MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: ΗΠΑΡ

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΠΑΡ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΠΑΡ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τι σημαίνει να έχεις ηπατίτιδα C; Τι μπορεί να προκαλέσει; Το ξέρετε ότι θεραπεύεται; ΔΕΝ κινδυνεύετε να κολλήσετε από....

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

H ηπατίτιδα C αποτελεί ένα από τα συχνότερα αίτια ηπα­τικής νόσου παγκοσμίως. Ειδικότερα στην Ελλάδα υπο­λογίζεται ότι περίπου 135.000 με 160.000 άνθρωποι, έχουν χρόνια λοίμωξη με τον ιό της ηπα­τίτιδας C.
Read more »

Λοιμώδης μονοπυρήνωση. Η ασθένεια του φιλιού, ο ιός Epstein Barr μεταδίδεται κυρίως με το σάλιο

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

Τι προκαλεί τη λοιμώδη μονοπυρήνωση (Infectious Mononucleosis).

Read more »

Θεραπεύει ανώδυνα και αναίμακτα καρκινικούς όγκους και πήρε επίσημα άδεια η συσκευή από το FDA (video)

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

medlabnews.gr iatrikanea 

Αυτή την εβδομάδα, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων-FDA των ΗΠΑ έδωσε το πράσινο φως σε μια συσκευή που χρησιμοποιεί κύματα υπερήχων για να μπορέσει να συνθλίψει καρκινικούς όγκους στο ήπαρ. Η τεχνική αυτή, η οποία δεν απαιτεί βελόνες, ενέσεις, μαχαίρια ή φάρμακα, ονομάζεται ιστοτριψία και αναπτύσσεται από την εταιρεία HistoSonics.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι η εν λόγω έγκριση, έρχεται μετά τα αποτελέσματα μιας σειράς κλινικών δοκιμών που έδειξαν ότι μπορεί να καταστρέψει αποτελεσματικά τους όγκους του ήπατος, ενώ είναι και σημαντικά πιο ασφαλής για τους ασθενείς. Το μόνο που μένει είναι η αγορά της εν λόγω συσκευής εκ μέρους των νοσοκομείων δίνοντας ελπίδα στους συνανθρώπους μας που ταλαιπωρούνται από την εν λόγω πάθηση.

Ο τρόπος λειτουργίας της είναι ιδιαίτερα απλός. Πιο συγκεκριμένα, λειτουργεί με παλμούς υπερηχητικών κυμάτων υψηλής ενέργειας σε έναν όγκο, ο οποίος δημιουργεί συστάδες μικροφυσαλίδων στο εσωτερικό του. Όταν οι φυσαλίδες σχηματίζονται και καταρρέουν, καταπονούν τα κύτταρα και τους ιστούς γύρω τους, επιτρέποντάς τους να διασπάσουν την εσωτερική δομή του όγκου, αφήνοντας πίσω τους διάσπαρτα κομμάτια που το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί στη συνέχεια να καταπολεμήσει.

Τοποθετείται πάνω από την περιοχή της κοιλιάς μια κεφαλή που μοιάζει εξαιρετικά με γυαλιά εικονικής πραγματικότητας. Οι γιατροί προσπαθούν να εντοπίσουν τον όγκο και στη συνέχεια κλειδώνουν στην περιοχή και φορτώνουν τα ηχητικά κύματα. Η διαδικασία φέρεται να είναι γρήγορη και ανώδυνη, ενώ η περίοδος ανάρρωσης μετά τη διαδικασία είναι σύντομη.

Αν και η έγκριση της συσκευής αποτελεί το πρώτο μεγάλο βήμα για τη διεύρυνση των επιλογών όσον αφορά τις θεραπείες του καρκίνου, η χρήση των ηχητικών κυμάτων στην ιατρική δεν είναι καινούργια. Μια άλλη πλατφόρμα με την ονομασία Exablate Prostate της Insightech εγκρίθηκε από τον FDA για δοκιμές σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη.


Διαβάστε επίσης

Συγκινεί ο γιατρός Νίκος Παπαπαναγιώτου σύζυγος της βουλευτή Μίκας Ιατρίδη μετά από την μεταμόσχευση ήπατος

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

 medlabnews.gr iatrikanea

Μετά από 25 ολόκληρες μέρες στην εντατική μονάδα νοσοκομείου της Θεσσσαλονίκης, ο γιατρός Νίκος Παπαπαναγιώτου, σύζυγος της βουλευτή Δωδεκανήσου της Νέας Δημοκρατίας κας Μίκας Ιατρίδη, βγήκε νικητής. Ο Νίκος Παπαπαναγιώτου υποβλήθηκε σε επιτυχή μεταμόσχευση ήπατος.

Η ανάρτηση του Νίκου Παπαναγιώτου

«Ακριβώς ένα μήνα πριν έλαβα το μεγαλύτερο δώρο ζωής, μια δεύτερη ευκαιρία να κάνω όνειρα κ σχέδια για την οικογένειά μου. Μετά από ένα πολύωρο χειρουργείο, αρκετές επιπλοκές, 25 μέρες στη ΜΕΘ και πολλή αγωνία ετοιμάζομαι σιγά σιγά να πάρω εξιτήριο.

Το ευχαριστώ προς την οικογένεια του δότη είναι πολύ φτωχό μπροστά στο μεγαλείο αυτής της ύψιστης πράξης αλτρουισμού τη στιγμή της μεγάλης απώλειας.. υπόσχομαι όμως πως θα διαφυλάξω αυτό το δώρο όσο καλύτερα μπορώ και θα προσεύχομαι για όλους.

