Πέθανε ο ομότιμος καθηγητής της ιατρικής αγγειοχειρουργός Παναγιώτης Μπάλας

 medlabnews.gr iatrikanea

γράφει ο Χρήστος Ν. Κλωνάρης, Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής, Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ / NKUA Medical School

Με βαθιά θλίψη σας ενημερώνω για την απώλεια του ομότιμου Καθηγητή Ιατρικής ΕΚΠΑ Παναγιώτη Η. Μπάλα και εκφράζω την οδύνη μου για το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει στην Αγγειοχειρουργική κοινότητα αλλά και την ευρύτερη ιατρική μας οικογένεια. Απόφοιτος και αριστούχος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και εντυπωσιασμένος από την ανάπτυξη της Αγγειοχειρουργικής στις ΗΠΑ, μετεκπαιδεύτηκε σε μεγάλα καρδιοχειρουργικά κέντρα (1959-1963) στο Tufts University Medical School, Boston, και στο Baylor College of Medicine, Houston Texas. Μετά την επιστροφή του εκ των ΗΠΑ, επανήλθε στην Α’ Χειρουργική Κλινική ΕΚΠΑ στο «Λαϊκό» Νοσοκομείο Αθηνών όπου του ανατέθηκαν αρχικά καθήκοντα επιμελητού του εργαστηρίου Πειραματικής Χειρουργικής.

Εντυπωσιασμένος από τις επιτυχείς συγκολλήσεις άκρων από Κινέζους χειρουργούς το 1962, ενημερώθηκε για τις εφαρμοζόμενες μεθόδους και τεχνικές και επέτυχε το 1967 με τους συνεργάτες του, στην Α’ Χειρουργική Κλινική ΕΚΠΑ, την πρώτη στην Ευρώπη επιτυχή συγκόλληση άνω άκρου σε νέα κοπέλα, το άκρο της οποίας λειτουργεί μέχρι και σήμερα ικανοποιητικά. Για τη επέμβαση αυτή τιμήθηκε στη συνεδρία «Spectacular Achieves in Surgery» του American College of Surgery στο Atlantic City των ΗΠΑ. Το 1982 εξελέγη Τακτικός Καθηγητής της Χειρουργικής και το ίδιο έτος του ανατέθηκε η διεύθυνση της Α’ Χειρουργικής Κλινικής ΕΚΠΑ, στο «Λαϊκό» Νοσοκομείο Αθηνών, την οποία είχε υπηρετήσει προηγουμένως επί 25 έτη και τη διεύθυνε λίαν επιτυχώς τα επόμενα 11, έτη στα οποία η Α ́ Χειρουργική Κλινική αποτέλεσε πρωτοποριακό Αγγειοχειρουργικό κλινικό, εκπαιδευτικό και ακαδημαϊκό κέντρο με διεθνή αναγνώριση.

Ο Καθηγητής Παναγιώτης Μπάλας ανέπτυξε πολύπλευρες επιστημονικές και οργανωτικές δραστηριότητες. Το 1982 ίδρυσε την Ελληνική Αγγειοχειρουργική Εταιρεία και οργάνωσε διετή μετεκπαιδευτικά μαθήματα Αγγειολογίας-Αγγειοχειρουργικής, επί σειρά ετών τα οποία παρακολούθησαν και έλαβαν σχετικό δίπλωμα περισσότεροι των 2000 νέων ιατρών από όλη τη χώρα. Επιπλέον ίδρυσε και οργάνωσε σειρά Ελληνικών και διεθνών Επιστημονικών εταιρειών , την Ελληνική Αγγειολογική Εταιρεία, την Ελληνική Φλεβολογική Εταιρεία, την Mediterranean League of Angiology and Vascular Surgery, την International Society of Angiology, την Ινδική Αγγειολογική Εταιρεία, την Michael E. DeBakey International Cardiovascular Society, κλπ.

Οργάνωσε δεκάδες Ελληνικών, Διεθνών και Παγκοσμίων συνεδρίων. Το 1993 κατά τη διάρκεια του ετησίου συνεδρίου της European Society of Vascular Surgery, στο ξενοδοχείο Hilton Αθηνών πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά δορυφορική μετάδοση ενδαγγειακών επεμβάσεων από τον Καρδιαγγειακό Χειρουργό Ε. Diethrich στην Ευρώπη από τις ΗΠΑ.

Ως προσκεκλημένος ομιλητής επισκέφτηκε 30 και πλέον χώρες και των 5 Ηπείρων. Μεταξύ των πολλών διακρίσεων και διπλωμάτων τα οποία του απονεμήθηκαν από διάφορες επιστημονικές Εταιρείες, Πανεπιστήμια και Διεθνείς οργανισμούς αναφέρεται ιδιαιτέρως η ανακήρυξη του ως ̈Honorary Fellow of the American College of Surgery”.

Ο καθηγητής Π. Μπάλας υπήρξε πρωτοπόρος Αγγειοχειρουργός στην Ελλάδα, προσωπικότητα παγκόσμιας εμβέλειας, με σημαντικό ρόλο στην διεθνή ανάπτυξη της ειδικότητας. Διαχρονικό του όραμα και στόχος αποτέλεσε, μέσω των Εταιρειών που ίδρυσε και των Συνεδρίων που οργάνωσε, να φέρει κοντά και να ενώσει τους Αγγειολόγους και Αγγειοχειρουργούς από κάθε μέρος του κόσμου, διαφόρων επιπέδων και διαφορετικών πολιτισμών, στην Ελλάδα και να συμβάλει στο να δημιουργηθεί το Αγγειοχειρουργικό αποτύπωμα της χώρας μας σε διεθνές επίπεδο. Υπήρξε άοκνος πρέσβης της χώρας επιδιώκοντας διεθνείς επιστημονικές συνεργασίες στην Αγγειολογία - Αγγειοχειρουργική, μεταξύ Ανατολής και Δύσης, υπερπηδώντας τις δυσκολίες εκείνης της εποχής και τις εχθρότητες του ψυχρού πολέμου. Στα διεθνή συνέδρια που οργάνωσε στη χώρα μας συμμετείχαν σε στρογγυλές επιστημονικές τράπεζες Ρώσοι, Γάλλοι, Κινέζοι, Αμερικανοί, Ινδοί κλπ. Αγγειοχειρουργοί. Από το πλούσιο φωτογραφικό υλικό του Καθηγητή Π. Μπάλα, επέλεξα αυτή τη φωτογραφία (Κίνα, 1977), που θεωρώ ότι αντιπροσωπεύει λίγο περισσότερο ίσως την προσωπικότητα, τα ιδανικά και την ψυχή του; “WE HAVE FRIENDS ALL OVER THE WORLD”.

Υπήρξε εξαίρετος κλινικός ιατρός και χειρουργός με υποδειγματικό ενδιαφέρον για τους ασθενείς. Εργάστηκε συστηματικά και με μεγάλο ενθουσιασμό για την εκπαίδευση στην Αγγειολογία - Αγγειοχειρουργική των Ελλήνων κυρίως αλλά και συναδέλφων πολλών άλλων χωρών, τίμησε και έδωσε αξία στον τίτλο του καθηγητή και όχι το αντίστροφο. Υπήρξε οραματιστής και άγρυπνος ανιχνευτής κάθε επιστημονικής προόδου, νέων μεθόδων και τεχνικών. Τριάντα και πλέον έτη μετά την αφυπηρέτηση του από το ΕΚΠΑ, ο Καθηγητής Π. Μπάλας συνέχισε με αμείωτο ενδιαφέρον, σκληρή εργασία, τολμηρούς οραματισμούς, αγάπη για τον άρρωστο, ενδιαφέρον για τους συνεργάτες του, το επιστημονικό δημιουργικό του έργο. Στη περίοδο αυτή ίδρυσε από κοινού με τον Dr. Edward E Diethrich την “International Society of Endovascular Surgery”. Δικαίως σήμερα θεωρείται ο πατέρας της Ελληνικής Αγγειολογίας και Αγγειοχειρουργικής. Αποτέλεσε παράδειγμα προς τους νεότερους συναδέλφους να εργαστούν δημιουργικά προς όφελος της Αγγειοχειρουργικής και των αγγειοπαθών στη χώρα μας. Σε εμάς τους τελευταίους μαθητές του, αφήνει παρακαταθήκη την απαράμιλλη εργατικότητα του, τη μοναδική του στοχοπροσήλωση, τη χειρουργική του μεθοδικότητα, την καινοτόμο σκέψη, τον εφηβικό του ενθουσιασμό, την καθημερινή του αισιοδοξία, το μεγάλο οραματισμό του. Σε μένα προσωπικά επιπλέον και όχι αποκλειστικά, τη ζεστή του καθοδήγηση και την πατρική του αγάπη. Αιωνία του η μνήμη.

Χρήστος Ν. Κλωνάρης

Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής, Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ / NKUA Medical School

Πέθανε ο ομότιμος καθηγητής καρδιοχειρουργικής Γεώργιος Μπουγιούκας. Ιδρυτής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής στο ΠΓΝΑ

 medlabnews.gr iatrikanea

Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία 76 χρόνων, ο καθηγητής Καρδιοχειρουργικής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κι ένας από τους πιο γνωστούς καρδιοχειρουργούς στη Θεσσαλονίκη, Γιώργος Μπουγιούκας.

Ήταν ο ιδρυτής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, στην οποία και επέστρεφε συχνά από το 2015 όταν και συνταξιοδοτήθηκε.

Ο ιδρυτής της Πανεπιστημιακής Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης, Ομότιμος Καθηγητής Καρδιοχειρουργικής του Τμήματος Ιατρικής Σχολής ΔΠΘ & Ιδρυτής του «Γαληνός» Συλλόγου Προσωπικού και Φίλων της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής , Γιώργος Μπουγιούκας, ζούσε από το 2015 που συνταξιοδοτήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Όμως είχε συνεχείς επαφές, συζητήσεις και επικοινωνία με τους φίλους και γνωστούς του στην Αλεξανδρούπολη, τον Έβρο και όλη την Θράκη. Γιατί όπως παραδέχονται όλοι, ήταν επιστήμονας και άνθρωπος με κεφαλαία γράμματα. Αυτός που το 2000 ξεκίνησε τη λειτουργία της κλινικής σε μια προσπάθεια να βοηθήσει όλους αυτούς τους ασθενείς που ταλαιπωρούνταν για χρόνια στην προσπάθεια τους να εξυπηρετηθούν σε Νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.

Ο Γιώργος Μπουγιούκας αισθάνθηκε αδιαθεσία το απόγευμα της Τετάρτης και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, όπου και κατέληξε από ανακοπή μετά από πνεμονικό οίδημα πο υπέστη.

Η είδηση του θανάτου σκόρπισε θλίψη στην Αλεξανδρούπολη όπου εργάστηκε με συνέπεια και αυταπάρνηση για πολλά χρόνια ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και ως γιατρός, αλλά και στη Θεσσαλονίκη, όπου έμενε μετά τη συνταξιοδότησή του.

Παρά την πετυχημένη καριέρα που είχε στη Θεσσαλονίκη, το 2000 αποφάσισε να μετακομίσει στην Αλεξανδρούπολη, όπου και δημιούργησε την καρδιοχειρουργική κλινική στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο, ενώ ήταν αγαπητός στους φοητητές ως δάσκαλος και ιδιαίτερο γνωστός στην τοπική κοινωνία για την προσφορά προς τον ασθενή.

«Ήμασταν 3 μέρες έξω από το γραφείο του υπουργού τελικά βαρέθηκαν να μας βλέπουν και μας βοήθησαν…», συνήθιζε να λέει για τον αγώνα που έδωσε με τους συνεργάτες του για την ίδρυση της κλινικής.

Σε μία από τις εκδηλώσεις, όπου είχε τιμηθεί για την προσφορά του αναφέρθηκε στις καινοτομικές χειρουργικές μεθόδους που εφαρμόστηκαν στην κλινική και στη συνεργασία με μεγάλα νοσοκομεία του Χιούστον, του Ανόβερου, αλλά και στο εξαίρετο έντιμο και μαχητικό – όπως είπε – ιατρικό προσωπικό με διεθνή καταξίωση καθώς πλήθος ερευνητικών εργασιών του έχουν δημοσιευτεί σε ξένα ιατρικά περιοδικά. Ενδεικτικά ανέφερε πως από το 2000 – 2015 είχαν γίνει 5.495 εγχειρήσεις στην Κλινική και τα έσοδα που είχε το ΠΓΝΑ ανήλθαν σε 400 – 460 εκ. ευρώ ανά έτος. Δημιούργησε επίσης και ήταν μέλος της διοίκησης του, τον Σύλλογο Φίλων Καρδιοχειρουργικής ΔΠΘ Γαληνός, ο οποίος στήριξε από την πρώτη στιγμή την κλινική και αποτέλεσε τον πολύτιμο συνδετικό κρίκο μεταξύ κλινικής και τοπικής κοινωνίας.

Ο συγκινητικός αποχαιρετισμός της Κρυσταλλίας Αρμενάκη

Η δικηγόρος και Πρόεδρος του Συλλόγου Προσωπικού και Φίλων της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής «Γαληνός» Κρυσταλλία Αρμενάκη, που την παραμονή της ημέρας που έφυγε ο αείμνηστος Γεώργιος Μπουγιούκας από την ζωή μιλούσε στο τηλέφωνο μαζί του, τον αποχαιρέτισε με ένα συγκινητικό κείμενο. άλλωστε όπως αναφέρει του οφείλει πάρα πολλά ως ιδρυτή του Συλλόγου, επιστήμονα και ανθρώπου. Αναφέρει η κ.Αρμενάκη;

Ο συγκινητικός αποχαιρετισμός της Κρυσταλλίας Αρμενάκη

Η δικηγόρος και Πρόεδρος του Συλλόγου Προσωπικού και Φίλων της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής «Γαληνός» Κρυσταλλία Αρμενάκη, που την παραμονή της ημέρας που έφυγε ο αείμνηστος Γεώργιος Μπουγιούκας από την ζωή μιλούσε στο τηλέφωνο μαζί του, τον αποχαιρέτισε με ένα συγκινητικό κείμενο. άλλωστε όπως αναφέρει του οφείλει πάρα πολλά ως ιδρυτή του Συλλόγου, επιστήμονα και ανθρώπου. Αναφέρει η κ.Αρμενάκη;

Πως θα συνηθίσουμε τη βροντερή απουσία σας;

Δεν θα σας ρωτήσω γιατί φύγατε, γιατί ξέρω πόσο πολύ θέλατε να ζήσετε και να συνεχίσετε να προσφέρετε.

Εύχομαι η Παναγία, που τόσο την πιστεύατε να σας έχει ήδη στον ωραιότερο κήπο της.

Καλό Παράδεισο, αγαπημένε μας, κ. Καθηγητά.

Καλή Ανάσταση.

Θα μας λείψετε πολύ”.

ΨΗΦΙΣΜΑ του Ιατρικού Συλλόγου Έβρου

“Το Δ.Σ του Ιατρικού Συλλόγου Έβρου, εκφράζει τη μεγάλη οδύνη του, για την απώλεια τουΟμότιμου Καθηγητή Καρδιοχειρουργικής του Τμήματος Ιατρικής Σχολής ΔΠΘ, ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΑ.

Ο Γεώργιος Μπουγιούκαςυπήρξε μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Έβρου από το 1998 έως και το 2015, οπότε και αφυπηρέτησε.Επίσης είχε διατελέσει μέλος του ΔΣ του ΙΣΕ.

Μετά την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητάς του, συνέχισε την καριέρα στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη και το 2000 ίδρυσε την Καρδιοχειρουργική κλινική του ΠΓΝΑ.

Για το έργο του τιμήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με τον τίτλο του Άρχοντα Ακτουάριου .Ήταν Ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος του Συλλόγου Προσωπικού και Φίλων Καρδιοχειρουργικής Κλινικής ΔΠΘ «ΓΑΛΗΝΟΣ».

Έχαιρε της βαθιάς εκτίμησης και αγάπης των συναδέλφων του και όλων όσων τον γνώριζαν.

Σε όλη του την επιστημονική και επαγγελματική διαδρομή ήταν παράδειγμα προς μίμηση.

Η νεκρώσιμος ακολουθία θα γίνει την Παρασκευή 10 Μαΐου, στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Ντεπώ Θεσσαλονίκης, στις 5:15 μ.μ.

Εκφράζουμε τα βαθιά και ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Ως ελάχιστο δείγμα τιμής για την επιστημονική και κοινωνική προσφορά του,

το Δ.Σ του Ιατρικού Συλλόγου Έβρου ομόφωνα αποφάσισε :

Να εκφράσει την βαθιά του θλίψη, τα ειλικρινή του συλλυπητήρια και την αμέριστη αγάπη και συμπαράσταση στην οικογένεια και τους οικείους του. Κατόπιν επιθυμίας της οικογένειας, αντί στεφάνου να κατατεθούν χρήματα στο “Σύλλογο Προσωπικού και Φίλων Καρδιοχειρουργικής Κλινικής ΔΠΘ – «ΓΑΛΗΝΟΣ». Το παρόν ψήφισμα να αναρτηθεί στο διαδίκτυο και να δημοσιευθεί στον τοπικό τύπο”

Το διοικητικό συμβούλιο του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης σε μήνυμά του αναφέρει:

«Τα λόγια και οι λέξεις δεν θα μπορέσουν να περιγράψουν το έργο ενός τόσο σημαντικού ανθρώπου όπως ήταν για όλους εμάς τους Αλεξανδρουπολίτες, τους Εβρίτες, τους Θρακιώτες ο Γεώργιος Μπουγιούκας.

Ένας πετυχημένος ιατρός της Καρδιοχειρουργικής στο Δ.Π.Θ που το 1997 εγκατέλειψε μια πολύ πετυχημένη καριέρα στη Θεσσαλονίκη ως πανεπιστημιακός ιατρός και δάσκαλος και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αλεξανδρούπολη δημιουργώντας από το μηδέν την Καρδιοχειρουργική Κλινική στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης.

Σε αυτήν την κλινική μέχρι τις 31 Αυγούστου 2015 που αφυπηρέτησε από το Δ.Π.Θ υπήρξε ένας στρατιώτης της υγείας και υπηρέτησε τον χώρο αυτό με αξιοπρέπεια και αίσθημα ευθύνης, παραμένοντας πιστός στις ακαδημαϊκές του αρχές.

Χαρισματικός, δημιουργικός, ειλικρινής, ευθύς, ανιδιοτελής και έντιμος λειτουργός της υγείας, ένας σχεδιαστής της καρδιάς που με τα μαγικά του χέρια ξεγελούσε τον θάνατο και έδινε ξανά το χαμόγελο σε κάθε άνθρωπο, και ο οποίος παρέμεινε ακέραιος και ηθικός ως το τέλος της καριέρας του, με μοναδικό αντάλλαγμα την αγάπη του κόσμου. Στη δύσκολη πραγματικά εποχή μας, τέτοια παραδείγματα προσφοράς σπανίζουν, δυστυχώς, και όταν τα συναντούμε πρέπει να αποτελούν φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση.

Για την προσφορά του αυτή στη Θράκη, η Α.Θ.Π ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ.κ Βαρθολομαίος, μετά από εισήγηση του Οικείου Ποιμενάρχου του, Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης κ.κ Ανθίμου του απένειμε τον τίτλο του Άρχοντος Ακτουαρίου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Καλό ταξίδι στη γειτονιά των Αγγέλων!!!»

Η κηδεία του Γιώργου Μπουγιούκα θα γίνει σημερα Παρασκευή (10/5) στις 17:15 στον ναό Αγίου Ελευθερίου, στο Ντεπώ Θεσσαλονίκης.

Παράκληση της οικογένειας είναι αντί στεφάνου τα χρήματα να κατατεθούν στον “Σύλλογο Προσωπικού και Φίλων Καρδιοχειρουργικής Κλινικής ΔΠΘ – ΓΑΛΗΝΟΣ” – ALPHA BANK: IBAN: GR8301409200920002002018427

Ξηρό φατνίο. Μία δυσάρεστη μετεγχειρητική οδοντιατρική επιπλοκή μετά από εξαγωγή δοντιού

του Γιώργου Κουτσικάκη, Χειρουργού Οδοντιάτρου Μ.Sc., medlabnews.gr iatrikanea


Μετά την αφαίρεση ενός δοντιού ο χώρος που καταλείπεται (φατνίο) πλημμυρίζει με αίμα. Σε λίγα λεπτά η ροή του αίματος σταματά, το αίμα πήζει και σχηματίζει θρόμβο (πήγμα). Ο θρόμβος εξελίσσεται, το τραύμα κλείνει και νέο οστό γεμίζει το φατνίο.

Σε μερικές περιπτώσεις τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά. Μπορεί ή να μην σχηματιστεί θρόμβος από την αρχή, ή συνηθέστερα να πέσει δύο μέρες αργότερα. Τότε μένει το φατνίο άδειο, φλεγμαίνει, πονά πολύ και αναδύει δυσοσμία. Αυτό είναι το ξηρό φατνίο (dry socket). Για να ξανασχηματιστεί θρόμβος και να ιαθεί η περιοχή θα περάσουν 12 έως 16 ημέρες.

Το ξηρό φατνίο είναι πολύ σπάνιο, συναντάται στο 0,5% των χειρουργικών επεμβάσεων και σχεδόν αποκλειστικά στους προγόμφιους και γομφίους της κάτω γνάθου. Και τούτο διότι εκεί το κόκκαλο είναι πολύ σκληρό (συμπαγές) και δεν αιματώνεται τόσο καλά όσο σε άλλες περιοχές του στόματος. Το κάπνισμα και η κακή φυσική κατάσταση επιτείνουν την εμφάνιση του φαινομένου. Επίσης το ισχυρό ξέπλυμα του στόματος στο σπίτι

Η αντιμετώπιση γίνεται με ισχυρά παυσίπονα. Επίσης ο οδοντίατρος θα βάλει μέσα στο φατνίο ένα βαμβακάκι εμποτισμένο σε ευγενόλη που δρα ανακουφιστικά. Αυτό πρέπει θα επαναλαμβάνεται κάθε δύο μέρες. Δεν χρειάζεται αντιβίωση. Μην ανησυχήσετε, η ίαση θέλει το χρόνο της.

Είναι φυσιολογικό μετά από μία χειρουργική επέμβαση, ανάλογα και με τη βαρύτητά της,  να υπάρχει κάποιος πόνος, αντιμετωπίσιμος με παυσίπονα ή και δυσοσμία. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην ξηρό φατνίο που όπως προαναφέρθηκε είναι πολύ σπάνιο. Εξ άλλου ο έμπειρος χειρουργός γνωρίζει τις τεχνικές που πρέπει να ακολουθήσει για να το προλάβει.

Γιώργος Κουτσικάκης, Χειρουργός Οδοντίατρος Μ.Sc.

 τηλ 210-8056112

http://www.dentistpefki.gr

E-mail: gkoutsikakis@hotmail.com

Διεύθυνση Οδοντιατρείου :  Υψηλάντου 11, Πεύκη

Διαβάστε επίσης

• Η καλύτερη αντιμετώπιση των πληγών από τις κατακλίσεις είναι η πρόληψη και η νέα μέθοδος της φωτοδυναμικής θεραπείας.
• Κακοσμία του στόματος. Που οφείλεται και πως μπορεί να απαλλαγείτε
• Τι σοβαρό μπορεί να κρύβει η κακοσμία του στόματος; Τι μπορείτε να κάνετε για να την αντιμετωπίσετε;
• Άφθες, οι ενοχλητικές πληγές στο στόμα. Τι πρέπει να κάνετε;
• Πονόδοντος, Στοματικός πόνος. Ποιές μπορεί να είναι οι αιτίες του; Γιατί πρέπει να πάτε στον οδοντίατρο όσο υπάρχει πόνος;
• Χρήσιμες πληροφορίες για τα λευκά σφραγίσματα. Ποια τα πλεονεκτήματά τους;
• 21 καλές συνήθειες και συμβουλές για καταπληκτικά δόντια
• Γνωρίζω το Στόμα μου και το Φροντίζω. Τι μπορούμε να κάνουμε για να έχουμε γερά δόντια και ούλα
• Απώλεια δοντιού, αιτία, συνέπειες, πρόληψη, αντιμετώπιση. Πώς και γιατί χάνεται ένα δόντι;
• 5 σημάδια ότι χρειάζεστε καλύτερη στοματική υγιεινή. Κανόνες στοματικής υγιεινής (video)

Γιώργου Κουτσικάκη

Dr.

Μ.Sc.

http://www.dentistpefki.gr

Το πιο σοβαρό περιστατικό με το σύνδρομο Rapunzel παγκοσμίως, η 10χρονη από την Θεσσαλονίκη.

 medlabnews.gr iatrikanea

Ένα από τα σοβαρότερα περιστατικά κοριτσιού με σύνδρομο Rapunzel αντιμετώπισαν πριν από λίγες ημέρες γιατροί στην κλινική «Άγιος Λουκάς» στη Θεσσαλονίκη καθώς, όπως διαπιστώθηκε, η 14χρονη που μεταφέρθηκε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών είχε στο στομάχι της μιας μεγάλη μάζα από τρίχες βάρους 700 γραμμαρίων.

Όπως αναφέρει, μάλιστα, ο Ελεύθερος Τύπος το εν λόγω τριχοπίλημα είναι ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν εντοπιστεί και αφαιρεθεί παγκοσμίως.

«Τριχόπλημα είναι η μάζα από άπεπτες τρίχες μέσα στον γαστρεντερολογικό σωλήνα μετά από βρώση αυτών. Η συχνότητα στον γενικό πληθυσμό κυμαίνεται από 0,06% έως 4%» εξηγεί η παιδοχειρουργός και υπεύθυνη του Παιδοχειρουργικού τμήματος της κλινικής «Άγιος Λουκάς», Κατερίνα Ραμματά.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών η 14χρονη κοπέλα, η οποία έχει πλέον αναρρώσει και λαμβάνει ψυχολογική υποστήριξη, έτρωγε τις τρίχες των μαλλιών της για τουλάχιστον 12 χρόνια.

Κατά το δημοσίευμα το νεαρό κορίτσι έτρωγε και κλωστές από κουρτίνες του σπιτιού της αλλά και βαμβάκι από μπατονέτες χωρίς οι γονείς της να αντιληφθούν το παραμικρό.

Το σύνδρομο Rapunzel εμφανίζεται εννέα φορές συχνότερα στις γυναίκες από ό,τι στους άντρες και σε αυτές τις περιπτώσεις το 80% των περιστατικών εντοπίζεται κυρίως σε παιδιά ή έφηβες.

Η γιατρός που αντιλήφθηκε ότι η 14χρονη έπασχε από το σύνδρομο Ραπουνζέλ, την σπάνια διαταραχή σύμφωνα με την οποία ο ασθενής προχωρά σε κατάποση τριχών, μίλησε για την «ύποπτη» κίνηση που οδήγησε στο να ξετυλιχτεί το μυστήριο για τους έντονους πόνους που είχε η νεαρή κοπέλα στο στομάχι.

Συγκεκριμένα, η παιδοχειρουργός Κατερίνα Ραμματά, μιλώντας για το σύνδρομο είπε πως στην ιατρική κοινότητα δεν κυκλοφορεί τόσο με την ονομασία «Ραπουνζέλ» όσο ως «τριχοπίλημα».

«Αυτό είναι η κοσμική, η πιο γνωστή ορολογία. Οι ιδιαιτερότητες αυτού του περιστατικού ήταν ότι επρόκειτο για ένα παιδί το οποίο ήρθε από την οικογένεια του, από το σπίτι και όχι από κάποιο ίδρυμα που συνήθως συνηθίζεται και επίσης η έκταση, δηλαδή το μέγεθος της μάζας και το ιστορικό του παιδιού, το οποίο ήταν πάρα πολύ άτυπο και ασαφές. Δηλαδή, δεν υποψιαζόταν κάποιος ή κάτι από το ιστορικό του ότι θα ήταν κάτι τέτοιο», καθώς το κοριτσάκι φαίνεται πως το έκανε επί 12 χρόνια.

Σύμφωνα με τους γιατρούς, το εν λόγω τριχοπίλημα είναι ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν εντοπιστεί και αφαιρεθεί παγκοσμίως.

Πρόσθεσε πως: «Μετά τη διάγνωση του προβλήματος και μετά την αντιμετώπιση, αναδρομικά, πηγαίνοντας προς τα πίσω και παίρνοντας το ιστορικό, θυμήθηκαν οι γονείς κάποιες εικόνες που είχαν από το παιδί σε ηλικία ήδη 2 ετών να τρώει κλωστές από τις κουρτίνες, βαμβάκι από τις μπατονέτες και τα μαλλιά του».

Έβαζε τα μαλλιά στο στόμα σε στιγμές αμηχανίας

Όσο για το πως κατάλαβε πως η 14χρονη μπορεί να πάσχει από το σύνδρομο «Ραπουνζέλ» η κ. Ραμματά εξήγησε πως: «Μέσα από μια εικόνα που είχα από το παιδί όταν το είχα απέναντί μου, μια κίνηση που έκανε με τα μαλλιά της, μου δημιουργήθηκε υποψία και έτσι φτάσαμε στη διάγνωση με απεικόνιση και απευθείας μετά οδηγηθήκαμε στο χειρουργείο.

Τραβούσε από τα πλάγια τα μαλλιά και τα έβαζε στο στόμα. Σε στιγμές αμηχανίας, φόβου και ανησυχίας».

Το παιδί ευτυχώς είναι καλά, έχει αναρρώσει και είναι στο σπίτι και έχει ψυχολογική υποστήριξη.

Τι πρέπει να προσέξουμε

Σχετικά με το αν μπορούν οι γονείς να προσέξουν κάτι στο παιδί τους που να τους προϊδεάσει για πιθανό σύνδρομο Ραπουνζέλ» στο παιδί τους, η κ. Ραμματά είπε: «Δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι. Κατ’ αρχήν δεν είναι τόσο συχνό για να μπορέσουμε να έχουμε πιο συχνή συμπτωματολογία. Δεν είναι τόσο ξεκάθαρο πέρα από το να είναι κάθε γονέας πολύ κοντά στο παιδί και να το αφουγκράζεται. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό και το συμπέρασμα που πρέπει να βγει. Από κει και πέρα δεν υπάρχουν συμπτώματα».

Διαβάστε επίσης

• Μυστικά για υγιή μαλλιά
• Αιτίες τριχόπτωσης. Τροφές που βοηθούν στην υγεία των μαλλιών
• Tροφές – βάλσαμο για τα μαλλιά σας
• Η τριχόπτωση μπορεί να αντιμετωπιστεί. Μύθοι και αλήθειες και απλοί τρόποι για γερά μαλλιά

Καρκίνος των ωοθηκών με πόνο και πρήξιμο χαμηλά στην κοιλιά, φούσκωμα, κόπωση, αύξηση βάρους

του Γιώργου Μονεμβασίτη, M.D.*, medlabnews.gr iatrikanea

Οι ωοθήκες είναι μέρος του γυναικείου συστήματος αναπαραγωγής. Υπάρχει μια ωοθήκη σε κάθε πλευρά της μήτρας. Βρίσκονται χαμηλά μέσα στην κοιλιά, αριστερά και δεξιά της μήτρας. Παράγουν τις γυναικείες ορμόνες, και απελευθερώνουν τα ωάρια.

Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι ένας κακοήθης όγκος στη μία ή και στις δύο ωοθήκες. Υπάρχουν δύο τύποι, ο επιθηλιακός καρκίνος των ωοθηκών, που είναι ο πιο κοινός τύπος καρκίνου των ωοθηκών, και ο μη επιθηλιακός καρκίνος. 

Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι παγκοσμίως ο όγδοος συχνότερος, προσβάλλοντας ετησίως 225.000 γυναίκες – μεταξύ αυτών, περίπου 800 Ελληνίδες. 

Ο κίνδυνος να εμφανίσει μια γυναίκα καρκίνο ωοθηκών κατά τη διάρκεια της ζωής είναι 1%. Όμως η πιθανότητα αυτή ανεβαίνει στο 2,5% όταν υπάρχει μία συγγενής πρώτου βαθμού και στο 30-40% όταν υπάρχουν δύο συγγενείς πρώτου βαθμού με ανάλογο ιστορικό. Έτσι, είναι σαφές ότι η νόσος έχει κληρονομική προδιάθεση. Η ασθένεια αυτή μπορεί να εμφανιστεί μόνη της ή να συνδυαστεί με καρκίνο μαστού ή με καρκίνο εντέρου.

Η αιτία εμφάνισης καρκίνου στις ωοθήκες είναι άγνωστη. Ωστόσο, οι ακόλουθοι παράγοντες αυξάνουν τις πιθανότητες μιας γυναίκας να αναπτύξει καρκίνο στις ωοθήκες: ηλικία, ιστορικό γέννησης παιδιών, ορμονικοί παράγοντες. Δεν υπάρχει αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ του καρκίνου των ωοθηκών και της πλούσιας σε λίπη διατροφής, της χρήσης ταλκ γύρω από την περιοχή των γεννητικών οργάνων, ή του ιού της παρωτίτιδας (μαγουλάδες).

Περίπου το 5% έως 10% των γυναικών στις οποίες γίνεται διάγνωση καρκίνου των ωοθηκών συνήθως έχουν οικογενειακό ιστορικό που αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης αυτής της μορφής καρκίνου.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ:

Ένας παράγοντας κινδύνου είναι κάτι που αλλάζει την πιθανότητα να πάθετε μια ασθένεια όπως ο καρκίνος. Έχοντας έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μια γυναίκα θα αναπτύξη καρκίνο των ωοθηκών, αλλά οι ερευνητές έχουν εντοπίσει αυτούς τους παράγοντες που μπορεί να έχουν επιπτώσεις στις πιθανότητες της εμφάνισης της νόσου

ΗΛΙΚΙΑ - Οι περισσότεροι καρκίνοι των ωοθηκών αναπτύσσουντε μετά την εμμηνόπαυση με τα μισά από αυτά σε γυναίκες 63 ετών ή μεγαλύτερα.

ΒΑΡΟΣ - Υπέρβαρες γυναίκες (ΔΜΣ τουλάχιστον 30) βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ - Γυναίκες που έχουν χρησιμοποιήσει αντισυλληπτικά χάπια είναι σε χαμηλότερο κίνδυνο ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ - Γυναίκες που είχαν τελειόμηνα εγκυμοσύνες διατρέχουν χαμηλότερο κίνδυνο.

ΔΙΑΦΟΡΑ - Τα φάρμακα γονιμότητας, θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, το οικογενειακό ιστορικό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;

• Μία ή περισσότερες συγγενείς πρώτου βαθμού ( μητέρα, αδελφή, θυγατέρα) με καρκίνο ωοθήκης ή μαστού

• Οικογενειακό ιστορικό μαστού, ενδομήτριου ή/και καρκίνου εντέρου

• Ιστορία μη γονιμότητας ή χρήση φαρμάκων γονιμότητας

• Εβραική Ασκενάζυ κληρονομικότητα ( Ashkeazi Jewish heritage) και οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού ή της ωοθήκης

• Μια μετάλλαξη στο γονίδιο BRCA 1 ή BRCA 2 (γνωστό ως γονίδιο καρκινικής ευπάθειας μαστού-ωοθήκης)

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι συχνά στα πρώτα στάδια μια σιωπηλή ασθένεια, πράγμα που σημαίνει ότι πολλές γυναίκες δεν έχουν καθόλου συμπτώματα. 

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που μπορούν να υποδηλώνουν καρκίνο της ωοθήκης είναι:

• κοιλιακός τυμπανισμός/αίσθηση φουσκώματος

• απώλεια όρεξης

• ανεξήγητη αύξηση βάρους 
• δυσκοιλιότητα

• κάψιμο στο στομάχι

• πόνο στη μέση

• συχνή ούρηση

• κοιλιακός/πυελικός πόνος 
• κούραση

Όταν εμφανιστούν τα συμπτώματα, συνήθως είναι ασαφή και μπορεί να περιλαμβάνουν οίδημα, πίεση, δυσφορία ή πόνο στην κοιλιά, καούρα, ναυτία ή φούσκωμα, αλλαγές στις συνήθειες επίσκεψης στην τουαλέτα, όπως δυσκοιλιότητα, διάρροια και συχνουρία λόγω της πίεσης, κούραση και απώλεια όρεξης, ανεξήγητη απώλεια ή αύξηση του σωματικού βάρους, αλλαγές στο εμμηνορρυσιακό κύκλο ή μετεμμηνοπαυσιακή αιμορραγία, πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή. 

Τα παραπάνω συμπτώματα είναι κοινά σε πολλές ασθένειες και οι περισσότερες γυναίκες που εμφανίζουν κάποια από αυτά δεν έχουν απαραίτητα καρκίνο των ωοθηκών. 

Μόνο οι εξετάσεις μπορούν να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση.

Οι περισσότεροι όγκοι του καρκίνου των ωοθηκών υπάρχουν για κάποιο χρονικό διάστημα πριν βρεθούν. Μερικές φορές ο καρκίνος των ωοθηκών βρίσκεται απρόσμενα κατά τη διάρκεια μιας εγχείρησης, όπως η υστερεκτομή.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Ο γιατρός θα ψάξει για μάζα ή όγκο με ψηλάφιση στην περιοχή της κοιλιάς και με κολπική εξέταση.

Οι χημικές ουσίες που παράγονται από τα καρκινικά κύτταρα, όπως πρωτεΐνες, ανιχνεύονται στο αίμα. Ονομάζονται καρκινικοί δείκτες. Η εξέταση αίματος θα προσδιορίσει το επίπεδο των καρκινικών δεικτών Ca125.

Άλλες εξετάσεις περιλαμβάνουν κοιλιακό υπερηχογράφημα, διακολπικό υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία (CT), μαγνητική τομογραφία (MRI), ακτινογραφίες.

Ο εντοπισμός της έκτασης της εξάπλωσης του καρκίνου ονομάζεται “σταδιοποίηση”. Η σταδιοποίηση του καρκίνου βοηθάει τους γιατρούς να αποφασίσουν το είδος της θεραπευτικής αγωγής.

Μια απλουστευμένη μορφή ενός συστήματος σταδιοποίησης περιγράφεται παρακάτω:

•Στάδιο I – Ο καρκίνος βρίσκεται στη μία ή και στις δύο ωοθήκες.

•Στάδιο ΙΙ – Ο καρκίνος βρίσκεται στη μία ή και στις δύο ωοθήκες και έχει εξαπλωθεί σε άλλα κοντινά όργανα.

•Φάση ΙΙΙ – Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στα εσωτερικά τοιχώματα της κοιλιάς, των εντέρων ή των λεμφαδένων της κοιλιάς και της λεκάνης.

•Στάδιο IV – Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί έξω από την κοιλιά, για παράδειγμα, στο συκώτι, στους πνεύμονες ή σε μακρινούς λεμφαδένες.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία για τον καρκίνο των ωοθηκών εξαρτάται από το είδος του καρκίνου, το στάδιο, τη γενική κατάσταση της υγείας και την καλή φυσική κατάσταση της ασθενούς, τις συστάσεις των γιατρών. Ο επιθηλιακός καρκίνος των ωοθηκών συνήθως αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία ή/και ακτινοθεραπεία. Οι οριακοί όγκοι αντιμετωπίζονται με χειρουργική επέμβαση. Ο μη επιθηλιακός καρκίνος των ωοθηκών αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση ή/και χημειοθεραπεία.

Το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, με κυριότερο το στάδιο της νόσου. 

Η πενταετής επιβίωση σε αρχικό στάδιο είναι πάνω από 70% (φθάνει το 93%, κατά την ΑCS), ενώ σε προχωρημένο στάδιο είναι γύρω στο 30%. 

Συνήθως, επιβίωση χωρίς υποτροπή της νόσου για περίοδο άνω των πέντε ετών σημαίνει και ίαση.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος πρόληψης του καρκίνου των ωοθηκών.

Πηγή

AMERICAN CANCER SOCIETY

CANCER CARE

* Ο Γιώργος Μονεμβασίτης είναι Μαιευτήρας-Γυναικολόγος.

Επ. Καθηγητής Παν/μίου Cornell, H.Π.Α., 
Εξειδικευτής στην Ουρογυναικολογία και Χειρουργική Χαλάρωσης Πυέλου.

Τηλ. 210 8053176 Μαρούσι, τηλ 210 7777787 Δορυλαίου 10-12 Αθήνα

Διαβάστε επίσης

Ο Καρκίνος του Τραχήλου της μήτρας, τα συμπτώματα, η πρόληψη και ο εμβολιασμός

Πόνος στην κοιλιά. Τι μπορεί να σημαίνει;Πολυκυστικές Ωοθήκες. Τι είναι; Ποια τα συμπτώματα τους; Πώς αντιμετωπίζονται;Τι είναι το φούσκωμα στην κοιλιά; Που οφείλεται ο τυμπανισμός και ποια η κατάλληλη δίαιτα για πρόληψη της πρησμένης κοιλιάς;

Συγκινητική η περιπέτεια υγείας της 28χρονης Κρητικοπούλας μετά από την μεταμόσχευση ήπατος με δότη τον πατέρα της

 medlabnews.gr iatrikanea

Συγκινητική είναι η ιστορία της 23χρόνης Ελένης Αιλαμάκη, της πρώτης Ελληνίδας που υπεβλήθη σε μεταμόσχευση ήπατος, με δότη τον πατέρα της.

Η κοπέλα έπασχε από πρωτογενή καρκίνο του ήπατος και ο πατέρας της ήταν αυτός που της χάρισε ξανά ζωή.

Η επέμβαση αυτή, χαρακτηρίζεται ιστορική, καθώς άνοιξε τον δρόμο για μεταμοσχεύσεις τέτοιου είδους στην Ελλάδα.

Η ίδια, μιλώντας στον ANT1, πέντε μήνες μετά τη μεταμόσχευση, αναφέρει ότι, «είμαι πολύ περήφανη που ανοίξαμε αυτό τον δρόμο, ώστε να μπορέσουν να βοηθηθούν και άλλοι συνάνθρωποι μας. Η καθημερινότητα μου έχει επανέλθει. Είναι όλα φυσιολογικά».

Η Ελένη, που ζει στην Κρήτη, έρχεται συχνά στην Αθηνά και στο Λαϊκό νοσοκομείο όπου χειρουργήθηκε για να κάνει επανέλεγχο.

Όπως λέει στον ΑΝΤ1, «προσέχω την πολυκοσμία, η οποία φέρνει λοιμώξεις και την διατροφή μου».

Και δεύτερη μεταμόσχευση ήπατος από ζώντα δότη

Πριν από ένα μήνα, έγινε με επιτυχία και μια δεύτερη μεταμόσχευση ήπατος από ζώντα δότη. Αυτή τη φορά σε ένα κορίτσι 21 ετών με ινοκυστική νόσο, όπου δότης ήταν η μητέρα.

Ο καθηγητής χειρουργικής και μεταμοσχεύσεων, Γιώργος Σωτηρόπουλος, είναι ο επιστήμονας που άνοιξε ένα σημαντικό βήμα στο πεδίο των μεταμοσχεύσεων.

«Αυτή η επέμβαση απαιτεί μεγάλες ομάδες και τεχνογνωσίας. Χρειάζονται 8 χειρουργοί και 5 αναισθησιολόγοι. Η πρώτη επέμβαση κράτησε 11 ώρες και η δεύτερη 10», ανέφερε ο ίδιος στον ANT1.

Όπως εξηγεί ο καθηγητής, το συκώτι έχει την ικανότητα να αναπλάθεται, όπως με τον μύθο του Προμηθέα.

Η νεαρή γυναίκα από την Κρήτη είχε ένα νεανικό, πρωτογενή καρκίνο ήπατος. Πριν από περίπου ένα χρόνο έγινε η διάγνωση. Πριν από μερικούς μήνες, ο δρ Σωτηρόπουλος χειρούργησε την 23χρονη. «Τη χειρουργώ πριν το καλοκαίρι και ήταν όντως ένας νεανικός καρκίνος. Πήγε πάρα πολύ καλά, εξαιρετικά. Της είχα αφαιρέσει τον αριστερό λοβό τότε». Για αυτόν τον καρκίνο δεν υπάρχει χημειοθεραπεία, οπότε στον επανέλεγχο κατέστη σαφές ότι είχε επιστρέψει σε μια θέση στο συκώτι που είχε μείνει. Ακολούθησε σειρά συζητήσεων και προκρίθηκε η ιδέα της μεταμόσχευσης «γιατί αφαιρείς ολόκληρο το συκώτι και μειώνεις την πιθανότητα σε κάποιο άλλο σημείο να επιστρέψει ο καρκίνος».

Τα περιθώρια της 23χρονης δεν ήταν μεγάλα, άρα δεν υπήρχε η πολυτέλεια του χρόνου. «Αν περιμέναμε, θα χάναμε το παιχνίδι, θα φούντωνε ο καρκίνος», λέει ο καθηγητής και συμπληρώνει: «Θέλαμε να γίνει σύντομα, σε ένα τρίμηνο».

Εχοντας όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, γνώριζαν ότι ο καρκίνος δεν είχε προχωρήσει αλλού «οπότε για να επισπεύσουμε τη διαδικασία, η ιδανικότερη λύση που σκεφτήκαμε ήταν αυτή η μεταμόσχευση από ζώντα δότη. Και έτυχε η κοπελίτσα να είναι νέα και να έχει και γονείς σε καλή ηλικία. Μιλήσαμε και με τους δυο γονείς. Προχωρήσαμε με τον πατέρα ως πιο κατάλληλο προς τα σωματομετρικά, τις εξετάσεις, τις βιοχημικές του ήπατος. Και προχωρήσαμε με βάση το πρωτόκολλο που υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις».

Ηταν τυχεροί διότι ο 50χρονος πατέρας έχαιρε υγείας. Η εμπειρία του δρος Σωτηρόπουλου δείχνει ότι «τρεις στους δέκα θα αποκλειστούν γιατί θα ανακαλύψουμε προβλήματα υγείας που έχουν και δεν τα ξέρουν».

Τι είναι το Λεμφοίδημα και σε ποιες παθήσεις παρουσιάζεται; Ποια τα συμπτώματα εκτός από το έντονο πρήξιμο; Τι μπορείτε να κάνετε για την αντιμετώπιση του;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

Λεμφοίδημα ονομάζεται η διόγκωση (οίδημα), κάποιας περιοχής του σώματος, συνήθως του άνω ή κάτω άκρου, λόγω της απουσίας ή της δυσλειτουργίας των λεμφαδένων ή των λεμφαγγείων.

Το λεμφοίδημα αλλάζει δραματικά την ποιότητα ζωής των ασθενών που τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν που να αναζητήσουν βοήθεια. Η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της Χρόνιας Φλεβικής Ανεπάρκειας είναι η πρόληψη ενώ η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η ολιστική. Το λεμφοίδημα είναι μια σοβαρή νόσος, η οποία από την στιγμή της εμφάνιση του δημιουργεί όχι μόνο έντονα ψυχολογικά προβλήματα που έχουν να κάνουν με την αισθητική του άκρου, αλλά επηρεάζει σημαντικότατα την ποιότητα ζωής του ασθενούς και των σχέσεων του με τους άλλους ανθρώπους.

Το λεμφικό σύστημα αποτελεί τμήμα του αμυντικού μηχανισμού του οργανισμού. Αποτελείται από ένα δίκτυο αγγείων το οποίο μεταφέρει το ενδιάμεσο υγρό και τα συστατικά του, από το μεσοκυττάριο χώρο πίσω στη φλεβική κυκλοφορία, αφού πρώτα καθαρισθεί από τους παθογόνους οργανισμούς μέσα στους λεμφαδένες. Το λεμφικό φορτίο (λέμφος) αποτελείται από πρωτεΐνες, νεκρά κύτταρα, νερό, λίπος, άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού. Οι λεμφαδένες παίζουν το ρόλο «φίλτρου» για τον οργανισμό συμμετέχοντας στην ανοσολογική δραστηριότητα και συμβάλλουν στην προστασία από τις λοιμώξεις.

Εκτός από τα αιμοφόρα αγγεία, δηλαδή τις αρτηρίες που φέρνουν το αίμα από την καρδιά προς τους ιστούς και τις φλέβες που το επιστρέφουν προς την καρδιά, υπάρχουν στο σώμα μας και τα λεμφοφόρα αγγεία, ή λεμφαγγεία, που ανήκουν στο λεγόμενο λεμφικό σύστημα. Το λεμφικό σύστημα αποτελείται από όλα τα λεμφαγγεία και τους λεμφαδένες του σώματος. Τα λεμφαγγεία συλλέγουν ένα υγρό (τη λέμφο), που αποτελείται από πρωτεΐνες, νερό, λιπίδια και απόβλητες ουσίες από τα κύτταρα του σώματος, και το μεταφέρουν στους λεμφαδένες. Οι λεμφαδένες είναι σταθμοί στη ροή της λέμφου, όπου φιτράρεται από τα άχρηστα προϊόντα και τα ξένα υλικά, και μετά επιστρέφει στην κυκλοφορία του αίματος.

Αν το λεμφικό σύστημα ενός μέλους δεν έχει αναπτυχθεί καλά ή αν αποφραχθεί (δηλαδή, κλείσει εντελώς) από κάποια αιτία, τότε μπορεί να γίνει συσσώρευση υπέρμετρης ποσότητας λέμφου στο μέλος και να εμφανιστεί το λεμφοίδημα.

Το λεμφοίδημα παρατηρείται είτε ως νόσος συγγενούς αιτιολογίας, είτε μετά τον λεμφαδενικό καθαρισμό μιας περιοχής, δηλαδή την αφαίρεση των λεμφαδένων για τον έλεγχο του καρκίνου μιας γειτονικής περιοχής.

Η πιο συχνή αιτία είναι να γεννηθήκατε χωρίς αρκετά λεμφαγγεία. Αυτό είναι το πρωτοπαθές λεμφοίδημα. Οι γυναίκες προσβάλλονται τρεις φορές συχνότερα από τους άνδρες, και το αριστερό κάτω μέλος συχνότερα από το δεξί, ενώ τα άνω μέλη σπανίως. Μερικές φορές προσβάλλεται μόνο το ένα μέλος, ενώ συνήθως το ένα είναι πιο πρησμένο από το άλλο.

Αν υπάρχουν πολύ λίγα λεμφαγγεία, το πρήξιμο μπορεί να αρχίσει στην εφηβεία ή και νωρίτερα. Σε λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις, τα λεμφαγγεία τα βγάζουν πέρα για μερικά χρόνια και το πρόβλημα εμφανίζεται αργότερα. Αν εμφανιστεί πριν την ηλικία των 35 ετών, το λεμφοίδημα ονομάζεται πρώιμο (είναι συχνότερο), ενώ αν εμφανιστεί μετά τα 35, όψιμο.

Η έναρξη του λεμφοιδήματος είναι συχνά ύπουλη και προοδευτική και μπορεί να κάνει την εμφάνισή του σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση στους λεμφαδένες, μήνες ή ακόμη και χρόνια μετά την επέμβαση. Το λεμφοίδημα εμφανίζεται συχνότερα σε εκείνη την ομάδα των ασθενών που χρειάστηκε να υποβληθούν και σε συμπληρωματική ακτινοθεραπεία μετά τη χειρουργική επέμβαση του λεμφαδενικού καθαρισμού.

Το συγγενές λεμφοίδημα από την άλλη, αποτελεί την κατάσταση όπου οι ασθενείς γεννιούνται με απλασία ή υποπλασία των λεμφαδένων της βουβωνικής ή της μασχαλιαίας χώρας και σταδιακά μέσα στα επόμενα χρόνια εμφανίζουν διόγκωση των άκρων.

Η πρόοδος της ασθένειας περιλαμβάνει πάχυνση του δέρματος του πάσχοντος μέλους, αυξημένη παρουσία κυστιδίων, αλλαγές του χρώματος του δέρματος και συχνές τοπικές λοιμώξεις. Οι υποτροπιάζουσες υποκλινικές λοιμώξεις οδηγούν σε σταδιακή ανάπτυξη ίνωσης και περαιτέρω διακοπή της λεμφικής κυκλοφορίας. Η περιορισμένη τοπική υγιεινή προκαλεί δευτερογενείς λοιμώξεις και εξέλιξη της νόσου σε ελεφαντίαση.

Το πρήξιμο μπορεί να αφορά το (άκρο) πόδι, τα δάκτυλα, την κνήμη ή και ολόκληρο το κάτω μέλος. Στην αρχή το πρήξιμο παρατηρείται μόνο στο τέλος της ημέρας και υποχωρεί με τη νυκτερινή κατάκλιση. Όμως, αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, το υγρό μένει μόνιμα στο μέλος με συνέπεια την αύξηση της μάζας του λίπους και τη δημιουργία ινώδους ιστού. Το δέρμα παχαίνει και σκληραίνει, αλλά συνήθως δεν εμφανίζονται δερματικές αλλοιώσεις.

Μερικές φορές, μπορεί να υπάρχουν συμπτώματα όπως ήπιος πόνος και αίσθημα βάρους ή σφιξίματος.

Το λεμφοίδημα μπορεί να γίνεται εντονότερο όταν ο καιρός είναι ζεστός, μετά από παρατεταμένη χρήση του μέλους ή πριν από την έμμηνο ρύση.

Άλλες αιτίες λεμφοιδήματος

Λεμφοίδημα μπορεί να συμβεί σε ασθενείς με βλάβη των λεμφαγγείων ενός άνω ή κάτω μέλους, που οφείλεται σε εγχείρηση, τραύμα, ακτινοθεραπεία για καρκίνο, καρκινική προσβολή των λεμφαδένων, αρθρίτιδα (ρευματοειδής, ψωριασική), δήγμα εντόμου ή φιδιού.

Ενδέχεται επίσης το λεμφοίδημα να είναι το αποτέλεσμα οξείας λοίμωξης. Τότε εκδηλώνεται απότομα και συνοδεύεται από ψηλό πυρετό και ρίγη. Το μέλος είναι πρησμένο, ερυθρό και θερμό, ενώ μπορεί να εμφανιστούν ερυθρές γραμμές στο δέρμα (λεμφαγγειΐτιδα) και οι λεμφαδένες της περιοχής να είναι διογκωμένοι και ευαίσθητοι.

Υπάρχουν τέλος μερικά πολύ σπάνια τροπικά παράσιτα που προσβάλλουν και κλείνουν τα λεμφαγγεία (Φιλαρίαση). Αυτά δεν ζουν στην Ευρώπη.

Οι παραπάνω τύποι λεμφοιδήματος ονομάζονται δευτεροπαθές λεμφοίδημα.

Συμπτώματα

Εκτός από τη δυσμορφία από το πρήξιμο, το λεμφοίδημα μπορεί να προκαλέσει προβλήματα ειδικά αν δεν διατηρείται υπό έλεγχο.

Χωρίς θεραπεία στο χρόνιο λεμφοίδημα, το δέρμα παχαίνει και μπορεί να εμφανίσει μικρές φυσαλίδες. Ακόμη και ένας μικροτραυματισμός, όπως σχάση, γρατζουνιά, δήγμα εντόμου ή μυκητιάση των δακτύλων του ποδιού, μπορεί να προκαλέσουν λοίμωξη. Η λοίμωξη του λίπους κάτω από το δέρμα ονομάζεται κυτταρίτιδα. Επανειλημμένα επεισόδια κυτταρίτιδας προκαλούν περαιτέρω βλάβη των λεμφαγγείων. Πρέπει να παίρνετε στα σοβαρά κάθε πληγή όσο μικρή κι αν είναι.

Σε λεμφοίδημα άκρου ποδός, η δημιουργία άτονων ελκών (δηλαδή, πληγών που δεν κλείνουν) είναι σπάνια αλλά μπορεί να συμβεί.

Προοδευτική αύξηση του όγκου (οίδημα) του μέλους, αρχικά περιφερικά και αργότερα και προς τα κεντρικά σημεία.

Ασύμμετρο οίδημα (ένα μέλος).

Αίσθημα βάρους, δυσκαμψίας και δυσλειτουργίας.

Σκλήρυνση των μαλακών ιστών (αύξηση συνδετικού ιστού).

Πιθανές αλλαγές της επιδερμίδας λόγω λοιμώξεων ή υπερκεράτωσης.

Χαρακτηριστικό εντύπωμα μετά από πίεση, το οποίο εξαφανίζεται μετά την παύση αυτής.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Το λεμφοίδημα μπορεί συνήθως να διαγνωστεί με βάση το ιστορικό και την αντικειμενική εξέταση μόνο. Όμως όταν η διάγνωση δεν είναι ξεκάθαρη, απαιτούνται εξετάσεις για να αποκλειστούν άλλες αιτίες του πρηξίματος. Η χρόνια φλεβική ανεπάρκεια μπορεί να αποκλειστεί με υπερηχογράφημα triplex φλεβών του μέλους. Η ύπαρξη μάζας στην κοιλιά που πιέζει φλέβες ή λεμφαγγεία μπορεί να αποκλειστεί με απλό υπερηχογράφημα ή αξονική τομογραφία.

Η εξέταση που μπορούμε να κάνουμε για επιβεβαίωση της διάγνωσης του λεμφοιδήματος είναι το σπινθηρογράφημα των λεμφαγγείων (ή λεμφαγγειογραφία με ραδιοϊσότοπα). Γίνεται ένεση πολύ μικρής ποσότητας ραδιενεργού υγρού μεταξύ των δακτύλων και των δυο ποδιών, το οποίο προσλαμβάνεται από το λεμφικό σύστημα. Παίρνουμε εικόνες των κάτω μελών με γ-camera κάθε λίγο. Με αυτή την τεχνική μετράται η ταχύτητα με την οποία μεταφέρεται το υγρό διαμέσου του λεμφικού συστήματος προς τα πάνω και προσδιορίζεται κάθε καθυστέρηση. Η εξέταση αυτή έχει μεγάλη ακρίβεια, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις είναι περιττή, αφού η διάγνωση γίνεται συνήθως κλινικά.

Σύμφωνα με τη Διεθνή Λεμφολογική Εταιρεία καθορίστηκαν τα στάδια στα οποία κατατάσσονται οι ασθενείς που πάσχουν από λεμφοίδημα.

Ο διαχωρισμός της ασθένειας σε στάδια βοηθάει στην εφαρμογή της κατάλληλης θεραπευτικής μεθόδου σε κάθε περίπτωση. 

Στάδιο 0

Είναι η υποκλινική κατάσταση όπου τα λεμφαγγεία έχουν τραυματιστεί και η λεμφική οδός έχει διαταραχθεί. Δεν παρατηρείται οίδημα στην πάσχουσα περιοχή, όμως οι ασθενείς βρίσκονται σε κίνδυνο ανάπτυξης λεμφοιδήματος μήνες ή και χρόνια αργότερα. Σε περίπτωση εμφάνισης στοιχείων λεμφοιδήματος η άμεση αντιμετώπιση μπορεί να ελέγξει ικανοποιητικά την πρόοδο της νόσου.

Στάδιο Ι ή αναστρέψιμο στάδιο

Αποτελεί πρώιμο στάδιο λεμφοιδήματος και εμφανίζεται με συσσώρευση λέμφου πλούσιας σε πρωτεϊνη στην πάσχουσα περιοχή που όμως αποκαθίσταται με ανύψωση του μέλους. Επίσης εμφανίζεται ήπιο εντύπωμα μετά την πίεση, που όμως εξαφανίζεται σχεδόν άμεσα. Στο στάδιο Ι το λεμφοίδημα επιστρέφει σύντομα μετά την επανατοποθέτηση του άκρου στη φυσιολογική του θέση. Η έγκαιρη θεραπεία σε αυτό το στάδιο μπορεί να ελέγξει συχνά την κατάσταση και να αποτρέψει την επιδείνωση του λεμφοιδήματος.

Στάδιο ΙΙ ή μη αναστρέψιμο στάδιο

Χαρακτηρίζεται από εμφάνιση έντονου οιδήματος και δημιουργίας ίνωσης. Δεν δημιουργούνται εύκολα εντυπώματα από πίεση λόγω της σκληρίας του μέλους. Η ανύψωση του πάσχοντος άκρου δεν μειώνει το οίδημα. Στο στάδιο αυτό σταδιακά εμφανίζεται αύξηση της ίνωσης και της σκληρίας και επιδείνωση του λεμφοιδήματος με αλλαγές στην εμφάνιση του δέρματος.

Στάδιο ΙΙΙ ή Λεμφοστατική Ελεφαντίαση

Αποτελεί το πλέον προχωρημένο στάδιο λεμφοιδήματος με εικόνα ελεφαντίασης. Στο στάδιο αυτό δεν δημιουργούνται εντυπώματα, η ίνωση είναι πολύ έντονη και το πάσχον δέρμα εμφανίζει θηλώματα και υπερκερατωσικές βλάβες.

Ποια είναι η θεραπεία;

Το λεμφοίδημα είναι χρόνιο πρόβλημα. Δεν υπάρχουν συντηρητικά ή χειρουργικά μέτρα που θα αποκαταστήσουν πλήρως το προσβεβλημένο μέλος. Όμως πρέπει να διατηρείται υπό έλεγχο ώστε να μη συμβούν επιπλοκές αργότερα.

Ο σκοπός της θεραπείας είναι: 

• Μείωση του όγκου του μέλους 

• Αποκατάσταση της κινητικότητας και του εύρους κίνησης των αρθρώσεων 

• Αποτροπή μολύνσεων 

• Βελτίωση της ψυχολογικής κατάστασης του ασθενούς 

• Βελτίωση της αισθητικής του ασθενούς 

Ο κύριος στόχος είναι ο έλεγχος του οιδήματος. Αυτό επιτυγχάνεται με τη διατήρηση του μέλους σε ανάρροπη θέση, την πιεστική επίδεσή του με επιδέσμους ή κατάλληλες κάλτσες, το μασάζ λεμφικού τύπου και τη χρήση αντλιών με αεροθαλάμους διαλείπουσας συμπίεσης. Ο ασθενής πρέπει να φορεί την ελαστική συμπίεση σταθερά σ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Σπανίως μπορεί να βοηθήσουν τα διουρητικά.

Διατήρηση του μέλους σε ανάρροπη θέση και τακτική άσκηση –  Όποτε ανυψώνετε το πόδι σας, τα υγρά αποστραγγίζονται απ’ αυτό. Βάζετε το πόδι σας ψηλά οποτεδήποτε μπορείτε. Ανυψώστε το κάτω μέρος του κρεβατιού σας (περίπου 15 εκ.), ώστε τα πόδια να είναι λίγο ψηλότερα από το κεφάλι. Η άσκηση, όπως το βάδισμα, σε συνδυασμό με τις παρακάτω θεραπείες θα είναι επίσης ευεργετική.

Πιεστική επίδεση του μέλους με επιδέσμους ή κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης – Η συμπίεση απαιτείται για να απομακρύνει το υγρό από τα κάτω μέλη σας όταν στέκεστε. Αρχικά θα απαιτηθούν επίδεσμοι, για να απομακρύνουν το χειρότερο μέρος του πρηξίματος, πριν χρησιμοποιηθούν οι κάλτσες.

Αν βάλετε τις κάλτσες ενώ το πόδι είναι πολύ πρησμένο, δεν θα εφαρμόσουν καλά και γι’ αυτό είναι σημαντικό προηγουμένως να μειώσετε το πρήξιμο με κάποιο τρόπο (π.χ. με ελαστική επίδεση ή με χρήση αντλίας διαλείπουσας συμπίεσης).

Οι κάλτσες για λεμφοίδημα θα πρέπει να εφαρμόζουν κατάλληλα και βέβαια να είναι πολύ πιο σφικτές από τις συνηθισμένες κάλτσες. Αν το πρήξιμο περιορίζεται κάτω από το γόνατο, μπορείτε να χρησιμοποιείτε κάλτσα κάτωθεν γόνατος. Συνήθως χρησιμοποιούμε κλάσης 2 (25-35 mmHg) ή κλάσης 3 (35-45 mmHg), όμως μπορεί να απαιτηθεί και η πιο ισχυρή κλάση 4 (45-60 mmHg).

Χρήση αντλίας με αεροθαλάμους διαλείπουσας συμπίεσης [External Pneumatic Compression, EPC] – Παρά τη χρήση συμπιεστικών καλτσών μερικοί άνθρωποι διαπιστώνουν ότι υπάρχει κάποιο πρήξιμο στο τέλος της ημέρας. Η συσκευή EPC είναι μια μπότα με αεροθαλάμους που φουσκώνει και ξεφουσκώνει και αποστραγγίζει το υγρό από το μέλος. Η συσκευή χρησιμοποιείται συνήθως το βράδυ για να διώξει το υγρό που μαζεύτηκε παρά τη χρήση της κάλτσας.

Αν ο ιατρός σας πιστεύει ότι χρειάζεστε αυτή τη θεραπεία, καλό είναι να δοκιμάσετε μια τέτοια συσκευή πριν αποφασίσετε να την αγοράσετε.

Μασάζ «λεμφικού τύπου» – Σε αρκετές περιπτώσεις, το λεμφοιδηματικό μέλος μπορεί να ωφεληθεί από τέτοιο μασάζ, υπό την προϋπόθεση ότι γίνεται σωστά από κατάλληλα εκπαιδευμένο θεραπευτή. Αυτή η θεραπεία δεν ενδείκνυται αν υπάρχει οξεία φλεγμονή, κακοήθης όγκος, θρόμβωση ή μείζον καρδιακό πρόβλημα.

Μπορεί να γίνει εγχείρηση για λεμφοίδημα;

Μόνο σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις. Σχεδόν όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις για λεμφοίδημα συνοδεύονται από εκτεταμένες ουλές και δεν συνιστώνται για μικρού ή μέτριου βαθμού λεμφοίδημα.

Σε επιλεγμένους ασθενείς με μεγάλου βαθμού λεμφοίδημα που δεν ανταποκρίνονται καλά στη συντηρητική θεραπεία, μπορεί να προσφέρει μεγάλης διάρκειας όφελος μια νεότερη χειρουργική μέθοδος που ονομάζεται περιμετρική λιποαναρρόφηση

Τι μπορεί να κάνετε για να μην επιδυνωθεί το λεμφοίδημα;

Αν το λεμφικό σύστημα των κάτω μελών δε λειτουργεί καλά, είναι σημαντικό να φροντίζετε τα πόδια σας με μεγάλη επιμέλεια.

• Απαιτείται τακτική υγιεινή του δέρματος, ιδίως στις πτυχές του και μεταξύ των δακτύλων για πρόληψη λοιμώξεων. Είναι σημαντικό να θεραπευτεί ενωρίς κάθε λοίμωξη, περιλαμβανομένης και της μυκητίασης. Κάθε λοίμωξη είναι δυνατό να καταστρέψει λεμφαγγεία και να χειροτερέψει το πρήξιμο. Σε περίπτωση υποτροπιάζουσας λοίμωξης του δέρματος, μπορεί να απαιτηθεί να πάρετε αντιβιοτικά σε μικρή δόση αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα
• Να αποφεύγετε κοψίματα, γρατζουνιές, δήγματα εντόμων, διαστρέμματα, εγκαύματα κλπ. Ακόμη και ο ελάχιστος μικροτραυματισμός πρέπει να αντιμετωπίζεται σοβαρά
• Διατηρείτε φυσιολογικό σωματικό βάρος
• Προσπαθείτε να ασκείστε τακτικά, περιορίζοντας την ορθοστασία και την καθιστική ζωή
• Φυσικά, μην αμελείτε τη χρήση της κάλτσας σας

Η Διατροφή

Η Διατροφή και ο μεταβολισμός είναι σημαντικοί παράγοντες στην επιτυχία της θεραπείας του λεμφοιδήματος.

Πρώτη και πιο βασική συμβουλή είναι η λήψη αρκετής ποσότητας υγρών. Ο ασθενής θα πρέπει να λαμβάνει ως δύο λίτρα νερό την ημέρα. Τα ροφήματα από βότανα επίσης συστήνονται για την κάλυψη των αναγκών σε υγρά.

Περιορίστε το αλάτι γιατί προκαλεί κατακράτηση νερού στο σώμα. Ο ασθενής πρέπει να προσέχει και το 'κρυμμένο' αλάτι σε πιάτα τυριού και κρέατος, όπως και σε άλλες τροφές.

Πρόσθετα, αν ο ασθενής είναι υπέρβαρος, συστήνεται μια δίαιτα φτωχή σε θερμίδες και  πρωτεΐνες. Προσοχή στην υπερβολική κατανάλωση κρέατος!

Πηγές 
Medifocus Guidebook on Lymphedema, 
Ζαχαρίας Ανδρουλάκης, Aγγειοχειρουργός
www.angioparemvasi.gr/aggeiakes-pathiseis/lemfoidima/

Διαβάστε επίσης

Πότε διογκώνονται (πρήζονται) οι λεμφαδένες; Πόσο επικίνδυνο είναι; Ποιες εξετάσεις βοηθούν στην διάγνωση;

Τι είναι ο φρουρός λεμφαδένας; Σε τι χρησιμεύει και πώς γίνεται η ανίχνευση του; Ποια τα οφέλη της βιοψίας και ποια η διαγνωστική ακρίβεια της μεθόδου;