος κάθε νεφρού, όπως άλλωστε φανερώνει το όνομά τους.

Άλλη σπουδαία ιδιότητα της κορτιζόλης, που δεν είναι άσχετη με τις προαναφερθείσες, είναι η καταπολέμηση της φλεγμονής διαμέσου και της καταστολής ορισμένων πτυχών του ανοσοποιητικού συστήματος.

Το σώμα θεραπεύεται με την φλεγμονή. 

Η διαδικασία της φλεγμονής περιλαμβάνει την φαγοκυττάρωση (κύτταρα του ανοσοποιητικού καθαρίζουν την περιοχή), την αγγειογέννεση (δημιουργία νεόπλαστων αγγείων) και την δημιουργία ινοβλαστών (δημιουργία νέου κολλαγόνου). Όλα αυτά εμποδίζονται από την κορτιζόνη. Η κορτιζόνη επίσης σταματά την μετανάστευση κυττάρων του ανοσοποιητικού στην τραυματισμένη περιοχή. Αυτή η μετανάστευση και η διαδικασία αποκατάστασης είναι αυτή που προκαλεί τον πόνο. Η κορτιζόνη εμποδίζει αυτήν την διαδικασία γι αυτό και ο ασθενής αισθάνεται καλύτερα. Ο ασθενής που κάνει κορτιζόνη θυσιάζει την ίαση για τον έλεγχο του πόνου του. Αυτή είναι λανθασμένη επιλογή επειδή τώρα έχει μια αποδυναμωμένη δομή που νομίζει ότι είναι καλά.

Η κύρια θεραπευτική εφαρμογή των κορτικοειδών είναι ως αντιφλεγμονώδη. Υπάρχουν βεβαίως τα γνωστά μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ - ασπιρίνη, ιβουπροφένη, δικλοφαινάκη, νιμεσουλίδη κλπ.) αλλά η αποτελεσματικότητά τους δεν συγκρίνεται με αυτή των ισχυρών κορτικοειδών. Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις η φλεγμονή οφείλεται σε επίθεση του ίδιου του ανοσοποιητικού συστήματος που για κάποιο λόγο απορυθμίζεται, οπότε οι ανοσοκατασταλτικές ιδιότητες της κορτιζόνης είναι καλοδεχούμενες.

Φλεγμονή μπορεί να εκδηλωθεί σε κάθε σύστημα του οργανισμού, οπότε αντιλαμβάνεστε το ευρύτατο πεδίο εφαρμογής της κορτιζόνης και των κορτικοειδών: 
δέρμα (δερματίτιδες και εκζέματα), 
οφθαλμούς (αλλεργίες, σκληρίτιδες, ραγοειδίτιδες), 
πνεύμονες (βρογχικό άσθμα), έντερο (ελκώδης κολίτιδα, νόσο Crohn), 
αρθρώσεις (ρευματοειδής αρθρίτιδα), αγγεία (αγγειίτιδες) και 
άλλα συστηματικά νοσήματα (αλλεργίες, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, κ.α.).

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα κορτικοειδή δεν αντιμετωπίζουν την αιτία των προαναφερθέντων παθήσεων αλλά τη φλεγμονή, η οποία όμως συχνά είναι πιο καταστρεπτική από την ίδια την ασθένεια. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου είναι επιθυμητή μια ισχυρή καταστολή της άμυνας του οργανισμού: μεταμοσχεύσεις οργάνων, προετοιμασία για μεταμόσχευση μυελού των οστών κ.α. Τέλος, μια παραγνωρισμένη από το κοινό ιδιότητα είναι η αναλγητική, καθώς είναι συνηθισμένη η χορήγηση μεγάλων δόσεων κορτικοειδών σε καρκινοπαθείς τελικού σταδίου.

Η κορτιζόνη κυκλοφορεί σε διάφορες μορφές, όπως:

• Ταμπλέτες (από του στόματος)
• Ενέσιμη (στα αγγεία, τις αρθρώσεις ή τους μύες)
• Εισπνεόμενη (στο στόμα ή σε ρινικά σπρέι)
• Σε λοσιόν, τζελ ή κρέμες (τοπικά)

Ανεπιθύμητες ενέργειες

Η κορτιζόνη χορηγείται μόνο, όταν τα οφέλη από τη θεραπεία με αυτή, υπερβαίνουν τους κινδύνους. Χρησιμοποιείται συνήθως στη μικρότερη δόση που φέρει αποτελέσματα και μόνο για τη χρονική διάρκεια που είναι απαραίτητο.

Η λήψη για μικρά χρονικά διαστήματα είναι ασφαλής σε κατά τα άλλα υγιή άτομα και μάλλον δεν κινδυνεύει κανείς πολύ περισσότερο σε σχέση πχ με τη λήψη ενός ΜΣΑΦ.

Τα ενέσιμα και τα εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή, καθώς και οι μικρές δόσεις από του στόματος κορτιζόνης συνήθως δεν προκαλούν σοβαρές παρενέργειες.

Οι παρενέργειες ξεκινούν όταν χορηγούνται μεγάλες δόσεις για μακρά χρονικά διαστήματα. Το πρώτο που ανησυχεί τον ιατρό είναι το γεγονός ότι καταστέλλεται η παραγωγή κορτιζόλης από τα επινεφρίδια και δεν επανέρχεται πάντοτε εύκολα. Για να αποφευχθεί αυτή η εξαιρετικά σοβαρή παρενέργεια, η διακοπή της λήψης του φαρμάκου γίνεται πάντοτε βαθμιαία υπό την καθοδήγηση του ιατρού και ποτέ απότομα. Από εκεί και πέρα, οι δυνητικές παρενέργειες είναι πράγματι πολλές: λέπτυνση του δέρματος, κεντρικού τύπου παχυσαρκία, υπεργλυκαιμία, υπερλιπιδαιμία, οιδήματα, ευπάθεια στις λοιμώξεις, οστεοπόρωση, αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση, καταρράκτη, ψυχιατρικές διαταραχές (από ευφορία μέχρι κατάθλιψη) και άλλα.

Η κορτιζόνη, εμποδίζοντας την φυσιολογική θεραπευτική φλεγμονώδη αντίδραση, επιταχύνει την εκφυλιστική διαδικασία στους τένοντες, συνδέσμους και αρθρώσεις εκεί όπου αυτή εγχέεται. Αυτό επίσης δίνει στον ασθενή λανθασμένη αίσθηση σιγουριάς ότι η προβληματική περιοχή θεραπεύτηκε το οποίο όμως δεν είναι αλήθεια. Ο συνδυασμός κορτιζόνης και οι ακολουθούμενες ασκήσεις αποτελούν μια επιπλέον επιβάρυνση για τον χόνδρο. Τελικά εάν σε αυτά προστεθεί και κάποιος αρθροσκοπικός καθαρισμός η ολική αντικατάσταση της άρθρωσης αποτελεί σχεδόν πάντα μονόδρομο.

Ο γιατρός ποτέ δεν ξεχνά το ισοζύγιο ωφέλειας-κινδύνου. Τα κορτικοειδή, όπως άλλωστε και όλα τα φάρμακα, χορηγούνται μόνο στις περιπτώσεις που η επιστημονική γνώση είναι πεπεισμένη ότι η ωφέλεια ξεπερνά κατά πολύ τους δυνητικούς κινδύνους. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι η χορήγησή τους σε έναν ασθματικό με δύσπνοια ή σε έναν πάσχοντα από ρευματοειδή αρθρίτιδα που δυσκολεύεται να κινήσει τις αρθρώσεις του ή κάποιον με άλλο αυτοάνοσο νόσημα βελτιώνει δραματικά την ποιότητα ζωής τους αλλά συχνά και το προσδόκιμο επιβίωσης, παρά τις πιθανές παρενέργειες.

Κίνδυνοι και αλληλεπιδράσεις

Για τους περισσότερους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των εγκύων και των γυναικών που θηλάζουν, τα εισπνεόμενα και τα ενέσιμα κορτικοστεροειδή θεωρούνται ασφαλή. Ωστόσο, ο γιατρός θα τα χορηγήσει μόνο αν τα οφέλη υπερβαίνουν τους κινδύνους.

Τα χάπια κορτιζόνης έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες, επομένως πρέπει να χορηγούνται πάντα με μεγάλη προσοχή. Η χρήση τους γενικά πρέπει να αποφεύγεται σε:

• Ασθενείς που πάσχουν από σοβαρές λοιμώξεις
• Ασθενείς με νοητικά ή συμπεριφορικά προβλήματα, όπως η κατάθλιψη και ο αλκοολισμός.
• Ασθενείς με ορισμένες παθήσεις, όπως καρδιακή ανεπάρκεια, υπέρταση, διαβήτη ή διαταραχές του ήπατος
• Ασθενείς που λαμβάνουν φάρμακα που μπορεί να αλληλεπιδράσουν με τα κορτικοστεροειδή

Τα κορτικοστεροειδή μπορούν να χορηγηθούν κατά την εγκυμοσύνη ή το θηλασμό, ωστόσο ο γιατρός θα τα χορηγήσει μόνο αν ο κίνδυνος από τη μη χορήγησή τους υπερβαίνει τον κίνδυνο από τις ανεπιθύμητες ενέργειές τους.

ΠΡΟΣΟΧΗ

Δυστυχώς οι δυνατότητες παρέμβασης εκ μέρους του ασθενούς ώστε να αποφύγει τις παρενέργειες είναι περιορισμένες. Πέρα από την υγιεινή διατροφή με περιορισμό του αλατιού και αποφυγή των οινοπνευματωδών, τις καλές συνθήκες διαβίωσης, την αποφυγή της έκθεσης σε λοιμογόνους παράγοντες, την έκθεση στον ήλιο με φειδώ και τη λήψη από το στόμα πάντοτε μετά το φαγητό, δεν υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες συμβουλές.

Πάντως, δεν πρέπει κανείς να έχει την εντύπωση ότι η τοπική επάλειψη κορτιζονούχων κρεμών είναι άμοιρη επιπλοκών, καθότι η κρέμα απορροφάται και περνάει στην κυκλοφορία, ιδίως όταν εφαρμόζεται σε εκτεταμένες επιφάνειες. Επίσης, και τα κολλύρια κορτικοειδών ενέχουν κινδύνους για τους οφθαλμούς και δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται χωρίς συμβουλή ιατρού. Εξάλλου, συχνά υπάρχουν ασφαλέστερες και εξίσου αποτελεσματικές εναλλακτικές επιλογές, όπως πχ τα αντιαλλεργικά κολλύρια.

Να θυμάστε πάντα ότι η επιτυχία μιας θεραπείας εξαρτάται

1)  Από την σωστή διάγνωση - γνώση και κατόπιν από την κατάλληλη τεχνική αντιμετώπισης του γιατρού σας

2)  Από την ισορροπημένη διατροφή

3)  Από την ορμονική σας κατάσταση

4)  Από τον τρόπο ζωής σας

Βιβλιογραφία: NHS

Διαβάστε επίσης

• Αρθρίτιδες. Οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ποδάγρα ή ουρική αρθρίτιδα. Τι να κάνετε για να ζείτε καλά με την αρθρίτιδα. 
• Τι πρέπει να κάνετε για να ανακουφιστείτε από τον πόνο στην μέση;
• Πόνος στην πλάτη. Ποιες οι αιτίες, πότε πρέπει να πάτε στον γιατρό και τι πρέπει να κάνετε για την πρόληψή του;
• Τα ωμέγα-3 λιπαρά μπορεί να βοηθούν στη μείωση της φλεγμονής σε ορισμένες μορφές αρθρίτιδας.
• Τι είναι ο ρευματολόγος και για ποιους λόγους πρέπει να τον επισκεφτείτε;

PhD

Υγρασία, αλλαγή του καιρού, κρύο, προκαλούν πόνους σε αρθρώσεις και παλιά τραύματα. Βότανα με αντιφλεγμονώδη δράση.

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής Βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Οι ρευματοπαθείς με πόνους στα άκρα, όσοι υποφέρουν από μετατραυματικές αρθρίτιδες και αρθριτικά, καθώς και όσοι έχουν ένα παλιό κάταγμα ποδιού ή χεριού υποφέρουν από την υγρασία.

Μελέτες αναφέρουν ότι όσοι ζουν σε υγρό περιβάλλον -π.χ. στα νησιά- συχνά εμφανίζουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις του μυοσκελετικού συστήματος (τα γνωστά σε όλους μας “άλατα"). 

Τις αλλοιώσεις αυτές μερικοί τις παρουσιάζουν και στα 30 τους, γι’ αυτό αρκετοί νέοι άνθρωποι, όταν ο καιρός αλλάζει, παραπονιούνται για πόνους στα χέρια και στα πόδια. Έτσι, παρόλο που ο ακριβής μηχανισμός της σχέσης υγρασίας και αρθροπαθειών δεν είναι ακόμη γνωστός, φαίνεται να επηρεάζεται μια ομάδα υποδοχέων στις αρθρώσεις, οι οποίοι διεγείρουν την παραγωγή ουσιών που προκαλούν φλεγμονή και πόνο.

Την περίοδο του χειμώνα, οπότε και υπάρχει αυξημένη υγρασία, ο μέσος ημερήσιος αριθμός θανάτων από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου είναι περίπου 32% μεγαλύτερος σε σχέση με το καλοκαίρι.

Ακόμα Οι απότομες αλλαγές του καιρού και η αύξηση της υγρασίας φαίνεται ότι επηρεάζουν την υγεία ατόμων με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, όπως το βρογχικό άσθμα.

Επίσης η υγρή ατμόσφαιρα και η απότομη πτώση της βαρομετρικής πίεσης επηρεάζουν την ψυχική και σωματική μας υγεία. Σύμφωνα με έρευνες, ο υγρός καιρός σχετίζεται με ενοχλήσεις στις αρθρώσεις, κρίσεις άσθματος, ρινίτιδες, ημικρανίες, καρδιακά επεισόδια και κατάθλιψη.

Η βιομετεωρολογία είναι η επιστήμη που εξετάζει τις καιρικές συνθήκες και τις επιπτώσεις τους στην υγεία, στηριζόμενη στους «δείκτες δυσφορίας» που προκαλούν οι ατμοσφαιρικές αλλαγές στις ομάδες του πληθυσμού. Ο μουντός και βροχερός καιρός φέρνει μελαγχολία, κακοκεφιά και συχνά τάση υπερφαγίας και επιθυμία για γλυκά. Όσο για τα παιδιά, γίνονται πιο απείθαρχα, ενώ στα σχολικά διαγωνίσματα η απόδοσή τους είναι χαμηλή.

Τι μπορείτε να κάνετε;

Αποφυγή άσκησης σε ανοιχτούς χώρους με υψηλή υγρασία, γιατί ο υγρός αέρας που μπαίνει στους πνεύμονες μπορεί να επιδεινώσει την κατάστασή σας.

Τις κρύες και υγρές ημέρες καλό είναι να ντύνεστε καλά.

Αν έχετε πιο έντονα συμπτώματα, η λήψη απλών παυσίπονων και η ελαφριά άσκηση μπορεί να σας βοηθήσουν.

Αν πάσχετε από στεφανιαία νόσο ή έχετε υπέρταση, καλό είναι τις ημέρες με έντονη υγρασία να βρίσκεστε σε σχετικά ξηρό περιβάλλον.

Αερίζετε καλά το σπίτι σας, ιδιαίτερα τις ηλιόλουστες ημέρες. Μπορείτε, επίσης, να τοποθετήσετε στο σπίτι σας ένα υγρόμετρο για να ελέγχετε τα επίπεδα της υγρασίας.

Η κατανάλωση αλκοόλ καλό είναι να αποφεύγεται όταν η ατμοσφαιρική υγρασία είναι υψηλή, επειδή συμβάλλει στην απώλεια θερμότητας από το σώμα.

Αν οι αρθρώσεις σας πονάνε μόνο κατά τις περιόδους με έντονη υγρασία, η ήπια συστηματική άσκηση (κολύμπι, τζόκινγκ, ποδήλατο) μπορεί να βελτιώσει το μυϊκό σας σύστημα και να κάνει το σκελετό σας ανθεκτικότερο.

Ευεργετική δράση στις αρθρώσεις έχει και το μουρουνόλαδο (από το συκώτι της μουρούνας ή άλλων συγγενικών ψαριών, όπως ο μπακαλιάρος), που είναι πλούσιο σε βιταμίνες Α, D και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, καθώς και μια ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε λαχανικά, φρούτα, ελαιόλαδο κ.ά.

Μια διατροφή πλούσια σε υδατάνθρακες (δημητριακά, πατάτες, ψωμί ολικής αλέσεως, όσπρια, μαύρο ρύζι, μακαρόνια) και βιταμίνη C (που αφθονεί σε φρούτα και λαχανικά) βοηθά, γιατί έχει την ιδιότητα να ισορροπεί το νευρικό σύστημα.

Τα βότανα που βοηθούν τον οργανισμό να καταπολεμήσει τις φλεγμονές είναι δεκάδες.

Ευκάλυπτος Ο ευκάλυπτος είναι δέντρο ιθαγενές της Τασμανίας που μπορεί να φτάσει σε ύψος ακόμα και τα 50 μέτρα. Στην Ευρώπη έφτασε αρκετά αργά, στα τέλη του 19ου αιώνα. Τα φύλλα του περιέχουν ένα αιθέριο έλαιο, το ευκαλυπτέλαιο, το οποίο έχει έντονο άρωμα, πικρή και καυστική γεύση. Περιέχει κινεόλη σε ποσοστό 70%, αλκοόλες, κουμιναλδεΰδη, αρωμαδενδρίνη και πινένια. Το ευκαλυπτέλαιο είναι το συστατικό που έχει θεραπευτική δράση κατά των φλεγμονών του αναπνευστικού συστήματος, του πονόλαιμου και του άσθματος. Για να κάνουμε εισπνοές, βράζουμε νερό και ρίχνουμε φύλλα ευκαλύπτου, πευκοβελόνες, θυμάρι και λεβάντα. Οι εισπνοές γίνονται δύο ή τρεις φορές την ημέρα για μια περίοδο δύο εβδομάδων.

Κολοκυθιά 

Η γλυκιά κολοκύθα είναι ένα φυτό με εξαιρετικές θεραπευτικές ιδιότητες και σπουδαία δράση κατά των φλεγμονών. Τα σπέρματα του φυτού περιέχουν ένα γλυκό και παχύ έλαιο, μια δριμεία ρητίνη, την πεπορεγίνη, καθώς επίσης και έλαιο, ζάχαρη, γόμα, κιτρουλλικό οξύ, χλωροφύλλη και εμουλσίνη. Η ψημένη σάρκα της γλυκιάς κολοκύθας χρησιμοποιείται ως καταπραϋντικό φάρμακο, ενώ ο ωμός πολτός χρησιμοποιείται με μαλακτικά καταπλάσματα κατά των εγκαυμάτων και κάποιων επιπόλαιων φλεγμονών. Επιπλέον, το γαλάκτωμα από τα σπέρματα της γλυκιάς κολοκύθας χρησιμοποιείται κατά των φλεγμονών του πεπτικού σωλήνα, της ουρήθρας και της κύστης.

Μελιτζάνα

 Η μελιτζάνα είναι ένα από τα σχετικά λίγα φυτά με θεραπευτική δράση που ήταν άγνωστα στους γιατρούς της αρχαίας Ελλάδας. Κατάγεται από τις Ινδίες και την Κίνα, ενώ στην Ευρώπη έφτασε για πρώτη φορά μόλις τον 16ο αιώνα ταυτόχρονα με την εξάπλωσή της στην Αμερική. Στη φαρμακευτική τα χρήσιμα μέρη της μελιτζάνας είναι τα φύλλα και ο μίσχος του καρπού. Τα φύλλα της μελιτζάνας, ως κατάπλασμα για εξωτερική χρήση, έχουν μαλακτικές και επουλωτικές ιδιότητες, κυρίως για περιπτώσεις που αφορούν αιμορροΐδες, καλόγερους, εγκαύματα και φλεγμονές. Ειδικά για ό,τι αφορά τις αιμορροΐδες, στη λαϊκή ιατρική περιγράφεται η παρασκευή μιας σκόνης από ψημένα κοτσάνια του καρπού της μελιτζάνας. Η σκόνη αυτή τοποθετείται με βαμβάκι πάνω στις αιμορροΐδες.

Σκόρδο

 Το σκόρδο είναι ένα από τα πιο πολύτιμα φαρμακευτικά φυτά. Είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Οι εργάτες που έχτισαν τις πυραμίδες της Αιγύπτου έτρωγαν κάθε μέρα μια σκελίδα ως αντισηπτικό και τονωτικό. Το ίδιο έκαναν και οι αθλητές λίγο πριν λάβουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γενικά, το σκόρδο ήταν για τους γιατρούς της αρχαιότητας φάρμακο για όλες τις αρρώστιες. Το σκόρδο ευεργετεί τον οργανισμό προλαβαίνοντας λοιμώξεις όπως η γρίπη, η φυματίωση και η βρογχίτιδα, καθώς και άλλες λοιμώξεις των πνευμόνων και των εντέρων. Η καλύτερη συνταγή είναι να φαγωθεί ωμό, ενώ για όσους φοβούνται την έντονη μυρωδιά του, αυτή εξουδετερώνεται με μαϊντανό, μήλο, σπόρους γλυκάνισου ή κάρδαμο.

Αλόη 

Η αλόη είναι πολύ γνωστή από την αρχαιότητα. Οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι και οι Κινέζοι τη χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύσουν ασθένειες του δέρματος, ενώ στην Αίγυπτο ήταν ένα από τα βασικά συστατικά για το βαλσάμωμα των νεκρών. Περιέχει περίπου 200 συστατικά τα οποία είναι πολύτιμα για τον οργανισμό. Μεταξύ αυτών είναι κάποια πολύτιμα αμινοξέα, σάκχαρα, στερόλες, ένζυμα, λιγνίνη, Β-καροτίνη, χολίνη, μηλικό οξύ, βιταμίνες, ασβέστιο, νάτριο, μαγνήσιο, κάλιο κ.λπ. Η ρητίνη κάποιων ποικιλιών αλόης είναι αρωματική και έχει αντιμυκητική, αντιβιοτική και αντιφλεγμονώδη δράση. Τις τελευταίες δεκαε­τίες δεν υπάρχει ανάγκη για την οικιακή παρασκευή αλοιφών ή αφεψη­μά­των, αφού η αλόη βρίσκεται πολύ εύκολα σε διάφορα φαρμακευτικά προϊόντα

Διαβάστε επίσης

• Πονάει ο ώμος σας; Σε τι μπορεί να οφείλεται και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
• Αρθρίτιδες. Οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ποδάγρα ή ουρική αρθρίτιδα. Τι να κάνετε για να ζείτε καλά με την αρθρίτιδα.
• Αντιμετωπίστε τον πονοκέφαλο-ημικρανία με παρακεταμόλη. Η υγρασία φέρνει πονοκέφαλο.
• Έχετε πονοκέφαλο ή ημικρανία; Μάλλον φταίει η υγρασία.

Ενημερωτική Εκδήλωση για τα Ρευματικά Νοσήματα στο Αίγιο

medlabnews.gr iatrikanea

Στο πλαίσιο της ενημέρωσης του κοινού γύρω από τα ρευματικά νοσήματα, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ασθενών, Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Παιδιών με ρευματικά νοσήματα «ΡευΜΑζην» και ο Σύλλογος Ρευματοπαθών Πάτρας διοργανώνουν ενημερωτική εκδήλωση με τίτλο: «Γνωριμία με τα πιο συχνά ρευματικά νοσήματα», η οποία θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου στις 6μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο Αιγίου «Αλέκος Μέγαρης».  Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Αντιδημαρχίας Υγείας και Πρόνοιας του Δήμου Αιγιαλείας, του Ιατρικού Συλλόγου Αιγίου και της ΔΗ.Κ.ΕΠ.Α..

Προεδρείο:

-Γιώργος Γιαννόπουλος, Διευθυντής Ρευματολογικού τμήματος ΓΝ Πατρών «Άγιος Ανδρέας». 

Χαιρετισμοί από: 

- Διαμάντω Βασιλακοπούλου - Καρτσωνάκη, Αντιδήμαρχος Πρόνοιας-Πρόεδρος ΔΗ.Κ.ΕΠ.Α., 

- Γιώργος Αγγελόπουλος, Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Αιγίου, 

-Δημήτρης Καρόκης, Ρευματολόγος MSc, Πρόεδρος Ελληνικής Ρευματολογικής Εταιρείας ΕΡΕ-ΕΠΕΡΕ. 

Θα ακολουθήσει σύντομη τοποθέτηση για τον ρόλο των Συλλόγων Ασθενών στην ενημέρωση - ευαισθητοποίηση - εκπροσώπηση των ασθενών με Ρευματικά Νοσήματα από την Φωτεινή Ασημακοπούλου, Πρόεδρο Συλλόγου Ρευματοπαθών Πάτρας - Αντιπρόεδρο Πανελλήνιας Ομοσπονδίας «ΡευΜΑζην». 

Ομιλητές, οι διακεκριμένοι επιστήμονες: 

-Ιωάννης Αντωνόπουλος, Ρευματολόγος, Διδάκτωρ Παν.Ιατρικής Σχολής Πατρών 

Δημήτριος Κουσουρής, Ειδικός Παθολόγος.

Είσοδος ελεύθερη για το κοινό.

Διαβάστε επίσης:

Τι είναι ο ιατρός ρευματολόγος; 10 λόγοι για να δείτε ρευματολόγο;

Τι είναι η αρθρίτιδα, Οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα, ποδάγρα;