Ευχαριστώ τη γυναίκα μου Τσαμπίκα Ιατρίδη που στάθηκε βράχος δίπλα μου, νυχθημερόν έξω από την Εντατική να δίνει κουράγιο και δύναμη στους υπόλοιπους (για πάντα μαζί αγάπη μου, στα εύκολα και στα δύσκολα, για σένα και τα παιδιά μας δεν θα επέτρεπα ποτέ να χαθεί αυτή η μάχη). Ευχαριστώ τη μαμά και τις αδερφές μου που επίσης δεν έφυγαν λεπτό από κοντά μου, μακάρι να ζούσε ο πατέρας μου για με δει να στέκομαι πάλι στα πόδια μου, ήταν σίγουρα δίπλα μου σε ολο τον αγώνα της ΜΕΘ, γιατί το ένιωθα…

Ευχαριστώ την οικογένεια της γυναίκας μου για την αμέριστη συμπαράσταση και ειδικά τον πεθερό μου Γιάννη Ιατρίδη που μου στάθηκε σαν αληθινός πατέρας. Ευχαριστώ όλους τους αγαπημένους φίλους αλλά και άγνωστους σε μένα ανθρώπους που ευχήθηκαν και προσευχήθηκαν για μένα, που άναψαν ένα κερί που στάθηκαν δίπλα στους δικούς μου ανθρώπους και μοιράστηκαν την αγωνία τους. Σύντομα θα είμαι έτοιμος α επικοινωνήσουμε και σε προσωπικό επίπεδο.

Εύχομαι υγεία σε όλους,η Παναγιά η Μητέρα όλων να σας προστατεύει. Εγώ έζησα το θαύμα Της… Εις το επανιδείν…»

Διαβάστε επίσης

Γνωρίζετε αν το συκώτι σας λειτουργεί φυσιολογικά; Έλεγχος ηπατικής λειτουργίας

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

Το συκώτι (ήπαρ) είναι ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα όργανα. Βρίσκεται κάτω από τα πλευρά, δεξιά από την κοιλιά. Ζυγίζει γύρω στο 1,5 κιλό και εκτελεί περισσότερες από 500 ζωτικές λειτουργίες. Χωρίς το συκώτι δεν μπορούμε να απορροφήσουμε τα θρεπτικά στοιχεία ούτε να απομακρύνουμε τις επικίνδυνες ουσίες πιο απλά, δεν μπορούμε να ζήσουμε.
 Το συκώτι είναι εντυπωσιακά ευπροσάρμοστο. Μπορεί να παραμείνει λειτουργικό ακόμη και αν χάσει το 80-90% των κυττάρων του από κάποια νόσο. Μπορεί ακόμη να αναγεννηθεί εντελώς μέσα σε μερικές εβδομάδες, αν ένα τμήμα του αφαιρεθεί κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης. Όμως δεν είναι ένα άφθαρτο όργανο. 

Οι λειτουργίες του ήπατος αφορούν την παραγωγή και εναπόθεση ενέργειας (μεταβολισμός γλυκόζης-γλυκογόνου, αμινοξέων, λιπών), την αδρανοποίηση και απομάκρυνση ουσιών (αμμωνίας, χολερυθρίνης, χοληστερίνης), την πέψη των τροφών (χολικά οξέα-άλατα), τον μεταβολισμό και απέκκριση τοξικών ουσιών, αιθυλικής αλκοόλης, ορμονών και φαρμάκων, την παραγωγή ουσιών (λευκωματίνες, παράγοντες πήξεως), την 2 αποθήκευση ουσιών (σίδηρος, χαλκός, βιταμίνες), την ανοσιακή απάντηση (χυμική, κυτταρική), την αιμοποίηση, την αιμόσταση και την οξεοβασική ισορροπία. Η παραγωγή και έκκριση χολής βοηθά στην πέψη των τροφών και στην απομάκρυνση τοξικών ουσιών. Το ήπαρ καταβολίζει τα περισσότερα φάρμακα. Για να απεκκριθούν τα φάρμακα στην χολή ή στο νεφρό πρέπει να είναι υδροδιαλυτά. Τα περισσότερα φάρμακα είναι λιποδιαλυτά και ο ηπατικός μεταβολισμός τους τα καθιστά υδροδιαλυτά. Kάθε φάρμακο μπορεί να παρουσιάσει δυνητικά ηπατοτοξικότητα, που κλινικώς συχνά δε μπορεί να διαφοροδιαγνωσθεί εύκολα από ηπατοπάθειες άλλης αιτιολογίας. 

Τοξικές ουσίες όπως το αλκοόλ και ιοί όπως ο ιός της ηπατίτιδας Β και C μπορεί να προκαλέσουν μόνιµες βλάβες. Όταν η ηπατική νόσος φτάσει σε προχωρημένο στάδιο (κίρρωση) ο υγιής ιστός αντικαθίστανται από ένα ουλώδη ιστό (διήθηση) και το συκώτι δεν μπορεί πια να επιδιορθώσει τη βλάβη που έχει υποστεί. Τότε χάνει τη λειτουργικότητα του έως ότου γίνει λειτουργικά ανεπαρκές. Αν και στα αρχικά στάδια η κίρρωση μπορεί να θεραπευτεί, συνήθως ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος θεραπείας είναι η μεταμόσχευση. Ένα υγιές ήπαρ έχει την μορφή κώνου, με μία λεία ελαστική επιφάνεια. Το χρώμα του είναι σκούρο καφέ προς το κόκκινο επειδή κάθε στιγμή συγκρατεί περίπου μισό λίτρο αίμα. Διαιρείται σε δύο λοβούς: ένα μεγάλο δεξιό λοβό και ένα μικρότερο αριστερό. Το ήπαρ αποτελεί το βιοχημικό εργοστάσιο του οργανισμού. 

Οι ηπατικές παθήσεις (κλινικο-παθολογοανατομική έκφραση) είναι: 

• Oξεία και χρονία ηπατίτιδα 
• Oξεία και χρονία χολόσταση 
• Λίπωση (μικρο- και μεγαλο-φυσαλιδώδης) 
• Ίνωση-κίρρωση 
• Aπόφραξη ηπατικών φλεβών ή πυλαίας 
• Καλοήθη και κακοήθη νεοπλάσματα

Κάθε ασυμπτωματική διαταραχή της ηπατικής βιοχημείας πρέπει πάντα να διερευνάται, επειδή μπορεί να υποδηλώνει ηπατική νόσο, αλλά και φυσιολογικές τιμές δεν αποκλείουν πάντα με βεβαιότητα αυτό το ενδεχόμενο, ιδιαίτερα σε κάποιες ομάδες του πληθυσμού, όπως για παράδειγμα χρήστες ενδοφλέβιων ουσιών (υψηλός επιπολασμός ιογενών ηπατιτίδων) ή άτομα που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ. Οι εξετάσεις βιοχημείας του ήπατος κυρίως κατευθύνουν και σπάνια προσφέρουν από μόνες τους τη διάγνωση. Ήπια αύξηση αμινοτρανσφερασών δεν είναι ειδική και μπορεί να ομαλοποιηθεί σε επανάληψη, αλλά χρειάζεται πάντα προσοχή και παρακολούθηση. 
Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος αποτελεί το συχνότερο αίτιο ήπιας τρανσαμιναιμίας στο γενικό πληθυσμό των δυτικών κοινωνιών

Ο έλεγχος της καλής λειτουργίας του στο κλινικό εργαστήριο γίνεται με μια σειρά βιοχηµικών εξετάσεων. Κάποιες από αυτές αποτελούν εξετάσεις ρουτίνας π.χ. τα ένζυµα GOT, GPT, ALP, γGT και η χολερυθρίνη που µετρώνται τακτικά στις εξετάσεις τύπου checkup, άλλες όµως είναι πιο σπάνιες και µετρώνται µόνο όπου το ιατρικό ιστορικό το επιβάλει.

Οι τρανσαμινάσες 

Πρόκειται για δύο πολύ γνωστά ένζυμα που χρησιμοποιούνται για την διάγνωση παθήσεων κυρίως του ήπατος αλλά και της καρδιάς (βλ. αντίστοιχο κεφάλαιο). Ονομάζονται αµινοτρανσφεράσες (ή τρανσαμινάσες) επειδή η λειτουργία τους στον οργανισμό είναι να μεταφέρουν αμινομάδες από αμινοξέα σε μια ομάδα χημικών ενώσεων που ονομάζονται οξοκετογλουταρικά. Τα ένζυμα αυτά είναι γνωστά με τους παρακάτω συμβολισμούς και ονόματα:

γ-γλουταρυλ-τρανσπεπτιδάση 

Η γ-γλουταρυλ-τρανσπεπτιδάση (γ-GT) είναι ευαίσθητος αλλά όχι ειδικός δείκτης διαταραχών στο ήπαρ και την χολή. Στην διάγνωση αυτών είναι περισσότερο ευαίσθητη από την ALP ή την 5-νουκλεοτιδάση. Ιδιαίτερα αυξημένες τιμές γ-GT στο ήπαρ παρατηρούνται σε τοξικές βλάβες του ήπατος όπως στην αλκοολική κίρρωση (αλκοολισμός).

Aλκαλική φωσφατάση

 Η αλκαλική φωσφατάση (ALP) είναι ένα ένζυµο το οποίο κυκλοφορεί στο αίμα με την μορφή τριών ισοενζύμων1 : το οστικό, το εντερικό και το ηπατικό. Τα ονόματα τους οφείλονται στο όργανο από το οποίο παράγονται. Το οστικό (80%) και το εντερικό κλάσμα (20%) υπάρχουν φυσιολογικά σε όλους τους ανθρώπους σε αντίθεση με το ηπατικό που μετράται κυρίως σε παθολογικές καταστάσεις. Φυσιολογικά το οστικό κλάσμα είναι πολύ αυξημένο στα παιδιά λόγω της ταχείας ανάπτυξης των οστών τους

5-Νουκλεοτιδάση 

Η 5-νουκλεοτιδάση (5-ΝU) είναι ένζυμο του ήπατος και της χολής όπως και η ALP. Χρησιμοποιείται για την διάγνωση ηπατοχολικών ασθενειών καθώς και της χολόστασης δηλαδή στο φραγμό της χολής εξαιτίας διαφόρων νόσων. H 5-ΝU προσδιορίζεται με χημική μέθοδο και συγκεκριμένα με ενζυμική κινητική μέθοδο στους 37o C (GLDH). To δείγμα μπορεί να είναι ορός ή πλάσμα (ηπαρίνη) χωρίς αιμόλυση ή λιπαιμικότητα. Ο αποχωρισμός ορού ή πλάσματος από τα έμμορφα στοιχεία θα πρέπει να γίνει αμέσως. Τα δείγματα διατηρούνται στους 2-8o C για 7 ημέρες ή για 1 μήνα στους -20ο C, 

Χολερυθρίνη 

Στον ορό κυκλοφορούν δύο ειδών χολερυθρίνες: η άμεση (DBILI) και η έμμεση (IBILI). Και οι δύο μαζί αποτελούν την ολική χολερυθρίνη (TBILI). Oι χολερυθρίνες είναι οργανικές ενώσεις που παράγονται από την αποδομή της αιμοσφαιρίνης. H άμεση χολερυθρίνη είναι ενωμένη με το γλυκουρονικό οξύ και επειδή είναι ευδιάλυτη όταν είναι αυξημένη στο αίμα αποβάλλεται και στα ούρα. Φυσιολογικά η χολερυθρίνη αυξάνεται στα νεογέννητα βρέφη, στους αγύμναστους ανθρώπους, σε μεγάλα ύψη, στην εγκυμοσύνη και στην έντονη άσκηση. 
Παθολογικά η έμμεση χολερυθρίνη αυξάνεται (μέχρι και έξι φορές) σε περιπτώσεις ραγδαίας αιμόλυσης. Αυξάνεται επίσης στην ιογενή ηπατίτιδα και σε περιπτώσεις μειωμένης απορρόφησης της χολερυθρίνης από το ήπαρ. Η άμεση χολερυθρίνη δεν αυξάνει στην αιμόλυση, παρά στην ιογενή ηπατίτιδα, σε όγκους του ήπατος και στην χολόσταση.

Ο έλεγχος αυτός δεν εκφράζει την ηπατοκυτταρική λειτουργία αλλά την βλάβη των ηπατοκυττάρων ή/και του επιθηλίου των χοληφόρων. O εκτενέστερος εργαστηριακός έλεγχος του ήπατος περιλαμβάνει την εξέταση της συνθετικής ικανότητας (μέτρηση της λευκωματίνης του ορού και του χρόνου προθρομβίνης) και την αναζήτηση αντιγόνων ή/και αντισωμάτων των ιογενών ηπατιτίδων, αυτοαντισωμάτων, διαταραχών των ανοσοσφαιρινών κλπ. Kάθε διαταραχή των εξετάσεων του ήπατος πρέπει να διερευνάται, γιατί μπορεί να υποδηλώνει σοβαρή ηπατική νόσο. 

Εξετάσεις αίματος σε διαταραχές της ηπατικής λειτουργίας:

-Γενική αίματος
-ΤΚΕ
-PT
-SGOT
-SGPT
-ALP
-γ-GT
-5-Νουκλεοτιδάση
-Αμμωνία
-LDH
-Χολερυθρίνη ολική
-Χολερυθρίνη άμεση
-Χολερυθρίνη έμμεση
-Ολικά λευκώματα
-Αλβουμίνη
-Σφαιρίνες
-CK-MB
-Anti-HAV
-Anti-HAV IgM
-HbsAg
-HbsAb
-HbcAb
-HbcAb IgM
-HbeAg
-HbeAb
-HBV-DNA
-Anti-HCV (NA-NB)
-HCV-RNA
-CMV IgM
-EBV IgM
-TOXO IgM
-Coxsackie IgM
-C.burnetti  IgM
-ANA
-AMA
-ASMA
-ANCA
-Anti-LKM1
-Anti-LKM2
-Προσδιορισμός αντιγόνων HLA DR με ολιγονουκλεοτίδια

Φυσικά αν βρεθούν παθολογικές εξετάσεις, αξιολογούνται από τον γιατρό και μπορούν να ζητηθούν πιο ειδικές εξετάσεις όπως υπέρηχος, βιοψία, χολοαγγειογραφία,κλπ

Διαβάστε επίσης

Αιμαγγειώματα, Αμαρτώματα Αδενώματα, όγκοι του ήπατος

Δεν υπάρχουν σχόλια 0
συκώτι

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Οι όγκοι ήπατος διακρίνονται σε καλοήθεις και κακοήθεις. Οι καλοήθεις όγκοι του ήπατος είναι σχετικά σπάνιοι. Καλύπτουν το 8% των ηπατικών νεοπλασιών. Η ανακάλυψή τους σχεδόν πάντα είναι τυχαία συνήθως σε απεικονιστικό έλεγχο (π.χ. υπερηχογράφημα ήπατος).

Υπάρχουν διάφοροι τύποι των καλοηθών όγκων του ήπατος:

  • Τα αιμαγγειώματα
  • Οι οζώδεις υπερπλασίες (αμαρτώματα)
  • Τα αδενώματα

Αιμαγγειώματα


Eίναι ο πιο κοινός τύπος των καλοηθών όγκων του ήπατος. Αρχίζουν στα αιμοφόρα αγγεία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους όγκους δεν προκαλούν συμπτώματα, δεν χρειάζονται θεραπεία. Μερικοί μπορεί να αιμορραγούν και να πρέπει να αφαιρεθούν. Το αιμαγγείωμα είναι συχνό (2 έως 5% του πληθυσμού). Είναι πιο συχνό στις γυναίκες (2 / 3 των περιπτώσεων). Το μέγεθός τους είναι γενικά σταθερό και μικρότερο από 4 cm. Ποτέ δεν εκφυλίζονται. Είναι πολλά στο 50% των περιπτώσεων. Είναι σχεδόν πάντα ασυμπτωματικό και ανακαλύπτεται τυχαία. Οι εξετάσεις του ήπατος είναι φυσιολογικές. Το  αιμαγγείωμα με μέγεθος μεγαλύτερο από 4 cm μπορεί να γίνει συμπτωματικό  και να περιπλέκεται από θρόμβωση ή αιμορραγία γύρω από τον όγκο (μερικές φορές υπάρχει έντονος πόνος). Υπάρχουν επίσης γιγάντιες μορφές. Η πιο σοβαρή επιπλοκή που είναι και  σπάνια, είναι η ενδοπεριτοναϊκή αιμορραγία στα επιφανειακά  αιμαγγειώματα.

Τα αιμαγγειώματα είναι καλοήθης όγκοι που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν δημιουργούν προβλήματα και δεν χρειάζονται αντιμετώπιση. Μας απασχολούν μόνο εφόσον προκαλούν σοβαρά συμπτώματα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εάν η γενική κατάσταση του      ασθενούς το επιτρέπει, μελετάται η δυνατότητα χειρουργικής αφαίρεσης όπου είναι εφικτό, Συνιστάται σε μεγάλα αιμαγγειώματα με διάμετρο 5-6 cm και πάντα συνυπολογίζονται για την θεραπεία τους α) η θέση του αιμαγγειώματος β) η ηλικία και γ) η γενική δραστηριότητα του ατόμου. Η συνήθης θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τον εμβολισμό του αιμαγγειώματος με εκλεκτική αρτηριογραφία. Σε περίπτωση αποτυχίας του εμβολισμού και υποτροπής του αιμαγγειώματος όπως και συμβαίνει σε αιμαγγειώματα μεγάλων διαστάσεων, συνιστάται ακτινοθεραπεία με σκοπό σμίκρυνση του όγκου ώστε να επακολουθήσει χειρουργική αφαίρεσή του.

Οζώδεις εστιακές υπερπλασίες (αμαρτώματα)


Η εστιακή οζώδης υπερπλασία του ήπατος είναι μια καλοήθης πάθηση που δεν εξελίσσεται ποτέ προς κακοήθεια. Είναι δύο φορές συχνότερη στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες και εμφανίζεται συνήθως σε άτομα άνω των 4 ετών. Και σε αυτή τη περίπτωση η χρήση των αντισυλληπτικών ενοχοποιείται για την ανάπτυξη του όγκου. Αφορά συνήθως όγκους σαφώς περιγεγραμμένους  μεγέθους 2-3 εκατοστά. Όγκοι μεγέθους   4-7 εκατοστά είναι πιο πιθανόν να εμφανίσουν συμπτώματα. Στο 8% είναι μονήρης ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις είναι πολλαπλοί.

Συνήθως μονήρεις σχηματισμοί μικρής διαμέτρου. 

Αποτελούνται ιστολογικά από ομάδες ηπατικών κυττάρων, με παρουσία χολαγγείων, αιμοφόρων αγγείων και συνδετικού ιστού. Οι περισσότεροι ασθενείς δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα. Σπάνια μεγαλώνουν αρκετά ώστε να προκαλούν ήπιο άλγος ή απροσδιόριστη ενόχληση στη δεξιά άνω κοιλία και μερικές φορές, σε αδύνατα άτομα, μπορεί να είναι ψηλαφητά. Πολύ σπάνια οι μεγαλύτεροι όγκοι μπορεί να αιμορραγήσουν αυτόματα    
Θεραπεία: Οι περισσότεροι ασθενείς δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα. Σπάνια μεγαλώνουν αρκετά ώστε να προκαλούν ήπιο άλγος ή απροσδιόριστη ενόχληση στη δεξιά άνω κοιλία και μερικές φορές, σε αδύνατα άτομα, μπορεί να είναι ψηλαφητά. Πολύ σπάνια οι μεγαλύτεροι όγκοι μπορεί να αιμορραγήσουν αυτόματα    
Εγχειρητική αφαίρεση. Θεραπευτικά αλλά και δια διαγνωστικούς σκοπούς του μορφώματος σε υγιή όρια.

Αδενώματα


Το αδένωμα του ήπατος εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε γυναίκες  και φαίνεται να σχετίζεται άμεσα με την μακροχρόνια λήψη αντισυλληπτικών φαρμάκων. Στη δημιουργία των αδενωμάτων έχουν ενοχοποιηθεί τα παράγωγα προγεστερόνης και οιστρογόνων. Το μέγεθος του κυμαίνεται από 2 – 15 εκατοστά.  Στις περισσότερες περιπτώσεις αρχίζουν να δίνουν συμπτώματα όταν το μέγεθος του ξεπεράσει τα 8 εκατοστά. Τα δύο τρίτα από αυτά είναι μονήρεις όγκοι, ενώ στο υπόλοιπο  ένα τρίτο είναι πολλαπλοί.
Παρόλο που τα αδενώματα είναι καλοήθεις όγκοι, υπάρχει και ή πιθανότητα να υποστούν κακοήθη εξαλλαγή και αυτό το ενδεχόμενο πρέπει να ελέγχεται σχολαστικά σε κάθε περίπτωση.
Οι μισοί ασθενείς περίπου είναι ασυμπτωματικοί. Τα αδενώματα έχουν μία τάση να αιμορραγούν αυτόματα ή μετά από κάποιο τραυματισμό. Η αιμορραγία μπορεί να είναι μέσα στον όγκο, ή μέσα στην κοιλιά. Τα συμπτώματα που προκαλούνται είναι οξύ κοιλιακό άλγος στο άνω δεξιό τμήμα της κοιλιάς κάτω από τα πλευρά και ανάλογα με το μέγεθος της αιμορραγίας μπορεί να καταλήξει σε αιμορραγικό shock
Τα αδενώματα αυτά φέρουν μεγάλο αριθμό αγγείων και η συνήθης επιπλοκή τους είναι αιμορραγία. Η αιμορραγία συνήθως κάτω από την κάψα του αδενώματος αλλά σε ποσοστό 35% εκδηλώνεται με εικόνα αιμοπεριτοναίου1. Εξαλλαγή των αιμαγγειωμάτων είναι εξαιρετικά σπάνια.
Θεραπεία: Κάθε αδένωμα που αρχίζει να εμφανίζει συμπτώματα θα πρέπει να χειρουργείται. Στις περιπτώσεις που αιμορραγούν μπορεί να απαιτηθεί επείγουσα χειρουργική παρέμβαση για να σωθεί η ασθενής.
Έχει παρατηρηθεί ότι σε γυναίκες με αδενώματα που λαμβάνουν αντισυλληπτικά, μετά την διακοπή  της αγωγής μπορεί να υποστραφούν και να εξαφανιστούν. Σε ασυμπτωματικές ασθενείς με όγκους μικρότερους από 6 εκατοστά, συνιστάτε αναμονή και παρακολούθηση με αξονικές τομογραφίες και υπερηχογράφημα. Σε περίπτωση αύξησης του μεγέθους υπάρχει ένδειξη για χειρουργική αφαίρεση.
Η πιθανότητα  ένας όγκος που θεωρούμε αδένωμα να είναι τελικά  καρκίνος είναι πολύ σημαντική και θα πρέπει να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη στη λήψη αποφάσεων.
Οι όγκοι που είναι μεγαλύτεροι από 6 εκατοστά θα πρέπει να αφαιρούνται μόλις διαγνωστούν, επειδή έχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι κακοήθεις ή να αιμορραγήσουν . 
Διαβάστε επίσης



Τρανσαμινάσες, SGOT, SGPT. Τι δείχνουν για το συκώτι στην εξέταση αίματος;

Δεν υπάρχουν σχόλια 0
sgot, sgpt


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Η αύξηση των τρανσαμινασών αποτελεί εξαιρετικά συχνό εύρημα στο βιοχημικό έλεγχο αίματος. Στις Η.Π.Α. περίπου το 10 % του πληθυσμού παρουσιάζει αυξημένες τρανσαμινάσες.
Oι τρανσαμινάσες είναι ένζυμα που παράγονται από το ήπαρ (συκώτι) και συνήθως ανακαλύπτονται αυξημένες σε τυχαίο τσεκ-απ. Η αύξησή τους συνήθως σημαίνει κάποιου βαθμού βλάβη στο όργανο που καθαρίζει το αίμα, στο ήπαρ. Η σημασία των αυξημένων τρανσαμινασών δεν εξαρτάται τόσο από το ύψος της αύξησης, αλλά κυρίως από τα αίτια του προβλήματος
Σε περίπτωση κατά την οποία μία από τις δύο ή και οι δύο τρανσαμινασες στο αίμα είναι αυξημένες ο ασθενής πρέπει να συμβουλευθεί άμεσα γιατρό με εμπειρία στην αντιμετώπιση νοσημάτων του ήπατος έτσι ώστε να καθορισθούν οι περαιτέρω εξετάσεις στις οποίες πρέπει να υποβληθεί.

Ποια όμως είναι τα συχνότερα αίτια αύξησης των τρανσαμινασών στο αίμα;

Τα αίτια που οδηγούν σε μεγάλη ( πάνω από 15 φορές των ανώτερων φυσιολογικών τιμών) αύξηση των τρανσαμινασών περιλαμβάνουν κυρίως τις οξείες ιογενείς ηπατίτιδες, τη λήψη φαρμάκων και την ισχαιμική ηπατίτιδα κυρίως σε ασθενείς με αιμοδυναμική αστάθεια ή σοβαρή καρδιοπάθεια, την αυτοάνοση ηπατίτιδα, τη νόσο του Wilson, την οξεία απόφραξη του χοληδόχου πόρου και την απόφραξη των ηπατικών φλεβών (σύνδρομο Budd-Chiari).
Απαντήστε στα ερωτήματα;
  • Πήρατε πρόσφατα φάρμακα; βιταμίνες; βότανα;
  • Κάνατε μεγάλη χρήση αλκοόλ;
  • Κάνετε μακροχρόνια χρήση αλκοόλ;
  • Κάνετε ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών;
  • Κάνατε μετάγγιση αίματος;
  • Υπάρχει θετικό οικογενειακό ιστορικό;
  • Υπάρχει παθολογικό ιατρικό ιστορικό; παχυσαρκία; σακχαρώδη διαβήτη; καρδιοπάθειας; θυροειδοπάθειας;
  • Έχετε φούσκωμα του εντέρου; ελαιώδη και ογκώδη κόπρανα
  • Έγιναν εξετάσεις όπως χρόνος προθρομβίνης λευκωματίνη; γ.αίματος; ορολογικός έλεγχος για ηπατίτιδα Β και C ;
  • Υπάρχει παχυσαρκία; έγινε προσπάθεια για μείωση του σωματικού βάρους;
  • Έχετε κάνει υπέρηχο άνω κοιλίας;
  • Έχετε κάνει βιοψία ήπατος;

Οι Ιογενείς ηπατίτιδες. 

Οι χρόνιες ηπατίτιδες Β και C είναι δύο σοβαρά, χρόνια, νοσήματα τα οποία, αν δεν αντιμετωπισθούν έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσουν σε κίρρωση ή και σε καρκίνο του ήπατος. Υπολογίζεται ότι 4%- 5% των Ελλήνων έχει ιογενή ηπατίτιδα χωρίς να νιώθει κανένα απολύτως σύμπτωμα. Η διάγνωση βασίζεται σε ειδικές εξετάσεις αίματος και πρέπει να γίνεται έγκαιρα, αφού όσοι μένουν χωρίς θεραπεία έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν κίρρωση ή καρκίνο ήπατος. Τα νοσήματα αυτά μπορεί να είναι εντελώς ασυμπτωματικά και η αύξηση των τρανσαμινασών να αποτελεί τη μοναδική εκδήλωση τους. Για το λόγο αυτό σε κάθε περίπτωση αυξημένων τρανσαμινασών στην εξέταση αίματος, ο ασθενής πρέπει να υποβάλλεται σε έλεγχο για χρόνια ηπατίτιδα Β ή C. Εάν βρεθεί θετικός σε κάποια από τα δύο αυτά νοσήματα πρέπει να απευθύνεται για περαιτέρω αντιμετώπιση σε ειδικό ηπατολόγο. Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία και για τις δύο αυτές μορφές ηπατίτιδας.

Η λιπώδης διήθηση του ήπατος, ή λιπώδης εκφύλιση του ήπατος ή «ύπαρξη λίπους στο συκώτι». 

Το συχνότερο αίτιο ήπιας αύξησης των τρανσαμινασών στις μέρες μας, με την υιοθέτηση του δυτικού τρόπου ζωής (δίαιτα πλούσια σε λιπαρά και σε κόκκινο κρέας και φτωχή σε φυτικές ίνες, σε συνδυασμό με μειωμένη σωματική άσκηση), είναι η εναπόθεση λίπους στο ήπαρ. Αυτό ονομάζεται λιπώδης διήθηση του ήπατος και μπορεί να συνοδεύεται με ικανή φλεγμονή / νέκρωση ηπατοκυττάρων, δηλαδή στεατοηπατίτιδα. Η συχνότητα της λιπώδους διήθησης στον γενικό πληθυσμό δεν μπορεί επακριβώς να εκτιμηθεί, δεδομένου ότι οι περισσότερες περιπτώσεις είναι τελείως ασυμπτωματικές. Επειδή καμία εξέταση αίματος δεν θέτει τη διάγνωση, όταν υπάρχει υπόνοια λιπώδους διήθησης θα πρέπει να γίνει αρχικά αποκλεισμός των άλλων αιτίων ηπατοπάθειας με ειδικές εξετάσεις. Το υπερηχογράφημα ήπατος μπορεί να απεικονίσει την εναπόθεση του λίπους στο ηπατικό παρέγχυμα, όπως και η αξονική ή η μαγνητική τομογραφία. Σε ασυμπτωματικούς ασθενείς με πιθανή διάγνωση λιπώδους διήθησης, η αντιμετώπιση περιλαμβάνει αλλαγή του τρόπου ζωής (σωματική άσκηση και βελτίωση της δίαιτας), απώλεια σωματικού βάρους, διακοπή πιθανών ηπατοτοξικών φαρμάκων, καθώς και ρύθμιση του διαβήτη και της υπερλιπιδαιμίας. Σημειώνεται ότι για να αποδοθεί η αύξηση των τρανσαμινασών σε λιπώδη διήθηση του ήπατος πρέπει πρώτα να έχει αποκλεισθεί κάθε άλλο πιθανό αίτιο αύξησης των τρανσαμινασών Η λιπώδης διήθηση του ήπατος παρατηρείται κυρίως σε παχύσαρκους ασθενείς, ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, ασθενείς με αυξημένα τριγλυκερίδια στο αίμα. Αν και παλαιότερα εθεωρείτο καλοήθης κατάσταση, σήμερα πιστεύεται ότι χρειάζεται κάποια παρακολούθηση σε τακτά χρονικά διαστήματα, καθώς, σε μικρό ποσοστό ασθενών, μπορεί να οδηγήσει σε κίρρωση ήπατος.

Η λήψη φαρμάκων. 

Τα φάρμακα αποτελούν το δεύτερο συχνότερο αίτιο μακροχρόνιας αύξησης των τρανσαμινασών. Πολλά φάρμακα (αντιφλεγμονώδη, αντιλιπιδαιμικά, καρδιολογικά κα) μπορεί να προκαλέσουν κάποια ηπατική αντίδραση, οδηγώντας σε αύξηση των τρανσαμινασών. Η διάγνωση, σε αυτές τις περιπτώσεις, τίθεται με τη διακοπή του φαρμάκου, οπότε και οι τρανσαμινάσες επανέρχονται σε φυσιολογικά επίπεδα.

Αλκοόλ. 

Καθημερινή κατανάλωση αλκοόλ πάνω από 40 g (2 μπίρες ή μισό μπουκάλι κρασί ή 2 ουίσκι) για άνδρες ή 20 g για γυναίκες σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για ηπατική βλάβη από το ποτό.

Σπάνια νοσήματα   

Πρόκειται για εξαιρετικά σπάνια νοσήματα (αιμοχρωμάτωση, νόσος Wilson, κοιλιοκάκη, καρκίνος ήπατος κα) τα οποία μπορεί να προκαλέσουν αυξημένες τρανσαμινάσες. Η υποψία αυτών των νοσημάτων τίθεται μόνο μετά τον αποκλεισμό κάθε άλλου πιθανού αιτίου αύξησης τρανσαμινασών, ενώ για τη διάγνωσή τους απαιτείται εξειδικευμένος εργαστηριακός έλεγχος. Συμπερασματικά, η αύξηση των τρανσαμινασών στο βιοχημικό έλεγχο του αίματος αποτελεί μία συχνή κατάσταση η οποία όμως απαιτεί διερεύνηση καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις οφείλεται σε νοσήματα τα οποία εάν διαγνωσθούν έγκαιρα μπορούν να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά. 

Οι αυξημένες τρανσαμινάσες είναι κατά κανόνα ένα σήμα κινδύνου δείχνοντας κάποια βλάβη στο ήπαρ. Θα πρέπει πάντοτε να αποκαλύπτεται η ακριβής αιτία ώστε να ακολουθεί η κατάλληλη αντιμετώπιση. Η έγκαιρη διάγνωση αποτελεί στην πλειονότητα  των περιπτώσεων των ηπατικών παθήσεων το κλειδί για την έγκαιρη έναρξη της θεραπευτικής αγωγής που οδηγεί στην ίαση.

 Διαβάστε επίσης

Τι είναι τα ολικά λευκώματα, η αλβουμίνη, οι σφαιρίνες; Σε ποιες παθολογικές καταστάσεις αυξάνουν ή ελαττώνονται;

Δεν υπάρχουν σχόλια 0
total protein and albumin


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Οι πρωτεΐνες στο αίμα μπορεί να παίζουν ρόλο μεταφορικό, λειτουργικό (ένζυμα, αλυσίδες αιμοσφαιρίνης) και αμυντικό (ανοσοσφαιρίνες, ινωδογόνο και συμπλήρωμα σε φλεγμονές και πήξη / επούλωση τραύματος). Είναι δομικά στοιχεία των κυττάρων και η διατήρησή τους σε επαρκή επίπεδα με τη διατροφή επιβάλλεται. Το σύνολο των πρωτεϊνών του αίματος ονομάζεται ολικό λεύκωμα.

Οι πρωτεΐνες παίζουν μεταφορικό, λειτουργικό, και αμυντικό ρόλο (ένζυμα, αλυσίδες αιμοσφαιρίνης, ινωδογόνο). Είναι δομικά στοιχεία των κυττάρων και επιβάλλεται η διατήρηση τους σε επαρκή επίπεδα με την διατροφή.


Αύξηση τους στο αίμα οφείλεται σχεδόν πάντα (με εξαίρεση την αφυδάτωση) σε αύξηση των ανοσοσφαιρίνων και κυρίως της γ-σφαιρίνης (IgG). Υψηλά επίπεδα ολικών λευκωμάτων μπορεί να εμφανιστούν σε χρόνια φλεγμονή ή σε μολύνσεις όπως η ιογενής ηπατίτιδα ή AIDS (HIV). Μπορεί να προκληθούν επίσης από διαταραχές στο μυελό των οστών (bone marrow disorders) όπως στο πολλαπλό μυέλωμα.

Η ελάττωση των ολικών λευκωμάτων οφείλεται συνήθως σε ελάττωση της λευκωματίνης από τα ούρα (νεφρωσικό σύνδρομο), από το έντερο (εντεροπάθειες), από το δέρμα (εγκαύματα) και από μεγάλες αιμορραγίες. Τα χαμηλά επίπεδα ενδέχεται να εμφανιστούν σε καταστάσεις σοβαρού υποσιτισμού και με συνθήκες που προκαλούν υποσιτισμό, όπως η κοιλιοκάκη (Celiac disease) ή η φλεγμονώδης εντεροπάθεια. Άλλες αιτίες υπολευκωματιναιμίας είναι η μειωμένη σύνθεση λευκωμάτων σε βαριά ηπατική νόσο, η κακή απορρόφηση, αλλά και ο αυξημένος καταβολισμός λευκωμάτων (πχ εμπύρετες καταστάσεις, τραύματα).
Υπάρχουν δύο κατηγορίες πρωτεϊνών που βρίσκονται στο αίμα, η αλβουμίνη και οι σφαιρίνες. Η αλβουμίνη ή λευκωματίνη συντίθεται στα ηπατοκύτταρα και εισέρχεται στην κυκλοφορία διαμέσου της ηπατικής φλέβας. Η αλβουμίνη εισέρχεται ελεύθερα στον εξωαγγειακό χώρο και επανέρχεται στην κυκλοφορία διαμέσου των λεμφικών αγγείων. Το περιεχόμενο της αλβουμίνης στο σύνολο του λευκώματος είναι περίπου 60% της συνολικής πρωτεΐνης. Η διάρκεια ζωής της στον ορό του αίματος είναι 17 μέρες. Η ογκωτική πίεση του αίματος εξαρτάται κατά 60-80% από την αλβουμίνη.
 Η αλβουμίνη συμμετέχει σε μια σειρά σημαντικών λειτουργιών του οργανισμού. Δεσμεύει και μεταφέρει μεγάλο αριθμό ουσιών (όπως ελεύθερα λιπαρά οξέα, φωσφολιπίδια, μεταλλικά ιόντα, αμινοξέα, φάρμακα, ορμόνες και χολερυθρίνη)και είναι απαραίτητη τόσο για τον μεταβολισμό όσο και για την αποτοξίνωση πολλών εξ' αυτών. Είναι μεταφορέας πολλών μικρών μορίων, αλλά ο κύριος ρόλος της είναι να αποτρέψει τη διαρροή υγρών από τα αιμοφόρα αγγεία μέσω oσμωτικής πίεσης.
Αυξάνεται σε:
αφυδάτωση

Μειώνεται σε:
Ασιτία, δυσαπορρόφηση, ηπατοπάθειες, εντεροπάθεια ή νεφροπάθεια με απώλεια πρωτεϊνών.
3-3.5 g/dl = ήπια ανεπάρκεια,
2.4-2.9 g/dl = μέτρια,
μικρότερη από 2.4 g/dl = σοβαρή

Οι σφαιρίνες περιλαμβάνουν τα ένζυμα, τα αντισώματα, και περισσότερα από 500 άλλα είδη πρωτεϊνών. Ο λόγος (αναλογία) Αλβουμίνης/Σφαιρινών (λόγος A/G) υπολογίζεται από τις τιμές που λαμβάνονται από την άμεση μέτρηση της ολικής πρωτεΐνης και της αλβουμίνης και αντιπροσωπεύει τη σχέση των ποσοτήτων της αλβουμίνης και των σφαιρινών.

Ένας χαμηλός λόγος A/G μπορεί να απεικονίζει υπερπαραγωγή σφαιρινών, όπως εμφανίζεται στο πολλαπλό μυέλωμα ή σε αυτοάνοσα νοσήματα, ή μειωμένη παραγωγή αλβουμίνης, όπως εμφανίζεται στην κίρρωση, ή την εκλεκτική αποβολή της αλβουμίνης από την κυκλοφορία, όπως εμφανίζεται σε νεφρικές νόσους.
Ένας υψηλός λόγος A/G δείχνει μειωμένη παραγωγή ανοσοσφαιρινών, όπως σε γενετική ανεπάρκεια και σε κάποιες λευχαιμίες. Πιο ειδικές εξετάσεις, όπως η αλβουμίνη, τα ηπατικά ένζυμα και η ηλεκτροφόρηση πρωτεϊνών ορού πρέπει να εκτελεσθούν για να γίνει ακριβής διάγνωση.

Η ηλεκτροφόρηση πρωτεϊνών είναι μία εξέταση κατά την οποία χρησιμοποιείται η χαρακτηριστική κίνηση που εμφανίζει κάθε πρωτεΐνη κατά την τοποθέτηση της μέσα σε ηλεκτρικό πεδίο, προκειμένου να αναγνωριστούν και να μετρηθούν οι ποσότητες συγκεκριμένων πρωτεϊνών στο αίμα και στα ούρα. Η ηλεκτροφόρηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση και παρακολούθηση διαφόρων ασθενειών όπως είναι το πολλαπλούν μυέλωμα, χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα του ήπατος και των νεφρών και άλλα

Φυσιολογικές- ιδανικές τιμές 

Ολικά λευκώματα = 5,5 – 8 g/dL (55 – 80 g/L) 

Αλβουμίνη ή Λευκωματίνες = 3,5 – 5,5 g/dL (35 – 55 g/L) και σε συμμετοχή 50 – 60 %
Σφαιρίνες = 1,5 – 3,5 g/dL (20 – 35 g/L) και συμμετοχή 40 – 50 %

Διαβάστε επίσης

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων