MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: ΗΠΑΡ

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΠΑΡ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΠΑΡ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τροφές που προκαλούν πέτρες στην χολή. Ποιες τροφές μειώνουν την πιθανότητα χολολιθίασης;

Η χολολιθίαση συνιστά μια πολυπαραγοντική νόσο με κυριότερους προδιαθεσικούς παράγοντες το φύλο, την ηλικία, την παχυσαρκία, τη κατανάλωση αλκοόλ και καφεΐνης και την χαμηλή σωματική δραστηριότητα.
Όσο αφορά τους διατροφικούς παράγοντες έχουν συσχετιστεί θετικά με την εμφάνιση χολόλιθων η χαμηλή διαιτητική πρόσληψη βιταμίνης C, ασβεστίου και φυτικών ινών, η υψηλή κατανάλωση θερμίδων και απλών σακχάρων καθώς και οι απότομες αλλαγές σωματικού βάρους.
Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον του επιστημονικού χώρου στρέφεται στην διεξοδικότερη διερεύνηση της αλληλεπίδρασης των προδιαθεσικών παραγόντων στη εμφάνιση χολόλιθων, προκειμένου να διατυπωθούν οδηγίες πρόληψης της παθολογικής αυτής κατάστασης. Μελέτες έχουν δείξει ότι η μέτρια κατανάλωση καφέ και αλκοόλ σχετίζεται αρνητικά με το σχηματισμό χολόλιθων σε ενήλικες, ενώ αντίθετα η καθιστική ζωή και η παχυσαρκία βοηθούν στην εμφάνιση χολολιθίασης
Η χολή είναι ένα βλεννώδες υγρό με κίτρινο, καφέ ή πράσινο χρώμα. Ο φυσιολογικός ρόλος της χολής είναι, αφ’ ενός μεν να βοηθά στη πέψη και απορρόφηση των λιπών και αφ’ ετέρου δε να παίζει ρόλο φορέα για την απέκκριση από το σώμα των προϊόντων διάσπασης της αιμοσφαιρίνης (των χολοχρωστικών που προέρχονται από τους μεταβολίτες της αιμοσφαιρίνης, χολοπροσίνη και χολερυθρίνη), διαφόρων οργανικών συστατικών του οργανισμού, φαρμάκων, αλλά και της περίσσειας του ασβεστίου. Τα όξινα ανθρακικά (HCO3-) της χολής συμβάλλουν στη ρύθμιση του pH του εντερικού υγρού, εξουδετερώνοντας το οξύ στο δωδεκαδάκτυλο.
Η χοληδόχος κύστη είναι ένα μικρό, σε σχήμα αχλαδιού όργανο, με μέγεθος περίπου 10 εκατοστών. Βρίσκεται κάτω από το συκώτι στο δεξιό πάνω μέρος της κοιλιάς. Τα προβλήματα στην χοληδόχο κύστη συνήθως προκαλούνται από την παρουσία χολολίθων - (Χολολιθίαση): μικρές σκληρές μάζες που σχηματίζονται στην χοληδόχο κύστη ή στον χοληδόχο πόρο. Η δημιουργία λίθων στην χοληδόχο κύστη (χολολιθίαση) οφείλεται στην στερεοποίηση των υγρών της χοληδόχου κύστης και στη μετατροπή τους σε λίθους, που μπορεί να προκαλέσουν έντονο πόνο και σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτούν χειρουργική αφαίρεση της κύστης (χολοκυστεκτομή)

Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξή τους. Αυτοί είναι:
το γυναικείο φύλο,
ο διαβήτης,
η ηλικία (άνω των 60 ετών),
η εγκυμοσύνη,
η λήψη αντισυλληπτικών χαπιών,
τα περιττά κιλά,
η αυξημένη χοληστερόλη,
η πρόσφατη απώλεια πολλών κιλών, και
το οικογενειακό ή προσωπικό ιστορικό χολολιθίασης.

Ο ρόλος της διατροφή στον σχηματισμό των χολολίθων.

Η διατροφή φαίνεται να επηρεάζει το σχηματισμό χολόλιθων, τροποποιώντας είτε τη κινητικότητα της χολής είτε τη σύσταση αυτής σε λιπίδια. Στις περισσότερες μελέτες οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στους ακόλουθους διατροφικούς παράγοντες:

Oι χολόλιθοι αυξάνουν

Δίαιτες υποθερμιδικές – Aπώλεια βάρους

Άτομα που ακολουθούν πολύ υποθερμιδικές δίαιτες, προκειμένου να επιταχύνουν την απώλεια βάρους μπορούν να εμφανίσουν χολόλιθους. Στα άτομα αυτά παρατηρείται μειωμένη κατά 40-50% έκκριση χολικών οξέων και μείωση των φωσφολιπιδίων, η οποία οδηγεί σε μικρότερο απαιτούμενο χρόνο σύνθεσης κρυστάλλων χοληστερόλης. Οι συνέπειες των υποθερμιδικών και χαμηλών σε λίπος διαιτών στη σύσταση των χολικών λιπιδίων εξαρτάται από την ισορροπία της αυξημένης επαναπορρόφησης της ηπατικής χοληστερόλης και αλλαγές στην σύνθεση ηπατικής χοληστερόλης και την έκκριση χολικών οξέων.

Πρωτεΐνες και λίπος,

Η υπερβολική κατανάλωση λίπους και ιδιαίτερα κορεσμένων λιπαρών οξέων φαίνεται να σχετίζεται άμεσα με την ανάπτυξη χολόλιθων. Αντιθέτως, τα τελευταία χρόνια αποδεικνύεται η προστατευτική δράση των πρωτεϊνών φυτικής προέλευσης ενάντια στη χολολιθίαση. Τα υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων πλάσματος και τα χαμηλά επίπεδα HDL-χοληστερόλης πλάσματος σχετίζονται με μεγαλύτερο κίνδυνο για χολολιθίαση.

