Πονοκέφαλος στη βάση του κρανίου. Ποιες οι αιτίες του Αυχενογενή πονοκεφάλου; Τι μπορείτε να κάνετε;

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ο πονοκέφαλος αποτελεί μία από τα πιο συχνά ενοχλήματα και από τους κύριους λόγους που οι άνθρωποι ζητούν ιατρική βοήθεια. Μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα μιας πολύ σοβαρής κατάστασης και να είναι έκφραση κάποιας πάθησης

Η κεφαλαλγία - μόνη της - σπάνια αποτελεί εκδήλωση μιας βαριάς οργανικής νόσου και προπαντός όταν αυτή χρονίζει. Ο φόβος των ασθενών για όγκο του εγκεφάλου οδηγεί μερικές φορές σε υπερβολές όπως στην απερίσκεπτη εφαρμογή ορισμένων διαγνωστικών εξετάσεων συμπεριλαμβανομένης της Αξονικής Τομογραφίας.

Αντίστροφα η κεφαλαλγία δεν πρέπει να αποδίδεται πάντα σε ψυχογενή αίτια ή ημικρανία χωρίς να γίνεται λεπτομερής κλινική εξέταση.

Η Διεθνής Ένωση Κεφαλαλγίας διαχωρίζει τους πονοκεφάλους σε κατηγορίες με βάση τη συμπτωματολογία τους.

Οι 2 κατηγορίες πονοκεφάλων είναι:

- ο πονοκέφαλος τάσεως και

- ο αυχενογενης πονοκέφαλος (πονοκέφαλος αυχενικής αιτιολογίας).

Oι πονοκέφαλοι που οφείλονται στον αυχένα ξεκινούν συνήθως από την ινιακή περιοχή, δηλαδή από τη βάση του κεφαλιού, και επεκτείνονται μέχρι την κορυφή του κρανίου και προς τα αυτιά. O πόνος μπορεί ακόμη μερικές φορές να προχωρήσει προς τον ώμο και αυτό είναι ένδειξη πως η κατάσταση είναι πιο σοβαρή. O πονοκέφαλος που οφείλεται σε προβλήματα του αυχένα λέγεται «αυχενογενής κεφαλαλγία» και οφείλεται σε κακώσεις του αυχένα ή της σπονδυλικής στήλης, αλλά και στο έντονο στρες.

Στον αυχενογενή πονοκέφαλο ο πόνος ξεκινάει από τον αυχένα ή/και την ινιακή χώρα και μπορεί να εξαπλώνεται προς την κροταφική και τη μετωπιαία χώρα. Ο αυχενογενής πονοκέφαλος είναι μονόπλευρος και η έντασή του επηρεάζεται από κινήσεις και παρατεταμένες θέσεις του αυχένος. Ο αυχενογενής πονοκέφαλος μπορεί να συνοδεύεται από συμπτώματα στον αυχένα και στο σύστοιχο άνω άκρο. Από κλινική έρευνα, η οποία διενεργήθηκε σε μεγάλο πληθυσμό, διαπιστώθηκε ότι ο αυχενογενής πονοκέφαλος (πονοκέφαλος αυχενικής αιτιολογίας) : αποτελεί το 16% των πονοκεφάλων, είναι πιο συχνός στις γυναίκες και προκαλεί κατά μέσο όρο 18 επεισόδια το μήνα. Ο αυχενογενής πονοκέφαλος είναι πόνος, που γίνεται αισθητός στο κεφάλι αν και έχει την πηγή του στον αυχένα (referred pain). Η νευροανατομική βάση του αυχενογενούς πονοκεφάλου, σύμφωνα με το N. Bogduk, είναι η σύγκλιση κεντρομόλων νευρικών ινών από το τρίδυμο νεύρο και τα τρία πρώτα αυχενικά νεύρα στον τρίδυμο-αυχενικό πυρήνα μέσα στο εγκεφαλικό στέλεχος και στον ανώτερο νωτιαίο μυελό. Δηλαδή τα νεύρα, που είναι υπεύθυνα για να ενημερώνουν τον εγκέφαλο για το αίσθημα του πόνου από 2 διαφορετικές περιοχές (τον αυχένα και το κεφάλι), γίνονται ένα καθώς εισέρχονται στον εγκέφαλο. Το αποτέλεσμα είναι: ερεθίσματα πόνου προερχόμενα από τα άνω επίπεδα του αυχένος να παρερμηνεύονται από τον εγκέφαλο ως προερχόμενα από το τρίδυμο νεύρο και να γίνονται αντιληπτά ως πονοκέφαλος. Οπότε κάθε δομή, που νευρώνεται από τα τρία πρώτα αυχενικά νεύρα, αποτελεί εν δυνάμει πηγή του αυχενογενούς πονοκεφάλου (πονοκεφάλου αυχενικής αιτιολογίας). Αυτές οι δομές είναι: οι άνω αυχενικοί μύες, οι άνω αυχενικές αρθρώσεις και οι σύνδεσμοί τους, ο Α2-Α3 μεσοσπονδύλιος δίσκος, η σκληρά μήνιγγα του νωτιαίου μυελού, ο οπίσθιος κρανιακός βόθρος και η σπονδυλική αρτηρία.

Αίτια αυχενογενή πονοκεφάλου

Ο αυχενογενής πονοκέφαλος τις περισσότερες φορές οφείλετε στο υπέρμετρο φορτίο στο οποίο εκτίθενται οι ανώτερες αρθρώσεις του αυχένα . Αυτό μπορεί να συμβεί από την μακροχρόνια λάθος στάση ( λάθος στάση στο διάβασμα ή στον υπολογιστή), την υπέρμετρη κίνηση του αυχένα ή την άρση μεγάλων φορτίων . Επίσης άλλη μια αιτία είναι o τραυματισμός σε τροχαίο ατύχημα.

Τα αίτια που οδηγούν στις δυσλειτουργίες αυτές είναι τα εξής:

- σφιγμένοι μύες στον αυχένα και το κεφάλι

- μυϊκή ανισορροπία

- λανθασμένη στάση

- μυϊκή αδυναμία

- λάθος στάση στον ύπνο (π.χ. μπρούμυτα)

- άγχος

- έλλειψη άσκησης

Συμπτώματα

Ο αυχενογενής πονοκέφαλος παρουσιάζετε σαν ένας σταθερός αμβλύς πόνος στην οπίσθια επιφάνεια του αυχένα και μερικές φορές πίσω από τα μάτια ή τους κροτάφους . Πιο σπάνια στην κορυφή του κεφαλιού , στο μέτωπο ή πίσω από το αυτί. Συνήθως ο πόνος υπάρχει στην μια πλευρά αλλά περιστασιακά και στις δυο πλευρές του κεφαλιού και του προσώπου.

Συχνό φαινόμενο είναι να υπάρχει πόνος στην περιοχή του αυχένα , δυσκινησία και δυσκολία στο να γυρίσουμε το κεφάλι μας αριστερά δεξιά (όλα αυτά συσχετιζόμενα με τον πονοκέφαλο).

Πόνος μουδιάσματα , βελονισμοί μπορεί να υπάρχουν πίσω στην πλάτη , τους βραχίονες και τα χέρια ( λιγότερο συνηθισμένο ) . Περιστασιακά οι ασθενείς με αυχενογενή πονοκέφαλο έχουν και άλλα συμπτώματα όπως : ναυτία, ζαλάδα , εμβοή , μειωμένη συγκέντρωση , ανικανότητα να λειτουργήσουν και κατάθλιψη. Τα συμπτώματα αυξάνουν κατά την κίνηση του αυχένα και κατά την πολύωρη στάση (π.χ. εργασία γραφείου ) . Ευαισθησία στην ψηλάφηση των μυών στην βάση της κεφαλής υπάρχει λόγο των σφιχτών μυών της περιοχής.

Διάγνωση αυχενογενή πονοκέφαλου

Η υποκειμενική (λήψη ιστορικού) και αντικειμενική (κλινική εξέταση) αξιολόγηση είναι αρκετές για να οδηγήσουν τον φυσικοθεραπευτή στην διάγνωση του αυχενογενή πονοκέφαλου. Μερικές φορές εξετάσεις όπως ακτινογραφίες, μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία μπορούν να βοηθήσουν.

Τι μπορείτε να κάνετε:

• Σε αυτής της μορφής τους πονοκεφάλους μπορεί να βοηθήσει σημαντικά η φυσιοθεραπεία και οι μαλάξεις από ειδικό.

• Τα παυσίπονα και τα μυοχαλαρωτικά μπορούν να προσφέρουν ανακούφιση από την αυχεναλγία. Επίσης, συχνά χορηγούνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ηρεμιστικά.

• Αποφύγετε όσο μπορείτε το στρες, που επιδεινώνει την κατάσταση.

• Αν υποφέρετε από αυχενικό σύνδρομο, αποφύγετε τα σπορ που απαιτούν μυϊκή ένταση, όπως το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο.

• Για να προλάβετε τον πόνο, είναι σημαντικό να προσέχετε τον τρόπο που κάθεστε. Φροντίστε να κάθεστε έτσι ώστε η πλάτη και ο αυχένας να υποστηρίζονται από την καρέκλα.

Φορέστε κολάρο αν ο πόνος είναι έντονος. Tο κολάρο κρατάει σταθερό και ζεστό τον αυχένα, με αποτέλεσμα συχνά να προσφέρει σημαντική ανακούφιση από τον πόνο.

Διαβάστε επίσης

• Υποφέρετε από πόνους στον αυχένα; Ξυπνάτε πιασμένοι; Ποιες οι αιτίες της αυχεναλγίας – του αυχενικού συνδρόμου, πως προλαμβάνεται;
• Πόνοι στον Αυχένα. Ασκήσεις για την αντιμετώπιση τους και οδηγίες για την πρόληψη τους

Ξυπνάτε πιασμένοι; Αιτίες που πονάτε στον αυχένα;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Το «αυχενικό σύνδρομο» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά, αλλά δυστυχώς παραμένει ασαφής. Καταρχήν το «σύνδρομο», εξ ορισμού, δεν υπονοεί μία πάθηση, αλλά μία ομάδα συμπτωμάτων χωρίς σαφές αίτιο. 

Διαφορετικά, μπορούμε να πούμε ότι είναι πολλές διαφορετικές αιτίες, οι οποίες «συνδράμουν» όλες μαζί στη διαμόρφωση της κλινικής εικόνας που ονομάζεται αυχενικό σύνδρομο. Με τον όρο "αυχενικό σύνδρομο" χαρακτηρίζουμε την ενόχληση ή το συνδυασμό συμπτωμάτων που οφείλεται σε πάθηση των αυχενικών σπονδύλων, μεσοσπονδυλίων δίσκων, αρθρώσεων, νεύρων ή μυών στην περιοχή του αυχένα.

Ο ρευματικός πυρετός που οφείλεται; Πώς μεταδίδεται; Μεταστρεπτοκοκκική Αρθρίτιδα;

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ο Ρευματικός Πυρετός (ΡΠ) είναι ένα νόσημα που εμφανίζεται μετά από λοίμωξη που οφείλεται σε στρεπτόκοκκο. Προκαλείται από φλεγμονή που οφείλεται στο β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο της ομάδας Α,

Η νόσος μπορεί να προκαλέσει μόνιμη βλάβη στην καρδιά και παρουσιάζεται με παροδική αρθρίτιδα, καρδίτιδα ή με κινητικές διαταραχές που ονομάζονται χορεία, μαζί με δερματικά εξανθήματα ή δερματικά οζίδια.

Προσβάλλονται συνήθως παιδιά ηλικίας 5-15 ετών, ενώ σπάνια εκδηλώνεται σε παιδιά ηλικίας μικρότερης των δύο χρόνων.

Η προσβολή των ενήλικων είναι σπάνια.

Η νόσος προσβάλλει κατά κύριο λόγο την καρδιά αλλά και αλλά όργανα όπως οι αρθρώσεις, οι τένοντες, οι περιτονίες, οι μύες, ο υποδόριος ιστός, οι αρτηρίες, οι ορογόνοι υμένες, οι πνεύμονες και ο εγκέφαλος.

Ο ρυθμός ανάπτυξης του ρευματικού πυρετού σε άτομα με λοίμωξη από στρεπτόκοκκο χωρίς θεραπεία υπολογίζεται ότι είναι 3%. Η συχνότητα της υποτροπής, με επακόλουθη θεραπεία λοιμώξεων είναι πολύ μεγαλύτερη (περίπου 50%). Ο ρυθμός ανάπτυξης είναι πολύ χαμηλότερος σε άτομα που έχουν λάβει θεραπεία με αντιβιοτικά.

Ποια είναι τα αίτια του ρευματικού πυρετού; 


Η νόσος είναι η συνέπεια μιας μη φυσιολογικής απάντησης του ανοσιακού συστήματος σε λοίμωξη του φάρυγγα από στρεπτόκοκκο σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα. Στα άτομα αυτά η ανοσιακή απάντηση στρέφεται όχι μόνο κατά του στρεπτόκοκκου αλλά και κατά ορισμένων συστατικών (ιστών) του ίδιου του οργανισμού του παιδιού. Πράγματι, στις περισσότερες περιπτώσεις ΡΠ προηγείται μια λοίμωξη του αναπνευστικού με μεσολάβηση μιας ασυμπτωματικής περιόδου που μπορεί να ποικίλλει. 
Αυτή η μοναδική του σχέση με μία προηγούμενη λοίμωξη αποτελεί τη βάση της θεραπείας και της πρόληψης. Η στρεπτοκοκκική λοίμωξη του φάρυγγα (αμυγδαλίτιδα, φαρυγγίτιδα) είναι συνηθισμένη στο γενικό πληθυσμό, αλλά μόνο μία μικρή μειονότητα ασθενών θα αναπτύξει ΡΠ. Ο κίνδυνος αυξάνεται σε ασθενείς με προηγούμενη προσβολή, κυρίως κατά τα 3 πρώτα χρόνια από την έναρξη της νόσου.

Γενετικοί παράγοντες. Ο ΡΠ φαίνεται ότι έχει γενετική προδιάθεση, δεδομένου ότι :

• Παρατηρείται συχνότερα στα μέλη της οικογένειας των πασχόντων από ρευματικό πυρετό

• Απαντάται συχνότερα σε μονοζυγώτες, παρά σε διζυγώτες, διδύμους

• Είναι πιθανώς συχνότερος σε ορισμένες φυλετικές και εθνικές ομάδες

• Συνδέεται με ένα αλλοαντιγόνο των Β-λεμφοκυττάρων, μη σχετιζόμενο με MHC, σε διάφορους γενετικά ιδιαίτερους και ποικίλης εθνικότητας πληθυσμούς.

Μεταδίδεται;


Ο ίδιος ο ΡΠ δεν είναι μεταδοτικός. Αυτό που είναι μεταδοτικό είναι η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα. Οι στρεπτόκοκκοι μεταδίδονται από ένα άτομο στο άλλο και για αυτό το λόγο σχετίζεται με την πολυκοσμία στο σπίτι, στο σχολείο, στα μέσα μεταφοράς, στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, κ.λ.π. Οι παθογόνοι μικρο-οργανισμοί μεταδίδονται μέσω των στοματικών ή αναπνευστικών εκκρίσεων και παραμένουν πολλές εβδομάδες μετά την συμπτωματική ύφεση της λοίμωξης, αποτελώντας πηγή μετάδοσής της στο περιβάλλον.

Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα του ρευματικού πυρετού; 

Ο ΡΠ εμφανίζεται συνήθως με ένα συνδυασμό χαρακτηριστικών εκδηλώσεων, που μπορεί να είναι μοναδικός σε κάθε ασθενή. Ακολουθεί τη στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα ή αμυγδαλίτιδα που δεν θεραπεύθηκε ή που δεν θεραπεύθηκε σωστά.
 Η φαρυγγίτιδα ή η αμυγδαλίτιδα μπορεί να αναγνωρισθεί από τον πυρετό, τον πονόλαιμο, τον πονοκέφαλο, την κόκκινη υπερώα και την αμυγδαλίτιδα με πυώδεις εκκρίσεις, με διογκωμένους και επώδυνους τους υπογνάθιους λεμφαδένες. Ωστόσο, αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι πολύ ήπια ή να λείπουν τελείως σε παιδιά σχολικής ηλικίας και εφήβους. 


Ο ρευματικός πυρετός μπορεί να εκδηλωθεί με τα παρακάτω συμπτώματα:

•    Δύσπνοια


•    Θωρακικό πόνο


•    Αρθρίτιδα


•    Πόνο στις αρθρώσεις


•    Πρήξιμο στις αρθρώσεις


•    Πυρετό


•    Αίσθημα κόπωσης και καταβολής

•    Σπάνια δερματικό εξάνθημα κυρίως με τη μορφή διαλείποντος δακτυλιοειδούς ερυθήματος κορμού και σπανιότερα άκρων.

•    Πολυαρθριτις: Προσβάλλονται οι μεγάλες αρθρώσεις των ακρών. Η αρθρίτις είναι μεταναστευτική δηλαδή μόλις η φλεγμονή υποχωρεί από την μια άρθρωση προσβάλλεται η άλλη.

•    Καρδίτις: α) προσβολή του περικαρδίου και εμφάνιση περικαρδίτιδας που εκδηλώνεται με οπισθοστερνικό πόνο πυρετό και ταχυκαρδία. β) Προσβολή του μυοκαρδίου η οποία εάν είναι σοβαρή μπορεί να προκαλέσει καρδιακή ανεπάρκεια. γ)Προσβολή του ενδοκαρδίου η οποία είναι η σοβαρότερη επιπλοκή λόγω προσβολής των βαλβίδων. Στην οξεία φάση μπορεί να προκληθεί ανεπάρκεια των βαλβίδων ιδιαίτερα της μιτροειδούς. Σε απώτερο χρόνο η φλεγμονή προκαλεί στένωση των βαλβίδων.

Ο ρευματικός πυρετός μπορεί να οδηγήσει σε κάποιες επικίνδυνες επιπλοκές όπως η περικαρδίτιδα, η ενδοκαρδίτιδα, η μυοκαρδίτιδα ή η καρδιακή ανεπάρκεια.

Πως γίνεται η διάγνωση του ρευματικού πυρετού

• Από το ιστορικό και την κλινική εικόνα

• Ηλεκτροκαρδιογράφημα: Καταγράφεται πολλές φορές επιμήκυνση του διαστήματος PR.

• Υπερηχοκαρδιογράφημα: Διαπιστώνεται η προσβολή της καρδιάς.

• Από τις εργαστηριακές εξετάσεις: Αύξηση του τίτλου της αντιστρεπτολυσίνης (ASTO), αύξηση της ταχύτητας καθίζησης των ερυθρών (ΤΚΕ) και αύξηση της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP).


Ποια η θεραπεία του ρευματικού πυρετού

Ο ρευματικός πυρετός αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων. Συνήθως χορηγείται αντιβιοτική αγωγή (πενικιλίνη), ασπιρίνη και κορτιζόνη. Η ερυθρομυκίνη αποτελεί εναλλακτική λύση στους ασθενείς που είναι αλλεργικοί στην πενικιλίνη.

• Καταπολέμηση του στρεπτόκοκκου με την χορήγηση πενικιλίνης η άλλων αντιβιοτικών.

• Καταστολή της ανοσολογικής αντίδρασης με την χορήγηση ασπιρίνης σε μεγάλες δόσεις (6-8 γραμμάρια την ημέρα) ή κορτιζόνης.

• Πρόληψη υπότροπων: Ο ρευματικός πυρετός μπορεί να υποτροπιάσει γι΄αυτό χρειάζεται μακροχρόνια θεραπεία με πενικιλίνη

Η θεραπεία περιλαμβάνει επίσης κατάκλιση μέχρι την πλήρη υποχώρηση σημείων ενεργού ρευματικού πυρετού.


Πρόληψη υποτροπής

Οι ασθενείς που είναι γνωστό ότι έχουν καρδίτιδα και πρόκειται να υποστούν οδοντιατρική ή χειρουργική επέμβαση (ειδ. αυτές που περιλαμβάνουν όργανα της ουροφόρου οδού, του ορθού ή του κόλου) θα πρέπει να καλυφθούν πρόσθετα με αντιβιοτικά την ημέρα της επέμβασης και αρκετές ημέρες μετά. Για την παρεμπόδιση επανεμφάνισης του ρευματικού πυρετού σε έναν ασθενή που έχει νοσήσει, απαιτείται λήψη πενικιλίνης, ερυθρομυκίνης ή σουλφοναμιδών επί τουλάχιστον 5 έτη από την αρχική λοίμωξη (10 έτη για ασθενείς με συμμετοχή των καρδιακών βαλβίδων).

Η σημασία της διατήρησης μιας δίαιτας πτωχής σε αλάτι και της προσήλωσης στη θεραπεία με διουρητικά, διγοξίνη ή φάρμακα μείωσης του μεταφορτίου τονίζεται στους ασθενείς με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.

Πρόληψη του ρευματικού πυρετού

Η πρόληψη του ρευματικού πυρετού έγκειται στην πρόληψη των στρεπτοκοκκικών λοιμώξεων με τη λήψη αντιβιοτικών. Η νόσος απαντάται συχνά σε αναπτυσσόμενες χώρες, επειδή εκεί δεν είναι διαθέσιμα τα αντιβιοτικά. 

Συγκεκριμένα πρέπει να τηρούνται τα μέτρα προφύλαξης από αναπνευστικές λοιμώξεις:

• Αποφύγετε τον συγχρωτισμό

• Πλένετε συχνά και με επιμέλεια τα χέρια

• Αερίζετε τακτικά τους χώρους

• Φροντίζετε το ανοσοποιητικό σας με καλή διατροφή, αποφυγή του καπνίσματος, κατάχρηση αλκοόλ και καθιστική ζωή.

ΜΕΤΑΣΤΡΕΠΤΟΚΟΚΚΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ


Σε εφήβους και ενήλικες, ως περιπτώσεις στρεπτόκοκκου που σχετίζονται με αρθρίτιδα περιγράφονται αυτές που δεν πληρούν τα κριτήρια του ρευματικού πυρετού. Η αρθρίτιδα αναπτύσσεται στην πρώιμη φάση της νόσου και μπορεί να προσβάλλει τις αρθρώσεις των χεριών, απαντά ανεπαρκώς στη θεραπεία με αντιφλεγμονώδη και συνήθως διαρκεί για μήνες. Εξαιτίας αυτών των χαρακτηριστικών, μοιάζει με άλλες μορφές αρθρίτιδας. Η διάγνωση βασίζεται στα κλινικά ευρήματα σε συνδυασμό με ένδειξη πρόσφατης στρεπτοκοκκικής λοίμωξης. 
Έχει παρατηρηθεί ότι μερικοί από τους ασθενείς αυτούς αναπτύσσουν αργότερα καρδίτιδα. Οι περισσότεροι γιατροί συμφωνούν ότι η μεταστρεπτοκοκκική αρθρίτιδα είναι μία παραλλαγή του ρευματικού πυρετού. Για αυτό το λόγο, συνιστάται η πρόληψη με αντιβιοτικά καθώς και η αξιολόγηση της καρδιάς για την έγκαιρη εντόπιση καρδίτιδας.

Διαβάστε επίσης

Ένας πονόλαιμος μπορεί να οφείλεται σε αμυγδαλίτιδα. Πώς θα το καταλάβουμε και πώς αντιμετωπίζεται;

Ξενοφώντα Τσούκαλη
Dr.
PhD

Η χειμερινή κολύμβηση, από τις υγιεινότερες μορφές άθλησης, ιδανική για το κλίμα της χώρας μας. Τι πρέπει να προσέχουμε;

Αλέξανδρου Γιατζίδη

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η κολύμβηση αποτελεί μία από τις καλύτερες και αποτελεσματικότερες μορφές άσκησης για το ανθρώπινο σώμα. Είναι ένα άθλημα ζωής που ωφελεί το σώμα και τον εαυτό μας, γενικότερα. 

Αλλά τι είναι αυτό που κάνει ωφέλιμο το κολύμπι; 

H κολύμβηση είναι μια δραστηριότητα,  που μπορεί να γίνεται σε όλη την διάρκεια της ζωής μας  και τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία, αξίζουν τον κόπο ώστε να μπούμε στο νερό. 

Δουλεύουν όλοι οι μύες του σώματος. Το κολύμπι – χειμώνα καλοκαίρι – κρατά το σώμα σε φόρμα, βελτιώνει το μυϊκό σύστημα, τη στάση του σώματος, την αντοχή, την ευλυγισία αλλά και την καρδιοαγγειακή λειτουργία. Η θερμοκρασία του σώματος παραμένει σε φυσιολογικά επίπεδα, καθώς η κολύμβηση βελτιώνει την κατανομή του οξυγόνου στο σώμα χωρίς να το ταλαιπωρεί. Βέβαια σε αντίθεση με ό,τι παλαιότερα λεγόταν, δεν βοηθά την οστική πυκνότητα (οι ασκήσεις με βάρη ωφελούν περισσότερο την οστεοπόρωση), αλλά βοηθά σε όλες τις άλλες παθήσεις. 

Το καλύτερο δε χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης μορφής άσκησης είναι ότι δεν καταπονεί τις αρθρώσεις ούτε και τα πόδια. Άτομα που υποφέρουν από πόνους στις αρθρώσεις και ως εκ τούτου αδυνατούν να τρέξουν λόγω πόνων μπορούν πολύ εύκολα να κολυμπήσουν άφοβα, ανώδυνα και ιδιαίτερα αποτελεσματικά, καθώς δεν επιβαρύνονται καθόλου οι αρθρώσεις σε κανένα σημείο του σώματος. 

Αρκετοί γυμναστές μάλιστα υποστηρίζουν ότι η κολύμβηση μπορεί να χρησιμεύει ως ζέσταμα πριν από κάποιο άθλημα αλλά και χαλάρωση μετά από κάποιο άθλημα. Μετά από κάποια άσκηση στο έδαφος, λίγα μέτρα κολύμβησης μπορούν να εξασφαλίσουν την επαναφορά των χτύπων της καρδιάς σε φυσιολογικά επίπεδα, την ρύθμιση του κυκλοφορικού αλλά και την επούλωση τυχόν μικροτραυματισµών που δεν έχουν διαπιστωθεί καθώς το σώμα παραμένει ακόμη ζεστό. 

Σημαντική βελτίωση παρατηρείται επίσης και ύστερα από μακροχρόνια κολύμβηση στην κατάσταση των πνευμόνων, καθώς κατά την διάρκειά της ο κολυμβητής χρειάζεται περισσότερο οξυγόνο, το οποίο παράγει ο οργανισμός του. 

Παράλληλα, ρυθμίζει την θερμοκρασία του σώματος τόσο το καλοκαίρι όσο και το χειμώνα με αποτέλεσμα να αποφεύγει ο κολυμβητής να βρίσκεται σε τεχνητό κλιματιζόμενο περιβάλλον. Άτομα μάλιστα που επιθυμούν να βελτιώσουν τις αντοχές τους και τη διάρκεια της άσκησης που ακολουθούν προχωρούν σε συστηματική κολύμβηση. Αθλητές μάλιστα που επιθυμούν να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση ακολουθούν προγράμματα κολύμβησης (χειμώνα – καλοκαίρι). 

Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η κολύμβηση καίει θερμίδες σε ιδιαίτερα αποτελεσματικό βαθμό. Κρίνεται ιδιαίτερα αποτελεσματική για ανθρώπους που βρίσκονται σε πρόγραμμα αδυνατίσματος. Παράλληλα χαλαρώνει ιδιαίτερα το μυαλό βελτιώνοντας τη διαδικασία της σκέψης. 

Η χειμερινή κολύμβηση αποτελεί ιδανική άσκηση για τα ηλικιωμένα άτομα.

Η εναλλαγή ζεστού και κρύου κάνει πολύ καλό στον οργανισμό, εφόσον βέβαια έχουμε την συγκατάθεση γιατρού. Είναι δεδομένο ότι η χειμερινή κολύμβηση ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Η χειμερινή κολύμβηση είναι (ίσως) η υγιεινότερη μορφή άθλησης, ιδανική για το κλίμα της χώρας μας.

Τα υπέρ και τα κατά της χειμερινής κολύμβησης:

Θα μπορούσε κάποιος, έχοντας σύμμαχο την επιστήμη, να επιχειρηματολογήσει για τα οφέλη της χειμερινής κολύμβησης. 

Ο χρόνος παραμονής ενός υγιούς ανθρώπου στο παγωμένο νερό κανονικά κυμαίνεται στη μισή ώρα. Όταν το σώμα κρυώνει, χρησιμοποιεί ενδορφίνες για να αντιμετωπίσει τον πόνο στο δέρμα, οι δύο βασικές χρήσεις των οποίων είναι η μείωση του πόνου και η βελτίωση της ψυχικής διάθεσης.  Έτσι όταν ένας χειμερινός κολυμβητής έρχεται σε επαφή με το παγωμένο νερό, στο σώμα του απελευθερώνονται ενδορφίνες, που είναι η μορφίνη του ανθρώπινου οργανισμού.  Πρόκειται για πρωτεΐνες που παράγονται στην υπόφυση και τον υποθάλαμο του εγκεφάλου, απελευθερώνονται μέσω του νωτιαίου μυελού και διοχετεύονται στην κυκλοφορία του αίματος. Αποτελούν ισχυρότατο παυσίπονο -εκατό φορές πιο ισχυρό από τη μορφίνη. Οι ενδορφίνες έχουν και αντικαταθλιπτικές ιδιότητες. Έτσι, η χειμερινή κολύμβηση βελτιώνει τη διάθεση και μπορεί να καταστείλει την κατάθλιψη. Ταυτόχρονα απελευθερώνονται οι νευροδιαβιβαστές ντοπαμίνη και σεροτονίνη που ευθύνονται για τη διατήρηση της ευτυχίας και τη μείωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης.

Κολυμπώντας σε κρύα νερά, η θερμοκρασία του αέρα είναι ψυχρότερη από την θερμοκρασία του σώματος κι έτσι ο οργανισμός πρέπει να «κάνει υπερωρίες» για να έρθει σε ισορροπία με το περιβάλλον. Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται πολλή ενέργεια και πολλά καύσιμα. Έτσι, αν βρεθεί σε μια κρύα περιοχή, το σώμα θα αναγκαστεί να κάψει πολύ περισσότερες θερμίδες και ενέργεια για να αντεπεξέλθει, με αποτέλεσμα να χάνουμε γρηγορότερα βάρος.

Επίσης, οι ανατριχίλες που νιώθουμε σε μια παγωμένη πισίνα ή στην κρύα θάλασσα επηρεάζουν τον μεταβολισμό μας, κάνοντάς τον πιο γρήγορο. Όσο πιο γρήγορος είναι ο μεταβολισμός, τόσο πιο γρήγορα μεταβολίζεται η τροφή και καίγονται οι θερμίδες, με αποτέλεσμα να μην δημιουργούνται αποθήκες λίπους στο σώμα. 

Ο ανθρώπινος οργανισμός λειτουργεί στους 37 βαθμούς, αυτό είναι το φυσιολογικό. Το δέρμα της μασχάλης δείχνει 36,6, λόγω της απώλειας θερμότητας στην επιφάνεια του σώματος. Στο νερό η θερμότητα χάνεται δύο φορές γρηγορότερα. Το νερό της θάλασσας όμως, λόγω της πλήρους επαφής με το δέρμα, παίρνει τη ζεστασιά του σώματος ευκολότερα. Ίσως για αυτό ένας κολυμβητής με περισσότερα κιλά μπορεί να μείνει περισσότερες ώρες στο κρύο νερό. Το λίπος γύρω από το σώμα του λειτουργεί ως μόνωση στο κρύο. Τα λιποκύτταρα λοιπόν κάτω από το δέρμα είναι το καλύτερο μονωτικό. 

Όπως είπαμε η συνήθεια που έχουν οι χειμερινοί κολυμβητές να κολυμπούν όλο τον χρόνο είναι που τους χαρίζει την επίκτητη αντοχή να βρίσκονται για πολλές ώρες στη θάλασσα με θερμοκρασία γύρω στους 15 βαθμούς. Στην ίδια θάλασσα ένας ανεκπαίδευτος κολυμβητής υφίσταται το σοκ του ψύχους και χάνεται σε διάστημα 1-2 ωρών, όσο νέος και αν είναι.

Πρέπει να σημειωθεί ότι άτομα που υποφέρουν από ρευματικές παθήσεις, ινομυαλγία, και άλλες μυοσκελετικές νόσους αναφέρουν ότι η χειμερινή κολύμβηση ανακουφίζει από το συνεχές αίσθημα του πόνου. Ακόμα και ασθενείς με άσθμα, ομολογούν ότι βλέπουν βελτίωση, μετά από συστηματική κολύμβηση τους χειμερινούς μήνες. 

Η χαμηλή θερμοκρασία του νερού συνεισφέρει στη σύσφιξη του δέρματος, ενώ σε συνδυασμό με την καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου επαφή με τον ήλιο συντελεί στη δημιουργία σώματος γεμάτο σφρίγος και ενέργεια. 

Η χειμερινή κολύμβηση βελτιώνει ακόμα και τη λίμπιντο των δύο φύλων αλλά και τη γονιμότητα. Αυτό επιτυγχάνεται από την αύξηση της έκκρισης τεστοστερόνης, αλλά και οιστρογόνων στους άνδρες και στις γυναίκες αντίστοιχα.

Τέλος, οι χαλαρωτικές ιδιότητες του υγρού στοιχείου, καθώς και οι κοινωνικές επαφές που συνεπάγεται η χειμερινή κολύμβηση, βοηθούν στην καταπολέμηση του καθημερινού στρες και άγχους. 

Τα κατά τώρα της χειμερινής κολύμβησης:

Το νερό της θάλασσας το χειμώνα κυμαίνεται γύρω στους 15 βαθμούς. Επομένως, η θερμοκρασία της θάλασσας το χειμώνα καθιστά δύσκολη την προσαρμογή σ’ ένα μέσο (αγύμναστο) ανθρώπινο σώμα. Η ξαφνική εμβύθιση στο κρύο νερό έχει καρδιαγγειακές επιδράσεις (άμεση σύσπαση των αγγείων της επιφάνειας του σώματος, αύξηση καρδιακού ρυθμού και μεγάλη αύξηση αρτηριακής πίεσης), που μπορεί να οδηγήσουν σε έμφραγμα του μυοκαρδίου, εγκεφαλικό επεισόδιο ή και θάνατο από πνιγμό λόγω εισρόφησης νερού. Ένας ανεκπαίδευτος κολυμβητής υφίσταται το σοκ του ψύχους και χάνεται σε διάστημα 1-2 ωρών, όσο νέος και αν είναι.

Ο χρόνος παραμονής ενός υγιούς ανθρώπου κανονικά κυμαίνεται στη μισή ώρα. Δεν είναι καλό να μένει κάποιος παραπάνω, διότι το κρύο δημιουργεί στρες στον οργανισμό. Το ίδιο και η άσκηση. Ο συνδυασμός τους που φτάνει στην υπερβολή, στρεσάρει επικίνδυνα τον οργανισμό μας. Δεν πρέπει να μένουμε στο νερό μέχρι να λαχανιάσουμε. Επίσης, δεν πρέπει να μένει κανείς στάσιμος στο κρύο, ότι είναι πολύ σημαντικό να σκουπιστεί βγαίνοντας και να προφυλαχτεί από το κρύο, και ότι φυσικά ποτέ μα ποτέ δεν κολυμπάμε αφού έχουμε φάει, ειδικά τώρα τον χειμώνα.

Αν το νερό είναι υπερβολικά κρύο το κολύμπι απαγορεύεται καθώς υπάρχουν κίνδυνοι για υποθερμία. Οι άνθρωποι που παθαίνουν υποθερμία εμφανίζουν συμπτώματα όπως αδύναμο σφυγμό, δυσκολία στην αναπνοή, ζαλάδες ή μεγάλη αδυναμία και δυσκολία στη σκέψη και την ομιλία. Κολυμπήστε ελεύθερα στο κρύα νερά, παίρνοντας όμως πάντα τις κατάλληλες προφυλάξεις και χωρίς υπερβολές.

Η κατανάλωση αλκοόλ και καφεΐνης πριν την κολύμβηση δεν συστήνονται ακόμα και πριν από δυο μέρες από την ημέρα της συμμετοχής, διότι αυτά τα δύο συστατικά επιφέρουν αφυδάτωση του οργανισμού. 

Η καλή ενυδάτωση και η διατήρηση των ηλεκτρολυτών σε υψηλά επίπεδα πριν τη χειμερινή κολύμβηση επιβάλλονται.

Η εναλλαγή ζεστού και κρύου κάνει πολύ καλό στον οργανισμό, εφόσον βέβαια έχουμε την συγκατάθεση γιατρού. Είναι δεδομένο ότι η χειμερινή κολύμβηση ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Πριν από κάθε χειμερινή βουτιά μας είναι η ιατρική εξέταση, καθώς και περιοδική ιατρική παρακολούθηση στη συνέχεια, ειδικά για άτομα προχωρημένης ηλικίας και ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη, καρδιαγγειακές παθήσεις, πνευμονοπάθειες, αγγειοπάθειες, ορισμένες μυοσκελετικές παθήσεις, κάποιες μορφές νευροπάθειας και αλλεργίες.  Κάποιος πρέπει να χτίσει αντοχή στο κρύο σταδιακά, πριν πάρει την απόφαση να κολυμπήσει στα κρύα νερά του Γενάρη. Παίρνοντας εναλλάξ χλυαρά-κρύα ντους, είναι ένα πρώτο βήμα.

Ξεκινήστε αργά, και μάλιστα ακόμη πιο αργά σε περίπτωση που πάει καιρός από την τελευταία φορά που κολυμπήσατε συστηματικά. Συνοδός σας πρέπει να είναι πάντα η λογική και η σύνεση, καθώς δεν θα πρέπει να εξαντλήσετε τον οργανισμό σας. Την πρώτη στιγμή που θα αισθανθείτε ότι οι αντοχές σας έχουν αρχίσει να σας προδίδουν, απλώς σταματήστε, βγείτε από το νερό και φροντίστε να βρεθείτε σε ένα ζεστό περιβάλλον.

Η κολύμβηση το χειμώνα δεν αποτελεί απειλή για κάποιον με κανονική πίεση ή με ελεγχόμενη υπέρταση. Αντίθετα, διατρέχουν κίνδυνο όσοι πάσχουν από στεφανιαία νόσο, καθώς η έντονη αύξηση των καρδιακών χτύπων θα καταπονήσει την ίδια την καρδιά τους. Επίσης, όσοι έχουν προβλήματα με τις αρτηρίες τους θα πρέπει να διαλέξουν κάποιο άλλο σπορ για το χειμώνα. Η επαφή με το κρύο νερό μπορεί να συντελέσει στην ελλιπή αιμάτωση του εγκεφάλου αν υπάρχει κάποιο αρτηριακό πρόβλημα.

Κάθε άνθρωπος που είναι καλά στην υγεία του, θα διατηρήσει την καλή του υγεία ακόμη περισσότερο και για πολύ περισσότερα χρόνια, αν επιδοθεί στην (αβλαβή για κάθε υγιή άνθρωπο) χειμερινή κολύμβηση (σε ήπιες ή μεσογειακές θάλασσες, όπως η δική μας)

Διαβάστε επίσης

• Η ευεργετική επίδραση αλλά και οι κίνδυνοι της άσκησης στους καρδιοπαθείς. Οδηγίες για ασφαλή άσκηση
• Χειμερινή κολύμβηση. Το καλό που προσφέρει στην υγεία αλλά και τι κινδύνους κρύβει;
• Πρόληψη του πνιγμού στο νερό. Οι πνιγμοί είναι η δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτων λόγω ατυχημάτων, στα παιδιά κάτω των 14 ετών
• Τι να κάνετε αν μπει νερό στο αυτί σας

Σύνδρομο Καβασάκι. Η νόσος Kawasaki κάνει υψηλό πυρετό, επιπεφυκίτιδα, εξάνθημα, κόκκινα χείλη, πρησμένα χέρια

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Οι αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις, που λέγονται και νοσήματα του συνδετικού ιστού, είναι όχι μόνο οι σοβαρότερες ρευματικές παθήσεις, αλλά μερικές από αυτές είναι από τις βαρύτερες παθήσεις του ανθρώπου.
Με βάση τα ευρήματα της πρώτης πανελλήνιας επιδημιολογικής έρευνας για τις ρευματικές παθήσεις, που πραγματοποιήθηκε από το Ελληνικό Ίδρυμα Ρευματολογίας στο γενικό πληθυσμό της χώρας μας, 11‰ των ενηλίκων πάσχουν από κάποια αυτοάνοση ρευματική πάθηση.

H Νόσος Kawasaki ή βλεννογόνο-δερματικό λεμφαδενικό σύν­δρομο ή σύνδρομο Kawasaki (KD) είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων και σημείων με απαραίτητο σύμπτωμα το υψηλό πυρετό ο οποίος διαρκεί περισσότερο από πέντε μέρες. H Νόσος Kawasaki είναι μια σπάνια αλλά σοβαρή αυτοάνοση διαταραχή που οδηγεί σε προβλήματα καρδιάς σε παιδιά. Eίναι μια μορφή αγγειίτιδας και οδηγεί σε φλεγμονή των φλεβών, αρτηριών, και τα τριχοειδή αγγεία. Κατά καιρούς, η Kawasaki επηρεάζει στεφανιαίες αρτηρίες που τροφοδοτούν πλούσιο σε οξυγόνο αίμα στην καρδιά του παιδιού. Όταν επηρεάζει στεφανιαίες αρτηρίες, οδηγεί σε φλεγμονή του καρδιακού μυός (μυοκαρδίτιδα), το τοίχωμα της αρτηρίας καθίσταται αδύναμο (ανεύρυσμα)

Tomisaku Kawasaki

Πρώτος περιέγραψε την αρρώστια αυτή το 1967, ο Γιαπωνέζος γιατρός Tomisaku Kawasaki, από τον οποίο πήρε και το όνομα της.

Eμφανίζεται κυρίως σε παιδιά κάτω των 5 ετών, χωρίς να αποκλείονται τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι. Κορίτσια και αγόρια έχουν την ίδια πιθανότητα να προσβληθούν.
Η KD παρατηρείται ολόκληρο τον χρόνο, αν και η συχνότητά της φαίνεται ότι κορυφώνεται ορισμένες εποχές.


Η αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη, πάντως δεν είναι μεταδοτική. Πιθανολογείται ότι πρόκειται για ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού σε μια τυχαία, ιογενή ή άλλη, λοίμωξη. Υπέρ της λοιμώδους αιτιολογίας της KD συνηγορούν οι κλινικοί και επιδημιολογικοί χαρακτήρες της νόσου, οι οποίοι είναι παρόμοιοι με άλλα νοσήματα της παιδικής ηλικίας, αλλά και η συσχέτισή της με ιούς, βακτηρίδια και άλλους μικρο-οργανισμούς Το χαρακτηριστικό της είναι πως προκαλεί φλεγμονή και εξασθένηση του τοιχώματος των αρτηριών.

Ποια τα συμπτώματα της νόσου Kawasaki

Για να σκεφτεί κανείς την αρρώστια αυτή πρέπει το παιδί να κάνει ψηλό πυρετό για τουλάχιστον πέντε μέρες και να μην δικαιολογείται ο πυρετός του από κάποια άλλη αρρώστια. Τα υπόλοιπα συμπτώματα και σημεία που πιθανό να παρουσιάσει είναι τα ακόλουθα:

• Υψηλός πυρετός για τουλάχιστον τέσσερις ημέρες
• Τη δεύτερη με τρίτη μέρα του πυρετού παρουσιάζει επιπεφυκίτιδα (κοκκίνισμα των ματιών χωρίς όμως να τρέχει πύο (χωρίς να τσιμπλιάζουν) από τα μάτια).
• Πρησμένα και κόκκινα χέρια (κάτω από τον καρπό) και πόδια (κάτω από τους αστραγάλους) στην αρχή της νόσου, ακολουθούμενα από ξεφλούδισμα του δέρματος των δακτύλων.
• Εξάνθημα εμφανίζεται στο σώμα του παιδιού και στα γεννητικά του όργανα.
• Αλλοιώσεις στο στόμα, όπως ξηρά, κόκκινα, σκασμένα χείλη, ερυθρότητα στο στόμα και/ή στο λάρυγγα, Γλώσσα πρησμένη, κόκκινη που μοιάζει με φράουλα (μοροειδής γλώσσα).
• Λεμφοζίδιο. Διογκωμένος λεμφαδένας στον λαιμό (συνήθως ένας) διαμέτρου τουλάχιστον 1,5 εκατοστού

Επίσης εμφανίζονται στήν φάση αποδρομής της νόσου

• Διάρροια
• Εμετoς

Τα συμπτώματα υποχωρούν σε 2 περίπου εβδομάδες χωρίς θεραπεία, όμως οι επιπλοκές της νόσου επιβάλλουν τη θεραπεία στο νοσοκομείο.

Τα μεγαλύτερα παιδιά με KD μπορεί να έχουν μεγαλύτερη επίπτωση καρδιαγγειακών επιπλοκών λόγω καθυστέρησης στη διάγνωση

Επιπλοκές
Η νόσος Kawasaki μπορεί να παρουσιάσει σημαντικές επιπλοκές από το καρδιαγγειακό σύστημα οι οποίες χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή κι αντιμετώπιση.
Η υπερηχογραφική και ηλεκτροκαρδιογραφική παρακολούθηση είναι απαραίτητες σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της νόσου.

• μυοκαρδίτιδα
• περικαρδίτιδα
• αρθρίτιδα
• άσηπτη μηνιγγίτιδα
• ανευρυσματα στεφανιαίων αρτηριών
• έμφρακτα του μυοκαρδίου

Διάγνωση
Εργαστηριακά ευρήματα

• λευκοκυττάρωση
• θρομβοκυττάρωση συνηθως τη 2η εβδομάδα της νόσου
• αύξηση CRP
• αύξηση ΤΚΕ
• αύξηση τρανσαμινασών
• άσηπτη πυουρία

Θεραπεία της νόσου Kawasaki 

Έγκαιρη και κατάλληλη θεραπεία της νόσου Kawasaki στα παιδιά αποτρέπει τον κίνδυνο βλάβης στις αρτηρίες και την καρδιά του πάσχοντος παιδιού.

Η έναρξη θεραπείας με χορήγηση γ-σφαιρίνης (IVIG) ενδοφλέβια σε συνδυασμό με ασπιρίνη για τη μείωση τυχόν υπαρχόντων θρόμβων του αίματος και ενδεχομένως, αντιπηκτικά για την πρόληψη νέων θρόμβων αίματος, μειώνει τη διάρκεια των συμπτωμάτων και τη συχνότητα των βλαβών στα στεφανιαία αγγεία. 
Χορηγείται ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη, που περιέχει ανθρώπινα αντισώματα για να καταπολεμηθεί η φλεγμονή. 
Επίσης χορηγείται ασπιρίνη σε μεγάλες δόσεις μέχρι να υποχωρήσει ο πυρετός και σε μικρότερες δόσεις για μερικές εβδομάδες ακόμα, για να μη σχηματιστούν θρόμβοι μέσα στα αγγεία. Για να ερευνηθούν οι πιθανές βλάβες στα αγγεία της καρδιάς το παιδί υποβάλλεται σε υπερηχογράφημα καρδιάς.

Ποια είναι η πρόγνωση και οι επιπλοκές

Η ανάρρωση είναι συνήθως πλήρης σε παιδιά χωρίς προσβολή των στεφανιαίων αρτηριών. Η ήπια διάταση των στεφανιαίων αγγείων υποχωρεί σε διάστημα μερικών μηνών.
Χωρίς θεραπεία το 20% των παιδιών παρουσιάζουν βλάβες σε μια ή περισσότερες στεφανιαίες αρτηρίες.
Οι βλάβες αυτές είναι ανευρύσματα, διαπλατύνσεις δηλαδή του αγγείου που δημιουργούν συνθήκες ευνοϊκές για το σχηματισμό θρόμβου. Το 10% αυτών των παιδιών θα παρουσιάσει καρδιακή προσβολή. Με τη θεραπεία ο κίνδυνος βλάβης των αγγείων μειώνεται κατά πολύ. Αν έχει παρουσιαστεί μυοκαρδίτιδα, συνήθως υποχωρεί μετά από λίγους μήνες. Επίσης στα παιδιά που νόσησαν υπάρχει μικρός κίνδυνος εμφάνισης στεφανιαίας νόσου στη μετέπειτα ζωή τους.

Νόσος Καβασάκι και Κοροναϊός 

Προβληματισμένοι εμφανίζονται οι γιατροί της Νέας Υόρκης, καθώς δεκαπέντε παιδιά που έχουν προσβληθεί με τον κοροναϊό πάσχουν από ένα σύνδρομο που μοιάζει αυτό της νόσου Καβασάκι. Οι επιστήμονες δεν κατανοούν πλήρως την ασθένεια. Σημειώνεται πως παρόμοιες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη.

Τα παιδιά, ηλικίας από 2 ώς 15 ετών, έχουν συμπτώματα τοξικού σοκ ή της νόσου Καβασάκι, που προκαλεί φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων, μεταξύ των οποίων και οι στεφανιαίες αρτηρίες. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των υγειονομικών αρχών της αμερικανικής μητρόπολης, κανένα από τα παιδιά δεν έχει καταλήξει. Τα 15 παιδιά εμφάνισαν υψηλό πυρετό, δερματικό εξάνθημα, εμετούς ή διάρροια.

Κατά τη νοσηλεία τους, πέντε χρειάστηκε να διασωληνωθούν, ενώ όλα χρειάστηκαν υποβοήθηση προκειμένου η αρτηριακή τους πίεση να φτάσει σε φυσιολογικά επίπεδα. Επίσης, τα παιδιά είτε ήταν θετικά στον κοροναϊό είτε, όπως έδειξαν τεστ αντισωμάτων, είχαν προσβληθεί από αυτόν στο παρελθόν.

Την ίδια ώρα, η επικεφαλής των υγειονομικών υπηρεσιών της πόλης της Νέας Υόρκης, δρ Οξιρις Μπάρμποτμ κάλεσε τους γονείς να αναζητήσουν άμεσα ιατρική βοήθεια αν το παιδί τους εμφανίσει πυρετό, δερματικό εξάνθημα, πόνο στην κοιλιά και εμετό. Άλλα συμπτώματα του συνδρόμου Καβασάκι είναι η επιπεφυκίτιδα και οι πρησμένοι λεμφαδένες. Σύμφωνα με τον πολιτειακό επικεφαλής των υγειονομικών υπηρεσιών, δρ Χάουαρντ Ζάκερ, ο νέος κοροναϊός επιτίθεται σε πολλά όργανα, μεταξύ των οποίων και τα αιμοφόρα αγγεία, γεγονός που πιθανώς να ευθύνεται για την εμφάνιση θρόμβων σε κάποιους αρρώστους.

«Βλέπουμε ότι κάποια παιδιά εμφανίζουν φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων τους και νοσούν από κάποιο σύνδρομο που μοιάζει με το τοξικό σοκ» επισημαίνει ο δρ Ζάκερ, προσθέτοντας ότι οι Αμερικανοί ειδικοί μελετούν και παρόμοιες περιπτώσεις σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Σημείωσε, δε, πως: «Επί του παρόντος πιστεύουμε ότι πρόκειται για μία σπάνια επιπλοκή της μόλυνσης από τον νέο κοροναϊό».

Τονίζεται πως παιδιατρικά νοσοκομεία σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ελβετία και Βρετανία καταγράφουν δεκάδες περιπτώσεις παιδιών με τοξικό σοκ. Σε όλα αυτά τα κράτη οι παιδίατροι έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου στους γονείς, συνιστώντας τους να μεταφέρουν στο νοσοκομείο ή στον ιατρό το παιδί εφόσον εμφανίσει υψηλό πυρετό, εξάνθημα και πόνο στην κοιλιακή χώρα, εκφράζοντας τον φόβο ότι οι γονείς διστάζουν να πάνε τα παιδιά τους στα νοσοκομεία εξαιτίας της πανδημίας.

Ωστόσο, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης και καθώς τα σχολεία ανοίγουν σιγά σιγά, ακόμα και σε κράτη που επλήγησαν σκληρά από Covid-19, οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι οι σπάνιες περιπτώσεις εμφάνισης του συνδρόμου σε παιδιά δεν πρέπει να αποτρέψουν το άνοιγμα των σχολείων.

Διαβάστε επίσης
Σύνδρομο RETT. Τι είναι και γιατί επηρεάζει κυρίως τα κορίτσια; Ποια τα συμπτώματα;

Έχετε αυξημένο ουρικό οξύ, υπερουριχαιμία; Τι να τρώτε και ποιες τροφές να αποφεύγετε; Ρόφημα με σέλερι

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια κοινή και οδυνηρή πάθηση που προσβάλλει τις αρθρώσεις. Σχηματίζονται μικροί κρύσταλλοι μέσα και γύρω από την άρθρωση, προκαλώντας φλεγμονή, πόνο και πρήξιμο. Αυτοί οι κρύσταλλοι σχηματίζονται από ένα από τα συνήθη απόβλητα που παράγονται από τον οργανισμό, το ουρικό οξύ.

Το ουρικό οξύ είναι μια χημική ουσία που δημιουργείται όταν ο οργανισμός διασπά τις ουσίες που ονομάζονται πουρίνες. Οι πουρίνες βρίσκονται σε ορισμένες τροφές και ποτά. Αυτά περιλαμβάνουν κυρίως το συκώτι, τις αντσούγιες, το σκουμπρί, τα ξερά φασόλια, τα μπιζέλια και την μπίρα. Το μεγαλύτερο ποσοστό του ουρικού οξέος διαλύεται στο αίμα και φιλτράρεται στα νεφρά. Από εκεί, αποβάλλεται από τον οργανισμό με τα ούρα. Αν το σώμα σας παράγει υπερβολική ποσότητα ουρικού οξέος ή δεν απομακρύνει αρκετό μέσω των ούρων, μπορεί να σας προκαλέσει πρόβλημα. Το υψηλό επίπεδο ουρικού οξέος στο αίμα ονομάζεται υπερουριχαιμία. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει αρκετά γρήγορα σε άτομα με ουρική αρθρίτιδα. Αυτό προκαλεί αύξηση των επιπέδων ουρικού οξέος και το σχηματισμό κρυστάλλων.

Εάν η διατροφή σας αποτελείται από μεγαλύτερες ποσότητες πουρινών, υπάρχει περίπτωση να αναπτύξετε ουρική αρθρίτιδα, επειδή οι πουρίνες μεταβολίζονται σε ουρικό οξύ. Είναι προφανές ότι για ακόμη μία φορά η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στην δημιουργία μιας νόσου. Ωστόσο, θεωρείται ότι δεν προκαλούν ουρική αρθρίτιδα όλες οι τροφές που είναι πλούσιες σε πουρίνες. Σημαντικό είναι λοιπόν να ελέγχουμε και να προσαρμόζουμε την διατροφή μας στις ανάγκες του οργανισμού, σκεπτόμενοι πάντα ότι η υπερκατανάλωση ορισμένων τροφών μπορεί να αποδεχτεί βλαβερή για τον οργανισμό μας.

Το αλκοόλ, η παχυσαρκία, η υπολειτουργία του θυρεοειδούς, η κληρονομικότητα, οι μεταβολικές και ενδοκρινικές ασθένειες, όπως ο διαβήτης ή η οξέωση, καθώς και ο καρκίνος, η χημειοθεραπεία ή άλλου είδους φάρμακα μπορεί να αυξήσουν τα επίπεδα του ουρικού οξέος.

Τρόφιμα που επιτρέπονται (σε λογικές ποσότητες) στην οξεία φάση:

• Γάλα, γιαούρτι, τυρί, παγωτό (προτιμήστε τα άπαχα γαλακτοκομικά προϊόντα)
• Αυγά
• Δημητριακά, ζυμαρικά, ρύζι, πατάτες (όχι τηγανητές)
• Κέικ, μπισκότα 
• Λαχανικά: Μελέτες έχουν δείξει ότι τα λαχανικά με υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες ΔΕΝ αυξάνουν τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας ή τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια ουρικής αρθρίτιδας. Περιορίστε την κατανάλωση σε σπαράγγια, σπανάκι, μπιζέλια, κουνουπίδι και μανιτάρια, ντομάτα, αρακά.
• Χορταρικά
• Φρούτα κατά προτίμηση κεράσια, βατόμουρα. Φρούτα κονσέρβας.
• Λάδι, βούτυρο μαργαρίνη, ελιές (σε λογικές ποσότητες)
• Αλάτι, ξίδι, καρυκεύματα
• Μέλι, κακάο, σοκολάτα, ζελέ  Καλό θα ήταν να αποφύγετε τη μεγάλη κατανάλωση επεξεργασμένων υδατανθράκων και απλών σακχάρων π.χ. λευκού ψωμιού, κέικ, καραμελών, αναψυκτικών.
• Καφές, τσάι.

Θα πρέπει να πίνετε νερό σε μεγάλες ποσότητες που μπορούν να βοηθήσουν το σώμα σας στην αποβολή τοξινών και του ουρικού οξέος. Το πολύ νερό μπορεί να σας βοηθήσει στην πρόληψη της ουρικής αρθρίτιδας (τουλάχιστον 8-10 ποτήρια νερό την ημέρα πρέπει να πίνετε αν έχετε αυξημένο ουρικό οξύ).

Θα πρέπει επίσης να προσέχετε το βάρος σας.

Το μηλόξυδο είναι ένα φυσικό μέσο καθαρισμού και βοηθά στην απομάκρυνση της περίσσειας των αποβλήτων από το σώμα. Μπορείτε να προσθέσετε ένα κουταλάκι του γλυκού ωμό, βιολογικό ξίδι μήλου σε ένα ποτήρι νερό και πίνετε αυτό το διάλυμα τρεις φορές την ημέρα.

Ο χυμός λεμονιών είναι επίσης καλός για την καταπολέμηση της ουρικής αρθρίτιδας. Ο χυμός ενός λεμονιού σε ένα ποτήρι ζεστό νερό κάθε πρωί με άδειο στομάχι για μερικές εβδομάδες είναι από τα καλύτερα φυσικά μέσα για την πρόληψη της ουρικής αρθρίτιδας.

Τρώγοντας μισό φλιτζάνι κεράσια κάθε μέρα (25 γραμμάρια κερασιών/ημέρα είναι η κατάλληλη δόση) για μερικές εβδομάδες μπορείτε να καταπολεμήσετε την ουρική αρθρίτιδα, ή πίνοντας ένα ή δύο ποτήρια ξινό χυμό κερασιού.

Η διατροφή σας πρέπει, επίσης, να περιλαμβάνει βατόμουρα, φράουλες, πιπεριές και άλλα λαχανικά και φρούτα που περιέχουν βιταμίνη C και αντιοξειδωτικά.

Μπορείτε να αναμίξετε  μισό κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα σε ένα ποτήρι νερό και πίνετε για δύο εβδομάδες κάθε μέρα.

Θα πρέπει να καταναλώνετε μόνο ελαιόλαδο και λάδι καρύδας. Τα περισσότερα φυτικά έλαια μετατρέπονται σε ταγγισμένα λίπη όταν θερμαίνονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία, και πρέπει να τα αποφεύγεται γιατί ελαττώνουν την  βιταμίνη Ε από το σώμα, που είναι απαραίτητη για τον έλεγχο των επιπέδων ουρικού οξέος.

Τροφές που απαγορεύονται σε άτομα με υψηλό ουρικό οξύ (με υπερουριχαιμία):

-Τα τηγανητά και υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά τρόφιμα

-Περιορίστε το κρέας, τα πουλερικά και τα ψάρια. Οι ζωικές πρωτεΐνες έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες και αυξάνουν το ουρικό οξύ στο αίμα. 

-Αποφύγετε τα εντόσθια, το μοσχάρι, το χοιρινό και το αρνί. Το κρέας από όργανα ζώων, όπως η καρδιά, το συκώτι, τα νεφρά και ο εγκέφαλος, περιέχουν μεγάλο ποσοστό πουρινών. Αν υποφέρετε από ουρική αρθρίτιδα, θα πρέπει να αποφύγετε εντελώς την κατανάλωση αυτών των κρεάτων καθώς και τα κόκκινα κρέατα, όπως, βοδινό και χοιρινό κρέας. Πουλερικά, όπως το κοτόπουλο και η γαλοπούλα μπορούν να καταναλώνονται με μέτρο.

- Αποφύγετε τα αμύγδαλα.

-Περιορίστε το λίπος. Τα κορεσμένα λιπαρά μειώνουν την ικανότητα του οργανισμού να καταπολεμήσει το ουρικό οξύ. Επιλέξτε γαλακτοκομικά προϊόντα χαμηλής περιεκτικότητας ή χωρίς καθόλου λιπαρά.

-Θα πρέπει να αποφεύγετε εκείνα τα θαλασσινά προϊόντα που έχουν υπερβολικά υψηλά επίπεδα πουρίνης. Τέτοια είναι τα οστρακοειδή όπως τα καβούρια, οι αστακοί και οι γαρίδες, αλλά και ψάρια όπως οι σαρδέλες, ο τόνος, το σκουμπρί, η ρέγκα, ο σολομός και η γλώσσα.

-Κάθε τρόφιμο που περιέχει μαγιά θα πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο, καθώς περιέχει υπερβολικά υψηλά επίπεδα πουρίνης. 

-Τα διάφορα αλκοολούχα ποτά, όπως κυρίως η μπύρα, αλλά και τα ψωμιά περιέχουν υπερβολικά μεγάλες ποσότητες των πουρινών. Οι ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα πρέπει να αποφεύγουν εντελώς αυτές τις τροφές.

- Αποξηραμένα όσπρια (κυρίως φασόλια και φακές)
-Αποφύγετε την κατανάλωση φρουκτόζης, αφού αυξάνει το ουρικό οξύ.

-Υπάρχουν επίσης ορισμένα φρούτα με υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες. Αυτά περιλαμβάνουν τα αποξηραμένα φρούτα, όπως τα σύκα, καθώς και φρέσκα φρούτα, όπως οι μπανάνες, το αβοκάντο, τα μήλα, τα ακτινίδια, το φραγκοστάφυλο και ο ανανάς.

Ρόφημα με σέλερι για το ουρικό οξύ

Για το ουρικό οξύ βράστε σέλινο μέσα σε γάλα ή ρίξτε ένα κουταλάκι του τσαγιού σπόρους σέλερι σε ένα φλυτζάνι ζεστό νερό και πίνετε μέχρι 3 φλυτζάνια την ημέρα

Γνωρίζετε ότι ο χυμός αγγουριού βοηθά να μειώσετε τη θερμοκρασία του σώματος, είναι ιδιαίτερα αλκαλικό ρόφημα και αποτελεσματικό για την απομάκρυνση του κρυσταλλωμένου ουρικού οξέος στις αρθρώσεις;

Το σέλερι και το τζίντζερ θα βοηθήσουν στη μείωση της φλεγμονής κατά τη διάρκεια του καθαρισμού.

Συστατικά:

-1 μεσαίου μεγέθους αγγούρι
-2 κλωνάρια σέλερι
-1 φέτα λεμόνι
-2 εκατοστά από ρίζα τζίντζερ

Οδηγίες:

-Προετοιμάστε τα συστατικά. Καθαρίστε τα καλά πρώτα

-Κόβουμε το αγγούρι σε μικρά κομμάτια και το περνάμε από τον αποχυμωτή

-Καθαρίστε καλά το σέλερι και βεβαιωθείτε ότι βγάλατε όλες τις «νευρώσεις» από το κλωνάρι

-Κόψτε το λεμόνι και καθαρίστε το τζίντζερ

-Βάλτε τον χυμό του αγγουριού με τα υπόλοιπα υλικά στο μίξερ και ανακατέψτε καλά. Προσθέστε λίγο νερό αν είναι απαραίτητο.

Πίνετε αυτό το ρόφημα μία ή δύο φορές την ημέρα μέχρι να αρχίσετε να βλέπετε αποτελέσματα στον πόνο των αρθρώσεων.

Διαβάστε επίσης

• Η αύξηση στο ουρικό οξύ ονομάζεται υπερουριχαιμία. Τι μπορεί να προκαλέσει, ποια τα αίτια και πως αντιμετωπίζεται;
• Τι είναι το ουρικό οξύ; Τι προκαλεί η αύξησή του και ποιοι κινδυνεύουν; Πώς μπορεί να προληφθεί η ουρική αρθρίτιδα και η νεφρική βλάβη; Η σημασία της σωστής διατροφής.
• Χυμός σέλινου, για τον διαβήτη, το ουρικό οξύ, τους νεφρούς, ρευματισμούς, της νόσου Αλτσχάιμερ, τον καρκίνο αλλά και την παχυσαρκία
• Τα κουνούπια προτιμούν τους ανθρώπους με χοληστερίνη και ουρικό οξύ
• Ποιος ο λόγος που μπορεί να πονάνε τα πόδια σας; Όλες οι αιτίες από τις πιο απλές μέχρι τις πιο σοβαρές.
• Πέτρες στα νεφρά (νεφρολιθίαση). Τι είναι και πώς δημιουργούνται; Τι πρέπει να κάνετε για να την προλάβετε; Ποια η κατάλληλη διατροφή και ποια βότανα μπορούν βοηθήσουν στην αντιμετώπιση;
• Αρθρίτιδες. Οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ποδάγρα ή ουρική αρθρίτιδα. Τι να κάνετε για να ζείτε καλά με την αρθρίτιδα.
• Η συμβολή της σωστής διατροφής σε ασθενείς με αρθρίτιδα

Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή