Η πανδημία, η οικονομική κρίση, τα καθημερινά προβλήματα, η ανεργία, η οικονομική δυσπραγία έχουν οδηγήσει πολλούς στην κατάθλιψη αλλά και σε χρήση ηρεμιστικών χαπιών.
Ηρεμιστικά, αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά που καταναλώνουμε καθημερινά είναι:
1. Valmane (Βαλεριάνα): ήπιο αγχολυτικό2. Bespar (αγχολυτικό)
3. Seropram (αντικαταθλιπτικό)
4. Cipralex (αντικαταθλιπτικό)
5. Efexor (αντικαταθλιπτικό)
6. Atarax (αντιαλλεργικό, κατασταλτικό του νευρικού συστήματος)
7. Remeron (αντικαταθλιπτικό)
8. Xanax (ηρεμιστικό)
9. Lexotanil (ηρεμιστικό)
10. Stilnox (ηρεμιστικό)
11. Tranxene (ηρεμιστικό, ήταν διαδεδομένο στα 90s)
Τι επιδράσεις έχουν;
Ως υπνωτικά, οι βενζοδιαζεπίνες έχουν ένδειξη κυρίως στη θεραπεία της παροδικής ή βραχυπρόθεσμης αϋπνίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις η καθημερινή λήψη τους θα πρέπει να περιορίζεται σε λίγες ημέρες και να μην υπερβαίνει τις δύο εβδομάδες, ή πρέπει να λαμβάνονται περιστασιακά. Η συνταγογράφησή τους για την αντιμετώπιση διαταραχών του ύπνου δικαιολογείται μόνο επί σοβαρής αϋπνίας, που δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα ή έντονη δυσφορία. Όταν η αϋπνία προκύπτει στο έδαφος επεισοδιακού ή παροδικού άγχους, θα πρέπει να συνταγογραφούνται σε χαμηλές δόσεις και μόνο για λίγες ημέρες, ή να λαμβάνονται κατά διαστήματα, ή άπαξ. Στη δε χρόνια αϋπνία, η οποία αποτελεί συνήθως τη συνέπεια άλλων καταστάσεων (π.χ. σωματικών, ή άλλων σοβαρότερων ψυχιατρικών διαταραχών), τα ηρεμιστικά είναι δυνητικά χρήσιμα, αλλά θα πρέπει να λαμβάνονται στην ελάχιστη αποτελεσματική δόση κατά διαστήματα ή καθημερινά, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Κατάλληλα φάρμακα είναι εκείνα που περιέχουν τις δραστικές ουσίες τεμαζεπάμη (Normison), λοπραζολάμη, λορμεταζεπάμη, ζοπικλόνη (Imovane) και ζολπιδέμη (Stilnox). Η διαζεπάμη (Stedon) είναι επίσης αποτελεσματική, αλλά σε άπαξ ή διαλείπουσα δοσολογία, ενώ οι ισχυρές, βραχείας δράσης βενζοδιαζεπίνες όπως η τριαζολάμη (Halcion), ενέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανεπιθύμητων ενεργειών. Ως αγχολυτικά, οι βενζοδιαζεπίνες θα πρέπει γενικά να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με άλλα μέσα, όπως οι ψυχολογικές θεραπείες, τα αντικαταθλιπτικά, ή άλλα φάρμακα όπως η βουσπιρόνη (Bespar), αν και αυτά τα μέτρα έχουν δράση με βραδύτερη έναρξη. Οι ενδείξεις εδώ περιλαμβάνουν οξείες αντιδράσεις άγχους, το επεισοδιακό άγχος, το γενικευμένο άγχος, τη σοβαρή Διαταραχή Κρίσεων Πανικού και την αγοραφοβία, ως αρχική θεραπευτική αντιμετώπιση.
Αν η χρήση τους συνεχίζεται για αρκετό χρονικό διάστημα, μπορεί να γίνουν πολύ εξαρτησιογόνα. Η περιστασιακή χρήση τους όμως, δεν προκαλεί εξάρτηση. Η παρατεταμένη χρήση μπορεί να προκαλέσει επιθετικότητα, υπερβολικό γέλιο ή κλάμα. Όσοι αποκτούν εξάρτηση στα ηρεμιστικά αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες απεξάρτησης και βιώνουν καταστάσεις αρρώστιας και παράνοιας όταν προσπαθούν να σταματήσουν τη χρήση τους. Τα συμπτώματα στέρησης μπορεί να είναι πραγματικά επώδυνα. Μην προσπαθήσετε να τα σταματήσετε χωρίς ιατρική παρακολούθηση.