Απλά σάκχαρα

Η υψηλή κατανάλωση απλών σακχάρων οδηγεί σε αύξηση της σύνθεσης ηπατικής χοληστερόλης και αύξηση της ινσουλίνης, φαινόμενα τα οποία σχετίζονται με τη χολολιθίαση

Οι χολόλιθοι μειώνονται με:

Ω-3 λιπαρά οξέα

Η διαιτητική πρόσληψη μονο- και πολυακόρεστων λιπαρών οξέων αναστέλλει το σχηματισμό χοληστερινικών χολόλιθων. Το λινελαϊκό και το ελαϊκό οξύ σχετίζονται ισχυρά με χαμηλότερο κίνδυνο χολολιθίασης. Η πρόσληψη ω-3 λιπαρών οξέων μειώνει σημαντικά το κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και το δείκτη κορεσμού της χοληστερόλης (CSI) ασθενών με χολολιθίαση. Παράλληλα, σταθεροποιεί το CSI και το χρόνο σύνθεσης χολόλιθων (NT) σε παχύσαρκες γυναίκες κατά τη διάρκεια απώλειας βάρους, προλαμβάνοντας έτσι το σχηματισμό χοληστερινικών χολόλιθων.
Η απότομη απώλεια βάρους, αποτέλεσμα διαιτητικής ή χειρουργικής θεραπευτικής παρέμβασης σε παχύσαρκους ασθενείς, συνεπάγεται γρήγορο σχηματισμό συμπτωματικών χοληστερινικών χολόλιθων. Παράλληλα, ακολουθείται από αύξηση του δείκτη κορεσμού της χοληστερόλης (CSI). Η πρόσληψη ω-3 λιπαρών οξέων κατά τη διάρκεια προσπάθειας απώλειας βάρους φαίνεται να αποτρέπει την εμφάνιση χολολιθίασης

Φυτικές ίνες

Έχει αποδειχτεί ότι ορισμένες φυτικές ίνες εμποδίζουν την επαναπορρόφηση των χολικών οξέων στο τελικό ειλεό, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό την εντεροηπατική τους κυκλοφορία.

Βιταμίνη C

Το ασκορβικό οξύ (βιταμίνη C) είναι μια υδατοδιαλυτή βιταμίνη και δρα γενικά ως αντιοξειδωτικό σε υδατικά διαλύματα όπως το αίμα και το εσωτερικό του κυττάρου. Η ανεπάρκεια σε ασκορβικό οξύ έχει σχετιστεί με μειωμένη ηπατική βιοσύνθεση της χοληστερόλης και χαμηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα. Επίσης, θεωρείται ότι υψηλά επίπεδα ασκορβικού οξέος αυξάνουν το καταβολισμό της χοληστερόλης σε χολικά οξέα, προλαμβάνοντας το σχηματισμό χοληστερινικών χολόλιθων.

Ασβέστιο

Tο ασβέστιο αποτελεί συστατικό των περισσότερων χολόλιθων. Θεωρείται ότι το ασβέστιο μειώνει το κορεσμό της χολής με χοληστερόλη επαναπορροφώντας τα δευτερεύοντα χολικά οξέα από το κόλον. Μάλιστα έχει διατυπωθεί η άποψη ότι μια δίαιτα πλούσια σε ασβέστιο μπορεί να μειώσει σημαντικά το κίνδυνο ανάπτυξης χολόλιθων
Καφεΐνη
Η κατανάλωση καφέ επιδρά σε αρκετές διεργασίες του ήπατος και της χοληδόχου κύστης, οι οποίες εμπλέκονται στο σχηματισμό χοληστερινικών χολόλιθων. Η καφεΐνη καθώς και άλλα συστατικά του καφέ διεγείρουν την έκκριση χολοκυστοκινίνης, αυξάνουν τη σύσπαση της χοληδόχου κύστης, αναστέλλουν την απορρόφηση χολικού υγρού, μειώνουν τη κρυστάλλωση της χοληστερόλης στη χολή και πιθανώς αυξάνουν τη κινητικότητα του εντέρου. ο καφές δρα προληπτικά στην εμφάνιση συμπτωμάτων από χολόλιθους. Ο κωλικός της χοληδόχου κύστης, το πιο κοινό σύμπτωμα της χολολιθίασης, θεωρείται ότι προέρχεται από προσωρινή παρεμπόδιση του κυστικού πόρου. Θεωρητικά, η ισχύς της σύσπασης της χοληδόχου κύστης, τα σχετικά μεγέθη των χολόλιθων καθώς και το εύρος του κυστικού πόρου προσδιορίζουν την εμφάνιση κωλικού. Πιθανολογείται ότι η καφεΐνη αυξάνει τη σύσπαση της χοληδόχου κύστης και τη ροή της χολής, αλλά παραμένει αβέβαιος ο τρόπος πρόληψης συμπτωμάτων
Aλκοόλ
H αύξηση πρόσληψης αλκοόλ σχετίζεται με μονοτονική μείωση του κινδύνου χολοκυστεκτομής. Σε όλα τα είδη αλκοολούχων ποτών (κρασί, μπύρα, λικέρ) φάνηκε σημαντική μείωση του σχετικού κινδύνου. Πιθανώς η αντίστροφη συσχέτιση της κατανάλωσης αλκοόλ να σχετίζεται περισσότερο με τα αρχικά στάδια του σχηματισμού χολόλιθων και λιγότερο με τη πρόληψη χολοκυστίτιδας, όπου έχει ήδη προηγηθεί η σύνθεσή τους.

ΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΧΟΛΟΛΙΘΙΑΣΗ:

Αποβουτυρωμένο γάλα, αφρόγαλα χωρίς λίπος, γιαούρτι και τυρί άπαχα, σούπες χωρίς λίπος, αναψυκτικά, καφές, τσάι, κρέατα άπαχα, ψητά ή βρασμένα, πουλερικά ψητά, ψάρια άπαχα, ψητά ή βρασμένα, το λευκό του αυγού, ελεύθερα, ολόκληρο το αυγό βραστό, πατάτες ψητές ή βραστές χωρίς λίπος, όσπρια μαγειρεμένα ελαφρά χωρίς λίπος, μακαρόνια χωρίς λιπαρές σάλτσες, ψωμί χωρίς λίπος όλων των ειδών, όλα τα λαχανικά φρέσκα ή ωμά ή μαγειρεμένα ελαφρά, όλοι οι χυμοί φρούτων και λαχανικών, φρούτα κυρίως τα εσπεριδοειδή, γλυκά και κέικ με αποβουτυρωμένο γάλα και με το λευκό του αυγού, ζελέ φρούτων, κρέμα από αποβουτυρωμένο γάλα, κράκερς, ρύζι, μέλι, μαρμελάδες, αλάτι, μουστάρδα, αρωματικά βότανα.

ΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΧΟΛΟΛΙΘΙΑΣΗ:

Πλήρες και σοκολατούχο γάλα, γιαούρτι και τυρί από πλήρες γάλα, όλα τα οινοπνευματώδη, ρόφημα κακάο-σοκολάτας, λιπαρές σούπες, χοιρινό, λουκάνικα, σολωμός, μπέικον, σαλάμι, παστουρμάς, σάντουιτς, τοστ, χάμπουργκερ, όλες οι κονσέρβες ψαριών με λίπος, πατάτες τηγανητές, πατατάκια, γαριδάκια, ζυμαρικά με λιπαρές σάλτσες, ψωμοειδή με λίπος, σουφλέ λαχανικών και άλλα, σοκολάτα, ξηροί καρποί, πιπέρι, όσπρια κονσερβοποιημένα με λίπος, καρύδα, ελιές, περισσότερα από 1 αυγό την ημέρα τηγανητό.
Διαβάστε επίσης

Τι σημαίνει να έχεις ηπατίτιδα C; Τι μπορεί να προκαλέσει; Το ξέρετε ότι θεραπεύεται; ΔΕΝ κινδυνεύετε να κολλήσετε από....


H ηπατίτιδα C αποτελεί ένα από τα συχνότερα αίτια ηπα­τικής νόσου παγκοσμίως. Ειδικότερα στην Ελλάδα υπο­λογίζεται ότι περίπου 135.000 με 160.000 άνθρωποι, έχουν χρόνια λοίμωξη με τον ιό της ηπα­τίτιδας C.

Λοιμώδης μονοπυρήνωση. Η ασθένεια του φιλιού, ο ιός Epstein Barr μεταδίδεται κυρίως με το σάλιο


Τι προκαλεί τη λοιμώδη μονοπυρήνωση (Infectious Mononucleosis).

Θεραπεύει ανώδυνα και αναίμακτα καρκινικούς όγκους και πήρε επίσημα άδεια η συσκευή από το FDA (video)

medlabnews.gr iatrikanea 

Αυτή την εβδομάδα, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων-FDA των ΗΠΑ έδωσε το πράσινο φως σε μια συσκευή που χρησιμοποιεί κύματα υπερήχων για να μπορέσει να συνθλίψει καρκινικούς όγκους στο ήπαρ. Η τεχνική αυτή, η οποία δεν απαιτεί βελόνες, ενέσεις, μαχαίρια ή φάρμακα, ονομάζεται ιστοτριψία και αναπτύσσεται από την εταιρεία HistoSonics.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι η εν λόγω έγκριση, έρχεται μετά τα αποτελέσματα μιας σειράς κλινικών δοκιμών που έδειξαν ότι μπορεί να καταστρέψει αποτελεσματικά τους όγκους του ήπατος, ενώ είναι και σημαντικά πιο ασφαλής για τους ασθενείς. Το μόνο που μένει είναι η αγορά της εν λόγω συσκευής εκ μέρους των νοσοκομείων δίνοντας ελπίδα στους συνανθρώπους μας που ταλαιπωρούνται από την εν λόγω πάθηση.

Ο τρόπος λειτουργίας της είναι ιδιαίτερα απλός. Πιο συγκεκριμένα, λειτουργεί με παλμούς υπερηχητικών κυμάτων υψηλής ενέργειας σε έναν όγκο, ο οποίος δημιουργεί συστάδες μικροφυσαλίδων στο εσωτερικό του. Όταν οι φυσαλίδες σχηματίζονται και καταρρέουν, καταπονούν τα κύτταρα και τους ιστούς γύρω τους, επιτρέποντάς τους να διασπάσουν την εσωτερική δομή του όγκου, αφήνοντας πίσω τους διάσπαρτα κομμάτια που το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί στη συνέχεια να καταπολεμήσει.

Τοποθετείται πάνω από την περιοχή της κοιλιάς μια κεφαλή που μοιάζει εξαιρετικά με γυαλιά εικονικής πραγματικότητας. Οι γιατροί προσπαθούν να εντοπίσουν τον όγκο και στη συνέχεια κλειδώνουν στην περιοχή και φορτώνουν τα ηχητικά κύματα. Η διαδικασία φέρεται να είναι γρήγορη και ανώδυνη, ενώ η περίοδος ανάρρωσης μετά τη διαδικασία είναι σύντομη.

Αν και η έγκριση της συσκευής αποτελεί το πρώτο μεγάλο βήμα για τη διεύρυνση των επιλογών όσον αφορά τις θεραπείες του καρκίνου, η χρήση των ηχητικών κυμάτων στην ιατρική δεν είναι καινούργια. Μια άλλη πλατφόρμα με την ονομασία Exablate Prostate της Insightech εγκρίθηκε από τον FDA για δοκιμές σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη.


Διαβάστε επίσης

Συγκινεί ο γιατρός Νίκος Παπαπαναγιώτου σύζυγος της βουλευτή Μίκας Ιατρίδη μετά από την μεταμόσχευση ήπατος

 medlabnews.gr iatrikanea

Μετά από 25 ολόκληρες μέρες στην εντατική μονάδα νοσοκομείου της Θεσσσαλονίκης, ο γιατρός Νίκος Παπαπαναγιώτου, σύζυγος της βουλευτή Δωδεκανήσου της Νέας Δημοκρατίας κας Μίκας Ιατρίδη, βγήκε νικητής. Ο Νίκος Παπαπαναγιώτου υποβλήθηκε σε επιτυχή μεταμόσχευση ήπατος.

Η ανάρτηση του Νίκου Παπαναγιώτου

«Ακριβώς ένα μήνα πριν έλαβα το μεγαλύτερο δώρο ζωής, μια δεύτερη ευκαιρία να κάνω όνειρα κ σχέδια για την οικογένειά μου. Μετά από ένα πολύωρο χειρουργείο, αρκετές επιπλοκές, 25 μέρες στη ΜΕΘ και πολλή αγωνία ετοιμάζομαι σιγά σιγά να πάρω εξιτήριο.

Το ευχαριστώ προς την οικογένεια του δότη είναι πολύ φτωχό μπροστά στο μεγαλείο αυτής της ύψιστης πράξης αλτρουισμού τη στιγμή της μεγάλης απώλειας.. υπόσχομαι όμως πως θα διαφυλάξω αυτό το δώρο όσο καλύτερα μπορώ και θα προσεύχομαι για όλους.

Ευχαριστώ τη γυναίκα μου Τσαμπίκα Ιατρίδη που στάθηκε βράχος δίπλα μου, νυχθημερόν έξω από την Εντατική να δίνει κουράγιο και δύναμη στους υπόλοιπους (για πάντα μαζί αγάπη μου, στα εύκολα και στα δύσκολα, για σένα και τα παιδιά μας δεν θα επέτρεπα ποτέ να χαθεί αυτή η μάχη). Ευχαριστώ τη μαμά και τις αδερφές μου που επίσης δεν έφυγαν λεπτό από κοντά μου, μακάρι να ζούσε ο πατέρας μου για με δει να στέκομαι πάλι στα πόδια μου, ήταν σίγουρα δίπλα μου σε ολο τον αγώνα της ΜΕΘ, γιατί το ένιωθα…

Ευχαριστώ την οικογένεια της γυναίκας μου για την αμέριστη συμπαράσταση και ειδικά τον πεθερό μου Γιάννη Ιατρίδη που μου στάθηκε σαν αληθινός πατέρας. Ευχαριστώ όλους τους αγαπημένους φίλους αλλά και άγνωστους σε μένα ανθρώπους που ευχήθηκαν και προσευχήθηκαν για μένα, που άναψαν ένα κερί που στάθηκαν δίπλα στους δικούς μου ανθρώπους και μοιράστηκαν την αγωνία τους. Σύντομα θα είμαι έτοιμος α επικοινωνήσουμε και σε προσωπικό επίπεδο.

Εύχομαι υγεία σε όλους,η Παναγιά η Μητέρα όλων να σας προστατεύει. Εγώ έζησα το θαύμα Της… Εις το επανιδείν…»

Διαβάστε επίσης

Γνωρίζετε αν το συκώτι σας λειτουργεί φυσιολογικά; Έλεγχος ηπατικής λειτουργίας


Το συκώτι (ήπαρ) είναι ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα όργανα. Βρίσκεται κάτω από τα πλευρά, δεξιά από την κοιλιά. Ζυγίζει γύρω στο 1,5 κιλό και εκτελεί περισσότερες από 500 ζωτικές λειτουργίες. Χωρίς το συκώτι δεν μπορούμε να απορροφήσουμε τα θρεπτικά στοιχεία ούτε να απομακρύνουμε τις επικίνδυνες ουσίες πιο απλά, δεν μπορούμε να ζήσουμε.
 Το συκώτι είναι εντυπωσιακά ευπροσάρμοστο. Μπορεί να παραμείνει λειτουργικό ακόμη και αν χάσει το 80-90% των κυττάρων του από κάποια νόσο. Μπορεί ακόμη να αναγεννηθεί εντελώς μέσα σε μερικές εβδομάδες, αν ένα τμήμα του αφαιρεθεί κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης. Όμως δεν είναι ένα άφθαρτο όργανο. 

Οι λειτουργίες του ήπατος αφορούν την παραγωγή και εναπόθεση ενέργειας (μεταβολισμός γλυκόζης-γλυκογόνου, αμινοξέων, λιπών), την αδρανοποίηση και απομάκρυνση ουσιών (αμμωνίας, χολερυθρίνης, χοληστερίνης), την πέψη των τροφών (χολικά οξέα-άλατα), τον μεταβολισμό και απέκκριση τοξικών ουσιών, αιθυλικής αλκοόλης, ορμονών και φαρμάκων, την παραγωγή ουσιών (λευκωματίνες, παράγοντες πήξεως), την 2 αποθήκευση ουσιών (σίδηρος, χαλκός, βιταμίνες), την ανοσιακή απάντηση (χυμική, κυτταρική), την αιμοποίηση, την αιμόσταση και την οξεοβασική ισορροπία. Η παραγωγή και έκκριση χολής βοηθά στην πέψη των τροφών και στην απομάκρυνση τοξικών ουσιών. Το ήπαρ καταβολίζει τα περισσότερα φάρμακα. Για να απεκκριθούν τα φάρμακα στην χολή ή στο νεφρό πρέπει να είναι υδροδιαλυτά. Τα περισσότερα φάρμακα είναι λιποδιαλυτά και ο ηπατικός μεταβολισμός τους τα καθιστά υδροδιαλυτά. Kάθε φάρμακο μπορεί να παρουσιάσει δυνητικά ηπατοτοξικότητα, που κλινικώς συχνά δε μπορεί να διαφοροδιαγνωσθεί εύκολα από ηπατοπάθειες άλλης αιτιολογίας. 

Τοξικές ουσίες όπως το αλκοόλ και ιοί όπως ο ιός της ηπατίτιδας Β και C μπορεί να προκαλέσουν μόνιµες βλάβες. Όταν η ηπατική νόσος φτάσει σε προχωρημένο στάδιο (κίρρωση) ο υγιής ιστός αντικαθίστανται από ένα ουλώδη ιστό (διήθηση) και το συκώτι δεν μπορεί πια να επιδιορθώσει τη βλάβη που έχει υποστεί. Τότε χάνει τη λειτουργικότητα του έως ότου γίνει λειτουργικά ανεπαρκές. Αν και στα αρχικά στάδια η κίρρωση μπορεί να θεραπευτεί, συνήθως ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος θεραπείας είναι η μεταμόσχευση. Ένα υγιές ήπαρ έχει την μορφή κώνου, με μία λεία ελαστική επιφάνεια. Το χρώμα του είναι σκούρο καφέ προς το κόκκινο επειδή κάθε στιγμή συγκρατεί περίπου μισό λίτρο αίμα. Διαιρείται σε δύο λοβούς: ένα μεγάλο δεξιό λοβό και ένα μικρότερο αριστερό. Το ήπαρ αποτελεί το βιοχημικό εργοστάσιο του οργανισμού. 

Οι ηπατικές παθήσεις (κλινικο-παθολογοανατομική έκφραση) είναι: 

• Oξεία και χρονία ηπατίτιδα 
• Oξεία και χρονία χολόσταση 
Λίπωση (μικρο- και μεγαλο-φυσαλιδώδης) 
• Ίνωση-κίρρωση 
• Aπόφραξη ηπατικών φλεβών ή πυλαίας 
Καλοήθη και κακοήθη νεοπλάσματα

Κάθε ασυμπτωματική διαταραχή της ηπατικής βιοχημείας πρέπει πάντα να διερευνάται, επειδή μπορεί να υποδηλώνει ηπατική νόσο, αλλά και φυσιολογικές τιμές δεν αποκλείουν πάντα με βεβαιότητα αυτό το ενδεχόμενο, ιδιαίτερα σε κάποιες ομάδες του πληθυσμού, όπως για παράδειγμα χρήστες ενδοφλέβιων ουσιών (υψηλός επιπολασμός ιογενών ηπατιτίδων) ή άτομα που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ. Οι εξετάσεις βιοχημείας του ήπατος κυρίως κατευθύνουν και σπάνια προσφέρουν από μόνες τους τη διάγνωση. Ήπια αύξηση αμινοτρανσφερασών δεν είναι ειδική και μπορεί να ομαλοποιηθεί σε επανάληψη, αλλά χρειάζεται πάντα προσοχή και παρακολούθηση. 
Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος αποτελεί το συχνότερο αίτιο ήπιας τρανσαμιναιμίας στο γενικό πληθυσμό των δυτικών κοινωνιών

Ο έλεγχος της καλής λειτουργίας του στο κλινικό εργαστήριο γίνεται με μια σειρά βιοχηµικών εξετάσεων. Κάποιες από αυτές αποτελούν εξετάσεις ρουτίνας π.χ. τα ένζυµα GOT, GPT, ALP, γGT και η χολερυθρίνη που µετρώνται τακτικά στις εξετάσεις τύπου checkup, άλλες όµως είναι πιο σπάνιες και µετρώνται µόνο όπου το ιατρικό ιστορικό το επιβάλει.

Οι τρανσαμινάσες 

Πρόκειται για δύο πολύ γνωστά ένζυμα που χρησιμοποιούνται για την διάγνωση παθήσεων κυρίως του ήπατος αλλά και της καρδιάς (βλ. αντίστοιχο κεφάλαιο). Ονομάζονται αµινοτρανσφεράσες (ή τρανσαμινάσες) επειδή η λειτουργία τους στον οργανισμό είναι να μεταφέρουν αμινομάδες από αμινοξέα σε μια ομάδα χημικών ενώσεων που ονομάζονται οξοκετογλουταρικά. Τα ένζυμα αυτά είναι γνωστά με τους παρακάτω συμβολισμούς και ονόματα:

γ-γλουταρυλ-τρανσπεπτιδάση 

Η γ-γλουταρυλ-τρανσπεπτιδάση (γ-GT) είναι ευαίσθητος αλλά όχι ειδικός δείκτης διαταραχών στο ήπαρ και την χολή. Στην διάγνωση αυτών είναι περισσότερο ευαίσθητη από την ALP ή την 5-νουκλεοτιδάση. Ιδιαίτερα αυξημένες τιμές γ-GT στο ήπαρ παρατηρούνται σε τοξικές βλάβες του ήπατος όπως στην αλκοολική κίρρωση (αλκοολισμός).

Aλκαλική φωσφατάση

 Η αλκαλική φωσφατάση (ALP) είναι ένα ένζυµο το οποίο κυκλοφορεί στο αίμα με την μορφή τριών ισοενζύμων1 : το οστικό, το εντερικό και το ηπατικό. Τα ονόματα τους οφείλονται στο όργανο από το οποίο παράγονται. Το οστικό (80%) και το εντερικό κλάσμα (20%) υπάρχουν φυσιολογικά σε όλους τους ανθρώπους σε αντίθεση με το ηπατικό που μετράται κυρίως σε παθολογικές καταστάσεις. Φυσιολογικά το οστικό κλάσμα είναι πολύ αυξημένο στα παιδιά λόγω της ταχείας ανάπτυξης των οστών τους

5-Νουκλεοτιδάση 

Η 5-νουκλεοτιδάση (5-ΝU) είναι ένζυμο του ήπατος και της χολής όπως και η ALP. Χρησιμοποιείται για την διάγνωση ηπατοχολικών ασθενειών καθώς και της χολόστασης δηλαδή στο φραγμό της χολής εξαιτίας διαφόρων νόσων. H 5-ΝU προσδιορίζεται με χημική μέθοδο και συγκεκριμένα με ενζυμική κινητική μέθοδο στους 37o C (GLDH). To δείγμα μπορεί να είναι ορός ή πλάσμα (ηπαρίνη) χωρίς αιμόλυση ή λιπαιμικότητα. Ο αποχωρισμός ορού ή πλάσματος από τα έμμορφα στοιχεία θα πρέπει να γίνει αμέσως. Τα δείγματα διατηρούνται στους 2-8o C για 7 ημέρες ή για 1 μήνα στους -20ο C, 

Χολερυθρίνη 

Στον ορό κυκλοφορούν δύο ειδών χολερυθρίνες: η άμεση (DBILI) και η έμμεση (IBILI). Και οι δύο μαζί αποτελούν την ολική χολερυθρίνη (TBILI). Oι χολερυθρίνες είναι οργανικές ενώσεις που παράγονται από την αποδομή της αιμοσφαιρίνης. H άμεση χολερυθρίνη είναι ενωμένη με το γλυκουρονικό οξύ και επειδή είναι ευδιάλυτη όταν είναι αυξημένη στο αίμα αποβάλλεται και στα ούρα. Φυσιολογικά η χολερυθρίνη αυξάνεται στα νεογέννητα βρέφη, στους αγύμναστους ανθρώπους, σε μεγάλα ύψη, στην εγκυμοσύνη και στην έντονη άσκηση. 
Παθολογικά η έμμεση χολερυθρίνη αυξάνεται (μέχρι και έξι φορές) σε περιπτώσεις ραγδαίας αιμόλυσης. Αυξάνεται επίσης στην ιογενή ηπατίτιδα και σε περιπτώσεις μειωμένης απορρόφησης της χολερυθρίνης από το ήπαρ. Η άμεση χολερυθρίνη δεν αυξάνει στην αιμόλυση, παρά στην ιογενή ηπατίτιδα, σε όγκους του ήπατος και στην χολόσταση.

Ο έλεγχος αυτός δεν εκφράζει την ηπατοκυτταρική λειτουργία αλλά την βλάβη των ηπατοκυττάρων ή/και του επιθηλίου των χοληφόρων. O εκτενέστερος εργαστηριακός έλεγχος του ήπατος περιλαμβάνει την εξέταση της συνθετικής ικανότητας (μέτρηση της λευκωματίνης του ορού και του χρόνου προθρομβίνης) και την αναζήτηση αντιγόνων ή/και αντισωμάτων των ιογενών ηπατιτίδων, αυτοαντισωμάτων, διαταραχών των ανοσοσφαιρινών κλπ. Kάθε διαταραχή των εξετάσεων του ήπατος πρέπει να διερευνάται, γιατί μπορεί να υποδηλώνει σοβαρή ηπατική νόσο. 

Εξετάσεις αίματος σε διαταραχές της ηπατικής λειτουργίας:

-Γενική αίματος
-ΤΚΕ
-PT
-SGOT
-SGPT
-ALP
-γ-GT
-5-Νουκλεοτιδάση
-Αμμωνία
-LDH
-Χολερυθρίνη ολική
-Χολερυθρίνη άμεση
-Χολερυθρίνη έμμεση
-Ολικά λευκώματα
-Αλβουμίνη
-Σφαιρίνες
-CK-MB
-Anti-HAV
-Anti-HAV IgM
-HbsAg
-HbsAb
-HbcAb
-HbcAb IgM
-HbeAg
-HbeAb
-HBV-DNA
-Anti-HCV (NA-NB)
-HCV-RNA
-CMV IgM
-EBV IgM
-TOXO IgM
-Coxsackie IgM
-C.burnetti  IgM
-ANA
-AMA
-ASMA
-ANCA
-Anti-LKM1
-Anti-LKM2
-Προσδιορισμός αντιγόνων HLA DR με ολιγονουκλεοτίδια

Φυσικά αν βρεθούν παθολογικές εξετάσεις, αξιολογούνται από τον γιατρό και μπορούν να ζητηθούν πιο ειδικές εξετάσεις όπως υπέρηχος, βιοψία, χολοαγγειογραφία,κλπ

Διαβάστε επίσης

Αιμαγγειώματα, Αμαρτώματα Αδενώματα, όγκοι του ήπατος

συκώτι
Οι όγκοι ήπατος διακρίνονται σε καλοήθεις και κακοήθεις. Οι καλοήθεις όγκοι του ήπατος είναι σχετικά σπάνιοι. Καλύπτουν το 8% των ηπατικών νεοπλασιών. Η ανακάλυψή τους σχεδόν πάντα είναι τυχαία συνήθως σε απεικονιστικό έλεγχο (π.χ. υπερηχογράφημα ήπατος).

Υπάρχουν διάφοροι τύποι των καλοηθών όγκων του ήπατος:

  • Τα αιμαγγειώματα
  • Οι οζώδεις υπερπλασίες (αμαρτώματα)
  • Τα αδενώματα

Αιμαγγειώματα


Eίναι ο πιο κοινός τύπος των καλοηθών όγκων του ήπατος. Αρχίζουν στα αιμοφόρα αγγεία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους όγκους δεν προκαλούν συμπτώματα, δεν χρειάζονται θεραπεία. Μερικοί μπορεί να αιμορραγούν και να πρέπει να αφαιρεθούν. Το αιμαγγείωμα είναι συχνό (2 έως 5% του πληθυσμού). Είναι πιο συχνό στις γυναίκες (2 / 3 των περιπτώσεων). Το μέγεθός τους είναι γενικά σταθερό και μικρότερο από 4 cm. Ποτέ δεν εκφυλίζονται. Είναι πολλά στο 50% των περιπτώσεων. Είναι σχεδόν πάντα ασυμπτωματικό και ανακαλύπτεται τυχαία. Οι εξετάσεις του ήπατος είναι φυσιολογικές. Το  αιμαγγείωμα με μέγεθος μεγαλύτερο από 4 cm μπορεί να γίνει συμπτωματικό  και να περιπλέκεται από θρόμβωση ή αιμορραγία γύρω από τον όγκο (μερικές φορές υπάρχει έντονος πόνος). Υπάρχουν επίσης γιγάντιες μορφές. Η πιο σοβαρή επιπλοκή που είναι και  σπάνια, είναι η ενδοπεριτοναϊκή αιμορραγία στα επιφανειακά  αιμαγγειώματα.

Τα αιμαγγειώματα είναι καλοήθης όγκοι που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν δημιουργούν προβλήματα και δεν χρειάζονται αντιμετώπιση. Μας απασχολούν μόνο εφόσον προκαλούν σοβαρά συμπτώματα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εάν η γενική κατάσταση του      ασθενούς το επιτρέπει, μελετάται η δυνατότητα χειρουργικής αφαίρεσης όπου είναι εφικτό, Συνιστάται σε μεγάλα αιμαγγειώματα με διάμετρο 5-6 cm και πάντα συνυπολογίζονται για την θεραπεία τους α) η θέση του αιμαγγειώματος β) η ηλικία και γ) η γενική δραστηριότητα του ατόμου. Η συνήθης θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τον εμβολισμό του αιμαγγειώματος με εκλεκτική αρτηριογραφία. Σε περίπτωση αποτυχίας του εμβολισμού και υποτροπής του αιμαγγειώματος όπως και συμβαίνει σε αιμαγγειώματα μεγάλων διαστάσεων, συνιστάται ακτινοθεραπεία με σκοπό σμίκρυνση του όγκου ώστε να επακολουθήσει χειρουργική αφαίρεσή του.

Οζώδεις εστιακές υπερπλασίες (αμαρτώματα)


Η εστιακή οζώδης υπερπλασία του ήπατος είναι μια καλοήθης πάθηση που δεν εξελίσσεται ποτέ προς κακοήθεια. Είναι δύο φορές συχνότερη στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες και εμφανίζεται συνήθως σε άτομα άνω των 4 ετών. Και σε αυτή τη περίπτωση η χρήση των αντισυλληπτικών ενοχοποιείται για την ανάπτυξη του όγκου. Αφορά συνήθως όγκους σαφώς περιγεγραμμένους  μεγέθους 2-3 εκατοστά. Όγκοι μεγέθους   4-7 εκατοστά είναι πιο πιθανόν να εμφανίσουν συμπτώματα. Στο 8% είναι μονήρης ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις είναι πολλαπλοί.

Συνήθως μονήρεις σχηματισμοί μικρής διαμέτρου. 

Αποτελούνται ιστολογικά από ομάδες ηπατικών κυττάρων, με παρουσία χολαγγείων, αιμοφόρων αγγείων και συνδετικού ιστού. Οι περισσότεροι ασθενείς δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα. Σπάνια μεγαλώνουν αρκετά ώστε να προκαλούν ήπιο άλγος ή απροσδιόριστη ενόχληση στη δεξιά άνω κοιλία και μερικές φορές, σε αδύνατα άτομα, μπορεί να είναι ψηλαφητά. Πολύ σπάνια οι μεγαλύτεροι όγκοι μπορεί να αιμορραγήσουν αυτόματα    
Θεραπεία: Οι περισσότεροι ασθενείς δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα. Σπάνια μεγαλώνουν αρκετά ώστε να προκαλούν ήπιο άλγος ή απροσδιόριστη ενόχληση στη δεξιά άνω κοιλία και μερικές φορές, σε αδύνατα άτομα, μπορεί να είναι ψηλαφητά. Πολύ σπάνια οι μεγαλύτεροι όγκοι μπορεί να αιμορραγήσουν αυτόματα    
Εγχειρητική αφαίρεση. Θεραπευτικά αλλά και δια διαγνωστικούς σκοπούς του μορφώματος σε υγιή όρια.

Αδενώματα


Το αδένωμα του ήπατος εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε γυναίκες  και φαίνεται να σχετίζεται άμεσα με την μακροχρόνια λήψη αντισυλληπτικών φαρμάκων. Στη δημιουργία των αδενωμάτων έχουν ενοχοποιηθεί τα παράγωγα προγεστερόνης και οιστρογόνων. Το μέγεθος του κυμαίνεται από 2 – 15 εκατοστά.  Στις περισσότερες περιπτώσεις αρχίζουν να δίνουν συμπτώματα όταν το μέγεθος του ξεπεράσει τα 8 εκατοστά. Τα δύο τρίτα από αυτά είναι μονήρεις όγκοι, ενώ στο υπόλοιπο  ένα τρίτο είναι πολλαπλοί.
Παρόλο που τα αδενώματα είναι καλοήθεις όγκοι, υπάρχει και ή πιθανότητα να υποστούν κακοήθη εξαλλαγή και αυτό το ενδεχόμενο πρέπει να ελέγχεται σχολαστικά σε κάθε περίπτωση.
Οι μισοί ασθενείς περίπου είναι ασυμπτωματικοί. Τα αδενώματα έχουν μία τάση να αιμορραγούν αυτόματα ή μετά από κάποιο τραυματισμό. Η αιμορραγία μπορεί να είναι μέσα στον όγκο, ή μέσα στην κοιλιά. Τα συμπτώματα που προκαλούνται είναι οξύ κοιλιακό άλγος στο άνω δεξιό τμήμα της κοιλιάς κάτω από τα πλευρά και ανάλογα με το μέγεθος της αιμορραγίας μπορεί να καταλήξει σε αιμορραγικό shock
Τα αδενώματα αυτά φέρουν μεγάλο αριθμό αγγείων και η συνήθης επιπλοκή τους είναι αιμορραγία. Η αιμορραγία συνήθως κάτω από την κάψα του αδενώματος αλλά σε ποσοστό 35% εκδηλώνεται με εικόνα αιμοπεριτοναίου1. Εξαλλαγή των αιμαγγειωμάτων είναι εξαιρετικά σπάνια.
Θεραπεία: Κάθε αδένωμα που αρχίζει να εμφανίζει συμπτώματα θα πρέπει να χειρουργείται. Στις περιπτώσεις που αιμορραγούν μπορεί να απαιτηθεί επείγουσα χειρουργική παρέμβαση για να σωθεί η ασθενής.
Έχει παρατηρηθεί ότι σε γυναίκες με αδενώματα που λαμβάνουν αντισυλληπτικά, μετά την διακοπή  της αγωγής μπορεί να υποστραφούν και να εξαφανιστούν. Σε ασυμπτωματικές ασθενείς με όγκους μικρότερους από 6 εκατοστά, συνιστάτε αναμονή και παρακολούθηση με αξονικές τομογραφίες και υπερηχογράφημα. Σε περίπτωση αύξησης του μεγέθους υπάρχει ένδειξη για χειρουργική αφαίρεση.
Η πιθανότητα  ένας όγκος που θεωρούμε αδένωμα να είναι τελικά  καρκίνος είναι πολύ σημαντική και θα πρέπει να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη στη λήψη αποφάσεων.
Οι όγκοι που είναι μεγαλύτεροι από 6 εκατοστά θα πρέπει να αφαιρούνται μόλις διαγνωστούν, επειδή έχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι κακοήθεις ή να αιμορραγήσουν . 



Τρανσαμινάσες, SGOT, SGPT. Τι δείχνουν για το συκώτι στην εξέταση αίματος;

sgot, sgpt


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Η αύξηση των τρανσαμινασών αποτελεί εξαιρετικά συχνό εύρημα στο βιοχημικό έλεγχο αίματος. Στις Η.Π.Α. περίπου το 10 % του πληθυσμού παρουσιάζει αυξημένες τρανσαμινάσες.
Oι τρανσαμινάσες είναι ένζυμα που παράγονται από το ήπαρ (συκώτι) και συνήθως ανακαλύπτονται αυξημένες σε τυχαίο τσεκ-απ. Η αύξησή τους συνήθως σημαίνει κάποιου βαθμού βλάβη στο όργανο που καθαρίζει το αίμα, στο ήπαρ. Η σημασία των αυξημένων τρανσαμινασών δεν εξαρτάται τόσο από το ύψος της αύξησης, αλλά κυρίως από τα αίτια του προβλήματος
Σε περίπτωση κατά την οποία μία από τις δύο ή και οι δύο τρανσαμινασες στο αίμα είναι αυξημένες ο ασθενής πρέπει να συμβουλευθεί άμεσα γιατρό με εμπειρία στην αντιμετώπιση νοσημάτων του ήπατος έτσι ώστε να καθορισθούν οι περαιτέρω εξετάσεις στις οποίες πρέπει να υποβληθεί.

Ποια όμως είναι τα συχνότερα αίτια αύξησης των τρανσαμινασών στο αίμα;

Τα αίτια που οδηγούν σε μεγάλη ( πάνω από 15 φορές των ανώτερων φυσιολογικών τιμών) αύξηση των τρανσαμινασών περιλαμβάνουν κυρίως τις οξείες ιογενείς ηπατίτιδες, τη λήψη φαρμάκων και την ισχαιμική ηπατίτιδα κυρίως σε ασθενείς με αιμοδυναμική αστάθεια ή σοβαρή καρδιοπάθεια, την αυτοάνοση ηπατίτιδα, τη νόσο του Wilson, την οξεία απόφραξη του χοληδόχου πόρου και την απόφραξη των ηπατικών φλεβών (σύνδρομο Budd-Chiari).
Απαντήστε στα ερωτήματα;
  • Πήρατε πρόσφατα φάρμακα; βιταμίνες; βότανα;
  • Κάνατε μεγάλη χρήση αλκοόλ;
  • Κάνετε μακροχρόνια χρήση αλκοόλ;
  • Κάνετε ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών;
  • Κάνατε μετάγγιση αίματος;
  • Υπάρχει θετικό οικογενειακό ιστορικό;
  • Υπάρχει παθολογικό ιατρικό ιστορικό; παχυσαρκία; σακχαρώδη διαβήτη; καρδιοπάθειας; θυροειδοπάθειας;
  • Έχετε φούσκωμα του εντέρου; ελαιώδη και ογκώδη κόπρανα
  • Έγιναν εξετάσεις όπως χρόνος προθρομβίνης λευκωματίνη; γ.αίματος; ορολογικός έλεγχος για ηπατίτιδα Β και C ;
  • Υπάρχει παχυσαρκία; έγινε προσπάθεια για μείωση του σωματικού βάρους;
  • Έχετε κάνει υπέρηχο άνω κοιλίας;
  • Έχετε κάνει βιοψία ήπατος;

Οι Ιογενείς ηπατίτιδες

Οι χρόνιες ηπατίτιδες Β και C είναι δύο σοβαρά, χρόνια, νοσήματα τα οποία, αν δεν αντιμετωπισθούν έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσουν σε κίρρωση ή και σε καρκίνο του ήπατος. Υπολογίζεται ότι 4%- 5% των Ελλήνων έχει ιογενή ηπατίτιδα χωρίς να νιώθει κανένα απολύτως σύμπτωμα. Η διάγνωση βασίζεται σε ειδικές εξετάσεις αίματος και πρέπει να γίνεται έγκαιρα, αφού όσοι μένουν χωρίς θεραπεία έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν κίρρωση ή καρκίνο ήπατος. Τα νοσήματα αυτά μπορεί να είναι εντελώς ασυμπτωματικά και η αύξηση των τρανσαμινασών να αποτελεί τη μοναδική εκδήλωση τους. Για το λόγο αυτό σε κάθε περίπτωση αυξημένων τρανσαμινασών στην εξέταση αίματος, ο ασθενής πρέπει να υποβάλλεται σε έλεγχο για χρόνια ηπατίτιδα Β ή C. Εάν βρεθεί θετικός σε κάποια από τα δύο αυτά νοσήματα πρέπει να απευθύνεται για περαιτέρω αντιμετώπιση σε ειδικό ηπατολόγο. Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία και για τις δύο αυτές μορφές ηπατίτιδας.

Η λιπώδης διήθηση του ήπατος, ή λιπώδης εκφύλιση του ήπατος ή «ύπαρξη λίπους στο συκώτι». 

Το συχνότερο αίτιο ήπιας αύξησης των τρανσαμινασών στις μέρες μας, με την υιοθέτηση του δυτικού τρόπου ζωής (δίαιτα πλούσια σε λιπαρά και σε κόκκινο κρέας και φτωχή σε φυτικές ίνες, σε συνδυασμό με μειωμένη σωματική άσκηση), είναι η εναπόθεση λίπους στο ήπαρ. Αυτό ονομάζεται λιπώδης διήθηση του ήπατος και μπορεί να συνοδεύεται με ικανή φλεγμονή / νέκρωση ηπατοκυττάρων, δηλαδή στεατοηπατίτιδα. Η συχνότητα της λιπώδους διήθησης στον γενικό πληθυσμό δεν μπορεί επακριβώς να εκτιμηθεί, δεδομένου ότι οι περισσότερες περιπτώσεις είναι τελείως ασυμπτωματικές. Επειδή καμία εξέταση αίματος δεν θέτει τη διάγνωση, όταν υπάρχει υπόνοια λιπώδους διήθησης θα πρέπει να γίνει αρχικά αποκλεισμός των άλλων αιτίων ηπατοπάθειας με ειδικές εξετάσεις. Το υπερηχογράφημα ήπατος μπορεί να απεικονίσει την εναπόθεση του λίπους στο ηπατικό παρέγχυμα, όπως και η αξονική ή η μαγνητική τομογραφία. Σε ασυμπτωματικούς ασθενείς με πιθανή διάγνωση λιπώδους διήθησης, η αντιμετώπιση περιλαμβάνει αλλαγή του τρόπου ζωής (σωματική άσκηση και βελτίωση της δίαιτας), απώλεια σωματικού βάρους, διακοπή πιθανών ηπατοτοξικών φαρμάκων, καθώς και ρύθμιση του διαβήτη και της υπερλιπιδαιμίας. Σημειώνεται ότι για να αποδοθεί η αύξηση των τρανσαμινασών σε λιπώδη διήθηση του ήπατος πρέπει πρώτα να έχει αποκλεισθεί κάθε άλλο πιθανό αίτιο αύξησης των τρανσαμινασών Η λιπώδης διήθηση του ήπατος παρατηρείται κυρίως σε παχύσαρκους ασθενείς, ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, ασθενείς με αυξημένα τριγλυκερίδια στο αίμα. Αν και παλαιότερα εθεωρείτο καλοήθης κατάσταση, σήμερα πιστεύεται ότι χρειάζεται κάποια παρακολούθηση σε τακτά χρονικά διαστήματα, καθώς, σε μικρό ποσοστό ασθενών, μπορεί να οδηγήσει σε κίρρωση ήπατος.

Η λήψη φαρμάκων

Τα φάρμακα αποτελούν το δεύτερο συχνότερο αίτιο μακροχρόνιας αύξησης των τρανσαμινασών. Πολλά φάρμακα (αντιφλεγμονώδη, αντιλιπιδαιμικά, καρδιολογικά κα) μπορεί να προκαλέσουν κάποια ηπατική αντίδραση, οδηγώντας σε αύξηση των τρανσαμινασών. Η διάγνωση, σε αυτές τις περιπτώσεις, τίθεται με τη διακοπή του φαρμάκου, οπότε και οι τρανσαμινάσες επανέρχονται σε φυσιολογικά επίπεδα.

Αλκοόλ

Καθημερινή κατανάλωση αλκοόλ πάνω από 40 g (2 μπίρες ή μισό μπουκάλι κρασί ή 2 ουίσκι) για άνδρες ή 20 g για γυναίκες σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για ηπατική βλάβη από το ποτό.

Σπάνια νοσήματα   

Πρόκειται για εξαιρετικά σπάνια νοσήματα (αιμοχρωμάτωση, νόσος Wilson, κοιλιοκάκη, καρκίνος ήπατος κα) τα οποία μπορεί να προκαλέσουν αυξημένες τρανσαμινάσες. Η υποψία αυτών των νοσημάτων τίθεται μόνο μετά τον αποκλεισμό κάθε άλλου πιθανού αιτίου αύξησης τρανσαμινασών, ενώ για τη διάγνωσή τους απαιτείται εξειδικευμένος εργαστηριακός έλεγχος. Συμπερασματικά, η αύξηση των τρανσαμινασών στο βιοχημικό έλεγχο του αίματος αποτελεί μία συχνή κατάσταση η οποία όμως απαιτεί διερεύνηση καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις οφείλεται σε νοσήματα τα οποία εάν διαγνωσθούν έγκαιρα μπορούν να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά. 

Οι αυξημένες τρανσαμινάσες είναι κατά κανόνα ένα σήμα κινδύνου δείχνοντας κάποια βλάβη στο ήπαρ. Θα πρέπει πάντοτε να αποκαλύπτεται η ακριβής αιτία ώστε να ακολουθεί η κατάλληλη αντιμετώπιση. Η έγκαιρη διάγνωση αποτελεί στην πλειονότητα  των περιπτώσεων των ηπατικών παθήσεων το κλειδί για την έγκαιρη έναρξη της θεραπευτικής αγωγής που οδηγεί στην ίαση.

Διαβάστε επίσης

Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων